Ενα δέντρο μια φορά.

Αθήνα: η ΠΑΓΩΜΕΝΗ από το κρύο αλλά κύρια και Αισθήματα μεγαλούπολη της αποξένωσης, της σύγχρονης φτώχιας, των αντιθέσεων, των άδειων ψυχών, των νευρωτικών συμπεριφορών, των σκληρών ανθρώπων.

Μέσα στο γιορτινό κλίμα των ημερών, ένα μικρό ΠΑΙΔΙ προσπαθεί να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ μέσα σε χαμόσπιτα, σε τρώγλές, σε ερείπια κατεδαφιστέων, για να πουλήσει τη μικρή πραμάτεια του στους οδηγούς στα φανάρια.

Ανάμεσα σε νευρωτικές και ψυχρές καταδιώξεις, μόνο, αποκλεισμένο, δεν παύει να ονειρεύεται το δικό του κόσμο, τα παιχνίδια του, τα φώτα της καρδιάς του, ένα δέντρο για αυτό τα Χριστούγεννα.

Τελευταίο του καταφύγιο ένα σπίτι κατεδαφιστέο με ένα ξερό κορμό δέντρου απ έξω να στέκει απόκοσμα και παράξενα να περιμένει το σκληρό θάνατό του, το κόψιμό του.
Το παιδί βρίσκει καταφύγιο στο δέντρο, που γίνεται το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟ, που το στολίζει, το γεμίζει ζωή, ομορφιά, ελπίδα, φως, χορό ονείρων και τα δυό μαζί, ζωντανεμένα, σε ένα ζευγάρι αλλόκοτο και παράξενο, βρίσκουν τη δική τους αναχώρηση στο κόσμο που ονειρεύονται και που δικαιούνται αντάμα με την ΓΛΥΚΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ που ανέκαθεν απρόσιτα πρόσμενε το ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ.Πραγματικά αγαπητές φίλες και φίλοι μια ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΓΧΟΝΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, που συγκλονίζει κοινωνικά, αισθητικά, ανθρώπινα.

"Ενα Δέντρο μια Φορά"

Του Ευγένιου Τριβιζά




Καλές γιορτές σε όλους και μακάρι να βρούμε όλοι μας το παιδί που κρύβουμε μέσα μας!

Καλές γιορτες! (φοβερό!)