Τακάκια φρένων και "στρώσιμο"

Κουβεντιάζοντας στο παρελθόν με φίλο και συνάδελφο μοτοσικλετιστή (για τι άλλο άραγε?) για διάφορα θέματα μοτοσικλέτας, ήρθε η κουβέντα στα φρένα, τις δισκοπλακες, τα after market αξεσουάρ, το "στρώσιμο" των φρένων μετά από αλλαγές κλπ.
Μιλούσαμε μεταξύ άλλων για την "απώλεια" που μπορεί να υπάρχει στην αποτελεσματικότητα των φρένων εάν δεν έχουν πατήσει σωστά, στην δόνηση που είχε παρατηρήσει εκείνος στην αίσθηση του φρένου μετά από αλλαγή, και διάφορα άλλα σχετικά.

Μετά την κουβέντα μας ο φίλος αποφάσισε να στείλει ένα e-mail στην εταιρία SBS (Scandinavian Braking System)Δανίας σχετικά με ερωτήματα που είχε για τις SBS Street Excel δισκόπλακες που θεωρούνται ίσως και οι κορυφαίες της γκάμας του συγκεκριμένου κατασκευαστή.

Σήμερα ο φίλος μου προώθησε την απάντηση που πήρε από την SBS και την οποία σας παραθέτω μια και ίσως την θεωρήσετε χρήσιμη:


"Thanks for your email and interest for our products.

Normal procedure for new SBS HS pads are to mount them and use very gently the brake for about 150-200 brakings to obtain fully contact between the brake pad and brake disc surface. Go at low speed without pushing the brake to hard (low speed, brake pressure and disc temperature) This will do to replace the existing friction material deposit at disc surface and make the full contact to reduce any overheating issues of certain areas of the friction material.

It will never hurt to clean the brake calipers with a water/soap solution and a soft brush, neither would a thin film of brake grease (ie. ATE brake grease) added to the brake caliper piston surface visible in the caliper. Take care not to pop out the pistons of the caliper bore!

Brake cleaner should not be used at any rubber parts in the caliper (like seals etc) Brake disc surface is OK to be degreased with brake cleaner.

Hope this make sense."

mia..perilipsi sta ellinika???...an ginetai

SOL-VFR-VTEC wrote:mia..perilipsi sta ellinika???...an ginetai

Ο νορμάλ τρόπος να πετύχεις το σωστό στρώσιμο των καινούριων πλακών είναι μετά την τοποθέτηση τους να κάνεις όσο το δυνατόν ελαφριά χρήση για τουλάχιστον 150-200 πατήματα της μανετας έτσι ώστε να πετυχεις μια «τέλεια επαφή» των πλακών με τους δίσκους.
Προσπάθησε να πηγαίνεις με μικρή ταχύτητα έτσι ώστε να μην φορτσάρεις τα φρένα (μικρή ταχύτητα =μικρή πίεση στα φρένα =χαμηλή θερμοκρασία).
Αυτό από μόνο του θα είναι αρκετό να απομακρύνει τα υπολείμματα που έχουν εναποτεθεί στους δίσκους από τις προηγούμενες δισκοπλακες.
Έτσι θα επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή επαφή μεταξύ δίσκων και δισκόπλακων και θα μειωθεί η πιθανότητα αυξημένων θερμοκρασιών στα φρένα.
Δεν θα ήταν καθόλου κακό να πλύνεις με καθαρό νερό, σαπούνι και μια μαλακή βούρτσα τα εμφανή μέρη των φρένων (προσωπικά καταλαβαίνω και των δίσκων) ενώ καλό θα έκανε και ένα «λιπαντικό φρένων» στα εμφανή σημεία των εμβόλων (αυτό το λιπαντικό φρένων προσωπικά δεν πολύ καταλαβαίνω τι είναι).
Το brake cleaner καλά θα κάνει να αποφεύγεται στα σημεία από καουτσούκ όπως οι φλαντζες ενώ μπορει να χρησιμοποιηθει στους δισκους.


Η μεταφραση αν και δεν είναι ισως απολυτα πιστη (δεν ειμαι και αριστος στα αγγλικα) πιστευω να σε καλυπτει

η απάντηση που σας έστειλαν είναι για αντικατάσταση και στρώσιμο καινούργιου τακάκι στα φρένα, όχι δισκόπλακας.

Μετά λέει ότι με νερό σαπούνι και ελαφριά βούρτσα καθαρίζουμε την δαγκάνα και γρασάρουμε με ειδικό γράσο φρένων όσο φαίνεται από τα πιστόνια της δαγκάνας που σπρώχνουν το τακάκι. Για να τα γρασάρουμε πατάμε λίγο την μανέτα ώστε να βγουν λίγο έξω και μας λέει να προσέχουμε να μην παραπατήσουμε την μανέτα και βγουν τελείως από τις θήκες τους.

