MotoAνάμνηση Εξωτερικού χωρίs μελαγχολία Νο.4 - Sicilia 2006

motoΑΝΑΜΝΗΣΗ 4


SICILIA 2006-1

Σειρα εχουμε με την Σικελια



-μου βγηκε ευκολοτερα από Ιρλανδια που εχει 250 περιπου φωτο- και τα σεμηναρια του β/κ πανε καλα.Μιλωντας με φιλους από το vfrclub Italy,επεσε στα χερια μου αυτό




και χωρις πολύ σκεψη, βγηκε βολτα και για φετος . Απογευματακι αναχωρηση από Θεσσαλονικη για Ηγουμενιτσα .Το καραβι φευγει μεσανυχτα,εμειs εφοδιασμενοι με gin,ξηρα καρπα και ετοιμοι για ολονυκτια μπιριμπα.
Διαθεση πολύ καλη και στοχοs camping στο NICILOSI,στους προποδες της ΕΤΝΑ,στην καρδια της συγκεντρωσης . Μετα βλεπουμε. Εκει θα βρεθουμε με αλλα τρεια moto φιλων από Θεσσαλονικη,που εχουν φυγει δυο μερες νωριτερα.
Για Ηγουμενιτσα από τον παλαιο-η Εγνατια ακομα υπο κατασκευη-αλλα ουτως η αλλως από εκει θα πηγαιναμε,παρα την αρκετη ζεστη όμως φαγαμε ένα δυνατο μπουρινι στην καταρα. Στη διασταυρωση της Παραμυθιας διαλειμα για καφε και για να μπουν τα αδιαβροχα μεσα-που είναι βασικος εξοπλισμος ακομη και με 40 βαθμους γιατι δεν ξερεις που θα την φας .
Το ταξειδι δροσερο στο καταστρωμα,χαρηκαμε μια γλυκια ανατολη




και κραταμε τη νυστα μας για αυριο. Νωρις στο BARI και δρομο για ΤΑRΑΝΤΟ.Χωρις κατι το ιδιαιτερο,επαρχιακος και η διαφορα από την βορεια ΙΤΑΛΙΑ πολύ μεγαλη,τουλαχιστον στο θεμα της καθαριοτητας που για μας είναι από τους σημαντικοτερους δεικτες πολιτισμου.

SICILIA 2006-2


Bολτα μεσα από TARANTO για ένα περασμα από την PONTE GIREVOLE, κινητη γεφυρα,που εννωνει τα δυο ακρα της πολης στο κλειστο λιμανι.






Η διαδρομη συνεχιζει πλαι στη θαλλασα ,συμπαθητικη δροσουλα,αρκετη κινηση,αμμουδιτσες που θυμιζουν ΕΛΛΑΔΑ μεχρι SIBARI,παραθαλασσιο θερετρο με ψιλοκιτς εξοχικα.Δεξια εξοδος προς autostrada A3 ,25 km περιπου αλλα με πολύ δυνατο αερα.
Α3 με κατευθυνση REGGIO DI CALABRIA,γρηγορη και ψιλη διαδρομη και μετα COSENZΑ, καλη θεα προς τα νησια EOLIE,LIPARI και STROBOLI-στα υποψιν για αργοτερα.
Πριν την πασιγνωστη SCILLA,η autostrada να κατηφοριζει του κερατα , δεξια το χαος και αισθηση πτησης .
Δυσκολα να πας γρηγορα,χαζευοντας τη θεα συγχρονως.
Σε καποιο σχετικο κοψιμο ταχυτητας –περιπου 130-ταπεξα,νοιοθωντας τουριστικο λεοφωρειο να θελει να με προσπερασει,όπως και εκανε με πανω από 140.
Ο μαλακας πρεπει να τοσκισε στην κατηφορα χωρις μυαλο και μεχρι τη VILLA SAN GIOVANI,το λιμανι για MESSINA,πηγαιναμε μαζι,μεχρι που νομιζα ότι εμεινε από φρενα.








VILLA SAN GIOVANI,πολύ κινηση στα ferry-μεχρι και τρενα φορτωναν-χωρις χασομερη όμως λογω πολλων δρομολογιων και ΜΕSSINA,oπου γινοταν πανικος από κοσμο ,ισως λογω εποχης,πολλα μηχανακια και δρομο για CATANIA

Που θα πάει δεν θα κερδίσω το τζόκερ?

SICILIA 2006-3

Σε μια προσπαθεια για κινηση παραλιακα προς ΑCIREALE,τα παρατησα λογω κινησης και ζεστης ,κοντα 38 βαθμους ,εξοδο για autostrada ,μια διαδρομη σαν τραινακι του τρομου στο χαλαρο όμως ,με τουνελ και γεφυρες,τσιμπημενα km και ιταλους να τρεχουν πολύ.
Εξοδος ΑCIREALE και κατευθηνση camping ETNA,στο χωριο NICOLOSI,στους προποδες του ηφαιστιου.Ηδη πολυς κοσμος,ευτυχως παρα πολλα δενδρα και σκια γιατι το θερμομετρο φλερταριζε τους 40.











Κλασσικες αγκαλιες στην πανταξια συνοδηγο μου-και διπλωματικα για αποφυγη μελλοντικης γκρινιας,οσοι παντρεμενοι με κατανοουν.Παγωμενη μπυρα στηνοντας το σκηνακι και τελικα σε αρκετα λιγοτερο από 24 h Θεσσαλονικη-Ετνα.Μεχρι που παιζει ο γυρος της ΕΤΝΑ για τριτετραημερο.






Βολτα στο χωριο για-τι άλλο –πιτσα και μπυρες ,χαζι στα μηχανακια που μαζευονταν και buonanote!
Nωρις εγερτηριο,διπλανο χωριο BELPASSO,oπου και το σημειο συγκεντρωσης,καφεδακια και πολλα μηχανακια,με αρκετα vfr,που είναι πολύ δημοφιλη στην ΙΤΑΛΙΑ.








Αυτό αφιερωμενο στο SCORPIO –είναι φιλου από vfrclub ITALY


.

Uploaded with ImageShack.us[/URL
Αυτό αφιερωμενο στο SCORPIO –είναι φιλου από vfrclub ITALY[URL=https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/10/img0087001.jpg/]


Mετα την συγκεντρωση,πορεια με συνοδεια αστυνομιας-δεν καταλαβα και δεν δεχτηκα ποτε το να εχει η αστυνομια της ΙΤΑΛΙΑΣ ΒΜW και όχι MOTTO GUZZI,που όχι μονο είναι ιταλικα,αλλα είναι και καλυτερες μοτοσυκλετες - μεχρι GRAMMICHELLE,το χωριο με την εξαγωνη πλατεια και ολη τη σχεδιαση του γυρω απαυτη.




























Δημαρχος καλωσορησμα,δωρακια,φωτο,άλλο vtec και δρομο παλι σε πορεια μεσα από χωρια για CALTAGIRONE,που είναι διασημη για τα κεραμικα της ,το σχετικο μουσειο και την πλατεια με τα κεραμικα σκαλωπατια.

https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/16/img02322001.jpg/https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/38/img02423001.jpg/https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/337/img02524001.jpg/https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/841/img02625001.jpg/https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/850/p1010469d.jpg/https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/140/p1010497n.jpg/https://2img.net/r/ihimg/photo/my-images/803/caltagironetiles.jpg/

Επιστροφη στο camping για δροσια-στο δρομο καποια στιγμη ειδα 42 βαθμους ,ηρθαν οι υπολοιποι της παρεας που καναν έναν γυρο στα ελληνοφονα της κατω ΙΤΑΛΙΑΣ,πιτσες και μπυρες στο μαγαζι του camping και ξανα buonanote!

oσονοuπω wrote:SICILIA 2006-3


Αυτό αφιερωμενο στο SCORPIO –είναι φιλου από vfrclub ITALY

[/URL]

ΟΟΟ ευχαριστώ.Αχ αυτό το κοκκινάκι πως γράφει στις φωτό.

SICILIA 2006-5/1

Συνεχεια διαδρομης, καθοδος από πισω πλευρα ΕΤΝΑ,προς ZAFFERENA



και προορισμος φαραγγι ποταμου ALCANTARA για να βρεξουμε λιγο τα ποδια μας .Πρεπει λιγο τα link να δω.Αρκετος κοσμος να πλατσουριζει και λογο βροχης ψηλα στις πηγες ,υπηρχε προειδοποιηση για μη εισοδο.








Επομενη σταση για καφε,ΤAORMINA-ΤΑΥΡΟΜΕΝΙΟΝ,δημοφιλης τουριστικος προορισμος και GIARDINI NAXOS,από τις πρωτες ελληνικες αποικιες στη ΣΙΚΕΛΙΑ.
Γρηγορο περασμα από την CATANIA-η δευτερη μεγαλυτερη πολη της ΣΙΚΕΛΙΑΣ και 10η στην ΙΤΑΛΙΑ, γνωστη σαν ΕUROPEAN SILICON VALLEY,oτι και αν σημαινει αυτο,θα νυχτωθουμε και τι να πρωτοδεις .Τελικα,μεγαλο νησι η ΣΙΚΕΛΙΑ και με πολλα αξιοθεατα.














Παλι πιτσες και μπυρες .Ελπιζω να μη φυτρωσει μεσα μας pizzeria.

SICILIA 2006-6

Φευγουμε από ΝICOLOSI για ΕΝΝΑ,στο κεντρο του νησιου με έναν αερα τρομερο.Μια σταση στο χωριο CENTURIPE,που το σχημα του από ψηλα βεβαια μονο,μοιαζει με ανθρωπο ξαπλωμενο.




Η ΕΝΝΑ,η belvedere(καλη θεα),η υψηλοτερη επαρχιακη πρωτευουσα της ΙΤΑΛΙΑΣ,στα 930 m.Eνα από τα αξιολογα φυσικα οχυρα του κοσμου,λογω θεσης .Σταση για καφε και λιγο περπατημα.






















HIMERA,στις εκβολες του ομονημου ποταμου,σημαντικη αρχαια ελληνικη αποικια και CEFALU-KEΦΑΛΟΙΔΙΟΝ,μαλλον ετσι λογω σχηματος του βραχου οπου το καστρο.Τουριστικο θερετρο,με παρα πολλους επισκεπτες κάθε καλοκαιρι.
















Προσπερναμε το PALERMO,μια πολη με περισσοτερο από 2700 χρονια ιστορια,αλλα και παρα πολλα σκουπιδια.Αυριο βολτα εδώ.
ISOLA DELLE FEMINE(νησι της γυναικας),παραθαλασσια περιοχη που ονομαζετε ετσι από ένα νησακι απεναντι της .Ηταν η γυναικεια φυλακη τον 16ο η επειδη λογω επιδημιας τον 19ο αιωνα μετεφεραν εκει τα γυναικοπεδα.
Camping,ντουζακι και βολτα στο χωριο και την παραλια, οπου ειχε κατι σαν πανηγυρι(δοκιμαζαμε και γυαλια)αλλα με έναν ουρανο να μαυριζει ασχημα.





















Τελικα το φαγαμε το μπουρινι,στρημωγμενοι σενα café,μεχρι την ωρα της μακαροναδας

Μεχρι να μαθουμε τι εγινε στην Ευβοια,αs παμε σε κατι ποιο κοινοτυπο.

SICILIA 2006-7


Βολτα στο PALERMO,ελληνιστη Πανορμοs,πολη με περισσοτερα από 2700 χρονια ιστορια,με ιδρυτες τους Φοινικες και αρκετη κινηση.





Capuccina και χαζι,φωτο και δρομο για Κορλεονια-CORLEONE,αγονη γραμμη,γνωστη σαν την γενετειρα αρκετων αρχηγων της ΜAFIA,αρχημαφιοζους δηλαδη.Τιποτε το ιδιαιτερο σαν χωριο,απλα χτυπησαμε τοπικη pizza με ξεχωριστη πικαντικη γευση

.

Ξεραιλα,ζεστη και δρομο για ΑLCAMO –περιοχη με εντονο μουσουλμανικο στοιχειο,λογω ιδρυσης από αυτους .



ΤRAPANI

,

μυστηρια στημενο λιμανι,αποπου φευγουν καραβια για ΤΥΝΗΣΙΑ-άλλο εκδρομικο αυτό.ERICE,



στην κορυφη του βουνου πανω από ΤRAPANI,μεσαιωνικη καστροπολιτεια στα 750 m , με ωραια θεα και πολύ κοσμο .Περπατημα αρκετο

,

capuccina και παραλιακα από CASTELMARE DEL GOLFO

,

επιστροφη στο χωριο μας για ριζωτο με θαλασσινα



Το κερατο μου νε,γιατι βγαινουν μικρεs .
Mεχρι και ταμα στην ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ εκανα!
vevagoterata τι να σαs ταξω εσαs,τουs δασκαλουs μου νε

Eπειδη λογω καιρου μεπιασε το μελαγχολικορομαντικο, λεω να πιασω να τελειωσω αυτο,γιατι ουτε αυριο λογω βροχηs,προβλεπετε τραβηγμα.Δεν ξερω αν χρειαστω βοηθεια γιατι μαλλον το imageshack γεμισε Ιδωμεν

