Φωτογραφίες με θέμα το Διάστημα

Baikonur Cosmodrome in Kazakhstan


διεύθυνση
http://farm4.staticflickr.com/3527/3961490475_54f71a854b_o.jpg

Πλανήτης Άρης
Βραχώδεις περιοχές στον πυθμένα της γιγαντιαίας μετεωρικής Λεκάνης της Ελλάδος.
Οι βράχοι συχνά εμφανίζονται χονδροειδώς στοιχισμένοι. Ίσως να έχουν εναποτεθεί εδώ, είτε έχουν σμηλευθεί, από μετακινούμενο πάγο υπό την μορφή παγετώνα.


http://www.uahirise.org/gr/ESP_025688_1355

Οι έξη μεγαλύτεροι δορυφόροι του Δία από τους συνολικά 62.



http://apod.nasa.gov/apod/ap120414.html

Το νεφέλωμα του Ωρίωνα από το τηλεσκόπιο Hubble

Χιλιάδες αστέρια σχηματίζονται στο νέφος αερίου και σκόνης γνωστό ως το νεφέλωμα του Ωρίωνα.
Περισσότερα από 3.000 αστέρια διαφόρων μεγεθών εμφανίζεται σε αυτήν την εικόνα. Μερικοί από αυτούς δεν έχουν ποτέ ιδωθεί στο ορατό φως.



http://hubblesite.org/gallery/album/pr2006001a

Ο σπειροειδής γαλαξίας Μ104


http://hubblesite.org/gallery/album/entire/pr2003028a/

Έχει διάμετρο 50.000 έτη φωτός και απέχει από εμάς 28.000.000 έτη φωτός.
Το έτος φωτός είναι απόσταση, αυτή που μπορεί να διανύσει το φως σε ένα έτος.

Σε χιλιόμετρα η διάμετρος είναι 4,73e17 χιλιόμετρα ή 473.000 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα

To Fly Free in Space
Περίπου 100 μέτρα από τον χώρο φορτίου του διαστημικού λεωφορείου Challenger, ο Bruce McCandless II απομακρύνθηκε περισσότερο από ό, τι οποιοσδήποτε άλλος στο παρελθόν καθοδηγούμενος από μια μονάδα ελιγμού (MMU) κατά τη διάρκεια της αποστολής του Διαστημικού Λεωφορείου 41-Β το 1984. Η MMU λειτουργεί με προωθητήρες αζώτου και έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη και ανάκτηση δορυφόρων. Η MMU, με μάζα πάνω από 140 κιλά, αντικαταστάθηκε από την μονάδα SAFER.

http://apod.nasa.gov/apod/ap120101.html

Expedition 21 Soyuz Rollout

Ο πυραυλικός φορέας Soyuz οδηγείται στην εξέδρα εκτοξεύσεως την Δευτέρα 28 Σεπτ 2009 στο κοσμοδρόμιο Baikonur στο Kazakhstan.

http://www.flickr.com/photos/nasahqphoto/3962269384/sizes/l/in/photostream/

εντυπωσιασμένος

Ο Αναστάσης μάλλον κάνει μεταπτ/κο στο διάστημα

Οι δορυφόροι μπας και είναι του Κρόνου;

