Όρος Χτενιάς και διαδρομές στον Πάρνωνα, 01-02.10.2011

Η πρόταση για μια χωμάτινη διήμερη βόλτα...συγχωνεύθηκε εν μέρει με την πρόταση για ασφάλτινη μονοήμερη βόλτα στον Πάρνωνα και έτσι ξεκίνησαν όλα.

Η παρέα μαζεύτηκε στις 9 στα διόδια Ελευσίνας.







Ακολουθήσαμε την παλιά εθνική οδό για Κόρινθο και συνεχίσαμε στην παλιά εθνική οδό για Άργος μέχρι το Χιλιομόδι, όπου και στρίψαμε προς Αγιονόρι με το όμορφο κάστρο του.





Περισσότερα για το κάστρο θα βρείτε εδώ.





Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Άργος περνώντας διαδοχικά από τα χωριά Λίμνες, Πρόσυμνα, Χώνικας, Ανυφι και Ήρα. Μετά την Πρόσυμνα υπάρχει αυτό το γεφύρι πάνω από το οποίο περνούσε ο παλιός δρόμος.



Μετά το Άργος πήγαμε προς Μύλους αλλά στρίψαμε προς Κεφαλάρι και Ελληνικό. Στο Κεφαλάρι με τα άφθονα νερά κάτσαμε για καφεδάκι. Στις πηγές δίπλα στο καφενείο παραμόνευε για φαγητό αυτή η πανέμορφη Αλκυόνα. Γεννάει τα αυγά της σε υπόγεια στοά που φτάνει ακόμα και το 1m βάθος. Επειδή τα γεννά μέσα στο καταχείμωνο του Ιανουαρίου και λες και η φύση το έχει κάνει επίτηδες εκείνες το διάστημα να υπάρχει μια μικρή καλοκαιρία, το διάστημα αυτό ονομάζεται Αλκυονίδες μέρες. Περισσότερα εδώ.





Δίπλα στις πηγές υπάρχει εντυπωσιακό σπήλαιο με πλούσια ιστορία.



Οι πηγές στο Κεφαλάρι.



Στα 3 χιλιόμετρα από το Κεφαλάρι είναι το χωριό Ελληνικό με τη διάσημη Πυραμίδα. Οι ερευνητές δεν συμφωνούν για ποια ήταν η χρήση αυτόυ του οικοδομήματος. Στο site ΟΔΥΣΣΕΑΣ του Υπουργείου Πολιτισμού αναφέρεται ότι:

Στο νοτιοδυτικό άκρο της αργολικής πεδιάδας κοντά στις πηγές του Ερασίνου ποταμού (σημερινό Κεφαλάρι) και πάνω σε κύρια οδική αρτηρία που κατά την αρχαιότητα οδηγούσε από το 'Αργος προς την Τεγέα και την υπόλοιπη Αρκαδία, βρίσκεται ένα μεμονωμένο μνημείο, ένα μικρό οχυρό, γνωστό σήμερα με την ονομασία ''Πυραμίδα'' του Ελληνικού. Σύμφωνα με τις ανασκαφικές μαρτυρίες και τα χαρακτηριστικά στοιχεία της δομής του χρονολογείται στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα και όχι στην προϊστορική περίοδο, όπως πρόσφατα θέλησαν να αποδείξουν ορισμένοι ερευνητές. Στα ύστερα χρόνια της αρχαιότητας θεωρούσαν την πυραμίδα ως ταφικό μνημείο ''Πολυάνδριον'', ενώ σήμερα είναι βέβαιο ότι είναι οχυρό του τύπου των μικρών φρουρίων που έλεγχαν τους οδικούς άξονες και που είναι γνωστός και από άλλες περιοχές της Αργολίδας και Κυνουρίας.

Έχει σχήμα πύργου με επικλινείς τις εξωτερικές πλευρές του οι οποίες περιβάλλουν ένα ορθογώνιο οικοδόμημα συνολικών εσωτερικών διαστάσεων 7,03 x 9,07 μ. Οι εξωτερικοί αυτοί τοίχοι, ανερχόμενοι με κλίση πλευράς 60 μοιρών, σε ύψος 3,50 μ. μετατρέπονται σε κατακόρυφους για να στηρίξουν τους ορόφους της ανωδομής. Η κύρια είσοδος του μνημείου βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του μνημείου, δηλαδή στην πλευρά που κοιτάζει προς την θάλασσα του Αργολικού κόλπου. Απ' αυτήν εσωτερικά ξεκινά ένας στενόμακρος διάδρομος που οδηγεί σε μικρότερη πυλίδα, ανοιγμένη στο νότιο τοίχο του κυρίως χώρου, ενός τετράγωνου δωματίου πλευράς 7 μ περίπου.