H συνεχεια ελεγε LICATA
Licata βρίσκεται 47 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Αγκριτζέντο στην ακτή. Εδώ ζουν 38 948 κατοίκους (31 Δεκεμβρίου 2011), οι οποίοι εργάζονται κυρίως στη γεωργία και στη βιομηχανία. Επιπλέον, υπάρχουν θέσεις εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών και του τουρισμού.
Licata βρίσκεται κοντά στο σιδηροδρομικό κομμάτια Bicocca Licata και Συρακούσες-Licata . Από το λιμάνι της Licata, ένα σημαντικό λιμάνι εξαγωγής της Σικελίας, υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση με Βαλέτα στη Μάλτα .
Οι γειτονικούς δήμους είναι Butera ( CL ), Camastra , Campobello di Licata , Naro , Palma di Montechiaro και Ravanusa .
Ο δήμος ήταν ήδη στην παλαιολιθική διευθετηθεί. 280 π.Χ. εγκαταστάθηκαν Phintias των Akragas εδώ οι κάτοικοι της τότε κατεστραμμένης πόλης Γέλα και ίδρυσαν την πόλη του "Phintiades".
Σύμφωνα με τους Ρωμαίους, Licata ένα λιμάνι χτίστηκε, η οποία κατέστησε την πόλη ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο και κόμβο για το σιτάρι. Η πόλη λεηλατήθηκε το 1553 από τους Τούρκους. Έχει ανακτηθεί και επεκτάθηκε στα βορειοδυτικά.
Παρά το γεγονός ότι Licata τώρα κυρίως βιομηχανικά - και εμπορική πόλη, η πόλη προσφέρει πολλά αξιοθέατα.
Angelus η Carmelite
 Η Εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου και το μοναστήρι Φραγκισκανών ήταν το 16ο Χτισμένο αιώνα.
 Το San Domenico εκκλησία χρονολογείται από τον 17ο Αιώνα. Μέσα είναι μια ζωγραφική από τον Filippo Paladini.
 Η Εκκλησία του Carmine με το μοναστήρι Carmelite που χρονολογείται από τον 18ο Αιώνα και χτίστηκε σε σχέδια του Giovanni Biagio Amico. Περιέχει τα λείψανα του Αγίου Angelus .
 Το Παλάτι της πόλης, στην Art Nouveau στυλ βρίσκεται στην Piazza Progresso και είναι το έργο του Ερνέστο Basile .
 Στο Αρχαιολογικό Μουσείο ευρήματα από την αστική περιοχή εκτίθενται. Υπάρχουν εκθέματα από την Ελληνική περίοδο, ο Μεσαίωνας και η 17η και 18 Αιώνας
 Στην κορυφή του λόφου Sant'Angelo είναι ένα κάστρο με έναν πύργο από τον 17ο Αιώνα. Κάτω από το κάστρο βρίσκεται η εκκλησία της Santa Maria La Vetere.
 Οι ανασκαφές στο Angelo του Sant 'λόφο για να επισκεφθείτε, βρέθηκαν ίχνη από οικισμούς και τάφους.
 Το φρούριο είναι ένα κάστρο Falconara από τον 15ο Αιώνα. Το κάστρο βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα δυτικά μεταξύ Γέλα και Licata δίπλα στην ακτή.
GELA
Η Γέλα ήταν αρχαία ελληνική αποικία, χτισμένη στα νότια της Σικελίας. Ήταν από τις σημαντικότερες αρχαίες ελληνικές αποικίες της Σικελίας.
Ίδρυση και πρώιμη ιστορία [Επεξεργασία]
Η πόλη ιδρύθηκε γύρω στο 688 π.Χ, κατά την διάρκεια του δεύτερου ελληνικού αποικισμού, από αποίκους από την Ρόδο και την Κρήτη. Το όνομά της το πήρε από τον ομώνυμο ποταμό, στις όχθες του οποίου χτίστηκε[1]. Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα και μετά από έναν αιώνα ίδρυσε την αποικία Ακράγαντας
Ερείπια της ακρόπολης της Γέλας
Οι αναφορές για την πόλη είναι ελάχιστες μέχρι τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. Την περίοδο αυτή αναφέρεται πως την Γέλα κυβερνούσε ο τύραννος Κλέανδρος ο οποίος διατηρήθηκε στην εξουσία μεταξύ του 505 και 498 π.Χ. Μετά τον θάνατό του τον διαδέχτηκε ο τύραννος Ιπποκράτης ο οποίος επέκτεινε την κυριαρχία της πόλης καταλαμβάνονταν τους Λεοντίνους, την Ζάγκλη και την Νάξο. Μόνο οι Συρακούσες με την βοήθεια των συγγενικών τους πόλεων της Κορίνθου και της Κέρκυρας αντιστάθηκαν. Το 492 μετά την επανάσταση της πόλης Καμάρινας που ήταν αποικία των Συρακουσών ο Ιπποκράτης παρενέβη και εξαπέλυσε πόλεμο εναντίον των Συρακουσών. Έχοντας κερδίσει τους Συρακούσιους στον Έλορο ποταμό πολιόρκησε τις Συρακούσες αλλά τελικά πείστηκε να αποσυρθεί διατηρώντας την κατοχή της Καμάρινας. Τον Ιπποκράτη διαδέχτηκε ο Γέλων ο οποίος κατέλαβε τις Συρακούσες το 484 π.Χ. και μετέφερε την έδρα της διακυβέρνησής του εκεί. Ο Γέλων αντιμετώπισε επιτυχώς τους Καρχηδόνιους μαζί με τον τύραννο του Ακράγαντα Θήρωνα, στην μάχη της Ιμέρας το 480 π.Χ.
Τα επόμενα χρόνια η ιστορία της Γέλας συνδέεται με την ιστορία των Συρακουσών αφού οι δύο πόλεις έχουν κοινή διοίκηση. Κέντρο όμως γίνονται οι Συρακούσες και η Γέλα εξασθενεί. Η Γέλα συμμετείχε το 424 π.Χ. στην συμμαχία των Σικελικών πόλεων εναντίον τωνΑθηναίων που εκστράτευσαν στην Σικελία. Η Γέλα καταστράφηκε το 405 π.Χ. από τους Καρχηδόνιους που είχαν εισβάλει στην Σικελία, με αρχικό σκοπό να υπερασπιστούν την πόλη Έγεστα. Η Γέλα δεν έλαβε την βοήθεια που περίμενε από τους Συρακούσιους με αποτέλεσμα να καταληφθεί τελικά από τους Καρχηδόνιους που κατέστρεψαν την πόλη. Όσοι επιβίωσαν κατέφυγαν στις Συρακούσες και επέστρεψαν στην Γέλα το 397 π.Χ. Την περίοδο του Αγαθοκλή μεταξύ 317 και 289 π.Χ. η Γέλα συνταράχτηκε από συγκρούσεις μεταξύ λαού και της αριστοκρατίας. Τελικά το 282 π.Χ. ο Φιντίας από τονΑκράγαντα κατέλαβε την πόλη και την κατέστρεψε, χωρίς η πόλη να καταφέρει να ανακάμψει ξανά. Κατά την ρωμαϊκή περίοδο η Γέλα αναφερόταν ως μικρός οικισμός.
RAGUSA
SIRACUSA
,oπου φαγαμε κανα δυορο περπατημα αλλα με το φορτιο και τα πετσια δεν ελεγε.Τελικα ειναι ΜΕΓΑΛΗ η ΣΙΚΕΛΙΑ,ισωs και πιο μεγαλη απο την Πελοπονησο.
Οι Συρακούσες (αρχαία ελληνικά: Συρακοῦσαι, Λατινικά: Syracusae, Ιταλικά:Siracusa) είναι πόλη της Ιταλίας στην ανατολική ακτή της Σικελίας. Ιδρύθηκε από τους αρχαίους Έλληνες το 734 ή το 733 π.Χ. και συγκεκριμένα από Κορίνθιους και Τενεάτες αποίκους. Ήταν η σημαντικότερη πόλη της Μεγάλης Ελλάδας και μια από τις σπουδαιότερες αρχαίες ελληνικές πόλεις. Στον Πελοποννησιακό πόλεμο (Σικελική εκστρατεία 415-413 π.Χ.) δέχτηκαν και απέκρουσαν την επίθεση των Αθηναίων. Στη συνέχεια εξελίχθηκαν ως μια από τις ακμαιότερες, πλουσιότερες και δυνατότερες ελληνικές πόλεις της Σικελίας μέχρι την υποδούλωσή της στους Ρωμαίους το 212 π.Χ. Ο Κικέρωνας την αποκάλεσε «Ωραιοτάτην και καταστόλιστον πόλιν». Τα εντυπωσιακά ερείπια του κέντρου της αρχαίας πόλης αποτελούν μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Στη Νοτιοανατολική Σικελία, σώζονται ακόμη μέχρι σήμερα, τα ερείπια των Συρακουσών. Περιτριγυρισμένες από ισχυρότατα τείχη που είχαν μήκος 28 χλμ., οι Συρακούσες στολίζονταν από θαυμάσια ανάκτορα, όπως αυτό του Ιέρωνα, περίφημους ναούς της Αρτέμιδας και της Αθηνάς από την κρήνη Αρέθουσα και το περίφημο θέατρο των Συρακουσών, αριστούργημα αρχιτεκτονικής και ακουστικής. Τα νομίσματά της, που σώθηκαν, είναι αληθινά καλλιτεχνήματα.
Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 ή 733 π.Χ. από τους Κορίνθιους αποίκους με οικιστή τον Αρχία. Η πόλη αρχικά χτίστηκε στο νησί Ορτυγία, στη θέση εγκατάστασης γηγενών Σικελών, τους οποίους εξεδίωξαν οι Έλληνες, και στη συνέχεια επεκτάθηκε στην απέναντι ακτή.[1] Τον επόμενο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ιδρύοντας αρκετές αποικίες στην νοτιοανατολική Σικελία, όπως οι Άκραι, ο Έλωρος και η Καμάρινα. Στα χρόνια αυτά που συνοδεύτηκαν με μεγάλη οικονομική ακμή των Συρακουσών, η πόλη ταράχτηκε από σφοδρές διαμάχες ανάμεσα στους ευγενείς και τους υποδουλωμένους ντόπιους.
Η περίοδος του Γέλωνα και των διαδόχων του [Επεξεργασία]
Το 485 π.Χ. ο Γέλων ο τύραννός της Γέλας κατέλαβε τις Συρακούσες και ανέλαβε την εξουσία σ’ αυτές. Στην θέση του, τύραννο της Γέλας, άφησε τον αδερφό του Ιέρωνα. Ο Γέλων είχε ήδη παντρευτεί την κόρη του Θήρωνα, τυράννου του Ακράγαντα. Με την κίνηση αυτή εξασφάλισε την συμμαχία της άλλης ισχυρής ελληνικής πόλης της νότιας Σικελίας. Με την δραστηριότητα που ανέπτυξε κατάφερε να δημιουργήσει έναν ισχυρό συνασπισμό πόλεων ο οποίος περιλάμβανε τις τρεις ισχυρότερες πόλεις της νοτιοδυτικής Σικελίας, τις Συρακούσες, την Γέλα και τον Ακράγαντα. Ο ισχυρός αυτός συνασπισμός οδηγήθηκε τελικά σε σύγκρουση με τους Καρχηδόνιους. Η καθοριστική σύγκρουση έγινε στην πόλη Ιμέρα της βόρειας Σικελίας, το 480 π.Χ.. Στην μάχη της Ιμέρας οι δυνάμεις των Συρακούσιων και του Ακράγαντα νίκησαν τους Καρχηδόνιους αναστέλλοντας τα σχέδια των τελευταίων για κατάληψη του νησιού για περίπου έναν αιώνα.
Ο Γέλων πέθανε το 478 π.Χ. και τον διαδέχτηκε ο αδερφός του Ιέρωνας[2] ο οποίος ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο το κράτος των Συρακουσών. Συμμαχώντας με την πόλη Κύμη νίκησε τους Τυρρήνους πειρατές στην ναυμαχία της Κύμης το 474 π.Χ.
Ο Ιέρωνας πέθανε το 467 π.Χ. και τον διαδέχτηκε ο αδερφός του Θρασύβουλος. Ο Θρασύβουλος δεν είχε τις ικανότητες των προκατόχων του και καθαιρέθηκε με επανάσταση έναν χρόνο μετά.[3] Μετά την πτώση της τυραννίας, κυριάρχησε στην πόλη η δημοκρατική παράταξη. Μεταξύ του 458 και 452 π.Χ. οι γηγενείς κάτοικοι της Σικελίας, οι Σικελοί δημιούργησαν ένα ισχυρό κράτος στο εσωτερικό του νησιού και κυρίευσαν ορισμένες ελληνικές και Καρχηδονιακές πόλεις των παραλίων. Οι Συρακούσες κατάφεραν να διαλύσουν το κράτος των Σικελών και να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στις περιοχές τους. Το 445 π.Χ. οι Συρακούσιοι κατέλαβαν και τον Ακράγαντα αποκτώντας τον έλεγχο σε μεγάλο μέρος του νησιού. Πολλές Σικελικές πόλεις δυσαρεστημένες από την ηγεμονία των Συρακουσών οδηγήθηκαν σε συμμαχία με την Αθήνα. Η Αθήνα αναμίχθηκε στα γεγονότα της Σικελίας το 427 π.Χ στέλνοντας μία μικρή δύναμη να βοηθήσει το Ρήγιο και τους Λεοντίνους που απειλούνταν από τις Συρακούσες. Το 416 π.Χ. με αφορμή την βοήθεια που ζήτησε η πόλη Έγεστα από την Αθήνα για να προστατευτεί από τις επιθέσεις του γειτονικού Σελινούντα, οργανώθηκε από την Αθήνα η μεγάλη Σικελική εκστρατεία. Οι Αθηναίοι πολιόρκησαν τις Συρακούσες όμως μετά την παρέμβαση των Σπαρτιατών οι Αθηναίοι ηττήθηκαν και 7.000 Αθηναίοι αιχμαλωτίστηκαν
Η Έγεστα μετά την αποτυχία των Αθηναίων να τις προσφέρουν βοήθεια στράφηκε στους Καρχηδόνιους. Αυτοί ανταποκρίθηκαν στέλνοντας έναν μεγάλο στρατό με τον στρατηγό Αννίβα. Οι Καρχηδόνιοι εκστράτευσαν στην Σικελία το 409 π.Χ. και κατέλαβαν τον Σελινούντα, την Ιμέρα και τον Ακράγαντα. Οι Συρακούσιοι μπροστά στον κίνδυνο εξέλεξαν στρατηγό τον Διονύσιο. Αυτός αποκτώντας τον απόλυτο έλεγχο του στρατού κατέλαβε την εξουσία και έγινε τύραννος (406 π.Χ.). Ο Διονύσιος στην συνέχεια κατέλαβε πόλεις της ανατολικής Σικελίας καταφέρνοντας να ελέγξει το μεγαλύτερο μέρος του ανατολικού τμήματος του νησιού. Στις επιχειρήσεις αυτές κατέστρεψε ολοσχερώς την Νάξο. Το 398 π.Χ. εκστράτευσε κατά των Καρχηδονιακών βάσεων της Σικελίας και κατάφερε να καταλάβει την Καρχηδονιακή πόλη Μοτύη. Μετά από αυτές τις εξελίξεις οι Καρχηδόνιοι έστειλαν στρατό στην Σικελία, κατέλαβαν την Μεσσήνη και στη συνέχεια πολιόρκησαν τις ίδιες τις Συρακούσες. Οι Συρακούσιοι ενισχυόμενοι με τριάντα πλοία από τους Σπαρτιάτες απέκρουσαν τους Καρχηδόνιους και τους νίκησαν στην θάλασσα. Ακολούθησε στην συνέχεια αντεπίθεση των Συρακουσών και ανάκτηση πολλών περιοχών που είχαν χαθεί στον πρόσφατο πόλεμο. Άλλες δύο επιχειρήσεις των Συρακουσών να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στην Σικελία απέτυχαν και οι Συρακούσες απέκτησαν σταδιακά τον έλεγχο του μεγαλύτερου τμήματος της Σικελίας. Ο Διονύσιο ενισχυμένος επέκτεινε τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις και στην νότια Ιταλία καταλαμβάνοντας την πόλη Καυλωνία και υποτάσσοντας το Ρήγιο. Ο Διονύσιος συγκρούστηκε πάλι με τους Καρχηδόνιους και κατάφερε να ανακτήσει τον Σελινούντα.[4]
Η εκστρατεία του Τιμολέοντα [Επεξεργασία]
Ο Διονύσιος πέθανε το 367 π.Χ. και τον διαδέχτηκε ο γιος του Διονύσιος ο Νεότερος. Ο Διονύσιος ο Νεότερος δεν διέθετε τις ικανότητες του πατέρα του με αποτέλεσμα δώδεκα χρόνια μετά να ανατραπεί από τον στρατηγό Δίωνα και να καταφύγει στους Επιζεφύριους Λοκρούς. Ο Δίωνας δολοφονήθηκε έναν χρόνο μετά από έναν ηγέτη των αντιπάλων του, τον Κάλλιπο. Αυτός δεν διατηρήθηκε πολύ καιρό στην εξουσία και δολοφονήθηκε δύο χρόνια μετά. Ακολούθησε τότε στις Συρακούσες μία περίοδος αναρχίας που είχε ως αποτέλεσμα το 346 π.Χ. να ξαναπάρει την εξουσία της πόλης ο Διονύσιος ο Νεότερος. Οι εξόριστοι Συρακούσιοι τότε ζήτησαν από την μητρόπολή τους την Κόρινθο να τους βοηθήσει να διώξουν τον τύραννο και η Κόρινθος ανταποκρίθηκε στέλνοντας στρατό με επικεφαλής τον ναύαρχο Τιμολέοντα. Πριν οι δυνάμεις του Τιμολέοντα φτάσουν στην Σικελία ο τύραννος των Λεοντίνων Ικέτας κατέλαβε τις Συρακούσες και περιόρισε τον Διονύσιο στο νησί Ορτυγία. Ο Τιμολέων με τις δυνάμεις του νίκησε τον Ικέτα ενώ κατέλαβε και την Ορτυγία συλλαμβάνοντας τον Διονύσιο. Στην συνέχεια ανέλαβε την εξουσία της πόλης και άρχισε την ανασυγκρότησή της (343 π.Χ.). Το 339 π.Χ. οι Καρχηδόνιοι επιχείρησαν πάλι εκστρατεία στην Σικελία. Ο Τιμολέων τους αντιμετώπισε στον Κρίμησο ποταμό και τους νίκησε απωθώντας τους. Στην συνέχεια στράφηκε κατά κάποιων τυράννων ελληνικών πόλεων, ορισμένοι απ’ τους οποίους είχαν συμμαχήσει με τους Καρχηδόνιους και τους εκτέλεσε ή τους εκθρόνισε. Οι Καρχηδόνιοι μετά την ήττα και των τελευταίων συμμάχων τους στην Σικελία αναγκάστηκαν να κλείσουν ειρήνη με τον Τιμολέοντα. Ο Τιμολέων πέθανε το 337 π.Χ. έχοντας πετύχει να απωθήσει τους Καρχηδόνιους και να ισχυροποιήσει τις Συρακούσες.[5]
Η περίοδος του Αγαθοκλή [Επεξεργασία]
Το 316 π.Χ. ανέλαβε την εξουσία ο Αγαθοκλής ο οποίος μετέτρεψε το πολίτευμα σε τυραννία. Ο Αγαθοκλής απέβλεπε στην δημιουργία ενός ισχυρού κράτους με κέντρο τις Συρακούσες και σύντομα στράφηκε κατά των Καρχηδονίων που ήταν το ισχυρότερο εμπόδιο στις φιλοδοξίες του. Αφού απέτυχε να τους νικήσει στην Σικελία αποφάσισε να μεταφέρει τον πόλεμο στην Αφρική. Συμμάχησε με τον τύραννο της Κυρήνης Οφέλλα και εκστράτευσε στα εδάφη της Καρχηδόνας. Αφού κατέλαβε κάποιες πόλεις διέκοψε την εκστρατεία και επέστρεψε στην Σικελία γιατί ο Οφέλλας σταμάτησε να τον στηρίζει και επιπλέον είχε επαναστατήσει η πόλη του Ακράγαντα στην Σικελία. Με την επιστροφή του συνέχισε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Σικελία καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού. Στην συνέχεια στράφηκε κατά των Βρέττιων της Νότιας Ιταλίας προσαρτώντας έναν τμήμα στο κράτος του. Ο Αγαθοκλής πέθανε το 289 π.Χ. έχοντας δημιουργήσει ένα μεγάλο κράτος. Μετά τον θάνατο του Αγαθοκλή το κράτος των Συρακουσών εξασθένησε και αντιμετώπισε νέες εισβολές των Καρχηδόνιων. Μπροστά στον νέο κίνδυνο οι ελληνικές πόλεις της Σικελίας κάλεσαν για βοήθεια τον Πύρρο που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε εκστρατεία στην Κάτω Ιταλία. Ο Πύρρος νίκησε τους Καρχηδόνιους οι οποίοι είχαν φτάσει πάλι να απειλούν τις Συρακούσες, κατέλαβε την πόλη τους Έρυξ και τους περιόρισε στην πόλη Λιλύβαιο στα δυτικά του νησιού. Στην συνέχεια όμως εκδήλωσε ηγεμονικές διαθέσεις με αποτέλεσμα να στραφούν πολλές Σικελικές πόλεις εναντίον του. Μετά την δημιουργία εχθρικού κλίματος στην Σικελία εναντίον του ο Πύρρος αποχώρησε και συνέχισε τις επιχειρήσεις του στην Κάτω Ιταλία.
Η περίοδος του Ιέρωνα και η πτώση των Συρακουσών [Επεξεργασία]
Μετά την αποχώρηση του Πύρρου οι Συρακούσες πέρασαν σε μία περίοδο πολιτικής αστάθειας που έληξε το 275 π.Χ. με την αναρρίχηση στην εξουσία του Ιέρωνα ο οποίος επέβαλλες τυραννικό καθεστώς[6]. Ο Ιέρωνας αρχικά αντιμετώπισε τους Μαμερτίνους, μίας ομάδας μισθοφόρων από την Καμπανία της Κάτω Ιταλίας, οι οποίοι είχαν καταλάβει την Μεσσήνη και πραγματοποιούσαν επιδρομές στις γύρω περιοχές. Για να τους αντιμετωπίσει έκλεισε συμμαχία με τους Καρχηδόνιους και μετά από μία σειρά επιχειρήσεων κατάφερε να τους περιορίσει. Τότε αυτοί αναγκάστηκαν να ζητήσουν την βοήθεια της Ρώμης. Η εμπλοκή της Ρώμης στην Σικελία οδήγησε στον πρώτο Καρχηδονιακό πόλεμο. Ο Ιέρωνας στο διάστημα αυτό έκλεισε ειρήνη με την Ρώμη και κατάφερε να διατηρήσει τις κτήσεις του. Στην συνέχεια συμμάχησε με την Ρώμη.[7] Ο Ιέρωνας πέθανε το 215 π.Χ .και τον διαδέχτηκε ο γιος του Ιερώνυμος ο οποίος δολοφονήθηκε ένα χρόνο μετά. Μετά τον θάνατο και του διαδόχου του Ιέρωνα η στάση της πόλης έγινε εχθρική προς τη Ρώμη. Οι Ρωμαίοι τότε πολιόρκησαν τις Συρακούσες και τις κατέλαβαν το 212 π.Χ. μετά από πολιορκία ενός έτους. Με την κατάληψη της πόλης, σκότωσαν τον μεγάλο μαθηματικό και μηχανικό της αρχαιότητας Αρχιμήδη, ο οποίος κατασκευάζοντας ειδικές μηχανές είχε ενισχύσει την άμυνα των Συρακουσών.
Χρονολόγιο [Επεξεργασία]
Έτος (π.Χ.) Γεγονός
733 Ίδρυση των Συρακουσών από Κορίνθιους αποίκους
599 Ίδρυση της Καμάρινας από τους Συρακούσιους στην νοτιοανατολική Σικελία
485 Ο Γέλων καταλαμβάνει τις Συρακούσες και εγκαθιστά τυραννικό καθεστώς
478 - 467 Περίοδος διακυβέρνησης του Ιέρωνα Α΄
415 - 413 Οι Αθηναίοι πραγματοποιούν την Σικελική εκστρατεία
406 - 367 Περίοδος του Διονύσιου του Πρεσβύτερου
344 Έναρξη της εκστρατείας του Τιμολέοντα
316-289 Περίοδος του Αγαθοκλή
277 Έναρξη της εκστρατείας του Πύρρου στην Σικελία
275-215 Περίοδος του Ιέρωνα Β΄
212 Κατάκτηση των Συρακουσών από τους Ρωμαίους
Σημαντικοί Συρακούσιοι [Επεξεργασία]

