Αρχική
Home
Events
Latest images
Register
Log inΚαλοκαίρι 2015 - 5532χλμ (269,97 λτ βενζίνης) - Σουηδία - Ελλάδα - Σουηδία
+3
nikos-ex victor
SCORPIOS
vlassishlk
7 posters
vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
* * Καλοκαίρι 2015 - 5532km - 269.97lt βενζίνης * *
Μέρος 1ο - (η κάθοδος των.....μεταναστών )
Μια φορά και έναν καιρό ξεκινάγαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές από την όμορφη Ελλάδα και κόβαμε βόλτες στην Ευρώπη. Που να το φανταζόμασταν τότε ότι θα έφτανε η ώρα που οι καλοκαιρινές μας διακοπές θα ξεκίναγαν από την βόρεια Ευρώπη θα περιλάμβαναν PitStop στην Ελλάδα και θα κετέληγαν πίσω στην……βόρεια Ευρώπη.
Ας ξεκινήσω λοιπόν!
Ανάμεσα στα ερωτήματα που θα απαντηθούν είναι:
* Γιατί μια μαϊμού χοροπηδάει γύρω από τη μηχανή και τη βγάζει φωτογραφίες, δεκάδες φωτογραφίες γύρω γύρω σε κατάσταση οργασμού;;;;;
* Τι είναι καλό για το σαλόνι μου αλλά όχι για τη μηχανή;;
* Πόσο είχε η βενζίνη στο Livigno;
* Που μπορεί κανείς να δει γυναικεία παγανιστική μορφή σε βράχο;
* Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι μια ... σόμπα;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Για πολλούς και διάφορους λόγους, ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ ’άλλα τον Αύγουστο του 2013 φορτώσαμε το τουτού, κλειδώσαμε το σπίτι και μεταναστεύσαμε οδικώς στην Γερμανία. Ήταν πολύ ωραία εκεί…τόσο ωραία, που με το που τέλειωσε η σχολική χρονιά και με την πρώτη ευκαιρία, φύγαμε τρέχοντας για ακόμη βορειότερα παρόλο που το συμβόλαιο που πρότειναν στη Βιβή ήταν καλό.
Βρεθήκαμε λοιπόν στην Σουηδία και το περίφημο Σουηδικό μοντέλο. (Περισσότερα επ‘αυτού στην πορεία του ντοκυμαντέρ). Πέρασε η πρώτη χρονιά και αποφασίσαμε να μείνουμε άλλον ένα χρόνο στη χώρα των Elk και των Moose. Συνεπώς ήρθε η ώρα των διακοπών. Γιούπι!!!!!!!!!
Ας μην ξεχνάμε ότι εδώ στο κρύο τα σχολεία τελειώνουν μέσα Ιουνίου (γύρω στις 18) και αρχίζουν αρχές Αυγούστου (γύρω στις 7). Όταν όλοι στην Ελλάδα είναι στα χωριά τους και διασκεδάζουν στα πανηγύρια εδώ κάνουν μαθήματα
. Ή για να είμαι ακριβής υποκρίνονται ότι κάνουν μαθήματα…..(το Σουηδικό μοντέλο που λέγαμε). Ήμαρτον!!!! 
Η μηχανή είχε μείνει στην Ελλάδα από το περασμένο καλοκαίρι οπότε το πρόγραμμα έλεγε ότι θα κατέβουμε οδικώς Ελλάδα, θα έκανα κάτι δουλίτσες συντήρησης στη μηχανή, και βουρ μετά διακοπές Κροατία, Αυστρία μέχρι αρχές Αυγούστου οπότε και θα επιστρέφαμε στο κρύο (μπρρρρ…..!).
18 Ιουνίου και ήρθε η ώρα των διακοπών. Είχαμε κλείσει εισιτήρια από Trelleborg (Σουηδία) να περάσουμε Świnoujście (Πολωνία). Από εκεί οδικώς στο Krimml στην Αυστρία για 3 ημέρες και στη συνέχεια Ελλάδα με καράβι μέσω Τριέστης.
Το καράβι έφευγε 23:15 το βράδυ, οπότε φτάσαμε σχετικά νωρίς στο λιμάνι στο Trelleborg και περιμέναμε στην ουρά όμορφα και πολιτισμένα. Για να μπεις στο λιμάνι και να φτάσεις στο check in (που γινόταν μέσα από το αυτοκίνητο) είχε μια τεράστια ουρά μέχρι έξω από το λιμάνι. Πέρα από αυτό, μετά από το check in είχε τυποποιημένες περιοχές που έπρεπε να περιμένεις και η διαδικασία φόρτωσης ήταν εύκολη, χωρίς ιδιαίτερη βιασύνη ή πίεση.
Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες ο καιρός τυπικότατα Σουηδικός, βροχή (που και που), και κρύο (always)….
Η 3η φωτογραφία είναι τραβηγμένη 22:27 τοπική ώρα. Αργεί να νυχτώσει εδώ πάνω…
Το πρωί 5:45 φτάσαμε Πολωνία. Ευτυχώς, και σε αντίθεση με τα καράβια της Αδριατικής, δε σε πετάνε έξω από την καμπίνα 2 ώρες πριν δέσει στο λιμάνι. Μισή ώρα πριν από την άφιξη σε ειδοποιούν από τα μεγάφωνα και δε ξεροσταλιάζεις με τις ώρες περιμένοντας να δέσει το καράβι.
Το κόστος του καραβιού για αυτή την διαδρομή (2 άτομα, αυτοκίνητο και δίκλινη εξωτερική καμπίνα ήταν 1767 SEK (Σουηδικές κορώνες), γύρω στα 190 ευρώ.
Κανένα από τα δύο λιμάνια δεν είχε τίποτα φοβερές εγκαταστάσεις για τους επιβάτες. Θα έλεγα ότι το λιμάνι της Πάτρας είναι πολύ πολύ καλύτερο.
Δεν είχαμε ξαναοδηγήσει στην Πολωνία οπότε δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Τη διαδρομή θα την δείτε στην παρακάτω φωτογραφία. Όμορφη η φύση, τυποποιημένοι δρόμοι ποιότητας ελληνικού επαρχιακού δρόμου και κατά τόπους χειρότερα. Αρκετά φθηνότερη η βενζίνη σε σχέση με τη Σουηδία και τη Γερμανία, όχι ιδιαίτερη κίνηση (αλλά ήταν και πολύ νωρίς το πρωί). Γενικώς ευχάριστα πέρασαν τα χιλιόμετρα μέχρι να μπούμε Γερμανία.
Διασχίζοντας τη Γερμανία ευτυχώς δε συναντήσαμε καμία από τις συνηθισμένες ουρές (Staus), ήμασταν τυχεροί. Δε λέω, καλή η Autobahn αλλά αρκετή κίνηση και αυτό το μόνιμο βγες, προσπέρνα και ξαναμπές γρήγορα δεξιά να μην κόψεις αυτόν που έρχεται «πετώντας» είναι κουραστικό και απαιτεί συνεχόμενη εγρήγορση. Αυτό το κομμάτι, είναι μεν ασφαλές αλλά είναι και πολύ κουραστικό. Κάποια στιγμή το απόγευμα γύρω στις 19:00 φτάσαμε στο Krimml, που είχαμε κλείσει ένα διαμέρισμα για 4 βράδυα.
Μετά από ταξίδι 13 ωρών ανυπομονούσαμε να μπούμε στο διαμέρισμα αλλά δεν ήταν κανένας εκεί….ερημιά. Μετά από μερικά τηλεφωνήματα και αναμονή γύρω στο μισάωρο ήρθε ο ξενοδόχος, μας οδήγησε στο διαμέρισμα και βλέποντας ότι είμαστε Έλληνες :
1. Στράβωσε ολίγον τα μούτρα.
2. Άρχισε την ανάκριση. Γιατί στην κράτηση τα στοιχεία ήταν Σουηδικά και το αμάξι έχει ελληνικές πινακίδες.
3. Ζήτησε να πληρωθεί προκαταβολικά για όλες τις βραδυές.
Αυτή την επιφυλακτικότητα έναντί μας όταν έβλεπαν ότι είμαστε Έλληνες τη συναντήσαμε σε όλο το ταξίδι πολύ έντονα, μερικές φορές έφτανε και στα όρια της αγένειας.
Μιλούσε μόνο Γερμανικά, αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο τα Γερμανικά μου είναι πολύ καλά και πολύ επαρκή όταν τα χρησιμοποιώ για τουριστικούς λόγους, αλλά στο Essen όταν χρησιμοποιούσα τα Γερμανικά ήταν αδύνατον να συννενοηθώ. Άλλες οι απαίτησεις από τον τουρίστα και άλλες από …… τον μετανάστη. (Αχ τι «χαριτωμένη» είναι αυτή η Αρία φυλή….)
Το διαμέρισμα πάντως ήταν πολύ καλό, πεντακάθαρο και ο τύπος αποδείχτηκε καλούλης τελικά. Δούλευε και κάπου αλλού (μάλλον σε εστιατόριο ή ξενοδοχείο διότι ήρθε με τέτοιου τύπου αμφίεση), και ταυτόχρονα πουλούσε και μέλι παραγωγής της γυναίκας του. Με την ευκαιρία του ζήτησα να δοκιμάσουμε και μέλι οπότε πήγαμε στο μαγαζί και εκτός του μελιού μας κέρασε (για να δοκιμάσουμε) διάφορα λικέρ που είχαν και μέλι, με αποτέλεσμα να «χτυπήσαμε από 5-6 σφηνάκια ο καθένας, γίναμε ντίρλα και ξαφνικά ο κόσμος έγινε καλύτερος «χικ». (χα χα χα ).
Στις φωτογραφίες δώστε βάση στη σόμπα-δωμάτιο που εκτείνεται σε δύο δωμάτια. Αν και 19 Ιουνίου, είχε ψοφόκρυο και μάλιστα η πρόβλεψη έλεγε για χιονόνερο οπότε λύθηκε η απορία μας για την αποτελεσματικότητα της σόμπας αυτής.
Ολίγα λόγια για το Krimml και τους περίφημους καταρράκτες.
Οι καταρράκτες Krimml είναι οι 5οι μεγαλύτεροι του κόσμου και οι μεγαλύτεροι(;) της Ευρώπης. Είναι βαθμιδωτοί οπότε στην πραγματικότητα 1ος είναι 140 μέτρα ο 2ος είναι 100 μέτρα και ο 3ος 140 μέτρα. Το ψηλότερο σημείο, εκεί που το ποταμάκι Krimml αρχίζει την πτώση είναι στα 1470 μέτρα υψόμετρο. Αυτό το ποταμάκι πηγάζει από έναν παγετώνα που είναι ψηλότερα οπότε δεν έχει σταθερή ροή.
Υπάρχει διαδρομή που σε οδηγεί από το χώρο στάθμευσης στην κορυφή του κατταράκτη. Η στάθμευση είναι δωρεάν, αλλά υπάρχει είσοδος 3 ευρώ το άτομο για τους καταρράκτες. Υπάρχει όμως εύκολος τρόπος να ανέβει κανείς στην κορυφή των καταρρακτών από άλλη διαδρομή χωρίς να πληρώσει. Δεν πρόκειται για κάτι παράνομο οπότε μπορεί να ανέβει κανείς από τη μία διαδρομή, να κατέβει από την άλλη και να γλιτώσει το εισιτήριο.
Περισσότερες πληροφορίες : www.wasserfaelle-krimml.at/
Την επόμενη μέρα, ο καιρός ήταν χάλια, είχε το κρύο της αρκούδας και έριχνε χιονόνερο οπότε πήραμε το τουτού και πήγαμε μέχρι την τεχνητή λίμνη Durlaßboden. Ο στόχος ήταν να κάνουμε τον γύρο της λίμνης αλλά μας περίλαβε μια καταιγίδα στα μισά και γυρίσαμε πίσω στο αυτοκίνητο σαν τις βρεγμένες γάτες.
Πληροφορίες : https://www.zillertalarena.com/en/gerlos/sommer/wasserspass_durlassboden.html
Από το Krimml για να καταλήξουμε στην Durlaßboden, υπάρχει η διαδρομή από το πάσσο Gerlos που έχει διόδια και η κλασσική από τον 165. Σας προειδοποιώ, όταν λέμε ότι ο 165 (σε αυτό το κομμάτι) είναι στενός, μιλάμε για στενός. Υπάρχουν σημεία που μετα βίας χωράνε αργά αργά και προσεκτικά δύο αυτοκίνητα να διασταυρωθούν. Συνεπώς να είστε προετοιμασμένοι για στριμωξίδια…..ακόμη και για όπισθεν.
Το Gerlos High Alpine Road το έχουμε κάνει 2-3 φορές με τη μηχανή. Ωραία είναι αλλά «τσιμπημένες» οι τιμές για μόλις 12χιλιόμετρα δρόμου.
Πληροφορίες: http://www.gerlosstrasse.at/en/
Γίναμε λοιπόν λούτσα, βγάλαμε μερικές φωτογραφίες, πήραμε από το τοπικό πεστροφείο μια καπνιστή πεστροφίτσα και γυρίσαμε πίσω ελπίζοντας ότι την επόμενη μέρα θα μπορούσαμε να πάρουμε το μονοπάτι πάνω από τους καταρράκτες, για το Krimmler Tauernhaus.
Η ευχάριστη έκπληξη ήταν όταν μπήκαμε στο διαμέρισμα και είχε ανάψει τη θηριώδη σόμπα-γκοτζίλα ο ξενοδόχος. Μιλάμε για σόμπα δωμάτιο, χώραγε άνετα μέσα άνθρωπος, την είχε γεμίσει ξύλα. Μεγαλεία…. έξω χιονόνερο και μέσα 30βαθμούς, ανοίξαμε τα παράθυρα για να μη σκάσουμε σαν τους κορέους…χα χα χα
Έχουμε άλλες δύο φορές επισκεφθεί τους καταρράκτες οπότε φέτος ο λόγος που ήρθαμε είναι για να περπατήσουμε στο ποταμάκι στην κορυφή των καταρρακτών μέχρι το Tauernhaus. Τον Ιούνιο είναι όλα ανθισμένα και πανέμορφα, το ποτάμι έχει αρκετό νερό και πραγματικά αξίζει τον κόπο.
Ο καιρός την επόμενη ημέρα δεν ήταν ιδανικός, κρύο είχε, ψιχάλιζε κατά διαστήματα, αλλά χρονικά περιθώρια δεν είχαμε να το αφήσουμε για τις επόμενες ημέρες. Ξεκινήσαμε την ανάβαση και ως γνήσιοι τσιφούτηδες επιλέξαμε το μονοπάτι που κινείται έξω από το πάρκο για να αποφύγουμε τις ορδές των τουριστών και το εισιτήριο.
Η διαδρομή μέσα από το πάρκο σε ανεβάζει στην κορυφή των καταρρακτών από την δεξιά μεριά όπως τους κοιτάς από την κοιλάδα, ενώ το μονοπάτι εκτός πάρκου ανεβαίνει από την αριστερή πλευρά. Εμφανώς πιο αφρόντιστο το μονοπάτι, αρκετά ανηφορικό και κουραστικό αλλά η θέα ήταν απίθανη.
Ωραία διαδρομή, πρώτη φορά ανεβαίναμε από εκεί. Τις προηγούμενες είχαμε πάει μέσα από το πάρκο.
