Μichelin Anakee 2 (επειδή έχουμε και ΟΝ - Offάδες ανάμεσά μας)

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

Σημερα λοιπόν αλλάχτηκε το πισω λάστιχο, φυσικά με Michelin Anakee 2.

Πρώτα λίγη ιστορία. Αφού πέταξα τα πρώτα "μαμά" TW και μέχρι πρίν απο ένα περίπου χρόνο, φορούσα συνεχώς και αδιαλείπτως τα Pirelli Scorpion, στην αρχή τα απλά και όταν βγήκαν, τα Sync. Πολύ καλά λάστιχα σε κράτημα, φρένο, πληροφόρηση κλπ, λίγο "φτωχά" σε χιλιομετρική απόδοση, αλλά ήμουν πολύ ευχαριστημένος, μέχρι που τον Φεβρουάριο του '09, συνέβει ΑΥΤΟ. Τα Bridgestone 501/502 που έβαλα τελείωσαν την ζωή τους κάπου στις Άλπεις και έφυγαν, άχρωμα, άγευστα και άοσμα, χωρίς να μου αφήσουν καμιά καλή, αλλά ούτε και κακή εντύπωση. Υποδεέστερα των Πιρέλλι παντού, ειδικά στην πληροφόρηση ήταν τελείως "μουγκά", όσο για χιλιόμετρα, στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα. Δεν μου άρεσαν, τέρμα. Πήρα λοιπόν την απόφαση να βάλω τα Μichelin Anakee 2. Γνωρίζοντας την προϊστορία των πρώτων Anakee, και έχοντας ακούσει - διαβάσει για τις βελτιώσεις που είχαν κάνει ώστε τα λάστιχα να είναι ΚΑΙ για την Ελλάδα, τα φόρεσα με το σκεπτικό "το πολύ-πολύ την άνοιξη πάω για Metzeler". Αμ δε....... ΔΕΝ ΤΑ ΑΛΛΑΖΩ ΑΚΟΜΑ, και όταν έρθει η ώρα πάλι τα ίδια θα βάλω.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Πρώτα-πρώτα το στύλ οδήγησης μου είναι σβέλτο προς γρήγορο (κάποιοι το χαρακτηρίζουν επιθετικό). Δεύτερον, απο τον Οκτώβριο που πήρα το VFR και μετά, όταν είμαι μονός παίρνω την Βέφα, το Ντέρο χρησιμοποιείται κυρίως δικάβαλο (άρα πιό επιβαρημένη χρήση των ελαστικών σε σχέση με πρίν). Τρίτον, τα πρώτα 2.000 χλμ των Μichelin έγιναν σε Αυστρία-Β.Ιταλία, δικάβαλος τριβάλιτσος+tankg bag, μέ ρυθμους που είχαν ΑΥΤΟ το αποτέλεσμα στα λάστιχα. Αυτό βέβαια βοήθησε στον σωστό αρχικό πολυμερισμό των ελαστικών (+), αλλά σε επίπεδο φθοράς μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως αφήσαμε πολύ λάστιχο εκεί πάνω (-).
Πάμε τώρα στις εντυπώσεις. Ζέσταμα: πολύ γρήγορο σε αντίθεση με τα 501/502 που αργούσαν μέχρι αηδίας. Σε επίπεδο χιλιομετρικής απόδοσης και παρά την πιό "βεβαρημένη" πλέον χρήση είναι ήδη καλύτερα και απο τα Πιρέλλι και απο τα 501/502. Για να είμαι πιό σαφής, ενώ τα προηγούμενα στα 12 με 13 χιλιάδες χλμ ήταν για αλλαγή , τα Μισελέν, έχουν σήμερα ακόμα 3,5 χιλιοστά πέλμα στο κέντρο και 4 στην άκρη (απο τα αρχικά 8mm παντού). Μέ άλλα λόγια, μέχρι τα 2 mm που θα τα αλλάξω, έχω ακόμα 4.000 χλμ. Σε επίπεδο συμπεριφοράς τώρα, το λάστιχο είναι αλλού. Πολύ πιό "ομιλητικά" απο τα Πιρέλλι (για τα 501/502 δεν συζητάμε, είπαμε, τελείως "μουγκά"), σε πληροφορούν ανα πάσα στιγμή για το τί συμβαίνει εκει κάτω. Η αλλαγή κλίσεων γίνεται με την σκέψη, και εδώ βοηθάει το ότι ενώ σε αυτά τα χιλιόμετρα τα προηγούμενα είχαν τετραγωνίσει άσχημα, τα Μισελέν, όπως δείχνει και το βάθος πέλματος, είναι φαγωμένα σχεδόν ομοιόμορφα, διατηρώντας την κορώνα τους σχεδόν άθικτη. Επίσης, είναι τέτοιο το αίσθημα ασφάλειας που παρέχουν που, στην καθημερινή μου διαδρομή προς Καβάλα (10 χλμ παραλιακού, επαρχιακού δρόμου), ξύνω μπότα σε ούκ ολίγες στροφές, πηγαίνοντας απλά σβέλτα.
Το φρενάρισμα είναι στα ίδια πολύ καλά επιπεδα με τα Πιρέλλι και αισθητά καλύτερο των 501/502, ενώ στην βροχή πραγματικά ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ. Συγκεκριμένα στην "βαρκάδα" που κάναμε για "το κοπή τη πίττα" του varaderoforum στον Πλαταμώνα, η μέση ταχύτητα που κινηθήκαμε ήταν τα 150-160 χαω, με παρα πολύ νερό στους δρόμους (κάποια στιγμή στην Εγνατία πηγαίναμε και με 180, αλλά έκοψα γιατί το θεώρησα μλκία. Τα λάστιχα όμως εκεί, πατούσαν άφοβα). Δεν κουνήσανε και δεν γλυστρήσανε ΠΟΥΘΕΝΑ.
Ένα άλλο σημείο που μου έκανε εντύπωση είναι η άσπρες διαγραμμίσεις (όταν είναι στεγνα). Απλά σου λέει πώς είναι εκεί, ούτε κουναει ούτε λαλάει. Τα Πιρέλλι και τα 501/502 ήταν αρκετά πιο ευαίσθητα, ειδικά απο το μέσον της ζωής τους και μετά.
Συμπερασματικά, τα θεωρώ ΜΑΚΡΑΝ ό,τι καλύτερο έχω φορέσει στο Βαραντέρο στα 12 χρόνια που τό έχω.

