Όρος Βαρνούντας, Πρέσπες 01-03.05.2009

Όχι κυρίως με μοτοσικλέτα αλλά θα τα εξηγήσουμε όλα.
Εδώ και αρκετά χρόνια ακολουθώ τον ορειβατικό σύλλογο Ελευσίνας στις εκδρομές που οργανώνει. Δεν έχω κάποια σχέση με την Ελευσίνα, απλώς έτυχε να πάω κάποτε μαζί τους και δέσαμε. Συμμετέχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας, το κλίμα είναι καλό, το γέλιο άφθονο και έχω την ευκαιρία να πηγαίνω σε μέρη που αν δεν ξέρεις τα μονοπάτια είναι δύσκολο να πας μόνος σου.
Το εν λόγω ΠΣΚ το πρόγραμμα έλεγε όρος Βαρνούντας. Πρόκειται για το βουνό βορειοδυτικά της ΦΛώρινας και ανατολικά της μεγάλης Πρέσπας. Η κορυφογραμμή του αποτελεί το φυσικό σύνορο Ελλάδας-Σκοπίων στην περιοχή. Δηλαδή όταν φτάσεις κορυφή (2334 μέτρα) το ένα πόδι σου πατάει Ελλάδα και το άλλο Σκόπια! Δυστυχώς, λόγω ομίχλης η ανάβαση στην κορυφή δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά αυτά συμβαίνουν.
Εν πάσει περιπτώσει, Πέμπτη βράδυ στις 10 φεύγω με το DRZ από Πύργο Ηλείας (το VFR είναι σε κώμα όπως έχουμε πει) με κατεύθυνση Πάτρα-Ιτέα-Γραβιά-Θερμοπύλες-Καινούργιο. Το τελευταίο, είναι το χωριό όπου μένουν πλέον οι γονείς μου. Έφτασα κατά τις 2 κοιμήθηκα και το επόμενο πρωί με παρέλαβε το πούλμαν του συλλόγου από την εθνική οδό. Σχεδόν όλη τη μέρα τη φάγαμε στο πούλμαν, έγινε μια στάση για φαγητό στην Ελασσόνα (μου φάνηκε όμορφη κωμόπολη, αλλά δεν την περπάτησα πολύ) και κατά τις 8 φτάσαμε στο καταφύγιο ξενώνα στη θέση Βίγλα, πάνω στον δρόμο Φλώρινα - Καστοριά σε υψόμετρο 1650 μέτρα. Πολύ ωραίο μέρος και ξενώνας. Φάγαμε, στήσαμε με έναν φίλο μου τη σκηνή και...καληνύχτα! Α, ξέχασα να σας πω ότι ενώ τρώγαμε κατέφτασε στον ξενώνα ένας Αυστραλός ο οποίος κάνει τη διαδρομή Λονδίνο-Κωνσταντινούπολη με.....ποδήλατο στα πλαίσια μιας προσπάθειας να συγκεντρώσει χρήματα για παιδιά με καρκίνο. Περισσότερα στο www.everydayhero.com.au/brenton_barker . Όποιον,πάντως, ακούσετε από εδώ και πέρα να κοκορεύεται για τα ταξίδια του δώστε του μια σφαλιάρα...

Η επόμενη μέρα έχει πρωινό ξύπνημα και μπόλικο περπάτημα. Να σημειώσω ότι η διαδρομή που-τελικά- ακολουθήσαμε λόγω ομίχλης είναι (όταν έρθει το καλοκαιράκι) ένας χωματόδρομος και άρα μπορείτε να την πραγματοποιήσετε με κατάλληλο όχημα. Ο δρόμος-μονοπάτι γεμάτος με χιόνι τώρα σε πολλά σημεία περνάει από δάση οξιάς αλλά και γυμνά τοπία.


Η ποιότητα των φωτό δεν είναι η καλύτερη δυνατή γιατί λόγω καιρού δεν πήρα την Canon αλλά μια μικρή compact.


Εδώ το καλοκαίρι γίνεται χαμός από τις αγελάδες. Τέτοια εποχή, όμως, ήταν έρημο.

Δύο από τα τέσσερα σκυλιά που μας ακολούθησαν σε όλη τη διαδρομή!


Ίχνη αρκούδας στο χιόνι, εντυπωσιακό μέγεθος και νύχια. Μακάρι να την βλέπαμε και κανονικά από κάποια σεβαστή απόσταση βέβαια...


Απίθανη θέα από τη θέση Μπέλα Βόδα προς τη μικρή Πρέσπα με το νησάκι του Αγίου Αχίλλειου.


