Ο γυρος της Ελλαδας, Καλοκαίρι 2009

Μερικοι απο εσας εχετε ηδη δει/ακουσει για το ταξιδακι που εκανα με ενα φιλαρακι οργονοντας την Ελλαδιτσα (οποτε ας με συγχωρεσουν και να καταλαβουν την νοσταλγια μου και την διαθεση μου να μοιραστω ενα κομματι των ταξιδιων μου ). Μεσα απο αυτη την δημοσιευση ηθελα να μιραστω μαζι σας την χαρα μου για αυτο το ταξιδι που εκανα και να με γνωρισετε και λιγο περισσοτερο

Σημειωση. Λυπαμαι που το εβαλα στην "Zωνη Δ" αλλα δεν εχει καμια ενοτητα που να τις καλυπτει ολες

Η ιστορια ειχε ως εξης. Ολοκληρους μηνες λεγαμε με ενα φιλαρακι να κανουμε μια μεγαλη εκδρομη και να ξεφυγουμε απο την Ροδο. Οσο ημουν Αγγλια ακομα και πλησιαζε το καλοκαιρι, ολο και πιο προσιτο φαινοταν αυτο το ονειρο. Οποτε οι αγορες αρχισαν να γινονται 3-4 μηνες πριν , για σαμαρια κλπ, οπως και η οργοση στο διαδικτυο για να βρω απο που θα περασουμε, που θα μεινουμε και τι θα επισκεπτουμε. Αφου λοιπον κατεβηκα Ροδο, μπεικε η μηχανη στο συνεργειο για εναν απλο ελεχγο, αγοραστικαν τα εισιτιρια για το πλοιο και... ξεκιναμε με το καλο φιλαρακι τον Αγγελο.
Τα μηχανακια μας ? Ενα cbr 600 rr και ενα kawasaki Z 1000.


Ημερα 1η : Και το ταξιδι ξεκιναει

Ολα ηταν ετοιμα οπως δειχνουν και οι φωτογραφιες μεσα στο πλοιο. Τα μηχανακια μας ενα CBR 600RR και ενα Z 1000 φωρτομενα μεχρι πανω. Σοβρακα, καλσες, μπλουζες κανενα κρουασαν, φωτογραφικες, χαρτες κλπ κλπ ολα ηταν εκει.




Πρωτη μας σταση στο λιμανι του πειραια για εναν γρηγορο ελεγχο αν ολα καθονται καλα. Μπροστα μας ειχαμε την εθνικη κορινθου και δεν θελαμε να μαζεψουν οι πισω μας τα μπογαλακια μας.



Πρωτο μας πραγμα ηταν να παμε να αγορασουμε ενα δερματινο παντελονι για εμενα. Η Dainese με απογοητευσε παρα πολυ καθως οποιο παντελονι και αν δοκιμασα δεν μου επετρεπε να ανοιξω τα ποδια μου στις στροφες. Τελικα κατελιξα σε IXS. Καπως καλυτερη εφαρμογη και 150 ευρω ποιο φθηνο. Αφου αγορασαμε παντελονια και αδιαβροχα για παν ενδεχομενο φευγουμε με την ελπιδα να βρουμε και αλλους μηχανοβιους στα διοδια κορινθου. Οπως δειχνει η φωτογραφια, το τοπιο ερημικο !!! Ουτε δειγμα απο αλλα ατομα να κανουν εκδρομη.




Τα χιλιομετρα στην εθνικη βγηκαν γρηγορα.Η διαδρομη μεσω επιδαυρου ηταν λιγο απογοητευτικη. Ακουγα καιρο για Επιδαυρο, επιδαυρο, επιδαυρο, η προσφυση ομως της ασφαλτου δεν ηταν αυτο που περιμεναμε σιγουρα. Φτανουμε στο αρχαιο θεατρο επιδαυρου τελικα. Ξινιζουμε λιγο με την εισοδο των 6 ευρω αλλα τελικα τα δωσαμε και καναμε μια βολτα στο επιβλιτικο θεατρο και στο μουσειο μεσα.
Απο εξω μας περιμενε μια κομπανια σκυλων τους οποιος αποχαιρετισαμε και την κοπανισαμε για Ναυπλιο.






Στις 6 ειμασταν εκει. Βεβαια υπολογιζαμε πρωτη μερα μια σταση κοντα στην Μονεμβασια. Τα χιλιομετρα αυτα δεν θα εβγαιναν με τιποτα κατα την διαρκεια της ημερας. Η κουραση και η αυπνια μεσα στο πλοιο μας εκοψε την ορεξη για περισσοτερη οδηγηση. Οποτε αρχισαμε την μασα στα σοκακια του ναυπλιου και στην ευρεση ξενωνων-ξενοδοχειων-πανσιον η οπως θελετε πειτε το. Ο φιλος Αγγελος αστερι στο παζαρι καταφερνε να ρειχνει τα αστρονομικα ποσα που μας ζητουσαν σε παρα πολυ καλες και λογικες τιμες. Σε καποια χωρια θα ελεγα πως οι τιμες αγκιζανε τιμες καμπιγκ. Υποθετω σε αυτο βοηθησε και η εποχη. Η βραδια μας συνεχιστικε με μια βολτα στα μαγαζακια του ναυπλιου και ενα ποτακι διπλα στην θαλασσα. Καλη παρεα, ηρεμια και ξεκουραση για την δευτερη μεγαλη ημερα.






Και η ταβερνα "Ονομα και Πραγμα" ΣΑΒΟΥΡΑΣ

Ημερα 2η : Οι περιπετοιες στο βουνο του Παρνωνα

Ο Καιρος για δευτερη συνεχομενη ημερα μας εκανε το χατιρι. Ετοιμαζομαστε και παμε να βγαλουμε καποιες πρωινες φωτογραφιες το Μπουρτζι στο ναυπλιο. Ανεβαινοντας στο παλαμιδι ο τυπος μας ζηταει χρηματα για να μπουμε να βγαλουμε εστω και μια φωτογραφια. Παρολα τα παρακαλια ηταν ανυποχωρητος. Το θεμα εισιτηριων σιγα σιγα αρχισε να δινει στα νευρα. Φωτογραφιες βγηκανε και το GSP εδειχνε σαν προορισμο την μονεμβασια




Ξεκουραστοι λοιπον ξεκιναμε και φτανουμε στο Λεωνιδιο για ενα γρηγορο φραπεδακι. Ο δρομος μετα το λεωνιδιο ονειρο !!! Η ασφαλτος
σχετικα καλη, το τοποιο απο κατω πανεμορφο. Πολλα χιλιομετρα στις βουνοπλαγιες με φοντο το γαλαζιο και τα χωριουδακια.













