Θερινή Πανελλήνια 2013 Αν. Φραγκίστα & Ευρυτανία

Το επόμενο πρωί, αφού έχουμε βολευτεί και κοιμηθεί σε δυο υπέροχα δωμάτια-διαμέρισμα, κατεβαίνουμε κάτω και μαζευόμαστε για καφέ και πρωινό. Τι ωραίο ύπνο που κάνεις στο βουνό! Σα να σου πατάει κάποιος το Off και μετά από λίγο το On ξανά, και να’ χεις ξεκουραστεί ως δια μαγείας. Τρε μπιαν!  

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε άλλη μια υπέροχη συνάντηση με αυτές τις γλυκές φατσούλες…



Γλυκές κι αθώες φατσούλες… χμμμ… νννναι…  





Και μπλουζάκια είχαμε, αμέ.



Ενώ κάποιοι ξεκινάνε μέσα στη ζέστη να βρουν λάστιχο για τη μηχανή του Bravo, που εντελώς απροειδοποίητα και ξεδιάντροπα, αποφάσισε να δείξει τα λινά του..!



Μετά από σύντομες διαβουλεύσεις των 2-3 ωρών, αποφασίζουμε μετά από προτροπή του Φυσικού (που έχει φτάσει το ίδιο πρωί), να ξεκινήσουμε την εξόρμηση της ημέρας, με προορισμό τον Προυσσό, κάπως όμως… εναλλακτικά. Όπου εναλλακτικά, βάζετε «διαδρομή που προτείνει ο Φυσικός». Ξέρετε. Υπέροχα τοπία, εκλησσάκια, κάστρα, χώμα, πέτρες, λάσπη, λακούβες κι άλλα τέτοια ωραία.  

Ξεκινάμε μετά τη μία το μεσημέρι, η ζέστη βαράει κόκκινα, η διαδρομή ομολογουμένως όμως είναι φανταστική. Κινούμενοι παράλληλα με το ποτάμι (αν είναι ο Καρπενησιώτης ή ο Κρικελοπόταμος, θα σας το πει ο Φυσικός,το ξεχνάω) και περνάμε από απερίγραπτα σημεία!











Τόσο απερίγραπτα, που οι αντιδράσεις αγκίζουν ακόμα και την υπερβολή..!  















Τελικός προορισμός μας, ο Προυσός, όπου έχουν φτάσει ήδη ο VEFALIFT μετά της MISS ELEVATOR, με το Support –λέγε με Μιτσουμπίση- Vehicle της παρέας, το οποίο κουβαλάει στην παρέα ένα χωμάτινο TTR 250. Η διάθεση όπως θα δείτε ήταν πολύ κακή, περάσαμε απαίσια, δε θέλουμε να επαναληφθεί ποτέΣ.



Σοφία, Μαρία και Ω! Φυσικός.



Da_Beazt με Da_Beazt



Οι κοριτσάρες μας  



ΜΠΑΟΚ και φραπέ. Γιατί έτσι σας αρέσει.  



Αλεξ & Σοφία



DoctorAbo



VEFALIFT (έλα πες, σ’ έφτιαξα άσχημα μ’ αυτή τη φωτό..!)



Da_Beazt και Postman σε πελάγη ταξιδιωτικής ευτυχίας



Το πρόγραμμα είχε και περπάτημα, αμέ. Τι; Αν το πρότεινε ο Φυσικός; Όχι, όχι δεν καταλαβαίνω γιατί αυτές οι ερωτήσεις.

Ξεκινήσαμε λοιπόν για τη Μαύρη σπηλιά, σε μια αρκετά εύκολη διαδρομή όπου το τοπίο μας αποζημίωσε με το παραπάνω, ενώ το support vehicle μετά των ιδιοκτητών του περίμενε καρτερικά πίσω, με τις βρωμερές μπότες μας, τα κράνη κι όλα τα συναφή.





















Έλα πες, είναι όνειρό σου να παίξεις σε ταινία του Tarantino.  



Γυρίζοντας στο όχημα υποστήριξης, έπεσε στο τραπέζι (το ξέρω Γιάννη πως δεν είχαμε τραπέζι, σχήμα λόγου είναι) μια ακόμα απαίσια ιδέα, χωρίς ενδιαφέρον και χωρίς καθόλου γέλιο: Να παίξουμε Ninja! Τι είναι το Ninja; Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους……

Μαρία: Βλέμμα πολλά (πολεμικά) υποσχόμενο…



Και η μάχη ξεκινά!    







