The Avra Project

Το χρωστουσα τουτο το θεμα στα φιλαρακια μου εδω και τωρα που πλεον φτανουμε στο τερμα ειναι καιρος νομιζω να γραψω αυτες τις γραμμες...

Αναπαλαιωση; Ανακατασκευη; Restore? Rebuild?
Πως λες την μετατροπη ενος υποβρυχιου σε μοτοσυκλετα; Το θαυμα του Χαμαματσου; Το πνευμα του Σοιχιρο;

Ιδεα δεν εχω. Το μονο που ξερω ειναι οτι θελοντας και μη αφου μπηκαμε στα βαθια νερα θα κολυμπησουμε. Αλλοιμονο αν το βαζαμε κατω στη πρωτη αναποδια. Εξαλλου ποτε μην λες δεν γινεται σε ανθρωπο ξεροκεφαλο.

Μονο να μου φυτρωσουν μαλια δεν γινεται -ολα τα αλλα παιζουν.

Το ξερω οτι χαθηκα και πιθανον να σκεφτεστε τι μας τα ζαλιζεις ρε μεγαλε με το σαραβαλο σου. Η αληθεια ειναι οτι το παρον δεν το γραφω για αλλους αλλα για μενα. Ηθελα εδω και καιρο να καταγραψω τα οσα εχουν γινει στη μηχανη και οσα ακομα πρεπει να γινουν. Ετσι, μπας και το πιστεψω.

Σιγουρα ενα απο τα πιο απιστευτα ομως ειναι οτι ακομα και τωρα η μηχανη ειναι σε διαδικασια αναδομησης. Γιατι, νομιζατε οτι εχουμε τελειωσει; Χαρντλι μαι ντιαρ Γουατσον που λενε και στο χωριο μου.

Κοιταω το πρωτο (και μοναδικο μεχρι τωρα) μηνυμα που ειχα γραψει οταν ξεκινησα την ανακατασκευη και ντρεπομαι: 5 Οκτωβριου 2014. Και τωρα ειναι 17 Μαιου 2015. 225 μερες αργοτερα και ακομα η μηχανη ειναι σε τευχη. Ειμαι τραγικος, οκ. Ομως το αλλοθι ειναι η καθημερινοτητα και το οτι ειπα να κανω σωστη δουλεια και οχι πασαλειματα.

Της το χρωσταω αλλωστε.

Αλλα αφου εχει περασει τοσος καιρος απο το πρωτο επεισοδιο ας κανουμε μια συνοψη:
Ο Γιαγκος πηγε στη Βιρνα και της ειπε οτι την ειδε σφιχταγκαλιασμενη με τον Μπαμπη τον υδραυλικο, τον Χουλιο τον κηπουρο και τον Βρασιδα τον σιδερα απο το απεναντι γιαπ... ωπα, αυτο ειναι για αλλο θεμα.

Λοιπον. Στο προηγουμενο επεισοδιο του "Ημανε νιος και γερασα" φεραμε τη μηχανη σπιτι και στρωσαμε το κοκκινο χαλι να την υποδεχτουμε.




Ριξαμε ενα σιγυρισμα μη μας πει ο μουσαφιρης και αχαιρευτους.




Φωναξαμε ενα φιλο με χερουκλες.




Τη γδυσαμε στα γρηγορα, και ξεκινησε η παρτ... εεεε η εργασια!




Στεγνωσαμε μπουζι με θερμοπιστολο και κυλινδρους με την επιστημονικοτατη μεθοδο του kserasetaolareskouliki η αλλιως "μιζαρε και αστο να τα πεταξει ολα".




Αδειασαμε το υπολοιπο ποταμι απο τα καρμπ και την αντλια.




Απολαυσαμε το τι κανει το νερο και το ρευμα στο χαλκο με τη βοηθεια της ηλεκτρολυσης.




Βαλαμε φρεσκια βενζινη με ολα της τα λιπαρα.




Φτιαξαμε καρδουλες με τα καλωδια.




Και αφου τα καναμε ολ' αυτα, πατησαμε με την απολυτη σιγουρια του ανθρωπου που ξερει τι κανει τη μιζα. (Απο μακρυα μπας και ανατιναχτει -ποτε δεν ξερεις)

Και ομως... Οχι μονο δεν ανατιναχτηκε, αλλα ξεροβηξε, ξαναξεροβηξε, ξαναματαξεροβηξε και στο τελος με ενα μουγγρητο το τερας πηρε μπροστα, γεμιζοντας χαρα ολους τους γειτονες στη πολυκατοικια.




Οκ ομως, αντε και πηρε μπροστα δικε μου. Τωρα τι γινεται...

Ειναι φοβερο τι μπορει να γινει οταν εχεις τη βοηθεια φιλων που ξερουν τι και πως το κανουν.
Ολα τα παραπανω ειχαν γινει μεσα σε μια ωραια πρωια του περασμενου Οκτωβριου.
Ναι. Ενα χρονο πριν.

Και να μαστε τωρα εδω ενα χρονο μετα και η μηχανη τωρα σιγα σιγα να παιρνει την τελικη (αρχικη) της μορφη. Τι συνεβει στο μεταξυ; Η ζωη συνεβει, δατς γουατ. Ημερες ατελειωτες στη δουλεια, σαββατοκυριακα που απλα ηθελα να μαζεψω τα κομματια μου απο την εξαντλητικη εβδομαδα, ημερες που ηθελα να ασχοληθω μεν αλλα επρεπε να τακτοποιησω αλλες πιο καθημερινες υποχρεωσεις δε...
Η μηχανη μετατραπηκε σε project αγαπης και αποφασισα να μην το πιεσω. Η συνεχεια γραφτηκε εντος ενος ολοκληρου ετους ομως ποτε δεν ξεχασα το στοχο.


Ηταν καιρος να σοβαρευτω. Εξαλλου ειχα μια αποφαση να παρω.

Αν αναγκαζομουν να δεσω οπως ηταν τη μηχανη θα δουλευε. Το πως η για ποσο ηταν αλλο θεμα. Ηξερα οτι το νερο ειχε κανει πολλες ζημιες που δεν φαινονταν με τη πρωτη ματια. Το νερο ειναι υπουλο πραγμα. Αυτο που δουλευε τωρα δεν ηταν σιγουρο οτι θα δουλευε και 5 μερες αργοτερα.

Το πλεονεκτημα εδω θα ηταν οτι θα ειχα μια εστω και στοιχειωδως λειτουργικη μηχανη και οτι θα χαλαγε στο πορεια θα μπορουσα να το αντικαθιστω. Ομως για μια μηχανη που εχει μεινει στην ιστορια για τη θρυλικη της αξιοπιστια και οπου παντα πονταριζα στα ταξιδια μου οταν πχ διεσχιζα μαυρη νυχτα τις Αλπεις η τα δαση της Πολωνιας αυτο θα ηταν τεραστιο πληγμα.

Επρεπε να κανω σωστη δουλεια και αυτο σημαινε ενα πραγμα και μονο: ανακατασκευη. Ηταν μια μεγαλη δουλεια για εναν ανθρωπο μονο του που θα χρειαζοταν πολυ χρονο, υπομονη, μελετη και χρημα για να γινει σωστα. Η VFR στην εποχη της ηταν η ναυαρχιδα της Χοντα και ακομα και σημερα παραμενει μια αρκετα πολυπλοκη μηχανη -ειδικα οταν εισαι νιουμπης οπως εγω. Βαλε και το οτι μπροστα μου στεκονταν μερικες δεκαδες χιλιαδες παξιμαδια, βιδακια, λαμες, βασεις, ελατηρια, κλιπ που επρεπε να βγουν προτου βαλω χερι στα ενδοτερα.

Λεγοντας ενδοτερα ομως αποφασισα να ΜΗΝ ανοιξω το μοτερ. Περαν του οτι δεν εχω τα καταλληλα εργαλεια για μια τετοια δουλεια, η μηχανη προτου κανει το υποβρυχιο ειχε περασει απο πληρες σερβις με βαλβιδες κλπ και ειχε ηδη παρει μπροστα δειχνοντας να ειναι οκ. (Δειχνοντας λεμε!)

Αυτα που ειχαν παθει σοβαρη ζημια ηταν τα ηλεκτρικα, τα περιφερειακα, και βεβαια οτιδηποτε σιδερενιο που τωρα χρειαζοταν φροντιδα και προδερμ.

Εφτιαξα μια λιστα με τις εργασιες και ξεκινησα... (Η λιστα ειναι στα Αγγλικα καθως την εγραψα και για τους φιλους Ιρλανδους)

Πολλα μπορει να φαινονται χαζα αλλα καλυτερα να τα εγραφα και να τα εφτιαχνα παρα να τα ξεχνουσα τελειως.

Intake System

Clean airfilter

Clean airbox

Exhaust System

Clean shields

Clean/derust assembly

Replace studs on rear downpipes

Replace seals

Fuel System

Derust tank

Clean tank / fuel petcock / filters

Clean and lube the fuel tap

Check fuel connectors

Clean fuel pump

Engine

Clean casings

Inspect carb intakes

Clean carbs and manifolds

Lubricate throttle and choke cables

Change oil and oil filter

Change sparkplugs

Suspension

Adjust rear suspension preload

New placement of remote reservoir

Clean up / inspect bolts

Electrical System

Check and clean connectors

Check and measure wiring

Clean dashboard

Fix dash circuit board

Fix dash mounts

Fix clock

Fix rev counter

Replace dash needle stop

Clean headlights mirrors

Check / replace bulbs

Replace 12v plug

Replace volt meter

Clean and lube L/R switches

Cooling System

Check hoses for leaks

Clean hoses Replace coolant

Check radiator for rust and clean up

Brakes

Replace brake pads

Check hoses & seals / clean calipers / pistons

Anodize brake brackets & bolts

Clutch System

Check for leaks

Clean hoses and connectors

Clean slave piston

Fairings

Repair/respray

New stickers

Shop Tasks

Remove and derust triple tree

Lubricate Steering Head Bearings

Lubricate Front Wheel Bearings

Lubricate Rear Wheel Bearings

Lubricate Swingarm

Replace seat cover and padding

Body

Clean / derust rear subframe

Clean / respray plastic undertray

Clean / respray battery holder

Clean / polish frame

Derust footpeg brackets

Clean upper / lower clamps

Replace ignition lock

Replace bolts with stainless steel

Clean swingarm

Clean / respray chain guard

Clean / derust / lube chain

Clean sprocket cover

Clean / touchup / polish wheels

Ωχ μαναμ....

Αποφασισα να ξεκινησω απο το πισω μερος της μηχανης και να δουλεψω μεθοδικα κομματι κομματι προς τα μπρος. Ετσι ελπιζα οτι δεν θα ξεχνουσα ευκολα κατι πηγαινοντας συνεχως απο το ενα πραγμα στο αλλο.




Αρχισα με τα ευκολα βγαζοντας τα ηλεκτρικα για να δω σε τι κατασταση βρισκονταν. Εγκεφαλος, ρελε αντλιας βενζινης, ρελε φλας, πολλαπλασιαστες κλπ εδειχναν να ειναι σε πολυ καλη κατασταση. Θα μου πεις, μεσα τι γινεται. Συμφωνω αλλα αυτα τα εξαρτηματα ειναι συνηθως πακτωμενα σε ρητινη και φραγισμενα οποτε ελπιζα οτι θα δουλεψουν. Η πορεια θα δειξει.




Οι συγκεκριμενες φισες εδειχναν οκ, αλλα δεν μπορουσα να πω το ιδιο και για το υποπλαισιο το οποιο ηθελε αγαπη.




Μιλωντας ομως γι' αγαπη, το μεγαλυτερο θεμα που αντιμετωπισα στη πορεια της ανακατασκευης ηταν κατεστραμμενα καλωδια και φισες χαλκου απο την ηλεκτρολυση στο νερο. Οτι επαιρνε ρευμα οταν η μηχανη επεσε μεσα ειχε ουσιαστικα καταστραφει αφηνοντας ενα χαρακτηριστικο μειγμα πρασινολευκης γλυτσας και καλωδια/επαφες που κοβωνταν με το χερι.




Ο ανορθωτης ηταν καινουργιος οταν ειχα φυγει για το ταξιδι και τωρα ειχε γινει για να τον κλαιν' οι πεστροφες της Ιρλανδιας.




Περα απο τα ηλεκτρικα ομως ειχα να αντιμετωπισω και το προβλημα της σκουριας στα μεταλλικα τμηματα. Οτιδηποτε δεν ηταν ανωδιωμενο η ανοξειδωτο ειχε αρχισει να την ακουει στερεοφωνικα. Ακομα και τα αλουμινενια μερη που δεν ειχαν πλεον ανωδιωση οπως τα μαρσπιε ειχαν αρχισει να πιανουν ψωρα. Δειτε χαλι.

Με τοσα μεταλλικα κομματια να πρεπει να καθαριστουν, το να τα τριβω στο χερι ηταν κατι που δεν θα εκαναν ουτε στο Βιλαμπαχο.

Εψαξα το θεμα και βρηκα οτι ο καλυτερος τροπος να καθαρισεις ευκολα σκουριες ειναι το κιτρικο οξυ. Κοινως, λεμονι.

Στα φαρμακεια πουλανε σε συσκευασιες του 1 κιλου μονοϋδρικο κιτρικο οξυ σε σκονη που συνηθως χρησιμοποιειται σε μικρες ποσοτητες σε φαγητα και γενικους καθαρισμους, το οποιο αναλογα με την δυναμη που θες το αναμιγνυεις με νερο σε διαφορες ποσοτητες.

