Ψαχνά - Κύμη απο τα βουνά και ολίγον από χώμα (με to CBF)

Έχω καταλάβει τι γίνεται! Μετά το καλοκαιρινό ταξίδι στο Nordkap με κυνηγάει το κρύο από πίσω (…..όχι δεν υπάρχει σεξουαλικό υπονοούμενο σε αυτή τη φράση)!
Ο καιρός πολύ καλός δεν ήταν, η πρόβλεψη έλεγε βροχούλα, η Δίρφη ήταν καλυμμένη από σύννεφα και όπως λέει και η πεθερά μου (και αφού είναι πεθερά δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τον Λόγο της) όταν η Δίρφη έχει σκουφάκι σίγουρα θα βρέξει.

Εδώ κάτω στα πεδινά το θερμόμετρο έδειχνε 15 έβγαζε και λίγο ήλιο που και που, επέμενε και η σύζυγος για βολτούλα (βλ. παράγραφο περί πεθεράς-κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τις συζύγους) οπότε έκανα μία από τις κλασσικές μου δηλώσεις «..και δεν πάμε μέχρι την Κύμη από τα βουνά, δε μασάω, έχω πάει Νορβηγία.)
Όπότε βάζω κοντομάνικο μέσα από το μπουφάν του οποίου έχω βγάλει την επένδυση, παίρνω και τα καλοκαιρινά γαντάκια (μην ξεχνάμε έχω πάει Νορβηγία εγώ) και ξεκινάμε.


Η διαδρομή θα είναι η κλασσική για εμάς. Από Ψαχνά  ΤριάδαΜακρυκάπα ΚαθενοίΣτενή θα ανέβουμε το βουνό και θα κατέβουμε από την πίσω πλευρά.
Ξεκινάμε λοιπόν. Από τα Ψαχνά παίρνουμε το δρόμο για Τριάδα. Στα 7 χλμ από τα Ψαχνά και σε λοφάκι βρίσκεται η Τριάδα με ωραία θέα στον κάμπο της Τριάδας (πρωτότυπο) αλλά και στα βουνά τριγύρω. Η πλατεία όμορφη μέσα στα πεύκα και εκεί βρίσκεται και η όμορφη εκκλησία του χωριού αλλά και το κατεστραμμένο αρχοντικό του οπλαρχηγού Κριεζώτη. Προφανώς πριν καεί ήταν όμορφο κτίσμα, μακάρι να αναπαλαιωθεί κάποια στιγμή.

Μια που μιλάμε για Τριάδα κάντε έναν κόπο να επισκεφθείτε τη σελίδα του σχολείου, να ανέβει λίγο και ο μετρητής. Βγάζουμε και εφημεριδούλα (κάθε μήνα) που την δημοσιεύουμε και στο Internet. Για κοπιάστε, για κοπιάστε, κλικάρετε παρακαλώ.

Δημοτικό Σχολείο Τριάδας

Προσπερνάμε την Τριάδα και κατευθυνόμαστε προς Μακρυκάπα.


Υπάρχουν δύο επιλογές.
Η πρώτη είναι στη διασταύρωση για Τριάδα να κάνουμε αριστερά και να μπούμε στο χωριό και να συνεχίσουμε από εκεί προς Άτταλη-Μακρυκάπα. Η δεύτερη είναι να παρακάμψουμε τη Τριάδα, να συνεχίσουμε ευθεία και να κατευθυνθούμε προς Μακρυκάπα.
Αν ακολουθήσουμε την πρώτη διαδρομή προσπερνάμε την Τριάδα, περνάμε δίπλα σε ένα τεχνητό βουνό που έχει φτιάξει η ΛΑΡΚΟ και δείχνει να καταβροχθίζει σιγά σιγά τον κάμπο και καταλήγουμε στην Άτταλη.