Το Cassini προσεγγίζοντας τον πλανήτη Κρόνο
Το διαστημικό σκάφος Cassini προσεγγίζοντας τον πλανήτη Κρόνο, το 2004, κατάγραψε χιλιάδες εικόνες κατά την διαδρομή, και ακόμα περισσότερες κατά την διάρκεια της εισόδου σε τροχιά. Ορισμένες από αυτές τις εικόνες επεξεργάστηκαν ψηφιακά και συγκεντρώθηκαν στο επόμενο βίντεο που αποτελεί μέρος μιας IMAX ταινίας που ονομάζεται Outside In.
Στο βάθος ο Κρόνος φαίνεται όλο και μεγαλύτερος κατά την προσέγγιση καθώς ο συννεφιασμένος Τιτάνας βουτά κατά κάτω (01:15).
Με τον Κρόνο να στροβιλίζεται στο παρασκήνιο, το Cassini πετά πάνω από τον Μίμαντα, στον οποίο διακρίνεται ο μεγάλος κρατήρας Herschel να (01:33).
Στη συνέχεια φαίνονται οι μεγαλοπρεπείς δακτύλιοι του Κρόνου και το Cassini διέρχεται από λεπτό επίπεδο των δακτυλίων αυτών (01:41). Σκιές των δακτυλίων εμφανίζονται στην ίδιο τον Πλανήτη.
Στο τέλος, εμφανίζεται στο βάθος ο αινιγματικός δορυφόρος Εγκέλαδος (02:14).
<iframe src="http://player.vimeo.com/video/11386048?portrait=0&color=ffffff" width="400" height="300" frameborder="0" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>
http://apod.nasa.gov/apod/ap110315.html

Caracal wrote:Οι δορυφόροι μπας και είναι του Κρόνου;

Σωστά

Και κάτι καλύτερο στο προηγούμενο θέμα
<iframe src="http://player.vimeo.com/video/33933151" width="400" height="300" frameborder="0" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>
http://www.outsideinthemovie.com/

Στις 12 Απριλίου 1961 ο αστροναύτης Yuri Alexseyevich Gagarin ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είδε την Γη από το διάστημα. Σχολιάζοντας την θέα από την τροχιά είπε "Ο Ουρανός είναι πολύ σκοτεινός, η Γη είναι γαλάζια, τα πάντα φαίνονται πολύ καθαρά".
Η επόμενη φωτογραφία πάρθηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS, από τα 380χλμ όπου φαίνονται τα φώτα της Μόσχας. Στο βάθος διακρίνεται το φως της ανατολής και το βόρειο Σέλας.

http://apod.nasa.gov/apod/ap120412.html

Το SpaceX Falcon 9 απογειώνεται

Σήμερα Τρίτη, 22 Μαΐου, 2012 στις 3:44 π.μ. EDT, ο πύραυλος SpaceX Falcon 9 εκτοξεύθηκε στο διάστημα από το ακρωτήριο Canaveral στη Φλόριντα, μεταφέροντας σε τροχιά την κάψουλα Dragon. Η εκτόξευση είναι η δεύτερη δοκιμαστική πτήση επίδειξης της εταιρείας για την NASA. Κατά τη διάρκεια της πτήσης θα υπάρξει μια σειρά από ελέγχους για να δοκιμαστούν τα συστήματα της καψούλας και συμπεριλαμβάνεται σύνδεση με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εάν η κάψουλα αποδώσει όπως είχε προγραμματιστεί, το φορτίο της, θα μεταφερθεί στον ISS.
Την τροχιά της καψούλας μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ http://www.spacex.com/webcast/

http://www.nasa.gov/multimedia/imagegallery/image_feature_2254.html

Το ιδιωτικό διαστημικό σκάφος Dragon πλησιάζοντας τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) πάνω από την Namibia στις 25 Μαίου 2012

http://www.universetoday.com/95460/incredible-dragon-approach-and-berthing-image-gallery-from-andre-kuipers-aboard-iss/

Από το 3500-μέτρων όρος Mittelallalin στην Νότια Ελβετία.

Περίπου στο 1:00 λεπτό κάποια φωτεινά σημεία, πάνω αριστερά, τα οποία δεν κινούνται μαζί με τα άστρα είναι δορυφόροι.
<iframe src="http://player.vimeo.com/video/38054500" width="500" height="375" frameborder="0" webkitAllowFullScreen mozallowfullscreen allowFullScreen></iframe>

Εντυπωσιακό!!!!!

Sea Launch

Ο Ρωσο-Ουκρανικός φορέας Zenit-3SL με τον δορυφόρο δορυφορικών επικοινωνιών Intelsat-19 εκτοξεύθηκε στις 31 Μαΐου, από την πλωτή εξέδρα Οδύσσεια στον Ειρηνικό, στο πλαίσιο του προγράμματος Sea Launch.

