Γκιώνα-Βαρδούσια 08-09.07.2011

Μία σωστή επίσκεψη στο χωριό του πατέρα μου πρέπει να συνοδεύεται από μια όμορφη διαδρομή στα βουνά της Φθιώτιδας.
Έτσι ένα πρωί ξεκινώ με το DRZ από το Καινούργιο, στρίβω προς Μπράλο και κόβω δεξιά για Σκαμνό. Στην είσοδο του χωριού είναι ορατά τα ερείπια γέφυρας της παλιάς εθνικής οδού, η οποία νομίζω ότι ανατινάχθηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής.



Από τον Μπράλο ξεκινά χωματόδρομος (υπάρχει ταμπέλα προς Γέφυρα Παπαδιάς) και μετά από 2-3 χιλιόμετρα σε βγάζει στην ομώνυμη γέφυρα του ΟΣΕ.



Πρόκειται για μια από τις 3 γέφυρες που είχαν βάλει στο μάτι οι αντάρτες να ανατινάξουν το 1942. Οι άλλες δύο ήταν του Ασωπού και του Γοργοποτάμου. Τελικά, επιλέχθηκε η τελευταία. Αν δείτε πόσα πολυβολεία έχει η γέφυρα της Παπαδιάς ίσως καταλάβετε το γιατί.



Ο χάρτης μου δείχνει έναν κακό χωματόδρομο που φεύγει από τη γέφυρα και πάει στο χωριό Οίτη. Μετά από αρκετό ψάξιμο ανακαλύπτω κάτι που κάποτε ίσως ήταν ένας κακός δρόμος αλλά τώρα είναι ένας ανηφορικός εφιάλτης (μιλάμε για μεσημέρι Ιουλίου, φορτωμένο DRZ μέχρι πάνω και οδηγό εμένα ) Στην νιοστή ανηφόρα και ενώ υπάρχουν κλαδάκια στα πιο απίθανα μέρη του εξοπλισμού και της μηχανής αποφασίζω να εγκαταλείψω την προσπάθεια. But I will be back one day!







Να σημειώσω ότι ο δρόμος στην ευρύτερη περιοχή της γέφυρας είναι κατά τόπους στρωμένος με μεγάλες πέτρες, μάλλον φτιαγμένος από τους Ιταλούς προκειμένου να υπάρχει εύκολη πρόσβαση στα φυλάκια της γέφυρας. Στα 500 μέτρα, μάλιστα, υπάρχουν και τα ερείπια από κτήριο που μάλλον ήταν το δωμάτιο της φρουράς. Ζητώ συγνώμη για την κακή ποιότητα της φωτογραφίας.



Η φύση έχει καταλάβει τα πάντα.





Η συνέχεια από Δευτέρα αλλά για να έχετε μια ιδέα από τα προσεχώς...

Στο βάθος η κορυφή της Γκιώνας, η Πυραμίδα στα 2510m.



Βρείτε που έχει ακόμα λίγο χιόνι...

Γεια σου Τακη με τα ωραια σου!!!!

Από τα πιο όμορφα χωματομέρη της Ελλάδας.
Καλά ρε φυσικέ, μόνος σου πας εκεί; Σου είναι μεν οικεία τα μέρη, αλλά δεν παύουν να είναι επικίνδυνα.

Ναι βρε Τάκη μη πηγαίνεις μόνος σου!!!
Πάρε και εμένα μαζί!

posnightmist wrote:Ναι βρε Τάκη μη πηγαίνεις μόνος σου!!!
Πάρε και εμένα μαζί!

...Ναι ρε Τακη και εγω αυτο λεω...

Που?Που?Που έχει χιόνι?
Μπράβο Τάκη για τα ωραία μέρη που βρίσκεις.

postmankav wrote:

posnightmist wrote:Ναι βρε Τάκη μη πηγαίνεις μόνος σου!!!
Πάρε και εμένα μαζί!

