Τα Superbikes που μάθανε στον κόσμο τι θα πει γκάζι

Δεν έχει σημασία αν είσαι εντουράς, τουρίστας ή δίτροχος χρήστης πόλης. Σίγουρα κάποια στιγμή έχεις φανταστεί τον εαυτό σου καβάλα σε ένα γυαλιστερό δίτροχο θηρίο ιπποδύναμης, να νιώθεις την ταχύτητα μέσω της αδρεναλίνης που πλημμυρίζει κάθε εγκεφαλικό σου κύτταρο. Τα τέρατα αυτά ιπποδύναμης έχουν διάφορες ονομασίες. Σίφουνας, οδοστρωτήρας, τραίνο, γκαζοφονιάς, εργαλείο, τούμπανο, υπερόπλο είναι μερικές από αυτές. Η επιστημονική τους όμως ονομασία είναι Superbikes.
Όπως όλα άλλωστε, έτσι και τα superbikes, δεν έμειναν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Άλλα τα superbikes του 1970, είναι τελείως διαφορετικά του από αυτά του σήμερα. Το όνομα όμως έχει παραμείνει προκειμένου να προσδιορίζει το πολύ δυνατό, το πολύ μεγάλο σε κυβισμό και το πολύ γρήγορο. Ένας χαρακτηρισμός που πρώτη φορά άρχισε να χρησιμοποιείται στους μοτοσυκλετιστικούς κύκλους το 1969. Αιτία ήταν η εμφάνιση του πρωτοποριακού τετράχρονου τετρακύλινδρου CB 750 από την Honda. Μιας μοτοσυκλέτας που χτυπούσε στα ίσια και με ελεγχόμενη ιπποδύναμη τα κραταιά δίχρονα της εποχής και έθετε την Honda σε περίοπτη θέση στην παγκόσμια αγορά μοτοσυκλέτας. Ένα ταχύμετρο με ένδειξη πάνω από 240 χλμ/ω κι ένα στροφόμετρο με το κόκκινο στις 8.500 έθεσαν τα βασικά χαρακτηριστικά για την εύκολη αναγνώριση της ράτσας των superbikes. Αν οι 67 ίπποι του CΒ σήμερα φαίνονται λίγοι, τότε ήταν πολλοί και σε συνδυασμό με τα 205 κιλά της ήταν αρκετοί για να πείσουν 610.000 αγοραστές στην Αμερική ότι ακόμη ένα mucho όνειρο είχε ξεκινήσει.

Τα Superbikes χάρη στο CB έχουν αδιαμφισβήτητη πατρίδα την Ιαπωνία. Η τολμηρή κίνηση της Honda ταρακούνησε τους λοιπούς ανατολίτες ανταγωνιστές και προσπάθησαν να βάλουν απέναντι στην Honda μεγάλης απόδοσης δίχρονα, όπως το Kawasaki Η1 Mach III, το Suzuki GT750, και την Yamaha YR3. Σπουδαίες μοτοσυκλέτες, αλλά όχι superbikes. Ο βασιλιάς είχε έρθει και ήταν αποφασισμένος να εκτοπίσει τα δίχρονα. Τα δίχρονα τα εκτόπισε, όμως σε τρία χρόνια μόλις έχασε τον θρόνο πανηγυρικά. Μπορεί η CB 750 να ήταν ο νονός των superbikes, ο λόγος και η αιτία δημιουργίας τους, όταν όμως μιλάμε για τετράχρονα χοντρά super γκάζια της δεκαετίας του 70, σε όλων το μυαλό έρχεται στο η Kawasaki Ζ1-900. Με 82 (ουάου) ίππους και 210 χλμ/ώρα τελική στρογγυλοκάθισε στον θρόνο και δεν έλεγε να κουνηθεί.

