Αργολίδα, ταξίδι στη μυθολογία

Η Αργολίδα αποτελεί από παλιά κλασσικό ταξιδιωτικό προορισμό και ειδικότερα το Ναύπλιο,
λόγω και της μικρής του απόστασης από την Αθήνα (150 Km). Πέρα όμως απ΄το Ναύπλιο
που οι περισσότεροι το γνωρίζουν, η Αργολίδα με συνεχόμενη ιστορία πολλών χιλιετηρίδων
έχει να δείξει απαράμιλλα μέρη που είναι κρίμα να προσπερνάμε μόνο για το Ναύπλιο.
Μέρη τόσο μυθικά, που δύσκολα ξεχωρίζεις την ιστορία από τη μυθολογία…

Από την Αθήνα μέσω Εθνικής φτάνετε στην Κορίνθου – Τριπόλεως. 30 μέτρα πριν τα πρώτα διόδια,
στρίβετε δεξιά και όλο δεξιά κάτω απ τη γέφυρα της εθνικής και έπειτα από 4 χιλ. βγαίνετε στην παλιά
εθνική οδό Κορίνθου - Άργους. Ακολουθεί ωραίο στροφιλίκι και κάπως έτσι περνάτε τον Άγιο Βασίλειο
και τα Δερβενάκια και μετά τις πολλές στροφές στρίβετε αριστερά προς Ναύπλιο από έναν καινούργιο
ευθύ σχετικά δρόμο. Μην επιταχύνετε, παρά την ευθεία, και απολαύστε τη θέα! Μόλις έχουν τελειώσει
οι λόφοι και μπροστά και δεξιά σας ανοίγεται η πεδιάδα του Άργους με το ονομαστό κάστρο Λάρισα
στο βάθος και φόντο το Αρτεμίσιο και την οροσειρά του Πάρνωνα και ευθεία διακρίνεται το θρυλικό Παλαμήδι.
Αμέτρητες μάχες και πολιορκίες έχουν γίνει σ’ αυτές τις πεδιάδες και τα φρούρια, από την αρχαιότητα
μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν.

Άργεος ιπποβότοιο (ιπποτρόφο) αναφέρει ο Όμηρος. Κάποτε εκτρέφονταν άλογα σ’ αυτές τις πεδιάδες,
πράγμα που φανερώνει τη δύναμη και τον πλούτο των Δαναών.
Αργείους και Δαναούς ονομάζει γενικά όλους τους Έλληνες στην Ιλιάδα και Οδύσσεια, ίσως λόγω καταγωγής
όλων των ελληνικών βασιλικών οίκων (συμπεριλαμβανομένων των Μακεδόνων) από το Άργος!
Σήμερα, ο απέραντος κάμπος είναι κατάφυτος από εσπεριδοειδή, σε αντίθεση με την αυστηρή γύμνια
των αργολικών βουνών.

Ιλιάδα ραψ. Α (μετάφραση Αλ. Πάλλη)

…Γιατί ήρθε αφτός στα γλήγορα των Αχαιών καράβια
να λευτερώσει θέλοντας την κόρη του, και πλούσια
είχε μαζί του ξαγορά, και κράταε στα διό χέρια
πάς στο χρυσόφτιαστο ραβδί, τ' Απόλλου τα στεφάνια,
κι' όλους τους άλλους Αχαιούς θερμοπερικαλούσε, 15
μα τα πρωτάτα πιο πολύ, τους διό τους γιους τ' Ατρέα
« Τ' Ατρέα οι γιοί κι' οι άλλοι εσείς χαλκοπλισμένοι Αργίτες,
» σ' εσάς να δώσουνε οι θεοί να μπείτε στου Πριάμου
» το κάστρο, και στα σπίτια σας με το καλό να σύρτε·
» όμως κι' εμένα δώστε μου την κόρη μου, και πάρτε 20
» την ξαγορά της, έτσι ο γιος να σας βοηθάει του Δία ! »
Τότες με σέβας φώναξαν οι άλλοι Αργίτες όλοι
« πάρτε την ώρια ξαγορά, το γέρο σπλαχνιστείτε ! »
μα αφτή η βουλή δεν τ' άρεσε του βασιλιά Αγαμέμνου,
παρά τον έδιωξε άσκημα κι' είπε σφιχτό 'να λόγο 25
« Τήρα εγώ, γέρο, μη σε βρω τριγύρω στα καράβια
» για τώρα ν' αργοστέκεσαι για πίσω να κοπιάσεις,
» μη δε σε σώσει ούτε ραβδί ούτε θεού στεφάνι.
» Την κόρη δεν τη δίνω εγώ !... παρ' όταν πια γεράσει
» απ' την πατρίδα της μακριά, στο σπιτικό μου, στ' Άργος, 30
» τη μέρα με τον αργαλιό, τη νύχτα στο πλεβρό μου...
» Μα σύρε ! μη μ' ανάφτεις πια αν θες γερός να φύγεις ! »
Είπε, κι' ο γέρος σκιάχτηκε κι' αγρίκησε το λόγο…