Όχι όχι, δεν κλαίμε από τα γέλια, ιδέα σας είναι.

Αφού είπαμε να σοβαρευτούμε επιτέλους (τι είπαμε λέει;), ξαναζαλωθήκαμε και πήραμε το δρόμο του γυρισμού, αυτή τη φορά από την κλασσική διαδρομή Προυσσός – Καρπενήσι με προορισμό τη Φραγκίστα.



Da_Beazt σε τεστ ράιντ γραναζωτού



Και η μέρα κλείνει κάπως έτσι, γεμάτη από εικόνες, χιλιόμετρα, χαμόγελα!





… για να ακολουθήσει μια ακόμη νύχτα εκτρόπων Πανελλήνιας συγκέντρωσης VFRh!!



Bravo, Postman, Φυσαλίδα, Οσωνούπω και μισός Αναστάσης



Verbal και Dirty



Φρεσκοπαντρεμένος Scorpios μετά της συζύγου!



Και το event της βραδιάς: Σοφία και Αλέξανδρος, Αλέξανδρος και Σοφία. Ένας έρωτας κλείνει ένα χρόνο και τι πιο ρομαντικό, από το να το γιορτάσεις με άλλα 25 ρεμάλια;! Οι ατάκες δίνουν και παίρνουν, το γέλιο μας κυλάει στα πατώματα, το σχήμα της «τούρτας» είναι εντελώς συμπτωματικό, σας διαβεβαιώ…  









Αλλά και πίτα για να γιορτάσουμε την εκδρομή μας είχαμε. Καρυδόπιτα, που μόνο και μόνο γι αυτή άξιζε κάποιος να έρθει στην εκδρομή..!



Κάπως έτσι και μετά από μπόλικο φαγητό και αντίστοιχα καλό κρασί (γιατί ως γνωστόν το καλό κρασί είναι το πολύ κρασί), συρθήκαμε απέναντι, μέχρι τα κρεβάτια μας…

Κυριακή πρωί και ξυπνάω με κάπως βαρύ κεφάλι είναι η αλήθεια. Κατεβαίνω κάτω για καφέ και πρωινό και στην παρέα έχει προστεθεί ο Nikos13 μαζί με ένα φίλο του, που έχουν έρθει μονοήμερη απ’ την Αθήνα(!!!)  



Ακολουθεί το γνωστό χαζολόγημα, αραλίκι, καφές, που-σκατα-θα-παμε-σήμερα.  



Με συνοπτικές διαδικασίες πεντάωρου, αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε και πάλι τις προτάσεις του Φυσικού. Μμμμ….





Ομολογουμένως έχουμε ένα αρκετά καλό ρυθμό, και καταφέρνουμε να μη χωρίσουμε το γκρουπ για αρκετά χιλιόμετρα, το οποίο αποτελείται από περίπου 15 μηχανές. Σε κάποιο σημείο ο Bravo σταματάει στην άκρη και εκεί αρχίζουν τα ωραία..! Το slick (!!) μεταχειρισμένο ελαστικό που μπόρεσε να βρει στο Καρπενήσι, αποφάσισε να ΚΑΤΑΠΙΕΙ στην κυριολεξία μια πέτρα. Αυτοί που έμειναν μαζί του ψάχνουν για βουλκανιζατέρ, εμείς έχουμε προχωρήσει μπροστά και κάποιοι έχουν μείνει στο ενδιάμεσο. Αποφασίζουμε να κάτσουμε στο πρώτο καφενείο του πρώτου χωριού (Τοπόλιανα) που θα βρούμε και να περιμένουμε. Και ως δια μαγείας, τη στιγμή που φτάνουμε στο καφενείο…





Και να φανταστείτε, αντί να με ευχαριστήσουν για την ξαφνική δροσά εκεί που λιώναμε στο λιοπύρι, μου τα έχωναν κι από πάνω. Φίλοι σου λέει μετά..! Εν τω μεταξύ έρχονται κι οι πολεμιστές…



Και γινόμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα γινόμαστε..!









