Europe is our playground: Aθηνα – Wroclaw 2007

(για οσους φιλους δεν το ειχαν διαβασει παλιοτερα...)

Hρθε λοιπον ο καιρος να γραψω και εγω το ταξιδιωτικο μου.
Τι να πρωτοθυμηθω; Τη χαρα του δρομου; Τις απιστευτες εικονες; Τις ατελειωτες μαγευτικες διαδρομες μεσα σε καταπρασινα συγκλονιστικα τοπια; Τους ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ανθρωπους που συναντησα;
Τη φιλοξενια και την αγαπη που μου χαρισαν;
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-69 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/1.jpg" alt="" width="500" height="375" /></p>

Αυτο το ταξιδι μου εδωσε μεγαλη δυναμη και αποκατεστησε την πιστη μου στους ανθρωπους. Με φιλοξενησαν, με αγκαλιασαν, μου εδωσαν την αγαπη τους και ολα αυτα χωρις να ζητησουν τιποτα! Για αυτους το δωρο ηταν οτι πηγα να τους βρω! Για εμενα ηταν το χαμογελο τους!

Ελπιζω μεσα απο τις εικονες και τις περιγραφες να καταφερω να σας ταξιδεψω εκει που ταξιδεψα και εγω. Βαλτε λοιπον το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=w_LnQIv1WVg" target="_blank">υπεροχο τραγουδι των Suede</a> να παιζει, και απολαυστε.... <img src="http://www.moto.gr/forums/images/smilies/abwave.gif" border="0" alt="" />

<strong>ΕΙΣΑΓΩΓΗ</strong>
Λενε οτι ολα τα μεγαλα ταξιδια ξεκινανε με ενα μικρο βημα.
Για εμενα αυτο το βημα ειχε γινει στο μυαλο μου πολλα χρονια πριν... Πιτσιρικας θυμαμαι σε καμπινγκ της Χαλκιδικης εβλεπα με δεος τις θεορατες μαυρες μηχανες με τους Γερμανους τουριστες ντυμενους στα δερματα τους, και ονειρευομουν: να καβαλας μια τετοια "μηχαναρα", να εισαι ντυμενος στην δερματινη "πανοπλια" σου και να ταξιδευεις τον κοσμο.
Θυμαμαι ομως την υποσχεση που εδωσα στον εαυτο μου τοτε, μια μερα να κανω και εγω τετοια ταξιδια με την δικη μου μηχανη.

Σημερα ο καιρος ειχε πλεον φτασει! Η μερα που ειχα κανονισει να ξεκινησω το μεγαλο μου ταξιδι ειχε φτασει! Σχεδον δεν το πιστευα! Ο καιρος του σχεδιασμου ειχε φτασει στο τελος του, και τωρα ημουν ετοιμος!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-70 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/2.jpg" alt="Πλήρης τακτοποίηση φόρτου..." width="500" height="375" /></p>

Τα μπαγκαζια ετοιμα, ενας ελεγχος στα χαρτια της μηχανης και τα δικα μου, πορτοφολι, κινητο, τηλεφωνα αναγκης, φωτογραφικες, MP3 players, ολα ηταν στην θεση τους.
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-71 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/3.jpg" alt="Superbike gone tourist!" width="500" height="375" /></p>

Αρχισα να κατεβαζω τα πραγματα κατω για το φορτωμα οταν το κινητο χτυπησε.

Ηταν ο φιλος Πανος (aka Panvas):
- Εχω ιδεα! Αφου πας που πας Ηγουμενιτσα, γιατι δεν παμε ΣΚ στην Κερκυρα κ φευγεις απο εκει κατευθειαν;
- Ωραια ιδεα φιλαρακι! Μεσα!

Ενας τελευταιος ελεγχος και φυγαμε! Στην εθνικη προς Πατρα το χαμογελο μου ηταν μεγαλυτερο απο του Joker! Ειχα πλεον ξεκινησει για το Ταξιδι!!!
Δεν ξερω αν μπορω να περιγραψω η αν μπορειτε να καταλαβετε το συναισθημα μου εκεινη την ωρα, αλλα ειναι η χαρα του να βλεπεις επιτελους να συμβαινει αυτο για το οποιο προσπαθουσες πολυ καιρο... Ανεκτιμητο!

Στα διοδια ο Πανος με ανταμωνει και παμε για ενα καφεδακι ανασυγκροτησης στο Ριο. Νοιωθω οτι ολοι με κοιταζουν σαν UFO, οπως ειμαι ντυμενος με τα δερματα και πληρη εξαρτηση. Ας ειναι! Δεν με πειραζει τιποτα τωρα!

Η διαδρομη για Ηγουμενιτσα ομορφη αλλα και αρκετα πιο μεγαλη απο οτι περιμενα... Ο Πανος γνωριζοντας εμφανως το δρομο (και εχοντας πολυ καλυτερα φωτα απο εμενα) μπαινει μπροστα και πιανει ενα ρυθμο ιδιαιτερα σβελτο που καταευχαριστιομαστε και οι δυο.

Δυστυχως εχοντας αργησει να ξεκινησουμε εξ αρχης (δικο μου λαθος), καταληγουμε να φτασουμε στην Ηγουμενιτσα 11.30 μμ --μεσα στην αγρια νυχτα! Βλεποντας τωρα το πως εξελιχθηκε στη συνεχεια το ταξιδι μου, θα επρεπε να το εκλαβω αυτο ως οιωνο, αλλα εκεινη την ωρα το μονο που σκεφτομασταν ηταν αν θα βρουμε πλοιο.
Ενας ελεγχος στα δρομολογια μας φανερωνει οτι δεν ειμαστε και τοσο τυχεροι. Το επομενο πλοιο φευγει στις 3 το πρωι. Ας ειναι! Τσιμπαμε κατι, ξεμουδιαζουμε λιγο και η ωρα να φυγουμε εχει φτασει.
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-72 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/4.jpg" alt="Σε κατάσταση αποσύνθεσης στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας..." width="500" height="375" /></p>

Ανεβαινουμε στο μικρο ferry, και αραζουμε στους μικρους καναπεδες κατεβαζοντας ρολλα για την διαρκεια της διαδρομης.
Τελικα -και μετα απο καποιες δυσκολιες στην επικοινωνια με τον κατοχο των κλειδιων του σπιτιου που θα μας φιλοξενουσε- μπηκαμε στο σπιτι κατα τις 5 το πρωι σχετικα κουρασμενοι αλλα και χαρουμενοι στην σκεψη της ξεκουρασης μας!

Οι επομενες δυο μερες περασαν με τον Πανο να κανει οτι μπορει για να μου τσακιζει το νευρικο μου συστημα <img style="vertical-align:middle;" src="http://www.mybike.gr/style_emoticons/default/tongue.gif" border="0" alt="tongue.gif" /> και την πολυ καλη παρεα του να κανει οτι μπορει να με κανει να νοιωθω ευπροσδεκτος.
Γενικα τα παιδια ηταν εξαιρετικα, αλλα νομιζω οτι εγω δεν ημουν το ιδιο ευχαριστος στην παρεα οντας αρκετα αγχωμενος για το ταξιδι! Sorry παιδια! Την επομενη φορα θα επανορθωσω!

Το βραδυ της Δευτερας ο Πανος μαγειρεψε μια σπεσιαλ καρμποναρα, ενω εγω φορτωνα τα πραγματα στη μηχανη -αυτη τη φορα επρεπε να τα δεσω καλα, μιας και δεν ειχα καμια ορεξη να καθομαι να δενω σαμαρια και τσαντες στην μεση των Αλπεων.

Οταν ολα ετοιμαστηκαν, ενοιωσα ενα περιεργο συναισθημα... Κατι σαν γαληνη και σαν να εφευγε ενα βαρος απο πανω μου! Το πρωι ξεκινουσα αληθινα το ταξιδι! Αναμονη Τελος!!!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-73 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/5.jpg" alt="" width="500" height="375" /></p>

<strong>ΗΜΕΡΑ 1. Κερκυρα - Βενετια</strong>

Ο ηχος του ρολογιου που χτυπησε στις 5 το πρωι με εκανε ασυναισθητα να χαμογελασω. Σηκωθηκα επανω και αρχισα να ντυνομαι.
Ο Πανος κατεβηκε να με χαιρετησει.
- Να προσεχεις.
- Ναι ρε συ, μην ανησυχεις καθολου! Ολα θα ειναι μια χαρα.

