Ολίγυρτος - Ορ. Φενεού - Χελμός - Ερύμανθος & άλλα ορεινά, 13-14.03.2010

Δεν θα γράψω για ηρωικές βόλτες με μοτοσικλέτα αλλά για όμορφα μέρη, μερικά εκ των οποίων δεν είναι και τόσο γνωστά.
Η αφορμή για τις συγκεκριμένες διαδρομές υπήρξε η ορειβατική εκδρομή στο βουνό Ερύμανθος (κορυφή Ωλενός, 2224 μέτρα), ένα από τα πιο ψηλά και επιβλητικά βουνά της Πελοποννήσου. Το περπάτημα είχε προγραμματιστεί για την Κυριακή (ο καιρός είχε άλλη γνώμη τελικά) και έτσι το Σάββατο το μεσημέρι συναντούμε τον καλό φίλο μου Αργύρη και το VITARA του (μην βαράτε, δεν είμαι προδότης, μην βαράτε! ) Η διαδρομή μέχρι και τη Νεμέα είναι η γνωστή διαδρομή μέχρι και τη Νεμέα.
Από εκεί ακολουθήσαμε τον δρόμο για το χωριό Σκοτεινή το οποίο βρίσκεται στις υπώρειες του όρους Ολίγυρτος. Πήραμε τον ανηφορικό ασφαλτόδρομο που ενώνει την Σκοτεινή με την Κανδήλα και ακριβώς στο ψηλότερο σημείο του δρόμου στρίψαμε δεξιά σε χωματόδρομο!
Στα 100 μέτρα δεξιά, μετά από 1 χιλιόμετρο αριστερά και μόλις καβαντζάραμε τον αυχένα του Μαυροβουνίου βλέπουμε αυτό:



Η λίμνη Στυμφαλία, γεμάτη καλάμια.

Λίγο πιο κάτω:


Η κορυφή του Ολίγυρτου μέσα στα σύννεφα.

Συνεχίζουμε και μετά από λίγο βρισκόμαστε σε μια από τις κορυφές του όρους Μαυροβούνι, παρακλάδι του Ολίγυρτου. Εκεί υπάρχει κεραία κινητής τηλεφωνίας και...απίστευτη θέα.








Το χωριό Λαύκα.






Κατηφορίζουμε προς Καστανιά. Ο Αργύρης παίζει με τη λάσπη και χαίρεται.





Ποιος τον αδικεί;

Σε λίγο βλέπουμε το οροπέδιο του Φενεού.



Έχει έρθει η ώρα να επισκεφθώ ένα μέρος που θέλω να δω εδώ και χρόνια...

Το οροπέδιο του Φενεού είναι μια τεράστια λεκάνη η οποία μαζεύει όλα τα νερά της βροχής από τα γύρω βουνά Σαϊτά, Ντουρντουβάνα, Ολίγυρτο και Ζήρεια. Κανονικά θα ήταν λίμνη. Ο λόγος που δεν είναι λίμνη είναι μια εντυπωσιακή καταβόθρα, ένα άνοιγμα διαμέτρου περίπου 10 μέτρων το οποίο βρίσκεται στο νότιο κομμάτι του οροπεδίου στο δρόμο Μοσιά - Μάτι. Έχω διαβάσει εδώ και χρόνια για την καταβόθρα, όταν είχαν κατέβει εντός της σπηλαιολόγοι. Τα νερά αφού πέσουν στην καταβόθρα διανύουν σε άγνωστη υπόγεια διαδρομή περίπου 10 χιλιόμετρα πριν αναβλύσουν κοντά στο χωριό Λυκούρια και σχηματίσουν τον ποταμό Λάδωνα!!!
Σε κάθε επίσκεψή μου στην περιοχή, ήθελα να πάω αλλά δεν τα κατάφερνα. Όχι κι αυτή τη φορά όμως. Η καταβόθρα είναι περιφραγμένη ώστε να μην πέφτουν μέσα ζώα αλλά και ξύλα τα οποία ίσως να την έφραζαν.







Η εξαφάνιση των νερών μέσα στην καταβόθρα μου προκάλεσε δέος.



Στην καταβόθρα συγκλίνουν δύο μικρά ποταμάκια, σχηματίζοντας μαιάνδρους.





Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς αρχαίο Φενεό μέσα από χωματόδρομους του οροπεδίου. Ήταν λάθος!



Οι δεξιοί τροχοί κολλήσανε μέσα σε μια τεράστια τρακτεροροδιά και μόνο μετά από πολύ σπρώξιμο-λάσπη-προσπάθεια καταφέραμε να το βγάλουμε.

Ανηφορίζουμε προς την τεχνητή λίμνη Φενεού, η οποία είναι ακόμα ομορφότερη με τη συννεφιά.