Ο κακος χειρισμος του GPS που καναμε στο λεωνιδιο αντι να μας βγαλει για μονεμβασια απο λεωνιδιο για σκαλα μεσω Κοσμο-Γερακι μας περασε κυριολεκτικα μεσα απο χωματοδρομους Κουνουπια,Μαρι κλπ κλπ. Σε καποια χωρια ξεκινησαμε την ανοδο μας προς το βουνο του Παρνωνα. Πολλα χωματινα πεταλα, σχεδον καθολου ασφαλτος, πολλες πετρες σε σημειο που να πηγαινουμε σημειωτον με 1η σχεση μονο μεσα για αρκετα χιλιομετρα. Κατι ψιλιαστικαμε οτι ο δρομος μας ηταν λαθος εκει περα .



Σε καποια στιμγη ΑΣΦΑΛΤΟΣ. Το χαμογελο επανερχεται και ηρεμουμε στις μηχανες μας. Ταχυτητα 60-80 χιλιομετρα καθως υπηρχε σχετικα καλη και ευθεια ασφαλτος. Οσπου ξαφνικα ο δρομος κοβεται μαχαιρι σε μια κατηφορα χωρις καμια απολυτος συμανση. Με καμια 70αρα μπαινει το CBR σε χωματινη κατηφορα και με αλλα τοσα ακολουθει το Z απο πισω κορναροντας. Θες λιγο η τυχη, θες λιγο ο καλος χειρισμος απετρεψε να γινει κατι κακο και να σταματησουμε καμια 100αρα μετρα ποιο κατω με ασφαλεια και την ψυχη στο στομα. Στην διαδρομη ειχαμε και τα ωραια μας. Φυσικο ορεινο τοποιο, με τα κατσικακια του και μια χελωνα που διεσχιζε αργα αργα το δρομο.







Μια γρηγορη σταση να την κανουμε διασημη και να την βγαλουμε στην ακρη στο χωρταρι παλι για να ζησει πολλα χρονια ακομα. Στον δρομο για μονεμβασια συνανταμε ενα κενουριο μεγαλο σταυροδρομι. Ενα ελευθερο κομματι δρομου εστριβε. Αποφασησαμε να το ακολουθεισουμε. Στα 50 μετρα ο δρομος κοβοτανε και απο κατο το χαος στα 3-4 μετρα. Η προστασια του κρατους ηταν αντι να κλεισει τον δρομο με καποια μπαρα η συμανση να μην πιγενει κανεις εκει ηταν να γεμισει το δρομο με καθε μεγεθους καρφια. Δεν μιλαμε για 1 και 2 αλλα για εκατονταδες. Αφου ελεξαμε τα λαστιχα μας και πιγαμε τσουλοντας πισω παλι στο σωστο το δρομο φτανουμε στην πανεμορφη Μονεμβασια. Με το καλημερα συνανταμε 2 παλαιμαχους οδηγους γαλους. Φτασανε Μονεμβασια και κατευθυνονταν για Καλαμπακα. Φυσικα μια τετοια φωτογραφια δεν θα επρεπε να λειψει απο την συλλογη μας καθως ηταν και οι πρωτοι μηχανοβιοι που συναντισαμε μπροστα μας σε ολα αυτα τα χιλιομετρα.



Το τοποιο στην Μονεμβασια πραγματικα πανεμορφο και γραφηκοτατο. Η ζεστη και ο εξοπλισμος δεν μας επετρεψαν να ανεβουμε μεχρι πανω αρκετστικαμε ομως στα μερικα σοκακκακια εκει μεσα και σε φωτογραφιες απο εξω. Μας ξινιζε λιγακι το οτι το μερος μυριζε πολυ τουρισμο και εχανε λιγακι την παραδοσιακη του εικονα. Ακομα μας εκανε εντυπωση το οτι ο κοσμος εκει δεν ακουει καλα... Αλλα ρωτουσαμε αλλες απαντησεις περναμε. Μαλλον επρεπε να ειναι τοπικο το φαινομενο .



















νυχτα πλησιαζε και επρεπε να βρουμε καπου να μεινουμε. Περνοντας απο Γυθειο, αντικρισαμε το λιμανακι το οποιο μας εφερε εικονες λιγο απο δωδεκανισα και ετσι αποφασησαμε να περασουμε το βραδυ μας εκει. Φτανοντας στο κεντρο του χωριου μια γυναικα στο μπαλκονι μυριζεται οτι ψαχνομαστε για δωματιο και μας κανει νευμα να αναιβουμε πανω. Το δωματιο φθηνο και ειχε αυτο που θελαμε, ενα ντους και 2 κρεβατια (λεω δυο γιατι αλλες φορες την βγαλαμε αγγαλιτσα σε διπλο κρεβατι ) . Το βραδακι το σκινηκο ηταν καπως γνωριμο. Ποτακι πανω στην αποβαθρα με φοντο ενα μονασταρακι απεναντι και το ολογιομο φεγγαρι. Λιγο η θαλασσα και τα πολλα ταβερνακια μας εφεραν λαχταρα για κανεναν ουζομεζε. Οι τιμες ? Απλισιαστες, χωριατικες σαλατες απο 6.5 ευρω, ουζω απο 6 και δεν σημαζευοταν. Μαλλον η ντοματες τους φυτροναν σε χρυσα χωραφια. Οι γυναικες εκει... καπως αμιλητες. Περιμεναμε μια ποιο ζεστη υποδοχη και εστω ενα «χαιρεται».