Κατεβηκα κατω. Η κουκλα γυαλιζε στο σκοταδι, πανετοιμη για το μεγαλο ταξιδι μας!
Βαζω μπροστα, και κατευθυνομαι μεσα στη νυχτα προς στο λιμανι αργα αργα, για να απολαυσω την πρωινη αυρα και την ησυχια του ξημερωματος. Οι δρομοι αδειοι! "Επιτελους οι δυο μας κουκλα μου" σκεφτομαι. <img style="vertical-align:middle;" src="http://www.mybike.gr/style_emoticons/default/smile.gif" border="0" alt="smile.gif" />

Απο το Sony ενας αργος ηχος κιθαρας ξεχυνεται και απλωνεται τριγυρω, και μοιαζει σα να χαιδευει απαλα την ησυχη γλυκεια νυχτα σε ενα χορο αορατο.... <a href="http://ie.youtube.com/watch?v=HrpKVPX6jjs" target="_blank">Dead Can Dance - Don't fade away</a>.....
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-74 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/6.jpg" alt="Περιμ�νοντας το ξημ�ρωμα..." width="500" height="375" /></p>

Στο λιμανι κοσμος περιμενει το πλοιο, και μπροστα μπροστα ενα ζευγαρι μοτοσυκλετιστες με ενα μπλε Suzuki SV650.
Σταματαω διπλα τους και με χαιρετανε χαμογελοντας: Ciao! <img style="vertical-align:middle;" src="http://www.mybike.gr/style_emoticons/default/smile.gif" border="0" alt="smile.gif" />
"Ωραια μηχανη" μου λενε στα Αγγλικα.
"Ευχαριστω", απανταω, "και η δικη σας ειναι κουκλιτσα."
Τα παιδια ειναι απο την Ιταλια και ηταν στην Κερκυρα διακοπες.
Με ρωτανε που παω. Στο ακουσμα οτι παω στην Πολωνια και μαλιστα μονος, γουρλωνουν τα ματια και λενε "Mamma mia! Μεγαλο ταξιδι!"
Χαμογελαω και τους εξηγω οτι ειναι κατι που χρωσταω στον εαυτο μου να κανω, και κουνανε το κεφαλι με νοημα. Ολοι εχουμε σταυρους που κουβαλαμε τελικα...

Το πλοιο ερχεται ενω χαραζει και το αποθανατιζω. Ρουφαω τις στιγμες αχορταγα και το μυαλο καταγραφει εικονες, μυρωδιες, ηχους...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-75 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/7.jpg" alt="Κ�ρκυρα, χαράζει στο λιμάνι...." width="500" height="375" /></p>

Ασφαλιζω τη μηχανη και ανεβαινω πανω. Σε ολους τους διαδρομους, σκαλες, και μεγαλους κοινους χωρους βλεπω απειρα sleeping bags, στρωματα θαλλασης και καθε λογης ανθρωπους αραγμενους. Αλλοι κοιμουνται, αλλοι κουβεντιαζουν, αλλοι ακουνε μουσικη και χαζευουν. Χαμος!

Ανεβαινω στο καταστρωμα, παιρνω ενα καφεδακι να ανοιξει το ματι, και αραζω στα παγκακια χαζευοντας τη στερια να ξεμακραινει.
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-76 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/8.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>

Ο κοσμος πλατσουριζει στην πισινα, και ψιλομετανοιωνω που δεν εχω φερει το μαγιο μου για μια βουτιτσα. Δεν πειραζει! Και τα οφθαλμολουτρα, καλα ειναι!
Οι ωρες μεχρι το βραδακι περνανε αρκετα βαρετα... Ευτυχως το Sony μου κραταει καλη παρεα, ενω καθομαι στο καταστρωμα και απλα αφηνομαι στη μαγεια της στιγμης.... Νυχτωνει, ενα γλυκο αερακι με φυσαει και εγω αφηνομαι στην μαγεια της στιγμης.....
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-77 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/9.jpg" alt="Come take me away..." width="500" height="370" /></p>

Κατα τις 11 αποφασιζω να βρω καποιο απομερο σημειο να ριξω και εγω το sleeping bag μου και να ξεκουραστω. Θα χρειαστει να ειμαι φρεσκος το πρωι! Θελω να απολαυσω την πρωτη μοτοδιαδρομη μου στην Ευρωπη, και οχι να κουτουλαω απο τη νυστα.
Τελικα, οσο περιεργο και αν ακουγεται δεν μπορουσα να βρω πουθενα να βαλω το sleeping bag μου. ΟΛΟΙ οι κοινοχρηστοι χωροι ηταν γεματοι. Καταληγω να ξαπλωσω διαγωνια αναμεσα σε 2 αλλους τυπους που λαγοκοιμοντουσαν, και κατεβαζω γενικους!

Δυστυχως μερικες ωρες αργοτερα ξυπναω μεσα στον ιδρωτα, γιατι το aircondition εκει που ημουν ηταν οσο αποτελεσματικο οσο και ενας πολιτικος μετα τις εκλογες.
Καθως περναω του διαδρομους βλεπω εναν καμαρωτο:
- Τι ωρα ειναι;
- 2.30 πμ
- Να σας ρωτησω: Αν πεσω σε καποιο καναπε στο σαλονι θα υπαρχει προβλημα;
- Ετσι οπως ειναι τα πραγματα τωρα, δεν νομιζω.
- Τι εννοειτε;
- Εξω βρεχει γερα, και....

Στο ακουσμα αυτου του νεου η διαθεση μου επεσε κατακορυφα. Πρωτη φορα στην Ευρωπη και θα καβαλαω υπο βροχη;;; Δεν θα ευχαριστηθω τιποτα! "Καλα, Νικο, πεσε τωρα καπου και βλεπουμε!"

Τελικα, ενας ωραιοτατος καναπες στο μεγαλο σαλονι του πλοιου, αποδειχθηκε η πιο σοφη επιλογη, και συντομα βρισκομουν στις αγκαλιες του Μορφεα! Ουτε τα πιο τρελλα μου ονειρα ομως δεν θα μπορουσαν να με προετοιμασουν για αυτο που θα επακολουθουσε....

<strong>ΗΜΕΡΑ 2. Βενετια - Hohentauern</strong>


Το πρωι ενας σερβιτορος με ξυπναει. 6 πμ, και πανω στην ωρα για να δω που πλησιαζουμε στην Βενετια.

Παιρνω εναν καφε και ανεβαινω στο καταστρωμα, οπου με μεγαλη μου χαρα διαπιστωνω οτι η μερα προμηνυεται ηλιολουστη! Ενα μεγαλειωδες ξημερωμα μου δινει τους καλυτερους οιωνους για το ταξιδι μπροστα μου! Τελεια!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-78 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/10.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>

Το πλοιο μπαινει σιγα σιγα στην Βενετια, και η φωτογραφικη παιρνει φωτια!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-79 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/11.jpg" alt="Μπαίνοντας στο λιμάνι της Βενετίας..." width="500" height="286" /></p>

Τα καναλια ειναι μαγευτικα, και το πρωινο φως τα κανει ακομα πιο ομορφα...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-80 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/12.jpg" alt="" width="500" height="375" /></p>
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-81 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/13.jpg" alt="" width="500" height="244" /></p>

Μαζι ξυπναει και η φυση γυρω σιγα σιγα...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-82 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/14.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>

Αυτες ειναι εικονες που χαραζονται για παντα στο μυαλο, και κανω οτι μπορω για να συλλαβω λιγη απο αυτη τη μαγεια με την φωτογραφικη μου.
Το περιφημο παλατι του Δογη και η γεφυρα των στεναγμων...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-83 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/15.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>

Καθως το πλοιο πλησιαζει, το λιμανι αχνοφαινεται καπου στο βαθος...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-84 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/16.jpg" alt="Το επιβλητικό Grande Cannale" width="500" height="296" /></p>

"Τι υπεροχα ομορφη ειναι η Βενετια", σκεφτομαι...
Δινοντας την υποσχεση στον εαυτο μου καποια φορα να ξαναρθω και να την απολαυσω οπως της αρμοζει, κατεβαινω προς το γκαραζ για να ετοιμασω τη μηχανη.
Φτασαμε!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-85 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/17.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>

Βγαινω εξω απο το πλοιο και σταματαω λιγο στην ακρη, για να βολεψω πραγματα και ρουχα, να κουμπωσω τα δερματινα, και να περασω τη διαδρομη στο GPS.

Με το που σταματαω ερχονται 3 λιμενεργατες με κατι χαμογελα μεχρι τα αυτια και κοιτανε την μηχανη.
"Forza Ducati!" λενε, και το βλεπεις οτι ειναι περηφανοι που την εχουν φτιαξει συμπατριωτες τους!

Eγω τους χαμογελαω με νοημα ενω αυτοι συνεχιζουν:
"Stoner? Stoner?" με ρωτανε και εγω πια σκαω στα γελια!
Τους λεω με το πιο σοβαρο υφος που μπορουσα να παρω "No! Rossi!" και τοτε αυτοι αρχιζουν τα μπραβο και τις επιδοκιμασιες! Α ρε Ιταλιανοι! Απιθανος λαος!