Εφτιαξα ενα διαλυμα περιπου 15% οξεως (το λεμονι εχει 5%) και επιασα δουλεια.

Πρεπει να πω οτι αρχικα ειχα αμφιβολιες αν θα δουλεψει η πατεντα, ομως τα αποτελεσματα ηταν εκπληκτικα. 10-20 λεπτα μεσα στο διαλυμα και τα σκουριασμενα αντικειμενα εβγαιναν σαν καινουργια.








Περισσοτερο ομως απ' ολα αυτο που ηθελα να καθαρισω ηταν το ντεποζιτο της βενζινης. Βλεπετε, οταν ημουν ακομα στην Ιρλανδια δεν σκεφτηκα να βγαλω ολη τη βενζινη απο μεσα και οι Ιρλανδοι παροτι το εκαναν, ειχε μεινει ενα υπολοιπο στο πατο που στο διαστημα που εκανε η μηχανη να ερθει στα χερια μου ειχε μαζεψει την υγρασια και τη σκουρια της αρκουδας. Μονο εγω ελειπα απο εκει μεσα!

Οποτε γεμισα το ντεποζιτο με το οξυ και το αφησα να δουλεψει για ενα 24ωρο.

Τα αποτελεσματα ηταν θεαματικα. Η σκουρια ειχε ξεκολλησει και επεπλεε στο διαλυμα, αφηνοντας το ντεποζιτο καθαρο.

(Δειτε ποσο αποτελεσματικο ειναι το οξυ. Η καθετη γραμμη που φαινεται προς τα αριστερα της φωτο ειναι το σημειο που βρισκοταν το οξυ προηγουμενως. Η επιφανεια στα δεξια ειναι πεντακαθαρη και αριστερα που δεν ειχε ακομα δουλεψει το οξυ ειναι γεματη σκουρια)




Ολα καλα λοιπον; Εεεε οχι ακριβως. Το κιτρικο οξυ ενω κανει θαυματα στο σιδηρο, δεν κανει για αλουμινια και οποιαδηποτε επιφανεια εχει επιστρωση (πχ ανωδιωση). Δοκιμασα μερικες βιδες που ειχαν ανωδιωση και τα αποτελεσματα ηταν απογοητευτικα. Ειχε φαει την ανωδιωση, αφηνοντας το μεταλλο ενα θαμπο γκριζο.




Οταν τις γυαλισα με αλοιφη εγιναν αστραφτερες και παλι αλλα χωρις ανωδιωση θα σκουριαζαν σε χρονο dt. Ευτυχως που αυτες οι βιδες ηταν ενα τεστ.

Οποτε ανωδιωση = σκασε και τριβε.

M' αυτα και μ' αυτα ειχα αρχισει να βλεπω το εργο. Σκουρια-καθαρισμος, ηλεκτρικα-επισκευη/αντικατασταση, και στο ενδιαμεσο αναβαθμιση αναλωσιμων και εργασιες σερβις που επρεπε να γινουν καποια στιγμη και τωρα με ολα αυτα ηταν επιτακτικη πλεον αναγκη (με λενε ρουλεμαν λαιμου και κομπλερ μιζας πχ).

Ομως για πολλα απ' αυτα ευκολο να το λες, δυσκολο να το κανεις. Ενα απο αυτα που με κοιτουσε ολο αυτο το καιρο καταματα σαν να με μουτζωνει ηταν η εξατμιση. Και οχι, δεν μιλω για το τελικο. Αυτο ειχε καταστραφει καθως ηταν που ηταν παλιο, με το νερο σαπισε τελειως ο παλιος υαλοβαμβακας και κατεληξε ως μια απεριγραπτη μαζα αηδιας που κολυμπουσε χαρουμενη μεσα στο κεντρικο καζανακι της πολλαπλης.




Ειπα να καθαρισω την αηδια αυτη με ενα πανι και συρμα αλλα συντομα εγκατελειψα την ιδεα. Η σωστη λυση ηταν μια και μοναδικη: να βγει ολο το χταποδι, να τριφτει μεσα-εξω, να καθαριστει με πιεστικο και να βαφτει εκ νεου. Αντε βγαλε ομως το χταποδι σε εναν V4.

Εδω σε θελω μαστορα... Κατω απ' αυτο το χαος βρισκονται θαμμενες οι πισω εξαγωγες. Καλη τυχη.




Οι μπροστινες εξαγωγες των κυλινδρων ηταν ευκολο να βγουν. Οι πισω ομως ηταν αλλου παπα ευαγγελιο...

Οποτε, ξηλωμα το υποπλαισιο εντελως...




...παρεα με τη πλαστικη βαση του φτερου...




...οξω και η βαση της μπαταριας.




Το προγραμμα ελεγε οτι ολα τα παραπανω θα καθαριζονταν και θα βαφονταν, οποτε αφου επρεπε να βγουν καλυτερα -μια ωρα αρχυτερα.

Με ολα αυτα λοιπον εκτος η Αυρα εμοιαζε λιγο πιο γυμνη τωρα αλλα και παλι μου φαινοταν τελειως σεξυ. Ειμαι καλα γιατρε μου η να αρχισω να ανησυχω;

Το υποπλαισιο ηταν σε πολυ καλη κατασταση με ευτυχως λιγα σημεια να σκουριαζουν, κυριως τις μαυρες βασεις που αρχικα κρατουσαν τις αυθεντικες βαλιτσες της Honda που ειχα παρει μαζι με τη μηχανη οταν την εφερα απο Γερμανια το 2008. Αυτες κανονικα δεν ηταν να μενουν μονιμα πανω στο υποπλαισιο, ομως ο προηγουμενος ιδιοκτητης οντας μερακλης τις ειχε κολλησει στο υποπλαισιο με ελαχιστη κολληση ως επιπλεον ενισχυση στις βιδες που εμπαιναν εκει κανονικα. Επειδη εμενα δεν με πειραζαν παροτι δεν χρησιμοποιουσα τις μαμα βαλιτσες τις ειχα αφησει πανω στο υποπλαισιο, ομως τωρα θα επαιρναν ποδι.

Μπανιο το υποπλαισιο στο οξυ λοιπον και παμε για το μεγαλο βασανο που ηταν το χταποδι. Το να εχεις 2 κυλινδρους μπροστα και δυο πισω σε V δινει τη δυνατοτητα στους μηχανικους να σχεδιασουν ενα χταποδι που ζηλευε ο Dali στα ντουζενια του. Για να καταλαβετε τι εννοουμε: η εξατμιση συνολικα εχει 9 (εννεα!) διαφορετικες φλατζες να ενωνουν ολα τα κομματια μεταξυ τους.

Ολα τα service manuals αναφερουν οτι πρεπει να βγει το κεντρικο σταντ για να βγει η εξατμιση αλλα αυτο και αν θα ηταν ζορι. Συν οτι μετα θα επρεπε να βρω ενα τροπο να βαλω τη μηχανη να στεκεται ορθια ενω θα παλευα να βγαλω το χταποδι.

Ευτυχως με μπολικο μανουβραρισμα, καλη θεληση και ενδιαφερουσες επιλογες λεξιλογιου καταφερα να το βγαλω το ατιμο.

Ομως στη θεα του και μονο με εκοβε κρυος υδρωτας για το πως θα το ξαναβαζα στη θεση του αργοτερα...




Βγαζοντας το χταποδι ομως συναντησα και αλλο ενα προβλημα που ειναι συχνο φαινομενο στα VFR: το κοψιμο των μπουζονιων της εξατμισης.

Οι μηχανικοι της Χοντα προσπαθωντας να κανουν την εξαγωγη του χταποδιου οριακα ευκολοτερη αποφασισαν να βαλουν ενα συνδετικο σωληνα στις πισω εξαγωγες. Με αλλα λογια το χταποδι παραπανω ΔΕΝ παταει απευθειας στις εξαγωγες αλλα εχει μια επιπλεον συνδεση που δενει με μεταλλικη φλατζα και 3 μπουζονια.

Ελα ομως που αυτα ηταν φτιαγμενα απο πλαστελινη και προσπαθωντας να βγαλω το ενα μου εμεινε στο χερι το παξιμαδι μαζι με το μισο σπειρωμα!

Και για να κανουν τα πραγματα χειροτερα, οι φιλοι μας στο Χαμαματσου ειχαν πατησει κολληση στις βιδες πανω στη φλατζα οποτε και να ηθελες να την βγαλεις δεν θα γινοταν με τιποτα. (Δειτε στο πανω μερος της φωτο εκει που καταληγουν οι σωληνες)

Ευχαριστω ρε Χοντα! Μας υποχρεωσες.




Ευτυχως δεν ειχε κοπει κανενα μπουζονι πανω στο μοτερ γιατι τα κλαμματα θα ακουγονταν μεχρι το Βορειο Ακρωτηρι. Πηρα την εξαγωγη παραμασχαλα και πηγα σε εναν τοπικο εξατμισα ο οποιος αφου παιδευτηκε με τον τροχο αρκετη ωρα, τελικα καταφερε να φαει τη κολληση ωστε να φυγει η σπασμενη βιδα. Πρεπει να πω οτι αν δεν ειχα και αυτου του ειδους τις βοηθειες στην ολη υποθεση δεν ξερω τι θα εκανα...

Αντε λοιπον και τη βγαλαμε εξω (σεμνααααα). Τωρα;

Τωρα τριβουμε γιατι εχουμε δρομο μπροστα μας προτου αυτο το μπαχαλο γινει παλι εξατμιση.




Μπανακι στο οξυ για μερικα 24ωρα και απο αυτο...




...παμε σ' αυτο.
(Τα μαυρα που βλεπετε ειναι η αρχικη επιστρωση που ειχε η εξατμιση απο το εργοστασιο που με τα χρονια ειχε φυγει. Το ασημι ειναι το γυμνο μεταλλο αφοτου πλυθηκε και ειπαμε μερικες κουβεντουλες.)




Η πολλαπλη εγινε βιδες, οι φλατζες αποδημησαν εις Κυριον και ενα ενα τα κομματια κρεμαστηκαν απ' το ταβανι για τα περαιτερω.

Μετα απο το καθαρισμα και το βαψιμο με σπρευ φωτιας νομιζω οτι η βελτιωση ηταν σημαντικη...




Αφου ομως ειχαμε ηδη προχειρη τη κρεμαλα ειπα να συνεχισω το θεαρεστο εργο με τον επομενο υποψηφιο...




Εδω χρησιμοποιηθηκε αλλη διαδικασια. Αφου το πλαισιο ειχε καθαριστει και τριφτει απο σκουριες, αποφασισα να μην το βαψω απλα με χρωμα αλλα να κανω κατι να το προστατεψω ουσιαστικα.

Αγορασα σπρευ ψυχρου γαλβανισμου το οποιο κανει ουσιαστικα την ιδια δουλεια με το γαλβανισμο εν θερμο μονο που δεν χρειαζεται τον εξειδικευμενο εξοπλισμο και τα λουτρα για την διαδικασια.

Αφου θα περνουσα ολο το υποπλαισιο μερικα χερια, απο πανω θα επεφτε το χρωμα και τελικα το βερνικι. Δεν υπηρχε λογος για αυτα καθως το σπρευ γαλβανισμου ειναι ασημι αλλα ηθελα να το κανω για εμενα.

Ε ρε μαστουρα που ειχε να πεσει! Και μετα λεει μας ψεκαζουνε...

Τουλαχιστον δεν εβγαινε ασχημο.

Με τα βαψιματα να εχουν επιτυχως τελειωσει ειχε φυγει ενα μεγαλο βασανο απο πανω μου.

Ομως εμενε ενα αλλο, που με τριβελιζε απο τη μερα που εβγαλα τη μηχανη απο το ποταμι: τα μαρσπιε.

Εξ' αρχης ηταν εμφανες οτι το αλουμινιο την ειχε ακουσει στερεοφωνικα και 3D απο τα νερα. Ακομα και απο μακρυα εβλεπες οτι ηταν γεματα λευκα στιγματα σαν αλατα τα οποια ακομα και αν τα καθαριζες απο την επιφανεια εβλεπες οτι απο κατω το αλουμινιο ηταν σαν να ειχε βγαλει την ιλαρα.

Τωρα βαλτε μεσα σ' αυτο το οτι η μηχανη παρεμεινε ετσι για πανω απο ενα μηνα, εκτεθειμενη στα στοιχεια της φυσης καθως ερχοταν στην Ελλαδα απο μεταφορικη σε μεταφορικη, οποτε το αποτελεσμα ηταν αυτο:






Μιλαμε για απεριγραπτο χαλι -οι φωτογραφιες το αδικουσαν. Ξερω τι σκεφτεστε: τριψτα. Ναι, να τα ετριβα αλλα πρωτον ακομα και με βαρβατο τριψιμο τα στιγματα παρεμεναν μεσα στο αλουμινιο και απ' την αλλη τριβοντας τα μαρσπιε γινονταν γυαλιστερα σαν νικελωμενα.

Επειδη ομως δεν ειμαι 16χρονος καγκουρας απο την Καλαμαρια (no offence), τα νικελ μαρσπιε μου καθονταν καπως βαρια στο στομαχι. Οποτε επρεπε να καθαριστουν. Πως ομως;

Ψαχνοντας στο δικτυο βρηκα οτι η Henkel ειχε ενα ειδικο καθαριστικο για αλουμινια που λεγεται aluminium jelly. Αυτο ειναι οτι λεει το ονομα του, ενα πραγμα σαν ζελε που το απλωνεις στο αλουμινιο για λιγα λεπτα και το τριβεις απαλα με μια βουρτσα για να φυγει. Το να το βρω Ελλαδα ουτε λογος, καθως αυτο δεν υπηρχε καν στην Ευρωπη. Εχει καποια συστατικα που οπως αναφερει και η ετικετα προκαλουν καρκινο και η χρηση του πρεπει να γινεται με καθε προφυλαξη. Αν δεν καθαριζαν τα ρημαδια με δαυτο, δεν θα καθαριζαν ποτε.