Μετά από μερικούς καφέδες, μερικές ντοματοσαλάτες (με ντοματούλα απ’ το μπαχξέ παρακαλώ) και αφού η βρόχα σταμάτησε να πέφτει στρέιτ θρου, συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Η παρέα έχει συρρικνωθεί, αφού αυτοί που πήγαν στο βουλκανιζατέρ για το λάστιχο του Bravo, αποφασίζουν να γυρίσουν στη βάση.

Στάση στο γεφύρι Τέμπλας. Εικόνες να χορταίνουν τα μάτια!  





Ο VEFALIFT προσπαθεί να μας εξηγήσει πως το CBR είναι σταθερό σα πέτρα  



Η παρέα, ήρεμη και σοβαρή όπως πάντα…





Ενώ ο Αλέξανδρος κάτι λέει για βροχή στα αρχαία καλικατζαρίστικα, αλλά δεν τον καταλαβαίνω…  



Συνεχίζοντας το δρόμο μας πετυχαίνουμε ένα φανταστικό κομμάτι δρόμου, με πολύ καλή άσφαλτο, χωρίς λακούβες και με τρομερή θέα στη λίμνη Κρεμαστών! Έχω χαρεί που επιτέλους βρίσκουμε καλό δρόμο, ωραίο στροφιλίκι, ο Φυσικός είναι μπροστά, εγώ δεύτερος στο γκρουπ και λυσσάααμεεεε..!!!! Και επειδή ο Μέρφυ είναι μεγάλος, κι οι νόμοι του για την πυρά, αποφασίζει σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο να αρχίσει ξανά να βρέχει. Σταματάμε στο πρώτο κιόσκι που βρίσκουμε και μετά από λίγο σταματάει κι η βροχή. Πείτε μου όμως, αν δεν είχε βρέξει, θα βλέπαμε αυτές τις εικόνες;!









Όχι Τάκη, θα φροντίσω να μην ξαναβρέξει, μην το κάνεις!



VEFALIFT με φόντο τον Αλέξανδρο, κάτι θέλει να μας πει για τη βροχή



Και μετά ψάχνει τρόπους να μην ξαναβρέξει…



VEFALIFT και MISS ELEVATOR



Η βόλτα συνεχίζεται πάνω απ’ τη λίμνη Κρεμαστών. Που είναι η μπάλα; ΟΕΟ;  





Το απόγευμα γυρίζουμε πίσω για ξεκούραση. Με το που φτάνω βλέπω αυτή την εικόνα. Καλομελέτα κι έρχεται…



Η μέρα τελειώνει κάπως έτσι. Η θέα απ’ το δωμάτιό μας…  



Και η γνωστή ταβερνοσυνέχεια! Το event της βραδιάς, τα γενέθλια της Κωνσταντίνας!!    





Μαρία κι η αφεντομουτσουνάρα μου  

Δευτέρα πρωί, μαζευόμαστε, φορτώνουμε, χαιρετιόμαστε και ξεκινάμε ο καθένας για τη βάση του (παραδόξως) πριν πάει 2 το μεσημέρι. Ένα γκρουπ αποτελούμενο από 5 μαύρα μηχανάκια(!!!), ένα λευκό κι ένα GS (!), ακολουθεί και πάλι το Φυσικό (ναι, είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως..!) και συνεχίζουμε τον τουρισμό μας προς το χωριό Χρύσω.  







Φόρος τιμής στο αδικοχαμένο GS:  



Φυσικός, Οσωνούπαινα και Αναστάσης



Αλέξανδρος από τη φυλή των Night Elves  



Μαρία







Η διαδρομή είναι τόσο όμορφη…



… όσο και αλλοπρόσαλη για φορτωμένα, δικάβαλα street.



Στάση σε ένα υπέροχο μέρος κάτω απ’ τα πλατάνια, μετά το χωριό Αγ. Τριάδα αν θυμάμαι καλά.

Μαρία και Σοφία



Τα ρεμάλια τσακώνονται για μια ντομάτα



Κάπου παρακάτω, οι Αθηναίοι φεύγουν προς Λαμία, ενώ το Βόρειο γρουπ φεύγει προς Λάρισα, σ’ έναν απίστευτο δρόμο μέσα απ’ τα βουνά και τα δάση!!



