Λιβαδόστρα και Αλυκή Βοιωτίας - 30.09.2012

Μετά την όμορφη βόλτα προς Λιβαδόστρα το 2011, μου είχε ανοίξει η όρεξη για μια πιο ενδελεχή μελέτη της περιοχής. Μαζί με τον Αργύρη, νέο κάτοχο του AX-1 του Roberto, δώσαμε ραντεβού στις Ερυθρές και μέσω της παλαιάς εθνικής Ελευσίνας-Θηβών απόλαυσα μια γρήγορη DRZόβολτα. Λίγο πριν τις Ερυθρές στρίβω δεξιά σε χωματόδρομο και επισκέπτομαι για δεύτερη φορά την πολύ όμορφη μονή Προφήτη Ηλία, κτίσμα του 13ου αιώνα. Για δεύτερη φορά είναι κλειστή. Κρίμα. Τουλάχιστον έχει 3-4 εντυπωσιακά δέντρα τα οποία είναι σε πλήρη αντίθεση με την ερημιά του υπόλοιπου τοπίου.






Αν συνεχίσω τον χωματόδρομο θα οδηγηθώ προς την κορυφογραμμή του όρους Πάστρα αλλά ο Αργύρης με περιμένει έξω από τις Ερυθρές και επιστρέφω προς τα εκεί. Στρίβουμε προς Πλαταιές και μετά κατευθυνόμαστε προς Λιβαδόστρα.



Αρκετά στραμπουληχτός δρόμος αλλά με όμορφη θέα προς τη θάλασσα και το κέφι είναι σε...κέφια. Δυστυχώς η καταπράσινη αυτή περιοχή κάηκε ολοσχερώς το καλοκαίρι του 2009.
Λίγο πριν φτάσουμε στην παραλία (ούτε 200 μέτρα πριν) ακολουθούμε δρόμο που πάει δεξιά και ελαφρά ανηφορικά. Πρόκειται για στενό ασφαλτόδρομο με παρανοϊκή χάραξη που οδηγεί σε αδιέξοδο με μικρή παραλία, όμορφη ανοιχτή θέα στον Κορινθιακό κόλπο και πηγή με άφθονο αλλά γλυφό νερό. Τα τελευταία μέτρα χώμα. Ακριβώς από πάνω μας υψώνεται το βουνό Κορομπίλι.





Η χάραξη που λέγαμε...



Επιστρέφουμε στη Λιβαδόστρα...



Ερείπια της αρχαίας πόλης Κρεύσις.



Στην άλλη άκρη της παραλίας εκβάλει ένα μικρό ποτάμια και στο βάθος δεσπόζει ο βυζαντινός πύργος.



Επιστροφή προς την ενδοχώρα και κατεύθυνση προς Ελλοπία και από εκεί βουρ για Αλυκή. Στην Ελλοπία βρίσκεται ένα από τα αρκετά F-104 Starfighter που ως απόμαχοι των ουρανών στολίζουν διάφορες πλατείες ανά την Ελλάδα μαζί με αρκετά F-5. Από το να γίνονται παλιοσίδερα καλύτερα. (Άσχετη παρένθεση: Το προσωνύμιo του αεροσκάφους ήταν Ιπτάμενο Φέρετρο και αυτό λέει αρκετά για τη σταθερότητά του, ή καλύτερα για την έλλειψή της...)

Στην περιοχή και δίπλα στο δρόμο υπάρχει το αναστηλωμένο μνημείο της μάχης των Λεύκτρων.
Αντιγράφω από: http://www.yppo.gr/5/g5121.jsp?obj_id=1293

"Το 371 π.Χ. ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεόμβροτος Α΄ με 10.000 οπλίτες και 1.000 ιππείς αντιμετώπισε 6.000 Βοιωτούς υπό τον Επαμεινώνδα στην πεδιάδα των Λεύκτρων. Η μεγάλη νίκη του Βοιωτού στρατηγού ισχυροποίησε την Ηγεμονία της Θήβας στο Βοιωτικό Κοινό. Σε ανάμνηση της νίκης τους οι Θηβαίοι ίδρυσαν τρόπαιο στο πεδίο της μάχης.
Το πεδίο της μάχης των Λεύκτρων (σε μικρή απόσταση βορειότερα των σημερινών Λεύκτρων, δυτικά του Μελισσοχωρίου) προσδιορίστηκε με ακρίβεια μετά την ανεύρεση μεγάλου μέρους του βάθρου που ήταν κυλινδρικό με επίστεψη διαζώματος τριγλύφων και μετοπών και πάνω σειράς στρογγυλών ασπίδων.
Στη λίθινη βάση υψωνόταν χάλκινο τρόπαιο που δεν βρέθηκε, αλλά είναι γνωστό από θηβαϊκά νομίσματα (αργυρές βοιωτικές δραχμές, που κόπηκαν στο διάστημα 288-244 π.Χ., στρογγυλός στύλος, πάνω στον οποίο στηριζόταν πανοπλία από θώρακα, ασπίδα στρογγυλή, δόρυ και κράνος).
Η βάση του Τροπαίου της μάχης των Λεύκτρων (371 π.Χ.) ανασυγκροτήθηκε με αρχαία μέλη μετά από μια μικρή ανασκαφή στη δεκαετία του 1950 και στήθηκε από τον Καθ. Αν. Ορλάνδο, με τα αρχαία μέλη και τις συμπληρώσεις τους στην κοιλάδα των Λεύκτρων, όπου έλαβε χώρα η ομώνυμη μάχη.
Αργότερα στην καλλιέργεια βρέθηκε μια ακόμη -από τις εννέα- ασπίδα που ήταν δυνατόν να τοποθετηθεί πλέον στο μνημείο και τελείως προσφάτως ένα τρίγλυφο, που παράμενε και αυτό στον ελεύθερο χώρο μπροστά του.
Το θέρος του 2001 πραγματοποιήθηκαν εκ νέου έργα αναστήλωσης στο μνημείο, με σκοπό τη διάλυση και επανατοποθέτηση αρχαίων μαρμάρινων μελών, κυρίως της γνήσιας ασπίδας (της ένατης), από τη Διεύθυνση Αναστηλώσεως Αρχαίων Μνημείων."



