Για δες ρε έναν ................ αντιπαραγωγικό!!!!!

Αν αναζητήσουμε το κομμάτι των Δημοσίων Δαπανών που αντιστοιχεί σε μισθούς και συντάξεις των Δ.Υ, γρήγορα διαπιστώνουμε ότι για το 2009 δεν ξεπερνάει το 9.3% του ΑΕΠ. Τι είναι όμως αυτό το νούμερο; Είναι μεγάλο, είναι μικρό;

Κι επειδή από μόνο του δεν λέει τίποτε, ας το συγκρίνουμε με τα εξής:
1. Με τις αντίστοιχες δαπάνες μισθών και συντάξεων του 2000,
2. Με τις αντίστοιχες δαπάνες του 2009 των χωρών της ΕΕ-15.

Σχετικά με το πρώτο παρατηρούμε ότι μέσα στη δεκαετία οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα παραμένουν αμετάβλητες σαν ποσοστό του ΑΕΠ, στο 9,3% δηλαδή.

Ενώ, σχετικά με το δεύτερο παρατηρούμε ότι οι μισθοί και οι συντάξεις των ΕΕ-15 ανέρχονται στο 10% του ΑΕΠ, αποδεικνύοντας ότι οι Ευρωπαίοι αφιερώνουν μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ τους απ’ ότι εμείς, γεγονός φυσικά εντελώς απαράδεκτο. Ευτυχώς όμως όχι για πολύ, μιας και οι πιέσεις για περικοπές μισθών επεκτείνονται σιγά σιγά και στα καλύτερα σπίτια της Ευρώπης.

Τι σημαίνει πάλι αυτό το νούμερο;
Είναι πολλοί; Είναι λίγοι;

Επειδή δεν έχουμε άλλο τρόπο ν’ απαντήσουμε στο μεταφυσικό αυτό ερώτημα, ας συγκρίνουμε το ποσοστό των ΔΥ επί του συνολικού εργατικού δυναμικού σε διάφορες αξιοπρεπείς χώρες του δυτικού κόσμου. Με στοιχεία του ILO, http://laborsta.ilo.org/STP/guest, και στη σελίδα Public Sector Employment, όπου σαν Public Sector υπολογίζονται οι:

· Government units,

· Social security funds,

· Other no profit institutions,

· Publicly owned enterprises



βρίσκουμε ότι το ποσοστό των Δημοσίων Υπαλλήλων στις παρακάτω χώρες ισούται με

Σουηδία (2006): 33.8%

Δανία (2008): 32.3%

Γαλλία (2006): 29%

Ολλανδία (2007): 27%

Φινλανδία (2006): 26.8%

ΕΛΛΑΔΑ (2008): 22.3%

Μ. Βρετανία (2006): 20.2%

Καναδάς (2008): 20%

Αμερική (2008): 16.4%

Ισπανία (2008): 14.6%

Ιταλία (2007): 14.4%,

Γερμανία (2007): 14.3%

Συμπερασματικά , o ελληνικός δημόσιος τομέας βρίσκεται κάπου στο μέσον, γεγονός που δεν δικαιολογεί το γενικό ανάθεμα. Παρατηρείται δε το εξής παράδοξο, χώρες με μεγάλο δημόσιο τομέα να λειτουργούν παραδειγματικά. Αυτό και μόνο αποτελεί απόδειξη ότι δεν φταίει αυτό καθ’ αυτό το δημόσιο, ως το επάρατο κακό, όπως συστηματικά παρουσιάζεται, αλλά ο τρόπος που οργανώνεται, λειτουργεί και υφαρπάζεται από τις συνήθεις δυνάμεις, πολιτικές, αλλά και ιδιωτών «επιχειρηματιών».

Epivainousa wrote:
Εάν το έχει ήδη ανεβάσει κάποιος,πείτε μου να το διαγράψω όσο προλαβαίνω)

πηγή http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=9006