Mugello 2011 Περιγραφή

Ευχομαι να ειστε παντα καλα και να ταξιδευεται παιδες,ελπιζω να ειμαι μαζι στο επομενο.

Φίλε μου Μιχάλη εγώ άνετα θα έμενα μόνιμα εκεί.Όλες οι πόλεις και τα χωριά είναι πανέμορφα.
Στην οτοστράντα που λες μου είχε κάνει εντύπωση ότι ένα φορτηγό έπαθε λάστιχο
και μέσα σε 5-10 λεπτά είχε έρθει η συντήρηση εθνικών οδών και καθάρισε τον δρόμο απο τα κομάτια.
Εντάξει θέλουν λεφτά για τα πάντα.Και εμάς πέρσι στο Ρίμινι υπήρχαν διάφοροι γύρω απο την πίστα
που σε αφήνανε να παρκάρεις στην αυλή τους με το σχετικό αντίτιμο.
Αν έχεις υπομονή όμως και ψάξεις λίγο καλύτερα τα αποφεύγεις αυτά και βρίσκεις ευκαιρίες.
Ωραία η βόλτα σας πάντως όπως και να έχει και σκάω που δεν μπόρεσα να έρθω.

Τι μόνο αυτές?Θέλουμε κι άλλες με το πανό πρώτη μούρη.
Μπράβο σας πάντως που η ψυχολογία σας και το ηθικό δεν έπεσε παρόλες τις αναποδιές.

μπραβο γιαννη πολυ ωραια αφηγηση και πολυ ωραιες φωτο να ειμαστε καλα και τα καλυτερα ερχονται

Μπράβο Γιάννη ωραίες φώτο και απο ότι δείχνει πέρασατε περιφημα

Γιαννη μπραβο , ευχομαι συντομα η επομενη ! Ευχαριστουμε που μας 'ταξιδεψες' με τις φωτογραφιες και την περιγραφη σου

Mετά απο ώρες οδήγησης στην βροχή, φτάνουμε στο ξενοδοχείο για το δείπνο. Στο τραπέζι γυρνάει ο Μιχάλης στην Όλγα την κοιτάζει στα μάτια και της λέει:
-"Αγάπη μου, ποτέ δε είχα φανταστεί πως μπορώ να σε κάνω τόσο μούσκεμα............."
καί έχουμε φύγει απο τα παράθυρα.

Αυτό ήταν το κλίμα χαβαλέ και χιούμορ της εκδρομης.

Πολύ ωραίες φωτό & περιγραφή Γιάννη. Πολύ ωραίο ταξίδι και εξαιρετική παρέα.



Τι πρέπει να ευχηθώ ? Άντε και του χρόνου παρέα

Πέμπτη 30 Ιουνίου και τα δύο γκρούπ ξεκινάνε, ένα απο Αθήνα μεπροορισμό την Πάτρα και ένα απο Καβάλα με προορισμό την Ηγουμενίτστα. Ζέστη, το κέφι στα ύψη, χαβαλές και πειράγματα, διαδρομή "ανώδυνη" και βαρετή, Ιταλία σου ερχόμαστε. Στην στάση ανεφοδιασμού για Γρεβενά και τα πρώτα "σύννεφα". Μιλάω με τον Γιάννη (Don) στο τηλέφωνο που μαζί με τον Βασιλάκο είχαν αναλάβει την μετάβαση και επιβίβαση του Νότιου κλιμακίου.
(Γιάννης) -Είχαμε ένα θεματάκι στη επιβίβαση αλλά όλα καλά, είμαστε στο πλοίο και ταξιδεύουμε.
(Εγώ) -Τί θεματάκι;
(Γιάννης) -Σε έναν είχαν επιβίβαση της μηχανής του απο Πάτρα, ενώ τον ίδιο τον είχαν να ανεβαίνει στο πλοίο στην Ηγουμενίτσα..............
Με ζώνουν τα φίδια, αλλά ηρεμώ. Στον δρόμο φαντάζομαι τον Don να κοιτάζει βόσυρός τον υπάλληλο της Σούπερφαστ και να του εξηγεί πως είναι μάλλον απίθανο κάποιος να πήγε την μηχανή του στην Πάτρα για να την βάλει στο πλοίο και μετά να πάρει το ΚΤΕΛ για Ηγουμενίτσα για να επιβιβαστεί ο ίδιος απο εκεί στο ίδιο πλοίο............
Βασίλη και Γιάννη, άψογοι...........

