New VFR400-NC30 project

Όπως ίσως κάποιοι γνωρίζετε από εδώ >>> http://www.vfrh.net/t277-topic , έχω αυτό το κόσμημα να το χαζεύω στο σαλόνι μου. Είναι σε κατάσταση, του βάζεις βενζίνη, ψυκτικό, μπαταρία, βγάζεις την τάπα από την εξάτμιση και εκκινείς.





Όμως ο χαρακτηριστικός ήχος και αίσθηση του cam gear train 360 V4 μου είχε λείψει και καιρό τώρα έψαχνα να βρω ένα άλλο NC30 για να το κυκλοφορώ.

Λένε, όσα δεν φέρνει ο καιρός τα φέρνει η στιγμή. Και όπως τα θέλεις, συμπληρώνω. Βρέθηκε NC30 χωρίς μοτέρ, σε καλή κατάσταση το υπόλοιπο και σε καλή τιμή. Τσακ μπαμ και ήταν στο υπόγειό μου. Μαζί και το τρακαρισμένο RVF με κομένο σκελετό, που είχα αγοράσει προ τριετίας για ανταλλακτικά, και έχει ΗΔΗ βγάλει τα λεφτά του, αφήνοντάς μου ένα καλό μοτέρ RVF.


Σε πρώτο πλάνο: το τρακαρισμένο RVF που έχει καλό κινητήρα. Σε δεύτερο πλάνο: To VFR400nc30 άριστο σε όλα, που όμως δεν έχει κινητήρα.

Η συνέχεια, ευνόητη. θα κατέβει το μοτέρ του RVF και θα ανέβει στο VFR. Για να γίνει όμως αυτό, έπρεπε να γίνουν ορισμένες αλλαγές, για να συνεργαστεί το RVF μοτέρ με το VFR. Τα μοτέρ είναι σχεδόν ίδια, αλλά έχουν τρείς ουσιώδεις διαφορές:

Το μοτέρ του RVF έχει,
1.Ανάφλεξη με μονό PickUp, στην φωτό φαίνεται η θέση στην οποία απουσιάζει το δεύτερο pickup που έχει το VFR μοτέρ.
2.Ρότορας ανάφλεξης με διαφορετικό αριθμό ακίδων.
3.Βάση μοτέρ που δεν χρησιμοποείται στο πλαίσιο του RVF αλλά χρησιμοποιείται από το πλαίσιο του VFR


Βγήκαν λοιπόν τα διαφορετικά και τοποθετήθηκαν τα VFR απαιτούμενα, δλδ
1.Μπήκε σύστημα με 2 PickUp από VFR
2.Μπήκε ρότορας VFR
3.Φτιάχτηκε σπείρωμα για το δέσιμο με το πλαίσιο του VFR που χρησιμοποιεί αυτήν την βάση.


Με αυτόν τον τρόπο, το RVF μοτέρ, μετατράπηκε σε VFR μοτέρ. Διακρίνονται οι διαφορετικοί ρότορες ανάφλεξης, στο χέρι ο RVF ρότορας.

Ένα άδειο κύτος



Εδώ θα ανέβει το μοτέρ, αφού όμως πρώτα, καθαριστεί κάπως η κατάσταση.

Με την παραδοσιακή μέθοδο του πετρελαιώματος, καθαρίστηκε το πλαίσιο από τις μούργες και τα γράσσα ετών. Μετά με σαπουνάδα και τρίψιμο, αφαιρέθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό του πετρελαίου. Για πλήρη απομάκρυνση του πετρελαίου, έμεινε μπάνιο νερού για αρκετή ώρα, μέχρι να μην φαίνεται η παραμικρή ίριδα στο πάτωμα...




Ξαναφάνηκε το χρώμα του εξελασμένου αλουμινίου, ειδικά στα οριζόντια τμήματα χαμηλά και το ψαλίδι, το ξεραμένο γράσσο της αλυσίδας, είχε καλύψει τελείως τις επιφάνειες.




Αφού όλα στέγνωσαν, το μοτέρ ανέβηκε, ή μάλλον το πλαίσιο κατέβηκε, τέλος πάντων, μια μικτή κατάσταση. Εδώ προέκυψε και άλλη μια διαφορά σε σχέση με το VFR, οι βάσεις που δεν χρησιμοποιούσε το πλαίσιο του RVF ήταν αφινίριστες. Αποτέλεσμα, να χρειαστούν μισό χιλιοστό φάγωμα, οι αποστάτες που μπαίνουν ανάμεσα σε πλαίσιο και μοτέρ, στις δύο αυτές επαφές, ώστε το πλαίσιο να κάτσει φυσικά πάνω στο μοτέρ, χωρίς ''τάση''.