Το επιβλητικό αυτό μνημείο είναι όλο δομημένο από σκληρό γκρίζο ασβεστόλιθο της περιοχής σε τραπεζιόσχημο και πολυγωνικό εν μέρει σύστημα από μεγάλους λιθόπλινθους.

Ανασκαφικές έρευνες στο μνημείο, του οποίου η λιθοδομή παρέμεινε ακλόνητη επί 2400 χρόνια έγιναν από τον Th. Wiegand το 1901, κυρίως όμως από τον L.Lord το 1938, οι οποίοι δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους σε σχετικές μονογραφίες.

Στο Ελληνικό ο Οβελίξ και εγώ αποχαιρετούμε την παρέα, υποσχόμενοι ότι θα συναντηθούμε αργότερα στην Καστάνιτσα, και αναχωρούμε προς Ζόγκα με στόχο να πάρουμε ένα χωματόδρομο αμέσως μετά τη Ζόγκα και να βγούμε Αχλαδόκαμπο. Όμως, αφού κατάφερα να χάσω τη διασταύρωση βρεθήκαμε να κινούμαστε βορειοδυτικά ακολουθώντας τις υπώρειες του όρους Χτενιάς (1632m). Σίγουρα όλοι έχετε πάει μια φορά στην Τρίπολη από τη νέα εθνική οδό. Μόλις περάσετε το τούνελ του Αρτεμισίου κινείστε σε μια μεγάλη ευθεία έχοντας αριστερά σας ένα αρκετά γυμνό βουνό. Εϊναι ο Χτενιάς και εμείς κινούμασταν στην πίσω μεριά του με κατεύθυνση (ας πούμε) προς Αθήνα. Ο χωματόδρομος περνάει από μερικά ξεχασμένα χωριά. Την Κρύα Βρύση, το Κρυονέρι και το Τουρνίκι. Έρημα σπίτια και κάποιοι κτηνοτρόφοι είναι ότι είδαμε. Είναι απίστευτο ότι απέχουμε μόλις 150 χιλιόμετρα από την Αθήνα και ούτε 30 από το Άργος.

Καμαροσκέπαστο κατώι. Ό,τι απέμεινε από σπίτι στο Τουρνίκι.



Η "πλατεία" στο Τουρνίκι. Κι όμως μου άρεσε.



Ο δρόμος συναντά μια διασταύρωση δεξιά που πάει προς Άργος αλλά εμείς συνεχίζουμε ευθεία ανεβαίνοντας όλο και ψηλότερα. Η συννεφιά κάνει το βουνό να μοιάζει ακόμα πιο απονωμένο.





Καβατζάρουμε το βουνό και λίγο μετά συναντούμε νέα διασταύρωση. Δεξιά πάει στην Καρυά, όμορφο χωριό του Αρτεμισίου στο οποίο είχαν γίνει τα εξωτερικά γυρίσματα του Καφενείου της Χαράς. Πρέπει να πάμε μια εκδρομή εκεί, όχι για το σήριαλ βέβαια, αλλά γιατί αξίζει. Όμως εμείς πάμε αριστερά κατεβαίνοντας σιγά σιγά προς τη Νεστάνη.

Το βουνό μπροστά είναι το Αρτεμίσιο. Από κάτω περνά το τούνελ της εθνικής. Το Αρτεμίσο χωρίζεται από τον Κτενιά από το διάσελο που βλέπετε.



Οβελίξ και XT 600.



Η εθνική οδός από ψηλά. Κάπου πιο δεξιά είναι το τούνελ.



Ο χωματόδρομος σταματά ξαφνικά και δίνει τη θέση του (ούτε για 1 χιλιόμετρο) σε απίστευτο ασφάλτινο στροφιλίκι το οποίο παρακάτω γίνεται τσιμέντο! Ποιος ξέρει πόσα ευρουλάκια "εξαφανίστηκαν" σε αυτό το μεγαλόπνοο έργο...



Η Νεστάνη από ψηλά. Εϊμαστε ξανά στον πολιτισμό μετά από σχεδόν 25km χώμα.

AAAAAAAA τώρα κατάλαβα γιατί βρέθηκε άλλος να περάσει σουβλάκι τους άλλους στην διαδρομή.

Εσυ την έκανες απο αλλού.

Είπα κι εγω,δεν....τό'χεις πια με το DR???



Kατά τα άλλα,για το ταξιδάκι σου,....ντάξ μωρέ καλό.

