Λίμνη Πλαστήρα και κορυφή Βουτσικάκι, 25-27.02.2012

Τριήμερο καθαράς Δευτέρας μπροστά μας. Σάββατο πρωί ένα ολιγομελές κλιμάκιο του ορειβατικού ξεκινάει για τη λίμνη Πλαστήρα με απώτερο στόχο την ανάβαση στην κορυφή Βουτσικάκι που δεσπόζει δυτικά της λίμνης. Με υψόμετρο 2152 μέτρα αποτελεί μια από τις ψηλότερες και πιο ανατολικές κορυφές των Αγράφων.

Ο καιρός είναι υπέροχος. Οι συνεχείς βροχοπτώσεις έχουν καθαρίσει απόλυτα την ατμόσφαιρα από τη σκόνη και η διαύγεια είναι μοναδική. Κάθε βουνό στη διαδρομή μέχρι την Καρδίτσα είναι πνιγμένο στο χιόνι. Ήδη σκεφτόμαστε αν θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε την αυριανή ανάβαση. Ανεβαίνοντας προς λίμνη μετά την Καρδίτσα το χιόνι είναι παντού.



Φτάνοντας στο φράγμα μας περιμένει μια έκπληξη. Η λίμνη, σε αυτό το σημείο τουλάχιστον, είναι παγωμένη!





Στο βάθος κυριαρχεί η κορυφή Μπορλερό.



Συνεχίζουμε προς Καλύβια Πεζούλας και περνάμε από Μπελοκομίτη. Θυμάμαι την περσινή μας συνάντηση...



Λίγο πιο πέρα προσφέρεται πανοραμική θέα στη λίμνη. Δεν είναι παγωμένη παντού. Είναι, όμως, πανέμορφη.









Στην "πλαζ" στα Καλύβια, εκεί που είχαμε βγάλει τις αναμνηστικές φωτογραφίες, τα πάντα είναι παγωμένα. Ευτυχώς, όχι και οι καφέδες.







Η παγωμένη λίμνη, το χωριό και στο βάθος τα Άγραφα.



Νωρίς, ήδη από τις 8, αναπαυόμαστε στο χωριό Φυλακτή στο πατρικό σπίτι καλού φίλου. Πέτρα και ξύλο, τζάκι και σόμπα, μπριζολάκια και κρασί. Κυρίως, καλή παρέα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Η συνέχεια από αύριο (όχι αύριο απαραίτητα... )

αναμενουμε

....δωσεεεεεεεεεεε Τακηηηηηηηηη δωωωωσεεεεεεεεεεε!!!!

Όπα παιδιά... ΦΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΤΑΑΑΑΑΑ...........

Μπράβο Τάκη !!!!

Μας κατέπληξες πάλι με τον φωτογραφικό σου φακό και τις περιγραφές σου....

Αναμένω την συνέχεια....

Εκπληκτικα μερη.Πραγματικα ομορφα και ειδικα χιονισμενα.Παντα τετοια

Σπάνια χαίρομαι τόσο όταν ακούω το ενοχλητικό ξυπνητήρι στις 7 το πρωί. Μέσα σε μια ώρα η πολυπληθής ομάδα των...7 ατόμων είναι έτοιμη. Ξεκινάμε από τη Φυλακτή και κατευθυνόμαστε προς το καταφύγιο πάνω από το χωριό Νεράιδα. Το χιόνι γίνεται όλο και περισσότερο.

Είναι μικρό το Jimny ή είναι πολλά τα χιόνια;



Φτάνουμε στο καταφύγιο στην τοποθεσία Καραμανώλη και ξεκινάμε την ανάβαση. Η διαδρομή ακολουθεί την πίστα του μικρού χιονοδρομικού και μετά ανεβαίνει σιγά σιγά προς την κορυφή Τέμπλα(1809m).

Τα πέντε έβδομα της παρέας μας.



Εικόνες που δεν βλέπουμε κάθε μέρα.





Το έβδομο...έβδομο. Αργύρης, καλός φίλος και μόνιμη παρέα στο βουνό.





