71ος Παράλληλος: Η μοναξιά του αναβάτη

<h2>Εισαγωγη</h2><em>Αυτο το ταξιδι το χρωσταω σε ολους τους υπεροχους ανθρωπους που συναντησα καθ οδον, σε φιλους παροντες και εκεινους που δεν ειναι πια εδω... Christie, Κωστα, Γιαννη, Ion, Christian, Asa, Οle, Marko, Oili, Annika, Marek, Αlex, Dragan, Πετρο, Θαλεια, Κωστη, Μαθο, Πανο, Μανωλη, Γωγω... Χωρις εσας πολυ απλα δεν θα υπηρχε το ταξιδι τουτο και γι' αυτο και σας ανηκει.</em>

Στο ραφι απεναντι μου, εκει, αναμεσα σε βιβλια παρτιτουρες και καθε λογης ματζαλα, εχω ενα σημειωματαριο με τους χαρτες απο το ταξιδι, γεματο με σημειωσεις για σκεψεις, εικονες, συναισθηματα. Ειναι καιρος τωρα που προσπαθω να το αποφυγω το ατιμο. Το εχω αφησει εκει και κανω οτι δεν το βλεπω ομως νοιωθω να με κοιταει απο απεναντι επικριτικα σαν να μου λεει "Αντε! Ξεκινα! Γραψε!"

Ειναι αληθεια οτι καθε φορα που καθομαι να γραψω για ενα ταξιδι δυσκολευομαι. Αυτη τη φορα ομως ειναι διαφορετικα. Δεν ξερω....
Δεν ξερω αν μπορω να γραψω αρκετα καλα ωστε να μεταφερω το τι εζησα. Νοιωθω λιγος αυτη τη φορα γαμωτο!
Γραφω, σβηνω και ξαναγραφω, ξανασβηνω και τα παραταω. Γιατι ειναι τοσο δυσκολο να παρει η ευχη;

Αυτη η φωνη μεσα στο μυαλο δεν λεει να σωπασει.
- Ξερεις το λογο Νικο.
- Σκασε.
- Ξερεις τι πρεπει να κανεις για να γραψεις.
- Ασε με!
- Για να γραψεις για αυτο το ταξιδι πρεπει να μπορεσεις να τα πεις ολα. Να παραδεχτεις αληθειες δυσκολες, να αντιμετωπισεις φαντασματα, να μηδενισεις κοντερ. Αντεχεις ρε φιλε; Εχεις τα αντερα να μην κρυφτεις απο τον ιδιο σου τον εαυτο; Εδω σε θελω....

Ναι λοιπον ειναι καιρος να γραψω γιατι ολα αυτα μεσα δεν χωρουν πια...
Δεν γινεται να το αποφευγω πια... Στο ποτηρι εχει απο ωρα μπει ενα καλο single malt και απ' τα ηχεια η μοναδικη φωνη του Sivert Hoyem ερχεται να βαλει φωτια στα συναισθηματα, να πυρωσει μνημες και εικονες.
Το soundtrack του ταξιδιου αυτου δεν θα μπορουσε να ξεκιναει αλλιως.... <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=S2eNb43kA00" rel="nofollow external">Sivert Hoyem - Give it a whirl</a>

<em>It's my time to be waiting
Locked down, chained in the hole
But when my waiting is done I'm gonna give it a whirl...</em>

Αυτο το ταξιδι ηταν οτι πιο δυσκολο εχω ζησει. Γιατι ομως; Ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος που πηγε στο Βορειο Ακρωτηρι ημουν.
Αλλοι πηγανε και περασαν ζαχαρη και ολα καλα και ωραια και χαλαρα και σουπερ γουαου.
Οχι εγω. Μπορει να ηταν Ονειρο ζωης, μια μοναδικη εμπειρια που θα κουβαλαω μεχρι να χτυπησω καρτα απο το ματαιο τουτο κοσμο, να ηταν κατι που χρωστουσα σε εμενα και σε αδερφια που δεν μπορεσαν να πανε ποτε, αλλα ευκολο ΔΕΝ ηταν...
Σωματικα, νοητικα, ψυχικα. Το ταξιδι αυτο ζητησε τα παντα και ακομα περισσοτερα. Καθε οριο, καθε κολλημα, καθε φοβια, καθε νοοτροπια. Οσο το αγαπησα τοσο το μισησα και οσο το θελησα αλλο τοσο το μετανοιωσα. Ψαχνετε να βρειτε λογικη; Διαβαστε κατι αλλο καλυτερα γιατι εδω δεν παιζει να τη βρειτε...

Αγκαλιασα το αγνωστο γιατι πολυ απλα δεν ειχα αλλες επιλογες και ειχα το χαμογελο του παλαβου καθως ο Μερφυ εκανε οτι μπορουσε για να μου χαλασει τη διαθεση.
Ειδα μερη αποκοσμα που δεν μπορουσα να φανταστω οτι υπαρχουν σε αυτο το πλανητη.
Εζησα καταστασεις τρελες και παλεψα με καθε ειδους συνθηκες. Απο τον καυσωνα των 42 βαθμων στο πολικο ψυχος του αρκτικου κυκλου, με ηλιο, με βροχη, αερα, χιονι και οτι αλλο μπορει να ριξει η φυση πανω σε ενα ταλαιπωρο μηχανοβιο ταξιδιωτη.
Ατελειωτα χιλιομετρα, στο ελεος και τις διαθεσεις του καιρου, κατω απο ενα βαρυ ουρανο, με συντροφο τη μηχανη μου... Εκει ειναι που κανεις φιλη τη μοναξια δικε μου γιατι αλλιως εισαι χαμενος απο χερι.

Ποσο ειρωνικο ομως ειναι οτι αναμετρηθηκα με οτι μπορουσα να φανταστω, για να ανακαλυψω οτι ο μεγαλυτερος εχθρος μου απο την αρχη ηταν ενας: Εγω.
Στο ταξιδι αυτο ομως τον εκανα μαγκα: τον γκρεμισα κομματι κομματι για να ανακαλυψω αυτο που κρυβοταν πισω απο τη σκουρια και τη μπιχλα της καθημερινοτητας και του βολεματος... Εγινα κατι αλλο απο αυτο που ημουν. Αυτο το ταξιδι σε αλλαζει βαθεια. Ειναι βασανιστικο, σκληρο αλλα τελικα λυτρωτικο...
Στο καθενα δινει την απαντηση σε οσα αναζητα. Σε εμενα εδωσε την απαντηση που γυρευα να βρω, και ας ηταν δυσκολη να την παραδεχτω...

Ταξιδευοντας εμαθα να εμπιστευομαι τους ανθρωπους που συνανταω, να ακολουθω το ενστικτο μου και πανω απο ολα να μη φοβαμαι κανεναν και τιποτα στο κοσμο. Παντα στα ταξιδια γυριζα λιγο διαφορετικος απο οτι εφευγα.
Ομως αυτη τη φορα κατι αλλαξε οριστικα μεσα μου...
Μετα απο αυτο το ταξιδι.... δεν ξερω... νοιωθω να μπορω να κανω τα παντα και τιποτα πια...

Αν ψαχνετε ενα ταξιδιωτικο με λυρικες περιγραφες για τα φοβερα μερη που ειδαμε, για το ποσο τελεια ηταν ολα και το ποσο ωραια περασαμε, καλυτερα να σταματησετε να διαβαζετε εδω. Αν μη τι αλλο, υπαρχουν ενα σωρο αλλα ταξιδιωτικα εκει εξω απο παιδια που εχουν κανει αυτο το ταξιδι και τα μπορουν να τα πουνε πολυ καλυτερα απο εμενα ολα αυτα.

Αυτη εδω η ιστορια ειναι απλα οι σκεψεις ενος μονου αναβατη που προσπαθησε να κανει πραγματικοτητα ενα μεγαλο ονειρο -εικονες, συναισθηματα, νοηματα, ολα ατακτως ερριμενα.
Μη με παρεξηγησετε... Ισως βαζοντας τα στο χαρτι να βρω μια ακρη και να ξετυλιξω το κουβαρι...
Τι; Νομιζατε οτι θα τη γλυτωσετε ετσι απλα; Γελαστηκατε! Θα παρει χρονο το ταξιδιωτικο αυτο και δεν θα ειναι ευκολο.
Θα βγει με κοπο αλλα ισως και να αξιζε στο τελος -οπως εγινε και με το ιδιο το ταξιδι.

Σχολια, ευχες, παρατηρησεις, μπινελικια, ευχες και καταρες, ριψατε εντος. Ολα καλοδεχουμενα, σημαντικα, απολυτως απαραιτητα τελικα.

<em><strong>“There was nowhere to go but everywhere, so just keep on rolling under the stars.”</strong></em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8453/8010316475_880ed6ec9a_b.jpg" />

<h2>Day 0</h2><strong>Αθήνα (GR) - Ancona (IT)</strong>

Το ταξιδι αυτο ηταν κατι που υπηρχε παντα μεσα στο μυαλο μου. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου σε δυο ροδες, παντα αναφερομουν στο ταξιδι στο Βορειο Ακρωτηρι σαν Το Ταξιδι -ενα απο αυτα τα ονειρα που πρεπει να κανει καποιος πραγματικοτητα πριν κλεισει τα ματια.

Η φωτια σιγοκαιγε χρονια μεσα στο μυαλο αλλα καθε φορα που πηγαινε να φουντωσει την εσβηνα λεγοντας "αστομωρε, εχουμε χρονο, τωρα εξαλλου εχουμε το Χ, το Ψ, το Ω". Καθε φορα μια δικαιολογια, καθε φορα μια αναβολη. Ωσπου ηρθε εκεινο το τηλεφωνημα εκεινη την ρημαδα Κυριακη του Σεπτεμβριου απο τον κολλητο.

- Ελα ρε Νικο, που εισαι ρε και σε ψαχνω;
- Ελα φιλε, ειμαι σε κατι συγγενικες υποχρεωσεις. Τι εγινε;
- Δεν τα εμαθες; Ο Πανος ρε... Εφυγε...! Συνορα Ουκρανιας με ενα διερχομενο φορτηγο.
- ........

Ο καλος μου ο Πανος... Αδερφος ταξιδευτης και πολυ καλυτερος ανθρωπος απο εμενα. Ειχε φαει τα Βαλκανια και την Ευρωπη με το κουταλι, και πλεον ειχε βαλθει να γραφει ροτες για νοτια. Με εκεινον ειχα ξεκινησει το πρωτο μεγαλο μου ταξιδι στην Ευρωπη το 2007, με εκεινον ειχα κανει ενα σωρο βολτες και ταξιδακια οσο βρισκοταν Ελλαδα πριν μετακομισει Βουλγαρια. Μια μερα πριν μιλουσαμε γαμωτο! Και τωρα....

Εκει κατι αλλαξε μεσα μου. Ο χρονος που πριν ηταν απλετος τωρα ειχε τελειωσει. Οι δικαιολογιες, οι αναβολες εγιναν χιλια κομματια με τον πιο βιαιο τροπο. Τωρα. ΤΩΡΑ.
Μην αναβαλλεις δικε μου το Ονειρο γιατι μια μερα θα ειναι πολυ αργα. Παντα υπαρχει τροπος, αλλα ειναι πιο ευκολο να βρισκεις δικαιολογιες για να λες "δεν μπορω"... Τα ονειρα ζητανε βλεπεις πολλα: θυσιες, κοπο και αιμα που βραζει. Πως να το κανεις οταν εισαι βολεμενος στο τακτοποιημενο, καθαρο, αποστειρωμενο κουτακι της ζωης σου;
Το κουτι μου ομως εγω το ειχα σπασει και δεν κοιταζα πισω πια.

Γυρισα σπιτι αμιλητος, μουδιασμενος. Ανοιξα τους παλιους χαρτες γιατι ξερω οτι αυτο λατρευε και ξεκινησα να σχεδιαζω ροτες... Το ταξιδι ειχε ξεκινησει ηδη. Ενα ταξιδι που δεν προλαβε γαμωτο αλλα θα το καναμε μαζι.

Δυσκολοι μηνες περασαν απο τοτε, ομως το ονειρο δεν ξεχαστηκε. Δεν μιλησα σε κανεναν -θα το εκανα μονο οταν ολα θα ηταν πλεον ετοιμα. Ηταν τοσα που θα μπορουσαν να πανε στραβα- δουλεια, αδεια, χρονος, χρημα, διαθεση, μηχανη και αλλα τοσα απροβλεπτα και ξαφνικα.

Σιγα σιγα ξεκινησαν ετοιμασιες. Ο εξοπλισμος εκστρατειας ηταν απο πριν απολυτα ικανος να αντεξει ενα τετοιο ταξιδι, οποτε απλα αρχισα να μαζευω τα λιγα που μου ελειπαν: ενα καλο αδιαβροχο, ολοσωμο ισοθερμικο, νεα δερματινα, ενα κουζινακι για το μαγειρεμα...
Λιγο πριν το καλοκαιρι η αδεια κανονιστηκε, οι διαδρομες αρχισαν να βγαινουν, το προγραμμα κανονιστηκε, τα πλοια εκλεισαν. Οταν ελαβα το πρωτο confirmation απο το πλοιο που θα με πηγαινε απο Δανια - Νορβηγια ενοιωσα μαγικα: το ονειρο επαιρνε πλεον σαρκα και οστα! Θα το εκανα!

Οι ημερομηνιες που επελεξα συγκεκριμενες: απο τα μεσα Ιουλιου μεχρι αρχες Αυγουστου. Ο λογος απλος: εκει πανω ο καιρος απο τον Αυγουστο και μετα αγριευει και θελει προσοχη. Η καλυτερη περιοδος για να επισκευτει καποιος αυτες τις χωρες ειναι απο τελη Ιουνιου μεχρι μεσα Αυγουστου. Χα! Ετσι ελεγαν....
Καθως οι μερες περνουσαν και εφτανε ο καιρος, το αγχος για το <em>τι</em> πηγαινα να κανω ολοενα και μεγαλωνε. Το να λες "παω Βορειο Ακρωτηρι" ειναι τρεις απλες λεξουλες, αλλα οταν το κανεις πραγματικα, εκει δικε μου ειναι ΕΝΤΕΛΩΣ αλλη ιστορια...

Η τελευταια βδομαδα πριν το ταξιδι περασε μεσα σε ενα πανικο δουλειας, πιεσης να τα προλαβω ολα και αγχους για να μην ξεχασω τιποτα.

Πεμπτη μεσημερι στο γραφειο και κατι περισσοτερο απο 24 ωρες για την αναχωρηση! Παρασκευη βραδυ θα επαιρνα το πλοιο απο Ηγουμενιτσα για Ανκονα. Ολα ηταν ετοιμα. Μεχρι που χτυπησε το τηλεφωνο:

- Ναι γεια σας, τηλεφωνω απο την Greek Ferries. Eχετε κλεισει ενα εισιτηριο απο Ηγουμενιτσα για Ανκονα για αυριο το βραδυ;
- Ναι.
- Θελουμε να σας ενημερωσουμε οτι το πλοιο ακυρωνεται!

Αφου συνηλθα απο το μινι εγκεφαλικο εγινε χαμος:
- Μα τι μου λετε;;;;! Αυριο φευγω για 23 μερες ταξιδι και ολα ειναι κλεισμενα ηδη! Και μου λετε μια μερα πριν οτι ακυρωνεται το πλοιο;
- Ε ναι, μας ενημερωσαν απο την Superfast οτι το πλοιο αυτο πλεον δεν θα κανει αυτο το δρομολογιο. Μπορειτε να παρετε ενα αλλο πλοιο απο Ηγουμενιτσα στις 5 το απογευμα.
- Αυτο ΔΕΝ γινεται κυρια μου! Μεχρι το μεσημερι αυριο εργαζομαι και δεν μπορω να το φυγω νωριτερα. Αυτος ηταν και ο λογος που επελεξα το βραδυνο δρομολογιο.
- Τι να σας πω, υπαρχει και αλλο ενα που φευγει 12 το μεσημερι απο Πατρα.
- .....

Εκλεισα γιατι αν μιλουσα με ενα ντουβαρι θα ειχα καλυτερη συνεννοηση κ αρχισα πανικοβλητος να κοιταω εναλλακτικες. Πως θα προλαβαινα αυτα τα δρομολογια; Θα επρεπε να φυγω απο πρωι και να καταφερω να μην παω καν στο γραφειο -κατι παρα πολυ δυσκολο! Ακομα δεν ξεκινησαμε και αρχισε ο Μερφυ να κανει παιχνιδι; Τη βαψαμε!

Εκει ως απο (βαυαρικης) μηχανης θεος εμφανιστηκε ο αδερφος Κωστης. Του εξηγησα το προβλημα και ανελαβε δραση. Με τα κοννε του στις ακτοπλοικες της Πατρας εμαθε οτι το ιδιο το πλοιο που θα επαιρνα απο Ηγουμενιτσα το βραδυ εφευγε 5 το απογευμα απο την Πατρα! Απλα δεν εκανε σταση πλεον Ηγουμενιτσα αλλα πηγαινε Ανκονα απευθειας, κατι που η ηλιθια του πρακτορειου δεν γνωριζε καν!

Την καλω επι τοπου και τη βαζω να ψαξει με την Superfast. Αφου ενημερωνεται οτι οντως ετσι ειναι, κλεινουμε θεση στο νεο δρομολογιο και σημαινει ληξη συναγερμου! Επιστροφη στο σπιτι για ενα τελικο ελεγχο στα συστηματα της Αυρας: GPS, θερμαινομενα, MP3, ασφαλειες, φωτα...

Εχετε ακουσει για κανεναν που απλα εκανε μια αλλαγη λαδια και πηγε Βορειο Ακρωτηρι; Οχι; Ε τωρα θα ακουσετε! Το τελευταιο σερβις που της ειχα κανει ηταν στις 88.000 χλμ οποτε τωρα που ειχε αισιως μπει στις 100.000 το μονο που χρειαζοταν ουσιαστικα ηταν μια αλλαγη λαδιων που της χρωστουσα. Ολα τα αλλα ηταν μια χαρα! Τι αλλο να χρειαζοταν για το ταξιδι;

2 το πρωι, μεσα σε μια ζεστη, υγρη νυχτα του Ιουλιου, και οι βαλιτσες κουμπωναν πανω στην Αυρα.
Το μυαλο ακομα δεν μπορουσε να το χωρεσει αυτο που πηγαινα να κανω, αλλα τωρα δεν υπηρχε επιστροφη...
Η μερα της μεγαλης φυγης ξημερωνε συντομα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8322/8011239045_96738290b1_c.jpg" />

 
Το πρωι στο γραφειο τρελη πιεση να κλεισουν οι εκκρεμοτητες και πανικος να φυγω στην ωρα μου.
Το αγχος του φευγιου. Πως θα γινει μια φορα να φυγω με το πασο μου; Τρεχουμε και δεν φτανουμε μια ζωη!
Ο χρονος που νομιζεις οτι εχεις και τελικα ανακαλυπτεις οτι ποτε δεν ειναι αρκετος.

Ο Κωστης μου στελνει μηνυμα: "Μην ξεχαστεις! Το πλοιο φευγει απο το νεο λιμανι στη Πατρα." Ιδεα δεν ειχα! Ποτε εφτιαξαν νεο λιμανι; Το 2010 ειχα φυγει απο το παλιο κλασσικο στην εισοδο της πολης. Το αλλαξαν;;

Ευτυχως που με ενημερωσε γιατι ιδεα δεν ειχα! Μου δινει σχετικες οδηγιες και κανονιζουμε να συναντηθουμε στην εξοδο της περιφερειακης Πατρων για να με παει μεχρι το πλοιο.

Κατεβαινω στη μηχανη σαν τον κυνηγημενο. Αγχος, στρες, πιεση, ουφ!
Βαζω το κλειδι στη μιζα και... κοντοστεκομαι. Αυτο ειναι! Γυριζω μιζα και ξεκιναω να ζησω ενα ονειρο. Ενα κουμπι με χωριζει. Κλικ.
Το μπασο γρυλισμα της Αυρας αντηχει στο υπογειο γκαραζ και εγω χαμογελαω σαν χαζος! Φυγαμε!

Η μηχανη κυλουσε σβελτα στην Εθνικη για Πατρα και το χαμογελο δεν ελεγε να φυγει απο τα χειλη μου.
Η διαδρομη εκανε οτι μπορουσε να μου χαλασει τη διαθεση αλλα δεν εδινα σημασια. Μια βδομαδα τωρα οι θερμοκρασιες ηταν πανω απο 40 βαθμους και σε τετοιες συνθηκες το ταξιδι ειναι δραματικο. Η ζεστη χτυπουσε κοκκινα και ο αερας ηταν τοσο καυτος που εκλεισα ζελατινα για να δροσιστω.
Η υπνηλια απο την ανυποφορη ζεστη και τη βαρεμαρα καραδοκουσε και τα χιλιομετρα παντα φαινονται περισσοτερα σε τετοιες συνθηκες..

Μετα απο εναν αιωνα περνουσα πλεον εξω απο τη Πατρα. Η ωρα ηδη περασμενες 4! Ειχα κατι λιγοτερο απο μια ωρα για το πλοιο.
Στη περιφερειακη Πατρων το αγχος για το αν προσπερασα τη σωστη εξοδο η οχι αρχισε να ερχεται ξανα. Ημουν οριακα σε χρονο. Αν επρεπε να γυρισω πισω και να ψαχνω το πλοιο το ειχα χασει!

Πανω που αρχισα να σκεφτομαι οτι ισως να ειχα κανει βλακεια ηρθε η θεα της σωστης πινακιδας να με ανακουφισει!

Ο Κωστης με το Φωτη με περιμεναν απο ωρα στη γεφυρα. Χαμογελο. Υπεροχο συναισθημα κ τοσο τιμητικο να σε μετρανε τοσο οι φιλοι που να καθονται να περιμενουν κατω απο το λιοπυρι για παρτη σου!

Φυγαμε για το λιμανι συνοδεια. Ο Κωστης με την Μπεμπα μπροστα, ο Φωτης με το αγριμι πισω και η Αυρα φορτωμενη στη μεση. Μα ποιος ειμαι επιτελους; 

Το λιμανι ηταν χωμενο κυριολεκτικα στου διαολου το κερατο. Εγω απο μονος μου δεν θα το εβρισκα εγκαιρως με τιποτα. Ο Κωστης εσωσε το ταξιδι -κυριολεκτικα.
Τυπικοτητες στο τσεκ ιν και φυγαμε για το πλοιο που ηταν ετοιμο για αναχωρηση.

Η ωρα ειχε περασει. Ο Κωστης γυρισε στο μερος μου και μου ειπε σε τονο υπηρεσιακο "Φυγε, απο εδω και μετα ειναι ελεγχομενος χωρος. Ζησε το ονειρο σε καθε στιγμη και καλη ανταμωση."
Ο χρονος ετρεχε και επρεπε να φυγω ομως ξερω τον Κωστη: λακωνικος, ομως δυο κουβεντες του ισοδυναμουν με χιλιες συζητησεις. Αντιο παιδια και θα τα ξαναπουμε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8173/8011239439_4a3a555c54_c.jpg" />

 
Δεσαμε τη μηχανη στο αμπαρι, διπλα σε ενα Ducati. Που ηταν ολοι οι αλλοι ταξιδιωτες;
Ανεβηκα επανω και εκανα την καθιερωμενη βολτα στους οροφους του πλοιου...

Ομορφο, καινουργιο και καθαρο, ομως δεν εβρισκα μερος που να μπορει να ξαπλωσει κανεις. Που ειναι οι καναπεδες ρε παιδια;

Βγηκα στο καταστρωμα ενω το πλοιο ειχε πιασει να σαλπαρει. Βλεπω την ακτη να χανεται κ μαζι της νοιωθω να χανονται και οι σκεψεις, το αγχος, τα προβληματα.. Το μονο που εχει σημασια πλεον ειναι το ταξιδι. Καθε μερα και αλλου -αλητεια κ περιπλανηση, αγνωστα μερη και περιπετεια.
Να μην ξερεις τι σε ξημερωνει και να εχεις για μπουσουλα τον οριζοντα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8317/8011246022_ca2d4fe6bd_c.jpg" />

 
Tο πλοιο ηταν σχεδον αδειο παροτι ημασταν στη μεση του καλοκαιριου. Προφανως λιγοι ειναι οι τρελοι που θελουν (και μπορουν πλεον!) καταμεσης του καλοκαιριου να φυγουν απο Ελλαδα. Φανταζομοαι οτι στην επιστροφη για Πατρα οι τουριστες θα κρεμονταν απο τα ρελια σαν τσαμπια!
Ετσι ομως τωρα ηταν καπως καταθλιπτικο το θεαμα -μονο ενα τσουρμο πιτσιρικια γερμανακια φτιαχνουν λιγο την ατμοσφαιρα και μου θυμιζουν οτι ο κοσμος φευγει σε διακοπες.

Ο Νορβηγος φιλος Ole μου εστειλε μηνυμα, φτιαχοντας μου τη διαθεση: ο καιρος εκει πολλα υποσχομενος: ηλιος και 21 βαθμοι σημερα, το μεγαλυτερο που ειχαν δει λεει μεχρι τωρα!
Τωρα τι του λες;

Η νυχτα επεσε σιγα σιγα και εγω αρχισα να ψαχνω ενα μερος να την πεσω. Μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Στο σαλονι, τηρωντας τις ενδοξες θαλασσινες παραδοσεις, το αircondition δουλευε τερμα γκαζια: οι θερμοκρασιες μπορει να χαροποιουσαν εναν πιγκουινο αλλα οχι εμενα.
Απο την αλλη το καταστρωμα ηταν ζεστο αλλα τα πλαστικα παγκακια δεν τα ελεγες ακριβως και ιδανικα για υπνο. Λαγοκοιμαμαι δυο ωρες με τα φωτα φθοριου στα ματια και σηκωνομαι. Επιστροφη στο σαλονι οπου βρισκω μια καπως ευρυχωρη καρεκλα και κοιμαμαι σαν τελικο σιγμα. Superfast και υπνος ...ελευθερας βοσκης δεν πανε μαζι.

Το πρωινο ξημερωσε με εναν λαμπρο ηλιο να ανατελλει πανω απο τη θαλασσα. Μοναδικο θεαμα να σε ξυπναει κατι τετοιο...

Σηκωθηκα και βγηκα στο καταστρωμα. Πηρα τον κλασσικο βαπορισιο καφε και αραξα σε μια μερια να απολαυσω τη στιγμη. Στο MP3 οι <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=-sNRAl_lKVY" rel="nofollow external">Starsailor</a> και οι <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=VvTOmNyrmng" rel="nofollow external">Oasis</a> (κλικ ντεεεε!) εφτιαχναν το ιδανικο soundtrack της μερας:

<em>"Man I must have been blind
To carry a torch
For most of my life

These days I'm hanging around
You're out of my heart
And out of my town..."</em>
Αραχτος στο καταστρωμα, με το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Zen_and_the_Art_of_Motorcycle_Maintenance" rel="nofollow external">Zen and the art of Motorcycle Maintenance</a> ανα χειρας, υπεροχος ηλιος, ζεστη, καφεδακι, μουσικη και κατω στο γκαραζ η Αυρα πανετοιμη να περιμενει να φυγουμε!
Η Τελεια Στιγμη...

Σε λιγο το πλοιο πιανει λιμανι στην Ancona. Τι μας περιμενει καλη μου;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8179/8011246378_1d540c414e_c.jpg" />

<h2>Day 1</h2><strong>Ancona (IT) - Como (IT)
492km</strong>

Η ωρα πανω στα πλοια περναει αργα. Οσοι εχουν ταξιδεψει ετσι ξερουν. Κοιταξα το ρολοι μου. Με τη διαφορα ωρας θα επρεπε να κοντευουμε στο λιμανι. Ομως τριγυρω το μονο που βλεπω ειναι το απειρο μπλε της θαλασσας. Τι ωρα φτανουμε; Η απαντηση απο τον λογιστη του πλοιου με ξαφνιασε: 1 το μεσημερι;! Εγω πως νομιζα οτι φτανουμε 10.30 το πρωι; Η ιδεα μου να χαζεψω στους επαρχιακους δρομους της κεντρικης Ιταλιας τωρα πηγαινε απατη...

Η ωρα τελικα περασε χαζευοντας τους χαρτες για να δω τις διαδρομες που θα ακολουθησω για το προορισμο μου. Τι πιο ομορφο πραγμα απο αυτο; Να ξεκινας τη μερα σου χαζευοντας ολες αυτες τις μικρες πολυχρωμες γραμμουλες πανω στους χαρτες και να προγραμματιζεις αγνωστες διαδρομες για να νυχτωθεις οπου σε βγαλει ο δρομος...

Εγω ομως σημερα ειχα προορισμο: τη λιμνη Como, τη τριτη μεγαλυτερη λιμνη της Ιταλιας στα βορειοδυτικα της χωρας, ακριβως πανω στα Ιταλο-ελβετικα συνορα. Εκει ειναι και το ομωνυμο φημισμενο χωριο που αποτελει ενα (αρκετα κυριλε/ακριβο) τουριστικο θερετρο για τους Ευρωπαιους και οχι μονο, καθως ειναι και το μερος που ζει ο ...George εδω και χρονια. (Μη με ρωτησετε ποιος ειναι ο George ετσι; )
Ηθελα να επισκευτω την περιοχη εδω και χρονια και να που ειχε ερθει η ευκαιρια να το κανω. Βεβαια με το πλοιο να δενει τοσο αργα στην Ancona και εχοντας να διασχισω ουσιαστικα ολη την Ιταλια δεν θα εβλεπα και πολλα απο το Como αλλα δεν πειραζει. Ακομα και ετσι θα επαιρνα μια μικρη γευση!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8029/8011261541_17c508dae8_c.jpg" />

 
Το πλοιο ειχε πιασει να μπαινει στο λιμανι της Ancona και βρηκα την ευκαιρια να χαζεψω τριγυρω...
Δεν θα το ελεγα ακριβως ωραιο το μερος -ενα μικρο, μαλλον αδιαφορο λιμανακι ηταν αλλα ακομα και ετσι μερικα κτηρια διατηρουσαν την περιφημη Ιταλικη φινετσα και ομορφια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8169/8011240797_a8b0ddc434_c.jpg" />

 
Κατεβηκα στο γκαραζ για να ετοιμαστω. Οσοι με ξερουν γνωριζουν οτι με το χρονο εχω μια πολυ περιεργη σχεση: μια ζωη αργω σε οτι και να κανω -και αυτη η φορα ΔΕΝ ηταν η εξαιρεση.

Τα παιδια με το Multistrada που ηταν παρκαρισμενο διπλα μου ειχαν ηδη κατεβει κατω και περιμεναν υπομονετικα να μαζεψω το τσαντιρι για να φυγουν. Οι παρκαδοροι του πλοιου θελοντας να διευκολυνουν την κατασταση επιασαν να λυνουν τους ιμαντες απο τις μηχανες για να φυγουμε μια ωρα αρχιτερα -ποσο μα ποσο θα το μετανοιωνα αυτο πολυ συντομα....

Για να βοηθησω με τη σειρα μου το ζευγαρι να φυγει μετακινησα την Αυρα 2 μετρα πιο πισω. Ομως εκει που την πηγα το πατωμα ειχε ενα μικρο εξογκωμα.
Οχι και τοσο σημαντικο θα μου πειτε. Θα συμφωνουσα αν δεν υπηρχαν δυο μικρες λεπτομερειες:

1. Η μηχανη λογω βαρους απο τις βαλιτσες (και λογω εγκεφαλικης βλακειας δικης μου που ΔΕΝ εσφιξα την προφορτιση πριν το ταξιδι) εκανε την αναρτηση να βυθιζεται ελαφρα, ετσι ωστε οταν καθοταν στο stand πλαγιαζε απο λιγο εως ελαχιστα.
2. Οι ιμαντες δεσιματος ειχαν λυθει εντελως.

Ετσι εβαλα το stand αφου ειχα κανει πισω να φυγουν τα παιδια και πηγα πισω στη βαλιτσα να κλεισω απλα το καπακι. Καπου εκει εκανα την ενδιαφερουσα παρατηρηση οτι η μηχανη στηριζοταν σε οριακα ορθια θεση και καθως ακουμπαω το καπακι της βαλιτσας.... ο Τιτανικος βυθιζεται!
340+ κιλα πλαστικων και μεταλλων εφυγαν προς τα δεξια με χαρη που θα ζηλευε και ο ελεφαντας του Circo Medrano. Προφανως οι προσπαθειες να σταματησω το θηριο τραβωντας απο αριστερα ηταν εντελως αναξιες λογου και ετσι βρεθηκα να κοιταω τη μηχανη φαρδια πλατια στο καταστρωμα του πλοιου!

Τι πιο ωραια αρχη για το μεγαλυτερο ταξιδι που θα εκανα ποτε;
Τελικα αν δεν πεσει η μηχανη μια φορα σε ενα ταξιδι μου δεν θα παει καλα. Το 2010 ειχε συμβει το ιδιο ακριβως 2 φορες αλλα το ταξιδι ειχε παει υπεροχα. Απο την αλλη να πω τωρα οτι χαιρομουν θα ημουν ψευτης...

Σηκωσαμε τη μηχανη πανω μαζι με ενα νταλικιερη που προθυμοποιηθηκε και ...ευτυχως σχεδον καμια ζημια! Η μηχανη ειχε κατσει πανω στη δεξια βαλιτσα σωζοντας τα χειροτερα και το μονο αλλο που ειχε βρει ηταν ενα πολυ μικρο πλαστικο στο δεξι φλας που γεμισε γρατζουνιες. Παλι καλα!

Αυτο που ειχε παθει ομως καλη ζημια ηταν το μεγαλο δαχτυλο μου στο δεξι χερι που πρηστηκε σχεδον αμεσως και δεν μπορουσε να κλεισει. Κακωση; Καταγμα; Το σιγουρο ηταν οτι ποναγε διαολεμενα. Πως θα ταξιδευα ετσι 12.000 χιλιομετρα; Αν ηξερα ομως τι θα ακολουθουσε μεχρι να τελειωσει αυτη η απιστευτη περιπετεια μαλλον θα το προσπερνουσα αυτο ως κατι αναξιο λογου βρε αδερφε...

Καθως ομως η Αυρα ρολαριζε τις ροδες της για μια ακομα φορα επι Ιταλικου εδαφους τα ειχα ξεχασει ολα και χαμογελουσα σαν χαζος...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8462/8011241129_6edc2d358b_c.jpg" />

 
Σταματησα στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκα για να ταισω τα αλογα και να αποφασισω για τη διαδρομη. Ηθελα πολυ να βγω στους επαρχιακους δρομους αλλα το GPS μου εκοψε τα ποδια: 10+ ωρες συνεχους οδηγησης και η ωρα ηταν ηδη 2 το μεσημερι. Στην καλυτερη των περιπτωσεων και χωρις καμια σταση (κατι πρακτικα αδυνατον) θα εφτανα τις 12 το βραδυ και βεβαια χωρις να εχω κανονισει καπου να μεινω δεν ηταν και η καλυτερη ιδεα να ψαχνω μεσα στη μαυρη νυχτα καπου να κοιμηθω...

Συνεπως autostrada και ξερο ψωμι για σημερα δυστυχως.
Και το δυστυχως οχι γιατι ειναι κανενας παλιοδρομος (αν και δεν μπορει <em>φυσικα</em> να συγκριθει με το ΥΠΕΡΤΑΤΟ μεγαλειο της Κορινθου - Πατρων) αλλα γιατι εγω βαριεμαι τρομερα τις εθνικες οδους και τις ευθειες και τις αποφευγω οπως ο Lemmy τη Britney Spears. Αναγκαιο ομως κακο σημερα η εθνικη αν ηθελα να φτασω σε καποια λογικη ωρα στο προορισμο μου.

Περα απο τη πλακα βεβαια η autostrada ειναι δρομαρα και αυτο δεν κρυβοταν με τιποτα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8042/8011247446_f3efea4d48_b.jpg" />

 
...ενω και οι εικονες της επαρχιακης ζωης τριγυρω εκαναν οτι μπορουσαν για να μην πληττω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8314/8011241775_f8cd0ee010_b.jpg" />

 
Συντομα επιασα ρυθμο και η μηχανη αρχισε να τρωει τα χιλιομετρα γουργουριζοντας χαρουμενη, κατι που δεν μπορουσα να πω και για εμενα. Τρελη ζεστη, ηλιος και δερματινα δεν ειναι και ο καλυτερος συνδιασμος.
Οι στασεις για νερο ηταν συνεχεις και παροτι ανεβαινα ολοενα και πιο βορεια η καψα του μεσογειακου καλοκαιριου δεν ελεγε να κοπασει παρα τα συννεφα που εβλεπα να μαζευονται πλεον στον οριζοντα.
Τωρα ειχε <em>και</em> ζεστη <em>και</em> μουνταδα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8173/8011242081_87a4d5c37d_c.jpg" />

 
Βγηκα απο την autostrada και προετοιμαστηκα για τις πραξεις ΧΧΧ που θα μου εκαναν στα διοδια: 27 ευρω για 400+ χιλιομετρα; Χμμμ! Περιμενα χειροτερα.
Το απογευμα ειχε πιασει να πεφτει απο ωρα και ανηφοριζα πλεον προς το Como. Ειχε βρεξει εδω πριν λιγο... Ο ουρανος γκριζος πλεον με βαρια συννεφα -θα προτιμουσα λιακαδα, αλλα οι μυρωδιες της φυσης και η ατμοσφαιρικη εικονα που εφτιαχνε ο ουρανος ηταν εξισου ομορφες...
<img alt="" src="http://farm9.staticflickr.com/8173/8011242081_87a4d5c37d_c.jpg" />

 
Καθως κατεβαινα απο την εξοδο του δρομου προς τη λιμνη, το Como αρχισε να αποκαλυπτει το λογο γιατι θεωρειται ενας απο τους πιο ομορφους καλοκαιρινους προορισμους στην Ευρωπη.
Εκανα μια σταση στην ακρη του δρομου και τα ματια δεν μπορουσαν να χορτασουν τις εικονες...
Εικονες μιας ταινιας προσεχως...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8175/8011242699_da03ab7076_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8011249458_5846a92b97_b.jpg" />

 
To τοπιο ηταν απλα μαγευτικο! Με καποιο παραξενο τροπο η μουνταδα του ουρανου ταιριαζε απολυτα στη στιγμη εκεινη και εγω καθισα σιωπηλος χαμενος στη στιγμη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8322/8011238481_59b15bee61_b.jpg" />

 
Θα ηθελα να κανω το γυρο της λιμνης αλλα η ωρα δεν το επετρεπε. Η νυχτα επεφτε πλεον και εγω ακομα δεν ειχα βρει που θα εμενα το βραδυ. Παρολαυτα, η διαδρομη που ξεκινουσε γυρω απο το Como εδειχνε πολλα υποσχομενη και στο μυαλο μου ανανεωσα το ραντεβου μου με την περιοχη για καποια αλλη φορα στο μελλον. Τελικα αν κατσω και βαλω ενα σημαιακι στα μερη που εχω αφησει στα "προσεχως" στο τελος δεν θα βλεπω χαρτη για χαρτη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8320/8011243701_e33735e9aa_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8449/8011249070_e93854d009_c.jpg" />

 
Το GPS εδωσε τη λυση για καποιο κοντινο camping: Camping Europa, ενα συμπαθητικο καμπινγκ ακριβως στην εξοδο του χωριου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8443/8011250144_f0a34dafc2_c.jpg" />

 
Δυστυχως ομως η ρεσεψιον οσον αφορουσε την εξυπηρετηση και τη συννενοηση βρισκοταν στο απολυτο μηδεν: ενας βαριεστημενος πιτσιρικας (που ειμαι σιγουρος οτι θα προτιμουσε να ειναι οπουδηποτε αλλου εκεινη την ωρα) μετα βιας εδειχνε ενδιαφερον να εξυπηρετησει ενα ταλαιπωρημενο μηχανοβιο που στεκοταν μπροστα του.
Με τα ελαχιστα ιταλικα μου ευτυχως συνεννοηθηκαμε και μετα τις τυπικες διαδικασιες ξεκινησα να στησω τα συμπραγκ... Επ! Οχι τοσο γρηγορα φιλε μου! Ο καιρος δεν ειχε πει την τελευταια του λεξη ακομα...
Ισα που ειχα προλαβει να απλωσω το εσωτερικο της σκηνης, οταν αρχισαν να πεφτουν δυνατοι κεραυνοι πανω απο τη λιμνη και η ατμοσφαιρα γεμισε τη γνωριμη μυρωδια του οζοντος -σημαδι οτι εντος δευτερολεπτων θα ξεκινουσε ο κατακλυσμος του Νωε!
Τα πυκνα φυλλωματα των δεντρων απο πανω μου θα κρατουσαν μια μικρη βροχουλα αλλα κατι μου ελεγε οτι αυτο που ερχοταν μονο μικρο δεν θα το ελεγες...

Μαζεψα αρον αρον τη σκηνη και ετρεξα πισω στη ρεσεψιον ενω η βροχη αρχισε να δυναμωνει.
Καλυβακι; Λαστ γιαρ! Και τωρα τι κανουμε; Να στησω υπο βροχη ηταν κατι που θα προτιμουσα να αποφυγω...
Εν μεσω βροχης το πιτσιρικι μου προτεινε ενα τροχοσπιτο. Πως ειπατε;
Το καμπινγκ ειχε μερικα παναρχαια, ταλαιπωρημενα τροχοσπιτα στημενα εκει μονιμα ως λυση αναγκης για οσους ηθελαν καλυβακι αλλα δεν εβρισκαν.

Μου εδωσε ενα κλειδι και μου ειπε το νουμερο που επρεπε να βρω. Που ειναι ρε παιδια το νουμερο 12; Δεν υπηρχε πουθενα! Μετα απο τρια τεσσερα πανω κατω στη ρεσεψιον φορωντας τα δερματινα και ιδρωνοντας σαν γουρουνι στο σακι ΠΑΡΑ τη βροχη που επεφτε τελικα καταφερα να εντοπισω το περιφημο τροχοσπιτο.

Κατι που τελικα μακαρι να μην το ειχα κανει και ποτε! Ολη μου τη ζωη την εχω περασει σε καμπινγκ -ε λοιπον δεν εχω δει ΠΟΤΕ αλλοτε ενα τροχοσπιτο σε <em>τοσο</em> αθλια κατασταση. Τα παντα ηταν σκουριασμενα και σπασμενα. Πομολα, μεντεσεδες στις πορτες, μπρατσα στηριξης στα παραθυρα... Το μεγαλυτερο μερος του τροχοσπιτου εκτελουσε χρεη (σκουπιδ)αποθηκης με οτι σαβουρα μπορει να φανταστει κανεις πεταμενη μεσα ενω το κρεβατι ειχε επανω κατι τεραστιους λεκεδες που θα προτιμουσα να μην ξερω απο τι εγιναν και μια εκλεκτη κολεξιον απο "Πεθαμενα ζωυφια αγνωστου ταυτοτητας" του 2012.
Σαν να μην εφταναν αυτα, το τροχοσπιτο εδειχνε να ...κατοικειται ηδη! Στο τοιχο υπηρχαν κατι ρωσικα εικονισματα και σε μια καρεκλα κατι παλια ρουχα και παντοφλες καποιου αντρα.

Μεσα σε χρονο μηδεν ημουν και παλι στη ρεσεψιον: αστο φιλε, θα το ρισκαρω με τη καταιγιδα χιλιες φορες παρα αυτο το πραγμα!
Εξαλλου με ολα αυτα η μπορα ειχε σταματησει πλεον οποτε χιλιες φορες η σκηνη μου και η φυση παρα να κλειστω σε ενα αθλιο κουτι.

Αραξα τη μηχανη σε ενα ωραιο σημειο που δεν ειχε βραχει πολυ και αρχισα να στηνω.
Λιγα μετρα πιο περα δυο αλλες ταξιδιαρες μηχανες ηταν αραγμενες: ενα RT1100 και ενα GS1150, που αν εκρινα απο τα αυτοκολλητα και τη κατασταση τους μαλλον ειχαν να πουν πολλες ιστοριες για ταξιδια.
Βρετανικες πινακιδες με Ουαλλικα διακριτικα! Συντοπιτες.

Καθως το βραδυ ειχε πεσει πλεον το τσαρδι ηταν ετοιμο και ειχα ηδη πιασει να μαγειρεψω κατι για δειπνο...
Καπου εκει ηρθαν και οι Ουαλλοι και κατσαμε να τα πουμε υπο τη συνοδεια παγωμενης μπυριτσας.
Πολυ ωραιοι τυποι! Παλιοσειρες μηχανοβιοι ταξιδιωτες που ειχαν φαει την Ευρωπη με το κουταλι. Ειχαν ξεκινησει απο Αγγλια πριν μια βδομαδα και αυριο θα ξεκινουσαν να δουν τα πασα της Ελβετιας οπως και εγω! Οι ιστοριες και οι διαδρομες στους χαρτες εδιναν και επαιρναν μεχρι αργα το βραδυ...

Κρατηστε τα πιο κυριλε εστιατορια και τα πιο γκουρμε φαγητα σας. Εγω ετσι τωρα ημουν ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος του κοσμου. Μια σκηνη, η μηχανη διπλα, οι μποτες μου, αναπαντεχες συναντησεις και ενα ζεστο πιατο φαι στο τελος της μερας. Παραδεισος!
Αυριο ξημερωνε μια νεα μερα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8436/8011250530_e7f81a6c64_c.jpg" />

 
<h2>Day 2</h2><strong>Como (IT) - Guebwiller (FR)
430 km</strong>
Το ξημερωμα με βρηκε πτωμα. Ο αθλιος υπνος που ειχα κανει μεσα στο Superfast και τα 500+ χιλιομετρα μεσα στον πρωτοφανη για την Ιταλια καυσωνα ειχαν κανει αισθητη την επιδραση τους σε ενα σωμα που ειχε μεχρι προτινος καλομαθει σε ολες τις καθημερινες ανεσεις. Η ωρα ηταν περασμενες 8 και παροτι ηθελα να συνεχισω να κοιμαμαι ηξερα οτι επρεπε να σηκωθω αν ηθελα να βγαλω το προγραμμα της ημερας οπως ειχα σχεδιασει. Εξαλλου η πρωινη ζωη του camping που ειχε ξεκινησει εδω και ωρα δεν θα με αφηνε να κοιμαμαι για πολυ ακομα και να ηθελα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8312/8027314371_84e342615b_c.jpg" />

 
Ο προορισμος μου για σημερα ηταν η Γαλλια και συγκεκριμενα το Guebwiller στη νοτιοανατολικη Αλσατια οπου θα συναντουσα τη Christie: ενα μελος του Couchsurfing που μου ειχε προσφερει με χαρα να με φιλοξενησει στο σπιτι της αφου θα περνουσα απο την περιοχη. Γιατι ομως εκει; Διοτι σε αποσταση λιγων χιλιομετρων ηταν το περιφημο <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Colmar" rel="nofollow external">Colmar</a>: καποιοι το ανεφεραν ως τη πιο ομορφη πολη της Ευρωπης και δεν θα αφηνα να παει χαμενη η ευκαιρια να διαπιστωσω αν ηταν αυτο ηταν αληθεια...

Πριν απο αυτο ομως σημερα θα επαιρνα την εκδικηση μου για τα βαρετα χιλιομετρα εθνικης που ειχα γραψει χθες! Ειχα να διασχισω την Ελβετια και σκοπευα να κινηθω οσο μπορουσα σε επαρχιακους δρομους και να απολαυσω τη μεγαλειωση φυση της χωρας αλλα βεβαια το μεγαλυτερο κερασακι ηταν αλλο: τα διασημα πασα Furkapass και Grimselpass στα 2.400 μετρα υψομετρο στην ραχη των Ελβετικων Αλπεων.
Οταν εχεις ενα τετοιο προγραμμα ξυπνας πιο ευχαριστα οσο να ναι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8037/8027414270_e1d688aae2_c.jpg" />

 
Πρωτα απο ολα ομως καφες. Οι Ουαλλοι διπλα ειχαν σηκωθει απο ωρα και επιναν ηδη το τσαι τους χαμογελαστοι, ενω δεν εχασαν ευκαιρια να μου την πουν οτι παρακοιμηθηκα κιολας! Οι παλιολυκοι μου εβαλαν τα γυαλια!
Ζεστανα νερο στο κουζινακι και εφτιαξα τον καφε μου και εκατσα να τον απολαυσω πλαι στους χαρτες μου και με παρεα αλλους μηχανοβιους ταξιδιωτες.
Το εχω πει πολλες φορες και θα το πω αλλες τοσες: δεν υπαρχει καλυτερος τροπος απο το να ξεκινας ετσι τη μερα σου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8460/8027315454_e59ca9a9d3_c.jpg" />

 
Οι Ουαλλοι μου ελεγαν οτι θα ακολουθησουν πανω κατω την ιδια διαδρομη με εμενα, τουλαχιστον μεχρι τα πρωτα πασα. Εκανα τη σκεψη να παμε μεχρι εκει παρεα ομως τους ειδα να βιαζονται να ξεκινησουν: εγω δεν ειχα προλαβει να πιω ακομα τον καφε μου και αυτοι ειχαν ξεστησει τις σκηνες τους και ειχαν σχεδον πακεταρει τα παντα!
Αρχισα να μαζευω τα πραγματα βιαστικα αλλα καταλαβα οτι απλα θα τους καθυστερουσα χωρις λογο και εγω θα αγχωνομουν αδικα. Ανταλλαξαμε συμβουλες για τη διαδρομη και χαιρετηθηκαμε -μπορει να τα λεγαμε και στη πορεια εξαλλου!

Το πακεταρισμα παντα ηταν για εμενα ενα θεμα: μου τρωει χρονο. Πολυ χρονο. Μεχρι να μαζεψω υπνοσακους, υποστρωματα, σκηνη, τεντες, ρουχα και λοιπα συμπραγκαλα οι περισσοτεροι γειτονες ειχαν φυγει ηδη! Οκ, βεβαια πολλοι ηταν με τροχοσπιτα και αυτοκινητα αλλα οπως και να το κανεις ειναι αποκαρδιωτικο να παλευεις να σφηνωσεις ολα τα μπαγκαζια στις βαλιτσες και να βλεπεις τους αλλους να ξεστηνουν τα παντα χαμογελαστοι στο χρονο που σου παιρνει εσενα να κλεισεις την μια βαλιτσα!
Βεβαια ειχα φερει μαζι μου και κατι παραπανω οσο να ναι... <img alt="" src="http://www.mybike.gr/public/style_emoticons/default/laugh.png" /> (Μιας που για να φας στη Νορβηγια πρεπει να παρεις ενα μικρο στεγαστικο δανειο ειχα προετοιμαστει καταλληλα)
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8456/8027315351_d13daa4fba_c.jpg" />

 
Βγηκα στους δρομους του Como και ο ηλιος εδειχνε οτι θα ειναι μια υπεροχη -και πολυ ζεστη- μερα.
Απο ψηλα η λιμνη και τα σπιτια αμφιθεατρικα στο βουνο εφτιαχναν ενα πολυ ομορφο θεαμα -για αλλη μια φορα εδωσα υποσχεση στον εαυτο μου να ξαναρθω σε αυτα τα μερη για μια δευτερη αναγνωση...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8029/8027325632_a8d371d313_b.jpg" />

 
Ενω περνουσα μεσα στους δρομους του χωριου, ξαφνικα.... συνορα;!; Τα συνορα με την Ελβετια ειναι <em>μεσα</em> στη πολη!
Δεν το ειχα ξαναδει αυτο ποτε. Οκ, η προσβαση ειναι ελευθερη στους Ευρωπαιους πολιτες, αλλα οπως και να το κανεις, το να βλεπεις συνοριακο φυλακιο, αστυνομικους στη μεση ενος δρομου και σημαιες μιας αλλης χωρας ειναι κατι εντελως ασυνηθιστο.
Απο την μια μερα της πολης Ιταλια και απο την αλλη Ελβετια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8034/8027326470_2d5a1e6725_b.jpg" />

 
Αν δειτε το χαρτη της περιοχης θα παρατηρησετε οτι τα συνορα κοβουνε το χωριο στη μεση ουσιαστικα. Απο τη μερια της Ιταλιας ειναι το Como και απο τη μερια της Ελβετιας το Chiasso. Βεβαια η γλωσσα παρεμενε η Ιταλικη, τα μαγαζια συνεχιζαν να παιρνουν ευρω αλλα καταλαβαινες οτι κατι ανεπαισθητο εχει αλλαξει... Πολυ παραξενο συναισθημα!

Με κατι τετοια κτηρια ομως θα μπορουσα να πιστεψω οχι μονο οτι ειμαι σε αλλη χωρα αλλα και σε αλλο ...πλανητη! Αυτος ο ιπταμενος δισκος τεραστιων διαστασεων ηταν το εμπορικο κεντρο της περιοχης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8036/8027327220_39854bfa2c_b.jpg" />

 
Ομως εγω τωρα ηθελα να χαθω σε επαρχιακα δρομακια...
Να δω χωρια, να χαρω τη φυση, να πιασω μια ροτα στο περιπου και να βγω οπου με παει ο δρομος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8172/8027332669_61a4ae5f03_c.jpg" />

 
Ο δρομος αρχισε να ανηφοριζει στο βουνο με ποιοτητα ασφαλτου που θα ζηλευε και πιστα....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8039/8027330652_90c33138e3_c.jpg" />

 
...χωριουδακια τριγυρω σαν ψευτικα....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8310/8027329730_dc1d187d4b_c.jpg" />

 
...δαση και ατελειωτο πρασινο οπου και να γυριζε το ματι....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8310/8027332762_d5016cc558_c.jpg" />

 
....και μια θεα που σε εκανε απλα να στεκεσαι και να κοιτας σαν χαμενος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8182/8027328944_f4ecbabca2_b.jpg" />

 
Ο δρομος συντομα με εβγαλε στις οχθες της λιμνης Lugano και της ομωνυμης πολης που βρισκεται εκει...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8027334413_b069d5ca69_c.jpg" />

 
Η αρχιτεκτονικη ηταν εμφανως Ιταλικη, κατι αναμενομενο αν σκεφτει κανεις οτι ολη αυτη η περιοχη ανηκε επι αιωνες στους Ιταλους. Ημουν σιγουρος οτι δεν θα ηταν και πολυ χαρουμενοι που τωρα ηταν μερος της Ελβετιας, αλλα ακομα και ετσι ηταν ουσιαστικα ιταλικη περιοχη.
Κοιταζοντας αυτες τις διαχωριστικες γραμμες στο χαρτη να πασχιζουν να ορισουν περιοχες με εκανε να σκεφτομαι ξανα τη ματαιοδοξια και γελοιοτητα του να προσπαθεις να χωρισεις γη και πολιτισμο σε ταμπελες: "Ιταλια", "Ελβετια", εμεις, εσεις. Μονοι εμεις οι ανθρωποι καταφερνουμε κατι τοσο αδιαιρετο οσο η Γη να το κοβουμε σε κομματια και να σκοτωνομαστε κιολας για αυτα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8450/8027334144_03026490cb_c.jpg" />

 
Ολες ομως αυτες οι σκεψεις εξατμιστηκαν με μιας οταν η θεα της λιμνη ξεδιπλωθηκε μπροστα μου...
Τι μαγευτικο θεαμα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8178/8027348900_34e9c87a71_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8181/8027350681_f1d829da01_b.jpg" />

 
Το προγραμμα απο την αρχη σημερα ηταν να κανω οσο πιο πολλα χιλιομετρα μπορουσα σε επαρχιακους δρομους.
Ομως τωρα ημουν λιγο εξω απο την Bellinzona και ειχα ηδη κανει μιαμιση ωρα διαδρομης για μολις 70 χιλιομετρα -τα χωριουδακια και οι φιδωτοι ορεινοι δρομοι μπορει να ηταν ακρως γραφικοι αλλα δεν βοηθουσαν να γραψω χιλιομετρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8175/8027352075_b93cda97ed_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8459/8027351560_e815c4bf49_c.jpg" />

 
Κοιταξα το GPS. Αν ηθελα να ειμαι στη Γαλλια νωρις το βραδυ θα επρεπε να βαλω λιγο νερο στο κρασι μου και να πιασω την εθνικη, τουλαχιστον μεχρι τα πασα. Η Christie με περιμενε στο σπιτι της και θα ηταν μεγαλη αγενεια να φτασω μεσα στη μαυρη νυχτα και απλα να πεσω να κοιμηθω σε ενα καναπε για να αναχωρησω την επομενη μερα.

Ετσι μετα απο μια σταση για ανασυγκροτηση προμηθευτηκα την Ελβετικη βινιετα οσο και αν πονουσε -27 ευρω ειναι αυτα!- και βγηκα στην εθνικη...
Αν εκρινα ομως απο τη θεα που ανοιγοταν μπροστα μου κατι μου ελεγε οτι δεν θα βαριομουν καθολου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8172/8027352252_d34baab996_c.jpg" />

 
Ολα πηγαιναν περιφημα. Η Αυρα ειχε την ευκαιρια να ξεμουδιασει λιγο, τα χιλιομετρα εφευγαν γρηγορα και εγω χαζευα την καταπρασινη φυση γυρω μου με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια! Και ολα θα συνεχιζαν να πηγαινουν περιφημα αν δεν υπηρχε κατι που ακουγε στο ονομα Galleria stradale del San Gottardo.

Καποια στιγμη στην εθνικη οδο ειδα στο βαθος κινηση. Το ειδος της κινησης που ξερεις οτι κατι συμβαινει. Τα αυτοκινητα ηταν ακινητοποιημενα σε ολες τις λωριδες και περιμεναν. Σταματησα στην ακρη δεξια και προσπαθησα να καταλαβω τι γινεται. Ατυχημα;
Τι αλλο θα μπορουσε να μπλοκαρει ολες τις λωριδες σε μια τετοια εθνικη οδο; Η ζεστη του μεσημεριου ηταν ανελεητη και τα δερματινα δεν βοηθουσαν ιδιαιτερα τη κατασταση.
Ευτυχως ομως συντομα καποιοι αλλοι μοτοσυκλετιστες αρχισαν να περνανε σιγα σιγα απο την ΛΕΑ με αλαρμ και αποφασισα να τους ακολουθησω. Φτιαχνοντας στιχακια στο μυαλο μου ("ΛΕΑ ΛΕΑ και η ζωη ειναι ωραια" κλπ) και μετα απο μερικα χιλιομετρα πορειας αναμεσα σε λεωφορεια και κολωνακια εφτασα στην κεφαλη της ουρας: τα αυτοκινητα περιμεναν σε φαναρι!

Μπροστα μου ανοιγοταν η εισοδος ενος τουνελ και η κυκλοφορια γινοταν σε δοσεις. Αυτο το ειχα δει στο παρελθον στην Αυστρια οποτε δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια και περιμενα το πρασινο για να μπω στο τουνελ. Λαθος.
Το ποσο μεγαλο λαθος ηταν αυτο το ανακαλυψα καθως εμπαινα στο τουνελ και ειδα την πινακιδα: Galleria stradale del S. Gottardo, <strong>16.400 m</strong>. Ποσα;; 16;;; Δεκαεξι χ ι λ ι ο μ ε τ ρ α;;;

Καπου εκει θυμηθηκα ενα βραδυ που κοιταζοντας τους χαρτες στο σπιτι ειχα δει μια τεραστια ευθεια γραμμη καπου στις Ελβετικες Αλπεις και σκεφτηκα οτι δεν μπορουσε να ειναι δρομος αυτο το πραγμα. Εντελως ευθεια και τοσο μεγαλο σε μηκος... Δεν μπορει.
Και ομως. Αυτη τη στιγμη βρισκομουν στο τουνελ του St. Gottard, το τριτο μεγαλυτερο τουνελ στον κοσμο με μηκος πανω απο 16 χιλιομετρα απο ακρη σ' ακρη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8447/8027354195_23ab069011_c.jpg" />

 
Ζωντας εδω στην Ελλαδα που τα μεγαλυτερα τουνελ σπανια ξεπερνανε τα 1-2 χιλιομετρα δεν ειναι ευκολο να καταλαβει κανεις τι σημαινει να διασχιζεις ενα τοσο τερατωδες τουνελ.
Τα χιλιομετρα αρχισαν να περνανε το ενα μετα το αλλο αργα και βασανιστικα και συντομα καταλαβα οτι θα ειχα προβλημα. Εκλεισα τη ζελατινα καλα και ολους τους αεραγωγους σε μια απεγνωσμενη προσπαθεια να προφυλαχτω. Το θερμομετρο εδειχνε 52 βαθμους εξωτερικη θερμοκρασια και τα καυσαερια απο τα οχηματα εκαναν την ατμοσφαιρα να θυμιζει θαλαμο αεριων. Δραματικη κατασταση...

Παρα ολ αυτα ομως δεν μπορουσα να μην θαυμασω το τι εφτιαξαν οι ανθρωποι. Ακρως εντυπωσιακο αν και εξαιρετικα δυσκολο στη διασχιση για ενα μηχανοβιο...

Μετα απο 20 λεπτα που φανηκαν σαν αιωνας βγηκα στην αλλη πλευρα! Ουφ! Βαθειες ανασσες και ο δροσερος πλεον αερας εμοιαζε τοσο γλυκος τωρα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8452/8027353524_6e47f288db_c.jpg" />

 
Η πινακιδα που μολις ειχα περασει εγραφε τα μαγικα γραμματα: Furkapass δεξια.
Χαμογελασα. Τα πασα με περιμεναν...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8455/8027356291_f398599c64_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8442/8027354250_69a7e8e457_c.jpg" />

 
Το τοπιο πλεον ειχε αλλαξει δραματικα. Οι χαμηλες καταπρασινες πλαγιες της βορειας Ιταλιας ειχαν δωσει τη θεση τους σε τεραστιους βραχωδεις ογκους που ορθωνονταν γυρω μου σε ενα θεαμα πραγματικα μεγαλειωδες...
Κοιτες ποταμων περνουσαν αναμεσα σε πανυψηλες οροσειρες, ενω ο δρομος εμοιαζε με ενα γκριζο φιδακι που ξεδιπλωνοταν αναμεσα σε βραχους, δεντρα και νερο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8315/8027357161_26f3eab690_b.jpg" />

 
Στο βαθος τα συννεφα χορευαν πανω στις καταπρασινες κορυφες, σε ενα αεναο παιχνιδι της γης με τον ουρανο, φτιαχνοντας μια μοναδικη εικονα απο αυτες που σε συνοδευουν για παντα και σου θυμιζουν οτι η ομορφια βρισκεται εκει εξω, στα πιο απλα, στα πιο μικρα...
Και μεσα σε ολα αυτα, ο δρομος μπροστα που ανοιγοταν μεχρι τον οριζοντα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8319/8027357747_b15e2f4f7c_b.jpg" />

 
Εδω ανοιγαν τα ματια, η ψυχη και το μυαλο και προσπαθουσαν να χωρεσουν μεσα τους το μεγαλειο αυτο... Τιποτε αλλο...
Και οπως εβλεπα δεν ημουν ο μονος που σκεφτοταν ολα αυτα τριγυρω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8460/8027358523_e2e18777e9_b.jpg" />

 
O δρομος συντομα αρχισε να ανηφοριζει μεσα απο μικρους και γραφικους οικισμους, ολοενα και πιο στενος, αλλα τιποτα δεν μαρτυρουσε αυτο που βρισκοταν μπροστα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8317/8027357804_d30c0de1d3_c.jpg" />

 
...ωσπου οι πρωτες στροφες του πιο διασημου Ελβετικου πασου ανοιχτηκαν μπροστα μου.
"Stairway to heaven", σκεφτηκα χαμογελοντας και το παρτυ ξεκινουσε!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8176/8027359843_e87502efd9_c.jpg" />

 
Αρχισα να ανεβαινω και η μια φουρκετα διαδεχοταν την αλλη σε ενα γιγαντιο rollercoaster, απανωτες ανηφορικες στροφες ξανα και ξανα και ξανα, με μια ασφαλτο που σε προκαλουσε να ξυσεις μεχρι και τα γκριπ!
Και ολα αυτα ενω η θεα κατω πραγματικα εκοβε την ανασσα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8321/8027360609_d355c0f146_b.jpg" />

 
Τρεχουμενα νερα παντου, ποταμια που κατεβαιναν απο τις πλαγιες του βουνου και μεγεθη που δεν θα χωρουσαν στον καλυτερο ευρυγωνιο φακο του κοσμου... Τι να σου κανει μια ταλαιπωρη φωτογραφικη οταν εχεις μπροστα σου <em>τετοιες</em>εικονες;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8457/8027361329_077f3ac594_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8317/8027363444_bcb342cbd9_c.jpg" />

 
Ανεβαινοντας, απο ενα σημειο και μετα η μπαλα χαθηκε τελειως... Το μυαλο μηδενισε, κλειδωσε, πεταξε τα κλειδια στον αγυριστο και παρεδωσε στα ματια και την ψυχη.
Αυτο που εβλεπα μπροστα μου απλα δεν μπορουσα να το περιγραψω με λογια...
Εικονες βγαλμενες απο τα καλυτερα μου ονειρα...!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8178/8027362089_222a535b47_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8456/8027362708_a9cc7e5c36_b.jpg" />

 
Το GPS εδειχνε ηδη 2.000 μετρα υψομετρο και τα συννεφα κυλουσαν συμπαγη πανω στην ασφαλτο σαν να ηταν κατι ζωντανο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8029/8027362673_2370cb864e_b.jpg" />

 
... ενω εκαναν ολο το δρομο να μοιαζει <em>σαν να εχει παρει φωτια...!</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8315/8027363367_4d1081be53_b.jpg" />

 
Ωσπου τελικα.... Ο προορισμος:
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8457/8027365803_de92b143aa_c.jpg" />

 
Εχοντας δει πολλες φορες ταξιδιωτικα με τα γνωστα parking και τα μεγαλα τουριστικα κιοσκια στα πασα των Αλπεων, θεωρουσα οτι ετσι θα ηταν και εδω. Οχι ακριβως. Στο υψηλοτερο σημειο του πασου που βρισκομουν αυτη τη στιγμη δεν υπηρχε τιποτα παρα μονο ενα παλιο και ερειπωμενο πλεον πανδοχειο, πραγματικα στη μεση του πουθενα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8311/8033608861_e5b9d20430_b.jpg" />

 
Ποσες φορες στη ζωη μας μπορουμε να βαζουμε στοχους και να ειμαστε στη θεση να τους φτανουμε, να τους αγγιζουμε με τα ιδια μας τα χερια; Αυτο το ταξιδι ηταν ακριβως αυτο: στοχοι, σημεια στο χαρτη ενος μυαλου, που ηθελε να τα δει απο κοντα, να τα αγγιξει, να νοιωσει τη χαρα της κατακτησης, οτι και αυτος ηταν <em>εκει</em>!
Το αν αξιζε η αναμονη και ο κοπος θα φαινοταν "στο χειροκροτημα" ομως αν νομιζατε οτι ειχαμε τελειωσει ετσι απλα, απατασθε...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8320/8027366006_97f7c109f2_b.jpg" />

 
Το κρυο σε τετοιο υψος δεν αστειευοταν παρα τον ηλιο που εκανε φιλοτιμες προσπαθειες να με ζεστανει. Αν κατακαλοκαιρο με ηλιο ειχε τετοια ψυχρα, το χειμωνα ηθελα καν να σκεφτω πως θα ηταν εδω.

Καπου εκει ακουσα ηχο μηχανων και ειδα μια μεγαλη ομαδα μηχανοβιων να περνανε χαιρετωντας και αποφασισα να τους ακολουθησω κατεβαινοντας πλεον απο την αλλη πλευρα του βουνου. Δεν ειχα προλαβει να κανω πανω απο 3 χιλιομετρα οταν ειδα το λογο που οι περισσοτερες μηχανες δεν σταματουσαν στην κορυφη οπως εγω αλλα συνεχιζαν πιο κατω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8457/8027369263_c528edfd15_b.jpg" />

 
Σταματησα στην ακρη της αλανας και καθισα εκει σωπηλος. Χαιδεψα το ντεποζιτο της Αυρας και θαρρεις την ακουσα να μου ψυθιριζει "Σε τετοια μερη θελω παντα να με φερνεις, να γεμιζω απο τις ομορφιες του κοσμου..."
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8029/8027369282_f46d51c81a_c.jpg" />

 
Δεν ηξερα τι να πω. Η θεα ηταν τοσο εκθαμβωτικη που χαμογελουσα σαν χαζος μπροστα σε αυτο που δεν χωρουσε μεσα στα ματια μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8322/8027370017_b511f0c79b_b.jpg" />

 
Στο mp3 αρχισε να παιζει το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=qr3dWscslo8" rel="nofollow external">Freebird των Lynyrd Skynyrd</a> και αρχισα να σιγοτραγουδαω...

<em>"If I leave here tomorrow
Would you still remember me?
For I must be traveling on, now,
'Cause there's too many places I've got to see.
But, if I stayed here with you, girl,
Things just couldn't be the same.
'Cause I'm as free as a bird now,
And this bird you can not change..."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8041/8027368437_1681179804_b.jpg" />

 
Καθομουν εκει πολυ ωρα. Καποια στιγμη το μηνυμα στο κινητο με ξυπνησε απο το ονειρο. Ηταν η Christie που ρωτουσε που ημουν. Η ωρα πλησιαζε 4 το απογευμα και ειχα αλλα 250 χιλιομετρα μεχρι το Guebwiller -oσο και να μην ηθελα επρεπε να πηγαινω.

 
Καβαλησα τη μηχανη και ξεκινησα να κατεβαινω το πασο ομως ειχα πολλα ακομα να δω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8450/8027371711_fd2c203a6e_c.jpg" />

 
Εξαλλου ο δρομος που τοση ωρα χαζευα απο ψηλα περνουσε ετσι και αλλιως απο το αλλο διασημο πασο της Ελβετιας, το Grimselpass.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8175/8027371102_a96b7a3c35_c.jpg" />

 
Οι ρυθμοι ραθυμοι πλεον -ηθελα να απολαυσω καθε στιγμη που βρισκομουν σε αυτα τα μοναδικα μερη και το ιδιο εκαναν και οι συνταξιδιωτες μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8316/8027371814_095942ce23_c.jpg" />

 
Οσο ανεβαιναμε ομως ο καιρος αρχιζε πλεον να δειχνει τα δοντια του: ο ηλιος χαθηκε μεσα στα συννεφα και το κρυο τωρα ηταν πολυ τσουχτερο...
Οντας μεσα σε αρκετη ομιχλη και με το ψιλοβροχο να πεφτει δεν ειχα πολλα να δω: ο δρομος συντομα με εβγαλε στη κορυφη οπου περιμενε το κλασσικο τουριστικο περιπτερο, με καποιους παραξενους εκπροσωπους της τοπικης πανιδας...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8176/8027374977_a014695563_c.jpg" />

 
...αλλα και μερικους ακομα πιο περιεργους συνταξιδιωτες!
<strong><em>Grimselpass, 2012</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8450/8027374189_607bd5dfe4_c.jpg" />

 
Εκανα σταση να ξεμουδιασω και περπατησα τριγυρω. Το μερος ειχε πολυ πλακα. Οι παραξενες σιδερενιες κατασκευες ηταν διασπαρτες τριγυρω. Ποιος τις ειχε φτιαξει αραγε; Παντως οποιος και να ηταν ειχε πολυ ταλεντο και μερακι...

Οπως περπατουσα χαζευοντας το επιβλητικο ορεινο τοπιο, μεσα στην πυκνη ομιχλη ξαφνικα ειδα.... νερο;! Απιστευτο! Μια μεγαλη λιμνη στα 2.100 μετρα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8462/8027380031_6f8d26c6a4_c.jpg" />

 
Και αυτο δεν ηταν τιποτα...
Η πορεια συνεχιστηκε προς το βορρα μεσα στη καταχνια, ωσπου μεσα απο την ομιχλη εμφανιστηκε μια εικονα που δεν θα ξεχασω ποτε: το φως λες και επαιζε με τα συννεφα και επεφτε πανω μια μεγαλη λιμνη που απλωνοταν τωρα μπροστα μου γεμιζοντας την με χρωματα!
Η "μοναδικη στιγμη" -εκεινο το σημειο στο χρονο που ολα συμπιπτουν για να δημιουργησουν κατι πανεμορφο- και εγω ημουν τοσο τυχερος να ειμαι εδω τωρα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8042/8027379198_9feb2da083_b.jpg" />

 
Ο δρομος μπροστα ανοιγοταν ατελειωτος ξανα και εγω παρακαλουσα αυτο το ταξιδι να μην τελειωσει ποτε...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8027380134_b40a9d63f5_b.jpg" />

 
Δρομοι και εικονες βγαλμενες θαρρεις απο ονειρα... Η Ελβετικη φυση ηταν πραγματικα συγκλονιστικη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8452/8027381834_ec256ef73e_b.jpg" />

 
Ο δρομος απλωνοταν μπροστα μου ανοιχτος μεχρι εκει που εβλεπε το ματι και τα τοπια ηταν σαν πινακας ζωγραφικης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8027382586_66b9646a6e_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8169/8027385527_3c2634c5c0_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8032/8027384727_3fc9f29a0a_b.jpg" />

 
Στο παρελθον ειχα κανει πολλες φορες χιλιομετρα σε πανεμορφους επαρχιακους δρομους. Ομως αυτη τη φορα πραγματικα δεν ηξερα που να πρωτοκοιταξω απο την ομορφια -η διαδρομη απο το Grimsel μεχρι το Lungern ηταν ανετα μια απο τις πιο ομορφες που ειχα δει ποτε! Και επειδη καποιες φορες ακομα και οι εικονες δεν μπορουν να δειξουν τη μαγεια... απολαυστε!


 
Συντομα ειχα βγει στο τελευταιο κομματι της απιθανης αυτης διαδρομης πριν την εθνικη οδο.
Ο δρομος περνουσε μεσα απο ενα πυκνο δασος, φτιαχνοντας ενα ατελειωτο καταπρασινο τουνελ που με προκαλουσε για ατελειωτο παιχνιδι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8311/8027401275_cee480229f_b.jpg" />

 
Και καπου εδω ηταν που κρυμμενη αναμεσα στις φυλλωσιες των δεντρων βρισκοταν ισως η πιο ομορφη εικονα της ημερας...
.
.
.
.
.
.
.
Τα λογια ειναι απλα περιττα νομιζω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8451/8027401963_56ed677a8c_b.jpg" />

 
Δεν θα μπορουσα να ειχα ζητησει καλυτερο κλεισιμο για το κομματι των ορεινων και επαρχιακων δρομων της Ελβετιας.
Το ρολοι της μηχανης εδειχνε ηδη περασμενες 5 και ηταν ωρα να πιασω την εθνικη οδο για να γραψω τα τελευταια χιλιομετρα μεχρι το προορισμο μου. Οπως ολα τα αλλα σε αυτη τη χωρα, η εθνικη οδος τους ηταν απολυτως τελεια σε ...εκνευριστικο βαθμο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8180/8027402042_c6c0260e1d_c.jpg" />

 
Συντομα ειχα βρεθει για μια ακομα φορα σε μια ακομη συνοριακη γραμμη: Vive la France!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8038/8027403228_ee70d74296_c.jpg" />

 
Μολις 40 χιλιομετρα εμεναν για το προορισμο μου και ενω σκεφτομουν το ποσο καλο καιρο ειχε κανει σημερα ο Μερφυ εκανε το θαυμα του: ξαφνικα και απο το πουθενα επιασε μια απιστευτα δυνατη μπορα ενω απο πανω ειχε ηλιο! Δεν ειχε ουτε ενα συννεφο απο πανω αλλα εγω ειχα γινει μουσκεμα. Μα απο ΠΟΥ με βρεχει ρε παιδια;
Συνεχισα μεσα στη βροχη απτοητος -ετσι και αλλιως ειχα σχεδον φτασει και η μπορα δεν θα κρατουσε για πολυ.
Οντως δεκα λεπτα αργοτερα η βροχη σταματησε και εγω εμπαινα στη μικρη κωμοπολη του Guebwiller.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8042/8027407037_9fab205a33_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8450/8027404764_8d50e77634_c.jpg" />

 
Ολα πεντακαθαρα, μικρα δρομακια, χρωμα και πανεμορφες λεπτομερειες στα σπιτια παντου.
Πολυ ομορφο μερος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8456/8027408171_6e55861c29_c.jpg" />

 
Καπου εδω ηταν που με περιμενε η Christie -μια θεοπαλαβη, πολυ καλοστεκουμενη και χαμογελαστη 55αρα, με μια απιστευτη θετικη διαθεση και ορεξη για ζωη! Εμενε σε ενα πανεμορφο παλιο σπιτι Αλσατικου τυπου μαζι με το συντροφο της Francois και τη φοβερη γατα τους τη Lolotte.
Τακτοποιησα τη μηχανη και ανεβηκαμε πανω. Ηταν τοσο ομορφο συναισθημα να καταληγεις σε ενα ζεστο σπιτικο μετα απο μια ολοκληρη μερα στο δρομο!

Στη τραπεζαρια το τραπεζι ηταν στρωμενο και το φαγητο περιμενε. Οι ανθρωποι ειχαν ετοιμασει δειπνο για λογαριασμο μου! Ενοιωσα μεγαλη τιμη και μονο στη σκεψη οτι καποιος εμπαινε σε τετοιο κοπο για εμενα...
Η βραδια κυλισε υπεροχα με καλη παρεα, κουβεντουλα, εξαιρετικο γαλλικο κρασι και πολλα χαμογελα, ειδικα οταν εγω και Francois πιαναμε συζητηση: μπορει τα αγγλικα του να ηταν οσο καλα οσο και τα Γαλλικα μου (κοινως χαλια) αλλα αυτο δεν μας εμποδιζε να καταλαβαινομαστε μια χαρα!
Οι πρωτες πρωινες ωρες μας βρηκαν σε φιλοσοφικες συζητησεις παρεα με μερικα ποτηρακια του εθνικου ποτου των Γαλλων: <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Pastis" rel="nofollow external">Pastis</a> (κατι σαν το δικο μας ουζο).

Ο πιο ομορφος τροπος να κλεισεις μια τοσο τελεια ημερα...

<h2>Day 3</h2><strong>Guebwiller - Colmar - Leverkuzen
504km</strong>

Ο ηλιος που περναγε μεσα απο τις κουρτινες στο παραθυρο επεσε στα ματια μου και με ξυπνησε. Χαμογελασα. Οταν βρισκεσαι στο δρομο η παρουσια του ηλιου ειναι το καλυτερο δωρο που μπορεις να ζητησεις.
Ανοιξα τα ματια και κοιταξα γυρω το σαλονι καλυτερα. Απεναντι μου ενα τεραστιο καλλιτεχνικο κολαζ απο Νεα Υορκη -κατι αναμεσα σε πινακα ζωγραφικης και φωτογραφιες- πλαισιωνοταν απο μικες κορνιζες και κουκλακια κρεμασμενα στο τοιχο.
Στο τραπεζακι του σαλονιου και το περβαζι του παραθυρου υπηρχαν γλαστρακια και διαφορα παλια αντικειμενα στολισμενα. Φοβερη διακοσμηση! Παντου τριγυρω στο σπιτι υπηρχαν μικρες εξαισιες λεπτομερειες: παλια αντικειμενα, πινακες ζωγραφικης, κολαζ, χειροτεχνιες, κουκλακια, κατασκευες και χρωματα. Πολλα χρωματα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8040109751_85248c2264_c.jpg" />

 
Ηταν νωρις ακομα και η Christie κοιμοταν. Σηκωθηκα και χαζεψα λιγο τριγυρω.
Το σπιτι ηταν πολυ ομορφο. Πολυ παλιο (πανω απο 200 ετων οπως εμαθα αργοτερα) με μεγαλα ξυλινα δοκαρια να προεξεχουν εκτεθειμενα στην οροφη και τους τοιχους και πολλα δωματια με μικρα περασματα χωρις πορτες. Η αρχιτεκτονικη ηταν στο στυλ των Γερμανικων χωριατοσπιτων, λογικο αν σκεφτει κανεις οτι η Αλσατια ηταν επι πολλους αιωνες Γερμανικη επαρχια.
Η Lolotte ειχε ηδη ξυπνησει και με κοιτουσε με περιεργεια απο απεναντι: "τι γυρευεις στο σπιτι του αφεντικου μου;"
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8178/8040105697_87e1dcc427_c.jpg" />

 
Συντομα ξυπνησε και η Christie και αρχισε να ετοιμαζει πρωινο ενω εγω εκατσα να δω το προγραμμα της ημερας.
Σημερα θα πηγαιναμε μαζι με τη Christie να δουμε το περιφημο Colmar και μετα θα αναχωρουσα για το Leverkusen της Γερμανιας οπου με περιμενε ο πολυ αγαπημενος μου φιλος Κωστας -ο διεθνως διασημος συνταξιδευτης <strong>Sieche</strong>- με μια μικρη σταση πρωτα στη Χαιδελβεργη για να δω τον παντα χαμογελαστο και εξαιρετικα ευγενικο δεν-με-λενε-Στεφανο-αλλα-Σταυρο aka<strong>Steven ER</strong>.
Διεθνης συναντηση mybike λεμε -η μερα ηταν αφιερωμενη στους φιλους!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8316/8027416731_08470cc36d_z.jpg" />

 
Εξω η λιακαδα ηταν απλα υπεροχη! Η Christie με περιμενε ηδη εξω και καθισαμε για πρωινο στο <em>μακραν</em> πιο ομορφο μπαλκονι που εχω δει ποτε!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8451/8040107115_d09c6e67ce_c.jpg" />

 
Πραγματικα ηταν απεριγραπτο. H φοβερη διακοσμηση του σπιτιου εδω εδινε ρεστα!
Παντου κουκλακια, γλαστρες, λουλουδια και φανταστικες χειροτεχνιες και τοσο μα τοσο χρωμα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8456/8040115434_292ce8a33c_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8033/8040113044_f72a542efb_c.jpg" />

 
Καθως ο πρωινος ηλιος επεφτε ελουζε το μικρο μπαλκονι εκανε τα παντα να μοιαζουν ακομα πιο εντονα και ζωντανα: Μια απιστευτη εκρηξη χρωματων!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8309/8040112125_2e754c63b8_c.jpg" />

Καθως τρωγαμε πρωινο και συζητουσαμε για τη καθημερινοτητα εκει μια επιμονη σκεψη μου ηρθε στο νου: κοιτα που ειμαι τωρα! Αν δεν ηταν το Couchsurfing τωρα θα βρισκομουν σε ενα τυπικο camping, hostel η χειροτερα σε ενα απροσωπο ξενοδοχειο, αγνωστος μεταξυ αγνωστων.
Αλλα αντι για αυτο καθομουν εδω και απολαμβανα το καλυτερο πρωινο που θα μπορουσα να σκεφτω σε ενα πανεμορφο Γαλλικο σπιτι με εξαιρετικη παρεα.
Τα λογια ειναι φτωχεια... Κοιταχτε απλα που και πως ζουν αυτοι οι ανθρωποι! (και να σκεφτει κανεις οτι για εμενα η ιδεα του πρωινου αρχιζε και τελειωνε σε ενα νες καφε στο ποδι)
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8175/8040118016_ed4f9358a0_c.jpg" />

 
Ποσο φοβερο ειναι αυτο πραγματικα... Ανθρωποι χωρις να με γνωριζουν μου ανοιγουν τα σπιτια τους, μου προσφερουν απλοχερα την παρεα και με βαζουν στις ζωες τους ετσι απλα. Με καλη διαθεση και πιστη ακομα στη καλοσυνη των ανθρωπων.
Φιλια, καλες προθεσεις, Εμπιστοσυνη... Ποσο πιο ομορφος θα ηταν ο κοσμος μας αν θυμομασταν ξανα τετοιες εννοιες που εχουμε χασει τωρα πια...