Η νυχτα μας εκλεισε... για εμενα τουλαχιστον καπως τραγικα. Καθως κοιμαμε στο κρεβατι και απο εξω ξεκουραζονται τα μοτορια, ξαφνικα πεταγομαι απο το κρεβατι απο εναν πολυ περιεργο θορυβο. "ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ" σκεφτηκα, καποιος τις κλεβει. Κανεις δεν μου ειχε πει πως ο φιλτατος Αγγελος εν ωρα υπνου τριζει τα δοντια του. Η λυση βρεθηκε με ενα ζευγαρι οτοασπιδες. Τελικα δεν καταφερα να ακουσω ουτε το ξυπνητηρι το πρωι και η ακολουθη απορια του Αγγελου κανει την εμφανιση της. "Γιατι φορεσες οτοασπιδες ρε μα...κα?"

Ημερα 3η : Σπηλαιο Διρου, Μυστρας και ο Ταυγετος, Καταραχτες Πολυμνιου

Μεγαλη ημερα ξεκινουσε, φωρτομενο προγραμμα, πολλοι προορισμοι και πολλα τα χιλιομετρα. Αφου μαζεψαμε τα μπογαλακια μας στο Γυθειο βγαλαμε ξανα καποιες φωτογραφιες υπο το φως τις ημερας και ηρθαμε στα μαχαιρια λιγο με κατι φωρτηγατζιδες την κοπανισαμε για το Σπηλαιο Διρου.









Η διαδρομη προς το σπηλαιο δεν ειχε κατι το ενδιαφερον ουτε και το μερος εκει τριγυρο. Φτανοντας στο σπηλαιο βγαζουμε μερικες φωτογραφιες, αγοραζουμε το εισιτιριο και μπενουμε μεσα στο σπηλαιο. Βαρκουλες μας περιμεναν εκει που θα μας πηγαιναν μια μαγευτικη βολτα 1500 μετρων. Δυσκολα περιγραφει καποιος την τοσο αγρια ομορφια τις φυσης που βρισκεται κρυμμενη. Διαυγες νερα, σταλαχτιτες και σταλαγμιτες παντου. Χρωματισμοι καθε ιδους. Μια δροσια και μια ατελειωτη σιγη εκει μεσα σε εκανε να ηρεμεις και να ξεχνας οτι βρισκεσαι κατω απο βουνο. Θα μπορουσα να πω πως ηταν οτι ομορφοτερο ειδα στην διαδρομη απο φυσικης πλευρας. Το συνιστω σε οποιονδηποτε περναει απο εκει να παει να ριξει μια ματια.






Επομενη μας σταση για αυτη την ημερα ο Μυστρας. Φτανουμε πανω στο βουνο και βλεπουμε για αλλη μια φορα πινακιδα με τιμη εισητιριου. Επιτρεψτε μου να πω οτι εδω δεν δωσαμε 5 ευρω που ζητουσαν αλλα τους δωσαμε τα 3 μας... Το κακο με τα εισητηρια ειχε αρχισει να παραγινεται σε καθε γωνια που πειγεναμε. Αρκεστικαμε σε μερικες φωτογραφιες απο εξω.





Εν τελη κατεβικαμε στην πλατια του χωριου σε ενα καφενεδακι, καθισαμε λιγο να ξεκουραστουμε. Ο αγγελος απολαμβανε φραπεδια με τις μποτες βγαλμενες και εγω συνεχισα την φωτογραφιση.




Μετα το φραπε ηταν μπροστα μας η διαδρομη που τοσα ειχα ακουσει και τοσο περιμενα επιτελους να οδηγησω. Σπαρτη-Καλαματα. Με το ξεκινημα τις διαδρομης πανιψηλα βουνα αριστερα και δεξια. Η ασφαλτος οχι τοσο καλη αλλα το τοπιο σε εκανε να πιγενεις αργα και να απολαμβανεις τα βραχεια, τα δεντρα και να θες να αναπνευσεις οσο πιο πολυ γινεται το δροσερο αερακι που υπηρχε εκει ψηλα. Οι φωτογραφιες στα κλασσικα σημεια τις διαδρομης δεν μπορουσαν να λειψουν με τιποτα









Μετα τα μισα αρχισαμε να βλεπουμε το απεραντο καμμενο. Λυπηρη εικονα και μας χαλασε λιγο την διαθεση που ειχαμε φτιαξει στα προηγουμενα χιλιομετρα. Με τα λιγα και τα πολλα φτανουμε καλαματα. ΦΗΜΕΣ ! ΦΗΜΕΣ ! φωναζε ο φιλος Αγγελος για το γνωστο προιον. Μια γρηγορη μακαροναδα τα κουβαδακια μας και δρομο για αλλη παραλια ! Επομενη σταση οι πηγες πολυμνιου. Ειναι απιστευτο το πως ο Ελληνας μπορει να αφησει ενα τοσο ομορφο μερος κρυμμενο στο πουθενα. Ισως να ειναι θετικο το οτι δεν υπηρξε καποιου ειδους αναπτυξη στην περιοχη εκει και διατηρηθηκε περισσοτερο το φυσικο τοποιο. Ταμπελες για τον προορισμο ? Ανυπαρκτες. Δρομος ? Χωμα και πετρα. Αν δεν ηταν ο φιλος Αγγελος ισως να δισταζα να βαλω εκει το CBR. Φτανουμε κατω ποια ταλαιπωριμενοι αλλα το τοπιο μας το ανταπεδωσε με τον καλυτερο τροπο. Οπως ειπε ο φιλος Αγγελος «Νοιωθω σαν να εχω κοιμηθει 15 ωρες». Πραγματικα κοσμος εκει δεν υπηρχε, παρα μονο 2-3 γερμανοι. Το τοποιο παραδεισενιο. Θυμιζε ταινιες με σκινικα απο τροπικα δαση. Παντου νερα , πολλα νερα !!! Καταραχτες και λιμνουλες εδω και εκει. Βραχια και φυτα καθε ειδους.













Τελικα ενα τσιγαρακι, και λιγο καταλληλη μουσικη ηταν το αντιο μας για αυτο τον τοπο. Βγαλαμε τον χαρτη και σχεδιασαμε το δρομολογιο για τον τοπο διανυχτερευσης μας. Το περασμενο της ωρας μας εκανε να κοψουμε το κομματι Κορωνη και Μεθωνι. Περασαμε απο Πυλο. Φαινοταν ομορφα και σκεφτηκαμε να μεινουμε εκει. Η σκεψη οτι ειχαμε μεινει πισω απο θεμα χιλιομετρων μας εκανε να συνεχισουμε την οδηγηση και νυχτα. Νυχτα λοιπον μεσα απο επαρχιακους δρομους φτανουμε στους Γαργαλιανοι. Δεν βρικαμε κατι να μεινουμε εκει. Μια γρηγορη αποφαση και βρεθηκαμε στα Φιλιατρα κατα τις 10 το βραδυ. Εξουθενομενοι πια απο την οδηγηση φαγαμε μια κρεπα στα γρηγορα και συναντισαμε ενα παιδι απο το Kawasaki φορουμ. Πιασαμε λιγο την παρλα, υπνο και ξεκουραση για την επομενη ημερα.