Η Άτταλη είναι ένα μικρό όμορφο γραφικό χωριό, που βρίσκεται πολύ κοντά στη Μακρυκάπα και απέχει 29 χλμ από τη Χαλκίδα. Στην Άτταλη περιλαμβάνεται και ο οικισμός Πλατάνα ή Πλατάνια. Οι δύο οικισμοί αυτοί έχουν περίπου 600 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Η κατοίκιση στην περιοχή αρχίζει κατά την πρωτοελλαδική περίοδο. Τα ερείπια ενός αγροτικού οικισμού αυτής της περιόδου έχουν εντοπιστεί στη θέση Άγιος Νικόλαος. Η ίδια θέση φιλοξενεί εγκατάσταση της μεσαιωνικής περιόδου.
Για την προέλευση του ονόματος της Άτταλης δε βρήκαμε κάποιες αξιόλογες εξηγήσεις. Παλαιότερα αναφερόταν σαν Άτταλι για να διορθωθεί αργότερα η ορθογραφία της λέξης. Απλά εμείς θα αναφέρουμε, πως αν η λέξη έχει σχέση με τον Άτταλο, τότε πρέπει να πούμε πως ο Άτταλος λεγόταν ο πρώτος στην ιεραρχία στρατηγός του Φιλίππου, όπως επίσης και ο βασιλιάς της Περγάμου ο οποίος συνεργάστηκε με τους Ρωμαίους για την κατάληψη της Ευβοίας.
Το χωριό της Άτταλης είναι καταπράσινο με αποκορύφωμα την ανατολική του πλευρά, όπου η ρεματιά έχει διαμορφώσει ένα καταπληκτικό τοπίο με πλατάνια όργιο πρασίνου. Εκεί σήμερα υπάρχουν γραφικά ταβερνάκια και ψησταριές με κάρβουνα, όπου εκτός από το νόστιμο ντόπιο κρέας προσφέρεται και το παραδοσιακό τηγανόψωμο της κεντρικής Εύβοιας.

Και οι δύο ταβέρνες που υπάρχουν εκεί («Λευτέρης» και «Παράδεισος») έχουν καλό φαγητό και τις συνιστώ ανεπιφύλακτα, το μέρος, δε, είναι καταπληκτικό. Ειδικά ζεστά καλοκαιρινά βραδάκια μέσα στα πλατάνια είναι τέλεια.

Ειδικά για την Άτταλη ΠΡΕΠΕΙ να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του σχολείου καθώς σε δύο μήνες από τώρα θα περάσει και αυτή όπως και το σχολείο το ίδιο στη «λήθη της Ιστορίας» καθώς είναι ένα από τα σχολεία που θα κλείσουν για να σωθεί η χώρα.

Δημοτικό Σχολείο Άτταλης

Από την Άτταλη ο δρόμος περνάει μέσα από τη Μακρυκάπα (βλ. παρακάτω) και συναντάει το δρόμο που θα βρίσκαμε αν ακολουθούσαμε τη δεύτερη διαδρομή.
Αν ακολουθήσουμε τη δεύτερη διαδρομή ακριβώς πριν μπούμε στην Μακρυκάπα στρίβουμε δεξιά προς Πάλιουρα-Καθενούς.
Λίγα λόγια για τη Μακρυκάπα.