...Ναι ρε Τακη και εγω αυτο λεω...

Εσύ έτρωγες μπριζόλες στο Ξυλόκαστρο τότε, αν δεν κάνω λάθος...

Κι άαααλλο, κι άααλλοο!!!

apostat wrote:Από τα πιο όμορφα χωματομέρη της Ελλάδας.
Καλά ρε φυσικέ, μόνος σου πας εκεί; Σου είναι μεν οικεία τα μέρη, αλλά δεν παύουν να είναι επικίνδυνα.

Στάθη, θα κατέτασσα αξιολογικά τις επιλογές μου ως εξής:

1. Βόλτα με καλή παρέα
2. Βόλτα μόνος.
3. Όχι βόλτα.

Οταν το 1 είναι ανέφικτο επιλέγω το 2, έχοντας λάβει κάθε προφύλαξη (σωστά συντηρημένη μοτό, εργαλεία, κινητό, σαμπρέλες και...σιγανότερη οδήγηση). Κατανοώ ότι παρόλα αυτά υπάρχει ένα θέμα ασφάλειας, το αποδέχομαι και φεύγω. Πολλές φορές δεν ταξίδεψα μόνο και μόνο γιατί δεν έβρισκα παρέα και το έχω μετανιώσει. Μου έχω υποσχεθεί να μην το ξαναφήσω να με κρατήσει σπίτι.

Συνεχίζω λοιπόν.

Από το Σκαμνό μέσω της κλασσικής διαδρομής για Παύλιανη, περνώ από Οίτη και λίγο μετά στρίβω αριστερά για Σκλήθρο. Στα 3 χιλιόμετρα ακριβώς φεύγει χωματόδρομος δεξιά. Ακολουθεί μια όμορφη διαδρομή μέσα στο δάσος, η οποία μετά από 5-6 χιλιόμετρα και μερικές διασταυρώσεις (τις οποίες θα βρείτε μόνοι σας...) οδηγεί σε αυτό το όμορφο μέρος. Ιδανικό για πικνικ, ψήσιμο, απλή στάση ή camping απέχει μόλις 1 χιλιόμετρο χώμα από το δρόμο Παύλιανη-Καλοσκοπή.







Κάποιο σχολείο ¨κλαίει¨ το θρανίο του.

Νεράκι, σαντουιτσάκι και φεύγω για τη Στρόμη. Όποιος περνάει από τη Στρόμη, συνήθως στο δρόμο για τον Αθανάσιο Διάκο, χωρίς να σταματήσει δεν θα μάθει ποτέ πόσο όμορφο χωριό είναι. Απλώνεται αρκετά πιο μέσα από αυτό που βλέπετε από το δρόμο ακολουθώντας τις πλαγιές ενός ρέματος. Λίγο πριν την είσοδό του μάλιστα και σε μόλις 50 μέτρα από την άσφαλτο κρύβεται ένα όμορφο πέτρινο γεφύρι, αλλά για αυτό σε επόμενο κείμενο.

Δυστυχώς τα καφενεδάκια είναι κλειστά και διασχίζω το χωρίο κατευθυνόμενος προς τον πυρήνα της Γκιώνας. Ψάχνω κάτι συγκεκριμένο, ένα από τα απωθημένα μου, τη σπηλιά του Mayer. Πριν όμως σας πω περισσότερα ας ανέβουμε μαζί σε ένα από τα ψηλότερα σημεία που μπορεί να ανέβει όχημα στη Γκιώνα.





Περίπου 12 χιλιόμετρα και 20 φουρκέτες από τη Στρώμη φτάνω στο πλάτωμα Ίσωμα στα 1700m. Η θέα μοναδική. Πίσω μου ο ήρεμος όγκος της Οίτης.

Δεξιά η κορυφή Πύργος στα 2063m, ένα απομονωμένο κομμάτι της Γκιώνας. Τα σύννεφα αλλάζουν το τοπίο μέσα σε δευτερόλεπτα.