Με καθαριστικό με φρένα να μην καθαρίσουμε την δαγκάνα ή οποία έχει πολλές τσιμούχες αλλά μόνο τις δισκόπλακες

ΣΩΣΤΟΣ!!

Don John wrote:

SOL-VFR-VTEC wrote:mia..perilipsi sta ellinika???...an ginetai

Ο νορμάλ τρόπος να πετύχεις το σωστό στρώσιμο των καινούριων πλακών είναι μετά την τοποθέτηση τους να κάνεις όσο το δυνατόν ελαφριά χρήση για τουλάχιστον 150-200 πατήματα της μανετας έτσι ώστε να πετυχεις μια «τέλεια επαφή» των πλακών με τους δίσκους.
Προσπάθησε να πηγαίνεις με μικρή ταχύτητα έτσι ώστε να μην φορτσάρεις τα φρένα (μικρή ταχύτητα =μικρή πίεση στα φρένα =χαμηλή θερμοκρασία).
Αυτό από μόνο του θα είναι αρκετό να απομακρύνει τα υπολείμματα που έχουν εναποτεθεί στους δίσκους από τις προηγούμενες δισκοπλακες.
Έτσι θα επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή επαφή μεταξύ δίσκων και δισκόπλακων και θα μειωθεί η πιθανότητα αυξημένων θερμοκρασιών στα φρένα.
Δεν θα ήταν καθόλου κακό να πλύνεις με καθαρό νερό, σαπούνι και μια μαλακή βούρτσα τα εμφανή μέρη των φρένων (προσωπικά καταλαβαίνω και των δίσκων) ενώ καλό θα έκανε και ένα «λιπαντικό φρένων» στα εμφανή σημεία των εμβόλων (αυτό το λιπαντικό φρένων προσωπικά δεν πολύ καταλαβαίνω τι είναι).
Το brake cleaner καλά θα κάνει να αποφεύγεται στα σημεία από καουτσούκ όπως οι φλαντζες ενώ μπορει να χρησιμοποιηθει στους δισκους.


Η μεταφραση αν και δεν είναι ισως απολυτα πιστη (δεν ειμαι και αριστος στα αγγλικα) πιστευω να σε καλυπτει

ΟΚ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.... ...ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΚΡΑΠΑΣ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

Σωστα ολα αυτα νομιζω για τους περισσοτερους γνωστα , να συμπληρωσω οτι οταν βαζουμε καινουργια τακακια πριν τα βαλουμε με μια λιμιτσα τρωμε ελαφρα τις ακρες
γυρω γυρω εστι θα πατησουν γρηγοροτερα και θα εχουμε και λιγοτερη φθορα στο δισκο.

.

Πολυ σωστα ολα. Προσωπικα οταν αλλαζω τακακια , αφαιρω πρωτα τα παλια, κατοπιν καθαριζω τις δαγκανες καλα και τις λιπαινω με σπρει γρασσο (εμβολακια). Καθαριζω τις δισκοπλακες με ενα ειδικο σπρει-αφρος. Λιαινω οπως ειπε και ο Φανης, οχι ομως μονο τις γωνιες αλλα πανω σε ισιο κομματι ξυλου εχω τοποθετησει γυαλοχαρτο και εχοντας το σταθερο τριβω απαλα τα τακακια πανω ωστε να φυγουν τυχον γρεζια ή περιττο υλικο που συνηθως βρισκεται στις γωνιες. Ετσι τοποθετοντας τα τακακια υπαρχει επαφη σε ολο το εμβαδον της δισκοπλακας και φυσικα υπαρχει ομοιομορφη φθορα στους δισκους. Στο διαστημα μεχρι την επομενη αλλαγη πραγματοποιω αλλες 2 φορες το καθαρισμο στα φρενα.

Αφου λετε για τακακια να κανω και εγω δυο ερωτησουλες.Οι αλλαγες τους γινονται με το οπτικο κριτηριο (με το ματι) η βαση χιλιομετρων, η με συνδυασμο; Θα ηταν ευκολο σε καποιον να "πει" η και να "δειξει" ακομα καπως λεπτομεριακα , για εμας τους ανιδεους, πως γινεται μια αλλαγη τακακιων;Επισης τι μαρκες χρησιμοποιειτε εσεις σε τακακια αλλα και σε κατι καθαριστικα που αναφερατε;Οπως καταλαβατε θελω να αλλαξω τακακια και δεν ξερω τιποτα περι αυτων.Ευχαριστω ολους προκαταβολικα .