Τελικα παραγγελθηκε απο εξω και 2 βδομαδες αργοτερα το ειχα στα χερια μου. Το δοκιμασα με προσοχη πανω σε ενα απο τα μαρσπιε για να δω τι γινεται απλωνοντας το με μια παλια οδοντοβουρτσα και αφηνοντας το να δρασει.

Αποτελεσμα; Καθαρισε αλλα παραπανω απ' οτι ηθελα. Τα στιγματα εν πολλοις ειχαν φυγει αλλα μαζι και με την αποχρωση του μεταλλου που απο ασημι ειχε γινει ενα γαλακτωδες ασημι-ασπρο!

Τζιφος η δουλεια. Ειχα παρει την αποφαση πλεον οτι θα πρεπει να βαφτουν.

Πηγα στο βαφεα μου στο Πειραια που μπορει να ειναι τρελοκομειο και ακριβος αλλα αν θελει κανει ωραια δουλεια. Το μονο μεινονεκτημα οτι δεν μπορω να συνενοηθω ευκολα μαζι του για το τι θελω. Του εξηγησα λοιπον οτι ηθελα να τα καθαρισει και να τα βαψει με τροπο που να φαινονται οσο πιο φυσικα γινεται. Στο χρωμα του φυσικου αλουμινιου που ειχαν τωρα κοινως.

Βλακωδως του εδειξα ενα ασημι μασκακι που ειχε στο μαγαζι "να σαν αυτο" και αυτος καταλαβε οτι ηθελα να πετυχω την συγκεκριμενη αποχρωση του ασημι. Οταν πηγα να τα παρω ειχε κανει εξαιρετικη δουλεια μεν (αμμοβολη, ασταρωμα, βαψιμο, βερνικι) ομως το χρωμα ρε γμτ μου θυμιζε... τσιρκο!

Πολυ στρασακι ρε παιδι μου.




Τα πηρα σκεπτομενος οτι ενταξει, δεν πειραζει, ωραια ειναι κ ετσι, ομως με ετρωγε. Και οταν κατι με τρωει το ξυνω. Δυο μερες αντεξα και μετα ηταν παλι στα χερια του βαφεα με τη ρητη εντολη να γινουν οπως ενα αλλο δειγμα αλουμινιου που ειχα.

Ενα μηνα μετα και αφου εφτιαξε νεα χρωματα στο βαφεα του (ειδικο χρωμα για εσωτερικα φιλετα αλουμινιου σε αυτοκινητα μου ειπε) και εκ νεου τριψιμο στο χερι και βαψιμο, το αποτελεσμα ηταν πολυ καλυτερο...

Τωρα μαλιστα. Βιλουδο!






Δεν ξερω αν το αποτελεσμα θα αρεσε σε ολους αλλα μια φορα απο το πως ηταν αρχικα οξειδωμενα τωρα ηταν χιλιες φορες καλυτερα.

Και μιας που πιασαμε τη καθαριοτητα ας κανουμε και κανενα ακομα κομματι απο οσα μπορουμε να κανουμε μονοι μας.

Προστατευτικο λαιμων εξατμισης ετοιμο...




Οι βασεις των πολλαπλασιαστων ηθελαν λιγη αγαπη και φροντιδα οποτε λυθηκαν, περαστηκαν στο οξυ και καθαριστηκαν.





Λεβιες ταχυτητων...





Λεβιες πισω φρενου και Ταπα βενζινης καθαρισμενοι...





Αφου βγηκε το πλαστικο προστατευτικο της αλυσιδας για να βαφτει ηταν ευκαιρια να καθαρισω λιγο το μονομπρατσο απο τη μπιχλα χρονων.

Μαζι του εκανε μια κουρα ομορφιας και η αλυσιδα, το γραναζι, ο αξονας και τα λοιπα...

Βεβαια αυτα ειναι τα επιφανειακα, καθως τελικα αποφασισα να κανω τη δουλεια σωστα, οποτε ο αξονας θα λυθει πληρως, θα καθαριστει καλα, θα γρασαριστουν τα ρουλεμαν, θα καθαριστει η δαγκανα και τα πιστονια της και θα αλλαχτει η πισω δισκοπλακα του φρενου.

Ειπαμε: μπελας αλλα αν ειναι να κανεις μια δουλεια καντην σωστα.




Αναρτηση, συνδεσμος και κεφαλη μοτερ καθαρισμενα.

(Στην αναρτηση θα επανελθουμε.)




Πλαισιο και πισω τροχος καθαρισμενοι και γυαλισμενοι.




(Συγγνωμη για τις ανουσιες φωτο αλλα παντα μου αρεσαν αυτες οι πριν και μετα καταστασεις!)

Στο μεταξυ εν μεσω των παραπανω εργασιων ειχα να κανω και μια απροβλεπτη ...μετακομιση.

Οχι, δεν με εδιωξαν απ' το σπιτι μου, ομως ο συγκατοικος που εχει τη θεση διπλα απο μενα ειχε τεραστια προβληματα να μανουβραρει το αυτοκινητο του καθως ειχα πιασει την γωνια με το "συνεργειο" μου, οποτε επρεπε να μετακινηθω. Ετσι σκεφτηκα οτι αν ειναι να κανω τη δουλεια ας την εκανα σωστα.

Εδιωξα οτι σαβουρα υπηρχε στο υπογειο και μετακομισα ολα τα πραγματα, φτιαχνοντας και μερικα ραφια για παραπανω χωρο, ενω απο πανω μπηκαν και δυο floodlight φωτα ωστε να βλεπουμε σαν ανθρωποι οταν θα καναμε δουλεια.




Οταν ο ανθρωπος εχει τα απαραιτητα εργαλεια λεμε...




Μιλωντας για απαραιτητα το ταχυδρομειο ειχε παρει φωτια με τα πραγματα που ερχονταν για την καλη μου. Νεα τακακια μπρος πισω, συναγερμος με τηλεειδοποιηση και σκανερ μικροκυματων, κιτ ανακατασκευης κομπλερ μιζας, κωνικα ρουλεμαν λαιμου, πισω δισκοπλακα, νεο display θερμοκρασιας, και παει λεγοντας... Ορεξη να χεις να βαζεις πραγματα λεμε!




Ξεκινησα με ακομα δυσκολη διαδικασια που απεφευγα να κανω -την ανακατασκευη του κομπλερ της μιζας. Ηταν απαραιτητη; Οχι, ομως τα παιδια στην Ιρλανδια μου ειχαν συστησει να κανω την αλλαγη καθως το κιτ δεν κοστιζε πολλα χρηματα και ετσι και αλλιως το κομπλερ ειχε αρκετα χρονια στη πλατη του και τα καρβουνακια σιγουρα θα ηθελαν αλλαγμα. Εχοντας εξαλλου την εξατμιση εξω η διαδικασια ηταν πολυ ευκολοτερη.

Για να εχω προσβαση στο βαρελακι της μιζας ελυσα τα σωληνακια του ψυγειου λαδιου και στη συνεχεια με προσοχη εβγαλα τις βιδες που την κρατουσαν στη θεση της. Το μονο σιγουρο ηταν οτι ειχε δει και καλυτερες μερες.




Η διαδικασια δεν ηταν δυσκολη καθως ειχα το manual να περιγραφει ολα τα βηματα αναλυτικα. Αυτο που ηθελε προσοχη ηταν η σειρα με την οποια θα αλλαζες τα επι μερους κομματια καθως και να μπουν ολες οι βιδες, ελασματα, τσιμουχες και φλατζες στα σωστα σημεια ακριβως.




Καθε κομματι που λυνοταν καθαριζοταν καλα και επαιρνε τη σειρα του για να μπει στη θεση του.




Νεα καρβουνακια ετοιμα.




Δεσιμο, ελεγχος σφιξιματος, λιγο καθαρισμα στο σωμα και ετοιμοι για επανατοποθετηση. (Οχι οσο ευκολο οσο ακουγεται...)

Τσεκαροντας τη λιστα ειχα αισιως τελειωσει με τα απλα πραγματακια. Καθαρισματα, τριψιματα και καθε ειδους καλλοπισματα, αφαιρεση εξατμισης και υποπλαισιου και βαψιμο τους. Μ' αυτα και μ' αυτα το πισω μερος της μηχανης σε πρωτη φαση ειχε τελειωσει. Ηταν καιρος να πιασουμε τις σοβαρες εργασιες.

Αναμεσα σε οσα εμεναν ακομα να γινουν ηταν η αντικατασταση της σπασμενης κλειδαριας και η αλλαγη των ρουλεμαν του λαιμου.

Τα ρουλεμαν αυτα ηταν ετσι και αλλιως στο προγραμμα καποια στιγμη να αλλαχτουν οποτε μετα το ποταμι η αναγκη να αλλαχθουν ειχε γινει επιτακτικη.

Ελα ομως που η κλειδαρια, τα ρουλεμαν και η τιμολοπλακα ηταν αλληλενδετα! Βλεπετε για να βγει η κλειδαρια επρεπε να βγει η πανω τιμονοπλακα και για να βγουν τα ρουλεμαν επρεπε να βγει ολο το μπροστινο. Α και βαλτε στο προγραμμα και τις βιδες ασφαλειας (χωρις κεφαλι!) της κλειδαριας που αναθεμα και ηξερα πως θα βγουν, τα ρουλεμαν που για να βγουν και να μπουν ηθελαν γνωσεις και εμπειρια οποτε I had my work cut out...

Ομως προτου καν αρχισω να σκεφτομαι ολο αυτο το εγχειρημα επρεπε να ξεπερασω το σκοπελο που ακουγε στο ονομα παξιμαδι λαιμου.

Βλεπετε εμποδιο στην ευτυχια μου στεκοταν ενα ευμεγεθες παξιμαδι που ηταν σφιγμενο στα 10.5 κιλα ροπης+μερικα ακομα σκουριας και που δεν εδειχνε καμια προθεση να παει οπουδηποτε.




Ηταν σαφες οτι χρειαζομουν βοηθεια. Η οποια βρεθηκε ανελπιστα στο προσωπο του Μελετη, ενος θεοπαλαβου, χαμογελαστου φιλου του φορουμ που συντηρει μονος του ενα υπεροχο ΧΧ και που γνωρισα μεσω του Κωστα Pablo σε μια κοντινη καφεδοβολτα και ο οποιος προσφερθηκε να ερθει να ριξει μια ματια.

Αυτο που δεν ηξερα ειναι οτι ο Μελετης ειναι μεγιστος γνωστης μηχανολογικων, ειναι ακρως τρελλαμενος με τις ανακατασκευες αλλα και οτι διαθετει τα χερια του Superman ικανα να λυσουν και το πιο επιμονο παξιμαδι.

Κανονισαμε με συνοπτικες διαδικασιες να περασει απ' το σπιτι ενα Σαββατο και 8 παρα πεντε το πρωι ηταν ηδη εκει εχοντας ερθει απο Πετρουπολη με το φορτηγακι της δουλειας του τιγκα σε καθε λογης εργαλεια που θα μπορουσε να φανταστει κανεις! Απο διμετρες μανελες για τις δυσκολες ωρες μεχρι ροποκλειδα, πληρη εργαλειοθηκη, επαγγελματικο τρυπανι κλπ κλπ. Ειπαμε: τρελοκομειο.

Ξεκινησαμε με το προβλημα μου που ηταν το παξιμαδι.

"Για αστο να το δω εγω" λεει και βουταει το παξιμαδι με τη καστανια και το βγαζει σαν να μην ηταν τιποτα! Ηξερα οτι θα τα πηγαιναμε περιφημα.

Σε χρονο μηδεν το ολο μπροστινο ειχε ξηλωθει τελειως. Σταυροι, πιρουνια, τροχος, τα παντα εξω.

(Οι τροχοι σε ρολο ghetto στηριγματος της μηχανης να μην φυγει μπροστα!)




Το πρωτο που επρεπε να γινει ηταν να βγει η κλειδαρια απο την τιμονοπλακα. Θυμιζω οτι οι κλεφτες ειχαν αφησει ανεπαφη τη κλειδαρια αλλα ειχαν διελυσει το σωμα με τον πηρο που πιανει στο λαιμο του πλαισιου και κλειδωνε το τιμονι.


 

Oποτε μπορει να ειχα κλειδαρια λειτουργικη, ομως δεν εκανε τιποτα για να κλειδωνει τη μηχανη. Και αν σκεφτεστε την αντικατασταση μονο της βασης με τον πηρο ατυχησατε: η Χοντα για λογους ασφαλειας το ειχε κανει ολο ενα σωμα πρεσσαριστο χωρις βιδες η τιποτε αλλο.

Ο μονος τροπος να βγαλεις απο μεσα τη κλειδαρια ηταν να σπασεις τελειως το σωμα αλλα μετα θα ειχες μια κλειδαρια στον αερα!

Η αντικατασταση ολης της κλειδαριας μαζι με βαση ηταν μονοδρομος.

Ο Μελετης τακτοποιησε τα της αφαιρεσης της παλιας κλειδαριας αμεσα και επιασα δουλεια.
Ειχα ηδη παρει μια νεα κλειδαρια απο το ebay ομως ειχε προφανως αλλα κλειδια. Εγω ηθελα τα δικα μου κλειδια καθως δεν ημουν διατεθειμενος να εχω αλλο κλειδι για το τιμονι και αλλο για ταπα βενζινης κλπ.