Συνεχίζοντας, εξατμίσεις ανέβηκαν, ψυγεία ανέβηκαν, καπάκι αλυσίδας μπήκε, ντίζα συμπλέκτη έτοιμη, λάδια, φίλτρο λαδιού καινούρια, φις και καλώδια τακτοποιήθηκαν (όχι όλα ακόμα, έμεινε η ανόρθωση σε εκκρεμότητα). Γύρισε και προς την έξοδο...




Και κάπου εδώ, here comes the pain... Τα carbs του... Αρχικά παρατηρώ φλαντζόκολλα στα λεκανάκια, την αφαιρώ με πολύ υπομονή, ευχόμενος διάφορα καλά για χριστούληδες και παναγιούλες του εγκληματία μάστορα που τις έβαλε. Βλέπω τα στεγανοποιητικά λαστιχάκια πατημένα από τα χρόνια, λέω ας κάνω ένα τεστ πριν τα τοποθετήσω, βάζω βενζίνη στο σωληνάκι, αποτέλεσμα, ντουζιέρα οι λεκάνες...

Φτιάχνω καινούρια λαστιχάκια, και μετά από 2 προσπάθειες τα πετυχαίνω όλα στεγανά. Χαίρομαι και πάω να τα βάλω, έλα όμως που τα λάστιχα των εισαγωγών στο RVF μοτέρ είχαν γίνει σκληρά ωσάν πέτρωμα Μερέντας. Απλά ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΑΝΕ τα carbs. Τελεία. Και πάνω που ήμουν έτοιμος να παρατήσω προσπάθεια και να κάνω παραγγελία καινούρια, θυμάμαι ότι έχω κάτι κεφαλές NC30 από ένα άλλο μοτέρ που μου είχε ξεμείνει κάποτε, κοιτάω, είχαν λάστιχα επάνω, και είναι και μαλακά, τα μεταφέρω στο δικό μου μοτέρ, κάνω μια και ζμπλιιιπ! μπαίνουν τα κάρμπς με απλό σπρωξιματάκι με το ένα χέρι.

Οι δύο παραπάνω παράγραφοι ίσως διαβάζονται εύκολα, ήταν όμως ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ που κάθε project που σέβεται τον ευατό του ωφείλει να παρουσιάσει...

Με αυτά και αυτά λοιπόν μπήκαν και τα carbs.

Μετά από βασανισμό 24 ωρών σχεδόν συνεχούς προσπάθειας, τα carburators επιτέλους τοποθετήθηκαν σωστά και δουλεύουν σωστά. To μοτό πήρε μπροστά, δουλεύει πολύ σωστά, και είναι ιδιαίτερα τσαντισμένο!!!

Ίσως επειδή το μοτέρ κοιμόταν ξεχασμένο και άτυχο, τόσα χρόνια. Ξύπνησε όμως και ΞΥΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ!!!


Μάθημα χωροταξίας, σχεδιασμού μηχανολογίας και τεχνολογίας που ΔΕΝ υπάρχει πια σήμερα, από μια εποχή που όλα ήταν πλούσια δωσμένα και κανείς δεν κοίταγε την ''οικονομία παραγωγής''.

Το μικρό V4 ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ, με κίνηση εκκεντροφόρων με γρανάζια, απίστευτη ποιότητα και ακρίβεια κατασκευής, εξαιρετική απόδοση, αγκαλιάζεται από το κτηνώδες πλαίσιο με το οποίο συνεργάζεται δομικά για την ακαμψία του συνόλου, ενώ ΟΛΑ τα άλλα εξαρτήματα, βρήσκουν ταιριαστά το δρόμο τους χωρίς τίποτα το παράταιρο και πρόχειρο.

Έργο τέχνης, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΟΜΩΣ, όχι κάτι πασαλλείματα που κάνουν κάτι ζωγράφοι και γκαρίδες που πετάνε κάτι μουσικοί.

Η φωτό, ''μια δύναμη σβηστή'' (c) Ντάνης Φώτος

Με αυτήν την εξέλιξη, μένει πια το ντύσιμο και οι λεπτομέροιες δλδ τα κουσούρια που πάντα προκύπτουν στην αρχή.

Μπήκε ντεπόζιτο σωστά,


μπήκαν πλαστικά μούρης,


μπήκαν πλαστικά fairing,


φτιάχτηκαν εκ νέου φισάκια ανόρθωσης και μπήκε και η ουρά μετα σελάκια...