Η στενή λωρίδα γης που χωρίζει μικρή και μεγάλη Πρέσπα. Στο τέλος της και δεξιά υπάρχει πλαζ του ΕΟΤ. Η μικρή λίμνη ανάμεσά τους λέγεται βρωμολίμνη.


Η συνέχεια αργότερα!

Κι άααλλο κι άαααλλο κι άααααλλοοο!!!

(Για Καλλίδρομο ξέρεις ε;! Θα μιλήσουμε)...

Αχ,Πρέσπες...
Πόσα ακόμα μέρη θα βάλω στην λίστα μου.
Και πότε θα προλάβω να τα σβήσω όλα αυτά... στην μία ζωή που μου αναλογεί
Μπράβο ρε Τάκη (αλλά και άλλοι) που μας δείχνετε με οδοιπορικά όλα τα ωράια μέρη της Ελλάδας και μας ξεκουνάτε από τα σπίτια μας.

.......keep on........

Ωραιος φιλε...να εχεις την υγεια σου και διαθεση για τετοια, παντα σου ευχομαι..
Και να βλεπουμε και εμεις καμια ωραια φωτο.
Εγω στο μονο βουνο που εχω ανεβει ειναι στον προφ, Ηλια του Ταυγετου στη γνωστη πυραμιδα και ηταν μαγευτικα απ εκει η ανατολη του ηλιου,ασε που εισαι στην οροφη της Πελοπονησου

Αληθεια εχεις ανεβει εκει;

vasilakos wrote:Ωραιος φιλε...να εχεις την υγεια σου και διαθεση για τετοια, παντα σου ευχομαι..
Και να βλεπουμε και εμεις καμια ωραια φωτο.
Εγω στο μονο βουνο που εχω ανεβει ειναι στον προφ, Ηλια του Ταυγετου στη γνωστη πυραμιδα και ηταν μαγευτικα απ εκει η ανατολη του ηλιου,ασε που εισαι στην οροφη της Πελοπονησου

Αληθεια εχεις ανεβει εκει;

Ευχαριστώ!
Ναι, έχω ανέβει στον Ταυγετο αλλά πάνε πάνω από 10 χρόνια και επιπλέον δεν είχα την τύχη να δω ανατολή, έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια όμως.
ΥΓ. Να δούμε πότε θα γνωριστούμε εμείς οι δύο!

Η συνέχεια λοιπόν!
Όπως έγραψα και πριν η ανάβαση στην κορυφή δεν έγινε γιατί υπήρχε μια πυκνή ομίχλη (οι φωτό που βλέπετε βγήκαν αργότερα και αφού είχαμε αφήσει πίσω μας το σημείο ανάβασης) και κανείς μας δεν ήθελε να ψάχνει στην τύχη το μονοπάτι δίπλα στα σύνορα
Αρκεστήκαμε, λοιπόν, στο να ακολουθούμε το δρόμο που οδηγεί στο χωριό Άγιος Γερμανός. Περίπου μια ώρα πριν φτάσουμε στο χωριό (συνολικά περπατούσαμε 10 ώρες μαζί με τις στάσεις βέβαια) αντικρίσαμε αυτό το υπέροχο τοπίο στο οποίο ήδη φαντάζομαι θερινή κατασκήνωση. Θέα στις Πρέσπες, νερό, γρασίδι και νερό. Τι άλλο να ζητήσει κανείς (πέρα από λιγότερες αγελαδοκουρ.....;)


Κατά τις 4 και μισή φτάσαμε στον Άγιο Γερμανό όπου και έγινε επικό τσιμπούσι. Το σημαντικό, όμως, είναι πως το χωριό έχει πολλά σπίτια μοναδικής τοπικής αρχιτεκτονικής, και αρκετά προσεγμένα χωρίς βέβαια να λείπουν και τα εγκαταλελειμμένα.
Έχετε δει πιο ωραία κατασκευή με τσίγκο;

Αχυρώνας κόσμημα

Πόσο μου άρεσε αυτό το σπίτι και δυστυχώς είναι παρατημένο.

Γενική άποψη του χωριού, μας τα χαλάει η κεραία της κινητής τηλεφωνίας.