Η λυση ηταν να βγει ο αφαλος της νεας κλειδαριας και να τον επαναπρογραμματισω.

Για οσους δεν το γνωριζετε ηδη, οι περισσοτερες κλειδαριες μπορουν να προγραμματιστουν ωστε να δεχονται οποιοδηποτε κλειδι αρκει να ειναι κλειδι ιδιου τυπου που να χωραει στην εκαστοτε κλειδαρια.

Ο "αφαλος" μιας κλειδαριας ειναι ενας μεταλλικος κυλινδρος που εχει 5-7 εγκοπες. Σε αυτες μπαινουν μικρα μεταλλικα ελασματα (φανταστειτε ενα μικρο παραλληλογραμμο πλαισιο με μια ουρα στη μια ακρη) διαφορετικου μηκους το καθενα, μαζι με ενα ελατηριο για την επαναφορα.




Η φυσικη τους θεση χωρις κλειδι μεσα στον αφαλο ειναι οτι αυτα τα ελασματα να προεξεχουν εξω απο το κυλινδρο, οποτε και αυτος δεν μπορει να περιστραφει μεσα στην κλειδαρια (κλειδωμενος).

Οταν μπαινει μεσα το κλειδι καταρχας εισχωρει μεσα στα πλαισια αυτα και τα σπρωχνει αριστερα/δεξια αναλογα με τις εγκοπες του κλειδιου. Οταν το κλειδι κατεβει μεχρι κατω στην κλειδαρια τοτε οι εγκοπες του κλειδιου πρεπει να εχουν σπρωξει τα ελασματα αυτα κατα τετοιο τροπο ωστε να εχουν ευθυγραμμιστει ολα με το σωμα του κυλινδρου. Δεν ειναι περιπλοκο σαν διαδικασια -αν το δειτε θα το καταλαβετε αμεσως.

Aυτα τα ελασματακια (tumblers αγγλιστι) ειναι συγκεκριμενα/τυποποιημενα και συνολικα δεν ειναι πανω απο 10 στον αριθμο. Με αυτα τα ελασματα και 5-7 διαθεσιμες εγκοπες οπως καταλαβαινετε ειναι ευκολο να φτιαξεις παρα πολλους συνδιασμους κλειδιων που κανενα να μην ειναι ιδιο με καποιο αλλο. Συνεπως αν παρεις μια νεα κλειδαρια και μπορεις να φτασεις στον αφαλο για να βγαλεις τα ελασματα, μπορεις αναδιατασσοντας τα στις εγκοπες να βρεις ενα συνδιασμο που να ταιριαζει στο υπαρχον κλειδι σου.

Ετσι και εγινε λοιπον. Βγηκαν τα ελασματα, δοκιμαστηκαν μερικοι συνδιασμοι και σε λιγη ωρα η νεα κλειδαρια δουλευε με το εργοστασιακο κλειδι της μηχανης.

Επ' ευκαιριας καθαρισα και γυαλισα λιγο και την τιμολοπλακα (αν και δεν ηθελε τιποτα το ιδιαιτερο) και μονταρα τη νεα κλειδαρια επανω μαζι με νεες βιδες ασφαλειας.




Ο Μελετης στο μεταξυ ειχε φερει το σταυρο του τιμονιου που ειχε παρει τη περασμενη φορα για να τον περιποιηθει.

Ο σταυρος καθαριστηκε, τριφτηκε απο σκουριες τελειως μεσα-εξω και στο τελος ετσι για το γαμωτο βαφτηκε εσωτερικα με αντισκωριακο (ο φιλος οντας ελαιοχρωματιστης στο επαγγελμα ολο και κατι ηξερε απο χρωματα και πως πρεπει να τα περναμε).

Πρεπει να πω οτι η δουλεια που ειχε κανει ηταν πραγματικα επαγγελματικη! Ειχε καμια σχεση αυτος ο λαιμος με το πως ηταν πριν;




Τα παλια ρουλεμαν βγηκαν αμεσα και η κατασταση τους ηταν απεριγραπτη.
Δειτε απλα χαλια!




Τα νεα κωνικα ρουλεμαν της All Balls Racing πηραν τη θεση τους κατοπιν καταλληλων λεπτων χειρουργικων διαδικασιων...




...και γρασαριστηκαν πλουσιοπαροχα.




Ο λαιμος δεθηκε στα specs του κατασκευαστη με ροποκλειδο και στη συνεχεια ακολουθησαμε τη διαδικασια του λυσιματος/δεσιματος 5 φορες οπως προβλεπει το service manual της Honda για να εδρασουν τα ρουλεμαν σωστα στο πλαισιο. Αποστολη εξετελεσθη. *


Εδω, μετα απο δοκιμες που εγιναν αφοτου τελικα η μηχανη βγηκε εξω στο δρομο πρεπει να επισημανω και ενα βασικο λαθος που τελικα καναμε στο δεσιμο των νεων ρουλεμαν.
Παροτι τα νεα ρουλεμαν ειναι κωνικα εμεις τα σφιξαμε στις δυναμεις που εδινε η Χοντα για τα εργοστασιακα, χωρις να υπολογισουμε οτι αυτα ειναι κλασσικα με μπιλια. Αποτελεσμα; Η μηχανη στο δρομο εκοβε οκταρια σαν τον Ορεστη Μακρη κανοντας την οδηγηση πολυ δυσκολη υποθεση.

Τα κωνικα οπως και εμαθα εκ των υστερων θελουν ΠΟΛΥ μικροτερη ροπη στο δεσιμο (αν δεν κανω λαθος διοτι εχουν μεγαλυτερη επιφανεια εδρασης στο λαιμο). Στο βιβλιο γενικων εργασιων Service της Honda που αναφερεται σε ολα τα μοντελα της, η ιδια η εταιρια αναφερει 25 Nm για κλασσικα ρουλεμαν και 11 Nm για κωνικα.
Οποτε, μια απο τις τελευταιες εργασιες που γινονται τις ημερες που γραφονται αυτες οι γραμμες ειναι και το σωστο δεσιμο των νεων ρουλεμαν απο τον μετρ των V4 Γ. Κορωνια οποτε ελπιζω οτι το θεμα θα λυθει.

Μιας που με τη τακτοποιηση του μπροστινου μου ειχε φυγει ενα μεγαλο βαρος, ξεκινησα το επομενο μεγαλο project: τα ηλεκτρικα. Οπως προανεφερα, η ηλεκτρολυση χαλκινων επαφων και καλωδιων αποτελεσε ενα μεγαλο βραχνα στην ολη υποθεση, αλλα ευτυχως με τα ηλεκτρικα τα παω καλα εχοντας και την προτερη εμπειρια απο την δουλεια που εκανα στη BMW.

Παρολαυτα ο ελεγχος και αντικατασταση καλωδιων και επαφων δεν επαυε να ειναι μια σοβαρη και χρονοβορα διαδικασια.

Για να μην χαθω ακολουθησα το διαγραμμα του ρευματος οπως αυτο εμφανιζοταν στο με οδηγο το σχεδιαγραμμα των ηλεκτρικων της μηχανης.

Αρχικα ελυσα την πλεξουδα πιανοντας τις ακρες της οπου τερματιζε σε φισες και ξεκινησα τους ελεγχους.

(Εδω πρεπει να πω οτι σε οσα συστηματα ηξερα οτι δεν ειχαν ρευμα ο ελεγχος ηταν σχετικα τυπικος. Μια μετρηση ωμικης αντιστασης καθως και ελεγχος συνεχειας στις γραμμες. Οι φισες καθαριστηκαν και οπου χρειαζοταν εκοβα την χαλασμενη φισα η καλωδιο και γινοταν αντικατασταση.)

Το ρευμα αρχικα φευγει απο τη μπαταρια και παει στο ρελε της μιζας οπου υπαρχει παντα ρευμα και απο κει ενα ζωντανο καλωδιο συνεχιζει για τον ανορθωτη. Εδω ηταν που ειχε γινει το μεγαλο πανηγυρι και τα σημαδια της ...τιτανομαχιας ηταν κατι παραπανω απο εμφανη στον θετικο ακροδεκτη του ανορθωτη.

(Συγκρινετε το με τις επαφες αριστερα στο γκριζο φις που ειναι ουσιαστικα καθαρες καθως εκει πανε τα καλωδια ρευματος απο το δυναμο που δεν ειχαν ρευμα)




Πρεπει να ομολογησω οτι δεν γνωριζα ουτε γνωριζω αν ο ανορθωτης επεζησε εσωτερικα αυτου του μακελειου, ομως ηταν καινουργιος και ο καλυτερος της αγορας. Ξερω οτι ειναι πακτωμενος σε ρητινη αλλα σε τι κατασταση ειναι τα κυκλωματα ειναι αγνωστο. Η συνεχεια θα δειξει υποθετω.

Οπως και αν ειχε εγω θα εκανα το καλυτερο που μπορουσα. Ολη η γραμμη ρευματος απο το ρελε της μιζας μεχρι τον ανορθωτη ειχε καταστραφει εντελως. Δειτε χαλια!




Τα παλια καλωδια κοβωνταν με το χερι σαν απο χαρτι ενω σε καποια σημεια εσωτερικα το καλωδιο ηταν απλα ενα αδειο κουφαρι.

Αυτες οι γραμμες ξηλωθηκαν τελειως και αλλαχτηκαν πληρως με νεα καλωδια ιδιου διαμετρηματος και οσο για τις φισες, εδω ειχα κατι πολυ σπεσιαλ. Αγορασα απο εξω ενα σετ αδιαβροχων φισων εργοστασιακου τυπου ειδικα για το συγκεκριμενο ανορθωτη (ειναι απο Yamaha R1 του '12) και τοποθετηθηκαν μαζι με τους αντιστοιχους ακροδεκτες στους οποιους μπηκε και κολληση ετσι για το καλο και βεβαια οι απαραιτητες αδιαβροχες μουφες. Τελος ο ανορθωτης μπηκε σε καλυτερη θεση για να εχει καλυτερη προστασια απο τυχον νερα αλλα και καλυτερη απαγωγη θερμοτητας απο τα fairings.




(Εδω αξιζει να σημειωθει οτι επισης αλλαξε η συνδεσμολογια του ανορθωτη με τη μπαταρια ακολουθωντας την ιδανικη διαταξη που προτεινει το VFR World. Τωρα τα +- δεν περνανε πλεον μεσω του ρελε της μιζας αλλα πανε απευθειας πανω στη μπαταρια οπως γινετε σε πολλες συγχρονες μηχανες.)

Στην αντιπερα οχθη τα ρελε αντλιας βενζινης, φλας, ηλεκτρονικη κλπ δεν ειχαν κανενα προβλημα οποτε εγινε καθαρισμος, επανελεγχος και ενα καλο συγυρισμα σε πλεξουδες και χυμα καλωδια. (Στη φωτο φαινεται και το φρεσκοβαμμενο μαρσπιε).




Α... Και αν αναρωτιεστε για αυτο το υφασματινο καλωδιο, ναι ειναι απο ...σιδερο ρουχων! Ηταν εκει απο τον παλιο ιδιοκτητη και η χρηση του ηταν να δινει ρευμα στο 12βολτο απο τα πισω φωτα και το εχω κρατησει για συναισθηματικους λογους.

Ηλεκτρολυσης το αναγνωσμα...

Παροτι ειχα ηδη ελεγξει, μετρησει και αλλαξει οσες φισες και καλωδια ειχαν προβλημα στο πισω τμημα της μηχανης και μεχρι την μπαταρια ηξερα οτι ειχα ακομα αρκετο δρομο μπροστα μου.
Απο την κατασταση οσων επαφων και καλωδιων ειχαν βρεθει με ρευμα οταν επεσαν στο νερο μπορουσα ευκολα να καταλαβω οτι θα υπηρχαν και αλλα σημεια τα οποια θα εχρηζαν φροντιδας και αυτη τη φορα δεν θα ηταν και τοσο εμφανη.

Το πολυμετρο μπορει να βοηθησει να μετρησεις την συνεχεια ενος καλωδιου αλλα αν αυτο ειναι ετοιμο να κοπει αλλα ακομα εμφανιζει εστω και με το ζορι οτι ειναι οκ δεν κανουμε δουλεια.
Ξεκινησα λοιπον να λυνω την πλεξουδα προσεκτικα και να ελεγχω ενα ενα τα καλωδια. Το καλο στην υποθεση ειναι οτι η Honda με την τακτικοτητα που διακρινει τους Ιαπωνες ειχε φροντισει να ειναι ολα τα καλωδια μαζεμενα σε μια μεγαλη πλεξουδα οποτε ηταν σχετικα ευκολο να τα ελεγξω ολα χωρις να ειναι σκορποχωρι.

Σε γενικες γραμμες τα περισσοτερα καλωδια εδειξαν να ειναι μια χαρα οποτε φτιαχνοντας εκ νεου τη πλεξουδα και ντυνοντας την με φρεσκια μονωτικη κλπ λογικα δεν θα ειχαν προβλημα στο μελλον.

Ακομα και ετσι ομως οι εκπληξεις δεν μπορουσαν να λειψουν.
Ελεγχοντας τις δυο μεγαλες πλακε φισες που καταληγουν πανω στο ταμπλο (το οποιο παροτι εχει αναλογικες ενδειξεις ειναι στη πραγματικοτητα ψηφιακο με μοτερ και οχι ντιζες) ειδα οτι στην μια φισα, μια επαφη ειχε εξαφανιστει τελειως λιωνοντας και το αντιστοιχο καλωδιο μαζι της. Τι επαφη ηταν αυτη; Το ρολογακι στο ταμπλο που κανονικα εχει παντα ρευμα.