Tι ειναι ολα αυτα που λετε ρε σεις;

Για εμενα η διαδικασια για τα τακακια ειναι απλη:

Βαζω.
Λιωνω.
Πεταω.
Repeat.



Σοβαρα τωρα, πολυ χρησιμες οι συμβουλες σας παιδια! Και αμα κανενα καλο παιδι θελει να κανει και ενα How To με αλλαγη τακακια σε VFR τοτε by all means!

την προηγούμενη βδομάδα έβαλα μπροστινά τακάκια,τα sbs μετά από 22500 χλμ!!! με την ευγενική συμμετοχή επιφανούς (φυσικά)
μέλους.

εύκολη η διαδικασία αλλά απαραίτητο το δυναμόκλειδο κ το φίλερ.

αυτό που παρατήρησα κ μάλλον δεν έχει σχέση με την τοποθέτηση, το αντιλήφθηκα κ πρίν την αλλαγή, ήταν ότι ο δεξίς δίσκος ήταν πιο ζεστός από τον αριστερό! επίσης ο τροχός δεν γύρναγε με ευκολία.

μέσα στην εβδομάδα που μας έρχεται θα αφαιρέσω τις δαγκάνες κ θα δώ αν κ χωρίς αυτές παραμένει, σε πρώτη φάση, αυτή η δυσκολία περιστροφής, αν δέν μάλλον έχω θέμα με την δαγκάνα......

γνωρίζει κάποιος, κάτι σχετικό?

Υ.Γ. ο πωλητής μου είπε παρεπιμπτώντος, ότι η μεταχείρηση των νέων φρένων να είναι μέσα σε φυσιολογικά πλαίσια κ όχι πολύ χαλαρά ούτε να πιεστούν υπερβολικά...(ενημερωτικά)

nikos-ex victor wrote:

αυτό που παρατήρησα κ μάλλον δεν έχει σχέση με την τοποθέτηση, το αντιλήφθηκα κ πρίν την αλλαγή, ήταν ότι ο δεξίς δίσκος ήταν πιο ζεστός από τον αριστερό! επίσης ο τροχός δεν γύρναγε με ευκολία.

μέσα στην εβδομάδα που μας έρχεται θα αφαιρέσω τις δαγκάνες κ θα δώ αν κ χωρίς αυτές παραμένει, σε πρώτη φάση, αυτή η δυσκολία περιστροφής, αν δέν μάλλον έχω θέμα με την δαγκάνα......

γνωρίζει κάποιος, κάτι σχετικό?

Υπάρχει πολύ γεγάλη πιθανότητα να έχει μαζευτεί μούργα στις γλίστρες και το πλευστό κομμάτι να μην επιστρέφει αλλά να εξακολουθεί να πιέζει το τακάκι πάνω στον δίσκο.

Σε πρώτη φάση ψέκασε καλά τα φρένα σου (και σύμφωνα με τις οδηγίες που θα διαβάσεις) με ένα καλό καθαριστικό φρένων. Για ακόμη καλύτερη δουλειά, βγάλσιμο (όχι λύσιμο) των δαγκανών και καλό καθάρισμα εμβόλων κλπ και λίπανση στις "γλύστρες".

Νίκο, τα λέμε πάλι στο γκαράζ όποτε θες για να το δούμε.

"εύκολη η διαδικασία αλλά απαραίτητο το δυναμόκλειδο κ το φίλερ."
Φίλερ;

Ο φυσικός wrote:Νίκο, τα λέμε πάλι στο γκαράζ όποτε θες για να το δούμε.

"εύκολη η διαδικασία αλλά απαραίτητο το δυναμόκλειδο κ το φίλερ."
Φίλερ;

Και όμως το manual αναφέρει και ενα φίλερ αλλα δεν κατάλαβα γιατί!

ευχαριστώ για την πληροφορία Παναγιώτη!


Τάκη......λάθος έκανα με το φίλερ.
το έγραφε στο εγχειρίδιο κατόχου, αλλά αφορούσε την βάση στήριξης της αριστερής δαγκάνας του φρένου.....

Ένας ορισμός που καταλαβαίνω

Simply stated, bed-in is the process of depositing an even layer of brake pad material, or transfer layer, on the rubbing surface of the rotor disc.

http://www.centricparts.com/files/Centric%20White%20Paper%20C2-Bed-In%20Theory.pdf

anastasis wrote:

Ο φυσικός wrote:Νίκο, τα λέμε πάλι στο γκαράζ όποτε θες για να το δούμε.

"εύκολη η διαδικασία αλλά απαραίτητο το δυναμόκλειδο κ το φίλερ."
Φίλερ;

Και όμως το manual αναφέρει και ενα φίλερ αλλα δεν κατάλαβα γιατί!