Το σύστημα θαλάσσιας εκτόξευσης σημαίνει ότι οι πύραυλοι μπορούν να εκτοξευθούν από στη βέλτιστη θέση της επιφάνειας της Γης, αυξάνοντας σημαντικά ωφέλιμο φορτίο και μειώνοντας το κόστος εκτόξευσης σε σύγκριση με τις χερσαίες εκτοξεύσεις.



http://www.sea-launch.com/mission_EchoStarXI/gallery/img_src/echoXI_wide.jpg

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Η Αφροδίτη ευθυγραμμίζεται με τη Γη και τον Ήλιο
ΑΘΗΝΑ 06/06/2012


Επαγγελματίες και ερασιτέχνες αστρονόμοι, καθώς και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο - και στην Ελλάδα - προετοιμάζονται πυρετωδώς για να παρακολουθήσουν και να μελετήσουν ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο, την Τετάρτη, όταν θα ευθυγραμμισθούν η Γη, η Αφροδίτη και ο Ήλιος.

Πρόκειται για τη λεγόμενη «διάβαση» (transit) της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο, κάτι που δεν θα παρατηρηθεί ξανά για περισσότερα από εκατό χρόνια.

Η προηγούμενη διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο παρατηρήθηκε στις 8 Ιουνίου 2004, και η επόμενη αναμένεται στις 11 Δεκεμβρίου 2117.

Στην πορεία της ιστορίας, οι άνθρωποι έχουν εμπνευστεί ιδιαίτερα από το φαινόμενο, για το οποίο έχουν γραφτεί ποιήματα, τραγούδια και όπερες και έχουν ζωγραφιστεί πίνακες, ενώ για μερικούς η διάβαση έχει προσλάβει ακόμα και μυστικιστικές διαστάσεις.

Η διάβαση της Αφροδίτης -και κάθε άλλου πλανήτη- γίνεται ορατή, όταν ο πλανήτης διέρχεται ακριβώς μεταξύ του Ήλιου και της Γης.



Μέρα με τη μέρα, η απόσταση της Αφροδίτης από τον Ήλιο συνεχώς μικραίνει και την Τετάρτη 6 Ιουνίου ο γειτονικός μας πλανήτης θα διακρίνεται σαν μία μικρή στρογγυλή σκοτεινή κηλίδα που επί περίπου 6,5 ώρες θα διασχίζει τον φωτεινό δίσκο του Ήλιου και θα είναι ορατή περίπου από τα τρίτα τέταρτα της υδρογείου.

Η διάβαση είναι ένα παρόμοιο φαινόμενο με την έκλειψη του Ήλιου από τη Σελήνη, όμως αντίθετα με τη Σελήνη που μπορεί να καλύψει όλο το δίσκο του Ήλιου, η Αφροδίτη, μολονότι είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το φεγγάρι, επειδή βρίσκεται πολύ πιο μακριά από τη Γη, μόλις που θα διακρίνεται σαν μια μικρή κουκκίδα να διασχίζει πολύ αργά τον ηλιακό δίσκο και να καταλαμβάνει περίπου το 1/32 της διαμέτρου του.

Το φαινόμενο θα είναι ορατό από την Αλάσκα, το Βόρειο Καναδά, το Δυτικό Ειρηνικό, τη Βόρεια Ασία, την Άπω Ανατολή, την Ανατολική και Κεντρική Αυστραλία. Στο μεγαλύτερο τμήμα της άτυχης Ευρώπης ο Ήλιος θα ανατείλει στις 6 Ιουνίου, μετά την ολοκλήρωση της διάβασης, ενώ η Ελλάδα θα προλάβει να δει ένα μέρος του.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους, η χώρα μας δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση για την παρατήρηση του φαινομένου, καθώς αυτό θα αρχίσει κατά τη διάρκεια της νύχτας της Τρίτης 5 Ιουνίου, οπότε δεν θα είναι εφικτή η παρατήρηση της εισόδου της Αφροδίτης στον ηλιακό δίσκο.