Ωρα ομως να ξεκινησω, και ακολουθω το GPS.
Προορισμος μου για την ημερα ειναι το Hohentauern -ενα μικρο χωριουδακι στις Αυστριακες Αλπεις, οπου εχω κλεισει δωματιο σε ενα Moto ξενοδοχειο.

Οι δρομοι τις Ιταλιας ακομα και στα προαστεια των πολεων ειναι πανεμορφοι, και η κινηση ακομα ελαχιστη!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-86 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/18.jpg" alt="Βγαίνοντας από Βενετία" width="500" height="375" /></p>

Εχω αποφασισει απο νωρις οτι δεν θελω να κανω τη διαδρομη απο την Autostrada, μιας και θελω <span style="text-decoration:underline;">ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ</span> να δω τα περιφημα πασα και τους Δολομιτες.

Ετσι η διαδρομη που εχω βαλει στο GPS με παει στον Α27 εξω απο Treviso, Βορεια, προς Belluno και Cortina d' Ampezzo και τις καταπληκτικες διαδρομες που υπαρχουν εκει. Η συνεχεια δεν με διεψευσε...

Μια λαθος στροφη λιγο εξω απο το Treviso, με οδηγησε σε αυτο το υπεροχο σημειο, οπου σκεφτηκα να σταματησω και να το αποθανατισω.
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-87 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/19.jpg" alt="Λίγο �ξω απο το Trento" width="462" height="500" /></p>

Ενας παρακλαδι του ποταμου Piave σε πρωτο πλανο και μια μικρη πολη φτιαγμενη με μερακι και αγαπη απο τους κατοικους της... Οι συγκρισεις με τα καθ' ημας, αναποφευκτα μου ερχεται στο νου και με μελαγχολει...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-88 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/20.jpg" alt="9.15 πμ. Treviso Italy" width="500" height="375" /></p>

Αφηνω πισω το Belluno και την κινηση του, και ο δρομος αρχιζει να ανηφοριζει προς τις Ιταλικες Αλπεις, ενω το τοπιο αλλαζει εντελως...
Η χαραξη του δρομου και η ποιοτητα της ασφαλτου απλα δεν περιγραφονται!

Στο αντιθετο ρευμα βλεπω ενα σωρο μοτοσυκλετιστες, οι περισσοτεροι χωρις μπαγκαζια, με δερματινα ολοι... Μμμμμμ! Εχουν ερθει για "προσκυνημα", σκεφτομαι.....

Λιγο μετα, ενας Ιταλος με ενα VFR με προσπερνα αερα και αρχιζει να κινειται στις στροφες κρατωντας εναν φανταστικο ρυθμο. Ετσι αποφασιζω να ανεβασω και εγω λιγο ρυθμο, ενω ο μυαλο μου παλευει να προσαρμοστει στα δεδομενα της απιθανης προσφυσης του δρομου!

Για λιγη ωρα κινουμαστε παρεα και εγω σκεφτομαι οτι αν υπαρχει μοτοσυκλετιστικος Παραδεισος, πρεπει να ειναι καπως ετσι....
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-89 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/21.jpg" alt="Στο δρόμο για Cortina" width="375" height="500" /></p>

Απο πανω στο βουνο, βλεπω ενα μικρο τμημα της Autostrada, και χαιρομαι τοσο πολυ με την αποφαση μου να ΜΗΝ κινηθω σε αυτην, μιας και η διαδρομη που θα κανω προβλεπεται πολυ πιο συναρπαστικη!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-90 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/22.jpg" alt="H autostrada μοιάζει να αιωρείται στον αερα" width="500" height="241" /></p>

Τι τοπια! Καθε λιγο σταματαω για να αποθανατισω το πρασινο, τις γεφυρες, τα καστρα! Και ολα αυτα μεσα σε εναν πραγματικο οργασμο της φυσης!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-91 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/23.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-91 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/25.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>

Σταματαω για να θαυμασω το τοπιο και συναντω ενα ζευγαρι που χαζευουν τη θεα, και μου χαμογελουν. Ευκαιρια να βγω και εγω μια φωτογραφια! (οχι τιποτε αλλο, αλλα αν δεν το κανω δεν θα το πιστευω ουτε εγω οτι ημουν σε αυτα τα μαγικα μερη καποτε!)
Τους δινω την καμερα και......
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-94 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/26.jpg" alt="Me and my monkey!" width="500" height="408" /></p>

Μ' αυτα και μ' αυτα, εχω ηδη ανηφορισει αρκετα προς τα Δολομιτικα ορη, και το τοπιο ειναι σαφως Αλπικο πλεον, και τα σπιτακια ειναι σαν να εχουν ξεπηδησει απο τα παραμυθια...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-95 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/27.jpg" alt="Άλπεις" width="500" height="375" /></p>
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-96 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/28.jpg" alt="Κουκλόσπιτο!" width="500" height="375" /></p>

Η ωρα εχει ηδη παει 11 ομως, και καιρος να σταματησουμε για ενα καφεδακι και να τσιμπησουμε ενα Pannini! Ε τι; Θα περασω απο Ιταλια και δεν θα πιω ουτε εναν Cappuccino Originale;
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-97 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/29.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>

Η κουκλα μου λιαζεται στον ηλιο και με περιμενει υπομονετικα...
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-98 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/30.jpg" alt="Η Ντόλλυ μου..." width="500" height="375" /></p>

Φευγουμε! Αριστερα προς Cortina παρακαλω!
Το GPS με οδηγει αλανθαστα, ενω οπως θα αποδεικνυοταν αργοτερα, θα μου "εσωζε" πραγματικα τη ζωη!
<p style="text-align:center;"><img class="size-full wp-image-99 aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/31.jpg" alt=" " width="500" height="375" /></p>
<p style="text-align:left;">Η μερα ειναι υπεροχα ηλιολουστη, ενω γραφικοτατα μαγαζακια στην ακρη του χωριου συμπληρωναν την τελεια εικονα!</p>
<p style="text-align:center;"><img class="aligncenter" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/32.jpg" alt="" width="500" height="375" /></p>

Καπου εδω ξεκινησε πραγματικα και ο S51: ενας απλα συγκλονιστικος δρομος, μεσα απο καταπρασινα δαση, με σφιχτο στροφιλικι και μια κοκκινη ασφαλτο με προσφυση βγαλμενη απο πιστες MotoGP!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/33.jpg" alt="" /></p>

Σκεφτηκα να βγαλω φωτογραφιες, αλλα δεν θα εδιναν την πραγματικη διασταση της μαγειας...
Ετσι, θελοντας να σας μεταφερω λιγο απο την αισθηση του να καβαλας σε αυτο τον δρομο, εβγαλα ενα μικρο βιντεακι...
(Συγχωρεστε μου το κουνημα της καμερας, αλλα την κρατουσα με το ενα χερι πανω στο tankbag ενω με το αλλο -προσπαθουσα- να οδηγησω...)

<p style="text-align:left;">Και ετσι, μετα απο 30 περιπου απολαυστικα χιλιομετρα ειχα φτασει στην περιφημη Cortina d' Ampezzo...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/34.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Η ωρα περασμενη, οποτε αποφασισα να μην σταθω πολυ, αν και η μικρη πολη εσφυζε απο ζωη και τουριστες καθε εθνικοτητας... Καποια αλλη φορα!
Για τωρα ειχα αρκετο δρομο μπροστα μου! Κατευθυνση προς τα συνορα με Αυστρια και Lienz λοιπον...

<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/35.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Πλησιαζοντας προς τα συνορα και βαθια μεσα στις Αλπεις πλεον, τα συννεφα αρχισαν να πυκνωνουν... Ελπιζω να μην βρεξει!</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/36.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Kαθοδον, περασα απο το Kreuzbergpass, ενα ακομα διασημο -και πανεμορφο- "πασο" των Αλπεων: ορεινες στριφτερες διαδρομες πολλων χιλιομετρων, με οδοστρωμα επιπεδου πιστας και θεα μοναδικη...
Ειλικρινα καθε μοτοσυκλετιστης που σεβεται τον εαυτο του, πρεπει να κανει αυτες τις διαδρομες ακομα και μονο για τους δρομους τους....
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/37.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Περιττο να μιλησω για ομορφια τοπιου κλπ! Αυτα αρχιζουν να γινονται κοινοτοπα...
ΥΓ. Προσεξτε την μπαριερα!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/38.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Μπαινω αισιως στην Südtirol, (South Tirol), μια μικρη περιοχη στα συνορα Ιταλιας-Αυστριας που διακρινεται για την φυσικη της ομορφια.
Μαλιστα ιδιομορφια της περιοχης ειναι τα διαφορα χωριουδακια που εχουν διπλη ονομασια.
Dobbiaco στα Ιταλικα, Toblach στα Αυστριακα: το τελευταιο χωριο πριν τα συνορα της Αυστριας.
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/39.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Τα τοπια γυρω μου ειναι καταπληκτικα: Λιμνες, θεορατοι βραχοι και πυκνα δαση, οποτε ευκαιρια να τα θαυμασω λιγο καλυτερα και να ξεμουδιασω και λιγο...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/40.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/41.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Εργα ανθρωπων συναγωνιζονται σε ομορφια τα εργα της φυσης.... </p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/42.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Συνεχιζω και ο δρομος με βγαζει μεσα απο το Dobbiaco -μια τυπικη αλλα μαλλον αχρωμη κωμοπολη των Αλπεων, και ξαφνικα...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/44.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">... <!--sizeo:4--><span style="font-size:14pt;line-height:100%;"><!--/sizeo-->ΣΥΝΟΡΑ!!!!!! <!--sizec--></span><!--/sizec--></p>

Ειλικρινα δεν ξερω αν μπορω να περιγραψω τα συναισθηματα μου βλεποντας αυτη τη πινακιδα... Πρωτη φορα στη ζωη μου περνουσα συνορα οδικως, ποσο μαλλον με μηχανη!
Ενοιωσα σα μικρο παιδι! Ενα ονειρο ζωης εκπληρωνοταν αυτη τη στιγμη....