Η Μακρυκάπα είναι χωριό του Δήμου Μεσσαπίων του Νομού Εύβοιας με πληθυσμό 917 κατοίκων. Απέχει 14 km από τα Ψαχνά και 30 από την Χαλκίδα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 160 m. Τα σπίτια του χωριού βρίσκονται εκατέρωθεν του κεντρικού του δρόμου και έτσι ο οικιστικός ιστός εκτείνεται σε μήκος και όχι σε πλάτος. Στο κέντρο του χωριού διέρχεται ένα ποτάμι και γύρω φύονται πολλά πλατάνια. Ο χώρος της Μακρυκάπας είναι ένας από τους τρείς χώρους της Μεσσαπίας που πρωτοκατοικήθηκε. Το όνομα του χωριού ( μακρύ και κάπα ) προήλθε από τα γύρω βουνά Ταναίδα , ψηλότερα Αρκουδιά και Βοιδοβούνι που σχηματίζουν ένα μεγάλο και μακρύ κάπα.
Σημείωση για τον Φυσικό. Από τη Μακρυκάπα ξεκινάει χωματόδρομος που καταλήγει στην τοποθεσία Βάβουλα.
Τα Βάβουλα σήμερα είναι ερειπωμένος και εγκαταλελειμμένος οικισμός στις καταπράσινες πλαγιές της Δίρφυς ,από τη νότια πλευρά προς τον Ευβοϊκό κόλπο.
Πιο συγκεκριμένα βρίσκονται λίγο νοτιότερα της βουνοκορφής με το όνομα Ταναϊδα και βόρεια του χωριού Μακρυκάπα σε απόσταση γύρω στα 8 χιλιόμετρα. Πήρε το όνομά του από το βαθούλωμα –κάθισμα που παρουσιάζει η νότια πλευρά της Ταναϊδας που βρίσκεται ο οικισμός σε υψόμετρο περίπου 750 μέτρα. Τα Βάβουλα χτίστηκαν στα χρόνια της Φραγκοκρατίας μεγάλωσαν κατά την Τουρκοκρατία, όπου βρέθηκαν στη μεγαλύτερη ακμή τους. Μετά την απελευθέρωση της Εύβοιας άρχισε η πτωτική πορεία μέχρι το 1880 που ο οικισμός ερημώθηκε.
Το 1875 σε απογραφή του πληθυσμού των οικισμών αναφέρονται τα Βάβουλα μαζί με τη Μακρυκάπα με 261 κατοίκου, στον οικισμό πρέπει να υπήρχαν μόνο δύο οικογένειες και το 1885 έφυγε κι ο τελευταίος κάτοικος. Πολύ κοντά στον οικισμό των Βαβούλων ήταν ένας άλλος ιστορικός οικισμός του Απόγκρεμου που είχε κι αυτός την ίδια τύχη.


Και για να μην ξεχνιόμαστε αφού μιλάμε για Μακρυκάπα επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα του σχολείου.

Δημοτικό Σχολείο Άτταλης

Είμαστε λοιπόν στο σημείο που στρίβουμε προς Πάλιουρα. Εδώ και μερικά χρόνια υπάρχει νέος δρόμος που παρακάμπτει τον Πάλιουρα και τους Καθενούς και βγάζει κατευθείαν στον κεντρικό δρόμο που από Ν.Αρτάκη οδηγεί στη Στενή.
Κατά μήκος αυτού του δρόμου υπάρχει διασταύρωση προς Άγιο Αθανάσιο, απ’ όπου μπορεί να βγει κανείς εναλλακτικά στη Στενή ή να επισκεφθεί το υπέροχο φαράγγι Αγάλης΄. Από τον Άγιο Αθανάσιο μπορεί κανείς να βγει κανείς σε καταπληκτικές παραλίες προς την πλευρά του Αιγαίου(Νίκη-Κοτσικιά)ακολουθώντας το δρόμο για Γλυφάδα(Τσέριες).

Εμείς ακολουθήσαμε το δρόμο που τελικά μας έβγαλε στη Στενή. Η Στενή είναι γνωστή σε όλους φαντάζομαι, καθώς κατακλύζεται κάθε ΣΚ από ορδές πεινασμένων. Η τοποθεσία είναι απλά υπέροχη, η φύση μοναδική.
Από τη Στενή ο δρόμος ανεβαίνει φιδογυριστά της πλαγιές του βουνού, η φύση ΟΡΓΙΑΖΕΙ, είναι από τις ομορφότερες διαδρομές στην Ελλάδα και κάθε εποχή παρουσιάζει και ένα διαφορετικό πρόσωπο της ομορφιάς της.