Αρχιμήδης (287 π.Χ.-212 π.Χ.), μαθηματικός και μηχανικός, θεωρείται ο μεγαλύτερος της αρχαιότητας
Κόρακας, ρήτορας του 5ου αιώνα π.Χ.
Έκφαντος, πυθαγόρειος φιλόσοφος
Ικέτας, πυθαγόρειος φιλόσοφος
Φίλιστος, ιστορικός του 4ου αιώνα π.Χ. γνωστός για το έργο του Σικελικά
CATANIA

Κατάνια
Η Κατάνη ή Κατάνια είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σικελίας (ιταλ. Catania) με πληθυσμό 380.000 κατοίκους, χτισμένη στους πρόποδες της Αίτνας. Ήταν αποικία που ιδρύθηκε από Χαλκιδείς από τη Νάξο της Σικελίας.
Αρχαία Κατάνη (1575)
Πρώτος οικιστής της Κατάνης ήταν ο Εύαρχος , περί το 728 π.Χ. , από την ευβοϊκή αποικία Νάξο της Σικελίας.[1] Οι Ευβοείς έχτισαν την πόλη τους πάνω σε ένα λόφο (Κατάνε στην τοπική διάλεκτο) κοντά στη θάλασσα, 15 χλμ από το ηφαίστειο της Αίτνας, το οποίο έχει προκαλέσει πολλές καταστροφές σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της πόλης. Η οικονομική άνθηση της Κατάνης, η οποία στηριζόταν και στο εμπόριο και στην αγροτική παραγωγή, την έκανε στόχο για τους ισχυρούς της περιοχής, όπως οι Συρακούσες, οι Καρχηδόνιοι κλπ.
Συγκοινωνίες [Επεξεργασία]
Τα τέλη της δεκαετίας του 1990 κατασκευάστηκε η πρώτη γραμμή του μετρό της Κατάνιας. Η λειτουργία του ξεκίνησε το 1999 ενώ πλέον έχει διαδρομή 3,8 χιλιομέτρων, από τον σταθμό Borgo στα νότια της πόλης μέχρι το λιμάνι περνώντας από τους σταθούς Giuffrida, Italia, Galatea και τον κεντρικό σταθμό.[2] Η πρώτη γραμμή προβλέπεται να επεκταθεί από την διπλανή πόλη Πατέρνο μέχρι το αεροδρόμιο Fontanarossa της Κατάνης. Τμήματα της γραμμής Borgo-Nesima (που επεκτείνει το μετρό από τον σταθμό Borgo μέχρι το προάστιο Νέσιμα) και της Galatea-Stesicoro (από τον σταθμό Galatea στην Piazza Stesicoro στο κέντρο της πόλης) είναι υπό κατασκευή (2009).[2]

Duomo di Sant'Agata


Collegiata di Santa Maria dell'Elemosina


Basilica di San Nicola l'Arena


Sa

και τελοs MESSINA και Μilazzo για διανυκτερευση.Camping μπροστα στη θαλασσα,βολτα για pitsa(σοπα) και μπυρεs και σχετικα νωριs για υπνο,γιατι αυριο εχει επισκεψη και περπατημα στα νησια Volcano και Lipari.
Oι φωτο επονται και ξερω τοσκησα παλι

[IMG]http://imagesh












Με καραβακι για Lipari-Λιπαραιον,ωραια μερα και ευχαριστη διαδρομη.Τουριστικοs προορισμοs,με εντονο ελληνικο νησιωτικο χρωμα και βολτα στα σοκακια.

