Long Way Up & Down (Καβάλα, 13-16.02.2010)

Η πρόταση είχε πέσει από καιρό από το Γιώργο, να ξεκινούσαμε (καιρού επιτρέποντος) το 3ήμερο της Καθαράς Δευτέρας για Καβάλα, αυτός, ο Μάκης κι εγώ. Σπίτι θα είχαμε, χιλιόμετρα γουστάραμε, θα βλέπαμε και κάνα βόρειο, μια χαρά. Ε, ας πάρουμε και μια μερούλα ακόμα άδεια να το φχαριστηθούμε!!

Έτσι λοιπόν, αδειούχοι μέχρι την Τρίτη, ξεκινάμε το Σάββατο, πουρνό πουρνό για τα βόρεια. Η ώρα είναι 7.00, η θερμοκρασία επίσης 7 και συναντάμε τον αργοπορημένο Μάκη στα Macdonalds..!





Ξεκινάμε για πάνω με το κρύο να έχει περάσει στο κόκκαλο, αλλά να μη μας νοιάζει καθόλου. Οδηγούσαμε τις μηχανές μας, ο καιρός μας ήθελε και είχαμε 4 μέρες ΔΙΚΕΣ μας.
Πρώτη στάση είπαμε να κάνουμε στη Λαμία, να φάμε τα πρώτα 200 χλμ. Αφού έχω καταγωγή από εκεί και ξέρω κάποια μέρη, προτείνω να πάμε για καφεδάκι στην παραλιακή Αγ. Μαρίνα που είναι όμορφα. Όλα ωραία και καλά, το βάζω στο τζιπιές και μου βγάζει τη διαδρομή: Στη Στυλίδα αναστροφή (σε φανάρι ΠΑΝΩ στην Εθνική) και κάτω από την εθνική, προς παραλία. Έλα μου ντε που δεν το κατάλαβα με τη μία...
Δεξιά λοιπόν και βουρ για Στυλίδα.
Όπα λάθος, αναστροφή έπρεπε να κάνουμε.
Πάλι πίσω και βγαίνουμε εθνική στο ρεύμα για Αθήνα. Η γραμμή του τζιπιές όμως ήταν ΔΙΠΛΑ μου και όχι εκεί που κινούμασταν... πακέτο, στον παράδρομο έπρεπε να βγούμε.
Αναστροφή και πάλι στην εθνική και πάλι πίσω. Με τα πολλά, μερικές αναστροφές και κάνα μισάωρο αργότερα, και με το Μάκη να τα χώνει που με χτυπημένο πόδι τον βάζουμε να κάνει αναστροφές φτάνουμε Αγ. Μαρίνα!!! Ο παραλιακός δρόμος, πέρναγε από κάτι χειμάρους με φύκια, περάσαμε από μέσα, έτσι για την περιπέτεια του θέματος..!!! Ξεκαβαλάω μπροστά από την καφετέρια, μου λέει ο Γιώργος "εγώ δε σβήνω, μπες να δεις πρώτα...". Βρωμόγλωσσος. Ήταν κλειστά!!! Και η περιπλάνηση συνεχίζεται!!
Στο ενδιάμεσο, βρίσκουμε και βενζινάδικο να γεμίσουμε. Ανοίγω το ντεπόζιτο, βάζω βενζίνη και φτάνει η ώρα να πληρώσω... Πάω να φέρω το τσαντάκι που έχω στο πόδι λίγο μπροστά να φτάσω το πορτοφόλι, χάνω την ισορροπία μου και νιώθω τα 250 κιλά της βέφας συν τις βαλίτσες της να έρχονται προς τα αριστερά... ελπίδα καμία. Προσπάθησα όσο μαλακότερα μπορούσα να την αφήσω κάτω, βρισκόμενος στο έδαφος μαζί της και με τη βενζινού να προσπαθεί να τη σηκώσει..!!!! Ήρθε ο Γιώργος τρέχοντας, σηκωθήκαμε και απολογισμός, μια γρατζουνιά στη βαλίτσα, και μια ελαφρώς στραβωμένη μανέτα... κι είναι και ξένη... Α ναι, και μια μικρή πληγή στο εξωτερικό πόδι, που με κάποιο μαγικό τρόπο βρήκε στο μαρσπιέ..!
Φτάνουμε λίγο μετά στον Καραβόμυλο και ψάχνουμε με απελπισία ένα καφέ και ένα τοστάκι..! Νέκρα στον Καραβόμυλο... ρωτάμε κάτι πυροσβέστες που μπορούμε να πιούμε ένα καφέ. Προσπαθούν να σκεφτούν και παράλληλα έχουν όρεξη για κουβέντα "φίλε, πιάνει 280 αυτό;", ενώ εμείς θέλουμε απεγνωσμένα να γεμίσουμε τα στομάχια μας..!!!
Με τα πολλά, συνεχίζουμε και μερικά χιλιόμετρα παρακάτω είναι το χωριό Ράχες και.... ανάσταση!!! Πανέμορφο παραλιακό μέρος και ανοιχτή καφετέρια, μετά από καμιά ώρα περιπλάνησης!!! Και το ταξίδι είχε αρχίσει για τα καλά!!!