Καποτε κοιμομασταν με το κλειδι στη πορτα του σπιτιου για να μπορει να μπαινει ο γειτονας μας, ο φιλος, ο συγγενης. Τωρα "καγκελα ασφαλειας μεταλουμιν", συναγερμοι και διπλοκλειδωμα στην εξωπορτα της πολυκατοικιας...
Πας να μιλησεις σε εναν ανθρωπο στο δρομο και η καχυποψια κυριαρχει: τι θελει αυτος ο περιεργος απο εμενα; Γιατι μου μιλαει; Θελει να με κλεψει/βιασει/σκοτωσει;
Η απολυτη ειρωνια! Ο Ελλην ο "φιλοξενος": Εξω η φιλοξενια τυπου couchsurfing ειναι πολυ διαδεδομενη και ο κοσμος σε δεχεται στο σπιτι τους σαν να εισαι μερος της οικογενειας τους. Εδω οι περισσοτεροι το να φιλοξενησουν καποιον αγνωστο το θεωρουν αδιανοητο! "Και που ξερω εγω οτι δεν θα με κλεψει; Που ξερω εγω αν θα με σκοτωσει το βραδυ;"

Ζουμε ζωες μιζερες, βαρετες και ασχημες γαμωτο -ποτισμενες απο το δηλητηριο του φοβου και της ελλειψης πιστης στο διπλανο μας- και για παρηγορια κανουμε shopping therapy: νεο κινητο, νεα τσαντα, νεες μποτες, νεο κρανος, νεο GSXR... Γιατι;
Αυτο εγω δεν το λεω ζωη: Καταντια ειναι. Λιγη θεληση χρειαζεται και μια δοση τρελας: να εμπιστευτουμε ξανα τον κοσμο γυρω μας. Να δωσουμε με χαμογελο σε οσους ζητανε ωστε οταν ζητησουμε και εμεις να εισπραξουμε το ιδιο... Τοσο πολλα ζηταω ρε παιδια; Εγω ειμαι ο τρελος η οι αλλοι χαζοι τελικα που δεν βλεπουν αυτα που βλεπω εγω;

"Παμε να δουμε τη πολη;" η Christie με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου. "Φυγαμε".
Η Αυρα ειχε και αυτη ...σπεσιαλ θεση για παρκινγκ κατω απο τις σκαλες του κουκλοσπιτου και ηταν κριμα να την ενοχλησω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8305/8040119188_bb86918a00_c.jpg" />

 
Πηραμε λοιπον το -εννοειται Γαλλικο- αμαξακι της Christie για να παμε παρεα στη πολη.
Το Colmar μας περιμενε! (θεα με special guests τι αλλο; Τα κουκλακια της Christie!) 

 
<h2>Colmar</h2>Συντομα φτασαμε στη πολη... Το Colmar εδειχνε να στεκεται στο υψος της φημης του!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8180/8040121260_c1ea7ef7a3_c.jpg" />

 
Παντου μεγαλα παρκα με πολυ πρασινο, αψογη αισθητικη, καθαριοτητα και ατελειωτα παρτερια με λουλουδια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8454/8040117757_27c301f19e_c.jpg" />

 
Οι ανθρωποι εδω ειναι πολυ ζωντανοι: φωνακλαδες, χαμογελαστοι, εγκαρδιοι. Καπως ετσι τους ειχα φανταστει τους Γαλατες...
(Μη ξεχνιομαστε! Ποδηλατο Πεζο ετσι; )
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8041/8040120911_6624d189a3_c.jpg" />

 
Το Κολμάρ είναι πόλη της Αλσατίας στη βορειοανατολική Γαλλία. Η πόλη βρίσκεται στο Route de Vin (δρομο του κρασιου) της Γαλλιας αποτελώντας την πρωτεύουσα των περιφημων αλσατικών κρασιών.

Η πόλη ιδρύθηκε τον 9ο μ.Χ. αιώνα: Αναφέρεται για πρώτη φορά το 823, ως Columbarium -από όπου φαίνεται ότι προέρχεται και το σημερινό της όνομα- σε διάταγμα του Λουδοβίκου του Α' γιου του Καρλομαγνου, αλλά της δόθηκε το δικαίωμα να υφίσταται ως ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1226 (civitatis). Το 1354 το Κολμάρ συμμετέχει στη δημιουργία της Δεκαπόλεως, μιας ομοσπονδίας δέκα αυτοκρατορικών πόλεων της Αλσατίας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8457/8040119847_4fd633fe51_c.jpg" />

 
Το 1679 με τη συνθήκη του Νιμάγκεν το Κολμάρ αποδόθηκε στη Γαλλία και αποτέλεσε "Βασιλική Γαλλική πόλη". Στο καθεστώς αυτό παρέμεινε μέχρι το 1871, οπότε ολόκληρη η Αλσατία, με τη λήξη του Γαλλογερμανικού πολέμου, αποδόθηκε στη Γερμανία. Υπό γερμανική διοίκηση παρέμεινε μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών η Αλσατία επεστράφη στη Γαλλία. Το Κολμάρ αναπτύχθηκε και το 1934 οι κάτοικοι φθάνουν σχεδόν τους 50.000.
Δυστυχώς όμως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί εισβάλλουν και καταλαμβάνουν εκ νέου την Αλσατία, την οποία προσαρτούν στο Γ' Ράιχ. Η πόλη υφίσταται καταστροφές μνημείων της και υφίσταται κατοχή με έντονα στοιχεία εκγερμανισμού και ναζιστικοποίησης. Η Γαλλία τελικά ανέκτησε εκ νέου τον έλεγχο της Αλσατίας ύστερα από τη μάχη του "θύλακα του Κολμάρ" το 1945.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8179/8040118735_b5a04f6016_c.jpg" />

 
Η πόλη, βασιζόμενη στην αμπελοκαλλιέργεια αλλά και στη βιομηχανική της ανάπτυξη, ευημερεί από τον Πόλεμο ως σήμερα. Είναι μια πλούσια πόλη, με κύρια δύναμη της τον αναπτυσσόμενο τουρισμό, αλλά αποτελεί και έδρα γνωστών εταιριών όπως η Leitz και η Leibherr.
Βρίσκεται στο διαμέρισμα του Άνω Ρήνου σε απόσταση 68 χλμ. νοτιοδυτικά του Στρασβούργου. Ο ποταμός Ρήνος περνά 15 χλμ ανατολικά της, αλλά η πόλη συνδέεται με αυτόν μέσω ενός καναλιού, που συνδέει το Ρήνο με τον ποταμό Lauch, ο οποίος διασχίζει την πόλη, ενώ δυτικά της βρίσκεται η οροσειρά των Βοσγίων. Το θερμό και ξηρό μικροκλίμα της περιοχής του Κολμάρ είναι ιδιαίτερα ευνοϊκό για την καλλιέργεια αμπέλου, εξηγώντας γιατί η πόλη είναι το επίκεντρο παραγωγής και διακίνησης των Αλσατικών κρασιών.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8322/8040128970_ba6701e844_c.jpg" />

 
Ομως το κυριο αξιοθεατο εδω και ο λογος που η πολη ειχε αποκτησει τη φημη της πιο ομορφης στην Ευρωπη ηταν η "la Petite Venise" -η Μικρη Βενετια: μια ακρως γραφικη περιοχη στη καρδια της πολης που διασχιζεται απο μικρα καναλια του ποταμου Lauch, που στο παρελθον αποτελουσε το κεντρο κρεοπωλων, αλιεων και βυρσοδεψων.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8451/8040127716_ab9da2f629_c.jpg" />

 
Η αρχιτεκτονικη εδω αντανακλα 8 αιωνες Γερμανικης και Γαλλικης σχεδιαστικης κουλτουρας η οποια εχει συνδιαστει περιφημα με τα τοπικα στυλιστικα εθιμα και υλικα κατασκευης: κοκκινος και κιτρινος ψαμμιτης και ξυλινα πλαισια με μεγαλα τμηματα τους να ειναι εκτεθειμενα ετσι ωστε να καταληγουν μερος του αρχιτεκτονικου σχεδιασμου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8449/8040127229_d03ab79aec_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8037/8040133872_aa000836d9_c.jpg" />

 
Μπηκαμε μεσα στα μικρα σοκκακια και δεν ηξερα που να πρωτοκοιταξω!
Η ημερα ηταν γεματη φως και χαρουμενες φωνες απο τους επισκεπτες -το μερος εσφυζε απο ζωη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8319/8040139543_77cf49563d_c.jpg" />

 
Πλακοστρωτα, μικρα καφε, bistrot...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8174/8040126035_2e43cb335b_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8457/8040135139_7ee1d553d3_c.jpg" />

 
...συντριβανια, καταπρασινα δεντρα, γεφυρακια και απειρα πολυχρωμα λουλουδια που αντικατοπτριζονταν στα νερα του μεγαλου καναλιου που κοβει την παλια πολη στα δυο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8032/8040589176_9f19fe1571_z.jpg" /> <img src="http://farm9.staticflickr.com/8173/8040131675_1367014e13_z.jpg" />

 
Τα παλια παραδοσιακα σπιτια ηταν γεματα χρωματα βαμμενα ροζ, γαλαζια, κιτρινα, γαλαζια, καφε...
Μια σκετη πανδαισια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8039/8040130547_752ee89d75_z.jpg" /> <img src="http://farm9.staticflickr.com/8030/8040140540_9236c13375_z.jpg" />

 
Και η φοβερη λεπτομερεια: πολλα παραθυροφυλλα ειχαν στη μεση μια μικρη καρδια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8039/8040138532_ea894989f4_c.jpg" />

 
Περπατησαμε για πολυ ωρα στα στενα, μη μπορωντας να χορτασω τις εικονες που εβλεπα. Σκεφτηκα το πως θα ηταν να ζουσα σε ενα τετοιο μερος...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8031/8040137182_698d4e2160_c.jpg" />

 
Θα κρατουσα αυτο τον ενθουσιασμο ανεπαφο; Ενας ντοπιος που μενει εδω αραγε αντιλαμβανεται οτι ζει σε ενα απο τα ομορφοτερα μερη του κοσμου η τα θεωρει ολα αυτα δεδομενα, αναξια λογου, βαρετα στην τελικη;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8311/8040141850_69d761f25c_c.jpg" />

 
Δεν ηξερα την απαντηση αλλα βλεποντας τη καθαριοτητα παντου και την πληρη ελλειψη γκραφιτι, αυτοκολλητων, αφισσων και λοιπων αισθητικων παρεμβασεων που συναντουσα συνηθως σε μεγαλες πολεις, μαλλον αν μη τι αλλο ηξεραν να σεβονται αυτο που εχουν...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8457/8040141477_e7f5663f54_c.jpg" />

 
Ομως δεν ειχα δει ακομα αυτο για το οποιο ειχα ερθει...
Στο μυαλο μου απο τοτε που πρωτοδιαβασα ενα αρθρο για το Colmar υπηρχε μια <em>συγκεκριμενη</em> εικονα. Πολυχρωμα σπιτακια στις οχθες του ποταμου και απειρα λουλουδια να καθρεφτιζονται στα νερα.
Χαθηκαμε ξανα στα στενακια ψαχνοντας μια εικονα που μεχρι τοτε ειχα δει μονο στο αψυχο χαρτι.
Και ξαφνικα την ειδα εκει μπροστα μου. Ζωντανη. Και εχασα καθε μετρο συγκρισης... Απιστευτο!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8174/8040148806_55ba2f15d5_b.jpg" />

 
Τι να ελεγα για ΑΥΤΗ την εικονα που εβλεπα τωρα μπροστα μου; Πως να περιγραψω μια τοσο ομορφη εικονα που εμοιαζε να ειναι απο παραμυθι βγαλμενη;
Εμεινα απλα εκθαμβος να κοιταζω την ομορφια της φυσης και το μερακι των ανθρωπων...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8037/8040145071_2644a9c93f_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8172/8040151222_ea01382503_c.jpg" />

 
Ειχε πλεον μεσημεριασει για τα καλα και η Christie με οδηγησε σε ενα ωραιο μαγαζακι που ηξερε για να δοκιμασω μια διασημη γαστρονομικη λιχουδια της Γαλλιας, το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Tarte_flamb%C3%A9e" rel="nofollow external">Tarte flambée</a>. Μια μεγαλη ανοιχτη πιτα με πολυ λεπτη ζυμη γεματη με φρεσκο λευκο τυρι, ζαμπον, ψιλοκομμενο κρεμυδι και κρεμα γαλακτος.

Ο θρυλος λεει οτι οι δημιουργοι αυτης της λιχουδιας ηταν γερμανοφωνοι αγροτες της Αλσατιας που συνηθιζαν να ψηνουν φουρνιστο ψωμι μια φορα τη βδομαδα. Η tart flambee χρησιμοποιουνταν για να δοκιμασουν τη θερμοκρασια του φουρνου. Στη καταλληλη θερμοκρασια ο φουρνος μπορουσε να ψησει τη ταρτα σε 1 με 2 λεπτα. Η κρουστα γυρω απο τη ταρτα κατεληγε να καει σχεδον απο τις φλογες (εξ' ου και flambee).
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8178/8040147366_7d0a18564c_c.jpg" />

 
Καθισα πισω και απολαμβανα τις στιγμες με ολες μου τις αισθησεις. Με τη πεντανοστιμη ταρτα, τη συνοδεια ενος εξαιρετικου λευκου κρασιου και τον υπεροχο ηλιο τωρα πραγματικα ημουν στο παραδεισο! Τι αλλο να ηθελα για να ειμαι ευτυχισμενος; Τα πιο ομορφα ειναι τα πιο μικρα παντα...

Η ωρα ομως πλεον ειχε περασει και οσο και να μην το ηθελα τωρα επρεπε να πηγαινω.
Ειχα 500 χιλιομετρα για το Leverkusen και ο καλος μου φιλος Κωστας με περιμενε. Δεν ελεγε να φτασω μεσανυχτα.
Φευγοντας αγορασα τα καθιερωμενα αυτοκολλητα μου και πηραμε το δρομο της επιστοφης για να ετοιμαστω. Στο βαθος οι καταπρασινοι αμπελωνες απλωνονταν αγερωχοι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8042/8040153352_83a2ddb88c_c.jpg" />

 
Αρχισα να μαζευω τις βαλιτσες και να βαζω τη στολη αλλα ενας κομπος στο λαιμο δεν με αφηνε ησυχο. Η Christie ηταν ενας γλυκυτατος ανθρωπος -εξαιρετικα φιλοξενη, απιστευτα ζωντανη, χαρουμενη και αψογη οικοδεσποινα- και στεναχωριομουν πολυ που επρεπε να φυγω. Ομως δεν γινοταν αλλιως και το ηξερα. Η μοιρα του ταξιδιωτη. Τα παντα ρει και ουδεν μενει.
Ως ειθισται, ανταλλαξαμε καποια μικρα δωρακια της χωρας μας ο καθενας και δωσαμε ραντεβου καπου καπως καποτε για το μελλον:
A bientot Christie! Au revoir!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8036/8040149309_bcfe744bae_c.jpg" />

 
Καβαλησα τη μηχανη. Τη σηκωσα απο το stand και τη ζυγισα πανω στα ποδια μου. Γνωριμη και οικεια η αισθηση, σαν μια υποσχεση οτι οσο ημασταν μαζι δεν μπορουσε να παει τιποτα στραβα. Εσυ και εγω. Εμεις.
Καπως ετσι θα ενοιωθε ενας καβαλαρης που ανεβαινει πανω στο αλογο του μετα απο καιρο.
Κατεβασα τη ζελατινα και γυρισα το κλειδι στη μιζα. Ο ηχος του μοτερ γεμισε τη μικρη αυλη και ενοιωσα τη χαρα του ταξιδιου να διωχνει τη θλιψη της αποχωρησης. Η ωρα ηταν 3 το μεσημερι. Μπορει να ειχα αργησει λιγο αλλα ποτε δεν αντεχα να με κυνηγαει ο χρονος! Αυτες σημερα ηταν στιγμες πολυ σημαντικες για να τις ειχα χασει.

Ηλιος και 28 βαθμοι -ιδανικες συνθηκες. Επομενη σταση Χαιδελβεργη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8452/8040155264_bfccdf17a8_c.jpg" />

 
Κατευθυνθηκα βορεια, παραλληλα με το ποταμο Ρηνο -το φυσικο συνορο μεταξυ Γαλλιας και Γερμανιας- απολαμβανοντας ενα μικρο κομματι της Γαλλικης επαρχιας.
Σιγουρα ενα επομενο ταξιδι θα με βρει να εξερευνω καλυτερα αυτη την υπεροχη χωρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8040/8040151713_3c3e861517_c.jpg" />

 
Λιγο εξω απο το Στρασβουργο η διαδρομη με οδηγησε πανω απο το πασιγνωστο ποταμο και ακριβως στη μεση του αλλο ενα συνορο:
<strong>Willkommen in Deutschland!</strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8033/8040160144_8b2da5d0a1_c.jpg" />

 
Αφησα πισω μου τους μικρους επαρχιακους δρομους καθως ηταν καιρος να γραψω χιλιομετρα. Η autobahn ανοιγοταν μπροστα μου και η Αυρα ηταν πανετοιμη να κανει αυτο για το οποιο φτιαχτηκε: "παμε να κυνηγησουμε τον οριζοντα μωρο μου..."
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8453/8040152989_d21e446dd5_b.jpg" />

 
Μεχρι τη Χαιδελβεργη τα χιλιομετρα εφυγαν πολυ γρηγορα.
Συναντησα το Σταυρο εξω απο τη δουλεια του και τα ειπαμε για λιγη ωρα. Ειχε ερθει στη Γερμανια πριν λιγο καιρο και θα καθοταν για ενα μικρο διαστημα δουλευοντας εκει. Πιασαμε κουβεντα περι ταξιδιων, νοοτροπιας των λαων και βεβαια -τι αλλο;- για μηχανες... Ηταν ενα γλυκυτατο παλικαρι, χαμογελαστος και πολυ ευγενικος.
Πολυ ωραιος τυπος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8456/8040161430_c34f9d048a_c.jpg" />

 
Η πενταμορφη και το τερας η "πως να χαλασετε μια ωραιοτατη φωτογραφιας μοτοσυκλετας"! <img alt="" src="http://www.mybike.gr/public/style_emoticons/default/laugh.png" />
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8181/8040162672_57cbfbf107_c.jpg" />

 
Κοιταζε με λαχταρα τη μηχανη και με ρωτουσε για το ταξιδι που ειχα μπροστα μου, ομως εγω ηθελα να του πω οτι το "ταξιδι" που εκεινος ειχε ξεκινησει ηταν πολυ καλυτερο απο το δικο μου. Xαμογελασα και δεν ειπα τιποτα. Καποια πραγματα απλα δεν λεγονται με λογια.

Θα ηθελα να καθομουν περισσοτερο να τα λεγαμε αλλα ο χρονος οσο και να μην ηθελα πιεζε.
"Κριμα ρε φιλε!" -το ειδα οτι στεναχωρηθηκε αλλα ηξερα οτι καταλαβαινε. Βαρυ πραγμα η ξενιτια, ακομα και για λιγο καιρο. Το ειχα νοιωσει στο πετσι μου καλα τα χρονια που ζουσα στο βροχονησο...

Απο πανω μας ο ουρανος ειχε μαζεψει συννεφα αλλα κρατουσε ακομα. Λες να ημασταν τοσο τυχεροι μεχρι το Leverkusen; Ο Κωστης στο τηλεφωνο μου εκοψε τα ποδια: "Βαλε αδιαβροχα. Εδω βρεχει ασταματητα."
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8461/8040164072_473d419b36_c.jpg" />

 
Ο Σταυρος με συνοδεψε μεχρι την εξοδο της πολης και αποχαιρετηθηκαμε. Βγηκα στην εθνικη και ανοιξα το γκαζι. Τα απειλητικα γκριζα συννεφα μπροστα εδειχναν τις διαθεσεις του καιρου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8319/8040159919_1bbda7b9af_c.jpg" />

 
Το φως χανοταν πλεον και η βροχη αρχισε να πεφτει ανελεητη. Κατεβασα κεφαλι και εσφιξα το δεξι γκριπ -ηταν ωρα να σοβαρεψουν τα πραγματα.
Περνουσα μεσα απο τη καταιγιδα με 160+. Η Αυρα δεν καταλαβαινε τιποτα: παρατεταμενες στροφες με 140 και ευθειες με κλειδωμενο γκαζι -απολυτη σταθεροτητα σαν να ηταν το πιο φυσικο πραγμα του κοσμου.

Δεν μπορουσα ομως να πω το ιδιο και για τον αναβατη της.... Η διαδρομη ηταν δυσκολη. Πισω απο τη βρεγμενη και θολη ζελατινα προσπαθουσα να δω μεσα στο σκοταδι, ενω το κρυο πλεον να ειχε αρχισει να γινεται πολυ ενοχλητικο παρα τα αδιαβροχα και τη στολη. Ειχα ηδη κανει 350 χιλιομετρα απο το μεσημερι και αρχισα να νοιωθω τη κουραση της ημερας βαρια πανω μου.
Σκυφτος πισω απο τα φερινγκ, εβλεπα τα χιλιομετρα στο οδομετρο να περνανε ενα ενα και δυσκολα και το γκαζι ανοιγε ακομα πιο πολυ για να φτασω συντομα. Ευτυχως αν υπηρχε ενα μερος στο κοσμο να πηγαινω ετσι μεσα στη βροχη ηταν εδω στην autobahn.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8037/8040160863_deebe3ab14_c.jpg" />

 
Η πινακιδα που εγραφε Leverkusen ηρθε σαν σανιδα σωτηριας. Ειχα φτασει.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8039/8040166692_f172c96b85_c.jpg" />

 
Στο σπιτι ο Κωστας και η γλυκυτατη Σαρα με υποδεχτηκαν με μεγαλη χαρα.
Δεν θα μπορουσα να ζητησω κατι καλυτερο για το παγωμενο και βρεγμενο τομαρι μου: δυο ζεστα χαμογελα και μια στεγη πανω απο το κεφαλι μου αυτη τη κρυα νυχτα.
Κατσαμε να φαμε και το βραδυ περασε με κουβεντες για τα παντα: για τα πραγματα στην Ελλαδα, στη Γερμανια, για ταξιδια περασμενα και επομενα, για ονειρα και στοχους...

Εγω ομως ενοιωθα πραγματικα πολυ χαρουμενος και γιατι επιτελους συναντουσα το Κωστα απο κοντα! Ηταν κατι που ηθελα να γινει εδω και χρονια γιατι πραγματικα με ειχε σκλαβωσει με την καλοσυνη του, την ευγενεια και το χαρακτηρα του.

Βλεπετε στα τελη του 2008 εψαχνα να αγορασω VFR. Τα ελαχιστα που ειχα βρει στην Ελλαδα ηταν για πεταμα οποτε πλεον κοιτουσα απο Γερμανια. Ειχα βρει μια σε αριστη κατασταση σε μια αντιπροσωπεια Honda στη κεντρικη Γερμανια περιπου μια ωρα ανατολικα του Leverkusen, ομως δεν μπορουσα να παω να τη δω απο κοντα.
Ετσι ενας φιλος προσφερθηκε να παει <em>αυτος</em> 200 χιλιομετρα πηγαινελα να τη δει και να τη δοκιμασει για παρτη μου, οπως και εγινε τελικα.
Αυτος ο φιλος ηταν ο Κωστας και αυτη η VFR ηταν η Αυρα μου...

Και να που τωρα ημασταν εδω σε ενα ομορφο σπιτι συνοδεια μπυριτσας και τσιμπολογηματος να τα λεμε ενω εξω η βροχα επιπτε ραιτ θρου...
Ομορφα...

<h2>Day 4</h2><strong>Leverkusen (D) - Aarhus (DK)
740km</strong>

Ολο το βραδυ δεν σταματησε να βρεχει. Το πρωτο φως της ημερας, χλωμο και ξεθωριασμενο μπηκε απο το παραθυρο απεναντι μου και ανοιξα τα ματια. Κοιταξα εξω. Βρεγμενοι, ερημοι δρομοι και ο ουρανος ειχε αυτο το βαρυ γκριζο της βροχης που εχει ξεχασει ποτε αρχισε και ποτε θα τελειωσει. Τιποτα δεν θυμιζε καλοκαιρι εδω.

Διπλα μου ομως ειχα την πιο ομορφη παρεα... Ο Φιοκο, ο υπεροχος καταλευκος σκυλαρος του Κωστα, με κοιτουσε αγουροξυπνημενος ολο απορια: "Ποιος εισαι εσυ παλι;"
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8031/8047735443_d8b8ab138a_c.jpg" />

 
Το σπιτι ηταν πολυ ομορφο. Αν το σπιτι της Christie ηταν η αποθεωση της διακοσμησης και των χρωματων, το σπιτι των παιδιων ηταν η χαρα της απλοτητας, της ζεστασιας, της χυμα ελευθεριας και του cool.
Επιπλα παλια καθε ειδους και στυλ παντου, ενας μεγαλος ανετος καναπες, βιβλια και παλια περιοδικα μηχανης στα ραφια, ανταλλακτικα, βαλιτσες και αξεσουαρ της μοτοσυκλετας, computer, καλωδια, το μεγαλο στερεοφωνικο για τις μουσικες, το ηλεκτρικο μπασο και ο ενισχυτης στη γωνια, πολυχρωμοι πινακες στους τοιχους...
Ο χωρος απεπνεε μια φοβερη ελευθερια, ενα cool "χυμα", σαν να εβγαζε με αυθαδεια τη γλωσσα στο δηθεν, στα επωνυμα design φροντισμενων, αγρατζουνιστων ιλουστρασιον καταλογων χωρις ουτε μια ατελεια, ετη φωτος απο τα προκατ ΙΚΕΑ αυτου του κοσμου. Εδω ζουσαν και ανεπνεαν ροκ ανθρωποι φιλε μου!

Ξεχασα το κωλοκαιρο εξω και χαμογελουσα σαν χαζος! Ποσο χαιρομουν που ημουν εδω. Τι υπεροχο συναισθημα να ξυπνας σε ενα τοσο ζεστο περιβαλλον και κοντα σε τοσο καλους φιλους οσο ηταν ο Κωστας και η Σαρα!

Κατα φωνη. Tα παιδια ειχαν μολις ξυπνησει και με το ζεστο πρωινο καφεδακι στα χερια πιασαμε τη κουβεντα για τη ζωη εδω πανω...
Βλεποντας τωρα τα πραγματα απο κοντα και παιρνοντας μια ελαχιστη γευση απο τη καθημερινοτητα εδω, καταλαβα οτι οι απλοι ανθρωποι ζουσαν στις ιδιες αγωνιες που ζουμε και εμεις στην Ελλαδα. Οι στημενες ειδησεις στο χαζοκουτι δειχνουν μονο τις εικονες που θελουν να προβαλλουν: ο Γερμανος ο πλουσιος κυριλε θειος, ο Ελληνας ο φτωχος συγγενης.

Τελικα η ζωη στην Γερμανια δεν ηταν οπως την ειχα πριν στο μυαλο μου.
Μειωσεις μισθων, ακριβεια, αυξανομενη ανεργια, ενα αυριο με ενα τεραστιο ερωτηματικο να κρεμεται απο πανω και μελλον χωρις εξασφαλιση... Μοιαζει γνωριμο το σκηνικο;
Και ολα αυτα σε μια χωρα που δεν ειναι η δικη σου -διπλο το βαρος. Η επιστροφη ειναι παντα μια φλογα που καιει μεσα σου και σε τρωει -το ηξερα καλα. Ο Κωστας μου ειπε οτι σκεφτηκαν πολυ να γυρισουν πισω ομως αυτα τοτε. Πριν τη κριση. Οχι τωρα.
Τωρα υπομονη, ανασυγκροτηση, αναμονη για κατι καλυτερο. Οπως ολοι μας φιλε -κι εκει και εδω.
Εξαλλου αυτα τα παιδια δεν ειχαν να φοβουνται τιποτα -τα πιο σημαντικα συστατικα ηταν εκει: υγεια, αγαπη, φροντιδα, ελπιδα, παθος. Οσο εχεις αυτα δεν εχεις να φοβασαι τιποτα και κανεναν...

Η κουβεντα συντομα γυρισε σε πιο ευχαριστα θεματα καθως αρχισαμε να μιλαμε για το ταξιδι μου.
Ο Κωστας ηταν παλιος γνωριμος στα Νορβηγικα λημερια, εχοντας κανει αρκετα ταξιδια στη χωρα των Βικινγκ στο παρελθον, οποτε οι συμβουλες του ηταν πολυτιμες! Με τους χαρτες ανοιχτους λοιπον αρχισαμε να χαραζουμε διαδρομες καθως μου προτεινε ποια μερη αξιζει να δω και ποια να αποφυγω -αν και σε μια τοσο εντυπωσιακη χωρα δεν νομιζω οτι θα μπορουσε να υπαρχει μερος βαρετο η αναξιο αναφορας...

Ο Κωστας μιλουσε με τοσο ενθουσιασμο για οσα ειχα να δω μπροστα μου: "Α ρε Νικολα, να μην ειχα τη δουλεια στο μαγαζι και θα ερχομουν μαζι σου ρε φιλε."
Αυτο θα ηταν πραγματικα οτι καλυτερο αλλα η λογικη υπαγορευε οτι δεν μπορουσε να γινει. Αυτη τη φορα το ταξιδι θα γινοταν σολο.
Καθως κοιτουσα τις γραμμες στο χαρτη αρχισα να νοιωθω πιεση για αυτο που με περιμενε μπροστα μου. Τι παω να κανω....; Θα το καταφερνα ενα τοσο μακρυνο ταξιδι μονος μου;

Απομακρυνα αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο μου και επικεντρωθηκα στη σημερινη διαδρομη. Το προγραμμα ηταν απλο: θα καναμε μια αλλαγη ελαστικων στην Αυρα (καθως αυτα που ειχα επανω ειχαν ηδη 15.000 και δεν θα αντεχαν αλλα 11.000) και μετα αναχωρηση για το Aarhus της Δανιας περιπου στα μισα της χωρας.
740 χιλιομετρα.
Πολλα.
Ομως το καραβι για Νορβηγια εφευγε αυριο το πρωι απο το Hirtshals στο βορειο ακρο της Δανιας και αν ηθελα να ειμαι εκει επρεπε σημερα να φαω οσο μεγαλυτερο μερος της αποστασης γινοταν.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8030/8047955604_2b5749a425_c.jpg" />

 
Το ηξερα οτι αυτη η μερα οτι θα ηταν ζορικη. Ομως αν ηξερα τι θα με περιμενε θα κλειδωνομουν στη κοντινοτερη μπυραρια και δεν θα εβγαινα απο εκει μεχρι τη Δευτερα Παρουσια...

Ο καφες ειχε τελειωσει απο ωρα και ηταν καιρος να ξεκινησουμε τη μερα.
Τα λαστιχα της μηχανης τα ειχα παραγγειλει ηδη προ ημερων σε Γερμανικο eshop και ηταν ηδη στο σπιτι του Κωστα. Πηραμε τη μηχανη και πηγαμε στο μικρο γκαραζακι που φιλοξενουσε τη δικια του κουκλα και ενα πανεμορφο FJR του πεθερου του και ξεκινησαμε να ....βγαλουμε τις ροδες;

- Ρε Κωστη δεν χρειαζοταν να μπεις σε τετοια φασαρια ρε φιλε!
- Δεν ειναι φασαρια ρε συ Νικο, να! {τσακ, τσακ} Οριστε! Βγηκαν οι ροδες! 
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8169/8047740928_264e1715de_c.jpg" />

 
Μεσα σε ελαχιστο χρονο και με το πιο μεγαλο χαμογελο ο Κωστας ειχε λυσει εξατμιση, δαγκανες, αξονες και ειχαμε τους τροχους ανα χειρας. Τα φορτωσαμε ολα μεσα στο αυτοκινητο του και τα αφησαμε σε ενα γνωστο του λαστιχα. Aν και βλοσσυρος και παρα το κουσουρι του να ασχολειται κυριως με αγροτικα μηχανηματα (aka BMW moto) εδειχνε να ξερει τι κανει: "Σε μερικες ωρες θα ειναι ετοιμα, ελατε να τα παρετε."

Στο μεταξυ ομως εμεις δεν θα καθομασταν με σταυρωμενα χερια.
Ειχαμε μια ακομα συναντηση που περιμενα απο καιρο: θα πηγαιναμε στο κοντινο Solingen να γνωρισω απο κοντα το μουρλοκομειο εκ Θεσσαλονικης Γιαννη Παναγιωτιδη, παγκοσμιως γνωστο Μπεμβεδοφαγο με αδυναμια στις πιτσες, στις στροφες και μια περιεργη ταση να περναει απο πανω οτι supersport μηχανη πεσει στο δρομο του!
Ο Γιαννης ηταν μεγαλη μορφη! Μας περιμενε στο μαγαζι του με μεγαλη χαρα και με εκανε να νοιωσω σαν στο σπιτι μου! Απιστευτο χιουμορ, τρελαρας, πολυ large - σαν τον Elvis ηταν! 

Το μικρο μαγαζι του ηταν πολυ ομορφο και τακτικο, με προσεγμενο φαγητο και μερακι. Πολλα χρονια εκει, δουλευε σκληρα μαζι με την γλυκυτατη συζυγο του αλλα οι κοποι τους ειχαν αποδοσει καρπους. Ειχανε φτιαξει μια πολυ ομορφη οικογενεια, ειχαν μια δικια τους στεγη, μια δικια τους δουλεια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8172/8047737249_e3947fc275_c.jpg" />

 
Ελληνες της διασπορας. Δυσκολιες αλλα και ονειρα, στο internet radio μονιμα Ελληνικος σταθμος, στο παγκο το φορητο με φωτογραφιες απο νησια της Ελλαδας: ο νοστος για τη πατριδα, η πικρα και το παθος... Ολα εκει...

Ενοιωθα τον πονο τους που ηταν μακρυα απο οσα θεωρουσαν οικεια και ας ελειπαν τοσα χρονια, και ας ζουσαν σε πολυ καλυτερες συνθηκες απο οτι εμεις εδω σημερα.
Ο Κωστας γυρισε και μου ειπε με παραπονο: "Εδω δεν ειναι η χωρα της επαγγελιας φιλε. Η Γερμανια ειναι φυλακη δουλειας."
Τον καταλαβαινα αλλα και ο Ελληνας που βρισκεται στη χωρα του χωρις δουλεια ειναι σε εξισου ασχημη "φυλακη" ομως...
Για αλλη μια φορα σκεφτηκα το πως καταληξαμε να πληρωνουμε σπασμενα προηγουμενων γενεων και ενος αδηφαγου συστηματος ακρατης καταναλωσης πορων, χρηματων, ανθρωπων, αξιων... Σαν να ειχε γινει το μεγαλυτερο παρτυ ολων των εποχων και εμεις που δεν μας καλεσαν να επρεπε να πληρωσουμε τωρα το λογαριασμο.

Δεν ηταν ζωη αυτο που μας ειχαν σπρωξει να ζουμε τωρα -κλεισμενοι στα κουτια μας, φοβισμενοι, χωρις θεληση και οικονομικα μεσα να ξεφυγουμε και να παμε λιγο παραπερα. Ο ενας εδω ο αλλος εκει και ολοι καθηλωμενοι. Ημασταν οι μπαταριες του ματριξ και αυτο εμενα τουλαχιστον μου καθοταν πολυ στραβα! Αν θα μπορουσα να παρακινησω εστω και εναν ανθρωπο να ανοιξει τα ματια και να παρει ενα ρισκο για κατι καλυτερο θα αξιζε τον κοπο.
Τουλαχιστον αυτα τα παιδια εδω το ρισκο τους το ειχαν παρει και οποιο και να ηταν το αποτελεσμα, σημασια εχει παντα η προσπαθεια.

Χαμενος οπως παντα στο κοσμο μου, ο Γιαννης με συνεφερε με χαμογελο.
- Εχεις φαει πιτσα γυρο;
- Πιτσα ..τι;
- Καλα ρε, πλακα με κανεις, δεν εχεις φαει πιτσα με γυρο; Κατσε να δεις. λεει και φερνει 2 μεγαλες λαχταριστες πιτσες με ...γυρο επανω! Μουρλια! Ο Γιαννης με ειχε κατασκλαβωσει με την ευγενεια και την περιποιηση του!

Η ωρα περνουσε και ηταν καιρος να πηγαινουμε, οχι ομως πριν τις απαραιτητες αναμνηστικες φωτογραφιες. Γεια σας ρε παιδια! Να ειστε παντα καλα, χαμογελαστοι και να εχετε οτι καλυτερο στο διαβα σας... Τετοιοι φιλοι ειναι ο αληθινος θησαυρος της ζωης!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8047742698_9913771f9c_c.jpg" />

 
Στο μαγαζι ο Γερμανος ειχε αλλαξει τα λαστιχα οχι ομως αναιμακτα: στο μεσα μερος της πισω ζαντας ειχε σπασει ενα μικρο κομματακι χρωματος μεχρι το μεταλλο, ισως χτυποντας το με καποιο εργαλειο οταν πηγε να βαλει τα βαρακια της ζυγοσταθμισης. Και να σκεφτει κανεις οτι η ζαντα ειχε γινει βαφη πριν ενα χρονο! Χαλαστηκα λιγο αλλα δεν εδωσα συνεχεια -μικρο το κακο εξαλλου.

Εξω η βροχη δεν ελεγε να κοψει. "Ριχνει ετσι εναμισι μηνα τωρα. Ειναι απο τα πιο βροχερα καλοκαιρια της χωρας εδω και χρονια."
Γ@μω τη τυχη μου. Κανω το πιο μεγαλο ταξιδι μου τη χρονια που ο Θεος αποφασισε να ξεπλυνει τις αμαρτιες των ανθρωπων. Κυριολεκτικα.

Ο Γιαννης στο μαγαζι με ειχε προσγειωσει πολυ αποτομα σε μια ζορικη πραγματικοτητα:
- Ποσα χιλιομετρα εχεις κανει μεχρι εδω φιλε;
- Ε περιπου 2 με 2μισι χιλιαδες.
- Και ποσα εχεις συνολο; 12.000; Πωπωω ρε φιλε, δηλαδη εχεις αλλα 10.000 χιλιομετρα μπροστα σου;;; Χαρα στο κουραγιο σου!
- ........

Σκατα. Ενοιωσα την πραγματικοτητα του ταξιδιου που υψωνοταν τωρα μπροστα μου θεορατο και λιγοψυχησα. Δεν ηθελα να συνεχισω. Η σκεψη να εμενα εκει για μερικες μερες και τελικα να γυριζα πισω δεν με αφηνε σε ησυχια.
Ευτυχως ο Κωστας ηταν εκει να με στηριξει με το καλοσυνατο και χαμογελαστο τροπο του: "Νικολα, μην σκας φιλε! Κανεις ενα υπεροχο ταξιδι. Πηγαινε και ζηστο. Ολα θα πανε καλα."

Η ωρα ειχε παει 5 το απογευμα και ο Κωστας επρεπε να παει στη δουλεια.
Πηρα τηλεφωνο στο hostel που ειχα κλεισει στο Aarhus οτι θα αργουσα: "Κανενα προβλημα. Θα αφησουμε τη καρτα για το δωματιο σε μια θυριδα στην εισοδο. Πατηστε τον ταδε κωδικο για να το παρετε."

Ξεκινησα να μαζευω τα πραγματα δεν ενοιωθα ομως ομορφα. Ειχα καθυστερησει ηδη πολυ να ξεκινησω και ειχα 740 ολοκληρα χιλιομετρα μπροστα μου με αυτο το κωλοκαιρο;
Εχοντας αποφασισει οτι μου εφτανε η πιεση του ταξιδιου και μιας που δεν ηθελα να εχω και το ζορι να σφηνωνω καθε μερα τα πραγματα στις βαλιτσες, δανειστηκα ενα τεραστιο αδιαβροχο σακο απο τον Κωστα για να βαζω μεσα ευκολα τη σκηνη, τον υπνοσακο και λοιπα πραγματα πρωτης αναγκης.
Για αλλη μια φορα με σκλαβωνε αυτο το παλικαρι! Ομως ενοιωθα ασχημα να του παρω το σακκο στην Ελλαδα παροτι θα τον εστελνα πισω με ταχυδρομειο.

Αποχαιρετησα τον Κωστα και τη Σαρα και καβαλησα, αλλα αυτη τη φορα κανοντας μεγαλη προσπαθεια να πεισω τον εαυτο μου να φυγει... To ταξιδι ηταν μπροστα μου αλλα για αλλη μια φορα επρεπε να αφησω πισω αγαπημενα ατομα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8169/8047738979_aa24514188_c.jpg" />

 
Βγηκα στην εθνικη οδο αλλα κατι με ετρωγε. Η βροχη ειχε σταματησει τωρα και ενας απογευματινος ηλιος εφτιαχνε το ιδανικο σκηνικο για να ταξιδεψω, ομως δεν ενοιωθα καλα. Ηταν και αυτος ο τεραστιος σακκος πισω μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8171/8047739593_cf000c6d19_c.jpg" />

 
Και τοτε μου ηρθε η ιδεα! Το πρωι ειχα δει ενα φυλλαδιο απο ενα μεγαλο μαγαζι με ειδη μοτο και ειχε ενα πολυ ωραιο μακροστενο αδιαβροχο σακκιδιο με ανοιγμα απο πανω και το ειχα βαλει στο ματι αλλα λογω χρονου με τον Κωστα δεν ειχαμε παει να το παρουμε.
Ε θα πηγαινα να το παρω! Θα εχανα τουλαχιστον αλλη μια ωρα και ηδη ειχα αργησει τραγικα να ξεκινησω! Αυτο θα ηταν εντελως τρελο! Ω ναι!

Εκανα δεξια στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκα για να βρω τη διευθυνση του μαγαζιου. Εψαχνα στα μενου του GPS οταν ακουσα διπλα μου ενα μεγαλο τετρακυλιδρο να πλησιαζει. Γυρισα και ειδα ενα Suzuki RF 900 τιγκα φορτωμενο με ενα νεαρο Γερμανο, τον Ion. Μου επιασε κουβεντα για το απο που ειμαι και που παω.
Αυτος γυριζε απο tour 2 βδομαδων μονος σε Ισπανια - Γαλλια. Ωραιος...
Του ειπα για το ταξιδι μου μεχρι εκει, τις αναποδιες με το πεσιμο στο πλοιο, το ασχημα πρησμενο δαχτυλο στο δεξι χερι που δεν ελεγε να περασει, τη ζημια στη ζαντα, την ατελειωτη βροχη και τα ασχημα προγνωστικα...

Ο Ion γυρισε και μου εδειξε προς την μηχανη του: ενας απο τους ιμαντες που εδεναν τα πραγματα περνουσε μεσα απο τα πλαστικα της ουρας που ηταν κομμενα καθετα περα ως περα!
Μου ειπε: "Το βλεπεις αυτο; Αυτο εγινε τη πρωτη μερα του ταξιδιου μου. Ο ιμαντας πιαστηκε στη πισω ροδα και εκοψε τελειως την ουρα της μηχανης στα δυο. Με χαλασε παρα πολυ αλλα μετα σκεφτηκα οτι αφου δεν σκοτωθηκα ολα τα αλλα περισσευαν. Ετσι πιεσα τον εαυτο μου και πηγα στο ταξιδι και μαλιστα περασα υπεροχα! <strong>So remember. Keep riding and the sun will shine again!</strong>"

Ειχε δικιο! Μπροστα μου ειχα μια μεγαλη περιπετεια και θα την χαιρομουν ΟΤΙ και να συνεβαινε! Αποχαιρετησα το νεο μου φιλο και πηγα στο μαγαζι για το σακκο. Το κοστος του ηταν ελαχιστο και σιγουρα λιγοτερο απο το ταχυδρομειο του αλλου σακκου απο Ελλαδα στη Γερμανια.
Λιγη ωρα μετα βρισκομουν παλι στο μαγαζι του φιλου. Ο Γιαννης γουρλωσε με εκπληξη τα ματια του σαν να εβλεπε εξωγηινο.
- Επ! Νικο;; Δεν εφυγες ακομα ρε φιλε;
- Οχι, αργησαμε λιγο με τα λαστιχα και το μαζεμα, συν οτι αποφασισα να παρω και ενα σακκο για να μην παρω του Κωστα μαζι, οποτε ηρθα να στον αφησω να του τον δωσεις.
- Και θα φυγεις; Τωρα;
- Ναι, πρεπει να ειμαι αυριο στο Hirtshals στη Δανια.
Με κοιταξε σαν εξωγηινο.
- Εισαι τελειως τρελος ρε αδερφε! Πας να κανεις τετοια αποσταση οπως κανουμε εμεις μια βολτιτσα παραδιπλα;!; Πως αντεχεις; Ελα παμε λιγο εξω να χαζεψω το εργαλειο.

Ο Γιαννης εκατσε πανω στην Αυρα ποζαροντας με καμαρι και η συζυγος πανταχου παρουσα εβγαλε μερικες ακομα αναμνηστικες φωτογραφιες προτου αναχωρησω και παλι, αυτη τη φορα ομως τα πραγματα ηταν πολυ δυσκολα. Η οθονη εγραφε 748 χλμ και η ωρα ηταν πλεον 7.30 το βραδυ! Αποψε θα χρειαζοταν να ξεπερασω ολα μου τα ορια... Το να χασω το πλοιο για Νορβηγια την επομενη μερα απλα δεν ηταν επιλογη.
Στα ακουστικα εβαλα το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?NR=1&v=g5vYEAUIcLM" rel="nofollow external">Highway of light</a> των Madrugada τερμα...

<strong><em>Αποψε θα ημουν στη Δανια η πουθενα...</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8449/8047745128_f1d3108d57_c.jpg" />

 
Αν ολα αυτα δεν ηταν αρκετα, στην autobahn με περιμενε ενα νεο προβλημα: εργα. Πολλα εργα. Οι τρεις λωριδες της εθνικης γινονταν μια και κατι και τα αυτοκινητα εκαναν ουρες χιλιομετρων! Στριμωχνα την μηχανη στο περισσευμα της λωριδας που ηταν διαθεσιμη, αναμεσα στο στηθαιο του δρομου και τα σχεδον σταματημενα αυτοκινητα και παρακαλουσα τους θεους του ταξιδιου να μην ανοιγε καποιος τη πορτα του... Οι ταχυτητες ηταν αναγκαστικα μικρες τουλαχιστον μεχρι να βγουμε απο τα εργα και να ανοιξουμε παλι γκαζι μεχρι το επομενο σημειο μποτιλιαρισματος.

Περασαν πανω απο 350 δυσκολα χιλιομετρα ετσι. "Κανενα προβλημα, εχεις αλλα 400 να τα απολαυσεις μεγαλε" σκεφτηκα και γελαγα με τον εαυτο μου!
Οταν οι διαδρομες ειναι τοσο μεγαλες και εισαι ηδη απο ωρα στο δρομο τα χιλιομετρα φευγουν βασανιστικα...
Η κουραση ειχε κανει εντονη τη παρουσια της απο ωρα και οι δυναμεις μου με εγκατελλειπαν. Κρατουσα σταθερη την Αυρα στην ευθεια του δρομου και προσπαθουσα με καθε τροπο να κραταω τον εαυτο μου σε ενγρηγορση ενω το μυαλο ειχε κατεβασει τις ασφαλειες προ πολλου.

Τα μεσανυχτα με βρηκαν εξω απο το λιμανι του Αμβουργου, παγωμενο, εξαντλημενο, σε κατασταση οριακη. Το κρυο της νυχτας ηταν πλεον αφορητο. Πονουσα <em>παντου</em>, χερια, ποδια, αυχενας, κρυωνα παρα τα αδιαβροχα και το μονο που ηθελα να κανω ηταν να κοιμηθω. Ομως δεν γινοταν ακομα -ειχα 300 χιλιομετρα μπροστα μου και επρεπε να βγουν.

Οι σκεψεις μου παραξενες αυτη την ωρα, μπλεγμενες σε μια ομιχλη σαν αυτη που τυλιγε το εφιαλτικο, παγωμενο βιομηχανικο σκηνικο γυρω μου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8180/8048005133_5982499ecc_c.jpg" />

 
Οι τεραστιοι γερανοι του λιμανιου μου εφεραν στο μυαλο την διασημη εικονα των <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/0/03/Pinkfloydhammers.jpg" rel="nofollow external">πρoελαυνοντων σφυριων των Pink Floyd</a> και στο mp3 ξεκινησε το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=jySUpMqmzd4" rel="nofollow external">Comfortably numb</a> -Tοσο ταιριαστο υπο τις συνθηκες...

<em>Hello,
Is there anybody in there?
Just nod if you can hear me
Is there anyone home?</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8047743771_6b53108a82_c.jpg" />

 
Η συνεχεια ηταν θαμπη και συγκεκχυμενη μεσα στο μυαλο μου -εικονες φευγαλεες περνουσαν και χανονταν μεσα σε μια ομιχλη ζαλης, κουρασης και υπνηλιας. Η εξοδος απο την Autobahn... Τα συνορα με Δανια που ολο και περιμενα και δεν ερχονταν ποτε... Ενας παραξενος σκουρος μπλε ουρανος... Μα τετοια ωρα; Ποτε νυχτωνει εντελως;

<strong><em>Πλησιαζοντας τα συνορα Γερμανιας-Δανιας, 10.42μμ...</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8047742241_7bd29b5058_c.jpg" />

 
Ατελειωτες ευθειες χιλιομετρων αναμεσα σε δαση...
Ανεφοδιασμοι για βενζινη σε πρατηρια ...καπου...
Σκοταδι πια και ταξιδι στο πουθενα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8309/8047744451_6a33d484e4_c.jpg" />

 
Η θερμοκρασια στο οργανο φλερταρε πλεον με μονοψηφια νουμερα αλλα τωρα καλοδεχομουν τον παγωμενο αερα γιατι με κρατουσε ξυπνιο. Καταφερα να κραταω ενα σταθερο ρυθμο και η Αυρα καταπιε τα τελευταια χιλιομετρα γρηγορα...
Το Aarhus ηταν μπροστα μου -τα ειχα καταφερει! Δρομοι ερημοι, λουσμενοι σε ενα κιτρινο φως απο τις νυχτερινες λαμπες, φαναρια αναβοσβηναν πορτοκαλι περιμενοντας το ξημερωμα για να ζωντανεψει παλι η πολη...
Το GPS με οδηγησε γρηγορα στο hostel στο κεντρο.
Παρκαρα τη μηχανη στο πεζοδρομο κοντα στα τελευταια κλαμπακια που ακομα ειχαν ζωη και ανεβηκα στο πολυ μοντερνο και προσεγμενο ξενωνα.
Επεσα στο κρεββατι με ενα μεγαλο χαμογελο. Το ρολοι εγραφε 2.30 το πρωι.
Μπορει να ειχα να σηκωθω σε 4 ωρες αλλα δεν με ενοιαζε γιατι σε λιγο ξημερωνε η μεγαλη μερα: η Νορβηγια με περιμενε μυστηριωδης, αγνωστη!
Το Ονειρο ξεκινουσε... Και ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα θα μπορουσα να ειχα φανταστει τι θα εβλεπα στη συνεχεια...

<h2>Day 5</h2><strong>Aarhus - Hirtshals (DK) - Lysebotn (NO)
540 km</strong>

Το φως που εμπαινε απο το μισοκλειστο παραθυρο δεν αφηνε περιθωρια διαφωνιας: σηκω.
Δεν θα διαφωνουσα. Το σωμα μου ειχε πλεον αρχισει να συνηθιζει στις καταπονησεις του ταξιδιου και οι 4 ωρες υπνου μου ηταν αρκετες.
Σημερα εφτανα στο ακρωτηρι Hirtshals της Δανιας και μετα... ολα τα ενδεχομενα ανοιχτα. Ολα αγνωστα, terra incognita.
Πως ειναι να πλαθεις μια εικονα στο μυαλο σου για εκεινη, τη μια Μοναδικη Στιγμη που ονειρευεσαι; Για την ωρα που περνας τη πυλη με τη ροζαλια, για τη στιγμη που γυρνας το κλειδι στη μιζα της πρωτης σου Μηχανης, για τη στιγμη που Εκεινη ερχεται κοντα και την παιρνεις στην αγκαλια σου, για την στιγμη που αντικρυζεις τα ματια του πρωτου σου παιδιου, για τη στιγμη που κανεις το ονειρο επιτελους πραξη;

Και να... Να που τωρα ημουν στο ηλιολουστο μικρο δωματιακι ενος ξενωνα στη Δανια, σε αποσταση αναπνοης απο αυτο που τοσα χρονια στριφογυριζα στο μυαλο μου. Ενα <em>τετοιο</em> ταξιδι. Απο τα Μεγαλα. Τα <em>καλα</em>.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8451/8051446879_bbd40c4119_c.jpg" />

 
"Εχουμε μεγαλη μερα σημερα" ειπα και χαμογελασα. Μαζεψα τα πραγματα και κατεβηκα στο σαλονι για το πρωινο.
Ο ξενωνας <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://www.citysleep-in.dk/" rel="nofollow external">City Sleep-in</a> ηταν πραγματικα εξαιρετικος. Πολυ νεανικος, πολυχρωμος, καθαρος, με αυτη την αψογη απερριτη βορεια αισθητικη που συνδιαζε το συγχρονο με το παραδοσιακο, πετρα, ξυλο και με μια πολυ ομορφη αυλη για τους ενοικους.
Ακομα πιο εντυπωσιακο ομως ηταν το ποσο οικονομικος ηταν για τα μετρα της Δανιας: μολις 25 ευρω τη βραδια!
Αν τυχει και βρεθειτε στα περιξ σας τον συστηνω ανεπιφυλακτα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8453/8051448877_13e2547fe5_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8310/8051448007_013babc08c_c.jpg" />

Ο μπουφες ηταν ολα τα λεφτα! Πρωινο με βιολογικα προιοντα, ανοιχτα χρωματα, φυσικα υλικα και μοντερνες πινελιες απο ενα ...κανονικοτατο φαναρι της τροχαιας! Λατρευω τους ξενωνες! Τρελα μερη με εξισου τρελους ανθρωπους. 
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8457/8051449617_1d4d33cc99_c.jpg" />

 
Λατρευω ομως και ενα καλο πρωινο, οποτε οταν βρισκομαι σε τετοια μερη δεν χανω ευκαιρια να το απολαυσω!
Η ωρα ηταν 7 παρα και το πλοιο εφευγε σε 3 ωρες αλλα δεν αγχωνομουν. Εμεναν 130 χιλιομετρα μεχρι το Hirtshals και με ευθειες της εθνικης οδου θα ημουν εκει πολυ ευκολα.
Ποσο μου αρεσε αυτη η στιγμη! Εξω ο ηλιος ελαμπε ηδη πανω σε ενα καταγαλανο ουρανο, βρισκομουν σε ενα κουκλιστικο περιβαλλον που μεχρι προτινος εβλεπα μονο σε καταλογους του ΙΚΕΑ και στο τραπεζι ειχα οτι θα μπορουσα να θελω για ενα βασιλικο πρωινο -γιαουρτι φρουτοχυμο (πολυ διαδεδομενο ποτο στη Δανια), φρεσκα φρουτα, καφε, ομελετα, σαντουιτς...

Οσο καθομουν εκει και χαζευα γυρω τις παρεες των ενοικων να τιτιβιζουν αγουροξυπνημενοι, σκεφτομουν για αλλη μια φορα τις διαφορες στη ζωη των ανθρωπων σε αυτες τις χωρες με τις ζωες μας στην Ελλαδα -η τουλαχιστον με τη δικη μου τη ζωη.
Αν ηταν μια λεξη που μου ερχοταν στο μυαλο ηταν Κουλτουρα. Λεμε οτι οι Ελληνες εχουμε πολιτισμο, κουλτουρα κλπ, αλλα που ηταν στην καθημερινοτητα τελικα;
Εδω η κουλτουρα φαινοταν και στα πιο απλα πραγματα: οριστε ενας τυπικος Δανεζικος ξενωνας που προσεφερε μονο φρεσκα βιολογικα προιοντα για πρωινο, σε ενα χωρο που θα ζηλευε και το πιο κυριλε εστιατοριο της Αθηνας, με προσοχη ακομα και στη παρουσιαση και μερακι στη διακοσμηση.
Οι ανθρωποι γυρω μπορει να ηταν διερχομενοι ταξιδιωτες αλλα δεν ακουγες φωνες, φασαρια και κακο χαμο: ηξεραν να σεβονται ο ενας το διπλανο του και να χαιρονται χωρις να ενοχλουν.
Οταν δε τελειωναν το πρωινο τους, μαζευαν τους δισκους τους, καθαριζαν το τραπεζι τους και πηγαιναν τα υπολοιπα χαρτια, πλαστικα κλπ στους αντιστοιχους καδους ανακυκλωσης που βρισκονταν στο χωρο. Πολιτισμος.
Εμεις εδω στην Ελλαδα ομως σε αυτα κολλαμε μια ταμπελα "ελα μωρε οι ξενερωτοι/δεν ξερουν να χαιρονται τη ζωη τους" και ο μηνας εχει 9... Και ας αφηνουμε στη παραλια φραπεδες, τσιγαρα, αντηλιακα, χαρτια και κουτακια μπυρας... Και ας γινεται πανικος σε καθε μερος που παμε χωρις να μας ενδιαφερει τι κανει ο διπλανος μας. Ειμαστε οι καλυτεροι ετσι και αλλιως...

Δεν θα ψυχοπλακωνομουν ομως! Στο χερι του καθενα μας ειναι να κανει οτι μπορει ωστε να δωσει στις νεες γενιες που ερχονται τα εφοδια να γινουν εφαμιλλοι και καλυτεροι απο αυτους τους λαους εδω πανω. Γιατι τα υλικα υπαρχουν. Απλα πρεπει να τα φροντισουμε και να τα φτιαξουμε με σωστο τροπο.

 
Τελειωσα το πρωινο και βγηκα εξω να φορτωσω τη μηχανη με ενα μεγαλο χαμογελο.
Το Århus με αποχαιρετουσε πανεμορφο. Η γραφικη παλια πολη, το μεγαλο λιμανι, η πολυ ομορφη αρχιτεκτονικη των σπιτιων -νεων και παλιων- κατα μηκος της προκυμαιας...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8040/8051450301_ff5398e548_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8316/8051451241_c954b7d9d5_c.jpg" />

 
Τι ομορφη μερα! Στο ταξιδι μου ειχα καποια σημεια "κομβικα" οπου ευχομουν να βρω καλες συνθηκες. Ε λοιπον, αυτο ηταν ενα τετοιο σημειο και δεν θα μπορουσα να ζητησω καλυτερο καιρο ουτε στα ονειρα μου...
Εθνικη οδος-ποιημα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8450/8051452061_c2c5bcc1df_c.jpg" />

 
Παρα τη μικρη καταιγιδα που βρηκα στη πορεια (εδω δεν ηταν νοτια Ευρωπη -ο καιρος σε αυτα τα μερη ηταν εντελως απροβλεπτος και παρανοικος!) τιποτα δεν μπορουσε να μετριασει τη χαρα μου! Η λιακαδα εμφανιστηκε ξανα και με παρεα μια ακομα μηχανη συντομα εφτασα στο λιμανι του Hirtshals με τη Βορεια Θαλασσα να ανοιγεται μπροστα μου... Η πυλη για εναν αλλο εντελως εξωπραγματικο κοσμο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8449/8051458116_e2a5d8edde_c.jpg" />

 
Το Fjord Cat, ενα υπερσυγχρονο catamaran τεραστιων διαστασεων, ηταν εκει και με περιμενε για να με περασει στα μερη που τοσα χρονια σκεφτομασταν σαν ενα μακρυνο ονειρο... Δεν μπορουσα να πιστεψω ακομα οτι τωρα ημουν <em>εκει</em> πλεον!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8051458914_dc36ab4426_c.jpg" />

 
Μπηκα στο αμπαρι και εδεσα τη μηχανη γερα με τους θηριωδεις ιμαντες του πλοιου, ενω γυρω μου περνουσε πολυς κοσμος που πηγαινε προς το σαλονι. Ανεβηκα κι εγω και το θεαμα δεν θυμιζε καθολου τα πλοια που ξερουμε: ενας πολυ μεγαλος hi-tech χωρος σε δυο οροφους (!) με δερματινες πολυθρονες και τραπεζια παντου και στο κεντρο στο ισογειο μαγαζια που σερβιραν καφε και φαγητο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8461/8051454379_79199060f1_c.jpg" />

 
Επιασα μια θεση και αραδιασα τα πραγματα να στεγνωσουν απο τη μπορα που ειχα βρει πριν λιγο στη διαδρομη, ενω το catamaran ξεκινησε για το Kristiansand της Νορβηγιας!

Ανοιξα τους χαρτες και αρχισα να σχεδιαζω τη διαδρομη της ημερας μου. Ο αρχικος σχεδιασμος μου ηταν να ξεκινησω απο το λιμανακι του Kristiansand και να ανεβω περιπου 300 χιλιομετρα βορειοδυτικα με προορισμο το βουνο Forsand, οπου θα εμενα σε ενα ορεινο καταφυγιο για να επισκεφτω την επομενη μερα ενα απιστευτο γεωλογικο θαυμα της φυσης, το διασημο Preikestolen.

Στη Γερμανια ο Κωστης οταν εμαθε για τα σχεδια μου ειχε να μου προτεινει διαφορες μικρες αλλαγες, και εδω ηταν μια απο αυτες: "Νικο, αν μπορεις απεφυγε την εθνικη. Ο Ε39 δεν εχει τιποτα σπουδαιο να δεις. Παρε καλυτερα τον μικροτερο αλλα απειρως πιο γραφικο δρομο "9" προς το Evje και θα σε βγαλει στο πανεμορφο λιμανακι Lysebotn που πραγματικα δεν πρεπει να το χασεις. Απο εκει μπορεις να παρεις το φερυ και να σε περασει κοντα στο Forsand και να ανεβεις στο βουνο."

Εχοντας διαβασει ενα προσφατο ταξιδιωτικο του Κωστα στη νοτια Νορβηγια και εχοντας δει φωτογραφιες απο τα μερη που μου προτεινε ημουν σιγουρος οτι η δικη του προταση ηταν απειρως καλυτερη απο τη δικη μου!
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7133/8074633252_60fe687e63_c.jpg" />

 
Συντομα ομως τα σχεδια και οι σκεψεις για τις διαδρομες κοπηκαν αποτομα. Το πλοιο βγηκε στα ανοιχτα και εκει ξεκινησε και το μαρτυριο μου. Γενικα με τα πλοια δεν τα παω καλα και ζαλιζομαι ποσο μαλλον τωρα που μια απιστευτη θαλασσοταραχη τιναζε το θηριωδες σκαρι σαν καρυδοτσουφλο απο τη μια μερια στην αλλη.
Και δεν μιλαμε για ενα τυχαιο σκαφος. Το Fjord Cat μπορει να μεταφερει 900 επιβατες και 240 αυτοκινητα, ενω ειναι ενα απο τα πιο γρηγορα επιβαταγωγα στο κοσμο και κατεχει το παγκοσμιο ρεκορ της πιο γρηγορης διασχισης του Ατλαντικου ωκεανου!
Σε διαφορα σημεια στο σαλονι ειχε οθονες οπου εδειχνε το στιγμα του πλοιου μεσω GPS καθως και την ταχυτητα του: ακομα και στη θαλασσοταραχη τωρα κρατουσε σταθερη ταχυτητα 76 χλμ/ωρα, με μεγιστη ταχυτητα τα 89 χιλιομετρα/ωρα!

Ισως λογω ομως και της ταχυτητας του, το πλοιο εσκαγε με βια στα κυματα και εγω υπεφερα. Εκατσα στη πολυθρονα και εβαλα το κεφαλι πανω στο τραπεζι προσπαθωντας να ηρεμησω το στομαχι που ειχε σκαρφαλωσει στη πλατη μου! Η Αυρα τι να εκανε αραγε τωρα; Θα την εβρισκα στη θεση της η ξαπλωμενη φαρδια πλατια πανω σε κανενα αυτοκινητο;

Μετα απο δυο μαρτυρικες ωρες το μαρτυριο εδειχνε να ειχε τελειωσει... Η θαλασσα ειχε καλμαρει και το στιγμα εδειχνε οτι μπαινουμε στο λιμανι του Kristiansand.
Βγηκα στο μικροσκοπικο καταστρωμα οπου με περιμενε το πιο ομορφο θεαμα! Η Νορβηγια με καλοσωριζε με τον πιο ομορφο τροπο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8031/8051455345_ce6b256dbf_c.jpg" />

 
Κατεβηκα στο αμπαρι με το αγχος του πως εβρισκα τη μηχανη. Τελικα ηταν στη θεση της και με περιμενε να εξερευνησουμε αυτη τη αγνωστη γη.
Σε λιγο οι ροδες της Αυρας πατουσαν <em>Ν ο ρ β η γ ι α </em>!
Ο καιρος ηταν καταπληκτικος! 25 βαθμοι και λιακαδα! Τι αλλο θα μπορουσα να ζητησω;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8040/8051456135_fdd048f661_c.jpg" />

 
Εξω απο το λιμανι εκανα μια σταση για ανεφοδιασμο που ηξερα οτι θα ...πονεσει. Εδω η απλη βενζινη ειχε 2 ευρω το λιτρο! Εβγαλα απο το μυαλο της σκεψη οτι η βενζινη στη πιο πλουσια χωρα της Ευρωπης ειχε μολις 10-15 λεπτα διαφορα με τη τιμη στη Μπανανια και χαιρετησα τα 2 παιδια με τις Ducati που ηρθαν στο πρατηριο για να γεμισουν. Δανοι που γυριζαν απο μια ολιγοημερη βολτα στα περιξ, μου προτειναν και αυτοι την Οδο 9 και χαμογελασα: "Ο γκουρου ειχε δικιο!"

Πηρα το δρομο προς την περιφημη επαρχιακη οδο και μπορει να ηταν η ιδεα μου αλλα ολα εδω πανω μου εμοιαζαν εντελως διαφορετικα. Τα σπιτια, οι δρομοι, η φυση, η καθαριοτητα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8449/8051456893_1f614be76b_c.jpg" />

 
H διαδρομη ανοιγοταν μπροστα μεσα σε μια Φυση απεριγραπτη! Σαν απο αλλο πλανητη! Δρομοι που χανονταν στο βαθος του οριζοντα, κινηση μηδενικη, ασφαλτος αψεγαδιαστη σαν ψευτικη, καταφυτα δαση, λοφοι, νερα...
Και ακομα δεν ειχα δει <em>τιποτα.... </em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8458/8051462726_2358afc9f2_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8322/8051458351_86da853f35_b.jpg" />

 
Οκ, εδω χρειαζεται λιγο προλογο....
Σε αυτη τη χωρα υπαρχει νερο. ΠΟΛΥ νερο. Λιμνες, ποταμια, καταρρακτες, θαλασσες...
Ενας καλος φιλος καποτε ειπε οτι "η Νορβηγια σου δινει την αισθηση οτι ειναι μικρες νησιδες γης που επιπλεουν πανω στο νερο" και ειχε απολυτο δικιο.

Και εκεινη η πρωτη φορα που θα αντικρυσεις μια απο τις αμετρητες λιμνες στη Νορβηγια ειναι πολυ ιδιαιτερη...
Καθως περνουσα αναμεσα στο δασος, τα δεντρα ανοιξαν για να φανερωσουν ενα α π ε ρ ι γ ρ α π τ ο θεαμα.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8453/8051477502_262bc3a47b_h.jpg" />

 
Αφησα την Αυρα στην ακρη του δρομου....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8029/8051465536_e3e70dda4f_b.jpg" />

 
...και καθισα να κοιταζω αφωνος το μαγευτικο σκηνικο! Αρχισα να γελαω αμηχανα και η μονη σκεψη μου ηταν "ΤΙ βλεπω θεε μου...."
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8177/8051464412_f00ecced8b_b.jpg" />

 
Δεν ξερω ποση ωρα εκατσα εκει και τραβουσα φωτογραφιες... Δεν χορταινα τις εικονες που εβλεπα μπροστα μου!
Συνεχισα και οσα υπερθετικα και να χρησιμοποιουσα δεν εφταναν για να περιγραψουν την ομορφια αυτο του τοπου...
Περικυκλωμενος απο ατελειωτα δαση....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8051461145_cbe0f37bc8_b.jpg" />

 
Λιμνες μεσα σε τοπια σαν απο καρτ-ποσταλ ...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8180/8051467082_a5352428fc_b.jpg" />

 
Εικονες τοσο ομορφες που ελεγα οτι δεν μπορει να ειναι αληθινες...!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8051468692_e79196c7e6_b.jpg" />

 
Αυτο ομως ηταν η Νορβηγια. Εκει που νομιζες οτι τα ειχες δει ολα στην επομενη στροφη ερχοταν μια νεα εικονα να σε αφησει αναυδο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8175/8051469651_a9ab514234_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8051476026_a8e761c881_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8458/8051474078_777e94fdc2_b.jpg" />

 
Μεσα σε αυτο το απεριγραπτο σκηνικο σταματησα στην ακρη του δρομου και εσβησα τη μηχανη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8175/8051472959_b8c8de2dde_b.jpg" />

 
Εκανα να βγαλω το κρανος και ενοιωσα τα ματια μου υγρα... Το μυαλο μου παλευε να χωρεσει τα οσα μετεφεραν οι αισθησεις... Τα τοπια, οι μυρωδιες, οι ηχοι... Ημουν σε ενα κοσμο αληθινα παραμυθενιο και αυτο δεν το ειχα ζησει ποτε πριν. Θελω να πιστευω οτι εχω ταξιδεψει λιγο στη ζωη μου, ομως ΠΟΤΕ και πουθενα δεν ειχα δει κατι σαν ολα αυτα που εβλεπα τωρα εδω μπροστα μου....
Πως γινοταν να υπαρχουν τετοια μερη στο πλανητη μας και να μην εχουμε ιδεα καν;
Κοιταξα την καλη μου κατακοκκινη Αυρα και χαμογελασα περηφανα. Κοιτα μεχρι που με εχεις φερει καλη μου...

Καπου εκει η ησυχια του τοπου εσπασε απο τον χαρακτηριστικο μπασο ηχο δικυλινδρων μηχανων. Γυρισα και ειδα δυο μηχανες που ηρθαν και αραξαν διπλα μου: μια λευκη BMW GS 800 και ενα πορτοκαλι Kawasaki ER6. Ηταν ενα ζευγαρι σαρανταρηδων Σουηδων, ο Christian και η Asa, που ειχαν ξεκινησει τη προηγουμενη μερα απο το Örebro της Σουηδιας με τις μηχανες τους και θα κανανε ενα ταξιδακι μερικων ημερων στη Νοτια Νορβηγια. Πολυ ευχαριστα παιδια! Αφου ανταλλαξαμε τις κλασσικες αβροφροσυνες για τις μηχανες μας, με ρωτησαν με μεγαλο ενδιαφερον απο που ερχομουν και που πηγαινα και συντομα πιασαμε τη κουβεντα περι ταξιδιων και των χωρων που ειχαμε δει...
Ο Christian ηταν σχετικα νεος μηχανοβιος μιας που ειχε τη μηχανη του μολις 3 χρονια αλλα ειχε καταφερει να γραψει πολλα χιλιομετρα σε ταξιδια εντος και εκτος δρομου σε ολες τις Σκανδιναβικες χωρες. Δικοι μου ανθρωποι!
Ποσο χαιρομουν τετοιες μοτοσυναντησεις απο το πουθενα! Αυτοι οι ανθρωποι ειχαν σταματησει και ειχαμε πιασει κουβεντα απλα και μονο γιατι καβαλουσαμε μηχανη. Δεν χρειαζονταν συστασεις και περιττα λογια. Ειχαμε τη κοινη αγαπη της Μηχανης και του Ταξιδιου να μας ενωνει.

Συντομα τα παιδια καβαλησαν τις μηχανες τους και συνεχισαν. Οπως μου ειχαν πει πηγαιναν στην ιδια διαδρομη με εμενα, οποτε ισως τους εβρισκα παρακατω στο δρομο!

 
Η διαδρομη τωρα επιασε να περναει μεσα απο μικρα χωρια οπου ειχα την ευκαιρια να κανω μερικες πρωτες διαπιστωσεις για τους Νορβηγους.
Καταρχας οι Νορβηγοι αγαπουν τη φυση.
Η αρχιτεκτονικη των σπιτιων και μαγαζιων τους ηταν σε απολυτη αρμονια με το περιβαλλον γυρω τους.
Πετρα και ξυλο παντου με ομορφες λεπτομερειες και στους πιο μικρους οικισμους.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8310/8051479164_355ac95780_b.jpg" />

 
Επισης, οπως ολοι οι Σκανδιναβοι, λατρευουν το camping. Η Νορβηγια εχει κυριολεκτικα εκατονταδες χωρους κατασκηνωσης. Αριστερα και δεξια στο δρομο εβλεπα συνεχως αναμεσα στις συσταδες των δεντρων campings, αλλα πιο οργανωμενα και αλλα πιο ...ελευθερα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8174/8051471451_fd5c88419b_c.jpg" />

 
Αυτο ομως δεν ηταν τυχαιο.
Βλεπετε στη Νορβηγια (οπως και στη Σουηδια και τη Φινλανδια) η διαβιωση στη φυση ηταν τροπος ζωης απο αρχαιων χρονων.
Οι παντες εδω εχουν το δικαιωμα να μπαινουν, να διασχιζουν, ακομα και να διαμενουν σε ακαλλιεργητη γη <em>οπουδηποτε</em>στη χωρα -απο την ακρη του δρομου, μεχρι οποιαδηποτε ακτη, και οποιοδηποτε βουνο μεχρι ακομα και σε προστατευμενες περιοχες οπως Εθνικους Δρυμους!

Αυτο το δικαιωμα γνωστο στη χωρα ως <strong>allemannsrett</strong> (All man's right / Το δικαιωμα καθε ανθρωπου) υπηρχε ως καθιερωμενο εθιμο απο αρχαιων χρονοων και το 1957 περασε και <em>ως νομοθεσια στο συνταγμα της Νορβηγιας</em>.
Βασιζεται στη φροντιδα για τη φυση και ολοι οι επισκεπτες αναμενονται να δειχνουν τον απαραιτητο σεβασμο προς τους αγροτες, ιδιοκτητες γης, αλλους επισκεπτες καθως και για το περιβαλλον.
Η φιλοσοφια του σεβασμου του περιβαλλοντος φαινεται και στις πιο μικρες λεπτομερειες. Στη καλλιεργημενη γη δεν ειναι επιτρεπτο για ευνοητους λογους να διασχιζεται, ομως επιτρεπεται να τη διασχιζει κανεις οταν ειναι παγωμενη και σκεπασμενη με χιονι!

Στην ουσια ο περιηγητης σε αυτες τις χωρες μπορει -ελευθερα και δια νομου- να διασχισει οποια περιοχη θελει χωρις κανενα περιορισμο και να διανυκτερευσει απολυτως οπουδηποτε μεχρι δυο 24ωρα, ενω ειναι ελευθερος να φαει τους καρπους των δεντρων και λοιπων εδωδιμων και φρουτων που μπορει να βρει, αρκει να σεβαστει το περιβαλλον και τυχον αλλους περιηγητες και να αφησει το μερος που εμεινε καλυτερο και απο οτι το βρηκε.

Χαρακτηριστικο του ποσο σοβαρα παιρνουν την ελευθερια του καθε ανθρωπου να περιηγειται ελευθερα στη φυση ειναι το οτι απαγορευεται αυστηρα η κατασκευη φρακτων και αλλων εμποδιων σε κοινοχρηστη γη, και αν αυτο συμβει πεφτουν πολυ βαρια προστιμα.

Τι να λεμε... Τι συγκρισεις να εκανα τωρα... Απιστευτοι λαοι, ετη φωτος μπροστα!

Ακομα και στις πιο μικρες λεπτομερειες οι ανθρωποι εδειχναν το σεβασμο τους στη φυση και το περιβαλλον.
Ναι, αυτο ηταν σταση λεωφορειου και οχι αυτη η ζουγκλα στην σκεπη ΔΕΝ ειχε γινει τυχαια, ουτε ειχε λογο υπαρξης -ηταν εκει απλα για διακοσμηση! Η πρακτικη του να βαλεις ...χωμα(!) στη οροφη του σπιτιου και να σπειρεις λουλουδια και πρασιναδα θεωρειται συνηθισμενη και ομορφη για τους Σκανδιναβους...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8318/8051479912_7d0c2b679c_c.jpg" />

 
Αφησα πισω μου τα μικρα χωριουδακια και ο δρομος τωρα μπροστα ανοιχτηκε, ατελειωτος, αδειος μεχρι εκει που εβλεπε το ματι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8453/8051482008_133a25bd96_c.jpg" />

 
Εβαλα στα ακουστικα το καλυτερο soundtrack {<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=S2eNb43kA00" rel="nofollow external">Sivert Hoyem - Give it a whirl</a>} για αυτο εδω τον απιστευτο τοπο και η μπαλα χαθηκε...
Δυναμωστε και απολαυστε!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8030/8051482854_dd45b4a2f7_b.jpg" />

 
Ο δρομος περνουσε συνεχως τωρα διπλα σε ατελειωτες λιμνες και δεν ηξερα που να πρωτοκοιταξω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8462/8051481314_c1bd72d07e_h.jpg" />

 
Απο τη μια παντου νερα και απο την αλλη θεορατοι βραχοι και βουνα που υψωνονταν σαν γιγαντες διπλα μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8311/8051475297_43df3a2d9a_b.jpg" />

 
Τα δεκαδες τουνελ στη διαδρομη τρυπουσαν τους βραχους και εδιναν την αισθηση οτι με μεταφερουν σε ενα παραλληλο συμπαν...
Ωσπου μετα απο ενα ακομα τουνελ....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8036/8051484428_291cef42ae_b.jpg" />

 
...εμφανιστηκε μπροστα μια ακομα εικονα απο αυτες που παιρνεις μαζι σου μεχρι να κλεισεις τα ματια σου απο αυτο τον κοσμο...!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8453/8051485696_6e262a2305_h.jpg" />

 
Οh yeah baby, <em>now</em> we're talkin'....