Περνοντας τα συνορα, οι φυλακες εμφανως βαριεστημενοι, δεν μπηκαν καν στον κοπο να ελεγξουν τα χαρτια μου... Γιατι να το κανουν αλλωστε; Η Ευρωπη πλεον γινεται ταχεως μια μεγαλη χωρα, και σιγουρα η Ιταλια με την Αυστρια εχουν πολυ φιλικες σχεσεις...
Η κλασσικη ποζα της μηχανης διπλα στην πινακιδα στα συνορα με την Αυστρια --οχι που θα μου γλυτωνε!

<em><strong>Ωρα 4:16 μμ</strong></em>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/45.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Βγαζω την Vigniette, το αυτοκολλητο που πρεπει να εχει κανεις για να κινηθει στους Αυστριακους αυτοκινητοδρομους. Αυριο θα μου φανει χρησιμο αυτο!</p>

Για τωρα ομως πρεπει να αρχισω να κινουμαι λιγο πιο γρηγορα γιατι εχω αλλα 300 χιλιομετρα μπροστα μου και το GPS προβλεπει οτι θα φτασω γυρω στις 7:30 στο ξενοδοχειο! Αν τηρησω αυτο το προγραμμα θα ειμαι μια χαρα!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/46.jpg" alt="" /></p>

Το τοπιο εχει αρχισει να αλλαζει απο την Ιταλια, με παλια καστρα πανω σε λοφους και απιστευτα γραφικα χωριουδακια στο δρομο προς την Lienz.
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/47.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Καθε τρεις και λιγο σταματαω γιατι θελω να απολαυσω με ολο μου το ειναι, αυτα τα κουκλιστικα μικρα χωρια... Οταν οι ανθρωποι αγαπανε τη φυση και τους εαυτους τους, δημιουργουν μικρους παραδεισους σαν αυτους...
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/48.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Τωρα τι να σας πω να πρωτοπροσεξετε; Την καθαριοτητα στους δρομους; Το τελειο οδοστρωμα; Την σημανση και τακτικοτητα των παντων, ακομα και σε ενα μικρο χωριουδακι οπως αυτο;</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/49.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/50.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/51.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/52.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Εχω αφησει πισω την Lienz, και κατευθυνομαι προς Villach, με σκοπο να παρω απο εκει την εθνικη A2 προς Klagenfurt, και απο εκει να κατευθυνθω προς Graz και τον τελικο μου προορισμο.</p>

Η ασφαλτος πολυ καλη αν και οχι οσο θα περιμενα... Στην Ιταλια σιγουρα οι δρομοι ηταν σαφως ανωτεροι. Η προσφυση κορυφαια, αλλα η οψη του δρομου εδειχνε οτι εχει παραμεληθει καπως, σε σχεση με τους γειτονες Ιταλους.

Καθως προχωραω βλεπω μια τουριστικη πινακιδα που λεει προς "Tourist Panorama" και σκεφτομαι οτι θα ειναι μια καλη ιδεα να κανω μια μικρη παρακαμψη. Ουτως η αλλως ειμαστε καλα απο χρονο!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/53.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Eτσι αρχιζει ενα καταπληκτικο αλλα και τρομερα σφικτο στροφιλικι προς το βουνο, γεματο φουρκετες και κλειστες καμπες. Η χαρα της Ducati! Ανοιγω οσο μου επιτρεπει ο δρομος και τα μπαγκαζια της μηχανης και πριν το καταλαβω εχω φτασει σε ενα οροπεδιο που δειχνει να ειναι ο προορισμος μου!</p>

Που ειναι ομως το "Πανοραμα";;;

Εγω τριγυρω βλεπω δαση και μερικους καταπρασινους λοφους, ενω θεα προς τα κατω δεν υπαρχει πουθενα! Μαλλον "τζιφος" η υποθεση! "Δεν πειραζει! Τουλαχιστον ευχαριστηθηκες στροφιλικι" σκεφτομαι...

Η ωρα πλεον κοντευει 6 το απογευμα και ο ηλιος παει προς την δυση του. Αρχιζει να βραδιαζει και εγω δεν βρισκω που ειμαι στο χαρτη! Τωρα αρχιζω να αγχωνομαι! Τελικα με τη βοηθεια του GPS βλεπω οτι ειμαι στον Ε66 αρκετα πιο νοτια απο την Lienz και κοντα στα συνορα με την Ιταλια!

Εχω αρχισει να κουραζομαι και νοιωθω να πειναω, μη εχοντας φαει ουσιαστικα τιποτα ολη μερα, οποτε αποφασιζω να βρω ...πολιτισμο και να ανασυγκροτηθω. Ετσι κατεβαινω το βουνο και λιγο μετα φτανω στο πολυ γραφικο χωριουδακι Kotschach-Mauthen. Οι Ταξιδιωτικοι Θεοι ειναι μαζι μου οπως φαινεται μιας και βρισκω και ενα γραφικοτατο Ιταλικοαυστριακο (!) εστιατοριο οπου και καθομαι να ξεκουραστω και να "βγαλω πορεια".
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/54.jpg" alt="" /></p>

Πρωτα ομως το φαγητο! Και οντας στην Αυστρια και τις Αλπεις, τι αλλο θα μπορουσα να παρω απο Snitzel; (και ναι, ειναι οσο μεγαλο οσο φαινεται!)
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/55.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Λιγη ωρα αργοτερα, εχω φαει και εχω βγαλει προγραμμα για το υπολοιπο της διαδρομης προς το ξενοδοχειο.

Βλεπω πλεον οτι θα με πιασει η νυχτα στο δρομο, οποτε θελω να κινηθω μεσω της Autobahn A2 και Graz, παροτι ετσι κανω εναν σχετικο κυκλο για τον προορισμο μου. Τουλαχιστον η εθνικη ειναι μεγαλος δρομος, φωτισμενος σε αρκετα σημεια και θα μου παρασχει ασφαλεια αν -ω μη γενοιτω- γινει κατι αναποδο.

Για να βγω στην Α2 ομως, εχω 62 χιλιομετρα του επαρχιακου δρομου 111, που στο χαρτη σημειωνεται ως διαδρομη εξαιρετικης ομορφιας, ενω το φως της ημερας κραταει ακομα! This should be good!

Ε λοιπον η διαδρομη αποδεικνυεται πανεμορφη, περνοντας μεσα απο καταπρασινα τοπια με ανοιχτες γρηγορες καμπες, και οδοστρωμα πολυ καλο!
Μαλιστα σε πολλα σημεια βλεπω μοτοσυκλετιστες που με χαιρετανε με τον κλασσικο χαιρετισμο του χεριου! Νοιωθω υπεροχα γιατι δεν ειμαι μονος! Η "οικογενεια μου" ειναι εδω και ταξιδευουμε παρεα! Σε καποιο σημειο περναω απο ενα rest μεσα στα δεντρα που απο οτι καταλαβαινω ειναι σημειο συναντησης για πολλους μοτοταξιδιωτες.
Αν και δεν σταματαω, περναω σιγα και χαιρετω, και αυτοι ανταποκρινονται κορναροντας ολοι μαζι! Αυτα ειναι...