Αφού φάγαμε τα τοστάκια μας και επιτέλους άνοιξε το μάτι, αφού χαζέψαμε και τη σερβιτόρα που ομολογουμένως άξιζε την περιήγηση (!!), βουρ πάλι και καβάλας συνέχεια!! Το παίρνουμε σερί μέχρι Λάρισα και κάπου εκεί ο καιρός μας λέει "μην τα θέλετε και όλα δικά σας"... βροχή, στάση κάτω από γέφυρα για αδιάβροχα και πάλι στη βροχή. Βγαίνουμε στην παράκαμψη (λόγω κλειστών Τεμπών) για Αγιόκαμπο, σε μια υπέροχη διαδρομή σε μερικά κομμάτια, αλλά δυστυχώς με ελαφριά κίνηση και βροχή. Μετά τον Αγιόκαμπο όμως ως δια μαγείας, τα σύννεφα εξαφανίζονται και βουαλά... πάλι ήλιος!!! Αφού περνάμε πάλι μέσα από κάτι χειμάρους, σταματάμε για ξεκούραση, φωτογραφίες και χάζι στο παραλιακό χωριό Πελασγία (νομίζω).



Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν από την Καβάλα!!



Το παρεάκι



Παίρνουμε και πάλι δρόμο, μην έχοντας καταλάβει ΚΑΘΟΛΟΥ κούραση παρά τα 400+ χλμ που είχαμε διανύσει, με όρεξη για οδήγηση και ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά!! Βγαίνουμε λίγο αργότερα στην εθνική και εκεί ήταν που άρχισα να καταλαβαίνω ότι έχουμε κάνει πολύ δρόμο... δυνατός αέρας και μια απίστευτα βαρετή ευθεία έξω από την Κατερίνη, για μπόλικα χιλιόμετρα, έβγαλαν την κούρασή μου στην επιφάνεια. Επόμενη στάση Κορινός, να ισιώσει λίγο ο σβέρκος, και φεύγουμε πάλι με το πλάνο να φάμε κάνα καλαμ... εεεε... σουβλάκι στη Θεσσαλονίκη

Η ώρα έχει πάει 4 και οδεύουμε προς τη συμπρωτεύουσα. Λίγα χιλιόμετρα αργότερα, και πριν την έξοδο για Βέροια/Κοζάνη, μου κάνει ο Γιώργος νόημα να σταματήσουμε. Σταματάμε στη βοηθητική λωρίδα...
"Τι'ναι ρε;"
"Να δω λίγο το χάρτη σου θέλω"
Έρχεται στη μηχανή μου κι αρχίζει να σκρολλάρει το χάρτη του τζιπιές.
"θα μου πεις τι θέλεις;"
Αφού με έχει γκαστρώσει, μου πετάει το κορυφαίο:
"Που είναι η Νάουσα;!"
Το γράφω στο τζιπιές και βλέπω πως είναι 60 χλμ από εκεί που είμασταν.
"Ρε συ είναι 4 η ώρα, θα είμαστε στο δρόμο νύχτα για Καβάλα και μετά από εκεί είναι 250χλμ... εντελώς αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που πάμε τώρα..."
"Ε ναι, πάμε;"
"Άντε πάμε".
Τηλεφωνάκι στην Έλενα και της λέμε να μας περιμένει. Και ξεκινάμε για Νάουσσα λες και είχαμε κάνει 100 χιλιομετράκια μέχρι στιγμής...

Φτάνοντας στη Νάουσσα, αντικρύζουμε το κορυφαίο: Μια πόλη να φλέγεται... δηλαδή να έχει καπνούς από πάνω..!!
Μπαίνουμε στην πόλη και βλέπουμε παντού ψησταριές, κλαρίνα και ατέλειωτο λαό στους δρόμους..!!! Τρελό πανυγήρι... Λίγο αργότερα βρίσκουμε την Έλενα με το Γιώργο (SCORPIOS), οι οποίοι μας πάνε για φαγητό (αφού είχαμε διπλωμένα στομάχια φυσικά). Μετά από ένα τρελό μπλέξιμο στην κίνηση επιτέλους παρκάρουμε.
"Που πάμε από εδώ;!" λέω και βλέπω μπροστά μου ένα τσούρμο κόσμου... αφού καταφέρνουμε να περάσουμε, αράζουμε σε μια γωνία, έξω από μια καφετέρια, μπροστά από μία ψησταριά, όπου τα κλαρίνα βαρούσαν στη διαπασών, η μπύρα έρρεε άφθονη και η τσίκνα πότιζε τα ρούχα...
"Πάω να πάρω σουβλάκι. Πληρώνω επιτόπου ή μετά;"
"Α, δεν πληρώνεις" λέει ο SCORPIOS.
Και η αντίδρασή μου: Ω ναι. Φάγαμε τον αγλέουρα, και δεν πληρώσαμε τίποτα. Τα λατρεύω αυτά τα έθιμα..!!!









ELENA, SCORPIOS, Mak, HornetKav



Αφού πίνουμε κι ένα καφεδάκι με τα παιδιά κι έχουμε γλαρώσει πια σε μια ζεστή καφετέρια, το παίρνουμε απόφαση να κάνουμε τα τελευταία χιλιόμετρα για Καβάλα. 250 χιλιόμετρα εθνικής, νύχτα και με 3-4 βαθμούς... ε ναι, ήταν αρκετά για να καταλάβω πως η σκληροπυρηνικότητά μου έχει και τα όριά της..!!!