Το Λίπαρι (ιταλικά Lipari, αρχ. ελληνικά Μελιγουνίς και Λι α) είναι ηφαιστειογενές νησί της νότιας Ιταλίας ευρισκόμενο στη νότια Τυρρηνική Θάλασσα, 16 ναυτικά μίλια βόρεια της Σικελίας.
Με έκταση 37,6 km2 - σχεδόν όσο η Ανάφη - είναι η μεγαλύτερη Αιολίδα Νήσος. Ο πληθυσμός ανέρχεται επισήμως σε 8.686 κατοίκους (απογραφή 2001). Η πρωτεύουσα του νησιού ονομάζεται επίσης Λίπαρι και αποτελεί έδρα του Δήμου Λίπαρι (Comune di Lipari), ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις Αιολίδες εκτός από τη νήσο Σαλίνα.
Το 580 π.Χ. αποβιβάστηκαν στο νησί Κνίδιοι και Ρόδιοι εξόριστοι με επικεφαλής τον Πένταθλο. Με επίκεντρο την ακρόποληστην είσοδο του λιμανιού, ίδρυσαν μια αποικία με την ονομασία Μελιγουνίς.
Οι απόγονοί τους μετονόμασαν την αποικία σε Λιπάρα προς τιμήν του Λιπάρου. Αυτός ήταν ένας Αύσονας άρχοντας που σε κάποιους ελληνικούς μύθους συναντάται ως ο πρώτος κατακτητής των Αιολίδων Νήσων (πολύ πριν την ομηρική εποχή και τονΑίολο), ενώ σε άλλους ως εγγονός του Οδυσσέα και της Κίρκης ή της Καλυψούς.
Από τη Λιπάρα προέρχεται το λατινικό Liparae κι από εκεί η σύγχρονη ονομασία,
Ο μισός πληθυσμός του νησιού ζει στην πρωτεύουσα, η οποία είναι και η μοναδική πόλη των Αιολίδων Νήσων. Περίπου 1.900 ζουν στο μεγαλύτερο χωριό, το Κανέτο, και οι υπόλοιποι σε εννέα ακόμα μικρά χωριά.
Η τοπική οικονομία παραδοσιακά βασιζόταν στην αλιεία, τα αγροτικά προϊόντα και την εξαγωγή ελαφρόπετρας, η οποία αφθονεί στο νησί λόγω της ηφαιστειακής προέλευσής του. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτό έχει αλλάξει, καθώς βασική πηγή πλούτου είναι ο τουρισμός (το καλοκαίρι περνούν από τις Αιολίδες μέχρι και 200.000 επισκέπτες), οδηγώντας όμως σε απώλεια του ιδιαίτερου τρόπου ζωής. Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται εύγλωττα στο Αγαπημένο μου ημερολόγιο τουΝάνι Μορέτι (1993), όπου ο σκηνοθέτης αποσύρεται στο Λίπαρι νομίζοντας ότι θα βρει την ησυχία στο γραφικό ψαροχώρι των καρτ-ποστάλ, για να αντιμετωπίσει τελικά ορδές πολύβουων τουριστών
Κεντρικό αξιοθέατο του Λίπαρι είναι το κάστρο. Κατά το παρελθόν είχε χρησιμοποιηθεί και ως φυλακή, ενώ σήμερα στεγάζει το αρχαιολογικό μουσείο των Αιολίδων με εκθέματα από το ανθρώπινο και το γεωλογικό παρελθόν των νησιών. Εντός του κάστρου βρίσκεται επίσης ο καθεδρικός ναός. Είναι αφιερωμένος στον Άγιο Βαρθολομαίο, του οποίου το σκήνωμα ανακαλύφθηκε σε μια παραλία το 264 και φυγαδεύθηκε το 839 για να μην πέσει στα χέρια των Σαρακηνών κουρσάρων.
Εκτός της πόλης υπάρχει ένα αρχαίο ελληνικό θέατρο που έχει ανακατασκευαστεί, καθώς και η νεκρόπολη στην περιοχή Ντιάνα.
Επεξεργασία

Στην πορεια για το Lipari,αριστερα μαs εικονεs απο το νησι Volcano-Hφαιστειο,οπου επεται επισκεψη.















Και φτανουμε στο Porto Volcano,με τον καιρο ναλλαζει πολυ παραξενα,ισωs λογω του ηφαιστειου.

Πολλοι καναν μπανιο σε μια θαλλασα πουβραζε απο θειουχα αερια.

Η παρεα εκατσε για μπανιο και καφε γιατι δεν υπηρχε παρα πολυ ωρα για αναμονη του ferry,αλλα εγω με την Γιωτα και την ψυχη στο στομα καναμε μια τρελλη κουρσα μεχρι την κορυφη του ηφαιστειου οπου δικαιοθηκαμε για την αποφαση και το τρεξιμο.

Oπωs μπορειται να δειται,ελαχιστοs κοσμοs ανεβαινε λογω καψαs στα ποδια και μποχαs.

Η θεα ομωs και η αισθηση μοναδικα.Στο βαθοs το Stroboli.

Ενα καταπραυντικο γκρινιαs και επιστροφη στην παραλια για λασποθεραπεια.











Οι παρατηρητικοι θα δουν τιs φυσαλιδεs στο νερο.Ξαφνικη μπορα συμπληρωσε τον παραξενο καιρο και επιστροφη κουρασμενοι και βρομεροι στο camping.

Μερικεs πληροφοριεs ακομη
Οι Αιολίδες Νήσοι ή Νησιά του Αιόλου (ιταλικά Isole Eolie, σικελικά Isuli Eoli) είναι ένα σύμπλεγμα οκτώ μικρών νησιών και αρκετών ακόμα βραχονησίδων που απλώνεται στη νότια Τυρρηνική Θάλασσα, λίγες δεκάδες ναυτικά μίλια ΒΔ της Μεσσήνης.
Η θαλάσσια αυτή περιοχή καλείται Αρχιπέλαγος των Αιολίδων, η δε ονομασία οφείλεται στο γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες εντόπιζαν εκεί (στο νησί Στρόμπολι) την κατοικία του Αιόλου, ακολουθώντας τη «γεωγραφία» των ομηρικών επών.Ελληνικής προέλευσης είναι και πολλά τοπωνύμια που απαντώνται στα νησιά, δείγμα μιας παρουσίας που ξεκίνησε κατά τα τέλη του β' ελληνικού αποικισμού και διήρκεσε μιάμιση χιλιετία
Σύμφωνα με τους γεωλόγους, οι Αιολίδες Νήσοι είναι απλά οι κορυφές του τοπικού ηφαιστειακού τόξου, το οποίο οφείλει την ύπαρξή του στη σύγκρουση της ευρασιατικής με την αφρικανική τεκτονική πλάκα. Το τόξο των Αιολίδων αποτελεί τμήμα ενός μεγαλύτερου τόξου που ξεκινά από το Βεζούβιο και καταλήγει στην Αίτνα.
Η σύγχρονη μορφή των νησιών είναι το αποτέλεσμα 260.000 ετών ηφαιστειακής δραστηριότητας. Ηφαίστεια υπάρχουν παντού και αυτό εκδηλώνεται είτε με εμφανείς κρατήρες είτε με φουμαρόλες, θειώνες, θέρμες κ.ά.
Σε κάποια νησιά η τελευταία έκρηξη εντοπίζεται βαθιά στην προϊστορία και οι κρατήρες έχουν σκεπαστεί ή καταρρεύσει, ενώ σε τρία έχουν καταγραφεί εκρήξεις στους ιστορικούς χρόνους: στο Στρόμπολι, το οποίο παραμένει ενεργό έως σήμερα, στοΒουλκάνο που εξερράγη τελευταία φορά το 1888-90 και στο Λίπαρι που η τελευταία έκρηξη χρονολογείται στα τέλη του μεσαίωνα. Έχουν επίσης εντοπιστεί αρκετά υποθαλάσσια που θεωρούνται σβησμένα.
Χάρη στην ιδιαιτερότητα του τοπίου τους, αποτελούν έναν από τους δημοφιλέστερους θερινούς τουριστικούς προορισμούς της Ιταλίας, ιδίως μετά την παγκόσμια προβολή που τους χάρισαν οι ταινίες Αγαπημένο μου ημερολόγιο και Ταχυδρόμος κατά τη δεκαετία του '90. Υπολογίζεται ότι μέχρι και 200.000 άνθρωποι περνούν απ' τα νησιά κάθε καλοκαίρι. Για να αποφευχθεί το φαινόμενο της υπερεκματάλλευσης, έχουν θεσπιστεί πολύ αυστηροί πολεοδομικοί κανονισμοί - π.χ. απαγορεύεται να ανεγερθούν νέα κτήρια.
Επίσης από το 2000 περιλαμβάνονται στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ βάσει του κριτηρίου 8, δηλ. ως «ιδιάζοντα παραδείγματα μειζόνων φάσεων της ιστορίας της γης, του αρχείου της ζωής, σημαντικών εν εξελίξει γεωλογικών διαδικασιών για την ανάπτυξη γεωσχηματισμών ή σημαντικών γεωμορφικών ή φυσιογραφικών χαρακτηριστικών».
Αυτοδιοίκηση - Δημογραφικά στοιχεία [Επεξεργασία]
Οι Αιολίδες Νήσοι συγκροτούν έναν δήμο (comune), το Δήμο Λίπαρι με έδρα την πρωτεύουσα του ομώνυμου νησιού και πληθυσμό 10.554 κατοίκους (απογραφή 2001). Εξαιρείται το δεύτερο μεγαλύτερο νησί, η Σαλίνα, η οποία παρά το μικρό της μέγεθος - σχεδόν όσο η Χάλκη - χωρίζεται σε τρεις δήμους: Σάντα Μαρίνα, Μάλφα, Λένι. Όλοι οι δήμοι υπάγονται στην Επαρχία Μεσσήνης και μέσω αυτής στην Αυτόνομη Περιφέρεια Σικελίας.
Κατά τάξη μεγέθους τα κατοικημένα νησιά - μαζί με το Μπαζιλούτσο που σήμερα δεν κατοικείται - είναι τα εξής οκτώ:
Νησί
Σύγχρονη
Ονομασία Λίπαρι
Σαλίνα
Βουλκάνο
Στρόμπολι

Αρχαία
Ονομασία Μελιγουνίς, Λιπάρα Διδύμη Θηρασία, Θέρμεσσα Στρογγύλη
Έκταση
(τ.χμ.) 37,6 26,8 21,0 12,6
Πληθυσμός
(2001)
8.686 2.300 715 572
Τελευταία
έκρηξη
≈ 1230 ≈ 11000 π.Χ. 1888-1890 Σε εξέλιξη
Νησί
Σύγχρονη
Ονομασία Φιλικούντι
Αλικούντι
Παναρέα
Μπαζιλούτσο

Αρχαία
Ονομασία Φοινικοῦσσα Ἐρικοῦσσα Εὐώνυμος, Ἱκεσία(;) Ἱκεσία(;)
Έκταση
(τ.χμ.) 9,7 5,2 3,4 0,6
Πληθυσμός
(2001)
235 105 241 ακατοίκητο
Τελευταία
έκρηξη
≈ 35000 π.Χ. ≈ 50000 π.Χ. ≈ 8000 π.Χ.
Ιστορία [Επεξεργασία]
Σε κάποια από τα νησιά έχουν βρεθεί στοιχεία που πιστοποιούν ανθρώπινη παρουσία από την 4η χιλιετία π.Χ. όπως τέχνεργα από οψιανό. Στα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ. ο τοπικός πολιτισμός, ο οποίος διανύει την Εποχή του Χαλκού, φαίνεται πως έχει αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με μεγάλο τμήμα του μεσογειακού κόσμου. Η εξέλιξη όμως διακόπτεται βίαια γύρω στο 1250 π.Χ. από την έλευση ιταλικών φύλων.
Μεγάλη Ελλάδα [Επεξεργασία]