ΥΓ. Βρηκαμε και ενα KTM-Yamaha

Ημερα 4η : Η πανεμορφη Αρκαδια

Το ξυπνημα μας επιφυλασσε για αλλη μια φορα μια υπεροχη μερα. Πραγματικα ηταν σαν να ειχαμε κανει συμφωνητικο με τον καιρο και δεν ελεγε να μας χαλασει χατηρι. Οχι μονο δεν βλεπαμε βροχη, αλλα η ζεστη σε καποιες στιγμες ηταν αφορητη, τοσο που αναγκαστικαμε κανα δυο φορες να οδηγουμε χωρις προστατευτικα παντελονια. Πριν ξεκινησουμε απο τα Φιλιατρα επρεπε με καθε τροπο να δουμε το αντιγραφο του πυργου του Αιφελ. Πως θα λεγαμε οτι καναμε μακρη ταξιδι και φτασαμε Παρισι ? Τρωμε ενα καλο πρωινο και ξεκιναμε για την γεματη ομορφια Αρκαδια. Το κρυο που με χτυπουσε στην μηχανη καποιες στιγμες στο σβερκο μας εκανε να σταματησουμε σε μια λαικη αγορα κοντα στην Ζαχαρω να αγορασω κανενα κασκολ. Ενας ωραιος τυπας μας προσεφερε τσιγαρακι, νερο και μηλα που διστυχως δεν καταφεραμε να παρουμε μαζι μας. Αφου πιασαμε λιγο την κουβεντα συνεχισαμε ποιο βαθια για την Ανδριτσενα.







Μια μαγικη πινακιδα μπροστα μας, μας ανοιξε τις καρδιες «40 ΧΛΜ ΣΥΝΕΧΗΣ ΣΤΡΟΦΕΣ» . Τετοια πινακιδα δεν ειχα ξαναδει, αλλα και η ασφαλτος στην μεγαλυτερη διαδρομη ηταν παραπανω απο καλη. Στροφιλικια ολων των ειδων, κινηση στον δρομο μηδεν ! Η χαρα του φιλου Αγγελου ? Απεριγραπτη ! Δεν σταματησε να φωναζει «ΒΕΝΤΟΥΖΑ ΒΕΝΤΟΥΖΑ!» . Αν και φωρτομενες η μηχανες, ακομα και εγω σαν πιο διστακτικος παντα δεν φοβηθηκα να παω πιο χαμηλα με την μηχανη. Διασχιζουμε την Ανδριτσενα και στις βουνοκορφες εμφανιζεται η Καριταινα. Κοντα στους προποδες και πανω απο τον Αλφειο ποταμο διασχιζουμε μια γεφυρα και λεμε να βγαλουμε κανα δυο φωτογραφιες. Ξαφνικα αντικριζω κατω απο την γεφυρα κατι γνωρημο, κατι που ειχα δει στο internet. Ενα βυζαντικο γεφυρι ακριβως κατω απο το μεγαλο. Περνουμε τον χωματοδρομο για αλλη μια φορα. Το σημειο πανεμορφο. Καθησαμε κατω απο την σκια του γεφυριου για πανω απο μιση ωρα. Λιγος υπνος, φωρτομα μπαταριες και συνεχια για την υπολοιπη αρκαδια.













Στη συνεχεια οπως οδηγουσαμε, βλεπω εναν γαιδαρο!!! Παρανομα παρκαρισμενο στην ακρη του δρομου. Του λεω (του γαιδαρου)... "Φιλαρακι, τα χαρτια σου". Πανικοβληθεικε και αρχισε να τρεχει. Εκει καταλαβαμε οτι ο γαιδαρος δεν ειχε και πινακιδες. Τελικα ο παρανομος καταφερε να μας ξεφυγει τρεχοντας μεσα στα χωραφια.



Η συνεχεια βεβαια ειχε να κανει με φαγητο. Καλο φαγητο ! Αλλη μια σταση στην Στεμνιτσα οπου φαγαμε τρομερα ψητα στα καρβουνα σε αρκετα λογικες τιμες. Περιτριγυρισμενοι απο αρκετα σκυλια και γατες ειχαμε συντροφια καθολη την διαρκια του φαγητου. Τα χωριουδακια ηταν μια ζωγραφια. Πετροχτυστα σπιτια παντου, κρατιμενα στις ακρες των βραχων πανω στα βουνα. Αυτη η εικονα μου εδειξε ποσο διαφορετικη ειναι η Ελλαδα απο τοπο σε τοπο. Καποιες γωνιες στο χωριο απο παλαιοτερα σπιτια σε εκαναν να νομιζεις πως δεν ζεις στο 2010 αλλα σε εναν ανερχομενο χειμωνα 20-30 χρονια πριν, με παραδοσιακα σπιτακια με τζακι ετοιμο για καστανα. Διασχιζουμε τα χωρια τις Δημητσανας και Λεβιδι και κατευθυνθηκαμε προς το χιονοδρομικο του Μαιναλου









