ΛΑΣΤΙΧΑ Αγωνιστικά vs Eμπορίου

Εδώ και ένα χρόνο η Michelin αποσύρθηκε απο το motoGP αφήνοντας μόνη της την Bridgestone. Πώς φτάσαμε ως εδώ, και τί μπορεί να σημαίνει αυτό για μας;

Παίδες, μη γελιόμαστε, στους αγώνες οι εταιρείες ελαστικών κυριολεκτικά ¨ματώνουν¨ οικονομικά. Τα μεγέθη που δαπανώνται σε έρευνα και εξέλιξη είναι τεράστια και, όταν υπάρχει ανταγωνισμός γίνονται ακόμα μεγαλύτερα. Κακά τα ψέματα, όσο μοτεράκλα, φρενούκλες, αναρτησάρες, θεϊκά ηλεκτρονικά και ό,τι άλλα καλούδια και να έχεις, όσο χεράς και να είσαι, τα πάντα περνάνε στο δρόμο μέσα από μια επιφάνεια λίγων τετραγωνικών εκατοστών ελαστικού. Είναι λογικό λοιπόν οι εταιρείες να πειραματίζονται, και να ερευνούν, και να εξελίσσουν συνέχεια στο κυνήγι αυτού του κάτι παραπάνω, που θα κάνει τον οδηγό τους ελάχιστα χιλιοστά του δευτερολέπτου γρηγορότερο μέσα στη στροφή, ή θα του δώσει λίγους πόντους παραπάνω από τον αντίπαλο πριν τσαρουχιάσει τα φρένα. Και όλα αυτά βέβαια είναι καλά για την εξέλιξη όμως……..
Οι εταιρείες δεν διοικούνται πλέον από ανθρώπους με φλόγα, με πάθος, με όραμα. Διοικούνται από απρόσωπα συμβούλια, με διαχειριστική και λογιστική νοοτροπία, από ανθρώπους που δεν μπορούν να δουν πιο πέρα από τη μύτη τους (bean-counters). Αυτοί πιέζουν για περικοπές, αυτοί (σίγουρα) προώθησαν την λογική της μονομάρκας (όπου δεν αποκλείω να υπάρχει και μυστική συμφωνία του τύπου σήμερα εσύ - αύριο εγώ, και γλυτώνουμε και οι δυο ένα σκασμό παράδες). Αυτό όμως έχει για εμάς και την θετική του πλευρά: Περισσεύουν κάποια χρήματα για έρευνα και εξέλιξη στα λάστιχα των δικών μας μηχανών. Μα, θα μου πείτε, κάνουν τόση δουλειά στις πίστες γιατί πάει χαμένη; Δυστυχώς ναι, από όλη αυτή τη δουλειά, μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό είναι δυνατόν να φιλτραριστεί και να περάσει στις μηχανές μας για έναν απλό λόγο. Άλλα ζητάμε από ένα αγωνιστικό λάστιχο, και άλλα από ένα του εμπορίου.

Συγκεκριμένα: το αγωνιστικό λάστιχο βγαίνει σε μία διάσταση για εμπρός και μία για πίσω, και έχει την ¨υποχρέωση¨ να κινήσει μηχανές παραπλήσιας ιπποδύναμης, βάρους, κρατήματος σε συγκεκριμένη διαδρομή (άρα συγκεκριμένο οδόστρωμα), για μία συγκεκριμένη ώρα (άρα σταθερές καιρικές συνθήκες). Και άμα δροσίσει, κάνει καύσωνα, ή βρέξει, έχουμε άλλο τύπο στη διάθεση μας.

Πάμε τώρα στο λάστιχο του εμπορίου και ας πάρουμε για παράδειγμα ένα street λάστιχο. Αυτό βγαίνει σε αρκετές διαστάσεις, απο 110/70 ZR 17 έως από 120/70 ZR 18 για μπροστά και από 150/70 VR 17 έως 190/50 ZR 17 για πίσω. Και θα πρέπει να αποδίδει το ίδιο καλά και στο ΧΧ που περνάει ντάλα μεσημέρι έξω από τη Λάρισα, Αύγουστο μήνα διπλός με τριπλέτα και διώροφο tank bag, και στο 748 που κάνει την κυριακάτικη του βόλτα Νοέμβριο στις Άλπεις, και στο R1 που διασχίζει μαλλιοκούβαρο την Αυστραλία, και, φυσικά, στο 600άρι που προσπαθεί να επιταχύνει ή να φρενάρει στην Τσιμισκή ή την Βασιλίσσης Σοφίας. Το ίδιο λάστιχο, βρέξει – χιονίσει, από -10 έως +45 βαθμούς, σε δεκαπέντε διαφορετικές διαστάσεις να πρέπει να τιθασεύσει από 60 μέχρι 180 άλογα, και να φρενάρει με πάμπολλους συνδυασμούς φρένων (απλά, με ABS, με DCBS, με DCBS+ABS) από 230 μέχρι 500 κιλά φορτίο.

Κακά τα ψέματα , μπορεί τα αγωνιστικά λάστιχα να είναι οι κατοστάρηδες των ολυμπιακών αγώνων, αυτά όμως που φοράμε στις μηχανές μας είναι δεκαθλητές παντός καιρού και ως εκ τούτου τόσο ο σωματότυπος, όσο και η προετοιμασία τους διαφέρουν κατά πολύ……..

ποσοι νομιζεισ οτ κανουν καλο ελεγχο πριν αο καθε ταξιδι η μια μικρι βολτουλα? πιεση στα ελαστικα?
θερμοκρασια,και ολα τα αλλα?????
ειμαστε απαραδεχτοι σε πολλα θέματα και δεν μας νιάζει να βαζουμε πολλεσ δικαιολογιες οτι το οικονομικο κοματι οφειλονται ολες οι παρατυπιες μας.