Μας πήρε 1 ώρα και 40 λεπτά από το διαμέρισμα μέχρι την κορυφή των καταρρακτών και εκεί κάπου τελειώνει η σοβαρή ανηφόρα καθώς από εκεί και πάνω η διαδρομή είναι κατά μήκος ενός χωματόδρομου που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ρυάκι.
Πανέμορφα τα χρώματα του νερού από τον παγετώνα στο ποταμάκι, ανθισμένα τα λιβάδεια και φρεσκοχιονισμένες οι πλαγιές σε λίγο υψηλότερο υψόμετρο αριστερά και δεξιά. Βέβαια το κρύο κρύο και το ψιλόβροχο (κατά διαστήματα) δε βοηθούσαν την κατάσταση.
Το Krimmler Tauernhaus απέχει γύρω στις 2 ώρες με χαλαρό περπάτημα από την κορυφή των καταρρακτών. Στη μέση της διαδρομής σταματήσαμε στην καλύβα Hölzlahner Alm (κατά την προσφιλή μας συνήθεια) και την πέσαμε στις μπύρες και τα Wurst……
Στην Αυστρία και τη Γερμανία, τα καλοκαίρια οι κτηνοτρόφοι ανεβάζουν τις αγελάδες στα βουνά και συνήθως έχουν και κάποια καλύβα-φάρμα όπου ασχολούνται με τα των ζώων (άρμεγμα, τυροκόμιση κ.λ.π.) Αυτές οι καλύβες συνήθως είναι ανοικτές στους επισκέπτες κάποιες ημέρες της εβδομάδας και σερβίρουν προϊόντα κυρίως δικής τους παραγωγής (ψωμί, τυριά, βούτυρο, γάλα, καπνιστά και wurst). Δεν έχουν μεγάλη ποικιλία φαγητών (προφανώς) αλλά δεν είναι ιδιαίτερα ακριβά και αποτελούν ιδανικές λύσεις για ένα γεύμα καθ’ οδόν. Μερικές φορές παρέχουν και τη δυνατότητα διανυκτέρευσης.
Μετά το διάλειμμα, συνεχίσαμε στο πλάι του ποταμιού μέχρι που φτάσαμε στο Krimmler Tauernhaus.
Για το Krimmler Tauernhaus μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
http://www.krimmler-tauernhaus.at/en/alpine-hut-krimmler-tauernhaus/
Το κτίριο είναι όμορφο, η περιοχή απίθανη. Χαζέψαμε λίγο γύρω γύρω, βγάλαμε φωτογραφίες, ψώνισε η Βιβή και από το μαγαζάκι (φαρμακείο…..το μαγαζάκι) μια σοκολάτα παραγωγής τους (με σταφίδες και ρούμι……ένα βουνό λεφτά έκανε) και τυρί. Πάντως και τα δύο ήταν πολύ νόστιμα (αλλά σε κάθε περίπτωση υπερτιμημένα).
Βγάζοντας φωτογραφίες εκεί μου έκανε εντύπωση αυτό.
Γυρίζοντας πίσω έκανα μια αναζήτηση και διάβασα λοιπόν ότι :
« Κατά το 2ο Π.Π. το 90% όλων των Εβραίων από την Ανατολική Ευρώπη μεταξύ της Βλατικής και των βαλκανικών χωρών είχε δολοφονηθεί. Από τους 800000 που επέζησαν, οι 250000 είχαν πλέον καταστραφεί οικονομικά και κοινωνικά οπότε δεν ήθελαν να παραμείνουν στην περιοχή αλλά επιθυμούσαν να γυρίσουν στα πατρογονικά τους εδάφη. Υπήρχαν λοιπόν οργανώσεις που τους βοηθούσαν σε ομάδες μέσα από ορεινές, σχετικά αφύλακτες διαδρομές, να διαφύγουν στην Ιταλία ή Γαλλία και από εκεί στην πατρίδα τους.
Ανάμεσα στο 1945 και 1948, 250000 Εβραίοι φυγαδεύτηκαν από την Ανατολική Ευρώπη στις κατεχόμενες από τους δυτικούς περιοχές της Ευρώπης. Οι μισοί περίπου από αυτούς τους πρόσφυγες πέρασαν από την περιοχή του Salzburg.
Μια από τις διαδρομές ήταν από το Krimmler Tauernhaus πάνω από το πέρασμα του κορυφογραμμής των Krimml Tauern (2634m) προς την Ιταλία. Υπολογίζεται ότι το καλοκαίρι του 1947 ακολούθησαν αυτή τη διαδρομή 3000-5000 άνθρωποι.»
Περισσότερα για όποιον ενδιαφέρεται στο παρακάτω link:
https://www.google.se/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjjk6CdqLjLAhUCSJoKHSHfArYQFggfMAA&url=http%3A%2F%2Fwww.alpinepeacecrossing.org%2Fo%2F104.pdf&usg=AFQjCNFsbrmEEQa5j4ZQ02nJGc-19Wwceg
Πήραμε λοιπόν το δρόμο της επιστροφής που ως κατηφόρα ήταν ευκολότερος από την ανηφόρα. Η διαδρομή σε κάθε περίπτωση πάντως ήταν πανέμορφη.
Αγελάδες και μαρμότες έδειχναν πολύ χαρούμενες.....
Το 1ο μέρος....................συνεχίζεται σε λίγο!!! - vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
-
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
Μέρος 1ο - (η κάθοδος των.....μεταναστών)......η συνέχεια
Η επόμενη ημέρα, που ήταν και η τελευταία μας στο Krimml, μας βρήκε να κάνουμε βόλτες στα μονοπάτι της περιοχής χαλαρά ενόψει της αναχώρησής μας για Ελλάδα. Πιστεύμαμε ότι το υπόλοιπο κομμάτι της διαδρομής μέχρι Τριέστη για το καράβι θα ήταν μια συνηθισμένη διαδρομή και ότι τα ωραιότερα αυτού του ταξιδιού τα είχαμε ήδη δει στο Krimml.
Που να ξέραμε για την «παγανιστική γυναικεία μορφή» στο βράχο και την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ που θα κάναμε την επόμενη ημέρα.
Περπατούσαμε και κάναμε σχέδια για την Ελλάδα. Στην Ελλάδα θα μέναμε μόνο 3-4 μέρες και το πρόγραμμα ήταν ασφυκτικά φορτωμένο.
Ως γνωστόν επί χρόνια είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το σύστημα ψύξης του CBF. Πολύ δούλευε το fan, υπερβολικά και αδικαιολόγητα (κατ’εμέ). Είχα δοκιμάσει τα πάντα, είχα αλλάξει βαλβίδες θερμοστάτη (2-3 φορές), είχα αλλάξει την αντλία, είχα αλλάξει όλους του σωλήνες, είχα αλλάξει ν το πλήθος φορές ψυκτικό και είχα καθαρίσει το σύστημα, είχα αλλάξει και τον αισθητήρα της θερμοκρασία. Το Πάσχα του 2014 είχα ανεβάσει τη μηχανή στη Γερμανία και όταν επιστρέψαμε Ελλάδα για να φύγουμε για Σουηδία την κουκούλωσα καλά και την άφησα Ελλάδα για το χειμώνα. Είχα λοιπόν στις αποσκευές ένα ολοκαίνουργιο ψυγείο, είχα παραγγείλει και περίμενα να πάει στην Ελλάδα ένα fan, είχα ένα σετάκι αλυσίδα γρανάζια, μια νέα μπαταρία, ψυκτικό, λάδια , φίλτρο, και έναν φλασέρ για τα ledakia να μην αναβοσβήνουν γρηγορότερα από το συνηθισμένο.
Είχα δουλειές με φούντες και κάποιες από αυτές δεν τις είχα ξανακάνει. Πρώτη φορά για παράδειγμα θα έλυνα fan & ψυγείο και έλπιζα:
1. ότι θα προλάβω να τα αλλάξω όλα
2. …ότι θα δούλευαν όλα σωστά μετά από αυτό…
Το μυαλό μου ήταν σε mode «συνεργειακό» λοιπόν και όχι στην διαδρομή που θα ακολουθούσαμε την επόμενη μέρα, την οποία θεωρούσα ψιλοσυνηθισμένη.
Και όντως το πρώτο κομμάτι, μέσα στην Αυστρία, το έχουμε κάνει 5-6 φορές.
Gitschtal
Wurzenpass
Μπαίνοντας Σλοβενία
...αλλά δεν είχαμε κάνει ποτέ τη διαδρομή από Kranjska Gora --> Bovec. Αυτός ήταν ο λόγος που την επιλέξαμε άλλωστε. Έχουμε ξαναπάει Bovec αλλά μέσω Passo di Predil που ήταν επίσης εξαιρετική διαδρομή. Τελικά το κομμάτι από Kranskja Gora προς Bovec είναι μάλλον η καλύτερη ορεινή Αλπική διαδρομή που έχω κάνει.
Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε, τούβλινος δρόμος (αλά Grossglockner), απίθανη θέα, ελάχιστη κίνηση (λόγω εποχής και καιρικών συνθηκών - όταν ξαναπεράσαμε μέσα στον Ιούλιο γινόταν πανηγύρι….), βουνά, πράσινο, χαράδρες, ποτάμια, ΑΠΙΘΑΝΑ.
Αν και δεν το είχαμε σχεδιάσει, και ας βρέχει κατά διαστήματα, πρέπει να σταματήσουμε κάπου. Βρίσκουμε στη διαδρομή λοιπόν ένα πανδοχείο-εστιατόριο και….την πέσαμε στα στρούντλ και τον καφέ. ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ.
http://prezlc.si/koca_na_gozdu/
Είχα χρόνια να εντυπωσιαστώ τόσο από διαδρομή και από τη θέα. ΣΟΥΠΕΡ ΓΟΥΑΟΥ. Κάποια στιγμή ξεκινάμε να συνεχίσουμε και μετά από μερικές φουρκέτες βλέπουμε αυτό.
Στάση πάλι και προσπαθούμε να συνέλθουμε. ΜΑΓΕΙΑ!!!!
Δεν την βλέπετε; Για ρίξτε μια πιο κοντινή ματιά.
Τώρα την είδατε. Ιδού και το documentation!
Δεν ξέρω αν το ανέφερα, αλλά ήταν κάπως ωραία εκεί.
Σε λίγο φτάσαμε στην κορυφή, φοβερή η θέα (και το κρύο).
Το κατέβασμα προς Bovec και στη συνέχεια προς Gorizia δε μπορώ να το πω και άσχημο.
Λίγο αργότερα άρχισε να ρίχνει καρέκλες, τραπεζοκαθίσμα, φερ φορζέ κ.λ.π. Κάποια στιγμή μπήκαμε Ιταλία και αράξαμε σε ένα βενζινάδικο. Το καράβι υποτίθεται ότι έφευγε 4μιση τα ξημερώματα και είχαμε υπολογίσει να φτάσουμε στο λιμάνι γύρω στα μεσάνυχτα. Εμείς καλά κανονίσαμε, αλλά το καράβι εμφανίστηκε το ξημέρωμα στο λιμάνι οπότε μπήκαμε καλές 12 το μεσημέρι. Χάλια ήταν εκείνο το βράδυ…..
Το ταξίδι για Ελλάδα χωρίς εκπλήξεις
Τέλος 1ου μέρους....................συνεχίζεται σε λίγο με το 2ο μέρος - vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
-
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
Μέρος 2ο - "η επιστροφή στο κρύο" Είμαστε πια στην Ελλάδα. Μετά τις χαρές και τα πανηγύρια της συνάντησης με τους συγγενείς την επόμενη ημέρα πρωί πρωί με τη δροσούλα αρχίζει ο αγώνας δρόμου.
Είναι 26 Ιουνίου και το καράβι φεύγει στις 30. Πρέπει στις επόμενες μέρες να βεβαιωθώ ότι το CBF είναι έτοιμο για την ΤΦσΣ (3η φορά στη Σουηδία - Η αλήθεια είναι ότι μετά την ΠΦΑ και τη ΔΦΑ στην Ελλάδα οτιδήποτε περιλαμβάνει Φ και Α ακούγεται ολίγον τρομακτικό LOL …
)Ξεκουκουλώνεται η μηχανή, μπαίνει η νέα μπαταρία, και ευτυχώς παίρνει με την πρώτη.
Λύθηκε και καθαρίστηκε ο θερμοστάτης, καθαρίστηκε το κύκλωμα ψύξης, μπήκε και το νέο ψυγείο, αλλάχτηκε και το ψυκτικό, τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο αλλά μου πήρε 6-7 ώρες με κάτι διαλείμματα για καφέ και μπινελίκια για βίδες που δεν λύνονταν. Άντε ένα κουράγιο ακόμη και αλλάχτηκαν, αλυσίδα και γρανάζια. Έδυσε ο ήλιος ξεπατώθηκα εγώ, αλλά όλα πήγαν καλά.
Για τις επόμενες ημέρες έμειναν κάτι λεπτομέρειες, σφίξιμο τα ρουλεμάν του τιμονιού, ο φλασέρ, λάδια, φίλτρο, το νέο bagster και κάτι πλαστικά και πλύσιμο. Την πήγα και μια βολτούλα να τσεκάρω ότι όλα δουλεύουν καλά, την κατέβασα και μια καταδρομική βόλτα στην Αθήνα να αλλάξω και λάστιχα και έτοιμη η μηχανή.
Μόνο το φαν δεν αλλάχτηκε με το νέο διότι ενώ τελικά είχε έρθει κανονικότατα και στην ώρα του με το ταχυδρομείο, εγώ δεν το έμαθα (χωρίς να φταίει το ταχυδρομείο) παρά την τελευταία μέρα οπότε και δεν υπήρχε πλέον χρόνος.
Όπως αποδείχτηκε (εκ του αποτελέσματος) όλα καλά πήγαν. Από εκείνη τη στιγμή και μετά το σύστημα ψύξης δουλεύει υποδειγματικά.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι μετά από 2 ημέρες σκυμμένος, ξαπλωμένος, τραβώντας και σπρώχνοντας κάνοντας δουλειές στην μηχανή, δεν υπήρχε ούτε ένας μυς που να μην πονάει. Στην κυριολεξία δε μπορούσα να πάρω τα πόδια μου… χα χα χα ….. τα γόνατα και η μέση είχαν κλειδώσει… Είχαμε υπολογίσει να ανέβουμε και στο βουνό να μαζέψουμε λίγο τσάι αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να ανέβω το μονοπάτι…οπότε πήγαμε απλά μια βόλτα στο βουνό «μας» ως εκεί που πάει ο δρόμος, χαζέψαμε τη θέα, συνειδητοποιήσαμε πόσο μας λείπουν οι μυρωδιές της Ελλάδας, πόσο μας λείπει αυτή η θέα και η ζεστασιά….. η ζεστασιά της φύσης αλλά και των ανθρώπων……. (κλαψ!
) 
30 Ιουνίου και ήρθε η ώρα να φύγουμε. Αυτός ο αποχαιρετισμός είναι πάντα δύσκολος. Και για εμάς που φεύγουμε και για αυτούς που μας βλέπουν που φεύγουμε. Και ας χαμογελάμε και ας υποκρινόμαστε ότι θα τα λέμε συχνά μέσω skype.
Πάντα πονάει….όσο θυμάμαι και εκείνο το βράδυ του Αυγούστου του 2013, που έβαλα το κλειδί στην πόρτα και κλείδωσα το σπίτι….φεύγοντας για το άγνωστο….για μια νέα ζωή…..παλεύοντας με 15 χρόνια αναμνήσεων…..παλεύοντας με φόβους και συναισθήματα……βάρβαρα πράγματα.