Φτάνουμε στην Ηγουμενίτσα, άλλο μπέρδεμα. Τα είσιτήριά μας είναι στην Πάτρα..... (Εδώ και ένα μήνα έχουν συγχωνευτεί ΑΝΕΚ με Σούπερφαστ και τα έχουν κάνει ......δέλλο). Άγχος και διαβουλεύσεις και επιτέλους, εισιτήρια στο χέρι (αλλά με τις καμπίνες αλλού για αλλού) και έφτασε η στιγμή της επιβίβασης.


Αντάμωμα με παλιούς και καλούς φίλους, γνωριμία με νέους, χαβαλές και ύπνος νωρίς.

Παρασκευή 1/7. Αποβίβαση με μικρή σχετικά καθυστέρηση. Ανεφοδιασμός και φεύγουμε για Ταβούλια αφήνοντας πίσω μας τον Γιάννη με το Fazer να ψάχνει για βουλκανιζατέρ μιας και το πρωί στο πλοίο το λάστιχό του ήταν πλάκα. Τον συνοδεύουν άλλα δύο μηχανάκια και μετά απο μερικές ώρες μας βρίσκουν στην Ταβούλια.
Κάποιο τσακίζουν τα αναμνηστικά του Ρόσσι και φωτογραφίζονται χαμογελαστοί, άλλοι το ρίχνουν στα καπουτσινοεσπρέσσα. Σιγά σιγά μαζευόμαστε και ανηφορίζουμε τις Ιουλιανές Άλπεις. Ο καιρός αρχίζει να σφίγγει και με τις πρώτες σταγόνες σταματάμε για αδιάβροχα. Και, ω του θαύματος, παρά τις δημοσιεύσεις, παρά τις επισημάνσεις, παρά τα e-mail με το τί να προσέξουν και τί να πάρουν, μερικοί ήρθαν σαν να πήγαιναν για καφέ στην πλατεία και ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟ. Τι τους κάνεις τώρα, τους παρατάς στη μέση του πουθενά να βρούνε την τύχη τους ή κόβεις των ρυθμό όλων των άλλων για να μπορούν να ακολουθήσουν, έστω και μουσκεμένοι; Τα νεύρα μου λένε το πρώτο, η καρδιά το δεύτερο οπότε με σαφώς χαμηλότερους ρυθμούς συνεχίζουμε όλοι μαζί. Η σκέψη της Autostrada περνάει απο το μυαλό μας αλλά απορίπτεται πάραυτα. Εκεί τα αυτοκίνητα και οι νταλίκες ΔΕΝ κόβουν στην βροχή, θα είχαμε θύματα. Το πρώτο gps (του Βίκτωρα) τα παίζει απο την βροχή, οπότε πάω μπροστά. Η διαδρομή μαγική, τα τοπία απίστευτα, δάση, μυρουδιές πρωτόγνωρες. Στο μεταξύ βραχυκυκλώνει και δική μου πρίζα και μετά απο δυό ώρες, πρίν την κρίσιμη διασταύρωση μένει και το δικό μου απο μπαταρία. Έχουμε όμως και τρίτο back-up plan, το πλήρως αδιάβροχο σούπερ-ντούπερ Pda-κινητό-GPS-καφετιέρα κλπ του Αλέξανδρου. Ο οποίος όμως έχει ΕΚΕΙΝΗ τη μέρα τα γενέθλιά του, οπότε κάθε τόσο ο χάρτης στην οθόνη αντικαθίσταται απο φάτσες γονιών - φίλων - συζύγου - παιδιών γειτόνων κλπ (42 κλήσεις τον αριθμό) που βρήκαν τις ώρες να τον πάρουν για ευχές............ Με τα πολλά (και τρία χασίματαλόγω ευχών και δέντρων που εμποδίζουν το σήμα) φτάνουμε στο ξενοδοχείο όπου, ενώ είχαμε κανονίσει δείπνο στις οχτώμιση με εννιά, μετά από τηλεφωνικες παρακλήσεις έχουν την καλωσύνη να κρατήσουν το προσωπικό μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα για να προλάβουμε να φτάσΕπιστροφή στο ξενοδοχείοουμε. Άλλοι στεγνοί, άλλοι υγροί, άλλοι με νερό μέχρι τα νεφρά, καθόμαστε και σχεδόν όλοι αντιμετωπίζουμε με χαβαλέ και πειράγματα την "περιπέτεια". Ωραία ήταν, για κάποιους άλλη μιά βρόχα στις τόσες που έχουμε φάει, για άλλους πρωτόγνωρη εμπειρία, για όλους (σχεδόν είπαμε) κάτι που θα μείνει για χρόνια στον "σκληρό" της μνήμης.

