Πέριξ του Μαρμαρίου, 27-30.07.2013

Πόσο σοφός μπορεί να είναι κάποιος για να μας καλέσει στο εξοχικό του; Όχι πολύ! Ήδη έχετε καταλάβει γιατί ο Αλέξανδρος μας κάλεσε στο εξοχικό...της Σοφίας στο Μαρμάρι Ευβοίας και γιατί η Σοφία συμφώνησε αμέσως μαζί του!  

Ανάμεσα σε υπέροχες ξάπλες, μπάνια και καφεδομάσες συνέβησαν και τα παρακάτω:

1. Η επιβεβλημένη επίσκεψη στην παραλία Καλλιανού, όπου εκβάλλει ο ποταμός Δημοσάρης. Υπέροχο μέρος για μπάνιο και για camping. Το μόνο θέμα είναι τα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα της διαδρομής που γίνονται πάνω σε ψιλοκομμένη πούδρα εξαιτίας έργων. Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει ότι στο κοντινό μέλλον ο δρόμος θα ασφαλτοστρωθεί.





Μέχρι πρόσφατα σε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από την παραλία υπήρχε συμπαθέστατη ταβέρνα αλλά έκλεισε. Ψάχνοντας βρίσκουμε άλλη εξίσου συμπαθέστατη λίγο πιο μακριά. Η θέα χορταστική και το φαγητό εξαιρετικό. Εννοείται ότι δεν θυμάμαι όνομα.



Η συνέχεια είχε περπάτημα μισής ώρας στο μονοπάτι του Δημοσάρη μέχρι να βρεθούμε στις βάθρες με τα καταρρακτάκια. Η αρχή του μονοπατιού είναι στον μικρό οικισμό των Λενοσαίων στον οποίον για να πάτε πρέπει να οδηγήσετε έναν καλό χωματόδρομο 3-4 χιλιομέτρων. Στο τέλος του δρόμου υπάρχει ένα πλάτωμα και η αρχή του μονοπατιού. Στην αρχή του χωματόδρομου μας σταματά ένας τύπος με ένα αγροτικό, κοιτάζει με δυσπιστία το δανεικό μας 206 με τα 4 άτομα και λέει με ύφος 1000 καρδιναλίων ότι θα το αμάξι μα βρει σίγουρα. Καλά........ 

Το φαράγγι του Δημοσάρη είναι σπάνιας ομορφιάς και η διάσχισή του απαιτεί περίπου 5 ώρες. Εμείς αρκεστήκαμε αυτή τη φορά στο μισάωρο. Περισσότερα για το φαράγγι θα βρείτε σε αυτό το παλιότερο κείμενο: http://www.vfrh.net/t2210p12-topic









Η διαδρομή ΟΛΟΥ του μονοπατιού:



Η επιστροφή στο Μαρμάρι είχε υπέροχο φως.



Ένα μεσημεράκι τα παιδιά μας πήγαν σε ένα πολύ καλοβαλμένο ξενοδοχείο στο οποίο δουλεύει μια φίλη τους.



Ένα από τα επόμενα απογεύματα επιστράτευσα κάθε τέχνασμα που ξέρω για να ψήσω τον Αλέξανδρο να πάμε στην τοποθεσία Κολώνες, αρχαίο λατομείο στο οποίο βρίσκονται ημιτελείς και παρατημένες περίπου 10 γιγάντιες κολώνες. Χρόνος ανάβασης 45 λεπτά. Το μονοπάτι δεν είναι πολύ φανερό στα πρώτα μέτρα που είναι και τα πιο κρίσιμα. Τελικά βγάλαμε άκρη αλλά κυρίως επειδή έχω ξαναπάει. Ρίξτε μια ματιά στον παρακάτω χάρτη:



Το Κοκκινόκαστρο στους Μύλους Καρύστου ενώ ο Ήλιος δύει.



Η Κάρυστος και ο κόλπος της από την τοποθεσία Κολώνες.



Το θηρίο, ο ήρωας, ο ένας και μόνος!



Μία από τις κολώνες μόνη της.



Και παρέα με τον Αλέξανδρο για να καταλάβετε το μέγεθος (του Αλέξανδρου)





















Εγκοπή στον βράχο. Υποθέτω ότι στο σημείο αυτό σφήνωναν γερά κομμάτια ξύλου από τα οποία περνούσαν σχοινιά για να μετακινούν τις έτοιμες κολώνες. Φυσικά μπορεί να λέω βλακείες!  



Σοφία και Αλέξανδρε την πατήσατε! Μας φορτωθήκατε για πάντα!

Σας ευχαριστούμε πολύ.