το εγχειρίδιο αναφέρει κ χαλάρωμα των βιδών του άξονα κ αφαίρεση του τροχού!
κατά τη διαδικασία της τοποθέτησης των φρένων........

nikos-ex victor wrote:

anastasis wrote:

Ο φυσικός wrote:Νίκο, τα λέμε πάλι στο γκαράζ όποτε θες για να το δούμε.

"εύκολη η διαδικασία αλλά απαραίτητο το δυναμόκλειδο κ το φίλερ."
Φίλερ;

Και όμως το manual αναφέρει και ενα φίλερ αλλα δεν κατάλαβα γιατί!

το εγχειρίδιο αναφέρει κ χαλάρωμα των βιδών του άξονα κ αφαίρεση του τροχού!
κατά τη διαδικασία της τοποθέτησης των φρένων........

Σωστό. Είναι πολύ ευκολότερο. Εσείς δεν, ε;

Ευκαιρια να κανεις και μια αλλαγη υγρων και μια καλη εξαερωση!

anastasis wrote:

nikos-ex victor wrote:

anastasis wrote:

Και όμως το manual αναφέρει και ενα φίλερ αλλα δεν κατάλαβα γιατί!

το εγχειρίδιο αναφέρει κ χαλάρωμα των βιδών του άξονα κ αφαίρεση του τροχού!
κατά τη διαδικασία της τοποθέτησης των φρένων........

Σωστό. Είναι πολύ ευκολότερο. Εσείς δεν, ε;

Μα ήταν ευκολότατο κι έτσι.

.....χτές αποφάσισα τελικά, να κάνω κάτι που ανέφερα τις προάλλες κ έτσι έβγαλα τις μπροστινές δαγκάνες, αφαίρεσα τα τακάκια κ καθάρισα τα έμβολα με καθαριστικό, κατά την διάρκεια αυτής της ενέργειας κ ενώ το προηγούμενο διάστημα είχα παρατηρήσει να είναι πιο ζεστός ο δεξίς δίσκος, παρατήρησα ότι ο αριστερός φρενάρει τον τροχό!

το περίεργο (για μένα) είναι, ότι διαπίστωσα να έχει "ξυστεί" ένα έλασμα που υπάρχει πάνω από τα τακάκια κ συγκεκριμένα είναι στο πάχος του δίσκου (έπεται φωτό).

δείχνει δλδ η δαγκάνα να έχει σπρωχτεί προς τον δίσκο.....είναι δυνατόν?

βόλτα πάντως δεν έκανα μετά!

καμιά υπόθεση?

για αυτό το έλασμα στο βάθος μιλάω......

nikos-ex victor wrote:

για αυτό το έλασμα στο βάθος μιλάω......

το μόνο λογικό είναι ότι δεν πάτησαν καλά τα τακάκια στην αρχική εφαρμογή τους και δουλευε παράκεντρα γιαυτό σου φρενάριζε και το δίσκο,το έχω πάθει και γώ στο παλιό μου kawasaki

Θα σε συμβούλευα όταν καθαρίζεις τα τακάκια σου ή γενικώς την δαγκάνα σου να ΜΗΝ χρησημοποιείς καθαριστικό φρένων γιατί ταλαιπωρούν τις τσιμούχες και τα λάστιχα γενικως ανεξάρτητα άν λένε το αντίθετο ....

vtecpatra wrote:
Θα σε συμβούλευα όταν καθαρίζεις τα τακάκια σου ή γενικώς την δαγκάνα σου να ΜΗΝ χρησημοποιείς καθαριστικό φρένων γιατί  ταλαιπωρούν τις τσιμούχες και τα λάστιχα γενικως ανεξάρτητα άν λένε το αντίθετο ....

Για την δαγκάνα και μόνο, παραφινέλαιο.

Και στους δίσκους WD-40 ,ε ThemisxXx???

  συνεχίζει το "φρενάρισμα"

μήπως να πάρεις ένα sf και να ξενοιάσεις?

alkiviadis wrote: μήπως να πάρεις ένα sf και να ξενοιάσεις?

Αδέλφια σου λένε μετά!!!!