Η έναρξή της διάβασης έγινε στις 01.05 ώρα Ελλάδος της 6ης Ιουνίου και η ολοκλήρωσή της στις 07.52 ώρα Ελλάδος.



Έτσι, η ανατολή του ήλιου την Τετάρτη 6 Ιουνίου στην Ελλάδα, στις 6:07 το πρωί, βρήκε το φαινόμενο μετά τα μέσα της διάβασης και, κατά συνέπεια, οι έλληνες παρατηρητές θα μπορέσουν να παρατηρήσουν μόνο ένα τμήμα από τη διάβαση της Αφροδίτης και αυτό σε σχετικά χαμηλό ύψος.

Το φαινόμενο τελειώνει με την έξοδο της Αφροδίτης από τον ηλιακό δίσκο περίπου στις 8 παρά 5 το πρωί ώρα Ελλάδος, με τον ήλιο σε ύψος μικρότερο των 20 μοιρών από τον ορίζοντα.

Οι ειδικοί εφιστούν την προσοχή διότι, όπως και με τις εκλείψεις, η παρατήρηση της διάβασης δεν μπορεί να γίνει με γυμνά μάτια, αλλά μόνο με ειδικά φίλτρα σε τηλεσκόπια.

Η παρατήρηση του ήλιου χωρίς ειδικά φίλτρα, ακόμα και στην ανατολή, όταν αυτός είναι χαμηλά, είναι επικίνδυνη και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τύφλωσης. Σύμφωνα με τον αστρονόμο του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Αλέξη Δεληβοριά, «η παρατήρηση του φαινομένου χωρίς τα κατάλληλα αστρονομικά όργανα και φίλτρα μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στα μάτια, ακόμη και τύφλωση, ενώ εξίσου επικίνδυνες θεωρούνται και οι διάφορες "πατέντες" που κατά καιρούς χρησιμοποιούνται, όπως η χρήση καπνισμένου γυαλιού ή η χρήση γυαλιών οξυγονοκόλλησης».

Η πρώτη παρατήρηση διάβασης της Αφροδίτης έγινε το 1639 και από τότε έχουν συμβεί μόνο άλλες πέντε διαβάσεις (1761, 1769, 1874, 1882 και 2004).

Κάθε διάβαση της Αφροδίτης εξάπτει το διεθνές ενδιαφέρον των επιστημόνων, καθώς κατά καιρούς τους έχει δώσει την ευκαιρία να κάνουν διάφορες μετρήσεις (της απόστασης Γης-Αφροδίτης, της απόσταση Γης-Ήλιου κ.α.) και να εκτιμήσουν το μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος.

Έτσι, για παράδειγμα, τον 18ο αιώνα οι αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας απλές τριγωνομετρικές εξισώσεις, μπόρεσαν να υπολογίσουν την απόσταση του Ήλιου από τη Γη μετρώντας από διαφορετικές γωνιές της Γης το χρόνο που μεσολαβούσε για να διασχίσει η Αφροδίτη τον ηλιακό δίσκο.

Στη διάρκεια της διάβασης του 1761, οι αστρονόμοι παρατήρησαν ένα φωτεινό δαχτυλίδι να περιβάλλει τον πλανήτη, αποκαλύπτοντας έτσι την πυκνή ατμόσφαιρα της Αφροδίτης.

Χάρη πλέον στα διαστημόπλοια που έχουν επισκεφτεί τα τελευταία χρόνια την Αφροδίτη, έχει γίνει γνωστό ότι ο πλανήτης διαθέτει μία πυκνή ατμόσφαιρα από διοξείδιο του άνθρακα και άζωτο και πυκνά σύννεφα θειϊκού οξέος, τα οποία δημιουργούν ένα πνιγηρό και αφιλόξενο περιβάλλον, με πολύ υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες (460 βαθμοί Κελσίου).

