Διαδρομές στον Ελικώνα, 26.12.2011

Επιστροφή στο αμάξι (φτου κακά) και συνέχεια του χωματόδρομου. Στόχος το χωριό Ευαγγελίστρια (πρώην Ζαγαράς). Ο δρόμος ανηφορίζει στα ανατολικά του βουνού Ζαγαράς (παρακλάδι του Ελικώνα) και σιγά σιγά το χιόνι κάνει έντονη την παρουσία του.



Το χωριό, στο οποίο δεν είχα ξαναπάει, είναι περιποιημένο και συμπαθέστατο. Είδαμε τουλάχιστον τρία κέντρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων (βλ.ταβέρνες), όλες γεμάτες. Στο χωριό οι φυσιολογικοί άνθρωποι πάνε από τον ασφαλτόδρομο από τον Αλίαρτο. Υπάρχει και ωραίος ξενώνας.





Από την Ευαγγελίστρια φεύγουμε άνευ στάσης (ο χρόνος πιέζει είπαμε) και κατευθυνόμαστε μέσω χωματόδρομου 15χλμ προς Αγία Άννα. Ο δρόμος είναι εύκολος και περνάει από δάση και καλλιεργημένα ή άγονα οροπέδια. Σε κάποιο από αυτά έχουν ξεφυτρώσει βιλάρες τύπου Αράχωβας. Μάλιστα...

Η θέα είναι υπέροχη με τα βαριά σύννεφα να δημιουργούν δυνατές εικόνες.



Την Αγία Άννα την ξέρετε πολλοί λόγω Αρβανίτσας. Και την Αρβανίτσα την ξέρετε βέβαια. Μέσα στο χιόνι όλη η περιοχή.



Ακριβώς μετά τη γνωστή Αρβανιτσο-ταβέρνα φεύγει χωματόδρομος που ανηφορίζει στο κύριο σώμα του βουνού Ελικώνα. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να σε βγάλει στη νότια πλευρά του βουνού, χωρίς να χρειαστεί να κάνεις το γύρο του.



Το χιόνι πια είναι πολύ και σε κάποια σημεία παγωμένο, δεν νομίζω ότι θα την πάλευα με το DRZ (αν και θα ήθελα να δοκιμάσω... ) ενώ ψηλότερα μπαίνουμε στα σύννεφα και η ορατότητα μειώνεται.







Στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 1100 μέτρα και στη θέση Σταυρός βλέπουμε κάτι που μοιάζει σαν βάση ανεμογεννήτριας αλλά η "ομίχλη" δεν μας αφήνει να δούμε που τελειώνει. Κάποια στιγμή η εικόνα καθαρίζει λίγο και βλέπουμε τη μία από τις πτέρυγες της έλικας να περνάει από το κατώτερο σημείο της τροχιάς της!



Ο αέρας και το χιόνι έχουν φτιάξει όμορφα γλυπτά.

Μόλις κατεβήκαμε λίγο προς τη νότια πλευρά του Ελικώνα βρεθήκαμε σε έναν άλλον κόσμο. Τα σύννεφα έμειναν ψηλά, απολαύσαμε λιακάδα και θέα στον Κορινθιακό κόλπο. Βέβαια παρέμειναν οι λάσπες στα τζάμια.



Επόμενος -και τελευταίος στόχος- το μοναστήρι του Όσιου Σεραφείμ. Δεν ξέραμε κάτι για αυτό αλλά η θέση του στο χάρτη (απομονωμένο και έρημο στα ριζά του βουνού) μας τράβηξε την προσοχή. Όχι άδικα...





Το μοναστήρι κτίστηκε από τον Όσιο Σεραφείμ τέλος του 16ου - αρχές 17ου αιώνα μ.χ.

Το καθολικό της Μονής είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.



Στον πρόναο του καθολικού βρίσκεται ο τάφος του Αγίου. Η μονή είναι σταυροπηγιακή, όπως φαίνεται από συνοδικό γράμμα του Πατριάρχου Κυρίλλου Α5 του Λουκάρεως (1638). Κατά την επανάσταση του 1821, εδώ έβρισκε συχνά κατάλυμα ο Γεώργιος Καραϊσκάκης με τα παλικάρια του.