Now ΜΥ waiting was done....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8460/8051486562_d66f623cda_b.jpg" />

 
Συντομα αφησα πισω τον οντως καταπληκτικο Δρομο 9 και μπηκα σε ενα μικρο δρομακι μεσα στο δασος που μου εδειχνε το GPS.
Ο δρομος αρχισε να ανηφοριζει προς τα πανω και ειχε στενεψει απιστευτα! Η Αυρα επιανε ολο το πλατος του δρομου και δεν ηθελα καν να σκεφτω τι θα γινοταν αν 2 αυτοκινητα συναντιοντουσαν εδω περα -ναι, αυτο που βλεπετε ηταν δρομος διπλης κατευθυνσης!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8314/8051482725_bd1cb37eab_c.jpg" />

 
Συνεχισα τη πορεια προς το βουνο και στην οθονη το GPS ελεγε "Αγνωστη Οδος". Γαμω! Τη πρωτη μερα μου στην Νορβηγια και ηδη διεσχιζα αγνωστους δρομους που δεν υπαρχουν καν στο χαρτη! Αυτα ειναι!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8170/8051483393_690aa263e0_b.jpg" />

 
Ο δρομος ολο και ανηφοριζε και η θεα απο εκει πανω ηταν μοναδικη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8315/8051486793_5e79008d41_b.jpg" />

 
Εδω ομως αρχιζαν τα πραγματικα απιστευτα!
Συντομα η διαδρομη με εβγαλε σε ενα υψιπεδο, που ομως δεν εμοιαζε με ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αλλο ειχα δει στο παρελθον!
Αγρια πετρα, πληρης ελλειψη οποιασδηποτε βλαστησης, <em>κανενα</em> δεντρο, ομως παντου νερο και χιονι!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8454/8051484627_2e3f3ec7cd_b.jpg" />

 
Το τοπιο ηταν εντελως εξωπραγματικο! Εμοιαζε σαν κατι τοπια που ειχα δει σε φωτογραφιες στα 4000+ μετρα σε βουνα οπως το Εβερεστ, ομως εδω το GPS διαφωνουσε: βρισκομουν μολις στα 1000 μετρα υψομετρο!
Τοτε πως; Που ημουν; Τι ηταν ολο αυτο εδω το πραγμα;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8181/8051490862_9a48e408c2_b.jpg" />

 
Συνεχισα να προχωραω μεσα σε αυτο το εξωγηινο τοπιο μεχρι που ειδα ενα γνωριμο θεαμα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8180/8051493788_d23d63837f_b.jpg" />

 
Ο Christian και η Asa ηταν και αυτοι εδω πανω στην ερημια, φωτογραφιζοντας τα ...αξιοθεατα!
Τι φοβερη συμπτωση! Χαιρομουν παρα πολυ που εβλεπα δυο γνωριμα προσωπα σε αυτο το τοσο αλλοκοτο περιβαλλον.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8314/8051493080_dd474f688a_b.jpg" />

 
Αρχισα να συζηταω με τον Christian για το μερος. Τι ηταν ολο αυτο;
Ο Christian γυρισε και μου ειπε: "Στη Νορβηγια οπως υπαρχουν τα Fjord υπαρχουν και τα Fjell."
Κυριολεκτικα Fjell σημαινει "βουνο" στα Νορβηγικα και στην ουσια ηταν τεραστιες επιπεδες εκτασεις στις κορυφες των οροσειρων της χωρας που ειχαν ισοπεδωθει πριν εκατομμυρια χρονια απο τους ιδιους τεραστιους παγετωνες που ειχαν δημιουργησει και τα fjord. Μαλιστα τα βουνα αυτα αρχικα ειχαν ως και ΠΕΝΤΕ φορες μεγαλυτερο υψομετρο απο οτι τωρα φτανοντας σε υψος και τα 10.000 μετρα.
Κατα το μεγαλυτερο μερος του χρονου τα fjell ηταν σκεπασμενα απο χιονι, ενω οταν το χιονι υποχωρουσε αφηνε παντου λιμνες και ελαχιστη βλαστηση.

Ωραια! Πριν καν να εβλεπα το πρωτο μου fjord θα εβλεπα τα fjell. Τυφλα να εχει ο Amundsen!
Και παλι ομως αυτο δεν εξηγουσε το γιατι το τοπιο εδειχνε τοσο εξωπραγματικο. Και στην Ελλαδα ειχαμε βουνα που σκεπαζονται για μεγαλα διαστηματα με χιονι αλλα δεν ηταν ετσι ακομα και σε υψομετρα πανω απο 2000 μετρα.

Καπου εκει θυμηθηκα κατι που ειχα διαβασει στον οδηγο του Lonely Planet. Εδω πανω δεν επαιζε ρολο το υψομετρο των βουνων. Μπορει το GPS να εδειχνε σχετικα χαμηλο υψομετρο αλλα εδω πανω ημασταν ψηλα πλεον <em>στο πλανητη</em> και τα βουνα ειχαν χαρακτηριστικα που σε μικροτερα πλατη εβρισκες σε πολυ μεγαλυτερα υψομετρα. Γεωγραφικο <em>πλατος</em> και οχι υψος...

Αν μου ελεγε καποιος οτι βρισκομουν σε αλλο πλανητη αυτη τη στιγμη θα τον πιστευα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8029/8051494386_dba72a3b49_b.jpg" />

 
Ρωτησα τα παιδια τι εκαναν εδω πανω. Μου ειπαν οτι πηγαιναν στο Lysebotn οπου και θα εμεναν! Τι συμπτωση! Απο ολα τα μερη που θα μπορουσαν να διαλεξουν, ειχαν επιλεξει να κανουν ακριβως την ιδια διαδρομη με μενα!
- Τι λες; Παμε παρεα μεχρι εκει;
- Φυγαμε!

Ετσι ξεκινησαμε πορεια ολοι μαζι μεσα απο αυτο το εκπληκτικο τοπιο και σκεφτομουν ολα τα απιθανα πραγματα που ειχαν γινει μεχρι στιγμης! Μερη που δεν μπορουσα να φανταστω οτι υπαρχουν στο κοσμο και τωρα ημουν παρεα με δυο Σουηδους που ειχα γνωρισει πριν μερικες ωρες ετσι απλα στο δρομο!
Η ασφαλτος ξετυλιγοταν μπροστα μου ατελειωτη, σε μια διαδρομη που ομοια της δεν ειχα ξανακανει ποτε στη ζωη μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8029/8051494386_dba72a3b49_b.jpg" />

 
Τι τοπιο....! Εκει που νομιζα οτι δεν θα μπορουσα να δω κατι ακομα καλυτερο απο οσα ειχα δει μεχρι τωρα, ερχοταν ΑΥΤΗ η εικονα και με εκανε να κοιταζω χωρις να ξερω τι να πω...
Τα συννεφα απλωνοντας απο πανω μεχρι εκει που εβλεπε το ματι και εφτιαχναν μια αληθινα Βιβλικη σκηνη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8176/8051496866_c623b92028_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8040/8051497722_a43fc08635_b.jpg" />

 
Δεν ηξερα τι να πω για ολο αυτο που εβλεπα... Πολλες φορες εχω θαυμασει την ομορφια της φυσης σε μια διαδρομη αλλα ηταν ελαχιστες οι φορες που πραγματικα δεν μπορουσα να πιστεψω στα ιδια μου τα ματια!

Ο δρομος ανεβαινε και κατεβαινε συνεχως ακολουθωντας το αναγλυφο του παραξενου τοπιου και μου χαριζε εικονες μοναδικης ομορφιας μεχρι το ακρο του οριζοντα!
Ηθελα να καθομαι να κοιταω το τοπιο με τις ωρες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8449/8051500780_96936356a7_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8051500000_57687fd1dc_b.jpg" />

 
Δεν ειχα ξαναδει ποτε κατι παρομοιο σαν τις εικονες αυτες!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8182/8051496335_9ab5eac6a1_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8312/8051502794_3959571a96_b.jpg" />

 
Ενοιωθα απειροελαχιστος μπροστα στο Μεγαλειο μιας συγκλονιστικης Φυσης...
Τι να ελεγα αλλο για τετοιες εικονες...;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8320/8051498469_3e239e323b_b.jpg" />

 
Ο δρομος οσο πηγαινε στενευε και αλλο και ανεβοκατεβαινε το βουνο στριφογυριζοντας, με μια νεα εικονα πισω απο καθε στροφη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8171/8051499244_fc453ba033_b.jpg" />

 
...ομως δεν τιποτα δεν μπορουσε να με προιδεασει για αυτο που θα εβλεπα τωρα μπροστα μου....!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8316/8051499315_1b04bce882_h.jpg" />

 
Καποια στιγμη φτασαμε στο ψηλοτερο σημειο του βουνου και αντικρυσα το πιο αλλοκοτο θεαμα: παντου γυρω μου απειρες μικρες και μεγαλες στιβες απο πετρες! Και οταν λεμε παντου εννοουμε <em>παντου!</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8032/8051506656_c5a9cc8439_h.jpg" />

 
Εσβησα τη μηχανη και κατεβηκα. Περιπλανηθηκα στο χωρο χαζευοντας το περιεργο αυτο θεαμα... Τι ηταν ολα αυτα; Τοτε εφερα στο μυαλο μου ενα παλιο ταξιδιωτικο στην Ανατολια που ανεφερε οτι οι ταξιδιωτες που περνουσαν απο μερη καποιας σημασιας ηθελαν να αφησουν το σημαδι τους για καλη τυχη και ετσι εστηναν μικρους η μεγαλους σωρους απο πετρες για να δειξουν οτι περασαν απο εδω.

Διαβασα στον οδηγο: <em>"Αυτες οι στιβες με πετρες που βρισκονται διασπαρτες σε ολη τη χωρα ειναι γνωστες ως <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Cairn" rel="nofollow external">Cairns</a>. Η λεξη προερχεται απο τη Σκοτσεζικη διαλεκτο càrn και τετοιες στιβες βρισκονται παντου στο κοσμο, οπου υπαρχει καποιος μεγαλος λοφος, κορυφη βουνου, καταρρακτες η ακρωτηρια, αλλα και σε ανυδρα μερη οπως ερημοι και τουνδρες. Διαφερουν σε μεγεθος, απο μικρες στιβες μεχρι μεγαλοι τεχνητοι λοφοι, αλλα και σε περιπλοκοτητα, απο χαλαρες πετρες στιβαγμενες η μια πανω στην αλλη ως και επιτευγματα ογκολιθικης τεχνικης. Τα Cairns μπορει να ειναι βαμμενα η διακοσμημενα για μεγαλυτερη ορατοτητα η ακομα και για θρησκευτικους λογους.

Αυτη η πρακτικη ακολουθειται απο την προιστορια, οπου τα cairns χρησιμοποιουνταν για κυνηγι, αμυντικους, θρησκευτικους η ακομα και αστρολογικους σκοπους. Σημερα χρησιμοποιουνται απλα ως μνημεια σηματοδοτοντας τη παρουσια καποιου στη περιοχη."</em>
Δεν θα μπορουσα λοιπον να παραλειψω να φτιαξω και εγω τη δικη μου μικρη στιβα απο πετρες αναμεσα στις αλλες. Τη σημασια της την ηξερα εγω και αρκουσε...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8321/8051502157_3e65679f97_b.jpg" />

 
Βεβαια ακομα πιο κλασσικη ηταν η πρακτικη των ταξιδιωτων να βαζουν ενα αυτοκολλητο η ενα σημειωμα στις πινακιδες του δρομου και εδω μαλλον το ειχαν παει ενα βημα παραπερα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8037/8051500503_46ee5f3acb_c.jpg" />

 
Η καλη μου Αυρα παντα διπλα μου συντροφος πιστος, ετοιμη να με ταξιδεψει ακομα παραπερα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8034/8051505473_130f0fb914_b.jpg" />

 
...μεσα σε τοπια απιστευτης αγριας ομορφιας...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8452/8051502997_7fa11d79b6_b.jpg" />

 
...και εκει που νομιζα οτι δεν υπηρχε κατι αλλο πλεον να με εντυπωσιασει ο δρομος επιασε να κατηφοριζει προς το Lysebotn και για αλλη μια φορα εμεινα να κοιταω σαν χαζος...
Το αναγλυφο του τοπιου και ο δρομος που χανοταν και στριφογυριζε σαν φιδι μεσα σε ολο αυτο ηταν ενα θεαμα απλα<em>μοναδικο</em>...
Τοσα ταξιδια και τετοια ομορφια δεν ειχα ποτε μου και πουθενα αλλου...!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8177/8051509230_de41bc6609_h.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8316/8051510074_4a50c68a7b_b.jpg" />

 
Εδω και ωρα ταξιδευα μεσα στο απιστευτο αυτο τοπιο παρεα με το ζευγαρι των Σουηδων, ομως συντομα στη παρεα προστεθηκαν και καποια αλλα παιδια απο τη Δανια... Δεν ηθελα να τελειωσει ποτε αυτη η διαδρομη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8181/8051511818_7951e30c94_b.jpg" />

 
...Καπως ετσι αρχισαμε να κατηφοριζουμε ολοι μαζι το πασο προς το λιμανακι του Lysebotn, στη μυτη του διασημου Lysefjord (ελληνιστι το Φιορδ Lyse).
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8035/8051507289_c5204b54cd_b.jpg" />

 
Οι εκπληξεις ομως δεν ελεγαν να τελειωσουν! Η Νορβηγια εκτος ολων των αλλων ηταν διατρητη απο αμετρητα τουνελ ολων των μεγεθων, διατομων και σχεδιων. Αλλα λιγων εκατονταδων μετρων και αλλα πολλων χιλιομετρων, αλλα μεσα απο βραχο σε μεγαλο υψομετρο και αλλα υποθαλασσια... Λιγα ομως τουνελ μπορουσαν να συγκριθουν με το τουνελ που βρισκοταν τωρα εδω...
Μπηκα στο στενο τουνελ.
Σταγονες νερου επεφταν απο το γυμνο βραχο και ο χαμηλος κιτρινος φωτισμος εδινε στο μερος μια σχεδον τρομακτικη οψη.
Ξαφνικα ο δρομος αρχισε να κατεβαινε αποτομα προς τα κατω και ο ηχος του V4 της Αυρας αντηχουσε πανω στα τοιχωματα του τουνελ σαν ουρλιαχτο. Και τοτε το ειδα: μια στροφη 180 μοιρων ΜΕΣΑ στο τουνελ! Εκοψα οσο μπορουσα και πηρα τη στροφη προσεκτικα... Απιστευτο και ομως αληθινο...

Και εκει που τα λογια ειναι πολυ φτωχα για να περιγραψουν μια κατασταση, ισως η εικονα τα καταφερει καλυτερα...
Δειτε, ακουστε, απολαυστε και ...μην τρομαξετε!


 
Και τελικα... φως! Πηρα μια βαθεια ανασσα και το μαγευτικο τοπιο με καλοσωριζε στη γη των Φιορδ....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8315/8051508865_b790cb685f_b.jpg" />

 
Εδω το λογο ειχαν οι τιτανιοι ογκοι βραχου που κρεμονταν πανω απο τα κεφαλια μας αριστερα και δεξια του δρομου....
Νερα ετρεχαν απο παντου γυρω και επεφταν με δυναμη απο υψος εκατονταδων μετρων!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8031/8051509609_8166db039c_b.jpg" />

 
Τα μεγεθη σε αυτη τη χωρα ειχαν πλεον χασει καθε νοημα!
Μπορειτε να βρειτε τη μηχανη σε αυτη την εικονα;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8169/8051517124_faae016647_b.jpg" />

 
Ο Κωστης στο δικο του ταξιδιωτικο ειχε περιγραψει με τα πιο ομορφα λογια το Lysebotn. Εφτασα στο μικροσκοπικο λιμανακι και αφησα τη κατακοκκινη κουκλα μου να ξεκουραστει και να γινει και αυτη μερος αυτου του μαγικου τοπου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8034/8051512575_6b4401e4ba_c.jpg" />

 
Και εκει ηταν που Το Αντικρυσα.
Το Ονειρο.
Το πρωτο μου φιορδ.
Αυτο που τοσα χρονια ειχα σαν αμυδρη εικονα στο μυαλο μου ανοιγοταν τωρα μπροστα μου και ειχα παραλυσει.
Εμεινα αναυδος και το μυαλο μηδενισε.
.......
... Ημουν εδω...!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8177/8051510317_40e155341a_b.jpg" />

 
Ο Christian και η Asa στο μεταξυ ειχαν παει παραδιπλα στο τοπικο camping, οπου ειχαν αποφασισει να διανυκτερευσουν σημερα.
Εγω ειχα αρχικο σκοπο να παρω το καραβακι για την αλλη ακρη του φιορδ και το Forsand, αλλα τωρα αληθινα δεν ηθελα καν να σκεφτω να φυγω απο εδω!
Και να ηθελα ομως δεν θα μπορουσα τελικα: βλεπετε το τελευταιο φερυ της μερας ειχε μολις φυγει και το επομενο ηταν αυριο το πρωι.
Το αρχικο προγραμμα μου πηγαινε περιπατο αλλα ποιος θα παραπονιοταν σε ενα τετοιο μερος και με τετοιο καιρο; Εξαλλου εδω θα ειχα και τους νεους μου φιλους παρεα!

Παμε να στησουμε και να βολευτουμε λοιπον!
Το camping ηταν ακριβως διπλα στη θαλασσα και πολυ φροντισμενο αν και η βλαστηση περιοριζοταν σε μερικα λιανα δεντρακια στην εισοδο του... Σκια στο χωρο των σκηνων; you've got to be kidding!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8051520554_8372b3e529_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8182/8051515945_6078aa8e85_c.jpg" />

 
Εστησα τη σκηνη μεσα σε ενα επικο τοπιο... Στο βαθος πισω ενας τεραστιος καταρρακτης επεφτε απο τα καθετα βραχια και στα αριστερα μου η θαλασσα του φιορδ με τον ηλιο να πεφτει σιγα σιγα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8321/8051522654_fb7bf3985e_b.jpg" />

 
Δεν υπηρχε περιπτωση να αφησω την ευκαιρια να εξερευνησω αυτο το μερος! Τα παιδια ειχαν πιασει ενα ξυλινο σπιτακι και κανονισαμε να βρεθουμε σε καμια ωριτσα για φαγητο, οποτε ειχα χρονο μπροστα μου να απολαυσω το απιστευτο σκηνικο.

 
Κατευθυνθηκα προς τον τεραστιο καταρρακτη και ενοιωθα μια αγρια χαρα σαν το μικρο παιδι με το καλυτερο παιχνιδι του κοσμου!
Δεν ειχα ξαναδει τετοιο θεαμα απο τοσο κοντα... Ο θεορατος βραχος πρεπει να ειχε υψος τουλαχιστον 200 μετρα και το νερο ετρεχε απο τη κορυφη φτιαχνοντας ενα σωρο μικροτερους καταρρακτες που εσκαγαν κατω με την εκκωφαντικη βουη του νερου που χτυπαει στα βραχια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8313/8051526218_9074b5de3e_c.jpg" />

 
Αν υπηρχαν λεξεις να περιγραψουν αυτο το μερος εγω δεν μπορουσα να τις βρω...!
Περπατουσα στη σκια του καταρρακτη στη μικρη παραλια και τριγυρω μια παρεουλα τουριστων απολαμβαναν και αυτοι το μερος με μπαρμπεκιου, μπυριτσες και μουσικη απο το αμαξι τους...

Μπροστα μου ο ηλιος ειχε παρει να δυει και εβαφε τα καθετα τεραστια βραχια με χρυσα χρωματα, ενω το φως που επεφτε απο το πλαι στο βαθος εμοιαζε σαν ασπρογαλανες κουρτινες ριγμενες στον οριζοντα... Μια εικονα μοναδικη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8172/8051524474_b8b14b1652_b.jpg" />

 
Ποσα απεριγραπτα πραγματα ειχα δει μεσα σε μια μονο μερα;
Ποσες φορες ειδα εικονες που ελεγα οτι δεν υπαρχει περιπτωση να δω κατι καλυτερο;
Και ομως... Καπου εκει η Φυση βαλθηκε να με διαψευσει για αλλη μια φορα χαριζοντας μου μια απο τις καλυτερες εικονες της ζωης μου...

 
<strong><em>Lysefjord Norway, 9.50 μμ</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8318/8051525338_6ba9ee18a7_c.jpg" />

 
Με αυτη την εικονα στα ματια γυρισα στο camping και η μερα εκλεισε με τον καλυτερο τροπο: με τη παρεα φιλων!
Μαζι με τους γλυκυτατους Σουηδους ζευγαρι πηγαμε σε ενα γραφικοτατο τοπικο εστιατοριο και απολαυσαμε τις τοπικες λιχουδιες, με μπυριτσα και κουβεντουλα για τα παντα. Μηχανες, φιλια, σχεσεις, ταξιδια.
<em>Ποσο μου αρεσει αυτη η Σκανδιναβικη αρχιτεκτονικη!</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8169/8051521277_ea624a4cdd_c.jpg" />

 
Εβλεπα τους νεους φιλους μου να μιλανε, να γελανε και να αλληλοπειραζονται και χαμογελασα... Σκεφτομουν οτι τελικα ειδικα εμεις οι μηχανοβιοι ειμαστε παντου απο την ιδια "παστα"! Θα μπορουσα καλλιστα να ειμαι αναμεσα σε παλια φιλαρακια σε καποια εκδρομη στα περιξ των Αθηνων και να γελαμε κουβεντιαζοντας ακριβως με τον ιδιο τροπο...
Στερεοτυπα χρονων για κρυους και απομακρους Σκανδιναβους που δεν ανοιγονται ευκολα σε αγνωστους ανθρωπους τωρα χανονταν σαν καπνος. Αυτο τελικα ειναι και το μεγαλυτερο δωρο ενος ταξιδιου: σου ανοιγει τα ματια στην πραγματικη ζωη που περιμενει εκει εξω...

Γυρισα στη σκηνη και επεσα να κοιμηθω με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια.
Η ωρα ηταν 11.30 το βραδυ αλλα το φως εξω ηταν οπως το σουρουπο στην Ελλαδα!
Καλωσηρθες στη γη που δεν νυχτωνει ποτε φιλε μου....

<h2>Day 6</h2><strong>Lysebotn (NO) - Preikestolen - Røldal (NO)
258 km</strong>

Ολο το βραδυ εξω ειχε πιασει να ριχνει ενα ψιλοβροχο αλλα εγω χωμενος μεσα στον υπνοσακο μου εκανα τον πιο απολαυστικο υπνο. Το ξημερωμα η βροχη ειχε πλεον σταματησει αλλα η θερμοκρασια ειχε πεσει αισθητα.

Βγηκα εξω και κοιταξα περα προς τα θεορατα βουνα που υψωνονταν επιβλητικα στο βαθος.
Η ομιχλη ενωνοταν με το γκριζο του ουρανου και κατεβαινε προς τα κατω φτιαχνοντας ενα θεαμα που με εκανε να ανατριχιασω σκεπτομενος το ποσο τελικα ασημαντοι ειμαστε οι ανθρωποι μπροστα στη τεραστια δυναμη της Φυσης. Εδω πανω ησουν στο ελεος της. Τοσο απλα.

Το ρολοι εδειχνε 6 παρα αλλα επρεπε να σηκωθω γιατι στις 7 εφευγε το πρωτο φερυ για την αλλη ακρη του φιορδ και απο εκει ηταν αλλα 40 λεπτα μεχρι τον ορεινο ξενωνα που θα ημουν κανονικα απο χθες το βραδυ. Γιατι; Μα για να επισκεπτομουν το Preikestolen -ενα απο τα πιο διασημα αξιοθεατα της Νορβηγιας. Τι ηταν ομως αυτο πια που τοσος λογος γινοταν;

Το Preikestolen στα Νορβηγικα σημαινει "αμβωνας" και προκειται για ενα αληθινο θαυμα της φυσης -ενας θηριωδης βραχος που υψωνεται στα <em>604 ολοκληρα μετρα</em> πανω απο το Lysefjord! Εντελως <em>καθετα</em>.

Για να δωσω ενα μετρο συγκρισης για τα μεγεθη που μιλαμε σκεφτειτε οτι η καλδερα της Σαντορινης -που γνωριζουμε το ποσο μεγαλη ειναι- εχει 300 μετρα υψος. Φανταστειτε λοιπον οτι το Preikestolen ειναι <em>κατι παραπανω απο 2 φορες το υψος της καλδερας</em> η αλλιως 2 πυργοι του Αιφελ ο ενας πανω στον αλλον!

Στη κορυφη του βραχου αυτου υπαρχει ενα εντελως επιπεδο πλατωμα με διαστασεις περιπου 25x25 μετρα και καθε χρονο το επισκεπτονται περιπου 150 με 200 χιλιαδες τουριστες.
Στην ακρη του πλατωματος αυτου ο βραχος απλα τελειωνει και απο κατω ανοιγεται το ...χαος! 604 μετρα πτωσης! Αν πεσει καποιος απο εκει θα επεφτε για 11 ολοκληρα δευτερολεπτα προτου χτυπησει στη θαλασσα!

Λογικα θα σκεφτοταν καποιος οτι στην ακρη ο απιστευτος βραχος αυτος θα ειχε κιγκλιδωματα και μαλιστα βαρεων βαρων! Αμ δε. Οι Νορβηγοι δεν εχουν βαλει απολυτως τιποτα για να μη χαλασει την ομορφια του φυσικου τοπιου!
Παρα την επικινδυνοτητα του βραχου μεχρι σημερα δεν εχει σημειωθει ουτε ενα ατυχημα εκει, ομως καποιοι εχουν αυτοκτονησει πηδωντας στο κενο.
Το 2000 μια Αυστριακη γυναικα και ενας Νορβηγος που ειχαν γνωριστει στο διαδυκτιο εφτιαξαν ενα "συμφωνητικο αυτοκτονιας" πηδηξαν απο εκει ενω το 2004 ενα ζευγαρι Γερμανων ειχαν αποφασισει να κανουν το ιδιο αλλα εμποδιστηκαν εγκαιρως απο τις αρχες καθως ανεβαιναν.

Ο βραχος αυτος δημιουργηθηκε κατα την εποχη των παγετωνων της Γης πριν απο 10.000 χρονια. Το νερο απο το παγετωνα παγωσε μεσα στις χαραδρες του βουνου ωσπου εν τελει εκοψε μεγαλα γωνιακα κομματια που στη συνεχεια παρασυρθηκαν απο τον παγετωνα.
Κατα μηκος του πλατωματος μεγαλα και μικρα σπασιματα πανω στο βραχο δειχνουν οτι το πλατωμα καποια στιγμη θα ξεκολλησει, αλλα οι γεωλογοι αποφανθηκαν οτι αυτο δεν θα συμβει στο προσεχες μελλον οποτε για την ωρα ειναι ασφαλες!

Για να φτασει κανεις εκει πανω χρειαζεται να κανει 3,8 χιλιομετρα αναβασης στο βουνο με τα ποδια που παιρνει 2 με 3 ωρες <em>ανα κατευθυνση</em> αναλογα με τη φυσικη κατασταση του επισκεπτη.
Οι οδηγοι ανεφεραν οτι η αναβαση ειναι πολυ αποτομη και ιδιαιτερα δυσκολη σε καποια σημεια αλλα δεν εδωσα σημασια θεωροντας οτι υπερβαλλουν, κατι που θα μετανοιωνα πολυ στη συνεχεια....

Οπως και να ειχε ομως μια πεζοπορια στο βουνο 4 ωρων συνολικα σε ενδεχομενως δυσκολες συνθηκε μπορει να εμοιαζε με μεγαλη ταλαιπωρια αλλα εχοντας δει μερικες εικονες στο παρελθον ημουν σιγουρος οτι αξιζε και με το παραπανω, και δεν υπηρχε περιπτωση να μην δοκιμασω να φτασω εκει.
Εξαλλου αυτο το ταξιδι ηταν απο την αρχη μεχρι το τελος το σπασιμο των οριων μου.

Απο εκει και περα το αρχικο προγραμμα μου ελεγε οτι μετα το Preikestolen θα ανεβαινα περιπου 300 χιλιομετρα βορεια μεχρι το Aurland και το ομωνυμο πανεμορφο φιορδ εκει οπου θα διανυκτερευα με σκοπο να δω το φιορδ την επομενη μερα.
Αυτο προτου πατησω το ποδι μου σε αυτη τη μαγικη χωρα.
Γιατι εδω ειχα ηδη αρχισει να καταλαβαινω οτι τα οσα ειχα αρχικα σχεδιασει με τα οσα πλεον συνεβαιναν στην πραγματικοτητα δεν ειχαν και πολυ επαφη μεταξυ τους και ετσι ειχα αρχισει να αφηνομαι στην μαγεια της στιγμης και οπου με βγαλει η μερα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8100671063_d8337fb40f_c.jpg" />

 
Ο Christian και η Asa ηθελαν και αυτοι να επισκεφτουν το ιδιο μερος, οποτε με χαρα κανονισαμε να συνταξιδεψουμε! Απο το πουθενα ειχα βρεθει να εχω συνοδοιπορους στο ταξιδι μου, δυο ευγενεστατους και εξαιρετικους ανθρωπους και μοτοσυκλετιστες! Δεν μπορουσα να ζητησω κατι καλυτερο απο αυτο!

Μαζεψα το τσαντιρι και συναντησα τα παιδια που με περιμεναν χαμογελαστοι στο λιμανακι λιγο πριν ερθει το φερυ.

 
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8475/8091064950_fa9dd549b2_c.jpg" />

Το Lysefjord με το πρωινο φως ηταν απλα απεριγραπτο...
Ο καταγαλανος ουρανος καθρεφτιζοταν στο εντελως ησυχο νερο και οι τεραστιοι βραχοι -αλλου καταπρασινοι και αλλοι γυμνοι- που χανονταν μεχρι εκει που εβλεπε το ματι εφτιαχναν ενα θεαμα που δεν θα ξεχασω ποτε οσο ζω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8469/8091063914_f6619f8ea7_b.jpg" />

 
Σε λιγο το φερυ ειχε ερθει και με συνοπτικες διαδικασιες μπηκαμε μεσα και δεσαμε τις μηχανες με τους ιμαντες που μας εδωσαν -μια οχι και τοσο ευκολη διαδικασια ομολογω, ειδικα με τη τσιμπλα στο ματι και χωρις σταγονα καφε!
Η οργανωση τους ομως ηταν υποδειγματικη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8333/8091059773_d733983e77_c.jpg" />

 
Αν το μυαλο ομως λειτουργουσε θα ειχε απορησει με την ολη διαδικασια γενικοτερα. Μα ιμαντες και τακοι για μια απλη διαδρομη για να παμε στην αλλη ακρη; Την απαντηση μου την πηρα πολυ συντομα: αυτο εδω το πραγμα ΔΕΝ ηταν ενα ταπεινο καραβακι. Δεν ξερω τι σοι μηχανες ειχε αυτο το πραγμα αλλα πηγαινε κομματια! Το GPS εγραφε 70+ σταθερα και τα απονερα πισω σχηματιζαν μια τεραστια ουρα!

Σταθηκα στη πρυμνη και χαζεψα την ακτη που αφηναμε πισω. Απο εδω μπορουσα να δω ξεκαθαρα το σχημα V που ειχε φτιαξει ο τεραστιος παγετωνας πανω στα βραχια οταν πριν χιλιαδες χρονια εσκαψε το βουνο και βγηκε στη θαλασσα.
Αυτο ηταν το φιορδ λοιπον!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8336/8091060487_cd332fc7da_b.jpg" />

 
Επικο τοπιο που σε αφηνε αναυδο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8470/8091061747_5249cfe6cd_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8465/8100719928_6ef73765a2_c.jpg" />

 
Η διαδρομη του φερυ ειχε διαφορες στασεις οπως τα λεωφορεια και μεσα στο σαλονι μια οθονη εδειχνε το στιγμα και σε ποση ωρα θα φτασουμε στην επομενη σταση.
Μεσα στο σαλονι ομως κατι αλλο μου εκανε μεγαλυτερη εντυπωση που εδειχνε την ιδιοσυγκρασια των Νορβηγων σαν λαο. Σε μια ακρη υπηρχε ενα μικρο ψυγειακι με αναψυκτικα διαθεσιμα για τους επιβατες.
Δεν ηταν ομως σαν τα ψυγεια με το κερματοδεκτη που ξερουμε. Αυτο ηταν απλα ...ανοιχτο. Και οταν λεμε ανοιχτο εννοουμε ανοιχτο. Οποιοσδηποτε μπορουσε (και αυτο ηταν και το νοημα) να βαλει το χερι μεσα και να παρει οτι ηθελε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8056/8091062493_583faaf220_c.jpg" />

 
Διπλα απο το ψυγειο ομως υπηρχε ενα μικρο μπλε κουτακι στο οποιο ο πελατης εβαζε μονος του το σωστο αντιτιμο για το/τα αναψυκτικα που επαιρνε! Δεν υπηρχε απολυτως κανενας να επιβλεπει η να επιβαλλει αυτη τη διαδικασια παρα μονο ενα χαρτι που εγραφε "αν δεν πληρωσετε σας εχουμε στο βιντεο".
Πανευκολα θα μπορουσε καποιος να επαιρνε οτι ηθελε χωρις κανεις να του πει απολυτως τιποτα και να μην εδινε φραγκο! Τι λεω; Θα μπορουσε να επαιρνε και το ιδιο το κουτακι με τις εισπραξεις αν ηθελε!
Και ομως... Κανενας δεν διανοουνταν καν να μην βαλει το σωστο αντιτιμο για τα αναψυκτικα που επαιρνε, ποσο μαλλον να μην πληρωσει καν.

Και αυτο που εβλεπα εκει με το ψυγειακι ηταν κατι που θα το συναντουσα στη συνεχεια και σε ενα σωρο αλλα πραγματα...

Οταν αγοραζες ενα καφε απλα πληρωνες στο ταμειο και σου εδιναν ενα αδειο φλιτζανι! Στη συνεχεια πηγαινες διπλα στο μηχανημα που διαλεγες το ροφημα σου και το επαιρνες. Κανεις δεν σε εμποδιζε να πατησεις δυο η τρεις φορες το κουμπι και να βαλεις διπλο καπουτσινο πχ ομως κανενας δεν το εκανε.

Στην ακρη του δρομου πολλες φορες συναντουσα κιοσκια που πουλουσαν φρουτα -σαν τα δικα μας στην Ελληνικη επαρχια- με μια μικρη ομως διαφορα: συνηθως δεν υπηρχε κανεις εκει!
Απλα σταματουσες, αφηνες τα λεφτα στο κουτι, επαιρνες μια σακουλα με φρουτα και εφευγες!!
Δεν σε υποχρεωνε κανεις να πληρωσεις και τα περισσοτερα κιοσκια ηταν μεσα στην ερημια. Και ομως ολοι πληρωναν σαν να ηταν το πιο φυσικο πραγμα του κοσμου.

<em>Ποσο</em> μπροστα πρεπει να ειναι ενας λαος σε πολιτισμο για να λειτουργει σε τετοιο επιπεδο πια;
<em>Ποσο</em> ανεπτυγμενη αισθηση ευθυνης και ευαισθησια πρεπει να εχει καποιος για να μην χρειαζεται απολυτως καμια αστυνομευση μιας που το να ειναι εντιμος και σωστος το θεωρει απολυτως αυτονοητο και απλο;
Οσο εξωπραγματικο ηταν το φυσικο περιβαλλον που βρισκομουν τωρα, ακομα πιο ...εξωγηινη μου εμοιαζε η νοοτροπια και η κουλτουρα αυτων των ανθρωπων εδω! Θελω να πιστευω οτι εχω ταξιδεψει σε μερικα μερη αλλα κατι τετοιο δεν το ειχα ξαναδει!

 
Ο Christian ηρθε και με εβγαλε απο τις σκεψεις μου: "Φτασαμε. Παμε να λυσουμε τις μηχανες."
Βγηκαμε στο μικρο πλατωμα του δρομου και ανηφορισαμε το λοφο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8331/8091063673_6fba504f41_b.jpg" />

 
Θα ανεβαιναμε πανω απο το χειλος του φιορδ και θα βγαιναμε απο την πισω πλευρα του για να βρεθουμε τελικα στο ορεινο καταφυγιο-βαση για την αναβαση στο Preikestolen.
Η διαδρομη ηταν ονειρικη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8190/8091065023_0eaed9924f_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8326/8091065637_b2d5abc6ac_b.jpg" />

 
Καναμε μια σταση και χαζεψαμε τη μαγευτικη θεα και εγω δεν μπορουσα να μην χαμογελαω σαν χαζος: Κοιτα που ημουν ρε δικε μου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8466/8091070354_8ac92823d2_b.jpg" />

 
Η ωρα ηταν 9 το πρωι, μιας συνηθισμενης καθημερινης μερας που ο κοσμος κανονικα δουλευε... Και εγω τωρα ανεβαινα τη πλαγια ενος πανεμορφου φιορδ παρεα με 2 Σουηδους εχοντας μπροστα μου τα πιο συγκλονιστικα τοπια που θα μπορουσα να φανταστω, στη πορεια για το τελευταιο ακρο της Ευρωπης και για ισως το πιο βορεινο μερος -περα απο την Αλασκα- που θα μπορουσε να με βγαλει ασφαλτος!

Η Asa συμμεριζοταν τον ενθουσιασμο μου και χαμογελουσε και εκεινη συμφωνοντας οτι το μερος ηταν πραγματικα το κατι αλλο -ποσο μαλλον οταν ξερεις οτι υπο αλλες συνθηκες θα βρισκοσουν σε ενα μικρο γραφειο με μια αθλια λαμπα φθοριου πανω απ' το κεφαλι σου χωμενος μεσα σε spreadsheets, παρουσιασεις και στατιστικα...

 
Συνεχισαμε τη διαδρομη πανω απο το βουνο και ο δρομος οπως και χθες ηταν απολαυστικος...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8052/8091066341_3d67dde50d_b.jpg" />

 
Ουτε ιχνος κινησης, εστριβε και ανεβοκατεβαινε πανω απο λοφακια, λιμνες και δαση σε ενα ατελειωτο παιχνιδι μεχρι εκει που εβλεπε το ματι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8333/8091067049_4e68b67a48_b.jpg" />

 
Τα τοπια συνεχιζαν να με αφηνουν αφωνο και δεν ηξερα που να πρωτοκοιταξω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8470/8091073906_89aeb99514_b.jpg" />

 
Αυτη η χωρα ηταν απλα απεριγραπτη! Οποια διαδρομη και να επαιρνε κανεις θα συναντουσε απιστευτα πραγματα...
Και οταν λεμε απιστευτα εννοουμε <em>απιστευτα</em>....!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8475/8091068513_3a4694b97b_b.jpg" />

 
Αλλα βεβαια καμια διαδρομη δεν θα μπορουσε να ειναι ολοκληρωμενη αν δεν περιλαμβανει και λιγο ...adventure! Τι το εχουμε το GS με την Αρτα και την Τουρατεκ επανω στην τελικη; 
Ο δρομος μας εβγαλε μεσα απο ενα πυκνο δασος και η ασφαλτος εδωσε τη θεση της σε ...χωμα!
Adventure riding τη δευτερη κιολας μερα μου στη Νορβηγια; Αυτα ειναι!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8091069745_93ed982d28_b.jpg" />

 
Βεβαια αυτο το ψιλο γαρμπιλι μονο καταχρηστικα το ελεγες χωμα -ασε που μετα τη θητεια που ειχα κανει περισυ στην Αλβανικη "the Spastiri edition" εθνικη οδο ακομα και η διασχιση της Πινδου θα φαινοταν ευκολη.
Στη πραξη το χωματακι αυτο ηταν απολυτως ασφαλες ακομα και για τις βαρυφορτωμενες μηχανες μας.
Παντως οπως και να ειχε και μονο η διαδικασια της διασχισης "χωματινων" διαδρομων εδινε ενα ιδιαιτερο χρωμα στη περιπλανηση μας.

Συντομα βγηκαμε απο το δασος και αρχισαμε να κατεβαινουμε απο την αλλη πλευρα προς τον οικισμο Tau ενω στο βαθος τα κατακερματισμενα νησακια και οι κορυφες εκρυβαν πισω τους το Stavanger, τη 4η μεγαλυτερη πολη της Νορβηγιας και αμεσως μετα ...ο ωκεανος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8050/8091076562_34db7eb9f1_b.jpg" />

 
Στο Tau καναμε μια σταση για ανεφοδιασμο, ανασυγκροτηση και καφεδακι.
Τα παιδια δεν βιαζονταν και ετσι αποφασισαν να κατσουν εκει λγο παραπανω, ενω εγω ηθελα να ξεκινησω την αναβαση νωρις γνωριζοντας οτι θα παρει χρονο... Μεχρι εδω ηταν μαλλον.
Χαιρετηθηκαμε, ανταλλαξαμε emails και δωσαμε εκ νεου ραντεβου στη κορυφη του βουνου! Μπορει να τα λεγαμε εκει.
Τo Preikestolen με περιμενε!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8474/8091071341_440f719283_b.jpg" />

 
Ανηφορισα το βουνο και εφτασα στο παρκινγκ του ορεινου καταφυγιου που αποτελουσε τη βαση για οσους ηθελαν να επισκεφτουν το βραχο.
Τριγυρω υπηρχαν ενα σωρο μηχανες και ολοι οι μηχανοβιοι καναμε το ιδιο πραγμα: ...ξεβρακωμα απο στολες και δερματινα πλαι στις μηχανες μας για να βαλουμε ανετα ρουχα και παπουτσια για τη δυσκολη πορεια που μας περιμενε.

Αν καποιος ηθελε να διαλεξει νεα κρανη, μπουφαν, μποτες, γαντια και λοιπο μηχανοβιο εξοπλισμο δεν ειχε παρα να κανει μια βολτα απο εκει -τυφλα να εχει το moto market λεμε! Βεβαια, εδω οντας η Νορβηγια ολοι αφηναμε χυμα τα πραγματα πανω στις μηχανες γιατι δεν υπηρχε περιπτωση καποιος να τα πειραξει.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8469/8091101698_0dccf740c6_c.jpg" />

 
Δεν παιρνουμε τα πραγματα ενος μηχανοβιου που ταξιδευει. Κακο καρμα ρε δικε μου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8049/8091096861_21e2f4222a_c.jpg" />

 
Πριν ξεκινησω για το βουνο εριξα μια ματια στο ξενωνα που αξιζε να σχολιαστει -το μερος ηταν απιστευτα εντυπωσιακο!

Ηταν ενα τεραστιο κτηριο εξ ολοκληρου φτιαγμενο απο ξυλο και γυαλι, με μια avant garde αρχιτεκτονικη που δεν θυμιζε πραγματικα τιποτε αλλο που ειχα δει μεχρι στιγμης.
<img src="http://www.visitnorway.com/ProductImages/TellUs/TellUs_2525_85_large.jpg" />

 
Το συγκεκριμενο καταφυγιο φτιαχτηκε το 2004 οταν ο τοπικος ορειβατικος συλλογος θελησε να προσφερει κατι παραπανω στους χιλιαδες επισκεπτες απο απλους κοιτωνες και κοινα μπανια.

Το νεο κτηριο σχεδιαστηκε ωστε να αντιπροσωπευει το αναγλυφο του εδαφους και των κορυφων τριγυρω. Τα υψη και οι κλισης των οροφων προσαρμοστηκαν στις αποκρημνες βουνοπλαγιες στα βορειοανατολικα και τις πιο ομαλες κορυφες στα δυτικα.
Το κυριο κτηριο αποτελειται απο 15 διπλες δοκους μασιφ ξυλου -τη ραχοκοκκαλια του κτηριου- που φτιαχνει χωρισματα αναμεσα στα δωματια καθως και πολλα μικρα καθιστικα κατα μηκος ολης της γυαλινης προσοψης του κτηριου και του εστιατοριου.
<img src="http://www.visitnorway.com/ProductImages/TellUs/TellUs_2524_85_large.jpg" />

 
Τα υπνοδωματια φτιαχτηκαν κρεμωντας μονοκομματα πατωματα αναμεσα στα ξυλινα δοκαρια του κτηριου σε υψος μερικων μετρων. Οι υγροσκοπικες ιδιοτητες του μασιφ ξυλου καθιστουν αχρειαστη τη μονωση υγρασιας στους τοιχους, ενω η ηχομονωση και αδιαβροχοποιηση γινεται με φυλλα ξυλλου περασμενα με κερι.

Η οροφη εχει διπλο υποστρωμα με ανοιγματα για εξαερισμο και κυκλοφορια του αερα σε ολο της το μηκος. Το κτηριο εξωτερικα ειναι ενισχυμενο με ξυλο πευκου και ολα τα υλικα ειναι πληρως οικολογικα.
Η θερμανση παρεχεται σε ολο το κτηριο με κυκλοφορια νερου που περναει κατω απο το πατωμα με τη βοηθεια μιας αντλιας που παιρνει το νερο απο τη κοντινη λιμνη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8463/8091093247_1620176800_c.jpg" />

 
Ομως οι πρωτοτυπιες του κτηριου δεν σταματουσαν εκει αλλα συνεχιζαν στο εσωτερικο του κτηριου. Οι τοπικες παραδοσεις σε τεχνες και εθιμα χρησιμοποιηθηκαν ευρεως για τον εσωτερικο σχεδιασμο: ξυλινα πλεκτα χωρισματα στο εστιατοριο, τοιχοποιια με αχυρο ως επιπλεον ηχομονωση, καρεκλες και παγκοι κατασκευασμενοι απο εναν ντοπιο κατασκευαστη σκι και λευκα καλυματα επιπλων απο ενα τοπικο υφαντη.

Εδω δεν εκαναν μισες δουλειες: η ιδια λογικη επεκτεινοταν και στα παρακειμενα μικροτερα κτηρια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8333/8091073129_a9e710be19_c.jpg" />

 
Το ολο προγραμμα εδωσε μεγαλη εμφαση στην οικολογια και τις ανανεωσιμες πηγες, με την απαιτηση να τηρηθουν τα υψηλοτερα κριτηρια σχετικα με την καινοτομο χρηση ξυλου, τη χαμηλη καταναλωση ενεργειας, και το σεβασμο στο φυσικο περιβαλλον.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8332/8091078324_54349bb307_b.jpg" />

Και αν ολα αυτα νομιζετε οτι ηταν εντυπωσιακα που να δειτε τη συνεχεια...
Ξεκινησα να ανεβαινω προς το Preikestolen με χαρα. Στο ξεκινημα της διαδρομης η πινακιδα προειδοποιουσε για το τι θα επακολουθουσε. Εννοειται οτι την αγνοησα πληρως.

"Να θυμαστε. Φορεστε καταλληλα παπουτσια πεζοποριας <em>(γιατι αν κανετε το λαθος να φορεσετε 12ποντο/σαγιοναρα τοτε δεν αξιζετε να αναπαραχθειτε ως ειδος)</em>, ζεστα ρουχα <em>(γιατι οσο να το κανεις μια ψυχρουλα θα την εχει οσο θα περιμενετε το ελικοπτερο να σας μαζεψει)</em> και να εχετε μαζι σας τροφη και νερο <em>(γιατι οι διασωστες χρειαζονται χρονο μεχρι να βρουν τα κομματια σας στα κατσαβραχα)</em>. Καλη αναβαση." Και η Παναγια μαζι σας.
Μια κυματιστη γραμμη εδειχνε το αναγλυφο του εδαφους απο το σημειο που βρισκομουν τωρα μεχρι το πλατωμα.
Τα μικρα λοφακια δεν με ανησυχουσαν.
Η σχεδον καθετη γκουμουτσα με ανησυχουσε.
Δεν μπορει! Ειτε κανουνε πλακα, ειτε θα εχουν βαλει σε αυτο το σημειο καποιο ασανσερ. Αυτο που εδειχνε ηταν σχεδον καθετο. Περιμεναν ο κοσμος να το ανεβει αυτο το πραγμα;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8191/8091073939_713d488383_b.jpg" />

 
Στο στενο μονοπατι στριμωχνονταν καθε λογης επισκεπτες: μπαμπαδες με την οικογενεια, πιτσιρικαδες με σακιδια, μεσηλικες με καπελακια και μπατον, νεαροι με τα σκυλακια τους, ακομα και γιαγιαδες που μονο το Π τους ελλειπε!
Δεν εδειχνε να ειναι τοσο δυσκολη η αναβαση πια. Αντε καμια ριζα και κανενας πεσμενος κορμος δεντρου στο τσακιρ κεφι.

"Τι 3 ωρες και κουραφεξαλα; Ολο υπερβολες αυτοι οι ξενοι. Εγω το 'χω!" σκεφτηκα.
Ναι. Καλα. Οι μελανιες στα χερια και τα ποδια αρχισαν να υποχωρουν καπως απο τις 30 μερες και μετα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8055/8091074889_84469116d0_c.jpg" />

 
Συντομα το μονοπατι αρχισε να ανηφοριζει. Εδω αρχιζαν τα δυσκολα.
Η μαλλον οχι. Απο εδω αρχιζε το Καστρο του Τακεσι.

Ανεβα αυτες τις πετρουλες εδω περα....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8185/8091082008_c5df1253d6_c.jpg" />

 
...και αμα τα καταφερεις περνα αυτο το μονοπατακι με τη λασπουλα...
Α, ξεχασα να σου πω, οι πετρουλες κουνιονται λιγακι και ψιλογλυστραει...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8327/8091082942_a9deeeca30_c.jpg" />

 
...αν δεν πεσεις και τσακιστεις τοτε μπορεις να χαλαρωσεις περνωντας αυτο το ωραιο ξυλινο κομματι, αλλα μην πατησεις εξω. Μην το βλεπεις ετσι ωραιο. Εχει ενα ψιλο-βουρκο και δεν θα βρουνε ουτε ταυτοτητα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8328/8091084302_b5bb3bd3cd_c.jpg" />

 
Οι ανηφορες ερχονταν η μια μετα την αλλη και το πραγμα αρχισε να γινεται πολυ σοβαρο. Η διαδρομη μας εβγαλε σε κατι τεραστιες κατολισθησεις βραχων ουσιαστικα τις οποιες επρεπε απλα να σκαρφαλωσουμε. Δεν υπηρχε αλλη επιλογη. Ο κοσμος ανεβαινε και κατεβαινε απο οπου εβρισκε, ενω πολλες πετρες γλυστρουσαν η κουνιοντουσαν οταν πατουσες επανω. Τουμπα #1.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8091079647_3685c62f89_c.jpg" />

 
Τετοια σημεια αρχισαν να γινονται ολο και πιο συχνα σε σημειο που αν εβρισκα μερικες δεκαδες μετρα ευθειας ενοιωθα τεραστια ανακουφιση.
Η κουραση ειχε αρχισει να κανει εντονη την παρουσια της και δεν βοηθουσε καθολου. Ενας καπνιστης εδω πανω μαλλον θα τα εβρισκε ακομα πιο δυσκολα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8091088024_b3852b56f6_b.jpg" />

 
Αν ομως δεν εφταναν τετοια κομματια με βραχους, μετα επρεπε να περασουμε πηδωντας αριστερα και δεξια απο μερη με παχια λασπη που στην καλυτερη των περιπτωσεων γινοσουν χαλια μεχρι τα γονατα ενω στη χειροτερη σε μαζευαν οι περαστικοι απο εκει που ειχες φυγει σπινιαροντας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8091083905_c6e1a30dae_c.jpg" />

 
Τουλαχιστον η θεα απο εκει ψηλα αποζημιωνε... Στο βαθος τωρα φαινοταν το Stavanger και πισω του η Βορεια θαλασσα....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8048/8091083650_c481ef4cf2_b.jpg" />

 
...ενω το μονοπατι μας περνουσε απο σημεια πανεμορφα με λιμνουλες και απεραντο πρασινο παντου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8196/8091082999_117917ed56_b.jpg" />

 
Και μετα απο ολα αυτα ηρθε το μεγαλο πανηγυρι!
Θυμαστε εκεινο το καθετο ...κομματακι που βλεπαμε στο χαρτη και λεγαμε οτι μας κανουν πλακα;
Ε, δεν κανανε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8055/8091092537_e7a0745a21_c.jpg" />

 
Τωρα καταλαβα οτι οι προηγουμενες κατολισθησεις ηταν απλα η προθερμανση. Ετσι απλα για να σε βαλουν στο κλιμα ρε αδερφε.
Ισα ισα για να μην παθεις εγκεφαλικο/εμφραγμα στη θεα αυτου του πραγματος! Τεραστιοι βραχοι ειχαν πεσει στη πλαγια του βουνου και ειχαν φτιαξει ενα υποτυπωδη δρομο για να σκαρφαλωσεις μεχρι τη κορυφη.
Η κλιση στη φωτογραφια δεν φαινεται καλα.
Πιστεψτε με ηταν μεγαλυτερη.

Η αναβαση αυτη ηταν οτι πιο δυσκολο σε ολη τη διαδρομη μεχρι τη κορυφη. Ο κοσμος σταματουσε καθε μερικα μετρα για να μαζεψει οτι του ειχε φυγει στη προηγουμενη τουμπα. Και ομως ολοι μας το παλευαμε, μαλλον γιατι δεν υπηρχε αλλη επιλογη. Η επιστροφη τωρα μετα απο τοση πορεια θα ηταν ακομα χειροτερη απο μια (ακομα) μελανια σε χερια η ποδια. Τουμπα #2.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8327/8091086812_10d43a7514_b.jpg" />

 
Βγηκα επανω με χιλια ζορια. Πονουσα ασχημα απο τις τουμπες και δυσκολευομουν να βρω την αναπνοη μου εχοντας καταβαλλει μεγαλη προσπαθεια για να βγω μεχρι εκει. Ελπιζα οτι το πλατωμα ηταν κοντα. Δυστυχως δεν ηταν. Ο δρομος συνεχισε για αρκετα ακομα... Για <em>πολυ</em> ακομα....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8334/8101028813_16a1fd5426_b.jpg" />

 
Και εκει που ημουν ετοιμος να τα παρατησω..... ημουν εκει. Ειχα φτασει στο περιφημο Preikestolen!
Ο κοσμος ηταν αρκετος αλλα οι περισσοτεροι καθονταν μακρυα απο την ακρη. Ο αερας φυσουσε δυνατα αλλα εγω πλησιασα την ακρη του χαους και...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8464/8091086805_ccfe936ddb_b.jpg" />

 
...και εκει στην ακρη αποκαλυφθηκε το Μεγαλειο και το Δεος...
Μιλαμε για <em>ΕΞΑΚΟΣΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ</em> ολοκληρα μετρα χαους...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8329/8091091308_926323388e_b.jpg" />

 
Σταθηκα αμιλητος προσπαθωντας ματαια να συλλαβω αυτο που εβλεπα τωρα μπροστα μου.
Το θεαμα ηταν κατι παραπανω απο συγκλονιστικο. Ηταν.... εεεε... δεν ξερω.
Βρειτε εσεις λεξη για <em>αυτο</em>:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8091088323_6999f8d8c6_h.jpg" />

 
<em>Αυτη</em> ηταν η Νορβηγια που ειχα ερθει να δω!
Και ναι, εννοειται οτι τα ποδια ειναι κρεμασμενα στο κενο....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8044/8091088867_0424c28a5e_b.jpg" />

 
Δεν υπαρχει περιπτωση οι φωτογραφιες να μπορουσαν να δωσουν το μεγεθος του Δ Ε Ο Υ Σ που επιανε οποιον ηταν στην ακρη του γκρεμου... Βιντεο λοιπον απο επισκεπτη στο Βραχο.
Δειτε... Τιποτα αλλο.

 
Εννοειται ομως οτι αυτο ακριβως ηταν το και καλυτερο σημειο για να κατσω να απολαυσω ενα μικρο σνακ που ειχα φερει μαζι μου, μπροστα σε μια θεα που εκοβε την ανασσα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8190/8091089589_a08a4454b6_b.jpg" />

 
Καπου αναμεσα στους επισκεπτες που καθονταν στην μεσα πλευρα του βραχου ειδα ενα ζευγαρι συμπαθεστατων Γαλλων που ειχα γνωρισει στο φερυ το πρωι καθως ειχαν δει τις πινακιδες της μηχανης και μου ειχαν πιασει κουβεντα για το ταξιδι μου.
Με χαιρετησαν και με καλεσαν στην παρεα τους για να φαμε κατι προχειρο: Γαλλικα φουαγκρα (!), διαφορων ειδων τυρια, ζεστες μπαγκετες και χυμο πορτοκαλι. Ποσο γουσταρω αυτες τις τυχαιες συναντησεις! Στο πιο εντυπωσιακο μερος που ειχα δει ποτε καθομουν και ετρωγα σαν βασιλιας παρεα με δυο συμπαθεστατους Γαλλους που απλα ειχα συναντησει στο δρομο πριν λιγες ωρες!
Οταν ταξιδευεις πρεπει να εμπιστευτεις την τυχη σου και ολα θα πανε καλα τελικα... Απλα πρεπει να αφεθεις και να αγκαλιασεις οτι ερθει στο δρομο σου.

Και λεγοντας για τυχαιες συναντησεις, να και ο Christian με την Asa! Ειχαν φτασει και αυτοι επανω καταιδρωμενοι αλλα με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια που τα ειχαν καταφερει!
Αφου χαζεψαν και αυτοι την μοναδικη θεα πηραμε το δρομο της επιστροφης -δεν ηξερα αν λυπομουν γιατι αφηνα πισω ενα τετοιο υπερθεαμα η γιατι επρεπε να κανω παλι ολη αυτη τη κακοτραχαλη διαδρομη.
Τουλαχιστον τωρα θα ηταν κατηφορα. Τουμπα #3.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8329/8101122593_b9b2bf7eea_c.jpg" />

 
Τελικα σε κατι λιγοτερο απο 2 ωρες ειχαμε βγει στον ξενωνα. Πληρωσα για το αδειο μου φλυτζανι και πηρα μονος μου το καφε, ζαχαρη και κατι παρακειμενα κουλουρακια (οκ, ισως δεν ηταν οοοοολα μεσα στη τιμη αλλα -εγκω-τουριστας-ντεν-γκσερει) και εκατσα με τα παιδια να τα πουμε με θεα τη λιμνη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8335/8091093893_0c7e1e8541_b.jpg" />

 
Τελικα οπως εδειχναν τα πραγματα πλεον το γενικο προγραμμα που ακολουθουσαμε ηταν το ιδιο.
Τα παιδια δεν ειχαν να κανουν καποια συγκεκριμενη διαδρομη, ετσι αποφασισαμε να συνεχισουμε απο εδω και περα παρεα ακολουθωντας τις διαδρομες που ειχα επιλεξει για οσο αποφασισει οτι αντεχει/θελει η Asa.
Δεν θα ερχονταν μαζι μου μεχρι το Ακρωτηρι αλλα ακομα και ετσι το να ταξιδευεις με φιλους ειναι ανεκτιμητο, ακομα και αν ειναι για λιγο.

Η Asa ειχε διπλωμα μηχανης εδω και πολλα χρονια αλλα δεν το ειχε χρησιμοποιησει μιας που δεν ειχε μηχανη ποτε.
Ο Christian απο την αλλη ειχε αγαπη για τις μηχανες αλλα δεν ειχε διπλωμα.
Ετσι οταν πριν 2 χρονια αποφασισε να βγαλει διπλωμα μηχανης χρειαστηκε τη βοηθεια της γυναικας του.
Βλεπετε στη Σουηδια το να περασεις τις εξετασεις οδγησης δεν αρκει -εκει ο νομος υποχρεωνει το νεο οδηγο να κανει 4-5 χιλιαδες χιλιομετρα σε κανονικες συνθηκες δρομου μαζι με καποιον που εχει διπλωμα ηδη για χρονια.
Ετσι ο Christian αφου πηρε το GS αγορασε στη γυναικα του το Kawasaki για να γραψουν μαζι τα προβλεπομενα χιλιομετρα -με την Asa σε ρολο ...εκπαιδευτη και τον Christian σε ρολο μαθητη! 
Και για να ευχαριστησει τη γυναικα του για τη βοηθεια αυτη, της υποσχεθηκε ενα ταξιδι παρεα το καλοκαιρι με τις μηχανες -οποτε νατοι! Απιστευτο ε;

Κατεβηκαμε στο κεντρικο δρομο και η χαρα του δρομου και της παρεας δεν κρυβοταν!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8091098585_5bfaaa4ceb_c.jpg" />

 
Ποσο μαλλον οταν ανοιγεται μπροστα σου κατι τετοιo: o πανεμορφος επαρχιακος <strong>Rv13</strong>.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8196/8091097567_5b8e48e9ee_c.jpg" />

 
Η ωρα ηταν 4 το απογευμα: αρκετα νωρις για να μεινουμε στη περιοχη αλλα και αρκετα αργα για να φταναμε και στο Aurland κιολας καθως 380 χιλιομετρα σε μικρους επαρχιακους δεν θα εβγαιναν σε λιγοτερο απο 6 ωρες.
Ετσι αποφασισαμε να βαλουμε ροτα προς το βορρα και να διανυκτερευσουμε εκει που θα μας εβρισκε το βραδυ.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8047/8091115750_5f440fbd95_b.jpg" />

 
Ηξερα ηδη απο αλλα ταξιδιωτικα οτι αυτη η διαδρομη θα ειναι εντυπωσιακη καθως ο δρομος περνουσε παραλληλα με την κατακερματισμενη ακτογραμμη αλλα δεν περιμενα αυτο που εβλεπα τωρα εδω.
Καθε στροφη και μια αποκαλυψη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8335/8091100327_fbaee63228_b.jpg" />

 
Γραφικες διαδρομες σε ανοιχτους δρομους χωρις καθολου κινηση...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8464/8091107272_82d6acd68e_c.jpg" />

 
...καταγαλανος ουρανος μεσα σε τοπια ζωγραφικης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8323/8091117826_59534f41c7_b.jpg" />

 
..τουνελ στο βουνο και απο πανω καταρρακτες να πεφτουν...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8325/8091113521_702fb69cd1_c.jpg" />

 
...κρεμαστες γεφυρες πανω απο τη θαλασσα... Μαγεια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8193/8091116870_a01a549310_b.jpg" />

 
Να και το φερυ που θα μας περνουσε απεναντι για να συνεχισουμε...
Σαν και αυτο υπηρχαν δεκαδες -αν οχι εκατονταδες- μικρα καραβακια που ενωνουν τα απειρα μικρα θρυμματισμενα κομματια γης που αποτελουν την Νορβηγια. Ειχαν τακτικα δρομολογια ολη τη μερα και ουσιαστικα ηταν μερος του οδικου δικτυου.
Εφτανες στο λιμανακι, περιμενες να ερθει το πλοιο και σε περνουσε στην αλλη πλευρα του καναλιου η του φιορδ.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8189/8091114930_786ed2abf6_c.jpg" />

 
Η ωρα περασε απολαυστικα και εμεις συνεχιζαμε να ταξιδευουμε παραλληλα με τα fjord που μας χαριζανε απιστευτες εικονες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8048/8091099417_25805edc13_b.jpg" />

 
Καπου εδω ομως απλα αφησα τα παιδια να φυγουν μπροστα, εκανα στην ακρη και εσβησα τη μηχανη.
Εβγαλα το κρανος και στα ακουστικα ξεκινησε να παιζει αυτο: <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=T6HM_UiJiNo" rel="nofollow external">Sivert Høyem - Into The Sea</a>
Ακομα μια μοναδικη Στιγμη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8050/8091107973_fc475463be_b.jpg" />

 
Η ωρα ομως πλεον περνουσε και ηταν καιρος να αρχισουμε να ψαχνουμε για καταλυμμα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8184/8091120840_1ab233c212_c.jpg" />

 
Ο Christian ηξερε ενα πολυ καλο camping στο χωριο Røldal πανω στο δρομο μας.
Αφησαμε πισω το fjord για αλλη μια φορα και ανηφορισαμε προς το βουνο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8325/8091116067_30bf41cc6a_c.jpg" />

 
Τα παιδια εφυγαν μπροστα καθως εγω ειχα κοψει για να βγαλω φωτογραφιες γιατι για αλλη μια φορα οι εικονες ηταν απλα απεριγραπτες...
Πως θα μπορουσα να μεινω απαθης μπροστα σε ενα τετοιο θεαμα; Δρομοι βγαλμενοι απο τα πιο τρελα μου ταξιδιωτικα ονειρα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8194/8091123860_f119139f71_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8334/8091116781_b080236415_b.jpg" />

 
Καπου εδω ομως ηταν που ο Μερφυ αποφασισε οτι αρκετα με ειχε αφησει σε ησυχια και χτυπησε. Ξανα.
Εκανα μια σταση για να φωτογραφισω την Αυρα με φοντο μια θεορατη βουνοπλαγια και το χιονι στην ακρη του δρομου, ομως καθως πηγα να βγαλω τη Canon απο το tankbag, το λουρακι της πιαστηκε στο γαντι μου, τραβηχτηκε αποτομα και η φωτογραφικη εκσφενδονιστηκε στον αερα και εσκασε στην ασφαλτο με δυναμη μερικα μετρα παρακατω!
Αλλου η μπαταρια, αλλου η καρτα μνημης, αλλου η καμερα...

Την σηκωσα προετοιμασμενος για τα χειροτερα. Η οθονη και ο φακος εδειχναν αθικτα! Ειχε πεσει με τη γωνια της και το μονο που ειχε παθει ηταν να φυγει το χρωμα στην ακρη της. Εβαλα τη μπαταρια, πατησα On και ....τιποτα.
Η μηχανη φαινοταν να λειτουργει αλλα η οθονη δεν εδειχνε τιποτα! Σβησιμο, ξανα on, παλι τιποτα.
Οχι ρε γαμωτο! Η οθονη ειχε σπασει μαλλον εσωτερικα!
Ειχα στεναχωρηθει πολυ γιατι η καμερα ηταν και ακριβη και καινουργια αλλα περισσοτερο στεναχωριομουν γιατι δεν θα ειχα τροπο να φωτογραφιζω στη διαδρομη τωρα! Αυτο ηταν ενα πολυ σοβαρο προβλημα. Ειχα την DSLR αλλα δεν ηταν οτι καλυτερο να πρεπει να τη χρησιμοποιω με ενα χερι εν κινησει ειδικα με τοση αποσταση μπροστα μου.

Τωρα ομως δεν υπηρχε επιλογη. Η θα επαιρνα αλλη φωτογραφικη μηχανη η θα χρησιμοποιουσα τη μηχανη ετσι στα τυφλα ελπιζοντας οτι βγαζει φωτογραφιες.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8326/8091124744_04fceee29c_b.jpg" />

 
Συνεχισα τη διαδρομη κατεβαινοντας το βουνο και με μια τετοια εικονα μπροστα μου το μονο που παρακαλουσα ηταν η καμερα να την εχει αποτυπωσει.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8330/8091126554_52d3ece178_b.jpg" />

 
Συντομα ημουν στο Røldal και το μικρο <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://www.seimcamp.no/" rel="nofollow external">Seim camping</a> που ειχε προτεινει ο Christian.
Τα παιδια ειχαν κανονισει με την ιδιοκτητρια να εχουμε στη διαθεση μας ενα ολοκληρο ...σπιτι!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8193/8091127418_8de82bafc7_c.jpg" />

 
Ξεχασα και τη σπασμενη φωτογραφικη και τα παντα.
Ενα καταπληκτικο κουκλιστικο διωροφο ξυλινο σπιτι με 2 υπνοδωματια-σοφιτες επανω και αλλο ενα κατω, σαλονι και μεγαλη τραπεζαρια στο ισογειο, πληρως εξοπλισμενη κουζινα... Φανταστικο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8327/8091121823_3b6d068ef6_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8196/8094682964_62fcff586c_z.jpg" />  <img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8094676941_d1024eba4b_z.jpg" />

 
Φτιαξαμε καφεδακι και κατσαμε στο ομορφο σαλονι. Σκεφτομουν την ταλαιπωρη τη φωτογραφικη μηχανη και αρχισα να ψαχνω λυση -desperate times call for desperate measures ειπα στα παιδια και με τη βοηθεια κατι μικρων κατσαβιδιων τελικα κατεληξα να την ...ξεκοιλιασω! Τι ειχα να χασω; Ετσι και αλλιως χαλασμενη ηταν ηδη! Οταν εισαι στο δρομο πρεπει να βρισκεις λυσεις οπως μπορεις.
Ο Christian βλεποντας την σε αυτη τη κατασταση ειπε "αν αυτο το πραγμα τωρα δουλεψει θα εκπλαγω παρα πολυ."

Και ομως! Τελικα βγαζοντας την οθονη για να δω τι ειχε ανακαλυψα οτι το καλωδιο της ειχε φυγει απο τη θεση του και μαλιστα ηταν κουμπωτο. Το κουμπωσα, πατησα το On και.... 
Ο Christian γελουσε και δεν ηξερε τι να πει: "Εισαι απιστευτος ρε φιλε!"

Το βραδυ εξω ειχε επιτελους αποφασισει να πεσει, ο καφες εδωσε τη θεση του σε ενα καλο ποτακι και το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=yZOBjZgCrus" rel="nofollow external">Sail away των Madrugada</a> εφτιαχνε την ιδανικη ατμοσφαιρα καθως η μερα εκλεινε οπως ειχε ξεκινησει: τρελα, ανελπιστα, απροσδοκητα αλλα τελικα και με τον πιο ομορφο τροπο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8190/8091128944_5150767136_b.jpg" />

<h2>Day 7</h2><strong>Røldal (NO) - Aurland - Geiranger (NO)
589 km</strong>

Το πρωι με βρηκε να χαζευω το φως που εμπαινε απο το παραθυρο. Ακομα μια μερα με τελειο καιρο. Μπορει να ημουν τοσο τυχερος τελικα μεχρι το Ακρωτηρι;
Αλλου επρεπε να ειμαι και αλλου ξημερωνομουν τωρα - καθε προγραμμα και σχεδιο που ειχα φτιαξει ηταν στα σκουπιδια αλλα δεν με ενοιαζε καθολου! Ειχα βρει μια υπεροχη παρεα να συνταξιδευω εντελως απο το πουθενα και ξεκινουσα τη μερα μου σε ενα πανεμορφο σπιτι εχοντας μπροστα μου να δω ακομα τοσα πραγματα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8044/8108341779_9dfaf4182c_c.jpg" />

 
Κατεβηκα και εφτιαξα καφεδακι και συντομα ηρθαν τα παιδια για να σχεδιασουμε επι τοπου τη μερα. Παροτι δεν ειχα πλεον προγραμμα στο ταξιδι, συνεχιζα να θελω να δω καποια πραγματα που ηξερα οτι αξιζαν τον κοπο.
Σημερα το λογο ειχε ο δρομος και τα χιλιομετρα. Θα συνεχιζαμε βορεια στον επαρχιακο Rv13 προς το Aurland, ενα απο τα πιο ομορφα φιορδ της Νορβηγιας, θα περνουσαμε απο το ομωνυμο πασο που θεωρειται το καλυτερο στη χωρα, με τελικο προορισμο για τη μερα το διασημοτερο και προστατευομενο απο την UNESCO φιορδ του Geiranger.
Συνολο; 480 χιλιομετρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8474/8100671867_10e775c9b9_c.jpg" />

 
Γιατι ομως τοσο πολλα σε μια μερα, ειδικα οταν οι δρομοι ηταν μικροι και στενοι και οι αποστασεις επαιρναν πολυ περισσοτερο χρονο απο οτι σε μια συνηθισμενη εθνικη οδο; Η απαντηση ηταν απλη -και εδω ...εφταιγε ο καλος μου φιλος Κωστας!
Βλεπετε στο ταξιδιωτικο του ειχε περασει απο το Geiranger και ειχε μεινει σε κατι καταπληκτικα ξυλινα σπιτακια σκαρφαλωμενα στην πλαγια του βουνου, με θεα ολο το φιορδ! Απο την ωρα που το ειδα εχασα τον υπνο μου! Ηθελα<em>οπωσδηποτε</em> να μεινω εστω και μια μερα σε ενα τετοιο σπιτακι. Ετσι απο τα πρωτα πραγματα που εκανα ξεκινωντας ηταν να κλεισω ενα απο αυτα τα σπιτακια για ενα βραδυ. Μαντεψτε ποιο ηταν αυτο.

Ισως θα μπορουσα να αλλαξω τη κρατηση αλλα ειχα πολλα χιλιομετρα μπροστα μου και παροτι ενοιωθα τελεια χωρις να εχω συγκεκριμενο προγραμμα επρεπε να μαζεψω τις αποστασεις, γιατι δυστυχως οι μερες που ειχα στη διαθεση μου ισα που θα εφταναν για αυτο το επικο ταξιδι. Αποψε θα βρισκομουν στο διασημο φιορδ. Πως θα μπορουσα ομως να ξερω οτι αυτο που θα επακολουθουσε σημερα θα με εσπρωχνε περα απο καθε οριο αντοχης...

 
Τα παιδια ηδη ετοιμαζονταν και η μερα μολις ξεκινουσε!
Εξω η φυση οργιαζε και μας προετοιμαζε για αυτα που μας περιμεναν με τον καλυτερο τροπο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8053/8108342307_bcfcf06dfd_c.jpg" />

 
Σταση για καυσιμα και πρωινο καφεδακι στο ποδι. Τα αλογα μας σε πρωτο πλανο και παραδιπλα ντοπιοι μηχανοβιοι που ηρθαν να μας κανουν παρεα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8053/8108343133_aa14db77ae_c.jpg" />

 
Εδω οι αποστασεις μεγαλωναν και οι πολεις μικραιναν, οποτε επρεπε να ξεχασουμε τα ωραια γραφικα καφε του Νοτου.
Εδω το λογο ειχε ο Δρομος τωρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8056/8108343715_bb6739a2c0_c.jpg" />

 
Και τι δρομος! Καβαλησα τη μηχανη, γυρισα το κλειδι στη μιζα και ενοιωθα σαν να ειχα το κλειδι του παραδεισου!
Στα αυτια μου οι Starsailor αρχισαν να παιζουν το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=MwesGzgGtoU" rel="nofollow external">Tell me it's not over</a> και εγω ακολουθουσα τον Christian και την Asa, μεσα σε ενα απιθανο τοπιο λουσμενο στο φως!
Αλλη μια Τελεια Στιγμη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8056/8108344327_ebbf84efbe_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8190/8108344853_c592b9c0a7_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8184/8108358250_ffb0e35616_b.jpg" />

 
Η περιοχη ηταν γεματη αποκρημνες βουνοπλαγιες, καταπρασινα δαση, ποταμια και τρεχουμενα νερα.
Τι τοπια...!

Μαλιστα ο Κωστας μου ειχε πει οτι πανω στη διαδρομη θα βρισκαμε τον πολυ ομορφο καταρρακτη Latefoss που αξιζε τη σταση αλλα για να πω την αληθεια οδηγωντας τοση ωρα μαγεμενος το ειχα ξεχασει.
Ωσπου....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8050/8108354684_7223e09b59_b.jpg" />

Και να μην θελαμε να σταματησουμε η θεα ηταν απλα καθηλωτικη! Τα γαλαζοπρασινα νερα κυλουσαν ορμητικα στη κοιτη του ποταμου, αναμεσα στο πυκνο καταπρασινο δασος και η εικονα εμοιαζε βγαλμενη απο καποια νουβελα του Τολκιεν.
Ισως ομως να παρατηρησατε κατι λευκους καπνους στα αριστερα της εικονας. Αυτο δεν ηταν καπνος, ουτε ομιχλη...
Ηταν <em>αυτο.</em>
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ο επιβλητικος καταρρακτης Latefoss! (Foss στα Νορβηγικα σημαινει καταρρακτης)
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8053/8108355842_6e25f23d1a_b.jpg" />

 
Τα νερα επεφταν με τεραστια ορμη απο τη κορυφη του βραχου και εξατμιζονταν, τυλιγοντας την ατμοσφαιρα σε μια λευκη παχνη που παιχνιδιζε στο φως του ηλιου ποτε ιριδιζοντας σε ολα τα χρωματα του ουρανιου τοξου και ποτε σαν καταλευκο σεντονι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8331/8108356414_eeb7130d35_b.jpg" />

 
Mαλιστα δεν ηταν ενας καταρρακτης στη πραγματικοτηα, αλλα <em>δυο</em>!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8471/8108355302_f6996d781b_b.jpg" />

 
To θεαμα ολου αυτου του τεραστιου ογκου νερου να πεφτει με δυναμη αληθινα με ειχε μαγεψει...
Τι αλλο να μπορουσα να πω για αυτο το θεαμα πια...!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8323/8108357050_351ef07015_b.jpg" />

 
Οσο ωρα καθομασταν εκει χαζευοντας το θεαμα δεν μιλουσαμε. Δεν χρειαζοταν. Τα πλατια χαμογελα στα προσωπα των παιδιων μου ελεγαν οσα ηθελα να ξερω. Η μερα ειχε ξεκινησει ιδανικα! 

Η πορεια στον πανεμορφο Rv13 ηταν ολο εκπληξεις τελικα! Και η φυση γυρω πραγματικα οργιαζε...
Συνεχισαμε το δρομο προς το Aurland και η θαλασσα, οι καταρρακτες, τα δαση και ο ηλιος εφτιαχναν τελειες εικονες που διαδεχονταν η μια την αλλη.
Ειχα αρχισει να νοιωθω σαν σπασμενος δισκος που επαναλαμβανεται!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8108358724_b4e72f4ced_b.jpg" />

Μοναδικη φυσικη ομορφια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8196/8108350717_335987e512_b.jpg" />

...μια Φυση μεγαλειωδης που με ειχε κανει να τα χασω τελειως... Τοσο απλα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8467/8108359264_b6a80275f4_b.jpg" />

 
Η εικονα εδω ηταν λιγη για να αποδωσει την ομορφια αυτο του τοπου.
Απολαυστε!


 
Η διαδρομη θα συνεχιζε το ιδιο υπεροχα αν δεν ειχα τη πρωτη αναποδια της μερας.
Μιας μερας που εμελλε να μεινει χαραγμενη στο μυαλο μου σαν μια τρελη περιπετεια...
Ο ηλιος ελαμπε αλλα στο βαθος το μαυρο συννεφο κ η κουρτινα της βροχης που εβλεπα δεν προμυνυαν κατι καλο.
Αρχισε να ριχνει κατι χοντρες σταλες και σκεπτομενος οτι θα πιασει γερη βροχη εκανα σημα στα παιδια να συνεχισουν και σταματησα να βαλω το ολοσωμο αδιαβροχο. Αφου παιδευτηκα μεχρι να βρω το τροπο να το φοραω σωστα συνεχισα το δρομο για να βρω τα παιδια, οπου βεβαια -κλασσικα- η βροχη σταματησε μεσα σε μερικα λεπτα!
Το πιο ωραιο ομως της υποθεσης δεν ηταν αυτο. Μολις 4 χιλιομετρα παρακατω ανακαλυψα οτι ο δρομος τελειωνε σε ενα ακομα λιμανακι και επρεπε να παρω το φερυ. Ποιο; Αυτο που εβλεπα να εχει μολις φυγει;; Φτου! Το ειχα χασει για λεπτα λεμε!
Και το κερασακι στη τουρτα; Οι αλλοι ηταν μεσα και εγω επρεπε να περιμενω το επομενο που ηταν σε μιση ωρα! Τελεια!

Τελικα το επομενο φερυ ηρθε και περασα απεναντι.
Τα παιδια ειχαν κατσει στο κοντινο ταβερνακι για να τσιμπησουν κατι. Μπηκα μεσα σκασμενος! Βαλε βγαλε αδιαβροχα, και αποτελεσμα ειχε να χασω τσαμπα χρονο και να σκαω τωρα στη ζεστη! Οι αλλοι ηταν χαλαροι και χαμογελαστοι με τις κορντουρες τους και εγω παιδευομουν με τα αδιαβροχα. Αγαπαω τα δερματινα αλλα τωρα ομολογω οτι τους ζηλευα!
Ηταν καιρος να αλλαξω σχεδιο. Τα δερματινα μου ειχαν αδιαβροχοποιηση και δεν υπηρχε λογος να βαζω το αδιαβροχο στην πρωτη βροχη. Θα τα χρησιμοποιουσα μονο αν τα πραγματα σοβαρευαν.

Ο ηλιος ομως τωρα ελαμπε στον ουρανο και η συνεχεια προβλεποταν συναρπαστικη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8329/8108360294_d6b849d25d_b.jpg" />

 
Ο δρομος μας οδηγησε σε ενα πολυ γραφικο χωριουδακι και τα παιδια σταματησαν για να συζητησουμε τι θα κανουμε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8325/8108361382_f50afe30b2_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8468/8108352829_fc4a4395cf_c.jpg" />

 
Μεχρι τωρα οι Σουηδοι φιλοι ακολουθουσαν τη πορεια που ειχα βγαλει εγω με το σκεπτικο να δουν τα μερη και οπου κουραστουν να παρουν το δρομο της επιστροφης. Τους ειπα για το σχεδιο μου. Ειχα κλεισει ενα πολυ ομορφο ξυλινο σπιτακι με θεα το καταπληκτικο Geiranger και θα πηγαινα εκει ετσι και αλλιως.
Αν θελανε μπορουσαν να ερθουν μαζι -το σπιτι ηταν για 4 ατομα και θα μοιραζομασταν και το κοστος! Συμφωνησαν με χαμογελο και πηραμε το δρομο που θα μας εβγαζε στο Aurland.
Στα δεξια ενα ακομα φιορδ ξεδιπλωνε την ομορφια του...
Κλικ.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8327/8108360760_5090eebc11_h.jpg" />

 
Η διαδρομη στους επαρχιακους δρομους της Νορβηγιας πραγματικα εκπλησσει. Εκει που νομιζεις οτι τα εχεις δει ολα, εκει που λες οκ αποκλειεται να δω κατι ακομα πιο ομορφο, η επομενη στροφη ανοιγει και σε φερνει αντιμετωπο με εικονες απολυτα ονειρικες, η ονειρωξη του καθε μηχανοβιου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8049/8108362520_370588d641_b.jpg" />

 
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=z6zug2U__TE" rel="nofollow external">Sivert Hoyem - Moon landing</a> λοιπον στο τερμα και παμε....!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8333/8108363408_d38496a006_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8328/8108355919_09b3cb300d_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8327/8108356477_ea18cbef64_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8465/8108357799_6f0fe7d0a1_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8056/8108353737_3683a741bf_h.jpg" />

 
Συνταξιδευτες πανω σε δυο ροδες... Οι φιλοι μου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8053/8108364044_57411f3d1f_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8055/8108364552_a7cf3e1d19_c.jpg" />

 
Ο δρομος απο το Røldal μεχρι το Aurland ηταν πολυ απλα οτι πιο εντυπωσιακο ειχα δει ποτε!
Απο την μια πλευρα η θαλασσα και τα δαιδαλωδη φιορδ...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8185/8108369192_a1719b2d77_b.jpg" />

 
...και απ' την αλλη αυτο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8188/8108368578_024dee436b_b.jpg" />

 
Απο τις τεραστιες βουνοπλαγιες που ορθωνονταν διπλα στο δρομο, δεκαδες καταρρακτες ετρεχαν απο παντου... Απιστευτο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8470/8108358391_f8cccd9a26_b.jpg" />

 
Συντομα φτασαμε στο μικρο χωριο του Aurland και καταληξαμε στη προκυμαια για ενα καφεδακι στη λιακαδα με θεα το γαλαζιο του ουρανου και της θαλασσας και το πανεμορφο fjord.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8333/8108360265_6dc6f8cb56_b.jpg" />

 
Τι ωραια που ηταν εδω με αυτο το καιρο, παρεα τα φιλαρακια και τις μηχανες μας αραγμενες παραδιπλα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8047/8108370896_d30cd3ba49_b.jpg" />

 
Ενοιωθα τη ζεστασια του ηλιου στο προσωπο σε αυτο το πολυ ομορφο ανοιχτο καφε και απολαμβανα τη θεα του φιορδ που ξεκινουσε μπροστα μου και τη θαλασσα που γυαλιζε στο φως της ημερας. Χαμογελασα και προσπαθησα να αιχμαλωτισω νοερα αυτη την υπεροχη στιγμη. Αν υπαρχουν καποια πραγματα που μας μενουν οταν ταξιδευουμε, τελικα ειναι αυτες οι μικρες τελειες στιγμες μεσα στο χωρο και το χρονο -εκει που τα παντα μοιαζουν ιδανικα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8049/8108361925_ecfff82221_c.jpg" />

 
Και πως να μην ηταν μεσα σε ενα τετοιο σκηνικο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8473/8108360719_b9f945c05c_h.jpg" />

 
Ηπιαμε το καφε μας και ετοιμαστηκαμε. Το Aurlandsfjord και το φοβερο πασο του μας περιμεναν! Ο πολυ στενος αλλα ομορφος δρομος περνουσε πισω απο το μικρο χωριο ανηφοριζοντας το βουνο και η θεα στα αριστερα προς τη θαλασσα ηταν καταπληκτικη, δινοντας μια γευση του τι θα επακολουθουσε.