Αγαλματίδιο από τερακότα που απεικονίζει τον Όμηρο, αρχές 3ου αι. π.Χ. - ανακαλύφθηκε στο Λίπαρι.
Κατά την αρχαϊκή εποχή τα νησιά εποικίζονται από Έλληνες που θεωρούν πως ανακάλυψαν την «Αἰολίην νῆσον», στην οποία ξεκινά η ραψωδία κ' της Οδύσσειας - η αρχή γίνεται στη Μελιγουνίδα (Λίπαρι) το 580 π.Χ. από Ρόδιους και Κνίδιους εξορίστους. Για τους επόμενους αιώνες οι Αιολίδες Νήσοι θα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της Μεγάλης Ελλάδας, οι δε κάτοικοί τους σύντομα αποκτούν τη φήμη ικανότατων πειρατών - σύμφωνα με το Λίβιο, ο οποίος αναφέρει μια ιστορία με πρωταγωνιστή το Λιπαρίτη Τιμασίθεο, εκεί την πειρατεία την έβλεπαν σαν κρατικό θεσμό και κατ' έθιμο η κυβέρνηση διαμοίραζε (ενν. στους πολίτες) τα λάφυρα που αποκόμιζαν με αυτόν τον τρόπο. Ελληνικοί τάφοι έχουν βρεθεί σε πολλά σημεία, κυρίως στο Λίπαρι και το χωριό Σάντα Μαρίνα της Σαλίνα.
Κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο οι Αιολιανοί βοηθούν σημαντικά τους Συρακουσίους να αποκρούσουν την αθηναϊκή επίθεση του 415-413 π.Χ. Το 394 π.Χ. τα νησιά καταλαμβάνονται για μερικούς μήνες από τους Καρχηδονίους, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως ναυτική βάση στον πόλεμο εναντίον του Διονυσίου του Πρεσβυτέρου.
Το 304 π.Χ. ο Συρακούσιος τύραννος Αγαθοκλής αυτοανακηρύσσεται βασιλιάς της Σικελίας και απαιτεί την υποταγή όλων των γειτονικών ελληνικών πόλεων. Οι Λιπαρίτες αρνούνται, με αποτέλεσμα το νησί να λεηλατηθεί και να ξεκινήσει μια μακρά περίοδος παρακμής. Για καλή τύχη των αρχαιολόγων, κάποια πλοία του Αγαθοκλή βυθίζονται ενώ μεταφέρουν τα λάφυρα - ό,τι έχει ανασυρθεί στις μέρες μας, εκτίθεται στο μουσείο του Λίπαρι.
Ρωμαϊκή εποχή [Επεξεργασία]
Το 264 π.Χ. ξεκινούν οι Καρχηδονιακοί Πόλεμοι και οι Αιολίδες παίρνουν το μέρος της Καρχηδόνας. Αυτή η τελευταία επιλογή οδηγεί στην κατάληψή τους από τους Ρωμαίους (252-251 π.Χ.), οι οποίοι θα τις χρησιμοποιούν κυρίως ως θέρετρο (χάρη στις ιαματικές πηγές) και τόποεξορίας.
Κατά τις πρώτες δεκαετίες της αυτοκρατορικής περιόδου, μάλλον επί Τιβερίου, ο Στράβων γράφει μια αρκετά αναλυτική γεωγραφία της περιοχής: Κέντρο των Αιολίδων είναι η Λιπάρα (γι' αυτό και αποκαλεί τα νησιά Λιπαραίους Νήσους) που έχει καρπερή γη κι ένα ορυχείο που αποφέρει έσοδα. Παλιά διέθετε τόσο ισχυρό στόλο που μπορούσε να τα βάζει με τους Τυρρηνούς, ήταν δε πλούσια κι έστελνε συχνά αφιερώματα στους Δελφούς. Η Θέρμεσσα είναι ακατοίκητη και θεωρείται ιερό νησί του Ηφαίστου. Στη Στρογγύλη λέγεται πως κατοικούσε παλιά ο Αίολος και ονομάστηκε έτσι απ' το σχήμα της, όπως και η Διδύμη. Η Ερικούσσα κι η Φοινικούσσα έλαβαν το όνομά τους από φυτάκαι δίνονται σε κτηνοτρόφους για να βόσκουν τα κοπάδια τους. Τέλος, η Ευώνυμος (νέα ελληνικά: αριστερή) ονομάζεται έτσι, γιατί οι ναυτικοί την βάζουν για σημάδι στα αριστερά τους, όταν πλέουν από τη Σικελία (προφανώς απ' τη Μεσσήνη) προς τα νησιά. Ο Στράβων αναπαράγει επίσης μια περιγραφή του Ποσειδωνίου, ο οποίος υπήρξε αυτόπτης μάρτυς σε μια υποθαλάσσια ηφαιστειακή έκρηξη.
Σύμφωνα με τη χριστιανική εκκλησία, από τις Αιολίδες περνά ο απόστολος Βαρθολομαίος για να κηρύξει το ευαγγέλιο μετά τη σταύρωση του Ιησού. Δύο αιώνες αργότερα, το 264, ξεβράζεται από τη θάλασσα στο Λίπαρι ένα πτώμα. Αναγνωρίζεται αμέσως ως το σκήνωμα του Βαρθολομαίου κι έκτοτε ο άγιος αποτελεί τον πολιούχο των νησιών.
Μεσαίωνας [Επεξεργασία]
Κατά την ταραγμένη περίοδο των Μεγάλων Μεταναστεύσεων τα νησιά γνωρίζουν αλλεπάλληλες επιδρομές από γερμανικά φύλα: Βησιγότθους, Βανδάλους, Οστρογότθους.
Ανάμεσα στον 6ο και τις αρχές του 9ου αι. οι Αιολίδες αποτελούν βυζαντινό έδαφος, όσο δηλαδή διαρκεί η βυζαντινή κυριαρχία στη νότια Ιταλία. Αμέσως μετά τερματίζεται βίαια η ελληνική παρουσία: Καθώς οι Άραβες εγκαθιδρύουν το νόμο τους στη Σικελία, ένα τμήμα τους (Σαρακηνοί) λεηλατεί το Λίπαρι (836) και κατασφάζει τους κατοίκους. Όσοι επιβιώνουν, πωλούνται αμέσως μετά στα σκλαβοπάζαρα.
Για καιρό τα νησιά θα παραμείνουν έρημα, μέχρι τα τέλη του 11ου αι. που εποικίζονται από τους Νορμανδούς, οι οποίοι εν τω μεταξύ έχουν τερματίσει την αραβοκρατία στη Σικελία. Ως τμήμα πλέον του Βασιλείου της Σικελίας, γνωρίζουν σχετική ευημερία. Η επισκοπή του Λίπαρι επανιδρύεται το 1131, δείγμα πως το εκκλησίασμα έχει φτάσει έναν ικανό αριθμό. Κατά τα γεγονότα των Σικελικών Εσπερινών (1282) οι κάτοικοι υποστηρίζουν τον Κάρολο τον Ανδεγαυό - ο Κάρολος τελικά θα χάσει τη Σικελία, αλλά η στάση των Αιολίδων θα τους χαρίσει στενή σχέση με το Βασίλειο της Νεάπολης και ειδικά ναυτικά προνόμια εκ μέρους της Γαλλίας. Τα προνόμια θα παραμείνουν και μετά την επανένωση της νότιας Ιταλίας στοΒασίλειο των Δύο Σικελιών (1442).
Σύγχρονη εποχή [Επεξεργασία]
Στις 30 Ιουνίου 1544 ένας οθωμανικός στόλος με 180 πλοία επιτίθεται στα νησιά. Ο διοικητής του, ο διαβόητος κουρσάρος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, αιχμαλωτίζει σχεδόν όλους τους επιζώντες (περ. 9.000 άτομα μόνο στο Λίπαρι) και τους πουλά ως σκλάβους, με αποτέλεσμα τα νησιά να ξαναερημώσουν. Λίγο αργότερα οι Αραγονέζοι κύριοι της Σικελίας στέλνουν στις Αιολίδες για μόνιμη εγκατάσταση οικογένειες από τη Σικελία, την Καλαβρία και την Ισπανία.
Κατά το 19ο αι. οι Αιολίδες θα γίνουν γνωστές ως τόπος εξορίας, αφού εκεί στέλνουν οι Βουρβόνοι των Δύο Σικελιών τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Η κατάσταση αυτή σταματά με την ενοποίηση της Ιταλίας (1861), αλλά θα επαναληφθεί από τη δεκαετία του 1920, μετά την άνοδο στην εξουσία του Μπενίτο Μουσολίνι, έως και την πτώση του Ιταλούδικτάτορα.

Την επομενη μερα μια ελαφρα κοντρα με την παρεα για το προγραμμα,μαs χωρισε στα δυο.Επειδη εγω και η Γιωτα γενικα λειτουργουμε χωριs ιδιαιτερο κολλημα στο τι ηταν να κανουμε και δεν λεμε όχι σε μια αλλαγη,αποφασισαμε να κανουμε έναν γρηγορο γυρο των ελληνοφονων τηs Κατω Ιταλιαs και να ξαναβρουμε τουs αλλουs αργοτερα,μετα 2-3 μερεs.Ξημερωμα δρομο από camping Millazo,Messina,παλι Σκυλα και Χαρυβδη,Reggio di Calabria και παραλιακα ολη την μυτη τηs μποταs με το Ιονιο αριστερα και έναν δεμονισμενο αερα.Τιποτε το ιδιαιτερο από περιβαλλον,αρκετη ξεραιλα και πολύ και κακη κινηση.
Εξοδο για CATANZARO
Το Καταντζάρο (ή Κατανθέρος) είναι μία πόλη της νότιας Ιταλίας.Έχει πληθυσμό 93.124 κατοίκους και αποτελεί πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας αλλά και της περιφέρειας της Καλαβρίας.
Στην πόλη βρίσκεται το πανεπιστήμιο της "Μεγάλης Ελλάδας" το οποίο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Καλαβρίας.
Βάσει ορισμένων υποθέσεων το Καταντζάρο θεωρείται ότι ήταν Ελληνική αποικία.Πρόσφατα στην περιοχή ανακαλύφθηκε μία ελληνική νεκρόπολη η κατασκευή της οποίας χρονολογείται περίπου τον 5ο αιώνα π.Χ.
Λόγω της υπερυψωμένης θέσης της η πόλη παρείχε σχετική ασφάλεια στους κατοίκους της.Κατά το δεύτερο μισό του 9ου αιώνα μ.Χ. οι Σαρακηνοί προώθησαν την ανάπτυξη της πόλης προς ακόμη υψηλότερα σημεία και αργότερα ο βυζαντινός στρατηγόςΝικηφόρος Φωκάς ονόμασε την περιοχή ως ο "βράχος του Νικηφόρου".
Καθετα παλι την Καλαμπρια και διανυκτερευση σε camping παραθαλασια στην S.Eutemia Lameza.Συμπαθητικο και υπηρξε προμαχωναs του Ταγματοs των ιπποτων τηs Mαλταs.
Δειπνο στο camping στο self του με μακαροναδα,πιτσα και μπυρεs.Στην παραλια δεν μπορουσεs να πλησιασειs γιατι ειχε τοσο δυνατο αερα από την θαλλασα που σηκωνε συνεφα αμμου.Παρα τα οποια προστατευτικα με αψιλη θαμνωμενη περιφραξη,μονο από καποια ανοιγματα εβλεπεs το νερο και στο βαθοs τα Αιολια νησια.Καλα, για μπανιο δεν το συζηταμε.Οne more time,ΣΑΝ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ.
Oλο το βραδυ χαλαρο υπνο με το νανουρισμα του αερα που δεν σταματαει μαλλον ποτε.Καπουτσινακια ,light ντυσιμο και δρομο για τα ελληνοφονα του ASPROMONTE.
Το Ασπρομόντε (ιταλικά: Aspromonte) είναι ο ορεινός όγκος της επαρχίας του Ρέτζο-Καλάμπρια (Καλαβρία), στη Νότια Ιταλία. Το όνομα σημαίνει «τραχιά βουνά", έτσι ονομάστηκε από τους αγρότες που βρέθηκαν στο απόκρημνο τοπίο του, γιατί το βραχώδες έδαφος του ήταν δύσκολο να καλλιεργηθεί. Έχει θέα στο Στενό της Μεσσήνης, και βρίσκεται ανάμεσα στο Ιόνιο και στο Τυρρηνικό πέλαγος και από τον ποταμό Pietrace. Η ψηλότερη κορυφή είναι το Montalto (1.956 μ.). Τα πετρώματα αποτελούν ως επί το πλείστον γνεύσιους, και σχιστόλιθους μαρμαρυγία, τα οποία σχηματίζουν χαρακτηριστικά αλληλοεπικαλυπτόμενα στρώματα. Ο ορεινός όγκος είναι τμήμα του Εθνικού Πάρκου Aspromonte.
Στη στενή παράκτια λωρίδα καλλιεργούνται καρποί εσπεριδοειδών, αμπέλια και ελιές, ενώ σε υψηλά υψόμετρα η βλάστηση αποτελείται κυρίως από δρύες και καρυδιές στο ύψος των 1.000 μ., και πάνω από αυτό πεύκα, έλατα και σικελική οξιά. Τα ελαιόδεντρα βρίσκονται σε αφθονία. Επίσης, μόνο στο Ασπρομόντε, φυτρώνει το σπάνιο περγαμόντο, το κίτρινο φρούτο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία τον αρωματισμό του τσαγιού Earl Grey.
Σημεία ενδιαφέροντος είναι το χιονοδρομικό κέντρο Gambarie (1.311 μ.) και το Ιερό της Παναγίας της Polsi, στην κοινότητα του Αγίου Λουκά (San Luca). Μέρος του πληθυσμού έχει διατηρήσει τον ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα του τα γραικάνικα (τη λεγόμενη Griko γλώσσα).
Ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι πέρασε από εδώ με 3.000 εθελοντές στην πορεία του προς τη Ρώμη, αλλά νικήθηκε και συνελήφθη την 29η Αυγούστου 1862, στη μάχη του Aspromonte

Εσειs απο ποιο χωριο ειστε?

Το Gallicianó της Κάτω Ιταλίας & το Gallicum της Μακεδονίας
Ιστορία του Κιλκίς - Callicum Gallicum
Callicum αρχαία πόλη της Κεντρικής Μακεδονίας η καταστροφή και η μετανάστευση των κατοίκων τον 10ο αιώνα.
Είναι αλήθεια πως η ιστορία δεν έχει καλές σχέσεις με τη φαντασία. Η ιστορία θέλει αποδείξεις, η φαντασία τρέφεται από την έμπνευση. Ορισμένες φορές όμως η έμπνευση δίνει τροφή και στην ιστορία. Τότε το αποτέλεσμα είναι ...αφάνταστο.

Όταν πριν από μερικά χρόνια διάβασα το ιστορικό βιβλίο του γνωστού γκρεκάνου φιλολόγου και ιστορικού της Καλαβρίας, Φίλιππου Βιόλι, διαπίστωσα πως μια ιδιαίτερη ιστορική σχέση συνδέει το μικρό οικισμό της Μεγάλης Ελλάδας (της νότιας Ιταλίας) που έχει το όνομα Gallicianó με τον λησμονημένο, ιστορικά, οικισμό Gallicum της κεντρικής Μακεδονίας.
Στο βιβλίο του αναφερόμενου συγγραφέα ‘Storia della Calabria Greca’ ‘ Η ιστορία της ελληνικής Καλαβρίας’ και στη σελίδα στην οποία αναφέρεται για τον οικισμό Gallicianó, σημειώνεται πως βρέθηκε μια επιγραφή η οποία γράφει πως οι κάτοικοι Γαλλικιάνοι του
οικισμού ήρθαν στην περιοχή περί το δέκατο αιώνα, από την πόλη Gallicum ή Callicum
Πριν από μερικούς μήνες, ο πρόεδρος του συλλόγου «Ελληνοχριστιανική Αγωγή» του Κιλκίς κ. Κωνσταντίνος Βαστάκης, εντυπωσιάστηκε από την ιστορική ‘αποκάλυψη’ του βιβλίου μου για το Gallicianó της Κάτω Ιταλίας. Με προέτρεψε, μάλιστα, ο ευγενής και ανήσυχος πρόεδρος του συλλόγου, να έρθω σε επικοινωνία με το συγγραφέα της Καλαβρίας για να μάθω περισσότερα.
Πράγματι, ήρθα σε επαφή με τον Βιόλι, ο οποίος διαμένει στη Bova της Καλαβρίας (Ιταλία). Ο Συγγραφέας μου επεσήμανε τις βιβλιογραφικές πηγές του για την ιστορία της περιοχής της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Grecia). Το ‘tabulario’ όμως όπου αναγράφεται η προέλευση των κατοίκων του οικισμού Gallicianó δεν ξέρει αν υπάρχει σήμερα, για αυτό όμως μιλούν οι κάτοικοι του οικισμού αυτού.
Συγκεκριμένο, λοιπόν, αποδεικτικό ιστορικό στοιχείο για την προέλευση του οικισμού δεν υπάρχει, γίνεται όμως αναφορά για τον τόπο αυτόν, πριν τρεις-τέσσερις αιώνες, σε μια έκδοση της πόλης του Βατικανού (cittá del Vaticani). Αναφέρεται μάλιστα στα ελληνικά ως:«χωράφιον το Γαλλικίανον εις το κάστρον του Γάρδου».
Μέχρι πριν μερικά χρόνια οι Γαλλικιάνοι ζούσαν απομονωμένοι από τους υπόλοιπους κατοίκους των γύρω οικισμών. Ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, εύθυμοι τραγουδιστές και λάτρεις της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής καταγωγής τους. Η γλώσσα που μιλούσαν (μιλούν τώρα) είναι αυτή της βυζαντινής εποχής.
Είναι, πάντως, ιστορικά αποδεδειγμένο πως την βυζαντινή περίοδο - 9ος ή 10ος αιώνας - έγινε μετακίνηση ελληνικού πληθυσμού προς την Κάτω Ιταλία. Αναζητούσαν μια νέα πατρίδα, μετά από την εισβολή άγριων και πρωτόγονων σλαβικών φυλών στη βαλκανική, οι οποίες σκότωναν τους κατοίκους και λεηλατούσαν και ερήμωναν τους οικισμούς.
Την εποχή αυτή παύουν να υπάρχουν πάρα πολλοί οικισμοί στην κεντρική Μακεδονία. Οικισμοί που υπήρχαν πάνω από χίλια χρόνια καταστράφηκαν και οι κάτοικοι, όσοι γλύτωσαν αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν σε άλλα μέρη.


