Βουνό Όχη, Δρακόσπιτο και φαράγγι Δημοσάρη 12-13.06.2010

Τη μέρα που η εθνική έπαιζε το πρώτο παιχνίδι της στο μουντιάλ, ο ΕΟΣ Ελευσίνας ξεκινούσε για μια όμορφη διήμερη εκδρομή στη νότια Εύβοια, στον ορεινό όγκο της Όχης, πάνω από την Κάρυστο. Το ραντεβού ήταν στις 11:00 στη Ραφήνα. Στις 10:57 πάρκαρα το DRZ στο λιμάνι ενώ στις 11:02 έφτανα λαχανιασμένος στον καταπέλτη του πλοίου υπό τα γέλια των υπολοίπων της παρέας. www.lastminute.gr!

Μαζί μας, πέρα από τους συνήθεις συνορειβάτες είναι τρεις μαθητές μου, ένας από την Ηλεία (φοιτητής νομικής πλέον) και δύο άρτι αποφοιτήσαντες του σχολείου στο οποίο εργάζομαι φέτος. Αντιλαμβάνεστε τη χαρά μου (τα παλιόπαιδα, δεν μάσησαν πουθενά, μας άφηναν και πίσω. Α, δεν θα τους ξαναφωνάξω! ).

Η μέρα είναι όμορφη, φυσάει λίγο, ήλιος πολύς και η διαδρομή Ραφήνα - Μαρμάρι μας θυμίζει έντονα ότι το καλοκαίρι έρχεται, τι έρχεται, ήρθε!







Στο Μαρμάρι μας περιμένει ένα μικρό λεωφορείο που έχει νοικιάσει ο σύλλογος και μας μεταφέρει στους Μύλους. Οι Μύλοι είναι ένα πολύ όμορφο χωριό σε υψόμετρο 200 μέτρων, ακριβώς κάτω από το περίφημο Κοκκινόκαστρο. Οι Μύλοι, σήμερα, έχουν αρκετά ταβερνάκια και λόγω θέας είναι από τους αγαπημένους προορισμούς των Καρυστινών. Σε ένα από τα ταβερνάκια αυτά καθόμαστε να τσιμπήσουμε κάτι πριν πάρουμε το μονοπάτι για το καταφύγιο. Προσπαθούμε να φάμε ελαφρά αλλά το 1-0 των Κορεατών μας κάθεται στο στομάχι και πριν ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάμε την ανάβαση. Το μονοπάτι ξεκινά από την πάνω γειτονιά του χωριού και θα μας πάει ως το καταφύγιο στα 1100 μέτρα σε περίπου 4 ώρες.



Ιδανικό μέρος για πικνικ στην πάνω μεριά του χωριού. Και σκιά και πηγή.



Προσέξτε την αρχαία κολόνα!

Η ώρα δεν είναι και η καλύτερη για ανάβαση αλλά δεν πειράζει. Μόλις βγούμε από το χωριό κινούμαστε δίπλα σε ένα μικρό ξεροποταμάκι και κάποια στιγμή αρχίζουμε και ανεβαίνουμε τη δεξιά πλαγιά. Η βλάστηση είναι τυπική βλάστηση νότιας Εύβοιας, χαμηλοί αλλά πυκνοί θάμνοι. Όσο ανεβαίνουμε η θέα προς Μακρόνησο και νότια Αττική γίνεται όλο και πιο όμορφη.

Μια παρένθεση. Η Κάρυστος είναι ξακουστή για τις πλάκες της (όχι τα αστεία της βρε! τις πέτρινες πλάκες!) αλλά και για το μάρμαρό της. Στην αρχαιότητα ήταν τόσο περιζήτητο που ολόκληροι κίονες λαξευόντουσαν πάνω στο βουνό, στη συνέχεια μεταφερόντουσαν στο λιμάνι (διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη για την εποχή εκείνη), δενόντουσαν δεξιά και αριστερά στα πλοία (γιατί αν έμπαιναν μέσα το πλοίο θα ήταν ασταθές) και μεταφερόντουσαν από τη Ρώμη ως την Κωνσταντινούπολη!

Και αν αυτά που σας λέω σας φαίνονται υπερβολές, δείτε τις παρακάτω εικόνες:









Η περίφημη τοποθεσία Κολώνες, δίπλα στο μονοπάτι. Πρόκειται για πέντε τεράστιους μονοκόμματους κίονες που, άγνωστο γιατί, παρέμειναν στο σημείο λάξευσης. Το μέγεθός τους μας άφησε άφωνους, χώρια που περιμένεις να κυλήσουν όπως είναι αφημένοι σε έντονη κατηφόρα. Από όσο έχω διαβάσει υπάρχουν και άλλα σημεία στην ευρύτερη περιοχή όπου μπορείς κανείς να δει κίονες. Για παράδειγμα εδώ.