Ειχαμε ανεβει πλεον αρκετα ψηλα στο βουνο και ο δρομος ανοιξε. Και εκει το φιορδ αποκαλυφθηκε σε ολο του το μεγαλειο! Σταματησα στο πρωτο πλατωμα του δρομου και δεν πιστευα στα ματια μου...
Το φως επεφτε πανω στο νερο κανοντας παιχνιδι με τα συννεφα και η θεα ηταν εξωπραγματικη!

Κυριες και κυριοι...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Tο <strong>Aurland fjord</strong>!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8336/8108372310_dd2779263b_h.jpg" />

 
To Aurlandsfjord εχει μηκος 29 χιλιομετρα και στη συνεχεια ενωνεται με το Nærøyfjord και συνεχιζει για αλλα 11 χιλιομετρα. Αν νομιζετε οτι αυτο ειναι εντυπωσιακο τοτε απλα δεν εχετε δει τιποτα!
Το συγκεκριμενο φιορδ ειναι απλα ενα ...παρακλαδι του Sognefjord, του μεγαλυτερου στη Νορβηγια και του δευτερου μεγαλυτερου στο κοσμο, με μηκος ...κρατηθειτε: 205 ολοκληρα χιλιομετρα!!! Μιλαμε για ενα ρηγμα γης που αν ξεκινουσε απο την Αθηνα θα εφτανε μεχρι τη Λαμια!!
Τα μεγεθη σε αυτη τη χωρα ηταν <em>ασυλληπτα.</em>

Η Αυρα ως αληθινη ντιβα που ειναι δεν μπορουσε να μην ποζαρει μπροστα στο διασημο fjord.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8471/8108363323_919df36911_b.jpg" />

 
Καθως χαζευα τη θεα δυο μηχανοβιοι γυρω στα 50 ηρθαν και αραξαν διπλα μας.
Κατεβηκαν απο τις μηχανες τους και ετρεξαν προς το μερος μου μεσα στη χαρα!
- Καλημερα φιλε! Ειδαμε τη πινακιδα σου αλλα δεν αναγνωριζουμε τη χωρα! Απο που εισαι;
- Απο Ελλαδα,.
Στο ακουσμα της χωρας ξετρελλαθηκαν.
- Ωωωω! Αγαπαμε την Ελλαδα! Φοβερο ταξιδι! Και εκανες ολο το δρομο απο εκει μεχρι εδω; Long way from home huh?
- Οντως αλλα το ταξιδι ειναι ευτυχια. Εσεις απο που ειστε;
- Απο εδω ειμαστε και ειπαμε να βγουμε μια βολτιτσα να απολαυσουμε το καιρο.
Τα χαμογελα δεν ελεγαν να σβησουν στα προσωπα τους. Με χτυπουσαν φιλικα στη πλατη, κοιτουσαν τους χαρτες μου με ενδιαφερον, μου εδιναν συμβουλες για τη συνεχεια...

Ομολογω οτι δεν το περιμενα.
Μεγαλωνοντας μας εμαθαν να πιστευουμε καποια πραγματα για καθε λαο. Οι Αγγλοι γκει, οι Γαλλοι βρωμικοι, οι Γερμανοι ξενερωτοι, οι Τουρκοι κακοι... Στερεοτυπες μαλακιες βασισμενες σε καποια σαπια φρουτα που καποια στιγμη εκαναν ενα περασμα απο τα μερη του καθενος και στη καμπουρα τους χρεωσαν ενα ολοκληρο λαο.
Στο μυαλο μου οι Νορβηγοι οπως ολοι οι Σκανδιναβοι ηταν απομακροι και ψυχροι -τα στερεοτυπα που λεμε.
Η πραγματικοτητα ομως μου εδειχνε οτι οι ανθρωποι εδω ηταν το εντελως αντιθετο! Χαμογελαστοι, ανοιχτοι, φιλικοτατοι και παντα προθυμοι να βοηθησουν -ειδικα αμα μαθαιναν οτι εισαι Ελληνας.
Οι Νορβηγοι μας αγαπουν πολυ. Kαι εμεις. Kαι ακομα περισσοτερο τις γυναικες τους. 
Γεια σας αδερφια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8472/8108371876_d29beff06f_b.jpg" />

 
Οι εκπληξεις ομως δεν σταματουσαν εδω.
Λιγο πιο πανω στο δρομο υπηρχε ενα απιθανο κατασκευασμα: Μια μεγαλη εξεδρα φτιαγμενη απο κουρμπαριστο ξυλο που εκτεινοταν στο κενο και γυριζε προς τα κατω στο κενο, σαν αναποδη γιγαντια τσουλιθρα!
(η λεπτομερεια που κανει τη διαφορα: το γυαλι στο πλαι της εξεδρας ειχε ενα ζωγραφιστο αετο)
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8336/8108363931_d8e1168a0c_b.jpg" />

 
Πηγα στο ακρο οπου το μονο που εμποδιζε τους επισκεπτες να πεσουν στο χαος ηταν ενα χοντρο κομματι γυαλι και απολαυσα τη μοναδικη θεα στο fjord...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8474/8108373904_88fa37ec91_c.jpg" />

 
Το να πετυχεις αυτα τα μερη με ηλιο ηταν κατι σπανιο σε μια χωρα που ο καιρος αλλαζε καθε πεντε λεπτα, αλλα οταν αυτο συνεβαινε η εμπειρια ηταν απλα απεριγραπτη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8328/8108374516_a878fb4dd6_b.jpg" />

 
Κοιτουσα την θεα απο εκει ψηλα και στο μυαλο μου ηρθαν τα λογια του μεγαλου Αμερικανου συγγραφεα Jack Kerouac:
"Οι μισοδιελυμενες βαλιτσες μας ηταν στο πεζοδρομιο ξανα.
Ειχαμε ακομα μακρυτερους δρομους μπροστα μας.
Αλλα δεν ειχε σημασια. Ο δρομος ειναι ζωη."
<em><strong>Life of a biker...</strong></em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8186/8108341147_2c82ba2b29_c.jpg" />

 
Συνεχισαμε να ανεβαινουμε το βουνο στο πασο που πολλοι ανεφεραν ως ισως το καλυτερο της χωρας -με οσα εβλεπα μεχρι στιγμης δεν μπορουσα παρα να συμφωνησω απολυτα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8323/8108365693_16bb3d9644_b.jpg" />

 
Το σκηνικο τωρα ειχε γινει τελειως αρκτικο.
Τεραστιες βουνοπλαγιες και πολυ χιονι παντου τριγυρω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8048/8108377074_2f651096ab_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8333/8108368277_2e9b8ec67c_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8329/8108375600_d05e31f2b3_b.jpg" />

 
Οι φωτογραφιες δεν μπορουν να αποδωσουν τα μεγεθη των βουνων που με περιεβαλλαν.
Δειτε ποσο μικροι φαινονται οι πυλωνες της υπερυψηλης πανω στη πλαγια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8108368833_f95d4fbb59_b.jpg" />

 
Αν εκρινα απο τα χαμογελα τους, o Christian και η Åsa -το οποιο προφερεται "Οσα" παρεπιπτωντος- μαλλον ειχαν ενθουσιαστει οσο και εγω απο το μερος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8464/8108367271_7230f827c2.jpg" /> <img src="http://farm9.staticflickr.com/8332/8108376054_b2162820f3.jpg" />

 
Οι φωτογραφιες εδιναν και επαιρναν και οχι αδικα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8052/8108369393_1d9d232a03_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8184/8108369883_173b87b8ff_b.jpg" />

 
Λιγο παρακατω συναντησαμε και ενα τεραστιο καταρρακτη και καναμε σταση να απολαυσουμε το θεαμα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8188/8108379924_84a8026be7_c.jpg" />

 
Το θεαμα τοσου νερου να κυλαει αναμεσα σε δαση ηταν κατι που δεν ειχα συνηθισει να βλεπω και μου προκαλουσε εκπληξη και ενα αισθημα σεβασμου. Εδω, χιλιαδες χιλιομετρα απο τα τσιμεντα που ειχα μαθει να ζω, εβλεπα τον πλανητη μας να παλλεται απο ζωη και δυναμη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8050/8108381032_0e891d44ce_c.jpg" />

 
Ειχα αρχισει να αγχωνομαι για την ωρα που θα φταναμε στο καμπινγκ στο Geiranger. Στο email οταν ειχαν κλεισει τη καμπινα μου ειχαν ζητησει να καλεσω την ιδια μερα που θα εφτανα για να βεβαιωσω τη κρατηση μου αλλιως η κρατηση θα ακυρωνοταν και θα εδιναν το σπιτι αλλου. Ηταν και η μεση της τουριστικης σεζον εξαλλου. Ειχα καλεσει ηδη αλλα δεν εβρισκα καποιον.
Η ωρα ηταν 6.30 το απογευμα και το GPS ελεγε οτι θα φταναμε περιπου 12 το βραδυ εκει. Ηξερα απο εμπειρια οτι οι ωρες που ελεγε η συσκευη ηταν απολυτα ακριβεις.
Γυρισα στον Christian και του ειπα οτι θα επρεπε να προχωρησουμε συντομα. "Ok φιλε, κανενα προβλημα!"
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8189/8108371105_71e4342fb3_b.jpg" />

 
Κατηφορισαμε την αλλη πλευρα του Aurlandfjord για να παρουμε το καραβακι που θα μας περνουσε στην απεναντι οχθη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8332/8108372835_1854fd82c3_b.jpg" />

 
Η πυξιδα εδειχνε σταθερα προς τον Βορρα τωρα για το Geirangerfjord, και εμεις ταξιδευαμε για τον τελικο προορισμο της μερας εχοντας για συντροφο τον πιο λαμπρο ηλιο ψηλα στον ουρανο.
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=tM1rSTOs7Zs" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" rel="nofollow external">Paul Weller - You do something to me</a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8049/8108381612_dce14454f9_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8186/8108382708_70e2d3f9bb_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8108383252_1c0168cf5c_b.jpg" />

 
Η ροτα μας πηγαινε απο τη πισω πλευρα του <strong>Jostedalsbreen</strong>, ενος παγετωνα που βρισκεται αναμεσα στο Geiranger και το Aurland και καταλαμβανει μια περιοχη <em>487 τετραγωνικων χιλιομετρων</em>!
Το υψος του φτανει τα 2.000 μετρα, εχει παχος 600 μετρα και προκειται για το <em>μεγαλυτερο παγετωνα σε ολη τν Ευρωπη</em>! Μιλαμε για ενα κτηνος κολλοσιαιων διαστασεων που αν ειχε πλατος 1 χιλιομετρου σε ολο του το μηκος θα εκτεινοταν απο την Αθηνα μεχρι τη Θεσσαλονικη!!

Δυστυχως δεν θα μπορουσα να τον επισκευτω αφ' ενος γιατι η προσβαση γινοταν απο την αλλη πλευρα του, αφ' εταιρου γιατι το μεγεθος του ειναι τετοιο που ο επισκεπτης χρειαζεται να αφιερωσει μια μερα σε αυτο. Ομως αφου ο δρομος θα με πηγαινε απο την πισω πλευρα του ελπιζα να δω εστω και καποιο κομματι του.

Καθως η μηχανη διεσχιζε τους ερημους δρομους αναμεσα στο δασος, ξαφνικα στην οθονη του θερμομετρου αναψε η ενδειξη για παγο και η θερμοκρασια αρχισε να πεφτει κατακορυφα. Ηταν σαν να ειχα μπει μεσα σε ενα αορατο ψυγειο!
Κοιταξα γυρω. Δαση, ερημοι δρομοι, και βουνοπλαγιες -ολα εμοιαζαν φυσιολογικα. Μα τι στο καλο;
Δεν κοιτουσα στη σωστη κατευθυνση.
Επρεπε να κοιταξω <em>πανω</em>.
Και εκει το ειδα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8468/8108384332_9cba6c133a_b.jpg" />

 
Στην οψη αυτου του απεραντου ογκου παγου ενοιωσα ενα εντελως πρωτογονο συναισθημα φοβου και σεβασμου να με πλημμυριζει.
Το Θηριο.
Ο Καταστροφεας και ο Δημιουργος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8055/8108384866_a87ef85b84_b.jpg" />

 
Εσβησα τη μηχανη και τα παντα ησυχασαν. Δεν μιλουσε κανεις μας.
Ο αερας ηταν ακινητος και εντελως παγωμενος απο την τιτανια παρουσια αυτου που απλωνοταν στην αλλη πλευρα αυτης της βουνοπλαγιας.
Δεν θυμαμαι αλλη φορα στη ζωη μου να εχω νοιωσει τοσο μικρος και ασημαντος οσο ενοιωθα σε αυτη τη χωρα.
Η φυση για εμενα ηταν κατι ηπιο, καλοκαγαθο, που ακομα και στα χειροτερα του ηταν προβλεψιμο και ηξερες τι να περιμενεις.

Εδω ομως εβλεπα μια Δυναμη θεμελιωδη, αρχεγονη, χωρις αρχη και χωρις τελος. Σαν να εβλεπα με τα ματια μου τα ιδια τα στοιχεια της Δημιουργιας του Κοσμου, σαν να κοιτουσα τις φλεβες που πεταγονταν πανω στα ξεγυμνωμενα μουσκουλα του πλανητη.
Μια βιαια υπενθυμιση του ποσο μικρος ειναι ο Ανθρωπος μπροστα στη Φυση.
Αναπτυξαμε τεχνολογια και γιναμε αλαζονες, νομιζουμε οτι μπορουμε να κανουμε τα παντα. Αυτοι εδω ομως οι Τιτανες καθε 10.000 χρονια σκεπαζουν τον πλανητη και θα το ξανακανουν και μαντεψε φιλε μου -δεν υπαρχει <em>τιποτα</em> που μπορει να κανει καποιος για να τους εμποδισει... Στη φυσικη ροη των πραγματων και του χρονου ο ανθρωπος δεν ειναι παρα η υποσημειωση στη σελιδα.
<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/P1000290Jostedalsbreen.JPG/1024px-P1000290Jostedalsbreen.JPG" />
(φωτο απο Wikipedia)

 
Η θερμοκρασια ειχε πεσει πολυ πλεον και οι ωρες πανω στη σελα μας ειχαν κουρασει. Ηταν καιρος για μια σταση να φαμε κατι, να ζεσταθουμε και να ξεμουδιασουμε. Χωθηκαμε στο πρωτο μαγαζι που βρηκαμε. Εξω πολλες μηχανες περνουσαν στην αντιθετη κατευθυνση με εμας -στην πλειοψηφια τσοπερ. Πολυ ταξιδιαρηδες ειναι τελικα δαυτοι! Ολοι φορουσαν αδιαβροχα, σε ρολο περισσοτερο αντιανεμικου παρα για οτιδηποτε αλλο. Λογικο αν σκεφτει κανεις τους ογκους παγου που βρισκονταν πισω μας.

Με ολα αυτα που ειχαμε δει μας ειχε βρει πλεον το βραδυ. Η ωρα ηταν γυρω στις 9.30 και ειχαμε ακομα περιπου 2 ωρες δρομο. Οσο απομακρυνομασταν απο τον Jostedalsbreen η θερμοκρασια ερχοταν παλι σε πιο φυσιολογικα επιπεδα και συντομα πιασαμε ενα σβελτο ρυθμο καταπινοντας τα χιλιομετρα για το προορισμο μας.
Εκει ηταν που εκανα κατι που εμελλε να αποδειχτει ενα τραγικο λαθος.
Απο το πρωι ειχα ορισει στο GPS ως προορισμο το χωριο του Geiranger. Για καλυτερα λοιπον σκεφτηκα να βαλω το ονομα του camping για να μας βγαλει κατευθειαν εκει και να μην ψαχνουμε μεσα στη νυχτα. Το GPS μου εμφανισε το camping, το επελεξα και συνεχισαμε στη διαδρομη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8056/8108385572_2aa2f65db5_b.jpg" />

 
Ειχαμε ανεβει ψηλα στο βουνο τωρα.
Ο ηλιος που εδυε επεφτε πανω στις βουνοκορφες και χαριζε ενα απιθανο χρυσο χρωμα.
Η μικρη φωτογραφικη στο μεταξυ ειχε μεινει απο μπαταρια, αλλα εγω ηθελα να κρατησω αυτα τα τοπια και αυτο το φως.
Και εκει εκανα το δευτερο τραγικο Λαθος: Εκανα νοημα στα παιδια να συνεχισουν μπροστα και θα τους εβρισκα παρακατω. Που να ηξερα τι με περιμενε...

Εγω αγνοοντας τι θα επακολουθουσε εβγαλα απο τη βαλιτσα την DSLR για να αποθανατισω το υπεροχο φως της δυσης.
Το ρολοι εδειχνε <em><strong>10.30 τη νυχτα</strong></em>!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8044/8108386258_0720ac19f3_b.jpg" />

 
Eιχε τοσο φως που τα φωτα της μηχανης δεν φαινονταν <em>καν</em> οτι ειναι αναμμενα!
Εδω πανω πλεον οι εννοιες πρωι και βραδυ ειχαν αρχισει να χανουν το νοημα τους! Το σωμα μου ειχε αποσυντονιστει τελειως.
Βλεποντας τοσο φως ενοιωθα οτι η ωρα ειναι ακομα νωρις. Κοιτουσα το ρολοι και εδειχνε 10 το βραδυ.
Δεν συνειδητοποιεις ποσο στηριζεσαι ασυναισθητα σε πραγματα τετοια που θεωρεις δεδομενα μεχρι να τα χασεις!
Τι ωρα νυχτωνε; Τι ωρα ξημερωνε;
Ηταν τοσο περιεργο συναισθημα αυτα που εχεις μαθει να παιρνεις ως δεδομενα μια ολοκληρη ζωη ξαφνικα να μην ισχυουν πια.

Συνεχισα να πηγαινω στο δασικο δρομο και τα παντα γυρω ηταν λουσμενα σε ενα απιθανο φως: σαν να ειχαν βαφτει χρυσα απο ενα αορατο χερι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8328/8108387280_80170881e0_b.jpg" />

 
<em>Και ομως ηταν περασμενες 10 το βραδυ εδω...</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8323/8108387838_69e9e50532_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8331/8108386784_515d77c822_b.jpg" />

 
Καπου στο βαθος εμφανιστηκε το fjord του Innvik με τα συννεφα απο πανω να το βαφουν πορτοκαλι, ασπρο, μπλε απ' ακρη σ' ακρη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8108388300_32d6b7574b_h.jpg" />

 
Ο δρομος βγηκε διπλα στο Innvikfjorden...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8465/8108389498_535cd6d8d6_b.jpg" />

 
...και καπου εδω σταματησα στην ακρη του δρομου για να κοιταξω λιγο τη διαδρομη.
Πηγαινα σωστα ομως τα παιδια δεν τα ειχα βρει ακομα. Λογικο αν σκεφτει καποιος το οτι πηγαινα αργα φωτογραφιζοντας.
Κοιταξα το απιθανο θεαμα μπροστα μου και χαμογελασα. Μπορουσα εξαλλου να μεινω ασυγκινητος μπροστα σε κατι τετοιο;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8334/8108379735_3562a16654_b.jpg" />

 
Αυτο ηταν το καλυτερο κλεισιμο της μερας, σκεφτηκα και εβαλα μπροστα.
Τωρα το λογο ειχε η καλη μου Αυρα -ηταν καιρος να πιασω τους φιλους μου. Κεφαλι κατω λοιπον και παμε!
Ο δρομος αρχισε να ανηφοριζει μεσα απο ενα πυκνο δασος. Ο ρυθμος ηταν πλεον σβελτος σκεπτομενος οτι οπου να 'ναι θα τους πετυχω μπροστα μου.

Ο δρομος ολο και στενευε και χωνοταν ακομα πιο βαθεια στο δασος με τις στροφες να ερχονται με ρυθμο πολυβολου η μια πανω στην αλλη.
"Μα καλα! Ειναι αυτος δρομος για ενα τοσο τουριστικο μερος οπως το Geiranger; Τυπικοι Νορβηγοι." σκεφτηκα και ανεβασα ακομα περισσοτερο το ρυθμο.
Το στροφιλικι ηταν ακρως απολαυστικο και η Αυρα εδειχνε τις supersport καταβολες της χαρουμενη που επιτελους ξεμουδιαζε μετα απο τοσες ημερες χαλαρου τουρισμου.

Βεβαια στην ακρη του μυαλου μου ειχα το συνεχη φοβο οτι το να πηγαινω ετσι μεσα στο σκοτεινο πλεον δασος δεν ηταν και η πιο εξυπνη ιδεα. Εδω μπορουσε να πεταχτει οτιδηποτε μπροστα μου ανα πασα στιγμη.
Τι ηθελα και το ειπα; Στα 20 μετρα στην ακρη του δρομου να ο Bambi το ελαφακι να βοσκει αμεριμνο. Ευτυχως δεν κινηθηκε και το ειδα εγκαιρως αλλα ηταν μια καλη υπενθυμιση να προσεχω λιγο παραπανω.
Ομως ειχα βαλει σκοπο να βρω τα παιδια -ε του πστη! Ετσι που πηγαινα θα τους εβρισκα απο στιγμη σε στιγμη.
Η στιγμη σε στιγμη εγινε λεπτο σε λεπτο και ωρα σε ωρα. Με αυτο το ρυθμο εφτανα πλεον στο προορισμο μου αλλα τα παιδια αφαντα!
<em>Μα τι στο καλο; Τοσο πολυ ειχα αργησει πια με τις φωτογραφιες;</em>

Η ωρα ειχε παει πλεον 12 το βραδυ -τουλαχιστον ειχα φτασει ακριβως στην ωρα που ειχαμε υπολογισει.
Θα πηγαινα να τους βρω κατευθειαν στο camping πλεον.
Η σκεψη οτι σε μερικα λεπτα θα ξεκουραζομουν επιτελους μετα απο μια μερα με τοσα πολλα και δυσκολα χιλιομετρα ηταν λυτρωτικη! Το μονο που ηθελα τωρα ηταν ενα ζεστο ντους και ενα ανετο κρεβατι.

Συντομα ειχα φτασει στην εισοδο του μικρου καμπινγκ.
Μα.... Δεν μπορει! Δεν ειχε <em>καμια</em> σχεση με αυτα που ειχα δει στις φωτογραφιες του Κωστα! Που ηταν το πλαι του βουνου με θεα το fjord; Που ηταν τα ωραια ξυλινα σπιτακια;
Αυτο ηταν μια μικρη επιπεδη εκταση με σκηνες και τροχοσπιτα στην ακρη ενος μικρου ποταμου κοντα στο λιμανακι του χωριου. Ασχετο!
Ομως το GPS επεμενε. Fossen Camping, Geiranger.
Δεν μπορει. Καπου αλλου εδω γυρω ειναι και δεν το βλεπω. Ισως εχει και αλλο κομματι το καμπινγκ πιο πανω. Ομως μεσα στο ημιφως της νυχτας πλεον δεν εβλεπα <em>καν</em> καποια μεγαλη βουνοπλαγια τριγυρω. Μονο σχετικα χαμηλα υψωματα και δαση.

Κατεβηκα στον οικισμο. Αδιαφορος και ασχημος. Μερικα σπιτια στη μια μερια και η τσιμεντενια ραμπα για τα φερυ απο την αλλη.
Βρηκα μια πιτσαρια που ηταν ακομα ανοιχτη. Μπηκα μεσα και βρηκα ενα εντελως βαριεστημενο πιτσιρικα να καθεται πισω απο το γκισε.
Με τα λιγα αγγλικα που ηξερε τον ρωτησα για το καμπινγκ.
- Ναι, ναι, Fossen camping, θα πας απο εδω 2 χιλιομετρα, δεξια και....
- Απο εκει ερχομαι φιλε. Αυτο ΔΕΝ ειναι το Fossen camping.
- Μα οχι, αυτο ειναι, δεν εχει αλλο.

Επιασα το χαρτη και του εδειξα την ακρη του φιορδ με το δαχτυλο. "Fossen Camping. Geiranger."
" Geiranger; Μα τι λες; Εδω ΔΕΝ ειναι το Geiranger. Εδω ειναι το Hellesylt!" και μου εδειξε την αλλη ακρη του φιορδ.

Στο ακουσμα αυτων των λεξεων μου κοπηκαν τα ποδια! Ειχα κανει λαθος στα καμπινγκ! Αντι να αφησω το GPS να με οδηγησει στο χωριο του Geiranger το εβαλα να με οδηγησει στο Fossen Camping που ηταν στην ευρυτερη περιοχη του φιορδ του Geiranger και εντελως συμπτωματικα ειχε το ιδιο ονομα με το καμπινγκ που εψαχνα εγω!
Τον ηπιαμε! Τωρα;

Ο τυπος γυρισε και μου ειπε. "Τωρα δεν μπορεις να κανεις τιποτα φιλαρακι. Στησε καπου προχειρα μια σκηνη και περιμενε το πρωι το πρωτο φερυ να σε περασει στην αλλη πλευρα του φιορδ."
"Ναι μα οι φιλοι μου ηταν ΗΔΗ στην αλλη πλευρα και με περιμεναν! Δεν γινοταν να μην παω!" Με ειχε κοψει κρυος ιδρωτας. "Μα δεν μπορει να μην υπαρχει αλλος δρομος..."
"Το μονο αλλο που μπορεις να κανεις ειναι να γυρισεις πισω στο Stryn και να κανεις το γυρο του φιορδ. Αλλα ειναι 160 χιλιομετρα και 2μιση ωρες δρομος! Long way!"

Βγηκα εξω με τη ψυχη στα ποδια. Ενοιωθα λιωμα. Ημουν ολη μερα πανω στη μηχανη και η ωρα ηταν 12 τα μεσανυχτα. Το να πρεπει να καβαλησω παλι ηταν το τελευταιο που ηθελα. Κρυωνα, πεινουσα και η ψυχολογια μου ηταν στα ταρταρα μετα την τεραστια βλακεια που ειχα κανει.
Η ωρα ηταν 12.20 το πρωι και ειχα καταφερει να χαθω με τους φιλους μου και το σπιτακι που ειχα κλεισει τοσο καιρο τωρα να με περιμενουν στην αλλη μερια ενος τεραστιου φιορδ!
Ομως τι να εκανα; Δεν ειχα επιλογες. Αποψε θα ξεπερνουσα οτι οριο ειχα. Σωματικα και ψυχικα.

Στο κινητο ο Christian μου ειχε στειλει μηνυμα. Ηταν ηδη στο (σωστο) καμπινγκ. Του απαντησα οτι ειχα βγει απο λαθος στην αλλη ακρη του φιορδ. Ας πηγαιναν στη ρεσεψιον να παρουν το σπιτακι και εγω θα ερχομουν το συντομοτερο δυνατον.
Καβαλησα την Αυρα, χαιδεψα το ντεποζιτο και ψυθιρισα: "Παμε μωρο μου."
Εδω θα ξεχωριζαν οι αντρες απο τα αγορακια.

Το σκισιμο που εφαγε η μηχανη αυτο το βραδυ θα το θυμαται για παντα. 160+ την ωρα μεσα σε ενα θεοστενο δασικο δρομο με στροφες.
Δεν με ενοιαζε τιποτα! Στενοι δρομοι, στροφες, δαση, ζωα που θα πεταγονταν, βαλιτσες, φορτιο.
Η απολυτη ερημια του μερους βοηθουσε αλλα πηγαινα ταγμενος -οκ, βριστε με αν θελετε αλλα οταν ταξιδευεις καποιες φορες πρεπει να αντεξεις να αναλαβεις και τα οποια ρισκα χρειαστει να παρεις.
Εχετε δει τα στιγμιοτυπα του Isle of Man; Απο τη θεση του οδηγου ηταν ακριβως ετσι. Αμφιβαλλω σοβαρα αν ειχε περασει ποτε αλλοτε καποιος απο αυτους τους δρομους με τετοιο ρυθμο.

Βγηκα ξανα στο Stryn που ειχα περασει 2 ωρες πριν. Πηρα το σωστο δρομο αυτη τη φορα και ανηφορισα σε μια μεγαλη οδο προς το βουνο. Αυτο μαλιστα -καλλιστα ενας δρομος για ενα τοσο τουριστικο μερος οσο το Geiranger. Στα χιλια μετρα υψομετρο σε αυτα τα γεωγραφικα πλατη το κρυο της νυχτας ΔΕΝ αστιευεται. Το θερμομετρο εγραφε 2 βαθμους πανω απο το μηδεν και μια παχια ομιχλη ειχε τυλιξει τα παντα. Τελεια! Τι αλλο να ζητουσα;
Εεεε... μηπως τις συνεχεις φουρκετες του πασου που κατεβαινε τη πλαγια για το φιορδ;

Ξεκινησα λοιπον πορεια στα τυφλα με μονο σημαδι για το γκρεμο τα κολωνακια στην ακρη του δρομου. Δεν μπορουσα να δω ουτε στα 5 μετρα!
Καποια στιγμη μεσα στην ομιχλη ειδα ενα κοκκινο φωτακι στο βαθος. Πλησιασα και ηταν μια μηχανη -ο Christian με περιμενε υπομονετικα στην ακρη του πασου μεσα στην ομιχλη και τη παγωνια για να κατεβουμε μαζι στο καμπινγκ!
Οσο χαιρομουν που εβλεπα το φιλο μου μεσα στο σκοταδι και την ομιχλη, αλλο τοσο ντρεπομουν για την βλακεια που ειχα κανει και τους ειχα ταλαιπωρησει τοσο πολυ!

Συντομα ειχαμε φτασει στο προορισμο. Η ωρα 2 παρα. Ειχα κανει την αποσταση σε 1 ωρα και 20 λεπτα.
Η Asa ηταν εκει καθισμενη στη μηχανη της, χιλιοταλαιπωρημενη και παγωμενη μεχρι το κοκκαλο. Ουτε που θυμαμαι ποσες φορες της ζητησα συγνωμη αυτο το βραδυ!

Ξυπνησαμε την υπευθυνση του camping και πηγαμε στο κουκλιστικο σπιτακι επιτελους. Αναψαμε τη μικρη θερμαστρα και φτιαξαμε κατι ζεστο για να συνελθουμε. Τι απιστευτη μερα! Τα τοπια, οι διαδρομες, τα φιορδ, οι καταρρακτες, τα βουνα, ο παγετωνας, ομιχλη, δαση, αναποδιες, περιπετειες...
Επεσα στο κρεβατι με τα ρουχα σε εναν υπνο λυτρωτικο...
Το κοντερ της μηχανης ειχε γραψει 580 χιλιομετρα. Το κοντερ του μυαλου 10.000...

<h2>Day 8</h2><strong>Geiranger (NO) - Trollstigen - Atlantic Road - Trondheim (NO)
415 km</strong>

Σηκωθηκα με δυσκολια.
Το σωμα μου δεν ηθελε να υπακουσει και τα ποδια μου εμοιαζαν να ζυγιζουν δεκα τοννους.
Μετα τα χθεσινα το μονο που ηθελα τωρα ηταν να κοιμηθω για 2-3 εικοσιτετραωρα σερι, ηξερα ομως οτι αυτο δεν ηταν εφικτο.
Ο δρομος δινει πολλα αλλα ζηταει αλλα τοσα επισης.
Ηταν νωρις και τα παιδια κοιμοντουσαν ακομα. Θα ειχα την ευκαιρια να απολαυσω με την ησυχια μου το κουκλιστικο αυτο σπιτακι που ηθελα τοσο να επισκεφτω και που ειχα περασει μια τοσο μεγαλη περιπετεια για να βρισκομαι εδω τωρα. Η ησυχια ηταν απολαυστικη. Καποιες φορες χρειαζεται να εισαι λιγο μονος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8047/8127619857_8ee8f59466_c.jpg" />

 
Εξω ειχε πολυ συννεφια και διαπεραστικο κρυο. Αναψα τη θερμαστρα, ετοιμασα καφεδακι και βγηκα στο μικρο ξυλινο μπαλκονακι να απολαυσω μια θεα που μεχρι χθες ειχα δει μονο σε φωτογραφιες.
Το Geiranger, το διασημοτερο fjord της Νορβηγιας ανοιγοταν μπροστα μου. Εβαλα το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=Thwwd3S9rmA" rel="nofollow external">Echoes των Ρink Floyd</a> να παιζει ντυνοντας με τον καλυτερο τροπο αυτο το μεγαλειωδες σκηνικο....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8051/8127645368_b7b2892a5f_b.jpg" />

 
Συντομα ενα μεγαλο κρουαζιεροπλοιο εμφανιστηκε στο λιμανι και η μπασα κορνα του αντηχησε σε ολο το fjord σπαζοντας βιαια τη σιωπη του πρωινου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8188/8127646238_74dc720653_b.jpg" />

 
Εκατσα αρκετη ωρα εκει εξω απολαμβανοντας το πρωινο. Ποσες φορες ειχα ονειρευτει να βρισκομαι ακριβως εδω καποιο πρωι -και να που ημουν εδω τωρα λοιπον... Τα ονειρα μας φιλε παιρνουν σαρκα και οστα ετσι απλα, σε μια στιγμη.
Η στιγμη αυτη που τραβαει μια γραμμη και χωριζει το πριν και το μετα. Πριν το ονειρο, μετα η εκπληρωση του.
Πιστευουμε οτι οταν κατακτησουμε το ονειρο θα αλλαξουν τα παντα, θα αποκτησουμε οσα θελαμε και με ενα τροπο μαγικο η ζωη μας θα γινει κατι αλλο. Ομως κοιτας γυρω και εισαι ακομα εσυ, ο ιδιος ανθρωπος, οι ιδιες συνηθειες, τα ιδια καλα η ασχημα τριγυρω σου.
Και ετσι απο το ενα ονειρο παμε στο επομενο, ανολοκληρωτα οντα που περναμε τις ζωες μας κατακτοντας στοχους, πιστευοντας οτι ετσι θα γεμισουμε τα κενα μας, μεχρι να καταλαβουμε οτι το κενο δεν γεμιζει με κατακτησεις εκει εξω αλλα με το να κοιταξουμε μεσα μας και να συμφιλιωθουμε αληθινα με τη παρτη μας. "Το μεγαλυτερο ονειρο και στοχος εισαι εσυ ο ιδιος δικε μου..."

Ακουσα τα παιδια που σηκωθηκαν και λιγο αργοτερα ηρθαν εξω να πιουμε το καφεδακι μας. Το κρυο και η υγρασια του πρωινου τρυπουσε κοκκαλα αλλα με μια τετοια θεα απο το μπαλκονακι δεν υπηρχε περιπτωση να καθομασταν μεσα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8053/8127620837_27e4bcb97a_b.jpg" />

 
Σημερα ηταν η μερα που δυστυχως θα επρεπε να χωρισουν οι δρομοι με τους Σουηδους φιλους μου. Ο προορισμος μου ηταν το Trondheim, μια μεγαλη πολη στα βορειοδυτικα της χωρας, περιπου 400 χιλιομετρα απο το Geiranger ενω τα παιδια θα ανεβαιναν μαζι μου μεχρι ενα σημειο και μετα θα επαιρναν το δρομο της επιστροφης.
Πριν απο αυτο ομως ειχαμε πολλα να κανουμε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8127610075_e995f42e3c_c.jpg" />

 
Θα ανεβαιναμε στην αλλη πλευρα του Geiranger για να δουμε τη θεα και απο εκει θα περνουσαμε το Μονοπατι των Troll περισσοτερο γνωστο ως <strong>Trollstigen</strong>. Αυτο ειναι το μεγαλυτερο πασο της Νορβηγιας, ενας πολυ στενος δρομος με κλιση 9% και υψομετρικη διαφορα 850 μετρων απο πανω μεχρι κατω, ενω στη καρδια του πασου υπαρχει ο τεραστιος καταρρακτης Stigfossen που πεφτει απο υψος 320 μετρων και περναει κατω απο το δρομο και συνεχιζει!

Ομως αυτο δεν θα ηταν η μονη εκπληξη της ημερας γιατι λιγο παραπανω με περιμενε ο επαρχιακος Rv64, περισσοτερο γνωστος ως <strong>Atlantic Road</strong>.

O Δρομος του Ατλαντικου ειναι ενα απο τα πιο γνωστα κομματια δρομου στη Νορβηγια και εχει ανακυρηχθει κομματι της πολιτιστικης κληρονομιας της χωρας.
Οδηγει στο δυτικοτερο ακρο της Νορβηγιας περνωντας απο την ακτη Hustadvika, ενα ακαλυπτο κομματι του Ατλαντικου ωκεανου που θεωρειται ενα απο τα πιο επικινδυνα κομματια της Νορβηγικης ακτογραμμης καθως εκει συχνα επικρατουν θυελλωδεις ανεμοι και πολλα πλοια εχουν ναυαγησει στο παρελθον πανω στους υφαλους της περιοχης. Μαλιστα κατα τη κατασκευη του δρομου τα εργα χτυπηθηκαν απο 12 ανεμοστροβιλους μεσα σε 5 χρονια!
Ομως εγω δεν πηγαινα τοσο για αυτο εκει οσο για κατι αλλο...

Στην ακτη αυτη ο δρομος περναει πανω απο πολλες μικρες νησιδες γης, που ενωνονται με οκτω μεγαλες γεφυρες, με διασημοτερη ολων την <strong>Storseisundet</strong>, μια αρθρωτη γεφυρα κατασκευασμενη με τη μεθοδο των ισορροπουντων προβολων.
Και αν αυτο το ονομα δεν σας λεει κατι τοτε αυτο ισως σας πει...
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=pePRMZb9D04

 
Μαζεψαμε το τσαντιρι και φορτωσαμε τις μηχανες. Κατσαμε λιγο ακομα στο ομορφο σπιτακι προσπαθωντας να καθυστερησουμε την αναχωρηση μερικες ακομα πολυτιμες στιγμες... Παμε γιατι αν δεν φυγουμε τωρα δεν θα φυγουμε ποτε απο αυτο το ονειρεμενο μερος!

Γυρισα τη μηχανη και την αφησα στο σταντ να ζεσταινεται. Και εδω ο Μερφυ με ξαναθυμηθηκε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8048/8127621599_aa6e65c2f5_c.jpg" />

 
Το εδαφος δεν ηταν τελειως ισιο και ο μπροστινος τροχος ειχε πατησει <em>ακριβως</em> στην ακρη μιας μικρης πετρας κρυμμενης στο χορταρι. Οι κραδασμοι του μοτερ ηταν ακριβως αυτο που χρειαζοταν για να κανει η μηχανη ενα κλικ μπροστα.
Ενα κλικ. Δεν ηθελε τιποτα παραπανω.
Το σταντ εκλεισε κανοντας μοχλο και εσπρωξε τη μηχανη στη δεξια πλευρα της με εμενα ακριβως διπλα! Προσπαθησα να πιασω το θηριο αλλα το μονο που καταφερα ηταν να την αφησω να πεσει οσο πιο ομαλα μπορουσα. Και ενω πιστεψα οτι τη γλυτωσαμε ακουσα το κρακ απο το λεβιε του μπροστινου φρενου που εσπαγε...

Τωρα; Τι καναμε; Ειχα ακομα τεραστια αποσταση μπροστα μου και δεν ειχα φρενα! Σηκωσαμε τη μηχανη και επιθεωρησαμε τη ζημια. Η μηχανη δεν ειχε παθει γρατζουνια και το μονο που την ειχε πληρωσει ηταν ο λεβιες που ειχε κοπει σχεδον ολοκληρος!
Επιασα το λεβιε και προσπαθησα με ταινια και πατεντες να τον κρατησω. Ματαια. Ο Christian ομως ειχε καλυτερη ιδεα.
Εβγαλε απο την εργαλειοθηκη του μια πενσα-γκριπ (η γνωστη "σκυλα") και την εβαλε να πιασει σφιχτα το εναπομειναν κομματι του λεβιε!
Δουλεψε! Αλλος ενας φιλος που ως απο μηχανης θεος ειχε σωσει τη παρτιδα.
Απο εδω και στο εξης μια πενσα ενος Σουηδου θα βρισκοταν στη θεση του λεβιε φρενου στα κλιπον της Αυρας μεχρι την επιστροφη μου στην Αθηνα...

Κατεβηκαμε στο χωριουδακι για ανεφοδιασμο και να τσιμπησουμε κατι. Με τετοια -παρολιγο- λαχταρα θελαμε ολοι να ηρεμησουμε και να βρουμε ξανα τους ρυθμους μας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8189/8127649722_e3fb29f0d4_b.jpg" />

 
Το χωριουδακι ηταν περιποιημενο και αρκετα γραφικο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8190/8127625067_c94d6251eb_c.jpg" />

 
...αλλα μαλλον υπερβολικα τουριστικο και πανακριβο! Ενα σαντουιτς εδω κοστιζε 8-10 ευρω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8466/8127651112_2f8b02a67d_c.jpg" />

 
Κανενα προβλημα ομως. Βρηκαμε το τοπικο supermarket, πηραμε μπαγκετες και χυμους και κατσαμε κατω στην προβλητα για να φαμε με αυτη τη μοναδικη θεα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8054/8127623299_0735129b5e_c.jpg" />

 
Χαζεψαμε τα τεραστια κρουαζιεροπλοια και τις ορδες των τουριστων που πηγαινοερχονταν σαν αλαφιασμενα προβατακια και κουβεντιαζαμε χαμογελαστοι για το συμβαν που ειχα πριν απο λιγο με την Αυρα.
Σε αλλες εποχες αυτο το πραγμα θα ηταν ικανο να μου χαλασει καθε διαθεση και ισως και να με εκανε να γυρισω πισω αδοξα αλλα οχι τωρα πια. Τωρα πια ενοιωθα να ειμαι αληθινα ενας ταξιδιωτης στο δρομο. Δεν υπηρχε τιποτα που θα μπορουσε να με κανει να χαλασω τη διαθεση μου. Ολα μεσα στο προγραμμα ηταν -και τα καλα και τα αναποδα.

Ηταν ωρα να ξεκινησουμε τη μερα μας γιατι ειχαμε τοσα να δουμε.
Βγηκαμε απο το χωριο και ανεβηκαμε το δρομο που σκαρφαλωνε στο πλαι του fjord κανοντας μια σταση στο ψηλοτερο σημειο του δρομου για να απολαυσουμε την απιστευτη θεα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8184/8127626893_d54c087fcb_c.jpg" />

 
Θεωρατοι καθετοι βραχοι πλαισιωναν την μακροστενη λωριδα νερου που εφτανε φιδωτη μεχρι την ακρη του οριζοντα και συνεχιζε για δεκαδες ακομα χιλιομετρα μεχρι τη θαλασσα.
Παρα το οτι ο καιρος ηταν ασχημος με πολλα συννεφα, το Geirangerfjord απλωνοταν μπροστα μας απλα συγκλονιστικο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8328/8127626335_aeb9930223_h.jpg" />

 
Καταρρακτες επεφταν απο τις αποκρημνες πλαγιες αριστερα και δεξια και ο καιρος εμοιαζε να αλλαζει συνεχως.
Ολα εδω πανω ηταν τοσο απροβλεπτα και ευμεταβλητα. Ενοιωθα σαν να βρισκομουν σε αλλο πλανητη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8330/8127627531_46b3fb27b1_c.jpg" />

 
Τα ματια μου ρουφουσαν αχορταγα την εικονα αυτου του τοπιου για ωρα. Σε τετοια μερη παντα εχανα την αισθηση του χρονου αλλα δεν ειχε καμια σημασια. Εδω πανω η μια στιγμη αξιζε οσο δεκα μερες πισω στην καθημερινοτητα της Αθηνας...

Καβαλησα τη μηχανη και εβαλα ροτα για το Trollstigen.
Το κρυο εδω πανω ηταν αβασταχτο. Η βροχη τωρα ειχε πιασει να πεφτει δυνατα και ο καιρος εδειχνε τα δοντια του.
"Μεχρι εδω ηταν ο ηλιος Νικο" σκεφτηκα, ομως δεν ηξερα οτι η επομενη φορα που θα εβλεπα τον ηλιο θα ηταν 2.500 χιλιομετρα αργοτερα στη Φινλανδια. Η μηπως οχι;
Καθως στα ακουστικα ξεκινησε να παιζει το ατμοσφαιρικο <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=cxcn0bT20mY" rel="nofollow external">Sirens των Madrugada</a> θρυλοι με Trolls, μαγους και μεσαιωνικους ιπποτες αρχισαν να μπλεκονται με την ομιχλη που ειχε σκεπασει το γυμνο βραχωδες τοπιο...

Κατεβαινοντας την αλλη πλευρα του fjord για το καραβακι γνωρισαμε ενα ακομα ζευγαρι με τις μηχανες τους! Βρετανοι που ειχαν ξεκινησει πριν απο μια βδομαδα και κατευθυνονταν για το Trollstigen και τα περιξ προτου επιστρεψουν στην πατριδα τους. Μου εκανε μεγαλη εντυπωση οτι δεν φορουσαν αδιαβροχα παρα μονο δερματινες στολες.
"Δεν βρεχεστε;" ρωτησα την κοπελα. "Μα δεν εχει ριξει ακομα καμια σοβαρη βροχη για να βαλουμε αδιαβροχα!" μου απαντησε χαμογελαστα εκεινη και μου υπενθυμισε οτι τα δερματινα αντεχουν αρκετα στη βροχη και δεν υπηρχε λογος να κανω στασεις καθε τρεις και λιγο για τα αδιαβροχα.

Βεβαια εδω τωρα και να μην εβρεχε θα τα φορουσα μονο και μονο λογω ψυχους. Ο δρομος αρχισε να ανηφοριζει παλι το βουνο και η βροχη ολοενα και δυναμωνε. Εδω δεν ηταν ωρα για φωτογραφιες -ουτως η αλλως δεν θα φαινοταν και τιποτα μεσα στην ομιχλη που μας συνοδευε.
Ουτε που καταλαβα πως φτασαμε στην κορυφη. Το θερμομετρο φλερταριζε με το μηδεν, η βροχη τωρα ειχε γινει χιονονερο και δυνατοι ανεμοι σαρωναν τα παντα. Κουλουριαστηκα στα fairings και εσφιξα τα δοντια -σε λιγο φταναμε.

Το φουτουριστικο τουριστικο περιπτερο του Trollstigen ηταν το πιο ομορφο θεαμα για εναν παγωμενο μηχανοβιο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8465/8127642719_138c7ee2ce_b.jpg" />

 
Παρκαραμε τις μηχανες και εκανα να μπω μεσα. Τα παιδια με σταματησαν: "Παμε να δουμε πρωτα το περιφημο Μονοπατι των trolls. Αν παμε τωρα μεσα και ζεσταθουμε μετα δεν θα θελουμε να βγουμε για να δουμε το μερος."
Ειχαν απολυτο δικιο.

Το τοπιο ηταν απολυτα επιβλητικο, ειδικα με αυτο το καιρο τωρα και αξιζε τον κοπο για να το δει καποιος. Στερφοι βραχοι, πληρης ελλειψη βλαστησης, χιονι και διαπεραστικο κρυο.
Το μικρο μονοπατι στη πλαγια οδηγουσε σε διαφορες μικρες εξεδρες πανω απο μικρα ποταμακια που ενωνονταν σε μεγαλυτερα και ολα μαζι κυλουσαν προς τον καταρρακτη.
Oι λιγοστοι γενναιοι τουριστες που περπατουσαν τριγυρω ηταν φασκιωμενοι για να παλεψουν το κρυο ομως ακομα και αυτοι κοιτουσαν με εκπληξη τους τρεις μηχανοβιους που χαζευαν τα αξιοθεατα με ...πληρη εξαρτηση.
Τα κρανη στη φωτογραφια δεν ηταν τυχαια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8468/8127670812_bf337fdcce_b.jpg" />

 
Το μονοπατι συνεχιζε και τελικα κατεληγε σε μια μεγαλη μεταλλικη εξεδρα που κρεμοταν πανω απο το ...πουθενα! Και οταν λενε πουθενα σε αυτη τη χωρα το εννοουνε! Ειναι τρελοι αυτοι εδω πανω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8190/8127644605_04b8220443_b.jpg" />

 
Ακομα και αν καποιος ειχε υψοφοβια αυτη θα αξιζε να ηταν η μια και μοναδικη φορα να κανει μια εξαιρεση και να φτασει μεχρι την ακρη. Γιατι απο εδω το θεαμα ηταν απεριγραπτο...
Δεν μπορουσα να πιστεψω την απεραντοσυνη της εικονας μπροστα μου...

Το βουνο ειχε σκιστει στα δυο μεχρι εκει που εβλεπε το ματι και απο παντου -αριστερα, δεξια, μπροστα- τεραστιοι καταρρακτες επεφταν με ορμη και ενωνονταν στην κοιλαδα, μπροστα μου απλωνονταν οι φουρκετες του πασου και ακριβως απο κατω μου εβλεπα τα νερα του περιφημου Stigfossen να πεφτουν στο χαος προς το δρομο!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<em><strong>Trollstigen, the Troll's Way, Norway 2012</strong></em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8325/8127645713_8180c30083_b.jpg" />

 
Γυρισαμε στο τουριστικο περιπτερο/καταφυγιο και κατσαμε να ξεπαγωσουμε. Εξω το χιονονερο συνεχιζε να πεφτει και ο αερας ειχε δυναμωσει πολυ. Σκληρη και αγρια φυση. Διαβασα τον οδηγο: "Το Trollstigen παραμενει κλειστο το φθινοπωρο και το χειμωνα. Η περιοδος επισκεψης εκτεινεται απο τα μεσα Μαιου μεχρι Οκτωβριο αλλα αυτο εξαρταται παντα απο τις καιρικες συνθηκες."
Οταν εισαι μια ανασσα απο τον Αρκτικο κυκλο η ζωη κυλαει αλλιως...

Ο ζεστος καφες ηταν βαλσαμο. Χαμογελουσαμε αλλα και οι τρεις μας ημασταν στεναχωρημενοι. Αφου κατεβαιναμε το βουνο θα χωριζαν οι δρομοι μας και εγω πλεον θα ξεκινουσα το μεγαλο δρομο για το Βορειο Ακρωτηρι. Στα ταξιδια μου παντα προτιμουσα να ειμαι μονος στο δρομο αλλα η παρεα φιλων αυτες τις μερες με ειχε κανει να νοιωθω πολυ ομορφα. Ναι οκ, δυσκολο να ταιριαξουν τα χνωτα σου με καποιον συνταξιδευτη, αλλα οταν αυτο συμβαινει ετσι αβιαστα και απο το πουθενα οπως τωρα ειναι κατι το μαγικο. Ο δρομος ομως σου δινει και ο δρομος σου παιρνει και οφειλεις αυτο να το σεβαστεις φιλε.
Εξαλλου η ουσια του ταξιδιου ειναι ακριβως στο οτι τιποτα δεν παραμενει στασιμο. Ταξιδιωτες ολοι γυρω, τωρα καθομασταν στο ομορφο καταφυγιο στη μεση της ερημιας του βουνου και σε λιγο θα ειχαμε φυγει χωρις τιποτα να θυμιζει οτι περασαμε απο εδω.
Ομως εμεις θα θυμομαστε. Εμεις ειμαστε που παιρνουμε μαζι φευγοντας τα τοπια, τα μερη, τους ανθρωπους που συνανταμε και εμεις ειμαστε που τα βαζουμε σε μια κολλα χαρτι φτιαχνοντας τα ολα απο την αρχη, δινοντας τους πνοη για να τα κανουμε ξανα απτα, αληθινα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8193/8127673820_8b2d7f7744_c.jpg" />

 
Ο καφες τελειωσε, ντυθηκαμε και καβαλησαμε. Το πασο και ο Stigfossen μας περιμεναν.
Ο δρομος ηταν πολυ στενος με συνεχεις φουρκετες και πολυ κινηση. Στο παρελθον τα τουριστικα λεωφορεια δεν χωρουσαν να στριψουν δημιουργωντας κυκλοφοριακη συμφορηση και ετσι το 2011 η τοπικη κοινοτητα εκανε εργα διαπλατυνσης μερικων στροφων αλλα ακομα και ετσι η κινηση ηταν πολυ δυσκολη.
Η βροχη συνεχιζε να πεφτει δυνατα, η Αυρα επιανε ολη τη λωριδα του δρομου και το να σταματησω για φωτογραφιες ηταν πολυ δυσκολο ειδικα με τοσα αυτοκινητα πισω μου.
Ομως καθως ο δρομος κατεβαινε και πλησιαζε κοντα στο καταρρακτη δεν μπορουσα να χασω την ευκαιρια να αποθανατισω την εικονα αυτη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8472/8127647529_66bc2db2ca_b.jpg" />

 
Ομως καθως εφτασα στο σημειο που επεφτε ο τεραστιος καταρρακτης Stigfossen τα εχασα.
Τεραστιοι ογκοι νερου επεφταν εκκωφαντικα απο 320 μετρα υψος με τρομακτικη δυναμη και κυλουσαν κατω απο ενα πετρινο γεφυρι ενω ο δρομος περνουσε σε αποσταση αναπνοης απο το θηριο.
Δεν ειχα ξαναδει κατι τετοιο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8472/8127675300_7bc9b6ac99_b.jpg" />
(φωτο απο το Adv riders)

 
Βγηκαμε στο κεντρικο δρομο και σταματησαμε. Μεχρι εδω ηταν.
Τα χαμογελα μεγαλα αλλα τα ματια πισω απο τις ζελατινες προδιδαν την θλιψη. Χαιρετηθηκαμε εγκαρδια, ειπαμε καλη ανταμωση και καβαλησαμε. Οι δρομοι χωριζαν οπως ενωθηκαν -ετσι, απλα.
Δεν μπορω τους αποχωρισμους. Συγκεντρωθηκα μπροστα προσπαθωντας να μην κοιταω στους καφθρεφτες τον Christian και την Asa που χανονταν στην ακρη του δρομου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8476/8127676134_4824fde881_c.jpg" />

 
Συνεχισα μεσα στη βροχη μονος πλεον. Η θλιψη παρεμενε αλλα ομολογω οτι μου ειχε λειψει να ειμαι μονος στο δρομο με τους δικους μου ρυθμους.
Ο δρομος με εβγαλε σε ενα ακομα μικρο λιμανακι και σταματησα στη μικρη γκριζα προβλητα να περιμενω το επομενο φερυ.
Η αδεια αποβαθρα που περιμενε ματαια τους τουριστες αυτο το βροχερο και ασπρομαυρο καλοκαιρι ηταν σαν να εφτιαχνε με εικονες τις σκεψεις που τωρα στριμωχνονταν κατω απο το κρανος μου...
<em>"Πρεπει να καλοπιανεις τη μοναξια για να τα χεις καλα μαζι της φιλε..."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8054/8127649391_4f6d396666_c.jpg" />

 
Μπηκα στο φερυ και κοιταζα τα αυτοκινητα γυρω. Η μαλλον αυτοι κοιτουσαν εμενα. Ενα τρελο μηχανοβιο πανω στη μηχανη, να καθεται μουσκεμα μεσα στο κρυο αδιαφορωντας για τη βροχη που συνεχιζε να πεφτει δυνατα.
Εβλεπα τις σταγονες της βροχης να πεφτουν απο το γεισο της ανοιχτης ζελατινας και αρχισα να σκεφτομαι.
Δεν υπηρχε αλλη μηχανη εδω. Μονος.
Ενοιωθα ενα εκατομμυριο ετη φωτος μακρυα απο το σπιτι μου και ακομα περισσοτερα απο καθε λογης λεσχες, φορουμ, φιλους και γνωστους. Θυμηθηκα κουβεντες που ακουγα κατα καιρους και πραγματα που διαβαζα: δεν υπαρχουν λεφτα για βολτες / ο καιρος δεν ειναι καλος / οι βενζινες ακριβες / θελω λαστιχα, σερβις / που να πηγαινω τωρα μονος....
Εδω εξω ομως η αληθεια του δρομου σε κοιτουσε καταματα λες και η βροχη την ξεπλενε απο ολες αυτες τις δικαιολογιες: αν θες μπορεις. Αν θες <em>πραγματικα</em> μπορεις. Αλλιως κατσε πισω απο ενα πληκτρολογιο και μια οθονη και κλαιγε τη μοιρα σου φιλε.

Εμεις που καβαλαμε δυο ροδες ζουμε ζωες που <em>δεν</em> ειναι δεδομενες. Oι παλιοτεροι το εχουμε νοιωσει στο πετσι μας αυτο. Φιλοι που ηπιαμε μαζι ενα ποτηρι κρασι μεσα σε μια στιγμη δεν ηταν πια εδω.
Εγω λοιπον ημουν εδω εξω, να κοιταξω τη ζωη καταματα, να παψω να κρυβομαι στις δικαιολογιες μου, να ζησω <em>τωρα</em> που εχω εστω και την απειροελαχιστη ευκαιρια, γιατι αυριο μπορει να μην εχω ουτε αυτο.

Ακριβο το τιμημα ομως. Πανακριβο. Γιατι οταν εισαι εξω στο δρομο παντα φευγεις. Παντα.
Γνωριζεις υπεροχους ανθρωπους, σε καλωσοριζουν με χαρα στις ζωες τους, ζεις πολυτιμες στιγμες αλλα παντα με ημερομηνια ληξης. Γιατι πρεπει να πας μπροστα, δεν μπορεις να μεινεις. Το ξερεις.
<em>Το να φευγεις. Ευχη και Καταρα του ταξιδιωτη μαζι.</em>

Mου ηρθαν στο μυαλο τα λογια του Kerouac: "Tι ειναι αυτο το συναισθημα οταν απομακρυνεσαι οδηγοντας απο τους ανθρωπους και αυτοι μικραινουν στον οριζοντα μεχρι να χαθουν; Ειναι ο υπερβολικα μεγαλος κοσμος που μας περιβαλλει και ειναι αντιο. Αλλα σκυβουμε μπροστα, στην επομενη τρελη περιπετεια κατω απο τους ουρανους."

Εβλεπα τις σταγονες της βροχης να πεφτουν απο το γεισο της ανοιχτης ζελατινας και δεν μπορουσα παρα να συμφωνησω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8468/8127650097_8f2a1333de_c.jpg" />

 
Πιασαμε στερια και συνεχισα βορεια μεσα στο απεραντο ερημο τοπιο.
Εδω ηταν το ταξιδι.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8056/8127678472_db8eb8076c_c.jpg" />

 
Πλησιαζα την κατακερματισμενη ακτογραμμη της Νορβηγιας και ο Δρομος του Ατλαντικου με τα τεραστια υποθαλασσια τουνελ και τις γεφυρες ανοιγοταν πλεον μπροστα μου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8335/8127650659_12be810af0_c.jpg" />

 
Αφησα τις σκεψεις μου στην ακρη και επικεντρωθηκα στο τωρα -ο καλυτερος τροπος για να την παλεψεις οταν ταξιδευεις.
Θα ανοιγε καθολου ο ουρανος; Απο το πρωι που ειχα ξεκινησει απο το Geiranger δεν ειχε σταματησει να βρεχει.
Θα εβλεπα τον Ατλαντικο με λιγο καθαρο ουρανο;
Η πινακιδα του δρομου και το μπλε αναμεσα στα συννεφα ηρθαν ως απαντηση: Atlanterhavsvegen δεξια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8473/8127678940_63a297424f_c.jpg" />

 
Οσο συνεχιζα δυτικα ο ουρανος ολο και καθαριζε. Ο θεος του δρομου θα μου εκανε ενα μεγαλο δωρο σημερα!
Μικρα γραφικα σπιτακια, δαση, οικισμοι και ξαφνικα ειχα φτασει.
Ο Ατλαντικος ωκεανος απλωνοταν απεραντος μπροστα μου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8328/8127679586_1295dcd6e2_b.jpg" />

 
Αλλο ενα μεγαλο ονειρο ειχε μολις γινει πραξη. Πρωτη φορα που η Αυρα και εγω αντικρυζαμε τον Ατλαντικο ωκεανο και τα συναισθηματα ηταν ενα κουβαρι τωρα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8324/8127680512_e04a9cbf60_b.jpg" />

 
Η μεγαλη ακτη ηταν εκτεθειμενη απο παντου και ο ανεμος φυσουσε δυνατα σαρωνοντας το νερο ενω ο ηλιος παλευε με τα συννεφα στον ουρανο για να επικρατησει... Στην ακρη της ακτης ξεχωριζε ενα λοφακι με ενα μικρο πυργακι απο πετρες και εναν μεγαλο λευκο σταυρο επανω.
Παλιος ναυτικος δεικτης για τα πλοια που ξακριζαν την ακτη ισως, η φορος τιμης σε οσους ειχαν χασει τη ζωη τους σε αυτα τα αγρια νερα καποτε; Ποιος ξερει.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8196/8127682602_f3923c9733_c.jpg" />

 
Ανεβηκα επανω, εκατσα με τη πλατη στο τοιχακι και κοιταξα εξω προς τη θαλασσα.
Η ματια χανοταν στον οριζοντα, το αληθινο συνορο της Γης και εγω σκεφτομουν τι ηταν στην αλλη ακρη...
Το ταξιδι ποτε δεν σταματαει οσο ειμαστε σε αυτο το κοσμο και υπαρχουμε.

"Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει·
εσείς τσιγάρα Kάμελ να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ..."
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=NxN96eq692I" rel="nofollow external">Ν. Καββαδίας - Γράμμα Σ'έναν Ποιητή</a>

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8328/8127654121_5c0c7274d6_b.jpg" />

 
Ομως εδω δεν ειχα ερθει μονο για την υπεροχη θεα του Ατλαντικου.
Γυρισα στη μηχανη και αντικρυσα μπροστα μου αυτο που ειχα ερθει να δω με τα ιδια μου τα ματια: την παλαβη γεφυρα<strong>Storseisundet</strong>.
Απο μακρυα εμοιαζε να αιωρειται στον αερα -ηταν οντως οσο εντυπωσιακη και στις φωτογραφιες!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8196/8127654935_f2f3c2001c_b.jpg" />

 
Βεβαια καθως πλησιαζα το "αποτομο" σχημα της γινοταν πιο ομαλο και συνηθισμενο -τα βιντεο και οι διαφημισεις παντα υπερβαλλουν, αλλα ακομα και ετσι σιγουρα παρεμενε ενα αξιοθεατο που εγω τουλαχιστον δεν θα το ελεγα απογοητευτικο οπως φιλοι που ειχαν ερθει εδω παλιοτερα...
Ειμαι σιγουρος ομως οτι εβλεπαν τη γεφυρα σε καταιγιδα μαλλον θα αλλαζαν γνωμη...
<img src="https://i.imgur.com/RjV1S.jpg" />

 
Ο περιφημος Δρομος του Ατλαντικου τωρα συνεχιζοταν απο νησιδα σε νησιδα και με τον ωκεανο στο πλαι συντροφια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8329/8127655971_942dfbc91a_b.jpg" />

 
...πανω απο μεγαλοπρεπεις γεφυρες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8127657207_940b7a2ebe_b.jpg" />

 
...και αναμεσα σε πυκνα δαση με τον ωκεανο να αχνοφαινεται στον οριζοντα....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8463/8127658511_d25206cc3f_b.jpg" />

 
Καπου εκει, πανω απο τις τελευταιες γεφυρες ειχα και την μεγαλη τρομαρα της ημερας. Κανοντας μια σταση για λιγο ξεμουδιασμα και για μια ματια στους χαρτες, συνειδητοποιησα οτι προτου φτασω στο Trondheim μου εμενε ενα τελευταιο φερυ στο δρομο μου σε περιπου 50 χιλιομετρα!
Γνωριζα οτι τα φερυ γενικα σταματανε δρομολογια κατα τις 9-10 το βραδυ και η ωρα ηταν ηδη σχεδον 9!
Αν δεν το προλαβαινα δεν υπηρχε κανενας (λογικος) δρομος για να κανω παρακαμψη, εκτος και αν ηθελα να προσθεσω 400 ακομα χιλιομετρα στη μερα μου!
Πανικοβληθηκα! Με τοσα τουνελ και γεφυρες τοσες ωρες ειχα ξεχασει εντελως αυτη τη λεπτομερεια.

Ανεβασα ρυθμο για αλλη μια φορα καλυπτοντας την αποσταση σε μιση ωριτσα, αλλα φτανοντας εκει καταλαβα οτι τσαμπα ειχα αγχωθει. Το τελευταιο δρομολογιο ηταν στις 11 το βραδυ!
Μετα και απο αυτο ηρεμησα. Εβαλα ροτα για το Trondheim ενω το ρολοι πλεον εδειχνε 10.20 το βραδυ.

"Βραδυ"... Λεμε τωρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8326/8127617207_3b0afae608_c.jpg" />

 
Πανω απο τη θαλασσα το παιχνιδι του ηλιου που επεφτε με τα συννεφα χαριζαν στα βουνα πανω απο τα fjord μια συνεχως μεταβαλλομενη εμφανιση, αλλοτε αλλοτε επιβλητικη και σοβαρη και αλλοτε γραφικη και ρομαντικη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8330/8127687792_eb3438334f_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8048/8127661201_18af7e2a4d_c.jpg" />

 
Το κρυο ειχε κοψει εδω και ωρα και δεν εβρεχε πλεον οι δρομοι ηταν μουσκεμα και ετσι η πορεια γινοταν προσεκτικα και αρκετα αργα. Μετα απο μια ολοκληρη μερα στη σελα ηθελα επειγοντως να βρω ενα κομματι εθνικης οδου για να ανοιξω και να φαω τα τελευταια χιλιομετρα που ειχαν μεινει. Ανεφοδιασμος, ξεμουδιασμα και ελεγχος του χαρτη.
Απο εδω ξεκινουσε η Εθνικη οδος E39 και τα τελευταια 165 χιλιομετρα συντομα ηταν παρελθον.

Εφτασα στη πολη και κατευθυνθηκα για τον ξενωνα <strong>Singsaker Sommerhotell</strong> στη κορυφη ενος καταπρασινου λοφου. Το κτηριο εμοιαζε περισσοτερο για φοιτητικη εστια πανεπιστημιου παρα για οτιδηποτε αλλο. Ημουν στο σωστο μερος; Σιγουρα; Θα το ανακαλυπτα συντομα.
Παρκαρα την καλη μου στο στενο πισω απο τον ξενωνα και κατευθυνθηκα για την εισοδο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8469/8127689170_e1ab042c3a_c.jpg" />

 
Κατω απο το λοφο τα λιγοστα φωτα της πολης τρεμοπαιζαν μεσα στη νυχτα.
<strong>12.10 πμ και φως ακομα.</strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8184/8127689790_9e04ba965b_c.jpg" />

<h2>Day 9</h2><strong>Trondheim</strong>

Επεσα για υπνο σχεδον με τα ρουχα. Ο κοιτωνας ηταν στο υπογειο ενος τεραστιου παλιου ξυλινου κτηριου οπου βρισκονταν δεκα μεταλλικες κουκετες οπως ειχαμε στο στρατο. Αγορακια και κοριτσακια χωριστα βεβαια. Με τη νυστα που ειχα θα κοιμομουν και στο διαδρομο τωρα.

Ολη νυχτα δεν σταματησε να βρεχει. Το πρωι το προγραμμα ειχε αναχωρηση απο τη πολη για το βορρα με προορισμο... αγνωστο. Βλεπετε η Νορβηγια με μολις 5 εκατομμυρια πληθυσμο και το μεγαλυτερο μερος του να μενει στο νοτιο τμημα της χωρας, σημαινε οτι οσο πιο βορεια ανεβαινε καποιος τοσο λιγοτερο πολιτισμο εβλεπε. Το Trondheim ηταν η τελευταια μεγαλη πολη της χωρας. Απο εδω και πανω οι αποστασεις μεγαλωναν και ο κοσμος λιγοστευε.

Ο πραγματικος μου προορισμος ηταν το μικρο λιμανακι του Bodo οπου θα επαιρνα το καραβι για τα ξακουστα νησια Λοφοτεν, ομως απο εδω ηταν 700 χιλιομετρα. Ετσι σκεφτηκα να σπασω τα χιλιομετρα σε δυο μερες και να διανυκτερευσω καπου στα μισα της διαδρομης. Ομως εδω ειχαμε ενα μικρο θεματακι: απο εδω μεχρι το Bodo δεν υπηρχε ουσιαστικα ...τιποτα! Ουτε πολεις ουτε χωρια, ποσο μαλλον ξενωνες σαν αυτον που ημουν τωρα! Μονο ατελειωτα δαση και βουνα.
Κανενα προβλημα! Εδω μπορουσα να στησω σκηνη οπουδηποτε και με το νομο, οποτε θα διαλεγα ενα ωραιο μερος και θα διανυκτερευα. "Μονο να κοψει η βροχη μεχρι να σηκωθω το πρωι...."

Δεν εκοψε.
Το πρωι με ξυπνησε ο ηχος της δυνατος βροχης που ερχοταν απο το μισανοιχτο παραθυρο. Προβλημα. Με τετοιο καιρο θα ηταν πολυ δυσκολο να ταξιδεψω ποσο μαλλον να εστηνα σκηνη μεσα στο δασος. Ανεβηκα στη μεγαλη κουζινα για πρωινο και να σκεφτω τι θα εκανα.

Με το δισκο γεματο απο ενα σωρο εδεσματα και τη βροχη να πεφτει εξω απο το το παραθυρο απλωσα στο τραπεζι χαρτες, σημειωσεις και GPS -δεν υπαρχει καλυτερος τροπος για εμενα για να ξεκινησω μια μερα! Το αρχικο πλανο ηταν να σπασω τα 700 χιλιομετρα μεχρι το Bodo σε 2 μερες, κανοντας σημερα περιπου 300-400 χιλιομετρα στον πολυ γραφικο επαρχιακο δρομο Rv17 και να διανυκτερευα σε ενα σπιτακι του DNT μεσα στο δασος.

Το DNT σημαινει <strong>Den norske turistforening</strong> και ειναι ο Νορβηγικος Συλλογος Πεζοποριας, ο οποιος διαθετει πανω απο 400 ξυλινα σπιτακια και καταφυγια διασπαρτα στα βουνα και τα δαση της χωρας καθως και εκατονταδες σηματοδοτημενα μονοπατια πεζοποριας για τον κοσμο που θελει να τα επισκεφτει. Ιδρυθηκε το 1868 με σκοπο την αναπτυξη του τουρισμου και σημερα σκοπευει στο να προσφερει δραστηριοτητες στη φυση στο ευρυ κοινο. Εδω οι ανθρωποι παιρνουν στα σοβαρα τετοιες προσπαθειες -γενικος γραμματεας του συλλογου ηταν ο πρωην υπουργος εθνικης αμυνης!

Τα σπιτακια χωριζονται σε 3 βασικες κατηγοριες:
- <strong>Staffed lodges</strong>, κατι σαν τα δικα μας ορεινα καταφυγια -μεγαλα κτισματα με μονιμο προσωπικο, με φαγητο, πρωινο, ηλεκτρικο, ντουζιερες κλπ
<img src="http://www.turistforeningen.no/album/album1050/Rauhelleren.jpg" />

- <strong>Self-service cabins</strong>, μικροτερα σπιτακια χωρις προσωπικο αλλα πληρως εξοπλισμενα απο το Συλλογο με ηλιακα πανελ για ρευμα (!), κουβερτες, σεντονια, τραπεζομαντιλα και πολλες προμηθειες σε φαγητο (κονσερβες, ξηρα τροφη, σουπες κλπ)

- <strong>No-service cabin</strong>, σπιτακια διαφορων μεγεθων που εχουν τον ιδιο εξοπλισμο οπως και η 2η κατηγορια αλλα χωρις να εχουν προμηθειες σε φαγητο.

 
Νομιζετε οτι ολα αυτα τα self-service σπιτακια θα ηταν τιποτα μικρες παλιες τρωγλες στη μεση του πουθενα ε; Καλα...
<img src="http://english.turistforeningen.no/images/Lj/zq/2N.sized.jpg" />

<img src="http://english.turistforeningen.no/images/0y/3R/hy.sized.jpg" />

<img src="http://english.turistforeningen.no/images/bb/Xc/E8.sized.jpg" />

<img src="http://english.turistforeningen.no/images/lE/T7/So.sized.jpg" />

 
Η επισκεψη στα σπιτακια αυτα ηταν ελευθερη απο οποιονδηποτε -ντοπιο η ξενο- χωρις να χρειαζεται να κλεισεις δωματιο η να κανονισεις απο πριν κατι. Ο βασικος κανονας ηταν οτι "αν ερθεις και θες να διανυκτερευσεις θα σε βολεψουμε".

Το πιο εντυπωσιακο ομως -και χαρακτηριστικο αυτου του υπεροχου λαου- ηταν ο τροπος πληρωμης στα σπιτακια αυτα. Στα καταφυγια με προσωπικο τα πραγματα ηταν απλα: καρτα η μετρητα στο ταμειο.
Στα σπιτακια ομως που δεν ειχαν προσωπικο; Εκει λοιπον πληρωνες με πιστωτικη αλλα το <em>πως</em> ηταν το θεμα: αφου εμενες στο σπιτακι για οσο ηθελες ειχε διαθεσιμες καποιες φορμες <em>που συμπληρωνες μονος σου </em>με τα στοιχεια της πιστωτικης σου και το ποσο που επρεπε να πληρωσεις και μετα την εριχνες σε ενα κουτακι διπλα στην εξοδο και εφευγες. Το αφηναν απολυτως πανω σου να δηλωσεις τα σωστα σου στοιχεια και τα ποσα πληρωμης! Τωρα τι να πω... Μαθηματα πολιτισμου, καλλιεργειας και κουλτουρας απο αλλο πλανητη!

Το DNT εχει μια <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://english.turistforeningen.no/" rel="nofollow external">εξαιρετικη ιστοσελιδα</a> που διαθετει χαρτες ολης της χωρας με τα σπιτακια του Συλλογου καθως και τιμες, περιοδους λειτουργιας και το πως θα φτασει καποιος εκει -τοσο το χειμωνα οσο και το καλοκαιρι!

Εχοντας λοιπον ως επιλογη την ελευθερη (και οικονομικη!) διαμονη σε τετοια σπιτακια η σκεψη ηταν να πηγαινα σημερα προς το βορρα και οπου νυχτωνα θα σταματουσα.
Εδω υπηρχε εξ'αρχης ενα μικρο προβλημα: ανεβαινοντας βορεια η χωρα γινοταν ολοενα και πιο ερημη ενω και οι αποστασεις αναμεσα στις πολεις μεγαλωναν. Ετσι ακομα και τα σπιτακια αυτα που στα νοτια της χωρας βρισκονταν παντου, στα μερη που θα με εβγαζε ο δρομος ηταν ελαχιστα και διασπαρτα μεσα στα δαση.

Αν ο καιρος ηταν με το μερος μου δεν θα υπηρχε προβλημα. Στην τελικη θα μπορουσα απλα να στησω τη σκηνη μου και ολα καλα.
Ομως με τον καιρο εξω να ειναι τοσο αθλιος και χωρις σημαδια βελτιωσης το να ψαχνω να βρω το μικρο ξυλινο σπιτακι μεσα στο δασος, μουσκεμα και πανω σε μια μηχανη 350 κιλων ηταν μια περιπετεια που θα προτιμουσα να αποφυγω.

 
"Και γιατι να μην κατσω εδω στον ομορφο ξενωνα;" σκεφτηκα. Ευκαιρια να ξεκουραστω. Ημουν ηδη 9 μερες στο δρομο με καθε ειδους καιρο και τα χιλιομετρα ειχαν αρχισει να με βαραινουν. Στην τελικη το πλανο να δω τον επαρχιακο δρομο Rv17 πηγαινε στραφι με αυτη την κακοκαιρια.

Πηρα καφεδακι και αραξα στη μεγαλη ξυλινη σαλα με το παλιο τραπεζι του μπιλιαρδου και τις δερματινες πολυθρονες διπλα στα παραθυρα. Εξω η βροχη συνεχιζε. "Ριξε οτι θες τωρα. Εγω ειμαι μεσα στα ζεστα!" Ανασυγκροτηση σημερα λοιπον.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8476/8142330145_5732cf7ea5_c.jpg" />

 
Η κουραση αρχισε να κυλαει απο πανω μου σιγα και να χανεται ενω ημουν χωμενος στη μεγαλη πολυθρονα χαζευοντας στο internet. Ελεγχος emails, προγνωστικα καιρου για τις επομενες μερες, εναλλακτικες διαδρομες και κουβεντουλα με τους φιλους πισω στην πατριδα. Το ειχα αναγκη αυτο!

Μπηκα λιγο στο GS forum και εριξα μια ματια στο θεμα που ειχαν ανεβασει δυο παιδια απο τη βορεια Ελλαδα για το ταξιδι τους στο Βορειο Ακρωτηρι. Ειχαν ξεκινησει μια βδομαδα νωριτερα απο εμενα και ακολουθουσαμε την ιδια ακριβως διαδρομη. Βλεποντας να αναφερουν για το ποσο ωραια περνουσαν, τον τελειο καιρο που τους συνοδευε στο ταξιδι κλπ ενοιωσα οτι ταξιδευα σε εντελως αλλη χωρα! Ο κατουρημενος λεμε! Πως γινοταν τα αλλα παιδια να ειχαν βρει αιθριο καιρο οταν τα δελτια εδιναν κακοκαιρια ολες αυτες τις μερες εδω πανω; Ημουν <em>τοσο</em> γκαντεμης πια;

Στο μυαλο μου ηρθαν ολα αυτα που ειχα περασει μεχρι εδω και οσα αγνωστα με περιμεναν...
Εβλεπα το χαρτη και τα χιλιομετρα που ειχα ακομα και με επιανε κρυος ιδρωτας. Ειχα αλλες 14 μερες μπροστα μου, γεματες ατελειωτα χιλιομετρα, σκληρες συνθηκες και ...ποσες χωρες; 6; 7; Ειχα παψει να μετραω. Αυτο το ταξιδι με ειχε κανει να αφησω πισω μου καθε παλια συνηθεια και προγραμματισμο. Ζουσα για τη στιγμη, και σκεφτομουν οτι καπως ετσι πρεπει να νοιωθουν και εκεινοι που ταξιδευουν μηνες και χρονια ανα το κοσμο... Χωρις παρελθον, χωρις μελλον. Χωρις πισω ουτε μπροστα. Μονο το Τωρα.

Δυσκολο αυτο το ταξιδι. Πολυ δυσκολο... Βλεποντας το ποσο δρομο ειχα ακομα μου ηρθε στιγμιαια να μετανοιωσω για αυτη την Οδυσσεια. Αλλα οχι. Δεν το εκανα. Δεν επρεπε να το κανω.
Αυτο ηταν ενα απο αυτα τα Ταξιδια που μας καθοριζουν για ολη μας τη ζωη και δεν θα λιγοψυχουσα.

 
Αφου θα εμενα εδω στον ομορφο ξενωνα ολη τη μερα ηταν καιρος να δω και μερικα πραγματα τριγυρω!
Πηγα στην εισοδο και επιασα κουβεντουλα με το φιλικοτατο νεαρο στη reception. Ο ξενωνας ηταν τεραστιος, με ενα τεραστιο καθιστικο στον πανω οροφο και μικρες γωνιες με καναπεδες στο ισογειο, με την πετρα/τουβλα να λαμπουν δια της απουσιας τους. Ολα εδω ηταν φτιαγμενα απο ξυλο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8187/8142360112_0da44e40b0_c.jpg" />

 
Το μερος μου θυμιζε εντονα τα φοιτητικα μου χρονια και τελικα αποδειχτηκε οχι αδικα.
Ο ξενωνας στη πραγματικοτητα ηταν φοιτητικη εστια του πανεπιστημου για οσους σπουδαζαν μηχανολογοι. Απλα τη περιοδο του καλοκαιριου που οι φοιτητες δεν ηταν εκει, κλειδωναν τα ιδιωτικα δωματια, κρεμουσαν μια πινακιδα απ' εξω "Ξενοδοχειο" και μετετρεπαν το υπολοιπο κτηριο σε ξενωνα για τουριστες και περιηγητες!
Αψογοι!