Ο δρομος ειναι ανοιχτος και χωρις ιδιαιτερη κινηση, αλλα δεν μου επιτρεπει να κινηθω σβελτα, μιας και τα ορια στην Αυστρια ειναι αυστηρα και οι ντοπιοι τα τηρουν με θρησκευτικη ευλαβεια.
Ετσι καθε τρεις και λιγο πεφτω στα φρενα περνοντας μεσα απο χωριουδακια για να κινηθω στα 80 χαω των υπολοιπων. Εδω δεν εχει καγκουριες!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/56.jpg" alt="" /></p>

Η Autobahn ομως εχει φτασει και με καποια ανακουφιση πλεον σκεφτομαι οτι απο εδω και περα θα καλυψω τη διαδρομη σχετικα σβελτα!
Η διαδρομη ειναι υπεροχη, αλλα ειναι ηδη βραδυ και ειμαι στο δρομο απο τις 8 το πρωι....

<em><strong>Σουρουπο στην εθνικη</strong></em><em><strong>, </strong><strong>7:50 μμ</strong></em>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/57.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/57.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Μια σταση σε ενα απο τα παμπολλα Rest για ανεφοδιασμο σε καυσιμα και λιγο stretching για εμενα, και ανακαλυπτω οτι πισω απο τις πινακιδες κατευθυνσης στην εξοδο του Rest πολλοι ταξιδιωτες εχουν γραψει τις διαδρομες τους.... <img style="vertical-align:middle;" src="http://www.mybike.gr/style_emoticons/default/_thumbsup.gif" border="0" alt="_thumbsup.gif" /></p>

Μπορει να μην εχω μαρκαδορο μαζι μου, αλλα βρισκω ενα αυτοκολλητο της λεσχης μας και το κολλαω σε περιοπτη θεση!
<p style="text-align:left;"><em><strong></strong></em></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/58.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Η Α2 ειναι φοβερη και απολαμβανω την δυνατοτητα να κινουμαι με λιγο μεγαλυτερες ταχυτητες απο το υπολοιπο της ημερας...</p>

Αυτο ομως δεν κραταει για πολυ. Βλεπετε, λιγο μετα το Klagenfurt το GPS θεωρει καλο να "κοψει δρομο" και να με οδηγησει μεσω ενος επαρχιακου δρομου, του 317, στον προορισμο μου, αντι να συνεχισει στην Α2 κανοντας τον κυκλο που αρχικα ηθελα εγω. Αυτο εγω δεν το συνειδητοποιησα παρα μονο οταν ειχα πλεον βγει απο την Autobahn. Συνεχισα ομως μιας και ο 317 ηταν αρκετα μεγαλος σαν δρομος, οποτε σκεφτηκα οτι ισως θα ειναι καλυτερα.

"140 χιλιομετρα απομενουν, οποτε γιατι οχι;" σκεφτομαι και ανοιγω λιγο το ρυθμο μου, εχοντας ορατοτητα αν και πλεον η νυχτα εχει πεσει για τα καλα. Στα μισα της διαδρομης ομως, και εχοντας πλεον μπει για τα καλα στην καρδια των Αλπεων, το GPS μου δειχνει να στριψω σε εναν ΠΟΛΥ μικρο καθετο δρομο, ο οποιος δειχνει να χανεται μεσα στο δασος.
Ειναι μεν ασφαλτινος, αλλα ειναι μικρος και χωρις κανενα φωτισμο.

Κοντοστεκομαι. Νυχτα, περασμενες 9 και σκοταδι πυκνο και οσο και να ψαχνω αλλη διαδρομη, το GPS επιμενει οτι πρεπει να παω απο εκει! Τον γενικο χαρτη δεν μπορουσα να τον δω καν μιας που γυρω δεν υπηρχε κανενα φως, αλλα και παλι δεν θα εβγαζα ακρη.
Τωρα;;;

Μην εχοντας αλλη επιλογη, αποφασιζω να εμπιστευθω το GPS και να το ακολουθησω στα τυφλα!
Ο δρομος ανηφοριζει και ολο και μικραινει, ενω γυρω μου ειναι πυκνο δασος και πισσα σκοταδι!

Οδηγαω για χιλιομετρα επι χιλιομετρων ενω πολιτισμος δεν υπαρχει πουθενα! Ουτε χωριο, ουτε τιποτα! Αν μεινω εδω θα με φανε οι ...λυκοι!!! Καποιες στιγμες το πυκνο δασος ανοιγει λιγο και μου επιτρεπει να δω οτι γυρω εχει μικρες λιμνες που λαμπυριζουν στο λιγοστο φεγγαρι.
Η διαδρομη το πρωι πρεπει να ειναι συγκλονιστικη, αλλα το βραδυ ΔΕΝ ειναι και τοσο ωραια!

Και ενω ειμαι απορροφημενος στις σκεψεις αυτες και προσπαθω να προσεχω τον δρομο, ξαφνικα...... ΤΣΟΥΠ!
Πολιτισμος!
Ενα μικρο χωριουδακι απο το πουθενα ξεπροβαλλει και βρισκομαι στην κεντρικη οδο του!
Τι να το κανεις ομως, αφου και ετσι δεν υπαρχει ψυχη πουθενα...

<em><strong>Moderbrugg 10:35 μμ</strong></em>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/59.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Το κρυο πλεον ειναι αισθητο και φοραω τις επενδυσεις μεσα απο τα δερματινα, καθως και τα χειμερινα γαντια! "Αλπεις, μεσα στη νυχτα... Λογικο να εχει κρυο ρε Νικο", σκεφτομαι...</p>

Αφου βεβαιωνομαι οτι παω καλα, συνεχιζω και αυτη τη φορα με ανανεωμενη σιγουρια, εχοντας δει οτι το GPS με βγαζει οντως στον προορισμο μου, απλα μεσω του συντομοτερου δρομου.
Με χαμηλες σχετικα ταχυτητες συνεχιζω προς το Hohentauern, και μια ωρα αργοτερα βρισκομαι στο μικρο ξενοδοχειο.

Χτυπαω την πορτα και ανοιγει ενας στρουμπουλος Αυστριακος που μου λεει βλοσσυρα: "Who are you???"
Του εξηγω οτι ειμαι ο Ελληνας που εχω κλεισει δωματιο κλπ, οποτε και αμεσως αλλαζει υφος και χαμογελοντας με παει στο δωματιο μου. Ξεφορτωνω τη μηχανη, και ενα απολαυστικο ζεστο ντους αργοτερα ξαπλωνω το ...ταλαιπωρημενο μου κορμι στο απαλο κρεβατακι!

Ξεκινησα 9 το πρωι και εφτασα στο ξενοδοχειο στις 11 το βραδυ. 14 ωρες στη σελα, και παρολαυτα δεν νοιωθω και ΤΟΣΟ πτωμα. Τελικα για Superbike η 999 ειναι πολυ ανετη!
Το GPS δειχνει οτι εκανα 507 χιλιομετρα, ολα σε επαρχιακους δρομους και στροφιλικι. Αν βαλεις και τις στασεις, τις καθυστερησεις κλπ, δεν πηγα και τοσο ασχημα! Εξαλλου τουρισμο κανουμε...

Οπως και να εχει ομως, αυριο εχω μπροστα μου 680 χιλιομετρα για τον τελικο προορισμο οποτε πρεπει να οργανωθω καλυτερα!! Δεν θελω να με βρει παλι το βραδυ στα δαση και τις ερημιες....
Που να ηξερα....

<p style="text-align:left;"><strong>ΗΜΕΡΑ 3. Hohentauern Αυστρια - Wroclaw Πολωνια</strong></p>

<p style="text-align:center;"><a href="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/09/eu07_02.png" target="_blank"><img class="size-full wp-image-397" style="border:1px solid black;" title="eu07_02" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/09/eu07_02.png" alt="" width="250" height="300" /></a>
Hohentauern (A) - Wroclaw (PL). Dist. 659 km</p>
<p style="text-align:center;"></p>

To πρωι ηρθε και με βρηκε ανανεωμενο και με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια! Ειμαι στην καρδια των Αλπεων, και ταξιδευω με την κουκλα μου στην Ευρωπη!

Κατεβαινω κατω να παρω κατι απο τη μηχανη (ειχα αφησει τα σαμαρια επανω) και βρισκω την ευκαιρια να ριξω μια καλυτερη ματια στο ξενοδοχειο... Οχι και ασχημο, ετσι;
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/60.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Ετοιμαζομαι για αναχωρηση αλλα πρωτα ειναι ωρα για ενα ...φτωχικο πρωινο, απο αυτα που συνηθιζουν να προσφερουν στο εξωτερικο.</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/63.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Η θεα εξω απο το εστιατοριο επιβλητικη....</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/61.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">To ξενοδοχειο οπου εμεινα ειναι απο τα λεγομενα MoHo (Motorrad Hotels). Ο ιδιοκτητης του ειναι ενας παλαβιαρης μηχανοβιος-σεφ (!), με ενα V-Max 1200...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/64.jpg" alt="" /></p>

...ενω στο ξενοδοχειο πολλες φορες θα βρεις πολλους μοτοσυκλετιστες ολων των ηλικιων και ειδους, απο old timers, μεχρι στριφτερους με SS και χωματερους τυπους! Μαλιστα αξιζει να σημειωθει οτι ο ιδιοκτητης διοργανωνει μοτοεκδρομες σε διαφορα πασα στην περιοχη!
Αν ποτε βρεθειτε στην περιοχη αξιζει να κανετε μια διανυκτερευση εδω!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/65.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Καιρος ομως να πηγαινουμε! Η μερα εχει ηδη ξεκινησει και προβλεπεται να ειναι μεγαλη! </p>

Το σχεδιο σημερα ειναι απλο: να φτασω στον προορισμο οσο πιο γρηγορα μπορω (σε τουριστικους ρυθμους παντα), με μονη απαραιτητη σταση στο Brno για το απαραιτητο ...προσκυνημα!