Δεν ανοίγω καινούργιο θέμα,απλώς συνεχίζω με λίγα εγκυκλοπαιδικά,αντιγραμμένα από άλλο forum:
               ΤΑ ΤΑΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥΣ

«Όχι μαλακά, γιατί τρώγονται γρήγορα.»
«Όχι σκληρά γιατί τρώνε τον δίσκο.»
Και το ερώτημα παραμένει: Υπάρχουν τακάκια που να μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε χωρίς να βρεθεί κάποιος «επαΐων» να μας εξαπολύσει μομφή
για λανθασμένη αγορά;
Τα τακάκια, όσον αφορά το υλικό τους, είναι δύο ειδών: τα οργανικά και τα
μεταλλικά. Ένας «ονομαστικός» διαχωρισμός που δημιουργεί παρεξηγήσεις:
ποιος είπε ότι ακόμα και τα οργανικά τακάκια δεν είναι... μεταλλικά;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Μέχρι πριν από κάμποσα χρόνια, όλα τα τακάκια ήταν «οργανικά»: με την
ονομασία αυτή υποδηλωνόταν ότι το συνδετικό υλικό του τακακιού ήταν μια
οργανική πάστα μέσα στην οποία ήταν αναμιγμένο το υλικό τριβής, σε μορφή
σκόνης. Και ο συνδετικός «ιστός» όλης αυτής της μάζας -έτσι ώστε να μην
φεύγουν κομμάτια εξαιτίας των ισχυρών δυνάμεων που την καταπονούσαν- ήταν
οι ίνες αμιάντου. Ενός υλικού ανθεκτικού σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά
απολύτως καρκινογόνου όταν οι ίνες του, σε λεπτοδιαμερισμένη μορφή,
διαχέονταν στην ατμόσφαιρα απ' όπου μπορούσαν να εισπνευστούν.
Τα «Αsbestos Free» τακάκια που επακολούθησαν όταν, στην Αμερική, άρχισε να
απαγορεύεται η χρήση του αμιάντου, δεν ήταν τακάκια χωρίς... ασβέστη (!)
όπως φαιδρώς γράφουν κατ' επανάληψη κάποιοι μείρακες που παριστάνουν τους
τεχνικούς αρθρογράφους: «Αsbestos» στα αγγλικά σημαίνει «Αμίαντος» και
«Αsbestos Free» σημαίνει «χωρίς αμίαντο». Τhat's all folks...
Τα πρώτα «Αsbestos Free» τακάκια που κατασκευάστηκαν, είναι τα αποκαλούμενα
σήμερα «μεταλλικά». (Από την αρχή, στα αγγλικά, λέγονταν «sintered pads»,
δηλαδή: τακάκια που κατασκευάζονται με τη μέθοδο της κονιομεταλλουργίας!)
H μέθοδος κατασκευής των μεταλλικών (ή «sintered») τακακιών είναι απλή αλλά
ακριβή σε εκτέλεση. Μια σκόνη που αποτελεί μίγμα σκληρών οξειδίων (που
έχουν υψηλή αντοχή σε φθορά αλλά και υψηλό συντελεστή τριβής) και μετάλλων
(συνήθως χαλκού ή κράματος χαλκού, που αποτελεί για τη θερμότητα έναν πολύ
καλό αγωγό) τοποθετείται σε μια μήτρα και συμπιέζεται με δύναμη πολλών
τόνων ώστε η μάζα να μετατραπεί σε συμπαγές υλικό: σε αυτήν την κατάσταση
το τακάκι θυμίζει κάτι μεταξύ μπισκότου και άψητου πηλού. Στη συνέχεια το
«μπισκότο» φουρνίζεται σε θερμοκρασία που να προκαλεί μικροπήξη των
μετάλλων της σκόνης και «αγκύρωσή» τους με τα οξείδια. Ζεστό, τώρα το
τακάκι, βγαίνει από το φούρνο και τρώει άλλη μια κρουστική πρεσαρισιά που
το φέρνει «στα ίσια του», έτσι ώστε τώρα, τα διάφορα υλικά του να αποτελούν
μια ενιαία, συμπαγή μάζα.
Το μεταλλικό τακάκι τώρα είναι έτοιμο να φορεθεί στη μηχανή και να
χρησιμοποιηθεί χωρίς ανάγκη στρωσίματος: η απόδοσή του όμως, στην αρχή, θα
είναι ελαφρά μειωμένη μέχρι η επιφάνειά του να «θηλυκώσει» -ύστερα από
κάποια χρήση- με τις γραμμώσεις φθοράς που έχει επάνω του ο δίσκος. Τότε, η
επιφάνεια επαφής δίσκου-τακακιού γίνεται η μέγιστη δυνατή και η
αποτελεσματικότητα πέδησης κορυφώνεται.