Το κτηριο αυτο κατασκευαστηκε το 1942 απο τις κατοχικες δυναμεις ως καζινο για τους αξιωματικους.
Για χρονια μετα τον πολεμο συνεχισε να χρησιμοποιειται για στρατιωτικους σκοπους ομως απο το 1953 και περα μονο φοιτητες και τουριστες εμειναν εδω.
Το Singsaker Sommerhotell ειναι φτιαγμενο εξ' ολοκληρου απο ξυλο και θεωρειται το μεγαλυτερο εν χρηση ξυλοσπιτο με εμβαδο 1280 τετραγωνικα σε 3 οροφους.
Μαλιστα αναφερεται οτι αν υπηρχε ποτε ταυτοχρονα φωτια στο καθεδρικο ναο της πολης και το Singsaker, ο ξενωνας θα ειχε την υψηλοτερη προτεραιοτητα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8332/8142328837_f07d958e52_c.jpg" />

 
Καιρος ομως να αφηναμε τον ομορφο ξενωνα για μια βολτα στην πολη...
Πηρα το δρομο που ανηφοριζε το λοφο της πολης και βγηκα στο μικρο καστρακι Kristiansten.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8469/8142302663_2fb3aabbf7_c.jpg" />

 
Μπηκα στο προαυλιο του χωρου και περπατησα γυρω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8043/8142303341_046a245995_c.jpg" />

 
Το μικρο αυτο φρουριο φτιαχτηκε το 1685 για να προστατεψει τη πολη απο επιθεσεις εξ ανατολων κατι που εκπληρωσε οταν απεκρουσε τις Σουηδικες δυναμεις το 1718 που προσπαθησαν να καταλαβουν την πολη και απο τοτε δεν ξαναχρησιμοποιηθηκε ευρεως παρα μονο εννιοτε ποτε ως τοπος εκτελεσης απο κατοχικες δυναμεις και ποτε ως σημειο εορτασμου εθνικων επετειων και εορτων της βασιλικης οικογενειας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8475/8142334468_5c032532a9_c.jpg" />

 
Το ισογειο του κτηριου τωρα λειτουργουσε ως εστιατοριο. Με εναν ωραιο ηλιο και τα καρεκλακια που τωρα ηταν στιβαγμενα στην ακρη απλωμενα στο γκαζον το μερος θα ηταν πολυ ωραιο αλλα με τη βροχη να συνεχιζει να πεφτει ηταν ενα μαλλον θλιμμενο θεαμα. Τουλαχιστον ομως η θεα προς την πολη αποζημιωνε τον επισκεπτη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8331/8142339058_e0d62b2410_b.jpg" />

 
Κατεβηκα απο το φρουριο και κατευθυνθηκα προς το κεντρο της πολης, περπατοντας αναμεσα σε αυλες γεματες πολυχρωμα λουλουδια, που θυμιζαν σε πεισμα του καιρου οτι ηταν κατακαλοκαιρο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8142340080_f528285dac_c.jpg" />

 
Το Trondheim με 177.000 κατοικους ειναι η τεταρτη μεγαλυτερη πολη της χωρας και βρισκεται στη νοτια οχθη του Trondheimsfjord, στις εκβολες του ποταμου Nidelva. Βρισκεται στην επαρχια Sør-Trøndelag, περιπου στο μεσο της χωρας και ειναι μια πολυχρωμη και ζωντανη πανεπιστημιουπολη καθως εδω βρισκεται το Νορβηγικο πανεπιστημιο επιστημης και τεχνολογιας, καθως και πολλα ερευνητικα κεντρα.
Στην εαρινη ισημερια ο ηλιος ανατελει στις 3 το πρωι και δυει στις 11.40 το βραδυ αλλα παραμενει λιγο κατω απο τον οριζοντα, οποτε και δεν υπαρχει ουσιαστικα σκοταδι και αναγκη για τεχνητο φωτισμο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8466/8142340902_9a341d199a_c.jpg" />

 
Παρα το γεγονος οτι προκειται για μια απο τις πιο μεγαλες πολεις της χωρας, εδω μπορει κανεις να δει και αγρια ζωα ελευθερα στις γυρω περιοχες. Αλεπουδες, καστορες, ταρανδοι και ελαφια ειναι συχνο φαινομενο στους γυρω λοφους αλλα και μεσα στη πολη εννοιοτε, ειδικα προς τα τελη του χειμωνα που η τροφη στους λοφους ειναι περιορισμενη.

 
Ο ποταμος Nidelva περναει απο το κεντρο της πολης και τις οχθες του κοσμουν πολλες παλιες εμπορευματικες αποθηκες χτισμενες πανω σε κορμους ξυλων, που τωρα λειτουργουν ειτε ως κατοικιες ειτε ως μαγαζια και συνθετουν μια πολυχρωμη, ομορφη εικονα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8330/8142343298_aa8f9451c7_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8326/8142311961_3320b2b679_c.jpg" />

 
Εδω συναντησα και την πιο διασημη ιστορικη γεφυρα της πολης, την <strong>Gamle Bybro</strong>, η αλλιως η γεφυρα της Παλιας Πολης.
Κατασκευαστηκε το 1681 και αρχικα ηταν ολοκληρη φτιαγμενη απο ξυλο που στηριζοταν σε τρεις πετρινους πυλωνες. Στο κεντρο της γεφυρας υπηρχε μια διπλη μεταλλικη πυλη ενω στα ακρα της υπηρχαν φυλακια και φρουρουμενες διοδοι.
Η μια απο τις πυλες μαλιστα σωζεται μεχρι και σημερα και αποτελει ισως το πιο χαρακτηριστικο οροσημο της πολης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8473/8142313873_7f1b81611f_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8189/8142311287_c064be43b1_c.jpg" />

 
Mεσα απο ενα καταπρασινο παρκο συνεχισα τη βολτα μου προς το αλλο μεγαλο αξιοθεατο της πολης, τον Καθεδρικο ναο<strong>Nidaros.</strong>
Φτιαχτηκε το 1070 και αποτελει το πιο σημαντικο Γοτθικο μνημειο σε ολη τη Νορβηγια και κατα το μεσαιωνα ηταν το πιο σημαντικο χριστιανικο προσκυνημα για τη Βορεια Ευρωπη. Σημερα ειναι ο βορειοτερος μεσαιωνικος καθεδρικος ναος στο κοσμο και ο δευτερος μεγαλυτερος σε ολη τη Σκανδιναβια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8468/8142315193_f1749cb678_c.jpg" />

 
Μαλιστα ιστορικα εδω γινονταν ολες οι στεψεις των Νορβηγων βασιλεων, με τελευταια αυτη του βασιλια Haakon τον 7ο το 1906. Εκτοτε η τελετη στεψης αντικατασταθηκε με την χειροτονια με πιο προσφατη αυτη του βασιλια Harald του 5ου και της βασιλισσας Sonja το 1991.

Αξιζει να σημειωθει οτι υπαρχει μια διαδρομη προσκυνηματος για τους πιστους που ξεκιναει απο το Oslo, περναει διπλα απο ποταμους, μεσα απο κοιλαδες και βουνα και καταληγει στο ναο αυτο μετα απο ενα ταξιδι 640 ολοκληρων χιλιομετρων.

Ακομα και χωρις αυτες τις πληροφοριες ο επισκεπτης καταλαβαινε οτι βρισκοταν μπροστα σε ενα πολυ σημαντικο ναο για τους Νορβηγους. Η λεπτομερεια και το μεγεθος πραγματικα εντυπωσιαζαν.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8324/8142346204_24b4f9dc2b_c.jpg" />

 
Eδω βρισκοταν και η προτομη του ευεργετη της πολης Thomas Angell, που απο εμπορος, μεγαλοτσιφλικας και ιδιοκτητης ορυχειων κατεληξε να δωρισει ολη του τη περιουσια στη πολη, την οποια διαχειριζεται το ομωνυμο ιδρυμα μεχρι και σημερα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8054/8142344684_a1760ddb8a_c.jpg" />

 
Βεβαια η πολη ηταν αρκετα παραπανω απο μερικα ομορφα μνημεια. Τα καταπρασινα παρκα εντυπωσιαζαν με το μεγεθος και τη καθαριοτητα τους. Παντου εβρισκα υπεροχες μικρες λεπτομερειες που δεν χορταινα να φωτογραφιζω παρα τη βροχη που συνεχιζε να πεφτει δυνατα....

Λουλουδια, γλαστρακια, φροντισμενα δεντρα και προτομες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8192/8142354996_7e380de6b7_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8463/8142357388_d350774e25_c.jpg" />

 
...ομορφοι παιδοτοποι μπροστα σε εντυπωσιακα κτηρια αναγεννησιακου ρυθμου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8463/8142318491_29f7bccf56_c.jpg" />

 
...αλλα και μικρα γραφικα ξυλοσπιτα με το χαρακτηριστικο κοκκινο χρωμα των Σκανδιναβων...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8463/8142348166_a8452e0da3_c.jpg" />

 
Κινηθηκα παραλληλα με τον ποταμο χαζευοντας τη πολη που απλωνοταν αμφιθεατρικα στην αλλη οχθη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8472/8142351476_93e9e649c5_c.jpg" />

 
...και συνεχισα το περιπατο μεσα σε πλακοστρωτα ερημα σοκκακια... Δεν ηξερα αν ηταν η βροχη που ειχε κρατησει τους παντες μεσα, ομως τωρα δεν κυκλοφορουσε σχεδον κανεις τριγυρω. Παροτι η πολη ηταν στο μεγεθος της Λαρισας ενοιωθα σαν να βρισκομουν σε καποιο μικρο ερημο χωριο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8045/8142358060_c7ae3a5e1f_c.jpg" />

 
Βεβαια τα μικρα στενακια εκρυβαν και καποια ομορφα αλογα που δεν θα εβλεπες σε ενα χωριουδακι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8335/8142321711_1e5d36af2a_c.jpg" />

 
Ο δρομος με εβγαλε απο τη παλια πολη στην πιο συγχρονη. Εδω το μοντερνο συνυπηρχε με τη παραδοση με εναν τροπο αβιαστο και απεριττο, χωρις φαμφαρες και υπερβολες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8043/8142322435_92f834b503_c.jpg" />

 
Το πιο ενδιαφερον ομως εδω ηταν η αρχιτεκτονικη τους. Με εντονες Bauhaus επιρροες εφτιαχναν κτισματα που συνδιαζαν την κλασσικη Σκανδιναβικη αυστηροτητα στις γραμμες με τις ιδιαιτερα προχωρημενες σχεδιαστικα φορμες, καταφερνοντας ομως παραλληλα να μην δειχνουν εκτος τοπου αναμεσα στα παλια υπεροχα κτισματα της αναγεννησης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8186/8142354064_1f00449fdd_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8466/8142316907_3ab5fc6c63_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8325/8142319171_e743773f1a_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8474/8142355540_ee9abde3da_c.jpg" />

 
Καπου εκει ειδα και αυτο το κτηριο -ισως οχι τοσο εντυπωσιακο μεχρι να ανακαλυψει καποιος οτι προκειται για σχολειο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8333/8142350556_0ec5ffed94_c.jpg" />

Στη θεα του με επιασε μελαγχολια... Σκεφτηκα τα δικα μας αχουρια, ακομψα κτηρια απο γυμνο μπετο και περικυκλωμενα απο καγκελα που θα ηταν απολυτα ταιριαστα σε μια φυλακη και εκανα αθελα μου τη συγκριση.
Αδικα βεβαια... Εδω πανω η παιδεια ηταν το Α και το Ω. Ολοι ανεξαιρετως μιλουσαν απταιστα τουλαχιστον μια ξενη γλωσσα και το μορφωτικο επιπεδο θεωρειται ισως το καλυτερο στο κοσμο.
Γιατι ομως να μην μπορουμε και εμεις; Γιατι να μην στοχευουμε προς το καλυτερο; Ποσο μαλλον απο μια χωρα που καποτε γεννησε τον πολιτισμο που τωρα αυτοι εδω οι λαοι ειχαν εξελιξει σε απιστευτο βαθμο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8189/8142326297_cf7ebc330c_c.jpg" />

 
Με ολα αυτα ειχα βγει στη κεντρικη πλατεια της πολης και τον πεζοδρομο με τις ερημες τωρα καφετεριες.
Ηταν ωρα να γυρισω πισω. Ηθελα καφε και παρεα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8467/8142325647_22ea300f1a_c.jpg" />

 
Στη reception τωρα ηταν μια γλυκεια κοπελιτσα. Της ζητησα καφε και εκεινη εβγαλε ενα μεγαλο θερμος με καφε και μου γεμισε την κουπα. "1 ευρω, αλλα αν ειναι κρυος ο καφες δεν πληρωνεις τιποτα!" ειπε και χαμογελασε.

Ηπια μια γουλια -ηταν χλιαρος αλλα τωρα κατεβαινε σαν βαλσαμο κατω. Το επομενο φλυτζανι παντως ηταν κερασμενο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8048/8142330803_cd8d80b053_c.jpg" />

 
Οι Νορβηγοι ειχαν αποδειχτει μια ευχαριστη εκπληξη. Χαμογελαστοι, φιλικοτατοι, προθυμοι να βοηθησουν, σχεδον διαχυτικοι!
Επιασα ξανα την αγαπημενη μου θεση στη μεγαλη δερματινη πολυθρονα, ανοιξα τον υπολογιστη και εβαλα <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=Wu4oy1IRTh8" rel="nofollow external">Dire Straits - Brothers In Arms</a> να παιζει ενω η βροχη εξω ειχε αρχισει παλι να δυναμωνει...
Αυριο περνουσα τον <strong>Αρκτικο Κυκλο</strong>...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8056/8142331471_8f4ae3f646_c.jpg" />

<h2>Day 10</h2><strong>Trondheim (N) - Arctic Circle - Bodø (N)</strong>
<strong>710 km</strong>
Ενα ακομα πρωινο ξημερωσε στο Trondheim. Ηλιος, συννεφα, ψιλοβροχο και ξανα ηλιος. Αστατος καιρος αλλα σιγουρα καλυτερος απο το χθεσινο χαλι. Ωραια γιατι σημερα θα χρειαζομουν ολη την καλη τυχη που θα μπορουσα να εχω.

Με περιμενε μια πολυ μεγαλη μερα. Σημερα θα επρεπε να καλυψω την αποσταση που δεν εκανα χθες, συν αλλα τοσα για να βρεθω στο λιμανακι του Bodø το βραδυ -πανω απο 700 χιλιομετρα μεσα σε αγνωστους δρομους. Θα εβγαιναν αραγε;
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7124/8158998532_9c199ed133_c.jpg" />

 
Ομως η σημερινη μερα ηταν μεγαλη και για ενα ακομα λογο που δεν ειχε να κανει με αποστασεις.
Σημερα θα πραγματοποιουσα το μεγαλυτερο μου ονειρο μετα το Nordkapp: θα διεσχιζα τον <em>Αρκτικο Κυκλο</em>!
Στη σκεψη και μονο ενοιωθα απιστευτα -το στομαχι μου δενοταν κομπος και το χαμογελο δεν ελεγε να φυγει απο τα μουτρα μου.
Oνειρο Ζωης ηταν αυτο ρε δικε μου, τα αστεια τελος πια.... Τωρα, σημερα, εδω.!

Eφαγα το μισο μπουφε του ξενωνα και φορτωσα τη μηχανη. Ενοιωθα πολυ ωραια να ειμαι ξανα στο δρομο μετα τη χθεσινη ξεκουραση. H πολη λες και ηθελε να με αποζημιωσει για τη χθεσινη βροχη τωρα με αποχαιρετουσε με τις πιο ομορφες εικονες της...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8480/8158894196_831515a379_b.jpg" />

 
Βγαινοντας απο το κεντρο εκανα μια υστατη προσπαθεια να βρω μια μανετα φρενου για να αντικαταστησω τη σπασμενη. Το Trondheim ηταν η τελευταια μεγαλη πολη και αν θα εβρισκα καπου ανταλλακτικο θα ηταν εδω. Ρωτωντας τριγυρω με εστειλαν σε ενα συνεργειο αυτοκινητων οπου ενας συμπαθεστατος Νορβηγος προθυμοποιηθηκε να με οδηγησει στην αντιπροσωπεια της Honda στη περιοχη. Μπροστα αυτος με το αμαξι και ξωπισω εγω με τη μηχανη, μου θυμισε ξανα το ποσο μας συμπαθουν εδω πανω αυτοι οι ανθρωποι..

Δυστυχως ομως καποια πραγματα δεν αλλαζουν και παραμενουν παγκοσμιως ιδια -η βαρυτητα, ο ουρανος και η μονιμη ελλειψη των αντιπροσωπων Honda ακομα και στα πιο απλα ανταλλακτικα...
Ας ηταν. Η πενσα εκανε μια χαρα τη δουλεια της. Η 700αρα με περιμενε μπροστα, αλλα ειχα συμμαχο την κυρια Εθνικη Οδο που διεσχιζε τη χωρα, την Ε6.
Συντομα επιασε μια ψιλη βροχη. "Αστο να ριχνει. Δεν θα σταματουσα καθε φορα που θα εριχνε λιγο νερο", μουρμουρισα.
Αυτο το μερος ειχε αλλαξει το τι θεωρω βροχη. Ειχε αλλαξει πολλα πραγματα τωρα που το σκεφτομαι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8067/8158895372_7efdbfd59c_c.jpg" />

 
Περιεργος δρομος ο Ε6. <em>European Road 6</em> -το ονομα εντυπωσιαζε. Στο μυαλο μου ερχονταν αυτοματα εικονες με πολλαπλες λωριδες κυκλοφοριας ανα κατευθυνση, διαχωριστικα στη μεση και απεραντες ευθειες με τελειο οδοστρωμα.
Ναι. Καλα.

Απο εκει που ηταν μια μεγαλη εθνικη οδος οπως τις ξεραμε στην Ευρωπη, ξαφνικα στενευε και χωνοταν ανηφοριζοντας μεσα στο δασος, κατεβαινε στο πλαι ενος fjord με τη θαλασσα απο τη μια και το δασος απο την αλλη και στο τελος αφηνε τα fjords για να διασχισει κωμοπολεις και χωρια και να χαθει ξανα στα πιο πυκνα δαση...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8206/8158865211_9e976aaf65_c.jpg" />

 
Τελικα εδω ο Κωστης ειχε αδικο -δεν ηταν και τοσο χαλια αυτος ο δρομος. Καθε αλλο!
Γραφικοτατος, με απλωμενες στροφες και τελειο οδοστρωμα που σου επετρεπαν να κρατας υψηλες μουαγιεν...
Τα χιλιομετρα εφευγαν σαν νερο με την οδηγικη απολαυση να εχει το πρωτο λογο τωρα σε μια διαδρομη που ειχε τα παντα.
Απεραντη φυσικη ομορφια....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8490/8158866155_c7298c8556_c.jpg" />

 
...και υπεροχα ζεστα καφε καταμεσης του δασους για να προσφερουν ξεκουραση και θαλπωρη στους ταξιδιωτες. Με το ψιλοβροχο εξω και τον παγωμενο αερα ηταν οτι καλυτερο θα μπορουσα να ζητησω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8344/8158867145_9716ac38fa_c.jpg" />

 
Η διαδρομη συνεχισε και λιγο εξω στο Mosjoen βρηκα και την διασημη πινακιδα σημα κατατεθεν του Νορβηγικου Βορρα.
<strong>Nord - Norge</strong>: Το συνορο στο Ονειρο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8436/8010280803_34eb98968e_c.jpg" />

 
Αφησα τη μηχανη στην ακρη του δρομου και εκανα βολτα στο μικρο τουριστικο κιοσκι για φωτογραφιες και ξεμουδιασμα.
Απο τον δρομο περνουσαν πολλες μηχανες και ολοι χαιρετουσαν με χαρα τον συνταξιδιωτη που ξαποσταινε στην ακρη του δρομου. Τοσες μερες εδω πανω ειχα δει ελαχιστες μηχανες και σημερα δεν προλαβαινα να τις μετραω. Οι μηχανοβιοι προτιμουσαν τον Ε6 τελικα...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7129/8158900794_11ac9ba40a_c.jpg" />

 
Το ψιλοβροχο που ειχε σταματησει εδω και λιγη ωρα τωρα αρχισε να πεφτει ξανα. "Ποιος παιζει με τη βρυση εκει πανω #@$@$ μου;"
Δεν ειχα προλαβει να κανω δεκα χιλιομετρα και η βροχη αρχισε να δυναμωνει. Οι σταγονες εσκαγαν επανω μου σαν στραγαλια ομως μου ηταν αδιαφορο πλεον. Ειχα φαει τοσο νερο αυτες τις μερες που τωρα μου φαινοταν απολυτα φυσικο.
"Ριξε ρε πστη. Εχω τα αδιαβροχα απο ωρα" σκεφτηκα και κατεβασα ενα κλικ ακομα τη ζελατινα του κρανους.
Καπου στο βαθος ξεχωρισα μια παλια μηχανη με sidecar φορτωμενο καθε λογης πραγματα, με το συνεπιβατη στο πλαι τυλιγμενο με ναυλον που ανεμιζαν μεσα στη βροχη και να πηγαινουν ακαθεκτοι... απιθανη εικονα!

Περασα εξω απο τη Mo i Rana μια μεγαλη αλλα μαλλον αδιαφορη πολη στην ακρη ενος μικρου fjord και εβαλα πλωρη για το βουνο με τη φυση γυρω να με αφηνει αναυδο για αλλη μια φορα με την απιστευτη, αγρια ομορφια της...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8197/8158870127_abf159471d_b.jpg" />

 
Οσο ανεβαινα στο βουνο τοσο γη και ουρανος γινονταν ενα... Τα δαση εμοιαζαν να εχουν παρει φωτια!
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7128/8158903202_27c0a94be2_b.jpg" />

 
Καθισα να κοιταω αυτη την εικονα μαγεμενος αλλα ενοιωθα οτι η ομορφια του τοπιου μπροστα μου ηταν απλα το πρελουδιο για αυτο που θα ακολουθουσε...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8066/8158901448_d3737cde47_h.jpg" />

 
Συνεχισα να ανεβαινω το μικρο δρομο και ο καιρος αρχισε να αγριευει λες και ηθελε να μου δειξει οτι ημουν σε αποσταση αναπνοης απο τον Αρκτικο Κυκλο.
Το θερμομετρο εδειχνε τωρα 4 βαθμους και ο ουρανος κρεμοταν απο πανω μου απειλητικος και μαυρος.
<em>Distance to go: 5 km</em>. Πλησιαζα.

Γυρω μου μεχρι αυτη την ωρα ηταν πυκνα καταπρασινα δαση, ομως τιποτα δεν θα μπορουσε να με προετοιμασει για αυτο που θα εβλεπα...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7111/8158904160_4941bef349_b.jpg" />

 
Εντελως ξαφνικα, <em>ολα τελος!!! Το απολυτο τιποτα!</em>
Ηταν κατι που δεν το χωρουσε ο νους μου. Το τοπιο εμοιαζε σαν μετα απο μια πυρηνικη εκρηξη που ειχε εξαφανισει τα παντα, σαν να σταματουσε η ιδια η Φυση αλαφιασμενη πανω σε καποιο αορατο συνορο. Συγκλονιστικο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8062/8158881835_80ebbf1029_b.jpg" />

 
Μπορει να ημουν τωρα κοντα στη κορυφη του βουνου αλλα και παλι, τοσο αποτομη αλλαγη δεν ειχα ξαναδει. Φτανοντας στον παραλληλο του Αρκτικου Κυκλου ενοιωθα σαν να εμπαινα σε μια αλλη διασταση.
Το θεαμα ηταν απιστευτα επιβλητικο.
Τα συννεφα ειχαν κατσει βαρια και απειλητικα σχεδον πανω στους χαμηλους λοφους σκεπαζοντας τα παντα σαν ενας απεραντος γκριζος τοιχος που τωρα με κυκλωνε απο παντου, σαν ενα αδιαπεραστο οριο που περα απο αυτο εχασκε το χαος...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8057/8158904900_aa5423852e_b.jpg" />

 
Ο αερας επιασε να φυσαει λυσσασμενα και η παγωμενη βροχη επεφτε επανω μου με τοση μανια που ενοιωθα τις σταλες σαν χιλιαδες μικρες καρφιτσες παρολο τον βαρυ εξοπλισμο που φορουσα. Τριγυρω δεν υπηρχε απολυτως τιποτα. Οπου και αν γυρνουσε το ματι εβλεπε μονο απογυμνωμενους βραχους και μονο ο στενος ερημος δρομος που ανοιγοταν στην ευθεια σηματοδοτουσε οτι απο εδω ειχε περασει ο πολιτισμος.
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7122/8158876015_22ce76007d_b.jpg" />

 
Εσκυψα μεσα στα φαιρινγκ και ανοιξα το γκαζι αναζητοντας τη προστασια στο Polarsirkelensenteret -το εντυπωσιακο τουριστικο περιπτερο/καταφυγιο επανω στον Αρκτικο Κυκλο.

Και επιτελους ειχα φτασει. Αρκτικος Κυκλος. Ο <strong>66ος παραλληλος</strong>!
Αν καποιος θα μου ελεγε πριν χρονια οτι μια μερα θα ημουν εδω με τη μηχανη μου θα τον περνουσα για τρελο. Αυτα ηταν μερη αγνωστα, μακρυνα, σχεδον μυθικα, απο αυτα που ακους αλλα ουτε καν φανταζεσαι πως ειναι, ποσο μαλλον να ερθεις μια μερα εσυ ο ιδιος... Αλλα να τωρα που ημουν εδω.
Απο εδω και πανω πλεον θα ταξιδευα στα πιο βορεια πλατη του πλανητη μας....

<strong><em>Arctic Circle, Norway 2012</em></strong>
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7118/8158875185_760b2f9e10_c.jpg" />

 
Εψαξα στο μεγαλο προαυλιο για τη μικρη πετρινη στηλη που σηματοδοτουσε το ακριβες σημειο των συντεταγμενων του Αρκτικου κυκλου: Polarcirkelen 1937.
Την ειχαν τοποθετησει εδω οι Ναζι που ειχαν προελασει απο τη περιοχη στο 1ο ΠΠ σε μια προσπαθεια ισως εντυπωσιασμου των αντιπαλων -οι εσοχες στη πετρα κατω απο την επιγραφη μαρτυρουσαν την υπαρξη των ναζιστικων συμβολων που εκτοτε ειχαν αφαιρεθει.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8481/8158909904_9fb5e19516_c.jpg" />

 
Εβαλα τη μηχανη οσο πιο κοντα στο τοιχο διπλα στην εισοδο για να προφυλαχθει απο τον μανιασμενο αερα και χωθηκα γρηγορα μεσα στο ακρως εντυπωσιακο -σχεδον διαστημικο- καταφυγιο ψαχνοντας να ζεσταθω και να στεγνωσω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8066/8158874507_3124802440_c.jpg" />

 
H ζεστασια του χωρου με τυλιξε με ανακουφιση. Το μερος εσωτερικα ηταν εξισου ομορφο και μοντερνο με το εξωτερικο αλλα εμοιαζε καπως παραταιρο σε αυτο που περιμενα να βρω σε ενα τετοιο μερος. Στη μια πλευρα υπηρχε ενα μικρο μαγαζακι με σουβενιρ και στην αλλη υπηρχε το εστιατοριο που ηταν... fastfood;! Δεν το περιμενα αυτο.
Τουλαχιστον ειχε ομορφες, ζεστες γωνιτσες με μεγαλα ξυλινα τραπεζια οπου μπορουσες να κατσεις και να χαζευεις τον καιρο εξω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8068/8158879871_72e0902a54_c.jpg" />

 
Κοιταξα εξω απο το βρεγμενο τζαμι την Αυρα που καθοταν προφυλαγμενη στη γωνια της και χαμογελασα.
Το γνωριμο σχημα της εμοιαζε να ειναι μια μεγαλη παρηγορια σε αυτο το αποκοσμο τοπιο, σαν κατι δικο μου, το νημα που με εδενε σε οσα ειχα αφησει πισω -φιλους, οικογενεια, δουλεια, καθημερινοτητα- και που τωρα εμοιαζαν ενα εκατομμυριο ετη φωτος μακρυα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8488/8158880929_b3a009e11d_c.jpg" />

 
Δεν ειναι ευκολο να περιγραψει κανεις με λογια τετοιες στιγμες...
Το τοπιο εξω ηταν απεριγραπτο. Ασυναισθητα ενοιωσα μεγαλη ανακουφιση που ημουν μεσα στο καταφυγιο τωρα, προστατευμενος απο το χαμο που γινοταν εξω. Η Δυναμη της Φυσης εδω πανω με ειχε κανει να νοιωθω ενα βαθυ πρωτογνωρο φοβο, ενα συναισθημα που οσοι ζουμε σε μεγαλες πολεις δεν γνωριζουμε οντας προφυλαγμενοι στα κουτακια μας και σε πολυ πιο ηπια κλιματα.
Ομως εδω ημουν εξω, εκτεθειμενος στο ελεος μιας δυναμης χωρις τελος και αρχη που απαιτουσε σεβασμο και προσοχη...

Απλωσα τη πραματια μου στο τραπεζι για να στεγνωσει και κοιταξα γυρω. Το μερος ηταν σχεδον ερημο. Ημουν μονος. Κατι λιγοι τουριστες χαζευαν διπλα στα σουβενιρ και δυο νεαρα παιδια καθονταν και κουβεντιαζαν πισω απο το παγκο της κουζινας.

Πηρα ενα ζεστο καφε και πηγα στο ταμειο να πληρωσω κρατωντας ακομα τα μουσκεμενα μου γαντια. "Υπαρχει καποιος τροπος να τα στεγνωσω λιγο; Στο μπανιο δεν εχει στεγνωτηρα και..."
Το παιδι στο ταμειο χαμογελασε ευγενικα. "Μπορουμε να τα βαλουμε πανω στη κουζινα να στεγνωσουν!"

Δεν χρειαζοταν να το πει δευτερη φορα. Με τα γαντια να ...σιγοψηνονται πανω στην εστια για τις βαφλες πιασαμε κουβεντα.
- Κακος καιρος ε;
- Συνηθισμενα πραγματα εδω πανω. Ετσι ειναι το περισσοτερο χρονο.
- Δεν εχετε και πολυ κοσμο σημερα.
- Ναι ειναι καπως ησυχα, αν και εξω ειναι αρκετοι επισκεπτες που εχουν ξεκινησει να στηνουν σκηνες για το βραδυ.

Σκηνακια σε τετοιο χαλασμο κοσμου! Τελικα δεν ημουν ο μονος παλαβος εδω γυρω!
Το παιδι διαβασε τη σκεψη μου και ειπε: "Παντως απο μηχανοβιους εχουμε αρκετους. Εισαστε λιγο τρελοκομεια ε;"
Σηκωσα τους ωμους αμηχανα.
- Απο Ελλαδα ειχατε καθολου επισκεπτες;
- Χμμμ... Ηταν ενα ζευγαρι πριν κανα μηνα που ειχε ερθει νομιζω... Πολυ σπανια βλεπουμε εδω Ελληνες. Μαλλον θα προτιμουν να ειναι σε καποιο νησακι στον ηλιο και τη ζεστη τωρα!

Εξω ο καιρος αλλαζε συνεχως. Πανω που η βροχη κοπαζε λιγο, επιανε να φυσαει με μανια κανοντας τα χοντρα παραθυρα του καταφυγιου να σφυριζουν και λιγο αργοτερα η ομιχλη σκεπαζε ξανα τα παντα με ενα πυκνο ασπρο πεπλο που χορευε πανω στα βραχια.

- Φανταζομαι οτι ακομα και για εναν Νορβηγο το να δουλευει εδω πανω πρεπει να ειναι δυσκολο.
- Ξερεις, δεν ειμαστε Νορβηγοι αλλα Σουηδοι -βασικα ολοι οσοι δουλευουν εδω παντα ειναι απο εκει.
- Σουηδοι; Δεν το περιμενα αυτο! Πως και ετσι;
- Οι Νορβηγοι γενικα δεν θελουν να δουλεψουν εδω πανω και μιας που οι μισθοι στη Νορβηγια ειναι πολυ καλυτεροι απο τη χωρα μας, οσοι ειμαστε απο πολεις κοντα στα συνορα επιλεγουμε να ερθουμε εδω για τη καλοκαιρινη περιοδο και μετα γυριζουμε πισω.
Και η κοπελα στα σουβενιρ απο τα μερη μας ειναι. Μαλιστα μεχρι πριν μερικες μερες δουλευε αλλο ενα παιδι εδω αλλα δεν αντεξε τις συνθηκες και εφυγε για πισω.

Σκεφτηκα αυτο που ειπε ο συμπαθεστατος Σουηδος. Συνορα... Ηξερα οτι βρισκομουν στο πιο στενο κομματι της χωρας και οτι το καταφυγιο ηταν μολις 10 χιλιομετρα σε ευθεια γραμμη απο τα συνορα των δυο χωρων. Ακομα και ετσι ομως το μερος αυτο ηταν πραγματικη φυλακη -εδω που βρισκομουν τωρα δεν υπηρχε κανενας απευθειας δρομος για τα συνορα. Μονο μια απεραντη παγωμενη τουνδρα.

- Μενετε εδω στο καταφυγιο;
- Οχι, ο ανθρωπος που το εκμεταλλευεται εχει φτιαξει ενα μεγαλο σπιτι λιγα χιλιομετρα πιο περα πλαι στη γραμμη του τρενου, που ειναι για να μενουν οσοι εργαζονται εδω. Πηγαινουμε εκει το βραδυ και ερχομαστε το αλλο πρωι για οσο διαρκει η σεζον.
- Και το χειμωνα; Δεν λειτουργει η εγκατασταση;

Με κοιταξε και χαμογελασε με κατανοηση. Εδειξε τα μικρα παραθυρα του πανω οροφου και ειπε: "Το χειμωνα το χιονι φτανει εκει. Εμεις περιμενουμε την ανοιξη που το ξεθαβουν για να ξεκινησουμε τη λειτουργια του..."

<em><strong>"Please don't touch me"</strong></em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8158911010_0bc14e7291_c.jpg" />

 
Η ωρα περνουσε και συντομα το καταφυγιο θα εκλεινε για το βραδυ.
Κατι πολυ βαρυ, επιβλητικο πλανιοταν σχεδον απειλητικα στην ατμοσφαιρα και με εκανε να θελω να χωθω σε μια γωνια και να μην βγω εκει εξω με τιποτα.

Ο τοπος εδω ειχε κατι που δεν μπορουσα να εντοπισω... Υπηρχε μια φοβερη ενεργεια που δεν περιγραφεται αν δεν την νοιωσεις απο κοντα και που δεν οφειλοταν μονο στις καιρικες συνθηκες.
Το μερος αυτο ηταν πολυ περισσοτερο απο ενα εστιατοριο και ενα μαγαζι με σουβενιρ.

Βλεπετε εδω ακριβως που σημερα βρισκοταν αυτο το ομορφο τουριστικο μαγαζι πριν πολλα χρονια ηταν ενα απο τα<em>χειροτερα στρατοπεδα συγκεντρωσης</em> των Ναζι!
Φρικιαστικο μερος για φυλακη! Χωρις διεξοδο απο πουθενα, ενα απεραντο παγωμενο χαος χωρις τελος και αρχη, στο ελεος της φυσης. Εδω απλα ερχοσουν να πεθανεις...

Χιλιαδες ανθρωποι ειχαν αφησει την τελευταια τους πνοη εδω, οι περισσοτεροι απο τη Ρωσια.
Μαλιστα στο προαυλιο υπηρχε ενα μεγαλο μνημειο που ειχαν στησει οι Σοβιετικοι στη μνημη των θυματων που πεθαναν φτιαχνοντας τη γραμμη του τρενου που λειτουργουσε ακομα και σημερα και περνουσε παραλληλα με το δρομο εξω και που καποιος ανεγκεφαλος ειχε προσφατα σπασει χωρις λογο και αιτια...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7138/8158905724_21f7099c8b_b.jpg" />

 
Το μυαλο μου αρχισε να παιζει περιεργα παιχνιδια. Η ενεργεια των ψυχων που ειχαν χαθει εδω πανω και που θαρρεις πλανιοντουσαν ακομα στην ομιχλη και τον παγωμενο αερα ψαχνοντας δικαιωση...
Ηθελα να φυγω. <em>Τωρα.</em>
Καβαλησα στα γρηγορα, γυρισα το κλειδι στη μιζα και το μπασο γουργουρητο της μηχανης ηρθε με ανακουφιση στα αυτια μου καθως κουμπωσα τη 1η στο κιβωτιο και πηρα το δρομο για το Bodo.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8453/8010316475_880ed6ec9a_b.jpg" />

 
Με δυσκολια κρατιομουν να μην κλειδωσω το γκαζι στο στοπ για να φυγω οσο το δυνατον πιο γρηγορα απο εδω.
Ο μικρος δρομος που ανοιγοταν εμπρος μου μεχρι εκει που εβλεπε το ματι εμοιαζε σαν την εξοδο κινδυνου απο ενα τοπιο εντελως αλλοκοτο και ξενο...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7268/8158914570_18d84c6f1a_b.jpg" />

 
Τα χιλιομετρα περασαν και οσο ξαφνικα ειχα μπει σε αυτη την αλλη διασταση ετσι βγηκα στην αλλη πλευρα. Το τοπιο εγινε γνωριμο ξανα, γεμιζονταν με χρωμα και φως χωρις τιποτα να θυμιζει το εφιαλτικο τοπιο που ειχα αφησει πισω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8064/8158883263_e063bc144a_b.jpg" />

 
Στη θεα του μικρου λιμανιου στο Bodø πηρα μια βαθεια ανασσα με ανακουφιση. 710 χιλιομετρα υπο βροχη σε στενους, γεματους στροφες δρομους και η διασχιση του Αρκτικου Κυκλου -ολα μεσα σε μια ημερα. Απιστευτο αλλα τα ειχα καταφερει!
Παρκαρα τη μηχανη αναμεσα στα αυτοκινητα που περιμεναν το πλοιο ενω ο παγωμενος αερας σαρωνε με μανια τα παντα.
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7113/8158916014_3c81b7d352_c.jpg" />

 
Πονουσα παντου και ενοιωθα πτωμα -ομως στο τελος αυτης της μερας δεν με περιμενε ενα μαλακο κρεβατι. Η ωρα ηταν 12.30 το πρωι και το πλοιο εφευγε για τα νησια Lofoten στις 6.
Δεν ειχε κανενα νοημα λοιπον να παω στο καμπινγκ του οικισμου για να διανυκτερευσω -σε λιγες ωρες θα επρεπε να σηκωθω ουτως η αλλως και τετοια ωρα δεν θα εβρισκα κανεναν εκει για να με περιμενει. Για ξενοδοχειο ουτε λογος -η χαμηλοτερη τιμη ηταν τριψηφια!

Ετσι σκεφτηκα να βρω μια γωνια στο μικρο χωρο αναμονης επιβατων για να την πεσω λιγες ωρες μεχρι να ερθει το πλοιο -στο κατω κατω θα ξεκουραζομουν στις πολυθρονες του σκαφους ενω αυτο θα ταξιδευε αρκετες ωρες για τα θρυλικα νησια.

Που να ηξερα ομως καθως ξαπλωνα πανω στις αβολες ξυλινες καρεκλες οτι η μερα που ξημερωνε θα με αναγκαζε να σπρωξω τον εαυτο μου περα απο καθε οριο σωματικης και ψυχικης αντοχης που ειχα...

<h2>Day 11</h2><strong>Bodø (N) - Tromsø (N)</strong>
<strong>553 km</strong>
Το ξημερωμα με βρηκε σε αθλια κατασταση. Ολο το βραδυ προσπαθησα ματαια να κοιμηθω αναμεσα στις φωνες καποιων Αμερικανων που χαλουσαν τον κοσμο παιζοντας χαρτια και τις αυτοματες πορτες που ανοιγοκλειναν συνεχως απο τον κοσμο που πηγαινοερχοταν.
Οι μικρες ξυλινες καρεκλες ηταν πραγματικα αθλιο μερος για να κοιμηθει κανεις ενω ο κρυος αερας που εμπαινε απ' εξω και οι δυνατες λαμπες φθοριου στα ματια μου εκαναν το μικρο χωρο αναμονης να μοιαζει με ψυγειο.

Σηκωθηκα πιασμενος, παγωμενος και ζαλισμενος. Το σωμα μου ηταν στα ορια της διαλυσης. Σκεφτηκα τις αναπαυτικες πολυθρονες του καραβιου και χαμογελασα -ευτυχως θα αναπληρωνα τις δυναμεις μου στο ταξιδι για τα νησια. Πλησιασα σερνοντας το βημα μου προς την εισοδο του χωρου αναμονης και εριξα μια ματια εξω για τη μηχανη. Αυτο που αντικρυσα ηταν το πιο αποτομο ξυπνημα που θα μπορουσα να φανταστω!
Η μηχανη εστεκε εντελως μονη στις γραμμες αναμονης για το πλοιο! Δεν ηταν δυνατον! Χθες το βραδυ ηταν ενα σωρο αυτοκινητα και τροχοσπιτα εκει και τωρα ειχαν <em>ολοι φυγει</em>. Που ειχαν παει ολοι;;; Ετρεξα εξω και κοιταξα γυρω πανικοβλητος. Στην ακρη της μικρης προβλητας ολα τα αμαξια ειχαν στριμωχτει μεσα σε ενα πλοιο που ειχε αναψει τις μηχανες του για να φυγει και ετοιμαζοταν να κλεισει τη μπουκαπορτα! <em>"Οχι ρε γ@μωτο! Φευγουν ηδη; Μα αφου το πλοιο ηταν να φυγει στις 6 και τωρα ηταν 5 παρα! Δεν το πιστευω αυτο που γινεται!!!!"</em>

Ειχα κανει λαθος στις ωρες; Ετρεξα μεσα σαν τρελος να μαζεψω τα πραγματα μου οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Στο αμεσως επομενο δευτερολεπτο ημουν επανω στη μηχανη τρεχοντας και κορναροντας προς το πλοιο που εφευγε για να περιμενει λιγο. Ομως ηταν αργα. Ο ναυτης πισω απ' τη πορτα που εκλεινε με κοιταξε συγκαταβατικα και κουνησε τους ωμους σαν να ελεγε <em>"συγνωμη φιλε, ας προσεχες"</em>...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7246/8158863831_1afc32e823_c.jpg" />

 
Σταθηκα στην ακρη της προβλητας κοιτωντας σαν χαμενος το πλοιο που ξεμακραινε απο το λιμανι. Ειχα χασει το πλοιο; Δεν μπορουσα να το πιστεψω. Αυτο το δρομολογιο ηταν το μονο μεσα στη μερα για τα νησια Lofoten και -ακομα χειροτερα- ειχα ηδη προπληρωσει το εισιτηριο εδω και ενα μηνα μιας που ο προορισμος ηταν πολυ τουριστικος και οι θεσεις εκλειναν γρηγορα. Γυρισα στο χωρο αναμονης με κομμενα ποδια και κοιταξα τους πινακες με τα δρομολογια απ' εξω. "Bodø - Lofoten, 6am"
Το μεγαλο ρολοι μεσα διαφωνουσε: <strong>5.17πμ</strong>. Τι διαολο;

Εξω ειχαν αρχισει να μαζευονται παλι αυτοκινητα και στο γκισε των πληροφοριων ενας ξανθος πιτσιρικας ανοιγε τωρα τα ρολα.
- Συγνωμη, το πλοιο που μολις εφυγε ηταν αυτο για τα νησια Lofoten; Μηπως ηταν αλλο δρομολογιο; Εδω λεει 6 και...
- Lofoten; Α οχι οχι! Αυτο το πλοιο πηγαινει σε ενα κοντινο νησι μονο. Το δρομολογιο για τα Lofoten σημερα <em>ακυρωθηκε</em>.
- Τι;;!;;
- Ναι ακυρωθηκε λογω μεγαλης θαλασσοταραχης στα ανοιχτα. Υπαρχει ενα μεγαλο μετωπο θυελλης μεσοπελαγα και οι αρχες φοβουνται για την ακεραιοτητα του πλοιου και των επιβατων, οποτε απαγορευσαν τον αποπλου. Δυστυχως δεν υπαρχει εναλλακτικη για να πατε εκει σημερα.

Στο ακουσμα αυτης της ειδησης παγωσα. Θυελλα; Απαγορευτικο; Δεν ηξερα τι να κανω. Να χαρω που τελικα δεν ειχα χασει το πλοιο μου η να κλαψω που ημουν τοσο ατυχος να βρισκομαι εδω τη μια και μονη μερα που τα πλοια δεν μπορουσαν να πανε στα διασημα ψαρονησια;
Και δεν μιλουσαμε για τιποτα παντοφλακια στυλ Παλουκια - Περαμα. Τα πλοια εδω ηταν κατι θηρια που μπορουσαν να πλευσουν ακομα και με 9ρι καιρο -αν δεν μπορουσαν να πανε σημαινει οτι τωρα στα ανοιχτα γινοταν της ανωμαλιας.

Βγηκα εξω απ' το κτηριο και εκατσα να σκεφτω λιγο πιο ψυχραιμα τη κατασταση.
Δεν υπηρχε αλλος πρακτικος τροπος να παω εκει. Τα μακροστενα αυτα νησια συνδεονταν με την στερια περιπου 300 χιλιομετρα πιο πανω, ομως το να παω μεχρι εκει και να κατεβω παλι μεχρι το νοτιο ακρο θα με εφερνε απεναντι απο το Bodø, οποτε μετα θα επρεπε να ξανακανω τον ιδιο δρομο για τα βορεια. Δεν ειχε κανενα νοημα.

Εξαλλου με τοσο μεγαλη κακοκαιρια τι θα μπορουσα να δω στην τελικη; Εδω περα φυσουσε και εβρεχε απο χθες ενω ο ουρανος ηταν ενα απεραντο γκριζο. Τα νησια φημιζονταν για τη φυσικη ομορφια τους και τα γραφικα ψαροχωρια τους. Ακομα και αν εβρισκα τροπο να φτασω εκει τι θα εβλεπα μεσα στη βροχη και τη καταχνια;

Ενα ακομα ωραιο μου σχεδιο ειχε μολις παει απατο. Αρχικα σχεδιαζα να παω στα νησια Lofoten και μετα να συνεχιζα βορεια προς τον Ε6 που θα με πηγαινε στο Tromsø, τη τελευταια μεγαλη κατοικημενη περιοχη πανω απο τον Αρκτικο κυκλο οπου θα με φιλοξενουσε ενας ακομα φιλος απο το Couchsurfing, ο Ole.
Η ιδεα ωραια ηταν. Ο ξενοδοχος διαφωνουσε. Με τα νησια τωρα εκτος προγραμματος θα επρεπε να παρω αναγκαστικα τον Ε6 σερι για να βγω στην προορισμο της ημερας μου. Τουλαχιστον ετσι οπως ειχαν ερθει τα πραγματα θα ημουν εκει αρκετα νωριτερα απο οτι υπολογιζα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8207/8172677986_87c9632551_c.jpg" />

 
Ηταν 6 το πρωι στο γκριζο και βροχερο λιμανι και εγω κοιτουσα την Αυρα που εστεκε μονη στο μουντο σκηνικο.
Με την αναποδια που ειχε συμβει θα χρειαζοταν να πιεσω τον εαυτο μου κανοντας κατι δεν ειχα ξανακανει ποτε πριν. Μολις χθες το βραδυ ειχα ολοκληρωσει 710 χιλιομετρα σε πολυ δυσκολες συνθηκες και τωρα επρεπε να κανω αλλα 550 μεσα στη βροχη και το κρυο και ουσιαστικα χωρις καθολου υπνο...

Το ψιλοβροχο και το τσουχτερο κρυο συνεχιζαν να σαρωνουν το αδειο προαυλιο. Αδιαβροχα, <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=RKYixsp07jI" rel="nofollow external">Madrugada - Black Mambo</a>στο τερμα και παμε...
Καβαλησα με μεγαλη δυσκολια και πονο. Ηταν το τελευταιο πραγμα που ηθελα να κανω τωρα. Ομως γιατι πιεζα ετσι τον εαυτο μου; Γιατι να μην εμενα εδω;
Εδω; Που; Στο μικρο και καταθλιπτικο λιμανακι; Εξαλλου αν κοιμομουν τωρα θα σηκωνομουν το απογευμα εχοντας ουσιαστικα χασει αλλη μια μερα καθως και την συναντηση με το Νορβηγο φιλο που με περιμενε.
Το Ακρωτηρι ζητουσε θυσιες. Τι νομιζες ρε μεγαλε; Ετσι ευκολα θα σου χαριζοταν;

Νυσταζα απιστευτα. Ηθελα επειγοντως ενα καζανι καφε και ενα καλο πρωινο.
Τα λιγοστα μαγαζια στη πολη ηταν τωρα κλειστα και ετσι εβαλα το GPS να με οδηγησει στο κοντινοτερο μερος που θα μπορουσα να κανω ανασυγκροτηση. <em>Επομενο βενζιναδικο: <strong>103</strong> χιλιομετρα.</em> Ομορφα.
Πηρα μια βαθεια ανασα, κατεβασα το κεφαλι και ανοιξα το γκαζι. "A man's gotta do what a man's gotta do".

Αυτα τα 100 χιλιομετρα ηταν ισως τα δυσκολοτερα που εκανα ποτε. Παλευα να κρατηθω ξυπνιος ενω το σωμα μου ηθελε οσο τιποτα να κατεβασει ολους τους διακοπτες εδω και τωρα.
Η βροχη και το κρυο ολοενα και δυναμωναν σε ενταση και συντομα ενοιωθα σαν να περναω μεσα απο μια απεραντη υδατινη εκταση. Οπου και να γυριζα εβλεπα απλα νερο, ομιχλη και περισσοτερο νερο.
Τα γαντια, οι μποτες, το κρανος ηταν ολα μουσκεμα και εγω ειχα ποτισει νερο μεχρι το κοκκαλο.
Τα θερμαινομενα γκριπς εκαναν οτι μπορουσαν για να βοηθησουν την κατασταση αλλα ηθελα απεγνωσμενα να στεγνωσω. Ειχα να ειμαι στεγνος και ζεστος απο προχθες στο Trondheim!

Τα χιλιομετρα στο display εφυγαν αργα και βασανιστικα ωσπου τελικα ηρθε η λυτρωση. Το μικρο βενζιναδικο στο χωριουδακι στην ερημια δεν ηξερε τι το περιμενε...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7276/8158916944_7591f89c5b_c.jpg" />

 
Μπηκα μεσα και πηγα σταζοντας κατευθειαν στη μικρη τουαλετα του καταστηματος ψαχνοντας να βρω τροπο να στεγνωσω τα ρουχα μου. Στην ακρη υπηρχε ενα μικρο αεροθερμο. Το εβαλα στο τερμα και απλωσα επανω του ολο τον εξοπλισμο: Μποτες, γαντια, μπουφαν, καλτσες, παντελονι! Εμεινα με το ολοσωμο ισοθερμικο που ευτυχως εμοιαζε με φορμα γυμναστικης και βγηκα κυριος στο μαγαζι να παρω καφε!
Δεν ξερω αν εφταιγε το αταραχο σκανδιναβικο ταπεραμεντο η το οτι απλα δεν προσεξαν πως ημουν ξυπολητος, ομως κανεις δεν εδειξε να ξαφνιαζεται απο την εμφανιση μου ετσι μεσα στο καταστημα.

Με τα πραγματα να σιγοβραζουν στο φουρνακι που μεχρι πριν δεκα λεπτα περνουσε τη ζωη του κανοντας την τουαλετα, εκατσα σε μια γωνια πινοντας τον καφε μου και χαζεψα την πρωινη ζωη του μικρου χωριου.
Η ωρα ηταν 9 το πρωι μιας απλης εργασιμης μερας -ανθρωποι εμπαιναν στο μαγαζι, χαιρετουσαν, επαιρναν καφε και εφημεριδα και εφευγαν για τις δουλειες τους -εικονες μιας καθημερινοτητας που επαναλαμβανεται ιδια και απαραλλαχτη σε ολο το πλανητη τελικα.
Ενοιωθα μια βαθεια ικανοποιηση να ξερω οτι τωρα εγω ημουν εξω απο ολο αυτο. Δεν ημουν μερος καμιας καθημερινοτητας, δεν πηγαινα σε καποια δουλεια, δεν ειχα υποχρεωση σε καποιον, δεν με περιμενε κανεις. Για μια απειροελαχιστη στιγμη της ζωης μου ημουν<em> αληθινα ελευθερος</em>, ανεξαρτητος, ενας πραγματικος ταξιδιωτης του κοσμου. Αλλα ολη αυτη η ελευθερια ερχοταν και με ενα γνωριμο πλεον τιμημα: τη μοναξια...

Ο υπευθυνος του μαγαζιου ακομα δεν ειχε δει τι ειχα κανει στη ταλαιπωρη τουαλετα του μαγαζιου και μεχρι να ερθει να μου την πει τα πραγματα ειχαν πλεον ψιλοστεγνωσει. Ωρα να του δινω!
Ενοιωθα πολυ καλυτερα. Αρκετα στεγνος, ζεστος και με τη βροχη να εχει πλεον σταματησει πηρα το δρομο για το Tromsø με μονο 400 χιλιομετρα να απομενουν. Θα ημουν εκει νωρις το απογευμα.
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7107/8158886125_d429b1b35c_b.jpg" />

 
Ομως τελικα η διαδρομη αποδειχτηκε τραγικα δυσκολη. Ο καφες ελαχιστα πραγματα καταφερε να κανει μπροστα στην απιστευτη κουραση που ειχα και συντομα αρχισα να νυσταζω παλι απιστευτα.
Σε τετοιες περιπτωσεις απλα κανεις οτι μπορεις για να ανταπεξελθεις. Ανοιγα τη ζελατινα να με χτυπαει ο κρυος αερας, τραγουδουσα απο Nick Cave μεχρι Εφη Θωδη για να απασχολω τον εαυτο μου, αλλα ματαια... Η νυστα ερχοταν ξανα και ξανα αμειλικτη και η μονη λυση ηταν οι στασεις. Οι πολλες στασεις.
Tα περασματα με τα μικρα φερυ εδω ηταν θεοσταλτο δωρο, σπαζοντας την μονοτονια του βρεγμενου, ερημου τοπιου...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7126/8158888105_9b40bbb5a3_c.jpg" />

 
Ακομα και ετσι ομως το κακο παραμονευε. Οδηγουσα μηχανικα, πραγματικα στον αυτοματο πιλοτο και το μυαλο απλα δεν λειτουργουσε καθολου πλεον. Κατεβαλα τοσο μεγαλη προσπαθεια μονο και μονο για να προσεχω το δρομο, που μπαινοντας στην πολη Narvik -ενα μαλλον αδιαφορο λιμανι με διαφορες βιομηχανιες παραταγμενες στη σειρα- δεν σκεφτηκα καν να σταματησω για βενζινη παροτι ο δεικτης πλησιαζε την κοκκινη γραμμη...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7271/8158918948_ea17451405_c.jpg" />

 
Το επομενο πραγμα που θυμαμαι ηταν να εχω περασει τη πολη, ο δεικτης της βενζινης να ειναι <em>κατω</em> και απ' τη γραμμη της ρεζερβας και το κοκκινο λαμπακι να εχει αναψει προ πολλου! Ολη μου η προσοχη ηταν τοσο στραμμενη στο να οδηγω που δεν ειχα καταλαβει τιποτα!
Η μηχανη ηταν ετοιμη να μεινει στη μεση του στενου αλλα γεματου κινηση δρομου! Τωρα;
Εβαλα το GPS να με οδηγησει στο πλησιεστερο βενζιναδικο. 30 χιλιομετρα! Τον ηπιαμε. Η ρεζερβα υπο κανονικες συνθηκες εβγαζε 40-60 χιλιομετρα αλλα εγω την ειχα ηδη χρησιμοποιησει! Θα τα καταφερνα; Εκοψα οσο μπορουσα και αφησα τη μηχανη να ρολαρει με χαμηλες στροφες. Η ροπη του V4 ηταν υπεραρκετη για να κινει την βαρια μοτοσυκλετα και τον ηλιθιο και τρομοκρατημενο αναβατη της.
Περιττο να πω οτι τωρα δεν νυσταζα.

 
Οι Θεοι του ταξιδιου μαλλον με λυπηθηκαν για αλλη μια φορα και με βοηθησαν να φτασω στο βενζιναδικο. Χαιδεψα το ντεποζιτο της Αυρας και ψιθυρισα "τα καταφεραμε καλη μου." Αν επρεπε να κανω και 2 χιλιομετρα παραπανω θα ειχα μεινει.

Ανεφοδιασμος, καφες, σαντουιτς και ανασυγκροτηση. Τωρα ενοιωθα πολυ καλυτερα πλεον και απο εδω και περα η διαδρομη αφηνε επιτελους πισω τη βαρετη ακτογραμμη για να ανηφορισει στις καταπρασινες βουνοπλαγιες που χανονταν μεσα στην ομιχλη και τη βροχη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8065/8158920816_80c7a7ba47_b.jpg" />

 
Τα συννεφα αργοκυλουσαν πανω στα τεραστια βραχια και τυλιγαν τα παντα σε ενα ασπρο σεντονι. Τα στοιχεια της φυσης δημιουργουσαν μοναδικες εικονες!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8342/8158890639_fa174db9b9_b.jpg" />

 
Πετρα και νερο πανταχου παροντα...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7278/8158892315_cf05d639b6_b.jpg" />

 
...αλλα και τα εργα των ανθρωπων εδω εμοιαζαν να θελουν να συναγωνιστουν σε μεγαλοπρεπεια αυτο τον απιστευτο τοπο που γεννησε θρυλους σκληρων, αγερωχων θεων...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8204/8158891513_dc0e008722_b.jpg" />

 
Ειχα αρχισει να κατεβαινω στην ραχη του βουνου οταν στην ακρη του δρομου ειδα ενα αξιοπεριεργο θεαμα: Διαφορα πολυχρωμα τουριστικα σημαιακια και πινακιδες και δυο μεγαλες κατασκευες που εμοιαζαν με θεορατες ινδιανικες σκηνες.
Ημουν στην περιοχη των Sámi, περισσοτερο γνωστων σε μας ως <strong>Λαπωνες</strong>!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8483/8158925802_317423c9c5_c.jpg" />

 
Ο "καταυλισμος" -αν και απλα τουριστικος- μου εδωσε την ευκαιρια να κανω μια σταση και να ριξω μια καλη ματια τριγυρω.
Ηθελα να μαθω περισσοτερα για αυτο τον τοσο ενδιαφερον λαο που ζουσε σε αυτα τα μερη!

<em>"Οι <strong>Sámi</strong> ειναι αυτoχθονες, αρχαιος λαος που ζει στην Αρκτικη σε μια εκταση 388.000 τετραγωνικων χιλιομετρων γνωστη ως Sápmi που περιλαμβανει τα πιο βορεια τμηματα της Σουηδιας, Νορβηγιας, Φινλανδιας και της χερσονησου Kola της Ρωσσιας.

Eιναι γνωστοι σε πολλες αλλες χωρες με το εξωνυμιο "Λαπωνες", κατι που πολλοι εδω θεωρουν ως υποτιμητικο τιτλο (κατι αναλογο του Ελληνας/Greek). H προελευση και σημασια της λεξης Lapp ειναι αγνωστη, αν και στις Σκανδιναβικες χωρες σημαινει "κομματι υφασματος για μπαλωμα" που θα μπορουσε να περιγραψει το gatki, την παραδοσιακη φορεσια των ιθαγενων. Μια αλλη ενδιαφερουσα εξηγηση για τη λεξη προερχεται απο τη Φινλανδικη λεξη lape που εδω σημαινει "περιφερεια", και αρχικα χρησιμοποιουταν για οποιονδηποτε ζουσε στην ερημια και οχι μονο το λαο αυτο. Οι ιδιοι αναφερονται στους εαυτους τους ως Sámit (οι Sámi) η Sápmelaš (εκ συγγενων Sámi).

Η φυλη αυτη ειναι παναρχαια και κατοικει σε αυτα τα μερη εδω και τουλαχιστον 5.000 χρονια, οντας απευθειας απογονοι της προιστορικης φυλης των Komsa που ηρθαν εδω ακολουθωντας τους παγετωνες που υποχωρουσαν στο τελος της πιο προσφατης παγετωνιας περιοδου (μεταξυ 11.000 - 8.000 π.Χ.)

Αποτελουν τη μονη ιθαγενη φυλη της Σκανδιναβιας και εχουν ως βασικη απασχοληση την εκτροφη και νομαδικη βοσκη ταρανδων.
Οι μεγαλες παραδοσιακες σκηνες γνωστες ως <strong>Lavvu</strong> αποτελουσαν τις κατοικιες των Sami οταν μετακινουνταν απο περιοχη σε περιοχη με τα κοπαδια τους και η πολυ απλη κατασκευη τους απο δερματα (παλιοτερα) και υφασμα (σημερα) πανω σε μεγαλους ξυλινους κορμους δεν ειναι τυχαια.
Οντας νομαδικη φυλη, αυτες οι σκηνες μπορουν να στηθουν και να μαζευτουν σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα, μεταφερονται ευκολα και παρεχουν εξαιρετικη προστασια απο τα καιρικα φαινομενα που μπορει να συναντησει καποιος εξω στην υπαιθρο.

Η παραδοσιακη γλωσσα των Sami ειναι εντελως διαφορετικη απο τις γλωσσες των σημερινων Σκανδιναβων, οντας αρχαιο παρακλαδι της Ουραλικης ομαδας γλωσσων (Φινλανδικα/Ουγγρικα). Περιπλεκοντας ακομα χειροτερα τα πραγματα, η γλωσσα αυτη δεν ειναι μια αλλα δεκα εντελως ξεχωριστες γλωσσες, με κοινη ιστορια αλλα χωρις οι μεν να καταλαβαινουν τους δε!"</em>

Μπηκα μεσα στο Lavvu και μια βαρια μυρωδια καμμενου ξυλου και φαγητου με υποδεχτηκε. Η σκηνη ηταν πανυψηλη!
Στο κεντρο εκαιγε μια φωτια πανω σε μεγαλες πετρες και ο καπνος εφευγε στροβιλιζοντας απο το ανοιγμα της σκηνης στην οροφη.
Γυρω απο τη φωτια ειχε μικρους κορμους ξυλου για καθισματα και ακομα πιο πισω καποιοι ξυλινοι παγκοι φιλοξενουσαν διαφορα παραδοσιακα ειδη και εδεσματα των Sami.

Δεν ξερω αν καποιοι θα θεωρουσαν το ολο σκηνικο μια απλη τουριστικη κιτσαρια, παντως εγω το βρηκα ακρως γραφικο και εντυπωσιακο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8062/8158926728_13635037e6_c.jpg" />

 
Στο κεντρο σιγοβραζαν ενα μεγαλο τσουκαλι με σουπα ταρανδου και δυο μικροτερα με καφε.
Επιασα το μικρο καπνισμενο τσουκαλι του καφε και γεμισα την κουπα με ενα καταμαυρο πυκνο ζουμι με μαυρα κομματακια που δεν ηθελα να ξερω τι ειναι. Εχω δει να στρωνουν δρομους με λιγοτερο πειστικα υλικα.
Θυμηθηκα τα λογια του φιλου Ηλια που ειχε πιει καφε σε αυτην εδω τη σκηνη πριν λιγα χρονια: <em>"Ποτισαν και οι παρανυχιδες μου καφεινη."</em> Ετσι ακριβως!
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7247/8158895961_2465cbd10b_c.jpg" />

 
Γυρω απ' τη φωτια καθοταν ενας ηλικιωμενος που φορουσε ενα παλιο κουστουμι που εμοιαζε να μην ταιριαζει στο χωρο.
To σκαμμενο γεματο ρυτιδες προσωπο του μαρτυρουσε οτι ειχε δει πολλα στη ζωη του. Με χαιρετησε χαμογελωντας και η ζωντανη του φωνη ερχοταν σε τελεια αντιθεση με το παρουσιαστικο του.
Ηταν ενας παλιος Νορβηγος ναυτικος που αφου ειχε ταξιδεψει στα περατα της γης τωρα πλεον ειχε γυρισει στο τοπο του εδω για να ζησει τα υπολοιπα χρονια του στα μερη που αγαπουσε.
Σε αψεγαδιαστα Αγγλικα αρχισε να μου λεει για τα ταξιδια του, τη ζωη των Sámi, τα πραγματα στη χωρα του σημερα...

"Οι Sámi οπως τοσοι αλλοι ιθαγενεις πληθυσμοι ιστορικα κυνηγηθηκαν πολυ για τα πιστευω τους και τη θρησκεια τους που βασιζοταν στο πολυθειστικο παγανισμο.
Το 19o αιωνα η γλωσσα τους απαγορευοταν να διδασκεται στα σχολεια της Σουηδιας και Φινλανδιας, ενω η Νορβηγια μεχρι το 1940 ξοδεψε σημαντικα χρηματικα ποσα σε μια προσπαθεια να εξαλειψει την κουλτουρα των ιθαγενων. Πιο συγκεκριμενα, οποιος ηθελε να αγορασει η εκμισθωσει αγροτεμαχια στα βορεια της χωρας επρεπε να αποδειξει τις γνωσεις του στη Νορβηγικη κουλτουρα και να καταχωρηθει με Νορβηγικο ονοματεπωνυμο. Το 1913 η κυβερνηση περασε ενα νομοσχεδιο που εδινε τα καλυτερα κομματια γης εδω πανω στους Νορβηγους εποικους (οι οποιοι παρεπιπτοντως ειχαν σοβαρα οικονομικα κινητρα απο το κρατος για να μετοικησουν σε αυτα τα μερη).
Τετοιες καθως και παρομοιες πραξεις που εγιναν στις γειτονικες χωρες, οπως η στειρωση των γυναικων Sami απο τους Σουηδους, σημερα θεωρουνται ως εθνικη εκκαθαριση και ισως και γενοκτονια.

Μετα το 1980 τα πραγματα αλλαξαν σημαντικα για αυτο τον κυνηγημενο λαο. Οι κυβερνησεις των Σκανδιναβικων χωρων σε μια απο κοινου προσπαθεια μεταμελειας για οσα ειχαν κανει τους περασμενους αιωνες εθεσαν νομους που προστατευουν την εθνικη κληρονομια των Λαπωνων και δημιουργησαν ινστιτουτα παραδοσιακης κουλτουρας καθως και σχολεια εκμαθησης της γλωσσας των Sami.
Το 1986 απεκτησαν δικη τους σημαια και εθνικο υμνο, το 1989 δημιουργησαν ανεξαρτητο κοινοβουλιο και το 2005 ψηφιστηκε ο Νομος Finnmark με τον οποιο οι Λαπωνες εχουν το δικαιωμα της απο κοινου διαχειρησης των εδαφων της Λαπωνιας που μεχρι τοτε θεωρουνταν κρατικη ιδιοκτησια. Σημερα αυτες οι περιοχες που παραδοσιακα κατοικουνταν απο τους Sami ανηκουν σε αυτους τους ανθρωπους και οχι στη Νορβηγικη κυβερνηση..."

Ακουγα με ενδιαφερον τα οσα μου ελεγε ο γεροναυτικος και δεν μπορουσα να μην νοιωσω μια βαθεια θλιψη για τα οσα ειχαν περασει αυτοι οι ανθρωποι. Λεμε για πολιτισμους και κουραφεξαλα αλλα τελικα κατα βαθος ολοι οι ανθρωποι τα ιδια χαλια ειμαστε. Παντα καποιος θα περνιεται για καλυτερος απο τους αλλους και θα προσπαθει με το ετσι θελω να επιβαλει τα δικα του πιστευω στους αλλους γυρω που δεν του εφταιξαν σε τιποτα...
Απλα και μονο με το δικαιο του δυνατοτερου.

Ο γερος σαν να μαντεψε τη σκεψη μου. "Ξερεις, οι Νορβηγοι δεν ηταν παντα ο πλουσιος λαος που ειναι σημερα. Πριν το 1970 ηταν απο τους πιο φτωχους λαους στην Ευρωπη. Ολα αλλαξαν το 1973, οπου ανακαλυψαν τα τεραστια κοιτασματα πετρελαιου στη βορεια θαλασσα και εκτοτε το βιωτικο επιπεδο ανεβηκε κατακορυφα.
Το Narvik που περασες πιο πισω πριν 30 χρονια ηταν ενα μικρο ψαροχωρι -σε 5 μολις χρονια μετα το '73 ειχε γινει μια μεγαλη πολη και σημαντικο εμπορικο λιμανι.
Ομως αυτο που δεν καταλαβαινουν οι ανθρωποι ειναι οτι καποια στιγμη τα αποθεματα πετρελαιου θα στερεψουν. Οι Σουηδοι δεν εχουν την οικονομικη μας δυναμη αλλα η οικονομια τους στηριζεται σε πιο γερα θεμελια. Εχουν αυτοκινητοβιομηχανια, κατασκευαζουν αεροσκαφη, τεχνολογια... Εμεις βασισαμε ολη την οικονομια μας επανω σε ενα αγαθο με ημερομηνια ληξης. Οταν αυτο τελειωσει τοτε τι θα εχουμε να δειξουμε;"

Χαμογελασα συγκαταβατικα. Για εναν ανθρωπο απο τις χωρες του Νοτου που παλευει με το τερας της οικονομικης κρισης τετοια αγχη φαινονταν καπως αστεια. Εξαλλου ηταν γνωστο οτι οι Νορβηγοι ανεκαθεν θεωρουνταν κορυφαιοι ναυτικοι και η βιομηχανια αλιειας τους ηταν μια απο τις καλυτερες στο κοσμο.
Οσο και να μου ελεγε οτι δεν εχουν γερα θεμελια στην οικονομια τους, εγω εβλεπα μια χωρα που μεχρι και σημερα στεκοταν αγερωχα εξω απο την οικονομικη λαιλαπα που θεριζε σχεδον ολη την υπολοιπη Ευρωπη με τον εναν η τον αλλο τροπο. Δεν το εκοβα να πεινουσαν συντομα...

Καπου εκει ακουσα εξω απ' τη σκηνη το γνωριμο ηχο δικυλινδρου μοτερ. Η πορτα ανοιξε και εμφανιστηκε ενας συναδελφος μηχανοβιος με τις κορντουρες του.
- Δικη σου η Honda εξω;
- Ναι.
- Κουκλα ειναι! Περνουσα απο τη περιοχη και σκεφτηκα οτι αφου εδω εχει μηχανοβιους θα ειναι ενα καλο σημειο να ξαποστασω λιγο.
- Ηρθες στο σωστο μερος φιλε. Παρε καφε και κατσε στη παρεα μας.

Ο Mike ηταν Ιρλανδος και γυριζε στη πατριδα του μετα απο 2 βδομαδες εχοντας κανει το αναποδο δρομολογιο απο εμενα. Ειχε ανεβει απο τη Φινλανδια στο Βορειο Ακρωτηρι και τωρα κατεβαινε τα fjord για τα νοτια απ' οπου θα επαιρνε το πλοιο για τη Μεγαλη Βρετανια.
Μετα απο μερες χωρις παρεα χαιρομουν πολυ να εχω καποιους ανθρωπους να κουβεντιασω, εστω και αν ηταν ανθρωποι που ισως δεν θα ξαναβλεπα ποτε. Αυτη τη στιγμη ομως, γυρω απο τη φωτια, με τον αχνιστο καφε στα χερια θα μπορουσαμε να ειμαστε παλιοι γνωριμοι που τα λενε μετα απο καιρο...

- Πως ηταν ο καιρος "επανω";
- Α πολυ καλος! Εκανα μια διανυκτερευση 200 χιλιομετρα απο το Ακρωτηρι γιατι με επιασε βροχη αλλα το επομενο πρωινο ηταν τελειος! Λιακαδα και ζεστη! Ανεβηκα πανω και εκατσα μεχρι το μεσημερι και ηταν χαρα θεου.
Χωρια που δεν πληρωσα εισοδο...
Αυτο μου εκανε μεγαλη εντυπωση. Ηξερα οτι στην εισοδο των εγκαταστασεων στο Ακρωτηρι ειχαν εδω και χρονια βαλει ...διοδια. Για να κανεις τα τελευταια 100 μετρα επρεπε να πληρωσεις ενα τσουχτερο αντιτιμο. "Δεν πληρωσες; Πως και ετσι;"
- Δεν ξερω τι να σου πω. Ειχα κατσει στην ουρα για να πληρωσω και απο δεξια περασαν κατι αλλες μηχανες χωρις να σταματησουν. Τους ακολουθησα και μπηκα μαζι τους χωρις να μου ζητησουν χρηματα. Ισως για τους μηχανοβιους ειναι ελευθερη η εισοδος.

Ωραιο νεο! Ακομα και με διοδια δεν υπηρχε περιπτωση να μην παω στο βραχο, αλλα αν μπορουσα να γλυτωσω τα κερατιατικα ακομα καλυτερα.

Ο Νορβηγος ναυτικος σηκωθηκε, χαμογελασε και μας χαιρετησε με αψογο στυλ: "Well gentlemen, I think it's time to go. It's been a pleasure meeting you!"
Οντως ηταν ωρα να πηγαινουμε. Ημουν ηδη στη δευτερη κουπα του μαγικου ζωμου του Πανοραμιξ και αν επινα και αλλο θα εκανα κανα τριμηνο να ξανακλεισω βλεφαρο.
Εξω η βροχη ειχε πλεον σταματησει και το μπλε του ουρανου που παλευε να νικησει τα συννεφα εδινε την καλυτερη υποσχεση για το υπολοιπο της διαδρομης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8059/8158896979_bfda1d3f1c_b.jpg" />

 
O δρομος συνεχισε μεσα απο μια μεγαλη κοιλαδα που καποτε ειχε δημιουργησει ενας ακομα θηριωδης παγετωνας καθως αυτος κατεβηκε προς τη θαλασσα, εκει που τωρα βρισκοταν το Tromsø.
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7126/8158898319_bbbaf1ae4e_b.jpg" />

 
Συντομα ειχα φτασει και η ομορφη πολη ξεδιπλωθηκε μπροστα μου με τα δυο πιο χαρακτηριστικα αξιοθεατα της σε πρωτη διαταξη: Την εντυπωσιακη γεφυρα που ενωνε την κυριως πολη (το Tromsø ειναι ουσιαστικα χτισμενο πανω σε ενα μικρο νησακι) και τον Αρκτικο Καθεδρικο Ναο στο δεξι μερος της γεφυρας.
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7125/8158898957_d37b1ab558_h.jpg" />

 
Και αν δεν μπορειτε να καταλαβετε που ειναι ο ναος μην ανησυχειτε. Χτισμενος το 1965 απο τον Νορβηγο αρχιτεκτονα Jan Inge Hovig, ο Αρκτικος Καθεδρικος του Tromsø δεν μοιαζει με καμια αλλη εκκλησια στον κοσμο...
<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/Arctic_Cathedral_in_Tromsoe.jpg/800px-Arctic_Cathedral_in_Tromsoe.jpg" />

<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5f/Arctic_Cathedral_Midnight_Sun.JPG/800px-Arctic_Cathedral_Midnight_Sun.JPG" />

<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/Inside_the_Arctic_Cathedral.JPG/576px-Inside_the_Arctic_Cathedral.JPG" />
(φωτο απο wikipedia)

 
Βεβαια η πολη οντας και μια πολυ ζωντανη φοιτητουπολη ειχε να επιδειξει πολλα ακομα αρχιτεκτονικα κοσμηματα, οπως η Βιβλιοθηκη....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8490/8158899883_2b64b0019a_c.jpg" />

 
..ξυλινα αγαλματα σαν στη πλωρη πλοιου ...
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7252/8158901143_e5a225d2c0_c.jpg" />

 
...αλλα και "απλες" κατοικιες με καποιες να θυμιζουν γεφυρα πλοιου και αλλες να γερνουν σε απιθανες κλισεις!
Η αρχιτεκτονικη της πολης ηταν οτι πιο εντυπωσιακο ειχα δει και ηταν εντονα επηρρεασμενη απο τη ενδοξη ναυτικη παραδοση των Νορβηγων.
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7106/8158903649_0ca1376f97_b.jpg" />

 
Παρκαρα τη μηχανη μπροστα στο σπιτι του Ole και εριξα μια ματια τριγυρω.
Η μοντερνα αισθητικη στα κτηρια συνεχιζε αλλα εδω ηταν καπως υπερβολικα αυστηρη για τα γουστα μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8158933750_ba266429ef_c.jpg" />

 
Το μεγαλο ομως κλου ηταν η βεραντα του κτηριου που θυμιζε καταστρωμα πλοιου και τα ...παρκαρισμενα οχηματα γυρω.
Εμεις στην Ελλαδα μπροστα στα σπιτια μας εχουμε αραγμενα αυτοκινητα και μηχανακια. Αυτοι εχουν γκαζαδικα!
Φανταζεσαι να βγαινεις στο μπαλκονι και να βλεπεις ενα τετοιο θηριο διπλα σου;
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7274/8158934570_99a1b926f8_c.jpg" />

 
Απιθανη λεπτομερεια: οι πολυκατοικιες εδω ειχαν και σωσιβια με το ονομα του σπιτιου επανω!
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7273/8158937134_9690fdd7b0_c.jpg" />

 
Ομως το καλυτερο εδω ηταν η θεα προς ολο το fjord και την πολη... Μπορει να ημουν ουσιαστικα σε ενα λιμανι αλλα η φυση εκλεβε οπως παντα την παρασταση...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8480/8158904657_2d34d1d8f4_b.jpg" />

 
Ο συμπαθεστατος Νορβηγος ηρθε πανω στην ωρα.
Ο εντελως αχρωμος διαδρομος με τις πολλες μικρες πορτες που θυμιζε πολυ περισσοτερο φροντισμενη εστια πανεπιστημιου παρα εισοδους σπιτιων μας οδηγησε στο διαμερισμα του Ole. Εδω αν εχεις πιει εστω και λιγο παραπανω μπορουσες χαλαρα να μπεις σε αλλο διαμερισμα απο το δικο σου -οι πορτες ηταν ολες πανομοιοτυπες!

Το διαμερισμα ομως ηταν μικρο μεν αλλα πολυ ομορφο. Ενα ζεστο σαλονακι με μια μικρη κουζινα, ενα υπνοδωματιο, αποθηκη και μπανιο. Δεν πρεπει να ηταν παραπανω απο 50 τετραγωνικα. Απο περιεργεια ρωτησα τον Ole το ποσο κοστιζε ενα τετοιο διαμερισμα σε αυτη την τοσο ακριβη χωρα. Η τιμη ηταν τσουχτερη: κατι παραπανω απο 150.000 ευρω.

Ομως για αλλη μια φορα εδω το κρατος λειτουργουσε υποδειγματικα και προς οφελος των πολιτων του. Οι Νορβηγοι αγοραζαν τα σπιτια τους οχι με δανεια απο τραπεζες αλλα μεσω του κρατους. Εδινες ενα μικρο ποσοστο των χρηματων ως "μπροστατζα" και το υπολοιπο επιδοτουνταν. Ουσιαστικα το κρατος αγοραζε το σπιτι σου και εσυ κατοπιν τους το ξεπληρωνες με μικρες μηνιαιες δοσεις απευθειας απο το μισθο σου (στο αντιστοιχο της εφοριας τους) με οριζοντα αποπληρωμης τα 20 με 25 χρονια! Εξυπνο.

Μετα απο μια μαλλον συμπαθητικη προσπαθεια δημιουργιας ...Ελληνονορβηγικου δειπνου με σουτζουκακια ΖΑΝΑΕ και τοπικα εδεσματα (ο Μαμαλακης θα δακρυζε περηφανος!) αραξαμε στον αναπαυτικο καναπε για να δουμε ενα εργο απο την τεραστια συλλογη ταινιων του Ole -χειριστης προτζεκτορα στο σινεμα της πολης γαρ...

Καθως βουλιαζα στα μεγαλα μαξιλαρια ενοιωθα τεραστια ικανοποιηση που ειχα καταφερει να βγαλω ασφαλης 1300 χιλιομετρα και δυο μερες αγρυπνιας στο δρομο.
Ομως μεσα μου μια αγρια χαρα εκαιγε τωρα καθε σκεψη και εκανε το στομαχι μου να δενεται κομπους...
Βλεπετε αυριο ο προορισμος εγραφε τα μαγικα νουμερα.

<strong><em>71°10′21″N</em></strong>...

<h2>Day 12</h2><strong>Tromsø (N) - Honningsvåg (N)
516 km</strong>

Το λιγοστο πρωινο φως εκανε ματαιες προσπαθειες να μπει απο τις βαριες κουρτινες στο δωματιο.
Κοιταξα εξω. Ο ουρανος ειχε αυτο το γκριζο/μπλε χρωμα ενος ουρανου που ειχε ξεχασει τι θα πει ηλιος προ πολλου.
Οι προγνωσεις που εβλεπα ολες αυτες τις μερες ειχαν δυστυχως πεσει μεσα. Εξω φυσουσε ενας τρελος αερας και η βροχη επεφτε με τα κανταρια. Κωλοκαιρος.
Πηρα μια βαθεια ανασσα και ανασηκωθηκα στον καναπε. Ελπιζα σημερα να ημουν τυχερος και ο καιρος επιτελους να εφτιαχνε, ομως το θεαμα εξω ηταν αποκαρδιωτικο.
Δεν πειραζε. Αφου θα ηταν ετσι τα πραγματα δεν υπηρχε λογος να βιαζομαι τωρα.