Εμπρός μου το Λαζόρεμα, με το ομώνυμο κουραστικό αλλά πανέμορφο μονοπάτι που ξεκινά από το χωριό Συκιά και φτάνει στο Ίσωμα πριν συνεχίσει για την κορυφή Πυραμίδα.



Εκείνη, ελαφρώς αριστερά μου, στέκεται αγέρωχη με ελάχιστο χιόνι ακόμα σε ένα ανήλιο σημείο σίγουρη ότι είναι ότι ψηλότερο υπάρχει νοτιότερα του Ολύμπου. Σκληρό βουνό η Γκιώνα και ειδικά το χειμώνα θέλει ένα...ειδικό βάρος για να το ανέβεις.



Αφήνω το DRZ στην άκρη του πλατώματος, ανοίγω μια κονσέρβα ντολμαδάκια και απολαμβάνω ένα από τα νοστιμότερα γεύματα του 2011. Apostat, να πω την αλήθεια εκεί θα ήθελα καλή παρέα για να ανταλλάξουμε τον ενθουσιασμό μας.

Στο κατέβασμα και σε μια δεξιά φουρκέτα υπάρχει αριστερά ένα λιθόκτιστο μονοπάτι, αποκλείεται να το χάσετε. Παρκάρω και περπατώ για 200-300 μέτρα. Μπροστά μου υπάρχει μια μικρή σπηλιά, χωρίς κανένα σπηλαιολογικό ενδιαφέρον αλλά με μεγάλη ιστορία. Εδώ φιλοξενήθηκαν για πολλές μέρες οι Άγγλοι αλεξιπτωτιστές-σαμποτέρ που λίγο αργότερα ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου (χωρίς τη βοήθεια των ανταρτών βέβαια δεν θα είχε γίνει τίποτα).







Η σπηλιά είναι εντελώς αόρατη. Μπροστά της έχει θεόρατα έλατα και από πάνω της ορθώνεται ένας βράχος 30 μέτρων. Ιδανικό μέρος για να κρυφτείς. Ένας από τους αντάρτες που ήταν υπεύθυνοι για τη φύλαξη των Άγγλων αναφέρει το παρακάτω περιστατικό: οι Άγγλοι είχαν στα εφόδιά τους σοκολάτες και άλλες απίθανες λιχουδιές τις οποίες απολάμβαναν χωρίς να προσφέρουν κάτι στους Έλληνες. Τα... πήραν στο κρανίο οι αντάρτες και έβαλαν ένα αρνί στη σούβλα ακριβώς έξω από τη σπηλιά, χωρίς βέβαια να προσφέρουν στου Άγγλους. Εκείνοι δεν άργησαν να καταλάβουν την αιτία και αφού πρόσφεραν σοκολάτες απόλαυσαν αρνάκι.



Τώρα μόνο οι αράχνες κρύβονται στη σπηλιά.

Επιστροφή στη Στρώμη και φεύγω προς Αθανάσιο Διάκο. Στη γέφυρα του ποταμού Δάφνου αντί να αρχίσω να ανηφορίζω προς Αθανάσιο Διάκο από την άσφαλτο, φεύγω στο χωματόδρομο δεξιά και μετά από περίπου 10 χιλιόμετρα φτάνω στον Αθανάσιο Διάκο. Ακόμα μια ωραία διαδρομή.



Δεν έχω ξαναδεί ποτέ το χωριό υπό αυτή τη γωνία και νομίζω ότι έχω κάνει κάποιο λάθος!



Έχει πλάκα να βλέπεις τα πράγματα από άλλη γωνία... Μάλιστα, βρήκα ένα πολύ γλυκό ταβερνάκι το οποίο δεν είναι στην κεντρική πλατεία μαζί με όλα τα άλλα και αγνοούσα εντελώς την ύπαρξή του.