Λίγο πριν τη Λάρισα χαιρετάμε και τον Οσωνούπο με τη Γιώτα που πήγαιναν Πήλιο, ενώ στη Λάρισα αποχωριζόμαστε και τον Αλέξανδρο με τη Σοφία που πήγαιναν Αγιόκαμπο. Εκεί αποφασίζουμε να φάμε και να πιούμε ένα καφέ γιατί είμασταν ήδη πολύ κουρασμένοι. Κατά τις 20.00 το βράδυ φεύγουμε από Λάρισα και από Εθνική πια, φτάνουμε το βράδυ Θεσσαλονίκη, ενώ το τριήμερο κλείνει με αυτή την εικόνα.



Τώρα το πώς καταφέραμε να κάνουμε 370 χιλιόμετρα σε 10 ώρες, μάλλον δε θα το μάθω ποτέ..!!!

Κονκλούζιον:
Άλλη μια Πανελλήνια πέρασε στην φορουμική μας ιστορία. Περάσαμε υπέροχα για άλλη μια φορά. Δεν ξέρω αν ήταν η πιο διασκεδαστική (ο πήχης άλλωστε είναι ήδη πολύ ψηλά, θυμηθείτε την Αγ. Άννα..!!), ήταν όμως σίγουρα η καλύτερη από εκδρομικής πλευράς. Πολλές κι ωραίες βόλτες και ενισχύθηκε η άποψή μου ότι τα βουνά το καλοκαίρι, είναι μαγεία, ενώ όλοι οι κανίβαλλοι έχουν κατακλίσει τις θάλασσες και μας έχουν αφήσει μόνους.

Η διοργάνωση ήταν ιδανική (Respect και ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Οσωνούπο που έτρεξε για τα δωμάτια, τις ταβέρνες, τις πίτες-τούρτες κλπ).    

Η παρέα ήταν καταπληκτική για μία ακόμη φορά, το δέσιμο μοναδικό, το γέλιο άφθονο και είχαμε αρκετά μεγάλη συμμετοχή για θερινή Πανελλήνια (περίπου 30 άτομα!).

Προσωπικά θα πω κι ένα τεράστιο ευχαριστώ στη συνεπιβάτιδά μου. Όχι μόνο δεν παραπονέθηκε που έκανε για πρώτη φορά πάνω από 1000 ΔΥΣΚΟΛΑ χλμ σε μια σέλα, σε τρεις μέρες, όχι μόνο δε με έκοβε όταν αποφάσιζα να πάω λίγο πιο σβέλτα, όχι μόνο δεν έφερνε αντίρηση όταν με ντάλα ήλιο αποφασίζαμε να πάμε από τις πιο κουλές διαδρομές, αλλά έδειξε να το ευχαριστιέται κιόλας και πέρασε καλά.    

Και εις τα επόμενα φίλοι μου. Η 28η Οκτωβρίου φτιάχνει ένα ωραιότατο 3ήμερο, να μην ξεχνιόμαστε…

   






Υ.Γ. Όσοι θέλουν όλες τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει, σε υψηλή ανάλυση, ας μου στείλουν ένα πμ να τους δώσω το link να τις κατεβάσουν.

Γαμησες παλι! :-)

Postman ο λογιότατος!  

Πολύ καλός Βαγγέλη!

Μας γ@μησες στη βροχή πάλι, επαγγελματική δουλειά, σε φωτογραφία, περιγραφή και υδρόψυξη . . .       

Έχεις σκεφτεί την εκδοχή, ν' ασχοληθείς επαγγελματικά με τα "βροχοβολταϊκά" . . . ; ; ;      

Βάγγο μου για άλλη μια φορά κατέγραψες και κατέδειξες πόσο όμορφα ήταν. Σε ευχαριστούμε και εγώ ιδιαίτερα για τη φωτό της GS που ίσως είναι η ομορφότερη που έχω από αυτήν.   

Έχω την αίσθηση ότι θα τη θυμόμαστε σαν μια από τις καλύτερες Πανελλήνιες ως τώρα.

    

Απίστευτες φωτογραφίες και περιγραφές!!! Συγχαρητήρια Βαγγελάρα! 