Φτάσαμε στην Καβάλα επιτέλους κατά τις 21.00, μετά από 14 ώρες στο δρόμο, ο σβέρκος μου να με έχει πεθάνει και να' χω φάει το κρύο της αρκούδας... Τα τελευταία 100 χιλιόμετρα μου φάνηκαν 300... δεν πέρναγαν με τίποτα. Πριν φτάσουμε σπίτι του, ο Γιώργος μας πήγε μια γρήγορη βόλτα στο βουνό και εκεί αντίκρυσα για πρώτη φορά την Καβάλα, φωτισμένη και από ψηλά: Απλά υπέροχη...
Οι γονείς του Γιώργου μας περίμεναν με στρωμένο τραπέζι, στρωμένα κρεβάτια και πετσέτες έτοιμες για μπανάκι. Καυτό μπάνιο για κάνα μισάωρο να ζεσταθεί το κόκκαλο, σπιτικό φαγητό (ναι ΠΑΛΙ φάγαμε..!) και ύπνο κατά τις 23.00... Ξάπλωσα στο κρεβάτι και τι κι αν πόναγε όλο μου το σώμα... το χαμόγελο ήταν μέχρι τ' αυτιά... είχαμε κάνει ήδη 800 υπέροχα χιλιόμετρα και είχαμε άλλες 3 μέρες μπροστά μας...

Κυριακή πρωί, τι πρωί δηλαδή, ξυπνάω, ανοίγω το κινητό και βλέπω την ώρα... 12.30!!! Ο Μάκης στο διπλανό κρεβάτι να κοιμάται του καλού καιρού... κοιμόμασταν αισίως 13 ώρες!!! Σηκώνομαι κάνα μισάωρο αργότερα (καθώς είμαι και χουζούρης..!), ξυπνάει κι ο Mak, κατεβαίνουμε κάτω και μας λένε οι γονείς του Γιώργου πως αυτός κοιμάται ακόμα (αν κι είχε ξυπνήσει κι είχε βγει έξω για λίγο)... τελικά λέω το ταξίδι κάααπως μας επηρρέασε..!! Κοίταξα απ' το παράθυρο και είδα γιατί ο Γιώργος γουστάρει τα χώματα: Το βουνό είναι ΔΙΠΛΑ στο σπίτι του!!!

Τρώμε το πρωινό μας και βγαίνουμε έξω.... με κάρο. Ο καιρός μουντός και η βροχή να πέφτει ράιτ θρου...!! Κάπου εδώ ανακάλυψα πόσο κάγκουρας είναι ο φίλος μας ο HornetKav με το κουτί... να τον δείτε πως έμπαινε στις στροφές με βρεγμένο δρόμο... έχει και μπλε νέον κάτω απ' τα πόδια οδηγού (σ' έδωσα στεγνά λέμε)!!!!

Καφεδάκι σε μια υπέροχη γωνιά της Καβάλας, και μέχρι να φύγουμε είχε ήδη νυχτώσει... Δυστυχώς δε μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες την πόλη καθώς έβρεχε ΟΛΗ τη μέρα χωρίς να σταματήσει.



Αφού γυρίσαμε σπίτι, φάγαμε πάλι απ' τα χεράκια της μαμάς του Γιώργου κανονίσαμε, ή μάλλον, ο Γιώργος κανόνισε να βρει τον Παναγιώτη Κ. ο οποίος φυσικά δεν ήξερε τίποτα για την άφιξή μας..!!!
"Άντε θα βρεθούμε, και θα αφήσεις το αυτοκίνητο εκεί να πάμε βόλτα με το δικό μου" λέει ο Παναγιώτης για να του δημιουργηθεί η εύλογη απορία γιατί ο Γιώργος απορρίπτει την ιδέα... μέχρι που φτάσαμε στο σημείο συνάντησης. Βγαίνει ο Γιώργος και εμείς να καραδοκούμε με το Μάκη μέσα στ' αμάξι. Δεν προλαβαίνουν να πουν δυο κουβέντες και πεταγόμαστε έξω... Έπρεπε να δείτε την έκφρασή του: "Είστε ποολλλλύ κωλλλλόπαιδα ρεεε"!!!!! (είμαστε είμαστε)!!! Ο Παναγιώτης απλά να αναφέρω πως είναι τόσο μουρλοκομείο όσο φαίνεται από τα γραφόμενά του!!!

Μπαίνω στο (ιταλικό παρακαλώ) αυτοκίνητό του, με το Γιώργο και το Μάκη να ακολουθούν από πίσω και τραβάμε ρότα για τη μικρή Βόλβη, για μπυρίτσα και φαγητό αργότερα δίπλα στη λίμνη, όπου θα βρίσκαμε και το Γιώργο με την Έλενα που είχαν έρθει από Νάουσσα και το βράδη θα έμεναν Καβάλα!!
Η βροχή να πέφτει ασταμάτητα και κάπου εκεί ανακαλύπτω πως ΚΑΙ ο Παναγιώτης είναι ινδιάνος με το αυτοκίνητο (α και πήγαινε αργά όπως είπε) "Στα νιάτα μου είχα πάρει οτιδήποτε μέχρι 2000 κυβικά που δεν ήταν τουρμπαρισμένο, έβγαζα χαρτζιλίκι"... τι του λες τώρα; (άντε, κι εσένα σ' έδωσα)...

Μπυρίτσα στη μικρή Βόλβη: HornetKav, ELENA, SCORPIOS, Mak, Vvag, Παναγιώτης Κ.



