Ιτέα - Άμφισα - Γραβιά και πέριξ 9/10 Μαρτίου

Προσωπικά πήρα την απόφαση να πάω στην Ιτέα μόνο και μόνο για να δω το φίλο μου τον Παναγιώτη με τον οποίο έχουμε χαθεί τον τελευταίο καιρό. Σάββατο πρωί λοιπόν, και παρόλα τα αναμενόμενα ψιλόβροχα στη διαδρομή (βλέπε meteo – Τομάκος – σκέψη Vvag) η Μάρω & εγώ ήμασταν στις 10 στο περίπτερο



Και περιμένουμε τον Αναστάση (ο οποίος εκείνη την ώρα ίδρωνε για να δέσει σωστά τα μπαγκάζια στο μηχανάκι του. Ήρθε όμως και έτσι γίναμε 3 ταξιδιώτες με 2 μηχανάκια.



Πρώτη στάση μας ο Όσιος Λουκάς. Πρόκειται για εκπληκτικής ομορφιάς μοναστήρι και μάλιστα με υψηλή αισθητική κόντρα στο εθνικό μας Κιτς……

Για αρχή την αράξαμε στο μπαλκόνι που βλέπετε



Και παρόλο το ψιλόβροχο εγώ προσωπικά απολάμβανα το τοπίο χωρίς να με ενοχλεί καθόλου το ψιλόβροχο. Παρεμπιπτόντως, σε μερικά λεπτά σταμάτησε.

Η Μάρω βούτηξε τη φωτ. Μηχανή και άρχισε να πυροβολάει αδιακρίτως







Ενώ ο Αναστάσης & εγώ φιλοσοφούσαμε μετ’ ευτελείας τρώγοντας παστελάκι για την υπογλυκαιμία

Να μη ξεχάσω να πω ότι το Σάββατο που μας πέρασε ήταν Ψυχοσάββατο και ένας ευγενέστατος κύριος μας έδωσε κόλλυβα. Περιττό να σας πω ότι ήταν τα πιο εύγευστα κόλλυβα που είχα φάει στη ζωή μου. Τα χλαπακιάσαμε και οι τρεις χωρίς δεύτερη σκέψη.



Μετά τον όσιο Λουκά κατεβήκαμε την εκπληκτική διαδρομή προς την Ιτέα, στρίψαμε, χαμογελούσαμε μέσα απ τα κράνη μας και φτάσαμε στο πολύ καλοβαλμένο ξενοδοχείο Τροκαντερό όπου μας περίμενε ο Παναγιώτης.
Δε προλάβαμε να ξεφορτώσουμε και να βγούμε για καφεδάκι και νάσου ο Πανέας καμαρωτός καμαρωτός



Η παρέα είχε αρχίσει να μοντάρεται ….



Στο μεταξύ ο Φυσικός είχε μόλις ξυπνήσει απ τη μεσημεριανή του σιέστα (στην Αθήνα) και ξεκινούσε να έρθει να μας βρει. Σε αναμονή λοιπόν του μοναδικού, του ανεπανάληπτου Φυσικού είπαμε ένα βγούμε βόλτα με τα πόδια με σκοπό να κάψουμε κάνα σουβλάκι και να ξεπιαστεί ο εκλεκτός μας από το καθισιό στη σέλλα.



Η παραλία πολύ όμορφη και με μερικά παλιά βιομηχανικά κτήρια αλλά και σπίτια με εξαιρετική αισθητική.





Μετά τη βόλτα περάσαμε απ το παρκινγκ του ξενοδοχείου που είχαμε παρατάξει τα μηχανάκια μας.



Είχε αρχίσει να πέφτει η νύχτα όταν ακούσαμε το γραναζωτό ήχο του εφτάμισι του Φυσικού να γουργουρίσει







Το βραδάκι ανεβήκαμε όλοι παρέα στους Δελφούς και την αράξαμε στην ωραία καφετέρια με τις τζαμαρίες στην είσοδο της πόλης. Αν νομίζετε ότι εκεί τέλειωσε το βράδυ μας γελιέστε. Αμέσως μετά κατεβήκαμε πάλι στην Ιτέα όπου ξανα αράξαμε στις καρέκλες της παρακείμενης ταβερνο-ψησταριάς για να τσακίσουμε παϊδάκια, προβατίνα, σαλάτες και άλλα υγιεινά όπως ένα εκπληκτικό φρουτώδες ροζέ σπιτικό κρασί . Όλα αυτά όμως ντρέπομαι ειλικρινά να τα βγάλω σε κοινή θέα διότι θα προκαλέσω το κοινό αίσθημα.