Βάγγο για άλλη μία φορά   για τις φωτογραφίες.
Χάρηκα πολύ που σας είδα και ανυπομονώ να σας ξαναδώ.
Και γιατί όχι και στο Εξωτερικό την επόμενη φορά..

Mπράβο καλλιτέχνη!!!!!!
     

Τι (φωτό) βάνιει ρε ο άνθρωπας!!!



       

Ακολουθεί μια ακόμα ματιά.

Η αναχώρησή μου την Παρασκευή με τους Aboυς...δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ λόγω μια διαφωνίας με τα εμπρός τακάκια. Αντί αυτού ξεκίνησα στις 5 και κάτι το πρωί του Σαββάτου. Δροσιά, μηδενική κίνηση μέχρι να βγω από την Αθήνα, ανατολή στην εθνική οδό, ΤΕΛΕΙΑ! Η μοναδική στάση έγινε μετά το Καρπενήσι για να πιω δροσερό νερό από μια πηγή και ακολούθησε το αγαπημένο στροφιλίκι της αρκούδας μέχρι τη Φραγκίστα όπου βρήκα τους πρώτους ήδη ξύπνιους.



Η ώρα ήταν 9. Έστησα τη σκηνή μου δίπλα σε εκείνη του Αναστάση (ο οποίος δεν ροχαλίζει τόσο άσχημα όσο φημολογείται) και μετά κοιμήθηκα.....σε ένα δωμάτιο για 2 ωρίτσες!
Οι οδηγίες ήταν σαφείς: Ξυπνήστε με μόλις είμαστε έτοιμοι για εκδρομή. Με ξύπνησαν στις 12 και φύγαμε λίγο πριν τις 2! Τουλάχιστον όλες σχεδόν οι αγαπημένες ασχημόφατσες ήταν εκεί. Ξεκινήσαμε για Προυσσό μέσω γέφυρας Επισκοπής και Ασπρόπυργο. Για τον Bravo σας είπε ήδη ο Vvag.

Στη γέφυρα της Επισκοπής



Αμέσως μετά τη γέφυρα νομίζω ότι ο Doc έχει φύγει μπροστά (ενώ απλά έχει πάει κάτω από τη γέφυρα για να βρει σκιά) και φεύγω μπροστά να τον βρω. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι πόσο γρήγορο είναι το GS και τι γλυκά να αγοράσω στο...Αγρίνιο όταν σταματώ και βρίσκω 3 SMS από τα παιδιά να γυρίσω πίσω... 

Τους βρίσκω στο υπέροχο τοπίο πάνω από τον Τρικεριώτη να...πετούν πέτρες στο ποτάμι χωρίς να ξέρουν ότι από κάτω κολυμπά μια παρέα!  Ταυτόχρονα συμμετέχουν σε περίεργος σχηματισμούς...



Μάρω και Σοφία



Η διαδρομή μέχρι Προυσσό περνάει μέσα από μια από μέχρι πρόσφατα τις πιο αποκομμένες περιοχές της Ευρυτανίας και είναι εντυπωσιακή αν και ο δρόμος δεν προσφέρεται για πολλές ταρζανιές. Στον Προυσσό συναντούμε τους Βεφαλιφταίους και μετά από ένα ωραίο καφεδάκι με...τηγανητές πατάτες ένα τμήμα της παρέας πάει για περπάτημα στη Μαύρη Σπηλιά, καταφύγιο των ντόπιων σε δύσκολες στιγμές του παρελθόντος.

Ο σατανικός βροχοποιός





Η διαδρομή είναι κάτι λιγότερο από μισή ώρα. Η σπηλιά βρίσκεται καλά κρυμμένη πάνω από φαράγγι μοναδικής ομορφιάς στο οποίο μάλιστα έχει ανοιχθεί via ferrata, διαδρομή στην οποία ο ορειβάτης ασφαλίζεται σε συρματόσκοινο για να διασχίσει το φαράγγι. Εμείς από το απλό μονοπάτι καταλήξαμε στη σπηλιά, στην οποία υπάρχουν ερείπια από οχυρωματικό κτίσμα.













Η επιστροφή έγινε μέσω Καρπενησίου. Στα ενδιαφέροντα μια σφήκα που τσίμπησε τον Αλέξανδρο, η ανταλλαγή του VFR μου με το CBF του Dabeazt, τα όμορφα τοπία και το στροφιλίκι της αρκούδας που είχα ξανακάνει το πρωί.