Σάββατο 2/7. Ξεκινάμε, άλλοι για τα δοκιμαστικά, άλλοι (τυχεροί) για βόλτα στα γύρω πάσσα (σας ζήλεψα ρε), μερικοί μένουν στην Φλωρεντία να στεγνώσει το είναι τους. Όμορφη διαδρομή ΧΩΡΙΣ κίνηση,

μέτρια άσφαλτος στην αρχή καταπληκτική αργότερα, ανεύρεση ΣΚΙΕΡΟΥ σημείου στην πίστα και για τα μηχανάκια και για εμάς. Παρακολούθηση των δοκιμαστικών, χαβαλές, καφεδάκια στην καντίνα που είχαμε μετατρέψει δύο τραπέζια της σε μόνιμο "στρατηγείο-βεστιάριο", και αφου περιμέναμε μια ωρίτσα να σταματήσει η βροχή,επιστροφή στην Φλωρεντία το απόγευμα. Επίσκεψη στο Motorama

όπου πέρα απο τις πολύ καλές εκπτωτικές τιμές και τον μπουφέ, είχαμε συνεννοηθεί και για το γκρούπ μας έκαναν και εξτρά έκπτωση στο ταμείο που σε κάποιους έφτασε το 30%. Για να μην κουβαλάμε ΟΛΗ την προίκα μέσα στο μαγαζί, μετατράπουμε το Μουλτι του Βαγγέλη (που είχε την ατυχία να παρκάρει δίπλα στην είσοδο) σε βεστιάριο.


Επιστροφή στο ξενοδοχείο, χαμόγελα και πειράγματα (ήδη έχουμε τις πρώτες απώλειες σε μηχανάκια, μιά βαλβίδα εδώ, ένας ανορθωτής εκεί, ένας σένσορας παραπέρα). Ο Μιχάλης πιάνει δουλειά, μερικοί πάνε επίσκεψή στην Φλωρεντία, άλλοι προτιμούμε τις ΓΙΓΑΝΤΙΕΣ πεντανόστιμες πίτσες κοντινής πιτσαρίας.

Με συνοδεία μπύρας και χαβαλέ, επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο με μια μικρή στάση για καταπληκτικό παγωτό. Τσιγάρο και χαβαλές έξω απο το ξενοδοχείο, πάμε για ύπνο εχοντας άλλη μιά καταπληκτική μέρα στο ενεργητικό μας.

Γιάννη μου, βίνδεα γιόκ, το μπουζούκι που πήρα τα έπαιξε και δεν τράβηξα ούτε χιλιόμετρο επι Ιταλικού εδάφους.
Όμως ο Βασίλης (Τζαναμπέτης) και ο Χρήστος (με το Β-Κing) έχουν ΠΟΛΥ ΠΡΑΜΑ........ περιμένετε να το ξεσκαρτάρουν.

Κυριακή 3/7. Έχουμε αγώνα σήμερα. Με εξτρά φορτίο (μιας και κάποια μηχανάκια "ξέμειναν" στο ξενοδοχείο) ξεκινάμε καθυστερημένα για την πίστα. Ουρές και μποτιλιάρισμα γύρω απο το Μουτζέλλο, με λίγο παρακάλι και θράσσος γλυτώνουμε μερικά χιλιόμετρα ουράς και παρκάρουμε στο ίδιο σκιερό σημείο.

Ευτυχώς γιατί ο ήλιος σήμερα πελεκάει. Η "γνωστές" πλέον κινήσεις, καφέ και κατάληψη πάγκων, παρακολούθηση του αγώνα, ανατριχίλα απο τον ήχο, χαμός όποτε περνάει ο Ρόσσι. Μια βόλτα στα πέριξ με ανταμοίβει με την θέα αυτής της Θεάς:


Περιμένουμε να αδειάσει η λίγο η πίστα και βούρ για το ξενοδοχείο. Χαλαρό πρόγραμμα, μάσσες, χάψες, ύπνος.