Εκεί αράξαμε, τα' παμε, γελάσαμε, περιμένοντας τον τζιπιεσ-ο-ντελιβερά Ταξιδευτή μετά του Magelanou που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα από τα Τρίκαλα. Όπως ενημερωθήκαμε, τα παιδιά ξεκίνησαν προς Γρεβενά αλλά το χιόνι τους απαγόρεψε να περάσουν... Έτσι λοιπόν κατέβηκαν πάλι προς Λάρισα και περάσαν από Αγιόκαμπο. Στις 22.00 δεν είχαν έρθει ακόμα... και η βρόχα έπεφτε ράιτ θρου...

Αλλά διακοπές είμαστε, να φάμε κιόλας ε;! Πήγαμε για φαγάκι δίπλα στη λίμνη και αρχίσαμε να σαβουριάζουμε την "απαίσια" πανίδα του τόπου. Και κάπου εκεί μετά από καμιά ώρα, να' σου και οι άνθρωποι της βροχής...



Μιλάμε για νερό όμως. Ο Νίκος έστιψε το γάντι του και μετά το μαγαζί ήθελε σφουγγάρισμα...!!! :P:P



Κι έτσι, βρεθήκαμε 8 μέλη του VFRh, σε μια γωνιά στα βόρεια, να τα λέμε, να τα πίνουμε και να γουστάρουμε!!!!



Τα gps παραδόθηκαν με επιτυχία...





Ο τελευταίος των Μοϊκανών:



Scorpios...



...και Mak!



Αργότερα αφήσαμε τον Παναγιώτη και τα ψάρια στο σπίτι του πρώτου όπου θα έμεναν και πήγαμε για ένα τελευταίο ποτάκι (μετά τα κρασιά αυτό). Έχει και τα καλά του όταν βρέχει και δεν οδηγείς..! 4 το βράδυ πίσω και για ύπνο, με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα σταματήσει να βρέχει (ήδη είχε ψιλοσταματήσει), μπας και πάμε καμιά τσάρκα!!

Τη Δευτέρα το πρωί, ξυπνάμε και τι να δούμε.... ΗΛΙΟΣ και πεντακάθος ουρανός!!!!
Βουρ για καφεδάκι, να βρούμε τα παιδιά. Η πόλη είναι απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ...



Το συζητάμε λίγο, ε δεν ήθελε και πολύ. Προσπαθήσαμε να βρούμε και μερικούς βόρειους ακόμα την τελευταία στιγμή... αλλά δε μπόρεσαν. Η ειρωνία, ο Padelis ήταν στην Αθήνα!!! :P
Στα σπίτια λοιπόν για κορντούρες και λοιπά, συνάντηση σε καμιά ώρα και βουρ για τσάρκα όλοι μαζί!!! Μόνος απών, ο Μάκης που αποφάσισε να κάνει μια βολτίτσα μέχρι τη Δράμα να δει συγγενείς!!









Το βιεφάρ του scorpiou και της Έλενας ήταν πραγματικά μεγάλο και είχε δύο ρόδες παραπάνω...





Η τσάρκα μας πήγε στην Ασπροβάλτα. Εκεί αργότερα μας βρήκε κι ο Mak που ήρθε ΚΑΡΦΙ εκεί που ήμασταν (το μόνο που ήξερε ήταν πως είμαστε Ασπροβάλτα). Φαγάκι, καλή παρεούλα και δε θέλαμε τίποτα άλλο.....







"Θα βγάζεις φωτογραφίες για πολλή ώρα ακόμα; Θέλω να φάω!!"



"Βάλε 5 κιλά κράνη στο δύο"...



Κάπου εκεί πήγαμε μια βόλτα με το Γιώργο και αποφασίσαμε να μ@λακιστούμε λίγο...





Ο Μιτς Μπιουκάναν χιμσέλφ.







Κάναμε και τη βαρκάδα μας...



Ρίξαμε και τα μπαζούκας μας...



Και τα παιδάκια που έπαιζαν πιο πέρα αναρωτιόνταν πόσο χρονών ήμασταν!!!



Κι η παραλία της Ασπροβάλτας υπέροχη...









Ο Γιώργος κι η Έλενα μας άφησαν γιατί έπρεπε να προλάβουν ένα αεροπλάνο για Ρόδο... κι εμείς είπαμε φεύγοντας να δούμε ποιος ξύνει καλύτερα με πατίνι....





Η συνέχεια είχε καφεδάκι στο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ σπίτι του Πανάγου και πίσω στο σπίτι του Γιώργου όπου κάναμε μπανάκι και είπαμε να βγούμε. Το είπαμε μόνο. Γιατί δεν το κάναμε, τα κρεβάτια ήταν πολύ καλύτερη ιδέα μετά από καμιά 200ριά επιπλέον χιλιόμετρα και ένα δαιμονισμένο αέρα...!!!
Έτσι έφυγε κι η Καθαρά Δευτέρα, με μια φοβερή βόλτα στα βόρεια. Χάρηκα ΠΑΡΑ πολύ που κάναμε τη βόλτα όλοι μαζί!!! Άντε και την επόμενη φορά περισσότεροι!!!

Την Τρίτη το πρωί ξυπνάμε κατά τις 8.30 για να φύγουμε κατά τις 9.00. Χαιρετάμε τους γονείς του Γιώργου και ευχαριστούμε για την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ φιλοξενία!!! Μελαγχολώ που φεύγω, αλλά και πάλι, έχω μία μέρα διαδρομών μπροστά μου και το χαίρομαι...