Προχωρούμε και τα επόμενα 15 λεπτά το μονοπάτι αποκτά έντονη κλίση και καταλήγει σε μια λιθόκτιστη σκάλα!



Αμέσως μετά και για αρκετή ώρα το μονοπάτι κινείται ήρεμα σε ομαλή πλαγιά με εξαιρετική θέα προς Κέα και Κύθνο. Έτσι, μετά από περίπου 40 λεπτά βγαίνουμε στο χωματόδρομο που ενώνει την Κάρυστο με το καταφύγιο και στρίβουμε αριστερά.



Αυτό είναι και το πιο μίζερο κομμάτι της διαδρομής, έντονη ανηφόρα και μάλιστα σε δρόμο, το οποίο είναι πολύ βαρετό.

Σχεδόν μια ώρα αργότερα φτάνουμε στο υπέροχο καστανόδασος της Όχης, σημάδι ότι το καταφύγιο απέχει 10 λεπτά μόνο. Να σημειωθεί ότι παλιότερα το βουνό ήταν γεμάτο καστανιές αλλά σιγά σιγά κόπηκαν.







Η χαρά των παιδιών είναι έκδηλη!

Μόλις, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ούτε μια φωτό από το καταφύγιο. Πρόκειται για ένα πολύ φιλόξενο και γλυκό καταφύγιο. Όμορφη θέα, καλές τουαλέτες, τζάκι, κουζινίτα, γενικά πολύ καλή κατάσταση. Στα μείον του ότι δεν έχει ρεύμα (αν και αυτό προσδίδει ατμόσφαιρα). Ο νυχτερινός ουρανός στα 1100 μέτρα είναι το κάτι άλλο, η παρέα όμορφη και αφού έχω πιει πάνω από 2 λίτρα νερό είμαι πλέον ευτυχής.

Γύρω στις 12 όλοι έχουν πέσει για ύπνο. Στρώνω το sleeping bag στο χώρο έξω από την είσοδο και απολαμβάνω έναν από τους καλύτερους ύπνους του 2010.

Το επόμενο πρωί είμαστε όλοι έτοιμοι στις 7:30.



Γεμίζουμε νεράκι



Παίρνουμε πρωινό

Πρώτος στόχος η κορυφή στα 1399 μέτρα σε περίπου μιάμιση ώρα. Το βουνό είναι γυμνό αλλά ευτυχώς ο Ήλιος είναι ακόμα χαμηλά. Νότια και νοτιοανατολικά φαίνονται η Άνδρος, η Κέα, Η Κύθνος, η Μακρόνησος και η Γυάρος. Στο σημείο που το μονοπάτι για την κορυφή συναντά το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε αργότερα μερικοί προτιμούν να μείνουν και να μας περιμένουν για οικονομία δυνάμεων. Οι υπόλοιποι σε μισή ώρα φτάνουμε λίγο πριν την κορυφή όπου συναντούμε το διάσημο Δρακόσπιτο ένα εντυπωσιακότατο αρχαίο οικοδόμημα άγνωστης χρονολογίας και χρήσης. Οι απόψεις των αρχαιολόγων διίστανται, άλλοι λένε ότι είναι του 16ου αιώνα πΧ και άλλοι μόλις του 4ου. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν ναός κάποιου θεού και άλλοι ότι ήταν φρυκτωρία κλπ κλπ. Το όνομά του οφείλεται σε λαϊκό μύθο. Στη νότια Εύβοια υπάρχουν αρκετά δρακόσπιτα αλλά σε κάθε περίπτωση το συγκεκριμένο Δρακόσπιτο είναι ΤΟ Δρακόσπιτο.







Η κορυφή απέχει μόλις 1 λεπτό και βλέπουμε από Δίρφη και Πεντέλη μέχρι Σούνιο και νησιά Κυκλάδων. Αυτά είναι!











Κοντά στην κορυφή υπάρχει και αυτό το πετρόκτιστο εκκλησάκι.





Κατηφορίζουμε, βρίσκουμε τους υπόλοιπους και αρχίζουμε μια απότομη κατάβαση ουσιαστικά χωρίς μονοπάτι από ένα σημείο και μετά. Κάτι λιγότερο από μια ωρίτσα αργότερα φτάνουμε στην τοποθεσία Πετροκάναλο. Εκεί καταλήγει και χωματόδρομος που έρχεται από την Κάρυστο και εκεί αρχίζει το περίφημο μονοπάτι του Δημοσάρη. Πρόκειται για μια διαδρομή 5 περίπου ωρών που καταλήγει στην παραλία των Καλιανών. Η διαδρομή είναι καταπράσινη (μιλάμε για οργιώδη βλάστηση ενώ η υπόλοιπη Όχη είναι κατάξερη), τα νερά άφθονα ενώ σε πολλά σημεία το μονοπάτι είναι καλυμμένο με πλάκες.