Η πέτρινη επιγραφή στην είσοδο του οικισμού του Galliciano "Calos Irthete' .

Έτσι μέσα στο φοβερό αυτό κλίμα φυγής, πιστεύουμε, πως έγινε και η μετανάστευση ή o διωγμός των κατοίκων της πόλης Callicum της Κεντρικής Μακεδονίας, που όπως γράφω στο αναφερόμενο βιβλίο μου είναι το σημερινό Κιλκίς. Μάλιστα, η περιοχή του Κιλκίς, επί αιώνες, έκτοτε, αναφέρεται ως κατεστραμμένη περιοχή ( είναι σημειωμένη ως ‘loca destructa’).
Στην επικοινωνία που είχα με το Βιόλι του ανέφερα την παραπάνω ιστορική εκδοχή, ότι οι Γαλλικιάνοι της Καλαβρίας ενδεχομένως να προέρχονται από το Callicum της Κεντρικής Μακεδονίας. Ξαφνιάστηκε με τη θεώρηση αυτή αφού στο βιβλίο του σημειώνει πως οι γκρεκάνοι της Καλαβρίας κατάγονται από τους Έλληνες του 8ου αιώνα π.Χ.
Πάντως το ιστορικό στοιχείο του πίνακα ή της επιγραφής, που λέει τον τόπο από τον οποίο έχουν προέλθει οι κάτοικοι του Gallicianó, δίνει αρκετά ερείσματα για να συγκλίνουμε στην άποψη πως οι Γαλλικιάνοι είναι απόγονοι των παλαιών κατοίκων του πάλαι ποτε Callicum της κεντρικής Μακεδονίας.
(Σημείωση Συγγραφέα: Όποιος έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί τη Νότιο Ιταλία, ας έχει υπόψη του τα ελληνικά χωριά της Καλαβρίας. Αποτελούν μια προέκταση της φυλής μας.)













Η κεντρική Μακεδονία,
όπως χαρτογραφήθηκε το 1849 από τον Alexander G. Findlay.
Στο κέντρο η πόλη Gallicum (Γαλλικός)
δεξιά της ροής του ποταμού.

Στην Κάτω Ιταλία οι απόγονοι του μεσαιωνικού Κιλκίς;

Περάσανε, είκοσι έτη από την πρώτη έκδοση της Ιστορίας του Κιλκίς.
Καθώς τώρα που ξαναγράφω, ουσιαστικά, την Ιστορία, προετοιμάζοντας, έτσι, την τρίτη βελτιωμένη έκδοση, αποφάσισα να προβώ τμηματικά σε δημοσιεύσεις νέων ιστορικών στοιχείων, τα οποία συνέλλεγα στη διάρκεια των πολλών αυτών χρόνων που παρήλθαν.
Όταν είχα δημοσιεύσει, παλαιότερα, πως το Κιλκίς έχει χαμένο ιστορικό παρελθόν αλλά και η ίδια η ονομασία του αποτελεί παραφθορά μιας αρχαίας ή μεσαιωνικής ονομασίας, αρκετοί αναγνώστες, αμφισβήτησαν το δημοσίευμά μου, για διάφορους λόγους, υποστηρίζοντας πως η πόλη Κιλκίς είναι ένα δημιούργημα των χρόνων της οθωμανικής κυριαρχίας…
Και όμως υπήρχε η αρχαία - μεσαιωνική πόλη το Καλλικός ή Γαλλικός – ανάλογα με την προφορά του γράμματος Κάπα, ή γραμμένο στη λατινική ως Callicum ή Gallicum, εδώ, στην ίδια περιοχή που είναι τώρα η πόλη Κιλκίς.
Ας έρθουμε όμως στο θέμα του τίτλου του σημειώματος αυτού.
Μελετώντας μερικά άρθρα για την ιστορία των Ελλήνων της Καλαβρίας, στην Κάτω Ιταλία, ξαφνιάστηκα όταν διάβασα το ιστορικό του χωριού Γαλλικιανό.
Μεταφράζω ελεύθερα, μερικές φράσεις από το ιταλικό κείμενο:
« Το Γαλλικιανό ιδρύθηκε σε πολύ παλιούς και αβέβαιους χρόνους. Οι Γαλλικιανέζοι (Gallicianesi) είναι χαρακτηριστικοί άνθρωποι των ποιμένων, εραστές του τραγουδιού, του χορού και της γλώσσας τους: της ελληνικής γλώσσας… Οι Γαλλικιανοί είναι θύματα μιας βίαιης μετανάστευσης πληθυσμών και προέρχονται βάσει των οδηγιών ενός καταλόγου (tabellario) από μια πόλη (της Ελλάδας) με το όνομα Καλλικός ή Γαλλικός (dal nome Callicum o Gallicum), από όπου πήρε την ονομασία και το χωριό τους. Εντούτοις και σήμερα το χιλιόχρονο χωριό τους, επιμένει να αντιστέκεται πολιτιστικά και εθνικά…»
Αυτά σημειώνει, μεταξύ άλλων, ο Filippo Violi, σε μια σύντομη ιστορική αναφορά για τους έλληνες της Καλαβρίας, της Κάτω Ιταλίας.
Πόλη με το όνομα Callicum ή Gallicum, στον ελλαδικό χώρο, υπήρχε μόνον στην περιοχή της Κρηστωνίας, δηλαδή στο σημερινό νομό Κιλκίς. Το Καλλικός ή Γαλλικός είναι ασφαλώς ο πρόδρομος της σημερινής πόλης Κιλκίς και αποτελεί σαφώς μεγάλο κομμάτι της ιστορικής διαδρομής του Κιλκίς.
Άλλωστε, από τον οικισμό του Καλλικού (Callicum) ή από τη γνωστή σε μας μεσαιωνικής ‘επισκοπής του Καλλικού’ (episcopi Callicu) του 6ου – 8ου αιώνα, πήρε το όνομά του ο Γαλλικός ποταμός, αφού γύρω στο 15ο ή 16ο αιώνα, έπαψε να ονομάζεται με την αρχαία ονομασία ‘Χείδωρος’ ή ‘Εχέδωρος’.
Αν, πράγματι, οι Γαλλικιανοί της Καλαβρίας, προέρχονται από τον πάλαι ποτέ οικισμό του Καλλικού, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια ‘ιστορική αποκάλυψη’.
Βρισκόμαστε στα ίχνη των παλαιότατων ελλήνων κατοίκων της περιοχής του Κιλκίς και μάλιστα των απογόνων του ίδιου του μεσαιωνικού οικισμού του Κιλκίς!
Το Καλλικός, ως οικισμός, αλλά και η επισκοπή Καλλικού, παύουν να υπάρχουν μετά το 10ο –11ο αιώνα. Μάλιστα σε χάρτη πολύ νεώτερο, του 1770 παρουσιάζεται, ακόμη, ως κατεστραμμένη περιοχή (αναφέρεται επί λέξει σε σημείωση, στα λατινικά, κάτωθεν του χάρτη: Callicum, locca destructa).
Θεωρούμε πως ο αφανισμός της πόλης Καλλικός και του μοναστηριού του, έγινε στη γενικότερη καταστροφή της περιοχής στα τέλη του δεκάτου αιώνα από βαρβαρικές επιδρομές. Μετά από αυτές τις επιδρομές, παύει, επίσης να αναφέρεται και η πόλη Δόβηρος και η γνωστή ‘επισκοπή Δοβήρων’, που βρισκόταν στην περιοχή της Δοϊράνης.
Οι καταστροφές, οι δηώσεις και οι λεηλασίες ήταν τρομερές εκείνη την εποχή από τους βάρβαρους εισβολείς στο γεωγραφικό χώρο της κεντρικής Μακεδονίας.

Έτσι οι κάτοικοι της εποχής εκείνης αναγκάστηκαν να προσφύγουν, για να σωθούν, ως πρώτο στάδιο, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ήταν μια προσφυγιά χωρίς γυρισμό. Μετανάστευσαν με τα καράβια της εποχής, προς αναζήτηση νέας πατρίδας, στην Καλαβρία της Κάτω Ιταλίας.











________________________________________

Αλλη μια μερα εκει,λογω βολικου camping για επισκεψη στην ΝΑΠΟΛΗ και ΒΕΖΟΥΒΙΟ,αλλα ο καιροs δεν μαs κανει το χατηρι.Εκτοs oμωs απο την βροχη,αλλο κακο στην περιοχη ηταν τα βουνα απο σκουπιδια που ειχε παντου.Ρωτονταs μαθαμε πωs απεργεια διαρκειαs δημιουργησε το προβλημα μεσα στην τουριστικη εποχη.Δεν συμβαινουν μονο εδω αυτα!

Η Νάπολη (ιταλικά: Napoli,αρχαία ελληνικά: Νεάπολη) είναι πόλη και σημαντικό λιμάνι της Νότιας Ιταλίας, στην περιφέρειατης Καμπανίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας μετά τη Ρώμη και το Μιλάνομε πληθυσμό 963.522 κατοίκους. Η μητροπολιτική περιοχή, ωστόσο, υπολογίζεται σύμφωνα με διάφορες μετρήσεις ότι κινείται μεταξύ 3.000.000 και 5.000.000 κατοίκων.

Βρίσκεται στις ακτές του ομώνυμου κόλπου με φόντο το Βεζούβιο. Η Νάπολη είναι από τις πιο όμορφες και αναπτυγμένες οικονομικά πόλεις της Ιταλίας. Αρχικά, σαν λιμάνι, έχει πολύ μεγάλη κίνηση, εμπορική και επιβατική. Εξαιρετική ανάπτυξη παρουσιάζει στο βιομηχανικό τομέα η πόλη. Παρόλο που καταστράφηκε κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ολοκληρωτικά, σε σύντομο διάστημα κατόρθωσε να αναδιοργανωθεί και να αναγερθεί. Έχει όλες τις βασικές βιομηχανίες. Παράλληλα, σε περίοπτη θέση βρίσκονται τα συγκοινωνιακά της μέσα. Έχει σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις, αερολιμένες, ναυπηγεία. Από την αγροτική πλευρά παράγει πολλά λαχανικά και φρούτα που εξάγει

Η Νάπολη βρίσκεται στο μύχο του ομώνυμου κόλπου, που ορίζεται από το τεράστιο ηφαίστειο του Βεζούβιου, ενώ στα ανατολικά της βρίσκεται η χερσόνησος του Σορέντο, δυτικά ο κόλπος του Ποτσουόλι ενώ βόρεια φτάνει ως τους πρόποδες τωνΑπεννίνων.

Αρχικά η πόλη, αναπτυσσόταν παραλιακά: ο πρώτος πυρήνας της πόλης βρισκόταν στη νησίδα Μεγαρίδα, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Καστέλ ντελ Όβο, όπου Έλληνες αποικιοκράτες έδωσαν το έναυσμα για την ανάπτυξη του εμπορίου ^[1], το οποίο ως σήμερα χαρακτηρίζει την πόλη. Η περιοχή χαρακτηρίζεται από πολυάριθμους λόφους, πολλοί εκ των οποίων ξεπερνούν τα 150μ. με τον ψηλότερο να φτάνει τα 452μ. (Λόφος των Καμαλντόλι), όπου αναπτύχθηκαν πολλοί ιστορικοί οικισμοί. Επίσης, στον κόλπο της Νάπολης υπάρχουν πολλά νησιά και σκόπελοι.

Η περιοχή έχει ιδιαίτερα σημαντικό γεωλογικό ενδιαφέρον κυρίως λόγω του ενεργού ηφαιστείου του Βεζούβιου, το οποίο έχει, εξάλλου, προσδώσει και ξεχωριστά φυσικά χαρακτηριστικά, και των Φλεγραίων Πεδίων, μίας ηφαιστειακής καλντέρας ανατολικά της Νάπολη, η οποία σχηματίζει το κόλπο του Ποτσουόλι.

Η πόλη ιδρύθηκε πιθανότητα από κατοίκους της Κύμης, αποικίας της ομώνυμης πόλης της Εύβοιας, γύρω στον 9ο και 8ο αι. π.Χ., με το όνομα Παρθενόπη. Η αποικία αυτή ονομάστηκε Παλαιόπολις, όταν, κατά τον 5ο αι. π.Χ., ιδρύθηκε σε μια κοντινή περιοχή η σημερινή Νάπολη (Νεάπολις=Νέα πόλις). Το 326 π.Χ. η πόλη κατακτάται από τουςΡωμαίους, διατηρώντας, ωστόσο, τα ελληνικά στοιχεία του πολιτισμού της και τη γλώσσα της. Κατά τους επόμενους αιώνες, η Νάπολη υπήρξε καταφύγιο πολλών Ρωμαίων αυτοκρατόρων σε διαστήματα εξορίας τους. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αύγουστος θέσπισε στη Νάπολη τους Ιταλικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, κατ'αντιστοιχία με τους ελληνικούςΟλυμπιακούς Αγώνες, θεωρώντας τη Νάπολη "ως την πιο ελληνική πόλη της Ιταλίας"



Το 536, κατακτήθηκε από τους Βυζαντινούς, ενώ στη συνέχεια πολιορκήθηκε και από τους Λογγοβάρδους και τους Σαρακηνούς πειρατές, ενώ στο μεσοδιάστημα ανακηρύχθηκε αυτόνομο Δουκάτο από τους ευγενείς της πόλης. Γύρω στα 990, με απόφαση του Λέοντα Γ' Ίσαυρου και εξαιτίας της Εικονομαχίας, η πόλη υπάχθηκε στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, μετά από ένα διάστημα πνευματικής υπαγωγής της επισκοπής της Καπούα (στην οποία ανήκε η Νάπολη) στον Πάπα. Το 1137 η πόλη κατελήφθη από τουςΝορμανδούς, οπότε και αποτέλεσε μέρος του νεοσύστατου Βασιλείου της Σικελίας, με πρωτεύουσα το Παλέρμο. Μετά την επικράτηση των Σουέβων, οι Ανγιοβίνοι όρισαν τη Νάπολη πρωτεύουσά τους, καθιστώντας την από μια ακόμα ναυτική πόλη της Τυρρηνικής θάλασσας (Αμάλφι, Σορέντο) σε μια από τις ισχυρότερες πόλεις της ιταλικής χερσονήσου.