Στις 9.30 είμαστε στο δρόμο και το ταξίδι προβλέπεται ΜΕΓΑΛΟ... ήδη για Θεσσαλονίκη έχουμε παγώσει, με το θερμόμετρο να δείχνει 4 βαθμούς και τον αέρα να φυσάει κόντρα... Ευτυχώς είχε καθαρό καιρό όμως!!!
Φτάνουμε Σαλονίκη για ξεμούδιασμα, παίρνουμε 2 τηλέφωνα να δούμε τι παίζει στην Κοζάνη και δε θέλαμε και πολύ... Φύγαμε για Κοζάνη και θα παίρναμε την παράκαμψη (ελέω Τεμπών) που περνάει από Τύρναβο και στη συνέχεια Λάρισα.

Πρώτη στάση για το πρωινό καφεδάκι στη Βέρροια. Περιφερόμαστε για λίγο για να βρούμε μια ωραία καφετέρια που ήξερε ο Γιώργος και είχε θέα. Είχε όμως "πολλά παππούδια" κι έτσι κάτσαμε ακριβώς απέναντι, στην πιο τρέντυ και kinky καφετέρια στη βόρεια Ελλάδα μάλλον....!!!







Αφού ήπιαμε και τον καφέ κατευθυνθήκαμε για Κοζάνη και το ενδιαφέρον κομμάτι του δρόμου άρχισε... Γρήγορο στροφιλίκι, και απανωτά τούνελ στο βουνό... Το χαμόγελο είχε ήδη αρχίσει να σχηματίζεται μέχρι που περάσαμε και το τελευταίο τούνελ και ξεπρόβλαλε μπροστά μας ο κάμπος, κάτασπρος από το χιόνι!!! Ο δρόμος ξεδιπλωνόταν μπροστά μου, χάζευα τις μηχανές και δεξιά αριστερά το λευκό τοπίο.... και το χαμόγελο είχε εκτοξευθεί!!!!

Χαζολογήσαμε λίγο στη λίμνη του Αλιάκμονα και το ύψωμα Νεράιδα, όπου τα κράνη είναι αλήθεια βγήκαν με μεγάλη δυσκολία λόγω των χαζοχαρούμενων χαμόγελών μας...







Περάσαμε πάνω από τη λίμνη...















Και βρεθήκαμε στο χωριό Σέρβια, όπου βρήκαμε μια υπέροχη ταβέρνα για φαγητό....







... δίπλα σ' ένα φαράγγι....









Φάγαμε χοιρινό με δαμάσκηνα και ζεστή λαγάνα... Χάλια σας λέω, πιο χάλια δε γινόταν....!!!!





Το άμοιρο το M3 μου είχε γίνει σλικ, αλλά άντεχε ακόμα. Και ΚΡΑΤΑΓΕ παρ' όλα αυτά!!!



Κατά τις 4-5 φύγαμε κι από εκεί, ξέροντας πια ότι θα κάνουμε μεγάλο κομμάτι του δρόμου νύχτα αλλά δε μας έννοιαζε: Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη από τις εικόνες που είχαμε δει, οι μπαταρίες τόσο φορτισμένες που τίποτα δε μπορούσε να μας χαλάσει!!!!









Από εκεί ξεμούδιασμα στη Λάρισα (αφού στρίψαμε πάνω από τον Τύρναβο, σε στυλ Μπράλλου κι αφού περάσαμε κάτι ΑΘΛΙΟΥΣ ΚΑΤΣΙΚΟΔΡΟΜΟΥΣ που στέλνουν τα φορτηγά ), μετά στάση στη Λαμία και χαιρετούρες στη Μαλακάσα. Νύχτα στην εθνική παρέα με τις νταλίκες....



Στο τέλος είχα εκπλαγεί από το πόσο λίγο κουρασμένος αισθανόμουν, παρά τα χιλιόμετρα!!! Φτάσαμε Αθήνα κατά τις 22.30, έχοντας φορτίσει μπαταρίες για πολύ καιρό. Ήταν η πρώτη μεγάλη εκδρομή του χρόνου και μία από τις πιο ωραίες που έχω κάνει ποτέ!!! Χάρηκα πάρα πολύ για τα παιδιά που γνώρισα, φοβερή παρέα, χάρηκα για τα μέρη που είδαν τα μάτια μου, αλλά και φχαριστήθηκα οδήγηση.... Αισθάνθηκα σα να οδήγησα "σοβαρά" για πρώτη φορά... πως ότι έκανα μέχρι τότε ήταν πταίσμα...!!!

1800 χιλιόμετρα σε 4 μέρες... long way up and down.... Πάμε γι άλλα...!!