Τέλος πρώτης μέρας (με πολύ φαγητό και τρελό γέλιο σε ταβέρνα της Φραγκίστας).

Το μοσχαράκι Φυσικέ.....

  

Δύο ακόμα φωτό από την επιστροφή προς Καρπενήσι





Την επόμενη μέρα επισκέπτομαι τον δεύτερο ξενώνα που φιλοξενεί την παρέα μας για να δω πώς τα πάει ο dirty με τη μηχανή του. Με την ευκαιρία τρώω το πρωινό τους...

Προσκύνημα!



Ελπίζω να μου ξαναμιλήσει ο vefalift



Hope



Υπεύθυνος αρωματικών ελαίων



Guess who



Νωρίς νωρίς κατά τις δύο ξεκινάμε για μια όμορφη κυκλική διαδρομή που θα περάσει από το όμορφο γεφύρι της Τέμπλας πάνω από τον Αχελώο. Καλός ρυθμός, δρόμοι με πολλά χώματα από τις φετινές βροχές, Bravo άτυχος για δεύτερη φορά, σπάσιμο της ομάδας στα δύο, Vvagοκαταιγίδα και καφεδοσαλάτα στα Τοπόλιανα.



Ο Νίκος13 προσκυνάει τη θεότητα του Vvag. Είχαμε επαγγελματικές προσφορές από Σαχάρα και Καλαχάρι για το παλικάρι.



Γρήγορα να βάλεις κάτι μακρυμάνικο, θα κρυώσεις!



Οι Vefaliftαίοι καταφθάνουν με μαγιό και βατραχοπέδιλα.



Εκδηλώσεις αγάπης...



...αλλά το χαμόγελό του παραμένει!



ΑΛέξανδρος (έτσι λέει το μανίκι, εγώ δεν ξέρω τίποτα)

Αργότερα (πολύ αργότερα) ο καιρός προσποιήθηκε ότι αγνοεί πια τις βεβάγγειες οδηγίες και ξαναφάνηκε ο Ήλιος. Ξεκινούμε για το γεφύρι της Τέμπλας!    

Αντιγράφω από http://eyrytixn.blogspot.gr/2011/02/blog-post_24.html
Η πετρόχτιστη ξακουστή  γέφυρα της Τέμπλας  ενώνει τις δύο απέναντι όχθες του Ασπροπόταμου (Αχελώου) αποτελώντας ταυτόχρονα και το σύνορο μεταξύ της Δυτικής Ευρυτανίας και του ορεινού Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας. Ολοκληρώθηκε ακριβώς πριν από έναν αιώνα (1911) με το χτίσιμό της να έχει ξεκινήσει 3 χρόνια νωρίτερα. Δημιουργοί  της γέφυρας ήταν διαλεχτοί Τζουμερκιώτες μαστόροι  οι οποίοι καλλιτεχνούσαν πελεκώντας στο χέρι την πέτρα με μοναδική δεξιοτεχνία.  Η δομή της, η κατασκευή και το «κλείδωμα» ήταν τόσο μελετημένα και ανθεκτικά,  ώστε όταν, κατά τη διάρκεια του πολέμου, η γέφυρα υπονομεύθηκε με δυναμίτες δεν έγινε κατορθωτό να γκρεμιστεί, παρά μόνο να «πληγωθεί» με μια εξωτερική ρωγμή. Το σχέδιό της είναι εκπληκτικής έμπνευσης  και ομορφιάς : Αποτελείται από την κεντρική μεγάλη καμάρα  και από έξι μικρότερες καμάρες, τέσσερις από την πλευρά της Ευρυτανίας και δύο από το μέρος της Αιτωλοακαρνανίας. Υπάρχουν επίσης και δύο  μικρά «παράθυρα» εκατέρωθεν.  Το μήκος της φτάνει τα 75 μέτρα, το ψηλότερο σημείο της τα 17,5 μ. και το πλάτος της τα 4,10 μ. Η Γέφυρα της Τέμπλας πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι προτού χτιστεί οι κάτοικοι τοποθετούσαν σαν πέρασμα ένα μαδέρι από κορμό ελάτου, την επονομαζόμενη «τέμπλα», που έπαιζε το ρόλο αυτοσχέδιου γεφυριού ώστε να επικοινωνούν αναμεταξύ τους οι απέναντι γείτονες!