Εκει λιγο μας τα χαλασαν οι πινακιδες στους δρομους. Αλλα μας ελεγαν οι χαρτες και το GPS και αλλα οι πινακιδες. Ενα χωριο φαντασμα που δεν βρεθηκε ποτε στην πορια μας ενω θα επρεπε. Ταυτοχρονα ενας χωματοδρομος στην κορυφη του χιονοδρομικου του μαιναλου και το αργο της ωρας μας εκανε να παρουμε τον ιδιο δρομο παλι προς τα πισω για Λεβιδι και τελικο προορισμο την Κλειτορια και να παραληψουμε την λιμνη Λαδωνος . Ηταν ξανα μια απο τις στιγμες που καταλαβαμε πως ο χρονος δεν φτανει για οσα ειχαμε σχεδιασει να δουμε. Πριν φτασουμε Κλειτωρια (αυτη τη φορα μονο με τον παραδοσιακο τροπο, πινακιδες και οχι GPS) βγαλαμε κανα δυο φωτογραφιες και ξεκινησαμε το ψαξημο για ενα ξενοδοχειο. Στο πρωτο ξενοδοχειο πηγαν να μας πιασουν λιγο τον κ...λο αλλα στο 2ο η τυχη ηταν με το μερος μας αφου καταφεραμε να κλεισουμε (χαρη το παζαρι του Αγγελου) ενα 3-κλινο δοματιο με 30 ευρω. Ισως να ηταν το καλυτερο δωματιο που μειναμε ολες αυτες τις ημερες. Η αρκετη κουραση δεν μας επετρεψε ουτε βραδινα φαγητα ουτε ποτε ουτε τιποτα, το μονο που κυριευεσε ηταν ο υπνος για ενα φρεσκο ξυπνημα παλι και μια ημερα γεματη ασχημες εκπληξεις.

Νά'τανε η ζήλεια ψώρα...

Μπράβο ρε παιδιά!!!!!!!

Πολύ ώραια εκδρομή! Πολύ Ωραίες διαδρομές και πολύ ωραίες Φωτό!!!!!

Άντε και το επόμενο σας εύχομαι να είναι Ο γύρος της Ευρώπης!!!

Απίστευτα όμορφα όλα... Πάντα τέτοιά!!! Νά'στε καλά να το ξανακάνετε!!!

αψογοι και οι δυο.παντα τετια και καλιτερα.

Ωραια λεβεντες μπραβο , αναμενουμε τη συνεχεια Στεφανε ....... ...... εχει κιαλλο η Ελλαδα.

Ομορφα πραγματα, μπραβο ρε παιδια...

αψογη βολτα με καταληλη δοση τρελας.τοπια απο αλλη εποχη.
ωραια η μονεμβασια.πηγατε για ρομαντζαδα?
χωρις παρεξηγηση ετσι?

Αργισα να γραψη την συνεχεια ! Ειχαμε ακομα ημερες μπροστα μας και χιλιομετρα να διανησουμε. Προς το παρον ημαστε ακομα στα μισα περιπου

SCORPIOS wrote:αψογη βολτα με καταληλη δοση τρελας.τοπια απο αλλη εποχη.
ωραια η μονεμβασια.πηγατε για ρομαντζαδα?
χωρις παρεξηγηση ετσι?

Ρομαντζαδα οχι ακριβως... Αλλα μας αναγκασαν στο Πηλιο να μηνουμε "αγκαλιτσα" σε ενα διπλο κρεβατι τυλιγμενο σε τουλια χεχεχε

Ημερα 5η : Λιμνη Δοξης, Καταραμενος Δερβεναγας και η φιλοξενη Πατρα

Ολα εδειχναν πως θα ηταν αλλη μια πανεμορφη ημερα που θα εκλεινε με ενα ποτο με φιλαρακια από την Πατρα. Καπου εκει ξεκινησε η ατυχια μας στο ταξιδι. Ξυπναμε λοιπον και το πρωινο μας βρισκει στην Κλειτορια οπου ειχαμε διανυχτερευσει. Το προγραμμα μας σημερα ηταν παλι φωρτομενο αλλα περιμεναμε να ηταν και ομορφο. Λιμνη Δοξης, Στυμφαλια, Ξυλοκαστρο , Μεγα Σπηλαιο, Αγια Λαυρα, Πλατανιωτησσα και τελος Πατρα. Μαθαμε πως η Στυμφαλια δεν ειχε πια νερο οποτε βγαλαμε το κομματι Στυμφαλιας και Ξυλοκαστρου (μαλλον ηταν ενα πρωτο σημαδι που μας εφερε πιο κοντα στο κακο).
Ξεκιναμε λοιπον απο Κλειτορια και αναιβηκαμε το βουνο Χελμου για να παμε προς την λιμνη Δοξης. Σε καποιο σημειο η ανασα κοβεται. Η θεα θυμηζε εικονες απο εξωτερικο. Νομιζα πως εβλεπα εικονες στο καναλι Discovery. Το υψομετρο που ανεβεικαμε και το χαμηλο υψος τον συννεφων εκανε την εικονα ισως απο τις ωραιοτερες που ειδαμε σε ολο το ταξιδι.







Αφου βαλαμε βενζινη βαλαμε για προορισμο την λιμνη Δοξης. Ξαφνικα μεσα απο τις στροφες ξεδιπλωνεται το πανεμορφο τοπιο της λιμνης. Ειχα δει φωτογραφιες αλλα απο κοντα ειναι πραγματικα τα παντα πολυ καλυτερα. Το μοναστιρακι στο κεντρο της λιμνης την κανει να ειναι σαν πινακας ζωγραφικης. Κοσμος τριγυρο ? Πουθενα και κανεις. Εγω ο Αγγελος και τα δυο τετραχρονα μας. Καθησαμε στο μοναστηρακι και χαζεψαμε για ωρα τα νερα και τα βουνα τριγυρο μας.











Αφου ξεκουραστικαμε και ειδαμε κανα δυο ψιχαλες να πεφτουν βαλαμε στο GPS το Δερβενι (καθως η Στυμφαλια ειχε βγει απο τα σχεδια μας). Ο δρομος για το Δερβενι αν και κεντρικος (συμφωνα με το GPS αλλα και τις πινακιδες εκει) επιφυλασε 7-9χλμ χωματοδρομο... Αφου συχτηρησαμε τελικα καταφερνουμε να βγουμε απο τα χωματα και να κατευθυνθουμε προς Δερβενι, αντικριζω ενα δρομο μπροστα μου. Κατυφορικος με πεταλα και καλη ασφαλτο. Βγαζω μια φωτογραφια για το τι μας περιμενε μπροστα μας.


Πλατη το χαμογελο για τα ομορφα στροφυλικια με την καλη ασφαλτο, αλλα και ενας συναγερμος να χτυπαει μεσα μου και να μου λεει "Στεφανε μην το παρακανεις δεν εχει μπαρες και απο κατω ειναι γκρεμοι". Θες λιγο η καλη προσφυση, λιγο το οτι ηταν πρωι και ημουν φρεσκος ? Οπως κατεβαινα τα πεταλα... Ξαφνικα....