Αριστερά σας και πάνω σε χαμηλό λόφο οι “πολύχρυσες” Μυκήνες. Κάντε μία μικρή παράκαμψη
και αφεθήτε στο δέος των κυκλώπειων τειχών, της πύλης των λεόντων και των ανεπανάληπτων
θολωτών τάφων της μυκηναικής αρχιτεκτονικής.

Η Πύλη των λεόντων, το αρχαιότερο μνημείο γλυπτικής στην Ελλάδα


Η είσοδος στην υπόγεια δεξαμενή


Η βόρεια πύλη


Οι εκπληκτικοί θολωτοί τάφοι

Επόμενο μυκηναικό κέντρο η Μιδέα (παράκαμψη στον κόμβο Αγίας Τριάδας) και η ακρόπολή της
πάνω σε απόκρυμνο βράχο με συγκλονιστική θέα προς το Άργος και το Ναύπλιο. Εδώ στους
βασιλικούς θαλαμωτούς τάφους των Δενδρών βρέθηκε η περίφημη χάλκινη πανοπλία με τους
χαυλιόδοντες κάπρου από το 1500 π.χ. (μουσείο Ναυπλίου).
Βρέθηκαν επίσης σφραγίδες σε γραμμική Β΄, εργαστήρια, αποθήκες, δωμάτια με τοιχογραφίες κλπ,
πράγμα που φανερώνει πολιτισμό εφάμιλλο των Μυκηνών και της Τίρυνθας.
Οι ανασκαφές στη Μιδέα άρχισαν οργανωμένα, σχετικά πρόσφατα και συνεχίζονται.







Άποψη της πεδιάδας από τους πρόποδες


Γραμμική Β΄


Η μυκηναική γραφή “γραμμική Β΄” αποκρυπτογραφήθηκε το 1952 από τον άγγλο αρχιτέκτονα
(και κρυπτογράφο στον β παγκόσμιο πόλεμο) Michael Ventris και αποδείχτηκε ότι ήταν καθαρά
ελληνική γλώσσα (“δυστυχώς είναι ελληνικά” είπε..) ενώ μέχρι τότε πίστευαν ότι είναι ετρουτσκικά κτλ.
Έτσι φάνηκε ότι όχι μόνο μιλούσαν ελληνικά από το 1600 π.χ. τουλάχιστον, αλλά κρατούσαν και ...σημειώσεις!
Μετά την καταστροφή των μυκηναικών κέντρων το 1200 π.χ. χάθηκε και η συνέχεια αυτής της
συλλαβικής γραφής-ακολούθησε ο λεγόμενος ελληνικός μεσαίωνας 1200-800 π.χ.

Συνεχίζοντας και με μικρή παράκαμψη γιατί ο δρόμος είναι ημιτελής, φτάνετε στην τρίτη
προιστορική ακρόπολη, αυτή της Τίρυνθας. Θαυμάστε την απίστευτη κυκλώπεια οχύρωση
καθώς ο δρόμος περνάει από δίπλα.

Οι περίφημες “σύριγγες” της Τύρινθας


Η είσοδος στο ανάκτορο


Η Τίρυνθα κατοικήθηκε για πρώτη φορά στη Νεολιθική εποχή (7η-4η χιλιετία π.Χ.), όπως μαρτυρούν
τα ευρήματα που προήλθαν από τα βαθύτερα στρώματα, και παρέμεινε συνεχώς σε χρήση
μέχρι την εποχή που κατασκευάστηκε η επιβλητική της “κυκλώπεια” οχύρωση
(μερικοί ογκόλιθοι ζυγίζουν έως και 13 τόνους!).