Πριν κατασκευαστούν οι δρόμοι, το μονοπάτι αυτό ήταν ο άξονας επικοινωνίας της Καρύστου με τα χωριά που βλέπουν Αιγαίο. Μάλιστα, υπάρχουν λίγο μετά την αρχή της διαδρομής τα ερείπια από χάνι της εποχής εκείνης. Αναζητούμε το ιδανικό σημείο για μπάνιο και περίπου στο μέσο της διαδρομής το βρίσκουμε. Σειρά από πισινούλες και καταρρακτάκια μας καλούν πειστικά.





Δεν θέλω σχόλια!

Μετά από μία ώρα βγαίνουμε σε χωματόδρομο και ακολουθεί ακόμα μία ωρίτσα μέχρι την παραλία ή την ταβέρνα. Το τελευταίο κομμάτι ήταν και το χειρότερο γιατί συνδύαζε ανία, ζέστη και κούραση αλλά χαλάλι του.



Η παραλία στους Καλιανούς

Φαγητό, συζήτηση, πούλμαν, Μαρμάρι, πλοίο, Ραφήνα, Αθήνα και καληνύχτα σας!

Οι φωτογραφίες είναι μια και μία

Μας έχεις αφήσει άλαλους ..

Μπράβο να πω, συγχαρητήρια ,εύγε , congratulations ; ότι και να πω είναι λίγο

Γι αυτό είσαι πάντα χαρούμενος …..

Βρήκες φάρμακο για όλα

Μπαγασάκο είσαι απερίγραπτος λέμε

Γαμώωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mister natural εχω την εντυπωση οτι εχεις βαλει σκοπο να μας τρελανεις τελειως !! Απο την μια βλεπω δρομακια απο την αλλη βλεπω εκλησακια στο πουθενα την παραλλη βλεπω χωματοβολτα με DRZ σε μερη με ας το πουμε ομορφη θεα και για το τελος βλεπω f/b ή αλλιως οχηματαγωγο να σουλατσαρει στην θαλασσα !!!!!!!!!!

Αδικως λεω οτι θες να μας τρελανεις ;;;;;
εεεε ;;;;;;;;;;;;;;;;

Να σαι καλα Φυσικε μας να κανεις παντα τετοια ταξιδακια με οτι μεσον γουσταρεις κ αγαπας !!!!!!!!

xristos280 wrote:


Βρήκες φάρμακο για όλα

Eίναι και οι αναθυμιάσεις απο το εργαστήριο,που βοηθούν λίγο στο χαμόγελο!!

Ουαοοο!!!! Διαβάζω περιγραφή και βλέπω τις φωτογραφίες.... και δροσίζομαι!! χαχαχαχα
Μπράβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ποιος Κολόμβος?Τάκης ο δικός μας εξερευνητής.
Πως να μην σχολιάσουμε την φωτό στον καταράκτη?Γίνεται?Δεν γίνεται

απλα κορυφαιος ......






...για αλλη μια φορα ενα μεγαλο ευχαριστω για τα ταξιδια που μας προσφερεις .....

Mπράβο Τάκη !!!! Υπέροχες !!!! (Γειά σου Τάκη δελφίνι!!)

Μα δεν βλέπεις τι χαρά έχω στη φωτογραφία; Όταν την πρωτοείδα γελούσα για ώρα μόνος μου.

Καλά ρε, άφησες το μουντιάλ για τα πουρνάρια ?
Ντροπή σου !!!

Δεν ξέρω αν το έμαθες αλλά χάσαμε τότε.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
....

Το μονοπάτι από τους Μύλους μέχρι το καταφύγιο της Όχης και η θέση των αρχαίων κιόνων.

Το μονοπάτι από το καταφύγιο μέχρι το Δρακόσπιτο και την κορυφή της Όχης. Η έκταση στα δεξιά της εικόνας είναι ο Καστανόλογγος.

Το τελευταίο και μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομής. Από την κορυφή μέσω του υπέροχου Δημοσάρη στην παραλία των Καλιανών.

...merci beaucoup....

Τάκη είχα την τύχη να αναίβω το ίδιο μονοπάτι πριν 25 χρόνια. Τότε το καταφύγιο ήταν ρημάδι και παρατημένο με σπασμένα τα πάντα όλα. Κάπου στο καστανόδασος συναντήσαμε και τη δημοσιά. Αν όντως φτ'ανει ο δρόμος μέχρι εκεί πάνω θα ήταν παρ΄λειψη να μη πάμε και με τα μηχανάκια (όσο μπορούμε ) για να πιούμε τον καφέ και να περπατήσουμε μέχρι την κορυφή.

Εάν ... λέω εάν ..... δηλώνω ΠΑΑΑΑΑΡΩΝ

Υ.Γ. Μάλλον είμαι ιδιαίτερα περιορισμένης ευφυίας . Παίδευα τη λάβα μου να καταλάβω ποιος και γιατί και πως ανέβασε τις κολώνες εκεί πάνω. Εσύ μου έλυσες την απορία.