Η Νεστάνη εναι -εκτός από...διόδια- ένα συμπαθητικό αμφιθεατρικό χωριό με όμορφα πέτρινα σπίτια. Στο λόφο που βρίσκεται δίπλα της υπάρχουν τα ερείπια της αρχαίας Νεστάνης, την οποία αναφέρει ο Παυσανίας.
Δεν σταματήσαμε αυτή τη φορά αλλά σε κάποιο thread θα ανεβάσω σχετικές εικόνες από άλλη επίσκεψη.
Κατευθυνθήκαμε προς Τρίπολη από δευτερεύοντες δρόμους με στόχο ανεφοδιασμό σε βενζίνη και σε τρόφιμα. Ο Ovelix σε επίδεξη ταυτόχρονου ντριφτ και μπλοκαρίσματος εμπρός τροχού χάρισε πλούσιο θέαμα σε κεντρική πλατεία της πόλης.
Αφού γεμίσαμε τεπόζιτα και κοιλίτσες φύγαμε γρήγορα για τα χωριά του Πάρνωνα. Η διαδρομή: Στενό, Αγιωργίτικα, Παρθένι (ενδιαφέρουσα διαδρομή), Δραγούνι, Μεσοράχη, Καστρί, Άγιος Πέτρος και στη συνέχεια αντί να πάμε προς μονή Μαλεβής (ευθεία) ακολουθήσαμε πινακίδες για καταφύγιο(δεξιά). Μέχρι εδώ όλη η διαδρομή έγινε από άσφαλτο, σε γρήγορους ρυθμούς και χωρίς στάσεις για να προλάβουμε τα παιδιά στην Καστάνιτσα.
Στα 5 περίπου χιλιομετρα φεύγει ανηφορικός χωματόδρομος αριστερά. Πρόκειται για τμήμα της παλαβοδιαδρομής που είχα κάνει πριν καιρό αλλά αυτή τη φορά ο καιρός είναι μαζί μας. Ο δρόμος κινείται στην καρδιά του Πάρνωνα (οι ντόπιοι τον λένε Μαλεβό) και ένα δεξί παρακάδι του οδηγεί στο οροπέδιο του Κάμπου από όπου μπορεί κανείς να ανέβει με τα πόδια στην κορυφή του βουνού, τη Μεγάλη Τούρλα στα 1935m. Εμείς, λόγω χρόνου, συνεχίζουμε ευθεία μέχρι να φτάσουμε πάνω από το χωριό Σίταινα.



Από εκεί η πανέμορφη Καστάνιτσα είναι μια γκαζιά.







Στο χωριό μπορεί κανείς να φτάσει από 3 δρόμους. Από Άγιο Πέτρο, από Σίταινα και από Άγιο Ανδρέα. Η διαρομή από Σίταινα προσφέρει την καλύτερη θέα στο χωριό καθώς τα σπίτια του ξεπροβάλλουν σιγά σιγά καθώς πλησιάζεις σχηματίζοντας με τους όγκους τους ένα νοητό τείχος κάτω από τον κυρίαρχο λόφο. Στην κορυφή του σώζονται ερείπια οχυρωματικού πύργου.

Στην τελευταία επίσκεψη στην Καστάνιτσα είχα υποσχεθεί να μην ξανακάτσω σε συγκεκριμένο κατάστημα. Ευτυχώς, από τότε έχει ανοίξει ένα εξαιρετικά φιλόξενο κατάστημα, το Μπαλκόνι του Φάνη. Η περιποίηση και η καλοσύνη των ανθρώπων εκεί κατάφερε να αντιστρέψει την εικόνα που είχα, όχι για το χωριό, αλλά για το πως αντιλαμβάνονται κάποιοι τα τουριστικά επαγγέλματα.

Ο Φώτης με πλήρη εξάρτηση ταβλιού ετοιμάζεται να θριαμβεύσει.



Λίγο πριν πέσει ο Ήλιος έρχονται τα παιδιά και τα λέμε για 10 λεπτάκια πριν αναχωρήσουν για Αθήνα.

Το απόγευμα περιλάμβανε τάβλι, πολύ τάβλι. Εννοείται ότι μόλις βράδιασε κρυφτήκαμε εντός του καταστήματος και συνεχίσαμε την πνευματική μας ενασχόληση. Κατά τις 9 και αφού πήραμε κάποιες σχετικές πληροφορίες ξεκινήσαμε για να βρούμε τη μονή Αγίου Νικολάου και Αγίου Παντελεήμονα Κοντολινά και να στήσουμε το κινητό μας ξενοδοχείο.

Στην πραγματικότητα από το μοναστήρι δεν έχουν απομείνει παρά το καθολικό και τα ερείπια μιας στέρνας και κάποιων κτηρίων. Διατηρούνται λίγες τοιχογραφικές παραστάσεις του Κουλιδά (1767). Η ιστορία του μοναστηριού καταγράφεται μεταξύ 1628 και 1834 οπότε και διαλύεται μετά το γνωστό διάταγμα του Όθωνα, σύμφωνα με το οποίο όσα μοναστήρια είχαν κάτω από 6 μοναχούς διαλυόντουσαν και η περιουσία τους πήγαινε στο κράτος.