Μυκηναική γέφυρα Καζάρμας (δρόμος Ναυπλίου – Επιδαύρου). Χρησιμοποιείται έως σήμερα!


Η μισή και παραπάνω ελληνική μυθολογία είναι συνδεμένη με τα τρία αυτά μυκηναικά κέντρα και το Άργος.
Από την Τίρυνθα ο βασιληάς Ευρυσθέας διέταξε τους Άθλους του Ηρακλή!

Αφήστε το Ναύπλιο δεξιά σας και συνεχίστε αριστερά για Τολό και πριν μπείτε στο Τολό
αριστερά προς Καστράκι (Αρχαία Ασίνη). Εδώ εμπνεύστηκε ο Σεφέρης το εκπληκτικό
και πασίγνωστο ποίημά του. To ανάγνωσε δε κατά την απονομή του Νόμπελ στη Σουηδία!
Ο Όμηρος αναφέρει την Ασίνη (Ερμιόνην Ασίνην τε βαθύν κατά κόλπον εχούσας / Ιλιάδα Β)
στον κατάλογο των πλοίων των ελληνικών πόλεων που πήραν μέρος στον τρωικό πόλεμο.

Ο Βασιλιάς της Ασίνης – του Γιώργου Σεφέρη

Κοιτάξαμε όλο το πρωί γύρω-γύρω το κάστρο
αρχίζοντας από το μέρος του ίσκιου εκεί που η θάλασσα
πράσινη και χωρίς αναλαμπή, το στήθος σκοτωμένου
παγονιού
Μας δέχτηκε όπως ο καιρός χωρίς κανένα χάσμα.
Οι φλέβες του βράχου κατέβαιναν από ψηλά
στριμμένα κλήματα γυμνά πολύκλωνα ζωντανεύοντας
στ’ άγγιγμα του νερού, καθώς το μάτι ακολουθώντας τις
πάλευε να ξεφύγει το κουραστικό λίκνισμα
χάνοντας δύναμη ολοένα.

Από το μέρος του ήλιου ένας μακρύς γιαλός ολάνοιχτος
και το φως τρίβοντας διαμαντικά στα μεγάλα τείχη.
Κανένα πλάσμα ζωντανό τ' αγριοπερίστερα φευγάτα
κι ο βασιλιάς της Ασίνης που τον γυρεύουμε δυο χρόνια
τώρα
άγνωστος λησμονημένος απ' όλους κι από τον Όμηρο
μόνο μια λέξη στην Ιλιάδα κι εκείνη αβέβαιη
ριγμένη εδώ σαν την εντάφια χρυσή προσωπίδα.
Την άγγιξες, θυμάσαι τον ήχο της; κούφιο μέσα στο φως
σαν το στεγνό πιθάρι στο σκαμμένο χώμα -
κι ο ίδιος ήχος μες στη θάλασσα με τα κουπιά μας.
Ο βασιλιάς της Ασίνης ένα κενό κάτω απ' την προσωπίδα
παντού μαζί μας παντού μαζί μας, κάτω από ένα όνομα:
"Ασίνην τε... Ασίνην τε..."
και τα παιδιά του αγάλματα
κι οι πόθοι του φτερουγίσματα πουλιών κι ο αγέρας
στα διαστήματα των στοχασμών του και τα καράβια του
αραγμένα σ' άφαντο λιμάνι-
κάτω απ' την προσωπίδα ένα κενό.

Πίσω από τα μεγάλα μάτια τα καμπύλα χείλια τους βο-
στρύχους
ανάγλυφα στο μαλαματένιο σκέπασμα της ύπαρξής μας
ένα σημείο σκοτεινό που ταξιδεύει σαν το ψάρι
μέσα στην αυγινή γαλήνη του πελάγου και το βλέπεις:
ένα κενό παντού μαζί μας.
Και το πουλί που πέταξε τον άλλο χειμώνα
με σπασμένη φτερούγα
σκήνωμα ζωής,
κι η νέα γυναίκα που έφυγε να παίξει
με τα σκυλόδοντα του καλοκαιριού
κι η ψυχή που γύρεψε τσιρίζοντας τον κάτω κόσμο
κι ο τόπος σαν το μεγάλο πλατανόφυλλο που παρασέρνει
ο χείμαρρος του ήλιου
με τ' αρχαία μνημεία και τη σύγχρονη θλίψη.

