Αμβρακικός κόλπος, ο άγνωστος. 6.6.2009

Αν είχα χρόνο θα ήθελα να ξαναπάω στην Κορωνησία ένα γραφικό χωριό-σχεδόν νησί- στο στη λιμνοθάλασσα του Λογαρού στο οποίο πας από ένα δρόμο κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα! Αλλά το βράδυ κατέφθανε και κινήθηκα άμεσα προς Πρέβεζα για φαγητό και μετά μέσω Ακτίου επιστροφή κατά τις 11 στην Αμφιλοχία. Δεν χρειάζεται να πω ότι τόσο για την Πρέβεζα όσο και για την αρχαία Νικόπολη που βρίσκεται κοντά της θα έπρεπε να γράψει κανείς σελίδες επί σελίδων.



Το λιμάνι της Πρέβεζας στο σούρουπο (αποτυχημένη απόπειρα πανοραμικής)

Στην επιστροφή προς Αμφιλοχία είχα μια από τις πιο θλιβερές εμπειρίες με χτυπημένα ζώα. Ενώ οδηγώ με το καντήλι του DRZ να κάνει ότι μπορεί, έρχεται από απέναντι ένα κομβόι από τέσσερα ΙΧ. Τη στιγμή που φτάνουν δίπλα μου βλέπω ότι ακριβώς μπροστά από το πρώτο βρίσκονται δύο μικρά ζωάκια (εκείνη τη στιγμή έγιναν όλα τόσο γρήγορα που δεν κατάλαβα τι ήταν). Ακούστηκε ένας ανατριχιαστικός γδούπος όπως το ΙΧ χτύπησε τα ζωάκια (δεν μπορούσε να φρενάρει με άλλα 3 ΙΧ πίσω του), τα ΙΧ συνέχισαν ανέμελα το δρόμο τους και εγώ γύρισα αμέσως μπας και μπορούσα να κάνω κάτι. Μέσα στο σκοτάδι διέκρινα τα μάτια ενός ζωντανού ζώου και χάρηκα αλλά σύντομα κατάλαβα τι είχε γίνει. Τα 2 ζωάκια ήταν δύο μικρά πανέμορφα αλεπουδάκια και το ζώο που έβλεπα ήταν η μάνα τους η οποία είχε πάει αμέσως και είχε πάρει το ένα από το σβέρκο να το βγάλει από το δρόμο. Μακάρι να ήταν ζωντανό αλλά δεν νομίζω. Έφτασα στο άλλο, ήταν νεκρό, το έβγαλα από το δρόμο και το άφησα στο χωράφι για να μην κινδυνέψει η μητέρα του αν ερχόταν να το πάρει και αυτό. Δεν έχω δει πιο όμορφο ζωάκι. Τι να πω...