Ετσι επιλεγω να βγω στην Autobahn S6 με κατευθυνση την Βιεννη, και μετα θα συνεχισω προς τα συνορα με Τσεχια, και μεσω του E461 θα βγω στο Brno. Απο εκει και περα αρχιζουν τα δυσκολα ομως... Βλεπετε τοσο η Τσεχια οσο και η Πολωνια ειναι σχετικα φτωχες -ακομα- χωρες και δεν διαθετουν αυτοκινητοδρομους.
Απο το Brno και μετα θα πρεπει να παρω μικρους επαρχιακους δρομους με κατευθυνση Βορεια προς τα συνορα με Πολωνια.
Στο χαρτη μεχρι την πολη Svitavy ο δρομος δειχνει να ειναι καλος. Απο εκει και περα ομως θα αναγκαστω να παω μεσω ακομα μικροτερων (κιτρινων) δρομων μιας που ειναι η συντομοτερη διαδρομη, και μεσω των συνορων στο Dolni Lipka θα περασω Πολωνια και θα συνεχισω για αλλα 100 χιλιομετρα περιπου μεχρι τον προορισμο μου: το Wroclaw (Βροτσλαβ).
Θα μπορουσα να παω απο τα "κυριως" συνορα στο Nachod, αλλα αυτο θα σημαινε να κανω αλλα 160 χιλιομετρα....

Η μερα τωρα ξεκινα ομως, και οι δρομοι στις Αλπεις ειναι ΥΠΕΡΟΧΟΙ! Για αλλη μια φορα εχω ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια... Οδηγω στους δρομους και τα τοπια των Αλπεων με μια ονειρεμενη μηχανη και απολαμβανω καθε στιγμη! Αν ειναι ονειρο μην με ξυπνατε!!!!!!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/69.jpg" alt="" /></p>

Στην Autobahn η Ducati καταπινει με γρηγορους ρυθμους τα χιλιομετρα και συντομα αναγκαζομαι να κανω σταση για τον κλασσικο ανεφοδιασμο. Εκει βλεπω και την παρακατω εικονα, και αθελα μου σκεφτομαι: "Μακαρι να ειμαι καλα μεχρι τετοια ηλικια, να αλωνιζω τις Autobahn με την μηχανη μου!"
Να ειναι καλα ο ανθρωπος, και να εχει παντα δρομους ανοιχτους μπροστα του....
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/70.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Συνεχεια στην εθνικη, και αρχιζω να βαριεμαι...</p>

Κραταω σταθερα 140-160 αλλα οι ευθειες ειναι ατελειωτες και πιανω τον εαυτο μου να νοιωθω μια νωθροτητα και να αφαιρουμαι απο το δρομο.
"Δεν ειναι καλο αυτο", σκεφτομαι... Τουλαχιστον η Βιεννη ειναι κοντα.
Το GPS δειχνει οτι εχω 40 χιλιομετρα ακομα για Βιεννη, ενω υπολογιζει οτι θα φτασω στον προορισμο μου γυρω στις 7 το απογευμα. Βεβαια αυτο παντα παει παραπανω, καθως σταματαω για ανεφοδιασμο, ξεκουραση, η για να τσιμπησω κατι...

Εχω ηδη αποφασισει οτι την Βιεννη δυστυχως δεν θα τη δω αυτη τη φορα... Ε ας αφησουμε κατι και για την επομενη φορα!
Μπερδευομαι ομως στις εξοδους της πολης με την Εθνικη οδο και χανω αρκετη ωρα μεχρι να βρω το δρομο που οδηγει προς τα συνορα με Τσεχια.

Τελικα βρισκω το δρομο, αφου ομως αναγκαζομαι να περασω μεσα απο ενα -μικρο- κομματι της πολης. Δεν πειραζει ομως, γιατι αποζημιωνομαι με την παρακατω εικονα!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/71.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Φυγαμε για συνορα και ο δρομος αποκτα παλι ενδιαφερον, ο καιρος ομως δειχνει να εχει αγριες διαθεσεις....
"Μαζευει πολυ πραμα" σκεφτομαι... Τουλαχιστον κραταει ακομα! Ελπιζω να κρατησει μεχρι να φτασω στο Wroclaw.
Η κινηση ειναι αρκετα μεγαλη και ο δρομος μικρος, οποτε ολοι πανε κομβοι, με καποιους καμικαζι που κανουν χαροντικες προσπερασεις να σπανε την μονοτονια!
Η φυση ομως με αποζημιωνει με ανοιχτες πεδιαδες και καταπρασινα τοπια και πηγαινω απολαμβανοντας την διαδρομη.
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/72.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Και να λοιπον, ξανα ΣΥΝΟΡΑ!
Η χαρα και η ανατριχιλα της πρωτης φορας επανερχεται και νοιωθω περηφανος που περναω αλλο ενα συνορο χωρας καβαλωντας την μηχανη....

Ειναι κατι σαν checkpoints για εμενα πλεον!
Και βεβαια η κλασσικη ποζα δεν μπορει να λειψει!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/73.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Μπαινουμε πλεον Τσεχια. Κανω συναλλαγμα σε ενα Bureau de change και ΦΥΓΑΜΕ! </p>

<em><strong>5:42 μμ Drasenhofen, συνορα Αυστριας - Τσεχιας</strong></em>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/74.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Με τις καθυστερησεις στην Βιεννη και τους οχι και τοσο σβελτους ρυθμους μετα, εχω ΠΑΛΙ αρχισει να αργω!</p>

Το GPS πλεον υπολογιζει ωρα αφιξης στο Wroclaw γυρω στα μεσανυχτα! :unsure:
Γ@μωτο! Δεν μου αρεσει αυτο! Παιρνω τηλεφωνο τον κολλητο μου στην Πολωνια:
- Pawel, οπως φαινεται θα αργησω να φτασω στο Wroclaw
- Μην ανησυχεις! Ειναι ολα ετοιμα και σε περιμενουμε. Προσεχε στο δρομο και οτι ωρα ερθεις ειναι οκ.

Προσπαθω να συντομευσω λιγο τη διαδρομη και να κραταω μια καλυτερη μουαγιεν, αλλα τα τοπια με κανουν να σταματαω καθε τοσο...
Δεν μ@μιεται! Ειναι κριμα να μην τα αποθανατισω για να φτασω μια ωρα αρχυτερα!

Το Μikulov ειναι μια καταπληκτικη μικρη μεσαιωνικη πολη, οπου δεσποζει το καστρο των Ιπποτων... Ωραια πραγματα...
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/75.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Η Τσεχια ειναι εμφανως διαφορετικη απο την Αυστρια, και περιεργως νοιωθω πιο οικεια εδω...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/76.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Μια ωρα αργοτερα και φτανω πλεον στο Brno... Ακολουθω τις ενδειξεις του GPS για την πιστα και φτανω. Που ειναι η πιστα ομως; Περιμενα να την δω καπου ολη, οταν συνειδητοποιησα οτι οταν οι ανθρωποι αυτοι λενε πιστα, εννοουνε ΠΙΣΤΑ!</p>

Ανα πασα στιγμη μπορεις να δεις μονο ενα μικρο τμημα της, ενω για να πας απο το ενα σημειο στο αλλο, χρησιμοποιεις τον περιμετρικο δρομο που εχει. Οταν ομως λεμε περιμετρικο δρομο, εννοουμε ενα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ δρομο με φανταστικες στροφες, με πλουσια βλαστηση γυρω και δεντρα που σκεπαζουν τον ουρανο πανω απο το δρομο...

