Γερμανικό Νεκροταφείο Διονύσου, 25.06.2011

Μια επίσκεψη μας έφερε το προηγούμενο Σάββατο το μεσημέρι στη Ραφήνα. Η ζέστη πνιγηρή και η κίνηση στη Μαραθώνος προβληματική όπως πάντα, αλλά όλα αυτά ξεχάστηκαν όταν είδαμε αγαπημένους ανθρώπους.

Δυστυχώς, τα ξαναθυμηθήκαμε όταν χρειάστηκε να επιστρέψουμε! Για να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας είπαμε για αρχή να κάνουμε μια μικρή βόλτα στο τμήμα της Ραφήνας που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το λιμάνι.

Έχει μεγαλώσει πολύ σε σχέση με αυτό που θυμάμαι το 1990.





Έχω πάει τόσες φορές στο λιμάνι και δεν είχα επισκεφτεί ποτέ το γλυκύτατο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, από το οποίο η θέα στο Νότιο Ευβοϊκό είναι χορταστική.



Η επιστροφή στην Αθήνα έγινε από μια αγαπημένη διαδρομή, την οποία όμως εγκατέλειψα μετά τις μεγάλες φωτιές του 1995 και 1998 στην Πεντέλη. Πρόκειται για την κάποτε πανέμορφη και τώρα απλώς συμπαθητική διαδρομή Νέα Μάκρη - Διόνυσος. Λίγο πριν το Διόνυσο και στη τοποθεσία Ραπεντώσα (ή Ραπεντόζα) αν στρίψετε στη σχετική πινακίδα και προχωρήσετε 1-2 χιλιόμετρα θα συναντήσετε το Γερμανικό Νεκροταφείο. Πρόκειται για έναν πολύ φροντισμένο χώρο στον οποίο βρίσκονται οι τάφοι 9973(!) Γερμανών στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. (για την ακρίβεια οι 68 από αυτούς πέθαναν στον Α' Π.Π.)

Ο αριθμός είναι απίστευτος και δείχνει πόσο ισχυρή αντίσταση συνάντησαν στα σχεδόν 4 χρόνια που έμειναν στην Ελλάδα, έστω και αν συνυπολογίσουμε ότι δεν σκοτώθηκαν όλοι σε μάχες. Ο χώρος αποτελείται από τρία μέρη, το ένα αφιερωμένο σε όσους πέθαναν στην Αττική, το άλλο για εκείνους της Νότιας Ελλάδας και το τρίτο για τους νεκρούς της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας. Αντίστοιχο νεκροταφείο υπάρχει στο Μάλεμε της Κρήτης.

Wikipedia: Το Νεκροταφείο ιδρύθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1975. Η φροντίδα του κοιμητηρίου γίνεται από τον Σύνδεσμο Φροντίδας Γερμανικών Τάφων Πολέμου (Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge e.V.), έναν ιδιωτικό σύλλογο με έδρα το Κάσσελ, με εντολή της Γερμανικής Κυβέρνησης. Ο σύλλογος έχει αναλάβει τη φροντίδα παρόμοιων νεκροταφείων σε όλο τον κόσμο.

Υπάρχει βιβλίο επισκεπτών στο οποίο μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση δύο πράγματα:

1. Το καλό. Πάρα πολλοί Γερμανοί επισκέπτες γράφουν σχόλια που σε ελεύθερη μετάφραση είναι:"Παππού χάρηκα πολύ που επιτέλους είδα που αναπαύεσαι". Είναι συγκινητικό να κάνει κάποιος ένα ολόκληρο ταξίδι για να τιμήσει έναν πρόγονό του που ούτε καν γνώρισε.

2. Το άσχημο. Είδα σχόλια Ελλήνων στα οποία γράφουν ΑΘΑΝΑΤΟΙ και δίπλα το σχόλιο ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ. Ποιοι;;;;;; Οι Ναζί κατακτητές; Δηλαδή σε ένα στρατιωτικό ελληνικό νεκροταφείο όπως αυτό στη λίμνη Δοϊράνη τι θα έγραφαν;

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν βλέπω κανένα πρόβλημα να γράψει ένας Έλληνας οτιδήποτε θετικό για τη μνήμη των ανθρώπων αυτών ως ανθρώπων αλλά αυτό δεν το περίμενα. Αν περάσετε από εκεί, πάντως, θα πρότεινα να πάτε. Προσφέρεται για σκέψη.

Δεν ήξερα για την ύπαρξη αυτού του νεκροταφείου.Ενδιαφέρον.