Τα σκήπτρα για πολλά χρονιά παρέμεναν στην οικογένεια της Kawasaki καθώς μετά το Z1, ήρθε το Ζ1000 και μετά το Ζ1300 εν έτει 1978. Η Honda βλέποντας τον πήχη συνέχεια να ανεβαίνει και αυτή να μένει μονίμως με τις φόρμες στο ζέσταμα, άλλαξε κατεύθυνση θυσιάζοντας αρκετό superbike χαρακτήρα για λίγη άνεση και προσπάθησε να στρέψει το αγοραστικό κοινό στα GL 1000 Goldwing και CBX 1000. Η Kawasaki όμως ήταν η απόλυτη κυρίαρχος και δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Η προσπάθεια της Suzuki με το GS 750 και τον διπλό εκκεντροφόρο επικεφαλής το 1977, όπως και το τρικύλινδρο XS της Yamaha που εμφανίστηκε έναν χρόνο μετά, ήταν πολύ πιο αργά από τα Kawasaki και μοιάζανε σαν τους κομπάρσους αθλητές που απλά και μόνο επειδή βρίσκονται στο ίδιο αγώνισμα με τον πολυπρωταθλητή, είναι ευτυχισμένοι.

Η απάντηση της Ευρώπης σ' όλη αυτή την ιαπωνική πρόκληση και κυριαρχία ήρθε αλλά ήταν ή μουδιασμένη ή φοβισμένη ή πολύ ακριβή. Εταιρείες όπως η MV Agusta, η Bimota, η Benelli και η Laverda, θέλανε, ξέρανε, μπορούσαν, αλλά οι πωλήσεις τους έμεναν πολύ χαμηλά εξαιτίας των υψηλών τιμών τους και την όχι και τόσο αποδεδειγμένη αξιοπιστία τους. Αξιοπιστία είχε η BMW αλλά παρακολουθούσε τα δρώμενα μέσα από ένα δικό της ασφαλές καλειδοσκόπιο, όπου τα χρώματα της ταχύτητας δεν ήταν το απόλυτα ζητούμενο. Παρουσίασε στον στίβο των superbikes το R75/5 και το R90S αλλά οι επιδόσεις τους ήταν σαφώς υποδεέστερες των Kawasaki.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να αδικήσουμε την ιταλική κυρίως προσπάθεια για την κατασκευή ιδανικών superbikes, καθώς η χώρα του σπαγγέτι πρόσφερε σπουδαίες μοτοσυκλέτες και ιδιαίτερα δυνατές. Αυτό που κατάφεραν όμως οι Honda και Kawasaki ήταν να προσφέρουν στον μέσο αναβάτη και αγοραστή τις μεγαλύτερες, κορυφαία γρήγορες, πιο αξιόπιστες και τεχνολογικά προηγμένες μοτοσυκλέτες εποχής στην καλύτερη τιμή.

Εξωτικές και γρήγορες δημιουργίες υπήρχαν και τότε. Άλλες με περισσότερα και άλλες με λιγότερα αγωνιστικά γονίδια. Η ιστορία όμως των superbikes γράφηκε από τους Ιάπωνες και συμπληρώνεται μέχρι σήμερα από όλους τους κατασκευαστές, με τριψήφια νούμερα ιπποδυνάμεων και βάρος πολύ μικρότερο των 200 κιλών. Γιατί τα superbikes ήταν είναι και θα είναι κύρος, εξουσία και πωλήσεις….

'AGGEVI' wrote:

..........σε όλων το μυαλό έρχεται στο η Kawasaki Ζ1-900. Με 82 (ουάου) ίππους και 210 χλμ/ώρα τελική στρογγυλοκάθισε στον θρόνο και δεν έλεγε να κουνηθεί.

............ Η Kawasaki όμως ήταν η απόλυτη κυρίαρχος και δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Η προσπάθεια της Suzuki με το GS 750 και τον διπλό εκκεντροφόρο επικεφαλής το 1977,...................

….

Ηξερα τοτε ενα Suzuki GS750, κ@λοφτιαγμενο, που ξεφλουδιζε ΟΤΙ πατουσε την Ποσειδωνος



αχχχχχ Χρονια και αυτα

Don John wrote:

Ηξερα τοτε ενα Suzuki GS750, κ@λοφτιαγμενο, που ξεφλουδιζε ΟΤΙ πατουσε την Ποσειδωνος



αχχχχχ Χρονια και αυτα

φοβερο εργαλειο, ο μαστρο-Σταθης (μηχανικος μου) εχει ακομα ενα ιδιο σε κοκκινο το οποιο ειναι σε φανταστικη κατασταση και παραμενει πολυ γρηγορο, υπερκυβισμενο, με κλασσικη devil κοντη, ετρεχε και σε αγωνες dragster την εποχη εκεινη καθε φορα που το κοιτω θυμαμαι "ιπποδρομους", "αυρες" κτλ......