Ο δρόμος τελικά περνάει από ένα διάσελο σε υψόμετρο 1000μ. 100 μέτρα πριν φτάσουμε στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής φεύγει αριστερά χωματόδρομος που οδηγεί στο καταφύγιο της Δίρφης και από εκεί υπάρχει μονοπάτι που βγάζει στην κορυφή (1740μ). Η θέα από την κορυφή αν ο καιρός είναι καθαρός είναι απερίγραπτη.
Πίσω σε εμάς τώρα όπου μέχρι τα 700μ υψόμετρο τα πράγματα πήγαιναν καλά, η θερμοκρασία είχε πέσεις στους 10 αλλά γενικά καλά πήγαιναν τα πράγματα, βγάζαμε φωτογραφίες, συζητάγαμε, εκεί κάπου άρχισα να κλείνω τους αεραγωγούς στο κράνος. Και μετά ήρθε η ομίχλη. Ομίχλη, ψιλόβροχο, 6 να δείχνει το θερμόμετρο, να το επαναληπτικό της Νορβηγίας. Να μην βλέπω ούτε στα 5 μέτρα, που να τολμήσω να σταματήσω να βάλω το φούτερ. Πίκρα, τη δαγκώσαμε πάλι. Ο δρόμος μετά το διάσελο κατηφορίζει προς Στρόπωνες, αλλά πριν φτάσουμε στο χωριό στρίβουμε δεξιά προς Μετόχι. Η διαδρομή αυτή είναι καταπληκτική, από τη μια μεριά έχεις το Ξηροβούνι και από την άλλη θέα στο Αιγαίο, όλη η διαδρομή μέσα στα έλατα. Απλά καταπληκτική, αλλά δυστυχώς με τόση ομίχλη τίποτα δεν είδαμε αυτή τη φορά. Πάντως ακόμη και το καλοκαίρι σπάνια θα βρείτε κίνηση σε αυτό το κομμάτι, απλά το νου σας για κατολισθήσεις. Κάποια στιγμή θα συναντήσετε ένα μικρό τμήμα του δρόμου που λόγω κατολισθήσεων είναι πλέον χώμα αλλά μην πτοηθείτε, είναι μόλις για 500-600μέτρα.
Ακριβώς εκεί που τελειώνει αυτό το κατεστραμμένο τμήμα του δρόμου, φεύγει αριστερά χωματόδρομος που βγάζει στους Στρόπωνες. Εμείς ακολουθούμε το κεντρικό δρόμο, έχοντας αφήσει πίσω μας την ομίχλη, και φτάνουμε στο χωριό Κούτουρλα. Έντάξει το όνομα είναι λίγο μπλιάξ αλλά το χωριό είναι πανέμορφο και αυτή την εποχή είναι ανθισμένες οι κερασίες και το τοπίο είναι μαγευτικό.

Από Κούτουρλα ο δρόμος συνεχίζει να κατηφορίζει και μεριά χιλιόμετρα παρακάτω και ακριβώς μετά από ένα υπέροχο σπίτι με καταπληκτικά χρωματιστά κεραμίδια συναντάμε χωμάτινη (πάλι) διασταύρωση που οδηγεί στη Χιλιαδού. Υπάρχουν και σχετικές ταμπέλες στο σημείο. Λίγο παρακάτω συναντάμε δίστρατο όπου ο δρόμος δεξιά (άσφαλτος) ανηφορίζει για το χωριό Μετόχι, ο δε αριστερός (είχε πολεμήσει και στον αντάρτικο-lol) χωματόδρομος απλά παρακάμπτει το χωριό. Είναι χώμα για περίπου 1 χιλιόμετρο αλλά αν δε θες να μπεις μέσα στο Μετόχι κερδίζει αρκετά σε χρόνο. Αν ακολουθήσουμε το χωματόδρομο και καμιά 200αριά μέτρια πριν συναντήσει τη συνέχεια του άλλου δρόμου, βρίσκουμε διασταύρωση για την παραλία Μετοχίου.