Μια παρατήρηση όσον αφορά τα μεταλλικά τακάκια: τα υλικά τριβής τους δεν
παθαίνουν εύκολα υπερθέρμανση. Τα όποια φαινόμενα πτώσης απόδοσης (που
εμφανίζουν ορισμένα τακάκια) δεν οφείλεται σε υπερθέρμανση του υλικού τους,
αλλά στο γεγονός ότι δεν υπάρχει επαρκής θερμική ασπίδα ανάμεσα στη βάση
του τακακιού και των εμβόλων της δαγκάνας. Στην περίπτωση αυτή (και επειδή
το υλικό του μεταλλικού τακακιού είναι θερμοαγώγιμο) είναι πιθανόν να
υπερθερμανθεί το υγρό των φρένων και όχι το ίδιο το τακάκι.
Τα μεταλλικά τακάκια είναι ακριβά λόγω του τρόπου κατασκευής τους ενώ, σε
πολλές περιπτώσεις, προκαλούν στο δίσκο μια κάπως αυξημένη φθορά.
Τα οργανικά τακάκια έρχονται ως φυσικό -οικονομικό- επακόλουθο: τώρα όμως
δεν υπάρχει αμίαντος ως ενισχυτικό υλικό αλλά αραμιδικές ίνες (το γνωστό
μας Κέβλαρ) το οποίο εμποτίζεται με μία πάστα στην οποία εμπεριέχονται οι
σκόνες των υλικών τριβής. Και επειδή η πάστα είναι ένα οργανικό υλικό, τα
τακάκια αυτά έχει επικρατήσει να αποκαλούνται «οργανικά».
H πάστα αυτή, μετά τη διαμόρφωση του τακακιού, χρειάζεται ένα «ψήσιμο» για
να σταθεροποιηθεί χημικά. H σημαντικότερη φάση αυτού του ψησίματος, όσο κι
αν φαίνεται περίεργο, είναι στη φάση του αρχικού στρωσίματος, κατά τη
χρήση, όπου τα θερμικά φορτία πρέπει να προσδίδονται σταδιακά αυξανόμενα
και όχι «μια κι έξω». Αν το στρώσιμο γίνει σωστά, τα οργανικά τακάκια
παρουσιάζουν μιαν αξιόλογα ποιοτική λειτουργία με κύριο πλεονέκτημα ότι
προσφέρουν καλύτερη αίσθηση από τα μεταλλικά.
Κάθε σύνθεση σκόνης που αποτελεί την πάστα του τακακιού, είτε αυτό είναι
μεταλλικό είτε οργανικό, διαφοροποιεί το συντελεστή τριβής της ανάλογα με
τη θερμοκρασία. Υπάρχουν τακάκια που δίνουν τον υψηλότερο συντελεστή τριβής
τους σε χαμηλές θερμοκρασίες και τακάκια που αρχίζουν να «πιάνουν» μόνον
όταν τα πράγματα ανάψουν.
Δυστυχώς, δεν έχει εφευρεθεί ακόμα τακάκι που να αποδίδει τον ίδιο -υψηλό-
συντελεστή τριβής σε όλες τις θερμοκρασίες. Ένα «μαλακό» τακάκι, παρέχει
εξαιρετικό φρενάρισμα ακόμα και όταν είναι τελείως κρύο, πράγμα που το
καθιστά ιδανικό για τις χαμηλές ταχύτητες κίνησης της πόλης: η πέδηση δεν
απαιτεί υψηλή πίεση στη μανέτα και χάρις σε αυτό το γεγονός, ο δίσκος -κατά
κανόνα- αποδεικνύεται μακροβιότερος. Μόλις όμως ανεβούν οι θερμοκρασίες, το
«μαλακό» τακάκι αρχίζει να χάνει την επιφανειακή συνοχή του -άρα και το
συντελεστή τριβής- και μεταφέρει μεγάλα ποσά θερμότητας στη δαγκάνα χωρίς,
στην ουσία, να παρέχει σπουδαία επιβράδυνση.
Αντίθετα, ένα «σκληρό» τακάκι, με μεγάλο ποσοστό οξειδίων στη σύνδεσή του,
δε «χαμπαριάζει» από θερμοκρασίες. Όσο όμως ο δίσκος είναι κρύος, ο
συντελεστής τριβής είναι μικρός, οι πιέσεις που απαιτούνται είναι μεγάλες
και η φθορά του δίσκου εμφανής. Στις υψηλότερες θερμοκρασίες δίσκου, το
σκληρό τακάκι εμφανίζει υψηλό συντελεστή τριβής («σκάβοντας» βέβαια το
δίσκο), αλλά μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος: «υψηλές θερμοκρασίες»
σημαίνει «σπορ» -έως αγωνιστικούς!- ρυθμούς οδήγησης και εκεί ο χρόνος
είναι χρήμα χωρίς η αμφίβολη μακροβιότητα του δίσκου να λογίζεται ως
«κόστος» αλλά ως «αναγκαίο κακό»...

ΒΑΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΣΤΑΣ ΤΩΝ ΤΑΚΑΚΙΩΝ

Πριν περάσουμε να δούμε συγκεκριμένες επιλογές τακακιών για τις ανάγκες μας, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω για να μπορέσουμε να δούμε πλήρως την εικόνα που είναι μπροστά μας.
Κατανοώντας τη σύνθεση των υλικών, κατατάσσουμε τα τακάκια σε τέσσερις βασικούς τύπους σύμφωνα με τη συμπεριφορά που έχουν τα υλικά τους στο αυτοκίνητο, έτσι γίνεται πιο εύκολη η επιλογή στον τύπο του τακακιού που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
Τυπικά τα τακάκια για χρήση δρόμου ανήκουν σε τέσσερις κατηγορίες, αυτές διαμορφώνονται από τη σύνθεση των υλικών τους σε :
1. Οργανικά
2. Ημι-μεταλλικά
3. Κεραμικά
4. Sintered ( Μεταλλικά )

ΟΡΓΑΝΙΚΑ

Κατασκευάζονται με τη μίξη διαφόρων υλικών και ινών, ουδέτερων πρόσθετων ουσιών (fillers) για την αύξηση του όγκου, καθώς και συνδετική κόλλα ανακατεμένα και ομογενοποιημένα όλα τα υλικά μαζί. Στα οργανικά τακάκια θα βρούμε κοινά στοιχεία όπως γυαλί, Κέβλαρ, άνθρακα.
Τα οργανικά τακάκια έχουν οπαδούς που τα προτιμούν για τον απαλό χαρακτήρα τους, είναι μαλακά, δεν χαράζουν τους δίσκους και δεν κάνουν θόρυβο.
Ειδικά στις ΗΠΑ τα καινούργια αυτοκίνητα εξοπλίζονται με οργανικά τακάκια που λόγο των χαμηλών ορίων ταχύτητας εκεί, δεν χρειάζονται υψηλές θερμοκρασίες για να είναι αποδοτικά, με τα όρια αυτά δεν αναπτύσσονται και υψηλές θερμοκρασίες που θα τα καταστρέψουν, έτσι είναι περισσότερο ασφαλή σε διαφορετικά περιβάλλοντα, αν και δεν καλοπερνάνε με τα αυτόματα σαζμάν που έχουν τα αυτοκίνητα εκεί.

Η άνεση που προσφέρουν τα οργανικά τακάκια είναι και η αχίλλειος πτέρνα τους με οριακή αντοχή σε σχετικά υψηλές θερμοκρασίες, αφού μόλις ξεπεραστεί η θερμοκρασία αντοχής τους υπάρχει άμεση απώλεια τριβής με τους δίσκους και καίγονται πολύ γρήγορα. Τα υλικά που περιέχουν τα τακάκια αυτού του τύπου είναι τα φτηνότερα και είναι ένας από τους βασικούς λόγους της προτίμησης των κατασκευαστών αυτοκινήτων, τα τακάκια αυτά είναι τα φτηνότερα στην αγορά.

ΗΜΙ-ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ

Η σύνθεση των υλικών αυτών των τακακιών, τους έδωσε το όνομα τους. Κάθε συνταγή υλικών για αύξηση της τριβής σε αυτά τα τακάκια περιέχει μεταλλικά σωματίδια. Κοινά υλικά είναι το ατσαλλόμαλο, ο σίδηρος ή ο χαλκός, αναμεμιγμένα με ουδέτερες ουσίες (fillers) και συνδετικές κόλλες, στο μίγμα αυτό περιέχονται βελτιωτικά τριβής και λιπαντικά όπως ο γραφίτης.
Τα ημι-μεταλλικά τακάκια έχουν μεγαλύτερη αντοχή σε θερμοκρασίες από τα Οργανικά, απάγουν μέρος της θερμοκρασίας από τους δίσκους λόγω των μεταλλικών σωματιδίων που περιέχονται στην πάστα τους, και δεν φθείρονται τόσο εύκολα.

Από την άλλη μεριά είναι περισσότερο άγρια στην υφή και φθείρουν σε μεγαλύτερο βαθμό τους δίσκους πάλι λόγω των μεταλλικών τους σωματιδίων κάνουν περισσότερο θόρυβο αφού έχουν μεταλλικά στοιχεία, παράγουν περισσότερη σκόνη και πολλές φορές δεν έχουν ικανοποιητικό άρπαγμα όταν είναι ακόμα κρύα.
Τα περισσότερα αγωνιστικά τακάκια της αγοράς σήμερα είναι ημι-μεταλλικά. Λόγω των υλικών τους και των διαφορετικών μεθόδων κατασκευής τους τα τακάκια αυτού του τύπου είναι ακριβότερα από τα οργανικά.