Για την Πάτρα, επιλέξαμε τη διαδρομή από Παρνασσό-Ιτέα, αγαπημένη διαδρομή φορτωμένη και αυτή με αναμνήσεις, μυρωδιές, εικόνες και γεύσεις. Όμορφα ήταν….(αν και είχε ζέστη).
Φτάσαμε στο λιμάνι, μπήκαμε στο καράβι, και ήρθε η ώρα να γκρινιάξω. Φτάνω στο γκαράζ, μου λένε που να την παρκάρω, δεν ήταν καν κοντά σε τοίχο, δεν ήταν καν στο ενδιάμεσο των υποδοχών που έχει στο πάτωμα για να γατζώνεις του ιμάντες, μου δείχνει ο τύπος εκεί κάτι ιμάντες, μου λέει δέστη….και εξαφανίζεται. Και που ξέρω εγώ ρε μάστορα πώς να τη δέσω στη μέση του πουθενά με κάτι βρωμο-ιμάντες ντυμένος με τα μηχανοβιακά ρούχα σε ένα γκαράζ που έχει 40 βαθμούς. Πήγε ο ιδρώτας ποτάμι, πάλεψα 40 λεπτά με τους ιμάντες, κατάφερα να γίνω μαύρος από το γράσο, και πολύ αμφιβάλλω για το απότέλεσμα…….Πάντως δεν είναι τρόπος αυτός……
Σε αντιδιαστολή στην επιστροφή, στο καράβι από Πολωνία-Σουηδία. Μπήκα με τη μηχανή, το καράβι δεν είχε καθόλου κόσμο οπότε βρέθηκα ολομόναχος σε ένα άδειο γκαράζ σε μήκος 30 μέτρων. Ήρθε το παλικάρι, τον ρώτησα τι πρέπει να κάνω, μου λέει τίποτα, θα τη φτιάξω εγώ. Έφερε ειδική υποδοχή για την μπροστά ρόδα, έφερε ιμάντες, τους πέρασε με προσοχή και τους τέντωσε, διπλοτσέκαρε, με ρώτησε αν πιστεύω ότι υπάρχει πρόβλημα εκεί που πιάνουν οι ιμάντες και μέσα σε 5 λεπτά είχε τελειώσει το θέμα. Όμορφα, ευγενικά και πολιτισμένα.
Ανκόνα
Ωραίο ήταν το ταξίδι, ανυπομονούσαμε να φτάσουμε Τριέστη και να πάρουμε το δρόμο για τον πρώτο προορισμό των διακοπών μας, τις λίμνες Plitvice στην Κροατία. Είχα κλείσει ένα διαμέρισμα (40 ευρώ τη βραδυά) και το πλάνο έλεγε ότι θα μέναμε 2 βράδυα να περπατήσουμε στο πάρκο.
Βγήκαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα στην Τριέστη, και είχα επιλέξει περιφερειακούς δρόμους μέχρι την Rijeka (Κροατία). Ωραία ήταν η διαδρομή, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση (νύχτα γαρ) και το ξημέρωμα μας βρήκε στο ωραιότερο μέρος της διαδρομής.
Σύντομα φτάσαμε και στο διαμέρισμα που είχαμε νοικιάσει. Η κοπέλα ήταν πολύ ευγενική, δεν είχε πρόβλημα να μπούμε νωρίτερα από την προβλεπόμενη ώρα για check in, ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά σύντομα και την αράααααξαμε.
Όλοι ήμασταν χαρούμενοι.....και η μηχανή προφανώς
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στις λίμνες Plitvice.
Το εθνικό πάρκο Plitvice Jezera, το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο της Κροατίας και μνημείο φυσικής ομορφιάς της Unesco. 16 λίμνες με υψομετρική διαφορά, όπου το νερό ρέει από τη μία στην επόμενη. Υπάρχουν μονοπάτια να περπατάς ώρες ολόκληρες, υπάρχουν ηλεκτρικά καραβάκια που σε μεταφέρουν από το ένα σημείο στο άλλο, υπάρχει τρενάκι που σε μεταφέρει σε ενδιάμεσα τμήματα της διαδρομής, υπάρχουν χώροι όπου μπορείς να φας και να πιείς καφέ, υπάρχουν χώροι παρκαρίσματος (δωρεάν για τις μηχανές) και φυσικά υπάρχει είσοδος και μάλιστα τσιμπημένη. Το κόστος την εποχή που πήγαμε ήταν 180kuna (=24 euro) το άτομο. Υπάρχει τρόπος να αποφύγει κανείς να πληρώσει την είσοδο καθώς είναι τεράστιο το πάρκο και δεν είναι περιφραγμένο, αλλά τότε δε θα μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα καραβάκια ή το τρενάκι, και φυσικά υπάρχει πάντα και ο κίνδυνος να σε ελέγξουν στην είσοδο ή στην έξοδο.
Το κόστος για το πάρκινγκ απ’ότι θυμάμαι ήταν 7kuna (περίπου 1euro) την ώρα. Οι τιμές για φαγητό (τύπου self service) και καφέ φυσιολογικές.
Το πάρκο πάντως είναι πανέμορφο και κατά τη γνώμη μου τα αξίζει τα λεφτά που κοστίζει η είσοδος. Είναι από τα ομορφότερα μέρη που έχω επισκεφθεί ποτέ στη ζωή μου. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα.
Πληροφορίες : http://www.np-plitvicka-jezera.hr/en/
& https://en.wikipedia.org/wiki/Plitvice_Lakes_National_Park
Δεν ξέρω αν ανέφερα ότι τα νερά είναι ΔΙΑΦΑΝΑ και με απίθανα χρώματα….
Και κάπως έτσι συνεχίστηκε η βόλτα στον «Παράδεισο» για πολλές πολλές ώρες…
Τα ηλεκτρικά καραβάκια που λέγαμε
Είχε και πολύχρωμα ζουζούνια…..
(εντάξει...αυτό δεν είναι και πολύ πολύχρωμο....δε θέλω διακρίσεις....δεν έχει ψυχή αυτό να γίνει διάσημο;;
και νερά….πολλά νερά…..
Απόγευμα πια, βγήκαμε από το πάρκο, κουρασμένοι από το περπάτημα αλλά μαγεμένοι από τις εικόνες που είχαμε αντικρύσει…. ΣΟΥΠΕΡ!!!!
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες το πάρκο συνωστίζεται από γκρουπ τουριστών που το επισκέπτονται ως ημερήσια εξόρμηση από όλη την Κροατία και γειτονικές χώρες. Άρα μια καλή συμβουλή είναι να μπει κανείς πριν φτάσουν τα πούλμαν με τα γκρουπ (που αρχίζουν να καταφθάνουν γύρω στις 8μιση).
Το 2ο μέρος....................συνεχίζεται σε λίγο!!! - vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
-
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
Μέρος 2ο - "η επιστροφή στο κρύο"...η συνέχεια Την επόμενη ημέρα φύγαμε για τον επόμενο προορισμό, το Rovinj. Η διαδρομή φαίνεται στον παρακάτω χάρτη.
Για πολλά χρόνια όταν επισκεπτόμασταν το Rovinj μέναμε στον Ivan. Ωραίο το διαμέρισμα, σε βολικό σημείο, φιλικός ο Ivan και η γυναίκα του. Ήμασταν ευχαριστημένοι. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο το καλοκαίρι του 14 που του έστειλα email για να πάμε δεν πήρα καμία απάντηση. Τι μεσολάβησε δεν ξέρω, πάντως το 2014 μείναμε αλλού
Για φέτος είχα κλείσει από το γνωστό ταξιδιωτικό website, ακριβό ήταν το διαμέρισμα αλλά υπέθετα ότι θα ήταν καλό. Δυστυχώς αποδείχτηκε απλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ από όλες τις απόψεις.
Πέρα από το κομμάτι της διαμονής, το Rovinj ήταν, όπως πάντα, πανέμορφο. Κάναμε τις βόλτες μας, κάναμε τα μπάνια μας. Όμορφα όπως πάντα. Ο χαλαρός πρωινός καφές στο Cuvi Bar κάτω από τα πεύκα στην Green Zone μια από τις ανεκτίμητες απολαύσεις της καλοκαιρινής ζωής στο Rovinj.
Αφού κάναμε τα μπανάκια μας, απολαύσαμε την πολυκοσμία, την πολυχρωμία και τη "βαβούρα" της Μεσογείου με τους «ζωντανούς» ανθρώπους, αφού πήραμε μια γερή δόση ζέστης είχε φτάσει η ώρα για τις βόλτες μας στα μονοπάτια της Αυστρίας και τα μοτοσυκλετιστικά πάσσα της ΙταλοΕλβετοΣλοβενοΑυστρίας.
Κατά την κάθοδο προς Ελλάδα είχαμε κάνει την καταπληκτική διαδρομή από Kransjka Gora προς Bovec, οπότε τώρα σχεδιάζαμε να κάνουμε την ανάποδη διαδρομή, να κάνουμε στάση για φαγητό στον ξενώνα που είχαμε σταματήσει και στο κατέβασμα, να βγάλουμε φωτογραφίες, να δείξω και τη διαδρομή στο CBF……
Ήμουν λίγο άτυχος, πέτυχα καύσωνα στη Σλοβενία, μιλάμε για πάνω από 30 βαθμούς στα βουνά, η Βιβή χαλαρή με το air condition και εγώ ο ιδρώτας ποτάμι. Επίσης αυτή τη φορά γινόταν λαϊκό προσκύνημα στην διαδρομή, στενός δρόμος και κίνηση.
Ως εδώ πηγαίναμε μαζί
Μετά την Trenta, ο δρόμος ανηφορίζει με συνεχόμενες φουρκέτες μέχρι που φτάνει σε μια ράχη και αρχίζει ξανά το κατέβασμα. Βρήκα τη δικαιολογία ότι η μηχανή προσπερνά ευκολότερα, έδωσα ραντεβού με τη Βιβή στη ράχη και ….έγινα ήχος και φως…..ωραία….πολύ ωραία…..πάρα πολύ ωραία….είχα ξεχάσει πόσο ωραία είναι.
Μετά από κανά 15λεπτο έφτασε και η Βιβή με τα 120 άλογα του VVti…(άλλα τα μάτια του λάγου και άλλα της κουκουβάγιας χε χε χε).
Η ράχη που λέγαμε
Μα που είναι εκείνο το Peugeot…..;
A…. Νάτο!!!!
Συνεχίζουμε παρέα και 5 λεπτά παρακάτω κάνουμε στάση για να (ξανα)φωτογραφήσουμε την «κοπέλα»
Και λίγο παρακάτω στάση στον ξενώνα για μαμ…….Ω ρε μεγαλεία!!!!
Πάντα όλα φαντάζουν ομορφότερα μετά από ένα καλό γεύμα...
Αφού φορτίσαμε τις μπαταρίες μας, συνεχίσαμε μπήκαμε Αυστρία και καταλήξαμε μετά από μερικές ώρες απογευματάκι πια στο Rauris στον γνωστό μας ξενώνα.
Ο ξενώνας (φωτογραφία από το καλοκαίρι του 2014)
Φτάνουμε, παρκάρουμε, βγαίνουν να μας προϋπαντήσουν και πριν προλάβω να βγάλω καλά καλά το κράνος αρχίζει ο κυριούλης να μου τα χώνει για τον Τσίπρα (λες και ήταν πρώτος μου ξάδερφος). ΧΑ ΧΑ ΧΑ… ήταν η εποχή που το «έπαιζε» σκληρός ο Αλεξάκης και τα Αυστριακά μέσα έριχναν θάψιμο για τους Έλληνες με τους κουβάδες, οπότε πετύχαμε την εποχή που έβλεπαν Έλληνα και έφτυναν χα χα χα χα….
Αν και τα ξέρετε θα σας τα ξαναπώ. Λοιπόν πάρτε μολύβι και γράφτε. Είμαστε τεμπέληδες, κλέφτες, φοροφυγάδες, όλη μέρα πίνουμε φραπέ ξάπλα στον ήλιο και υπάρχουμε μόνο και μόνο διότι υπάρχουν αυτοί οι καλοί άνθρωποι οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί και μας στέλνουν λεφτά για να μπορούμε να ζούμε αλλιώς θα είχαμε πεθάνει όλοι..... Κατά πως λέει και ο κυριούλης που το λέει η τηλεόραση 4000ευρώ πρέπει να πληρώσει κάθε Αυστριακός για να κάθονται οι κοπρίτες οι Έλληνες (που όλη τη μέρα κάθονται στον ήλιο και πίνουν φραπέ…….επανάληψη).
Τον ηρέμησα κάμποσο τον κυριούλη, με λυπήθηκε κιόλας (μετανάστης είμαι ντε - για να γλιτώσει έφυγε τούτος σου λέει) και ήρθε στα «ίσα του».
Πάντως έφαγα πολλή γκρίνια για τους Έλληνες (και τον Τσίπρα) εκείνες τις ημέρες από τον κυριούλη. Αλλά δε μπορείς να του κρατήσεις κακία, αυτά τους έλεγαν όλη μέρα στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, αμάσητα τα πίστεψαν.
Ολόκληρο παγκόσμιο πόλεμο έκαναν στο παρελθόν επειδή πίστευαν τυφλά στους ηγέτες τους (που φρόντιζαν να τους δείχνουν μόνο τη μισή αλήθεια), δε μπορείς να περιμένεις και κάτι καλύτερο.
Βέβαια μετά θυμήθηκα και τον συγγενή μου που βγήκε στη σύνταξη στα 48 διότι ήταν πολέμαρχος και αφού πολέμησε τον διαστρικό διαγαλαξιακό στόλο των εξωγήινων εισβολέων που ήθελαν να καταλάβουν τον πλανήτη λογικά μετά από τόσο αγώνα βγήκε στη σύνταξη νωρίς...να ξεκουραστεί....ολόκληρο πλανήτη έσωσε μην είμαστε και αχάριστοι. Τέλος πάντων
Τώρα φαντάζομαι αν επισκεφθώ τον Αυστριακό κυριούλη τα καλύτερα θα μου λέει για τον Τσίπρα, τώρα είναι φίλος τους, το πιο πιστό σκυλάκι…. (κάνε γαβ Αλεξάκο - δώσε το μπροστινό σου ποδαράκι - χε χε χε )
Εγκατασταθήκαμε στο διαμέρισμα και από την επόμενη ημέρα ξεκινήσαμε τις βόλτες.
Αυστρία = περπάτημα στα μονοπάτια + βόλτες με τη μηχανή.
Στην κοιλάδα του Rauris υπάρχουν πολλές διαδρομές για περπάτημα. Ένα χάρτη μπορείτε να δείτε:
http://www.raurisertal.at/fileadmin/user_upload/Downloads/Karten_und_Plaene/2015_Raurisertal_Sommerwanderkarte.pdf
Krumltal
Το μονοπάτι (βασικά ένας χωματόδρομος είναι) ακουλουθεί το ρυάκι της κοιλάδας Krumltal. Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα κοιτώντας την παρακάτω εικόνα. (Είναι η διαδρομή 21 στον χάρτη).
O logger είχε κάτι ψυχολογικά προβλήματα και τη διαδρομή μέχρι το χώρο στάθμευση την έχει καταγράψει ως ευθεία.
