Γεφύρι Καρίταινας, Ναός Επικούριου Απόλλωνα, Καταρράκτες Νέδας, 09.05.2009

Πρόκειται για το βυζαντινό γεφύρι που ενώνει τις δύο όχθες του Αλφειού και ήταν η μόνη διάβαση μέχρι και περίπου το 1950. Είναι αριστοτεχνικά κτισμένο σε στενό σημείο του ποταμού ώστε να έχει βράχια για σίγουρα θεμέλια. Στη μέση υπάρχει μικρό εκκλησάκι για να είναι προστατευμένοι οι διαβάτες αλλά και το γεφύρι.

Η παρέα. Το τσιμέντο είναι άθλια επέμβαση...

Προσέξτε το δεξί τμήμα του γεφυριού. Σύμφωνα με όσα μου είχε πει ο ιδιοκτήτης του παρακείμενου εγκαταλειμμένου νερόμυλου, το τμήμα αυτό ανατινάχθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και επισκευάστηκε αργότερα με σιδερένιο σκελετό και ξύλινο κατάστρωμα. Βέβαια δεν φτάνει την υπόλοιπη κατασκευή σε αισθητική αξία.
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά και μπαίνοντας στο εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στην Παναγιά βλέπουμε αυτό:

και αυτό:



Τι να πει κανείς για ανθρώπους(;) που χαράζουν το όνομά τους πάνω σε αγιογραφίες τουλάχιστον 100 ετών; Η κακή κατάστασή του εσωτερικού του μικρού ναού δεν είναι βέβαια δικαιολογία για περαιτέρω καταστροφή.
Μια εντοιχισμένη
επιγραφή στο εσωτερικό μας πληροφορεί ότι η γέφυρα έγινε
το 1441 από τον Ραούλ Μανουήλ τον Μελική. Πάντως, η γέφυρα έχει μάλλον αλλάξει ριζικά σχήμα μετά από επισκευές κάπου στον 19ο αιώνα, όπως φαίνεται από παλιότερες γκραβούρες.
Να σημειωθεί ότι το γεφύρι αυτό απεικονίζεται στο παλιό καλό πεντοχίλιαρο!

Να χαρώ εγώ αϋπνίες!!!
Ααα, ρε ομορφιές που χάνω... ενάδερ τάιμ... καλή συνέχεια στο ποστάρισμα, πάω για ύπνο και θα τα διαβάσω αύριο...

Καληνύχτα!! (Καλημέρα δηλαδή..!)

Ευτυχώς εντός της μικρής εκκλησίας βλέπουμε και αυτό:

και ηρεμούμε λίγο.


Με αυτά και με εκείνα η παρέα αναχωρεί με κατεύθυνση προς Ανδρίτσαινα. Τα 30 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από το ιστορικό χωριό κρύβουν μια από τις καλύτερες ασφάλτινες διαδρομές του Μοριά. Άγριο, τραχύ τοπίο με θέα άλλοτε στο κάστρο της Καρύταινας και στο φαράγγι του Αλφειού και άλλοτε στα επιβλητικά βουνά και όλα αυτά να συνοδεύονται από ένα καταπληκτικό στροφιλίκι με ανύπαρκτη κίνηση. Είτε σας τρώει το δεξί χέρι, είτε είστε χαλαροί θα απολαύσετε τη διαδρομή όπως την απολαύσαμε και εμείς. Περάσαμε την Ανδρίτσαινα χωρίς ανάσα γιατί ο στόχος μας βρίσκεται 13 χιλιόμετρα μετά. Η συνέχεια αφού ξυπνήσω(!) και γυρίσω από την αυριανή βόλτα...

Σε υψόμετρο 1100 (μέτρα και κάτι ψιλά) και σε μια περιοχή για την οποία ακόμα ερίζουν Αρκαδία, Ηλεία και Μεσσηνία βρίσκεται ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα. Κτισμένος από τον κύριο Ικτίνο αποκαλείται από πολλούς ο Παρθενώνας της Πελοποννήσου και όχι άδικα. Χάρη στο απομονωμένο τοπίο που βρίσκεται έχει διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση παρόλη τη λεηλασία των γλυπτών του το 1812 από Ευρωπαίους "φιλότεχνους" και μάλιστα με την άδεια του Βελή πασά διοικητή της Πελοποννήσου έναντι μικρής αμοιβής.
Χαρακτηρισμένος ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO βρίσκεται από το 1986 κάτω από ένα τεράστιο πάνινο σκέπαστρο το οποίο εμποδίζει το σχηματισμό πάγου στις ρωγμές του υλικού του ναού και το μετέπειτα σπάσιμό του. Ο ναός είναι κτισμένος από τους κατοίκους της αρχαίας Φιγαλίας και αφιερωμένος στον Επικούρειο (=βοηθό) Απόλλωνα είτε εξαιτίας μιας νίκης τους έναντι των Σπαρτιατών είτε εξαιτίας της βοήθειας του θεού σε μια ασθένεια.
Ο ναός αναφέρεται από τον περιηγητή Παυσανία (του οποίου τα βιβλία είναι μια ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών για τον ταξιδιώτη) και έχει μερικά μοναδικά γνωρίσματα όπως την ταυτόχρονη ύπαρξη των τριών ειδών κιονοκράνων (δωρικό, ιωνικό και κορινθιακό).