Το φράγμα.

Το σχέδιο έλεγε ότι ακολουθούμε τον χωματόδρομο από το χωριό Πανόραμα (παλιό όνομα Φονιάς, μα γιατί το αλλάξανε;) και οδηγεί μέσα από μαγευτική δασική διαδρομή στο χωριό Πλανητέρο αφού περάσει από το διάσελο του κυνηγού στα 1900 μέτρα. Στο διάσελο του κυνηγού πέθαναν από το κρύο πολλοί αντάρτες τον χειμώνα του 1949 στην προσπάθειά τους να περάσουν στην Κορινθία. Εμείς απείρως τυχερότεροι, συναντούμε απαγορευτικό χιόνι στα 1700 μέτρα και αποφασίζουμε να πάμε Ζαρούχλα από χωματόδρομο μέσω Φενεού και μετά να κατευθυνθούμε από άσφαλτο προς Περιστέρα - χιονοδρομικό Καλαβρύτων - Καλάβρυτα - Τσαπουρνιά όπου και μας περιμένει ο ορειβατικός.

Η διαδρομή Φενεός-Ζαρούχλα είναι μια από τις ομορφότερες δασικές διαδρομές στη Νότια Ελλάδα (Άντε Βαγγέλη, πάρε το DRZ@!!!) και ο συνδυασμός επερχόμενης νύχτας και φώτων αυτοκινήτου δημιουργεί φωτογραφικές ευκαιρίες.





Και από άσφαλτο





Από Ζαρούχλα πάμε Περιστέρα και από εκεί ανηφορίζουμε τον χιλιοστροφισμένο ασφαλτόδρομο για χιονοδρομικό. Δυνατή διαδρομή με ομίχλη μετά τα 1400 μέτρα. Στη συνέχεια Καλάβρυτα (βρίζοντας για το πως κατάντησε η μαρτυρική πόλη από την επέλαση των νεόπλουτων βαρβάρων) και τέλος Τσαπουρνιά κατά τις 9. Βρίσκουμε τους υπόλοιπους, εξαφανίζουμε ένα κοπάδι κατσίκια και κοιμόμαστε γλυκά σε σκηνούλα έξω από ξωκλήσι.
Η συνέχεια αύριο!

Με μεγάλη καθυστέρηση συνεχίζω!

Ξύπνημα στις 6, μάζεμα σκηνών και καφεδάκι στον ξενώνα που μένουν οι άλλοι.



Η ομίχλη επιμένει, έχει πιάσει και λίγη βροχή και αποφασίζουμε ότι θα περπατήσουμε για μια δυο ωρίτσες προς τα πάνω αλλά ξεχνάμε την κορυφή.





Η παρεούλα μας.



Ανεπανάληπτη σύνταξη, μοναδική ορθογραφία. Μουγγίλα είναι μια από τις κορυφές του Ερύμανθου.



Βρύα καλύπτουν σαν ιστός αράχνης ένα νεκρό κορμό.

Αφού περπατήσαμε αρκετά, ώστε να βρούμε χιόνι και με τη βροχή να επιμένει επιστρέφουμε στα αυτοκίνητα και συσκεπτόμαστε για τη συνέχεια. Αποφασίζουμε να πάμε προς τη Μονή Μακελαριάς, η οποία βρίσκεται σε ένα μοναδικής ομορφιάς απομακρυσμένο σημείο, στο φαράγγι του ποταμού Σελινούντα. Κατευθυνόμαστε προς Μικρό και Μεγάλο Ποντιά και λίγο μετά τον δεύτερο, στρίβουμε αριστερά σε υπέροχο χωματόδρομο μέσα σε δρυοδάσος. Η βροχή έχει δυναμώσει, λίγο πιο πάνω το γυρίζει σε χιόνι και τα επόμενα 10 χιλιόμετρα μας γεμίζουν με μαγικές εικόνες.

Οι επόμενες εικόνες είναι από όλη τη διαδρομή.



[img=https://2img.net/r/ihimizer/img707/2311/img1279w.jpg]

Δεν μας χέζεις ρε φυσικέ! Να φύγεις, να πας αλλού! Δεν μπορούμε όποτε σου κατέβει εσένα να νιώθουμε σαν πατημένα σκουλήκια μέσα στην χαβούζα της Αθήνας. Έλεος πιά!!!

Η αγάπη διαχέεται μέσα στο φόρουμ! Έλα βρε apostat, μην με αποπαίρνεις. Να συνεχίσω τώρα;



Το φαράγγι του Σελινούντα. Το τοπίο θυμίζει Μετέωρα. Στο ποτάμι υπάρχει πέτρινο γεφύρι το οποίο συνδέει τη μονή με το απέναντι πανέμορφο αλλά έρημο χωριό των Λαπαναγών. Δεν έχω φωτό από το μοναστήρι γιατί αμέσως μετά έπιασε απίστευτη βροχή.