Πρώτη σύντομη δοκιμή, και τα αποτελέσματα τραγικά.

Η μοτοσυκλέτα πάει όπου θέλει. Σαν να είναι το ψαλίδι χαλαρό και παίζει στον άξονά του.

Ο λεβιές ταχυτήτων είναι πολύ ψηλά.

Που και που, σβήνει. Τελείως όμως. ΟΛΑ μέχρι και τα λαμπάκια.

Η αλυσίδα είναι τόσο στραβή που καθώς κινείται, τεντώνει-ξετεντώνει και όλο το μοτό πάει πάνω-κάτω.

Γυρνάω και τα αρχίζω ένα-ένα.

Για την κακή διεύθυνση τελικά έφταιγε το stabilizater. Μια σφαιρική βάση του, ήταν φαγωμένη, με τζόγους. Αυτό έκανε την μοτοσυκλέτα να συμπεριφέρεται αθλιότατα. Το stab πήρε τον δρόμο για την αποθήκη, έτσι κι αλλοιώς η μοτό αυτή ΔΕΝ το χρειάζεται σε δημόσια χρήση.

Αλυσίδα, γρανάζι αλλάχθηκαν με καινούρια, που τα είχε πακέτο προίκα το μοτό όπως το αγόρασα.

Λεβιές ρυθμίστηκε πιο χαμηλά.

Για τις διακοπές, εβρέθη κομμένος ο χαλκός σε καλώδιο που πήγαινε στην κλειδαριά. Μόνο ο χαλκός, το πλαστικό μονωτικό ήταν ΟΚ. Κολλήθηκε, πάει κι αυτό.

Δεύτερη δοκιμή και το μοτό ΠΥΡΟΒΟΛΑΕΙ ( για 400, ντάξει; )



Είναι απίστευτα γραμμικό, έχεις 50 με 5η, ανοίγεις γκάζι και λες δεν πάει, όμως μετά από πολύ λίγο, κοιτάς κοντέρ, και βλέπεις ένα ωραιότατο 180...

Θέλει ακόμα πράγματα.

Τα φρένα μπροστά είναι υποτονικά ακόμα και με κριτήρια παπιού. Πίσω τα τακάκια είναι έτοιμα να μείνουν χωρίς πάστα.
Τα Carbs δουλεύουν καλούτσικα, θέλουν όμως συχρονισμό στο μοτέρ, θα γίνει και αυτό.
Βιδάκια στα πλαστικά έβαλα προσωρινά ότι βρήκα, πρέπει όμως κάποια στιγμή να μπουν ωραία φρέσκα και ένας τύπος όλα.
Οι κλειδαριές έχουν άλλο κλειδί το τιμόνι και άλλο σελλάκι-ντεπόζιτο. Θα φτιαχτούν να ανοίγουν όλες με ένα.
Το σελλάκι οδηγού, θέλει την πατέντα στήριξης, που είχα κάνει και στο άλλο.
Η εξάτμιση κάνει σαν RC212V. Σκέψεις να αλλαχτεί με κάτι ήσυχο.

Αυτά για την ώρα, τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσω να ποστάρω και βίντεο αφού φτιάξω και ότι άλλο προκύψει.

Ερωτήσεις απορίες, εδώμαστε, μεγειά μου, να προσέχω να μην τρέχω μπλα μπλα μπλα...

Άντε μπρε καλοτάξιδο

Πολύ ωραίο ρε φίλε.

Πάντα είχα το Rothmans για το πιο όμορφο 400,αλλά το παίρνω πίσω.Αυτά τα χρώματα μ'αρέσουν πιο πολύ.

Να το χαρείς όπως πρέπει σου εύχομαι.



ΥΓ.Άχετο αλλά τα....οπίσθια του VTR στο βάθος είναι άλλο πράμα αδερφέ μου.

Caracal wrote:
Δεύτερη δοκιμή και το μοτό ΠΥΡΟΒΟΛΑΕΙ ( για 400, ντάξει; )

Ωραιος ... αντε να βλεπουμε και κανα τεχνικο

Ρε ποτε προλαβες, ποτε τα φτιασες ολα αυτα!!! ο θεος κι η ψυχη σου.
βιτρινα παντως το εργαλειο!!!
α, και που σαι, με το πρωτο μπανιο Πορτο ραφτη σου ρχομαι να το
χαζεψω απο κοντα ε?
Για σφυρα και το τελικο κοστος, ποσο σου πηγε συνολο?