Τέλος της πρώτης μέρας.

Να σας πω και 2 λόγια γα το ξενοδοχείο.
Το ξενοδοχείο Τροκαντερό βρίσκεται στην άκρη της Ιτέας.
Είναι πολύ καλοβαλμένο, πολύ καθαρό, με μεγάλα δωμάτια και προπάντων 4 εξαιρετικά παιδιά (μάλλον και 2 ζευγάρια) να το "τρέχουν". Χαμογελαστά παιδιά, έτοιμα να εξυπηρετούσουν.

Τα 2 παλληκάρια μηχανόβιοι, με Multistrada o ένας και Huqsvarna ο άλλος.

Η θέα απ τα δωμάτια εξαιρετική, το σαλόνι μέσα και οι καρέκλες απέξω πολύ άνετα και το παρκινγκ μεγάλο. Λέγαμε με τον Παναγιώτη και τα υπόλοιπα παιδιά ότι θα ήταν πολύ καλή ιδέα για κέντρο επιχειρήσεων κάποιας μελλοντικής πανελλήνιας. Η γύρω περιοχή έχει εκπληκτικές διαδρομές για να γεμίσουν ένα 3ήμερο.

Μπράβο ρε παίδες ωραία φαίνεται να περάσατε!!!

Ωραίο παρεάκι μαζευτήκατε.Μπράβο.
Με λείψατε άντε να σας δω σιγά-σιγά.
Ο Όσιος Λουκάς πολύ όμορφο κτίριο.

DoctorAbo wrote:Να σας πω και 2 λόγια γα το ξενοδοχείο.
Το ξενοδοχείο Τροκαντερό βρίσκεται στην άκρη της Ιτέας.
Είναι πολύ καλοβαλμένο, πολύ καθαρό, με μεγάλα δωμάτια και προπάντων 4 εξαιρετικά παιδιά (μάλλον και 2 ζευγάρια) να το "τρέχουν". Χαμογελαστά παιδιά, έτοιμα να εξυπηρετούσουν.

Τα 2 παλληκάρια μηχανόβιοι, με Multistrada o ένας και Huqsvarna ο άλλος.

Η θέα απ τα δωμάτια εξαιρετική, το σαλόνι μέσα και οι καρέκλες απέξω πολύ άνετα και το παρκινγκ μεγάλο. Λέγαμε με τον Παναγιώτη και τα υπόλοιπα παιδιά ότι θα ήταν πολύ καλή ιδέα για κέντρο επιχειρήσεων κάποιας μελλοντικής πανελλήνιας. Η γύρω περιοχή έχει εκπληκτικές διαδρομές για να γεμίσουν ένα 3ήμερο.

Mπράβο παιδιά πάντα τέτοια.. Δημήτρη προσυπογράφω για πανελλήνια εκεί κάτω, μια και τις διαδρομές αυτές έχω πολλά χρόνια να τις κάνω.Συν τα πολύ όμορφα μοναστήρια που έχει η ευρύτερη περιοχή.

βοήθειά μας...............

Ευτυχώς που προλάβαμε και ήπιαμε καφεδάκι πρίν φύγετε.Χαρήκαμε που σας ξαναείδαμε,γνωρίσαμε απο κοντά τον Παναγιώτη και τον Αναστάση.

Μακάρι να είχαμε λίγο παραπάνω χρόνο να πηγαίναμε και παρέα βολτούλα,δεν πειράζει όμως ο καιρός ανοίγει και θα ξαναβρεθούμε σύντομα.

Το Σάββατο δεν μπόρεσα να φύγω πριν τις 5 το απόγευμα. Από τις 8 μέχρι τις 2 ήμουν στο μαθητικό διαγωνισμό φυσικής και μετά όπως ήμουν πτώμα ξάπλωσα για ένα δίωρο. Το ταξίδι μέχρι την Ιτέα ήταν καθαρά διεκπεραιωτικό. Στο Κάστρο στρίβω για Λιβαδιά, Δίστομο, Δεσφίνα και μόλις έχει βραδιάσει φτάνω στο πολύ όμορφο ξενοδοχείο και βρίσκω τα παιδιά. Χαρά μεγάλη, τακτοποίηση, βόλτα στους Δελφούς και φαγητό πίσω στην Ιτέα.