Κι ο ποιητής αργοπορεί κοιτάζοντας τις πέτρες κι ανα-
ρωτιέται
υπάρχουν άραγε
ανάμεσα στις χαλασμένες τούτες γραμμές τις ακμές τις
αιχμές τα κοίλα και τις καμπύλες
υπάρχουν άραγε
εδώ που συναντιέται το πέρασμα της βροχής του αγέρα
και της φθοράς
υπάρχουν, η κίνηση του προσώπου το σχήμα της στοργής
εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας
αυτών που απόμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί με
την απεραντοσύνη του πελάγου
ή μήπως όχι δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος
η νοσταλγία του βάρους μιας ύπαρξης ζωντανής
εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι λυγίζοντας
σαν τα κλωνάρια της φριχτής ιτιάς σωριασμένα μέσα στη
διάρκεια της απελπισίας
ενώ το ρέμα κίτρινο κατεβάζει αργά βούρλα ξεριζωμένα
μες στο βούρκο
εικόνα μορφής που μαρμάρωσε με την απόφαση μιας πί-
κρας παντοτινής.
Ο ποιητής ένα κενό.

Ασπιδοφόρος ο ήλιος ανέβαινε πολεμώντας
κι από το βάθος της σπηλιάς μια νυχτερίδα τρομαγμένη
χτύπησε πάνω στο φως σαν τη σαϊτα πάνω στο σκουτάρι:
"Ασίνην τε Ασίνην τε...". Να 'ταν αυτή ο βασιλιάς της
Ασίνης
που τον γυρεύουμε τόσο προσεχτικά σε τούτη την ακρό-
πολη
γγίζοντας κάποτε με τα δάχτυλά μας την υφή του πάνω
στις πέτρες.

Ασίνη, καλοκαίρι '38 - Αθήνα, Γεν. '40








Από παραπλήσιο υπερυψωμένο μπαράκι



Αριστερά του κάστρου η τεράστια παραλία Πλάκα Δρεπάνου με τα πολλά
και ξακουστά κάμπινγκ-μπαράκια.


Δεξιά η αμμουδερή παραλία του Τολού και στο βάθος τα πέντε νησάκια του.



Το Δρέπανο ή το Τολό προσφέρεται για διανυκτέρευση και ειδικά το Τολό φημίζεται και για τη
νυχτερινή ζωή του. Κάποτε-λόγω της υπερπροσέλευσης τουριστριών από τα βόρεια- υπήρχε
στο Τολό και σύλλογος …“καμακιών”!!! Όπως και νάχει μία βόλτα στην αμμουδιά του Τολού το βράδυ
με τα διάφορα μαγαζιά πάνω στο κύμα και απέναντι τη φωτισμένη νησίδα Ρόμβη, είναι απαραίτητη.

Το πρωί αποχαιρετήστε το Τολό και ξαναγυρίστε προς Ναύπλιο. Όσοι δεν το ξέρουν μπορούν
να κάνουν μια βόλτα στα σοκάκια και να πιούν ένα καφέ στα άπειρα καφέ της παλιάς πόλης.
Πάρτε το δρόμο για Καραθώνα – την τεράστια παραλία πίσω απ’ το Ναύπλιο - και στρίψτε δεξιά
ακολουθώντας τις σχετικές πινακίδες για το Παλαμήδι.
Πρόκειται για ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδος και εξαίρετο δείγμα βενετικής
φρουριακής αρχιτεκτονικής του 1687.
Παρότι θεωρούνταν απόρθητο, κατελήφθη από τον Σταικόπουλο το 1822.
Περιηγηθείτε στους προμαχώνες, δείτε την πύλες και τις πολεμίστρες, νιώστε τον ίλιγγο
κοιτώντας τα 999 σκαλιά και μπείτε - ή καλύτερα συρθήτε (!) - οπωσδήποτε στην φυλακή
του Κολοκοτρώνη-είναι ανεπανάληπτη εμπειρία!