Πανω σε μια αριστεροστροφη με πραγματικα καλη ασφαλτο και σωστη κλιση την πατησα. Εχασα τον ελεγχο της μηχανης και εκεινη δεν ελεγε να σταματησει στον δρομο αλλα κατρακυλησε στον γκρεμο. Εγω σταματησα μολις λιγα μετρα μετα την πτωση. Το σκηνικο εδειχνε λαθος χειρισμο δικο μου. Πολυ προορη στροφη και σε αρκετα εσωτερικο σημειο της στροφης. Απο οσα θυμαμαι, ειχα τον ελεγχο της μηχανης και ενοιωθα πως η μηχανη ειχε αρκετο περιθωριο κλησης ακομα (οπου οπως εδειξαν τα λαστιχα οντος ειχε). Το λιγοτερο παραπανω πλαγιασμα που προσπαθησα να προσθεσω ηταν και το μοιραιο. Η κληση της στροφης μαζη με την κυρτωτητα των ελαστικων με εφεραν αυτοματα μολις λιγα εκατοστα (και πολυ γρηγορα) απο την ασφαλτο. Πανικος, διπλωσε το τιμονι προς τα μεσα και τα υπολοιπα ειναι αυτα που βλεπετε στις φωτογραφιες.

Ο Αγγελος τρομοκρατιθεικε καθως ηταν μπροστα μου και ειδε ενα πραγμα να κατρακηλα στο γκρεμο. Δεν ηξερε αν ημουν και εγω πανω. Αφου συνηλθα λιγακι περιμενα τα χειρωτερα και να χρειαστει να διακοψουμε το ταξιδι μας. Η προλυψη του να κανουμε οδηκη βοηθεια φανικε πολυ καλη . Ο γερανος ηρθε και βγαλαμε την μηχανη απο 4 μετρα περιπου γκρεμο. Η ζημεια πραγματικα οχι μεγαλη για απο εκει που επεσε. Σπασμενα και γδαρμενα πλαστικα και λιγο στραβομενο το τιμονι. Μανετες, λεβγιες ταχυτητων, πλαισια, καπακια κινητηρα ηταν ολα καλα και ουτε χωρις μια γρατζουνια. Ειχα βγαλει το λαδι του Αγγελου βεβαια με την γκρινια μου.

Τα τηλεφωνα αρχισαν να πεφτουν καλοντας τους φιλους από Πατρα για πιθανη ακυρωση της συναντησης. Ταυτοχρονα ακυρωθηκαν (για προφανης λογους), Μεγα Σπηλαιο και Αγια Λαυρα. Η δυσκολη θεση με εκανε να αναζητησω βοηθεια και ετσι απευθυνθηκα στα παιδια απο την Πατρα, τα οποια σαν να με ηξεραν χρονια μας τακτοποιησαν, μας εβαλαν στο σπιτι τους και μας βρηκαν συνεργειο αν και ηταν Σαββατο. Αυτό εγω το ονομαζω μοτοσυκλετισμο και ανθρωπια ! Τελικα η νυχτα μας εκλεισε με ένα ποτακι και μια βραδινη βολτα με το «τσακισμενο» cbr στην πολη της Πατρας. Η βροχη της επομενης ημερας μας «αναγκασε» (άλλο που δεν θελαμε) να μεινουμε άλλη μια βραδυα στην Πατρα. Πραγμα καλο για εμενα αφου με εκανε να ηρεμισω λιγο μετα το ατυχημα και να παρουμε δυναμης για το υπολοιπο ταξιδι μας.

Ημερα 7η: Αμφιλοχεια, Πηγες Αχεροντα και τελος Ιωαννινα

Μετα απο ενα δυημερο στην Πατρα με καλη παρεα τρεξιμο για το συνεργειο, ηταν η ωρα να αποχαιρετισουμε τους πατρινους αλλα και τις ομορφες πατρινες Αν και μια μερα πιο πριν η βροχη δεν ελεγε να σταματησει, τη ημερα που ξεκινησαμε ο καιρος ηταν παλι παρα πολυ καλος. Περασαμε την γεφυρα Ριου και κατευθυνθηκαμε για την Αρτα. Κατα την διαδρομη κανα μια σταση για να πιουμε κατι στα γρηγορα στην Αμφιλοχεια σε ενα καφενειο.








Η διαδρομη Πατρας-Αρτας-Ιωαννινων δεν θα μπορουσα να πω οτι μας ενθουσιασε και τοσο. Θελαμε να κανουμε καποια γρηγορα χιλιομετρα αλλα ελπιζαμε να βλεπαμε και κατι ομορφοτερο στην διαδρομη. Αφου φτασαμε στην Αρτα και βγαλαμε το γεφυρι μια φωτογραφια κατευθυνθηκαμε προς τις πηγες Αχεροντα. Τα μυγακια μετα την αρτα επεφταν κυριολεκτικα βροχη. Πραγματικα τοσα μυγακια δεν εχει γεμισει ποτε το κρανος. Τοσα ωστε ειχαν φτασει σε σημειο να μπενουν πια μεσα απο τους αεραγωγους. Εν τελη μετα απο μεγαλη μαχη με τα εντομα φτασαμε στις πηγες. Για καλη μας τυχη δεν ειχε κοσμο παρα μονο 1-2 ζευγαρακια. Απολυτη ηρεμια! Παντου νερα και πηγες. Το νερο δροσερο και δεν γινοταν να μην πιουμε απο μια πηγη. Εντυπωση μας εκανε πως επιτρεπουν μεσα στο δασος να αναβουν φωτιες για ψητα. Αυτη την φορα δεν θα κανω περιγραφη τους μερους. Μπορειτε να δειτε μονοι σας.