Το καλωδιο ηταν ευκολο να αλλαχτει αλλα η επαφη; Η καθε φισα περιειχε 10-12 επαφες, μικρα ελασματα σε σχημα Π το οποιο μπαινοντας μεσα στην πριζα του ταμπλο λυγιζε ελαφρα και κλειδωνε πανω στο αντιστοιχο σημειο της πλακετας. Με τη βοηθεια κολλησης και ενος μικρου γυμνωμενου καλωδιου εφτιαξα ενα νεο ελασμα το οποιο περασα μεσα στη φισα και συνδεσα με το καλωδιο βαζοντας για επιπλεον ασφαλεια θερμοσυστελλομενο και στη συνεχεια εκανα εναν ελεγχο και ολα δουλευαν ...ρολοι! (λιγο κρυο το αστειο ε; )

Ομως δεν ειχα τελειωσει με τις εκπληξεις. Συνδεοντας τις υπολοιπες μικροτερες φισες πισω απο το ταμπλο προσεξα οτι σε μια απο αυτες η επαφη ηταν πολυ πρασινισμενη, σιγουρο δειγμα ηλεκτρολυσης του χαλκου απ' το νερο. Πιανοντας το καλωδιο να το ελεγξω μου εμεινε στο χερι.




Βασικα κατι τετοια ηταν τα σημαντικοτερα θεματα που αντιμετωπιζα με τα ηλεκτρικα. Μπορει κατι με μια πρωτη ματια να εδειχνε ενταξει αλλα σε ενα δευτερο ελεγχο αποκαλυπτε την εκταση της ζημιας. Εβγαλα την συγκεκριμενη επαφη απο τη φισα και εκατσα να θαυμασω το θεαμα...
(Περιττο να πω οτι εχω γινει εξπερ στο να αφαιρω επαφες απο φυσες παντος ειδους!)




Νεες επαφες, νεο καλωδιο, νεα κολληση, θερμοσυστελλομενα...μην ξαναλεμε τα ιδια.
Η φισα καθαριστηκε, οι αλλες επαφες ελεγχθηκαν και βρεθηκαν οκ, οποτε τελικα τα παντα ντυθηκαν με νεα μονωση, δεθηκαν οπως ηταν απο το εργοστασιο και τακτοποιηθηκαν
Στη συνεχεια καθαρισα την πλεξουδα, την εδεσα με νεα μονωση και μπηκε στην θεση της μαζι με ολα τα αλλα συμπαραμαρτυρουντα.




Στην αριστερη πλευρα των fairings απ' οταν ειχα αγορασει τη μηχανη υπηρχε μια 12βολτη παροχη πανω σε μια custom βαση που ειχε φτιαξει ο προηγουμενος ιδιοκτητης και οντας πολυ χρησιμη την ειχα αφησει εκει.
Με τα χρονια ομως η παροχη ειχε αρχισει να φθειρεται και ειχα απο καιρο στο νου μου να την αντικαταστησω με κατι καλυτερο. Σκεπτομενος οτι ολες οι συγχρονες ηλεκτρονικες συσκευες (κινητα, GPS κλπ) φορτιζουν ουτως η αλλως με USB εψαξα και βρηκα μια 12βολτη παροχη με 2 θυρες USB, εκ των οποιων μαλιστα η μια ειναι 2.1 A για δυσκολες αποστολες.

Οι παλιες συνδεσεις των καλωδιων δεν ηταν και οτι καλυτερο καθως ειχα βαλει το χερακι μου για να δωσω ρευμα στο βολτομετρο και δεν ειχα κανει και την καλυτερη δουλεια (δεν ηξερες, δεν ρωταγες; )
Τωρα ομως εχοντας στο μεταξυ αποκτησει αρκετη εμπειρια σε κολλησεις και γενικες ηλεκτρολογικες εργασιες ξηλωσα ολα τα παλια καλωδια και τα εφτιαξα εξ αρχης.
Αγοραστηκε νεο βολτομετρο να αντικαταστησει το ταλαιπωρο προηγουμενο που καταστραφηκε, μπηκε ασφαλειοθηκη για το φοβο των Ιουδαιων, τα καλωδια ρευματος ενωθηκαν μεταξυ τους απευθειας πανω στις φισες ωστε να μην εχω περιττα κοψε-ραψε, περασαν μεσα σε πλεξουδες και τελικα δεθηκαν με δεματικα οπου χρειαζοταν.

Μαλιστα γραφοντας σημερα αυτες τις γραμμες μου και εχοντας στο νου τα λογια του φιλου Chris76 μου ηρθε και μια ακομα ιδεα η οποια θα υλοποιηθει αμεσα: αντι να αφησω τον αισθητηρα εξωτερικης θερμοκρασιας που διαθετει το βολτομετρο κατω απ' τα fairings οπως ειχα κανει παλιοτερα, να επεκτεινω το καλωδιο του ωστε να μετρα τη θερμοκρασια του ανορθωτη.

Ωραια, αντε και φτιαξαμε τα περιφερειακα. Με το ταμπλο τι κανουμε ρε μαστορα;
Οσο και να ηθελα να το γλυτωσω, το ταμπλο δυστυχως ηταν απο αυτα που επαθαν σημαντικη ζημια στο συμβαν.
Καταρχας το νερο πλημμυρισε εντελως τα οργανα με λασπη ενω εκανε και μερικη ζημια στη πλακετα λογω βραχυκυκλωματος σε ευαισθητα κυκλωματα οπως το ρολογακι.
Επισης καθως η μηχανη ξαπλωσε στο πατο του ποταμου, αρχικα ολο το βαρος της επεσε στο μουτρο που ειχε βυθιστει πρωτο στραβωνοντας τις βασεις οργανων και εσπασε ολες τις πλαστικες βασεις του ταμπλο.
Αυτες οχι απλα εσπασαν αλλα ξηλωθηκαν απο τη ριζα τους παιρνοντας μαζι κομματια του πισω μερους του ταμπλο και της πλακετας των οργανων.
Απο εκει και περα η δουλεια ολοκληρωθηκε απο τα παιδια στο πανεπιστηριο του Κορκ οι οποιοι στη προσπαθεια να καθαρισουν τα οργανα απο τη λασπη και τα νερα εσπασαν αθελα τους το πλαστικο στοπ του ταχυμετρου.
Οσο για γενικοτερα μικροραγισματα στο καβουκι αυτα δεν ειναι καν αξια λογου...

Αν δειτε την αρχικη λιστα εργασιων που ειχα φτιαξει, ανεφερα διαφορες εργασιες επισκευης στο ταμπλο. Ομως με τοσα θεματα συντομα καταλαβα οτι δεν ειχε νοημα να προσπαθησω καν να κανω τις οποιες επισκευες, καθως καποια πραγματα ειτε θα παρεμεναν χαλασμενα (πχ ρολοι) ειτε θα εδειχναν οτι εχουν επισκευαστει. Οσο και να το κανεις, το σπασμενο πλαστικο μπορει να ξανακολλαει αλλα δεν ειναι ποτε οπως πριν.

Ετσι ξεκινησε το ψαξιμο στο internet για καταλληλο αντικαταστατη. Περιμενα αρκετο καιρο και ειχα αρχισει να απελπιζομαι καθως οι υποψηφιοι μνηστηρες ειτε ηταν σε ακομα χειροτερη κατασταση, ειτε ηταν Αμερικανοι (μιλια γαρ) ειτε δινονταν πανακριβα (πχ 300-500 ευρω). Ειχα αρχισει να σκεφτομαι οτι θα παρω ενα απο τα τσαλακωμενα και θα παρω τα κομματια που σωζονται και θα φτιαξω ενα καλο, οταν τελικα εντελως ανελπιστα επεσα πανω σε μια αγγελια που ηταν ακριβως αυτο που εψαχνα: ενα πληρες ευρωπαικο ταμπλο σε απιστευτη κατασταση χωρις γρατζουνια και σε εξαιρετικη τιμη. Bonus τα χιλιομετρα του οδομετρου που ηταν αρκετα κοντα στα δικα μου (μολις 30.000 χλμ λιγοτερα).

Το αγορασα αμεσα και πολυ συντομα ηταν στα χερια μου. Πραγματικα απο κοντα ηταν ακομα καλυτερο απο τις φωτογραφιες. Η πλακετα αριστη και πεντακαθαρη, οι βασεις αθικτες, τα οργανα γυαλισμενα...
Εχοντας ριξει μεχρι εδω ολη αυτη τη δουλεια στα ηλεκτρικα, ηρθε και εκατσε στη νεα βαση οργανων σαν το κερασακι στη τουρτα.




Στο μεταξυ ο ΣουπερΜελετης ειχε κανει την επισκεψη του ξανα εστιαζοντας τις υπερδυναμεις του στη πισω δισκοπλακα και δαγκανα.
Μιας που η πισω δισκοπλακα ηταν εδω και πολυ καιρο καταφαγωμενη ηθελα να την αλλαξω, οποτε στη λιστα δωρων ειχε προστεθει μια ωραιοτατη aftermarket μαργαριτουλα.
Τι ειχαμε λοιπον να κανουμε; Μια αλλαγη δισκοπλακας; Σιγα τη δουλεια θα πειτε.
Εμ ελα που εδω δεν ηταν και τοσο απλα τα πραγματα ομως. Σε ενα συμβατικο ψαλιδι η υποθεση ειναι πολυ απλη. Ξεβιδωμα του αξονα, βγαλσιμο ροδας, αλλαγη δισκου και δεσιμο.
Στο μονομπρατσο ομως το σεναριο ηταν πολυ διαφορετικο...

Η ροδα βγηκε για πλακα, αλλα αυτος δεν ειναι και ο βασικος ρολος του μονομπρατσου (περα απο το να δειχνει σουπερσεξι;)
Η συνεχεια ηταν το προβλημα. Βγαλαμε τη βαση του πισω φρενου, αφαιρεσαμε τη δαγκανα και ξεβιδωσαμε τη δισκοπλακα απο τον αξονα. Με λιγη πειθω και μανουβραρισμα η δισκοπλακα βγηκε, ομως οταν ηρθε η ωρα να βαλουμε την καινουργια ανακαλυψαμε οτι ΔΕΝ εμπαινε με τιποτα.
Ο λογος; Τοσο η παλια οσο και η νεα δισκοπλακα επιαναν στον αξονα με 4 ποδια σε διαταξη σταυρου. Στην εργοστασιακη δισκοπλακα οιγωνιες του σταυρου ηταν πλανισμενες ακριβως για να μπορει να μπει και να βγει χωρις να πρεπει να ξηλωσεις ολο τον αξονα. Στην νεα ομως ο σταυρος δεν ειχε κατι τετοιο με αποτελεσμα να φαμε ενα ακυρο απο εδω μεχρι το Χαμαματσου.

Αφου ειδαμε και αποειδαμε πηραμε τη μεγαλη αποφαση να λυσουμε ολο τον αξονα που ουτως η αλλως θα επρεπε να καθαριστει και να γρασσαριστει.
Επι του παροντως το πισω μερος εμεινε ως ειχε με το κυκλωπειο 46αρι (!) παξιμαδι των εφιαλτικων 195 Nm να παραμονευει ως αλλος εφιαλτης στο δρομο με τα ροποκλειδα...




Μην μπορωντας να ολοκληρωσω την παραπανω εργασια για τωρα εστρεψα στη προσοχη μου σε ευκολοτερα θεματα, οπως το δεσιμο της ουρας και της τοποθετησης μερικων ακομα αξεσουαρ.

Ενα απο τα δωρακια που ειχα παρει για την καλη μου ηταν ενας εξαιρετικος συναγερμος με τηλεειδοποιηση, φουρν..εεε αισθητηρα μικροκυματων και ενα σκασμο λειτουργειες που ακομα δεν εχω ιδεα τι κανουν. "Στερνη μου γνωση να σ' ειχα πρωτα" θα μου πειτε αλλα τι να κανουμε...
Εξαλλου δεν ειχα αυταπατες οτι ενας συναγερμος μπορει αν αποτρεψει μια κλοπη. Οταν καποιος ειναι αποφασισμενος, αν δεν εχεις τσιμεντωσει την ιδια τη μηχανη στο μπετο και δεν την εχεις συνδεσει με την πλησιεστερη υπερυψηλη οτι και αν κανεις ειναι χαμενος κοπος...

Οπως και αν ειχε, ηταν κατι που εστω και ψυχολογικα θα με βοηθουσε να νοιωθω λιγο καλυτερα στο μελλον.
Τον συνδεσα στα ηλεκτρικα της μηχανης, τοποθετηθηκε καταλληλως και σε σημειο ασφαλες και αρχισα το γενικοτερο συγυρισμα.
Επρεπε να δεθουν τα φρεσκοβαμμενα πλαστικα του υποπλαισιου και να στερεωθουν ολες οι καλωδιωσεις με τις δεστρες τους, μια ιδιαιτερα ευχαριστη εργασια μετα απο τα προηγουμενα ζορικα κεφαλαια.

Η ουρα και το κουτι της μπαταριας μπηκαν στη θεση τους και μαζι τοποθετηθηκαν και ολα τα περιφερειακα που εδεναν πανω τους. Οι πισω πολλαπλασιαστες, το ρελε της μιζας, οι καλωδιωσεις της μπαταριας κλπ...
(το δεματικο ειναι εκει προσωρινα μεχρι να μπει ο πυρος του ντεποζιτου που παει εκει κανονικα)

Παμε για ενα κουιζ;
Η πισω αναρτηση της Wilbers εχει εξωτερικο δοχειο αζωτου το οποιο ομως προφανως καπου επρεπε να παει.