Η ώρα έχει περάσει και δεν σταματώ στο χωριό. Θέλω να ανέβω στα Βαρδούσια να βρώ ένα ωραίο μέρος να στήσω τη σκηνή μου για το βράδυ. Μετά τον Αθανάσιο Διάκο υπάρχει στο χιλιόμετρο χωματόδρομος αριστερά με πινακίδα για τα καταφύγια. Αρχικά κινείται σε όμορφο δάσος και μετά από αρκετή ώρα φτάνει στην αλπική ζώνη και το τοπίο είναι γυμνό. Ο Ήλιος πέφτει και δημιουργεί πολύ ωραίο σκηνικό.

Aπολαυστικώτατο και πάλι ! Να εισαι καλά... Φωτογραφίες απίστευτες με πονηρες κλεφτές ματιές του Ταξιδευτή...και χρησιμες τοπογραφικες πληροφορίες... με λίγα λόγια μου άρεσε πολυ !! Thanks for posting !!!

Μα...δεν τελείωσε ακόμα!

Το πρωί με περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Οι δύο κύριοι ετοιμάζονται να πάνε να μαζέψουν τσάι και μου προτείνουν να την αράξω στο τραπεζάκι που έχουν βάλει σε ένα ε-κ-π-η-κ-τ-ι-κ-ό πλάτωμα και να πιω καφέ που έχουν ετοιμάσει. Άντε γειαααααααα!

Πίνω το καφεδάκι μου, ρίχνω ματιές μια στην απέναντι κορυφή, μια στο χάρτη και μια στον Αθανάσιο Διάκο που απλώνεται χαμηλότερα. Είμαι πολύ τυχερός. Η θέα είναι μοναδική.



Όταν μιλούσαν για μάζεμα τσαγιού το εννοούσαν!



Μια ωρίτσα μετά έχω μαζέψει και ξεκινώ να ανεβαίνω πάλι προς τα καταφύγια. Στόχος η λίμνη Μόρνου άρα θα στρίψω αριστερά. Τα σκυλάκια αποσιάζουν, τουλάχιστον μέχρι τον αυχένα στα 2050m.

Βρίσκονται κάπου εκεί κάτω!







Το ένα καταφύγιο. Στο βάθος τα βουνά της Χωμήριανης, βορειοδυτικό παρακλάδι των Βαρδουσίων.



Το άλλο καταφύγιο.









Περνώντας τον αυχένα αρχίζω το κατέβασμα. Μπορώ να πάω κατευθείαν προς Διακόπι ή να πάω μέσω Δάφνου. Επιλέγω το δεύτερο και στρίβω δεξιά στη μοναδική αξιόλογη διασταύρωση. Λίγο πριν μια άλλη ομάδα από αρκουδόσκυλα αποφασίζει να με πάρει στο κυνήγι, ακριβώς πάνω σε μια σειρά από κατηφορικές φουρκέτες. Ήταν ζαβολιάρικα γιατί εγώ πήγαινα από το δρόμο ενώ αυτά απλά κατεβαίναν το βουνό και τα συναντούσα ξανά και ξανά μπροστά μου.



Το τοπίο είναι ιδιαίτερα επιβλητικό και εντελώς μα εντελώς ανέγγιχτο. Μου ηρεμεί το μυαλό απόλυτα. Κάπως έτσι φτάνω πάνω από το Δάφνο.



Δεν μπαίνω στο χωριό αλλά τραβάω κατευθείαν για το Διακόπι. Αρχίζει να φαίνεται η τεχνητή λίμνη του Μόρνου.



Το Διακόπι είναι ένα αρκετά μεγάλο χωριό και αξίζει νομίζω μια επίσκεψη αλλά λόγω χρόνου δεν σταμάτησα. Από εκεί ασφαλτόδρομος σε βγάζει στη λίμνη αλλά προτιμώ να πάρω έναν χωματόδρομο 7 χιλιομέτρων για να περάσω από το άγνωστο Κλήμα. Η λέξη χωρίο είναι ευφημισμός. Πρόκειται για 3-4 σπιτάκια μαζεμένα σε ένα μικρό πλάτωμα. Η θέα είναι απίστευτη αλλά όχι όσο η απομόνωση που αποπνέει. Σε ένα σπίτι είδα κόσμο. Έχουν όλον το θαυμασμό μου. Σοβαρά.