Αφου ξεκινησαμε λοιπον απο εκει, βαλαμε για προορισμο τα Ιωαννινα. Μια αναβαση στο βουνο, η δροσια και η κουραση εκαναν τα χερια μου να μουδιασουν, σε σημειο που 15χλμ απο τα Ιωαννινα να αναγκαστουμε για μια σταση γιατι δεν μπορουσα να οδηγησω αλλο. Λιγο εξω απο τα Γιαννενα (στο Περαμα), βρηκαμε ενα δωματιο με 20 ευρω. Ηταν πολυ καλη η τιμη για να μην διανυχτερευσουμε εκει. Αφου κανονισαμε τα παντα για το δωματιο, καθησαμε στις μηχανες και πηγαμε πισω στο κεντρο για φαγητο. Εκει πετυχαινουμε ενα παιδι με ενα R1 Yamaha με replica fairing πανω. Τον ρωτησαμε που μπορουμε να φαμε και καλο και εκεινος μας πηγε μεχρι τα μισα. Οντως το φαγητο εκει ηταν οτι καλυτερο ειχαμε φαει σε ολη την διαδρομη. Το μενου τεραστιο, βιβλιο ολοκληρο, αρκετα πραγματα στα καρβουνα και αρκετα καλες μεριδες. Και με πολυ καλη θεα !





Ετσι εκλεισε αλλη μια μερα του ταξιδιου. Την επομενη μερα θα εξερευνουσαμε λιγο καλυτερα τα Ιωαννινα και θα βαζαμε πλωρη για Θεσσαλονικη.

Ημερα 8-10η: Ιωαννινα - Ζαγοροχωρια - Μετσοβο - Θεσσαλονικη

Το πρωι μας ειχε βρει ακομα στα Ιωαννινα. Αν και δεν ειχαμε πολυ χρονο για το φωρτομενο μας προγραμμα, σχεδιασαμε να ξωδεψουμε αρκετο χρονο για τα Ιωαννινα και να δουμε κατι παραπανω. Κατα τις 10 το πρωι περιμεναμε εξω απο την εισοδο του μουσιου με τα κερινα ομοιοματα ελληνικης ιστοριας. Η δουλεια ομολογω πως ηταν πολυ καλη και ειχαν φτιαξει με αρκετη λεπτομερια το περιβαλλον που βρισκονταν τα ομοιοματα.




Αφου τελειωσαμε απο εκει νωρις και φαγαμε και αρκετη ομιχλη, κατευθυνθηκαμε για το κεντρο Ιωαννινων με σκοπο να παμε στο νισακι του Αλη Πασα. Καταλαβαμε οτι στα Γιαννενα δεν μπορουν να ξεχωρισουν το αριστερα απο το δεξια η κανεις δεν ηξερε που βρισκονται οι βαρκες που πανε στο νισακι. Αφου τις βρικαμε, αραξαμε πανω στο καταστρομα μεχρι να φτασουμε και απολαυσαμε τα καταπρασινα απο λιγδα, βρωμα, σαπιλα νερα τις λιμνης (ΑΙΣΧΟΣ ! ):puke: . Οπως καλα ειπαν καποιοι εκει, τα παπακια ειναι ολα μικρα γιατι απο την μολυνση μαλλον δεν προλαβαινουν να μεγαλωσουν.





Πανω στο νησακι το περιβαλλον θυμιζε λιγο απο την Παλια Πολη της Ροδου. Οπου σε καθε καταστημα προσπαθουν με το ζωρι να σε πισουν να αγορασεις κατι. Για να σταματισω ομως την γκρινια, το τοπιο ηταν αρκετα ομορφο και το οτι ηταν αποκομενο απο τα υπολοιπα Ιωαννινα το εκανε ακομα πιο ωραιο και ξεχωριστο. Εκει πετυχαμε και ενα καπι που εκανε εκδρομες με το λεοφωριο. Σαν καλα παιδια καλεσαμε στο τραπεζι μας σε ενα καφενειο μια απο της κυριες (που ειχε μεινει μονη) να πιει ενα καφεδακι μαζι μας.











Αφου ειδαμε και το νησακι, ηθελα πολυ να δω τα περιβοητα Ζαγοροχωρια και την χαραδρα του Βικου. Ενω φτασαμε εκει ανακαληψαμε καπως αργα πως για να πας στην χαραδρα ηθελε και 4-5 ωρες περπατημα. Πραγματικα η περιοχη φαινοταν ομορφη αλλα σιγουρα χρειζοταν αρκετος χρονος για να εξερευνησεις φυση και χωρια. Ισως την επομενη φορα.





Αφου ειδαμε προβατα, αλογα, αγελαδες, σκυλους και ομορφα βουνα την κοπανισαμε για Μετσοβο μεσω Ιωαννινων παλι για να βγαλουμε μια πανοραμικη φωτογραφια. Εκει ειδα κατι που επρεπε να βγαλω φωτογραφια.



Ναι ναι... το μοτορι μου ειναι αργο σαν χελωνα

Εκει καθησαμε να φαμε ψητα. Το εστιατοριο για εμενα τουλαχιστον ηταν λιγο απελπισια, αφου το μενου ηταν μολις μια σελιδα και δεν ειχε τιποτα περισσοτερο απο τα βασικα. Βγαλαμε 2-3 βιαστικες φωτογραφιες και κατευθυνθηκαμε για εναν απο τους τελευταιους μας προορισμους. Με την ψυχη στο στομα και με λιγη ενταση αναμεσα σε εμενα και στον Αγγελο (εφταιγε η κουραση? εφταιγαν τα πολλα χιλιομετρα ?) καταφεραμε να φτασουμε Θεσσαλονικη μεσω Εγνατιας . Η καλη ασφαλτος και ο πλατης δρομος μας δελεασε να οδηγησουμε λιιιιγο παραπανω απο το οριο ταχυτητας. Αααα ναι, και παλι αγαπιομαστε Το βραδακι συναντησα μερικους απο τους βοριους φιλους μου και τους ειπα εν συντομια το ταξιδι μας πως ηταν. Εκει πεταξε ενα φιλαρακι την μαγικη λεξη “Track Day”. Εγω λιγο μουδιασμενος απο την πτωση που ειχα δεν ημουν τοσο σιγουρος αν ηθελα να μπω, ηξερα ομως πως ο Αγγελος δεν θα ηθελε να χασει μια τετοια εμπειρια (αλλοστε το κανονιζαμε πριν ξεκινησει το ταξιδι, πως αν βρισκαμε πιστα θα πιγεναμε). Τελικα αποφασησαμε να παμε και θα αποφασιζα εκει αν θα εμπενα μεσα. Στο γυρισμο απο την συναντιση για το σπιτι ανακαληψα οτι μου εκλεψαν το κρανος μου. Φαινοταν πως η κακοτυχια με κινηγουσε. Η στεναχορια μεγαλη... Για πρωτη φορα στα 2 χρονια ειχα αφησει το κρανος πανω στην μηχανη για 2 ωρες περιπου, οταν γυρισα το κρανος δεν ηταν εκει. Ειχα τον καιμο απο την πτωση, τωρα ειχα και δευτερο πραγμα να με ενοχλη, εξοδα για αγορα νεου κρανους και συντομα. Ο Σαλονικιος φιλος, με ξεναγισε στα καταστηματα της Θες/νικης οπου και εσκασα αλλα 350 ευρω για το τιποτα.