Δευτέρα 4/7. Άλλοι αποφασίζουν να περιγηθούν την Φλωρεντία, άλλοι να πάνε στην Πίζα, μερικοί τρέχουν σε συνεργεία για διάγνωση και επισκευή, αλλά για μερικούς έχει δρόμους σήμερα. Περιμένουμε λίγο τον Μπάμπη να πάρει μια πίπα (με τον ανορθωτή) στην Μπέμπα του και περνόντας απο τους ελαιώνες και τα δασάκια στις παρυφές της Φλωρεντίας (την θυμάστε την διαδρομή οι περσυνοί;),


κατευθυνόμαστε για Maranello μέσα απο Passo della Futa, Passo Giogo, Passo Raticosa.
Ω θεοί, τί θέα, τί τοπία, τί δρόμος, τι άσφαλτος; Τι να πρωτοπροσέξεις, το apex ή το δάσος; Τις κλίσεις ή τις πλαγιές; Στάση για καφεδάκι στο προβλεπόμενο σημείο


και συνέχεια για Maranello. Επι 140 χιλιόμετρα στρίβουμε και στίβουμε, κάνουμε σαν παιδάκια στο λούνα παρκ. Η αριστερή μου μπότα έχει αδυνατίσει ανησυχητικά

ενώ για πρώτη φορά στην ζωή μου σε δημόσιο δρόμο "τελειώνω" απο δεξιά το λάστιχο (η "κακή" μου πλευρά)


Φτάνουμε στο Μαρανέλλο, και κατευθείαν Μουσείο Φερράρι για όλους, ενώ εγώ που το είχα δεί το 2010 παίρνω σβάρνα τα μαγαζιά ενοικίασης Φερράρι παζαρεύοντας για την καλύτερη προσφορά. Καταλήγουμε λοιπόν να οδηγούμε California & 430 Scuderia με 70€ το 10λεπτο (απο 100), την "απλή" 430 με 40€ (απο 70), και το DVD της οδήγησης +10€ (απο 20). Μιά χαρά.

(πφφφφφ, πάλι Φερράρι ρε παιδί μου, καταντάει κουραστικό).........
Σβέλτη επιστροφή στο ξενοδοχείο και πίκρα. Το Fi έχει μάλλον χτυπήσει βαλβίδα και ψάχνουμε τρόπο επαναπατρισμού. Ευτυχώς με τις άκρες του Βαγγέλη κανονίζεται με την μισή τιμή απο όσα ζητούσαν οι Ιταλοί. Βαγγέλη, άψογος. Έχουμε επίσης ένα Butalle που συμπεριφέρεται ανάρμοστα, ενώ ένα ΚΤΜ θέλει να μείνει πιστό στην παράδοση και την επομένη (ημέρα Τρίτη) να θέλει να επισκευτεί τον Μάστορα.............. Παρά τις αναποδιές, και οι τρείς παθόντες δίνουν ρεσιτάλ γέλιου, χαβαλέ και καλής διάθεσης.

Τρίτη 5/7. SIENNA. Η διαδρομή μέσα απο λόφους, δάση, αμπέλια, χωριουδάκια. άλλες φορές χαζεύουμε τα τοπία που είναι σαν να βγήκαν απο καρτ-ποστάλ, άλλες πάλι λυσσάμε και ξύνουμε τα αυτιά μας. ΗΣιέννα μαγική. Τί πόλη Θεέ μου. Κτίρια, πλατείες, μεσαιωνικά τείχη.



Περιήγηση και καφεδάκι, και νωρίς-νωρίς επιστροφή.

Τετάρτη 6/7.Νωρίς το πρωί αφήνουμε πίσω μας την μαγική Φλωρεντία και κατευθυνόμαστε για Ανκόνα μέσω Περούτζια. Κάπου εκεί, έξω απο την Περούτζια το Ντέρο αρχίζει να πατινάρει τον συμπλέκτη. Τρελάινομαι γιατί είχα αλλάξει δίσκους, ντίζα κλπ τον Ιανουάριο. Πασσάρω την Χριστίνα σε ένα άλλο μηχανάκι και διώχνω το κονβόι για να μην αργήσουν στο check-in. Λίγο σκάλισμα χωρίς καμιά σοβαρή επιτυχία, και δρόμο για Ανκόνα, με ήπια ανοίγματα στο γκάζι και τις ταχύτητες καρφωτές. Δεκαπέντε χλμ έξω απο την Ανκόνα το τποπίο αλλάζει, γίνεται "Ελληνικό". Τέρμα τα δάση, τέρμα τα τούνελ, τέρμα τα όμορφα. Κάμπος και κάψα. Σταματάω μιά ώρα για καφέ και να κρυώσει το μηχανάκι, οι άλλοι έχουν μόλις φτάσει, όλα καλά. Τελευταίος καπουτσίνο επι Ιταλικού εδάφους, και βουρ για το πλοίο. Κοιτάζω γύρω μου, τα καταφέραμε όλοι.......... Εεεεεεεεεε όχι και όλοι. Πέντε χλμ πρίν το πλοίο, το Brutalle έχει μασσήσει το ρουλεμάν του πίσω τροχού. Μεταφορική και αυτό. Ο Δημήτρης όμως (ο ιδιοκτήτης του) είναι μέσα στο χαμόγελο.
- Είσαι εντάξει; τον ρωτάω..........
- Φυσικά, τί υπέροχη εμπειρία ζήσαμε, τώρα γυρνάω πίσω και το ξανακάνω μου λέει.
Τί άλλο να πεί κανείς;