Μάλιστα, ένα διαστημόπλοιο, το «Venus Express» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ήδη βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον καυτό πλανήτη.

Σήμερα, αστρονομικά φαινόμενα όπως η διάβαση της Αφροδίτης αποτελούν θαυμάσια ευκαιρία για την ανάπτυξη καλύτερων μεθόδων ανίχνευσης εξωπλανητών με την ίδια τεχνική.

Κάθε φορά που ένας πλανήτης διέρχεται μπροστά από το άστρο του, αποκόπτει ένα μικρό ποσοστό της ακτινοβολίας που αυτό εκπέμπει (δηλαδή της φαινομενικής λαμπρότητάς του) και με αυτό τον τρόπο προδίδεται έμμεσα η παρουσία του εξωπλανήτη. Πολλοί εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί -πχ.από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ»- με αυτή ακριβώς την μέθοδο.

Η μελέτη των διαβάσεων μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αναζήτηση εκείνων των εξωπλανητών που ίσως φιλοξενούν ζωή. Εάν π.χ. ο εξωπλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα, τότε ένα μικρό μέρος της ακτινοβολίας που εκπέμπει το μητρικό άστρο του, θα διέρχεται μέσα από αυτή, μεταφέροντας μέχρι τη Γη πολύτιμα στοιχεία για την τυχόν ύπαρξη νερού, μεθανίου και άλλων χημικών στοιχείων. Η διάβαση της Αφροδίτης θα δώσει την ευκαιρία στους αστρονόμους να δοκιμάσουν τις τεχνικές αυτές.

Οι διαβάσεις της Αφροδίτης εμφανίζονται σε «ζεύγη» που χωρίζονται μεταξύ τους κατά οκτώ χρόνια, αλλά επαναλαμβάνονται κάθε 121,5 και στη συνέχεια κάθε 105,5 χρόνια. Έτσι, το επόμενο «ζεύγος» διαβάσεων δεν θα παρατηρηθεί ξανά πριν από τον Δεκέμβριο του 2117 και του 2125 αντίστοιχα.



Τηλεσκόπια στον Πύργο της Παιδαγωγικής ΑΠΘ

Στον 10ο όροφο του Πύργου της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ, στήθηκαν ειδικά τηλεσκόπια και μία κάμερα με οθόνη, ώστε οι ενδιαφερόμενοι να παρακολουθήσουν το αστρονομικό φαινόμενο που θα επαναληφθεί και πάλι μετά από 105 χρόνια (το 2117).

Το φαινόμενο διάβασης της Αφροδίτης πάνω από τον ηλιακό δίσκο, θα δημιουργήσει μία ιδιότυπη έκλειψη – σαν μία μαύρη κηλίδα να περνά μπροστά από τον Ήλιο - που όμως θα είναι κατά πολύ μικρότερη της έκλειψης της Σελήνης, αφού η διάμετρος της Αφροδίτης είναι 32 φορές μικρότερη από αυτή του Ήλιου και η απόστασή της από τη Γη μεγαλύτερη της Σελήνης.

Η λαμπερή Αφροδίτη διέρχεται ανάμεσα από τη Γη και τον Ήλιο κάθε περίπου 560 ημέρες, ωστόσο η διέλευσή της ακριβώς πάνω στον ηλιακό δίσκο είναι ένα σπάνιο φαινόμενο.

Θεωρείται δίδυμη αδελφή της Γης, επειδή έχει περίπου το ίδιο μέγεθος, αλλά οι θερμοκρασία στον γειτονικό αυτό πλανήτη φτάνει τους 400 βαθμούς, λόγω της πυκνής της ατμόσφαιρας από το διοξείδιο του άνθρακα.



Πηγή: ΑΜΠΕ

scoodoofla wrote:ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Η Αφροδίτη ευθυγραμμίζεται με τη Γη και τον Ήλιο

<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/4Z9rM8ChTjY?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

http://apod.nasa.gov/apod/ap120611.html

Κυματιστά στρώματα επικαθήσεων στον Αριανικό Βόρειο Πόλο



http://www.uahirise.org/ESP_027058_2625

H Ρέα μπροστά από τον Τιτάνα, δύο δορυφόροι του Κρόνου.