Αλλά πρόλαβα αυτή την υπαίθρια έκθεση μοντέρνας γλυπτικής σκουπιδιών. Ρε τι τραβάμε...



Επιστρέφουμε και ο καιρός χαλάει για τα καλά.



Δέντρα φαντάσματα



Στο μεταξύ το χιονάκι που έριχνε όταν πηγαίναμε έχει μετατραπεί σε κανονικό χιόνι και το έχει στρώσει.



Το Alfa Romeo που μας άγχωνε για το αν θα τα καταφέρει, πήγαινε σφαίρα!

Όταν βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο Πάτρα - Καλάβρυτα , στρίψαμε προς Καλάβρυτα και μετά από λίγο στρίψαμε προς Δροσάτο - Φτέρη - Αίγιο.









Μετά τα χωριά Δροσάτο, Κορφές και Πετσάκοι στρίβουμε δεξιά προς Πλατανιώτισα. Υπάρχει λόγος.



Και δεν είναι μόνο το γεφύρι...

"ΑΓΡΙΑ" ομορφια !

Πολυ ομορφες φωτογραφιες Mr. Φυσικε

VFRh, το φόρουμ των ποιητών.

Μπράβο φυσικέ μου !! Εγώ δεν είμαι στην χαβούζα της Αθήνας και τα βουνά μου θυμίζουν τα μέρη μου !!! Πάντα τέτοιες εκδρομές να κάνεις !!!

Η Πλατανιώτισα λέγεται έτσι γιατί έχει ένα ναό αφιερωμένο στην Παναγία μέσα...στην κουφάλα ενός Πλατάνου! Είτε το πιστεύετε είτε όχι, εκεί μέσα χωράνε περίπου 20 άτομα και ήμασταν πολύ τυχεροί που το επισκεφτήκαμε με τόσο άσχημο καιρό, γιατί ήταν όλο δικό μας.



Η είσοδος του ναού.



Στο εσωτερικό του υπάρχουν δύο χώροι. Στον κύριο χώρο, υπάρχει ανάγλυφος φυσικός σχηματισμός που θυμίζει έντονα την Παναγία με το Θείο βρέφος στην αγκαλιά της. Είναι η πάνω δεξιά "εικόνα". Διάφοροι θρύλοι τη σχετίζουν με την αντίστοιχη εικόνα που βρίσκεται στο Μέγα Σπήλαιο στα Καλάβρυτα.



Ο δεύτερος χώρος.



Το αυτό.



Το μικρό Ιερό.







Στολισμένο τμήμα του κορμού.



Στέγαστρο περιμετρικά του κορμού.

Νομίζω, πως πρέπει να επισκεφτούμε το συγκεκριμένο χωριό σε επόμενη εκδρομή μας.

Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς Ζαχλωρού, το γνωστό χωριό-σταθμό του οδοντωτού, αλλά από μία ελάχιστα γνωστή διαδρομή. Πλατανιώτισα - Βιλιβίνα (τι ωραίο όνομα!) - Δούμενα - Ζαχλωρού. Είχα κάνει τη διαδρομή πριν 3 χρόνια με το DRZ και ήταν όλη χώμα, αλλά τώρα μόνο το τελευταίο κομμάτι δεν είναι άσφαλτος. Σύντομα θα είναι και αυτό.

Η Βιλιβίνα είναι στο ψηλότερο κομμάτι της διαδρομής και το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα.



Πολύ όμορφο χωριουδάκι. Μετά κατεβαίνουμε προς Δούμενα, ο καιρός ηρεμεί και απολαμβάνουμε τη θέα προς το φαράγγι του Βουραϊκού.



Όμορφο εκκλησάκι πάνω από τη Ζαχλωρού.

Η άφιξη στη Ζαχλωρού συνοδεύεται από τσιμπούσι στην ταβέρνα Ρομάντσο, η οποία έχει πολύ ωραία διακόσμηση.







Αμαρτία να μη βγάλουμε μερικές φωτογραφίες στην κλασική πλέον γέφυρα του οδοντωτού. Πάντως, δεν είχα ξαναδεί το ποτάμι με τόσο νερό.

Έχουμε και συνέχεια...

Μετά τη Ζαχλωρού είπαμε να επιστρέψουμε Αθήνα, μέσω Διακοφτού και ΕΟ Πάτρας - Αθηνών. Όπως κατηφορίζαμε για το Διακοφτό είδα στο χάρτη μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική για το Διακοφτό. Ο Αργύρης άλλο που δεν ήθελε και έτσι στο χωριό Λόφος στρίβουμε αριστερά σε έναν χωματόδρομο που κατηφορίζει ξανά προς τον Βουραϊκό.