Η μονή βρίσκεται κρυμμένη μέσα σε ένα δάσος από καστανιές και έλατα, μακρυά από οποιαδήποτε ανρθώπινη δραστηριότητα, εκτός από κάποια μακρινή στάνη. Για να πάμε εκεί φύγαμε από Καστάνιτσα προς Τζίτζινα και Άγιο Πέτρο και στα 5 περίπου χιλιόμετρα στρίψαμε αριστερά σε χωματόδρομο. Σε ελάχιστα μέτρα συναντήσαμε πενταπλή(!) διασταύρωση από την οποία ακολουθήσαμε τον δεύτερο δρόμο αριστερά. Σε ένα ακόμα σημείο λίγο παρακάτω πήραμε τον ελαφρώς κατηφορικό αριστερό δρόμο και αφού περάσαμε ένα μικρό ρέμα καταλήξαμε δίπλα στη μονή.

Δύσκολα μπορώ να περιγράψω πόσο ωραία ένιωσα. Ησυχία, έναστρος ουρανός, πηγή με δροσερό νερό, καλή παρέα και ένας ναός γεμάτος αγιογραφίες. Όλα τέλεια;

Όχι ακριβώς... Γίνομαι κουραστικός, το ξέρω, αλλά πείτε μου ποιος μπορεί να είναι τόσο @#@#@# που να καταστρέφει έτσι αγιογραφίες αιώνων; Και δεν είναι ένας, είναι αμέτρητοι. Παντού, όπου φτάνει ανθρώπινο χέρι υπάρχουν χαραγμένα ονόματα και εξυπνάδες. Δεν είναι θέμα πίστης, είναι θέμα πολιτισμού. Γιατί να καταστρέψεις ένα μνημείο μόνο και μόνο για να αφήσεις μια θλιβερή υπόμνηση της ύπαρξής σου;



Έπρεπε να με ακούτε πως έβριζα μέσα στο ναό.

Σε μια προσπάθεια να ξεχαστώ, στήσαμε τη σκηνή και την αράξαμε στα πετρόκτιστα πεζούλια που υπάρχουν στον προαύλιο χώρο με λίγο φαγητό και λίγο τσιπουράκι. Να είναι καλά ο Φώτης!

Ο ύπνος ήταν πολύ γλυκός, η θερμοκρασία ιδανική και μόνο μια κουκουβάγια που περιτριγύριζε τη σκηνή με ξυπνούσε που και που.
Το πρωί είχε βρέξει λίγο και το τοπίο ήταν καθαρά φθινοπωρινό. Πήραμε ένα πρόχειρο πρωινό και εξερευνήσαμε λίγο τον χώρο.







Ο ναός ήταν αρχικά αφιερωμένος μόνο στον Άγιο Νικόλαο αλλά πολλές φορές ήταν αδύνατον να έρθει κόσμος στη γιορτή του γιατί στον Πάρνωνα στις 6 Δεκέμβρη είναι πολύ εύκολο να έχεις αποκλειστεί από το χιόνι. Για αυτό το λόγο λίγο μετά το 1821 αφιέρωσαν το ναό και στον Άγιο Παντελεήμονα που γιορτάζει τον Ιούλιο και είναι εύκολο να πάει ο κόσμος.

Πάνω από την είσοδο ο Άγιος Νικόλαος.



Πιο δεξιά και προφανώς αργότερα τοποθετημένος, ο Άγιος Παντελεήμονας.





Εντός του ναού είδαμε και αυτόν τον συμπαθή κύριο. Δεν είχα ξαναδεί σκορπιό από κοντά. Μόνο τον δικό μας Scorpio αλλά εκείνος έχει VTEC.



Στο μεταξύ άρχισα πάλι να βρίζω...



Ο ναός είχε κάποτε θόλο. Δεν ξέρω το γιατί αλλά δεν υπάρχει πλέον και στη θέση του έχει τοποθετηθεί δίρριχτη κεραμιδένια σκεπή.



Κατά τις 12 αναχωρήσαμε, σίγουροι ότι θα ξανάρθουμε σε αυτό το γαλήνιο μέρος. Επόμενος στόχος ο Πραστός.

Φεύγουμε από τη μονή και επιστρέφουμε προς Καστάνιτσα, αλλά στην πρώτη διασταύρωση στρίβουμε αριστερά. Από εδώ ξεκινά μια μαγική διαδρομή 20 περίπου χιλιομέτρων μέχρι το χωριό Πραστός. Ειδικά τα πρώτα 10km είναι εκπληκτικά καθώς πρόκειται για ένα μικρό δρομάκι που κινείται μέσα σε ένα τούνελ από δέντρα.