υπέροχο! μπράβο Μιχάλη

Βρε θηρίο τι έκανες πάλι; Μπράβο Μιχάλη για άλλη μια φορά. Πολύ μεράκι, πολλή ομορφιά.

Αν μου αρέσει κάτι να διαβάζω, είναι τα διάφορα projects........

Σσσσσσσσωραίοςςςςςςςςςςς

Τ Ε Λ Ε Ι Ο

Πολύ ωραία δουλειά και αποτέλεσμα (στο μάτι), με το καλό να σας δούμε και στο δρόμο (σετάκι) ! ! !

VEFALIFT wrote:Πολύ ωραία δουλειά και αποτέλεσμα (στο μάτι), με το καλό να σας δούμε και στο δρόμο (σετάκι) ! ! !

Μακάρι να τους δούμε στο δρόμο σετάκι ή έστω σεγιάννι ή σεγιώργο.

Ο φυσικός wrote:Μακάρι να τους δούμε στο δρόμο σετάκι ή έστω σεγιάννι ή σεγιώργο.

Μήπως να ξανασκεφτόσουν αυτή την καταπληκτική εκδρομή στην Πίνδο; Έλα, δες το, πότε θα' χεις την ευκαιρία να ξαναπάς;!


Καλορίζικο Μιχάλη. Φανταστικό!!

Ωραια δουλεια,μπραβο και μαλλον θα σε χρειαστω.

........... μήπως άλλαξες γνώμη για το τί θα φέρεις στους Δολομίτες, Μιχάλη;

Θελω να εκφρασω τον σεβασμο μου στο Παθος,Αγαπη,Σεβασμο και Μερακι του Μιχαλη σε συνδυασμο με τις
απεραντες γνωσεις του για το συγκεκριμενο (και οχι μονο!!!!!) μηχανολογικο Αριστουργημα ...

Μιχαλη.....να'σαι καλα ρε Φιλε,περιληπτικα τα εγραψες,ομως οσοι μπορουν να καταλαβουν την ακριβεια της καθε λεξης
που εγραψες για το εγχειρημα σου αυτο,ηταν σαν να διαβασαν 300σελιδο κειμενο....Εγω προσωπικα ηταν σαν να ημουν εκει
μαζι σου....

Να το χαιρεται η ψυχη σου,ειτε το στριβεις ειτε το κοιτας!!!!!!

Θα κατεβω να βρεθουμε μονο και μονο να το ακουσω και να το χαζεψω,πριν το φιμωσεις απο εξατιμιση

Να'σαι καλα να μας μηχανολο-ταξιδευεις...

Μιχάλη είσαι άρχοντας.Μπράβο πολύ ωραίο τοο αποτέλεσμα.
Αχ εκείνο το vtr εκεί πίσω τη το βάζεις?Για να μας κολάζεις?
Πότε θα έρθω Αθήνα για να το οδηγήσω?

Ωραίος ! Well done!

Πολύ όμορφο!! Κάτι έχουν τα 400άρια που τα ξεχωρίζει από την πληκτική ομοιομορφία των 800αριών...
Απορία: γιατί έχει δύο πικαπ το vfr; άλλαξε και η ηλεκτρονική για να ταιριάξουν?

- Οι μπότες του πιρουνιού ίσως ταίριαζαν καλύτερα σε μεταλλικό χρώμα απ το μαύρο, ή ακόμα καλύτερα θα του πήγαινε ένα ανάποδο μπροστινό!
- Το λουκετάκι δεν είναι λίγο ισχνό, για την προστασία τέτοιας μηχανής?

Επππ,πώς δεν το χα προσέξει αυτό!
Εξαιρετική δουλειά Μιχάλη!!!!

Caracal wrote:

Και κάπου εδώ, here comes the pain... Τα carbs του... Αρχικά παρατηρώ φλαντζόκολλα στα λεκανάκια, την αφαιρώ με πολύ υπομονή, ευχόμενος διάφορα καλά για χριστούληδες και παναγιούλες του εγκληματία μάστορα που τις έβαλε. Βλέπω τα στεγανοποιητικά λαστιχάκια πατημένα από τα χρόνια, λέω ας κάνω ένα τεστ πριν τα τοποθετήσω, βάζω βενζίνη στο σωληνάκι, αποτέλεσμα, ντουζιέρα οι λεκάνες...

Φτιάχνω καινούρια λαστιχάκια, και μετά από 2 προσπάθειες τα πετυχαίνω όλα στεγανά.