Για πολύ ώρα κινούμαστε ανάμεσα σε αμπέλια, ενώ πιο χαμηλά βρίσκουμε απέραντους ελαιώνες.

Με το που φτάνουμε στο ποτάμι, το ακολουθούμε μέχρι την παραλία κινούμενοι σε έναν παράλληλο με αυτό χωματόδρομο. Ξαφνικά, δίπλα μας κινείται ο οδοντωτός και ο Αργύρης αποφασίζει ότι ένα Vitara ΠΡΕΠΕΙ να κινείται γρηγορότερα από έναν οδοντωτό....







Οι επιβάτες του τραίνου θα θυμούνται για καιρό τους 3 τρελούς μέσα σε ένα τζιπ, που κοπανιόντουσαν και γέλαγαν ασταμάτητα. Τελικά, το Vitara ήταν γρηγορότερο...



Μια τελευταία όμορφη εικόνα ήταν αυτά τα κατσίκια, σκαρφαλωμένα σε μια σχισμή του βράχου δίπλα στη στάνη τους.

Η εθνική οδός, που μοιραία μας υποδέχθηκε, ήταν βαρετή ως συνήθως, αν και το δειλινό είχε ενδιαφέρον φως.





Επιστρέφοντας, συζητήσαμε το πόσο πολλές μας φάνηκαν αυτές οι 36 ώρες, που μας γέμισαν με εικόνες μιας τόσο κοντινής και ευτυχώς τόσο μακρινής Ελλάδας την ίδια στιγμή.

Και σε άλλα με υγεία, λοιπόν. Βαγγέλη πάρε το DRZ!!!!

πανεμορφες ικονες γεματες ομορφια μιροδιες και ιγρασια και βριχουλα ειναι τα αγαπιμενα μου στιχια!
αυτα τα μερει ειναι μονο για χιμονα και μαλιστα με αφρικα!
μπραβο τακουλη μμμμμαςςςςς!

Μερσί Χρήστο!

Είναι όμορφα μέρη και για καλοκαίρι, αρκεί να μην είναι κανείς φανατικός του μπάνιου. Έχουν και δροσούλα.

Ο φυσικός wrote:Μερσί Χρήστο!

Είναι όμορφα μέρη και για καλοκαίρι, αρκεί να μην είναι κανείς φανατικός του μπάνιου. Έχουν και δροσούλα.

εγω τακη δεν μπορω γενικα το καλοκερι!ακομα και το μπανια μου στιν θαλασα τον χιμονα τα κανω.για ταξιδι δεν το σιζιταω προτιμο βροχη και μηχανη παρα 40 βαθμους και ηλιο .ανομαλος.

Θέλω DRZ!!!!!!!!
Και μια φωτογραφική να μη βγάζει θόρυβο στα ψηλά ISO θέλω...



Πάντα τέτοια ωραία τρισμέγιστε εκδρομέα!!!!!!!!!

Τρομερά όμορφες φωτογραφίες , περιγραφή (ότι και να πω είναι λίγο) !!
Το πόσο καλά περάσατε δεν χωράει συζήτηση και τα συναισθήματα που μου άφησαν όλα αυτά μαζί ΑΝΑΜΗΚΤΑ!!!!!
Δεν ξέρω τι να πρωτοαισθανθώ !!!
Μπράβο παιδιά να είστε καλά που μας ταξιδέψατε κι εμάς και πάντα να κάνετε τέτοιες ή και καλύτερες εκδρομές

Ωραίος Φυσικέ. Τελικά, πριν ξεκινήσω να πάω κάπου, θα πρέπει να μιλάω μαζί σου για οδηγίες πάυλα κατευθύνσεις.

Vvag wrote:Θέλω DRZ!!!!!!!!
Και μια φωτογραφική να μη βγάζει θόρυβο στα ψηλά ISO θέλω...

Ξεκινάω ενεχυροδανειστήριο. Ανταλλάσετε τα street μηχανάκια σας προς μετρητά! Εξυπηρέτηση 24x7, άμεσα, εχεμύθια!

τελικα η ελλαδα εχει απο ολα.πολυ ωραια η σπηλια

Πλατανιωτισσα ηταν καποτε στα σχεδια μου. Δεν καταφερα να παω ποτε...
Που θα παει. Ειναι πανεμορφο μερος !!!

Μπραβο και παλι !

Φανταστική περιγραφή.... και πολύ ωραίες φώτο..

just perfect !!!!