Πώς να μην είναι μέσα στη χαρά ο Φώτης;



Παρένθεση: Ο τρελοοβελίξ είχε ένα πίσω ελαστικό που κάποτε ήταν δρόμου και τώρα είχε γίνει...πίστας (βλ.σλικ). Δεν μάσησε ποτέ, δεν έκοψε πουθενά, γενικά το παιδί εχει μια κακή σχέση με τα φρένα.





Σιγά σιγά το τοπίο αλλάζει, η βλάστηση χαμηλώνει και διακρίνουμε στο βάθος τον Πραστό.





Ο Πραστός στα χρόνια της επανάστασης ήταν ένα μεγάλο χωριό με 6-7000 κατοίκους και έδρα επισκοπής. Υπήρχαν, δε, τουλάχιστον 12 ναοί. Το 1826 το κατέκαψε ο Ιμπραήμ και οι επιζώντες έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στο Λεωνίδιο. Ποτέ δεν επανέκαμψε πλήρως αλλά ακόμα και στη δεκαετία του 60 είχε αρκετό κόσμο. Σήμερα δεν θα βρείτε ούτε έναν κάτοικο τον χειμώνα! Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Παρένθεση Νο2: Ο παππούς μου (για την ακρίβεια ο άνθρωπος που γνώρισα σαν παππού μου, μεγάλη ιστορία) είχε έρθει στην Αθήνα από την Πόλη το 1924. Ο παππούς του είχε πάει στην Πόλη από το Λεωνίδιο. Το όνομά τους είναι Καραμάνος. Στον Πραστό έμαθα ότι οι Καραμάνοι πήγαν στο Λεωνίδιο από τον Πραστό και μάλιστα υπάρχει στο χωριό γειτονιά Καραμαναίικα. Χάρηκα με αυτή την απρόσμενη "ανακάλυψη".

Με τον Φώτη απολαύσαμε ένα καφεδάκι στο ταβερνάκι του χωριού και κράτησα το τηλέφωνό τους. Αν κάποια στιγμή θέλουμε μπορούμε να οργανώσουμε μια εκδρομή εκεί και να έχουμε κανονίσει να ανοίξουν μόνο για εμάς.

Στη συνέχεια περπατήσαμε στο χωριό.



Υπάρχουν πολλά όμορφα πυργόσπιτα και αρκετοί παλιοί ναοί, μερικοί σε ερειπιώδη κατάσταση.



Ένας από τους καλοδιατηρημένους ναούς είναι ο Άγιος Δημήτριος (17ος αιώνας).



Άλλος ενδιαφέρον ναός είναι η Παναγιά, χωρίς σκεπή πλέον. Λειτουργεί μόνο στις 15 Αυγούστου.





Όλα τα παραπάνω μας τα είπαν δύο εξαιρετικοί άνθρωποι με πολλή όρεξη για κουβέντα και καλοσυνάτα χαμόγελα.

Τυπικό σπίτι του Πραστού. Τα περισσότερα σπίτια σήμερα έχουν κεραμίδια, αλλά το αυθεντικό είναι σκεπή από πέτρα.



Ώρα για Λεωνίδιο από χώμα. Πρώτα όμως θα επισκεφτούμε ακόμα ένα ερειπωμένο μοναστήρι, αυτό του Άγιου Ιωάννη του Πρόδρομου (ή εγκλειστούρι, επειδή είναι έγκλειστος σε βράχο) αρκετά κοντά στον Πραστό. Για να φτάσουμε εκεί ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο για λιγότερο από 2 χιλιόμετρα. Πολύ λίγα πράγματα βρήκα για αυτό το μοναστήρι. Τα κτίσματα είναι εξωτερικά επιδιορθωμένα και η όλη κατασκευή είναι φρουριακή. Ο ναός διατηρεί τοιχογραφίες καλής τεχνικής που ακολουθεί την Κρητική Τεχνοτροπία, αρχές του ΙΗ΄ αιώνα. Οι ιστορικές μνείες χάνονται στο παρελθόν γραπτές από το 1700 και αργότερα ακολουθεί η ακμή και η παρακμή- διάλυση του 1834.









Παρακείμενα κελιά.

Το τελευταίο χωμάτινο τμήμα της εξόρμησής μας είναι το Πραστός-Βασκίνα. Παράξενη διαδρομή. 16 χιλιόμετρα μέσα σε χαμηλή θαμνώδη βλάστηση με ελάχιστα σημάδια ανθρώπινης παρουσίας. Μία στάνη εδώ, ένα έρημο σπιτάκι 4 χιλιόμετρα μετά, ένα ταπεινό εκκλησάκι παρακάτω. Στο μεταξύ έχει μεγάλα κομμάτια φλαταδούρας και ο τρελοοβελίξ του δίνει και καταλαβαίνει. Μετά από ώρα συναντούμε έναν υποτυπώδη οικισμό, το Στενό.