Οι δύο παραπάνω παράγραφοι ίσως διαβάζονται εύκολα, ήταν όμως ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ που κάθε project που σέβεται τον ευατό του ωφείλει να παρουσιάσει...

Με αυτά και αυτά λοιπόν μπήκαν και τα carbs.

[b]

Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ με το VFR μου!!!!

Πως ακριβώς πάνσοφε έφτιαξες τα λαστιχάκια, αν βέβαια θέλεις να μας διαφωτίσεις ;
Γιατί το κόστος αγοράς του σετ είναι κάπως μεγάλο για το βγάζετ μου!!

Πάνσοφε λέει, ΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑΧΧΑΧΑ

Ναι θα φοράω σεντόνια και θα αναγορώ ''ω άνδρες Αθηναίοι!''



Λοιπόν, δεν είναι κανά τρομερό κόλπο. Πας βρήσκεις παρόμοια λαστιχάκια σε κανά συνεργείο μοτό (συνήθως κάπου έχουν μια κούτα γεμάτη τέτοια, μαζεμένα από αιώνες, για τέτοιες περιπτώσεις) μοτό ή αγοράζεις σε ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Χρειάζεται λαστιχάκι κυκλικής διατομής, 2-2.5 χιλιοστά περίπου, αν είναι και ειδικό για βενζίνη ακόμα καλύτερα.

Μήκος πρέπει να έχει ίσο ή μεγαλύτερο από το γύρω-γύρω που έχει το αυλάκι στο καπάκι της λεκάκης του κάρμπ.

Αν είναι μεγαλύτερο, κόβεις. Αν είναι ίσο...δεν κόβεις.

Καθαρίζεις καλά το καπάκι από τα κατάλοιπα.

Μετά παίρνεις την Logo στιγμής, και αρχίζεις να τοποθετείς το λαστιχάκι στο αυλάκι. Στο NC30 τα καπάκια έχουν στο αυλάκι τους κάθε τόσο ''μυτούλες'' οι οποίες εγκλωβίζουν το λάστιχο και έτσι μένει στην θέση του. Αν παρελπίδα δεν το εγκλωβίζουν, ή αν είναι λίγο πιο λεπτό ή αν είναι καπάκια RVF καρμπς που δεν έχουν μυτούλες, τότε στα κρίσιμα σημεία, κάνεις μια τσιμπιά με την λογκο στο αυλάκι και πατάς από πάνω το λάστιχο. Μια ελάχιστη ποσότητα χρειάζεται, μην βάλεις πολύ και κολλήσει το χέρι σου ή βραχεί το λάστιχο και από την πάνω μεριά.

Κάποια στιγμή βάλε-βάλε στο αυλάκι, θα κλείσει ο κύκλος και το λάστιχο θα συναντήσει την αρχή απόπου ξεκίνησες να τοποθετείς το λάστιχο. Ε εκεί κόβεις το περίσσευμα, και κολλάς με μια απειροελάχιστη σταγόνα λόγκο τις δύο άκρες μεταξύ τους, όσο πιο αντικρυστά μπορείς. Υπάρχει και ειδικό εργαλείο της Wurth, κάπου το είχα δει, που κλείνει άκρα τέλεια, δεν φαίνεται τίποτα, αλλά είναι μάλλον υπερβολή...

Στην συνέχεια τοποθετείς στο κάρμπ το καπάκι και σφίγγεις τις 3 βίδες ισομερώς. ¨Εχεις το νου σου, αν το λάστιχο είναι λίγο πιο χοντρό απόσο πρέπει, μην βάλεις πολύ δύναμη στο σφίξιμο, θα στραβώσεις το καπάκι. Σιγά σιγά. Αν είναι πολύ πιο χοντρό και δεν κλείνει με τίποτα το καπάκι, άλλο λάστιχο.

Είναι πολύ πιο εύκολο απόσο ακούγεται-διαβάζεται. Και να αποτύχεις, ξαναδοκιμάζεις (όπως έκανα εγώ)

Εννοείται δοκιμάζεις βάζοντας βενζίνη στα καρμπς, ενώ τα έχεις ακόμα στο τραπέζι, και παρατηρείς αν τρέχουν, μην κάνεις τζάμπα βάλε-βγάλε στο μοτέρ.

Ευχαριστούμε πολύ για την διαφώτιση!!!!

Για όσους αρέσει για φόντο οθόνης, εδώ σε 1920*1080 και μικρή συμπίεση jpeg, από σχετικά ήρεμη πρόσφατη σουνιάδα, με το αδερφάκι του.

κουκλίτσες