Σαλαμίνα, Σπήλαιο Ευριπίδη, 24.06.2011

Πολύ καιρό πριν είχα διαβάσει κάπου μια αόριστη αναφορά για το σπήλαιο του Ευριπίδη στη Σαλαμίνα. Είχα καταλάβει ότι υπάρχει μια σπηλιά στη Σαλαμίνα (χωρίς να αναφέρεται το που) στην οποία πιστεύεται ότι πήγαινε ο Ευριπίδης και απολάμβανε τη θέα. Μου είχε φανεί ακόμα μία από τις γνωστές "ραδιοαρβυλιές" που ακούγονται στην κατά τα άλλα υπέροχη χώρα μας, αλλά σε κάθε περίπτωση ένα σπήλαιο είναι ενδιαφέρον ακόμα και αν δεν είναι του Ευριπίδη.

Πρόσφατα, μετά την επίσκεψη στην Κυνόσουρα θυμήθηκα τα περί σπηλαίου και έψαξα στο διαδίκτυο. Στο site του Δήμου Σαλαμίνας βρήκα τα εξής ενδιαφέροντα:

"Η ανασκαφή του ''Σπήλαιου του Ευριπίδη'' στην περιοχή Περιστέρια Σαλαμίνας πραγματοποιήθηκε από τον επίκουρο καθηγητή Προϊστορικής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Κ. Γιάννο Γ. Λώλο κατά το χρονικό διάστημα 1994-1997.

Στην ανασκαφή συμμετείχε επιστημονική ομάδα υπό την διεύθυνση του καθηγητή και με την συμπαράσταση της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού. Οι ανασκαφικές έρευνες ενισχύθηκαν οικονομικά από διάφορους φορείς και από το Δήμο Σαλαμίνος.

Το ιστορικό σπήλαιο βρίσκεται κοντά στον όρμο των Περιστερίων (νότια του νησιού απέναντι από την Αίγινα και την αρχαία Τροιζήνα). Η είσοδος του είναι πολύ στενή , αθέατη από την ακτή και βρίσκεται σε υψόμετρο 120 περίπου μέτρων απ' την επιφάνεια της θάλασσας. Απ' το φυσικό άνδηρο της εισόδου υπάρχει καταπληκτική θέα προς το Σαρωνικό.

Το σπήλαιο, το οποίο θυμίζει λαβύρινθο καθώς διαθέτει 10 θαλάμους με στενότατους διαδρόμους και οροφές με σταλαγμιτικά παραπετάσματα, έχει συνολικό μήκος 47 μέτρα. Από τα ευρήματα αποδεικνύεται η χρήση του σπηλαίου κατά τη διάρκεια των εξής 5 περιόδων: Νεώτερη Νεολιθική, Ύστερη Μυκηναϊκή, Κλασική και Ρωμαϊκή εποχή και Φραγκοκρατία.

Μεταξύ των ευρημάτων αναφέρονται κοσμήματα, νομίσματα, αντικείμενα θρησκευτικής λατρείας, μια σιδερένια αιχμή και ένα τμήμα σκάφους με το όνομα του Ευριπίδη στην εξωτερική του πλευρά.

Τα ευρήματα των ανασκαφών καθώς και φιλολογικές πληροφορίες σε κείμενα του Φιλοχόρου, του Σατύρου, του Ανώνυμου Συντάκτη του Βίου του Ευριπίδη και του Aulus Gellius έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι το σπήλαιο της Σαλαμίνας ήταν το ησυχαστήριο του Ευριπίδη. Μάλιστα θεωρείται πιθανό ότι ο μεγάλος τραγικός επεξεργάστηκε την τραγωδία του ''Ιππόλυτος'' στο σπήλαιο της Σαλαμίνας.

Μπορεί κάποιος να φτάσει στο πλάτωμα της εισόδου του σπηλαίου ξεκινώντας απ' τον όρμο των Περιστερίων και περπατώντας περίπου 20 λεπτά. Στο δρόμο προς το σπήλαιο υπάρχει μια αρχαία πηγή νερού και το Ιερό του Διονύσου."

Δύο μέρες μετά ξεκινήσαμε με την Έλλη για το Πέραμα. Ένα σύντομο τηλέφωνο με τον Nίκο (NV 8) έκανε την παρέα μας τριμελή. Ο καιρός υπέροχος και φεύγουμε για Σαλαμίνα.







Το παιδί-χαμόγελο



Απέναντι και μετά από πολύ ψάξιμο με την αλάνθαστη μέθοδο στρίψε-προχώρα-αδιέξοδο-γύρνα-ξαναστρίψε (συγνώμη Νίκο!) βρισκόμαστε στον όρμο των Περιστεριών και στην οδό...Ευριπίδη! Στρίβουμε μέσα και μετά από 150 μέτρα ο δρόμος σταματά. Παρκάρουμε και ακολουθούμε το πλακοστρωμένο μονοπάτι.

Σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε μπροστά στην -ξερή αυτή την εποχή- πηγή, που αναφέρεται παραπάνω.



Μπροστά της τα ερείπια του ναού του Διονύσου. Θέλει πολλή φαντασία για να "δεις" το ναό.



Ο Νίκος αποφασίζει να μη συνεχίσει, έχει ταλαιπωρήσει αρκετά το πόδι του για σήμερα. Κρίμα, γιατί μετά από ούτε 10 λεπτά φτάνουμε μπροστά στο σπήλαιο.

Η θέα απίστευτη. Κάτι ήξερε ο Ευριπίδης. Είπαμε, ήταν τραγικός αλλά όχι τόσο...





Το σπήλαιο είναι "φροντισμένο" από τους αγαπημένους μου νεοέλληνες.



Δυστυχώς, ξέχασα να πάρω φακό και έτσι η επίσκεψη εντός του σπηλαίου μεταφέρεται στο μέλλον. Η είσοδος είναι η δεξιά, με το πορτάκι. Η αριστερή τρύπα είναι αδιέξοδη.

Επιστρέφουμε στις μηχανές, βρίσκουμε το Νίκο και ακολουθούμε τον παράλιο δρόμο προς Κολόνες. Η διαδρομή είναι όμορφη, εντάξει η ρυμοτομία της Σαλαμίνας δεν είναι για όσκαρ αλλά υπάρχει αρκετό πράσινο και μερικές προκλητικές μικρές παραλίες.





Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος σταματά στον Άγιο Δημήτριο και από εκεί ξεκινά ένας βατός χωματόδρομος 5 περίπου χιλιομέτρων ο οποίος μας βγάζει στο δρόμο Αιάντιο-Κανάκια. Τα Κανάκια είναι μια ωραία παραλία, με 1-2 ταβερνάκια και πλούσιο πευκοδάσος κοντά της. Αράζουμε στις ξαπλώστρες και απολαμβάνουμε την πορτοκαλάδα μας.

Πέφτει ο DAX; Πούλα, πούλα!!!



Πούλα σου λέω!



Η συνέχεια περιλάμβανε σουβλακοπολιτισμό στη Σαλαμίνα και επιστροφή κατά τις 12 το βράδυ.









Τι λέτε για μια απόβαση στη Σαλαμίνα ένα όμορφο καλοκαιρινό απόγευμα και επίθεση σε σουβλακοεχθρούς;

Μία τελευταία.

Στην Σαλαμίνα έχω πάει μόνο ως υπερήφανο μέλος του ΠΝ,οπότε όπως καταλαβαίνεις στις εξόδους φεύγαμε γρήηηηηγορα.

Και φυσικά ούτε λόγος να μείνουμε παραπάνω για να βρούμε....ομορφιές.

Πάντως κάτι...βρωμοεχθρούς πρόλαβα και τους έφαγα κάτι φάσεις στο λιμάνι περιμένοντας το καράβι για απέναντι.

ΥΓ.Το τρίτο μέλος της παρέας που είναι στις φωτό???

ΥΓ.1 Είσαι... φυσιοφίδης εεε???

Μία και μοναδική φορά έχω πάει Σαλαμίνα, και σκεφτόμουν ότι κάπως έτσι πρέπει να είναι στην Καμπούλ. Εκτός από τους γύρους. Αυτοί είναι σίγουρα καλύτεροι στην Καμπούλ.

Παρ' όλα αυτά, απόλαυση η περιγραφή και οι φώτος του Φυσικού. Θα έπρεπε να τον προσλάβει ο Γερουλάνος. Είναι ικανός να γεμίσει Κινέζους τουρίστες την παραλία της Ελευσίνας με τις φωτογραφίες του.

Στάθη, η Σαλαμίνα μπορεί να ειδωθεί ως μια περίληψη της Ελλάδας, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι εγώ. Όπου υπάρχει σύγχρονη ανθρώπινη παρέμβαση οι εικόνες είναι θλιβερές (βλ. Κυνόσουρα αλλά και το πως είναι κτισμένο όλο το νησί). Όπου έχει απομείνει λίγη φύση ή επιβιώνουν ίχνη παλαιότερης ανθρώπινης δράσης υπάρχει ομορφιά. Προσπαθώ να βλέπω και τις δύο όψεις (είναι και οι δύο χρήσιμες άλλωστε) αλλά να τονίζω την όμορφη γιατί την έχω ανάγκη.

ΥΓ. Ξέρεις τον Γερουλάνο; Παίζει να με βολέψεις πουθενά;

Το παλικάρι με τράβαγε απο το τηλέφωνο,μια του έλεγα έρχομαι ,την άλλη δεν έρχομαι.

Βαριόντουσαν βλέπεις να ψάχνοντε και να ταλαιπωρούντε μόνοι τους με την Έλλη και σου λέει γιατι να μην έχουμε και παρέα.