Ο φιλος Ole ειχε μολις ξυπνησει και σηκωθηκα να φτιαξω ενα καφεδακι και να δω με ηρεμια το προγραμμα. Σημερα ο προορισμος ηταν Ο Προορισμος. Μετα απο τοσες μερες στο δρομο, τοσα χιλιομετρα, τοσες περιπετειες, αναποδιες και αλλαγες.... σημερα θα εφτανα στο θρυλικο προορισμο: <strong>Nordkapp</strong>. Το Βορειο Ακρωτηρι.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8486/8194479506_281040309a_c.jpg" />

 
"Κατσε ρε μεγαλε. Ενας βραχος ειναι, μια πετρα, ενα ακομα σημαδι στην ακρη του χαρτη" -ηταν σαν να ακουγα τα λογια των πολλων. Αλλα οσοι διαβαζετε αυτες τις αραδες <em>ξερετε</em>.
Ειναι το ιδιο το Προσκυνημα του καθε μηχανοβιου, ενα απο αυτα τα μερη που καθε ενας μας πρεπει να επισκεφτει εστω και μια φορα στη ζωη του, ενα απο τα Μεγαλα Ονειρα που μας κρατανε ζωντανους και μας ξεχωριζουν απο τις ηλιθιες μαζες που το μεγαλυτερο ονειρο τους αρχιζει και τελειωνει στα μπουζουκια και τις τρεντυ διακοπες...
Θελει τρελα, παθος και φωτια φιλε μου ενα τετοιο ταξιδι και οσοι επιλεγουμε να καβαλαμε δυο ροδες ξερουμε καλα απο αυτα...

Το σπιτι μεσα ηταν πολυ ζεστο και ομορφο, η απολυτη αντιθεση με το εχθρικο παγωμενο και βροχερο τοπιο που απλωνοταν εκει εξω. Δεν ηθελα να φυγω μεσα στη κακοκαιρια. Ομως επρεπε.
Ημουν εδω για ενα σκοπο. Και δεν υπηρχε θεος η διαμονας να με κρατησει απο το να φτασω εκει.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8069/8158906199_92ea0080ff_c.jpg" />

 
Κατεβηκα στο ερημο παρκινγκ.
Η Αυρα με περιμενε ησυχα εκει, βρωμικη ομως μαχιμη, μπαρουτοκαπνισμενη θαρρεις απο τη συνεχη μαχη με το δρομο με τις αποστασεις με τα χιλιομετρα και τους καιρους.
Ηταν μια εικονα που οσες φορες και να την εβλεπα θα μου εκοβε ξανα την ανασσα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8064/8192200474_ee00b1761c_c.jpg" />

 
Φορεσα ολο τον εξοπλισμο που ειχα και δεν ειχα. Διπλα ισοθερμικα, επενδυσεις, μπουφαν, αδιαβροχο, διπλα γαντια, μποτες, γκετες, μπαλακλαβα... Ελπιζα οτι δεν θα χρειαζοταν να το κανω αυτο αλλα εδω πανω ημουν τωρα στο ελεος μιας Φυσης που δεν χαριζεται...
Εξοδος.
Ενας τελευταιος αποχαιρετισμος με το νεο μου φιλο Ole και μια ακομα υποσχεση για να συναντηθουμε ξανα μια μερα καπου σε αυτο το μεγαλο μπλε πλανητη που λεμε σπιτι.
<img src="http://farm8.staticflickr.com/7275/8158908219_e0e6614b13_c.jpg" />

 
Το βλεμμα γυρισε μπροστα, στη βροχη που τωρα επεφτε δυνατα. Η πολη χανοταν μεσα σε ενα ατελειωτο συννεφο και ολα ηταν σε τονους του γκριζου.
Για να ταξιδεψεις σε ενα τετοιο σκηνικο χρειαζεται να εχεις γερα αποθεματα ηλιθιοτητας και αποφασιστικοτητας και εγω ειχα πολυ και απ' τα δυο.

1η στο κιβωτιο. ΚΛΑΚ.
Ζελατινα κατω.
Ριξε ρε π@στη.

Στο MP3 οι <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=neqWxbSxiHk" rel="nofollow external">Archive με το Lights</a> εφτιαχναν το τελειο soundtrack για αυτο που απλωνοταν μπροστα μου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8482/8158940534_4ce7caf59e_c.jpg" />

 
Το κεντρο του Tromso ειναι σε ενα μικρο νησακι και η εξοδος ειναι εξισου εντυπωσιακη με την μεγαλη γεφυρα στην αλλη πλευρα. Κατω απο τη θαλασσα εδω υπαρχει ενα μεγαλο συμπλεγμα τουνελ που ενωνονται με διασταυρωσεις.
Πρωτη φορα στη ζωη μου εβλεπα ...κυκλικο κομβο σε υπογειο τουνελ!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8063/8192206814_010052ed6e_c.jpg" />

 
Στην εξοδο ο εντυπωσιακος καθεδρικος ναος ξεχωριζε ακομα και μεσα σε αυτο το μουντο σκηνικο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8204/8192207312_5335c2e863_c.jpg" />

 
Ξεκινημα με πολυ βροχη. Τωρα πια αδιαφορουσα για τις καιρικες συνθηκες.
Ας εκανε οτι ηθελε. Σημερα θα εφτανα στο τελος της γραμμης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8348/8192207972_95d307941c_c.jpg" />

 
Τα χιλιομετρα τωρα εφευγαν γρηγορα πανω στην Ε6 και σαν καποιος εκει πανω να ακουγε τις σκεψεις μου, το σκηνικο αρχισε να αλλαζει.
Η βροχη εκοψε και αποκαλυψε για αλλη μια φορα την απιστευτη ομορφια αυτης της χωρας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8192208450_de8e400e8a_b.jpg" />

 
Καταρρακτες επεφταν απο ψηλα μεσα σε μια καταφυτη γιγαντια πλαγια του βουνου και καπου στη βαση σαν ενα λαγουμι το τουνελ...
Μεγαλειωδη μεγεθη που ντροπιαζαν των ανθρωπων τα εργα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8345/8192209202_54bf0a9612_c.jpg" />

 
Η πολη συντομα αρχισε να ξεμακραινει στους καθρεφτες μου και η πυξιδα εδειχνε σταθερα ροτα στο βορρα.
Ασυναισθητα αρχισα να σκεφτομαι το τελος του δρομου. Τι καιρο θα εβρισκα επανω; Θα ημουν τυχερος;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8346/8191124775_9b53df77f9_b.jpg" />

 
Το τελος -εκει που δεν εχει αλλο μετα.
Το κλεισιμο μιας πορειας, του κεφαλαιου, ενος κυκλου στη ζωη του καθενα που θα καταφερνε να φτασει εκει.
Δεν ηταν τα χιλιομετρα ο αντιπαλος, ουτε η κουραση ουτε ο καιρος. Ο ιδιος σου ο εαυτος ηταν, τα φαντασματα που επιμελως ειχες κρυψει μεσα σε μικρα κουτακια στο πισω μερος του μυαλου σου...

Τελικα αυτο το ταξιδι σε εστηνε απεναντι και σου εδειχνε τι ψαχνεις να βρεις στη ζωη σου ακομα και αν νομιζες οτι τα εχεις ολα.
Εγω την απαντηση μου την ειχα παρει τωρα -και αν ειχα τα κοτσια ας την παραδεχομουν.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8340/8192210784_25d7fa97dd_b.jpg" />

 
Με τη βροχη να εχει κοψει τωρα ο καιρος επιασε να ζεσταινει και το fjord της Alta απλωνοταν μαγευτικο κατω απο εναν αγριο ουρανο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8057/8192210314_4517977488_b.jpg" />

 
Τα ψαροχωρια διπλα στη θαλασσα συμπληρωναν μια εικονα τοσο τελεια που θα μπορουσε να ειναι απλα ενας ιδανικος πινακας ζωγραφικης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8344/8192212330_1f9ffd6039_b.jpg" />

 
Στο προορισμο μου σημερα θα εφτανα βραδυ ουτως η αλλως, αλλα αφου το σκοταδι εδω πανω δεν υπηρχε ποτε πλεον δεν ειχα και λογο να βιαζομαι.
Εδω πανω ειχα ξεχασει πλεον οσα θεωρουσα δεδομενα μια ολοκληρη ζωη.
Αναθεωρηση. Η ουσια αυτου του τοπου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8191125265_d6b63c3c2d_b.jpg" />

 
Φτανοντας εξω απο την Alta, την τελευταια πολη του βορρα, το fjord εφτιαχνε δεκαδες μικρα λιμανακια που καθρεφτιζαν τα καταπρασινα λοφακια πανω στο ηρεμο νερο... Η διαδρομη τωρα αποκτουσε ενδιαφερον!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8062/8192212920_f233c2a209_b.jpg" />

 
Αφησα πισω το τελευταιο fjord που θα εβλεπα και ανηφορισα το βουνο προς στις αχανεις εκτασεις της Finnmark, της μεγαλυτερης και πιο αραιοκατοικημενης περιοχης της Νορβηγιας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8478/8191126707_56b55d6e36_b.jpg" />

 
Συντομα το τοπιο αλλαξε για αλλη μια φορα δραματικα.
Καθε ειδους βλαστηση εξαφανιστηκε και τη θεση του πηρε ενα απεραντο τιποτα.
Το αποκαλυπτικο σκηνικο εμοιαζε σαν μετα απο ενα πυρηνικο ολεθρο που ειχε σαρωσει τα παντα... Ηταν μια εικονα που οσες φορες και να την εβλεπα δεν μπορουσα να την συνηθισω με τιποτα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8061/8192214240_7b29fa44bc_b.jpg" />

 
Σταματησα στην ακρη του δρομου και αφησα την απεραντοσυνη της στεπας να με τυλιξει.
Χρειαζομουν το καταλληλο soundtrack για αυτο το μερος: <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=X7oelsvuEI4" rel="nofollow external">Sivert Høyem - Under Administration</a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8337/8191123275_f9bb5abb09_b.jpg" />

 
Ο Κωστας μου ειχε μιλησει για μια απεραντη ευθεια εδω. Μια τεραστια ισια γραμμη που απλωνοταν στη μεση του πουθενα για τριαντα ολοκληρα χιλιομετρα. Αλλο ομως να στο λενε και αλλο να το βλεπεις με τα ιδια σου τα ματια...

<em>"I can't remember your face anymore,
Τhat too is lost...
Your cold ashes scattered on the wind,
Αcross the permafrost..."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8068/8192213830_f34575348d_b.jpg" />

 
Το μερος ηταν πολυ υποβλητικο.
Καθως διεσχιζα την απεραντοσυνη στη καρδια της Finnmark ενοιωθα να ταξιδευω στην ακρη του κοσμου...
Εδω που το καλοκαιρι ο ηλιος δεν εδυε ποτε και το χειμωνα δεν εμφανιζοταν επι μηνες.
Εδω που το Αρκτικο κλιμα εκανε τους χειμωνες να φτανουν και τους <em>-54 βαθμους κελσιου</em> και το καλοκαιρι δεν ανεβαινε σχεδον ποτε πανω απο τους +10.
Στη καρδια του Ηλιου του Μεσονυχτιου και του Βορειου Σελας.
<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/aa/Polarlicht_2.jpg/1024px-Polarlicht_2.jpg" />
(φωτο απο wikipedia)

 
Δεν υπηρχε τιποτα γνωριμο εδω πανω. Στην ακρη του δρομου εκει που το ματι καποτε θα περιμενε να δει προβατα να βοσκουν εδω εβλεπε κατι αλλο.... Ταρανδοι!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8479/8191128365_70fe7a94a5_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8479/8194843240_2167cbd0b1_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8063/8194844154_9c8b065942_b.jpg" />

 
Και οι εκπληξεις δεν τελειωναν εδω.
Περνωντας την Alta ειχα δει κατι που με ειχε παραξενεψει τοσο που πιστεψα οτι ηταν λαθος αλλα βλεποντας το και εδω πανω στο μικρο αγροκτημα στην ακρη του δρομου δεν μπορουσα παρα να σταθω και να κοιταζω σαν χαμενος.
Τα δορυφορικα πιατα στα μπαλκονια δεν εβλεπαν πανω προς τον ουρανο, αλλα ...<em>κατω</em> προς τη γη!
Απιστευτο! Ημουν τοσο ψηλα στο πλανητη πλεον που οι δορυφοροι για να τους βρεις επρεπε να σημαδεψεις χαμηλα προς τον οριζοντα! Τι ηταν αυτο το μερος...

 
Η τεραστια ευθεια καποια στιγμη τελειωσε και μαζι και αυτο το αποκοσμο τοπιο. Ημουν παλι στα πεδινα. Περνωντας χαμενος στις σκεψεις μου απο τον μικρο οικισμο του Skaidi και μαγεμενος απο οσα εβλεπα δεν εδωσα σημασια στο GPS που ανεφερε οτι απο εδω μεχρι το Nordkapp υπηρχαν μολις δυο βενζιναδικα -και οτι το ενα μολις το ειχα περασει.
Δεν πειραζει, σκεφτηκα. Θα βαλω στο επομενο που ειναι λιγα χιλιομετρα πιο περα.

Καταλαβαινετε φανταζομαι το ποσο θα το μετανοιωνα αυτο στη συνεχεια...

Φτανοντας στο βενζιναδικο μια πολυ δυσαρεστη εκπληξη με περιμενε: το μαγαζι ειχε κλεισει για το βραδυ! Δεν το ειχα υπολογισει αυτο. Τωρα;
Για το Nordkapp εμεναν ακομα 140 χιλιομετρα και ο δεικτης ηταν στο 1/4. Θα εφτανε; Σκεφτηκα το να γυριζα στο Skaidi αλλα τωρα ηταν 50 χιλιομετρα πιο πισω και κανενας δεν μου υπεγραφε οτι δεν θα ειχε κλεισει και αυτο στο μεταξυ. Αλλη μια δυσκολη επιλογη μπροστα μου.
Αποφασισα να ρισκαρω. Θα συνεχιζα.

Για αλλη μια φορα εκοψα ρυθμο και αφησα τη μηχανη να ρολαρει στον μικρο επαρχιακο δρομο.
Και εκει την ειδα. Μια μεγαλη κιτρινη πινακιδα με τις μαγικες λεξεις που περιμενα να δω: <strong>Nordkapp 137</strong>.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8192215530_58d00a1262_b.jpg" />

 
Εκανα σαν μικρο παιδι! Τα γραμματα αυτα εδιναν σαρκα και οστα σε ενα ονειρο τοσων χρονων. Ημουν ΕΔΩ!
Και η συνεχεια αποδειχτηκε ακομα καλυτερη. O E69, <em>η βορειοτερη κεντρικη οδικη αρτηρια στο κοσμο</em> ηταν μπροστα μου. Το τελος αυτου του δρομου ηταν η ακρη του βραχου του Nordkapp!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8059/8191129349_6acd90acc9_b.jpg" />

 
Οπως ο δρομος του Ατλαντικου στην αλλη πλευρα της χωρας, ετσι και εδω η διαδρομη αρχισε να ακολουθει στην ακτογραμμη της Βορειας θαλασσας, μια στενη γκριζα κορδελα που αγκαλιαζε την ακτη, με το βραχο στη μια πλευρα και τη θαλασσα στην αλλη.
Εβαλα να παιζει ενα κομματι που κρατουσα καιρο φυλαγμενο και αφησα το βλεμμα μου να χαθει στον οριζοντα.
<em>"When I go, I go alone
There ain't noone
Ever looking out for me.

Just the sun,
My own lean shadow
And the wind out among trees.

Home, it's far beyond
Long lost horizons
Home I'll never see..."</em>
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=X8YrLeuXVBQ" rel="nofollow external">Sivert Høyem - Prisoner of the road</a></em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8488/8192216356_f7f85773a9_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8340/8191130061_2a816162ee_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8061/8192217200_73ef7f1a97_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8210/8192217640_3d70c72dc3_b.jpg" />

 
Για καποιο λογο ενοιωσα αυτο το τοπιο να με υποβαλλει.
Η απολυτη ερημια του μερους... Χιλιομετρα επι χιλιομετρων χωρις ψυχη ζωσα...
Η πληρης ελλειψη καθε ζωης... Μονο πετρα και βρυα σε ενα παγωμενο, σκληρο αφιλοξενο τοπιο...
Ο τεραστιος βραχος της στεριας που κοβοταν αποτομα σαν με μαχαιρι πανω στη θαλασσα...
Η απεραντοσυνη του ωκεανου και η αισθηση οτι τωρα ακροβατουσα στην ακρη μιας ολοκληρης ηπειρου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8201/8191132279_602b0956ba_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8340/8191130061_2a816162ee_b.jpg" />

 
<em><strong>Kατι ηλεκτρικο πλανιοταν στην ατμοσφαιρα...</strong></em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8477/8191131343_056220bc64_b.jpg" />

 
Τα τοπια χανονταν μεσα σε μια ομιχλη που εκανε το μερος να μοιαζει ακομα πιο ονειρικο.
Ομως εγω περιμενα να βρω εδω κατι που χρονια ετρωγε το μυαλο μου -το περιφημο τουνελ του Nordkapp.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8343/8191131771_47403c51a0_b.jpg" />

 
Βλεπετε το Βορειο Ακρωτηρι δεν ειναι στην στερια. Βρισκεται στο βορειοτερο ακρο ενος μικρου νησιου ονοματι Magerøya, το οποιο ενωνεται με την στερια με ενα απο τα πιο εντυπωσιακα υποθαλασσια τουνελ της χωρας μηκους 6.875 μετρων και βαθους 212 μετρων κατω απ' τη θαλασσα.
Στις εισοδους ειχε κατι θηριωδεις μεταλλικες πορτες που εκλειναν το χειμωνα για να εμποδιζουν το νερο που εσταζε μεσα στο τουνελ απο το να γινει παγος. Αυτες οι πορτες ομως δεν εμεναν κλειστες. Ανοιγαν αυτοματα οταν πλησιαζε καποιο οχημα (!) ενω το καλοκαιρι εμεναν μονιμα ανοιχτες μιας που η κινηση του δρομου ηταν μεγαλυτερη.

Εδω βρισκονταν ομως και τα διαβοητα διοδια που ειχαν κανει απειρους ταξιδιωτες να στεναξουν: 20 ευρω για το οχημα και 6 ευρω ανα επιβατη (!!) και αυτο και στις 2 πλευρες του τουνελ! Εφτασα στην εισοδο προετοιμασμενος για την αφαιμαξη που θα ακολουθουσε και εκει δεν πιστευα την τυχη μου!
Απο τις 29 Ιουνιου 2012 η διελευση ηταν πλεον δωρεαν και εγω ημουν εδω μολις λιγες μερες μετα...!

Η εισοδος του τουνελ εχασκε τωρα μπροστα μου τυλιγμενη στην ομιχλη και τα κιτρινα φωτα την εκαναν να μοιαζει σαν να εχει παρει φωτια ενω μια σειρηνα ηχουσε δυνατα καθε λιγα δευτερολεπτα, μεσα σε ενα απολυτα ερημο σκηνικο που θα μπορουσε να ειναι βγαλμενο απο ταινια τρομου...

<strong><em>Αν υπηρχε δρομος για την κολαση αυτη θα μπορουσε καλλιστα να ειναι η εισοδος...</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8481/8191133141_bf761dfe50_b.jpg" />

 
Μπηκα μεσα, αναμεσα στις θεορατες μεταλλικες πορτες και το δυνατο σφυριγμα της σειρηνας αντηχουσε στα τοιχωματα και τα αυτια μου.
Η ομιχλη στροβιλιζοταν στα φωτα της οροφης σε ενα θεαμα αποκοσμο και ο δρομος αρχισε να κατηφοριζει αποτομα προς τα κατω στα εγκατα της γης σε μια διαδρομη που εμοιαζε να μην εχει τελος, σε μια καθοδο σαν για την εισοδο στη κολαση...

Τιναξα την ανατριχιλα που κατεβαινε τη πλατη μου και στο μυαλο μου ηρθαν οι στιχοι του Chris Rea...
"Οn your journey cross the wilderness
From the desert to the well
You have strayed upon the motorway to hell..."

Δυναμωστε...


 
Το φως στην αλλη πλευρα του τουνελ ηρθε σαν σανιδα σωτηριας. Πισω απο αυτο το μικρο βραχο κρυβοταν το Honningsvåg, το μικρο χωριουδακι στην ακρη του νησιου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8198/8192220424_8a690d9057_b.jpg" />

 
Ειχα φτασει! Εβαλα στα γρηγορα βενζινη στο μοναδικο πρατηριο του νησιου και πηγα να αφησω τα πραγματα στο ξενωνα που θα εμενα το βραδυ.
Απο τα δυτικα ερχοταν ομιχλη και στον ουρανο τα βαρια μαυρα συννεφα δεν εδειχναν καλες διαθεσεις. Σκεφτηκα τι να εκανα.

Το GPS εδειχνε την αποσταση που με χωριζε απο το Ακρωτηρι και τα νουμερα στην οθονη ηταν σαν να με προκαλουσαν πειρακτικα. <em>"Παμε ρε. Αφου το ξερεις οτι το θελεις. Κοιτα ποσο εμεινε."</em>
Καβαλησα και εβαλα μπροστα χωρις σκεψη. Μονο 19 χιλιομετρα ειχαν μεινει.
Αυτα τα 19 χιλιομετρα εμελλαν να ειναι τα πιο επικινδυνα ολης της ζωης μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8486/8192221002_1935ab4bd7_c.jpg" />

 
Το νησακι απ' ακρη σ' ακρη ειναι 30 χιλιομετρα -ενα βουνο ουσιαστικα που καποτε οι παγετωνες εκοψαν απο την στερια και εκαναν νησι.
Οδηγουσα στο μικρο δρομο του νησιου με τη ψυχη στο στομα και τη καρδια να χτυπαει στα κοκκινα. Ημουν ΕΔΩ, οι ροδες της μηχανης μου πατουσαν στο θρυλικο δρομο του Nordkapp... Δεν το πιστευα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8057/8192221402_eaf2c8a424_b.jpg" />

 
Και το τοπιο μεσα στην ομιχλη και τη καταχνια ηταν τελειως εξωπραγματικο, σαν να ημουν σε ενα αλλο πλανητη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8337/8191135185_daa29c4c91_b.jpg" />

 
Κοιταζα το κοντερ και με καθε ενα χιλιομετρο που εφευγε, η καρδια ανεβαζε αλλη μια δεκαδα σφυγμους. 13, 12, 11, 10, 9...
Μια ανασσα με χωριζε τωρα απο το τερμα! Θα τα καταφερνα!
Ναι. Νομιζα.

Καθως ο δρομος ανηφορισε τη πλαγια του βουνου και βγηκε στο μεγαλο πλατωμα ξεσπασε η Κολαση του Δαντη!
Η βροχη ξαφνικα δυναμωσε αποτομα και ο πιο δυνατος αερας που αντιμετωπισα ποτε αρχισε να με πλαγιοκοπει με τρομακτικη δυναμη προσπαθωντας να ριξει τη μηχανη στα γκρεμια που εχασκαν στην ακρη του στενου δρομου.
Κατεβασα ταχυτητες, ανεβασα ψηλα τις στοφες και κρεμαστηκα ολος στην αριστερη πλευρα της μηχανης σε μια απελπισμενη προσπαθεια να κρατησω τη μηχανη στο δρομο. Σφαλιαριζα με ολη μου τη δυναμη κλιπον και ντεποζιτο προσπαθωντας να τραβαω τη μηχανη προς το κεντρο ενω ο ανεμος ξανα και ξανα την πετουσε σαν παιχνιδακι προς τα χαντακια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8060/8192222346_9176001e90_b.jpg" />

 
Η ορατοτητα μπροστα μου τωρα ηταν το απολυτο μηδεν. Η ομιχλη ειχε καλυψει τα παντα στο ερημο μικρο δρομο που εμοιαζε να πηγαινει στο χαος...
Το Ακρωτηρι εδειχνε τα δοντια του.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8057/8192222720_6ffe30e138_b.jpg" />

 
Εφτασα τρεμοντας απο την υπερενταση σε μια εσοχη του δρομου που ο ανεμος εκοβε και κοιταξα το κοντερ. Τεσσερα χιλιομετρα. Τεσσερα! Τοσο κοντα αλλα και τοσο μακρυα! Ακομα και αν καταφερνα να φτασω στο τερμα του δρομου δεν θα εβλεπα τιποτα.
Γυρισα με προσοχη τη μηχανη πισω και κατεβηκα παραδομενος τη πλαγια προς τον ξενωνα.

Αποψε το Ακρωτηρι ειχε νικησει.
Εγω ομως δεν ειχα πει την τελευταια μου λεξη ακομα...

<h2>Day 13</h2><strong>71° 10' 21"</strong>

Το πρωι ηρθε γκριζο και μουντο στον ομορφο ξενωνα του Honningsvag.
Κατεβηκα στη μεγαλη κουζινα και βεβαια η πρωτη κινηση καθε χαρμανη Ελληνα που σεβεται τον εαυτο του ηταν να ψαξω για καφε (αφου τσιγαρα δεν καπνιζω). Συντομα με μια ζεστη κουπα μαγικου ζωμου στα χερια εκατσα στο ησυχο σαλονι διπλα στο μεγαλο παραθυρο για να σκεφτω τι θα εκανα τελικα σημερα. Ηταν νωρις ακομα και ημουν μονος. Ωραια. Τη χρειαζομουν την ησυχια τωρα.
Απλωσα χαρτες και προγραμματα στο τραπεζι και καθισα να τα χαζευω.

Κανονικα θα πηγαινα απο χθες το βραδυ στο ακρωτηρι ωστε σημερα το πρωι να ξεκινουσα για την καθοδο πλεον προς την επομενη μεγαλη αγνωστη χωρα που απλωνοταν μπροστα μου μαγευτικη και μυστηρια: τη Φινλανδια.
Ομως για αλλη μια φορα το αρχικο σχεδιο ειχε παει απατο. Τι εκπληξη.

Θελοντας και μη θα επρεπε να κατσω εδω αυτο το πρωινο μεχρι να φτιαξει ο καιρος λιγο ωστε να ανεβω πανω. Βεβαια αυτο ηταν ρωσικη ρουλετα -οι συνθηκες τωρα μπορει να εμοιαζαν κακες ομως ηξερα οτι θα μπορουσαν να χειροτερευσουν πολυ περισσοτερο απο τη μια στιγμη στην αλλη. Μηπως να πηγαινα ετσι και οτι εβλεπα;
Οι πολυ ακριβεις προγνωσεις της μετεωρολογικης υπηρεσιας προεβλεπαν κακοκαιρια για σημερα, αυριο και ολο το Σαββατοκυριακο. Θυμηθηκα το φιλο Πανο που ειχε ερθει στο Ακρωτηρι πριν χρονια και δεν ειχε καταφερει να δει απολυτως τιποτα απο την ομιχλη. Μεχρι χθες το βραδυ θα ελεγα οτι ηταν υπερβολικος, ομως τωρα ηξερα καλυτερα.
Το να βρεις το Ακρωτηρι με καλο καιρο ηταν λαχειο που σου κληρωνε αμα γουσταρε αλλιως...

Να πηγαινα τωρα το πρωι η να καθομουν αλλη μια μερα εδω περιμενοντας να ανοιξει λιγο ο καιρος;
Το μονο σιγουρο ηταν οτι δεν υπηρχε περιπτωση να εφευγα ετσι. Δεν ειχα ερθει μεχρι εδω για να αφησω μερικα συννεφα να με εμποδισουν να δω αυτο που περιμενα τοσα χρονια! Στα ταξιδια μου αν ειχα μαθει κατι με τοσες περιπετειες ηταν οτι τα πραγματα εχουν τον τροπο τους να φτιαχνουν στο τελος.

Οσο ομως προσπαθουσα να δειχνω αισιοδοξος τοσο ο καιρος εξω εκανε οτι μπορουσε για να με διαψευσει. Η βροχη τωρα ειχε δυναμωσει και χτυπουσε τα παραθυρα με μανια και απο την παρακειμενη πλαγια το συννεφο κατεβαινε ερποντας προς το μερος μου. Επανω τωρα δεν ηθελα να σκεφτομαι καν πως θα ηταν τα πραγματα. Η web camera που υπαρχει στη ταρατσα του κτηριου στο Βορειο Ακρωτηρι και που παρακολουθουσα απο το πρωι εδειχνε μια τρομακτικη εικονα με τα παντα τυλιγμενα σε ενα καταλευκο πεπλο νεφους και βροχης. Το μερος ηταν απλησιαστο. Ουτε για αστειο να πηγαινα τωρα!
"Κοιτα που διεσχισα ολη την Ευρωπη και μια ανασα πριν το τελος το ατιμο ακομα μου αντιστεκεται!" μουρμουρισα.

Καπου εκει τις σκεψεις μου διεκοψε μια φιγουρα που εμφανιστηκε στις σκαλες. Ηταν ο συγκατοικος μου στο δωματιο, ενας συμπαθεστατος μεσηλικας Γερμανος ποδηλατης. Ειχε ξεκινησει απο το Ελσινκι και ειχε κανει 1800 χιλιομετρα μεχρι εδω, πανω σε ενα ποδηλατο που εσερνε και τρειλερ! Να! Πανω που νομιζεις οτι κανεις κατι αξιο λογου ερχεται κατι τετοιο και σου γ@μ@ει τη φαντασιωση! Τι να λεμε τωρα...

Εφερε το πρωινο του χαμογελαστος στο τραπεζι και κατσαμε παρεουλα να κουβεντιαζουμε. Ηθελε να ανεβει και αυτος στο Ακρωτηρι αλλα ο καιρος τον ειχε καθηλωσει εδω. Βεβαια δεν βιαζοταν. Μεχρι το Σαββατο που θα επαιρνε το λεωφορειο που θα τον γυριζε στο Ελσινκι ειχε μερες για να καταφερει να δει το Ακρωτηρι με καλο καιρο.
Του μιλησα για οσα κουβαλουσα στους ωμους, για οσα με εκαναν τελικα να παρω τους δρομους στη ζωη μου, για αυτα που με εσπρωξαν να κανω τη τρελα πραγματικοτητα, για ολα αυτα που ηθελα να αφησω πισω και ολα εκεινα που εψαχνα να βρω μπροστα.
Μιλησαμε για χιλια δυο πραγματα: για τις διτροχες συντροφους μας, για ταξιδια, για δουλειες, για την οικονομικη κριση, για ονειρα και στοχους ζωης, για αγαπες και μνημες παλιες, για τη ζωη την ιδια τελικα.

Καθομουν εκει και τον εβλεπα να μου μιλαει καθως μοιραζομασταν τη μαρμελαδα και το ζεστο ψωμι που ειχε φερει και για αλλη μια φορα θυμηθηκα ποσο ιδιοι ειμαστε ολοι οι ανθρωποι σε αυτο το κοσμο τελικα.
Τι θα ελεγε οτι ηταν Γερμανος; Δεν ηταν εχθρος μου, δεν ειχα να χωρισω απολυτως τιποτα. Ισα ισα που που στα ματια μου αυτος ο καλοσυνατος χαμογελαστος ξανθος κυριουλης δεν ηταν ο απομακρος "ξενος" του ελληνικου τουρισμου αλλα καποιος με τον οποιο με ενωναν πολυ περισσοτερα απο αυτα που μας χωριζαν. Ακομα και αν δεν θα βρισκομασταν ποτε ξανα ειχαμε μοιραστει ενα πολυ ομορφο πρωινο παρεα και αυτο δεν θα ξεχνιοταν. Απο τετοια υλικα ειναι φτιαγμενη η αληθινη ζωη φιλε και οχι απο πολυχρωμα κουμπακια σε οθονες με 3000 "φιλους"...
<img src="http://www.northcapeguesthouse.com/uploads/images/Common_2.jpg" />

 
Ειχε παρει να μεσημεριαζει και αρχισα να αγχωνομαι που ημουν ακομα εδω δυο βηματα απο το τελος χωρις να εχω καταφερει ακομα να φτασω εκει και η ωρα περνουσε. Δυστυχως οταν ο χρονος που εχεις να ταξιδεψεις ειναι περιορισμενος οσο και να μην το θες καποιες στιγμες νοιωθεις την πιεση του προγραμματος, των αποστασεων, των χιλιομετρων που εχεις ακομα μπροστα.
Αυτο που ηξερα ηταν οτι τωρα ηταν Τεταρτη και την Παρασκευη θα επρεπε να βρισκομαι στο Oulu της Φινλανδιας οπου με περιμενε η καλη μου φιλη η Oili να με φιλοξενησει στο πατρικο της. Περα απο αυτο δεν ειχα καποιο αλλο συγκεκριμενο προορισμο παρα μονο το οτι θα ηθελα να περνουσα και απο το περιφημο χωριο του Αι Βασιλη στο Rovaniemi.

Απο εδω και κατω δεν ειχα σκεφτει καθολου τη διανυκτερευση και τη διαδρομη μου. Ελεγα να εβαζα ροτα για τα συνορα με τη Φινλανδια για οπου βγω και να κατεληγα να κανω ελευθερο καμπινγκ στη τεραστια λιμνη Inari στη Βορεια Φινλανδια.
Με τετοιο καιρο να στηνω το τσαντηρι ομως; Θα εκοβε; Τι θα εβρισκα μπροστα μου; Μηπως να εψαχνα λιγο το τι να δω και που να παω; Αυτες οι σκεψεις τριγυριζαν στο μυαλο μου τωρα, χωρις να γνωριζω οτι οι θεοι του ταξιδιου ειχαν ηδη τα δικα τους σχεδια για μενα...

Ο Γερμανος με σκουντηξε και εδειξε την εικονα στη web camera του ακρωτηριου. "Ρε συ, σαν να το βλεπω πολυ καθαρο το τοπιο τωρα. Ανοιξε ο καιρος η ειναι η ιδεα μου;"
Δεν ηταν. Οντως το πυκνο συννεφο και η καταχνια που υπηρχε απο χθες το βραδυ στο Βραχο ειχε φυγει οσο ξαφνικα οσο ειχε ερθει και τωρα το απεραντο μπλε του μοναδικου τοπιου απλωνοταν στην μικρη οθονη του υπολογιστη απ' ακρη σ' ακρη!
Σηκωσε τα ματια απο την οθονη, με κοιταξε με σοβαρο βλεμμα και ειπε: "Ανεβα. <em>Τωρα.</em>"

Πριν ολοκληρωσει τη κουβεντα του εγω ημουν ηδη επανω και ετοιμαζομουν.
Εβαλα τα δερματινα και τις μποτες με το πασο μου θελοντας να απολαυσω αυτη την παλια ιεροτελεστια του μηχανοβιου. Διοτι αυτη τη φορα δεν ντυνομουν για μια ακομα βολτα στα περιξ, αλλα για ενα προορισμο που κυνηγουσα μια ολοκληρη ζωη.
Κατεβηκα κατω, χαιρετησα το Γερμανο φιλο και βγηκα εξω.
Ο καιρος ειχε ανοιξει μεχρι εδω στο χωριο και αυτο σημαινε οτι τωρα ηταν η μεγαλη μου ευκαιρια!
<em>"Αυτο ηταν. Σου 'ρχομαι." ψυθιρισα και γυρισα το κλειδι στη μιζα.</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8477/8213799166_23e3f9e448_b.jpg" />

 
Τα τριαντα χιλιομετρα που χθες το βραδυ εκανα με τη ψυχη στο στομα σημερα εφυγαν σε χρονο μηδεν. Η Αυρα καταπινε σβελτα το στενο στροφιλικι του βουνου, ομως εγω ειχα κλειδωσει πανω σε αυτο το μικρο κομματι μπλε ουρανου που φαινοταν τωρα δειλα πισω απο τα συννεφα.
Π α μ ε ! ! !

Καθως εκανα τα τελευταια χιλιομετρα πριν το Βορειο Ακρωτηρι ηταν σαν να ταξιδευω στο απολυτο τιποτα.
Μου θυμισε εκεινα τα φιλμακια πανω στις παλιες μηχανες προβολης, οπου η μπομπινα εφτανε στην ακρη της και ξετυλιγοταν για να δειχνει απλα το κενο φως του προβολεα.
Ετσι και τωρα, φτανοντας στην ακρη του κοσμου το τοπιο θαρρεις ξετυλιγοταν και τελειωνε και αυτο μαζι με τη διαδρομη...

<strong><em>Πως νοιωθεις οταν φτανεις στο τελος του Δρομου;</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8210/8212713123_3f85984aa6_b.jpg" />

 
Πλησιασα στη πυλη, πληρωσα το ακριβο αντιτιμο στο νεαρο Νορβηγο και παρκαρα τη μηχανη στην αλανα μπροστα στο μακροστενο, χαμηλο πετρινο κτηριο με το λευκο θολο που εμοιαζε κατι αναμεσα σε παλιο τουριστικο ξενοδοχειο του ΕΟΤ και φουτουριστικο σπιτι του μελλοντος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8487/8212716395_ce612c8f2a_b.jpg" />

 
Η καρδια αρχισε να χτυπαει με μανια το στηθος λες και ηθελε να βγει εξω.
Σαν σε ονειρο περπατησα προς την εισοδο του κτηριου με τα ποδια κομμενα. Ημουν επιτελους <em>εδω</em>.

<strong>71° 10' 21".
Καλωσορισατε στο Nordkapp.</strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8486/8213799952_a91b505ee8_b.jpg" />

 
Περασα στο πλαι του κτηριου και προχωρησα για την ακρη. Ενας παγωμενος ανεμος φυσουσε δυνατα και σαρωνε τα παντα.

Το μυαλο μηδενισε.
Η φωνη σωπασε.
Τα ματια μουσκεψαν.
Οι λεξεις εχασαν το νοημα τους...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
<strong><em>Nordkapp 2012</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8066/8213801244_d2351dbd7b_o.jpg" />

 
Το Βορειο Ακρωτηρι ανοιγοταν τωρα μπροστα μου σε ολο του το μεγαλειο! Τα συννεφα εφταναν μεχρι το τελος του οριζοντα πανω σε εναν ουρανο που θαρρεις και μπορουσα να αγγιξω. Ημουν στην ακρη του κοσμου! Πιο πανω απο εδω υπηρχε μονο η Αρκτικη και ο Βορειος Πολος της γης!

Σταθηκα σαν χαμενος στην ακρη του αποτομου βραχου απλα να κοιταζω αυτο το απεριγραπτο θεαμα, μια εικονα που σημαινε τοσα πολλα για μενα.
Το ονειρο που εγινε πραγματικοτητα. Οι κοποι που στο τελος του δρομου ανταμειβονται. Μα πανω απο ολα η γνωση του οτι ολα ειναι δυνατα αρκει να το θελησουμε αληθινα και να παλεψουμε για αυτο!
Εδω πανω ενοιωθα μια απεραντη ελευθερια να με γεμιζει -απο εδω θα μπορουσα να παω οπουδηποτε στο κοσμο πλεον.
Τα ονειρα μας ειναι τωρα το μονο οριο.
<em>"It's my time to be waiting,
All locked down, chained in the hole,
But when my waiting is done
I'm gonna give it a whirl..."</em>

<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=S2eNb43kA00" rel="nofollow external">Sivert Høyem - Give It A Whirl</a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8206/8213824814_957f616f9f_b.jpg" />

 
Μπροστα στη θεα αυτη δεν αντεξα αλλο. Ακουμπησα στα κιγκλιδωματα και αρχισα να κλαιω σαν μωρο παιδι...
<em>Παναγιωτη, Μανο, ειμαστε ΕΔΩ ρε παιδια!! Τα καταφεραμε! Τα καταφεραμε ρε...</em>

Ενοιωσα επιτελους ενα μεγαλο φορτιο να φευγει απο τη πλατη μου. Τα ειχα καταφερει, οχι μονο για παρτη μου αλλα και για ολους οσους δεν μπορουσαν να ειναι εδω μαζι μου τωρα...

Πηρα βαθεια ανασσα και προχωρησα προς το μερος του πασιγνωστου μνημειου και σταθηκα κατω απο την μεγαλη μεταλλικη υδρογειο.
Τοσα χρονια εβλεπα αυτη την εικονα σε φωτογραφιες αλλων ταξιδιωτων και ακομα δεν μπορουσα να το πιστεψω οτι τωρα ημουν εγω εδω στη θεση τους!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8059/8212714491_4cacd00c50_b.jpg" />

 
Ο κοσμος ηταν λιγοστος αυτο το παγωμενο απογευμα.
Κανεις δεν μιλουσε εδω. Οι επισκεπτες τριγυριζαν εδω και κει σαν φαντασματα, ολοι χαμενοι στις σκεψεις τους.
Το Βορειο Ακρωτηρι ειχε αυτη την επιδραση επανω στον επισκεπτη. Ερχοσουν εδω και ενοιωθες να πλημμυριζεις συναισθηματα που πασχιζουν να βγουν εξω το ενα πανω στο αλλο με το μυαλο ενα κουβαρι.

Ισως ηταν η σκεψη του οτι τωρα στεκομασταν κυριολεκτικα σε μια απο τις ακρες του κοσμου που ξεραμε, η ισως η γνωση οτι ολα εχουν ενα τελος και τιποτα δεν ειναι απεραντο αληθινα. Οι τοποι, οι ανθρωποι, ο χρονος...
Αρχη και Τελος.

Αρχισα να περιπλανιεμαι στο χωρο θελοντας να συγκρατησω καθε μικρη λεπτομερεια αυτου του μερους.
Σε μια ακρη υπηρχε ενα παραξενο συμπλεγμα απο επτα πετρινους κυκλους που εμοιαζαν με τεραστια νομισματα. Ηταν ενα γλυπτο που λεγοταν <strong>Barn av Jorden</strong> -τα παιδια της Γης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8479/8213802152_5985ab5c80_b.jpg" />

 
<em>"Τον Ιουνιο του 1988, επτα παιδια απο καθε γωνια του κοσμου ηρθαν εδω στο Βορειο Ακρωτηρι και εμειναν μια βδομαδα δημιουργωντας μαζι το μνημειο αυτο, ως συμβολο συνεργασιας, φιλιας ελπιδας και χαρας."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8198/8212716769_c56024cc0c_c.jpg" />

 
Στο κεντρο των κυκλων στεκοταν η Μητερα Γη αγκαλια με ενα παιδι που εδειχνε προς το Βορρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8067/8213802514_cc336b2a37_c.jpg" />

 
Λιγο πιο περα βρισκοταν η πινακιδα του <strong>Mindattsolvegen</strong>.
Ο Δρομος του Ηλιου του Μεσονυχτιου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8199/8212713871_a7958b08d4_c.jpg" />

 
Περιφερομενος βρηκα ενα ακομα σημαντικο μνημειο: μια μεγαλη πετρινη στηλη που ειχε στηθει απο το βασιλια Oscar ΙΙ της Νορβηγιας και Σουηδιας το 1873 και σηματοδοτουσε την ακρη του βασιλειου του...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8069/8213803708_d351a1a790_c.jpg" />

 
...ομως αν το μνημειο ηταν αξιολογο, αυτο που βρισκοταν απο πισω του ηταν ακομα πιο αξιοσημειωτο.
Αν και αγνωστο στους πολλους, ο καβος <strong>Knivskjellodden</strong> στο βαθος ηταν το πραγματικο Βορειο Ακρωτηρι και τελικο ακρο της Ευρωπης. Βεβαια για εμενα τα εκατο επιπλεον μετρα δεν ειχαν σημασια.
Στοχος ηταν ο ατιμος αυτος βραχος που πατουσα τωρα, η δικη μου Χιμαιρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8340/8212715219_e1e89b18f0_b.jpg" />

 
Καθως συνεχιζα τη βολτα μου στο αδειο προαυλιο ειδα ενα συναδελφο μηχανοβιο με τις κορντουρες και το κρανος στο χερι και κοντοσταθηκα.
Αναγνωριζοντας απο τα δερματινα μου οτι και εγω ημουν πανω σε δυο ροδες, χαμογελασε και ειπε απλα: "Καλωσηρθες. Τα καταφερες."
Δυο λεξεις απλες αλλα μου ακουστηκαν σαν το πιο ομορφο πραγμα που θα μπορουσε να μου πει καποιος!
Χαμογελασα και το μονο που σκεφτηκα να πω ηταν "Ευχαριστω φιλε. Παρομοιως."

Πιασαμε την κουβεντα, ετσι απλα σαν δυο φιλοι που συναντιουνται μετα απο καιρο και γνωριστηκαμε. Ηταν ο Marko, ενας τρελο παλικαρακι απο τη Φινλανδια που ειχε ταξιδεψει απο το Ελσινκι μεχρι εδω πανω σε ενα ακρως χαρχαλεμενο παλιο Honda Shadow που ειχε κανει φτιαξει μονος του, χωρις σχεδιο, χωρις χαρτη, χωρις τιποτα.
Ακομα και τις κορντουρες που φορουσε τωρα τις ειχε αγορασει καθ' οδον μιας που οταν ξεκινησε ο μονος εξοπλισμος που φορουσε ηταν ενα ανοιχτο κρανος, ενα τζιν παντελονι και ενα μακο μπλουζακι!
Καπου στο βαθος θα ορκιζομουν οτι ακουγα τους αντβεντσουραδες του Κολωνακιου να βαζουν φωτια στα ξεχειλιζοντα εξοπλισμο περιπετειας τουμπανα τους μπροστα στο Da Capo στη πλατεια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8481/8212721655_1f9ded00e6_c.jpg" />

 
Ειχε φτασει εδω μολις σημερα και εψαχνε να μεινει καπου πριν παρει αυριο το δρομο της επιστροφης για το Ελσινκι. Τον ιδιο δρομο που θα ακολουθουσα και εγω διασχιζοντας τη Φινλανδια. Οι θεοι του ταξιδιου μολις μου ειχαν κανει ενα ακομα δωρο!
Σε χρονο μηδεν ειχαμε αποφασισει να μεινει το βραδυ στον οικονομικοτατο ξενωνα που ημουν και εγω και να ταξιδεψουμε μαζι απο εκει και περα μεσα στη νεα χωρα.
Απο το πουθενα ειχα βρει παλι συνταξιδιωτη και μαζι και εναν νεο φιλο. Αυτο το ταξιδι ηταν τελικα ευλογημενο!
Σε καθε γωνια εβρισκα ανθρωπους να μοιραστω το Δρομο και τις χαρες του, να συνταξιδεψω, να γνωρισω τις ζωες τους, να μου χαρισουν τη φιλια τους...

Παρεα λοιπον συνεχισαμε την βολτα μας αυτη τη φορα στο εντυπωσιακο κτηριακο συγκροτημα του Nordkapp.
Αναμμενα κερια στις δυο πλευρες της εισοδου φωτιζαν χαμηλα τη πετρα φτιαχνοντας μια πολυ ατμοσφαιρικη εικονα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8070/8212717665_d3dbfa2b60_b.jpg" />

 
Η εισοδος μου θυμιζε εντονα πολυτελες ξενοδοχειο και οχι αδικα, καθως ενα τμημα του κτηριου στο ισογειο ηταν οντως ξενοδοχειο, η υπαρξη του οποιου ομως ηταν απολυτα διακριτικη χωρις να εμποδιζει τους επισκεπτες απο το να εχουν προσβαση σε οποιο μερος του κτηριου επιθυμουσαν. Τα κερια εδω ειχαν την τιμητικη τους, δενοντας με τον πλεον υπεροχο τροπο με το πετρινο κτισμα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8208/8213804546_744ea29928_c.jpg" />

 
Kαι αν καποιοι αναρωτηθηκατε γιατι μιλησα για ισογειο, ο λογος ηταν απλος: το χαμηλο πετρινο κτισμα ηταν απλα η κορυφη του παγοβουνου.
Βλεπετε ενα μεγαλο μερος του βραχου εδω ηταν σκαμμενο και φιλοξενουσε δυο ακομα επιπεδα με οτι μπορει να φανταστει κανεις: πολυτελη μπαρ, εστιατορια, ενα μεγαλο πανοραμικο ψηφιακο κινηματογραφο, ταχυδρομειο, μαγαζια με σουβενιρ, εκθεσεις εργων τεχνης και ακομα και εκκλησια!
Ολο το εσωτερικο ηταν καταπληκτικα σχεδιασμενο, με καθε σπιθαμη του χωρου λειτουργικη και αξιοποιημενη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8213112681_56a913fd79_b.jpg" />

 
Το φουτουριστικο κωνικο τμημα του κτηριου με τη χαρακτηριστικη λευκη σφαιρα απο πανω ηταν ενα πανοραμικο εστιατοριο, ενω απο πανω υπηρχε ενα δευτερο επιπεδο με την καλυτερη σουιτα του ξενοδοχειου. Η ιδια η λευκη σφαιρα δε ηταν μετεωρολογικος σταθμος.

Το μεγαλυτερο μερος του ισογειου ηταν μια μεγαλη σαλα με τεραστιες γυαλινες προσοψεις, οπου οι επισκεπτες μπορουσαν να κατσουν και να πιουν το ποτο τους σε ενα απο τα μπαρ του κτηριου και να χαζευουν εξω την απιστευτη θεα του Ακρωτηριου.

Εμεις ειχαμε ηδη περασει αρκετη ωρα στη ισογειο και ηταν καιρος να εξερευνησουμε και το υπολοιπο μερος. Κατεβηκαμε τις σκαλες προς τα αλλα επιπεδα και βγηκαμε σε ενα μακρυ τσιμεντενιο διαδρομο που στους τοιχους ειχε γυαλινες προθηκες με καταπληκτικα πολυχρωμα ναυτικα διοραματα που εξηγουσαν την ιστορια της εξερευνησης του Nordkapp.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8485/8212718527_da72068a16_c.jpg" />

(Φοβερη λεπτομερεια το Βορειο Σελας!)
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8483/8212719095_6c772d806e_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8337/8213806032_a9899d8850_c.jpg" />

 
Καπου εδω σε αυτο το τσιμεντενιο υπογειο διαδρομο βρηκα και το πιο αλλοκοτο ξωκλησι του κοσμου.
Εχω επισκεφθει πολλους ναους στα ταξιδια μου αλλα τετοιο πραγμα δεν ειχα ξαναδει ποτε. Η εισοδος δεν θυμιζε σε τιποτα εκκλησια και ισα που προιδεαζε τον επισκεπτη για τη συνεχεια στο εσωτερικο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8490/8212720097_3d6c8065b2_c.jpg" />

 
Μπαινοντας μεσα τα εχασα! Δεν ειχα ξαναδει τετοιο πραγμα.
Ο μικρος χωρος εμοιαζε με κατι αναμεσα σε προιστορικη σπηλια και τη γεφυρα του διαστημοπλοιου Enterprise, αλλα σε τιποτα δεν θυμιζε με κανονικη εκκλησια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8490/8212720471_d32d52fa83_c.jpg" />

 
Γυρω απο το δωματιο βρισκονταν δυο σειρες καθισματων σε κυκλικη διαταξη και σε καθε εσοχη της σκαμμενης πετρας υπηρχαν αναμμενα κερια, ενω μια απαλη τζαζ μελωδια γεμιζε το χωρο με μουσικη. Η ακρως εντυπωσιακη οροφη ηταν καλυμμενη απο μεγαλα φωτεινα μπλε πανελ καθως και απο πολλους μικρους διαφανεις κρυσταλλους που φωτιζονταν απο LED θυμιζοντας αστερια στον ουρανο.
Απιστευτο!

Το ιερο ηταν εξισου διαστημικο: ηταν απλα μια λευκη ημικυκλικη αψιδα που εμοιαζε με καρινα σκαφους και στο κεντρο ειχε ενα μικρο τραπεζι με κερια και απο πανω μια φιγουρα του Εσταυρωμενου εμοιαζε να αιωρειται μεσα στο φως.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8064/8212720953_5bf885e79b_c.jpg" />

 
Μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση ολο αυτο. Δεν μπορουσα να φανταστω οτι θα υπηρχε μια τετοια εκκλησια καπου στο κοσμο!

Η επιγραφη στην εισοδο εξηγουσε σχετικα: <em>"Το ξωκλησι του St. Johannes εκτος του οτι ειναι το βορειοτερο ξωκλησι στο κοσμο ειναι και μια οικουμενικη εκκλησια. Αυτο σημαινει οτι δεν εκπροσωπει καποια συγκεκριμενη θρησκεια -εδω μπορει οποιοσδηποτε να βρει ενα ησυχο μερος για να διαλογιστει ανεξαρτητα απο τη πιστη του.
Το ξωκλησι εχει μονο τρια συμβολα: το Χριστο, το σταυρο και το περιστερι -τα μονα συμβολα στα οποια ολες οι χριστιανικες αιρεσεις συμφωνουν. Η μουσικη που παιζει εχει γραφτει και αφιερωθει στο ξωκλησι απο τον Jan Garbarek, εναν απο τους καλυτερους Νορβηγους μουσικους της τζαζ.
Το εκκλησακι του Αγιου Ιωαννη (απο τον Ιωαννη το Βαπτιστη) καθιαγαστηκε την Midsummer Day του 1990 και συχνα χρησιμοποιειται για βαπτισεις και γαμους."</em>

 
Ο μακρυς διαδρομος μας οδηγησε σε ενα πολυτελες διωροφο μπαρ/εστιατοριο χτισμενο αμφιθεατρικα που κατεληγε σε ενα μικρο μπαλκονι.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8204/8213807804_7553c2499a_c.jpg" />

 
Ποσο μου αρεσε που υπηρχαν παντου κερια αναμμενα! Εκαναν την ηδη καταπληκτικη εικονα ακομα πιο ατμοσφαιρικη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8201/8213809042_6d9a56bbf5_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8337/8213809524_75b3c48bb4_c.jpg" />

 
Βγηκαμε εξω και η πινακιδα εγραφε "The King's view". Οντως.
300 μετρα πανω απο τη θαλασσα και το θεαμα προς τον Ατλαντικο ωκεανο που απλωνοταν μπροστα εκοβε την ανασσα.
Εδω ηταν το <em>δικο μου </em>ξωκλησι για διαλογισμο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8343/8213808384_c05a195448_c.jpg" />

 
Γυρισα και ακουμπησα στο βραχο αφηνοντας το βλεμμα να ταξιδεψει στον οριζοντα.
Η ωρα τωρα ειχε παει αισιως 10 το βραδυ, ομως εδω πανω ο ηλιος δεν εδυε πραγματικα ποτε: απλα ακουμπουσε στον οριζοντα γυρω στα μεσανυχτα για να ανηφορισει λιγο μετα ξανα στον ουρανο.

Τα συννεφα που τοσες μερες με κυνηγουσαν τωρα εμοιαζαν να υποχωρουν λιγο παιχνιδιζοντας και αφηνοντας τη λαμψη του περιφημου ηλιου του μεσονυκτιου να αχνοφαινεται και να ριχνει στηλες χρυσου φωτος πανω στη θαλασσα.
Ηταν μια μοναδικη στιγμη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8206/8212738537_0f4398205e_b.jpg" />

 
Ο Marko σαν να διαβασε τη σκεψη μου και εβγαλε ενα πουρο απο τη τσεπη του μπουφαν του και μου το προτεινε χαμογελαστα: "Το φυλουσα για αυτη τη στιγμη αδερφε."

<strong><em>“Live, travel, adventure, bless, and don't be sorry.”</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8198/8212722269_4be46970a7_c.jpg" />

 
Το να πετυχεις εδω πανω τον ηλιο ισοδυναμουσε με τριπλο τζακποτ και λοττο μαζι.
Δεν θα αφηνα την ευκαιρια να παει χαμενη. Ανεβηκα στα γρηγορα επανω στο προαυλιο για να πιασω την καλυτερη φωτογραφια που θα μπορουσα να ελπιζω.
Ο Ηλιος του Μεσονυκτιου εσκιζε τα βαρια συννεφα πισω απο το Nordkapp φτιαχνοντας μια ολοχρυση κουρτινα φωτος πανω στη θαλασσα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8344/8213809980_85df51446b_b.jpg" />

 
Οι φωτογραφιες με αυτο το φως ηταν μια αληθινη ευλογια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8486/8213810604_acd3bba15c_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8481/8213810284_6b9fc1c67e_o.jpg" />

 
Δεν ειχαμε τελειωσει ομως ακομα. Μεσα στη σαλα με περιμενε ο Marko με μια ωραια ιδεα: να παμε σινεμα!
Στη τιμη της εισοδου περιλαμβανοταν και ενα πανεμορφο ντοκυμαντερ μιας ωρας για τις τεσσερις εποχες στο Ακρωτηρι.
Καταπληκτικη μουσικη, φωτογραφια, σκηνοθεσια και το να βλεπει ολο αυτο κανεις σε ενα πανοραμικο κινηματογραφο με τρεις (!) τεραστιες περιμετρικες οθονες ηταν μια αληθινα αξεχαστη εμπειρια.
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://www.northcapevideo.com/" rel="nofollow external">http://www.northcapevideo.com/</a>

 
Βγηκαμε εξω μαγεμενοι εχοντας χασει την αισθηση του χωρου και του χρονου.
Ανεβηκαμε επανω στο ισογειο οπου ομως μας περιμενε μια δυσαρεστη εκπληξη. Το μερος ειχε γεμισει ασφυκτικα απο κοσμο! Εξω στο παρκινγκ βρισκονταν δεκατεσσερα ολοκληρα πουλμαν που ειχαν ερθει λιγο πριν και ειχαν αδειασει μια στρατια τουριστων καθε ηλικιας με νουμερακια στα ρουχα τους οι οποιοι περιφερονταν στο προαυλιο και σε καθε χωρο του μεχρι πριν λιγο ησυχου και ατμοσφαιρικου μερους.

Καθισα σε μια γωνια και τους χαζευα και ηθελα τοσο πολυ να τους φωναξω οτι το Nordkapp δεν ειναι μια απλη τουριστικη ατραξιον που βλεπεις για μιση ωρα και φευγεις.
Ειναι κατι αλλο! Ειναι στιγμα, ειναι προσκυνημα, ειναι προορισμος ζωης και ειναι δυσκολος γ@μωτο. <em>Πρεπει</em> να ειναι.

Αυτοι ετσι τι καταλαβαιναν τωρα; Απο το πολυτελες κρουαζιεροπλοιο που τους ειχε φερει εδω εμπαιναν στο , εφταναν εδω στο κλιματιζομενο λεωφορειο τους, τραβουσαν δεκα φωτογραφιες και εφευγαν. Πως να τους εξηγουσα τι σημαινε για καποιους απο μας αυτο το μερος...
Προβατα με νουμερα στα πετα, περιπετεια προκατ, ζωη κονσερβα...

Εξω ο καιρος ειχε αρχισει να χαλαει αποτομα. Το Ακρωτηρι λες και θυμωσε με τους τουριστες.
Φευγουμε καλο μου. Ο φορος αποτιθηκε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8342/8212714127_ab0382ae6d_b.jpg" />

 
Tα προβατα ειχαν πανικοβληθει και ειχαν μαντρωθει στην εισοδο του κτηριου θελοντας να φυγουν οπως οπως. Βαλαμε αδιαβροχα και περασαμε αναμεσα τους και μας κοιτουσαν με γουρλωμενα ματια σαν να ημασταν τρελοι που θα βγαιναμε εξω σε αυτη τη κακοκαιρια πανω σε δυο ροδες.
Δεν ηξεραν και δεν θα τους εξηγουσα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8201/8212724555_9a6c4f4216_c.jpg" />

 
Γυρισαμε στο χωριο γυρω στα μεσανυχτα και αν νομιζετε οτι εδω τελειωσαμε με τη μερα μας ειστε γελασμενοι...
Αφησαμε τα πραγματα του Marko στον ξενωνα αλλα με το φως εξω να κανει το βραδυ σαν απογευμα και την ενταση που ειχαμε απο το Ακρωτηρι δεν ειχαμε καμια διαθεση για υπνο.
- Παμε για ποτακι;
- Sure thing buddy!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8210/8213811472_2072af3792_c.jpg" />

 
Ξεκινησαμε να περπαταμε στο κεντρικο δρομο του Honningsvag. Το χωριουδακι ηταν τελειως καταθλιπτικο.
Μενεις εδω και γινεσαι ψυχακιας σε δεκα μερες.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8485/8213811904_2dbb98fd20_c.jpg" />

 
Πολλα απο τα μικρα ξυλινα σπιτια εστεκαν ερειπωμενα και βρωμικα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8204/8213812938_da076570e8_c.jpg" />

 
Μαγαζια που καποτε φιλοξενουσαν διαφορα μικρες επιχειρησεις τωρα παρεμεναν κλειστα...
Εγκαταλειψη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8207/8213812454_66d82783e6_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8057/8212726983_ca90f9ddf4_c.jpg" />

 
Το μερος εδειχνε να υπαρχει κατα κυριο λογο ως λιμανι ανεφοδιασμου για τα μεγαλα πλοια που εδεναν εδω προτου συνεχισουν για πιο νοτιες ροτες.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8067/8213814778_24d61d24be_c.jpg" />

 
Το κεντρο του χωριου ηταν πιο ομορφο αλλα και παλι με τα παντα κλειστα τωρα θυμιζε πολη φαντασμα.
Βεβαια η παντελης ελλειψη κοσμου ηταν κατι το λογικο αν σκεφτει κανεις οτι ηταν σχεδον 1 το πρωι, αλλα με αυτο το φως εχανες καθε αισθηση του χρονου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8482/8212727889_fec52452e7_c.jpg" />

 
Σκεφτηκα οτι το χειμωνα εδω τα πραγματα θα ηταν πολυ ζορικα.
Τουλαχιστον ειχαν τα καταλληλα οχηματα για να διασκεδαζουν οταν οι δρομοι θα εκλειναν απο το χιονι και το παγο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8479/8213816038_d87989e83b_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8484/8213815450_e93b2d1728_c.jpg" />

 
Πανω που πιστεψαμε οτι τετοια ωρα θα ηταν ολα κλειστα ακουσαμε το γνωριμο ηχο μουσικης και βαβουρας που ερχοταν απο ενα στενακι.
Ηταν η παμπ του χωριου.
Η εισοδος ηταν στο πλαι ενος μικρου διωροφου σπιτιου με μια παλια ξυλινη κουπαστη βαμμενη κοκκινη, βαριες κλειστες κουρτινες στα μικρα παραθυρα και χαμηλος φωτισμος.
Στα μερη μου σε μαγαζια που εμοιαζαν ετσι <em>δεν</em> εμπαινες μεσα...

O Marko ομως επεμενε και τελικα μπηκαμε. Στο μυαλο μου επαιζε ηδη η σκηνη οπου οι ηλιθιοι ηρωες μπαινουν μεσα στο πιο κακοφημο μπαρ της συνοικιας και η μουσικη σταματαει αποτομα ενω ολοι κοιταζουν με δολοφονικο βλεμμα τους παρεισακτους.
Τελικα ομως η πραγματικοτητα δεν θα μπορουσε να ηταν πιο διαφορετικη απο αυτο που περιμενα. Το μερος ηταν ενα πολυ ζεστο μπαρακι με oμορφο νεαροκοσμο και ζωντανη μουσικη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8341/8212729987_b1d0e1a6bd_z.jpg" />

 
Πηραμε μπυριτσα οπως ολοι οι ντοπιοι με τη ...πιστωτικη καρτα (εδω ειχαν καταργησει ουσιαστικα τα χρηματα) και κατσαμε σε ενα τραπεζι για να απολαυσουμε τη μουσικη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8068/8213817298_16dacfa579_z.jpg" />

 
Στην ακρη της μπαρας υπηρχε ενα χαρακτηριστικο δειγμα της τοπικης πανιδας της περιοχης...
Τι τις ταιζουν ρε πστη μου εδω πανω και βγαινουν ετσι;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8065/8212731151_03523a28db_z.jpg" />

 
Συντομα ενα παλικαρακι με τη κιθαρα του αρχισε να παιζει γνωστα ροκεντρολ κομματακια και εγινε το ελα να δεις! Οι περισσοτεροι θαμωνες σηκωθηκαν πανω και αρχισαν να χοροπηδανε σαν τρελοι, χορευοντας και τραγουδωντας ολα τα κομματια με τη ψυχη τους.
Ο Marko τα ειχε παιξει. "Δεν ειχα ιδεα οτι οι Νορβηγοι ειναι τοσο εξωστρεφεις! Εμεις στη Φινλανδια δεν θα γλεντουσαμε ποτε τοσο εκδηλωτικα."

Για καποιον προερχομενο απ' τη Μεσογειο που θεωρουσε εντελως φυσιολογικους τετοιους τροπους διασκεδασης αυτη η αντιδραση ειχε πολυ πλακα! Ακομα περισσοτερη ομως πλακα ειχε το να βλεπω τους Νορβηγους, ενα λαο που μεχρι τωρα θεωρουσα κρυο και απομακρο, να γλεντανε τοσο εντονα και εγω να βρισκομαι εδω και να το ζω απο κοντα!

Παρτυ στον 71ο Παραλληλο -μεχρι και τραγουδακι για το Honningsvag ειχανε!


 
Βγηκαμε εξω και.... ηλιος;!! Μα η ωρα ειναι μολις 2 το πρωι! Δεν μπορει! Ποση ωρα μειναμε εκει μεσα;;;
Δεν μπορουσα να το πιστεψω με τιποτα. Το μυαλο αδυνατουσε να δεχτει απο που του ελεγαν τα ματια. Ηταν κατι που οσες φορες και να βιωνα δεν θα μπορουσα να συνηθισω ποτε τελικα...
Στην εισοδο της παμπ οι παρεες γελουσαν, εκαναν τσιγαρακι και κουβεντιαζαν. Γυρω μου Νορβηγοι, Φινλανδοι και Ισλανδοι. Δεν υπηρχε κανενας απο τις χωρες που θα θεωρουσα πιο οικειες. Ιταλια, Γαλλια, Αγγλια, ποσο μαλλον Ελλαδα.
Ξαφνικα ενοιωσα να βρισκομαι ενα εκατομμυριο χιλιομετρα απο το σπιτι μου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8063/8212731633_171d97639b_c.jpg" />

 
Πηραμε το δρομο της επιστροφης για το ξενωνα και στον ουρανο ο ηλιος ανετειλε πλεον πανω σε ενα γαλανο ουρανο!
<strong><em>2.30πμ. Ανατολη ηλιου.</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8482/8213818472_4c6fd19632_b.jpg" />

 
Αντε να κοιμηθει κανεις τωρα με τετοιες εικονες στα ματια του...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8480/8212732415_83f16277dc_b.jpg" />

<h2>Day 14</h2><strong>Honningsvåg (N) - Inari (FI)
370 km</strong>

Δεν ειχαν περασει πολλες ωρες που ειχα πεσει για υπνο και τωρα τα ματια μου ηταν ηδη ανοιχτα να κοιταζουν το φως που περνουσε μεσα απο τις βαριες κουρτινες του μικρου δωματιου.

Βρισκομουν στο Βορειο Ακρωτηρι, ο ηλιος εξω ελαμπε απο ωρα και μπροστα μου ξεκινουσε μια αλλη μια μερα στο δρομο, αλλα αυτη τη φορα παρεα με ενα νεο φιλο και συνταξιδιωτη που θα μου εδειχνε τη χωρα του! Μπορουσα να ζητησω κατι περισσοτερο απο αυτα που ειχα τωρα;
"Η τυχη ευνοει τους τολμηρους" σκεφτηκα. Και τους τρελους.

Κατεβηκα στη κουζινα αλλο ενα πρωινο νωρις και εφτιαξα το απαραιτητο πρωινο καφεδακι αργα και χαλαρα -η πρωινη ιεροτελεστια μου. Ποτε δεν βιαζομουν στο πρωινο, αντιποινο για τα χρονια που οι δικου μου με ξυπνουσαν αξημερωτα Πασχα και καλοκαιρια για να ταξιδεψουμε και "να προλαβουμε τη κινηση" για να πεσουμε -κλασσικα- πανω σε αλλους 100.000 που ειχαν την ιδια φαεινη ιδεα με μας...

Ανοιξα τους χαρτες και αυτη τη φορα δεν ειχα καποιο ζητημα για το αν θα επρεπε να μεινω η οχι -ο Βραχος μου ειχε κανει τη χαρη χθες, το χρεος ειχε εκπληρωθει και πλεον ημουν ελευθερος να βαλω ροτα για οπου ηθελα. Απο εδω ολοι οι δρομοι με προσμεναν ανοιχτοι και ξενοι -υπαρχει αραγε μεγαλυτερη χαρα απο την ελευθερια να κανεις οτι θες; Ποσο μαλλον οταν εχεις μαζι και καλη παρεα!

Κατα φωνη... Ο Marko κατεβηκε τις σκαλες και πιασαμε τη κουβεντα για να οργανωσουμε τη μερα μας. Αρχικα ειχε σκεφτει να κατεβει για Φινλανδια μεσω ενος επαρχιακου δρομου στη βορεια Σουηδια, ομως ειχα ηδη μαθει οτι ο συγκεκριμενος δρομος δεν ειχε ιδιαιτερο ενδιαφερον -εκτος και αν σου αρεσε να οδηγας 300 κιλα μηχανης δρομου πανω σε ενα ατελειωτο χωματοδρομο.

Εγω δεν ειχα προτιμηση για τη διαδρομη, ομως θα ηθελα να περασω απο την πολη Karasjok, την πρωτευουσα των Λαπωνων λιγο πριν τα συνορα της χωρας με τη Φινλανδια με τελικο προορισμο για τη μερα καποιο camping γυρω απ' τη τεραστια λιμνη Inari.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8199/8234919645_d4fef37fbf_b.jpg" />

 
Ο Marko κοιταξε για λιγο το χαρτη με ενδιαφερον, σηκωσε το βλεμμα και μου ειπε με ενα μεγαλο χαμογελο: "Ολα καλα! Το καλυτερο σχεδιο ειναι απλα να μην εχεις! Let's ride buddy!" 
Ενοιωθα τεραστια ευγνωμοσυνη στους ανθρωπους που ειχα βρει στο δρομο μου και ειχαν προθυμοποιηθει τοσο ευγενικα να μου δειξουν δρομους, να με φιλοξενησουν, να περασουν χρονο μαζι μου, να συνταξιδεψουμε ακομα... Αυτο ειναι ο αληθινος πλουτος αυτης της ζωης τελικα: η αγαπη οσων ερχονται στη ζωη σου και μπλεκουν τα χνωτα τους με τα δικα σου εστω και για λιγο πριν χαθουν ξανα...

Χαιρετησαμε το ευγενεστατο Γερμανο ποδηλατη, ευχηθηκαμε καλη επιστροφη και βγηκαμε εξω στο φως.
Τα συννεφα στον ουρανο αρκετα αλλα απο πισω καραδοκουσε το βαθυ μπλε ενος ηλιολουστου ουρανου και εδινε υποσχεση για την υπεροχη μερα που ξεκινουσε!

Βαλαμε τις μηχανες να ζεσταινονται και κοιταχτηκαμε. Δεν χρειαζονταν κουβεντες -τα πλατια χαμογελα πισω απο τις ζελατινες τα ελεγαν ολα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8212806445_6e09e2fc3c_c.jpg" />

 
Ηταν μια σημαντικη στιγμη αυτη: Για πρωτη φορα μετα απο καιρο η πυξιδα εδειχνε παλι πορεια προς το Νοτο. Νεες αγνωστες χωρες, καινουργιες περιπετειες, νεοι φιλοι...
Με το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=Ob0k4k6-T2c" rel="nofollow external">Northwind απο τον Sivert Høyem</a> να παιζει δυνατα στο MP3, κουμπωσα την 1η στο κιβωτιο και αφησα την εικονα του βορρα να χαθει στους καθρεφτες μου.
Ηταν η ωρα της επιστροφης!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8068/8212734491_cd3438477c_b.jpg" />

 
Ο στενος δρομος που ακολουθουσε την ακτογραμμη της Βορειας θαλασσας εμοιαζε τοσο διαφορετικος στο φως του ηλιου.
Τα τοπια εκοβαν την ανασσα με την απιστευτη ομορφια τους...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8198/8212733185_218b15fd54_b.jpg" />

 
Δρομοι αδειοι, ανοιχτοι και απεραντοι, μια φυση μοναδικη, εικονες που χαρασσονται για παντα στο μυαλο και τη ψυχη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8489/8213820494_8b21d284cc_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8061/8213820038_9846122356_b.jpg" />

 
Αφησα το Marko να πηγαινει μπροστα και εγω εκατσα πισω απολαμβανοντας καθε λεπτο αυτης της υπεροχης διαδρομης! Νερο, πετρα και φως...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8350/8213822930_83d3b0a3a3_b.jpg" />

 
Τα συννεφα συνοδευαν την πορεια μας πειραχτικα -αλλου βαρια και σκουρα σαν τεραστια τσαλακωμενα σεντονια στον ουρανο και αλλου ανοιχτα σαν παραθυρα που αφηναν το φως του ηλιου να πεφτει πανω στη θαλασσα.
Δεν θα εβρεχε σημερα -ειχαμε βγει κερδισμενοι στην αναμετρηση με το καιρο και με καποιο παραξενο τροπο το νοιωθαμε και οι δυο. Ο Marko σταματησε να μαζεψει λουλουδια και εγω βρηκα την ευκαιρια να μαζεψω μερικες ακομα εικονες απο αυτο το μοναδικο τοπο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8213821708_9d957878d6_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8341/8212737323_b200bc74ef_b.jpg" />

 
Στο δρομο εδω οι ταρανδοι ηταν ενα συχνο φαινομενο αλλα ηταν κατι που οσο και να το εβλεπα δεν θα μπορουσα να το συνηθισω ποτε! Μεχρι αυτο το ταξιδι τετοια ζωα τα εβλεπα μονο πισω απο φραχτες σε ζωολογικους κηπους ως κατι αξιοπεριεργο αλλα εδω ηταν διπλα μου, μπορουσα να τα αγγιξω καθως περπατουσαν αταραχα διπλα μας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8201/8213823434_a19ca9203c_b.jpg" />

 
Βεβαια οσο ομορφα και επιβλητικα ζωα ηταν αλλο τοσο προσοχη χρειαζονταν καθως το να τα βρισκεις ξαπλωμενα στη μεση του δρομου -εκει που ηταν πιο ζεστα- και να σου κοβουν τη πορεια ηταν ενα πολυ συνηθισμενο φαινομενο. "Αν δεν θες να φας μπιφτεκια ταρανδου για μεσημεριανο καλο θα ειναι να εχεις το νου σου στα φρενα Νικο..." σκεφτηκα και απλωσα δυο δαχτυλα στη μανετα ασυνειδητα.

Παντα αγαπουσα το μοναχικο ταξιδι αλλα το να μοιραζεσαι τετοιες στιγμες με φιλους που <em>καταλαβαινουν</em> ηταν πραγματικα ανεκτιμητο.
Η φιγουρα του νεου μου φιλου στο βαθος του δρομου ηταν η πιο ομορφη εικονα που θα μπορουσα να ζητησω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8064/8212734869_023f152fa6_b.jpg" />

 
Απο το Βορειο Ακρωτηρι μεχρι τα συνορα της Φινλανδιας ειναι ενα τσιγαρο δρομος.
Πορεια σταθερα τωρα προς το νοτο και το Karasjok, την πρωτευουσα της Λαπωνιας.

<em>"I thought I would have this figured out by the time I was 22
But just when you know just where it's at
It's always something new
Oh it's like this
It just takes some getting used to.."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8065/8213824358_cf667e94b8_b.jpg" />

 
Λιγο εξω απ' το Karasjok σταματησαμε για λιγο σε ενα ομορφο καφε. Αλογα και αναβατες ζητουσαν να ξεδιψασουν.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8350/8227060893_5b04ea78c8_b.jpg" />

 
Χαζευα το Shadow εξω. Ταξιδι πανω σε τσοπερ με 11αρι ντεποζιτο και τα πραγματα ατακτως δεμενα μεσα σε σακουλες... Ειπες τιποτα δικε μου; Ολα ειναι δρομος και τα υπολοιπα ειναι δικαιολογιες που ψελλιζεις το βραδυ για να νοιωσεις καλυτερα που γυαλιζεις τον πυραυλο στο γκαραζ και τον πας σπιτι-καφε-γραφειο-σπιτι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8059/8227061563_beeccaa98f_b.jpg" />

<em><strong>Ride on and the sun always shines in the end...</strong></em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8484/8227062185_817b1a8630_b.jpg" />

 
Ημασταν τωρα μια ανασσα απ' τα συνορα της χωρας -στη καρδια της απεραντης Finnmark, μιας περιοχης που γνωριζα καλυτερα με την ονομασια Λαπωνια.

Εδω στο Karasjok βρισκοταν το κοινοβουλιο των ιθαγενων Sami καθως και διαφορα πολιτιστικα κεντρα που σκοπο ειχαν να ενημερωνουν και να διαφυλλασουν τη σπανια κληρονομια μιας γλωσσας και ενος πολιτισμου που μεσα στην παγκοσμιοποιημενη σουπα ξεχωριζε ως κατι μοναδικο, αγνωστο, πολυτιμο.

Σταση λοιπον στο μεγαλυτερο πολιτιστικο παρκο της περιοχης το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://eng.sapmi.no/" rel="nofollow external"><strong>Sápmi Park</strong></a> για να μαθω λιγο καλυτερα αυτο τον αγνωστο και υπεροχο πολιτισμο των Λαπωνων.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8057/8227066631_60f1d148a2_c.jpg" />

 
Αφησαμε τις μηχανες στην εισοδο και περιπλανηθηκαμε τριγυρω. Το μερος ηταν τελειως ερημο!
Που ηταν ολοι; Εμοιαζε να ειναι κλειστο, ομως απο τις 5 το απογευμα;
Στη ρεσεψιον η παλια BMW ενος συνταξιδιωτη που ειχαμε βρει στο δρομο προς τα εδω εδειχνε οτι το μερος λειτουργουσε κανονικα. Απλα οντας μια καθημερινη και οχι Σαββατοκυριακο το ειχαμε βρει εντελως ησυχο.
Τουλαχιστον θα το ειχαμε ολο για παρτη μας...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8203/8227065825_53e81cbc63_c.jpg" />

 
Το παρκο πολιτιστικης κληρονομιας ηταν πραγματικα εντυπωσιακο.
Τα παντα εδω ηταν αυθεντικα και ειχαν ως μοναδικο σκοπο οχι την τουριστικη εκμεταλλευση αλλα την διαδοση και διασωση αυτου του πολιτισμου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8342/8227063577_edb90da221_c.jpg" />

 
Τριγυριζα αναμεσα στις ξυλινες καλυβες και τις παραδοσιακες φορεσιες και δεν μπορουσα να μην κανω συγκρισεις στο μυαλο μου με τα δικα μας χαλια πισω στη πατριδα. Τι καναμε εμεις για να διατηρησουμε ζωντανες τις παραδοσεις πολιτισμων που χανονταν τωρα πια, περα απο αρπαχτες, τσολιαδακια και τουριστοπαγιδες στα διαφορα μνημεια;
Εδω οι ανθρωποι σεβονταν και αγαπουσαν τη διαφορετικοτητα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8478/8228134766_eb2209d975_c.jpg" />

 
Το καλοκαιρι υπηρχαν πολλες δραστηριοτητες για τους επισκεπτες. Ξεναγηση στο παρκο αναμεσα στα διαφορα κτισματα των Sami, εκτελεση παραδοσιακων τραγουδιων joik απο ντοπιους, παρουσιαση ενος φιλμ 30 λεπτων για την ζωη αυτου του λαου και το καλυτερο: βολτα και επιδειξη στην φαρμα με τα χασκυ, οπου εξηγουσαν την μοναδικη και παναρχαια σχεση των Sami με αυτα τα πανεμορφα σκυλια.
<img src="http://www.sapmi.no/Portals/27/simmande%20hundar.JPG" />
(φωτο απο τη σελιδα του Sapmi Park)

 
Το χειμωνα το παρκο ομως δεν εκλεινε. Καθε αλλο. Παρεμενε ανοιχτο και προσεφερε πολλες δραστηριοτητες στους επισκεπτες, οπως διανυκτερευση σε μια παραδοσιακη σκηνη Lavvo των Sami, η "σαφαρι αναζητησης του Aurora Borealis" με ελκηθρα και σκυλια χασκυ, με διαρκεια που μπορουσε να φτασει και τις δεκα μερες!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8345/8227065189_a3ca048fc5_c.jpg" />

 
Διαβαζοντας ολες αυτες τις πληροφοριες δεν μπορουσα παρα να μεινω αναυδος απο την αντοχη αυτων των ανθρωπων εδω: <em>"Οι εκδρομες θα ακυρωνονται σε περιπτωση που η θερμοκρασια ειναι κατω απο τους -30 βαθμους C. Οταν οι θερμοκρασιες ειναι μεταξυ -25 και -30 βαθμων οι εκδρομες θα μικραινουν σε διαρκεια η θα ακυρωνονται αναλογα με τις καιρικες συνθηκες."</em> Υπηρχαν τουριστες που επιζουσαν μετα απο τετοιες ...εκδρομες αραγε;

Ομως οσο σκληροτραχηλοι ανθρωποι ηταν εξωτερικα αλλο τοσο ευγενικοι μαθαιναν να ειναι και να σεβονται τη μητερα Φυση.
<em>"Συμφωνα με τις δοξασιες, οι προγονοι μας ζουνε στο Βορειο Σελας. Οταν αυτο φωτιζει στον βραδυνο ουρανο δεν επιτρεπεται να σφυριζεις, να τραγουδας η να κανεις οποιοδηποτε θορυβο. Το Βορειο Σελας ζηταει σεβασμο."</em>
Υπεροχος λαος!

Η ωρα περνουσε και επρεπε να φυγουμε. Τα συνορα ηταν εδω και σε λιγο θα φταναμε στο προορισμο για τη μερα, την τεραστια λιμνη Inari της Βορειας Φινλανδιας.
Εγω ηθελα να μεινω αποψε σε καποιο ξυλινο σπιτακι στην ακρη της λιμνης, ομως ο Marko μου ειπε οτι θα προτιμουσε να μεινει σε ενα ξενωνα νεοτητας που γνωριζε στη περιοχη απο παλιοτερα.
Στο ακουσμα περι ξενωνα νεοτητας το μυαλο μου πηγε στα στριμωγμενα τσιμεντενια κουτια στα στενα των κεντρων της πολης, οποτε προτιμησα να απεχω. Θα πηγαινα μια βολτα μεχρι τα κοντινα καμπινγκ να βρω κατι και με το Marko θα τα λεγαμε το επομενο πρωι.