Εκεί υπάρχει αυτή η ασυνήθιστη πινακίδα. Με βρίσκει σύμφωνο ο ρομαντικός.





Βγαίνουμε από το δρόμο μας για να πάμε στην Παλαιοχώρα. Πρόκειται για ένα μεγάλο ξερό οροπέδιο, που κάποτε ήταν ο σιτοβολώνας των παραλιακών χωριών και τώρα έχει μόνο κάποιες στάνες, λίγα παλιά σπίτια και μια εκκλησία. Το τοπίο μου θύμιζε έντονα σκηνές από ταινίες ουέστερν. Πολλή ερημιά.

Ο φυσικός wrote:Η Νεστάνη εναι -εκτός από...διόδια- ένα συμπαθητικό αμφιθεατρικό χωριό με όμορφα πέτρινα σπίτια. Στο λόφο που βρίσκεται δίπλα της υπάρχουν τα ερείπια της αρχαίας Νεστάνης, την οποία αναφέρει ο Παυσανίας.

Αν μου επιτρεπεις Φυσικε μας,να συμπληρωσω μια πληροφορια για την Νεστανη,οτι κατα την Τουρκοκρατια λεγοταν Τσιπιανά
και στα απομνημονευματα του Γερου του Μορια αναφερεται συχνα.Οι παλαιες ονομασιες των πολεων που επισκεπτομαστε
βοηθουν στην αναγνωση αναλογων ιστοριων..

Ο φυσικός wrote:
Στην τελευταία επίσκεψη στην Καστάνιτσα είχα υποσχεθεί να μην ξανακάτσω σε συγκεκριμένο κατάστημα.

Μεγα λαθος κυριε Χυμουλη μας.....

Κυριολεκτικα ειχες πει :

Ο φυσικός wrote: Να μου καούν τα πηνία του VFR και να κοπεί το πλαίσιο του DRZ αν ξαναμείνω ποτέ στην Καστάνιτσα και ας είναι ένα από τα 10 ομορφότερα χωριά της Ελλάδας. Θα περνώ, θα απολαμβάνω το τοπίο και γεια σας!

Gabadoo έχεις δίκιο για τα παλιά ονόματα των χωριών, σε ευχαριστώ. Όπου τα ξέρω τα παραθέτω αλλά για τη Νεστάνη το αγνοούσα.

Όσο για την Καστάνιτσα, έκανα αυτό ακριβώς που είπα. Πέρασα, απόλαυσα και ΔΕΝ ξαναέμεινα, δηλαδή δεν κοιμήθηκα εκεί.

Καταπληκτικά!!!!

Άντε και στην επόμενη θα έχω προπονηθεί στο χώμα για να έρθω μαζί σας...

Απάντηση Φυσικού: Φτουυυυυυ, ποιός του είπε να έρθει.

Ο φυσικός wrote:

N.V.8 wrote:

Απάντηση Φυσικού: Φτουυυυυυ, ποιός του είπε να έρθει, και δεν υπάρχει εξουσιοδοτημένο συνεργείο ΚΤΜ στον Πάρνωνα!

Μια φωτογραφία που έπρεπε να είχε μπει νωρίτερα. Η μονή Προδρόμου όπως φαίνεται από μακριά. Ουσιαστικά είναι κτισμένη σε ένα βράχο αφού πρώτα μετατράπηκε σε πλάτωμα.



Το Λεωνίδιο από ψηλά.





Ο Φώτης ετοιμάζεται να χυμήξει στο κατηφορικό στροφιλίκι για Λεωνίδιο.



Εξαιρετικό πυργόσπιτο στο Λεωνίδιο. Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι χρησίμευε η ημικυλινδρική προεξοχή. Για την ακρίβεια έχω δύο ιδέες και δεν ξέρω ποια είναι η σωστή...



Στην έξοδο του Λεωνιδίου (είδοδο αν έρχεστε από Άστρος) υπάρχουν τρεις ανεμόμυλοι σε εντυπωσιακό σημείο.

Ο φυσικός wrote:Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι χρησίμευε η ημικυλινδρική προεξοχή. Για την ακρίβεια έχω δύο ιδέες και δεν ξέρω ποια είναι η σωστή...

Μήπως είχε μέσα κανένα... θερμοσύφωνα;;......
Σόρυ για το σπαμ, cineχύστε παρακάλω.

Σε ευχαριστώ Vvag για την τρίτη ιδέα που μου έδωσες!