Η επόμενη μέρα θα ήταν η "εκδρομική". Πριν, όμως, ξεκινήσουμε υποδεχθήκαμε τον Γιώργο από την Πάτρα και τους δύο φίλους του.

CBR 250 τετρακύλινδρο! Πόσο καιρό είχα να δω ένα τέτοιο υπέρστροφο μηχανάκι.



Το κουκλί του Γιώργου



Varadero φίλου του Γιώργου. Δίπλα του ο Παναγιώτης Κ. με ειδικές αγωνιστικές παντόφλες DAINESE...



Η θέα από το ισόγειο του ξενοδοχείου.



Η πατρινή παρέα επέστρεψε στα εδάφη της και εμείς λίγο πριν τη μία αναχωρούμε για Άμφισσα αλλά όχι από τον γνωστό χιλιοπαιγμένο δρόμο αλλά μέσω Αγίας Ευθυμίας. Μια ιδέα του Αναστάση που αποδείχθηκε πολύ καλή.



Ο δρόμος ανηφορίζει με απανωτές φουρκέτες κερδίζοντας ύψος και προσφέροντας όμορφη θέα προς την Ιτέα.





Παναγιώτης Κ. και το γρανάζι το καλό.



Όμορφα τοπία και ζεύγος Abo στο δρόμο.



Η άνοιξη έχει κάνει την εμφάνισή της στα τοπία γύρω από την Αγία Ευθυμία





Μετά την Αγία Ευθυμία ο δρόμος γίνεται πλατύς και καλοσχεδιασμένος. Το γνωστό χαμόγελο στο κράνος εμφανίζεται. Ξάφνου βρισκόμαστε να κρεμόμαστε πάνω από την Άμφισσα.





Η Άμφισσα αξίζει μια επίσκεψη με περίπατο κάποιων ωρών αλλά δεν τις διαθέτουμε. Έτσι απλά περνούμε από το κέντρο της βλέποντας αρκετά όμορφα πέτρινα σπίτια και μετά κατευθυνόμαστε προς το Προσήλιο μέσα από μια πολύ όμορφη διαδρομή με απανωτές φουρκέτες και πολύ στενό δρόμο.



Μετά από ένα διάσελο και ένα μικρό ρέμα βρίσκουμε στα δεξιά μας πηγή με άφθονο νερό και πλατάνια. Λίγο πιο πάνω ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο (εδώ πάνω;;)

Να τι συμβαίνει αν εκεί που πας να φωτογραφίσεις μια πηγή ξεπροβάλει απότομα ένας Άμπο.





Σκεφτικός Παναής









Αγέρωχη Μάρω

Λίγο αργότερα συναντούμε αριστερά μας καλό χωματόδρομο για το δασικό χωριό αλλά συνεχίζουμε για Προσήλιο (παλιό όνομα Σεγδίτσα) και μετά κατηφορίζουμε τον στραμπουληχτό δρόμο για τη Βίνιανη. Το Προσήλιο κάηκε από τους Ιταλούς το 1942 σαν απάντηση στην επίθεση του Βελουχιώτη σε ιταλικό απόσπασμα μέσα στην κοιλάδα της Ρεκάς της Γκιώνας. Το χωριό ξανακτίστηκε σιγά σιγά αργότερα αλλά ήδη από το 1950 είχε αρχίσει να κτίζεται με τη βοήθεια του κράτους κάτω στον κάμπο το χωριό της Βίνιανης. Είναι ένα παράξενο χωριό. Πολύ καλή ρυμοτομία, πολύ κακοί δρόμοι, σπίτια κάθε ρυθμού και είδους.

Κατασκευή άγνωστης χρήσης, το φαράγγι της Ρεκάς και η χιονισμένη Γκιώνα.



Όταν τα γρανάζια συνάντησαν τα VTEC.