Το φαεινο μου σχεδιο θα αποδεικνυοταν τελειως λαθος. Ευτυχως.

Το ουρανιο τοξο εμφανιστηκε ξαφνικα στο βαθος του δρομου, σαν ενα πανεμορφο σημαδι θαρρεις για τη νεα χωρα που με περιμενε μπροστα για να τη γνωρισω...
Ισως να ηταν το μυαλο που επαιζε παλι τα παιχνιδια του αλλα καποιες φορες η φυση πραγματικα εφτιαχνε τις πιο ομορφες εικονες στη πιο καταλληλη στιγμη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8337/8227068211_5f420d24f3_b.jpg" />

 
Και εκει, στη βαση του ουρανιου τοξου με περιμενε ενα ακομα συνορο. Αυρα μου... Που με εχεις παει πια!
<strong><em>Tervetuloa Suomeen!</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8060/8227068847_728aaf42bb_b.jpg" />

 
Καπου εδω καταφερα να χαθω με το Marko. Μου ειχε πει οτι ακριβως μετα τα συνορα θα σταματουσε σε ενα βενζιναδικο που ηξερε για να γεμισει καυσιμο ομως εδω, στη μεση της ερημιας, το μονο που εβλεπα ηταν πρασινο και τιποτε αλλο!

Αποφασισα να συνεχισω στο δρομο, πιστος στο σχεδιο μου να ψαξω να βρω διανυκτερευση σε καποιο κοντινο καμπινγκ γυρω απο τη λιμνη. Ουτως η αλλως ειχαμε επικοινωνια με το τηλεφωνο οποτε δεν υπηρχε νοημα να περιμενω εδω.
Απο εδω και περα το τοπιο ειχε αλλαξει δραματικα.
Μου ηρθαν στο νου τα λογια του συμπαθεστατου Γερμανου ποδηλατη που ειχε ανεβει στο Ακρωτηρι διασχιζοντας τη Φινλανδια: <em>"Η χωρα αυτη ειναι η πιο βαρετη χωρα που μπορει να φανταστει καποιος απο φυσικη ομορφια. Ειναι σαν εκεινα τα καρτουν που τρεχουν συνεχεια και πισω επαναλαμβανεται το ιδιο σκηνικο. Περα του οτι ειναι επιπεδη σαν τηγανιτα υπαρχουν τριων ειδων τοπια και τιποτα αλλο: δασος - δασος, λιμνη - λιμνη, δασος - λιμνη."</em>

Οταν τον ειχα ακουσει νομιζα οτι ολα αυτα ηταν υπερβολες.
Δεν ηταν.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8059/8228140458_1fb58f26a9_b.jpg" />

 
Βεβαια ακομα και ετσι εβρισκα συνεχως μπροστα μου εικονες να με ενθουσιασουν.
Οπως τους ταρανδους που εβοσκαν αμεριμνοι στην ακρη του δρομου....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8480/8228141474_004d9d1df2_b.jpg" />

 
...η τις πανεμορφες λιμνες που εμφανιζονταν ξαφνικα πισω απο μια συσταδα δεντρων και καθρεφτιζαν με τον πιο ωραιο τροπο τα χρωματα του ουρανου που σουρουπωνε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8209/8227071869_e2017dd480_b.jpg" />

 
Ημασταν στη χωρα των χιλιων λιμνων εξαλλου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8205/8228142674_22d7931847_b.jpg" />

 
Μονος πλεον χωθηκα σε ενα ερημικο δασικο δρομο ακολουθωντας το GPS προς το κοντινοτερο camping στην αναζητηση μου για διανυκτερευση.
Φτανοντας εκει βρηκα ενα ακρως γραφικο σκηνικο στην ακρη μιας μικρης λιμνης. Ηταν οτι ειχα στο νου μου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8485/8228144518_c75c6080af_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8483/8228143412_aeb740b469_c.jpg" />

 
Αν διανυκτερευα μεσα σε ενα τετοιο σκηνικο δεν θα ειχα κανενα παραπονο. Ποιος θα ειχε αλλωστε;
Ομως καποιες φορες χωρις να το γνωριζεις βρισκεσαι σε ενα σταυροδρομι και εκει συμβαινουν καποια τελειως ανεξηγητα πραγματα που σε σπρωχνουν στον αλλο δρομο απο αυτο που υπολογιζες.
Θυμωνεις, απογοητευεσαι αλλα προχωρας και φτανεις στο τελος για να διαπιστωσεις οτι αυτος ο δρομος που πηρες αθελα σου ηταν τελικα απειρως καλυτερος απο αυτο που σχεδιαζες να παρεις!

Ετσι πηγαινοντας στη ρεσεψιον του ομορφου μικρου camping με απογοητευση διαπιστωσα οτι δεν υπηρχε κανενα διαθεσιμο καταλυμα για τη βραδια και το επομενο camping βρισκοταν σε αποσταση 40+ χιλιομετρων. Ελευθερη κατασκηνωση τοτε!
Η ωρα ηταν 9.30 το βραδυ πλεον και ειχα ηδη αργησει για να στησω σκηνη. Βγηκα στο κεντρικο δρομο και σταματησα στην ακρη του δρομου για να στειλω ενα μηνυμα στο Marko και να χαζεψω το φως του ηλιου που εδυε και γεμιζε χρωματα τα παντα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8068/8227075117_df11641436_c.jpg" />

 
Δεν ειχαν προλαβει να περασουν 2 λεπτα οταν ο Marko εμφανιστηκε χαμογελωντας και χαιρετωντας στο βαθος του δρομου!
Ουτε συμφωνημενοι να ημασταν! Δεν ειχε δει το μηνυμα μου ακομα αλλα απο συμπτωση βρισκομουν στη διαδρομη που πηγαινε προς το ξενωνα νεοτητας που ειχε κλεισει για να μεινει. "Νικο, εγω εχω ηδη κλεισει εκει και κανονισα αν θες και για σενα δωματιο. Ειναι οικονομικα και ειμαστε πολυ κοντα απο δω. Τι λες;"

Το σκεφτηκα λιγο. Να τον αφηνα να φυγει μονος του και να πηγαινα να στησω τη σκηνη μου μονος ενω ειχα παρεα; Θα πηγαινα στον ξενωνα. "Φυγαμε φιλε!" Το σταυροδρομι που λεγαμε.

Ο Marko μπηκε μπροστα και συνεχισαμε πορεια για μερικα χιλιομετρα πανω στο κεντρικο δρομο. Εκει που νομιζα οτι ο προορισμος μας ηταν η πολη Inari, ξαφνικα στριψαμε δεξια μεσα στο δασος και αρχισαμε να προχωραμε σε μια ατελειωτη χωματινη ευθεια.

Και εκει ηταν που ο καιρος μου χαρισε μια ανεπαναληπτη στιγμη που δεν χωραει σε καμια φωτογραφια και περιγραφη. Με τον ηλιο να πεφτει στο βαθος του δρομου, επιασε να πεφτει μια απαλη καλοκαιρινη βροχη και ηταν σαν να διασχιζουμε μια χρυση θαλασσα!

Η μαυρη σιλουετα της μηχανης του Marko μπροστα μεσα στη χρυση βροχη και με τον ηλιο κοντρα ηταν μια εικονα που θα μου μεινει αξεχαστη για παντα...
Ομως τα καλυτερα δεν ειχαν ερθει ακομα...

Συντομα βρεθηκαμε στην εισοδο ενος τεραστιου συμπλεγματος κατοικιων, κατι αναμεσα σε αγροκτημα και συγκροτημα πολυτελων ξυλινων εξοχικων σπιτιων, ολα χτισμενα αμφιθεατρικα γυρω απο τη λιμνη Inari!
Ο Marko πηγε στο μεγαλο κτηριο της ρεσεψιον και πηρε τα κλειδια του σπιτιου που θα μεναμε αποψε.
Αραξαμε τις μηχανες διπλα στο σπιτι και η θεα απο εκει ηταν απλα απεριγραπτη!!!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8349/8227075725_5fa579a05c_b.jpg" />

 
Οχι ομως οτι το εσωτερικο πηγαινε πισω! Εμεινα να κοιταζω σαν χαζος! Αυτο ηταν ο ...ξενωνας που ειχα ενδιασμους να παω;!;;;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8349/8228146550_bf42fa2514_b.jpg" />

 
Ενα τεραστιο σαλονι που ηταν οσο ολο το σπιτι μου φιλοξενουσε ενα εξισου μεγαλο καναπε, μια 40αρα LCD και μια τραπεζαρια δεκα ατομων, ενω απ' ακρη σ' ακρη μεγαλα παραθυρα φροντιζαν για τη καλυτερη θεα που θα μπορουσα να φανταστω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8206/8228147862_95940bb0ec_b.jpg" />

 
Στη πληρως εξοπλισμενη κουζινα υπηρχε μεχρι και φαγητο στα ντουλαπια, διαθεσιμα για τους επισκεπτες εδω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8202/8228148614_fc0dd18d5b_b.jpg" />

 
Δεν ηξερα τι να πω! Ουτε στο καλυτερο ονειρο μου δεν θα μπορουσα να ειχα φανταστει ενα τετοιο σεναριο!
Φτιαξαμε ...Φινλανδικα burgers και κατσαμε στο τραπεζι να φαμε χαζευοντας τη θεα και ρωτοντας τον νεο φιλο μου για το πως ειναι η ζωη σε αυτη τη τοσο ομορφη τελικα χωρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8068/8228149242_e5a596b831_b.jpg" />

 
Ο Marko μου ειπε οτι οι Φινλανδοι ειναι μια ζωη σε καταθλιψη. Δεν μπορουσα να το διανοηθω αυτο. Μα σε μια τοσο ομορφη, πολιτισμενη και τακτικη χωρα;
Μου εξηγησε οτι εφταιγε το κλιμα και το οτι σαν χαρακτηρες ειναι κλειστοι ανθρωποι, ομως και παλι δυσκολευομουν να το καταλαβω. Ισως οταν εχεις μαθει να ζεις σε μια χωρα που τα παντα δυστυχως εχουν ρημαξει και καθε μερα που περναει ειναι χειροτερη απο τη προηγουμενη, τοτε μαθαινεις και να εκτιμας πραγματα που αλλοι θεωρουν δεδομενα. Οπως ισονομια, δικαιοσυνη, ελευθερια λογου, σοβαροτητα, αποτελεσματικοτητα, ευκαιριες εργασιας, οικονομικη ανεση...

 
Ο Marko σηκωθηκε επανω και με εβγαλε αποτομα απ' τις σκεψεις αυτες: "Εχω φυλαξει το καλυτερο για τελευταιο φιλε."

Πηγε μεσα στη κουζινα και γυρισε πισω με μερικες μπυρες.
- Τι ειναι αυτο ρε φιλε;
- Ειναι για μια ειδικη περισταση. Πηγαινε βαλε απωθητικο για τα κουνουπια και ακολουθησε με εξω.

Σηκωθηκα και ψεκαστηκα ολοκληρος απο τη κορφη ως τα νυχια με το εντομοαπωθητικο που ειχα φερει -εδω στη Λαπωνια τα κουνουπια ηταν κυριολεκτικα εκατομμυρια και επεφταν επανω σου σε σμηνη με το που εβγαινες απο το σπιτι. Γιατι να πηγαιναμε εξω τωρα;

Και τοτε καταλαβα. Το φως του ηλιου που εδυε αγγιζοντας τωρα τον οριζοντα επεφτε στο μεγαλο ρολοι στο σαλονι. Η ωρα ηταν 12 παρα τεταρτο. Αυτο σημαινε ενα και μονο πραγμα...

Βγηκα εξω και κατεβηκα στην ακρη της λιμνης με τη καρδια οπως και στο Ακρωτηρι στα κοκκινα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8057/8227081073_a0f1b67589_b.jpg" />

 
Κανεις μας δεν μιλουσε.
Ενας κομπος ανεβηκε στο λαιμο και οι λεξεις δεν εβγαιναν.
Σταθηκαμε εκει αμιλητοι, να κοιταζουμε.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
τον <strong>Ηλιο του Μεσονυχτιου.</strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8203/8227081747_2950fb9032_b.jpg" />

 
Απολαυσαμε αυτο το μεγαλειωδες σκηνικο με το Φινλανδικο τροπο πινοντας τις μπυρες μας σιωπηλοι, χαμενοι στις σκεψεις του ο καθενας, δωσμενοι στη μαγεια μιας ανεπαναληπτης στιγμης...

Ενα ακομα μεγαλο ονειρο ειχε μολις γινει πραγματικοτητα...
<em>Fade away,
The night is calling my name...
You will stay,
I'll sail away...</em>
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=87uXU7MN5Pk" rel="nofollow external">The Rasmus - Sail Away</a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8210/8227080235_afd96fee9c_b.jpg" />

<h2>Day 15</h2><strong>Inari (FI) - Rovaniemi - Oulunsalo (FI)</strong>
<strong>560 km</strong>

Αλλη μια μερα στο δρομο ξημερωσε. Αν και τεχνικα δεν νυχτωσε και ποτε. Το βραδυ επεσα να κοιμηθω με το φως του ηλιου εξω απ' το μικρο παραθυρο του δωματιου να χτυπα τα στορια και το πρωι σηκωθηκα με ακριβως το ιδιο φως.
Ο απολυτος αποπροσανατολισμος. Το μονο που κρατουσε το σωμα μου απ' την αποδιοργανωση ηταν το ρολοι στον τοιχο.
"12 το βραδυ. Κοιμησου. 8 το πρωι. Ξυπνα."

Πηγα στη κουζινα, εφτιαξα καφεδακι και εκατσα να χαζευω τη θεα της λιμνης απ' τα μεγαλα παραθυρα του σαλονιου.
Ο Marko κοιμοταν του καλου καιρου και δεν ημουν σε βιασυνη να τον ξυπνησω. Σκεφτηκα το ταξιδι μου και τα οσα ειχα δει μεχρι τωρα. Τα μερη που ειδα, τους ανθρωπους που γνωρισα, τις περιπετειες που εζησα.
Ειναι πολυ ιδιαιτερο συναισθημα να βγαινεις στο δρομο χωρις να ξερεις τι σε περιμενει. Σου δινει μια φοβερη ελευθερια που σπανια μπορεις να βρεις οταν εισαι εγκλωβισμενος στην καθημερινοτητα της "κανονικης" σου ζωης.
Και καθε φορα που ταξιδευεις γυριζεις διψασμενος για αλλα τοσα, ξανα και ξανα.
<em>"</em>"Ειν' η δικη σου η ατελειωτη διψα / ειναι η διψα που σε κρατα ζωντανο / ειναι η διψα για καθαρο ουρανο<em>"</em> -ποσο αληθινο αυτο το στιχακι...

Θα μπορουμε να συνεχισουμε να ταξιδευουμε αραγε; Κοντρα στις αντιξοοτητες και σε ολα αυτα που μας θελουν γραναζακια του συστηματος;
Και το μεγαλυτερο ερωτημα ολων: θα αντεξουμε να πληρωνουμε το τιμημα του ταξιδιωτη;
Το ειχα πει και παλιοτερα: Αυτος που ταξιδευει παντα πρεπει να φευγει... Ειναι η ιδια η φυση του ταξιδιου αυτη.
Και το τιμημα το ειχα ηδη νοιωσει καλα στο πετσι μου σ' αυτο το ταξιδι.
Γυριζεις τον κοσμο, παιρνεις απιστευτες εικονες, ζεις μοναδικες καταστασεις, γνωριζεις υπεροχους ανθρωπους.... ομως ολα περνανε μπροστα σου σαν ταινια, εισαι εκει αλλα δεν εισαι πουθενα.
Δεν ριζωνεις. Ευχη και καταρα μαζι...

Εγω ομως την αποφαση μου -για καλο η κακο- την ειχα παρει απο παλια και με ειχε οδηγησει εδω τωρα. Σε αυτο το πανεμορφο μερος να σχεδιαζω αλλη μια μερα ταξιδιου. Και οταν ανοιγα αυτους τους παλιους χιλιοσκισμενους χαρτες ηταν σαν το πιο λαμπρο φως της ημερας που εδιωχνε ολες τις σκοτεινες σκεψεις του νου.

Επρεπε να ξεκινησω να ετοιμαζομαι.
Σχεδον 600 χιλιομετρα με χωριζαν απο το Oulu, οπου με περιμενε η υπεροχη Φινλανδη φιλη μου η Oili για να με φιλοξενησει στο πατρικο της. Ομως πριν απο αυτο δεν θα μπορουσα να παραλειψω ενα ακομα μερος που ηθελα απο καιρο να δω: το χωριο του Αη Βασιλη στο πασιγνωστο Rovaniemi και το περασμα του Αρκτικου κυκλου ξανα -προς τα νοτια αυτη τη φορα.
Σημερα μας περιμενε μεγαλη μερα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8084/8254679244_cc6f216953_c.jpg" />

 
Πηγα και ξυπνησα τον πανυψηλο Φινλανδο που ροχαλιζε ακομα μακαριως -αν τον αφηνα θα κοιμοταν μεχρι τον αλλο μηνα!
"Αντε Marko, ειναι ωρα να παρουμε τους δρομους φιλε!"

<strong><em>Οταν οι λεπτομερειες δειχνουν το μερακι των ανθρωπων: μπρελοκ μινι-κορμος (αληθινου) δεντρου...</em></strong>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8244328145_4aa9ba6e66_c.jpg" />

 
Η συνεχεια γνωστη: το βασανο του μαζεματος των πραγματων και η γλυκεια προσμονη της αγνωστης διαδρομης που ανοιγεται μπροστα μας, η αιωνια υποσχεση οτι θα ξαναρθεις να δεις οσα δεν προλαβες, ο φιλος που χαμογελαει καβαλα στη μηχανη του, το κλικ της 1ης στο κιβωτιο και το κατεβασμα της ζελατινας... Φυγαμε!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8210/8245396028_c8efef90f5_c.jpg" />

 
Σημερα παροτι ο προορισμος και των δυο μας θα ηταν το Oulu, ο Marko δεν ηθελε να παρει το κεντρικο δρομο αλλα να κοψει μεσα απο μικρους επαρχιακους.

O Marko σημερα ηθελε να παει μεσω επαρχιακων δρομων μιας που οι απεραντες ευθειες του κεντρικου δρομου δεν ηταν οτι καλυτερο για τη μικρη Shadow. Εγω απ' την αλλη μιας που ηθελα να δω και το Rovaniemi πριν τον τελικο προορισμο της μερας αποφασισα οτι θα ηταν καλυτερο να παρω την εθνικη οδο -κατι που θα αποδεικνυοταν σοφη επιλογη στη συνεχεια... Δωσαμε ραντεβου στο Oulu και αποχαιρετιστηκαμε προσωρινα. Θα τα λεγαμε παλι συντομα.

O δρομος αγνωστος απλωνοταν ξανα μπροστα μου, ενα πανεμορφο τοπιο και στα ακουστικα ο Warren Hayes με το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=Fb0yG2WDtFc" rel="nofollow external">Banks of the Deep End</a> να τραγουδαει τις σκεψεις μου...
<em>"On the banks of the deep end
Where your soul is your best friend
Searching for a reason to go astray
Wild dreams turn to nightmares
Silver clouds turn to golden stairs
And everything that you used to know is slipping away..."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8210/8244329453_4b7a5a53ef_b.jpg" />

 
Οδηγοντας πανω σ' αυτο το σχετικα μικρο δρομο σκεφτομουν οτι αν αυτο ηταν η εθνικη οδος τους, τοτε οι μικροτεροι επαρχιακοι δρομοι πως θα ηταν; Μια σχετικα συντομη παρακαμψη μου εδωσε την απαντηση. Εδω οι ανθρωποι δεν θεωρουσαν την ασφαλτο ιδιαιτερα σημαντικη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8342/8245397122_41b26b232c_c.jpg" />

 
Πως μπορει μια πινακιδα να σου εξαψει τη φαντασια και να σε καθηλωσει;
Μπορει να γραφει Nord Kapp η και....
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8205/8244330743_50525fc97c_c.jpg" />

 
Βρισκομουν εξω απ' το Ivalo τωρα τη τελευταια πολη της βορειας Φινλανδιας πριν τα συνορα με τη Ρωσσια.
Τετοια ονοματα πολεων μου εμοιαζαν μυθικα και δεν μπορουσα να πιστεψω οτι ημουν τοσο κοντα τωρα!
<em>"Καποια αλλη φορα καλη μου"</em> ψιθυρισα...

Εντελως τυπικα και με την ηλιθια τυχη μου καθως συνεχισα να ταξιδευω νοτια μεσα απ' αυτο το απεραντο δασος που καποιοι ονομαζαν Φινλανδια ειδα τα συννεφα στον οριζοντα να πυκνωνουν. Ηταν τοσο πολυ να ζητησω μια μερα χωρις βροχη ετσι για αλλαγη;

Συντομα σαν ειρωνικη απαντηση στην ερωτηση μου η βροχη αρχισε να πεφτει δυνατα αλλα εγω συνεχισα. Ειπαμε: κρατουσα το "παραθυρο των δεκα λεπτων". Αντι να σταματαω καθε τρεις και λιγο για αδιαβροχα συνεχιζα κανονικα και μονο αν η βροχη δεν σταματουσε μεσα σε δεκα λεπτα εβρισκα ενα μερος να σταματησω, να στεγνωσω λιγο και να βαλω τα αδιαβροχα.

Αυτη τη φορα ολα εδειχναν οτι η τυχη δεν θα ηταν με το μερος μου. Τα δερματινα ειχαν αρχισει να μουσκευουν -μπορει να κρατουσαν ακομα αλλα αν συνεχιζα μεσα σ' αυτη τη βροχη δεν θα εμενα στεγνος για πολυ.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8244331287_259efc9996_c.jpg" />

 
Καπου εκει ενα βενζιναδικο εμφανιστηκε στη μεση του πουθενα. Γυρω μου το μονο που εβλεπα ηταν δαση, γκριζο ουρανο και βροχη.
Ηταν να απορει κανεις γιατι αυτοι οι ανθρωποι εδω πανω ηταν τοσο καταθλιπτικοι;

Καθως εστριψα στην εισοδο του πρατηριου, ενα νεαρο παλικαρι στεκοταν στην ακρη του δρομου με ενα μεγαλο σακο διπλα του μουσκεμα απ' τη βροχη, ενω περιμενε να βρεθει καποιος να τον παρει μαζι του. Οτοστοπ σε τετοιες συνθηκες.... Τον ταλαιπωρο!
Ομως εκεινος εμοιαζε να ειναι απολυτα ενταξει με τη κατασταση του. Χαμογελασα. Παιρνεις τα χαρτια που σου μοιραζονται στη παρτιδα της ζωης και κανεις το καλυτερο που μπορεις με οτι εχεις. Μαθημα ζωης και ζωης ευτυχισμενης!

Παρκαρα τη μηχανη και πηγα κλασσικα κατευθειαν για τις τουαλετες για να στεγνωσω. Σκουπισμα κρανους, μπουφαν, παντελονιου, γαντιων και λοιπου εξοπλισμου... Τωρα ενοιωθα πολυ καλυτερα!
Βγηκα και επομενη σταση ηταν στο γκισε για τον απαραιτητο καφε, κανα δυο κρουασαν και ενα ομορφο χαμογελο: πρωινο on the road.

Εκατσα στα μικρα τραπεζακια στην ακρη της σαλας και χαζεψα τις μικρες λεπτομερειες της καθημερινοτητας των ντοπιων γυρω μου.
Ενοιωθα σαν ενας εξωτερικος παρατηρητης που εβλεπε μια ταινια να ξεδιπλωνεται μπροστα του: εξω απ' τα παραθυρα η βροχη συνεχιζε να πεφτει δυνατα πανω στο γκριζο και μελαγχολικο σκηνικο. Υπο αλλες συνθηκες, με τους ανθρωπους να καθονταν εξω στον καλοκαιρινο ηλιο το μερος θα εμοιαζε εντελως διαφορετικο αλλα τωρα... Αυτο ελεγαν καλοκαιρι αυτοι οι ανθρωποι εδω;
Τιποτα δεν θυμιζε οτι ειμασταν στη καρδια του καλοκαιριου τωρα!

Στο απεναντι τραπεζι τεσσερα πιτσιρικια καθονταν χωρις να κανουν τιποτα: Δεν μιλουσαν, σχεδον δεν κινουνταν καν. Απλα καθονταν εκει δειχνοντας να βαριουνται απιστευτα. Μπροστα τους μια μικρη τηλεοραση εδειχνε ενα τελειως αχρωμο ντοκυμαντερ για το ψαρεμα, ενω ακριβως πισω τους ηταν μια σειρα απο "φρουτακια", οπου καποιοι μεγαλυτεροι ανθρωποι καθονταν και τα ταιζαν συνεχως χρηματα αδιαφορωντας για τα παντα γυρω τους.

Ενοιωσα μια βαθεια λυπη για αυτους. Εθισμενοι στο τζογο να χανουν τα λεφτα τους σε αυτες τις αηδιες...
Δεν ειχαν τιποτα καλυτερο να κανουν ενα τετοιο πρωινο Σαββατου ρε γ@μωτο; Να πανε για δουλεια η για ψωνια; Να μεινουν στο κρεβατι με τις αγαπημενες τους; Να κανουν ερωτα; Να παιξουν με τα παιδια τους; Να παρουν ενα ομορφο πρωινο και να διαβασουν τα νεα, να πανε επισκεψη στους γειτονες, η απλα να περπατησουν στη βροχη παρεα με ενα φιλο;
Το θεαμα με εκανε γεμιζε μελαγχολια αλλα και θυμο μαζι. Ανοητοι ανθρωποι χαραμιζουν τις ζωες τους ενω εχουν ολα οσα καποιοι αλλοι παλευουν να βρουν. Ενα μερος που να λες σπιτι, μια οικογενεια, μια κοινοτητα...

Ενα απο τα παιδια τραβηξε ιδιαιτερα τη προσοχη μου. Ηταν το μεγαλυτερο ολων, ενα κοριτσι γυρω στα 14-15. Ειχε αυτη την υπεροχη Σκανδιναβικη ομορφια, ομως οντας στην εφηβια το προσωπο της ηταν γεματο σπυρια και κοκκιναδια. Εμοιαζε να ειναι η πιο απογοητευμενη ολων να βρισκεται σ' αυτο το μερος.
Προσπαθησα να σκεφτω το πως θα ενοιωθε. Να εισαι εφηβος με τις ορμονες να κανουν παρτυ, με το προσωπο σαν πιτσα απο τα σπυρια και να βρισκεσαι κολλημενος σε ενα τραγικο βενζιναδικο στη μεση του πουθενα, με τον πατερα πανω απο κεφαλι σου να τζογαρει κολλημενος στα μηχανηματα και εσυ να εισαι υποχρεωμενος να περιμενεις βλεποντας ενα ντοκυμαντερ για το πως ψαρευουν πεστροφες!

Γυρισε και με κοιταξε με ενα αδειο βλεμα. Στοιχηματιζα οτι θα προτιμουσε να βρισκεται οπουδηποτε αλλου στο κοσμο αυτη τη στιγμη...
Δεν ηταν ομως η μονη που με κοιτουσε -οι υπολοιποι θαμωνες με παρατηρουσαν και εκεινοι διακριτικα αλλα δεν με πειραζε.
Υποθετω οτι σε αυτο το σκηνικο θα μπορουσα καλλιστα να ειμαι και ενας πρασινος εξωγηινος που επινε καπουτσινο στη γωνια του.

Οι σκεψεις μου διακοπηκαν αποτομα απο το βαρυ τετρακυλινδρο γουργουρητο καποιας μηχανης που ερχοταν. Κοιταξα εξω και μια παλια Honda CBR1000 με δυο αναβατες μπηκε στο βενζιναδικο και αραξε. Μπηκαν στο μαγαζι και πηγαν κατευθειαν στις τουαλετες, ακριβως οπως ειχα κανει και εγω. Εσκασα στα γελια! Η διαδρομη του μηχανοβιου! Πρωτα πας στη τουαλετα να στεγνωσεις και μετα ολα τα υπολοιπα!
Τελικα ολοι εμεις οι μηχανοβιοι ειμαστε παλαβη αλλα υπεροχη φαρα! Μονο ενας ιδιαιτερος τυπος ανθρωπου θα επελεγε να ρισκαρει τη ζωη του πανω σε δυο ροδες, εκτεθειμενος στα στοιχεια της φυσης με βροχη, αερα, χιονι, καυσωνα, αλλα να που καποιοι απο εμας το κανανε αυτο εσκεμμενα. Ηταν η αισθηση του να νοιωθεις ζωντανος; Η αναγκη να μεινεις οσο γινεται μακρυτερα απο τις αβουλες μαζες καταναλωτικων προβατων που επιλεγουν το "ασφαλες", που ακολουθουν τη λογικη και κανουν αυτα που κανουν ολοι οι υπολοιποι επειδη αυτο ειναι το σωστο;

Θα μπορουσαν να ειναι ολα αυτα και ακομα παραπανω. Οι δυο καβαλαρηδες βγηκαν απο τη τουαλετα και προσεξα οτι ηταν πατερας και γιος! Ποσο τελειο ηταν αυτο;; Χαμογελασα και σκεφτηκα οτι αυτο ηταν ενα ακομα μεγαλο μου ονειρο: να ταξιδευω μια μερα παρεα με τα παιδια μου σε αγνωστες διαδρομες του κοσμου...

Εξω η βροχη ειχε κοψει και ηταν ωρα να πηγαινω.
Εγνεψα "γεια" στους μαυροφορεμενους αναβατες και βγηκα εξω. Ο φρεσκος αερας μυριζε εντονα βρεγμενο χωμα. Στην ακρη του δρομου το παλικαρακι ηταν ακομα εκει, ολη αυτη την ωρα μεσα στη βροχη...
Τον χαιρετησα καθως περασα μπροστα του και εκεινος μου χαρισε ενα υπεροχο μεγαλο χαμογελο!
Τελικα ο κοσμος ειναι πανεμορφος οταν εχεις τα ματια να τον δεις...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8495/8254273843_a45816931a_c.jpg" />

 
Με τη βροχη να ειναι παρελθον ο δρομος τωρα ηταν ανοιχτος για το Rovaniemi και ο ηλιος που εκανε δειλα την εμφανιση του πισω απ' τα συννεφα αναδεικνυε την ομορφια αυτου του τοπου. Δαση και λιμνες μεχρι εκει που εβλεπε το ματι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8070/8244333299_9a0ca523f0_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8485/8244332479_1f20b019da_b.jpg" />

 
Μπορει εδω τα τοπια να ηταν πολυ διαφορετικα απο εκεινα της Νορβηγιας ομως δεν επαυαν να ειναι πραγματικα υπεροχα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8343/8244333807_761f957901_b.jpg" />

 
Με τη διαθεση στα υψη τωρα, δυναμωσα το MP3 και ανοιξα το γκαζι. <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=-K-MrFwQIOs" rel="nofollow external">Oasis - Hello</a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8069/8245402316_883fb458bc_b.jpg" />

 
Συντομα ειχα φτασει εξω απ' το περιβοητο Rovaniemi. Δεν ξερω πως και γιατι αλλα στο μυαλο μου το χωριο του Αη Βασιλη ηταν στο κεντρο μιας μικρης κωμοπολης. Η πραγματικοτητα δεν θα μπορουσε να ειναι πιο διαφορετικη.

Το χωριο του Αη Βασιλη στη πραγματικοτητα βρισκεται εξω απο το Rovaniemi, και ειναι ενα μεγαλο θεματικο παρκο, κατι σαν τη Disneyland των Φινλανδων. Εξω απ' τη πολη ομως; Γιατι;

Ο λογος ηταν απλος: ηταν χτισμενο ακριβως επανω στον Αρκτικο Κυκλο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8203/8244335755_d57aaf0826_c.jpg" />

 
Το μερος ηταν πολυ ομορφο, με πολυ προσεγμενες μικρες λεπτομερειες. Χριστουγεννιατικα στολιδια, διακοσμησεις, πολυχρωμα λουλουδια παντου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8489/8245403606_d6fe3f6e3a_c.jpg" />

 
Ηταν ηδη απογευμα και σε λιγες ωρες το παρκο θα εκλεινε οποτε η πρωτη σταση ηταν στα μικρα μαγαζακια με σουβενιρ για τα απαραιτητα αυτοκολλητα.
Αυτο το μερος ηταν η χαρα του παιδιου!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8061/8244337139_c847c00b68_c.jpg" />

 
Απο τα ηχεια που ηταν διασπαρτα στο παρκο ακουγονταν διαφορα χριστουγεννιατικα τραγουδια, μια μαλλον αποτομη αντιθεση με τη γλυκεια ζεστη του καλοκαιρινου απογευματος τωρα.
Καποιοι θα μπορουσαν να πουν οτι το ολο θεμα ηταν μια κιτς υπερτουριστικη παγιδα αλλα αν δεν το επαιρνες στα σοβαρα το διασκεδαζες με τη ψυχη σου. Εγω δεν χορταινα να περπαταω τριγυρω και να χαζευω σαν παιδι τα χρωματα και ολες τις απιθανες λεπτομερειες!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8066/8244339773_16669d834c_b.jpg" />

 
Στο κεντρο του χωριου υπηρχε μια μεγαλη αυλη οπου δεσποζε ενα μεγαλο κτηριο: το γραφειο του κυρ Μπιλυ αυτοπροσωπως...
<em>(Βεβαια εδω τον ελεγαν Νικο αλλα αυτο δεν ειχε και μεγαλη σημασια...)</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8342/8245404854_3d0c73aa94_c.jpg" />

 
...ενω γυρω απο το χωριο, υπηρχε ενα μεγαλο αλσος γεματο δεντρα και μονοπατια οπου ο κοσμος μπορουσε να κανει περιπατους και να βλεπει -τι αλλο;- τους ταρανδους και τα μικρα σπιτακια των ξωτικων.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8486/8244339087_ab80160a30_b.jpg" />

 
Oμως στην κυριως αυλη υπηρχε μια ακομα μεγαλη ατραξιον... O Αρκτικος Κυκλος περνουσε ακριβως απο το κεντρο του χωριου και σηματοδοτουνταν με μια μεγαλη λευκη γραμμη με τις συντεταγμενες επανω της...
66° 32' 35": Arctic Circle ξανα
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8479/8245405402_3ebc9eb345_c.jpg" />

 
Τα παντα εδω ηταν φτιαγμενα απο πετρα και ξυλο, εναρμονισμενα με το περιβαλλον και οσο πιο κοντα σε ενα παραδοσιακο Φινλανδικο χωριουδακι οσο θα γινοταν.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8245413222_9a3e991898_b.jpg" />

 
Σκεφτηκα οτι εδω περα την περιοδο των Χριστουγεννων, με τα σπιτακια χιονισμενα και τα τζακια αναμμενα θα ηταν πραγματικα υπεροχα...
<img src="http://dunebuggy.altervista.org/Rovaniemi_file/image010.jpg" /> <img src="http://dunebuggy.altervista.org/Rovaniemi_file/image008.jpg" />

 
Ολα αυτα τα σπιτακια που εμοιαζαν σαν ντεκορ στη πραγματικοτητα ηταν απολυτως λειτουργικα και χρησιμοποιουνταν κανονικα.
Kαταστηματα, γραφεια, ξενοδοχεια, χωρις βεβαια να λειπει το σημαντικοτερο κτισμα: το ταχυδρομειο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8490/8245407694_65e5fc3386_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8244341303_389caf5416_c.jpg" />

 
Mια πλευρα του τοιχου ηταν απ' ακρη σ' ακρη γεματη με μικρα κοκκινα ραφια με ταμπελες χωρων απο κατω και μεσα εκατονταδες γραμματα απο παντου. Εδω κατεληγαν ολα τα γραμματα που εστελναν τα παιδια ολου του κοσμου στον Αη Βασιλη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8204/8244343261_5aa4ea098d_c.jpg" />

 
<em>Βλεπετε κατι γνωριμο στη φωτογραφια;</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8205/8244341931_b62580eca6_c.jpg" />

 
Πως θα ηθελα να καθομαι σε αυτη τη γωνια ενα χειμωνιατικο βραδυ και εξω να χιονιζει...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8486/8245409780_8bdcb6062a_c.jpg" />

 
Απ' εξω υπηρχε ενα δεντρο απο πινακιδες με διαφορους προορισμους στο κοσμο, μαλλον για να βρισκει το δρομο του πιο ευκολα ο Αγιος...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8245411216_c195fb6b7e_c.jpg" />

 
...αν και για να βρει κανεις το δρομο για το ξενοδοχειο μαλλον δεν χρειαζοταν καποια ιδιαιτερη σημανση, μιας που ξεχωριζε στην ακρη του μικρου χωριου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8337/8244344591_1006ea8c81_c.jpg" />

 
Ο ηλιος τωρα ειχε νικησει κατα κρατος τα συννεφα στον ουρανο και ετσι επεστρεψα στη γραμμη του Αρκτικου για τον πιο ομορφη φωτογραφια του μερους...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8350/8245412488_ca3d0353e9_c.jpg" />

 
...προτου χωθω μεσα στο αλσος για να εξερευνησω το υπολοιπο μερος. Οι εκπληξεις ηταν διασπαρτες οπου και αν κοιτουσα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8207/8244350537_2fcca7f1ce_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8489/8245414168_e075f9c33a_c.jpg" />

 
Η πιο μεγαλη ομως εκπληξη ηταν το <strong>Santamus</strong>: ενα καταπληκτικο θεματικο εστιατοριο με απιθανο ντεκορ και ατμοσφαιρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8484/8244348391_4d8d60e56c_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8198/8245414734_8527139635_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8061/8244348965_95534f7589_c.jpg" />

 
Αυτο το μερος το χειμωνα ηταν απεριγραπτο! Εμοιαζε πραγματικα βγαλμενο απο παραμυθι. Χιονια παντου, κρυφοι φωτισμοι μεσα στην ομιχλη, παντου κερια αναμμενα, ενα μεγαλο πετρινο τζακι να καιει, φαγητο απο σεφ, ζωντανη μουσικη, σαουνα...
<img src="http://www.santamus.fi/kuvagalleria/Santamus%20%20%281%29.jpg" />

 
Η διακοσμηση θυμιζε εσκεμμενα τις καλυβες των πιονερων που ειχαν ερθει εδω πανω πριν πολλα χρονια ψαχνοντας για χρυσο και οι επισκεπτες μπορουσαν να παρουν μια γευση απο αυτη τη ζωη με αναλογες δραστηριοτητες περαν του απολαυστικου φαγητου.
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://www.santamus.fi/en/photo_gallery/" rel="nofollow external">http://www.santamus..../photo_gallery/</a>

Δυστυχως το εστιατοριο τωρα ηταν κλειστο αλλα στην αυλη του υπηρχε μια μεγαλη θρακα με ξυλινους κορμους με τομαρια ταρανδων επανω, οποτε δεν εχασα την ευκαιρια να ξαποστασω λιγο και να απολαυσω λιγη απο την ατμοσφαιρα. Ενοιωθα σαν τον Κοναν τον βαρβαρο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8487/8245416970_119114a5fc_c.jpg" />

 
Αυτο που δεν φαινοταν στη φωτογραφια ηταν τα σμηνη εκατομμυριων κουνουπιων βαμπιρ που τσιμπουσαν οπου εβρισκαν γυμνο δερμα -η μπαντανα δεν ηταν για εφε αλλα γιατι δεν αντεχα αλλα τρυπηματα στο κεφαλι. Τα κουνουπια εδω πανω ηταν θρυλικα για τη προτιμηση τους στους νοστιμους και ανυποψιαστους τουριστες.
Ηταν καιρος να πηγαινω...

Οπως ειχα πεσει εξω για το χωριο του Αη Βασιλη, ετσι ειχα πεσει τελειως εξω και για την "κωμοπολη".
To Rovaniemi ηταν μια μεγαλη και μοντερνα πολη που σε τιποτα δεν θυμιζε τα γραφικα χριστουγεννιατικα χωριουδακια που ειχα στο νου μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8207/8245420448_2693697267_c.jpg" />

 
Ηταν σχετικα νωρις το απογευμα ακομα και το στομαχι διαμαρτυροταν απο ωρα. Αφησα τη μηχανη στο κεντρικο πεζοδρομο της πολης και εκανα μια μικρη βολτα να δω το μερος και να βρω κατι να τσιμπησω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8204/8244351285_603140fc96_c.jpg" />

 
Ο κοσμος εδω απολαμβανε το ποτο του στα μικρα μαγαζακια αριστερα και δεξια του δρομου μεσα σε μια πεντακαθαρη πολη και με τα ποδηλατα να εχουν το πρωτο λογο στη μετακινηση. Η πολη ηταν πολυ ομορφη!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8209/8245419484_10623bfb5b_c.jpg" />

 
Ειχα φτασει σχεδον στο τελος του μεγαλο πεζοδρομου οταν ακουσα μια γνωριμη φωνη. "Hey my man!"
Ηταν ο Marko.
- Τι κανεις εσυ εδω ρε φιλε; Δεν θα πηγαινες κατευθειαν στο Oulu;
- Ετσι σκεφτηκα αρχικα αλλα μετα τη πρωινη μου περιπετεια αλλαξα το σχεδιο.
- Περιπετεια;
- Θυμασαι που ηθελα να παω απο επαρχιακους δρομους; Η διαδρομη που επελεξα τελικα αποδειχτηκε ενας ατελειωτος χωματοδρομος μεσα στο δασος! Εκανα γυρω στα 150 χιλιομετρα χωμα με το τσοπερ! Εγινε σαν γουρουνακι απο τις λασπες και τα χωματα -χωρια που δεν ηξερα αν θα μεινω απο βενζινη στη μεση του πουθενα! Μετα απο αυτο η σταση για ξεμουδιασμα ηταν κατι παραπανω απο επιβεβλημενη...

Κατσαμε στη μεση του πεζοδρομου σε ενα υπαιθριο καφε να τα πουμε, να χαλαρωσουμε και να χαζεψουμε τη χαλαρη απογευματινη ζωη της πολης. Μετα απο τοσες μερες στην υπαιθρο ενοιωθα να μου εχει λειψει λιγο η ζωντανια της πολυχρωμης πολης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8199/8245458938_4a050c4874_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8069/8244361069_394e3be229_c.jpg" />

 
Η συνεχεια μας βρηκε να ψαχνω παρεα με το Marko καποιο μαγαζι να τσιμπησουμε κατι. Τα εστιατορια στο πεζοδρομο ηταν εκτος συζητησης -πανακριβα και ψευτοκυριλε, χιλια χιλιομετρα μακρυα απο αυτο που ηθελα να βρω: ενα οικονομικο μαγαζακι να δοκιμασω την τοπικη κουζινα των Φινλανδων.

Τη λυση και στα δυο μετωπα την εδωσε -οσο περιεργο και αν ακουγοταν- μια ...πιτσαρια.
Μπορει η πιτσα να ηταν ιταλικο πιατο αλλα εδω ειχαν μια ιδιαιτεροτητα -ηταν φτιαγμενες με κρεας ταρανδου!
Δεν θα μπορουσα να ειχα βρει καλυτερη επιλογη -και αν δεν ηταν ο Φινλανδος φιλαρακος μου μαζι μαλλον ακομα θα εψαχνα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8202/8244390767_e8bd70bd29_c.jpg" />

 
Η Αυρα εξω περιμενε υπομονετικα να ξαναβγουμε στο δρομο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8350/8245429188_524c81446d_c.jpg" />

 
Ανανεωμενοι, με γεματα τα ντεποζιτα ανθρωπων και μηχανων καβαλησαμε για το τελευταιο κομματι που θα μας εβγαζε στο τελικο προορισμο της ημερας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8244362645_8635f090cb_c.jpg" />

 
Η ωρα ηταν 9.30 το βραδυ και ο ηλιος βασιλευε πισω απο τα απεραντα λιβαδια φτιαχνοντας μοναδικες εικονες...
Τελικα αυτη η χωρα ειχε πολυ κρυμμενη ομορφια -απλα ηθελε να εχεις τα ματια ανοιχτα για να τη δεις.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8200/8245430742_55605e180e_b.jpg" />

 
200 χιλιομετρα με χωριζαν απο το Oulu τωρα, ομως η ψυχρα της νυχτας που περνουσε μεσα απ' το δερματινο μπουφαν εκανε τα χιλιομετρα να μοιαζουν ατελειωτα.
Τουλαχιστον τωρα ειχαμε βγει στην εθνικη οδο, στο φυσικο περιβαλλον της καλης μου που γουργουριζε χαρουμενη που θα τεντωνε επιτελους λιγο τα ποδια της εξω απο τους στενους επαρχιακους που διεσχιζε τοσες μερες.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8199/8245431274_d7d413eef8_c.jpg" />

 
Εσκυψα πισω απ' τα fairings, πηρα απο κοντα ενα "λαγο" και ανοιξα το γκαζι ακολουθοντας τον. Ανεβασαμε ρυθμο και γυρω στα μεσανυχτα ημουν στο Oulunsalo, το προαστιο της πολης οπου θα με φιλοξενουσε η φιλη μου. Η ωρα που ειχα φτασει ηταν εσκεμμενα αργα γιατι η Oili ηταν σε ενα γαμο με το συγγενολοι και θα ερχοταν μετα το γλεντι, οποτε δεν ειχε νοημα να βρισκομαι εδω απο νωρις.

Με το που εφτασα στο πολυ ομορφο σπιτι με το μεγαλο κηπο βγηκε εξω η μητερα της φιλης μου, μια θεοπαλαβη αξιαγαπητη γιαγια που με υποδεχτηκε με αγκαλιες και φιλια! Πηγα τα πραγματα μεσα και παροτι η φοβερη γιαγια δεν ηξερε λεξη απο Αγγλικα δεν ειχε κανενα προβλημα να συννενοηθουμε: νοηματα, χειρονομιες, παντομιμα και στο κατω κατω η μπυρα ειναι μπυρα σε ολες τις γλωσσες του κοσμου!

Συντομα εφτασε και η φιλη μου η Oili παρεα με το γιο της τον Ari και φιλη τους την Annika. Ηξερα οτι η Oili ηταν τρελαρα και αυτος ηταν ενας λογος που την αγαπουσα τοσο πολυ, αλλα τωρα εβλεπα απο που ειχε ...παρει! Μεσα στο μικρο διαδρομο φιλια, αγκαλιες, φωνες, γελια, πανικος -ο μυθος περι ψυχρων Σκανδιναβων συντριβοταν ανεπιστρεπτι.
Παρα το προχωρημενο της ωρας κατσαμε στη κουζινα τσιμπολογοντας μεζεδακια και πινοντας μπυρες μεχρι τις 3μιση το πρωι.
Η γιαγια ειχε μια τεραστια πηλινη κουπα που γεμιζε συνεχως με μπυρα -μπορει να ειχε πιει και δωδεκα μπυρες και συνεχιζε απτοητη! Εδω οι ανθρωποι <em>πινουν</em> λεμε!

Πηγα να πεσω για υπνο σε κατασταση αποσυνθεσης πλεον εχοντας ηττηθει κατα κρατος στη μπυροποσια, ομως απεραντα ευτυχισμενος που ζουσα τετοιες στιγμες αναμεσα σε αγαπημενα προσωπα... Ποσο μαλλον που η μερα που ξημερωνε δεν ειχε χιλιομετρα αλλα χαλαρωση παρεα με τους φιλους μου στο ομορφο αυτο μερος.

<h2>Day 16</h2><strong>Oulu</strong>

Πως ειναι μια Φινλανδικη πολη; Πως ειναι τα κτηρια, οι δρομοι, η καθημερινοτητα των ανθρωπων εδω στη Σκανδιναβια; Χρονια εβλεπα ολους αυτους τους ψηλους ξανθους τουριστες στην Ελλαδα και αναρωτιομουν πως να ειναι η ζωη τους στις πατριδες τους -σημερα θα επαιρνα μια μικρη γευση.
Μπορει πολλα απο τα σχεδια μου σε αυτο το ταξιδι να ειχαν αλλαξει ομως το να αφιερωσω μια επιπλεον μερα στη Φινλανδια και να την περασω με φιλους ηταν κατι που δεν θα εχανα με τιποτα –το μεγαλυτερο ταξιδι ειναι αυτο που κανουμε μεσα στις ζωες των ανθρωπων που συνανταμε...

Πρωινο ξυπνημα σε ενα ακομα φιλοξενο ομορφο σπιτι ανθρωπων που ειχαν την καλοσυνη να με δεχτουν σαν δικο τους ανθρωπο και να με περιποιηθουν με τον πιο ωραιο τροπο. Ο ηλιος που εμπαινε απο τα μεγαλα παραθυρα στο σαλονι με εκανε ασυναισθητα να χαμογελασω.

Σηκωθηκα και συναντησα τους φιλους μου στη κουζινα οπου μας περιμενε ενα βασιλικο πρωινο.
Το σπιτι εμοιαζε περισσοτερο με αγροκτημα η εστω με εξοχικη κατοικια παρα με σπιτι σε ενα προαστιο πολης. Η Paula, η φοβερη γιαγια ειχε μια φοβερη ικανοτητα να διακοσμει τα παντα με χειροτεχνιες, παλια αντικειμενα, ποστερ απο παλιες ταινιες και μπροσουρες...

Φαγαμε και βγηκαμε στον ομορφο κηπο για να απολαυσουμε τα καφεδακια μας στη λιακαδα -υπηρχε περιπτωση να μην ξεκινουσε ομορφα η μερα με μια τετοια θεα μπροστα μου;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8078/8257667081_8ec141d16f_c.jpg" />

 
Εδω οι ανθρωποι οταν εφτιαχναν πολεις και προαστια δεν τσιμενταριζαν τα παντα, παρα φροντιζαν να εναρμονισουν τις οικιες τους με το περιβαλλον που τους φιλοξενουσε, κυριολεκτικα χωμενες αναμεσα στο δασος, διπλα απο πανυψηλα δεντρα και μεγαλες χορτολιβαδικες εκτασεις.
Αυτο σημαινε οτι συχνα μπορουσες να συναντησεις καποιους πολυ ιδιαιτερους επισκεπτες στο κηπο σου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8258736684_913a46a7e8_c.jpg" />

 
Μεσα στο κηπο υπηρχε ενα μικρο γραφικο σπιτακι που καποτε χρησιμευε ως ξενωνας αλλα τωρα ηταν απλα διακοσμημενο με ενα σωρο απιθανες λεπτομερειες απο τη παλια ζωη της Φινλανδιας.
Εδω εβρισκες οτι μπορουσες να φανταστεις! Ξυλινα ραφια κουζινας, παγκους και παλια τραπεζια, πολυχρωμα μπουκαλια, παλιες επιγραφες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8081/8258739376_ae376d2877_c.jpg" />

 
...πολυελαιους με κερια, καδρα με χειροτεχνιες, κεντηματα και δαντελωτες κουρτινες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8480/8257670941_d65dd0c7b3_c.jpg" />

 
...ραπτομηχανες, παλια σιδερα ρουχων με καρβουνο, κουζινικα σκευη και βεβαια σεμεδακια!
Ημουν ενθουσιασμενος γιατι ολα αυτα τα παλια αντικειμενα ηταν σαν ενα παραθυρο στο χρονο: μπορουσα να παρω μια ιδεα για το πως ηταν η ζωη εδω στο παρελθον -τα εθιμα των ανθρωπων, το μερακι τους, οι καθημερινες συνηθειες τους, οι πατεντες τους σε δυσκολους καιρους, το βιωτικο τους επιπεδο.
Καθε τι παλιο παντα εχει να πει πολλα, αρκει να εχεις τη θεληση να ακουσεις...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8258737680_260a0c4e65_c.jpg" />

 
Η Paula περα απο ολα αυτα τα ομορφα παλια αντικειμενα εφτιαχνε και διαφορα διακοσμητικα μονη της, οπως ενα απιθανο εξοφθαλμο ...γατι/γλαστρα φτιαγμενο απο παλια μεταλλικα αντικειμενα!
Η Oili παντα θεωρουσε οτι το γατι και αυτη ειχαν το ιδιο τρελο βλεμμα και φροντισε να μου αποδειξει την ομοιοτητα.
Δεν ξερω αν πρεπει να το παραδεχτω αλλα ετσι που τις εβλεπα μαζι ειχε δικιο! 
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8212/8258883758_8500f6fd83_c.jpg" />

 
Ο καφες ειχε τελειωσει, η μερα ειχε ζεστανει για τα καλα –ηταν ωρα να παμε να δουμε το Oulu, την μεγαλυτερη πολη της βορειας Φινλανδιας και 6η μεγαλυτερη της χωρας.

Παρεα με τον Ari και την Annika διασχισαμε τη μικρη γειτονια και βγηκαμε στο σταθμο του λεωφορειου που θα μας πηγαινε στο κεντρο.
Ειχα εντυπωσιαστει απο το μερος -η απιστευτη καθαριοτητα, η ταξη και η αψογη Σκανδιναβικη αισθητικη, το περιποιημενο γρασιδι στους κηπους, το εντονο κοκκινο χρωμα στους τοιχους...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8061/8257675201_9740b99f26_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8481/8257676025_cdfa64811f_c.jpg" />

 
Καθως διασχιζαμε ενα μικρο παρκινγκ ειδα μια σειρα απο χαμηλα κολωνακια μπροστα απο καθε θεση και αρχικα θεωρησα οτι ηταν παρκομετρα. Πλησιαζοντας ομως ειδα οτι ηταν ..πριζες ρευματος με χρονοδιακοπτη. Τι ηταν αυτο τωρα; Τσαμπα ρευμα για ηλεκτροκινητα οχηματα;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8224/8258775486_8f59675c83_c.jpg" />

 
Τα παιδια μου εξηγησαν οτι αυτες οι πριζες ηταν οντως για αυτοκινητα αλλα δεν ειχαν να κανουν με αυτο που φανταζομουν.
Λογω των θερμοκρασιων που το χειμωνα μπορουσαν να φτασουν ευκολα τους -20 °C, τα αυτοκινητα με diesel ηταν εξοπλισμενα με μια ειδικη συσκευη με ηλεκτρικες αντιστασεις στο συστημα τροφοδοσιας καυσιμου. Ετσι τo χειμωνα συνεδεαν τα αυτοκινητα ολο το βραδυ στις πριζες αυτες για να αποτρεπουν τα καυσιμα απο το να παγωνουν -και αυτο ηταν μια δωρεαν παροχη του δημου!

Βεβαια δεν ηταν τυχαιο ολο αυτο. Βρισκομουν σε μια απο τις πλουσιοτερες και πιο ειρηνικες χωρες του κοσμου, με το καλυτερο εκπαιδευτικο συστημα στην Ευρωπη και ενα απο τα υψηλοτερα βιωτικα επιπεδα παγκοσμιως.
"Εδω οι ανθρωποι ειναι απλα σε αλλο επιπεδο" σκεφτηκα. Ισως καπως ετσι να ειναι η ζωη μετα απο 100-200 χρονια στον υπολοιπο ανεπτυγμενο κοσμο που θα μαθουν επιτελους να συνεργαζονται χωρις να θελουν να βγαλουν ο ενας το ματι του αλλου... Δεν μπορει, καποια στιγμη θα παψουμε να ειμαστε πιθηκια και θα εξελιχθουμε ως ειδος –αν εκρινα απο τα οσα εβλεπα εδω υπηρχε ελπιδα για κατι καλυτερο στο μελλον.

Η γλυκυτατη Annika μου εξηγουσε το πως ειναι η ζωη σε μια τετοια χωρα και εγω την ακουγα με ενδιαφερον ενω παρατηρουσα τα χαρακτηριστικα της. Μεγαλα φωτεινα μπλε ματια, ξανθα μαλλια, λευκο δερμα –σαν μια ζωντανη κουκλα Μπαρμπι.
Και δεν ηταν η μονη. Τα χρωματα των περισσοτερων ανθρωπων τριγυρω ηταν απιθανα για καποιον απο το νοτο, αλλα η πλακα ηταν οτι οι ιδιοι τα θεωρουσαν εντελως συνηθισμενα και ...βαρετα!
Τελικα ειναι στην ανθρωπινη φυση να θελουμε αυτο που δεν εχουμε...

Φτασαμε στο κεντρο και χαιρετησαμε και τα παιδια καθως επρεπε να φυγουν και εγω με την Oili ξεκινησαμε για τη βολτα μας στη πολη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8348/8258744258_fb9704cf2e_c.jpg" />

 
Το Oulu ειναι μια απο τις βορειοτερες μεγαλες πολεις στο κοσμο και το ονομα στην Φινλανδικη διαλεκτο σημαινει πλημμυρα. Θεωρειται ενα απο τα «ζωντανα εργαστηρια» της Ευρωπης, οπου οι κατοικοι πειραματιζονται δωρεαν με νεες τεχνολογιες οπως τις επικοινωνιες κοντινου πεδιου (NFC) και τις <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://www.ubioulu.fi/en/UBI-hotspots" rel="nofollow external">ubi-screens</a>, μεγαλες οθονες αφης που βρισκονται διασπαρτες στη πολη και προσφερουν διαδραστικες υπηρεσιες στο κοινο.
<img src="http://www.ubioulu.fi/sites/default/files/images/tn_elo_rotuaari4.preview.jpg" />

 
H πολη ειναι χτισμενη στις οχθες του ποταμου Oulujoki, διπλα στον κολπο της Bothnia. Το 1822 μια μεγαλη πυρκαια κατεστρεψε το μεγαλυτερο μερος της πολης, αλλα ξαναφτιαχτηκε με τη βοηθεια ενος διασημου αρχιτεκτονα σε νεοκλασσικο στυλ, και πανω σε αυτο βασιστηκε το χτισιμο του κεντρου μεχρι και σημερα.

Στα χρονια το Oulu εξελιχθηκε σε ενα σημαντικο κεντρο υψηλης τεχνολογιας, ιδιαιτερα στο IT και την ευεξια.
Το πανεπιστημιο ειναι ονομαστο για την αρχιτεκτονικη του σχολη που παντρευει την προχωρημενη αισθητικη με εντονα τοπικα στοιχεια της περιοχης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8339/8257682771_97d1050b4c_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8058/8258752690_6059e0d703_c.jpg" />

 
Κατεβηκαμε στη προκυμαια, διπλα στο ποταμι οπου ο κοσμος καθοταν και απολαμβανε τον καφε του σε ενα απο τα πολλα μικρα εστιατορια και μπαρ της περιοχης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8072/8257680211_e318136851_c.jpg" />

 
Αυτα τα κοκκινα ξυλινα σπιτακια ηταν ενα απο τα χαρακτηριστικα αξιοθεατα της πολης. Ειχαν φτιαχτει πριν εκατονταδες χρονια απο ως αποθηκες εμπορευματων κυριως στη περιοχη του λιμανιου.
Το εντονο κοκκινο χρωμα τους, γνωστο και ως punamulta, το χρωστανε στη παραδοσιακη Σκανδιναβικη βαφη με ρινισματα χαλκου που προσεφερε εξαιρετικη προστασια στο ξυλο απο τα καιρικα φαινομενα.
Στις αρχες του 20ου αιωνα οι αποθηκες αυτες ειχαν εγκαταλειφθει ομως αφου αναπαλαιωθηκαν και μεταφερθηκαν εδω απο τις αρχικες τους θεσεις στο λιμανι, σημερα λειτουργουσαν ως καταστηματα και εστιατορια οντας ενα θαυμασιο δειγμα της παλιας Φινλανδικης κουλτουρας και αρχιτεκτονικης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8495/8257681043_41de2b5c22_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8208/8258751208_a67a37dffc_c.jpg" />

 
Στο κεντρο του πεζοδρομου ηταν και η υπαιθρια αγορα του Oulu.
Φρεσκα φρουτα, λαχανικα, χειροποιητα σπιτικα γλυκα αλλα και πολλες μικρες λιχουδιες που μου ηταν παντελως αγνωστες.
Η θεα ομως των ερυθρολευκων παγκων και των πωλητων με τις κοκκινες ποδιες τους ηταν μια σκετη πανδαισια χρωματων...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8061/8258746302_43a8e73a0d_c.jpg" />

 
Εδω βρισκοταν και αλλο ενα αξιοθεατο της πολης: το αστειο μπρουτζινο αγαλμα Toripolliisi, που σημαινει "ο αστυφυλακας της αγορας". Φτιαχτηκε το 1987 απο τον γλυπτη Kaarlo Mikkonen προς τιμη των αστυφυλακων που περιπολουσαν καποτε την αγορα.
Μαλιστα η κατασκευη του πληρωθηκε εξ' ολοκληρου απο δωρεες του κοσμου καθως και απο την πωληση μικρων πηλινων αγαλματιδιων και των περιφημων αρωματικων κουλουριων ενος γνωστου αρτοποιειου της περιοχης.
Η κινηση αυτη εμενα μου ελεγε πολλα για αυτο το λαο. Οταν οι ανθρωποι εχουν φτασει στο σημειο να εχουν λυσει βασικα ζητηματα οπως ισονομια, επιπεδο εκπαιδευσης, περιθαλψης και εργασιας, τοτε μπορουν να ασχοληθουν με το να ομορφαινουν την πολη τους απο κοινου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8482/8258745182_89a404e301_c.jpg" />

 
Η περιοχη της προκυμαιας με τα ξυλινα σπιτακια να καθρεφτιζονται στο νερο ηταν πολυ ομορφη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8208/8258755848_b02741974b_c.jpg" />

 
Νεαροκοσμος καθοταν στα ξυλινα decks κανοντας ηλιοθεραπεια ενω οικογενειες εκαναν περιπατους στα μικρα δρομακια και το ομορφο παρκο μπροστα στο νερο -τα παγκακια εδω ειχαν πολυ πλακα καθως ηταν φτιαγμενα απο κορμους δεντρων και ηταν σκαλισμενα να μοιαζουν με μικρα γουρουνακια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8217/8258753658_11c0871901_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8065/8267083017_17106af296_c.jpg" />

 
Μια μικρη μαρινα με τα σκαφακια της ξεχωριζε σε μια ακρη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8079/8257681869_225be31445_c.jpg" />

 
...ενω παρακατω πολυτελη διαμερισματα ηταν χτισμενα ακριβως πανω στο νερο και ενωνονταν με την οχθη μεσω μικρων γεφυρων -δεν θα ηθελα καν να ρωτησω το κοστος ενος τετοιου σπιτιου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8078/8258752080_fd3ea06f9d_c.jpg" />

 
Μεχρι και κανονικη παραλια ειχαν φτιαξει εδω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8214/8258754338_6aba8e2fac_c.jpg" />

 
Ολη η περιοχη ηταν γεματη μικρες καταπρασινες νησιδες γης που ενωνονταν μεταξυ τους με γεφυρακια και ηταν γεματες απο μονοπατια, παρκα αναψυχης και σπιτια -ηταν μια απο τις πιο εντυπωσιακες περιοχες της πολης.
Τα μεγαλα νεοκλασσικα που ξεπροβαλλαν αναμεσα στα δεντρα μαρτυρουσαν οτι αυτες οι νησιδες χρησιμευαν απο παλια ως τοποι διαμονης για τους πιο ευπορους κατοικους...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8350/8257687963_174aa759ed_c.jpg" />

 
Κατευθυνθηκαμε σε μια απο τις πιο κοντινες νησιδες, την Pikisaari για να τη δουμε καλυτερα.
Περασαμε τη μικρη ξυλινη γεφυρα και μας καλοσωρισε μια αστεια πινακιδα που αναφεροταν στο τουριστικο τρενακι που εκανε το γυρο του νησιου καθε μια ωρα.
<em>Ενα θεματακι με τα κουνουπια το ειχαν παντως... </em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8202/8258756568_0d920b993a_c.jpg" />

 
Περιποιημενοι κηποι, λουλουδια, πετροχτιστα σπιτια με πεντακαθαρες αυλες και μικρα μονοπατια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8062/8257696083_c6df586efa_c.jpg" />

 
Εδω η μοντερνα αρχιτεκτονικη-σημα κατατεθεν της πολης εδινε μαθηματα υψηλης αισθητικης με αποτελεσματα που σε αφηναν με το στομα ανοιχτο.
Ψηλες ξυλινες κατασκευες με τεραστιες γυαλινες προσοψεις, απιστευτα ψηλα ταβανια που χωρουσαν ανετα αλλον εναν οροφο απο πανω, καθιστικα/decks ηλιοθεραπειας με απλετη θεα τριγυρω και υπεροχοι κηποι. Δεν ειχα ξαναδει κατι παρομοιο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8340/8257690215_6c19e125d9_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8219/8257694003_c32c83bb47_c.jpg" />

 
Δεν ηταν ομως μονο η μοντερνα αρχιτεκτονικη που εντυπωσιαζε εδω.
Τα παλια σπιτια ηταν βαμμενα σε διαφορα χρωματα, κοκκινα, κιτρινα, πρασινα και ηταν γεματα απιθανες λεπτομερειες που μπορουσα να τις χαζευω με τις ωρες. Πρωτη φορα εβλεπα σπιτι με σοφιτα ...φαρο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8258760176_fe9beb8fe8_c.jpg" />

 
Ακομα και εκεινα τα σπιτια με εντονη τη φθορα του χρονου επανω τους ηταν φροντισμενα, με λεπτομερειες απο την παλια ζωη των ανθρωπων εδω: παλιοι σταυλοι, τροχοι απο αμαξες, παλιες κεραμοσκεπες...
Στα ματια μου ηταν εξισου ομορφα με ολα τα μοντερνα ακριβα σπιτια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8078/8257694987_151db7c8c5_c.jpg" />

 
Μεγαλοι αψεγαδιαστοι δρομοι χωρις ιχνος αυτοκινητων και σκουπιδιων, αλλα με πολλα ποδηλατα να βολταρουν...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8215/8258764688_6e29b566e3_c.jpg" />

 
Τα γερανια στα γλαστρακια στο κεφαλοσκαλο, τα αδεια μπουκαλια του γαλακτος που περιμεναν τον γαλατα και η σκουπα μπροστα στη παλια πορτα του σπιτιου.
Καλαισθησια και φροντιδα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8217/8258765546_5994822fa8_c.jpg" />

 
...εκει που το παλιο και κλασσικο εστεκε διπλα στο καινουργιο και μοντερνο σε μια αρμονικη συμβιωση και ισορροπια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8504/8258763908_bb1df95aaa_c.jpg" />

 
Περπατουσαμε πολυ ωρα ηδη.
Ο δρομος μας εβγαλε στο παλιοτερο εστιατοριο/καφε του μικροσκοπικου νησιου που οπως και τα αλλα παλια ξυλινα σπιτακια καποτε ηταν αποθηκη εμπορευματων και σταυλοι -ευκαιρια να απολαυσουμε ενα ζεστο καφεδακι λοιπον στο πιο ομορφο σκηνικο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8257699481_76c1dea511_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8212/8257691407_cc33aa87cf_c.jpg" />

 
Ολο το εσωτερικο ηταν φτιαγμενο αποκλειστικα απο ξυλο -παλια κεντηματα στους τοιχους, σκαλιστες καρεκλες και στη μεση μια μεγαλη σομπα με μπρουτζινες τσαγιερες επανω της... Καπως ετσι ηταν τα καφενεια του παλιου καιρου εδω πανω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8069/8258767528_d95effeb7e_c.jpg" />

 
Εβλεπα τον κοσμο τριγυρω να βουιζει χαρουμενος και ενοιωθα απολυτα ευτυχισμενος να βρισκομαι εδω τωρα. Ειναι καποιες φορες που ξαφνικα αποκτας επιγνωση του που ακριβως εισαι και τι κανεις και ειναι σαν να ξυπνας απο υπνο βαθυ. Συνηθως ζουμε ολοι βουτηγμενοι μεσα σε μια μουντη καθημερινοτητα, μια απεραντη βαρεμαρα που η επομενη μερα θα ειναι οπως η σημερινη και ολες οι προηγουμενες, υπερβολικα απασχολημενοι να κυνηγαμε τις υποχρεωσεις μας που δεν ειχαμε το χρονο να σταματησουμε λιγο και να σηκωσουμε το κεφαλι και να δουμε το κοσμο με αλλα ματια.
Ομως το ταξιδι σου χαριζει αυτη τη δυνατοτητα. Αφηνοντας πισω καθε τι γνωστο μαθαινεις να καλοδεχεσαι το αγνωστο και ανοιγεις τα ματια στον κοσμο εκει εξω... Δεν θα βαρεθω ποτε να το λεω: η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την σπαταλαμε μεσα στη βαρεμαρα και την επαναληψη. Καθε ταξιδι το μονο που ζηταει ειναι θεληση και τρελα -ολα τα αλλα βρισκονται καθ' οδον. Η φυση του ανθρωπου ειναι εξω στο δρομο και οχι κλεισμενος στα κλιματιζομενα κλουβακια που εχουμε φτιαξει για παρτη μας...

Αφου καθισαμε αρκετη ωρα στο ομορφο μαγαζι χαζευοντας το κοσμο να περναει ξεκινησαμε για το νεοτερο κομματι του κεντρου για να δουμε και την υπολοιπη πολη.
Η αρχιτεκτονικη θυμιζε αρκετα τις βορειοδυτικες πολεις της Ευρωπης με μεγαλους πλακωστρωτους δρομους, πολυχρωμα νεοκλασσικα σε αριστη κατασταση και φαρδια πεζοδρομια. Οσο για τη καθαριοτητα και την ταξη αφηστε καλυτερα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8349/8257701919_b9d1bb4455_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8065/8257702811_5cac540b21_c.jpg" />

 
O περιπατος μας εβγαλε στο δημαρχειο της πολης, ενα εντυπωσιακο μεγαλο νεοκλασσικο κτηριο βαμμενο σε ενα ανοιχτο καφε χρωμα, μεσα μια ενα μικρο παρκο γεματο περιποιημενα λουλουδια μπροστα του.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8210/8258772702_6a73b97335_c.jpg" />

 
Αν αυτη η υπεροχη εικονα δεν ηταν αρκετη, στο μικρο τοιχακι μπροστα στο δημαρχειο ειχαν φτιαξει κατι απιθανο: μια σειρα απο μικρα γλυπτα μπρουτζινα ανθρωπακια που απεικονιζαν την ζωη στη πολη οπως ηταν πριν πολλα χρονια.
Ο μαραγκος, ο ταχυδρομος, η φουρναρισσα, ο στρατιωτης, η γυναικα με το παιδι στην αγκαλια, η ηλικιωμενη γριουλα, ο πλουσιος τραπεζιτης, οι εργατες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8364/8257704675_1a4bdd9a8b_c.jpg" />

 
Η προσοχη στη λεπτομερεια ηταν το κατι αλλο. Το πιτσιρικι που καθοταν μπροστα στο πεζουλι φορουσε ενα πλεκτο μικρο κασκολ -δωρακι απο καποια κατοικο της πολης!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8258770932_58a8e75b82_c.jpg" />

 
Η Oili διασκεδαζε πολυ με τις αντιδρασεις μου. Για καποιον ντοπιο ολα αυτα που εγω εβρισκα εντυπωσιακα, η οργανωση η καθαριοτητα η καλαισθησια, ηταν πραγματα αυτονοητα. Δεν μπορουσα να της εξηγησω ομως το πως ειναι να εχεις μαθει να ζεις θελοντας και μη σε ενα τοπο που ολα ειναι χυμα, κανεις δεν σεβεται τον συνανθρωπο του, οπου τα σκουπιδια κανουν βουνα στους δρομους επειδη ο δημος αφησε ξανα απληρωτους τους καθαριστες, οπου καθε οπαδος με IQ αμοιβαδας θεωρει μαγκια να γεμισει πινακιδες με αυτοκολλητα και τοιχους με συνθηματα, οπου σε καθε "επεισοδιο" για τα καναλια των οκτω τα γνωστα καλοπαιδα σπανε μαρμαρα απο πλατειες για να πεταξουν στα εταιρα καλοπαιδα που προασπιζουν το καλο μας με χημικα καθε ειδους, οπου η καταναλωτικη μανια μας εκανε να αγορασουμε ολοι αυτοκινητα και ας μην εχουμε καν χωρο να τα παρκαρουμε ποσο μαλλον να τα κινησουμε στους αναρχους και βομβαρδισμενους δρομους μας...
Σιγουρα και εδω οι ανθρωποι ειχαν προβληματα ομως τα οσα εβλεπα με εκαναν ειλικρινα να αναρωτιεμαι για πιο λογο ανεχομαστε να ζουμε στις συνθηκες που βιωνουμε τοσα χρονια...

Ηταν ωρα να παρουμε το δρομο της επιστροφης για το σπιτι, ομως πριν απο αυτο ηθελα να κανουμε μια σταση για να δοκιμασω μια φημισμενη λιχουδια της Φινλανδιας: τις <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Karelian_pasty" rel="nofollow external">Karelian pies</a>, κατι μικρες παραδοσιακες πιτες απο την περιοχη Karelia της ανατολικης Φινλανδιας που σημερα ηταν διαδεδομενες σε ολη τη χωρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8357/8258773482_89fa5ac9f7_c.jpg" />

 
Εμοιαζαν λιγο με τα δικα μας πεινιρλι -μια μικρη ζυμαρενια ανοιχτη πιτα με γεμιση στη μεση.
Παραδοσιακα η γεμιση ηταν αλεσμενο κριθαρι με αλευρι, αλλα αργοτερα προστεθηκαν νεες εκδοχες με πατατα, σικαλη η ρυζι.
Σημερα η πιο διαδεδομενη συνταγη ηταν μια λεπτη ζυμη με γεμιση ρυζιου, συχνα με τη προσθηκη αυγοβουτυρου (βουτυρο ανεμειγμενο με κομματακια βραστου αυγου ) πανω απο τη ζεστη πιτα.
<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/78/Karjalanpiirakka-20060227.jpg/640px-Karjalanpiirakka-20060227.jpg" />

 
Και οι γαστρονομικες απολαυσεις δεν ειχαν τελειωσει εδω. Στο σπιτι μας περιμενε ενα θεσπεσιο δειπνο που ειχε ετοιμασει η Paula, με γλασαρισμενα φιλετα χοιρινου, βραστες πατατες, λαχανικα και αυγοβουτυρο για σαλτσα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8082/8257709413_05872c2de0_c.jpg" />

 
Εξαιρετικη παρεα, ομορφα μερη, απιθανο φαγητο, γελιο... Υπηρχε τροπος να γινει ακομα καλυτερη η μερα μου; Υπηρχε.
Αφου αποδεκατισαμε και το τελευταιο ιχνος φαγητου απο τα κουζινικα σκευη κατσαμε εξω στο κηπο με ενα καφεδακι για να χαρουμε την απογευματινη λιακαδα και πιασαμε τη κουβεντα περι παραδοσεων των Φινλανδων. Μια απο τις πιο γνωστες ηταν -τι αλλο;- η σαουνα.
Οταν η Oili εμαθε οτι δεν ειχα κανει ποτε πριν σαουνα αρχισε να επιμενει να το δοκιμασω. Η σκεψη του να καθομαι να ιδρωνω μεσα σε ενα αποπνικτικα ζεστο κουτι δεν ηταν το καλυτερο μου αλλα ποτε θα ξαναειχα την ευκαιρια να κανω μια αυθεντικη σαουνα αν οχι εδω;

Η Paula ετοιμασε το μικρο ξυλινο δωματιο της σαουνας. Στη μια πλευρα του δωματιου υπηρχε ενας μεγαλος ξυλινος παγκος για να καθεσαι, ενα δοχειο γεματο νερο και ακριβως απεναντι μια ηλεκτρικη σομπα με ενα φαρδυ ανοιγμα γεματο κατι μεγαλες γκριζες πετρες οι οποιες θερμαινονταν.
Με μια μεγαλη κουταλα εριχνες νερο πανω στις καυτες πετρες και οι υδρατμοι απο το νερο που εξατμιζοταν γεμιζε το δωματιο ανεβαζοντας τη θερμοκρασια οσο περισσοτερο αντεχε. Οι Φινλανδοι τυπικα μπορουσαν να καθονται σε θερμοκρασιες απο 70 μεχρι 90 βαθμους για μεγαλα χρονικα διαστηματα κατι που μου εμοιαζε αδιανοητο. Εδω 40 βαθμοι το καλοκαιρι και παθαινα κλακαζ.

Αυτο που επακολουθησε ομως ηταν μια πρωτογνωρη εμπειρια. Καθως η θερμοκρασια ανεβαινε ο ιδρωτας αρχισε να τρεχει σαν ποταμι. Δεν μπορουσα να καταλαβω αν ηταν νερο ολο αυτο η ιδρωτας ομως εσταζα απο παντου. Εριχνα νερο πανω στις πετρες και ενα νεο κυμα ζεστης με χτυπουσε καθως οι υδρατμοι κυκλωναν το δωματιο.
Παροτι καθομουν ακινητος, οι σφυγμοι της καρδιας αρχισαν να αυξανονται συνεχως, τα ματια μου εκαιγαν και η αναπνοη γινοταν ολοενα και πιο δυσκολη απο την εντονη ζεστη.
Απο ενα σημειο και μετα το σωμα μου ειχε παραλυσει εντελως και το μυαλο ειλικρινα δεν μπορουσε να σκεφτει τιποτα -ηταν ενα απολυτο κενο!
Το μονο που μπορουσα να κανω ειναι απλα να καθομαι εκει και να προσπαθω να αντεξω την απιστευτη ζεστη που ερχοταν σε κυματα.

Ειχα χασει καθε αισθηση του χωρου και χρονου, ομως οπως ειδα μετα αντεξα σχεδον μια ωρα μεσα στη σαουνα.
Βγηκα εξω και εκανα ενα ντους σκεπτομενος οτι θα παγωσω αλλα προς μεγαλη μου εκπληξη ανακαλυψα οτι δεν ενοιωθα κανενα απολυτως κρυο! Το σωμα μου ηταν τοσο ζεστο που ακομα και παγωμενο να ηταν το νερο δεν θα με πειραζε -ετσι εξηγουταν που εβλεπα Σκανδιναβους σε φωτογραφιες να βγαινουν απο τη σαουνα και να κυλιουνται στο χιονι ανενοχλητοι!

Ενοιωθα σαν καινουργιος ανθρωπος -εδω ταιριαζε απολυτα η εκφραση "του κουτιου"! Βγηκα στο κηπο ξυπολητος οπου με περιμενε η φιλη μου και το χαμογελο μου τα ελεγε ολα. Ειχα μολις κανει μια απιθανη σαουνα, και τωρα αραζα στο κηπο με φιλους και πινοντας μπυρες. Χαλαρωση the Finnish way.
Το μονο που ελειπε τωρα για να γινω Φινλανδος ηταν να κοβω ξυλα και να φωναζω "perkele"* δυνατα! 

<em>(* πολυ συνηθισμενη εκφραση των Φινλανδων που σημαινει "διαολε" και χρησιμοποιουταν συχνα στη καθομιλουμενη περιπου οπως εμεις εχουμε το γ@μωτο)</em>

<h2>Day 17</h2><strong>Oulu (FI) - Turku (FI)
650 km</strong>

Καποιες μερες ηταν καλυτερες απο αλλες. Σημερα ηταν η μερα που επρεπε να ξεκινησω το μεγαλο ταξιδι της επιστροφης.
Γι' αλλη μια φορα επρεπε να αφησω πισω παλιους και νεους φιλους για να ταξιδεψω, ομως αυτη τη φορα το ταξιδι θα με εβγαζε τελικα πισω στη βαση μου, πισω σε μια καθημερινοτητα που εδω και καιρο ειχα ξεχασει.
Αν ελεγα οτι χαιρομουν θα ημουν ψευτης. Τουλαχιστον παρηγορια μου ειχα τη περιπετεια του δρομου, το αγνωστο στις νεες χωρες που θα περνουσα, οι νεοι φιλοι που θα εκανα στη διαδρομη. "Ολα ειναι δρομος" σκεφτηκα και σηκωθηκα μουδιασμενος.

Οι αποστασεις απο εδω και περα αναγκαστικα μεγαλωναν καθως οι μερες που ειχα για να γυρισω λιγοστευαν.
Σημερα με περιμεναν 650 χιλιομετρα διαδρομης, ουσιαστικα διασχιζοντας ολη τη χωρα απο βορρα προς νοτο για να παρω το καραβι που θα περνουσε στη γηραια ηπειρο και το τελικο κομματι του ταξιδιου μου. Αρχικα το σχεδιο δεν ηταν να εκανα τοσα χιλιομετρα σημερα -η Oili κανονικα εμενε στο Tampere, τη δευτερη μεγαλυτερη πολη στα νοτια της χωρας, καπου 100 χιλιομετρα απο το Ελσινκι και σημερα θα βρισκομουν εκει.