Λίγο αργότερα μπαίνουμε στην Ξηρονομή και ακολουθούμε πινακίδες για Αλυκή. Ο δρόμος ανεβαίνει ένα μικρό βουνό και μόλις το καβαντζάρει δεξιά μας βλέπουμε μια μικρή φρυκτωρία την οποία και επισκεπτόμαστε μέσω ενός σύντομου χωματόδρομου. Πάντα απολαμβάνω όμορφη θέα σε τέτοια μέρη και αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση.



Στα δυτικά βλέπουμε τις νοτιοανατολικές απολήξεις του Ελικώνα.



Στα ανατολικά την κορυφή του όρους Κορομπίλι.



Κατηφορίζουμε προς την Αλυκή. Όπως καταλαβαίνετε από το όνομα στην παραλία υπάρχει και μια αβαθής λιμνοθάλασσα στην οποία παλιότερα μάζευαν αλάτι.







Μετά την απαραίτητη στάση για...στομαχικό ανεφοδιασμό επισκεπτόμαστε την ακρόπολη της αρχαίας πόλης Τίφα ή Σίφαι. Τα τείχη φαίνονται από οποιοδήποτε σημείο του χωριού αλλά η επίσκεψη απαιτεί περπάτημα, όχι πολύ. Μόνο αυτό το κτίσμα είναι δίπλα στο δρόμο.



Θέα από την ακρόπολη.



Ο κυριότερος από τους πύργους της οχύρωσης











Η οχύρωση κατεβαίνει σχεδόν μέχρι τα τελευταία σπίτια (ή σωστότερα τα τελευταία σπίτια φτάνουν μέχρι την οχύρωση).



Η επιστροφή περιλάμβανε έναν αρκετά όμορφο χωματόδρομο ο οποίος ξεκινάει μέσα από τις Αλυκές κινείται αρχικά στις νοτιοδυτικές υπώρειες του Κορομπιλιού, ανηφορίζει σε όμορφο οροπέδιο στα δυτικά και μετά κατηφορίζει στην Ξηρονομή. Δύο τυπικά αρκουδόσκυλα προβατοκοπαδιού μας προπόνησαν σε υψηλές ταχύτητες.

Κινούμενοι ανατολικά είχαμε την τύχη να δούμε μια από τις πιο όμορφες ανατολές Πανσελήνου.





Καλές σας βόλτες.

Ωραία μέρη ξετρυπώνεις... πολύ όμορφες φωτογραφίες!!

Μπράβο ρε Φυσικέ!
Κάθε φορά που γράφεις κάτι, αναρωτιέμαι πόσοι είναι οι ελληνάρες που ξέρουν σε τόσο βάθος την ιστορία της Ελλάδας. Και πόσοι είναι αυτοί που ξέρουν της ομορφιές της πέρα από αυτά που ξέρει και ο κλασικός Γερμανός μαζικός τουρίστας.
Δύσκολα το λέω αυτό, αλλά όντως σε ζηλεύω. Έχεις ένα εύρος γνώσεων που μου φαίνεται αδιαπέραστο.

Πολύ όμορφα μέρη και υπέροχες φωτογραφίες με αποκορύφωμα τις 2 τελευταίες... δεν υπάρχουν!! Ωραία φώτα πέτυχες σε όλες!!
Α ρε Τακ, μου' λειψαν οι εντουράδες μας.

Ποιές σου λείψανε????

2 φορές πήγες όλες κι όλες!!!!!

Φυσικέ, μας ταξιδεύεις!

Που πας και βρίσκεις τόσα πολλά αρχαία κάθε φορά?Μπράβο.
Μένουμε Ελλάδα λοιπόν και όταν την γυρίσουμε-μάθουμε
όλοι ξανοιγόμαστε και προς τα εξωτερικά.