Μια αναπαράσταση του εσωτερικού του ναού

Ο ναός όπως (δεν) φαίνεται σήμερα από μακριά:

Και μια μικρή ιδέα για το εσωτερικό του αν και νομίζω πως καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει την αληθινή εικόνα.

Το εισιτήριο είναι 3 ευρώ μόνο.
Η συνέχεια αύριο (και πάλι...)

Άντε ρε Φυσικέ, Θα το τελειώσεις το ταξιδιωτικό πριν την επόμενη μας εκρομή;
Βασικά βαριέμαι να γράφω εγώ και τα γράφεις και τόσο ωραία με τα ιστορικά τους στοιχεία

Ο φυσικός wrote:Με αυτά και με εκείνα η παρέα αναχωρεί με κατεύθυνση προς Ανδρίτσαινα. Τα 30 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από το ιστορικό χωριό κρύβουν μια από τις καλύτερες ασφάλτινες διαδρομές του Μοριά. Άγριο, τραχύ τοπίο με θέα άλλοτε στο κάστρο της Καρύταινας και στο φαράγγι του Αλφειού και άλλοτε στα επιβλητικά βουνά και όλα αυτά να συνοδεύονται από ένα καταπληκτικό στροφιλίκι με ανύπαρκτη κίνηση. Είτε σας τρώει το δεξί χέρι, είτε είστε χαλαροί θα απολαύσετε τη διαδρομή όπως την απολαύσαμε και εμείς. Περάσαμε την Ανδρίτσαινα χωρίς ανάσα γιατί ο στόχος μας βρίσκεται 13 χιλιόμετρα μετά. Η συνέχεια αφού ξυπνήσω(!) και γυρίσω από την αυριανή βόλτα...

Και που το είδες το τοπίο εσυ; Αφού ήσουν τάπα όλο το δρόμο, προλάβαινες να δεις τίποτα άλλο;

Δεν είπα ότι είδα το τοπίο, είπα ότι απόλαυσα τη διαδρομή.... (άλλωστε το έχω δει άλλες φορές )

Πάρτε και μερικές φώτο από μένα. Οδοιπορικό θα συνεχίσει ο Φυσικός, ο οποίος τα λέει και τόσο ωραία με πλούσια γεωγραφικά και ιστορικά στοιχεία.

Πάντως να του πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ξενάγηση και κυρίως για την παρέα. Πραγματικά είναι ο καλύτερος οδηγός που θα μπορούσες να ζητήσεις!


Εδώ ο Φυσικός-Παπάς δείχνει στο ποίμνιό του τον άσωτο υιό Βασίλη που έσκαψε τα ορνιθοσκαλίσματα στον τοίχο της εκκλησιάς:


Και εδώ ο υπογράφων ως Απολλώνιος Θεός (νομίζω θεωρούνταν ιδιαίτερα όμορφος), φωταγωγημένος με κατάλληλο μπουφάν:


Και εδώ μετά από πολύωρη οδήγηση ο Φυσικός μας πηγε σε μια πηγή να ξεδιψάσουμε. Μόνο που δυσκολευτήκαμε λιγάκι να το πιούμε

Kαλά ρε δεν παίζεστε λέμε!! 3 μέρες και δεν έχει τελειώσει ακόμα το ταξιδιωτικό;!;! Και κοιμάσαι (Τακούλη) και 4 η ώρα..!!! Μετά λέτε για μένα...!!!