Στα ανατολικά φαίνεται ο απέραντος θεσσαλικός κάμπος με την Καρδίτσα και στο βάθος ο Όλυμπος. Δυστυχώς, η χτεσινή διαύγεια έχει δώσει τη θέση της σε μια θολή ατμόσφαιρα. Το απόγευμα ο καιρός θα χαλάσει. Αλλά θα έχουμε επιστρέψει μέχρι τότε (λέγαμε...).

Η ανάβαση στο χιόνι είναι κουραστική. Ο Αργύρης ανοίγει βήματα στο χιόνι και εμείς ακολουθούμε στα πατήματά του. Δύο από την παρέα επιστρέφουν από νωρίς στο καταφύγιο. Συνεχίζουμε πέντε.







Κάτι περισσότερο από μια ώρα αργότερα καβαντζάρουμε την κορυφογραμμή και φτάνουμε στην κορυφή της Τέμπλας. Πλέον, έχουμε θέα στα νότια και στα δυτικά, προς τη θάλασσα των κορυφών των Αγράφων. Άλλος κόσμος!



Η κορυφή Μπορλερό. Κάπου κάτω δεξιά διακρίνεται ο αδιάβατος αυτή τη στιγμή δρόμος που συνδέει Μπελοκομίτη με Άγραφα.



Μπροστά μας ξανοίγεται το βουνό Βουτσικάκι, 350 μέτρα πιο ψηλά από τη θέση μας αλλά με μπόλικο ανέβα κατέβα στο ενδιάμεσο. Εκεί πάμε; Χμ...



Τοπογραφικό κολονάκι και η αφεντομουτσουνάρα μου. Αφιερωμένη σε Πανέα και Κόρτο.



Σκεφτόμαστε αν θα συνεχίσουμε ή όχι. Με τον Αργύρη αποφασίζουμε να προχωρήσουμε, έστω για λίγο. Πώς είπατε; Λίγο;

Για αρκετό διάστημα κινούμαστε κατά μήκος μια κορυφογραμμής χωρίς ανεβοκατεβάσματα. Κάπου εκεί συναντούμε ένα μνημείο αφιερωμένο σε έναν αλεξιπτωτιστή βουνού και σκιέρ ο οποίος έχασε τη ζωή του εδώ.

Ο φυσικός wrote:Τοπογραφικό κολονάκι και η αφεντομουτσουνάρα μου. Αφιερωμένη σε Πανέα και Κόρτο.

Και Caracal παρακαλώ. Αξιωματικός Τοπογράφος Πυροβολικού.

Τάκη με εντυπωσιάζεις έπιασες κορυφή?Απλά
Μιχάλη Αξιωματικός Τοπογράφος Πυροβολικού?Βύσμα..

Μιχάλη δεν ήξερα αυτή την ιδιότητά σου. Βύσμα!

Γιώργο αυτή δεν είναι η κορυφή Βουτσικάκι αλλά η Τέμπλα, πολύ χαμηλότερη. Από εκεί ο Αργύρης και εγώ συνεχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος της κορυφογραμμής περιμένοντας να πιάσουμε την ανηφόρα για το Βουτσικάκι.







Όπου και αν κοιτάζω το θέαμα είναι μεγαλειώδες. Συνειδητοποιώ ότι πάει πολύς καιρός που έχω βρεθεί σε αντίστοιχη θέση. Στο μεταξύ κατηφορίζουμε αρκετά μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή του Βουτσικακίου. Μας περιμένει πολύ ανηφόρα. Μετά από ένα διάλειμμα ξεκινάμε με ήρεμο ρυθμό για να μην κουραστούμε με το καλημέρα.



Μικρά κομμάτια χιονιού που έχουν κατρακυλήσει έχουν φτιάξει όμορφα σχήματα στην απέναντι απότομη πλαγιά.



Η κορυφή Καζάρμα στα βόρεια.