Μεχρι προτινος, και μην εχοντας βρει αλλη ευκολη λυση ειχα δεσει με τσερκι το δοχειο στο πισω αριστερο μαρσπιε, ομως αυτη η λυση πλεον δεν ηταν καν υπο συζητηση καθως τα οσα ειδα οταν ελυσα τη μηχανη μου εκοψαν τα υπατα. Το δοχειο στο πισω μερος του σωματος του ηταν πλανισμενο διαγωνια και μαλιστα σε αρκετα μεγαλο βαθμο! Τι ειχε γινει; Το δοχειο με το πανω-κατω του ψαλιδιου ειχε φαει το πλαστικο καλυμα της αλυσιδας και στη συνεχεια αρχισε να βρισκει πανω στην η οποια με την σειρα της ειχε αρχισει να τρωει το δοχειο!
Ευτυχως που το δοχειο ειναι απο βαρεως τυπου ατσαλι και ειχα γλυτωσει τα χειροτερα, ομως δεν υπαρχει αμφιβολια οτι αν το ειχα αφησει ετσι η καταληξη θα ηταν εντελως διαφορετικη...

Οποτε οκ, καταλαβαμε το δοχειο δεν θα πηγαινε στη παλια θεση. Ομως, που να πηγαινε οεο;

Εδω; Ακριβως πισω απο το χερουλι του αριστερου μαρσπιε η ακομα πιο πισω απο το μαρσπιε κατα μηκος του υποπλαισιου;




Εδω; Μπροστα απο το αριστερο μαρσπιε;




Η μηπως απ' την αλλη πλευρα της μηχανης στο χωρο αναμεσα στο πισω μαρσπιε και την εξατμιση;



E;
Τι λετε;
Εεεε;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.




Η απαντηση ειναι πουθενα απο τα παραπανω.
Στη πρωτη περιπτωση, αν εμπαινε πισω απο το μαρσπιε ηταν μεσα στο θολο της ροδας. Τσου.
Αν προσπαθουσα να το μετακινησω ακομα πιο πισω, το σωληνακι του δοχειου απλα δεν εφτανε μεχρι εκει. Ουτε εδω.

Στη κουρτινα νουμερο 2, το σωληνακι εφτανε (και περισσευε) ομως το δοχειο εβρισκε επανω στο πλαστικο καλυμμα της αλυσιδας, και ειδαμε που οδηγησε αυτο. Νιεντε.

Και αν νομιζατε οτι στη κουρτινα νουμερο 3 θα πετυχαιναμε διανα κανετε λαθος. Εδω το δοχειο μπορει να μην ειχε να ασχοληθει με αλυσιδες, θολους τροχων, κοντα σωληνακια και αλλα κακα πραγματα, ομως ειχε ενα νεο εχθρο: την εξατμιση. Στο μονο σημειο που εφτανε/χωρουσε να τοποθετηθει βρισκοταν μεσοτοιχια με τις σωληνωσεις της εξατμισης, για να μην πω για το που θα επρεπε μετα να βαλω τη πισω τρομπα φρενου και το δεξι μαρσπιε του οδηγου! Αστο καλυτερα...

Εφαγα μερες μ' αυτο το γριφο και λυση δεν εβρισκα. Μεχρι που χαζευοντας την ουρα της μηχανης γενικα μου ηρθε η (ομολογουμενως σπανια) επιφωτηση: αντι να παλευω να δεσω το δοχειο περιμετρικα της ουρας, θα εμπαινε ΜΕΣΑ σ' αυτην!
Στο σημειο του υποπλαισιου πισω απο τη μπαταρια υπηρχε μια εσοχη οπου εμπαινε ενα μικρο σακουλι με καποια βασικα εργαλεια της μηχανης. Αυτο αποδειχτηκε ιδανικο σημειο για το αδεσποτο δοχειο!
Εντος ενος πενταλεπτου ειχα περασει το δοχειο αναμεσα στα πλαστικα και ειχε δεθει ωραιοτατα στην νεα του θεση!




Ηταν προστατευμενο απο υψηλες θερμοκρασιες, βρωμιες/νερα, ακουμπουσε απλα στο πλαστικο χωρις να χρειαζεται ιδιαιτερα δεσιματα με μεταλλικα τσερκια και το μεγαλυτερο ατου;
Τα ρυθμιστικα ηταν στην ιδανικη θεση για να τα φτανω πανευκολα χωρις να σκυβω κλπ.



(Το μονο που ειχα να ανησυχω τωρα ηταν αν καποια στιγμη εκανε μπαμ η μλκια με εμενα να καθομαι επανω στη σελα...)

Αν θυμαστε, ενας απο τους μεγαλυτερους -αν οχι ο πιο μεγαλος- δαιμονας στην ανακατασκευη ηταν η ζημια του νερου στα ηλεκτρικα και δη στις συνδεσμολογιες/καλωδια. Πανω που νομιζεις οτι ολα ειναι οκ, ξαφνικα βλεπεις μια φισα και τσουπ σου μενει στο χερι.

Ειχα τακτοποιησει πλεον τις πλεξουδες, την αναρτηση, το υποπλαιο και τα ηλεκτρικα του ταμπλο οποτε ειπα να δοκιμασω να δωσω ρευμα στο συστημα. Το ταμπλο δουλεψε υποδειγματικα, οπως και φωτα και λοιπες ενδειξεις -κατι ομως αναμενομενο καθως ειχα ριξει πολυ δουλεια για να γινει σαν καινουργιο.





Δοκιμαζοντας ομως τα θερμαινομενα γκριπ διαπιστωσα με απογοητευση οτι δεν εκαναν τιποτα. Αυτο ηταν κατι που φοβομουν καθως ακριβως αυτων τα καλωδια ηταν που ειχαν μακελεψει οι ηλιθιοι κλεφτες στη προσπαθεια να βαλουν μπροστα τη μηχανη.

Μετα την ανελκυση απο το ποταμι η πλεξουδα τους εχασκε κομμενη και τα θερμαντικα στοιχεια κατω απο τα γκριπ ειχαν φυγει απο τη θεση τους (ειναι κολλημενα με κολλα, οποτε το νερο την ειχε χαλασει).

Εβγαλα τα γκριπ, καθαρισα τα θερμαντικα στοιχεια, περασα νεα κολλα και εκοψα ολες τις παλιες συνδεσεις των θερμαινομενων. Αυτο ηταν κατι που ηθελα να κανω απο παλια καθως αρχικα το κιτ ειχε ερθει με κατι χαζα πλασικα κλιπ καλωδιων που επιαναν αρκετο χωρο -σιγουρα πολυ περισσοτερο απο οτι αν ηταν απλα μια σειρα ενωμενων καλωδιων. Μεχρι τωρα τα ειχα μαζεμενα οπως μπορουσα με μονωτικη και δεματικα κατω απο το τιμονι, μια λυση λειτουργικη αλλα σιγουρα οχι ομορφη.

Με τις ...νεοαποκτηθεντες γνωσεις μου στο κολλητηρι εδεσα τα καλωδια εκ νεου, περασα θερμοσυστελλομενα (οεο) και τακτοποιησα τη πλεξουδα διπλα απο την αριστερη μπουκαλα ωστε να μην φαινονται και να μην ενοχλουν οταν γυριζει το τιμονι στα στοπ.

Εδωσα ξανα ρευμα, ξαναδοκιμασα το διακοπτη και ...τιποτα. Γμτ, γιατι; Αφου τα καλωδια ηταν ελεγμενα και οι ασφαλειες ηταν ολες οκ. Η απαντηση ηταν δυστυχως ο ιδιος ο διακοπτης -ηλεκτρονικος γαρ, ηξερα οτι μετα απο το μπανακι ηταν πολυ πιθανο το ενδεχομενο να ειχε βγει BLR.

Ελυσα το διακοπτη απο το τιμονι για να ριξω μια καλυτερη μαρια και αμεσως η απαντηση στο γιατι δεν δουλευε φανερωθηκε: τα καλωδια ειχαν κοπει σχεδον συρριζα με το διακοπτη. Στην φωτογραφια φαινεται το ποσο μικρα τμηματα των καλωδιων ειχαν απομεινει στη πλακετα του διακοπτη.





Ο διακοπτης στη πλατη του (κατω αριστερα στη φωτο) εχει μια τρυπα για να βγαινουν τα καλωδια τα οποια περνουν μεσα απο το γκριπ (εχει τρυπα εκει) και πηγαινουν στη πλεξουδα των θερμαινομενων. Προφανως δεν ειναι φτιαγμενο αυτο για κανιβαλους που προσπαθουν να σου κλεψουν τη μηχανη κλωτσοντας τιμονια και τραβωντας καλωδια...





Αδιεξοδο λοιπον; Μπορει αλλα δεν θα το αφηνα ετσι χωρις να το παλεψω. Με προσοχη τα παλια υπολειμματα των καλωδιων αφαιρεθηκαν απ' τη πλακετα και περασα νεα καλωδια στα καταλληλα μηκη ωστε να δεθουν με τη πλεξουδα εκ νεου -κατι ευκολοτερο να το λες παρα να το κανεις (αντε κανε κολληση σε καλωδιο που βρισκεται σε αποσταση μιας τριχας απο το διπλανο του χωρις να σταξει η κολληση διπλα και να βραχυκυκλωσει το συμπαν).

Τελικα και παροτι πιστευα οτι δεν θα δουλεψει ποτε ολο αυτο το πραγμα, κουμπωσα το διακοπτη ξανα, ενωσα τα καλωδια και... δουλεψε! Το να παρεις κατι παντελως χαλασμενο και να το κανεις να δουλεψει ειναι τελικα μεγαλη απολαυση!



Και τα δωρακια του ...Kinder-εκπληξη δεν ελεγαν να τελειωσουν. Πριν μια βδομαδα και νομιζοντας (χα!) οτι εχω επιτελους τελειωσει με τα ηλεκτρικα, ειπα να βγαλω τα μπουζι για να ριξω λιγο λαδι στους κυλινδρους και να γυρισω το μοτερ με το χερι, καθως με ολη αυτη την ανακατασκευη και την αργοπορια μου ειχα να βαλω τη μηχανη μπροστα απο τον προηγουμενο ...Οκτωβριο! Μιλαμε για 7 ολοκληρους μηνες!
Το ξερω οτι ειμαι τραγικος αλλα προς -ελαχιστη- υπερασπιση μου κυριε Προεδρε, με τη μηχανη σε τευχη, τα ηλεκτρικα γδυμενα και ολα τα υπολοιπα ειτε να λειπουν ειτε να μην δουλευουν τι επιλογες ειχα;

Στο μυαλο μου ηδη τα ελατηρια στα πιστονια ειχαν ριξει μπετα στα χιτωνια και ολο το υπολοιπο μοτερ το φανταζομουν να εχει αντικατασταθει απο ενα ματσο σκουριας. Εξωτερικα μπορει να εδειχνε μια χαρα αλλα μεσα τι γινοταν;
Οποτε πηρα την αποφαση (και αργησα κιολας!) να βγαλω μπουζι και να γυρισω το μοτερ. Ελα ομως που τα μπροστινα μπουζι για να βγουν πρεπει να μετακινηθει το ψυγειο νερου (V4 βλεπεις).
Αυτο καθ' αυτο δεν ειναι μια ιδιαιτερα δυσκολη διαδικασια, ομως με το που επιασα να κουνησω το ψυγειο η φυσα του θερμοστατη του βεντιλατερ μου εμεινε στο χερι.
Και οχι μονο μου εμεινε στο χερι αλλα το ρημαδι ο μεταλλικος ακροδεκτης ειχε κοπει απο τη ριζα του! Αμα σε θελει ο διαολος...
(δεν θελω σχολια για τις στραβες ψυκτρες του ψυγειου μου! Δ ο υ λ ε υ ε ι .)







Εκει αρχισα να σκεφτομαι εναλλακτικες. Καταρχας η Honda στη κοσμαρα της χρεωνε τον θερμοστατη 80φευγα ευρω. Στο ebay εβρισκα ιμιτασιον ανταλλακτικα απο Κινα με 5-10 ευρω, ομως περαν οτι θα ερχονταν ...με το νεο Κινεζικο ετος, ειχα ενδοιασμους να αρχισω να "κινεζοποιω" την καλη μου. Δεν το λεω ρατσιστικα, ομως αλλη η ποιοτητα Made in Japan (και να το γραφει) και αλλο η Κινεζικη. Συν ο μεγαλυτερος παραγοντας που ηταν οτι για καποιο ανεξηγητο λογο ΟΛΟΙ οι θερμοστατες που εβρισκα ειχαν σημειο ανοιγματος τους 85 βαθμους κελσιου. Οταν ο εργοστασιακος ανοιγει στους 93-95 αυτο πρακτικα σημαινει οτι με τον Κινεζικο θερμοστατη το βεντιλατερ θα δουλευε ολη την ωρα.

Εκατσα και σκεφτηκα λοιπον οτι ισως θα ηταν καλυτερα να δοκιμασω μια πατεντα. Αν ο παλιος ακροδεκτης ειχε αρκετο "ψωμι" μεσα στο πλαστικο περιβλημα του θερμοστατη τοτε ισως να μπορουσα να κανω μια γερη κολληση με ενα καλωδιο που στην ακρη θα ειχε ενα καινουργιο τερματικο που θα επιανε στο εργοστασιακο πριζακι.