(ωραία πάντως, κρίμα που το' χασα αλλά δε γινόταν... till next time.. )

Κώστα σε ευχαριστώ, η ιδέα ήταν δική σου και για αυτό και πήγαμε. Πέρασα πολύ όμορφα και εγώ.
Βαγγέλη την επόμενη φορά μαζί, αλλά μην βιάζεσαι ρε παιδί μου να τελειώσω το ποστ, εδώ ο Νίκος ούτε καν το έχει ξεκινήσει το δικό του!

Συνεχίζουμε λοιπόν:
Από τον Επικούρειο συνεχίζουμε με κατεύθυνση δυτικά προς το χωριό Περιβόλια όπου και στρίβουμε αριστερά για την Φιγαλία (ή Παύλιτσα)
Στο σημείο αυτό να πω δύο πράγματα για την περιοχή
1. Σχεδόν όλα τα χωριά στην περιοχή έχουν αλλάξει όνομα με απόφαση του κράτους κάποια στιγμή τον 20ο αιώνα (δεν θυμάμαι ακριβώς το πότε) γιατί τα παλιά ονόματα ακούγονται (και πιθανότατα είναι) σλάβικα ή τούρκικα. Παραδείγματα, Λέπρεο=Στροβίτσι, Ταξιάρχες=Μουφκίτσα, Νέα Φιγαλία=Ζούρτσα, Πετράλωνα=Βερβίτσα, Φασκομηλιά=Μουντρά. Ήταν άλλες εποχές και δεν ξέρω πως να το κρίνω αλλά χαίρομαι πολύ που οι ντόπιοι χρησιμοποιούν ακόμα τα παλιά ονόματα.
2. Το χωριό Φιγαλία είναι μικρό και εκεί βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Φιγαλίας, ενώ 20 χιλιόμετρα δυτικότερα βρίσκεται η Νέα Φιγαλία η οποία δεν έχει καμιά σχέση με τη αρχαία Φιγαλία και είναι μεγάλο χωριό και έδρα δήμου. Ουφ!
Στη Φιγαλία, λοιπόν, μπορείτε να δείτε τα αρχαία τείχη σε χαμηλό ύψος αλλά σε εντυπωσιακό μήκος, τα ερείπια ενός μικρού σχετικά ναού της Αθηνάς και μια αρχαία κρήνη (=κτισμένη πηγή) η οποία λειτουργεί αδιάλειπτα από τον 4ο αιώνα πΧ και την αναφέρει ο Παυσανίας στις περιηγήσεις του! Βρίσκεται κάτω από έναν χορταστικό πλάτανο και το μέρος αποτελεί τον παράδεισο του πικ-νικ. Η κρήνη ανασκάφηκε στις αρχές του 20 αιώνα από τον αρχαιολόγο Ορλάνδο αλλά αυτά και άλλα θα διαβάσετε σε πινακίδα που υπάρχει εκεί!
Η πηγή φαίνεται στην φωτό του Κώστα αλλά και στην επόμενη (προσέξτε τα μαρμάρινα μέλη τριγύρω, αποτελούν κομμάτια μιας εντυπωσιακής κατασκευής που υπήρχε):


Και μια φωτό που ίσως κάνει τον Κώστα χαρούμενο

Στη συνέχεια ακολουθούμε τον χωματόδρομο ο οποίος μετά από 100 μέτρα γίνεται άσφαλτος και κατηφορίζει προς το ποτάμι Νέδα. Προσοχή! Πρόκειται για τη Νέδα, το μόνο μεγάλο ποτάμι της Ελλάδας με θηλυκό όνομα. Με μήκος περίπου 40 χιλιόμετρα έχει το όνομα της νύμφης Νέδας, η οποία μαζί με τις νύμφες Θεισόα και Αγνώ έλουσαν τον Δία όταν γεννήθηκε στον ποταμό Λούσιο (από το λούσιμο!). Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει χωριό με το όνομα Θεισόα κοντά στο σημείο που ο Λούσιος ενώνεται με τον Αλφειό. Ελπίζω να μην σας φαίνομαι γραφικός που αναφέρω αυτά τα στοιχεία, απλά νομίζω ότι είναι ένας ακόμα τρόπος να ταξιδεύεις ομορφότερα.
Ο δρόμος κατηφορίζει έντονα για 3 περίπου χιλιόμετρα και έχει μερικές από τις πιο παράξενες στροφές 180 μοιρών που έχω δει. Περνάει τη Νέδα πάνω από ένα γεφυράκι και αρχίζει να ανεβαίνει προς το χωριό Πλατάνια. Υπάρχουν άφθονες πεσμένες πέτρες από τον γκρεμό που χάσκει πάνω από τα κεφάλια σας το οποίο κάνει την οδήγηση να μοιάζει με Nintendo. Μετά από 5 περίπου χιλιόμετρα ανάβασης και στο δεξί σας χέρι βλέπετε πινακίδα προς Πύργο Μπαρμπαλέκου. Ο ασφάλτινος κατηφορικός δρόμος μεταλλάσσεται σε ελάχιστα μέτρα σε λακουβόδρομο και σε 2 λεπτά σας βγάζει εδώ.