Στα 24 χλμ. δυτικά της Κύμης σε κατάφυτη χαράδρα μεταξύ των βουνών Μεσοβούνι και Σκοτεινή βρίσκεται το χωριό Μετόχι. Ο κεντρικός οικισμός με σπίτια διώροφα λιθόχτιστα, στις όχθες του Μετοχιάτη ποταμού. Οι άλλοι οικισμοί του είτε πιο ορεινοί και συχνά χιονοσκεπείς, όπως ο Κούτουρλας, ή πιο θαλασσινοί όπως η Παραλία Μετοχίου. Κοντά στο Μετόχι το εντυπωσιακό σπήλαιο "Κολέθρα" με τους καταρράχτες από υπόγειο ποτάμι που το διαρρέει και μια ακόμη σπηλιά (στο βουνόλοφο «Εφταός») με σταλακτιτικό διάκοσμο
Κάθε χρόνο στις αρχές Ιουνίου διοργανώνεται στο Μετόχι η γιορτή κερασιού.

Μετά το Μετόχι ακολουθούμε το δρόμο προς Κύμη και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε. Η θέα προς τις παραλίες του Μετοχίου και βορειότερα της Χιλιαδούς ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ.


Κάποια στιγμή ανεβαίνοντας και πριν ο δρόμος σταματήσει να είναι προς την πλευρά της θάλασσας σταματάμε για φωτογραφίες. Πραγματικά άγρια ομορφιά!!


Βάζω επιτέλους και το φούτερ και συνεχίζουμε. Κατά μήκος αυτής της διαδρομής αριστερά φεύγουν αρκετοί χωματόδρομοι (Τάκη ακούς) για πανέμορφες παραλίες, αλλά δεν είναι για το CBF.


Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από ένα χωριό(; 2 σπίτια όλα και όλα) που λέγεται Καζάρμα και μετά από λίγο φτάνει στην Κύμη, απ’ όπου παίρνουμε το δρόμο για το λιμάνι.


Στο λιμάνι της Κύμης στάση για καφεδάκι και καταπληκτικό γαλακτομπούρεκο. Εκεί κάπου έχω δεύτερες σκέψεις για να γυρίσω από τον ίδιο δρόμο (θυμάστε κρύο, μπρρρρρ, ομίχλη και ξανά μπρρρρρ) οπότε μου έρχεται η δεύτερη φαεινή ιδέα της ημέρας. (Διότι οι φαεινές ιδεές, ως γνωστόν, πάνε δυο δυο σαν τους Χιώτες.) Γιατί να κάνω την κλασσική διαδρομή για Χαλκίδα και δεν κόβω από χωματόδρομο λίγο μετά τη Σέτα προς Μίστρο; Κάτι αντίστοιχο είχα κάνει παλιά με το TDM και δεν είχα κανένα πρόβλημα, οπότε αφού έχει καιρό να βρέξει δε θα έχει λάσπες και επομένως και το CBF δε θα έχει πρόβλημα. Άσε που έχω πάει και στη Νορβηγία. Σωστά; Περίπου!
Βάζω στο IGO λοιπόν κοντινότερη διαδρομή(και με χωματόδρομους) για Ψαχνά και αυτό το άθλιο κατασκεύασμα κατάφερε να βρει διαδρομή με ένα κάρο χωματόδρομους. Εντάξει, δεν είπαμε και trail ride το CBF, οπότε αρχίζω να διαπραγματεύομαι μαζί του και κάποια στιγμή αποφασίζει να συμβιβαστεί σε ένα μικρό κομμάτι χωματόδρομο λίγο μετά της Σέτας και μέχρι το Μίστρο. Ωραία αφού τα βρήκαμε χωρίς αναδιάρθρωση καλά πάμε.

Παίρνουμε το δρόμο προς Χαλκίδα και λίγο πριν το Μονόδρυο στρίβω προς Βρύση-Νεοχώρι-Μανίκια. Όμορφη διαδρομή λουλουδάκια παντού, έχει ψευτοβγεί και ο ήλιος, όλα καλά.


Στην αρχή της διαδρομής ο δρόμος ανεβαίνει στο πλάι μιας εντυπωσιακής χαράδρας.