Η είσοδος στη φυλακή!




Η Ακροναυπλία από το Παλαμήδι


Το Μπούρτζι, άλλοτε φυλακή βαρυποινιτών, κατοικία δημίων (!), και πιο πρόσφατα ξενοδοχείο
και καφετέρια (!!), μπορείτε να επισκευθείτε με λάντζες απ’ το λιμάνι του Ναυπλίου.

Μετά το Ναύπλιο συνεχίστε προς Νέα Κίο (ωραίο χωριό που ίδρυσαν πρόσφυγες) μέσω της
παραλιακής οδού και απολαύστε τη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα. Σταματήστε όπου μπορείτε
γιατί η θέα προς το μπούρτζι, την ακροναυπλία και το παλαμήδι μέσα από τη ρηχή θάλασσα, κόβει την ανάσα!

Μετά τη Νέα Κίο στην άλλη άκρη του κόλπου συναντάμε τους Μύλους. Εδώ ήταν η αρχαία Λέρνα,
προιστορικός οικισμός και προγεφύρωμα του Άργους στα μεταγενέστερα χρόνια.
Εδώ ήταν και η Λερναία Υδρα - ο 2ος άθλος του Ηρακλή - που προφανώς είχε να κάνει με την αφθονία
των νερών και αν δε βαρεθείτε και συνεχίσετε μέχρι το φράγμα του Αναβάλου (αμέσως μετά το γραφικό ψαροχώρι Κιβέρι),
θα δείτε τις τεράστιες δίνες γλυκού νερού μέσα στη θάλασσα.

Απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη:

«Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους ήρθε ο Ντερνυς (Γάλλος Στρατιωτικός) να με ιδή.
Μου λέγει. 'Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον
Μπραϊμη αυτού;' - Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κι' εμείς, όμως είναι δυνατός
ο θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ' αυτές τις θέσεις τις αδύνατες.
Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη, παρηγοριόμαστε μ' ένα τρόπον,
ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν
και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε.
Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν.
Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν»

Δείτε τον γραφικό σιδηροδρομικό σταθμό όπου υπάρχουν παροπλισμένα -δυστυχώς χωρίς καμία συντήρηση-
αρκετά παλιά τρένα



και απολαύστε τα ονομαστά σουβλάκια καλαμάκια κάτω από τα τεράστια πλατάνια,
κατάλοιπο από την εποχή που έκαναν στάση εδώ τα ΚΤΕΛ προς Τρίπολη μέσω Αχλαδόκαμπου,
ή τα ψαρικά στο γραφικό λιμανάκι με θέα πάντα το Ναύπλιο.

Στη συνέχεια κατευθυνόμενοι προς Άργος, κάντε μια παράκαμψη προς το χωριό Ελληνικό
για να δείτε την πυραμίδα του Ελληνικού, κατασκευής 2720 π.χ. - 170 έτη αρχαιότερη
του Χέοπος- που εικάζεται ότι ήταν φρυκτωρία (οπτικό σύστημα επικοινωνίας με σήματα),
τύμβος ή απλά οχυρό.



Από δημοσίευση του 1895 (Σ. Κ. Προφαντόπουλου)
“Εις παλαιοτέραν εποχήν, καθώς βεβαιούσι γέροντες ποιμένες, ή πυραμίς αύτη ήτο αβλαβης
και σώα, άλλ’ αφηρέθησαν εξ αυτής λίθοι, τούς οποίους μετεχειρίσθησαν εις τας ασβεστοκάμινους,
επί τέλους οι ποιμένες κατά το ειωθός ενέπρησαν τους πέριξ θάμνους και τα δένδρα χάριν τού χόρτου
προς τροφήν των ποιμνίων, αφού λοιπόν το έδαφος απεψιλώθη, οι ασβεστοποιοι μη ευρίσκοντες
καύσιμον ύλην δεν επανήλθον ενταύθα, και ούτως η πυραμίς εσώθη”.

Πολύ κοντά (3 Km) είναι και το χωριό Κεφαλάρι, με άφθονα τρεχούμενα νερά, οργιώδη φύση
και πολλές εξαιρετικές ταβέρνες.

Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής πάνω στις πηγές του Ερασίνου ποταμού
και πίσω της οι τεράστιες σπηλιές καταφύγιο μαχητών του ‘21.



Αυτός ο σύντομος ποταμός πηγάζει από το βράχο και τελειώνει λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω
διασχίζοντας τη Νέα Κίο. Οι εκβολές του είναι και λιμανάκι για τις ψαρόβαρκες!
Η περιοχή είναι σημαντικός υδροβιότοπος.

Αφήστε για τελευταίο το Άργος, μια παρεξηγημένη σύγχρονη πόλη - και όχι άδικα - λόγω της άναρχης δόμησης,
αλλά με ανεξίτηλα σημάδια πάνω στην ιστορία.

Από τις αρχαιότερες πόλεις της ευρώπης, αλλά δυστυχώς θαμένη κάτω απ’ το σύγχρονο Άργος.
Επίσης υποψήφια πρωτεύουσα της Ελλάδος (με ισχυρή υποστήριξη) μετά το Ναύπλιο!
Ευτυχώς “κέρδισε” η Αθήνα…
Αφού ξεκουραστείτε στην όμορφη πλατεία του Αγίου Πέτρου και θαυμάσετε αρκετά Νεοκλασσικά
που έχουν απομείνει από το παλιό Άργος, ανεβείτε στη Λάρισα -μέσω ασφαλτόδρομου- την ακρόπολη της πόλης,
για να δείτε μία “αεροφωτογραφία” της περιοχής έως τη θάλασσα. Μπορείτε να δείτε επίσης
και μέρος της αρχαίας πόλης με το τεράστιο θέατρο (20.000 θέσεων) σκαλισμένο κατά το μεγαλύτερο μέρος
πάνω στο βράχο και την αρχαία αγορά.
Δείτε ακόμα τους "στρατώνες του Καποδίστρια", σύμπλεγμα παλιών βενετσιάνικων κτιρίων
πολύ κοντά στην πλατεία.



Του περιηγητή William George Clark - 1858.

“…Η θέα από τα τείχη της Λάρισας είναι θαυμάσια. Μπροστά στα πόδια μας, στην κατηφόρα,
εκτείνεται η πόλη με τους κροσσοτούς της κήπους και τα καταπράσινα οπορωφόρα δένδρα,
με συστάδες κυπαρισσιών εδώ και κει ... Πέρα μακριά εκτείνεται η επίπεδη πεδιάδα, πράσινη
από τα καινούρια σπαρτά, βαμβάκι και καπνό. Προς τα δεξιά ο βάλτος και μετά η καμπύλη
της παραλίας που τελειώνει στην πόλη και στο λιμάνι του Ναυπλίου, πάνω από το οποίο υψώνεται
ο βράχος του Παλαμηδιού με το κάστρο. Η Αργείτικη πεδιάδα κλείνεται σε όλες τις άλλες εκτός
από τη θάλασσα πλευρές από οδοντωτές κρημνώδεις οροσειρές. Μακριά από ανατολικά
είναι η κορυφή του Αραχναίου. Στα βόρεια το φανταστικό σχήμα της Φούκας. Η Κυλλήνη υψώνεται
στα βορειοδυτικά κι ανάμεσα τους τα μακρινά χιόνια του Παρνασσού.”

Η Λάρισα (ακρόπολη στα Πελασγικά)


Το σπίτι του πρώτου πρωθυπουργού Σπ. Τρικούπη


Το σπίτι του στρατηγού Μακρυγιάννη


Το Άργος είναι η μόνη πόλη όπου σώζονται ακόμα σπίτια των αγωνιστών του 1821, άλλα αξιοποιημένα
και άλλα εγκατειλημένα, όπως το σπίτι του Μακρυγιάννη, εκεί όπου έμαθε γράμματα σε προχωρημένη ηλικία
και άρχισε να γράφει τα απομνημονεύματά του.