Υπάρχει χώρος στάθμευσης (με χρέωση 3ευρώ την ημέρα) εκεί που είναι το άσπρο βελάκι. Από εκεί ξεκινάει χωματόδρομος ανηφορικός που τελικά οδηγεί σε μια κοιλάδα (Kruml-tal). Στη μέση της διαδρομής υπάρχουν πηγές και προς το τέλος υπάρχει η καλύβα Bräualm και το μονοπάτι καταλήγει σε καταρράκτες με μικρή λιμνούλα (κίτρινο βελάκι).
Η Bräualm σε φωτογραφία από το καλοκαίρι του 2014
Όπως μπορείτε να δείτε ο logger αρνήθηκε να καταγράψει το κομμάτι μετά την καλύβα Bräualm....
....βασικά έγινε το εξής....ενόσω τρώγαμε στην καλύβα, ο logger επαναστάτησε και δήλωσε ότι δε θέλει άλλο να συνεχίσουμε, το συζητήσαμε και του είπα ότι θα το θέσω το αίτημα σε δημοψήφισμα. Έτσι και έγινε. Στο δημοψήφισμα το ΟΧΙ πήρε περίπου 61% και χαρούμενος ο επαναστάτης logger ανέμενε ότι το ταξίδι μας θα τελείωνε εκεί. Εγώ ως γνήσιος εκφραστής της φιλοσοφίας της ΠΦΑ και έχοντας πάρει γραμμή από τον δόκτορα (!) το έγραψα το δημοψήφισμα, το 61% και τον logger στα παλαιότερα των υποδημάτων μου και συνέχισα για τους καταρράκτες......χα χα χα.....όχι θα τον άφηνα να πιστεύει σε δημοκρατικές διαδικασίες και παραμύθια της χαλιμάς.... και όχι μόνο αυτό, στη συνέχεια για να του τη σπάσω του logger έκανα εκλογές και ο logger με ψήφισε (και με τα δυο του χέρια). Άρα είχα δίκιο, ο logger δεν είχε ιδέα τι του γίνεται και καλά έκανα και τον αγνόησα..... Αφού το γουστάρει που ζει σε προτεκτοράτο, δεν καταλαβαίνω γιατί διαμαρτυρόταν....
Στο ξεκίνημα της διαδρομής (αμέσως μετά το χώρο στάθμευσης), πριν αρχίσει η ανηφόρα
Στην κοιλάδα Krumltal
Οι πηγές
Φτάνοντας στην Bräualm
…ανεφοδιασμός…μιαμ…μιαμ
Ο 1ος καταρράκτης (όπως φαίνεται από την καλύβα).
Υπάρχει και 2ος πιο πάνω από αυτόν - Φωτογραφίες παρακάτω
Μαρμότες
Alpenrosen
…κι η ζωή τραβάει την ανηφόρα….(που λέει και το τραγούδι)
Ο προορισμός….
…μπρρρρρρρ…κρύο
πιο καλά στον ήλιο…χα χα χα
..επιστρέφοντας
…το κατέβασμα είναι πιο ξεκούραστο από το ανέβασμα…
συνεχίζεται.................... Προς το παρόν εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους.
SCORPIOSΑρχαίο μέλος
-
Εγγραφή : 2009-11-22
Mηνύματα : 3277
Ηλικία : 44
Μοντέλο : VFR800
Κράνος : shoei xr1100
δεν ειμαι του πνευματος ειμαι του οινοπνευματος…..
Πολύ μ αρέσουν τα ταξιδιωτικά σου.
Χάρηκα που ξανα έγραψες μετά απο καιρό.
Πανέμορφες φωτογραφίες.Αλλά πολύ περπάτημα ρε παιδάκι μου.
Χάρηκα που ξανα έγραψες μετά απο καιρό.
Πανέμορφες φωτογραφίες.Αλλά πολύ περπάτημα ρε παιδάκι μου.
- vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
-
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
.... χα χα χα, έχει πολύ περπάτημα ακόμη 
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά !!
Στο άσπρο βελάκι υπάρχει προστατευμένος χώρος στάθμευσης (με χρέωση 3 ευρώ την ημέρα). Την προηγούμενη χρονιά (2014) δεν υπήρχαν αυτοί οι προστατευμένοι χώροι στάθμευσης, οπότε η στάθμευση ήταν δωρεάν. Σύμφωνα με τον ξενοδόχο, αυτοί οι χώροι φτιάχτηκαν διότι οι αγελάδες που έβοσκαν αμέριμνα στην περιοχή έκαναν ζημιές στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα (πήγαιναν και ξύνονταν πάνω στα οχήματα και καμιά φορά έξυναν και το κεφάλι τους που ως γνωστόν έχει κέρατα κάτι που δεν εκτιμούσαν τα αυτοκίνητα…. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια ή απλώς βρήκαν ευκαιρία να βάλουν ακόμη μια χρέωση.
Μεγάλο μέρος αυτής τη διαδρομής είναι κατά μήκος ενός χωματόδρομου οπότε δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες. Κατά μήκος της διαδρομής του χωματόδρομου βρίσκει κανείς με τη σειρά τις εξής καλύβες.
1. Gollehenalm (Για περισσότερες πληροφορίες ΚΛΙΚ ΕΔΩ)
2. Paffneralm
3. Tauernhaus (Γαλάζιο βελάκι στο χάρτη)
Και ιδού μερικές φωτογραφίες από τις καλύβες από προηγούμενες χρονιές.
Χοντρικά από το χώρο στάθμευσης οι χρόνοι περπατήματος φαίνονται στην παρακάτω φωτογραφία.
Αυτή τη χρονιά λοιπόν ο στόχος ήταν να πάμε στην Litzhoferalm (κίτρινο βελάκι) και να συνεχίσουμε προς Fuscher Lacke ή Hochtor. Έτσι και έγινε. Απλά να αναφέρω ότι μέχρι το Tauernhaus υπάρχει η δυνατότητα να πάει κανείς και με ταξί-λεωφορειάκι (ακριβό), το οποίο έχει τακτικά δρομολόγια. Μετά το Tauernhaus δεν υπάρχει δρόμος, είναι μονοπάτι εύκολο και πολύ όμορφο. Μετά τη Litzhoferalm το μονοπάτι γίνεται πολυυυυυυύ ανηφορικό και κουραστικό αλλά η θέα αποζημιώνει και με το παραπάνω.
Πάμε λοιπόν στις φωτογραφίες:
Όπως θα είδατε και στο χάρτη δεν κάναμε μόνο μια φορά αυτή τη διαδρομή οπότε….
…..πάμε μια επανάληψη….αλλά ας το πιάσουμε το θέμα από τα Bacon που λιάζονταν αμέριμνα…εκεί που τα είχαμε δει μερικές μέρες πριν….
Αυτή τη φορά, παρόλο που η πρόβλεψη είχε πιθανότητες για καταιγίδες συνεχίσαμε για Hochtor.
Φτάσαμε και στη διασταύρωση των μονοπατιών. Η μια διαδρομή πάει Fuscher Lacke, η άλλη Hochtor. Aλλά δε συνεχίσαμε, αποφασίσαμε τελικά να γυρίσουμε πίσω, διότι φοβηθήκαμε τον καιρό και ανυπομονούσαμε για τους μεζέδες...(και επιπλέον "τα είχα δει όλα" από την ανηφόρα....)
(Φαίνεται καθαρά πίσω από την ταμπέλα στο βάθος και ο Grossglockner High Alpine Road.)
Πήραμε λοιπόν την κάθοδο.
Η ανηφόρα μας φάνηκε λίγο βάρβαρη. Αλλά η θέα απίθανη και πετύχαμε και συνεργείο 3 ατόμων που έβαφαν τις πέτρες με χρώματα φρεσκάροντας τη σηματοδότηση του μονοπατιού. Μεγαλεία!! Ο πρώτος είχε μια βούρτσα και καθάριζε την πέτρα ή το ξύλο, ο δεύτερος είχε μπογιά και πινέλο-ρολό και πέρναγε τη μπογιά, ο τρίτος καθάριζε την μπογιά που κυλούσε….. Ωραίοι!! Τους προσπεράσαμε στο ανέβασμα και τους ξαναπετύχαμε στο κατέβασμα στην Litzlhoferalm να λιώνουν στις μπύρες….
(Σε μερικές μέρες θα είχαν τη γιορτή της ωρίμανσης του νέου τυριού που θα ήταν έτοιμο για κατανάλωση, οπότε θα είχε εκδήλωση με παραδοσιακό Αυστριακό συγκρότημα μουσικής και αυτός ήταν ο λόγος που προετοίμαζαν τα μονοπάτια).
Που μπορώ να κάνω αίτηση για μια τέτοια δουλειά;;
Θέλαμε να περπατήσουμε και γύρω από το Kolm Saigurn. Η κορυφή της κοιλάδας είναι γνωστή γιατί είχε ζήσει μια εποχή χρυσοθήρων. Υπάρχει και ένας δρόμος (με διόδια) που οδηγεί μετά από 6 χιλιόμετρα στην κορυφή της κοιλάδας απ’όπου ξεκινούν πολλά μονοπάτια. Εμείς επιλέξαμε να παρκάρουμε πριν τα διόδια, το μέρος λέγεται Bodenhaus (φυσικά υπάρχει χρέωση για το χώρο στάθμευσης - άσπρο βελάκι στο χάρτη), και ξεκινήσαμε το περπάτημα στην περιοχή.
Ήταν η ημέρα λίγο περίεργη, είχε υγρασία και ήταν ανηφορικό το μονοπάτι μέσα από πυκνή βλάστηση. O ιδρώτας πήγαινε ποτάμι και επίσης μας τσάκισαν…..τα κουνούπια…..πέντε πέντε τα σκοτώναμε, δέκα δέκα μας τσιμπάγανε.
Μέχρι να φτάσουμε στο χώρο στάθμευση όπου κατέληγε ο δρόμος με τα διόδια, μας είχαν κάνει σουρωτήρι…. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε μια ανηφορική διαδρομή που τουλάχιστον είχε λίγο λιγότερα κουνούπια.
Σταματήσαμε για καφέ και γλυκό στην Durchgangalm. Δε θα έλεγα ότι εντυπωσιαστήκαμε ούτε από το ένα, ούτε από το άλλο, ούτε ιδιαίτερα φιλικοί ήταν…
Γενικά φέτος ήταν λίγο "περίεργα" τα πράγματα για τους μη Γερμανούς (ή Αυστριακούς) τουρίστες. Η ευγενής ράτσα των Αρίων έχει "κουραστεί" με όλους αυτούς τους "απολίτιστους - υπανάπτυκτους" που έπιασαν λεφτά και πλέον εκδράμουν στις χώρες τους. Γενικά με τους ξένους "στράβωναν τα μουτράκια" (όχι μόνο με τους Έλληνες, και οι λοιπές μη ξανθές φυλές περίπου την ίδια αντιμετώπιση είχαν). Αποκορύφωμα ήταν το επεισόδιο με τη "μαϊμού" που μου εξήγησε καθαρά την οπτική τους γωνία.... (θα διαβάσετε παρακάτω σχετικά)
Αλλά ειδικά με τους Έλληνες είχαν συγκεκριμένο κόλλημα. Τους είναι αδιανόητο κάποιος Έλληνας (που η χώρα του, η Ελλάδα, ζει λόγω της φιλευσπλαχνίας τους, να ξοδεύει λεφτά (τη Γερμανική ελεημοσύνη) σε διακοπές, αυτό φαντάζει σαν "κοσμικό έγκλημα/αμάρτημα" στο μυαλό(;) τους. Παλαιότερες χρονιές το είχαμε ακούσει κατάμουτρα με ειρωνίες της μορφής "Καλά περνάτε με τα λεφτά μας εδώ στις διακοπές", ή "σας ευχόμαστε να συνεχίσετε τις όμορφες διακοπές που κάνετε με τα λεφτά που σας δανείζουμε". Είχαμε ακούσει κάμποσα τέτοια κατά τη διάρκεια του πρωινού στους διάφορους ξενώνες...
Τώρα πια τουλάχιστον, όταν ακούν ότι είμαστε μετανάστες κοιτάνε με οίκτο......και "τα χώνουν" πιο ουδέτερα για την Ελλάδα.
Πολύ το γουστάρω αυτό το γραφειοκρατικό κατασκεύασμα που υποκρίνεται ότι είναι "Ενωμένη Ευρώπη", και αυτοκομπάζει ότι είναι φορέας ενός υποτιθέμενου "Ευρωπαϊκού Πολιτισμού".....όχι μόνο θα καταρρεύσει...αλλά θα το κάνει και με απίστευτο πάταγο......
…οπότε συνεχίσαμε
…και μετά από κάμποσο περπάτημα φτάσαμε στην Panoramaalm που είναι μάλλον προφανές γιατί ονομάζεται έτσι…
Ήταν πολύ όμορφα αλλά δυστυχώς η καλύβα ήταν κλειστή εκείνη την ημέρα οπότε μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες πήραμε την κατηφόρα.
…η οποία κατηφόρα μας έβγαλε στο χώρο στάθμευσης (Bodenhaus) όπου είχαμε παρκάρει και έτσι ολοκληρώσαμε έναν ωραίο κύκλο.
Ακολουθούν οι φωτογραφίες :
Το ωραίο είναι ότι εμείς το επιλέξαμε αυτό το περπάτημα ως υποτίθεται «χαλαρό» και τελικά λιώσαμε στην ανηφόρα, είχε και υγρασία και ζέστη….δράμα.
Και πήγαινε και ο ιδρώτας ποτάμι από την προηγηθείσα ανηφόρα…..(γεράματα…δεν είμαστε πια πιτσιρίκια)
Παίξαμε και με το σκύλο που είχε σκυλοβαρεθεί (σκύλος γαρ) τη ζωή του και την έβρισκε να του πετάνε ξύλα και να τα φέρνει πίσω.
…και συνεχίσαμε ολοκληρώνοντας τον κύκλο.
Ανυπομονούσαμε για αυτή τη διαδρομή για 2 λόγους. Δε χρειαζόταν να πάρουμε όχημα, μπορούσαμε να ξεκινήοουμε με τα πόδια από το διαμέρισμα και επίσης θα μας έβγαζε σε ένα ύψωμα (2100μέτρα) με όμορφη θέα.
Υπήρχε η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τελεφερίκ για το 1o κομμάτι της διαδρομής μέχρι τα 1500μ ή 1700μ υψόμετρο περίπου, αλλά αυτά είναι για τους φλώρους. (Έχει εγκαταστάσεις τελεφερίκ μέχρι και δίπλα στην κορυφή Schwarzwand αλλά δε λειτουργούσαν)
Πήραμε λοιπόν την ανηφορική διαδρομή και ευτυχώς οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές για περπάτημα.
Η ταμπέλα είναι δίπλα στο σημείο που κάνει την πρώτη στάση το τελεφερίκ. Άλλες 2μιση ώρες για Schwarzwand. Έχει και μια παιδική χαρά όπου μπορούν τα πιτσιρίκια να νοικιάσουν «εργαλεία» ώστε να βρουν χρυσάφι σε ένα τεχνητό ρυάκι.
Όμορφα ήταν, φτάσαμε εκεί που καταλήγει το τελεφερίκ και συνεχίσαμε με δεκάδες ακόμη περιπατητές (που δε θα δείτε στις φωτογραφίες διότι απέφυγα να τραβήξω το πλήθος)…..λαϊκό προσκύνημα…όχι αστεία….συνεχίσαμε το ανέβασμα, έχει και πηγή εκεί κοντά με ωραίο δροσερό νερό.