Ετσι και δεν θα εκοβα το εργοστασιακο φις και θα κρατουσα τον δικο μου θερμοστατη.
Με ενα κοπιδι εφαγα το πανω μερος απο το περιβλημα του θερμοστατη οσο χρειαζοταν για να αποκαλυψω τον υπολοιπο ακροδεκτη και στη συνεχεια εφτιαξα ενα νεο ακροδεκτη με ...ουρα ενα γυμνωμενο καλωδιο. Τα επιασα ολα με μια γερη κολληση και στη συνεχεια τυλιχτηκαν ολα με ταινια βουλκανισμου.

Καπου εκει ηταν που μου ειχε ερθει η ιδεα για τον manual διακοπτη του βεντιλατερ. Αφου εκανα που εκανα το χειρουργειο ηταν κριμα να μην το εκμεταλλευτω.
Στη νεα συνδεση προστεθηκε και μια προεκταση που θα πηγαινει σε ρελε και απο εκει στο διακοπτη.

Διαλλειμα για διαφημισ... ε, για εναν απολογισμο.

Εχουμε και λεμε:
Καθαρισμος μοτερ οκ.
Καρμπυρατερ, φιλτροκουτι κλπ οκ.
Ανακατασκευη κομπλερ μιζας οκ.
Ελεγχος πλεξουδας οκ.
Υποπλαισιο και πλαστικα οκ.
Καθαρισμος, βαψιμο, νεα ζουαν πολλαπλης εξατμισης οκ.
Φισες οκ.
Ηλεκτρικα επιτελους οκ.
Αντικατασταση ταμπλο/φισες οκ.
Ελεγχος αναρτησεων οκ.
Αλλαγη ρουλεμαν και καθαρισμος, βαψιμο και γρασσαρισμα λαιμου οκ.
Αλλαγη κλειδαριας οκ.
Ανοιγμα, ελεγχος και καθαρισμα διακοπτων τιμονιου οκ.
Νεες καλωδιωσεις και φισες ανορθωτη οκ.
Προσθηκη συναγερμου, γενικη τακτοποιηση καλωδιωσεων και νεο ρελε μιζας οκ.
Αμμοβολη και βαψιμο μαρσπιε οκ.

Πλεον δεν ειχαν μεινει πολλα ακομα... Τα πλαστικα, τα φρενα και η πισω αναρτηση.

Τα 2 τελευταια θεωρουσα οτι δεν θα ηταν ιδιαιτερο προβλημα, ομως να που αποδειχτηκε οτι δεν ειχα δικιο.
Οπως σημειωσα και σε προηγουμενο μηνυμα, ειχα σκοπο να κανω μια απλη αλλαγη τακακιων μπροστα-πισω καθως και πισω δισκοπλακας.
Ελα ομως που οταν ο διαολΑς εχει ορεξη...
Με τον φιλο Μελετη και τις σουπερ δυναμεις του λυσαμε την πισω δαγκανα, βγαλαμε την βαση της και στη συνεχεια πιασαμε τη δισκοπλακα η οποια με λιγη πειθω βγηκε στην ακρη. Η νεα ομως aftermarket πλακα απαιτει πληρες λυσιμο του πισω αξονα για να μπει. Ευκολο σε μια μηχανη με συμβατικο ψαλιδι, τραγικα δυσκολο σε μονομπρατσο. Μεχρι να βρουμε τροπο να λυσουμε το κτηνωδες παξιμαδι το ολο θεμα εχει μεινει στην ακρη.

Οκ πισω δεν εχουμε φρενα. Ας φτιαξουμε τα μπροστινα τουλαχιστον.
Λυνουμε τη δεξια δαγκανα, βγαζουμε τον πειρο, αλλαζουμε τακακια.
Λυνουμε την αριστερη δαγκανα, βγαζουμε τον πειρ.... Ε; Δεν βγαινει; Τι εννοεις εχει σφηνωσει μεσα στη δαγκανα απο υπερβολικο σφιξιμο; Τι θα πει το αλενοκλειδο τρωει τη βιδα και δεν κανει τιποτα;
Τον ηπιαμε. Στην τελευταια αλλαγη τακακιων εγω ο εξυπνος ειχα μαλλον σφιξει υπερβολικα τον πειρο με αποτελεσμα να οι βολτες να βγουν εξω απο το σπειρωμα και να φρακαρουν εντελως. Τωρα το κεφαλι του πειρου ειχε φαγωθει και δεν εβγαινε με τιποτα.
Εφερα τον κολλαουζο.
Τρυπησαμε με το τρυπανι.
Σπασαμε τον κολλαουζο.
Τρυπησαμε με μεγαλυτερο τρυπανι.
Σπασαμε και δευτερο κολλαουζο.

Η δαγκανα ηθελε τα μεγαλα μεσα, οποτε βγηκε εντελως απο τη μηχανη για να δεχτει τις φροντιδες του μηχανουργειου.
Οποτε ουτε μπροστα εχουμε φρενα.

Λεγοντας για φρενα, θυμαστε που οταν εγραφα για το ολο συμβαν ελεγα οτι καποια πραγματα ισως γινονται και για καλο;
Τελικα μαλλον ισχυει, καθως με ολο αυτο τον σαματα με τα φρενα ανακαλυψα ακομα ενα ωραιο ...δωρακι που μας την ειχε στημενη στη γωνια.
Το πισω σωληνακι των φρενων ειχε φυγει απο τη φωλια του και πρεπει να τριβοταν πανω στο λαστιχο και ειχε φαει ολο το εξωτερικο περιβλημα καθως και το μισο του σωληνα οντας πραγματικα ενα κλικ απο το να τρυπησει. Ωραια πραγματα!




Ευτυχως δεν εγινε το κακο και η αλλαγη ηταν εξισου απλη: Ενα ωραιο σωληνακι υψηλης της HEL πηρε τη θεση του παλιου περιμενοντας τη δαγκανα και τα ρεστα.

Οσο για την πισω αναρτηση επισης το θεμα ηταν απλο αλλα ηθελε βαρια εργαλεια και ροποκλειδα (Μελετης ακουει; )
Απο τοτε που πηρα την VFR στα χερια μου, ειχα ενα παραπονο: το πλαινο stand ηταν υπερβολικα μακρυ με αποτελεσμα η μηχανη να στεκοταν αρκετα ορθια. Οταν δε τη φορτωνα με τις βαλιτσες στα ταξιδια η κατασταση καταντουσε κωμικοτραγικη. Επρεπε να βρισκω σημεια με την καταλληλη κλιση για να παρκαρω τη μηχανη, καθως ακομα και σε απολυτο επιπεδο η μηχανη ηταν στο οριο πεφτω-δεν πεφτω.

Η λυση ηταν απλη: ενα ελαχιστο σηκωμα της ουρας. Μετα απο ερευνα στο δικτυο κατεληξα οτι ενας αποστατης +6 mm στην φωλια της αναρτησης ηταν η ιδανικη λυση για να σηκωθει λιγο η μηχανη χωρις να επηρεασει αρνητικα το στησιμο της. Ο Μελετης εφτιαξε εναν αποστατη λοιπον, ο οποιος ομως ειναι 8 χιλιοστα με αποτελεσμα να βιδωνει μεν η αναρτηση στη φωλια της αλλα λιγο οριακα για τα γουστα μου. Αναμονη και για την αναρτηση λοιπον και το σωστο αποστατη.
Μια παραπλευρη θετικη εξελιξη με αυτη την αλλαγη ειναι οτι τωρα η μηχανη σηκωνεται στο κεντρικο stand σαν να ειναι παπι!

Και μενουν τα πλαστικααααααα... Ααααααααααααα.... Μια πονεμενη ιστορια.
Εχοντας ασχημη εμπειρια απο ενα προηγουμενο βαψιμο στο εργοστασιακο χρωμα που τελικα κατεληξε να εχει ...κεραμυδι αποχρωση αντι για κοκκινο και απο εναν ακομα που πετυχε μεν το χρωμα αλλα δεν μπορουσα να συνεννοηθω με τιποτα μαζι του, αποφασισα να ψαξω παραπερα.
Καταρχας πριν πειτε οτιδηποτε πηγα σε ολα τα γνωστα και αγνωστα μαγαζια της αγορας. Δεν θελω να πω ονοματα αλλα πραγματικα ειναι ΟΛΟΙ οσοι ξερετε -και ακομα και καποιοι που ισως να μην ξερετε.
Το χρωμα της μηχανης απο το εργοστασιο ειναι μια απο τις δυσκολοτερες βαφες που υπαρχουν: Χρωμα τριπλης βαφης με περλα.
Σε γενικες γραμμες πεφτει ενα λευκο υποστρωμα και απο πανω πεφτουν μια σειρα χεριων ενος ημιδιαφανους κοκκινου. Οσο πιο πολλα χερια τοσο διαφορετικο το τελικο χρωμα. Πανω απο αυτα πεφτει ενα ημιδιαφανες γαλακτωδες χρωμα με την περλα και στο τελος μπαινει το βερνικι.
Την τελικη αποχρωση δεν μπορεις να την ξερεις προτου τελειωσεις με ολα τα στρωματα, οποτε αν θες να ταιριαξεις το χρωμα την πατησες.
Χαρακτηριστικη ηταν η αντιδραση μεγαλου και καλου μαγαζιου που βλεποντας το χρωμα μου ειπε οτι αν θες να ταιριαξεις το χρωμα που εχεις τωρα εγω δεν το ακουμπαω.

Γιατι να ταιριαξω το χρωμα ομως; Εδω σε θελω. Το εργοστασιακο χρωμα που εχει η μηχανη το λατρευω. Δεν ξερω αν εχει ξεβαψει απο τα χρονια η οχι αλλα ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτο που μου αρεσει. Πως θα εβγαινε το "επισημο" χρωμα αραγε; Στην μια περιπτωση που το προσπαθησα πηρα πισω το κομματι καφεκοκκινο.

Δεν θα σας κουρασω, απλα θα πω οτι τελικα βρηκα εναν βαφεα για τον οποιο ακουγονται πολλες θετικες γνωμες και ο οποιος στη γνωριμια μας μου αρεσε πολυ στο στυλ του, την επαγγελματικοτητα του και τον τροπο με τον οποιο εκατσε και ανελυσε το τι πρεπει και τι δεν πρεπει να γινει. Ειναι ο Μακης του Happy Rider, το μαγαζι του αδικοχαμενου Τζιμη στο Πολυγωνο που ειχε μεινει θρυλικο για τις δουλειες που εχει κανει ανα τα χρονια ειδικα στα custom Harleys.
Δεν εχω ακομα γνωμη για τη δουλεια του αλλα αναμενουμε. (Σημειωση: Δεν ΕΙΧΑΜΕ γνωμη οταν γραφονταν αυτες οι γραμμες. Τωρα εχουμε.)

Ενα ωραιο πρωι λοιπον πηρα και τα δεκαπεντε κομματια των fairings και τα πηγα απο κει, του ειπα την ολη ιστορια της Αυρας και ο ιδιος εντυπωσιαστηκε, συγκινηθηκε και μου ζητησε χρονο γιατι αυτο το project θα πρεπει να ειναι μια δουλεια αγαπης και θελει να κατσει να δει ενα ενα ολα τα κομματια τι θελουν και πως θα προχωρησουμε. Τωρα αν λεγοντας αγαπη εννοει οτι θα κοστισει ενα νεφρο, μια σπληνα και κανα δυο ακομα μελη δεν ξερω αλλα ξαναλεω οτι θα δουμε...
Εδω που φτασαμε δεν μπορουμε να κανουμε πισω.

Η πιο μεγαλη ωρα ειναι τωρα...

Και ετσι ηρθαμε στη μεγαλη στιγμη.
Επιασα τη λιστα των εργασιων μου και κοιταζα τα τικαρισμενα κουτακια. Λιγο απο δω, λιγο απο κει ολες οι εργασιες που επρεπε να γινουν πανω στη μηχανη τελικα εγιναν. Και να που βρισκομαστε στο σημειο που θα κριθουν τα παντα.

Πηγα στον γνωστο λαδα της Φραντζη και κατεβασα ενα ολοκληρο ραφι του πιο φτηνου μηχανολαδου που ειχε. Delek ημισυνθετικο 10w-40.
Ισραηλινο κιετς. Μεγαλο εργοστασιο εκει κατω κιετς. Ποσως με ενδιεφερε. Φρεσκο λαδακι ηταν και στο κατω κατω το ηθελα μονο για ξεπλυμα του μοτερ.
Θα εκανα 2 αλλαγες με αυτα τα λαδια και μετα θα της εβαζα τα "καλα" της: Torco T4R, αυτα με τη χρυση ετικετα.

Εβαλα τη μπαταρια να φορτιζει προληπτικα και γεμισα ευλαβικα το μοτερ με φρεσκο λαδακι.
Εβγαλα απο την αποθηκη την καλη εξατμιση, αυτη που ειχε μπει εκει πριν το μοιραιο περσινο ταξιδι. Δεν ξερω αν μπορω να περιγραψω το πως την περιμενα αυτη τη στιγμη...
Ολους αυτους τους μηνες. Βροχερες και κρυες μερες του χειμωνα, δουλειες, υποχρεωσεις, τρεχαματα, αναποδιες, αναδουλειες, κουραση και βαρεμαρα.
Με τη μηχανη εκει, να στεκει σιωπηλη στη γωνια της, με τα κομματια της σε τευχη, ενα γιγαντιο παζλ που με επιανε πανικος μονο στη σκεψη του να πρεπει να βρω που παει τι, και εγω να προσπερνω βιαστικα γεματος τυψεις που για ακομα μια μερα την αφηνα ετσι χωρις να κανω τιποτα...
Ομως περισσοτερο απ' ολα αγχος και αμφιβολιες για το αν τελικα ολη αυτη η προσπαθεια θα εφερνε αποτελεσμα. Μηπως τελικα ηταν πιο σωστο να ειχα ακουσει τους Ιρλανδους και να ειχα αγορασει μια ιδια -η μαλλον "ιδια"- για να γινοταν η μια δοτης στην αλλη; Μηπως ακομα περισσοτερο να αφηνα ολη την ιστορια πισω μου και να ειχα παρει μια τελειως αλλη μηχανη;
Τοσο καιρο οι προσπαθειες γινονταν πανω σε κατι που δεν ειχα ιδεα αν θα δουλευε τελικα η οχι.
Τωρα ειχε ερθει ο καιρος να μαθουμε. It's make or break time.