«Αδελφοί αναγνώστες!
Επειδή έλαβα αυτείνη την αδυναμία να σας βαρύνω με την αμάθειά μου (αν έβγουν εις φως αυτά οπού
σημειώνω εδώ και ξηγώμαι πότε με κόλλησε αυτείνη η ιδέα, -από τα 1829, Φλεβαρίου 26, εις το ‘Αργος- και ακολουθώ
αγώνες και άλλα περιστατικά της πατρίδος) σας λέγω, αν δεν τα διαβάσετε όλα, δεν έχει το δικαίωμα κανένας από τους
αναγνώστες να φέρη γνώμη ούτε υπέρ, ούτε κατά.

Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά στα γραφόμενα, και… τότε φωτίζεται
και ο αναγνώστης. Μπαίνοντας εις αυτό το έργον και ακολουθώντας να γράφω δυστυχήματα αναντίον
της πατρίδος και θρησκείας, οπού της προξενήθηκαν από την ανοησίαν μας και ‘διοτέλειά μας
και από θρησκευτικούς και από πολιτικούς και από ‘μάς τους στρατιωτικούς, αγαναχτώντας
και εγώ απ’ ούλα αυτά, ότι ζημιώσαμε την πατρίδα μας πολύ και χάθηκαν και χάνονται τόσοι αθώοι άνθρωποι,
σημειώνω τα λάθη ολωνών και φτάνω ως την σήμερον, οπού δεν θυσιάζομε ποτές αρετή και πατριωτισμόν
και είμαστε σε τούτην την άθλια κατάστασιν και κιντυνεύομεν να χαθούμεν».
(Εισαγωγή των Απομνημονευμάτων του Μακρυγιάννη).

Αναφέρεται στις εμφύλιες διαμάχες που ξέσπασαν το 1824-25 και παραλίγο να είχαν καταστροφικές
συνέπειες για την πορεία της απελευθέρωσης.

Και λίγα αρχαία…


Αλλά να πολεμάτε πυκνά συγκεντρωμένοι γύρω από τα πλοία. Κι αν
τύχει κάποιος από σας χτυπημένος ή τραυματισμένος να συναντήσει
πρόωρα το θάνατο και τη μοίρα ας πεθάνει· Όμως ο θάνατος για
κείνον που την πατρίδα υπερασπίζεται δεν είναι επονείδιστος.
Θα μείνει ζωντανή η γυναίκα του και τα παιδιά του τα ανήλικα να
συνεχίσουν τη γεννιά κι απείραχτο το σπίτι και το βιος του, σαν θα
σαλπάρουν οι Αχαιοί για τη γλυκιά πατρίδα».
Ετσι είπε και ξεσήκωσε το πάθος και το θάρρος στον καθένα.
Κι ο Αίαντας απέναντι έλεγε στους δικούς του:
«Ντροπή Αργείοι! Το μόνο βέβαιο που τώρα μας περιμένει είναι να
χαθούμε ή να σωθούμε και να διώξουμε τη συμφορά απ’ τα πλοία.
Αλήθεια, ελπίζετε πως, αν κυριεύσει τα πλοία ο Έκτορας με την
κυματιστή τη χαίτη στην περικεφαλαία, θα γυρίσετε με τα πόδια
στην πατρίδα του ο καθένας;
Αλήθεια δεν τον ακούτε που ξεσηκώνει ολόκληρο το λαό του,
τον Εκτορα που οργισμένος λαχταρά τα πλοία μας να κάψει;
Και , βέβαια, δεν μας προσκαλεί σε χορό, αλλά σε μάχη.
Κι όσο για μας, καμιά σκέψη ή ιδέα δεν είναι καλύτερη από τούτη,
από το να ενώσουμε δηλαδή τα χέρια με την ψυχή μας
σε μάχη σώμα με σώμα.
Γιατί είναι προτιμότερο την ίδια χρονική στιγμή να σκοτωθείς ή να σωθείς
στην πεισματώδη μάχη, παρά να βασανίζεσαι μια ζωή
εδώ κοντά στα πλοία από κατώτερους άντρες.
Ετσι είπε και ξεσήκωσε το πάθος και το θάρρος στον καθένα.