Είναι κάπως κουφό, αλλά στη μέση του πουθενά υπάρχει ένα θεατράκι και ένας πύργος. Στην κορυφή του, όπου μπορείτε να ανεβείτε από μια εσωτερική σκάλα υπάρχει ένα ζευγάρι κιάλια σε τρίποδο από όπου μπορείτε να δείτε ΔΩΡΕΑΝ την γύρω περιοχή. Κάτω από τον πύργο υποτίθεται ότι λειτουργεί εστιατόριο αλλά δεν το έχω βρει ποτέ ανοικτό οπότε επιφυλάσσομαι.

Στο σημείο αυτό αν σας λένε Κώστα αφήνετε το VFR και ανεβαίνετε στο DRZ εκτοξεύοντας απειλές για πιθανές επιπτώσεις της υψηλής ταχύτητας στην επιφανειακή επίστρωση του κράνους μου. Ας είναι...
Συνεχίζουμε τον χωματόδρομο, βρίσκουμε πινακίδα για δεξιά και για περίπου 5 χιλιόμετρα κατηφορίζουμε. Στο τελευταίο κομμάτι (περίπου 1,5 χιλιόμετρο) ο δρόμος αποκτά έντονη κλίση και αρκετές κροκάλες. Παραδέχτηκα τα παιδιά με τα Varadero που κατέβηκαν, ορισμένα δικάβαλα, μέχρι τέλους και χωρίς γκρίνια. Για VFR ο δρόμος δεν προσφέρεται, ειδικά στο τέλος.
Ο δρόμος σταματά δίπλα στο ποτάμι σε ένα πλάτωμα όπου και παρκάρουμε. Εκεί υπάρχει παλιός νερόμυλος και υπέροχο πέτρινο γεφύρι. Περνάμε απέναντι πεζοί πλέον και παίρνουμε μονοπάτι που φεύγει δεξιά αμέσως μετά το γεφύρι (ο χωματόδρομος που ανεβαίνει ευθεία πάει στη Φιγαλία αλλά είναι πιο μακρύς από αυτόν που κατεβήκαμε από την άλλη μεριά.
Το μονοπάτι ανηφορίζει για 5-10 λεπτά και μόλις ισιώσει ΠΡΟΣΟΧΗ σε μια διασταύρωση, πρέπει να πάρουμε το αριστερό κομμάτι που κατεβαίνει και έχει ξύλινα σκαλιά. Ακόμα 10 λεπτά περπάτημα και βλέπουμε αυτό!!!!!


Η φωτογραφία το αδικεί, οπότε να και μια ακόμα από άλλη επίσκεψή μου.


Μην βιαστείτε να κάνετε μπάνιο εδώ, έχει και καλύτερα σε λίγο.

Περνάτε το ξύλινο γεφυράκι. Μπορείτε, αν θέλετε, να ρίξετε το κινητό σας στη λίμνη.

και να μπείτε μέσα να το βγάλετε.

Εναλλακτικά συνεχίζετε το περπάτημα και σε λίγο βρίσκεστε μπροστά σε ένα τρίλημα, που να πάτε. Αριστερά δεν πάει πλέον εκτός και αν είστε αγριοκάτσικο. Το τι θα δείτε το αφήνω για έκπληξη.
Δεξιά και σε 50 μέτρα βλέπετε αυτό και χαίρεστε που δεν μείνατε σπίτι τελικά.

Οι Varaderίστες είναι γενναία παλικάρια

Αν πάτε ευθεία θα βρεθείτε σε ένα μικρό εκκλησάκι της Παναγιάς στα 50 μέτρα. Εκεί το μονοπάτι τελειώνει και αρχίζει η επιστροφή. Όλο το περπάτημα είναι 20 λεπτάκια.
Μετά από όλα αυτά ανηφορίσαμε στο χωριό Πλατάνια όπου φάγαμε και αποχαιρετιστήκαμε.