…και συνεχίσαμε για Reisrachkopf
Φτάσαμε στην κορυφή και για κακή μας τύχη είχαν μπαστακωθεί 2 οικογένειες της Αρίας φυλής ακριβώς κάτω από το σταυρό και δεν έλεγαν να το κουνήσουν λίγο να βγάλουμε και εμείς οι υπόλοιποι καμιά φωτογραφία. Τέσπα, κάποια στιγμή μετά από κανά μισάωρο…τα καταφέραμε…γιούπι!!!
Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες πήραμε την κατηφόρα.
Κουραστική ημέρα αλλά απίθανες εικόνες. Τέλεια!!
Κάπου εδώ θα έχετε αρχίσει να δυσανασχετείτε….μηχανοβιακό φόρουμ είναι εδώ (δεν είναι το website της «Λέσχης Φίλων Αλπικής Πανίδας και Χλωρίδας» ) και μας έχεις αλλάξει τα φώτα στο περπάτημα, στα λουλουδάκια και τη θέα….
Δίκιο έχετε!!
Σε λίγο η συνέχεια………….. και δεν έχει άλλο περπάτημα, από εδώ και κάτω μηχανάδα
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά !! και τώρα………….. η συνέχεια
Litzhoferalm
(For Reference, με κόκκινο βελάκι έχω σημειώσει το Edelweissspitze και επίσης στο χάρτη φαίνεται και η Fuscher Lacke)
Στο άσπρο βελάκι υπάρχει προστατευμένος χώρος στάθμευσης (με χρέωση 3 ευρώ την ημέρα). Την προηγούμενη χρονιά (2014) δεν υπήρχαν αυτοί οι προστατευμένοι χώροι στάθμευσης, οπότε η στάθμευση ήταν δωρεάν. Σύμφωνα με τον ξενοδόχο, αυτοί οι χώροι φτιάχτηκαν διότι οι αγελάδες που έβοσκαν αμέριμνα στην περιοχή έκαναν ζημιές στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα (πήγαιναν και ξύνονταν πάνω στα οχήματα και καμιά φορά έξυναν και το κεφάλι τους που ως γνωστόν έχει κέρατα κάτι που δεν εκτιμούσαν τα αυτοκίνητα…. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια ή απλώς βρήκαν ευκαιρία να βάλουν ακόμη μια χρέωση.
Μεγάλο μέρος αυτής τη διαδρομής είναι κατά μήκος ενός χωματόδρομου οπότε δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες. Κατά μήκος της διαδρομής του χωματόδρομου βρίσκει κανείς με τη σειρά τις εξής καλύβες.
1. Gollehenalm (Για περισσότερες πληροφορίες ΚΛΙΚ ΕΔΩ)
2. Paffneralm
3. Tauernhaus (Γαλάζιο βελάκι στο χάρτη)
Και ιδού μερικές φωτογραφίες από τις καλύβες από προηγούμενες χρονιές.
Gollehenalm (Καλοκαίρι 2014)
Gollehenalm (Καλοκαίρι 2014)
Gollehenalm (Καλοκαίρι 2014)
Gollehenalm (Καλοκαίρι 2014)
Paffneralm (Καλοκαίρι 2014)
Paffneralm (Καλοκαίρι 2014)
Tauernhaus (Καλοκαίρι 2014 - Υπό βροχή)
Tauernhaus (Καλοκαίρι 2014 - Υπό βροχή)
Tauernhaus (Καλοκαίρι 2014 - Εσωτερικό)
Tauernhaus (Καλοκαίρι 2014 - Εσωτερικό)
…χα χα χα την είχαμε πέσει σε κάτι μεζέδες υπό βροχή το 2014…..
Χοντρικά από το χώρο στάθμευσης οι χρόνοι περπατήματος φαίνονται στην παρακάτω φωτογραφία.
Αυτή τη χρονιά λοιπόν ο στόχος ήταν να πάμε στην Litzhoferalm (κίτρινο βελάκι) και να συνεχίσουμε προς Fuscher Lacke ή Hochtor. Έτσι και έγινε. Απλά να αναφέρω ότι μέχρι το Tauernhaus υπάρχει η δυνατότητα να πάει κανείς και με ταξί-λεωφορειάκι (ακριβό), το οποίο έχει τακτικά δρομολόγια. Μετά το Tauernhaus δεν υπάρχει δρόμος, είναι μονοπάτι εύκολο και πολύ όμορφο. Μετά τη Litzhoferalm το μονοπάτι γίνεται πολυυυυυυύ ανηφορικό και κουραστικό αλλά η θέα αποζημιώνει και με το παραπάνω.
Πάμε λοιπόν στις φωτογραφίες:
Στο ξεκίνημα της διαδρομής
Στην πρώτη καλύβα (Gollehenalm)
L.O.L. - The Bacon Family - Paffneralm
Paffneralm
Χρόνος περπατήματος από Paffneralm
20 λεπτά για το Tauernhaus
Tauernhaus
Tauernhaus - Από εδώ και πάνω μονοπάτι κανονικό
Να και η Litzlhoferalm στο βάθος!
…και φυσικά την πέσαμε στα μπυρόνια και τη μάσα…..φοβερό το τυρί τους
και πήραμε το δρόμο της επιστροφής…
Όπως θα είδατε και στο χάρτη δεν κάναμε μόνο μια φορά αυτή τη διαδρομή οπότε….
…..πάμε μια επανάληψη….αλλά ας το πιάσουμε το θέμα από τα Bacon που λιάζονταν αμέριμνα…εκεί που τα είχαμε δει μερικές μέρες πριν….
Tauernhaus (συναντήσαμε ελάχιστο κόσμο αυτή τη φορά - ίσως λόγω καιρού)
Αυτή τη φορά, παρόλο που η πρόβλεψη είχε πιθανότητες για καταιγίδες συνεχίσαμε για Hochtor.
Φρεσκότατη η μπογιά….χα…χα …χα
Φτάσαμε και στη διασταύρωση των μονοπατιών. Η μια διαδρομή πάει Fuscher Lacke, η άλλη Hochtor. Aλλά δε συνεχίσαμε, αποφασίσαμε τελικά να γυρίσουμε πίσω, διότι φοβηθήκαμε τον καιρό και ανυπομονούσαμε για τους μεζέδες...(και επιπλέον "τα είχα δει όλα" από την ανηφόρα....)
(Φαίνεται καθαρά πίσω από την ταμπέλα στο βάθος και ο Grossglockner High Alpine Road.)
Καλοθρεμμένες μαρμότες παντού. (Έχουν πλάκα οι μαρμότες…σφυράνε όλη την ώρα χα χα χα)
Στη φωτογραφία (δεξιά πάνω από τα πουρνάρια) διακρίνεται το Edelweisspitze.
Πήραμε λοιπόν την κάθοδο.
Η ανηφόρα μας φάνηκε λίγο βάρβαρη. Αλλά η θέα απίθανη και πετύχαμε και συνεργείο 3 ατόμων που έβαφαν τις πέτρες με χρώματα φρεσκάροντας τη σηματοδότηση του μονοπατιού. Μεγαλεία!! Ο πρώτος είχε μια βούρτσα και καθάριζε την πέτρα ή το ξύλο, ο δεύτερος είχε μπογιά και πινέλο-ρολό και πέρναγε τη μπογιά, ο τρίτος καθάριζε την μπογιά που κυλούσε….. Ωραίοι!! Τους προσπεράσαμε στο ανέβασμα και τους ξαναπετύχαμε στο κατέβασμα στην Litzlhoferalm να λιώνουν στις μπύρες….
(Σε μερικές μέρες θα είχαν τη γιορτή της ωρίμανσης του νέου τυριού που θα ήταν έτοιμο για κατανάλωση, οπότε θα είχε εκδήλωση με παραδοσιακό Αυστριακό συγκρότημα μουσικής και αυτός ήταν ο λόγος που προετοίμαζαν τα μονοπάτια).
Που μπορώ να κάνω αίτηση για μια τέτοια δουλειά;;
Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν (….η μάσα και οι μπύρες στη Litzlhoferalm)
Kolm Saigurn - Panoraamalm
Θέλαμε να περπατήσουμε και γύρω από το Kolm Saigurn. Η κορυφή της κοιλάδας είναι γνωστή γιατί είχε ζήσει μια εποχή χρυσοθήρων. Υπάρχει και ένας δρόμος (με διόδια) που οδηγεί μετά από 6 χιλιόμετρα στην κορυφή της κοιλάδας απ’όπου ξεκινούν πολλά μονοπάτια. Εμείς επιλέξαμε να παρκάρουμε πριν τα διόδια, το μέρος λέγεται Bodenhaus (φυσικά υπάρχει χρέωση για το χώρο στάθμευσης - άσπρο βελάκι στο χάρτη), και ξεκινήσαμε το περπάτημα στην περιοχή.
Ήταν η ημέρα λίγο περίεργη, είχε υγρασία και ήταν ανηφορικό το μονοπάτι μέσα από πυκνή βλάστηση. O ιδρώτας πήγαινε ποτάμι και επίσης μας τσάκισαν…..τα κουνούπια…..πέντε πέντε τα σκοτώναμε, δέκα δέκα μας τσιμπάγανε.
Μέχρι να φτάσουμε στο χώρο στάθμευση όπου κατέληγε ο δρόμος με τα διόδια, μας είχαν κάνει σουρωτήρι…. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε μια ανηφορική διαδρομή που τουλάχιστον είχε λίγο λιγότερα κουνούπια.
Η Durchgangalm
Σταματήσαμε για καφέ και γλυκό στην Durchgangalm. Δε θα έλεγα ότι εντυπωσιαστήκαμε ούτε από το ένα, ούτε από το άλλο, ούτε ιδιαίτερα φιλικοί ήταν…
Γενικά φέτος ήταν λίγο "περίεργα" τα πράγματα για τους μη Γερμανούς (ή Αυστριακούς) τουρίστες. Η ευγενής ράτσα των Αρίων έχει "κουραστεί" με όλους αυτούς τους "απολίτιστους - υπανάπτυκτους" που έπιασαν λεφτά και πλέον εκδράμουν στις χώρες τους. Γενικά με τους ξένους "στράβωναν τα μουτράκια" (όχι μόνο με τους Έλληνες, και οι λοιπές μη ξανθές φυλές περίπου την ίδια αντιμετώπιση είχαν). Αποκορύφωμα ήταν το επεισόδιο με τη "μαϊμού" που μου εξήγησε καθαρά την οπτική τους γωνία.... (θα διαβάσετε παρακάτω σχετικά)
Αλλά ειδικά με τους Έλληνες είχαν συγκεκριμένο κόλλημα. Τους είναι αδιανόητο κάποιος Έλληνας (που η χώρα του, η Ελλάδα, ζει λόγω της φιλευσπλαχνίας τους, να ξοδεύει λεφτά (τη Γερμανική ελεημοσύνη) σε διακοπές, αυτό φαντάζει σαν "κοσμικό έγκλημα/αμάρτημα" στο μυαλό(;) τους. Παλαιότερες χρονιές το είχαμε ακούσει κατάμουτρα με ειρωνίες της μορφής "Καλά περνάτε με τα λεφτά μας εδώ στις διακοπές", ή "σας ευχόμαστε να συνεχίσετε τις όμορφες διακοπές που κάνετε με τα λεφτά που σας δανείζουμε". Είχαμε ακούσει κάμποσα τέτοια κατά τη διάρκεια του πρωινού στους διάφορους ξενώνες...
Τώρα πια τουλάχιστον, όταν ακούν ότι είμαστε μετανάστες κοιτάνε με οίκτο......και "τα χώνουν" πιο ουδέτερα για την Ελλάδα.
Πολύ το γουστάρω αυτό το γραφειοκρατικό κατασκεύασμα που υποκρίνεται ότι είναι "Ενωμένη Ευρώπη", και αυτοκομπάζει ότι είναι φορέας ενός υποτιθέμενου "Ευρωπαϊκού Πολιτισμού".....όχι μόνο θα καταρρεύσει...αλλά θα το κάνει και με απίστευτο πάταγο......
…οπότε συνεχίσαμε
…ταίσαμε και ένα Αυστριακό γάτο που πείναγε….
…και μετά από κάμποσο περπάτημα φτάσαμε στην Panoramaalm που είναι μάλλον προφανές γιατί ονομάζεται έτσι…
Panoramaalm
Ήταν πολύ όμορφα αλλά δυστυχώς η καλύβα ήταν κλειστή εκείνη την ημέρα οπότε μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες πήραμε την κατηφόρα.
…η οποία κατηφόρα μας έβγαλε στο χώρο στάθμευσης (Bodenhaus) όπου είχαμε παρκάρει και έτσι ολοκληρώσαμε έναν ωραίο κύκλο.
Gaisbachtal - Karalm
Ακολουθούν οι φωτογραφίες :
Το ωραίο είναι ότι εμείς το επιλέξαμε αυτό το περπάτημα ως υποτίθεται «χαλαρό» και τελικά λιώσαμε στην ανηφόρα, είχε και υγρασία και ζέστη….δράμα.
Κάποια στιγμή φτάσαμε και στην Karalm- που προφανώς είναι σύντμηση του Καρ-αλμυρή (στις τιμές)
Kaffee mit Kuchen παραδοσιακά…(αλλά πανάκριβα σε αυτή την καλύβα, 12,5euro)
Και πήγαινε και ο ιδρώτας ποτάμι από την προηγηθείσα ανηφόρα…..(γεράματα…δεν είμαστε πια πιτσιρίκια)
Παίξαμε και με το σκύλο που είχε σκυλοβαρεθεί (σκύλος γαρ) τη ζωή του και την έβρισκε να του πετάνε ξύλα και να τα φέρνει πίσω.
…και συνεχίσαμε ολοκληρώνοντας τον κύκλο.
Το Rauris από ψηλά
Schwarzwand - Reisrachkopf
Ανυπομονούσαμε για αυτή τη διαδρομή για 2 λόγους. Δε χρειαζόταν να πάρουμε όχημα, μπορούσαμε να ξεκινήοουμε με τα πόδια από το διαμέρισμα και επίσης θα μας έβγαζε σε ένα ύψωμα (2100μέτρα) με όμορφη θέα.
Υπήρχε η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τελεφερίκ για το 1o κομμάτι της διαδρομής μέχρι τα 1500μ ή 1700μ υψόμετρο περίπου, αλλά αυτά είναι για τους φλώρους. (Έχει εγκαταστάσεις τελεφερίκ μέχρι και δίπλα στην κορυφή Schwarzwand αλλά δε λειτουργούσαν)
Πήραμε λοιπόν την ανηφορική διαδρομή και ευτυχώς οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές για περπάτημα.
Ο σταθμός του τελεφερίκ στο ξεκίνημα
Η ταμπέλα είναι δίπλα στο σημείο που κάνει την πρώτη στάση το τελεφερίκ. Άλλες 2μιση ώρες για Schwarzwand. Έχει και μια παιδική χαρά όπου μπορούν τα πιτσιρίκια να νοικιάσουν «εργαλεία» ώστε να βρουν χρυσάφι σε ένα τεχνητό ρυάκι.
Όμορφα ήταν, φτάσαμε εκεί που καταλήγει το τελεφερίκ και συνεχίσαμε με δεκάδες ακόμη περιπατητές (που δε θα δείτε στις φωτογραφίες διότι απέφυγα να τραβήξω το πλήθος)…..λαϊκό προσκύνημα…όχι αστεία….συνεχίσαμε το ανέβασμα, έχει και πηγή εκεί κοντά με ωραίο δροσερό νερό.