Η φωτογραφία ελήφθει από το διαστιμικό όχημα Cassini στις 10/12/2011 από απόσταση 2 εκατομηρίων χιλιομέτρων από τον Τιτάνα.
Η κλίμακα της δωτογραφίας είναι 12χλμ ανά πίξελ για τον Τιτάνα και 8χλμ ανά πίξελ για την Ρέα.


Image Credit:
NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

Εκτόξευση του Shenzhou-9 με τον φορέα Long March-2F από το Διαστημικό Κέντρο Jiuquan της επαρχίας Gansu

Το Shenzhou 9 (Θεϊκό σκάφος 9) είναι μια επανδρωμένη αποστολή της Κίνας που εκτοξεύθηκε επιτυχώς σήμερα, 16/6/2012. Προορισμός του είναι το διαστημικό εργαστήριο Tiangong 1. Το Shenzhou 9 θα είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση που θα συνδεθεί με αυτόν τον σταθμό. Στην απόστολή συμμετέχει και η πρώτη κινέζα αστροναύτης Liu Yang.

Ο Tiangong-1 (Ουράνιο Παλάτι 1) είναι το πρώτο διαστημικό εργαστήριο της Κίνας. Εκτοξεύθηκε στις 29 Σεπτ του 2011 και θα παραμείνει σε τροχιά μέχρι το 2013



<object style="height: 390px; width: 640px"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/JKFUWC-wPtY?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="https://www.youtube.com/v/JKFUWC-wPtY?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="360"></object>

http://english.cntv.cn/special/shenzhou9/index.shtml

O Milky Way πάνω από το νησί του Πάσχα



Image Credit & Copyright: Manel Soria

http://apod.nasa.gov/apod/ap120618.html

NuSTAR
Nuclear Spectroscopic Telescope Array

http://www.nustar.caltech.edu/about-nustar
http://www.nasa.gov/mission_pages/nustar/news/nustar20120613.html
Το NuSTAR εκτοξεύθηκε στις 13/6 με αποστολή να αποκαλύψει μυστικά από θαμμένες μαύρες τρύπες και άλλα εξωτικά αντικείμενα.
Είναι ένα παρατηρητήριο ακτίνων-Χ με άνευ προηγουμένου χωρική και φασματική ανάλυση στην περιοχή των ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας. Το παρατηρητήριο μπορεί να δει μέσα από αέρια και σκόνη για να αποκαλύψει τις μαύρες τρύπες που κρύβονται στο Γαλαξία μας, καθώς και εκείνες που είναι κρυμμένες στις καρδιές των μακρινών γαλαξιών, βοηθώντας να κατανοήσουμε τη δομή του σύμπαντος.
Εκτός από τις μαύρες τρύπες και τους ισχυρούς πίδακες τους, θα μελετήσει μια σειρά από υψηλής ενέργειας αντικείμενα, όπως λείψανα Super Nova, συμπαγή άστρα, νεκρά άστρα, και σμήνη των γαλαξιών. Επίσης θα μελετήσει την διάπυρη ατμόσφαιρα του Ήλιου μας, ψάχνοντας ενδείξεις ως προς το πώς θερμαίνεται.

Εκτοξεύθηκε με τον πυραύλο Pegasus XL που ήταν δεμένος στην κοιλιά του αεροπλάνου L-1011 "Stargazer". Ο πύραυλος αφέθηκε σε ελεύθερη πτώση για πέντε δευτερόλεπτα πριν από την πυροδότηση του πρώτου σταδίου του κινητήρα.