Πάνω στο πλοίο με καφέδες, μουχαμπέτια, πειράγματα, αλλά και με τον Σάββα και το μπουζούκι του, το τραβάμε όσο πάει. Κανείς μας δεν θέλει να τελειώσει το ταξίδι αυτό.

Πέμπτη7/7.Ξημερώματα βγαίνουμε Ηγουμενίτσα και σε μία ώρα είμαστε για καφέ στα Γρεβενά.
Το κέφι αμείωτο, ανασκόπηση, γέλιο ατάκες.

[/b]

Αποχαιρετιώμαστε και τραβάμε ο καθένας στο σπίτι του. Πάει τέλειωσε............... γεροί να είμαστε [b]και του χρόνου ακόμα καλύτερα.

Μπράβο ωρέ παίδες!!!!! Και του χρόνου καλά να' μαστε (κι εμείς κι οι τσέπες μας...) να τα ξανακάνουμε παρέα!!!

Υ.Γ. Κάποιος mod να εννοποιήσει τα ταξιδιωτικά ρεεε!!!

Να ειμαστε καλα για τα επομενα ταξιδια μας Παναγιωτη,και μπραβο σου για ολο το συντονισμο και το κουραγιο,και ενα μεγαλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απο μενα για τα πιο πολλα παιδια που παρ ολες τις δυσκολιες,δεν εχασαν το κουραγιο τους την ευγενεια τους, και το χαμογελο τους.
Ξεχωριστα παιδια, με πρωτο το Θοδωρη απο το ομορφο Λεωνιδιο,που ειναι πια και μελος του φορουμ μας,και ελπιζω να τα λεμε.
Καλα χλμ σε ολους μας εως το επομενο ταξιδι μας

Πολυ ωραια τα πες,αλλα και τα εδειξες ρε Γιαννη,Μπραβο.
Εχω κι εγω καμμια 150 φωτο,αν βρει χρονο ο Roberto Παναγιωτης θα ανεβασουμε μερικες..

Παναγιώτης Κ. wrote:... Το Fi έχει μάλλον χτυπήσει βαλβίδα ...

WTF? Πως έγινε αυτό;

chr1s_86 wrote:WTF? Πως έγινε αυτό;

Έλα μωρέ, ξέρεις τώρα, γραναζωτά... τι να πεις...

Vvag wrote:

chr1s_86 wrote:WTF? Πως έγινε αυτό;

Έλα μωρέ, ξέρεις τώρα, γραναζωτά... τι να πεις...

(πέρα από την πλάκα όταν είδα σε άλλο ποστ ότι έμεινε ένα VFR λέω οκ, κανας ανορθωτής, εγώ τέλος του μήνα θα πάρω 2ο για μπαλαντερ σε ταξίδια. Αλλά βαλβίδα είναι σοβαρό θέμα για μοτέρ που υποτίθεται ότι είναι παράδειγμα αξιοπιστίας.... )

chr1s_86 wrote:

Vvag wrote:

chr1s_86 wrote:WTF? Πως έγινε αυτό;

Έλα μωρέ, ξέρεις τώρα, γραναζωτά... τι να πεις...

(πέρα από την πλάκα όταν είδα σε άλλο ποστ ότι έμεινε ένα VFR λέω οκ, κανας ανορθωτής, εγώ τέλος του μήνα θα πάρω 2ο για μπαλαντερ σε ταξίδια. Αλλά βαλβίδα είναι σοβαρό θέμα για μοτέρ που υποτίθεται ότι είναι παράδειγμα αξιοπιστίας.... )

H βλάβη είναι πραγματικά κάτι αδιανόητο για Honda γραναζωτό VFR, το οποίο δεν είναι και 25ετίας να πεις ότι ήρθε η ώρα του. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει, ούτε για δείγμα τέτοιο είδος βλάβης.

