Ανατολική Πελοπόννησος, Μέρος 2ο, Άγιος Πέτρος Κυνουρίας - Λεωνίδιο, 04.2012

Έκανα μια βλακεία και οι προηγούμενες φωτό είναι τεράστιες αφενός και κομμένες στα δεξιά αφετέρου.  

Το γεφύρι...γεφυρώνει τον ποταμό Βρασιάτη...





...και στεφανώνει την Έλλη...



Ξεχασμένη μυλόπετρα από παρακείμενο νερόμυλο





Το μικρό μονοπάρι Πλάτανος - γεφύρι είναι γεμάτο όμορφες εικόνες.





Μετά τον Πλάτανο η διαδρομή συνεχίζει προς Σίταινα και -βέβαια- Καστάνιτσα.

Τα σύννεφα ήταν τόσο απειλητικά όσο φαινόντουσαν...



Μόλις περάσαμε τη Σίταινα πιάνει μια χορταστική καταιγίδα, μιλάμε για πολύ νερό. Ένα καφενείο στην Καστάνιτσα είναι ασφαλές καταφύγιο.
Υποσημείωση: όποτε και αν πάτε στην πλατεία της Καστάνιτσας θα βγούνε από ένα συγκεκριμένο μαγαζί να σας "υποδεχθούν φιλικά". Αποφύγετέ το και καθίστε αλλού. Έχω κακές εντυπώσεις όπως έχω εξηγήσει σε παλιότερο ποστ.
Μόλις κόπασε λίγο η βροχή περπατήσαμε μέχρι το ψηλότερο σημείο του χωριού με τον ερειπωμένο πύργο και τη θέα τόσο στο κυρίως χωριό...



...όσο και στο κομμάτι απέναντι από το ρέμα.



Αν και η βροχή είχε προσωρινά κοπάσει, ο αέρας λυσσομανούσε και από φωτογραφίες...γιοκ.

Κοντά στον πύργο και σε απομονωμένο σημείο πάνω από γκρεμό υπάρχει όμορφο μικρό εκκλησάκι στο οποίο ξαποστάσαμε για λίγο.





Από την Καστάνιτσα υπάρχουν δύο επιλογές για τη συνέχεια. Είτε θα ανεβούμε υψομετρικά κατευθυνόμενοι προς Τζίτζινα είτε θα κατηφορίσουμε προς Άγιο Ανδρέα και θα στρίψουμε προς τον Πραστό και μετά χώμα προς Άγιο Βασίλη. Επιλέγουμε τη δεύτερη λύση, πρώτα όμως κάνουμε μια επιβεβλημένη παράκαμψη για το φαράγγι της Μαζιάς. Θα το βρείτε εύκολα γιατί στα 2χλμ μετά την Καστάνιτσα προς Άγιο Ανδρέα υπάρχει σχετική πινακίδα που μας στέλνει σε χωματόδρομο δεξιά μέσα σε ένα φαράγγι. Ο δρόμος τελειώνει σε 2 χλμ σε μια περιοχή με εντυπωσιακούς γκρεμούς, 6-7 ερειπωμένους νερόμυλους και ένα εκκλησάκι. Εδώ ήταν οι περισσότεροι από τους νερόμυλους της Καστάνιτσας. Εδώ είχαμε έρθει παλιότερα με τον Ovelix.







Τμήμα της διαδρομής Καστάνιτσα - Άγιος Ανδρέας



Δυστυχώς, από το φαράγγι και μετά η βροχή έγινε μόνιμος φίλος. Περάσαμε βιαστικά τον Πραστό (ήταν κλειστό και το μοναδικό ταβερνάκι που υπάρχει), μπήκαμε στον χωματόδρομο που μετά από περίπου 15χλμ βγάζει στο όμορφο χωριό του Αγίου Βασιλείου και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς το Λεωνίδιο. Η διαδρομή μέχρι τη μονή Ελώνης είναι άσφαλτος, ελίσσεται μαζί με το ποτάμι και επειδή τελειώνει στον Άγιο Βασίλειο σπάνια οδηγιέται. Κρίμα. γιατί έχει...ψωμί.