Νυχτερινός ουρανός στο όρος Guaneguane στα σύνορα Χιλής Βολιβίας

http://www.astrosurf.com/sguisard/Anim-astro/P63-P68/P63-P68.html

Τμήμα ταινίας, στο εθνικό πάρκο Lauca της Χιλής, όπου φαίνεται το ίχνος ενός μετεωρίτη που αποτελείται από λαμπερά ιονισμένα άτομα στην υψηλή ατμόσφαιρα τα οποία λάμπουν για μερικά δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια το ίχνος μεταφέρεται από τους ισχυρούς ανέμους που υπάρχουν σε αυτό το υψόμετρο. Οι εικόνες εδώ ελήφθησαν κάθε 15 δευτερόλεπτα και εμφανίζονται με ταχύτητα 5 καρέ ανά δευτερόλεπτο σε υψόμετρο 5000 μ.

<iframe width="853" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/FFI2YH71gDw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Χρονο-ταινία του αστεροσκοπείου ESO στην Χιλή, παρμένη με fish-eye (όσοι θυμούνται τι έλεγε ο Φυσικός στο σεμινάριο). Η κίτρινη γραμμή είναι ακτίνα Layser για την προσαρμογή των οπτικών.

<object style="height: 480px; width: 853px"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/g77CxWquJEU?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="https://www.youtube.com/v/g77CxWquJEU?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="853" height="480"></object>

Φωτογράφος στο όρος Guaneguane (5050 μ.) ετοιμάζει τον εξοπλισμό για μια ολονύχτια χρόνο-ταινία μπροστά από τα ηφαίστεια Pomerape (6282m) (αριστερά) και Parinacota (6332m)(δεξιά).


Το αποτέλεσμα. Τα φωτάκια που φαίνονται στην πλαγιά του ηφαιστείου περίπου στο 1:00 και μετά είναι ορειβάτες!
<iframe width="853" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/N-sJnZQAJfg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Σύννεφα που λαμπυρίζουν την νύχτα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό


Και στα δύο ημισφαίρια της Γης, τα πολικά μεσο-σφαιρικά σύννεφα βρίσκονται στην αιχμή της ορατότητας τους κατά τα τέλη της άνοιξης και τις αρχές τους καλοκαιριού. Ορατά από τα αεροσκάφη εν πτήσει, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και από το έδαφος κατά το σούρουπο, τα σύννεφα εμφανίζονται ως λεπτά νήματα που λάμπουν στο σκοτάδι του διαστήματος (στα αγγλικά ονομάζονται noctilucent).

Στις 13 Ιουνίου 2012 όταν η εικόνα λήφθηκε, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός περνούσε πάνω από το οροπέδιο του Θιβέτ και τα πολικά μεσο-σφαιρικά σύννεφα ήταν επίσης ορατά από αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από τον Καναδά. Τα σύννεφα αυτά σχηματίζονται μεταξύ 76 και 85 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης, ​​όταν υπάρχουν επαρκείς υδρατμοί σε αυτά τα μεγάλα ύψη που στερεοποιούνται σε κρυστάλλους πάγου. Τα σύννεφα φωτίζονται όταν ο Ήλιος είναι ακριβώς κάτω από τον ορατό ορίζοντα.
Εκτός από αυτά, φωτίζονται και κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας όπως η στρατόσφαιρα η οποία διακρίνεται ως αμυδρό πορτοκαλί και κόκκινη κοντά στον ορίζοντα.

Image Credit: NASA

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=469920416369202&set=a.125348644159716.17077.125342950826952&type=1&ref=nf

Περί σχηματισμού Γης και Σελήνης



Μια νέα έρευνα για τον σχηματισμό της Γης και της Σελήνης, που χρηματοδοτήθηκε από το Επιστημονικό Ινστιτούτο της NASA για την Σελήνη (NLSI), διατυπώνει τη θεωρία ότι η Γη και το φεγγάρι δημιουργήθηκαν μαζί από μια γιγαντιαία σύγκρουση δύο πλανητικών σωμάτων που ήταν το καθένα πέντε φορές το μέγεθος του Άρη.

http://spaceref.com/moon-2/new-theory-on-earth-and-moon-formation.html