Τι ακριβώς συνέβη. Το VFR κατά τον γυρισμό από την πίστα, προς το ξενοδοχείο, εμφάνισε ήχο σαν να χτυπάει κάτι. Όχι κάτι τραγικό-αποκρουστικό σαν ήχο, αλλά κάτι ακουγόταν.

Το απόγευμα ψάξαμε οτιδήποτε θα μπορούσε να ήταν κάτι ''εύκολο'' και κάνει ήχο που θα μπορούσε να ήταν αυτό.

Χαλασμένο μπουζί, ξεβιδωμένος σωλήνας εξάτμισης, χαλασμένη πίπα, χαλασμένος πολλαπλασιαστής κ.ο.κ.

Βρέθηκε λαδωμένο το μπουζί του πίσω δεξιά κυλίνδρου, ο οποίος και δεν ζέσταινε την σωλήνα του δλδ δεν παρήγαγε θερμότητα.

Με το χέρι, βρέθηκε να έχει συμπίεση ο κύλινδρος.

Αφού καθαρίστηκε το μπουζί, διαπιστώσαμε ότι λαδώθηκε ΑΜΕΣΩΣ μόλις επαναλειτουργήσαμε το μοτέρ.

Την επομένη, σε Ιταλό μάστορα, βρέθηκε να ΜΗΝ έχει συμπίεση, και το απόγευμα της ίδιας μέρας, το μοτέρ φράκαρε τελείως.

Τι ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ότι έγινε: Χάλασε το μπεκ του ψεκασμού στον κύλινδρο αυτό, και ψέκαζε βενζίνη του σκοτωμού. Αυτο εξηγεί και γιατί λαδωνόταν αμέσως το μπουζί, και γιατί δεν δούλευε ο κύλινδρος αυτός. Στην συνέχεια, η βενζίνη που έτρεχε άφθονη στον κύλινδρο, δημιούργησε υδραυλικές πιέσεις, και με την χρήση του μοτέρ, αυτοκαταστράφηκε σταδιακά.

Φυσικά αυτή είναι μια θεωρία μου (βλέπω Dr.House ) και μπορεί να έχει συμβεί και κάτι άλλο.

Θα μάθουμε ΘΕΤΙΚΑ και ΟΡΙΣΤΙΚΑ όταν το μοτέρ ανοιχτεί, πράγμα που αναμένεται.

Σε κάθε περίπτωση η βλάβη αυτή είναι εντελώς αναπάντεχη για Honda VFR.

vasilakos wrote:......................
Εχω το ομορφοτερο μηχανακι του φορουμ η και γενικοτερα η κανω λαθος ρε παιδια;

Κάνεις λάθος.......................

Δεν νομιζω Τακη.

Ανεξηγητη και σπανια πραγματικα βλαβη για VFR ... αναμενουμε διαγνωση γιαυτο το σπανιο φαινομενο

Μηπως και εβαλε το χερακι του κανενας σουπερ-ντουπερ μαστορας πριν το ταξιδι.

vasilakos wrote:Δεν νομιζω Τακη.

Τσοπα -τσοπα , ωραιο ειναι .

xristos280 wrote:Άξιοι αντιπρόσωποι το VFR forum….


<a href="https://picasaweb.google.com/lh/photo/qkyq0heTP3uq_Askwk5yIutRXefe7amCLcQ8It1nYss?feat=embedwebsite"><img src="https://lh5.googleusercontent.com/-ziP43CrynVs/ThXZE98IsCI/AAAAAAAAAhs/SiAipkvXKFI/s800/DSC03130.JPG" height="600" width="800" /></a>



Ηγουμενίτσα λίγο πριν την αναχώρηση

Ωραία φωτό.
Όντως περίεργη βλάβη.

Caracal wrote:
Σε κάθε περίπτωση η βλάβη αυτή είναι εντελώς αναπάντεχη για Honda VFR.

Κουφαθηκα!!!!!!!!

Fanrider wrote:

vasilakos wrote:Δεν νομιζω Τακη.

Τσοπα -τσοπα , ωραιο ειναι .

Και πού να δείτε το δικό μου σε κανα μήνα...

Καλά ρε τόσα ευρωπα'ι'κά-και ειδικά ιταλικά -ήταν μαζί,το FI την έπαθε??

Του Πανέα είναι??