Λίγο μετά το Λεωνίδιο τα σύννεφα έχουν πυκνώσει πολύ. Στο βάθος πάνω από τη θάλασσα διακρίνεται ένα βρόχινο τείχος να μας πλησιάζει. Σταματάμε για να αδιαβροχοποιηθούμε όσο γίνεται. Στο μεταξύ τέσσερα ξεκράνωτα παιδιά πάνω σε δύο παπάκια περνούν με κατεύθυνση προς Άστρος και μας χαιρετούν χαρούμενα. Λίγα λεπτά είμαστε έτοιμοι και ήδη η μπόρα έχει ξεσπάσει. Τα παιδιά ξαναπερνούν, μούσκεμα και τρέχοντας προς Λεωνίδιο και πάλι χαρούμενα φωνάζουν "Θα βρέξει!". Όλα είναι θέμα καλής παρέας τελικά.

Η βροχή μας συνοδεύει μέχρι τον Άγιο Ανδρέα. Ο Φώτης με το σλικ ελαστικό του γλυστράει παντού και πάντα, ακόμα και με τρίτη. Εννοείται ότι δεν μένει πίσω. Είναι παράξενο πράγμα η βροχή. Όσα χρόνια και αν περάσουν πάντα στα πρώτα χιλιόμετρα οδηγώ σφιγμένος (λάθος) έτοιμος να πέσω. Μετά από λίγο ο εγκέφαλος (ποιος;) κάνει ένα κλικ και οδηγώ σαν να μην τρέχει και να μη βρέχει τίποτα. Χαλαρά και ωραία. Το μόνο που έχει βελτιωθεί με τα χρόνια είναι ότι το κλικ γίνεται πιο γρήγορα.





Λίγο πριν το Άστρος κάνουμε μια στάση στον υδροβιότοπο Μουστού. Λέγεται έτσι γιατί παλιά εκεί φορτώνανε βαρέλια με μούστο σε πλοιάρια. Ο Μουστός είναι μια οχι πολύ μεγάλη λιμνοθάλασσα, περιτριγυρισμένη από άφθονες καλαμιές και στα νερά του θα βρείτε, ανάλογα με την εποχή, πολλά παρυδάτια πτηνά, όπως φαλαρίδες, κύκνους, ναναβουτηχτάρια, αγριόπαπιες και πολλά άλλα. Επικοινωνεί με ένα κανάλι με τη θάλασσα. Στις όχθες του και σε επιλεγμένα σημεία υπάρχουν παρατηρητήρια πτηνών.

Ο Μουστός



Το Παράλιο Άστρος, όπως φαίνεται από τον Μουστό.



Παρατηρητήριο πτηνών



Ο Οβελίξ επελαύνει προς την παραλία.

Συνεχίζουμε για Άστρος, όπου και στρίβουμε προς Παράλιο Άστρος. Έχω περάσει δεκάδες φορές από εδώ και δεν έχω πάει ποτέ! Η κωμόπολη μοιάζει κομμένη στα δύο. Το τμήμα της γύρω από το κάστρο έχει πολλά όμορφα παλιά πετρόκτιστα. Στο τμήμα της προς την πεδιάδα είναι μια μικρή Αθήνα, με πολλές, καλαίσθητες πάντως, πολυκατοικίες που ανεγέρθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια.

Η παραλία με τα πολλά καταστήματα αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο για μια έστω ολιγόωρη στάση σε μια βόλτα μας. Κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο, γνωστό και ως κάστρο των Ζαφειρόπουλων. Η αρχική οχύρωση έχει γίνει μάλλον επί φραγκοκρατίας αλλά στα χρόνια της επανάστασης το κάστρο κτίστηκε εκ βάθρων με έξοδα των τριών αδελφών Ζαφειρόπουλων και μάλιστα εδώ αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά ο στρατός του Ιμπραήμ. Εντός του κάστρου υπάρχουν και τα ερείπια των τριών σπιτιών που έκτισαν τα αδέλφια. Περισσότερες πληροφορίες εδώ, και εδώ.

















Ένα καφεδάκι στο Ναύπλιο ήταν το μόνο που μεσολάβησε ανάμεσα στο κάστρο και στη βαρετή επιστροφή προς Αθήνα.
Ευχαριστώ πολύ τον Φώτη για την παρέα.
Σύντομα ο Πάρνωνας θα μας ξαναδεί.

Σύντομα ο Πάρνωνας θα μας ξαναδεί.

N.V.8 wrote:Σύντομα ο Πάρνωνας θα μας ξαναδεί.