Οι κανόνες είναι απλοί. Ο πρώτος είναι λογικός, ο δεύτερος ενδιαφέρων και ο τρίτος άδικος.



Μερικοί ακόμα...



Μπήκαμε στο μοναστήρι και βρεθήκαμε κατευθείαν στους χώρους που διαβιώνουν οι μοναχοί. Ομολογώ ότι με συγκίνησε η απλότητα και η οργάνωση τους. Έχω βρεθεί σε αρκετά μοναστήρια και το συγκεκριμένο είναι από τα λίγα που αποπνέει ότι θα έπρεπε να αποπνέει. Ένας ευγενέστατος μοναχός ανέλαβε να μας ξεναγήσει.



Το μοναστήρι ανακαινίσθηκε πρόσφατα. Είχε καεί, όπως μας είπε, το 1943 από τους κατακτητές.



Δράκοι και λέοντες κοσμούν το τέμπλο του ναού.





Ο θόλος στηρίζεται σε 4 πανέμορφους κίονες.



Αποχαιρετήσαμε τον μοναχό και αρχίσαμε την επιστροφή στο μεγάλο χωριό μας.

Η μονή και το υδραγωγείο του πάλαι ποτέ νερόμυλού της.

Ο τρόπος με τον οποίον φτάσαμε στον Όσιο Σεραφείμ είναι ο ομορφότερος αλλά και πιο δύσκολος. Άλλη επιλογή είναι να φτάσει κανείς μέσω Άσπρων Σπιτιών και εργοστασίου Αλουμινίου Ελλάδος, το οποίο αφενός είναι μεγάλη χωμάτινη απόσταση αφετέρου βολεύει τους...Πατρινούς. Η καλύτερη για εμάς ήταν να ακολουθήσουμε έναν απίστευτα φαρδύ αλλά και πετροφυτεμένο χωματόδρομο μέχρι το χωριό Πρόδρομος (ή Χώστια) και από εκεί όλο άσφαλτο μέχρι Θήβα και Αθήνα.

Όταν κοπανιέσαι στο πίσω κάθισμα κάπως πρέπει να περάσεις την ώρα σου...



Ο Vvag είναι κάπου κοντά, το αισθάνομαι...



Τελευταία όμορφη και αναπάντεχη εικόνα ο αναπαλαιωμένος (ή ανακαινισμένος;) νερόμυλος και το υδραγωγείο του που βρίσκονται στην έξοδο του Πρόδρομου.









Ο Ελικώνας και η ευρύτερη περιοχή του κρύβουν πολλές ομορφιές και σε συνάρτηση με την εγγύτητα στην Αθήνα και την έλλειψη "ανάπτυξης" νομίζω ότι θα είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς για μονοήμερες και διήμερες εξορμήσεις στο άμεσο μέλλον.

Θα επανέλθω με σχετικό σχέδιο.

Μπράβο Τάκη!
Δεν ξέρεις πόσο ζήλεψα που δεν ήρθα...
Αν και όλα αυτά τα μέρη είναι δίπλα μου έχω δει μερικά μόνο!
Στις μελλοντικές εξορμήσεις ρίξε σήμα...

Ωραίες εικόνες για άλλη μια φορά (ειδικά ο μοναχός δεν παίζεται)!!
Ωραία και κοντινή βολτούλα.

Ωραία πράγματα Τάκη!

Θυμήθηκα ότι ένας φίλος μου έχει ένα πράσινο Jimny ...... για να δω και εγώ αυτά τα τοπία...

Τάκη ταξιδιωτικό να ναι κι ότι να να ναι.
Εννοείται ότι δεν πειράζει που είναι με τζιπ εξάλου οι μισοί εδώ μέσα τζίπ έχουμε..
Άλλο ένα μέρος που έχει μπει στην λίστα με "πρέπει να δούμε".

Εύγε, μπράβο!

Το κομμάτι Ευαγγελίστρια - Αγία Άννα - Αρβανίτσα - Μονή Οσίου Σεραφείμ - Πρόδρομος