Ημερα 11η-12η: Σερρες (Track Day) - Επιστροφη

Αν και με κατεβασμενο το ηθηκο εγω λογο χαμενου κρανους και της πτωσης ειπα να ακολουθησω τα παιδια. Φτασαμε λοιπον στην πιστα Σερρων και ο θορυβος των 4χρονων με αποβλακωσε... Εθεσα το ερωτημα μου στο φιλαρακι "Λες να μπω?" . Μου ειπε την αποψη του, αλλα μαλλον και οχι να ελεγε μαλλον παλι μεσα θα ημουν. Στους πρωτους γυρους ημουν μουδιασμενος ο δε Αγγελος ηταν μια αλλη ιστορια. Εχουμε λοιπον το παρακατω:

-Ρε συ Αγγελε, νοιωθεις αγχομενος που θα μπεις πιστα?
-Οχι ρε , ολα καλα

(περνανε μερικα λεπτα και ακουει μερικους αγωνιζομενους εκει)

-Μα***α , μου εχουν κοπει τα ποδια

Τελικα ολοι (Νεστορας, Βασιλης, Αγγελος, Εγω) πατισαμε την ασφαλτο τις πιστας. Με βοηθησε αρκετα στο να ξεπερασω λιγο την πτωση μου και σιγουρα τον Αγγελο να καταλαβει καλυτερα οτι τελικα οι μαρσπιεδες δεν ειναι το απολιτο οριο της μηχανης και να του λυθει η απορια "Πως θα ξησω γονατο"



Εγω μπροστα στην πιεση και ο βουλγαρος πισω μου ανετοτατος. Μονο καφε που δεν ηπιε πανω στη μηχανη ενω ηταν πισω μου.





Τα δυδιμα ΚουΤουΜου Πανεμορφο και απο κοντα !



I LIKE !!!!!!!!!!!!!!! To 1o του Track Day . Αμα το εχεις ρε παιδι μου στο αιμα σου



Εδω βλεπετε το χαμογελο του παιδιου. Την ικανοποιηση και την ηδονη (οπως μας ειπε οτι εννοιωσε). Αυτο το χαμογελο εμεινε ετσι... για 3-4 ωρες ?


Ακολουθει διαλογος...

-Καλα ρε, τι εκανες στις ξυστρες ?
-Δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου απο την ασφαλτο


Και τελος η φωτογραφιες που σφραγησαν το ταξιδι μας με ενα ομορφο κλεισημο. Ακολουθησε η διαδρομη Θεσ/νικη - Αθηνα οπου και εφτασε το ταξιδι στο τελος του . Σε ευχαριστω φιλαρακι για αυτη την ομορφη εμπειρια ! :

Χαρτες


Ημερα 1η





Ημερα 2η




Ημερα 3η




Ημερα 4η





Ημερα 5η




Ημερα 6η-7η





Ημερα 8η




Ημερα 11η





Ημερα 12η




ΤΕΛΟΣ

Φανταστικό ταξίδι, και πραγματικά φοβερές φωτογραφίες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία: Το VFRh είναι το φόρουμ με τους μακράν καλύτερους φωτογράφους.

apostat wrote:Φανταστικό ταξίδι, και πραγματικά φοβερές φωτογραφίες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία: Το VFRh είναι το φόρουμ με τους μακράν καλύτερους φωτογράφους.

να σαι καλα

οι φωτογραφιες θα μπορουσαν να βγουνε καλυτερες η φωτογραφικη μου ηταν μια ψηφιακη νικον 80 ευρω

Μπράβο παιδιά ! Πραγματικά κάτι ψιλά σας μείναν για να κάνετε την γύρα της Ελλάδας !
Πάντα τέτοια

Alarm wrote:η φωτογραφικη μου ηταν μια ψηφιακη νικον 80 ευρω

Πιο πολύ μετράει το μάτι του φωτογράφου, από τον φακό της μηχανής.

Μπράβο Στέφανε ένα ταξίδι που όλοι πρέπει να κάνουν!!!!!

Το' χα ξαναδιαβάσει δίπλα, αλλά δε γινόταν να μην το ξαναδιαβάσω....!!!! ΜΠΡΑΒΟ παίδες, πάντα τέτοια!!!!!

Σας ευχαριστω ολους. Κατι παραπανω μαθατε για μενα. Ελπιζω να ταξιδεψατε λιγακι μεσα απο τις φωτογραφιες. Και να πω ξανα στο καλο φιλαρακι τον Αγγελο που χωρις αυτον δεν θα ειχα τελειωσει το ταξιδι και δεν θα περνουσαμε τοσο μοναδικες στιγμες πανω στις 2 μας ροδες !

Μετα απο αυτο το ταξιδι εννοιωσα πως εχασα την παρθενια μου και εγινα αντρας... Ρεεεεε μην παει ο νους σας στο πονηρο. Οδηγικα εννοω !!!!!!!

Alarm wrote:Μετα απο αυτο το ταξιδι εννοιωσα πως εχασα την παρθενια μου και εγινα αντρας...

Αυτό φίλε στην γραμματική το λένε σχήμα οξύμωρο.

Τα μέρη που επισκεφτήκατε τα έχουμε πάει πολλάκις οι περισσότεροι από εδώ μέσα. Κάθε κομμάτι τους είναι μια καλή ημερήσια ή διήμερη εκδρομή.
Όταν βλέπεις κάποιους όμως να κάνουν όλα τα κομμάτια μαζεμένα, δεν μπορείς παρά να καταλάβεις τι όμορφες μέρες ζήσανε, το άθροισμα των απολαύσεων όλων αυτών των εκδρομών.

Μπράβο σας και εις ανώτερα.