Σημείωση: Οι πιέσεις στα λάστιχα είναι πάντα 36-40/42 (μονός/διπλός), μετρημένες τουλάχιστον κάθε εβδομάδα απο δικό μου, ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ πιεσόμετρο. Επίσης οι διαδρομές που κάνω είναι όσο γίνεται απο στριφτερούς δρόμους, αποφεύγοντας Εγνατία Π.Α.ΘΕ κλπ.

Έχοντας κάνει 15.000 χλμ (με δύο "λαστιχοφάγες" επισκέψεις στην Ιταλία), η σημερινή του εικόνα ήταν αυτή:




Βάθος πέλματος 1mm στο κέντρο, 1.6 mm στις άκρες.
Οι εντυπώσεις που έχω αναφέρει παραπάνω ισχύουν στο ακέραιο, με μόνη διαφορά πως στα τελευταία 500 χιλιόμετρα της ζωής τους είχαν αρχίσει να "διαβάζουν" κάπως έντονα τις διαγραμμίσεις του δρόμου όταν ήμουν υπο κλίση. Όχι κουνήματα κλπ, απλά μια ελαφριά ασάφεια. Ίσως βέβαια να έφταιγε και το ότι απο τα πλαγιάσματα είχαν "σηκώσει αυτιά" στις άκρες των πλαϊνών χαράξεων, και η άσφαλτος μας δεν μπορούσε να τα "κατεβάσει".

Το καινούργιο πίσω που τοποθετήθηκε έιναι αυτό:



Μα καλά, λάστιχο 15 μηνών έβαλες, θα ρωτήσετε.
Επειδή παλιότερα είχα αναφέρει πως το σημαντικό σε ένα λάστιχο δεν είναι το πότε κατασκευάστηκε, αλλά το πού και πώς ήταν αποθηκευμένο μέχρι που θα φορεθεί, και κάνοντας τα λόγια μου πράξη, το λαστιχάκι αυτό είχε έρθει σε μένα κατευθείαν απο τις αποθήκες της ΜΙΣΕΛΕΝ, και αφού κλείστηκε αεροστεγώς, μπήκε στην αποθήκη μου (μηδέν υγρασία και ήλιος) απο όπου βγήκε σήμερα.
Πιστεύω πως σε άλλες 15.000 χλμ θα το ξανααλλάξω πάλι με ίδιο.