Και μονο αυτη η διαδρομη να υπηρχε θα αξιζε τον κοπο! Αν ειναι ετσι ο περιμετρικος ομως, η πιστα ΠΩΣ θα ειναι;
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/77.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Και φτανω στο Τ3 - την 3η εισοδο της πιστας και απο τις μεγαλυτερες, οπου βλεπω το παρακατω θεαμα:
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/78.jpg" alt="" /></p>

Καποια στιγμη μετρησα και 50 μηχανες να κατεβαινουν το μεγαλο S που ειχα μπροστα μου ΜΑΖΙ και να χανονται στην αριστερη παρατεταμενη! Και ο ηχος.... 4κυλινδρα να ουρλιαζουνε, 2κυλινδρα να βρυχονται σαν λιονταρια και ολα μαζι στους κοφτες....
<p style="text-align:left;">Ο κοσμος στις κερκιδες ελαχιστος -και να σκεφτει κανεις οτι μολις 3 ημερες πριν εδω ηταν πανω απο 100,000 ατομα παρακολουθοντας τον αγωνα του MotoGP.</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/79.jpg" alt="" /></p>

Εκει γνωρισα και μερικα παιδια συναδελφους που ειχαν ερθει με τις κουκλες τους βολτα απο την πιστα για να χαζεψουν το θεαμα...
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/82.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/83.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Μαλιστα ειχαν την ευγενη καλοσυνη να με βγαλουν μια αναμνηστικη φωτο με φοντο την πιστα...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/81.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">...ενω η μηχανη ειχε ηδη στηθει και μελετουσε τις στροφες της πιστας! Την επομενη φορα καλη μου...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/84.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;"><strong>Brno Τσεχια, Αυγουστος 2007.</strong></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/85.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Η ωρα ομως φευγει πολυ γρηγορα οταν περνας καλα και εγω εχω μπροστα μου αλλα 300 χιλιομετρα, τα οποια θα γινουν πλεον σε μικρους επαρχιακους δρομους μεσα απο δαση και βουνα...</p>

Εχει πλεον παει 9 το βραδυ και εχει ηδη νυχτωσει, ενω αρχιζει να ψιλοβρεχει. Τα πραγματα δεν δειχνουν να ειναι καλα.... Με την μικρη αυτονομια της μηχανης (180-200 χλμ) ποιος μου λεει οτι θα βρω βενζιναδικα ανοιχτα στη διαδρομη μεσα στη νυχτα; Και ΑΝ μεινω μεσα σε κανενα δασος με βροχη και στο απολυτο σκοταδι; :unsure:

Το GPS υπολογιζει οτι θα χρειαστω αλλες 6 ωρες για τον προορισμο, δηλαδη 50 χαω ΜΟΤ.
Υπολογιζομενη ωρα αφιξης 3 πμ. Κοινως, τον ηπιαμε!
Σταματαω σε ενα Rest εξω απο το Brno για ανεφοδιασμο και να δω τι θα κανω. Τα πραγματα πλεον αρχιζουν να ειναι ΠΟΛΥ σοβαρα!

Παιρνω τον κολλητο μου τηλεφωνο, ο οποιος ομως με διαβεβαιωνει οτι η διαδρομη εχει διανυκτερευοντα βενζιναδικα και οτι δεν ειναι τοσο ασχημη οσο φανταζομαι.
"Go for it!" μου λεει.
Τι επιλογες εχω;; Να μεινω στο Brno δεν γινοταν, διοτι το επομενο πρωι ο κολλητος ειχε κανονισει να φυγουμε 3ημερη εκδρομη με μια μεγαλη παρεα στα βουνα της Πολωνιας, και αν εμενα εκει το επομενο πρωι θα τους εχανα!

Φοραω τα αδιαβροχα, βαζω τα αδιαβροχα καλυμματα στις αποσκευες και στο tankbag και ξεκιναω...

Στο δρομο καθως προχωραω προς το Svitavy, η βροχη αρχιζει να δυναμωνει σε ενταση και συντομα κατεβαζει σαλοτραπεζαριες και ολων των ειδων τα επιπλα!

Η ενταση της βροχης ειναι τοσο μεγαλη που τοσο εγω οσο και τα αυτοκινητα δεν βλεπουμε καθολου δρομο και κινουμαστε απλα βλεποντας τα φωτεινα σημαδια απο τα κολωνακια στην ακρη του δρομου.

Η μηχανη δεν δειχνει να εχει κανενα ιδιαιτερο προβλημα, και μαλιστα με εκπληξη ανακαλυπτω οτι ενω τα γαντια μου ΔΕΝ ειναι αδιαβροχα, παραμενουν σχεδον στεγνα, μιας και καλυπτονται απο την αεροδυναμικη της μηχανης.

Συντομα ομως δεν βλεπω πλεον σχεδον τιποτα, μιας που η ζελατινα βρεχεται συνεχως και το φως απο τα διερχομενα αυτοκινητα ανακλα επανω στις σταγονες και με τυφλωνει, ενω οσο και να την σκουπιζω μεσα σε δευτερολεπτα εχει ξαναγινει χαλια. <img style="vertical-align:middle;" src="http://www.mybike.gr/style_emoticons/default/knife.gif" border="0" alt="knife.gif" />
ΠΡΕΠΕΙ να σταματησω!

Σταματαω σε ενα βενζιναδικο, εχοντας κανει περιπου 40 χιλιομετρα με τα χιλια ζορια, και η ωρα ειναι 10:30 μμ.
Με το που σταματαω και σβηνω το μοτερ, η μηχανη αρχιζει να βγαζει καπνους απο κατω απο την τιμονοπλακα!! Προς στιγμη φοβηθηκα οτι κατι κακο ειχε συμβει, αλλα γρηγορα συνειδητοποιησα οτι ηταν απλα το ψυγειο που ειχε μαζεψει τοση λασπη επανω που με την θερμοκρασια του αυτη αρχισε να εξατμιζεται και να "ψηνεται".

Το καλο στην ολη υποθεση ειναι οτι ανακαλυψα πως τα αδιαβροχα εκαναν την δουλεια τους ΑΨΟΓΑ και εγω παρεμεινα απολυτως στεγνος.

<em><strong>Περιμενοντας να κοπασει η μπορα, Letovice, Τσεχια, 10:37 μμ.</strong></em>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/87.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Οι Θεοι ευνοουν τους τολμηρους καθως φαινεται, γιατι μετα απο λιγη ωρα η μπορα κοπασε.
Ετσι χωρις ιδιαιτερο προβλημα πλεον μπορουσα να ταξιδεψω προς την μικρη πολη Svitavy -τον μεσαιο μου προορισμο.

Κατι λιγοτερο απο 1 ωρα αργοτερα φτανω στο Svitavy, και βεβαια παμε για ανεφοδιασμο στο πρωτο ανοιχτο βενζιναδικο που βρηκα.

Εκει ομως, περα απο ανεφοδιασμο σε καυσιμα, βρισκω και μια νεαρη κοπελιτσα, η οποια δουλευε την βραδυνη βαρδια στο μαγαζι (κοινως χωσιμο...), και βεβαια η θεα ενος ξενου που ταξιδευει απο Ελλαδα για Πολωνια πανω σε μια μηχανη ηταν κατι τουλαχιστον ασυνηθιστο, οποτε και πιασαμε κουβεντουλα.

Απο εξω στην αυλη στο βενζιναδικο, ολη αυτη την ωρα καθονταν κατι νεαρα παιδια, με μπουκαλια αλκοολ και πινανε. Η κοπελα μου εξηγησε οτι ειναι ντοπιοι οι οποιοι δεν εχουν τι να κανουν τα βραδια στο χωριο, οποτε και ερχονται στο μαγαζι και καθονται απ' εξω και πινουν ολο το βραδυ...

Η ωρα ομως περνουσε και ηταν ηδη 12 τα μεσανυχτα οποτε ειχε ερθει η ωρα να καβαλησω παλι το μαυρο μου αλογο...
Πριν φυγω ομως το παρακατω μου τραβηξε την προσοχη! Ειναι αλκοολ (βοτκα κ κατι σαν κονιακ) σε μικρα πλαστικα ποτηρακια, τα οποια και αγοραζουν απο το βενζιναδικο για να ζεσταθουν το χειμωνα...
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/88.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Τωρα ομως αρχιζαν τα δυσκολα...
Στο Svitavy ο επαρχιακος Ε461 σταματουσε και ξεκινουσε ο μικρος δασικος 43 που φαινοταν στο χαρτη με κιτρινο. Αυτο σημαινει μικρο και δυσκολο δρομο...

Οντως ο δρομος αρχισε πλεον να στενευει και εκατερωθεν του δρομου ηταν πυκνο δασος. Σαν να μην εφτανε αυτο η βροχη που πριν ειχε σταματησει τωρα αρχιζε παλι να πεφτει παλι κατα διαστηματα, κανοντας ακομα πιο δυσκολη την πορεια.