Καθώς πλησιάζουμε προς τα Μανίκια ο δρόμος έχει φωτισμό με λάμπες με φωτοβαλταϊκά πανέλα, τώρα βράδυ δεν πέρασα, δεν ορκίζομαι ότι θα δουλεύουν κιόλας, η ιδέα πάντως είναι καλή.


Σε κάποιο σημείο πριν τα Μανίκια φεύγει χωματόδρομος δεξιά προς το φράγμα που κατασκευάζεται(νομίζω ότι δεν έχει τελειώσει) στα Μανίκια. Η διαδρομή αρχίζει να ανηφορίζει, έλατα πάλι μέχρι τη Σέτα, όπου υπάρχει ένα όμορφο θεατράκι.
Λίγο μετά τη Σέτα δεξιά φεύγει χωματόδρομος για Μίστρο. Υπάρχει και ταμπελάκι τσίγκινο, διακριτικό.



Ο δρόμος μια χαρά βατός, μέσα στα πεύκα, μέχρι που φτάσαμε στη λούμπα. Στη μέση του πουθενά ρυάκι διασχίζει το δρόμο, δε βρίσκει εύκολη διέξοδο και έχει σχηματίσει λιμνούλα. Τώρα τι κάνουμε;

Είναι άραγε αδιάβροχες αυτές οι μπότες;

Είναι σίγουρα αδιάβροχες αυτές οι μπότες;

Οκ το βεβαιώσαμε, οι μπότες είναι αδιάβροχες.......Το CBF όμως είναι;.......Ας το φιλοσοφήσουμε λίγο


Κατεβαίνω και το φιλοσοφώ, στο κέντρο είναι ρηχό αλλά λασπερά, εκεί που είναι οι ροδιές των αυτοκινήτων είναι πιο βαθύ αλλά φαίνεται καλά πατημένο το χώμα, δε βουλιάζει.
Τέλος πάντων μασάει η κατσίκα ταραμά…; Θυμήθηκα και την εποχή που με το TDM είχα περάσει τον Αώο (δύο φορές παρακαλώ) με το TDM φορτωμένο ως τα μπούνια μέσα από το ποτάμι μια που η γέφυρα στο Βρυσοχώρι ήταν πεσμένη, οπότε την πέρασα τη λασπότρυπα.


και την επόμενη

Και μια και είπα λασπότρυπα για ρωτήστε τον Φυσικό για μια λασπότρυπα στη Ζήρια και ένα DR800big χα χα χα χα!!

Μετά από αυτό είμαι πια έτοιμος για Αμαζόνιο, Νείλο και άλλα ρυάκια. Όμως για να έχει ενδιαφέρον να πάρω καλύτερα ένα R1 γιατί με το CBF είναι φλωριά μεγάλη.
Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν απλά, μερικά χιλιόμετρα παρακάτω βγήκαμε Μίστρο στην άσφαλτο και από εκεί ακολουθήσαμε τη διαδρομή προς Αμφιθέα (παλαιά το έλεγαν Γίδες αλλά για προφανείς λόγους το έκαναν Αμφιθέα) Καθενή – Μακρυκάπα –Ψαχνά.

Βλά&Βι

Για αυτό βρε σας έψαχνα και δεν σας έβρισκα;

Πολλές ευχές για τα θερινά σας πλάνα. Μύνημα για χωματόδρομους ελήφθη. Λασπότρυπες και DR 800 δεν μου λένε τίποτα....

Μπράβο μπράβο στα παιζάκια Ναι, τώρα για τα χωμάτινα περάσματα ήταν πόλυ οκ. Εγώ πάντως εμπιστεύομαι μόνο τις χωμάτινες διαδρομές του Αναστάση από ΄που περνούν μόνο γίδια ή κανά τρακτέρι που και που

Πάντα τέτοια !!!

Αγαπημένη η εύβοια.

Σωστος ο παιχτης και παντα τετοια....

πολυ καλη βολτα,ειχε απο ολα μεσα ,μπραβο παντα τετοια .