Μια ώρα αργότερα είμαστε πολύ κοντά στην κορυφή. Πρέπει να ανέβουμε παράλληλα με μια κόψη. Φτάνουμε στα 100 μέτρα από το κολονάκι, το αλτίμετρο λέει 2130 αλλά η κόψη είναι πολύ στενή και αποφασίζουμε να μην το αποτολμήσουμε. Με τόσο πολύ και μαλακό χιόνι σε τόσο στενό κομμάτι είναι καλό να μείνουμε μακριά. Η θέα, άλλωστε, είναι ήδη εξαιρετική.









Ο Ήλιος έχει κρυφτεί για τα καλά πίσω από σύννεφα. Στα ανατολικά το Βουτσικάκι κατεβαίνει απότομα σχηματίζοντας μια τεράστια λεκάνη που σταματά 200-300 μέτρα πιο χαμηλά. Η έλλειψη φωτοσκιάσεων και το απόλυτο λευκό μας κάνει να χάνουμε την αίσθηση του βάθους. Μας φαίνεται ότι αν αφεθούμε να κάνουμε τσουλήθρα στο χιόνι θα σταματήσουμε λίγα μέτρα παρακάτω αλλά την ίδια στιγμή ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι. Πολύ παράξενο! Κατεβαίνουμε με προσοχή και στο μεταξύ αποφασίζουμε να μην γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο αλλά να πάμε κατευθείαν στη Φυλακτή μέσω ενός χωματόδρομου που ξέρω. Αποδείχθηκε πολύ μακρύτερη διαδρομή αλλά ας είναι.







Για τις επόμενες 2 ώρες κατεβαίνουμε προς το διάσελο ανάμεσα σε Βουτσικάκι και Καζάρμα. Γύρω στις 4 βρίσκουμε τα πρώτα σαφή ίχνη του δρόμου κάτω βέβαια από αρκετά μέτρα χιονιού. Περπατάμε από τις 9, ήδη 7 ώρες. Ο δρόμος σύμφωνα με τον χάρτη θα μας βγάλει στη Φυλακτή μετά από 8 χλμ. Πόση ώρα να χρειαστεί κανείς για 8χλμ; Με τόσο χιόνι; χεχεχεχε.

Μια μίνι χιονοστιβάδα.



Στο μεταξύ μας έχει κάνει εντύπωση πόσες πολλές κορφές ελάτων είναι σπασμένες. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε το γιατί μέχρι που είδαμε αυτό:



Λίγο παρακάτω οι τερμίτες είχαν τρελό πάρτυ.



Το περπάτημα στον χιονισμένο δρόμο αποδεικνύεται απείρως πιο κουραστικό και εκνευριστικό από όσο περιμέναμε. Σε κάθε τρίτο ή τέταρτο βήμα βυθιζόμαστε μέχρι τον μηρό.

Κατά τις 6 μόλις που έχουμε φτάσει στην χαρακτηριστική τοποθεσία με το όνομα Σκάλα. Δεν έχουμε κάνει ούτε τα μισά χιλιόμετρα.



Παράσιτο (και) των ελάτων, γνωστό και ως ιξός, συγγενής του γκυ.



Σιγά σιγά έπεσε το βράδυ. Βάλαμε φακούς κεφαλής και συνεχίσαμε αυτό το τόσο σπαστικό περπάτημα σε ρυθμό ένα βήμα μπρος - ένα βήμα μέσα. Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε στο χωριό στις 9, 12 ώρες μετά την αναχώρησή μας. Αισθανόμαστε πολύ γεμάτοι ψυχικά και πολύ άδειοι στομαχικά. Συναντούμε την υπόλοιπη παρέα, η οποία έχει ψιλοανησυχήσει- στην ταβέρνα του Κορκοτάρα, ενός απίθανου τύπου 8 δεκαετιών τον οποίο έχω ξαναδεί το 1998 και ακόμα τον θυμάμαι. Τέτοιο κέφι και ζωντάνια μακάρι να έχουμε όλοι μας όχι στα 80 αλλά σήμερα.

Εν αναμονή λίγων ακόμα φωτογραφιών από την επόμενη μέρα σας χαιρετώ για απόψε.

μπραβο Τακη σε σενα και την παρεα σου,φοβερη περιγραφη,φοβερες φωτο ,μας εκανες να συμμετέχουμε και μας νοερά στην διαδρομή σου,παντα τέτοια.