Kαι ηρθε η ωρα να γυρναμε σιγα-σιγα πισω.Πολυ σιγα ομωs και με προορισμο το BARI για το ferry το βραδυ,αχουμε δυο στασειs ακομη.

Η Ματέρα (Ιταλικά: Matera [ma'tεra] (βοήθεια·λήψη)) είναι μια Ιταλική πόλη της περιοχής Μπαζιλικάτα στην νότια Ιταλία. Είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας Ματέρα. Η πόλη βρίσκεται δίπλα σε ένα μικρό φαράγγι, όπου ρέει ο ποταμός Gravina. Από το 1993 τα sassi της Ματέρας έχουν χαρακτηριστεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. ^[1] Στην πόλη αυτή γυρίστηκε το 2004 η ταινία "Το πάθος του Χριστού" από τον Mel Gibson.

Η περιοχή της Ματέρας έχει κατοικηθεί από την Παλαιολιθική περίοδο και θεωρείται από τις παλαιότερες πόλεις του κόσμου.

Sassi di Matera [Επεξεργασία]


Η Ματέρα απέκτησε διεθνή φήμη με την αρχαία πόλη "Sassi di Matera" (μου σημαίνει "οι πέτρες-σπηλιές της Ματέρα"). Τα Sassi της Ματέρας είναι σπίτια-σπηλιές μέσα στα βράχια τα οποία έχουν ιστορία από την προϊστορική περίοδο. Υπάρχει η υποψία ότι ίσως εκεί εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι άνθρωποι στην Ιταλία.

Επομενη σταση ALBEROBELLO,το αποκαλουμενο και στρουμφοχωριο.

lberobello Διάσημο για το ασυνήθιστο της trulli σπίτια, Alberobello είναι ένα ευχάριστο μέρος για να μείνετε ή να επισκεφθείτε, ενώ περιοδείες Puglia Σχετικά με Alberobello Alberobello, στην περιοχή της Απουλίας στη νότια Ιταλία, είναι ένα παράξενο και γραφικό προορισμό που γίνεται ένα σημαντικό εξάρτημα για τα ταξίδια δρομολόγια των τουριστικών πρακτόρων, καθώς και ανεξάρτητους ταξιδιώτες.Η μικρή πόλη έχει γίνει μια παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO για ασυνήθιστες περιοχές του Trulli , τα χαρακτηριστικά κάτασπρα κωνική οροφή σπίτια της περιοχής. Κάνει μια ενδιαφέρουσα προορισμό για ημερήσιες εκδρομές ή μια ευχάριστη βάση για λίγες μέρες - ειδικά αν μένετε σε ένα trullo του πολύ δικά σας. Τι είναι ένα trullo ; Μια trullo είναι ένα μικρό οίκημα που χτίστηκε από τον τοπικό ασβεστόλιθο, με ξερολιθιές και μια χαρακτηριστική κωνική στέγη. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό και απλό τύπο δομής που θα δείτε διάσπαρτα γύρω από αυτό το μέρος της Απουλίας, μερικές φορές σε πιο βασική του μορφή χρησιμοποιείται ως ένα είδος ρίξει μέσα στους ελαιώνες.Η ιστορία πίσω από Alberobello, μία φορά την πόλη του Trulli μόνη της, είναι ένα τυπικό ιταλικό ένα: ο σχεδιασμός του ήταν να παίξει βιολί φόρους και ξεγελάσουν τις αρχές. Το τοπικό φεουδάρχη, Count Acquaviva, μετακόμισε εργαζομένων του αγρότη εδώ για καθαρισμό δασών και να καλλιεργούν τη γη. Για να αποφύγει γύρω από τους νόμους και τους φόρους, ήταν σημαντικό ότι δεν Alberobello τάξη ως κατοικημένο οικισμό. Έτσι, μέχρι το 1797, όταν Alberobello δόθηκε τελικά το καθεστώς «πόλη», οι άνθρωποι έπρεπε να ζήσουν σε Trulli , η οποία θα μπορούσε να διαλυθούν σε μια βιασύνη, όταν είναι απαραίτητο. Τα κτίρια είναι συνήθως τετράγωνο και έχει πολύ χοντροί πέτρινοι τοίχοι, κατασκευάστηκε χωρίς κονίαμα. Το πάχος ενισχύει τη δομή και επίσης βοηθά τη ρύθμιση της εσωτερικής θερμοκρασίας. Η οροφή είναι στην πραγματικότητα ένας θόλος, όπως μπορείτε να δείτε, όταν μπαίνετε σε κάποιο από τα κτίρια, αλλά είναι σχεδόν πάντα δημιουργηθεί πάνω σε ένα σχήμα κώνου, που ολοκληρώνεται με ένα κωδωνοστάσιο. Υπάρχει γενικά μια κεντρική αίθουσα, με επιπλέον χώρους σε τοξωτά κόγχες. Κατοικίες trulli είναι έξυπνα λευκά, και οι στέγες τους συχνά διακοσμημένα με ζωγραφισμένα σύμβολα ευφάνταστο υποτίθεται ότι έχει θρησκευτική σημασία ή προληπτικός. Η fanciness της διακόσμησης κωδωνοστάσιο ήταν κάτι σαν σύμβολο θέσης: έδειξε ικανότητα των κατασκευαστών »και ως εκ τούτου την αγοραστική δύναμη των ιδιοκτητών. Συχνά τα σπίτια αποτελούνται από περισσότερα από ένα trullo στέγη: είναι περισσότερο σαν trullo συγκροτήματα στεφθεί με αρκετές κώνους οροφής. Πράγματα που πρέπει να δούμε σε Alberobello Η κύρια τουριστική δραστηριότητα σε Alberobello περιπλανιέται γύρω από την έρευνα στο Trulli . Υπάρχουν, επίσης, μια χούφτα μικρά μουσεία και πολλές ευκαιρίες για την αγορά κιτς σουβενίρ και να δοκιμάσετε τα τοπικά προϊόντα. Το κέντρο της Alberobello είναι ως επί το πλείστον αποτελείται από τυπική μικρή πόλη ιταλικά δρόμους και κτίρια, με λίγες Trulli διάσπαρτα ανάμεσα στα κτίρια σε ένα σουρεαλιστικό τρόπο. Ορισμένα παλαιότερα σοκάκια επένδυση κυρίως με κατοικίες trulli . Οι πιο γραφικά μέρη του Alberobello, όμως, και το πιο περίεργο, είναι οι δύο τομείς που αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από trulli ? πάνω από χίλια από αυτά. Εδώ τα μικρά άσπρα μυτερά-ξεπέρασαν κατοικίες συγκεντρωμένα μαζί σαν μια πόλη hobbit. Το πιο τουριστικό μέρος του Alberobello είναι Rione Monti , μια περιοχή σε μια πλαγιά που αντιμετωπίζει το σύγχρονο κέντρο της πόλης. Αποτελείται από πολλά στενά δρομάκια κλίση προς τα πάνω, με τους άλλους εκκαθάρισης κατά μήκος του λόφου, και είναι εξαιρετικά γραφική και από μακριά και από κοντά. Περπατώντας γύρω είναι ευχάριστη, αλλά να είναι προετοιμασμένοι για συνεχή καλωσορίσματα από τους τοπικούς πωλητές κάθονται έξω από τους Trulli καταστήματα και τα μπαρ. Θα βρείτε πολύχρωμα σφυρίχτρες τερακότα (μια τοπική πράγμα Puglia)? Μερικές απλές τοπικές κεραμικά? trullo χιονοθύελλες? συρόμενες στυλό? και ό, τι είναι δυνατόν σε σχήμα σαν ένα trullo , από κουμπαράδες, με ασημένια κοσμήματα. Πολλά κτίρια περιέχουν μικροσκοπικά «μπαρ», όπου μπορείτε να δοκιμάσετε τοπικά κρασιά, τα οποία πωλούνται και στα τουριστικά καταστήματα, μαζί με τα μπισκότα και ζυμαρικά. Παρά το γεγονός ότι η περιοχή είναι προφανώς ένα μεγάλο παγίδα για τους τουρίστες, οι τιμές δεν είναι εξωφρενικό: υπάρχει πάρα πολύ τον ανταγωνισμό. Οι ιδιοκτήτες θα προσπαθήσουν να σας δελεάσουν με όλα τα είδη των απαιτήσεων και υποσχέσεις: το παλαιότερο trullo , ένα trullo με ένα καλά, μια κατοικημένη trullo , μια βεράντα με πανοραμική θέα, δωρεάν κρασί και λικέρ. Ειδικά αν δεν έχετε την ευκαιρία να μείνετε σε ένα trullo , να αποδεχθεί τις low-key γήπεδα πωλήσεων και αρχίζει να ρίξετε μια ματιά γύρω. Θα είστε σε θέση να δείτε μερικά εσωτερικούς χώρους, καθώς και οι πανοραμικές βεράντες έχουν καλή θέα. Κατεύθυνση προς τα πάνω Via Monte Michele πέρα από το εμπόριο, ο εξερευνητής φτάσει εικοστού αιώνα Alberobello του trullo εκκλησία, η Chiesa di Sant'Antonio . Η δεύτερη trulli περιοχή ονομάζεται Aia Piccola . Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από Rione Monti και είναι λιγότερο τουριστική κίνηση. Είναι ακόμα μια κατοικημένη περιοχή, με ήσυχα δρομάκια με επένδυση από λίγο κατοικημένες Trulli , ένα από τα οποία θα είχαν κληθεί σε δύο φιλικά γέροι. Το υπόλοιπο του Alberobello είναι ως επί το πλείστον «κανονική» κτίρια, αλλά με Trulli μέχρι βρεθώ γραφικά εδώ και εκεί.Πίσω από τη μεγάλη εκκλησία της πόλης, το Chiesa dei Santi Medici Cosma e Damiano είναι μικρές λωρίδες του Trulli που οδηγεί σε Trullo Sovrano . Αυτό είναι ένα trullo σπίτι στην μεγάλης κλίμακας, το οποίο είναι εξοπλισμένο με εξαρτήματα περίοδο. Αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση με τα μικρότερα σπίτια, και κάνει ζουν σε ένα trullo φαίνεται μια πολύ άνετη πρόταση. Παραδόξως, αυτό είναι ένα διώροφο κτίριο. Υπάρχουν πίνακες πληροφοριών με γραφικά αγγλικές μεταφράσεις. Ένας κατάσκοπος-τρύπα δίπλα στην πόρτα επιτρέψουν στους κατοίκους να επιθεωρούν τους επισκέπτες τους, και - σύμφωνα με τον πίνακα πληροφοριών - σε ακραίες περιπτώσεις να πυροβολούν όλα τα κακόβουλα αφίξεις. Από την εκκλησία ένα μακρύ δρόμο, Corso Vittorio Emanuele, οδηγεί μέσα από την πόλη προς τους κύριους trulli περιοχές.Είναι αρκετά ευγενικό δρόμο με λίγα μπαρ, καταστήματα και εστιατόρια βρίσκονται κατά μήκος του, και είναι πολύ ευνοημένο από τους ηλικιωμένους άνδρες που περνούν το χρόνο τους σε μικρές ομάδες στους πάγκους και τα πεζοδρόμια. Η κεντρική πλατεία της πόλης, την Piazza del Popolo, είναι ένα ευχάριστο ανοιχτό χώρο με τραπέζια και παγκάκια για να παρακολουθείτε τον κόσμο να περνάει. Ακριβώς πέρα από αυτό, δίπλα στην εκκλησία της Santa Lucia, είναι μια καλή προσφορά belvedere θέα στο Trulli , που φαίνεται ακόμα πιο pixie-όπως και περίεργα όταν προβάλλονται μαζικά σαν αυτό. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το μουσείο της πόλης, το Museo del Territorio . Αυτή είναι μια μάλλον μυθική δομή του πάνω από δέκα συνδυασμένη trulli .Περιέχει μικρές οθόνες των γεωργικών και τον εξοπλισμό του κτιρίου, ένα ζευγάρι από τα δωμάτια αναδημιουργούνται σε στιλ εποχής που δίνουν μια καλή ιδέα για το πώς οι κάτοικοι ζούσαν, και κάποιες σπείρες από τις κορυφές του Trulli . Alberobello έχει μερικά άλλα μικρά μουσεία, καθώς και τα πολλά trulli που οι ίδιοι νομοσχέδιο ως μουσεία ή εμφάνιση Trulli , αλλά είναι βασικά ακριβώς καταστήματα με σουβενίρ. Υπάρχει ένα μουσείο του ελαιολάδου, ένα Μουσείο Οίνου και Μουσείο Χειροτεχνίας. Δεδομένου ότι η τουριστική βιομηχανία εδώ είναι ακόμα σε εξέλιξη, ένας υποψιάζεται ότι σύντομα θα υπάρχουν περισσότερες. Το κύριο γραφείο τουριστικών πληροφοριών είναι στο Casa D'Amore, ακριβώς έξω από την Piazza del Popolo. Ωστόσο, όταν επισκεφτήκαμε το προσωπικό δεν ήταν τρομερά γνώση, δεν θα μπορούσε να καταλάβει την επιθυμία να εξερευνήσουν την ύπαιθρο με τα πόδια, και ήταν σε θέση να παρέχουν όχι περισσότερες πληροφορίες από ό, τι ένα φωτοτυπημένο σχέδιο πόλης με τα αγγλικά σημειώσεις. Alberobello τροφίμων και ποτών Γύρω από την κύρια τουριστική περιοχή υπάρχουν πολλά μικρά μπαρ και σνακ-καταστήματα. Υπάρχουν επίσης πολλά εστιατόρια και πιτσαρίες, σε κάποιεςTrulli και τουλάχιστον ένα με εξωτερική βεράντα. Κάτω στον κεντρικό δρόμο, Largo Martellotta, είναι πιο τυπικό ιταλικό μπαρ και μερικά μικρά καταστήματα τροφίμων. Την Πέμπτη υπάρχει μια μεγάλη αγορά φρούτων και λαχανικών εδώ, όπου μπορείτε να αγοράσετε τα φορτία των τοπικών προϊόντων, από τα καρπούζια (1 ευρώ) σε σωρούς από τα κεράσια και τα ραδίκια. Είναι ένα καλό μέρος για να απόθεμα επάνω αν σχεδιάζετε ένα πικ-νικ. Για ένα καλό κάθομαι-κάτω γεύμα, υπάρχουν δύο εστιατόρια κοντά μεταξύ τους στο κέντρο της πόλης που δεν εξυπηρετούν τους τουρίστες, αλλά και σε «κανονικές» τιμές και με εξαιρετικό φαγητό. Η Trullo d'Oro βρίσκεται σε ένα trullo κτίριο. Το κουβέρ είναι υψηλότερη από το κανονικό, αλλά περιλαμβάνει ποικίλες σνακ και focaccia. Ορεκτικά περιλαμβάνουν μια χορτοφαγική επιλογή από ορεκτικά που δεν θα αφήσει πολλά περιθώρια για τα τοπικά πιάτα ζυμαρικών (Via Cavallotti 27, καθοδηγείται από το Corso Vittorio Emanuele). La Cantina , στον κεντρικό δρόμο γύρω από το ξενοδοχείο, έχει την πρωτοτυπία ενός ανοιχτή κουζίνα / τραπεζαρία, ώστε να μπορείτε να παρακολουθείτε τις σεφ την προετοιμασία των γευμάτων (Via Lippolis 8? στη γωνία της Corso Vittorio Emanuele). Πως να Alberobello Τα καλύτερα αεροδρόμια για Alberobello είναι Μπάρι και του Μπρίντιζι, και οι δύο εξυπηρετούνται από αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους από το Ηνωμένο Βασίλειο. Από το Αεροδρόμιο του Μπάρι μπορείτε να πάρετε απλά ένα λεωφορείο για το σιδηροδρομικό σταθμό του Μπάρι στη συνέχεια να λάβει ένα μικρό τρένο τρέχει με την FSE (Ferrovie Sud Est) για Alberobello. Στο Μπάρι σταθμό FSE οι πλατφόρμες είναι πέρα από τις πλατφόρμες mainline - προς το εμπρός μέρος του σταθμού, ρίξτε μια σκάλα που οδηγεί κάτω από τις ράγες, μέσα από μια είσοδο στα αριστερά. Υπάρχει μια πινακίδα στην Ferrovie Sud Est. Έχουν ένα μικρό εκδοτήριο εισιτηρίων στην πλατφόρμα. Θα πρέπει πιθανώς να ζητήσει να βεβαιωθείτε ότι έχετε πάρει την σωστή τρενάκι - οι περισσότεροι ταξιδιώτες είναι θαμώνες και υπάρχει μικρή ανησυχία για ανακοινώσεις ή σημάδια. Το ταξίδι διαρκεί λιγότερο από δύο ώρες και είναι πολύ γραφικό: μετά σοβατεπί κάποια φοβερή σύγχρονη αστική εξάπλωση, η μία σιδηροδρομική γραμμή περνά μέσα από ελαιώνες και περιβόλια, μεταξύ των οποίων θα αρχίσουμε να βλέπουμε το πρώτο λευκό ζωγραφισμένα trulli . Το αεροδρόμιο του Μπρίντιζι είναι κοντά στο Λέτσε, άλλα πολύ καλός προορισμός τουριστών της Απουλίας. Παρά το γεγονός ότι αυτό θα πάρει κάποιο σχεδιασμό καθώς μπορεί να μην υπάρχει πτήσεις κάθε μέρα, αν σκοπεύετε να επισκεφθείτε τόσο Alberobello και Λέτσε μπορεί να έχει νόημα για να πετάξει σε ένα αεροδρόμιο και από την άλλη.Από Λέτσε υπάρχουν μικρά τρένα με κατεύθυνση προς FSE Alberobello? Ελέγξετε με το σταθμό ή το προσωπικό της αμαξοστοιχίας, όπως κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να αλλάξει σε Martina Franca. Αν ταξιδεύετε απευθείας από το αεροδρόμιο του Μπρίντιζι να Alberobello ξεκινήσετε από την αλίευση το τοπικό λεωφορείο για Πρίντεζι σιδηροδρομικό σταθμό, στη συνέχεια, να πάρει ένα τρένο. Η σιδηροδρομική διαδρομή διαρκεί περίπου δύο ώρες, και περιλαμβάνει δύο αλλαγές: σε Francavilla Fontana (όπου μπορείτε να αλλάξετε πάνω στην γραμμή FSE) και σε Martina Franca. Ηνωμένο Βασίλειο οι ταξιδιώτες θα βρουν τα σιδηροδρομικά κόμιστρα εκπληκτικά φθηνή: Alberobello προς Μπάρι, για παράδειγμα, κοστίζει μόλις € 4 το 2008. Σταθμός-δάσκαλοι είναι φιλικοί και εξυπηρετικοί: είναι μια ντεμοντέ υπηρεσία. Μην διστάσετε να ρωτήσω αν έχετε οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με το ποια τρένο / πλατφόρμα για να διαλέξετε. Τις Κυριακές τα τρένα έχουν αντικατασταθεί από ένα λεωφορείο, και θα χρειαστεί να αγοράσετε το εισιτήριό σας εκ των προτέρων. Ο σιδηροδρομικός σταθμός σε Alberobello βρίσκεται σε μικρή απόσταση με τα πόδια - 5-10 λεπτά - από το κέντρο της πόλης. Για την Piazza del Popolo, το κεφάλι αριστερά κατά μήκος της Via Mazzini και στη συνέχεια να συνεχίσει κατ 'ευθείαν κατά μήκος της Via Garibaldi. Αν είστε επισκέπτονται για μια ημερήσια εκδρομή, αυτό είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσετε την εξερεύνηση. Γύρω Alberobello Alberobello είναι ένα αρκετά ήσυχο μέρος για λίγο και μετά από μια μέρα περιπλάνηση μεταξύ των Trulli μπορεί να είστε έτοιμοι για να εξερευνήσετε περισσότερο. Αυτό είναι πολύ πιο εύκολο, αν έχετε ένα αυτοκίνητο, αλλά είναι επίσης δυνατό να κάνει ένα ή δύο εξαιρετικές ημερήσιες εκδρομές με τη δημόσια συγκοινωνία. Τα μικρά τρένα FSE πάρει μόνο λίγα λεπτά για να γραφική φτάσει Martina Franca , μια ευχάριστη ασβεστωμένα-και-μπαρόκ πόλη. Με τον τρόπο που σταματούν στο Locorotondo η οποία έχει ένα μικρό ιστορικό κέντρο της πόλης σε ένα λόφο με υπέροχη θέα πάνω από την Valle d'Itria, σε ένα καταπράσινο τοπίο γεμάτο με λευκά Trulli. Μια άλλη στάση σχετικά με τη σιδηροδρομική γραμμή, πίσω προς την κατεύθυνση του Μπάρι, είναι Castellana Grotte, το οποίο είναι διάσημο για τη μεγάλη και δραματική σπήλαια δείχνουν, η Castellana Grotte di (έξω από την πόλη). Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ημερήσιες εκδρομές, αν και πραγματικά εφικτό μόνο αν νοικιάσετε ένα αυτοκίνητο, είναι Ostuni, ένα από τα πιο γνωστά-από λευκές πόλεις στην κορυφή του λόφου της περιοχής. Μείνετε σε ένα trullo Ο καλύτερος τρόπος για να ζήσετε trulli είναι να μείνετε σε ένα. Αντί αρπαγή μια ματιά γύρω από ένα trulloκατάστημα, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το τι ένα trullo είναι σαν σαν ένα σπίτι (και φυσικά να αισθάνονται ανώτεροι εκδρομείς με απλό και βαρετό ξενοδοχεία). Υπάρχουν μερικά ξενοδοχεία που έχουν κάποια trullo διαμονή, αλλά μια άνετη και προσιτή εναλλακτική λύση είναι να μείνετε σε ένα self-catering trullo διαμέρισμα. Υπάρχουν μια-δυο εταιρείες που αφήνουν έξω διακοπές trulli διαφόρων προτύπων, ορισμένες στο κέντρο της Alberobello και μερικά στην κοντινή εξοχή (μια ευχάριστη επιλογή εάν έχετε ένα αυτοκίνητο). Trulli Holiday προσφέρει καλή σχέση ποιότητας-τιμής trulli διαμερίσματα και σουίτες. Η συμφωνία είναι κάπου ανάμεσα σε ένα «διάσπαρτα ξενοδοχείο» και τα αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα διαθέτουν: φτάνετε στο γραφείο τους, και συνοδεία στους δρόμους για τη δική σας προσωπική trullo όπου θα μείνετε ανεξάρτητα με το μπόνους του πρωινού σε μια καφετέρια της πόλης και στο κέντρο μια καθημερινή αλλαγή πετσετών. Μείναμε σε ένα από τους Alberobello Trulli το 2008: διαβάσετε την αναθεώρησή μας. Η εταιρεία Trullidea προσφέρει ένα πολύ παρόμοιο φάσμα επιλογών διαμονής.