<iframe width="425" height="350" frameborder="0" scrolling="no" marginheight="0" marginwidth="0" src="http://maps.google.com/maps?f=d&source=s_d&saddr=Ath%C3%ADnai,+Greece&daddr=Agiokampos,+%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1+%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1,+Greece+to:Naousa+to:Kavala+to:Asprovalta+to:Kavala+to:Veroia+to:%CE%A3%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%B1+to:%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1&hl=en&geocode=FSyEQwIdJ-NpASnxQ3AGH72hFDHdjWZ2RTU2Jw%3BFQS2XQIdgBVdASkfX5VjipunFDFQEclZA8t6pg%3BFVD5awIdL8FQASl3StdzRJpXEzGAo7niLL0ABA%3BFTOkcAIdhXV0ASn3Y52CW6OuFDFwprniLL0ABA%3BFZlcbQIdQb5pASlrQzsN1xipFDEAyLriLL0ABQ%3B%3BFedgagIdeMpSASnnt8c3wI5XEzHgorniLL0ABA%3BFVosZQIduK9PASm5Q4zP4DBYEzHMpceNgcPsPQ%3BFSyEQwIdJ-NpASnxQ3AGH72hFDHdjWZ2RTU2Jw&mra=ls&sll=39.466635,23.106035&sspn=5.528896,10.338135&ie=UTF8&t=h&ll=39.466635,23.106035&spn=2.97497,2.60713&output=embed"></iframe><br /><small><a href="http://maps.google.com/maps?f=d&source=embed&saddr=Ath%C3%ADnai,+Greece&daddr=Agiokampos,+%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1+%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1,+Greece+to:Naousa+to:Kavala+to:Asprovalta+to:Kavala+to:Veroia+to:%CE%A3%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%B1+to:%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1&hl=en&geocode=FSyEQwIdJ-NpASnxQ3AGH72hFDHdjWZ2RTU2Jw%3BFQS2XQIdgBVdASkfX5VjipunFDFQEclZA8t6pg%3BFVD5awIdL8FQASl3StdzRJpXEzGAo7niLL0ABA%3BFTOkcAIdhXV0ASn3Y52CW6OuFDFwprniLL0ABA%3BFZlcbQIdQb5pASlrQzsN1xipFDEAyLriLL0ABQ%3B%3BFedgagIdeMpSASnnt8c3wI5XEzHgorniLL0ABA%3BFVosZQIduK9PASm5Q4zP4DBYEzHMpceNgcPsPQ%3BFSyEQwIdJ-NpASnxQ3AGH72hFDHdjWZ2RTU2Jw&mra=ls&sll=39.466635,23.106035&sspn=5.528896,10.338135&ie=UTF8&t=h&ll=39.466635,23.106035&spn=2.97497,2.60713" style="color:#0000FF;text-align:left">View Larger Map</a></small>

Μπράβο Λεβεντιές !!!!!!!!!

Μπράβο παιδιά, χαρά στο κουράγιο σας.

4ημερο Κ.Δευτερας στην όμορφη Καβαλα και όχι μονο…….

Η ιδεα γυριζε από καιρο στο μυαλό μου, ηταν απλα θεμα χρονου για να γίνει το ταξίδι…. Δεν το σκέφτηκα και πολύ μίλησα με Βαγγελη και Μακη και το Σαββατο το πρωι φυγαμε.



7 το πρωι ραντεβου , όχι πολλα πολλα , αφου πρωινο θα περναμε προς Λαμια μεριά, σε κάποιο παραλιακό μερος…..



Μετα από λιγη ωρα και μερικές αναστροφές(Μακη) και αποτυχημένες προσπάθειες για καφε, φτάσαμε στην παραλια του χωριου Ραχες, αραξαμε σε ένα καφε με ωραια ΘΕΑ !!! Τοστακια και καφες ότι καλύτερο εκεινη την ωρα!!!



Ανεφοδιασμός λιγο πριν παρουμε τον δρομο προς Αγιοκαμπο, με την βροχη να μας συνοδεύει για αρκετη ωρα!



Φτάνοντας στον Αγιοκαμπο ο καιρος μας χαμογελασε και βρηκαμε ευκαιρια για λιγη ξεκουραση και μερικες φωτογραφιες!!









Εχουμε μολις 422 χιλιομετρα !!!!!



Θα αναρωτιέστε ποια είναι τα παιδια στην φωτο….. Λιγο πριν την Θεσσαλονικη σκευτηκα να κανουμε μια περασια από Βεροια – Ναουσα να δουμε την Ελενα και τον Γιωργο(skorpio), ηταν ακομα νωρις και ειχαμε μολις 450+ χιλιομετρα…. Το καλο ηταν ότι φτασαμε πανω στην ωρα που σερβιρίζανε το φαγητο χαχαχχαχχα, τα παιδια μας υποδέχτηκαν και πλακωθήκαμε στα κοψίδια!!! Περιττό να πω ότι ολη η Ναουσα μύριζε ξίγκια και ξίδια!!!! ΧΑΜΟΣ!!! Τελικα φτασαμε Καβαλα γύρο στις 21,30 με 22:00 , και απλα χτυπήσαμε 12-13 ωρες υπνου!!! Η κρεατοσουπα και τα σουτζουκάκια που περίμεναν ηταν αλλα τα λεφτα!!!!!







ΧΑΜΟΣ ΣΕ ΛΕΩΩΩ!!!



Καφεδάκι και φαγητο διπλα στην λυμνη Βολβη!!!! Γεια σου ρε Παναγιωτη!!!!! Σε την σκασαμε Πανο!!!!



Μακη πηρες παπια????















Καφεδακι με φοντο το λιμανι της Καβαλας!!!!









Νικο το κρανος σου ξεχασες!!!!



Ο Βαγγελης με την Βεφα του!!!!

Μερικες φωτο από το τραπεζι στην Ασπροβαλτα και φυσικά η ωρα του παιδιου!!!!

































Σταση για φαγητο στα Σερβια Κοζανης!! Απλα ΥΠΕΡΟΧΑ!!!




























Τελος καλο όλα καλα!!!