ΚΕΡΑΜΙΚΑ

Ο όρος κεραμικά τακάκια εμφανίστηκε στην αγορά την τελευταία δεκαετία και έγινε η μαγική λέξη στον κόσμο των φρένων. Αποτελούνται από μίξη κεραμικών ινών, ουδέτερες ουσίες (fillers) για τον όγκο, κόλλες και άλλα συνδετικά υλικά του μίγματος. Το μεγαλύτερο τους πλεονέκτημα είναι η ελαχιστοποίηση της παραγόμενης σκόνης και του θορύβου. Φθείρονται λιγότερο από τα οργανικά και είναι περισσότερο φιλικά με τους δίσκους.

Έχοντας το θερμοκρασιακό τους κατώφλι λίγο υψηλότερα από τα περισσότερα οργανικά τακάκια, δεν μπορούν να φθάσουν σε θερμοκρασιακή αντοχή τα ημι-μεταλλικά ή τα sintered τακάκια στη βαριά χρήση. Όσοι ασχολούνται συνεχώς με το καθάρισμα και το γυάλισμα των ζαντών τους θα τα λατρέψουν, όσοι όμως οδηγούν γρήγορα το αυτοκίνητο τους θα απογοητευτούν από τη απόδοση τους αφού μπορεί να έχουν μεγάλη αντοχή στη θερμοκρασία, δεν έχουν όμως υψηλό συντελεστ'ή τριβής με αποτέλεσμα να πιέζουμε περισσότερο το φρένο αυξάνοντας έτσι τη θερμοκρασία τους αλλά και τη θερμοκρασία στους δίσκους με αποτέλεσμα να στραβώνουν.

SINTERED (Μεταλλικά )

Αν και τα τακάκια αυτού του τύπου είναι πολύ δημοφιλή στις μοτοσικλέτες που έχουν Inox ατσάλινους δίσκους, η τεχνολογία τους παραμένει απόμακρη για αυτοκινητιστική χρήση. Τα περισσότερα sintered τακάκια διαμορφώνονται από σκόνη κραμάτων χαλκού. Η μεταλλική σκόνη ανακατεύεται με διάφορα λιπαντικά και άλλα υλικά ελέγχου της φθοράς όπως ο γραφίτης και ο άνθρακας, πρεσάρονται όλα τα υλικά μαζί στο επιθυμητό σχήμα στο καλούπι και στη συνέχεια το φορμαρισμένο τακάκι ψήνεται και συγκολλάτε στη μεταλλική βάση σε υψηλή θερμοκρασία 1050o C .

Τα sintered τακάκια έχουν μοναδικά χαρακτηριστικά έναντι των υπολοίπων τύπων τακακιών. Επειδή αποτελούνται περίπου από καθαρά μεταλλικά στοιχεία παρουσιάζουν σταθερό συντελεστή τριβής από άκρη σε άκρη της θερμοκρασιακής τους κλίμακας και δεν χρειάζεται να αποκτήσουν θερμοκρασία για να αρχίσουν να λειτουργούν, και επειδή διαμορφώνονται και συγκολλούνται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία δεν παθαίνουν fade στην extreme χρήση.

Επίσης δεν αφήνουν κατάλοιπα στους δίσκους και δεν χρειάζονται το παραδοσιακό στρώσιμο που υποβάλλουμε στα τακάκια των άλλων τύπων. Ακόμα, από τότε που το υλικό τους έγινε ημι-πορώδες είναι κατάλληλα και για όλες τις καιρικές συνθήκες, βροχή, χιόνι, λάσπη, κλπ. Βέβαια δεν υπάρχουν μόνο θετικά, τα αρνητικά τους είναι λόγω της μεταλλικής τους φύσης, δηλαδή παρουσιάζουν μεγάλη φθορά στους δίσκους, αρκετό θόρυβο, και μεταφορά της θερμοκρασίας των δίσκων στις δαγκάνες με ότι αυτό συνεπάγεται για τα υγρά.

Ο λόγος που οι μοτοσικλέτες αλλά και τα αμιγώς αγωνιστικά αυτοκίνητα χρησιμοποιούν υγρά φρένων DOT 5.0 ( όχι DOT 5.1 ) είναι επειδή τα DOT 5.0 έχουν σαν βάση τη σιλικόνη και δεν απορροφούν υγρασία από το περιβάλλον μετά από την ψύξη τους όταν είναι πολύ ζεστά, γιατί η παρουσία της υγρασίας στα υγρά των φρένων τα οδηγεί σε fade. Η όποια υγρασία συσσωρεύεται, κατακάθεται στο σύστημα και δεν αναμιγνύεται με τα υγρά των φρένων όπως είπαμε, άρα δεν κατεβάζει το βαθμό βρασμού των υγρών.

Λόγω της φύσης των υλικών τους και των περίπλοκων τεχνικών της κατασκευής τους, τα sintered τακάκια είναι τα ακριβότερα όλων των τύπων τακακιών.