Τα παιδιά έφυγαν για Ναύπλιο ή Αθήνα και εγώ μέσω του χωριού Αυλώνα πήρα έναν χωματόδρομο που ετοιμάζεται να γίνει ασφαλτόδρομος και μέσω του οικισμού Σκλαβέικα και του χωριού Καριές βγήκα στο δρόμο Ζαχάρω - Κυπαρισσία. Η διαδρομή έχει υπέροχη θέα προς το Ιόνιο δυτικά και το όρος Μίνθη στα βόρεια.
Η Νέδα λίγο πριν ενωθεί με τη θάλασσα, στο βάθος η Ζάκυνθος.

Οι υπώρειες του όρους Μίνθη και μια μερίδα ομίχλη

Λίγη ακόμα θέα και στο βάθος μόλις που διακρίνεται η λίμνη Καϊάφα

Κλείνω (επιτέλους ) με μια φωτό του πιστού DRZ.


Γεια σας!

Ο φυσικός wrote:...και χαίρεστε που δεν μείνατε σπίτι τελικά.

Ποιος χαίρεται που δεν έμεινε που;!;!;!

Ωραίοι ρε παίδες. Άντε και εις την επόμενη!!!
Τάκη αρχίζεις και με συναγωνίζεσαι στις φωτογραφίες. Νταααξ καααλός είσαι κι εσύ μωρέε...

Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο οδοιπορικο/ταξιδιωτικο ΕΥΓΕ, παντα τετοια !!!!!!
*fotos=απαιχτες. **κειμενο=αψογο.

Καλά οι τελευταίες με τα τοπία δεν παιζόνται από καλλιτεχνικής πλευράς.
Αλλά εγώ πάντα θα είμαι λάτρης των παρείστικων φωτογραφιών και θα προτιμήσω την φωτο που είμαστε μαζεμένοι και έτοιμοι για το ταξίδι της επιστροφής.

Πολύ όμορφες φωτό... συγχαρητήρια

'Εχω περάσει απ' αυτά τα μέρη αρκετές φορές, αλλά μετά την περιγραφή σίγουρα θα ξαναπάω...ΕΥΓΕ!!

Ωραιο μερος και ωραιες φωτο ,ζηλευω θελω να παωωω

Ο φυσικός wrote:
Σχεδόν όλα τα χωριά στην περιοχή έχουν αλλάξει όνομα με απόφαση του κράτους κάποια στιγμή τον 20ο αιώνα (δεν θυμάμαι ακριβώς το πότε) γιατί τα παλιά ονόματα ακούγονται (και πιθανότατα είναι) σλάβικα ή τούρκικα. Παραδείγματα, Λέπρεο=Στροβίτσι, Ταξιάρχες=Μουφκίτσα, Νέα Φιγαλία=Ζούρτσα, Πετράλωνα=Βερβίτσα, Φασκομηλιά=Μουντρά. Ήταν άλλες εποχές και δεν ξέρω πως να το κρίνω αλλά χαίρομαι πολύ που οι ντόπιοι χρησιμοποιούν ακόμα τα παλιά ονόματα.

Θρίαμβος! Ψάχνοντας βρήκα ότι η μετονομασία έγινε στις...4/11/1927! Αν θέλετε να δείτε ποια άλλα χωριά έχουν αλλάξει όνομα και πότε: http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/123456789/38101

Ο φυσικός wrote:Θρίαμβος! Ψάχνοντας βρήκα ότι η μετονομασία έγινε στις...4/11/1927! Αν θέλετε να δείτε ποια άλλα χωριά έχουν αλλάξει όνομα και πότε: http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/123456789/38101

Δουλεύει!!! Έβαλα το χωριό μου και το χωριό ενός κολλητού που ήξερα ότι έχει αλλάξει όνομα και μου τα' βγαλε!!

Το δικό μου: Λάλα -> Ροδονιά (Φθιότιδα)
Του κολλητού: Μούλετε -> Χρυσαυγή (Χανιά)

Αξίζει να σημειωθεί, ότι το "Μούλετε" όπως μου έχει πει ο φίλος ΔΕΝ είναι Τούρκικη λέξη (αλλά δε θυμάμαι τι σημαίνει.. ), επειδή έμοιαζε όμως, ή νόμιζαν ότι είναι, το αλλάξανε!

Ορίστε και οι δικές μου φώτος από την εκδρομή!!

Πρώτη στάση: βυζαντινό γεφύρι λίγο έξω από την Καρύταινα! Από κάτω περνάει ο Αλφειός ποταμός ενώ στα θεμέλιά του δεσπόζει μικρό πέτρινο εκκλησάκι!








Στον δρόμο για την Ανδρίτσαινα! Το VFR ηγείται!!