Η στάθμη του ποταμού αισθητά υψηλή.





Ο Νίκος13 και ο φίλος του μας αποχαιρετούν για Αθήνα.









Περνούμε τη γέφυρα και ανεβαίνουμε στα Βρουβιανά και από εκεί συνεχίζουμε νότια κινούμενοι παράλληλα με τον Αχελώο αλλά πολύ ψηλότερα. Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και ΦΥΣΙΚΑ κάπου εκεί αρχίζει πάλι η βροχή. Σχεδόν κανείς δεν έχει αδιάβροχα (μα πού πάτε χωρίς αδιάβροχα;) και ακολουθεί στάση σε κιόσκι με ωραία θέα στη λίμνη των Κρεμαστών.



Δεήσεις. Μάταιες.



Η συνέχεια κόβει την ανάσα. Τρομερή θέα στο φαράγγι του Αχελώου και δυνατό στροφιλίκι. Πιάνουμε Εμπεσό και κόβουμε προς Αγρίνιο. Στο Χαλκιόπουλο στρίβουμε για γέφυρα Τατάρνας. Νέο κιόσκι, νέα στάση. Χαλάλι!





Η απίθανη Κωνσταντίνα!



Καρδούλες!



Νησάκια στη λίμνη Κρεμαστών με τα απαραίτητα καλλωπιστικά σύρματα της ΔΕΗ



Σύγχρονη γέφυρα Τατάρνας. Στο σημείο αυτό είναι χαμένη για πάντα κάτω από τη λίμνη  η ξακουστή πέτρινη  γέφυρα της Τατάρνας.
Αντιγράφω από wikipedia
Η Γέφυρα Τατάρνας ήταν μια μονοκάμαρη γέφυρα στον Αχελώο με μεγάλο άνοιγμα, που το ένα της άκρο πατούσε στο Βάλτο Αιτωλοακαρνανίας και το άλλο στην Ευρυτανία. Η τεχνική της κατασκευής της ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη. Πότε ακριβώς κατασκευάστηκε η γέφυρα είναι άγνωστο. Πιθανότατα κτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα από πρωτομάστορες της περιοχής.Το όνομα Τατάρνα πήρε προφανώς από το κοντινό μοναστήρι "Παναγία της Τατάρνας" (ιδρυθέν το 1556). Δίπλα ακριβώς από τη γέφυρα ήταν η μεγαλύτερη πηγή του Αχελώου, γνωστή ως Μαρδάχα. Το καλοκαίρι ελάχιστο νερό έφτανε από τα ορεινά της Πίνδου. Ο κύριος όγκος του νερού πήγαζε από τη Μαρδάχα. Δυστυχώς η γέφυρα σήμερα βρίσκεται μέσα στα νερά της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος τη δεκαετία του 1960. Στη θέση της υπάρχει σύγχρονη γέφυρα, που σχεδίασε ο πολιτικός μηχανικός Αρίσταρχος Οικονόμου και που για την τεχνική της κατασκευής της κέρδισε τρία διεθνή βραβεία. Η κατασκευή της πρωτοποριακής αυτής γέφυρας ξεκίνησε το 1965 και ολοκληρώθηκε το 1970.

Στο ιστορικό γεφύρι της Τατάρνας δοθηκε το 1821 η πρώτη μάχη των Ελλήνων της Ρούμελης κατά των Τούρκων.



Κάπου εκεί αλλάζουμε μηχανάκια με τους Vefaliftαίους. Η Κωνσταντίνα ξεκουράζεται και εγώ απολαμβάνω το TTR. Λίγα χιλιόμετρα πριν την Φραγκίστα άφησα τα παιδιά και έκανα μια γρήγορη επίσκεψη στην περιοχή γύρω από τη μονή Τατάρνας. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μεγάλη χερσόνησο μέσα στη λίμνη Κρεμαστών με λίγους οικισμούς και πολύ πράσινο. Ένα εντυπωσιακό γεράκι μέσα στο δάσος μου έφτιαξε το κέφι. Επιστροφή στη Φραγκίστα με το απαραίτητο τσιμπούσι!