Στη συνέχεια και ενώ είχε έρθει η νύχτα, επισκεφθήκαμε για λίγο τη Φλώρινα. Έμεινα με πολύ καλές εντυπώσεις αλλά λόγω μπαταριο-θανάτου δεν θα δείτε φωτό. Μπορείτε ωστόσο να ανατρέξετε στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Ελληνικό Πανόραμα και να απολαύσετε το σχετικό άρθρο. Με την ευκαιρία να συστήσω ανεπιφύλακτα το συγκεκριμένο περιοδικό, είναι διμηνιαία έκδοση και έχει αναλυτικότατα άρθρα και όμορφες φωτό από άγνωστα και γνωστά μέρη της Ελλάδας (και μόνο).
Τη Φλώρινα διατρέχει ο ποταμός Σακουλέβας και στις όχθες του υπάρχουν μερικά πανέμορφα κτίρια αλλοτινών εποχών. Αξίζει μια βόλτα. Υπάρχουν και πολλά καλοστημένα μαγαζιά για καφέ, φαγητό και ποτό. Μου άρεσε, μου άρεσε!
Δυστυχώς, χάσαμε το κύπελλο (τι ματσάρα ήταν αυτή;;;) αλλά αυτό ελάχιστα χάλασε τον ύπνο μου μετά από τόσο περπάτημα!
Την επόμενη μέρα, επιστροφή προς Αθήνα, ξεφόρτωμα του υποφαινόμενου στο χωριό, καβάλημα του DRZ και βουρ για Ζαχάρω.
Και για να κλείσω το θέμα (που δεν το άνοιξε κανείς) "σωστή θέση του σώματος σε διάσχιση ρέματος" παραθέτω την επόμενη φωτό και σας καληνυχτώ.

Vvag wrote:Κι άααλλο κι άαααλλο κι άααααλλοοο!!!

(Για Καλλίδρομο ξέρεις ε;! Θα μιλήσουμε)...

Ναι Βαγγέλη, θα δώσω αναλυτικές οδηγίες όταν ξέρω τις λεπτομέρειες. Πάντως, μάλλον θα μείνουμε σε σκηνή Σάββατο βράδυ και Κυριακή πρωί ξεκινούμε για κορυφή.

Γεια σου ρε Φυσικέ με τα ωραία σου!!!

finrod wrote:Αχ,Πρέσπες...
Πόσα ακόμα μέρη θα βάλω στην λίστα μου.
Και πότε θα προλάβω να τα σβήσω όλα αυτά... στην μία ζωή που μου αναλογεί
Μπράβο ρε Τάκη (αλλά και άλλοι) που μας δείχνετε με οδοιπορικά όλα τα ωράια μέρη της Ελλάδας και μας ξεκουνάτε από τα σπίτια μας.

Η λίστα με τα μέρη δεν τελειώνει ποτέ, αλλά μη στενοχωριέσαι για αυτό.
Η απαισιόδοξη άποψη λέει ότι έχουμε (έχω συγκεκριμένα) μόνο 2000 Σαββατοκύριακα για να ταξιδέψω (αν ζήσω 80 χρόνια και δεν κάνω τίποτα άλλο τα Σαββατοκύριακα)
Η αισιόδοξη άποψη είναι ότι όπως είναι τα πράγματα δεν βαριέσαι ποτέ.
Πέρα από την πλάκα, αυτό το ξεκούνημα για το οποίο πολύ σωστά έγραψες είναι το μεγάλο εμπόδιο. Γιατί ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα οικονομικά, χρονικά, οικογενειακά, επαγγελματικά και φιλικά δεδομένα σου επιτρέπουν να ταξιδέψεις, ποιος δεν θα ήθελε να την αράξει στο κρεβάτι του και να ξεκουραστεί;
Είχα διαβάσει κάπου και μου άρεσε πολύ ότι διασκέδαση είναι η τέχνη του να κουράζεσαι τις ώρες της ξεκούρασης!


Aggevi σε ευχαριστώ.

Ε μετά κι απ' αυτό πως να γράψει άλλος ταξιδιωτικό? Παρεπιπτόντως, ενδιαφέρεται κανείς να περάσει το σαββατοκύριακό του με δύο -κανονικά- μωρά?...

Μη μασας φιλε demon τα εχει η ζωη αυτα...αλλωστε και μας ολους καποιοι κοπιασαν να μας μεγαλωσουν,και εγω μεγαλωνω το τριτο μου παιδακι το Γιωργο τωρα και ωρες ωρες ζηλευω τα ανεμελα παιδια..ετσι κανω λιγοτερα χλμ και πιο επιλεκτικα.Τι να πει και η συνεπιβατιδα μου που μαζι ειχαμε τις Ευρωπες για βουτυρο και τωρα δεν ανεβαινει στη σελα του vfr ουτε στην αυλη;Ασε που το vfr παει καλυτερα στο δρομο δικαβαλο
Ας ειναι ομως, εγω ευχαριστω τα παιδια που μας ανεβαζουν στο φορουμ τις βολτες τους και νοερα μας παιρνουν μαζι τους
ΥΓ.Παλι με χρονια με καιρους παλι δικα μας θαναι.

To σπίτι που αναφέρεις.. για.. κάποιο λόγο..ειναι απλά ''παραμυθενιο'' και για τα δικά μου γούστα... τόσο που θα εκοβα βόλτες ολόγυρά του να το χορτάσω...