Ιλιάδα Ο 494 - 514 (μετάφραση αγνώστου)

Περισσότερα ιστορικά στο site
http://alphalinenet.wordpress.com/

Στα χωριά του Άργους τέλος, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την τοπική κουζίνα και ιδιαίτερα γουρνοπούλα
και γκιόσα την περίοδο από Μάιο έως Σεπτέμβριο. Πρόκειται για τοπικές σπεσιαλιτέ που συνοδεύουν
άριστα τις ..παγωμένες μπύρες!! Η γκιόσα είναι το μεγάλο θηλυκό πρόβατο (προβατίνα) μετά την περίοδο
της αναπαραγωγής και ψήνεται ολόκληρο για πολλές ώρες σε σφραγισμένους ξυλόφουρνους! Με τον ίδιο
περίπου τρόπο ψήνεται και η γουρνοπούλα. Αμφότερα τρώγονται χύμα πάνω στη λαδόκολα!!
Άν τύχετε δε και σε κανένα πανηγύρι -από τα πολλά του καλοκαιριού- τότε το καρέ έχει συμπληρωθεί…






Από το Άργος και μέσω Στέρνας (13 Km) βγαίνετε πάλι στην εθνική οδό Τριπόλεως – Κορίνθου.

Φοβερή παρουσίαση για τον τόπου που με φιλοξενεί 3 χρόνια.
Ως "ντόπιος" μπορώ μόνο να υπερηφανευτώ για την ομορφιά του τόπου αυτού αλλά και για την ιστορική του σημασία.
Όποιος (αν υπάρχει) δεν έχει επισκεφτεί τα μέρη που περιγράφει ο Demon, καλό είναι να τα βάλει στο πρόγραμμά του για αυτό το καλοκαίρι. Μια ώρα δρόμος είναι άλλωστε...

Άλλος Φυσικός από 'δω...!!!

Ωραίος o Δαίμων!!! Φοβερή παρουσίαση!!!

Σπυρο πολυ ωραιο , ποτε θα το κανουμε που ξερεις και το μερος?



.

Άριστος!

Oντως καταπληκτικος! Ενα αρθρο κοσμημα για το forum νομιζω....
Τα σεβη μου αγαπητε!

ΥΓ. Εχω να παω πολλα χρονια σε αυτα τα μερη και νομιζω οτι πρεπει να ξαναπαω καποια στιγμη....

Μάλλον το καλύτερο ταξιδιωτικό του φόρουμ μας. Μπράβο Σπύρο!

Για την πυραμίδα στο Ελληνικό οι πιο πρόσφατες απόψεις συγκλίνουν στο ότι είναι νεώτερη του 2700 πΧ και μάλλον είναι του 4ου αιώνα πΧ, είναι δε οχυρό του τύπου των μικρών φρουρίων που έλεγχαν τους οδικούς άξονες.

Thanks κε καθηγητά! Θέλουμε πολύ για να σε φτάσουμε όμως...

Για την πυραμίδα όντως υπάρχει μεγάλη "διαμάχη" σχετικά με το χρόνο κατασκευής και το τι ακριβώς ήταν.
Η μέτρηση χρονολόγησης έγινε από μέλη ή μέλος της Ακαδημίας Αθηνών σε συνεργασία με το εργαστήριο Πυρηνικής χρονολόγησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και του Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας του "ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος" και χρησιμοποίησαν την μεθοδο της οπτικής θερμοφωταύγειας, χοντρικά δηλαδή, πόσο καιρό οι λίθοι είναι εκτεθειμένοι στο φως.
Ωστόσο αυτή η μέθοδος αμφισβητείται, όπως αμφισβητούνται και οι πολύ πρόχειρες ανασκαφές που δίνουν χρονολογία 400 π.χ. παρά το ότι βρέθηκαν πρωτοελλαδικά αντικείμενα στο χώρο.
Μένει να ασχοληθεί σε κάποια εκπομπή ο κ. Χαρδαβέλας με τους περίεργους τύπους του (φυσικούς κτλ)...!
Όποιος ενδιαφέρεται πιο πολύ μπορεί να κατεβάσει το παρακάτω άρθρο σε pdf του εφόρου αρχαιοτήτων Αδ. Σαμψών, όπου εξηγεί τις ανασκαφές αλλά και την άλλη μέθοδο.
www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/1226.pdf

και αν κανονιστεί κάποια εκδρομή, ευχαρίστως να σας "ξεναγήσω"