Από τη Βίνιανη ένας δρόμος ανηφορίζει παράλληλα με τον κλασικό δρόμο Ιτέα-Γραβιά και τον συναντά στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής. Ακριβώς εκεί βρίσκεται το Vagoneto ένα μουσείο για την εξόρυξη του βωξίτη από τα σπλάχνα της Γκιώνας. Χρόνια θέλω να το επισκεφθώ και επιτέλους ήρθε η ώρα. Αποφασίζουμε να μην κάνουμε όλη την ξενάγηση αλλά να αρκεστούμε στη βόλτα με το βαγονέτο εντός μιας στοάς και της ξενάγησης που ακολουθεί μέσα σε αυτό το τόσο άγνωστο περιβάλλον.

Ένα ασανσέρ μας κατεβάζει σε βάθος 18 μέτρων και μετά με τα ειδικά κράνη εισερχόμαστε εντός του βαγονέτου το οποίο δεν συνίσταται σε κλειστοφοβικούς.



Πεντακόσια μέτρα αργότερα το βαγονέτο σταματά και αρχίζουμε να περπατούμε εντός της στοάς με τον ξεναγό να μας παρουσιάζει τα όμορφα κατασκευασμένα εκθέματα τα οποία μας δείχνουν βήμα βήμα τις φάσεις κατασκευής της στοάς και εξόρυξης του βωξίτη, πρώτης ύλης για το αλουμίνιο.



















Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες απλά θα πω ότι σε όλους μας έκανε πολύ καλή εντύπωση και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Αν όχι για τις πληροφορίες που θα μάθετε, μόνο και μόνο για αυτήν την απόκοσμη αίσθηση των στοών και τις σταγόνες που πέφτουν ασταμάτητα στο έδαφος και πάνω μας.

Επιστρέφοντας στο βαγονέτο.

Η διαδρομή μέχρι Γραβιά είναι γνωστή αλλά και αχόρταστη(!), η επίθεση σε σουβλάκια της περιοχής επίσης.

Τελευταία στάση πριν την βαρετή επιστροφή είναι ένα μάλλον άγνωστο αλλά εξαιρετικό τοπίο της περιοχής, η πηγή του Βοιωτικού Κηφισού δίπλα στο χωριό Πολύδροσο. Πρόκειται για ένα μέρος εξαιρετικής φυσικής και ιστορικής αξίας. Ακολουθήστε τη μικρή πινακίδα για πηγές Κηφισού μέσα στο χωριό και μετά από ένα χιλιόμετρο στενού δρόμου θα το βρείτε αναγκαστικά (είναι αδιέξοδο).

Η μικρή μας παρέα



Οι πηγές. Το νερό αναβλύζει μέσα από τα βράχια. Λόγω των έντονων φετινών βροχοχιονοπτώσεων το νερό έβγαινε με μανία έχοντας πλημμυρίσει τα πάντα. Τα περισσότερα παγκάκια ήταν μέσα στο νερό.

Αντιγράφω από: http://www.davlia.com/xmenu-5.php

"Φτάνοντας θα δείτε αριστερά σας τα ερείπια του βυζαντινού ναού της Παναγίας της Μαυρομαντίλας (Αγία Ελεούσα) ναός σταυροειδής σπάνιας αρχιτεκτονικής, ο οποίος πρέπει να χτίστηκε μεταξύ 5ου και 7ου αι. Λίγο μετά θα δείτε πέτρες και κολόνες από τα ερείπια του παλαιοχριστιανικού ναού του Αγ. Χριστόφορου. Ανάμεσα στις δύο εκκλησίες «κρύβεται» το σπήλαιο Πολυδρόσου, που ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα (1988), αλλά δεν είναι επισκέψιμο. Τελειώνοντας την περιήγηση μπορείτε να ξαποστάσετε στο χώρο αναψυχής της Αγίας Ελεούσας, όπου υπάρχουν οι πηγές του Βοιωτικού Κηφισού και ερείπια αρχαίου ιερού της Λιλαίας (ίσως των Χαρίτων). "









Η εντυπωσιακή είσοδος του ναού της Αγίας Ελεούσας. Ακόμα και σε ερειπιώδη κατάσταση είναι εντυπωσιακή.





Εγχάρακτος σταυρός 1500 ετών στην είσοδο.







Ποιος ξέρει από ποιον αρχαίο ναό αφαιρέθηκε όλο αυτό το υλικό...



Η πλαϊνή είσοδος, εξίσου εντυπωσιακή με την κεντρική.



Δεύτερος σταυρός.



Διακοσμητικά στοιχεία.