Και τελικά φτάσαμε. Στο βάθος η κορυφή Schwarzwand
Απίθανη η θέα
…και συνεχίσαμε για Reisrachkopf
Στα βάθος δεξιά αχνοφαίνεται ένας σταυρός. Αυτή είναι η κορυφή Reisrachkopf
Φτάσαμε στην κορυφή και για κακή μας τύχη είχαν μπαστακωθεί 2 οικογένειες της Αρίας φυλής ακριβώς κάτω από το σταυρό και δεν έλεγαν να το κουνήσουν λίγο να βγάλουμε και εμείς οι υπόλοιποι καμιά φωτογραφία. Τέσπα, κάποια στιγμή μετά από κανά μισάωρο…τα καταφέραμε…γιούπι!!!
Reisrachkopf
Η κορυφή Grosses Weissbachhorn (3564m) στο βάθος.
(με 60x οπτικό zoom όλα είναι αρκετά πιο …κοντά….χα χα χα )
Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες πήραμε την κατηφόρα.
Κουραστική ημέρα αλλά απίθανες εικόνες. Τέλεια!!
Κάπου εδώ θα έχετε αρχίσει να δυσανασχετείτε….μηχανοβιακό φόρουμ είναι εδώ (δεν είναι το website της «Λέσχης Φίλων Αλπικής Πανίδας και Χλωρίδας»
) και μας έχεις αλλάξει τα φώτα στο περπάτημα, στα λουλουδάκια και τη θέα…. Δίκιο έχετε!!
Σε λίγο η συνέχεια………….. και δεν έχει άλλο περπάτημα, από εδώ και κάτω μηχανάδα - vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
-
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
Από εδώ και κάτω μηχανάδα...για περάστε....για περάστε Προσοχή - Disclaimer!! Σε αυτό το τμήμα του ταξιδιωτικού γίνεται αναφορά σε άγνωστο είδος ζωής (ενδεχομένως εξωγήινου). Επιθυμητή η γονική συναίνεση για να διαβάσετε παρακάτω. Διαβάζετε με προσωπική ευθύνη
Τώρα ήρθε η ώρα για τα δικά μας. Προφανώς ενδιάμεσα στα περπατήματα είχε και πολλές βόλτες στον Grossglockner High Alpine Road.
Ναι το ξέρω, τα διόδια είναι πανάκριβα και το έχουν παραξηλώσει. Από την πρώτη φορά που ανέβηκα πριν πολλά χρόνια μέχρι σήμερα ΟΛΑ έχουν ακριβύνει πολύ…ΑΛΛΑ έλα που έχω φάει κόλλημα με αυτόν τον δρόμο.
Αποτέλεσμα: έσκασα 42 ευρώπουλα για τη μηνιαία κάρτα και ανάμεσα στα περπατήματα κάναμε για άλλη μια χρονιά τεστ γλυκών, καφέδων και μεζέδων…….
Πληροφορίες για το δρόμο ΕΔΩ!!
Φέτος αρκετά από τα τμήματα του δρόμου που είχαν τα τουβλάκια έχουν καλυφθεί από άσφαλτο, κρίμα....
Για τον δρόμο τα έχουμε πει. Πολλές φουρκέτες, μεγάλη κλίση, καλούτσικη άσφαλτος (αν και γλιστερή κατά τόπους) και η θέα μαγευτική. Έχει διάφορα θεματικά παρκάκια και σημεία που μπορείς να σταματήσεις να χαζέψεις τη θέα. Καφετέριες, εστιατόρια, μαγαζάκια, αλλά τσιμπημένα….όλα
Και φυσικά όταν η ημέρα είναι καλή γίνεται σφαγή.
Ιδού και μερικές από τις φωτογραφίες:
Ο παγετώνας «μας αφήνει χρόνους». Είναι απίστευτο πόσο έχει «υποχωρήσει» σε σχέση με την πρώτη φορά που τον είχαμε δει το 2007
Πολύ κερατάς…ο κερατάς…. χα χα χα
Μη διαμαρτύρεστε…έχουμε και συνέχεια μηχανοβιακή. Μετά το Rauris το πρόγραμμα έλεγε διαμονή για μερικές ημέρες στο Nauders. Γιατί στο Nauders; Διότι είναι δίπλα στα σύνορα της Αυστρίας με την Ιταλία και την Ελβετία και ιδανικό ορμητήριο για πολλά, φημισμένα και όμορφα ορεινά περάσματα.
Εξαιρετικό μέρος το Nauders, όπου ενδημεί ένα άγνωστο είδος πιθήκου που έχει τα εξής χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Είναι κοντοπίθαρο (και το λέω εγώ που είμαι 1,7μ «τάπα», μαυριδερό, οδηγεί Crossrunner,και όταν κατεβαίνει από το Crossrunner, δεν περπατάει…(ούτε πετάει κατά την παλαιά εκείνη διαφήμιση…) αντιθέτως χοροπηδάει.
Διαθέτει ενσωματωμένο έξυπνο τηλέφωνο με φωτογραφική μηχανή και τραβάει φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες αλλά πάντα χοροπηδώντας και βγάζοντας ενίοτε κραυγές ηδονής όταν κάτι του τραβήξει την προσοχή.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Οι ημέρες μας στο Rauris έφτασαν κάποια στιγμή στο τέλος τους.
Χαιρετίσαμε τον κυριούλη στο Rauris, φυσικά δεν παρέλειψε να μου κάνει ένα επαναληπτικό στο πόσο κακός είναι ο Αλέξης και πόσο τεμπέληδες είναι οι Έλληνες….αλλά εντωμεταξύ του είχα ρυθμίσει τον ρούτερ να μη χρειάζεται να μπαίνει με των πελατών, αφού ο πόντιος ενώ είχε δικό του ρούτερ μέσα στο δωμάτιο - στο ισόγειο (με σήμα καμπάνα) έμπαινε με τον ρούτερ που χρησιμοποιούσαν οι πελάτες στον πάνω όροφο.
Οι πελάτες έμπαιναν μέσω ρούτερ που ήταν στον τρίτο όροφο. Οπότε αυτός στο ισόγειο είχε σήμα μπανάνα… χα χα χα.
Όλα αυτά αφού τρόμαξε να βρει τα username και password που του είχαν βάλει από την εταιρία που του το εγκατέστησε….(καθώς ήταν αλλαγμένα σε σχέση με το αυτοκόλλητο πάνω στο ρούτερ).
Επίσης είχε πάρει ένα laptop και ήθελε να του απενεργοποιήσω την οθόνη login, και να απενεργοποιήσω το αυτόματο κλείδωμα, του εγκατέστησα και τις ρυθμίσεις που είχε και στον επιτραπέζιο υπολογιστή, να μοιάζουν οι οθόνες που βλέπει να μην τρομάζει… Οπότε είχα ανέβει λίγο στην εκτίμησή του…. χα χα χα .
Φορτώσαμε τα οχήματα και φύγαμε για Nauders, αφού κάναμε μια μικρή παράκαμψη να πάρουμε φρέσκο μέλι alpenrosen από τον κυριούλη στο Krimmler όπως είχαμε συννενοηθεί.
Εννοείται ότι την ημέρα που φύγαμε από το Rauris για Nauders έριχνε καρέκλες, είχαν υπερχειλίσει και κάτι χείμαρροι την προηγούμενη ημέρα και είχε κλείσει ο δρόμος που οδηγεί στο Rauris για καμιά 10αριά ώρες. Γενικά πολλές λάσπες και βροχή τουλούμι για το πρώτο κομμάτι της διαδρομής.
Και φτάσαμε στο Nauders, βρήκαμε το διαμέρισμα που ήταν καλό και σε ωραία τοποθεσία με φοβερή θέα αλλά πετύχαμε την αγχωτικιά. Η ιδιοκτήτρια
1. Δε γούσταρε τους ξένους (και δεν είχε καμία διάθεση να το κρύψει)
2. Ήταν απίστευτα αγχωτική
Φαίνεται ότι αυτά τα μετέδιδε και στους πελάτες, διότι όσοι (Γερμανοί) πελάτες ήρθαν στο διάστημα που μείναμε εκεί μας αγριοκοίταζαν μόλις έβλεπαν τις ελληνικές πινακίδες στο αμάξι και τη μηχανή, και φυσικά δε συζητάμε για «χαίρεται», «καλημέρα», «καλησπέρα» και τέτοια….πάλι καλά που δεν έφτυναν.
Πάντως η θέα από το διαμέρισμα ήταν απίθανη!!!
Café 3440
Ανάμεσα στα άλλα που θέλαμε να επισκεφθούμε στην περιοχή ήταν και αυτό:
http://www.pitztaler-gletscher.at/en/skigebiet/cafe-3440
Ένα καφέ σε υψόμετρο 3440μ!! Υποθέταμε ότι θα ήταν εντυπωσιακό. Και όντως ήταν.
Πήραμε λοιπόν το CBF και φυσικά διάλεξα μια ανορθόδοξη διαδρομή για να φτάσουμε στο Mittelberg.
Στο τέρμα του δρόμου, βγάζει κανείς εισιτήριο για τον παγετώνα (με ένα υπόγειο τρενάκι) και από εκεί και πάνω μπορεί να συνεχίσει κανείς με εναέριο τελεφερίκ για το καφέ στα 3440μ.
Το υπόγειο τρενάκι
Το κόστος ήταν φυσικά τσιμπημένο, 37 ευρώ το άτομο. Η θέα όμως όντως αποζημιώνει και με το παραπάνω. Ήταν όντως καταπληκτικά!!!!
Την χιονισμένη κορυφή (κεντρο-αριστερά) στην φωτογραφίας τη βλέπετε;
Ωραία ακριβώς δίπλα της είναι μια κορυφή χωρίς χιόνι και έναν σταυρό.
Δεν τη βλέπετε; Για ρίξτε μια ματιά στην επόμενη φωτογραφία……
Ένα σωρό ορειβάτες έκοβαν βόλτες…σούπερ
Η θέα απίθανη…
Και ναι εννοείται ότι κάτσαμε για καφέ και γλυκό, αν και είχε το κρύο της αρκούδας εκεί πάνω….
Ναι ήταν ακριβά….21 ευρώ το σετάκι που βλέπετε στην πάνω φωτογραφία….
Πάντως ήταν υπέροχα…
Και μια πανοραμική φωτογραφία (μέσα από το τζάμι)
Κάποια στιγμή το πήραμε απόφαση ότι έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Πάντως ήταν υπέροχα εκεί πάνω.
Γυρίσαμε στο πάρκινγκ και το πρόγραμμα έλεγε ότι θα συνεχίζαμε με τη μηχανή να ανέβουμε στον Ötztal Glacier Road. Με ψηλότερο σημείο τα 2830μ, πρόκειται για τον 2ο στην λίστα των σε υψηλότερο υψόμετρο αφάλτοστρωμένων δρόμων στην Ευρώπη.
Προφανώς είχε διόδια (9,5ευρώ). Τελικά εκείνη την ημέρα δεν είχαμε χρόνο να ανέβουμε οπότε ανεβήκαμε μερικές μέρες αργότερα.
Για να επιστρέψουμε στο Nauders κάναμε έναν κύκλο, περάσαμε από Αυστρία στην Ιταλία μέσω του Timmelsjoch Pass(14 ευρώ) και φυσικά στην Ιταλική πλευρά κάναμε στάση για καφέ και μεζέδες…..
Ωραίο το διάλειμμα, (ψωνίσαμε και κάτι τυριά και αλλάντικά για το σπίτι) και συνεχίσαμε να ολοκληρώσουμε το νοητό κύκλο που μετά από την Reschensee (Lago di Resia) και τη βυθισμένη εκκλησία, μας έφερε πίσω στο Nauders. Μεγάλη ημέρα αλλά όμορφη
Η βυθισμένη εκκλησία στην Reschensee
Η βυθισμένη εκκλησία στην Reschensee (η φωτογραφία από επόμενη ημέρα)
http://www.suedtirolerland.it/en/highlights/sights/church-tower-of-lago-di-resia/
Ötztal Glacier Road (2830μ)
Μια από τις επόμενες ημέρες επισκεφθήκαμε και τον Ötztal Glacier Road.
Με ψηλότερο σημείο τα 2830μ, πρόκειται για τον 2ο στην λίστα των σε υψηλότερο υψόμετρο αφάλτοστρωμένων δρόμων στην Ευρώπη. (Διόδια 9,5 ευρώ)
(Όπως ίσως προσέξετε στο χάρτη εκείνη την ημέρα πήγαμε και στο Samnaun, ένα χωριό στην Ελβετία όπου υπάρχουν αρκετά καταστήματα με αφορολόγητα είδη. Κάτι σαν το Livigno αλλά ως ελβετικό χωριό όλα ήταν έτσι και αλλιώς ακριβά…έστω και αφορολόγητα χα χα χα…η βενζίνη πάντως είχε 1,009ευρώ/λτ - φθηνότερα και από το Livigno
Είναι λίγο παραπλανητική αυτή η φωτογραφία διότι στην πραγματικότητα το υψηλότερο σημείο ΔΕΝ είναι αυτό. Για να φτάσεις στο υψηλότερο σημείο πριν φτάσεις στο σημείο που δείχνει η φωτογραφία κάνεις μια παράκαμψη και περνάς μέσα από ένα τούνελ στην άλλη πλευρά του παγετώνα.
Η θέα κατεβαίνοντας ήταν όμορφη
Στο δρόμο της επιστροφής και ενώ ήμασταν στο Umhausen στην κοιλάδα Ötztal, κάναμε μια μικρή παράκαμψη ως ένα σημείο με καταπληκτική θέα προς το Umhausen και τον καταρράκτη Stuibenfall
http://www.tyrol.com/things-to-do/attractions/all-attractions/a-stuibenfall-oetztal
Καταρράκτες Stuibenfall
Umhausen
Η περιοχή είναι γνωστή και λόγω του Ötzi, μιας μούμιας που βρέθηκε πάνω στις Ötztal Alps στα σύνορα μεταξύ Ιταλίας και Αυστρία οπότε όλα (ή έστω πολλά) περιστρέφονται γύρω από τη μούμια…..
Πληροφορίες για το Ötzi:
https://en.wikipedia.org/wiki/%C3%96tzi
Άλλη μια γεμάτη ημέρα με ωραίες διαδρομές.
Kaunertaler Gletscherstrasse (2750μ)
Στενές επαφές....χοροπηδηχτού τύπου Όλα πήγαιναν γενικώς καλά στην ΑυστροΙταλοΕλβετία, μέχρι το συμβάν με το ΑΤΧΟ (Αγνώστου Ταυτότητα Χοροπηδηχτό Ον).
Έχουμε ξεκινήσει λοιπόν για να επισκεφτούμε τον Kaunertaler Gletscherstrasse, ο οποίος είναι άλλος ένας δρόμος που οδηγεί σε έναν παγετώνα και το υψηλότερο σημείο του δρόμου είναι στα 2750μ. Φυσικά έχει διόδια (13ευρώ).