<TABLE class=rightcol style="PADDING-RIGHT: 0px; PADDING-LEFT: 0px; FONT-SIZE: 10px; PADDING-BOTTOM: 0px; VERTICAL-ALIGN: top; WIDTH: 120px; COLOR: rgb(51,51,153); PADDING-TOP: 0px; FONT-FAMILY: verdana; BACKGROUND-COLOR: rgb(204,204,204); TEXT-ALIGN: center"> <TR> <td class=rightcol style="PADDING-RIGHT: 0px; PADDING-LEFT: 0px; FONT-SIZE: 10px; PADDING-BOTTOM: 0px; VERTICAL-ALIGN: top; WIDTH: 120px; PADDING-TOP: 0px; BACKGROUND-COLOR: rgb(204,204,204)">Σε αυτό το site Trulli Holiday ενοικιαζόμενα διαμερίσματα - επισκόπησή μας Puglia & Ματέρα - ένα ταξίδι δρομολόγιο της UNESCO στην Ιταλία Λήψη γύρω από την Ιταλία Χρήσιμες εξωτερικές συνδέσεις Alberobello ξενοδοχεία FSE τρένα Castellana Grotte di Ristorante La Cantina Ιταλία ενοικίαση αυτοκινήτου Διαφήμιση </TD></TR></TABLE>

Καραβι ,ολα καλα και το βραδυ σαλονοκαταστρωμα με λιγεs ωρεs σχετικα ταξιδι και ο καθεναs τα δικα του.Ξημερωμα Ηγουμενιτσα και απο Καταρα,Μηλια κλπ πισω.

Μια σταση για ανεφοδιασμο εξω απο Μηλια-αρκετοι ισωs θυμουνται το βενζιναδικο-και προβληματισμοs για τιs τιμεs των καυσιμων.ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΦΟΡΟΙ?Μα στο ΤΕΡΑΣ που λεγεται ΔΗΜΟΣΙΟ!



Αντε γεια και το επομενο

Η μπλούζα "Άρδας" όλα τα λεφτά.

<iframe width="640" height="480" frameborder="0" scrolling="no" marginheight="0" marginwidth="0" src="http://maps.google.com/maps?f=d&source=s_d&saddr=%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7,+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1&daddr=%CE%97%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1,+%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1,+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1+to:Bari,+BA,+Italia+to:Messina,+ME,+Italia+to:Acireale,+CT,+Italia+to:Nicolosi,+CT,+Italia&geocode=FXYbbAIdXhteASnt4CgU9DioFDGpdNW4Fee6CQ%3BFebQWgIdPjo1ASlj85xVW35bEzETX097u34aYg%3BFddlcwIdv3EBASlvjQfz-OhHEzHhCDlqBlRyCA%3BFZbKRgId31XtACnhzbgCK0wUEzFd8iHVBsoeIA%3BFXrZPQIdEG3nACnnR22i_fgTEzELCvAb52_Rzw%3BFVf_PQId3T_lACkvNcHJ9FUREzESOHFySQ2-nw&aq=0&oq=n&sll=37.59492,14.991188&sspn=0.152064,0.285301&hl=el&mra=ls&ie=UTF8&t=m&ll=38.848264,17.852783&spn=4.106696,7.03125&z=7&output=embed"></iframe><br /><small><a href="http://maps.google.com/maps?f=d&source=embed&saddr=%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7,+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1&daddr=%CE%97%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1,+%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1,+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1+to:Bari,+BA,+Italia+to:Messina,+ME,+Italia+to:Acireale,+CT,+Italia+to:Nicolosi,+CT,+Italia&geocode=FXYbbAIdXhteASnt4CgU9DioFDGpdNW4Fee6CQ%3BFebQWgIdPjo1ASlj85xVW35bEzETX097u34aYg%3BFddlcwIdv3EBASlvjQfz-OhHEzHhCDlqBlRyCA%3BFZbKRgId31XtACnhzbgCK0wUEzFd8iHVBsoeIA%3BFXrZPQIdEG3nACnnR22i_fgTEzELCvAb52_Rzw%3BFVf_PQId3T_lACkvNcHJ9FUREzESOHFySQ2-nw&aq=0&oq=n&sll=37.59492,14.991188&sspn=0.152064,0.285301&hl=el&mra=ls&ie=UTF8&t=m&ll=38.848264,17.852783&spn=4.106696,7.03125&z=7" style="color:#0000FF;text-align:left">Προβολή μεγαλύτερου χάρτη</a></small>