Λοιπόν Βαγγελη και Μακη ευχαριστώ για την απίστευτη παρεα που καναμε στο ταξίδι , σας ευχαριστω για την εμπιστοσύνη που με δείξατε, σας παραδέχομαι μάγκες, είστε σιδεροκολοι, σας τέντωσα καλα δεν μπορω να πω…… η δικη μου ανταμοιβή ηταν τα συνεχόμενα χαμόγελα σας κατά την διάρκεια των διαδρομών!!!!
Προσπάθησα να σας παω από οσα περισσότερα μέρη μπορουσα!! Είδαμε θάλασσες, βουνα χιονισμένα, βροχες, λιβάδια, κρυο , ζεστη, απ όλα. !!!! Την άλλη φορα λεω να φοράω χιονολαστιχο με τρέχανε τα σάλια με τοσο χιονι να περιμένει…… Την μοναδικη στιγμή που δαγκώθηκα λιγο, ηταν όταν ενημερώθηκα από τους δικους μου ότι στην Καβαλα ρίχνει χαλάζι, αλλα την γλυτώσαμε!!!! Η μπουγάτσα σας αρεσε βρε?????

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ!!!!!

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΤΕ ΟΟΟΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!
παιδιά, απλά απίστευτα!! μπράβο σας!! πάντα τέτοια χαμόγελα!
εμένα, βλέποντας τις φωτο, ήρθε μια χιονάδα και ακούμπησε στην μύτη μου...φύσηξε το παγωμένο αεράκι τα μαλλιά μου...ανάπνευσα θάλασσα.... και βρώμισε το ζακετάκι μου τσιικνάαααααααα!!!
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!!! με ταξιδέψατε πρωί πρωί..και θέλω δρόοομοοοοοοοοοοο!!!

Μπράβο λεβέντες!
Όταν ξαναπάτε πάνω ριχτε ένα πμ από εδώ να μεγαλώσει η παρέα!!!Σα πολλοί δραμινοί έχουμε μαζευτεί!
Στο ναυαγοσωστικό πύργο στην Ασπροβάλτα έκανε τη Παμελα το καλοκαίρι μια ξαδέρφη μου!!!

μπράβο ρε μάγκες αυτά είναι τα καλύτερα

hornetkav wrote:Λοιπόν Βαγγελη και Μακη ευχαριστώ για την απίστευτη παρεα που καναμε στο ταξίδι , σας ευχαριστω για την εμπιστοσύνη που με δείξατε, σας παραδέχομαι μάγκες, είστε σιδεροκολοι, σας τέντωσα καλα δεν μπορω να πω…… η δικη μου ανταμοιβή ηταν τα συνεχόμενα χαμόγελα σας κατά την διάρκεια των διαδρομών!!!!

Η παρέα ομολογουμένως ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ δεμένη, με τρομερό ρυθμό στο δρόμο και άφθονο γέλιο όταν βγαίναν τα κράνη!!! Τα ίδια ισχύουν και για τα παιδιά που γνωρίσαμε πάνω, που έννοιωσα κι εγώ σα να τους ξέρω καιρό!!!
Να' στε καλά παίδες και να κάνουμε πάντα τέτοια!!!!

Δε θα σταθώ στη μπουγάτσα Γιώργο... αλλά στο μιλφέιγ της μητέρας σου...

Γ@μ@ την τρέλα μου!!!

Τρεις μέρες στη Δράμα και δεν κατάφερα, τελικά, να συναντηθώ μαζί σας!!!
Γιατί, χάνω τα καλυτερότερααααααα.....?

Ελπίζω, την επόμενη φορά να σταθώ πιο τυχερή....

Σας εύχομαι ΠΑΝΤΑ τέτοια και ακόμα καλύτερα!!!

Τί να πώ, τα είπατε (σχεδόν) όλα. Βαγγέλη, την "νύφη" που σου είχαμε στην Μικρή Βόλβη, γιατί δεν την ανέφερες, ε; (νόμισες πως μόνο εσύ θα δίνει στεγνά τους άλλους);
Ένα μεγάλο στους ταξιδιώτες της βροχής (και του χιονιού). Μιλάμε πως τα γάντια τους, δύο μέρες πάνω στα καλοριφέρ και πάλι είχαν υγρασία....
Άντε και στην επόμενη.
Χαμόγελο ΕΧΑΣΕΣ, next time.

Παναγιώτης Κ. wrote:Βαγγέλη, την "νύφη" που σου είχαμε στην Μικρή Βόλβη, γιατί δεν την ανέφερες, ε; (νόμισες πως μόνο εσύ θα δίνει στεγνά τους άλλους);

Α ναι βέβαια. Στη μικρή Βόλβη με περίμενε μία νυφούλα (απόκριες γαρ, αλλά έδειχνε να το απολαμβάνει!), 2 μέτρα με κάτι μούσκουλα να και κάτι μαύρα γένια. Αλλά εγώ το είπα στα παιδιά, είμαι μικρός ακόμα για παντρειά...

Μπράβο παλλικάρια, πολύ 'χορταστική' περιγραφή

Απιστευτα, απιστευτα, απιστευτα. Δεν ξερω τι αλλο να πω!
Ως μερος της παρεας και κανοντας μια παραλληλη πορεια με τα παιδια νοιωθω οτι αυτη ηταν απο τις πιο αντρικιες και δυνατες εκδρομες που εχουμε κανει ποτε! Παντα τετοια παλικαρια και παντα ορθιοι να ειμαστε να μοιραζομαστε τετοιες στιγμες!

Αντε, τωρα σειρα μου να φτιαξω το "εναλλακτικο" Long way up and down που ζησαμε με τον αδερφο Μαγγελανο...