Ο δρόμος μετά το Κλήμα καταλήγει ακριβώς απέναντι από το λόφο με το κάστρο της αρχαίας πόλης του Καλλίου (ή Βελούχοβο όπως λεγόταν από τον μεσαίωνα μέχρι το 1928). Είναι πασίγνωστο το χωρίο του οποίου τα παλιά σπίτια βρίσκονται πλέον κάτω από τη λίμνη του Μόρνου. Όμως, το κάστρο που βρίσκεται πάνω στο λόφο λίγο πιο δυτικά δεν είναι αντίστοιχα γνωστό. Μπορείτε να φτάσετε εκεί από έναν αρκετά απότομο χωματόδρομο και να απολαύσετε μια από τις καλύτερες θέες της λίμνης. Ταυτόχρονα υπάρχουν διάσπαρτα διάφορα ερείπια από τείχη και κτίσματα,ενώ στην κορυφή του λόφου δεσπόζει μιας εκκλησία.

Επόμενος στόχος το πανέμορφο χωριό Πενταγιοί όπου θα συναντήσω ζευγάρι φίλων μετά του υπέροχου πεντάχρονου γιου τους. Ακολουθώ τον παραλιακό δρόμο και λίγο μετά τον ποταμό Κόκκινο στρίβω δεξιά σε χωματόδρομο ο οποίος μετά από μια στροφερότατη διαδρομή με βγάζει καρφί στους Πενταγιούς.



Το χωριό από το οποίο ήταν η Μαρία η Πενταγιώτισσα έχει μια πανοραμική θέα στα Βαρδούσια η οποία σου μένει αξέχαστη. Φάγαμε στην χαριτωμένη πλατεία και πήγαμε μια βόλτα στις πηγές του χωριού οι οποίες έχουν εντονότατη παροχή και ένα όμορφο πλατάνι. Άλλο ένα ωραίο μέρος για πικνικ.





Η επιστροφή μέχρι το χωριό μου (αν και μέσω ωραίας διαδρομής) έγινε σε καταιγιστικούς ρυθμούς λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και δεν έχω τίποτα να πω ή να δείξω. Επιφυλλάσσομαι για μια άλλη φορά.

ΥΓ.Τι ωραία μέρη που έχει η Ελλάδα!

Ο φυσικός wrote: Επόμενος στόχος το πανέμορφο χωριό Πενταγιοί όπου θα συναντήσω ζευγάρι φίλων μετά του υπέροχου πεντάχρονου γιου τους. Ακολουθώ τον παραλιακό δρόμο και λίγο μετά τον ποταμό Κόκκινο στρίβω δεξιά σε χωματόδρομο ο οποίος μετά από μια στροφερότατη διαδρομή με βγάζει καρφί στους Πενταγιούς.



Το χωριό από το οποίο ήταν η Μαρία η Πενταγιώτισσα έχει μια πανοραμική θέα στα Βαρδούσια η οποία σου μένει αξέχαστη. Φάγαμε στην χαριτωμένη πλατεία και πήγαμε μια βόλτα στις πηγές του χωριού οι οποίες έχουν εντονότατη παροχή και ένα όμορφο πλατάνι. Άλλο ένα ωραίο μέρος για πικνικ.





Η επιστροφή μέχρι το χωριό μου (αν και μέσω ωραίας διαδρομής) έγινε σε καταιγιστικούς ρυθμούς λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και δεν έχω τίποτα να πω ή να δείξω. Επιφυλλάσσομαι για μια άλλη φορά.

ΥΓ.Τι ωραία μέρη που έχει η Ελλάδα!