Στο σημειο αυτο θα ηθελα να ευχαριστησω θερμα τους κατασκευαστες των διαγραμμισεων δρομων της Τσεχιας, γιατι χωρις αυτους μαλλον θα ημουν φυτεμενος σε καποιο χωραφι στα δαση της περιοχης τωρα! Βλεπετε, ο συνδιασμος του μαυρου σκοταδιου στα δαση, και των φωτων της Ducati ειναι καταστροφικη συνταγη! Μην εχοντας αλλη επιλογη αναγκαστηκα λοιπον να ακολουθω τις λευκες διαγραμμισεις του δρομου για να βλεπω πως στριβει η διαδρομη!
Αυτο δουλεψε μια χαρα, και ετσι ακολουθοντας πιστα και τις οδηγιες του ΑΓΙΟΥ GPS (βοηθεια μας!) προχωρησα αργα αλλα σταθερα προς τα συνορα με Πολωνια.

<em><strong>Lanskroun, 28 χλμ απο τα συνορα Πολωνιας, 1:33 πμ</strong></em>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/89.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">2 η ωρα και το GPS μου δειχνει οτι εχω φτασει στα συνορα. Που ειναι ομως ο σταθμος των συνορων; :unsure:
Δεν θα επρεπε να εχει φωτα, να εχει ανταλλακτηρια χρηματων, κατι τελοσπαντων;</p>

Εγω γυρω μου εβλεπα μαυρο σκοταδι και χωραφια. Και ξαφνικα, κατω απο μια γεφυρουλα που με τα βιας χωραγε ενα αμαξι να περασει, βλεπω μια μικρη πινακιδα με τα γνωριμα κιτρινα αστερια σε μπλε φοντο και την επιγραφη Polski επανω!
Ωραια σημανση για συνορα χωρας εχουνε!!
Περναω τη γεφυρουλα και πραγματι βγαινω σε ενα πολυ μικρο συνοριακο σταθμο (φανταστειτε 2 θαλαμους διοδιων κ 2 λωριδες). Χαιρετω τον βλοσσυρο αστυνομικο, τσεκαρει τα χαρτια μου και περναω.

Οσο περιμενα δεν μπορουσα να μην σκεφτομαι οτι καποια χρονια πριν, οταν αυτες οι χωρες ηταν στο Ανατολικο Μπλοκ, το να περασεις τα συνορα τους ισοδυναμουσε με δωρεαν παραμονη σε ανηλιαγα μπουντρουμια και ανακρισεις για το λογο που ηθελες να εισελθεις στη χωρα...... Μπρρρρρ!

Συνεχιζω γρηγορα, και οι δρομοι πλεον -αν και συνεχιζουν να περνανε απο δαση και χωρια- ειναι αρκετα μεγαλυτεροι και με λιγο καλυτερη χαραξη, κατι που μου επιτρεπει να ανεβασω καπως την ταχυτητα μου.
Ειμαι στη σελα για πανω απο 16 ωρες τωρα, αλλα η υπερενταση δεν με αφηνει να χαλαρωσω και δεν νοιωθω τοσο κουραση, παρα μονο την προσμονη να φτασω επιτελους στο Wroclaw....
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/90.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Ετσι και εγινε... Τα τελευταια 100+ χιλιομετρα γινονται σε σχετικα σβελτους ρυθμους και τελικα φτανω στο κοιμησμενο Wroclaw, 2 ωρες αργοτερα. Περνοντας μεσα απο τα στενα της πολης νοιωθω λιγο αβολα, με την Ιταλιδα να χαλαει με το μπασο μουγκρητο της τον κοσμο!
O κολλητος μου, αν και αποκοιμησμενος προ πολλου, με το που φτανω εξω απο το σπιτι του με ανταμωνει!
- Ειμαι τοσο χαρουμενος που σε ξαναβλεπω Νικολα.
- Και εγω ρε Pawel!
- Mιλαμε σε ακουσα που ερχοσουνα μεσα στον υπνο μου!!
- Εεεε...... ναι.... κανει λιγο φασαρια μωρε....

Παμε την μηχανη στο γκαραζ και ξεφορτωνω.
Το ρολοι δειχνει 4 το πρωι. 18 ωρες, 680 χιλιομετρα, δρομοι ολων των ειδων: απο πασα στις Αλπεις μεχρι Autobahn και απο τους δασικους κωλοδρομους της Τσεχιας μεχρι τους ανοιχτους επαρχιακους της Πολωνιας...
Αυτο το βραδυ ενηλικιωθηκα.

Μια τελευταια σταση για ανεφοδιασμο πριν το Wroclaw....
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/91.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;"><strong>ΗΜΕΡΑ 4-6. Ορη Karpacz, Πολωνια.</strong></p>

<p style="text-align:center;"><a href="http://openhorizons.files.wordpress.com/2008/09/eu07_03.png"><img class="size-full wp-image-398" style="border:1px solid black;" title="eu07_03" src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/09/eu07_03.png" alt="" width="300" height="151" /></a>
Wroclaw (PL) - Karpacz (PL). Dist. 127 km</p>

Την επομενη μερα το πρωι ξυπναω -οχι και τοσο προθυμα ειναι η αληθεια - αλλα η κουβεντουλα με τον κολλητο που εχω τοσο καιρο να δω συντομα με κανει να νοιωσω περιφημα! Κατα την προσφιλη συνηθεια των Πολωνων (και των ξενων γενικοτερα) εχει ετοιμασει ενα ωραιοτατο πρωινο το οποιο τσακιζω ανελεητα!
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/92.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Καθομαστε και τα λεμε, και πραγματικα απολαμβανω τις στιγμες αυτες! Τετοιες φασεις με φιλαρακια ειναι ανεκτιμητες! </p>

Σιγα σιγα ετοιμαζουμε καποια πραγματα, γιατι οπως μου εχει ηδη πει ο Pawel, θα παμε για ενα 3ημερο στο βουνο, σε ενα φοβερο ορεινο καταφυγιο, διπλα σε μια λιμνη κλπ.
Παιρνω μονο το tailbag μαζι μου, το βαζω πανω στη μηχανη και φυγαμε! Ο Pawel εχει παει να παρει τα υπολοιπα παιδια της παρεας με το αμαξι του και με συνανταει στην εξοδο της πολης. Ακολουθω το αμαξι απο κοντα και ανακαλυπτω οτι η διαδρομη που ακολουθουμε ειναι η ιδια που εκανα μολις μερικες ωρες νωριτερα μεσα στα σκοταδια!
Τωρα ομως ενας υπεροχος ηλιος λουζει τα παντα με φως και η διαδρομη αποδεικνυεται ΟΝΕΙΡΙΚΗ! Ειδικα απο ενα σημειο και υστερα, καθως αρχιζουμε να ανηφοριζουμε στο βουνο, δεν εχω λογια.
Μια απο τις πιο ομορφες διαδρομες που εχω κανει ποτε στη ζωη μου ξετυλιγεται μπροστα μου... Ατελειωτες στροφες, σε ενα μικρο δρομακο, με ατελειωτη βλαστηση γυρω και δεντρα παντου.....
Τα λογια δεν περιγραφουν το ΜΕΓΑΛΕΙΟ.... Δειτε.....
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/93.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Η μηχανη χωρις το βαρος των αποσκευων τωρα κινειται αερινα στους αδειους στριφτερους δρομους, και το βαρυ μουγκρητο της εξατμισης αντηχει τριγυρω, σπαζοντας την ησυχια της φυσης....</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/94.jpg" alt="" /></p>

<p style="text-align:left;">Μερικες ωρες αργοτερα φτανουμε στον προορισμο μας: το <a href="http://www.e-karpacz.pl/" target="_blank">Karpacz</a>.
Το Karpacz ειναι μια μικρη πολη στα συνορα Πολωνιας - Τσεχιας πανω στον ορεινο ογκο του Karkonosze, που προσφερεται για χειμερινο τουρισμο (κατι σαν την δικη μας Αραχωβα, αλλα σε πολυ πιο "ηπια" μορφη).
Απο την πολη αυτη ξεκινανε πολλες διαδρομες πανω στο βουνο, οι οποιες οδηγουν σε διαφορα ορεινα καταφυγια, ενω μπορει κανεις να περασει τα συνορα με την Τσεχια και να βγει απο την αλλη πλευρα του ορους.
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/95.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">Εδω μπορει κανεις να περπατησει στα πολυ γραφικα στενα και να χαζεψει τα τουριστικα μαγαζακια που υπαρχουν παντου...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/96.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:left;">...ενω στην κεντρικη πλατεια του χωριου δεσποζει μια ...Νορβηγικη εκκλησια, η οποια οπως εμαθα μαλιστα ηρθε στην περιοχη σε 2 κομματια και συναρμολογηθηκε! Οι λογοι για τους οποιους θα υπηρχε μια Νορβηγικη εκκλησια στην Πολωνια δεν ειναι ξεκαθαροι, αλλα οπως και να εχει ειναι σιγουρα κατι το πολυ εντυπωσιακο...</p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/97.jpg" alt="" /></p>
<p style="text-align:center;"><img src="http://openhorizons.wordpress.com/files/2008/04/98.jpg" alt="" /></p>