Ταξιδευτής wrote: αυτη ηταν απο τις πιο αντρικιες και δυνατες εκδρομες που εχουμε κανει ποτε! Παντα τετοια παλικαρια ...

σιγά αντράκλες μη σκίσετε κάνα κολτσόν

Μπραβο ρε τρελοι!!!Παντα τετοια!!
Πειτε μου ποτε θα ξανανεβειτε για να κανονισω να λειπω.....

Vvag wrote:
Δε θα σταθώ στη μπουγάτσα Γιώργο... αλλά στο μιλφέιγ της μητέρας σου...

Ψήνεσαι για κανενα κομμάτι???? Μήπως να κατέβαζα κανενα ταπερακι…..!!!!!! Λεω μηπως....?????

padelis wrote:Πειτε μου ποτε θα ξανανεβειτε για να κανονισω να ΞΑΝΑλειπω.....

Ούτε συννενοημένοι να' μασταν...!!!

hornetkav wrote:Ψήνεσαι για κανενα κομμάτι???? Μήπως να κατέβαζα κανενα ταπερακι…..!!!!!! Λεω μηπως....?????

Δεν ξέρω τι με ενθουσίασε πιο πολύ...

Οι απίστευτες φωτό που είδα... ή οι απίστευτες περιγραφές που διάβασα!!!

Τι ωραίες διαδρομές... ααχχχχ

Μπράβο ρε παιδιά!
ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ, ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ

και εις άλλα με υγεία

αψογα βρε παλικαργια .διστιχος δεν μου φορτοσε ολες τις φοτο για να απολαφσω.
ομος ηπεριγραφη ηταν τελια.
απορω πως τα παιδια στην πυροσβεστικη δεν σας καναν καφε.

africaman wrote:αψογα βρε παλικαργια .διστιχος δεν μου φορτοσε ολες τις φοτο για να απολαφσω.
ομος ηπεριγραφη ηταν τελια.
απορω πως τα παιδια στην πυροσβεστικη δεν σας καναν καφε.

Μπααα μονο κοκκινο ειχαν !!! χαχαχχαχαχα

hornetkav wrote:

africaman wrote:αψογα βρε παλικαργια .διστιχος δεν μου φορτοσε ολες τις φοτο για να απολαφσω.
ομος ηπεριγραφη ηταν τελια.
απορω πως τα παιδια στην πυροσβεστικη δεν σας καναν καφε.

Μπααα μονο κοκκινο ειχαν !!! χαχαχχαχαχα

ο αφρικανος επι το εργον.

hornetkav wrote:Μπααα μονο κοκκινο ειχαν !!! χαχαχχαχαχα

africaman wrote:ο αφρικανος επι το εργον.

Σβήνεις ή σε σβήνουν; Δεν ήξερα πως ήσουν πυροσβέστης Χρήστο...

σκεφτομαι ενα σωρο βρισιες γιανα σας ριξω που δεν ειδοποιησατε καθολου οτι θα ρθειτε πανω ,ξαφνικα Δευτερα με παιρνει ο Παναγιωτης και μου λεει οτι ηρθαν οι Αθηναιοι και του απανταω οτι δουλευω και δεν μπορω να ερθω ,αλλη φορα να ειδοποιηται ωστε να κανονιζουμε και εμεις με τις δουλειες μας,ευχομαι να περασατε καλα

dirty wrote:σκεφτομαι ενα σωρο βρισιες γιανα σας ριξω που δεν ειδοποιησατε καθολου οτι θα ρθειτε πανω ,ξαφνικα Δευτερα με παιρνει ο Παναγιωτης και μου λεει οτι ηρθαν οι Αθηναιοι και του απανταω οτι δουλευω και δεν μπορω να ερθω ,αλλη φορα να ειδοποιηται ωστε να κανονιζουμε και εμεις με τις δουλειες μας,ευχομαι να περασατε καλα

Μα κανέναν δεν ειδοποιήσαμε, ούτε καν τον Παναγιώτη...!!!
Την επόμενη!!!

dirty wrote:σκεφτομαι ενα σωρο βρισιες γιανα σας ριξω που δεν ειδοποιησατε καθολου οτι θα ρθειτε πανω ,ξαφνικα Δευτερα με παιρνει ο Παναγιωτης και μου λεει οτι ηρθαν οι Αθηναιοι και του απανταω οτι δουλευω και δεν μπορω να ερθω ,αλλη φορα να ειδοποιηται ωστε να κανονιζουμε και εμεις με τις δουλειες μας,ευχομαι να περασατε καλα

Vvag wrote:
Μα κανέναν δεν ειδοποιήσαμε, ούτε καν τον Παναγιώτη...!!!
Την επόμενη!!!

Εγώ το είπα: είναι Μαλήτες - Αλλιάδες Μηχανόβιοι.........

παιδια ολα ηταν υπεροχα, και ενα μεγαλο ευχαριστω στα απιθανα παιδια στα Τρικαλα, που δεν με περιμεναν, αλλα με καλοσωρισαν με μοναδικο τροπο,που μονο αυτοι ξερουν.. και μετα η συναιχεια στην Καβαλα ηταν εξισου απιστευτη παρεα αλλα και με μοναδικο παναγιωτη, με το ξεχωριστο μοτοδωματιο οπου και με φιλοξενισε.. μετα απ'ολα αυτα ξεχνας και κουραση και καιρικες συνθηκες, και απλα χαμογελας γι'αυτες τις μοναδικες στιγμες.