Έρχονται και άλλες.....

..... H συνέχεια!

Περνώντας μέσα από την Ανδρίτσαινα.



Επόμενη στάση: Ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα.Ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα χτίστηκε από τον Ικτίνο (τον κατασκευαστή του Παρθενώνα) και χρησιμοποιήθηκε ώς τόπος λατρείας στον Θεό Απόλλωνα με σκοπό να βοηθήσει την αρχαία πόλη Βάσσες που υπήρχε στον μέρος εκείνο να αντιμετωπίσει έναν λοιμό που την είχε πλήξει. Ο μοναδικός ναός παγκοσμίως που συνδυάζει ταυτόχρονα στοιχεία Δωρικού, Κορινθιακού και Ιωνικού ρυθμού!! Προστατεύεται από μία τεράστια κατασκευή σαν τέντα, διότι λόγω του μεγάλου υψομέτρου, το χιόνι εισχωρεί στις σχισμές των μαρμάρων, διαστέλεται και σπάει το μάρμαρο!! Αξίζει να τον επισκεφτείτε.







Έίπαμε να κάνουμε μια στάση στην πηγή του Παυσανία στο χωριό Φιγαλεία για ξεκούραση και καθαρό νερό. Πρόκειται για πηγή που συχνά αναφερόταν από τον Παυσανία στα συγγράματά του! Λέτε να ήταν το στέκι του?








Λίγο πριν τους καταρράκτες της Νέδα, ο Τάκης (ο φυσικός) μας πρότεινε στάση σε αυτό το θέατρο. Πρόκειται για δωρεά μεγάλου εφοπλιστή από την Κυπαρισσία προς τιμή του πατέρα του. Στο βάθος υπάρχει ένας επιβλητικός πύργος όπου ο καθένας μπορεί να θαυμάσει την υπέροχη θέα με ειδικά κυάλια!!!


Οι καταρράκτες της Νέδα απέχουν μόλις 5χλμ, είναι όμως χωματόδρομος και μόνο το DR του Τάκη και οι varaderos κατάφεραν να φτάσουν ώς εκεί. Κάποιες φώτος από την υπέροχη διαδρομή.








Η απόσταση που μας χωρίζει από το σημείο που αφήσαμε τις μηχανές έως τον πρώτο καταρράκτη είναι περίπου 2 χλμ με τα πόδια μέσα από ένα μονοπάτι με πυκνή βλάστηση. Πανέμορφη διαδρομή!! Η διαδρομή ξεκινάει από ένα τοξωτό βυζαντινό γεφύρι!




Μια έκπληξη μας περίμενε!!! Ο μικρός καταρράκτης!!!


Το καλό το άφησα για το τέλος!! Ο Μεγάλος Καταρράκτης!!




Σιγά μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη!! Μπλουμ στα κρύα αλλά πεντακάθαρα νερά!!!




Η αλήθεια είναι ότι χωρίς τον Τάκη (φυσικός) ο οποίος ήξερε κάθε γωνιά αυτού του όμορφου τόπου αλλά και τον Κώστα από το vfr forum δε θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε αυτά τα όμορφα μέρη. Σας ευχαριστούμε εκ μέρους μελών του varadero forum.

Αυτά

Να είσαι πάντα καλά Διονύση, να κολυμπάς σε καταρράκτες και να ταξιδεύεις έτσι. Θα ξαναβρεθούμε σύντομα.

Μπραβο παιδια,παντα τετοια..αν και μια ζηλεια μας πιανει παντα οταν βλεπουμε τις βολτες αλλων...ισως βεβαια ναναι κινητρο και για μας για καλη παρεα και πολλα χλμ.
Οπως και να χει ομως νασται καλα και ευχαριστουμε για το κοπο που κανατε γιατι ετσι μεσα απ τις φωτο και τις περιγραφες σας νοιωθουμε λιγο σαν να ειμαστε μαζι σας

vasilakos wrote:Μπραβο παιδια,παντα τετοια..αν και μια ζηλεια μας πιανει παντα οταν βλεπουμε τις βολτες αλλων...ισως βεβαια ναναι κινητρο και για μας για καλη παρεα και πολλα χλμ.
Οπως και να χει ομως νασται καλα και ευχαριστουμε για το κοπο που κανατε γιατι ετσι μεσα απ τις φωτο και τις περιγραφες σας νοιωθουμε λιγο σαν να ειμαστε μαζι σας

Έλα μη ζηλεύεις, έχουμε και για σένα βόλτα την Κυριακή...!!