Να κάνω μια παρένθεση και να γράψω ότι γενικά δε δίνω «δικαιώματα» όταν οδηγώ τη μηχανή στο εξωτερικό, δε περνάω ποτέ το όριο ταχύτητας, δεν κάνω τίποτα που δεν προβλέπεται, είμαι πάντα τυπικότατος. Έχω περάσει με αυτή τη μηχανή από το 2006 πάμπολλες φορές, Σκόπια, Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία, Κροατία, Σλοβενία, Ιταλία, Πολωνία, Τσεχία, Αυστρία, Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία, Σουηδία, Φινλανδία, Νορβηγία, Δανία ακόμη και Αλβανία. Έχω φάει ως τώρα μία κλήση στην Τσεχία στην Πράγα διότι μπήκα λέει σε δρόμο όπου έπρεπε να έχω ειδική άδεια….(βασικά έψαχνα για ξενοδοχεία και ακολουθούσα ένα αυτοκίνητο που έστριψε σε ένα δρόμο στο τέρμα του οποίου είχα δει σήμα Hotel. Το αμάξι πέρασε διότι ήταν λέει κάτοικος της περιοχής και είχε ειδική άδεια, ενώ εμένα με σταμάτησαν.
Το αστείο είναι ότι μετά την κλήση του λέω του οργάνου :
«και πως θα πάω στο ξενοδοχείο;»
Μου απαντά «συνέχισε ευθεία».
Του λέω «μα υποτίθεται ότι δεν επιτρέπεται να πάρω αυτόν τον δρόμο αφου δεν έχω ειδική άδεια»
Μου λέει «τώρα πλήρωσες, μπορείς να πας…έτσι και αλλιώς εγώ είμαι εδώ και ελέγχω»
Επιστροφή στην Αυστρία τώρα.
Πηγαίνω όμορφα και ωραία και ξαφνικά εμφανίζονται πίσω μου δύο Crossrunner, υπηρεσιακά. Κάθονται για λίγο πίσω, κάποια στιγμή με προσπερνά ο ένας, και μπαίνει μπροστά, πάμε μαζί για 1-2 χιλιόμετρα και μετά μου ανάβει το φάρο και μου κάνει σήμα να βγω δεξιά.
Παρκάρω στην άκρη…και από το Crossrunner κατεβαίνει μια μαϊμού η οποία αρχίζει να χοροπηδάει γύρω γύρω… και να βγάζει φωτογραφίες τη μηχανή. Κάποια στιγμή πλησιάζει και μου ζητάει τα χαρτιά. Του τα δίνω….και ξαναρχίζει να χοροπηδάει και να βγάζει φωτογραφίες το CBF. Κατεβαίνω και εγώ, λέω κάτι γίνεται, ας ρίξω και εγώ μια ματιά στο CBF από μακρυά, κάτι περίεργο βλέπει που δε βλέπω εγώ….μπα, όλα φυσιολογικά έδειχναν.
Βγάζω κράνος και αρχίζω να κόβω βόλτες. Αυτός έχει εντωμεταξύ σταματήσει να χοροπηδάει και ελέγχει τα χαρτιά. Μετά γυρίζει, αρχίζει πάλι να χοροπηδάει και να βγάζει φωτογραφίες, την πινακίδα, τα λάστιχα, το πλάι αριστερά, το πλάι δεξιά, την αλυσίδα(;;;;;), τη βαλίτσα, τα κάγκελα, τη σέλα, τα φώτα stop, τα φλας, τους προβολείς από πολύ κοντά….. κάποια στιγμή σταματάει και μου λέει :
«Άναψε τα φώτα».
Ανάβω τα φώτα και εκεί το ΑΤΧΟ βγάζει επιφώνημα οργασμού και φωνάζει
«It’s Xenon and they don’t have the e sign - I checked!!!!!!”
Εκεί κατάλαβα τι έκανε τόση ώρα. Τσέκαρε σε όλες τι λάμπες ότι είχαν το σηματάκι πιστοποίησης e. Γι’αυτό έβγαζε φωτογραφίες το πορτοκαλί κάλυμμα των φλας, το κόκκινο του στοπ. Δεν είχε προσέξει ότι είχα Xenon από την αρχή και έλπιζε ότι είχα αλλάξει το πίσω πλαστικό του στοπ ή/και το πορτοκαλί των φλας σε aftermarket χωρίς σήμα πιστοποίησης για να κόψει κλήση.
Ο στόκος δεν είχε προσέξει ότι είχα καραμπινάτο Xenon μπροστά να μην παιδεύεται….
Έ όταν το κατάλαβε, ξεσάλωσε, είδε και τα led που έχω κολλημένα στη ζελατίνα και βρήκε τη χαρά του. Πήρε θάρρος και άρχισε τις εξυπνάδες :
ΑΤΧΟ : «Αυτά τα led είναι καλά για το σαλόνι σου αλλά όχι για τη μηχανή πάρε 50ευρώ πρόστιμο για αυτά»
ΑΤΧΟ: «Οι Xenon λάμπες δεν έχουν σήμα πιστοποίησης e, πάρε άλλα 50 ευρώ για αυτά»
ΑΤΧΟ: «Τα Xenon δεν επιτρέπονται έτσι και αλλιώς, πάρε άλλα 50ευρώ και από εκεί»
Ήταν τόσο ευτυχισμένος που άρχισε να το παρακάνει
ΑΤΧΟ : «Που είναι το GR στην πινακίδα;»
Εγώ : « Δεν έβγαιναν τότε οι πινακίδες με GR όταν αγόρασα τη μηχανή και έτσι έχω βάλει αυτοκόλλητο στη βαλίτσα, όπως προβλεπεται» (Όντως έχω στην πίσω βαλίτσα και την πλαινή. Την πίσω βαλίτσα την είχα επάνω, την πλαινή όχι εκείνη την ημέρα)
ΑΤΧΟ: «Είναι πολύ μικρό»
Εγώ: “Really? είναι πιο μεγάλο από το Α που έχεις στην πινακίδα του Crossrunner, μην το παρατραβάς.»
ΑΤΧΟ :«Καλά, θα μου δώσεις τώρα για εγγύηση 150 ευρώ και θα πάω τις φωτογραφίες στην υπηρεσία και αν κρίνουν ότι έχεις περισσότερες παρανομίες θα σου στείλουν το μπουγιουρντί στο σπίτι»
Εγώ: « Τι κόλπα είναι αυτά?»
ΑΤΧΟ: « Η μόνη σοβαρή χώρα είναι η Γερμανία, μόνο αυτή είναι σοβαρή Ευρωπαϊκή χώρα, οι άλλες είναι…..μόνο με τους Γερμανούς έχουμε επίσημη συμφωνία και αυτοί δε θα χρειάζονταν να πληρώσουν. Θα τους στέλναμε την κλήση και θα φρόντιζαν αυτοί να πληρωθεί. Όλοι εσείς οι υπόλοιποι, οι υπηρεσίες σας δε συνεργάζονται, Ευρώπη σου λέει πφφφφφ, και έτσι σας κόβουμε σε μορφή εγγύησης ένα ποσό που κρίνουμε και που πρέπει να πληρώσετε επί τόπου και στη συνέχεια σας στέλνουμε το τελικό ποσό στο σπίτι. Αλλά επειδή ξέρουμε ότι δε θα το πληρώνατε έτσι και αλλιώς, δε χρειάζεται να ανησυχείς, δε θα σου έρθει μεγαλύτερο ποσό….
Εγώ « Εγώ για μερικές ημέρες μένω εδώ δίπλα στο Nauders, οπότε αύριο με ξανασταματάς και μου σκας άλλα 150ευρώ;»
ΑΤΧΟ « Θεωρητικά ναι, αλλά αν δείξεις σε αυτόν που θα σε σταματήσει την κλήση, μάλλον δεν θα σου ξανακόψει για τα ίδια, αλλά σύμφωνα με το νόμο μπορεί να ξαναβεβαιώσει τις παραβάσεις σου»
Μόλις άκουσε ότι ήμουν τουρίστας και έμενα στο Nauders ταράχθηκε. Ο δρόμος είναι κεντρικό πέρασμα από Αυστρία για Ιταλία, Ελβετία οπότε έχουν βρει οι τοπικές αρχές εύκολο και νόμιμο τρόπο να αυξήσουν τα έσοδα της περιοχής από αυτούς που περνάνε.
Την επόμενη ημέρα κάτι αντίστοιχο έγινε στο κομμάτι στην Ιταλία, με σταμάτησε Ιταλός, αλλά μόλις είδε ελληνικές πινακίδες με έδιωξε χωρίς καν να ελέγξει τα χαρτιά, οπότε έχω την εντύπωση ότι έχουν ανοίξει κόντρα. Οι μεν γράφουν τους δε, κ.ο.κ.
Πάλι καλά που είχα αλλάξει τον φλασέρ και δεν αναβόσβηναν πιο γρήγορα από το συνηθισμένο τα φλας, θα μου είχε ρίξει άλλη μια 50άδα (και αυτά led είναι). Και το πίσω λαμπάκι led είναι αλλά το κρύσταλλο δεν είναι διαφανές οπότε δεν το είδε - άλλα 50. Και δε συζητάω κάν τι θα πλήρωνα αν είχα και τις πλαινές βαλίτσες πάνω με τις 4 σειρές led (stop & θέσης).
Εδώ βλέπετε τα ledakia που είναι καλά για το σαλόνι αλλά όχι για τη μηχανή. 50 ευρώ διότι δεν έχουν πιστοποίηση e πάνω τους οι δύο ψείρες του προβολέα και οι δυο σειρές στο πλάι της ζελατίνας….
(Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη καμιά ώρα μετά την κλήση. Είναι πασιφανές ότι είναι τρομερά επικίνδυνο για την ανθρωπότητα να κυκλοφορεί όχημα με ΑΥΤΑ τα ledάκια....)
Άλλα 100ευρώ για τα HID.
Ευτυχώς δεν είχα τις βαλίτσες πάνω να δει ΑΥΤΑ.....θα με είχε "σκίσει" το ΑΤΧΟ
Τον πλήρωσα, του έκανα και ένα κοπλιμέντο για το Crossrunner, του είπα ότι είναι όμορφο με αυτά τα χρώματα, γκρίνιαξε λίγο το ΑΤΧΟ, ότι δεν είναι καλό για τρέξιμο (φαντάζομαι εννοούσε για σπορ οδήγηση - για να κυνηγάει οχήματα που δεν έχουν πιστοποίηση e στις λάμπες…), χαιρετηθήκαμε και συνέχισα το δρόμο μου…..
Είχε κρύο, είχε και ψιλόβροχο στην Κaunertaler Gletscherstrasse, οπότε οι φωτογραφίες είναι λίγο μουντές.
Οι "παράνομοι - the outlaws" υπερήφανοι για την κλήση που μόλις έφαγαν!!
(Για την ιστορία, όντως μου έστειλαν μετά από 1μιση μήνα στη Σουηδία σε άπταιστα Γερμανικά την απόφαση της υπηρεσίας ότι αρκούν τα 150ευρώ που τους έδωσα για τα μη πιστοποιημένα led για τις μη πιστοποιημένες λάμπες HID και για το ότι είχα HID σύστημα που δεν επιτρέπεται. Για να μην έχετε απορίες κανένα λαμπάκι led δεν έχει πιστοποίηση e, διότι δεν έχουν καταλήξει ακόμη στην ΕΕ πώς να κάνουν την πιστοποίηση. Αυτά που βλέπετε, στον εργοστασιακό εξοπλισμό στα αυτοκίνητα, επιτρέπονται διότι είναι πιστοποιημένο το αμάξι - όχι οι λάμπες, το αμάξι. Οπότε ακόμη και αν είναι ακριβώς ίδιες οι λάμπες, αν δε είναι στον εργοστασιακό εξοπλισμό δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν. Νομίζω ότι κάπως έτσι πάνε τα πράγματα….
Σε προσωπικό επίπεδο, ξέρω ότι τα HID μου είναι πολύ δυνατά.(που να είχε δει και τη μεγάλη σκάλα….) Θεωρώ ότι αυξάνουν τη παθητική ασφάλεια της μηχανής, την κάνουν πιο «ορατή» και τα έχω επίτηδες, ξέροντας ότι είναι παράνομα. Προσπαθώ να τα έχω τα φώτα τελείως χαμηλά ώστε να ενοχλούν το δυνατόν λιγότερο…. Για τα HID λογικά με έγραψε, αλλά για τα ledakia είναι απλά τυπολατρική, νομιμόματη κλοπή….
Και το ύφος του δεν ήταν καλό….αλλά σαν το «….τα χαρτιά σου ρε….» στην Πατησίων δεν ήταν….
Καλού κακού πάντως έβαλα την κανονική λάμπα αλογόνου για να διασχίσω τη Γερμανία κατά την επιστροφή στη Σουηδία….
….και στο κομμάτι της Πολωνίας, βράδυ πια, όπου δεν έχει Autobahn αλλά επαρχιακό δρόμο διπλής κατεύθυνσης 1+1 λωρίδων με τρελή κίνηση και «πολωνική οδήγηση», έριξα απίστευτο βρισίδι στο ΑΤΧΟ με το καντήλι που είχα για φως….
Ακολουθεί το τελευταίο μέρος....... - vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
-
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
Εύγε! Μπράβο! Τα καταφέρατε, αντέξατε ως το τέλος...... Οι ημέρες στο Nauders κύλησαν με απίθανες μηχανοβιακές βόλτες σε Αλπικά Περάσματα στην Αυστρία, Ελβετία και Ιταλία:
Albula pass (2315m),
Fluela pass (2383μ),
Passo di Bernina (2330m),
Forcola di Livigno (2315μ),
Forcola di Livigno (2315μ),
Passo Foscango (2291μ),
Umbrail pass (2501m),
Passo d’Eira(2208m),
Julier Pass(2284μ),
και φυσικά Passo dello Stelvio (2757μ),
βρήκαμε τη χαρά μας (και το CBF επίσης). Έντάξει προφανώς φάγαμε και βροχή και κρύο κάποιες από τις ημέρες, αλλά ήμασταν τυχεροί και μας "έκατσαν" και κάποιες απίθανες ημέρες (όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες). [/size] [/font]
Ανεβαίνοντας προς Flüela
Flüela Pass
Flüela Pass
Στο δρόμο προς Albula Pass
Σε 10 λεπτά φτάνουμε Albula…..
Almost there…
Albula Pass
Κατεβαίνοντας από Albula Pass προς St. Moritz
St Moritz
St Moritz
Λίγο μετά το St. Moritz ανεβαίνοντας προς Julier Pass
Julier Pass
Julier Pass
Και στη συνέχεια πίσω προς Bernina Pass….
...και μέσω Forcola di Livigno για πολλοστή φορά στο Livigno.
To Livigno είναι ένα αλπικό χωριό στη μέση του πουθενά που όμως έχει ειδικό καθεστώς φορολογίας. Η βενζίνη στο Livigno το καλοκαίρι στοίχιζε 1.08ευρώ/λτ και επίσης φθηνά είναι και ποτά, αρώματα κ.λ.π. Υπάρχουν βέβαια περιορισμοί, για τα ποτά, αν θυμάμαι καλά δεν επιτρέπεται να πάρεις πάνω από ένα (ή δύο - δεν είμαι σίγουρος) μπουκάλι(α) από αυτά που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Κρασί επιτρέπονται μέχρι 4 μπουκάλια.
Κάθε φορά που επισκεπτόμασταν το Livigno και αυτό το καλοκαίρι περάσαμε 4-5 φορές από εκεί η Βιβή εμπλούτιζε τη συλλογή της από τεράστιες TOBLERONE, εγώ τάιζα το μοτόρι και πέρναμε και από κανά λεμοντσέλο.
Κάτι αντίστοιχο με το Livigno όσον αφορά τη φορολογία ισχύει και για το Ελβετικό χωριό Samnaun δίπλα στο Nauders, εκεί η βενζίνη ήταν ακόμη φθηνότερη, αλλά όλα τα άλλα αισθητά ακριβότερα.