Η περιγραφή και οι φωτό, είναι όπως πάντα, από τα στοιχεία του Φυσικού, που διαβάζεις, διαβάζεις και όσο πας χαζεύεις... εξαιρετική!

Αλλά εμένα γιατί με λέτε βύσμα; Όλοι των θετικών επιστημών και δη μαθηματικοί, εξτρά ειδικότητα τοπογράφους τους κάνουνε.

Σε πειράζουμε Μιχάλη, σε πειράζουμε!

...ρε Τακη τι μας εκανες παλι.....

Απλά........

..................................δεν υπάρχετε!!!

όπως πάντα

Χαραμιζεσαι Φυσικε...

Ευχομαι και στο Εβερεστ!

Μπράβο μεγάλε Φυσικέ

Και Club Alpine VFRH έχουμε λέω !!!!!

Δε θα ήθελα καθόλου να ήμουν παρέα σας τις τελευταίες 5 ώρες της πορείας !

Φίλε Τάκη πάντα τέτοια!

Μπράβο Τάκη !! Πάντα τέτοια κουράγια !!

Κλείνω με μερικές φωτογραφίες από την Καθαρά Δευτέρα. Κοιμηθήκαμε με ελαφριά συννεφιά και ξυπνήσαμε με χιόνι παντού. Από τα τρία αυτοκίνητα της παρέας το ένα ήταν χωρίς αλυσίδες και διασκεδάσαμε πολύ. Όλοι έβαζαν αλυσίδες, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο προχωρούσε ακάθεκτο. Μόνο σε ένα σημείο το Jimny της παρέας χρησιμοποίησε ιμάντα για να το βοηθήσει σε μια ανηφόρα.













Από την πινακίδα μπορείτε να καταλάβετε πόσο χιόνι έχει πέσει.













Μόλις βγήκαμε στον κάμπο το χιόνι έδωσε τη θέση του στη βροχή και η διαδρομή μέχρι την Αθήνα είναι η γνωστή σε όλους διαδρομή μέχρι την Αθήνα.

Ο καιρός θα φτιάξει στο άμεσο μέλλον και ελπίζω να ακολουθήσετε σε κάποια από τις επόμενες εκδρομές του ορειβατικού. Υπάρχουν εκδρομές για όλα τα γούστα, από μαζοχιστές μέχρι φίλους της καλοπέρασης.

Μέχρι τότε σας χαιρετώ

Μπράβο Τάκη!!!
Από το Μπράλο πέρασα και εγώ μετά από κάποιες ώρες αλλά το πολύ χιόνι είχε λιώσει...
Μπράβο σε είπα?

Πάρνωνα μου θύμισες... αλλά χωρίς τους σάκους στην πλάτη.
Εκπληκτικές εικόνες που δε βλέπεις κάθε μέρα!!

Την επόμενη φορά που θα ανεβείτε κάπου κεντρο-βόρεια, ρίξε ειδοποίηση. Όχι θα σου πω, αλλά αξίζει να το δοκιμάσεις. Έχω και μπατόν!!!

Μπράβο σε όλους σας.

Το χιόνι είναι πανέμορφο όταν δεν δουλεύεις μπορείς να το απολαύσεις..

μπράβο!




μ'αρέσει το S/M!

Μπράβο Τάξη,πάντα υγεία και κουράγιο για τετοια εύχομαι.
Έχω σπίτι στο Νεοχωρι και αυτά τα μέρη τα έχω περπατησει μ ε χιόνια με ήλιο,με crm 250 Νιαλα Βουτσικακι καταφύγιο κλπ.

Τελικα εχουμε και στην Ελλαδα μερη ανταξια των βοριοτερων ευρωπαικων χωρων απλα πρεπει να καταβαλεις μεγαλη προσπαθεια για να τα προσεγγισεις.Παιδια απλα ζηλευω τετοιες καταστασεις και ελπιζω καποτε να εχω και εγω τον χρονο και την παρεα να ασχοληθω με αυτο το χομπυ