Εξαιρετικός ναός και από τους λίγους του είδους του. Αναρωτιέμαι πόσο μεγάλο πληθυσμό είχε τότε το μέρος για να υπάρχει τόσο μεγαλειώδης ναός.

Δυστυχώς, υποχρεώσεις μας καλούσαν όλους στα σπίτια μας σε Αθήνα και Καβάλα οπότε φύγαμε σχετικά νωρίς και γυρίσαμε με ρυθμούς μάλλον καταιγιστικούς στο κλεινόν άστυ.



ΥΓ: Περισσότερα για την ιστορία του Πολύδροσου: http://www.polydrosos.com/sv/index.php/polydrosos/history/gr

Πόσο εκτεθειμένα είναι όλα αυτά τα μνημεία - δείγματα, ενός τόσο παλαιού πολιτισμού . . . πόσο απροστάτευτα - εγκαταλελειμένα . . . ; ; ; ; ; ;

Ωραία μάζωξη κάνατε... Ζήλεψα λέγω. Πότε η πανελλήνια;!

Δεύτερη μέρα.

Οι συνταξιδιώτες υπήρξαν πιο δραστήριοι από μένα και ανάρτησαν το πρόγραμμα. Θα αρκεστώ λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας μερικές φωτογραφίες από την πλευρά μας.

Παναγιώτης Κ




Αναστάσης



Αναστάσης & Φυσικός



Κάποιες στιγμές ο Αναστάσης δε μας έπαιζε



Μάρω



Φυσικούλης



Παναγιώτης ο εκ Καβάλας



Χελώνα χελώνα





Μάρω στο τούνελ





Αρχιμηχανικός προβληματισμένος με την εξέλιξη του έργου



επενδυτές





Δε χωράει ........


Άμα όμως κάτσεις σωστά χωράει !!!!!



Μεσημεριανή κρασοκατάνυξη χωρίς κρασί



Φυσικός


Η μακαριότης του χορτασμένου



Χωρίς λόγια





Πηγή







Ναός


Μηχανάκια :

Το εφτάμισι


Το Scania το Σαραντατρίο



Το οχτακόσα το κόκκινο



Το οχτακόσα το μαύρο



Πριν κλείσω να πω ότι η εκδρομή ήταν «τα πάντα όλα». Να είμαστε καλά να πάμε πολλές ακόμα βόλτες με την καλή παρέα.

Καλημέρα σας και ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Μπράβο παιδιά και εις άλλα με υγεία.

Πολύ ωραία η εκδρομή σας , υπέροχες φωτό , φαντάζομαι περάσατε όμορφα ! Καλά που χωθήκατε στα τούνελ γιατί εγώ με την κλειστοφοβία που με δέρνει δεν θα τα δώ ποτέ κάτι τέτοια μέρη !!! Μπράβο και εις άλλα με υγεία !!!!

Κάθε φορά που πέρναγα απ'έξω έλεγα ότι κάποια στιγμή πρέπει να το τολμήσω να το επισκεφθώ το vagoneto αλλά απ'ότι καταλαβαίνω και απ'οτι βλέπω στις φωτογραφίες δε με παίρνει λόγω κλειστοφοβίας. Ωραίες φωτογραφίες.

Για την κλειστοφοβία να πω ότι το μόνο κλειστοφοβικό σημείο ήταν το βαγονέτο. Τα τούνελ έχουν αρκετό ύψος και είναι πολύ άνετα για να κινηθεί κανείς μέσα.

Το κακό είναι ότι αντέχω ελάχιστα σε κλειστούς χώρους, ακόμη και μικρή να είναι η διαδρομή με το βαγονέτο το πιθανότερο είναι να....σπείρω τον πανικό σε όλους. Στη Σάμο στο Ευπαλήνιο όρυγμα ακόμη θα με θυμούνται

vlassishlk wrote:Το κακό είναι ότι αντέχω ελάχιστα σε κλειστούς χώρους, ακόμη και μικρή να είναι η διαδρομή με το βαγονέτο το πιθανότερο είναι να....σπείρω τον πανικό σε όλους. Στη Σάμο στο Ευπαλήνιο όρυγμα ακόμη θα με θυμούνται

οκεικ αν είναι πάθεις πανικό μη πας αδελφέ μου !!! Την επόμενη φορά θα κάτσω μαζί σου έξω να λέμε ιστορίες !