ΟΚ, το πόσο καλός φωτογράφος είσαι το ξέρουμε, αλλά μπορείς να μου πεις πως σκατά σου κάθονται πάντα αυτά τα φώτα (ήλιος κι από πίσω η μαυρίλα της Μόρντορ ας πούμε);!;! Κωλόφαρδε!!!

Άψογος για ακόμη μια φορά... Ωραία βόλτα, κι ο Φώτης με το XTάκι και τα σλικ δύναμη!!!

Ο φυσικός wrote:
Εξαιρετικό πυργόσπιτο στο Λεωνίδιο. Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι χρησίμευε η ημικυλινδρική προεξοχή. Για την ακρίβεια έχω δύο ιδέες και δεν ξέρω ποια είναι η σωστή...

Εαν αυτη η κυλινδρικη προεξοχη ειναι ακριβως πανω απο την κυρια εισοδο,ειναι σχεδον σιγουρο οτι ειναι καταχυστρα καυτου
λαδιου .....

Για ανεπιθυμητους κλεφτες και επιτιθεμενους εχθρους..


Επειδη δεν φαινεται καλα στην φωτο ,υποθετω οτι το κτιριο που ειναι σε πρωτο πλανο δεν ειναι ενιαιο με το πυργοσπιτο,σωστα???

Ο φυσικός wrote:






Εντός του ναού είδαμε και αυτόν τον συμπαθή κύριο. Δεν είχα ξαναδεί σκορπιό από κοντά. Μόνο τον δικό μας Scorpio αλλά εκείνος έχει VTEC.

Και είναι κόκκινος ο δικός σας scorpios.
Απίθανες φωτογραφίες όπως πάντα.

οτι θελετε να μαθετε για το αρχοντικο του τσικαλιωτη
http://www.leonidion.gr/2010/11/blog-post_19.html
μπραβο παιδια πολυ ωραια εκδρομη, αξιζε παρα πολυ να επισκεφθειται ομως και το οροπεδιο στην μεγαλη τουρλα.επειδη ειμαι απο το λεωνιδιο και γυρναμε πολλες φορες τον παρνωνα μεσα απο μονοπατια ποταμια και ωραια μερη οτι βοηθεια θελετε εδω ειμαστε να σας βοηθησουμε με την παρεα μου.
σαν ιδεα αν θελετε να κανονισετε κατι καλο αξιζει για υπνο το καταφυγιο,το οποιο μπορει να φιλοξενησει μεχρι 40 ατομα ανετα και ο δρομος μεχρι εκει ειναι ασφαλτος.εμεις ειχαμε παει 25-25 σεπτεμβριου και εχουμε επομενη εξορμηση μεσα νοεμβριου οποιος θελει μπορει να ερθει παρεα μας

Η ιδέα για το καταφύγιο παίζει στο μυαλό μου πολύ έντονα εδώ και καιρό. Σκέφτομαι να το προτείνω κατά την άνοιξη γιατί στο άμεσο μέλλον υπάρχουν 2 ακόμα εκδρομές στο φόρουμ. Έχουμε πάει αρκετές φορές με τον ορειβατικό και αποτελεί μια συνολικά εξαιρετική ιδέα.
Πράγματι, το οροπέδιο της μεγάλης Τούρλας αξίζει μια επίσκεψη (και μια διανυκτέρευση!) αλλά υπήρχε πίεση χρόνου (αχ, να μέναμε τόσο κοντά όσο εσύ...)
Το αρχοντικό του Τσικαλιώτη είναι πανέμορφο (σε ευχαριστώ για το site, δεν το ήξερα) αλλά δεν είναι το αρχοντικό που έχω στη φωτογραφία μου. Του Τσικαλιώτη είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο του Λεωνιδίου ενώ αυτό της φωτογραφίας βρίσκεται στα τελευταία σπίτια ψηλά προς τον βράχο, όπως πάει ο δρόμος για Παλαιοχώρα.
Από το site για το αρχοντικό του Τσικαλιώτη φαίνεται ότι τελικά το αντίστοιχο εξόγκωμα στο άλλο αρχοντικό είναι τουαλέτα και όχι καταχύστρα. Πολύ ενδιαφέρον και πρωτοποριακό για την εποχή.

Ο φυσικός wrote:....το οροπέδιο της μεγάλης Τούρλας αξίζει μια επίσκεψη....

postmankav wrote:

Ο φυσικός wrote:....το οροπέδιο της μεγάλης Τούρλας αξίζει μια επίσκεψη....

spam on
Γιατί επειδή είναι τουρλωτό?
spam off

SCORPIOS wrote:

postmankav wrote:

Ο φυσικός wrote:....το οροπέδιο της μεγάλης Τούρλας αξίζει μια επίσκεψη....

spam on
Γιατί επειδή είναι τουρλωτό?
spam off

...καλο με ακουγετε....