τωρα μάλλον τελειωσες αλλά εγω θα το ξαναδιαβασω με την ησυχία μου.. ενας απο τους λόγους που θα ηθελα να παρω ενα ψευτοεντουρακι ειναι αυτος...αυτα τα απάτητα μέρη... καποια στιγμή ισως το κάνω... απίστευτη αφηγηση με λεπτομερεις περιγραφες τοπωνυμίων που...''σε οδηγουν''.. να`σαι καλά και στα έπόμενα....

Υ.Γ.
το παλιοτερο σου πάντως ταξιδιωτικο με προορισμους τα Πετρινα Γιοφυρια ηταν το λάκτισμα να τα επισκεφτω στα Γρεβενά + τα περιξ γιοφυρια...φυσικά δεν τα χορτασα ε..!!

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι με το υστερόγραφό σου. Προσπαθώ να γράφω με τέτοιον τρόπο ώστε το κείμενο να αποτελεί έναν έστω υποτυπώδη οδηγό για όποιον θέλει να επισκεφτεί τα μέρη και χαίρομαι που δούλεψε έστω για έναν, εσένα.

Ευχές για πολλά ταξίδια.

ΥΓ1. Πάρε εντουράκι!
ΥΓ2. Τα ταξιδιωτικά μου τελειώνουν πάντα με το εικονίδιο

Νασαι καλα ρε Τακη,για αλλη μια φορα μας ταξιδεψες.

Παλιότερα θα ζήλευα που δεν είχα εντουράκι, τώρα ξέρω ακριβώς το λόγο που το πήρα...
Μας ταξίδεψες πάλι, υπέροχες εικόνες, πολύ όμορφο ταξιδιωτικό.
Άντε να' ρθω να "σκονιστούμε" ξανά...

Ω ρε Φυσικούλη, πολύ όμορφα, είναι το μόνο που μου βγαίνει. Πολύ όμορφα

Απίστευτα, μοναδικά μέρη και ναι χαίρομαι να σε διαβάζω Αναπολώ τις εκδρομές (κ του καλοκαιρίου) και χαίρομαι που ταξιδεύω έστω και από την οθόνη...
Σε ευχαριστούμε!!

Ένα ενδιαφέρον site για το Βελούχοβο

Ο φυσικός wrote:Ένα ενδιαφέρον site για το Βελούχοβο

Το αρχαιο Καλλιο ηταν η ανατολικοτερη πολη των Αιτωλων....
Στην εισβολη των Γαλατων του Βρεννου,το Καλλιο καταστραφηκε ολοσχερως και οι
κατοικοι του εγιναν θυματα μιας απιστευτης θηριωδιας εκ μερους των Γαλατων..

http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=4923

http://www.apodimos.com/arthra/08/Mar/GALATES_KAI_H_ISTORIA_THS_KATASTROFHS_TOY_KALIOY_APO_GALATES/index.htm

Αγαπημενα Βαρδουσια,περδικες στο Κορακα,απιθανη Γκιωνα,περδικοβουνια ατελειωτα.

Αλλα ψηλωσανε πολυ τωρα τελευταια για μενα,ας ειναι προλαβα και τα περπατησα.

Επισης τα βουνα ειναι αγια για ενα ακομα λογο.Τα παλια ραλλυ Ακροπολις....
Καρουτες Βωξιτες,Πενταγιοι,Πεντεορια,Αγια Ευθυμια και τοσα αλλα χωριουδακια και ειδικες
ακομα βουιζουν απο τους ηχους αγωνιστικων κινητηρων..

Εχω κανει και εγω φιλε Τακη απιστευτες κατασκηνωσεις εκει πανω,αλλοτε για περδικοκυνηγια,
αλλοτε για τα Ακροπολις.Καποτε το ακολουθουσα βουνο-βουνο,ραχουλα-ραχουλα....

Με ταξιδεψες Φιλε Τακη σε μερη που εχω χρονια να παω,να εισαι καλα