Μετα απο τοσο καιρο η μηχανη δεν ηταν πλεον στο σημειο που βρισκοταν τοσους μηνες...
Η οψη του "συνεργειου" χωρις τη μηχανη εκει ηταν κατι που δεν μπορουσα να συνηθισω αλλα ηταν μια εικονα που περιμενα πως και πως να δω.







Φορεσα την εξατμιση και εκανα τους τελευταιους ελεγχους.
(Ασχετο αλλα λατρευω αυτη την οψη: Γυαλισμενη σωληνα εξατμισης, κουκλαρα ζαντα, φρεσκοβαμμενα μαρσπιε, καθαρισμενη τρομπα φρενου, πλαισιο, προστατευτικο εξατμισης, σωληνακι υψηλης της HEL , βαμμενη πολλαπλη... Γινεται να μην λατρεψεις; )







Μετακινησα τη μηχανη μεχρι την εισοδο του γκαραζ καθως ΑΝ τελικα επαιρνε μπροστα θα γεμιζε ολο το υπογειο με καπνα και καυσαερια σε χρονο μηδεν και δεν ειχα καμια ορεξη να παω απο μονοξειδιο του ανθρακα η αρωματικους υδρογονανθρακες.
Ωραια εικονα ε; Σαν μπανταρισμενος τραυματιας πολεμου ειναι!







Βλεπετε να λειπει κατι στην παραπανω φωτο; Σωστα. Το ντεποζιτο. Ηταν στα χερια του βαφεα για να το περιποιηθει.
Οι πατεντες ομως να ειναι καλα και ολα γινονται! Στο σωληνακι βενζινης μπηκε η μεγαλυτερη ...συριγγα που μπορουσα να βρω και στερεωθηκε ορθια με ...κορδονια παπουτσιων για να μπορω να ριχνω βενζινη απο το γνωστο γαλακτομπουκαλο. Μιλαμε για πολυ high-tec λυσεις. 


Αυτο ηταν λοιπον. Τωρα η θα εκανε ενα μεγαλο μπαμ και θα σκορπουσε το συμπαν η θα δουλευε. Μεσοβεζικες καταστασεις δεν υπηρχαν.
Με την καρδια να χτυπαει σα σφυρι στο στηθος γυρισα το διακοπτη διστακτικα και πατησα το κουμπι της μιζας...

Οι παραπανω γραμμες γραφτηκαν στις 3 Ιουνιου 2015. Η μηχανη πλεον ηταν ετοιμη να κινηθει, ομως τα πλαστικα (μαζι και το ντεποζιτο) βρισκονταν στον βαφεα ο οποιος δυστυχως λογω οικογενειακων θεματων ηδη καθυστερουσε να ξεκινησει το βαψιμο.

Ηξερα οτι ηταν μια πολυ μεγαλη δουλεια (15 κομματια και ολα ηθελαν απο κατι τις) οποτε ημουν προθυμος να περιμενω (και να υπομενω) ομως απο την αλλη ειχα αναγκη να καβαλησω ξανα την κουκλα μου και δεν θα αφηνα ενα ματσο πλαστικα να με σταματησουν.

Αφου πλεον ειχε μπει (και σχεδον βγει) ο Ιουλιος, πηγα απο το Μακη και πηρα πισω το ντεποζιτο που δεν το ειχε πιασει ακομα για βαψιμο και το εβαλα πανω στη μηχανη για το πρωτο επισημο τεστ στο δρομο.

Λοιπον... Η ημερομηνια στη φωτο γραφει 30/06/2015 6:47 το απογευμα και δυσκολευομαι να το πιστεψω.

Καθως κατεβηκα στο υπογειο για μια ακομα φορα ηξερα οτι αυτη δεν θα ηταν οπως οι αλλες επισκεψεις. Δεν ειχα να φτιαξω κατι τωρα, δεν ειχα να ρυθμισω η να ελεγξω τιποτα. Οι ελεγχοι ειχαν γινει ξανα και ξανα, η μηχανη ειχε μπει μπροστα εστω και ειχε δουλεψει, τα ηλεκτρικα εδειχναν να λειτουργουν αψογα...

Ενας μονο ελεγχος ειχε μεινει να κανω, και ηταν αυτος που περιμενα ολο αυτο τον καιρο που παλευα ωρες ατελειωτες στο σκοτεινο υπογειο: να δοκιμασω τη μηχανη στο δρομο!

Στο ενα χερι ειχα το κλειδι και στο αλλο το κρανος. Το καλο. Εκεινο που φορουσα εκεινη τη μερα στο ταξιδι που μας διεκοψαν καποια τσογλ@νια στην Ιρλανδια. Η καρδια ειχε παει στις φτερνες αλλα χτυπουσε σαν σφυρι στ' αυτια μου. Η Αnnika περιμενε εξω απ' το γκαραζ, αλλο τοσο συγκινημενη περιμενοντας με λαχταρα να ακουσει το βρυχυθμο του V4 να αντηχει στα ντουβαρια του υπογειου.

Κλικ. Κλειδι

Κλακ. Μιζα.

Το μοτερ πηρε μπρος με τη μια και το γνωριμο βραχνο μουγκρητο ηταν η πιο ομορφη μελωδια στ' αυτια μας. "Γυρισα. Ειμαι εδω μωρο μου..."

Καβαλησα σε μια θεση που εμοιαζε ταυτοχρονα τοσο ξενη μετα απο καιρο αλλα και τοσο οικεια συναμα και βγηκα στο φως της ημερας.

9 ολοκληρους μηνες αφ' οτου η καλη μου μπηκε ασχημα πληγωμενη και νεκρη στο υπογειο, τωρα ηταν για πρωτη φορα ξανα εξω με τις δικες της δυναμεις!

9 ολοκληρους μηνες αργοτερα η καλη μου εβλεπε ξανα το φως του ηλιου!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.




Πηρα την Annika και ξεκινησαμε για μια μικρη βολτα προς τη παραλια. Τα δακρυα μετα βιας εμεναν πισω απ' τα ματια και ο κομπος στο λαιμο επνιγε τα λογια που πασχιζαν να βγουν και δεν ηξεραν τον τροπο.

- Τι λες;

- Ειναι... δεν ξερω... Εσυ;

- Και γω... Ακουσε την πως γουργουριζει!

Αφησαμε το δρομο και την Αυρα να μας παει οπου αυτη ηθελε και με δυο τεραστια χαμογελα που δεν χωρουσαν στα κρανη απολαμβαναμε τις στιγμες. Σιγουρα οι αλλοι οδηγοι θα κοιτουσαν με μεγαλη απορια αυτους τους δυο χαζους πανω σε μια μηχανη-εργοταξιο που εμοιαζε σαν το αποκληρο παιδι του Φρανκεσταιν, που εδειχναν να πλεουν σε πελαγη ευτυχιας.

Καποια στιγμη ο δρομος τελειωσε και μας εβγαλε σε παλια λημερια να αγναντευουμε τη θαλασσα.

Αμιλητος εσβησα το μοτερ, κοιταξα προς το πελαγος και το τσικ τσικ του μοτερ μου γλυκοψιθυριζε "ολα καλα θα πανε"...

Εχοντας παρει μια ελαχιστη τζουρα V4 ηθελα επιτελους να τελειωσω με το project, ομως τωρα πλεον δεν ηταν στο χερι μου αυτο.
Πηγα πισω το ντεποζιτο στο Μακη ομως πλεον εφτανε ο Αυγουστος. Τι νοημα ειχε να τον πιεσω να τελειωσει τα πλαστικα στα γρηγορα; Εναλλακτικη μηχανη για ταξιδακι ειχα και δεν βιαζομουν. Σιγουρα με στεναχωρουσε να μην εχω την καλη μου για το φετινο ταξιδι μας αλλα αυτο που με ενδιεφερε ηταν να γινει καλο το αποτελεσμα.

Ξερω τι θα πειτε. Γιατι να μην πηγαινα αλλου αφου εβλεπα ολη αυτη τη καθυστερηση; Δεν ξερω. Ειχα ηδη δει τη δουλεια αλλων βαφεων της αγορας και ολοι μου αφηναν μια πικρη γευση στο τελος για διαφορους λογους.
Ομως εδω, μ' αυτο τον ανθρωπο κατι μου ελεγε να περιμενω, να εμπιστευτω το ενστικτο που μου ελεγε οτι τουτος εδω ειχε ταλεντο και απεραντο μερακι για αυτο που εκανε...

Τελικα δεν επεσα εξω, αλλα σε καμια περιπτωση δεν μπορουσα ουτε να διανοηθω τι θα εκανε τελικα!
Τα σχολια δικα σας.













H βαφη εγινε ακολουθοντας μεχρι γραμμαριου την αυθεντικη συνταγη της Honda, με λευκες βασεις, με τη κοκκινη περλα, με το ειδικο χρωμα ιωδιου που χρειαζεται η βαφη αυτη κλπ κλπ.

Το ξερω οτι συχνα υπερβαλλω στο γραψιμο μου και συγχωρεστε με γι' αυτο. Ομως αυτη τη φορα δεν υπερβαλλω καθολου λεγοντας οτι οι φωτο πραγματικα αδικουν το αποτελεσμα.
Το κοκκινο αυτο ειναι τοσο εντονο που αν το χαζευεις στο φως του ηλιου χωρις καμια υπερβολη ζαλιζεσαι.
Η περλα αλλαζει ελαφρα αποχρωση αναλογα με τη φωτισμο (σκουραινει στο σκοταδι, γινεται ψυχρο κοκκινο/μωβ στο εντονο φως της ημερας)... Μια αποθεωση!
Πραγματικα μονο απο κοντα μπορει να δει καποιος τη δουλεια που εχει γινει.

Οποτε, μ' αυτα και μ' αυτα η μηχανη ειναι ουσιαστικα ετοιμη. Αυτη τη στιγμη βρισκεται στο συνεργειο για τις τελευταιες πινελιες και αν ολα πανε καλα το Σαββατοκυριακο ντυνουμε την καλη μου με το καινουργιο της φορεματακι...

Μπράβο ρε Νικόλα.Πολύ χαίρομαι που έχεις την μηχανή σου πάλι στην αγκαλειά σου.
Χαρά στο κουράγιο σου την υπομονή σου και την δουλεία που έριξες για να ακούσεις
την μελωδία του κινητήρα στα αυτιά σου.(ερώτηση:στο Πανεπιστήμιο δεν έκαναν τίποτα στη μηχανή?)
Σου εύχομαι να την χαρείς να κάνεις άπειρα χλμ και να γράφεις που και που εδώ τα ταξίδια σου.
Υ.Γ όντως πολύ γ@μάτο βγήκε το χρώμα.Κόκκινο rules λέμεε..

εκθεσιακο κομματι λεμε !

 

Να τη χαίρεσαι αφού την αγαπάς τοσο πολύ 
και καλά ταξίδια.

Νίκο, χαρά στην υπομονή σου και το κουράγιο σου, όμως νομίζω πως το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω!
Με το καλό να τελειώσει και να τη χαρείς και πάλι. Αναμένουμε φωτο και όταν ολοκληρωθεί!

Ενα μεγαλο και απο εμενα για την Ιωβια υπομονη και επιμονη σου, μετα απο αυτο που συνεβη.
Το αποτελεσμα βλεπω οτι σε δικαιωνει. Μπραβο και παλι

Μπράβο Νίκο μερακλή  να την χαίρεσαι την κούκλα σου

μπράβο Νίκο

καλές κ απροβλημάτιστες βόλτες εφεξής

πολυ καλος!!!

Μια και το είδα από κοντά εχθές για πρώτη φορά,,,




Εξηγώντας σε θαμώνες του μαγαζιού, ότι η μηχανή εκλάπη ενώ ήταν σε ταξίδι στο εξωτερικό, ρίχτηκε στον πάτο ποταμιού από τους κλέφτες, βυθίστηκε πλήρως και σε βάθος, ευρέθη, ανελκύθη, μεταφέρθηκε πίσω Ελλάδα, και με μικρές σχετικά επισκευές, δείχνει ακόμα και λυμένη περιμένοντας τα πλαστικά της από το βάψιμο ΕΤΣΙ, ενώ είναι και 20+ ετών, όσο νάναι σαστίζουν, σκέφτονται, δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν.

Γιατί Honda στα καλύτερά της κύριοι, να γιατί.

Καλά ρε παιδιά αυτό το μηχανάκι δεν θα το φτιάχναν οι Ιρλανδοί οι εγκληματίες που το ρίξαν στο ποτάμι?
Η βρήκε κανα στοιχείο η αστυνομία το NCIS κ η Ιντερπόλ κ το στείλαν πακέτο πίσω?

Τέσπα με αφήνει παγερά αδιάφορο το θέμα, έτσι γράφω για να κάνω λίγο πανικό.


Λέω εγώ τώρα.

Κ μην ανχώνεσαι, τα φιλαράκια διαβάζουν κ το mybike