"Αντε βρε μ... έλα! Τι το σκέφτεσαι ,λές και σου είπα να αγοράσεις κανα οικόπεδο".

και απαντώ :

"Δε Νομίζω Τάκη" Να πάτε οι 2 σας καλύτερα,θα είναι πιό ρομαντικά, θέα doublou fas κτλ...

Τέλος πάντων με έπεισε και πήγα ο άμοιρος,τι να έκανα......και ομολογώ οτι ΔΕΝ το μετάνιωσα!
Όταν λοιπόν σας λέει ο Τάκης να πάτε βόλτα, να θυμάστε : "Τέτοιες βόλτες δεν τις χάνεις"

Mη μείνετε σπίτι!!!

Ήταν πάρα πολύ ωραία βολτίτσα,είδαμε μέρη που προσωπικά δεν είχα δει. (αν και υπηρέτησα κι εγώ στο ΠΝ φίλε Dento)
Η παρέα super, πλακώσαμε και τις μπυρίτσες με την Έλλη,ο Τάκης βέβαια πλάκωσε την coca cola γιατι όπως όλοι γνωρίζετε είναι το μεγαλύτερο φλωράκι απο όλους μας.

Eύχομαι στην επόμενη να είμαι σε καλύτερη "φυσικός" κατάσταση και να μπορέσω να ακολουθήσω τον Τάκη στα άγνωστα μονοπάτια που ανακαλύπτει...

υ.γ. Και "φυσικός" να μαζευτούμε κι άλλοι στην επόμενη

Ο φυσικός wrote:ΥΓ. Ξέρεις τον Γερουλάνο; Παίζει να με βολέψεις πουθενά;

Τώρα είναι λίγο δύσκολα, επειδή κοιτάνε οι Ευρωπαίοι. Μετά τις επόμενες εκλογές όμως, και αφού νικήσουν (με την βοήθειά σου και αυτήν της ευρύτατης οικογένειάς σου) σου υπόσχομαι ότι κάτι θα γίνει.

Τάκη την επόμενη φορά που θα πας πάμε να ψάξουμε για λίρες.

Η διαδρομή μας. Εκκίνηση από το λιμάνι και δεξιόστροφα.

Ο φυσικός wrote:Μία τελευταία.

Πω πωωωωω ψυχοπλάκωμαααααααα...λες και βλέπω πλάνο από το The Ghost Writer.

Ωραία η περιγραφή όπως πάντα, που στο καλό βρήσκεις ευκαιρίες και βγάζεις τόσες φωτό...

Σε ευχαριστώ Μιχάλη για τα καλά σου λόγια (θα θεωρήσω ότι το ψυχοπλάκωμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι θετικό σχόλιο!)

Τι εννοείς για το χρόνο και τις φωτογραφίες; Θέλω να πω, η λήψη μιας φωτογραφίας είναι ασήμαντης διάρκειας, ακόμα και αν προσθέσεις το χρόνο που χρειάζεται για να ανοίξω τη μηχανή και να βγάλω το καπάκι.

Πρέπει ενώ οδηγείς, να έχεις το νού σου για πλάνα (άρα δεν οδηγείς με όλο σου το νου στην οδήγηση), να σταματάς, να φωτογραφίζεις (με ότι διαδικασία θέλει αυτό, στήσιμο κ.ο.κ.), να μαζεύεις, να ξαναβάζεις μπρος και να συνεχίζεις την πορεία σου. Θάνατος για τον οδηγικό ρυθμό.

Για εσένα αυτό μπορεί να φαίνεται εύκολο, για εμένα μεγάλο βασανιστήριο. Για αυτό και μου κάνει εντύπωση, γιατί είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω.

Κατάλαβα.
Το πόσες φωτογραφίες θα βγάλω (και το αν) εξαρτάται από τη μέρα και τα κέφια μου. Πάντως, έχω αυτοματοποιήσει αρκετά τη διαδικασία και με καθυστερεί λίγο.

Caracal wrote:Πρέπει ενώ οδηγείς, να έχεις το νού σου για πλάνα (άρα δεν οδηγείς με όλο σου το νου στην οδήγηση), να σταματάς, να φωτογραφίζεις (με ότι διαδικασία θέλει αυτό, στήσιμο κ.ο.κ.), να μαζεύεις, να ξαναβάζεις μπρος και να συνεχίζεις την πορεία σου. Θάνατος για τον οδηγικό ρυθμό.

Όντως.
Γιαυτό και συνήθως έχεις ελάχιστες φωτογραφίες όταν πας κάπου με παρέα.
Όταν είσαι μόνος σου, καθορίζεις εσύ τον ρυθμό σου, γνωρίζοντας από πριν ότι θα φτάσεις μεν μισή ώρα αργότερα, αλλά με μια γεμάτη κάρτα.