-Να δες τι πρόταση μου έστειλαν από την έρημο της Ναμίμπια!

Ημέρα τελευταία. Η παρέα θα σπάσει σε πολλά κομμάτια.
Οι Πατρινοί (2) θα πάνε...στην Πάτρα!
Οι dirtόπληκτοι (6) θα πάνε κατευθείαν Λαμία για σέρβις στα καρμπυρατέρ.
Οι Bravoπληκτοι (5) θα πάνε κατευθείαν Λαμία για λάστιχο.
Οι υπόλοιποι φεύγουμε για τη Χρύσω, ένα κρυμμένο διαμάντι της Ευρυτανίας.
Πρώτη στάση στο απίθανο γεφύρι κάτω από το ναό, κάτω από το γκρεμό!





Όταν πρέπει δεν βρέχει!





Επικός δρόμος



Ανέστης!



Ξωτικό στις πηγές στη Χρύσω.



Από τη Χρύσω επιστρέφουμε προς Δάφνη και μετά ακολουθούμε χωματόδρομο μέχρι τον Αχελώο. Ότι κι αν ακούσετε η αλήθεια είναι ότι δεν κάναμε πάνω από 3 χλμ χώμα!  

Αλέξανδρος και "Αλέξανδρος"



Ανέστης και Γιώτα



Αναστάσης double face





Γιώργος και Vvagαίοι



Γιώργος



Κάπου εδώ τελειώνουν οι φωτό μου. Μια από τις 4 καλύτερες πανελλήνιες που έχουμε κάνει! Η καλύτερη για την ακρίβεια... 

 

Πολύ όμορφες φωτογραφίες και περιγραφές, ένα μεγάλο ευχαριστώ απο εμάς που δεν ήρθαμε, μας ταξιδέψατε  

5 Είναι οι Πανελλήνιες κύριε Φυσικέ.
Πιαστήκατε αδιάβαστος θα σας μαλώσω. 

SCORPIOS wrote:5 Είναι οι Πανελλήνιες κύριε Φυσικέ.
Πιαστήκατε αδιάβαστος θα σας μαλώσω. 

Oι θερινές. Γιατί έχουμε κι άλλες 3 φθινοπωρινές..!  

Ωραίος Τακούλιους!! Καλά τώρα που πήρες και το πτυχίο μου φαίνονται ακόμα πιο ωραίες..!!!    

   

Μπραβο Τακη!

Σας ευχαριστώ παιδιά.

Μιας και ταξιδέψαμε στην περιοχή της λίμνης Κρεμαστών, σας προτείνω να διαβάσετε αυτό το εξαιρετικό κείμενο για την κατασκευή της, την ιστορία της και τους τόπους που βρίσκονται στο βυθό της:

http://eyrytixn.blogspot.gr/2013/05/50.html

Με εξέπληξε, μεταξύ άλλων, το ότι μέχρι να φτιαχτεί η γέφυρα της Επισκοπής, τις ανάγκες της μετακίνησης ικανοποιούσαν δύο μικρά φέρρυ!

Επίσης, ειδικά Postman και Φυσαλίδα διαβάστε αυτό:
http://eyrytixn.blogspot.gr/search/label/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82

Πρέπει να περάσατε από κάπου εκεί κοντά...

 

Καταπληκτική απόδοση της Πανελλήνιας,και παράθεση των φωτό, για να μπούμε στο κλίμα κι εμείς που δεν ήρθαμε.   


Την απόλαυσα σαν να ήμουν κι εγω εκεί.    


Ωραιότατος Φυσικέ   






















            

Άλλο ένα σετ από ωραίες φωτογραφίες....από φωτογραφίες καλά πάτε γενικά.....λίγο καλύτερη επιλογή μηχανής να είχατε κάνει ..... τσ τσ τσ κρίμα... **αν και πήρε το μάτι μου και έναν που έχει κάνει τη σωστή επιλογή χα χα χα......(έστω και σε γκρίζο).... χα χα χα (x 2) ***

Πέρα από την πλάκα... πάντα τέτοια !!!!

 Βλάσσης

Μπράβο Τάκη!!!!!
Το μοσχαράκι δεν το έβαλες.....   

Αμέσως!

Θεϊκό!!!!    
Ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση!!!