Βολτίτσα και εξομολογήσεις...

<img src="https://2img.net/h/i657.photobucket.com/albums/uu300/PanagiotisKa/OXHMATA/DSC01755-1.jpg" align="right" hspace="10" width="150">…και ξαφνικά, εκεί που είχα αφοσιωθεί στο διάβασμα της τελευταίας έκδοσης της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, το δωμάτιο φώτισε. Δεν το κατάλαβα αμέσως για να πω την αλήθεια, μου πήρε μερικά λεπτά να το συνειδητοποιήσω……..Επιτέλους λίγο ήλιος. Ούτε την παράγραφο δεν κάθισα να τελειώσω, σε πέντε λεπτά είχα βάλει τις κορντούρες και η Βέφα γουργούριζε χαρούμενη έξω από το γκαράζ.


- Μας θυμήθηκες βλέπω, μου κάνει με το που πάω να ανεβώ.
- Παραπονάκια; την ρωτάω.
- Ξέρεις πόσες μέρες έχω να πατήσω άσφαλτο, να νοιώσω τη βενζίνη να τρέχει στα σωληνάκια μου, αισθανθώ τα τακάκια να δαγκώνουν τους δίσκους μου, να ακούσω την εξάτμιση μου να κελαηδάει; Ξέρεις; Και όλο αυτό τον καιρό να σε βλέπω με την άλλη, την μια να την βγάζεις βόλτα, μετά να της περνάς θερμαινόμενα, κατόπιν άλλη βόλτα, ύστερα φώτα ομίχλης; Και τα βράδια να την έχω και δίπλα μου, να με κοιτάζει αφ’ υψηλού, να με κάνει να αισθάνομαι παρακατιανή. Ποια είναι εμένα η θέση μου, μού λες σε παρακαλώ;

Με το που τελείωσε την φράση της είχαμε ήδη βγει στο δρόμο.... [περισσοτερα]