Εκείνη τη λαμπρή μέρα απ’όπου βλέπετε τις φωτογραφίες (διότι υπήρξαν και μέρες που φάγαμε βροχή τουλούμι εκεί), συνεχίσαμε μέσω Passo d’Eira για να ανέβουμε Stelvio.
Και στο stelvio ανεβήκαμε πολλές φορές αυτό το καλοκαίρι οπότε οι φωτογραφίες είναι από διαφορετικές ημερομηνίες
Το Stelvio όπως φαίνεται κατεβαίνοντας από Umbrail Pass
Το Stelvio όπως φαίνεται κατεβαίνοντας από Umbrail Pass
Kατεβαίνοντας από Umbrail Pass….
….και ανεβαίνοντας το Umbrail Pass μια άλλη μέρα…
ανεβαίνοντας το Umbrail Pass μια άλλη μέρα…
Και μερικές φωτογραφίες από «άσχημα» Ελβετικά χωριά…
Και φυσικά να μην ξεχάσω να βάλω και μερικές φωτογραφίες από το Samnaun, όπου πήγαμε για ένα τοπικό παραδοσιακό Ελβετικό…πανηγύρι…χα χα χα
Στο δρόμο για το πανυγήρι του….Samnaun
Κοίτα κάτι όργανα που έχουν αυτοί;;;...πού να ακουστούν τα ...(ψευτο)νταούλια του Αλεξέγιεβιτς εδώ...
Και φυσικά η Βιβή ψώνισε…ελβετικό τυρί και ελβετικό μέλι…όχι που θα βρίσκαμε παζάρι και δε θα ψωνίζαμε….
Και έτσι πέρασαν οι ημέρες και ήρθε η ώρα της επιστροφής στο…..κρύο (γαμώτ - γαμώτ) στη χώρα των δασών και των ..... βαριεστημένων αγελάδων.
4 Αυγούστου τα φορτώσαμε και φύγαμε για τα βόρεια. Πάλι, διασχίσαμε τη Γερμανία, και καταλήξαμε στο Πολωνικό λιμάνι του Świnoujście. Αυτή τη φορά το κόστος ήταν 2221SEK (περίπου 240ευρώ).
Στην διαδρομή, με τριβάλιτσο, τα γεμίσματά μου ήταν:
15.63λτ για 374χλμ (κατανάλωση : 4.18 λτ/100χλμ)
16.22λτ για 388χλμ (κατανάλωση 4.18λτ/100χλμ)
13.32λτ για 286χλμ (κατανάλωση 4.65λτ/100χλμ)
Ωραία, σιγά σιγά το CBF μαθαίνει να δουλεύει χωρίς βενζίνη……
Το καράβι έφευγε στις 2 τα ξημερώματα οπότε φροντίσαμε να φτάσουμε μια ώρα πριν τα μεσάνυχτα στο λιμάνι. Από το Nauders για το Πολωνικό λιμάνι του Świnoujście η απόσταση ήταν περίπου 1150km, και μας πήρε περίπου 13 ώρες.
Τακτοποιηθήκαμε στο καράβι και την επόμενη ημέρα το πρωί ξυπνήσαμε στην (φυσικά) κρύα και (φυσικά) μουντή Σουηδία, με το καιρό να θυμίζει φθινόπωρο.....αν και ήταν 5 Αυγούστου.
Από την Ελλάδα μέχρι που πάρκαρα εδώ στο σπίτι στη Σουηδία το CBF έκανε 5532χλμ και έκαψε 269.97 λτ βενζίνης. Άρα η μέση κατανάλωση ήταν 4.88λτ/100χλμ
Το ευχάριστο είναι ότι μετά την αλλαγή του ψυγείου, το φαν ανάβει πολύ αραιότερα και για πολύ λιγότερο κάθε φορά.
Αν προσπαθήσω να περιγράψω τι μου έμεινε από αυτό το καλοκαιρινό αυτό ταξίδι, πέρα από τις πανέμορφες εικόνες, τα στροφιλίκια και την αίσθηση της ελευθερίας, νομίζω ότι αυτό που μένει όταν κατασταλάξουν τα ισχυρά συναισθήματα της στιγμής, είναι η αίσθηση ότι η Ευρώπη "κλείνει" όχι μόνο για τους εκτός Ε.Ε, αλλά και για τους λαούς που την αποτελούν. Διαμελίζεται σε "καλούς", "κακούς", "εργατικούς" και "τεμπέληδες". Σκόπιμα μπαίνουν ταμπέλες (που δεν αντιπροσωπεύουν καν τη αλήθεια) στη διαφορετικότητα των λαών και αντί αυτή η διαφορετικότητα να είναι το ζητούμενο, το ατού της Ε.Ε. αντιθέτως η διαφορετικότητα στιγματίζεται και δαιμονοποιείται.
Μετά την αποκωδικοποίηση των καθημερινών συναναστροφών, έβλεπες πολίτες που αισθάνονταν ότι για κάποιο λόγο δικαιούνται ακόμη περισσότερα (με τη μορφή πλούτου και μόνο), εμποτισμένους με την αίσθηση (με την απαρχή μίσους θα μπορούσα να πω), ότι οι άλλοι λαοί φταίνε που δεν έχουν ακόμη περισσότερα.....Αυτό δεν αφορούσε μόνο τους Αυστριακούς και του Γερμανούς, αλλά και τους Κροάτες και τους Σλοβένους.
Η Ευρώπη εξυπηρετώντας τα κοντόφθαλμα και βραχυπρόθεσμα συμφέροντα μια κλίκας γραφειοκρατών χρησιμοποιεί τα μέσα και "παίζει" με τους λαούς, χρησιμοποιεί τα μέσα για να επιβάλλει "δημοκρατικά" πολιτικές που δεν έχουν καμία σχέση με δημοκρατία, που δεν οδηγούν τελικά τους λαούς στη σύγκλιση αλλά στο διαμελισμό. Δε φαίνεται να έχουν διδαχθεί τίποτα οι τωρινοί "λίγοι" ηγέτες της Ε.Ε. από την πρόσφατη ιστορία αυτής της ηπείρου που οδήγησε σε αιματοκύλισμα.
Μαύρα, κατάμαυρα σύννεφα μου φαίνεται να μαζεύονται στο ορίζοντα.
Επίσης, το άλλο που έχω να πω μετά από 3 χρόνια μετανάστης σε Γερμανία και Σουηδία, είναι ότι οι Έλληνες πραγματικά αξίζουν κάτι καλύτερο. Και το "οικόπεδο" είναι καλύτερο των άλλων, αλλά και οι Έλληνες είναι από καλή "πάστα", είναι ικανοί, εργατικοί, εφευρετικοί, είναι φιλότιμοι. Το πρόβλημα είναι ότι αντί να βάζουν την ενέργειά τους προς ένα κοινό καλό, τη χαραμίζουν κοντόφθαλμα για το μικρό ατομικό,οικογενειακό, συντεχνιακό, τωρινό καλό θυσιάζοντας το μέλλον τους....
Επέλεξαν το ρόλο του θύματος, επέλεξαν να αυτομαστιγώνονται, προτίμησαν το ξεροκόμματο που θα τους πετάξουν ως ελεημοσύνη, από τη δράση, τη συναίσθηση την αλλαγή. Ίσως τελικά αυτή η επιλογή, που σε εμένα φαίνεται λάθος, να είναι ακριβώς ένδειξη της σοφίας αυτού του λαού. Ίσως ακριβώς αυτή η στάση ζωής, η παθητικότητα, να του επέτρεψε σε αυτό το "δύσκολο" γεωπολιτικά οικόπεδο, να επιβιώσει μέσα στους αιώνες. Ποιος ξέρει;
Το καλοκαίρι του 2015 ήταν όμορφο. Ο χειμώνας 2015-2016 όμως ήταν δύσκολος. Σε προσωπικό επίπεδο ανακάλυψα ότι δεν είμαι φτιαγμένος για αυτή τη σκοτεινιά, τη μουντάδα και το κρύο. Ούτε η εικόνα που είχα πριν έρθω εδώ για το "σοσιαλιστικό παράδεισο" της Σουηδίας ήταν τελικά σωστή. Ναι τα χρήματα είναι καλά, αλλά αυτό δεν αρκεί. Δε μπορώ να δω τίποτα ιδιαίτερα παραδεισένιο εδώ. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτά που ζει ο μέσος Έλληνες κατά τη διάρκεια της ζωής του στην Ελλάδα, ο αντίστοιχος κάτοικος της Σουηδίας θα χρειαζόταν 10 ζωές για να τα ζήσει. Αναφέρομαι στα συναισθήματα που βίωσε, στην ένταση των συναισθημάτων, στις αναμνήσεις που κατέγραψε, τις εικόνες, τις μυρωδιές, τα χρώματα, τις γεύσεις και τούς ήχους.
Εδώ η ζωή περνάει (και μάλιστα εύκολα), αλλά στην πραγματικότητα δε ζεις, απλά......υπάρχεις (με ένα τραγικά διεκπεραιωτικό τρόπο).
Για να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
***** Τέλος ***** 
nikos-ex victorΠαλιό μέλος
-
Εγγραφή : 2009-06-02
Mηνύματα : 1880
Ηλικία : 49
Μοντέλο : VFR 800Α '08 & DR 250S '91
Κράνος : HJC, KABUTO
πολύ ωραίο ταξιδιωτικό κ όχι μόνο!
Υ.Γ.
πάντως πιο εύκολα θα αναγνωρίσουμε την Βιβή παρά εσένα
Υ.Γ.
πάντως πιο εύκολα θα αναγνωρίσουμε την Βιβή παρά εσένα
- vlassishlkΑνερχόμενο μέλος
-
Εγγραφή : 2010-02-26
Mηνύματα : 104
Ηλικία : 52
Μοντέλο : Honda CBF1000A
Κράνος : Καμία επιλογή
nikos-ex victor wrote:πολύ ωραίο ταξιδιωτικό κ όχι μόνο!
Υ.Γ.
πάντως πιο εύκολα θα αναγνωρίσουμε την Βιβή παρά εσένα
Με CBF1000 δεκαετίας , με τόσα αυτοκόλλητα, με τόσα ledakia και....... με αυτό το κράνος, νομίζω είναι αδύνατον να περάσω απαρατήρητος..... L.O.L. Προς του moderators: To imageshack όπου είχα τις φωτογραφίες των προηγούμενων ταξιδιωτικών, μας άφησε χρόνους (απ'ότι βλέπω). Υπάρχει τρόπος να κάνω edit τις παλαιότερες αναρτήσεις μου; (ώστε να αλλάξω τα embed link των εικόνων;)
sotosvfrΤακτικό μέλος
-
Εγγραφή : 2012-09-06
Mηνύματα : 481
Ηλικία : 54
Μοντέλο : vfr800 vtec 2003 silver
Κράνος : arai & shoei x spirit II
"Θαρσείν χρή ταχ' αύριον έσετ΄ άμεινον",
Πολύ ωραίο το ταξιδιωτικό και με πολύ δουλειά τόσο σε φωτογραφίες όσο και σε κείμενα. ΟΛΑ τα λεφτά όμως είναι ο επίλογος.Συμφωνώ απόλυτα! 
Ο φυσικόςΑρχαίο μέλος-
Εγγραφή : 2009-01-13
Mηνύματα : 7144
Ηλικία : 52
Μοντέλο : HONDA VFR 750, DRZ 400 S
Κράνος : Shoei XR-1000
Καλοί μου φίλοι Βλάσση και Βιβή. Εχω δει εδώ και μέρες το ταξιδιωτικό αλλά μόλις σήμερα βρήκα τον απαραίτητο χρόνο για να το διαβάσω μονοκοπανιά όπως ήθελα.
Διαβάζψ εκείνο το "φυσικά διάλεξα μια ανορθόδοξη διαδρομή για να φτάσουμε στο Mittelberg" και σκέφτομαι ότι είμαι τυχερός που στα "τρυφερά" μου μοτοσικλετιστικά χρόνια ταξίδευα με τον Βλάσση και τον Γιάννη ώστε να διαλέγω "φυσικά" την ανορθόδοξη διαδρομή.
Ζηλεύω, θαυμάζω και χαίρομαι τα ταξίδια που κάνετε, θαυμάζω και χαίρομαι τις επαγγελματικές σας αποφάσεις. Εύχομαι να έρθουν έτσι όμορφα τα πράγματα ώστε να σας έχουμε πάλι μόνιμα στην Ελλάδα.
Προσοχή στα LED, σκοτώνουν!
Για τις φωτογραφίες παλαιότερων αναρτήσεων προτείνω το εξής:
Κάνεις copy-paste τα κείμενα σε νέα ανάρτηση μαζί με τις φωτογραφίες και μόλις δώσεις το οκ σβήνουμε τα παλιά κείμενα.
Δώστε σήμα όταν ξαναέρθετε.
Διαβάζψ εκείνο το "φυσικά διάλεξα μια ανορθόδοξη διαδρομή για να φτάσουμε στο Mittelberg" και σκέφτομαι ότι είμαι τυχερός που στα "τρυφερά" μου μοτοσικλετιστικά χρόνια ταξίδευα με τον Βλάσση και τον Γιάννη ώστε να διαλέγω "φυσικά" την ανορθόδοξη διαδρομή.
Ζηλεύω, θαυμάζω και χαίρομαι τα ταξίδια που κάνετε, θαυμάζω και χαίρομαι τις επαγγελματικές σας αποφάσεις. Εύχομαι να έρθουν έτσι όμορφα τα πράγματα ώστε να σας έχουμε πάλι μόνιμα στην Ελλάδα.
Προσοχή στα LED, σκοτώνουν!
Για τις φωτογραφίες παλαιότερων αναρτήσεων προτείνω το εξής:
Κάνεις copy-paste τα κείμενα σε νέα ανάρτηση μαζί με τις φωτογραφίες και μόλις δώσεις το οκ σβήνουμε τα παλιά κείμενα.
Δώστε σήμα όταν ξαναέρθετε.
vagelis78Παλιό μέλος-
Εγγραφή : 2009-07-07
Mηνύματα : 1041
Ηλικία : 45
Μοντέλο : VFR 800 ' 03
Κράνος : Shoei XR1100
Μπραβο σας ρε παιδια, πολυ ωραια η ταξιδαρα σας.
Ευχομαι να σας ερθουν ολα οπως θελετε στη ζωη σας.
Να κανετε παντα τοσο ωραια ταξιδια και να περνατε καλά.
Σας ευχαριστω πολυ που αφιερωσατε χρονο και κοπο για να το γραψετε εδω και να μας μεταφερετε
στα μερη που επισκεφτηκατε και εμας.
Μπραβο και παλι μπραβο για ολα.
Ευχομαι να σας ερθουν ολα οπως θελετε στη ζωη σας.
Να κανετε παντα τοσο ωραια ταξιδια και να περνατε καλά.
Σας ευχαριστω πολυ που αφιερωσατε χρονο και κοπο για να το γραψετε εδω και να μας μεταφερετε
στα μερη που επισκεφτηκατε και εμας.
Μπραβο και παλι μπραβο για ολα.
VEFALIFTΠαλιό μέλος-
Εγγραφή : 2011-02-01
Mηνύματα : 1984
Ηλικία : 58
Μοντέλο : GSXR 750,TRANSALP 700, SYM 200 ST
Κράνος : SHOEI XR1100
Γρηγορότερος είναι αυτός που επιστρέφει . . .
Πάντα ζωηρά, ευχάριστα ταξίδια ! ! !
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum|
|
|