Η αλλαγη ομως στα σχεδια της φιλης μου σημαινε οτι και εγω ειχα βρεθει αρκετα πιο βορεια απο οτι υπολογιζα, ομως ολα γινονται για καλο: ειχα γνωρισει συμπαθεστατους ανθρωπους, μια πανεμορφη πολη και βεβαια ειχα βρει ενα φιλοξενο μερος να μεινω μετα απο μερες ταξιδιου και κακοκαιριας.
Το μονο μειονεκτημα σε αυτο το σχεδιο ηταν η σημερινη αποσταση που επρεπε να καλυψω οπωσδηποτε μεχρι το μικρο λιμανι του Turku για να παρω το καραβι που ειχα ηδη κλεισει αλλα δεν με πειραζε -ετσι και αλλιως οι διαδρομες στη κεντρικη Φινλανδια δεν ηταν και το πιο συναρπαστικο πραγμα του κοσμου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8297117154_81241058fe_c.jpg" />

 
Γιατι ομως να εφευγα απο το Turku και οχι απο Ελσινκι;
Η κλασσικοτερη διαδρομη οσων ταξιδευαν στο Ακρωτηρι ηταν να περασουν απο το Ελσινκι στις χωρες της Βαλτικης και απο εκει να κατεβουν νοτια μεσω Πολωνιας, Αυστριας και Ιταλιας. Εγω ομως ειχα κανει αυτη τη διαδρομη και μαλιστα σχετικα προσφατα εχοντας γνωρισει καλα ολες αυτες τις χωρες και δεν ηθελα να ξαναπερασω απο τις ιδιες διαδρομες. Το νοημα του ταξιδιωτη ειναι να βλεπει νεα πραγματα, να ανακαλυπτει νεα κρυμμενα μυστικα που εχει να μοιραστει ο κοσμος μας και αν εχανα αυτη την ευκαιρια για νεες περιπλανησεις θα ηταν κριμα. Ποσο συχνα εχουμε την ευκαιρια για ταξιδια πλεον;

Η σκεψη να κατεβαινα μεσω Ρωσιας αποκλειστηκε νωρις καθως ειχα ηδη δει πολλα σε αυτο το ταξιδι και δεν ηθελα να στριμωξω σε μερικες μερες μια τοσο ιδιαιτερη χωρα οπως ηταν αυτη. Θα την αφηνα για καποια επομενη φορα.
Τι να εκανα ομως; Απο που να πηγαινα; Η μονη αλλη επιλογη ηταν μεσω Σουηδιας ομως μετα θα κατεβαινα νοτια μεσω Δανιας και Γερμανιας οπως ειχα ανεβει -αλλη μια κλασσικη διαδρομη πολλων που ειχαν κανει αυτο το ταξιδι, αλλα εγω ηθελα να κανω κατι διαφορετικο. Oμως τι;

Το ερωτημα αυτο με βασανισε επι μερες οταν σχεδιαζα πριν καιρο το ταξιδι μου.
Ωσπου μια μερα μια αχνη γραμμουλα που ενωνε το κατω μερος της Σουηδικης πρωτευουσας με το Gdansk, το μεγαλο λιμανι της Πολωνιας, εδωσε τη λυση. Υπηρχε ακτοπλοικο δρομολογιο εκει!
Ξαφνικα ολα εβγαζαν νοημα.
Θα περνουσα στη Στοκχολμη απο το Turku και απο εκει θα επαιρνα το καραβι που θα με εβγαζε στη βορεια Πολωνια. Μπορει την χωρα να τη γνωριζα καλα εχοντας παει εκει πολλες φορες στο παρελθον ομως το Gdansk και τις γυρω περιοχες δεν ειχε τυχει να τις γνωρισω.
Και το κερασακι στη τουρτα ηρθε μεσω μιας Πολωνης φιλης και μηχανοβιας που ενα γνωρισει πριν καιρο στο couchsurfing και εμενε στη Βαρσοβια που επισης δεν ειχα επισκευτει ποτε, και ηταν μολις 300 χιλιομετρα απο το Gdansk. Το σχεδιο ηταν ετοιμο.

Τελειωσαμε το πρωινο μας και αρχισα να μαζευω τα πραγματα με το γνωστο κομπο στο λαιμο και το σφιξιμο στο στομαχι.
Ολα τα καλα πραγματα καποια στιγμη τελειωνουν, ομως δεν θα το αφηνα αυτο να με παρει απο κατω. Δεν γινοταν.

Ανανεωσαμε το ραντεβου μας με τη καλη μου φιλη στην Αθηνα καποια στιγμη, ετοιμασα την Αυρα για το μεγαλο ταξιδι του γυρισμου και καθαρισα το κρανος απο την εκατομβη μερικων εκατομμυριων κουνουπιων που ειχα προκαλεσει τις προηγουμενες μερες.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8489/8257710309_a7ce7d0f0f_c.jpg" />

 
Τελευταια φωτογραφια πριν την αναχωρηση με τη καρδια στις φτερνες... Χαμογελο βεβιασμενο...
Καποιες φορες η ζελατινα ενος κρανους κρυβει πολλα περισσοτερα απο ενα ζευγαρι ματια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8360/8274875391_66c5d2f255_c.jpg" />

 
Οσο και να προσπαθουσα να απασχολω το μυαλο με τις περιπετειες που με περιμεναν μπροστα βγηκα απο τη πολη νοιωθοντας σαν ζεματισμενο κοτοπουλο. Και αυτες οι ατελειωτες ευθειες με τα ηλιθια ορια ταχυτητας δεν βοηθουσαν καθολου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8353/8274876061_cf2f5e8219_b.jpg" />

 
Ο καιρος εμοιαζε και αυτος κακοκεφος, αναποφασιστος. Μια ηλιο, μια βροχη.
Η μηχανη ρολαριζε κοιμισμενα με 100 χαω και παροτι εκανα οτι μπορουσα για να διωξω τη βαρεμαρα και τις βαριες σκεψεις, το μονο που ηθελα πραγματικα τωρα ηταν να χωθω πισω απο τα fairings και να κλειδωσω το γκαζι στο στοπ.
Ηξερα ομως οτι αυτο θα ηταν κακη ιδεα. Εδω πανω δεν αστειευονταν με τα ορια ταχυτητας τους.
Οι καμερες οσο κατεβαινα προς το νοτο ερχονταν η μια μετα την αλλη -μεχρι να φτασω στο Turku μπορει να μετρησα και 70!

Βεβαια η παρουσια των καμερων δεν με απασχολουσε ιδιαιτερα καθως φωτογραφιζαν τα οχηματα απο μπροστα οποτε σε μια μηχανη αυτο ηταν απλα ανουσιο, ομως οπου υπηρχαν τοσες καμερες καπου τριγυρω θα εβρισκα και αυτους που τις τοποθετησαν. Τα μπλοκα ομως οπως και οι καμερες δεν εκαναν καμια προσπαθεια να κρυφτουν -εδω λειτουργουσαν περισσοτερο αποτρεπτικα παρα εισπρακτικα.
Ειχα το νου μου, ομως η κινηση με 80 η ακομα και 60 πανω σε απεραντες ευθειες ενος αδειου δρομου ηταν εξαντλητικη ετσι που εβρισκα την ευκαιρια και ο δρομος φαρδαινε ανοιγα λιγο το γκαζι να προσπερασω καποιο αυτοκινουμενο η τροχοσπιτο, φτανοντας το πολυ μεχρι τα 140-150 στιγμιαια για να ξεμουδιασω.
Πιστευα οτι δεν υπηρχε περιπτωση να εχω καποιο προβλημα. Εκανα λαθος.

Πλησιαζοντας ενα ακομα μπλοκο ημουν ετοιμος να το προσπερασω σκεπτομενος οτι ολα ειναι καλα, μεχρι που ειδα μπροστα μου εναν αστυνομικο με αυστηρο υφος να με δειχνει και αμεσως μετα με το ιδιο χερι να δειχνει δεξια, σηματοδοτωντας μου να σταματησω. Οχι ρε γμτ! Σε μερικες ωρες επρεπε να ειμαι στο λιμανι. Στο μυαλο μου αρχισαν να περνανε εικονες με τη μηχανη φορτωμενη σε γερανο και εγω να τραβιεμαι στα τοπικα τμηματα ενω το καραβι μου κουνουσε το μαντιλι σαπλαροντας.

Σταματησα λιγο πιο κατω και κατεβηκα απο τη μηχανη προσπαθωντας να δειχνω πιο ψυχραιμος απο οσο ημουν.
- Καλημερα σας.
- Καλημερα σας. Εγινε κατι;
- Ναι. Θα πρεπει να σας γραψουμε για υπερβολικη ταχυτητα.
- Υπερβολικη ταχυτητα; Μα ακολουθω τα ορια εδω και ωρες. Που ετρεξα;
- Σας μετρησε ενα διερχομενο οχημα μας απο το αντιθετο ρευμα στα 140 χαω με οριο τα 100.

Στιγμιαια κολλησα. Τι διερχομενο οχημα; Μηπως εννοουσαν μπλοκο στο αλλο ρευμα που δεν ειχα δει;
Και τοτε θυμηθηκα. Ενα λευκο βανακι της αστυνομιας με φιμε τζαμια που ειχα συναντησει να περναει στο αντιθετο ρευμα ησυχα, χωρις φαρους η κατι αλλο και που δεν ειχα δωσει καποια ιδιαιτερη σημασια.

Ο αστυνομικος μου εδειξε το αυτοκινητο τους. "Παρακαλω περαστε μεσα."
Μπηκα και ενας αλλος νεαρος και πολυ ευγενικος αστυνομικος περιμενε στο πισω καθισμα μπροστα απο ενα laptop.
Μου συστηθηκε και μου εξηγησε οτι το βαν που ειχα δει ειχε μεσα ενα συναδελφο τους που μετρουσε τα διερχομενα οχηματα με φορτητο ρανταρ. Επειδη ηταν εν κινησει θα μου αφαιρουσαν απο τη ταχυτητα μου 30 χιλιομετρα και θα με εγραφαν για 110.

Μου ειπε οτι αν ημουν Φινλανδος τα πραγματα θα ηταν πολυ απλα.
Θα εβαζε τα στοιχεια μου στον υπολογιστη ο οποιος ηταν συνδεδεμενος με το υπουργειο οικονομικων και το προστιμο θα υπολογιζοταν βαση της μισθοδοσιας μου. Οσο μεγαλυτερο το εισοδημα τοσο μεγαλυτερο το προστιμο.
Αφου υπολογιζοταν το ποσο, το συστημα απλα θα το τραβουσε αυτοματως απο την επομενη μισθοδοσια και τελος.

Στη περιπτωση μου ομως τα πραγματα ηταν λιγο διαφορετικα. Μιας που δεν υπηρχε τροπος να δει τα οικονομικα μου στοιχεια με ρωτησε για το ετησιο εισοδημα μου. Χα! Εδω ημασταν... Ποιος να το ελεγε οτι η οικονομικη κριση θα ειχε και κατι χρησιμο!
Περασε στον υπολογιστη τα στοιχεια και αφου μου εξηγησε ευγενεστατα το τροπο που θα εβγαζαν το τελικο ποσο μου ειπε το μπουγιουρντι: 96 ευρω, ομως επειδη ηταν κατω απο το ελαχιστο οριο θα στογγυλευε στα 100 ευρω.
Φτηνα την ειχα γλυτωσει. "Να σας πληρωσω με μετρητα η μηπως δεχεστε και καρτες;"
Με κοιταξε εκπληκτος. "Μα οχι, δεν χρειαζεται να πληρωσετε τωρα κυριε. Οταν επιστρεψετε πισω μπορειτε να βαλετε το ποσο σε εναν απο τους παρακατω τραπεζικους λογαριασμους. Οριστε η αναλυση του ποσου και η λιστα των τραπεζων. Να ειστε καλα και καλο δρομο να εχετε."
Ο συναδελφος του γυρισε και χαμογελασε με νοημα. "Αν πηγαινετε μεχρι 120 στο κοντερ δεν θα εχετε κανενα προβλημα στη συνεχεια! Καλη σας μερα!"

Βγηκα εξω με αναμεικτα συναισθηματα. Απ' τη μια το κερατιατικο προστιμο απο το πουθενα και απ' την αλλη η γνωση οτι τα πραγματα θα μπορουσαν να ηταν πολυ χειροτερα. Αποφασισα να το δω ως μια ακομα μικρη περιπετεια του ταξιδιου μου και εφυγα.
<em>"Take it on the chin"</em>  κοινως σκασε και κολυμπα.

 
Η συνεχεια εγινε χωρις αλλα απροοπτα και ο καιρος σαν να ηθελε να με κανει να νοιωσω καλυτερα εδιωξε τα συννεφα για να αποκαλυψει ενα λαμπερο καλοκαιρινο ηλιο. Τα τοπια μεταμορφωθηκαν και εγω ειχα πλεον ξεχασει τελειως τη μικρη περιπετεια που ειχα αφησει πισω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8220/8274876543_5d4b87685c_b.jpg" />

 
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=2xzFWm9uXJo" rel="nofollow external"><em>Keep your eyes on the road your hands upon the wheel..</em></a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8477/8275941518_6c4cdece79_b.jpg" />

 
Με καλη μουσικη στα αυτια και τετοιες ομορφες εικονες δεν χρειαστηκε πολυ προσπαθεια για να φτασω στο μικρο λιμανι του Turku.
Ηταν ακομα αρκετα νωρις. Ειχα κανει πανω απο 600 χιλιομετρα αλλα δεν ενοιωθα κουρασμενος, αλλα σιγουρα πεινουσα.
Οντας ολη τη μερα πανω στη σελα, με στασεις μονο για ανεφοδιασμους δεν ειχα φαει ουτε σαντουιτς -ηταν ευκαιρια να φτιαξω κατι στο απιθανο φορητο κουζινακι της Trangia που ειχα μαζι μου -θα προτιμουσα εκει που ειχε τσιμεντο να ηταν ενα ομορφο λιβαδι και γυρω δεντρα αλλα τι να κανεις...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8074/8275942038_130a2ef6f0_c.jpg" />

 
Το γευμα τελειωσε, η ωρα περασε και επιτελους το τεραστιο κοκκινο πλοιο που θα με περνουσε σε μια αλλη χωρα ειχε φτασει.
Μπηκα στο πλοιο, εδεσα την καλη μου και ανεβηκα επανω. Το σκαφος ηταν τυπικα τεραστιο συγχρονο και καθαρο, στα προτυπα των αλλων πλοιων των Σκανδιναβων. Οι θαλασσες εδω δεν αστειευονταν και για να τις ταξιδεψεις χρειαζοσουν πλοια με @@δια και οχι @@δια πλοια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8496/8274878213_fbb32485eb_c.jpg" />

 
Για αποψε ειχα κλεισει καμπινα, αναγκαστικα βεβαια μιας που δεν υπηρχε δυνατοτητα χυμα παραμονης στο καταστρωμα, αλλα με τη κουραση του δρομου δεν με χαλαγε καθολου τωρα.
Οπως κανω παντα, βγηκα στο καταστρωμα για να κρατησω τις τελευταιες εικονες πριν φυγω.
Ο ηλιος εδυε βαφοντας τα καταπρασινα δαση που εφταναν μεχρι την ακρη του νερου με χρυσα χρωματα και εγω παλευα να συλλαβω λιγη απ' τη μαγεια της στιγμης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8340/8275967570_fd2d17feb2_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8486/8274881957_bb6ec85d10_b.jpg" />

 
Η Φινλανδια ειχε βαλει τα καλα της και με αποχαιρετουσε με τις πιο ομορφες εικονες. Θα τα ξαναπουμε...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8361/8274880815_40f43be8b6_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8341/8275944808_5680a968d9_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8059/8274881393_e8a6e4c9f4_b.jpg" />

 
Το πλοιο εβαλε ροτα για τη Σουηδια, το κρυο αρχισε να γινεται εντονο και εγω κατεβηκα στο μπαρ του πλοιου για μια μπυρα χαζευοντας κατι ...ξεχασμενα ροκαμπιλι που επαιζαν παλιο αμερικανικο ροκ εντ ρολ.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8274874773_075d8748ce_c.jpg" />

 
Αυριο με περιμενε μια ακομα χαλαρη μερα πανω σε πλοιο καθως ταξιδευα πλεον για το νοτο... Αναγκαιο κακο τα πλοια αλλα εχοντας να διασχισω ολη την ηπειρωτικη Ευρωπη σε 4 μερες ηξερα οτι θα χρειαζομουν ολες τις δυναμεις που θα μπορουσα να μαζεψω.
Εξω ο ηλιος εκανε φιλοτιμες προσπαθειες να δυσει...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8495/8274882683_a164a05289_b.jpg" />

<h2>Day 18</h2><strong>Stockholm (S) - Nynäshamn (S) - Gdansk (PL)</strong>

Η βραχνη ανακοινωση απο τα μεγαφωνα του πλοιου οτι συντομα θα φταναμε στη πρωτευουσα της Σουηδιας δεν ηταν απαραιτητη για να με σηκωσει απ' το κρεβατι. Ημουν απο ωρα ξυπνιος πανω στο ντεκ να κοιταζω τα γνωριμα νησακια του Σουηδικου αρχιπελαγους καθως το σκαφος εμπαινε στο τελικο σταδιο του ταξιδιου του...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8219/8297259292_d023a1a6c2_b.jpg" />

 
Οι σκεψεις ενα κουβαρι ως συνηθως. Ηταν μολις πριν δυο χρονια που εβλεπα για πρωτη φορα αυτες τις εικονες και ομως μου φαινοταν σαν μια αλλη ζωη τωρα.
Ολα εμοιαζαν τοσο ιδια αλλα και τοσο διαφορετικα. Ποσα ειχαν γινει απο τοτε, ποσα πραγματα ειχαν αλλαξει...
Ομως μεσα απο ολα οσα ειχα περασει βγηκα πιο δυνατος, πιο ζωντανος και η αποδειξη ηταν εδω σ' αυτο το ταξιδι να στεκομαι τωρα γερα στα ποδια μου και να απολαμβανω το χαραμα σε αυτη τη μακρυνη πολη του βορρα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8084/8297260046_c75b061b24_b.jpg" />

 
Τι κανει καποιος στην αγουροξυπνημενη Στοκχολμη ενα ησυχο πρωινο μιας καθημερινης μερας οπως αυτη;
Βγηκα απο το λιμανι και κοντοσταθηκα λιγο. Το μονο που ειχα να κανω σημερα ηταν να παρω το πλοιο που εφευγε στις 7 το απογευμα απο το Nynäshamn, ενα μικρο λιμανι μολις 50 χιλιομετρα απο εδω. Η ωρα ηταν μολις 8 το πρωι και ειχα ολη τη μερα ελευθερη -κατι επρεπε να κανω.
Ομως τι; Τη πολη την ειχα ηδη γνωρισει καλα και εξαλλου το τελευταιο που ηθελα ηταν να μπλεξω στο καθημερινο μποτιλιαρισμα μιας μεγαλης πρωτευουσας πανω σε μια φορτωμενη μηχανη 400 κιλων.

Βγηκα απ' τη πολη, εβαλα ροτα για το λιμανακι και αφησα το GPS να με οδηγησει οπου αυτο ηθελε ακολουθωντας τους μικρους συνοικιακους δρομους μακρυα απ' την βαρετη εθνικη οδο. Ειχε ξημερωσει ενα υπεροχο πρωινο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8500/8297260806_b5e8a728cb_b.jpg" />

 
Ο δρομος συντομα με εβγαλε στη γραφικη και εκνευριστικα αψεγαδιαστη Σουηδικη υπαιθρο -ακομα και στις μικροτερες οδους οπως αυτη οι λακουβες ελαμπαν δια της απουσιας τους ενω πανταχου παροντες οι μικροι κοκκινοι ποδηλατοδρομοι εκατερωθεν του κυριως δρομου. Μια εικονα χιλιες λεξεις για τον πολιτισμο μιας χωρας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8220/8296212485_98f0d42b85_b.jpg" />

 
Λενε οτι καποιες φορες τα πιο ομορφα πραγματα μας αποκαλυπτονται εκει που δεν το περιμενουμε.
Καθως οδηγουσα εσκεμμενα αργα παρατηρωντας τα τοπια γυρω μου και εχοντας το νου μου για καποιο αξιοθεατο που θα αξιζε μια επισκεψη προσεξα μια μικρη καφε πινακιδα που εδειχνε αριστερα μεσα στο δασος: <strong>Häringe slott</strong>.
Δεν ειχα την παραμικρη ιδεα τι ηταν αυτο αλλα ηξερα οτι τετοιες πινακιδες συνηθως υποδηλωναν καποιο τουριστικο αξιοθεατο.
Χωρις δευτερη σκεψη εστριψα στο δρομο και προχωρησα μεσα στο δασος. Τι ειχα να χασω;

Δεν ειχα κανει διακοσια μετρα οταν το δρομακι με εβγαλε μπροστα σε μια ομορφη παλια σιδεροφρακτη πυλη με δυο μεγαλες κολωνες κλασσικου ρυθμου με μικρα αγαλματα στη κορυφη τους και ενα μεγαλο θυρεο στο κεντρο.
Με το μικρο σπιτακι του επιστατη ακριβως διπλα η εισοδος θυμιζε εντονα τη πυλη καποιας βασιλικης -εξοχικης;- κατοικιας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8491/8275973650_60267c1524_b.jpg" />

 
Μπηκα μεσα και αφησα τη μηχανη σε ενα μεγαλο ανοιγμα του δρομου που χρησιμευε ως παρκινγκ.
Χαμογελουσα μεχρι τα αυτια γιατι μπορει τα Σουηδικα μου να ηταν σχεδον ανυπαρκτα αλλα απο τη μεγαλη πινακιδα μπροστα μου ειχα αρχισει να καταλαβαινω τι ηταν αυτο το μερος που βρισκομουν.
<em>Naturreservat.</em> Εθνικος Δρυμος.
Καλωσηρθατε στο Häringe.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8072/8275974880_a8e7b26404_b.jpg" />

 
H πινακιδα εξηγουσε τα σχετικα. Το Häringe - Hammersta ηταν ενας απο τους πιο ομορφους και σημαντικους εθνικους δρυμους του Αρχιπελαγους της Στοκχολμης, που εκτεινοταν πανω σε δυο μεγαλες νησιδες γης, το Häringenäs και το Hammersta.
Εδω εβρισκαν καταφυγιο χιλιαδες ειδη χλωριδας και πανιδας, κωνοφορα δεντρα, τεραστιοι δρυς καθως και το ιστορικο καστρο του Häringe που ειχε αναπαλαιωθει και πλεον λειτουργουσε ως ξενοδοχειο.

Η επιγραφη παρακινουσε τον επισκεπτη να περιπλανηθει στα πολλα μονοπατια του δρυμου μεσα στα δαση η διπλα στο γραφικο κολπο του αρχιπελαγους. Τριγυρω επικρατουσε μια υπεροχη ησυχια.
Χωρις ψυχη τριγυρω, με το πρωινο φως να περναει αναμεσα στις πυκνες φυλλωσιες των δεντρων, και ενα μεγαλο μονοπατι να ανοιγεται εμπρος μου ηταν λες και ειχα βρει ενα μαγικο τοπο ολο δικο μου για να τον εξερευνησω!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8347/8275976014_5f497dfa3a_c.jpg" />

 
Ξεκινησα να περπαταω και παντου εβρισκα τελειες εικονες. Ανοιχτα καταπρασινα ξεφωτα, πυκνα δαση, λουλουδια και παντου μονοπατια.
Δεν θα μπορουσα να ειχα ζητησει κατι καλυτερο απο αυτο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8083/8275977158_d3b2dd04c9_b.jpg" />

 
Ενοιωθα σαν να ειχα μπει σε εναν αλλο παραμυθενιο κοσμο, σαν να ημουν ξαφνικα μεσα στις σελιδες ενος μεσαιωνικου μυθιστορηματος με καστρα, βασιλικους κηπους και αυλικους. Αν εβλεπα ξαφνικα μπροστα μου πριγκηπισσες μεσα σε αμαξα και μπροστα ιπποτες πανω στα αλογα τους δεν θα μου εκανε καμια εντυπωση τωρα!

Μικρα κοκκινα ξυλινα σπιτακια, ομορφοι κηποι, ξυλινα γεφυρια, φαναρακια, σκαλιστες γλαστρες με πολυχρωμα λουλουδια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8489/8274912879_63ddaeba2c_b.jpg" />

 
...αγαλματα και θυρεοι διασπαρτα στους περιποιημενους κηπους...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8078/8275978788_bc59a18f3b_b.jpg" />

 
...μικρες λιμνες με παπιες να παιζουν στο νερο και διπλα ξυλινα μπαλκονια με καλλιτεχνικα σκαλισμενα λευκα παγκακια για τους επισκεπτες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8214/8275979530_f4bf38c315_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8215/8274917023_057d21481f_b.jpg" />

 
...δεντρα στη σειρα στις δυο πλευρες ακρες του μικρου δρομου που οδηγουσε σε ενα πολυ ομορφο μεγαλο κτισμα και πρασινο... πρασινο παντου.
Το μερος ηταν απλα απεριγραπτο!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8082/8274915943_f0cf77f928_b.jpg" />

 
Σταθηκα μπροστα μεγαλο λευκο κτισμα και κοιταξα το χαρτη. Αυτο ηταν το καστρο Häringe slott αν και μαλλον ηταν περισσοτερο μια μεγαλοπρεπης επαυλη παρα καστρο με την εννοια που το ηξερα -αν και ειχα ακομα πολλα να δω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8207/8274917701_085912ac3d_b.jpg" />

 
Εμοιαζα να βρισκομαι σε ενα λαβυρινθο γεματο μικρους δρομους που διασταυρωνονταν και εφευγαν προς ολες τις κατευθυνσεις.
Αποφασισα να παρω αυτον που πηγαινε στο πλαι του κτηριου και να τον ακολουθησω εξερευνοντας το εντυπωσιακο αυτο μερος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8502/8274919009_1dd5d54aee_c.jpg" />

 
Κατεβηκα ενα μικρο χωματινο δρομακι στο πλαι της επαυλης ωσπου βρεθηκα στην αλλη πλευρα του μεγαλου κηπου, μπροστα σε μια ομορφη αψιδωτη εισοδο γεματη αναρριχομενα φυτα που κρεμονταν σαν κουρτινες στα παραθυρα, κρυβοντας αυτο που βρισκοταν στην αλλη πλευρα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8274920753_b30f4576e0_b.jpg" />

 
Μπηκα μεσα και αυτο που αντικρυσα δεν θα μπορουσα να το φανταστω ποτε!
Ξαφνικα τα εχασα τελειως! Ενοιωθα σαν να βλεπω μπροστα μου μια τελεια μπροσουρα καποιας μεγαλοπρεπους επαυλης της δεκαετιας του '60!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8064/8275986396_954ef6fe95_b.jpg" />

 
Τι ηταν αυτο το απιστευτο μερος;;
Ισως ηταν η απουσια ανθρωπων μεχρι στιγμης που εκανε αυτο το εντυπωσιακο μερος να μοιαζει τελειως ονειρικο -καταπρασινα λιβαδια, δαση, λιμνες, συντριβανια, λουλουδια, αψογοι κηποι και ...πισινες;;
Δεν μπορουσα να πιστεψω στα ματια μου και τα οσα εβλεπα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8223/8275987198_984b793335_b.jpg" />

 
Προχωρησα στο τελειο κηπο διπλα στην πισινα και ενοιωθα σαν το μπιχλιασμενο βαρβαρο που τσαλαπαταει με τις μποτες μεσα στο καστρο της ομορφης πριγκηπισσας του παραμυθιου.
Μπορει να ημουν σαν τη μυγα μες το γαλα σε αυτο το σκηνικο αλλα με τετοιες απιθανες εικονες δεν με απασχολουσε καθολου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8216/8275988410_56a0361375_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8215/8274924243_233c0ae850_b.jpg" />

 
Συνεχισα τη βολτα μου στον κηπο εστιαζοντας στις απειρες μικρες λεπτομερειες που με περιεβαλλαν...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8069/8274924841_ab94438bd1_c.jpg" />

 
Σε καθε γωνια περιμενε και μια νεα εικονα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8211/8275990696_479df21283_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8202/8275996768_95785faaac_c.jpg" />

 
Ηταν καιρος να δω τα ενδοτερα αυτης της υπεροχης επαυλης.
Πιεσα τον εαυτο μου να ξεπερασει τον αρχικο ενδιασμο του να εισβαλω χυμα μεσα σε ενα τοσο χλιδατο μερος και περασα το κατωφλι της εισοδου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8480/8275998522_e9bb0f4c1e_c.jpg" />

 
Το εσωτερικο ηταν ακρως εντυπωσιακο και θα μπορουσε καλλιστα να ειναι μια βασιλικη κατοικια.
Στενοι διαδρομοι, αναμμενα κερια, παλια χειροποιητα χαλια, αψιδες σε καθε γωνια που ενωνονταν πανω σε ενα πανεμορφο ταβανι, χοντρες βελουδινες κουρτινες στα μεγαλα παραθυρα και μπολικη πετρα παντου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8208/8274918311_b43725883e_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8211/8275999712_d8638c7a34_b.jpg" />

 
Ο τουριστικος οδηγος που κρατουσα στα χερια μου ελεγε οτι το καστρο τωρα λειτουργουσε ως ξενοδοχειο αλλα δεν θυμιζε κατι τετοιο. Οι ανθρωποι ειχαν κρατησει ανεπαφο τον αρχικο χαρακτηρα του αρχοντικου και ειχαν αναπαλαιωσει με πολυ μερακι ολες τις ομορφες μικρες λεπτομερειες που εκαναν τη διαφορα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8274934085_a8e7f825e7_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8059/8274932393_50c77aa5e9_c.jpg" />

 
Και παροτι προσωπικο και ενοικοι ειχαν πλεον αρχισει να ξυπνανε και να κατεβαινουν στην ομορφη αυλη για πρωινο, κανενας δεν εδειχνε να ενοχλειται απο την παρουσια ενος δερματοφορεμενου ξενου που τριγυριζε στο χωρο βγαζοντας φωτογραφιες και θαυμαζοντας τις χλιδατες λεπτομερειες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8074/8274932971_5b356f86c8_c.jpg" />

 
Βγηκα εξω απ' την ομορφη επαυλη και συνεχισα προς το δασος.
Με τοσο πλουσια φυση και απειρα δασικα μονοπατια για τους επισκεπτες ηταν ωρα να εξερευνησω το υπολοιπο απο αυτο το μαγικο μερος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8206/8274926551_f873ed93f3_c.jpg" />

 
Στους μεγαλους αυτους χωματοδρομους τα καλοκαιρινα Σαββατοκυριακα πληθος κοσμου ερχοταν να απολαυσει τη βολτα του η να κανει ιππασια, ομως αυτο το ησυχο πρωινο Τριτης ημουν μονος εδω απολαμβανοντας τους ηχους της φυσης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8501/8274927371_3ffb0085c4_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8224/8275993296_76bd5173af_c.jpg" />

 
Προχωρουσα ολοενα και περισσοτερο μεσα στο δασος ακολουθοντας το μικρο χαρτη στον οδηγο με σκοπο να βγω την αλλη πλευρα της νησιδας για να δω τη θαλασσα.
Τα χρωματα μεσα στο δασος ηταν μια σκετη οαση για τα ματια μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8361/8275995274_4d1922966d_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8361/8274928931_7335812f5c_c.jpg" />

 
Ποση ωρα περπατουσα; Μιση ωρα; Μια; Παραπανω; Δεν ειχα ρολοι, δεν με απασχολουσε ο χρονος.
Ο ηλιος ηταν ψηλα στον ουρανο και αυτο ηταν το μονο που χρειαζοταν να ξερω.
Συνεχισα να περπαταω προς τη κατευθυνση που εδειχνε ο οδηγος ελπιζοντας οτι το αποτελεσμα θα ανταμειψει το κοπο μου.
Η εικονα που αντικρυσα βγαινοντας απο το δασος ομως ξεπερασε ολες μου τις προσδοκιες:
Ενα ολοχρυσο λιβαδι σταχυα κατω απο εναν καταγαλανο ουρανο και στο βαθος εκει που γη και ουρανος ακουμπουσαν, η θαλασσα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8490/8274930963_992391159c_b.jpg" />

 
Συνεχισα μαγεμενος μεχρι τη θαλασσα και εκατσα σε μια μικρη αποβαθρα να αγναντευω τον ομορφο κολπισκο του Landfjarden.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8221/8276000240_f2773e887f_c.jpg" />

 
Απο αυτη την αποβαθρα εφευγε ενας μικρος δρομος που οδηγουσε πισω στο καστρο. Φανταζομαι οτι εδω εδεναν καποτε οι ευγενεις τα σκαφη τους και πηγαιναν μεχρι την επαυλη με αμαξες. Οι αμαξες πλεον δεν υπηρχαν ομως τα αλογα παρεμεναν, περιμενοντας υπομονετικα τους επισκεπτες του Σαββατοκυριακου για να τους κανουν βολτα στα ομορφα δαση της περιοχης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8058/8276001134_b438106127_b.jpg" />

 
Οπως περιμενε και το δικο μου αλογο τοση ωρα για να με ταξιδεψει σε νεες περιπετειες.
Αποχαιρετησα το παραμυθενιο αυτο μερος με μια τελευταια φωτογραφια και κατευθυνθηκα προς το παρκινγκ. Ηταν καιρος να πηγαινω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8492/8274907693_24721fa8ff_b.jpg" />

 
Το μικρο λιμανι του Nynäshamn ηταν πολυ κοντα τωρα και πολυ συντομα περνουσα διπλα απο την πολυχρωμη προκυμαια.
Λογω της ετησιας εκθεσης σκαφων αναψυχης που γινοταν στη πολη, στο παρκινγκ της μαρινας δεν επεφτε καρφιτσα, οποτε ακολουθησα το παραδειγμα των ντοπιων μηχανοβιων και αφησα τη μηχανη στο δρομο διπλα σε μια απο τις πολλες καφετεριες για να κανω μια βολτα στη πολη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8066/8274883863_3d11e1723c_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8343/8274884521_4d7199671a_c.jpg" />

 
Η αντιθεση με το τελειως ερημο και ησυχο δασος του Haringe ηταν τεραστια: ο ηλιος ελαμπε και ολοι οι Σουηδοι ειχαν βγει στη παραλια για να βολταρουν, να χαζεψουν τα σκαφη στη μαρινα η να απολαυσουν μια μπυρα σε καποιο απο τα παρακειμενα εστιατορια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8204/8274886473_77f68b31a4_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8338/8274885091_f873416912_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8208/8275950252_19546a3b58_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8082/8274887465_4d551882aa_c.jpg" />

 
Κοσμος, πολυς κοσμος, στις καφετεριες, στα παρκα, στις αγορες... Ηταν μια πολυ ζωντανη και ομορφη πολη -επιτελους θυμομουν τι θα πει καλοκαιρι ξανα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8082/8274889991_14b6357189_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8360/8275952694_c27db8e960_c.jpg" />

 
Στην αλλη πλευρα της προκυμαιας υπηρχε ενας μικρος λοφος, οπου δεσποζε μια επιβλητικη κοκκινη εκκλησια και πισω της απλωνοταν η πολη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8479/8275953270_073c33bc7b_c.jpg" />

 
Εβαλα σημαδι τη κορυφη και ανηφορισα τον γραφικο δρομο προς το λοφο παρεα με τους τουριστες για να περιπλανηθω στα ενδοτερα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8215/8275954928_b41709fce4_c.jpg" />

 
Εφτασα στην εισοδο της εντυπωσιακης εκκλησιας και μπηκα μεσα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8339/8275957966_8322637740_c.jpg" />

 
Με υποδεχτηκε μια χαμογελαστη σαρανταρα Σουηδεζα που μου προσεφερε τσαι και κουλουρακια. Η λειτουργια ειχε μολις τελειωσει και τωρα μοιραζαν ζεστα ροφηματα και γλυκα στους επισκεπτες.
Παρατηρησε διακριτικα τη στολη και με ρωτησε αν ταξιδευα. Η εκπληξη της ηταν μεγαλη οταν εμαθε που ειχα φτασει και απο που ειχα ξεκινησει. Αν και ηταν ευγενεστατη και δεν θα ειχα προβλημα να κατσω παραπανω εκει, εξω η μερα ηταν υπεροχη και εγω δεν ηθελα να μεινω μεσα σε τεσσερις τοιχους.
Η φιλοξενη οικοδεσποινα μου ευχηθηκε να εχω καλη συνεχεια στο ταξιδι μου και την αποχαιρετησα βγαινοντας στο μικρο προαυλιο με την φοβερη θεα πανω απο την μαρινα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8343/8274883285_7ed83bb90d_c.jpg" />

 
Το Nynashamn ηταν μια μοντερνα και πεντακαθαρη μικρη πολη που δεν ειχε τιποτα να ζηλεψει απο πολλες μεγαλυτερες πολεις που ειχα δει μεχρι τωρα.
Μεγαλες πλακοστρωτες πλατειες, γραφικες κατοικιες, συγχρονα ψηλα κτηριακα συγκροτηματα, μπολικο πρασινο και χρωμα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8490/8275956764_97a8d8c179_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8079/8274893037_340fe4fda5_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8211/8297340341_fecfddc59e_c.jpg" />

 
Το χρωμα σε αυτες τις χωρες πραγματικα ηταν κατι που εβρισκα πολυ συναρπαστικο.
Ακολουθοντας την Σκανδιναβικη παραδοση ακομα και τα πιο συγχρονα σπιτια ηταν βαμμενα σε εντονα χρωματα και στολισμενα με λουλουδια -το αποτελεσμα ηταν αληθινα υπεροχο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8068/8274891833_ae97b27c0c_c.jpg" />

 
Οσο υπεροχο ομως ηταν να βλεπω τοσο καθαρες και περιποιημενες γειτονιες, αλλο τοσο υπεροχο ηταν και το να παρακολουθω την τοπικη πανιδα στο φυσικο της περιβαλλον...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8198/8275955572_16cef68aa5_c.jpg" />

 
Με το στομαχι γεματο απο τα σαντουιτς και τα ματια γεματα απο το οφθαλμολουτρο κατεβηκα ξανα στη παραλια για ενα απολαυστικο καφεδακι στη προκυμαια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8344/8274894381_505b69fee6_c.jpg" />

 
Στο βαθος η Αυρα μου λιαζοταν και αυτη περιμενοντας να παμε στο λιμανι για να παρουμε το σκαφος που θα μας εβγαζε στην ηπειρωτικη Ευρωπη και το τελευταιο κομματι του ταξιδιου. Η Σκανδιναβια καπου εδω τελειωνε μεχρι την επομενη φορα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8208/8275959680_f9a900a3da_c.jpg" />

 
Στο λιμανι το μεγαλο σκαφος ειχε μολις δεσει και εγω μπηκα μεσα για τη κλασσικη διαδικασια. Αυτο ηταν και το τελευταιο πλοιο που θα επαιρνα σε αυτο το ταξιδι, κατι που με χαροποιουσε ιδιαιτερα. Απο εδω και περα και μεχρι την επιστροφη μου στην Αθηνα θα ειχα μονο δρομους μπροστα μου -με τοσα αμετρητα φερυ μικρα και μεγαλα ειχα χορτασει θαλασσα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8358/8275960296_9209e95f60_c.jpg" />

 
Το πλοιο της Polferries ηταν μεγαλο αλλα πολυ παλιοτερο και αρκετα πιο ταλαιπωρημενο απο τα απαστραπτοντα σκαρια των Σκανδιναβων.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8221/8274897035_12d8f1333c_c.jpg" />

 
Κομβικο σημειο για ενα πλοιο γεματο Πολωνους ηταν -τι αλλο;- το καταστρωμα με το ανοιχτο μπαρ, οπου βεβαια υπηρχαν οι κλασσικοι ξυλινοι παγκοι και οι διαφημιστικες ομπρελες κατω απ' τις οποιες οι Πολωνοι ρουφουσαν τις μπυρες σαν νεροφιδες.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8058/8275960986_264cf0492a_c.jpg" />

 
Θυμιζε εντονα δεκαετια του '80 και οσο για τις καμπινες... ας πουμε οτι δεν θα ηταν πολυ καλη ιδεα να κοιμηθει κανεις στα σεντονια που μοιραζαν οι ναυκληροι. Με το sleeping bag υπο μαλης κατευθυνθηκα στη καμπινα κατω απο τα decks των οχηματων και ευχηθηκα οι συγκατοικοι μου να ηταν ησυχοι.

Τι ηθελα να το πω;
Δεν ειχε περασει μιση ωρα που ειχα αραξει στη καμπινα και ξεκουραζομουν οταν μπηκε μεσα ενας τραχυς 50αρης Πολωνος με ενα παχυ μουστακι ο οποιος με το που εμαθε οτι ημουν Ελληνας ξετρελλαθηκε και αρχισε να φωναζει με ενθουσιασμο "Ααα Γκρετσκι κολεγκα!" (Ελληνας συντροφος) Ωραια! Ζαχαρη θα περνουσα το βραδυ μου αποψε...

Ο τρελαρας Πολωνος δεν ηξερε γρι Αγγλικων και τα Πολωνικα μου ισα που εφταναν για να καταλαβαινω στο περιπου τι μου ελεγε, ομως αυτο δεν τον πτοουσε καθολου.
Αρχισε να μου λεει οτι δουλευε χρονια στη Σουηδια στις οικοδομες και οτι αφου τελειωνε τη δουλεια της εβδομαδας επαιρνε το πλοιο αυτο για να παει στην οικογενεια του που βρισκοταν στη Πολωνια.
Ειχε δει οτι ταξιδευα με μηχανη, κατι που μαλλον εβρισκε να ειναι μεγαλη υποθεση. Δεν ηξερα αν το θεωρουσε κατορθωμα η τεραστια ηλιθιοτητα η και τα δυο μαζι, ομως δεν ημουν σε θεση να του φερω αντιρρηση οτι και αν πιστευε.

Η ωρα ειχε περασει, το πλοιο ειχε βαλει πλωρη για το Gdansk προ πολλου και εγω το μονο που ηθελα ηταν να ηρεμησει λιγο ο συγκατοικος ωστε να κοιμηθουμε. Αμ δε! Πανω που πιστεψα οτι ειχε χασει το ενδιαφερον του και οτι θα ηρεμουσαμε ηρθε ο αλλος συγκατοικος να ολοκληρωσει το ...καρε της ευτυχιας!

Ενας πανυψηλος νεαρος Πολωνος γυρω στα 30 μπουκαρισε στη καμπινα κρατωντας ενα μισοαδειο ποτηρι μπυρας και τραγουδωντας. Αυτο ηταν! Ο αλλος με το που τον ειδε ξεχασε τελειως τη κουβεντα με τον Ελληνα και ξεκινησε το γλεντι!

Πιασανε την κουβεντα με μεγαλη χαρα και σε χρονο μηδεν ειχαν γινει κολλητοι.
Ο 50αρης τρελακιας ανοιξε το σακιδιο του και απο μεσα εβγαλε ενα ....διλιτρο μπουκαλι βοτκας καθως και ενα ταπερ με ντοματες, σαλαμι και τυρι.
Απλωσε τα μεζεδακια σε ενα μαντιλι, γεμισε 3 μικρα νεροποτηρα μεχρι πανω και μας τα μοιρασε. Τωρα ειχαμε δεσει!

Εδω θα επρεπε να κανω μια διευκρινηση: Στη καριερα μου ως ποτης ειχα καταφερει να σταθω στο υψος των περιστασεων πολλες φορες στο παρελθον, ομως ηξερα οτι μπροστα σε εναν Πολωνο δεν επιανα μια. Αυτο το πραγμα -ο Θεος να το κανει βοτκα- ημουν σιγουρος οτι αν το εβαζα στο ντεποζιτο της μηχανης παιζει να επαιρνα και καμια 50αρια επιπλεον αλογα.
Εκανα να αρνηθω ευγενικα αλλα δεν υπηρχε περιπτωση να τη γλυτωνα.

Αντε και na zdrowie, και αντε και ασπρο πατο και ξανα απ' την αρχη. Οι δυο Πολωνοι ειτε επιναν βοτκα ειτε γκαζοζα ηταν ενα και το αυτο. Εγω δεν ξερω πολλα, παρα μονο οτι μετα το 3ο, ισως 4ο νεροποτηρο πρεπει να επεσα σε κωμα γιατι το επομενο πραγμα που θυμαμαι ειναι να προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου καπου στα ξημερωματα ενω τα τρελοκομεια ροχαλιζαν μακαριως πανω απ' το κεφαλι μου...

<h2>Day 19</h2><strong>Gdansk (PL) - Warsaw (PL)
420 km</strong>

Η νυχτα περασε δυσκολα. Ο υπνος λιγος και βαρυς, η καμπινα αποπνικτικη και κρυα, με το μονοτονο αγκομαχητο των μηχανων του πλοιου στα αυτια μου και τους τεζαρισμενους συγκατοικους ειτε να ροχαλιζουν ειτε να πηγαινοερχονται στη τουαλετα αναβοντας συνεχως τα φωτα -η ησυχια δεν ηταν κατι που θα εβρισκα αποψε.

Το τελικο χτυπημα ηρθε καπου στα ξημερωματα: ανοιξα τα ματια με δυσκολια στο φως της καμπινας για να δω τους Πολωνους να εχουν ηδη σηκωθει και να πινουν βοτκα (!) γελωντας και κουβεντιαζοντας σαν να μην τρεχει τιποτα.
Τι ειναι δαυτοι;! Βοτκα απο τις 6 το πρωι...
- Τζιν ντομπρε Γκρεκο!
- Ναι, καλημερα και σε σας ρε μουρλοκομεια.

Σηκωθηκα, μαζεψα τα πραγματα μου και ανεβηκα στο σαλονι του πλοιου. Μπορει αυτο να ηταν η ιδεα του πρωινου για αυτους τους τυπους, ομως εγω προτιμουσα να πιω ενα καφεδακι σαν ανθρωπος και με την ησυχια μου. Καθισα σε μια ζεστη γωνια κοντα στο παραθυρο και με το ζεστο καφε στο χερι χαζευα εξω απ' το παραθυρο τη θαλασσα καθως το πλοιο συνεχιζε τη πορεια του προς το λιμανι του Gdansk.

Λιγες ωρες αργοτερα η παλια πολη του θρυλικου κινηματος "Solidarność" και του Λεχ Βαλεσα μας καλωσοριζε. Ο ηλιος ελαμπε και ολος ο κοσμος ηταν στις τοπικες παραλιες, σκηνες απο ενα καλοκαιρι οπως τα ηξερα απο παλια...
Το σκηνικο ενα παραξενο αταιριαστο συνοθυλευμα τρεντυ παραλιας της Κοπα Καμπανα και αισθητικης σοβιετικου τυπου με ολοιδια τεραστια μπλοκ κατοικιων τυλιγμενα ολα μαζι σε ενα πυκνο πρασινο δασος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8498/8319648396_a62ed2798e_b.jpg" />

 
Το πλοιο εδεσε στο λιμανι διπλα στον ιστορικο φαρο του Gdansk και εγω ετοιμαστηκα για να αναχωρησω. Μετα απο δυο ολοκληρες μερες σε πλοια δεν εβλεπα την ωρα να ταξιδεψω πανω στην καλη μου προς νεους προορισμους.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8219/8319649556_59cd251911_c.jpg" />

 
Βγηκα εξω απο το λιμανι και ενα περιεργο συναισθημα μου εσφιγγε το στομαχι.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8498/8319650584_8c9aa522b2_c.jpg" />

 
Ομορφη, πολυχρωμη πολη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8503/8319653368_f7130bf647_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8074/8319652136_40e7a711cc_c.jpg" />

 
Πολωνια για αλλη μια φορα... Ολα τοσο γνωριμα, ομως τιποτα δεν ηταν πια το ιδιο.
Σαν μια παλια αγαπη που καποτε ηξερες καλα αλλα τωρα πια δεν σε αναγνωριζε καν...
Εβαλα στο MP3 το λατρεμενο <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=9JDnSt_oqgQ" rel="nofollow external">Again των Archive</a>, κατεβασα τη ζελατινα και εσφιξα το γκαζι.
<em>You're tearing me apart / crushing me inside.
You used to lift me up / now you get me down.</em>

Βλεμμα μπροστα στο δρομο που μακραινει...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8072/8318598023_73350f26b4_b.jpg" />

 
Στο θεαμα του λαμπερου ηλιου και της μεγαλης εθνικης που απλωνοταν μπροστα μου ολες οι σκοτεινες σκεψεις χαθηκαν και επιασα τον εαυτο μου να χαμογελαει ξανα σαν μικρο παιδι.
Το ταξιδι τελικα ειναι το μεγαλυτερο γιατρικο σε οτι μας βαραινει. Λες γι' αυτο εμεις οι μηχανοβιοι να παραμενουμε παντα παιδια στη ζωη;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8080/8319656218_fa9b9230b5_c.jpg" />

 
H διαδρομη σημερα ηταν μικρη: προορισμος μου ηταν η Βαρσοβια, οπου θα συναντουσα τη φιλη και μηχανοβια Alex. Ειχαμε γνωριστει πριν καιρο μεσω του Couchsurfing και οντας και αυτη μηχανοβια και φανατικη των ταξιδιων ειχαμε πολλα να πουμε.
Αυτο το καιρο ηταν φιλοξενουμενη στη Βαρσοβια και αφου ο δρομος θα με εβγαζε απο τα μερη της, ηταν μια ωραια ευκαιρια να βρεθουμε και να πιουμε ενα ποτακι.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8329/8349566455_05a009d0d2_b.jpg" />

 
Συντομα αφησα πισω την βαρετη εθνικη οδο και επιασα τους επαρχιακους για να περιπλανηθω λιγο στην επαρχια της κεντρικης Πολωνιας -εξαλλου ειχα ολη τη μερα μπροστα μου να χαζεψω και να βολταρω με την ησυχια μου.
Λιγο εξω απο ενα ακομα μικρο χωριουδακι και ενω ο δρομος με πηγαινε διπλα σε μια ομορφη λιμνη η οθονη του κινητου φωτιστηκε. Ηταν η Alex.
"Θα αργησω λιγο να σχολασω σημερα, οποτε μπορουμε να βρεθουμε κατα τις οκτω στο κεντρο;"
Μια χαρα! Ευκαιρια να κανω μια σταση για να τσιμπησω κατι και να ξεμουδιασω.

Και σα να το ειχα κανονισμενο εμφανιστηκε μπροστα μου το καλυτερο μερος που θα μπορουσα να εχω ζητησει: ενα μικρο ταβερνακι χωμενο μεσα σε ενα πολυ ομορφο αλσος, στην ακρη της λιμνης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8079/8319657624_e31e0f1622_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8071/8318603329_9c11cafd37_c.jpg" />

 
Το μερος ηταν πανεμορφο. Εδω αυτο ο κοσμος ερχοταν τα Σαββατοκυριακα για πικνικ διπλα στη λιμνη, για περπατημα, για ποδηλασια η ακομα και για μπανιο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8499/8318602193_9ca61cd32a_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8353/8319663054_e6663af3c7_c.jpg" />

 
Κατεβηκα διπλα στη λιμνη και περπατησα μεχρι το νερο.
Ενα τσουρμο ντοπια πιτσιρικια επαιζαν στη μικρη παραλια παιρνοντας φορα και πηδωντας στο νερο απο την ξυλινη αποβαθρα. Η λιμνη μπορει ηταν πολυ γραφικη καθως καθρεφτιζε τα συννεφα του ουρανου αλλα σιγουρα δεν εδειχνε και οτι καλυτερο για να κολυμπησει κανεις.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8364/8318605089_4154e85921_b.jpg" />

 
Ομως ο κοσμος εδω αυτο ειχε αυτο χρησιμοποιουσε. Και σιγουρα εδειχναν να μην ενοχλουνται καθολου απο τα γκριζα, θολα νερα της λιμνης. Παιδακια επαιζαν στην ακρη, οικογενειες εκοβαν βολτες και εγω προσπαθουσα να αποθανατισω αυτες τις ομορφες μικρες στιγμες μιας απλης ζωης.
Μιας ζωης που εμεις στην Ελλαδα ζωντας στη τρελα της καθημερινοτητας και του σκουπιδαριου της (υπερ)καταναλωσης ειχαμε χασει χρονια τωρα, μιας ζωης που ταξιδευα για να βρω ξανα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8217/8319661456_0d007680a7_b.jpg" />

 
Εκατσα αρκετα εκει στο μικρο ταβερνακι, πινοντας το καφε μου και χαζευοντας τους χαμογελαστους ντοπιους και τις οικογενειες που περνουσαν, χαμενος στην ηρεμια της στιγμης. Χωρις να με απασχολει η ωρα η μερα ο καιρος, χωρις πριν και μετα, μονο με εκεινο το πολυτιμο παρον οσων ταξιδευουν χωρις λογο και αιτια.
Γυριζοντας πλεον απο μια απ' τις ακρες του κοσμου, εχοντας κατακτησει το ονειρο που χρονια με εκαιγε, τωρα ενοιωθα τη γαληνη και την ηρεμια του να τριγυριζεις χωρις σχεδιο και προγραμμα.

Για παμε...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8360/8319664052_84f6c0b69b_b.jpg" />

 
Επαιρνε πλεον το απογευμα και εγω εκλεισα το GPS και απλα αφησα το δρομο να με οδηγησει οπου ηθελε αυτος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8352/8318607901_49163bee50_c.jpg" />

 
Με τις σκιες να μακραινουν στον απογευματινο ηλιο το μονο που ηθελα ηταν απλα να χαθω σε μικρα γραφικα χωριουδακια που δεν τα ηξερε κανεις...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8213/8318609009_0d4b11956d_c.jpg" />

 
...πλαι σε μικρα αγροτοσπιτα με λουλουδια, ομορφες αυλες και φυση...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8354/8319667534_8a8fb9ec8d_c.jpg" />

 
Λιγο εξω απο τη Βαρσοβια εκανα μια σταση να ξεδιψασω την Αυρα μου και να τσεκαρω το κινητο. Η Alex μου ειχε ηδη στειλει μηνυμα να βρεθουμε εξω απο ενα μπαρακι, σε μια απο τις πιο κεντρικες πλατειες της πολης.
Αν ηξερα ομως τι με περιμενε εκει, μαζι με το σαντουιτς που ετρωγα τωρα θα καταπινα και ενα βαπορι υπογλωσσια...

Στο βαθος του οριζοντα η μεγαλη πρωτευουσα της χωρας με καλωσοριζε με τον πιο ομορφο τροπο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8491/8319668896_7258942f64_b.jpg" />

 
Παντου καταπρασινα παρκα, σιντριβανια και κοσμος πολυς να καθεται και να απολαμβανει το ζεστο καλοκαιρινο βραδακι...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8497/8318611001_935958c6c7_c.jpg" />

 
...και μεγαλες καθαροι λεωφοροι γεματες κτηρια με εκεινη τη χαρακτηριστικη Βορειοευρωπαικη αρχιτεκτονικη που αγαπαω τοσο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8352/8318612601_949aa95ddf_c.jpg" />

 
Συντομα ειχα φτασει στο μερος του ραντεβου: την πλατεια του Ουρανιου Τοξου, γνωστο σημειο συναντησης της πολης που ειχε παρει το ονομα του απο μια μεγαλη αψιδα στα χρωματα του ουρανιου τοξου φτιαγμενη απο λουλουδια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8319670492_8a80076496_b.jpg" />

 
Ακριβως διπλα εστεκε φωτισμενη μια απο τις δεκαδες πανεμορφες καθολικες εκκλησιες που βρισκονταν διασπαρτες στη πολη, κανοντας με να κοιταζω το θεαμα μαγεμενος...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8360/8318620235_fa6c885a51_c.jpg" />

 
Ναι.
Καλα.
Ηταν γιατι δεν ειχα ακομα γυρισει να δω πισω μου...

Στην αλλη πλευρα, μπροστα απο ενα παλιο νεοκλασσικο κτηριο που θυμιζε εντονα τα κτηρια της Πλατειας Αριστοτελους βρισκονταν μερικα απο τα πιο δημοφιλη στεκια της πολης -κατι που απο μονο του δεν λεει πολλα.

Θα μπορουσε να ηταν γεματα καγκουρες...
Θα μπορουσε να ηταν σαν ΚΨΜ σε ωρα απογευματινης χαλαρωσης...
Θα μπορουσε να ηταν τιγκα σε ΚΑΠΗ στο τσακιρ κεφι...

Ομως οχι. Δεν ηταν τιποτα απο τα παραπανω...
Καθως ξεκινησα να περπαταω αναμεσα στα τραπεζακια και το κοσμο συνειδητοποιησα κατι: οτι ξαφνικα βρισκομουν αναμεσα σε μια θαλασσα απο διμετρες εξωγηινες απο το πλανητη Amantamatakiamou και οι αντρες ηταν ειδος υπο εξαφανιση...!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8495/8319672892_9f05c7508d_c.jpg" />

 
(Μη κανετε το κοπο να μετρατε μπουτακια... Πιστεψτε με ηταν πολυ περισσοτερα απο οσα μπορει να χωρεσει μια φωτογραφια...)
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8491/8318616613_cb5c09d47d_c.jpg" />

 
Εδω πανω οταν μιλαμε για εξωγηινες εννοουμε τετοια πραγματα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8502/8318617611_80e348c248_c.jpg" />

 
...και οσο για την αναλογια γυναικων-αντρων δειτε μονοι σας. Στις εκατο κουκλες μια μοσχαροκεφαλη δωρο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8221/8319676382_81fd726a0b_c.jpg" />

 
Το θεαμα ηταν απεριγραπτο! Ρε μπας και τα ειχα τιναξει και ειχα παει στο παραδεισο;

 
Αφου μαζεψα τα ταλαιπωρα ματια μου απο το πεζοδρομιο πηγα στην γωνια του δρομου που θα συναντουσα την Alex. <em>(Τωρα να ελεγα τιποτα για τη τυχη μου μεσα που απ' ολα τα μερη του κοσμου θα βρισκομουν με γυναικα εδω περα;;)</em>
Δεν περασε πολυ ωρα και η φιλη μου εμφανιστηκε χαμογελωντας.

- Γεια σου Νικο! Καλωσηρθες! Ειδα τη κατακοκκινη κουκλα και σκεφτηκα οτι πρεπει να ειναι η δικια σου.
- Ε; Χμμμ; Πως; Αααα για τη μηχανη λες! Ε, ενταξει μωρε, καλη ειναι δεν λεω...
- Παμε να σε κερασω ενα ποτακι. Εχεις πολλα να μου πεις για το ταξιδι σου.

Η σερβιτορα (αφηστε...) με ρωτησε χαρουμενη τι θα παρω. Τη κοιταξα με το βλεμμα του ναυαγου που βλεπει το πλοιο μετα απο 20 χρονια πανω στη βραχονησιδα. "Whiskey. Just bring the bottle."

Η Alex ηταν φοβερο ατομο. Εκανε διδακτωρικο στις θετικες επιστημες στη Σουηδια και τα καλοκαιρια ταξιδευε με ενα Yamaha XT 660, αλωνιζοντας την κεντρικη και νοτια Ευρωπη, ακομα και μονη της παρακαλω!
Αυτες τις μερες βρισκοταν για καλοκαιρινες διακοπες στη πατριδα της προτου επιστρεψει στη Στοκχολμη.
Με ρωτησε για το ταξιδι μου και ακουγε τις ιστοριες μου με μεγαλο ενδιαφερον.

Καθως επεσε το βραδυ το μερος γεμισε ακομα περισσοτερο κοσμο και συντομα στη παρεα μας προστεθηκαν και τα αλλα φιλαρακια της Alex.
Εξαιρετικα παιδια ολοι τους, ανηκουν σε μια νεα γενια Πολωνων που ειναι πολυ μορφωμενοι, ανοιχτομυαλοι, γνωριζουν να μιλανε απταιστα ξενες γλωσσες και ειναι εξαιρετικα ευγενικοι και προσχαροι. Αν οι νεοι ειναι το μελλον μιας χωρας τοτε η Πολωνια τα επομενα χρονια θα ανεβει πολυ ψηλα...
<em>Η Alex -δευτερη απο δεξια- και η παρεα της... Na zdrowie!</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8357/8318622363_0f7d4550fc_c.jpg" />

 
Το βραδυ εκλεινε με υπεροχο τροπο -να πινω ποτακια σε ενα πολυ ωραιο μαγαζι αναμεσα σε αιθεριες παρουσιες, παρεα με φιλους και με το φεγγαρι να ξεπροβαλλει ολογιομο στον καλοκαιρινο ουρανο.
Χαμογελασα ευτυχισμενος καθως η Alex μου εφερνε ενα ακομα ποτακι και στο μυαλο μου ηρθε εκεινο το <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=uHqVeEJf4i4" rel="nofollow external">παλιο τραγουδακι</a> του Θηβαιου...
<em>"Κόκκινο θολό φεγγάρι
σαν τα όνειρα μας ξενυχτάς
κι απ’ τις φυλακές αυτού του κόσμου
γύρω στα μεσάνυχτα το σκας.."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8492/8318621305_c700babc7b_c.jpg" />

<h2>Day 20</h2><strong>Warsaw (PL) - Zakopane (PL)
456 km</strong>

Το ηλιολουστο πρωινο με βρηκε να ειμαι φιλοξενουμενος στο σπιτι του συμπαθεστατου Marek ενος απο τους φιλους της Alex να χαζευω τον οριζοντα της πολης. Μιας που και η Alex ηταν φιλοξενουμενη δεν μπορουσε να μου προσφερει μερος για να κοιμηθω, ομως η λυση βρεθηκε και μαζι με αυτη εγινε ακομα μια ωραια φιλια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8218/8318623455_4d6f35a5f8_c.jpg" />

 
Ο Marek δουλευε ως αρθρογραφος σε μεγαλα οικονομικα περιοδικα και εκανε μεταπτυχιακα στο πανεπιστημιο της πολης με θεμα την οικονομικη κριση στην Ελλαδα! Κοιτα που γιναμε διασημοι για ολους τους λαθος λογους ρε μαγκα μου...

Κανονικα σημερα το πρωι οντας καθημερινη θα επρεπε να παει στη δουλεια οποτε και εγω θα εφευγα, ομως οι θεοι του ταξιδιου ηταν για αλλη μια φορα με το μερος μου.
- Μολις με πηραν απο το γραφειο. Δεν χρειαζεται να περασω σημερα απο εκει, οποτε εχουμε ελευθερη τη μερα!
- Παμε να πιουμε ενα πρωινο καφεδακι και να κανουμε μια βολτα να δω τη πολη; Δεν εχω ξαναρθει στη Βαρσοβια και θελω να περιπλανηθω λιγο.
- Φυγαμε!

Κατεβηκαμε στο δρομο και περπατησαμε μεχρι το πανεπιστημιο ακολουθοντας τη παγκοσμια σταθερα του οτι τα καλυτερα (και οικονομικοτερα) στεκια ξεφυτρωνουν παντα γυρω απο τις σχολες των πανεπιστημιων.
Κατσαμε σε ενα μερος που ηταν κατι αναμεσα σε αρτοποιειο και πολυ ωραια διακοσμημενη καφετερια.
Στη μια μερια του μεγαλου χωρου βρισκοταν ενας μαυροπινακας με τα εδεσματα του μαγαζιου και μπροστα ενας μακροστενος παγκος οπου μπορουσε κανεις να διαλεξει οτι ηθελε για πρωινο απο μεγαλα ψαθινα πανερια για να συνοδεψει το καφεδακι του.
Ηταν το ιδανικο μερος για να ξεκινησουμε τη μερα μας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8220/8319681838_75e99196f0_c.jpg" />

 
Απολαυσαμε το πρωινο μας με ησυχια στο μικρο μαγαζακι, εχοντας εκεινη την ηρεμη χαρα των ανθρωπων που γνωριζουν οτι τους περιμενει μια ομορφη μερα χωρις υποχρεωσεις, προθεσμιες, ωραρια και εκκρεμοτητες. Μηπως τελικα φταιμε και εμεις που μπλεκουμε τις ζωες μας και τις κανουμε ακομα πιο δυσκολες απο οσο ειναι; Μηπως θα επρεπε να κανουμε μερικα βηματα πισω στη καθημερινοτητα μας για να δουμε τη ζωη μας λιγο πιο απλα, με αλλα ματια;

Εξω ο ηλιος ελαμπε και μας καλουσε να ξεκινησουμε τη βολτα μας. Ηταν ωρα να παρω μια γευση απ’ τη Βαρσοβια. Διασχισαμε ενα απο τα πολυ ομορφα παρκα που βρισκονταν διασπαρτα στη πολη και προχωρησαμε προς το κεντρο.
Kαθαριοτητα, χρωματα, φροντιδα, μερακι, αγαπη προς το περιβαλλον και τα κοινα... Καθε φορα που εβλεπα τετοιες εικονες μου ερχοταν με θλιψη στο μυαλο η παραφραση της γνωστης ρησης: "Ο πολιτισμος γεννηθηκε στην Ελλαδα αλλα οταν μεγαλωσε εφυγε να σπουδασει στο εξωτερικο"...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8496/8318626165_5357a9d8f7_c.jpg" />

 
Εχοντας στο μυαλο μου την εικονα μιας πρωτευουσας χωρας σιγουρα δεν περιμενα να αντικρυσω μια τοσο ομορφη και γραφικη πολη.
Πεντακαθαρη, με μεγαλες λεωφορους, παρκα, λουλουδια, υπεροχα νεοκλασσικα κτηρια σε αψογη κατασταση, και απειρες καθολικες εκκλησιες αιωνιο συμβολο της αγαπης του Πολωνικου λαου στη θρησκεια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8492/8318630985_08becc2cec_c.jpg" />

 
Οι Πολωνοι εχουν βαθυτατη κουλτουρα και καλλιτεχνικη παιδεια, κατι που ηταν διαχυτο τριγυρω σε αγαλματα, προτομες και αφιερωσεις σε μεγαλους ποιητες και μουσικους της χωρας...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8078/8318633937_95f22ee1a3_c.jpg" />

 
Ο δρομος μας εβγαλε στο λοφο της πολης οπου δεσποζε μεταξυ αλλων και η πανεμορφη πανεπιστημιουπολη, με τα επιβλητικα νεοκλασσικα της κτηρια, ωδη στον αρχαιο πολιτισμο που τοσο λατρευουν στο εξωτερικο.
Ολοι οι γυρω δρομοι απο το Campus ηταν πλακοστρωτοι πεζοδρομοι και κλειστοι στην κινηση των οχηματων επιτρεποντας την ελευθερη κινηση των φοιτητων σε κτηρια, παρκα και αμφιθεατρα χωρις την περιττη οχληση απο την κυκλοφορια των οχηματων.

<em>Και ομως... Αυτο το εντυπωσιακο κτισμα που θυμιζε εκκλησια ηταν η εισοδος καποιας σχολης του Πανεπιστημιου της πολης! Τα σχολια περιττευουν...</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8084/8319693352_91d5857d67_c.jpg" />

 
Βεβαια το εξαισιο πανεπιστημιο δεν ηταν το μονο αξιοθεατο της πολης.
Λιγο πιο κατω το Προεδρικο Μεγαρο, ενα ομορφο μεγαλο λευκο κτηριο με τους αψεγαδιαστους κηπους του, στεκοταν απεριττο αλλα με αισθητικη καθαροτητα που ξεχωριζε...
Εδω χτυπουσε η καρδια της πολιτικης σκηνης μιας ολοκληρης χωρας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8360/8319689716_156cc3ed2f_c.jpg" />

 
Ο δρομος συνεχισε να ανηφοριζει και συντομα μας εβγαλε στη κορυφη του λοφου και το αλλο μεγαλο αξιοθεατο της πολης: το κατακοκκινο Βασιλικο καστρο με τη μεγαλη αυλη και τους μικρους δρομους πιο πισω που οδηγουσαν στη καρδια της Παλιας Πολης.
Το καστρο εμοιαζε απλα σαν ψευτικο! Δεν φαινοταν απλα καλοδιατηρημενο, ηταν λες και ειχε χτιστει μολις πριν απο μερικα χρονια...
Ηταν μια υπεροχη εικονα που οσο και να την χαζευα δεν τη χορταινα με τιποτα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8361/8319694360_232b5e8cc8_o.jpg" />

 
Αρκετοι τουριστες εκαναν τη βολτα τους στην τεραστια κεντρικη αυλη του καστρου, μπροστα απο μικρα καφε και ολα εκεινα τα παλια σπιτια με τη χαρακτηριστικη βορειοευρωπαικη αρχιτεκτονικη και τους εντονους χρωματισμους που τοσο αγαπουν οι Πολωνοι και που βρισκει κανεις παντου στις μεγαλες πλατειες των πολεων τους.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8357/8319695820_325ce9164f_c.jpg" />

 
Απο εδω ξεκινουσε το πιο ομορφο κομματι της πολης, η Stare Miasto.
Ηταν ενα καταπλητικο και ακρως χρωματιστο συνοθυλευμα μικρων δρομων γεματο υπεροχες λεπτομερειες που ξεχειλιζαν μερακι.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8319697228_8b1fb6b73c_c.jpg" />

 
Σε κτηρια, δρομους και διακοσμησεις μαγαζιων...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8081/8318641845_1bc9caeb59_c.jpg" />

 
Φως, χρωματα και τοσα λουλουδια παντου...! Αυτοι οι ανθρωποι εχουν την καλαισθησια στη φυση τους τελικα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8355/8319703574_66951b9a54_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8218/8319698396_0ef79e7fac_c.jpg" />

 
Συνεχισαμε τη βολτα στα μικρα στενα και τελικα βγηκαμε στο πιο παλιο τμημα της παλιας πολης: το Rynek, η αλλιως την Αγορα, μια πλατεια που περικλειοταν και απο τις τεσσερις πλευρες απο πολυχρωμα κτηρια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8222/8319702206_957aa635d2_c.jpg" />

 
Τετοιες υπαιθριες αγορες ηταν πολυ δημοφιλεις στην χωρα. Ολες οι μεγαλες Πολωνικες πολεις ειχαν μια τετοια, αποτελοντας απο το Μεσαιωνα ακομα τη καρδια της εμπορικης και πολιτισμικης δραστηριοτητας καθε κοινωνιας.

Καθως στεκομουν εδω και κοιταζα αυτη την ομορφη μικρη πλατεια και εχοντας δει ολα αυτα τα ομορφα μνημεια μεχρι τωρα κατι δεν μου πηγαινε καλα. Ηταν ολα τελεια. <em>Υπερβολικα τελεια</em>.
Ομως με τιποτα δεν μπορουσα να φανταστω οτι αυτο το μερος ειχε αποτελεσει κομβικο σημειο μιας απο τις σκοτεινοτερες σελιδες της νεοτερης ιστοριας της Ευρωπης...

Βλεπετε η Βαρσοβια πισω απο τα υπεροχα κλασσικα κτηρια και τους πεντακαθαρους δρομους και παρκα εκρυβε ενα τραγικο παρελθον.
Κατα τη διαρκεια του 2ου Παγκοσμιου Πολεμου ολοκληρη η πολη ισοπεδωθηκε πληρως απο τους Γερμανους ναζι -και μιλαμε για ολοκαυτωμα: <em>πανω απο το 85% ολων των κτηριων της πολης καταστραφηκαν ολοσχερως συμπεριλαμβανομενων ολων των ιστορικων μνημειων οπως η Παλια Πολη (Stare miasto) και το Βασιλικο Καστρο!</em>

Οταν ξεκινησε ο πολεμος και οι ναζι κατεκτησαν την κεντρικη Πολωνια και μαζι της και τη Βαρσοβια, το πρωτο που εκαναν ηταν να κλεισουν ολα τα ανωτερα ινστιτουτα της πολης και να συγκεντρωσουν ολο τον Εβραικο πληθυσμο δια της βιας σε ενα μικρο τμημα που ονομαστηκε το <strong>γκετο της Βαρσοβιας</strong>.
Οταν ο Χιτλερ τον Απριλιο του 1943 εδωσε εντολη στα στρατευματα του να αφανισουν τη πολη ως μερος του σχεδιου «Τελικη Λυση» οι Εβραιοι μαχητες και λοιποι αντιστασιακοι εξεγερθησαν και ξεκινησαν ανταρτοπολεμο στο κεντρο της πολης.
Παροτι οι Γερμανοι υπερτερουσαν κατα πολυ σε οπλα και αριθμο ανδρων, το γκετο αντισταθηκε γενναια σχεδον για ενα μηνα. Το τελος της μαχης ομως βρηκε τους αντιστασιακους να μετρανε χιλιαδες απωλειες ενω ολοι οσοι επεζησαν σφαγιαστηκαν.

Δυστυχως τα βασανα της πολης μολις ειχαν αρχισει –σαν να μην εφταναν οι Γερμανοι, συντομα θα εμφανιζονταν και οι Ρωσσοι στο προσκηνιο.
Ηδη απο τον Ιουλιο του 1944 ο Κοκκινος Στρατος των Σοβιετικων προελαμβανε βαθεια μεσα στη Πολωνικη επικρατεια απωθωντας τους Γερμανους δυτικα προς τη Βαρσοβια. Γνωριζοντας οτι ο Σταλιν ηταν αρνητικος στην ιδεα μιας ανεξαρτητης Πολωνιας, η εξοριστη πολωνικη κυβερνηση εδωσε εντολες στον Αντιστασιακο Στρατο να προσπαθησουν να επανακαταλαβουν τη πολη απο τους Γερμανους προτου φτασουν οι Σοβιετικοι.

Ετσι την 1η Αυγουστου του 1944 και καθως ο Κοκκινος Στρατος πλησιαζε τη πολη ξεκινησε η μαχη που εμεινε γνωστη ως <strong>η Εξεγερση της Βαρσοβιας</strong>. Ηταν μια απιστευτα σφοδρη μαχη και για τις δυο πλευρες -αυτο που ολοι περιμεναν να διαρκεσει μολις 48 ωρες κρατησε <em>63 ολοκληρες μερες</em>!
Ο Σταλιν εδωσε εντολες στα δικα του στρατευματα να περιμενουν εξω απ’ τη πολη ενω οι Ναζι μαχονταν το πολωνικο πληθυσμο. Τελικα οι ανταρτες αναγκαστηκαν σε παραδοση και μεταφερθηκαν σε στρατοπεδα συγκεντρωσης στη Γερμανια, ενω ολος ο αμαχος πληθυσμος που ειχε επιζησει εκδιωχθηκε εκ νεου απο τα σπιτια τους -συνολικα περιπου 150,000 με 200,000 ανθρωποι εχασαν τη ζωη τους σε αυτη τη μαχη...

Ηδη μεχρι τοτε η πολη μετρουσε μεγαλες πληγες απο τις μαχες χρονων ομως εκει ηταν που η μοιρα της πολης σραγιστηκε οριστικα...
Ο Χιτλερ εξοργισμενος με την εξεγερση των κατοικων και αγνοωντας τη συμφωνια της παραδοσης διεταξε τα στρατευματα του να ισοπεδωσουν πληρως τη πολη, ενω οτιδηποτε πολυτιμο υπηρχε σε βιβλιοθηκες και μουσεια διεταξε ειτε να μεταφερθει στη Γερμανια ειτε να καει.
Σε αυτη τη μαζικη εξολοθρευση εκατονταδες ιστορικα μνημεια και κυβερνητικα κτηρια ανατιναχθηκαν απο τις ειδικες Γερμανικες μοναδες καταστροφων γνωστες ως Verbrennungs und Vernichtungs kommando.

Το αποτελεσμα ηταν αυτο... Ο απολυτος Ολεθρος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8078/8318643135_d898ee0046_c.jpg" />

 
Η πολη ειχε μετατραπει σε μια απεραντη σωρο μπαζων και ερειπιων.
Η απολυτη φρικη του πολεμου, η τρελα των ανθρωπων και τα τραγικα αποτελεσματα. Η πολυχρωμη Αγορα οπου μολις πριν λιγο βρισκομουν στη φωτογραφια ηταν αυτο το ξεμπαζωμενο χωματινο τετραγωνο στο κεντρο...

Η ιστορια μαλιστα αναφερει οτι οι ζημιες ηταν τοσο εκτεταμενες που μετα το περας του πολεμου οι κυβερνητικοι παραγοντες σκεφτηκαν σοβαρα να μεταφερουν τη πρωτευουσα της χωρας σε καποια αλλη πολη καθως η Βαρσοβια ηταν σε τοσο τραγικη κατασταση που θεωρουσαν σχεδον αδυνατον να την ξαναχτισουν.

Ομως ακριβως για αυτο το λογο ηταν που τελικα παρθηκε η γενναια αποφαση να παραμεινει η πρωτευουσα της χωρας και να ξαναχτιστει πληρως απο τα θεμελια.
Για να γινει ενα διαχρονικο συμβολο της δυναμης της θελησης του Πολωνικου λαου και της ικανοτητας να αναγεννηθουν απο τις σταχτες τους!

Τα ιστορικα μνημεια ξαναφτιαχτηκαν οπως ακριβως ηταν πριν τον πολεμο και το ιδιο και η υπεροχη Παλια Πολη. Ετσι λοιπον η Βαρσοβια απεκτησε την αμφιλεγομενη ...τιμη να ειναι η μονη πολη της χωρας με αψογα διατηρημενα ιστορικα κτηρια αλλα χωρις κανενα απο αυτα να ειναι αληθινα παλιο.

Ακομα και ετσι ομως τωρα πια χαρη στην αγαπη αυτων των ανθρωπων ηταν μια κουκλα, ενα στολιδι για το οποιο ολοι οι κατοικοι μπορουσαν να ειναι περηφανοι!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8492/8319687196_d6283506aa_c.jpg" />

<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/Poland_Warsaw_%C5%81azienki_Palace.jpg/800px-Poland_Warsaw_%C5%81azienki_Palace.jpg" />

<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0d/Warszawa_Teatr_Wielki_rzut_prostoliniowy.jpg/1024px-Warszawa_Teatr_Wielki_rzut_prostoliniowy.jpg" />
(φωτο απο Wikipedia)

 
Ομως αν ολα αυτα δεν ηταν αρκετα τοτε αυτο που συναντησα στη συνεχεια θα με εκανε στα σιγουρα να θαυμασω αυτους τους ανθρωπους.
Αφησαμε το λοφο πισω και κατηφορισαμε προς το ποταμι και σε μια απο τις κεντρικοτερες λεωφορους της πολης ξαφνικα ειδα ενα αναπαντεχο αλλα υπεροχο θεαμα: Δεκαδες μεγαλες πινακιδες με φωτογραφιες ...μηχανοβιων;!;

Με τιτλο "Ja motocyklista" (Ειμαι μοτοσυκλετιστης) αυτο ηταν μια καμπανια της πολης ενημερωσης του κοινου εναντια στα στερεοτυπα σε σχεση με τους μοτοσυκλετιστες!
Δεκαδες διασημες προσωπικοτητες της χωρας αλλα και απλοι ανθρωποι εμφανιζονταν σε διπλη ταυτοτητα. Ως ..."κανονικοι" ανθρωποι με τα πολιτικα τους ρουχα και ως μηχανοβιοι με πληρη εξοπλισμο παρακαλω!

Ολυμπιονικες, αθλητες, μουσικοι, τραγουδιστες, σκηνοθετες, ηθοποιοι, επιχειρηματιες, κορυφαιοι νευροχειρουργοι, top models, νοικοκυρες, πιτσιρικια... μεχρι και πολιτικοι απο ολα τα κομματα της χωρας!
Ολοι φορωντας την εξαρτηση της μηχανης γινονταν το ιδιο πραγμα χωρις καμια διακριση: <strong>Μοτοσυκλετιστες</strong>.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8071/8319684760_4d3bb0580a_c.jpg" />

 
Πλησιασα και διαβασα τη πινακιδα:
<em>"Μοτοσυκλετιστες. Καθε μερα συναντατε εναν στη κινηση, παρκαρετε διπλα του στο μαγαζι η το γραφειο, τον συναντατε στα ταξιδια τους στη χωρα αλλα και εκτος συνορων.
Ποιοι ειναι; Ποιος κρυβεται πισω απο το διαφανο προστατευτικο του κρανους;

Ο James κανει θαυματα καθε μερα -σωζει ζωες ανθρωπων. Ως χειρουργος ειναι δυσκολο να μετρησει ποσες οικογενειες νοιωθουν ευγνωμοσυνη για τη ζωη που εσωσε καποιου δικου τους ανθρωπου. Ομως ο James οταν κοιταει το καθρεφτη δεν μπορει να δει το γιατρο. Βλεπει ενα μοτοσυκλετιστη.

Ο Αndrew ειναι ενας καταξιωμενος ηθοποιος. Δυσκολα θα βρισκοταν καποιος που δεν θα αναγνωριζε το προσωπο του και δεν θα τον συμπαθουσε. Ομως οταν κοιταει το καθρεφτη βλεπει απλα ενα μοτοσυκλετιστη.

Η Εβελινα ειναι μια νηπιαγωγος και δεκαδες γονεις της εμπιστευονται τα παιδια τους με χαρα. Τι βλεπει οταν κοιταζει τον εαυτο της; Ενα μοτοσυκλετιστη.

Θελουμε να σπασουμε τα στερεοτυπα οτι καθε μοτοσυκλετιστης ειναι δωρητης οργανων. Ο καθενας μας θα μπορουσε να ειναι ενας αναβατης. Και γιατι οχι; Ειναι απλοι ανθρωποι -χαρουμενοι, φιλικοι, ευαισθητοι, ισως και γκρινιαρηδες καμια φορα.

Θελουμε να γυρισουμε αναποδα αυτη την εικονα και να κανουμε τους αλλους ανθρωπους εκει εξω να δουν τους μοτοσυκλετιστες ως γιατρους, ηθοποιους, νηπιαγωγους, καθηγητες πανεπιστημιου -οχι ως ανωνυμες φιγουρες αλλα ως ανθρωπους σαν και τους υπολοιπους."</em>
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="http://www.jamotocyklista.pl/" rel="nofollow external">http://www.jamotocyklista.pl/</a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8495/8319686036_f1633fa2d1_c.jpg" />

 
Tι να σχολιασει κανεις εδω... Ειχα μεινει αναυδος να κοιταω ισως την πιο ομορφη διαφημιστικη καμπανια για τους μοτοσυκλιστες που ειχα δει ποτε.

 
Συνεχισαμε τη βολτα μας προς τον ποταμο Vistula, το μεγαλυτερο ποταμι της χωρας το οποιο διατρεχει ολη τη πρωτευουσα απ' ακρη σ' ακρη.
Μπορει το νερο του ποταμου να μην ηταν και οτι καλυτερο για κολυμπι, αυτο ομως δεν εμποδιζε τους ντοπιους να συνωστιζονται εδω τα Σαββατοκυριακα του καλοκαιριου για λιγη δροσια.
Εδω στις οχθες του ποταμου οι Πολωνοι ειχαν φτιαξει μεγαλες και ομορφες πλαζ -αφου η πλησιεστερη αληθινη ακτη βρισκοταν στη βορεια θαλασσα καπου 300 χιλιομετρα μακρυα και το να παει καποιος εκει δεν ηταν πρακτικη επιλογη, τετοιες παραλιες ηταν η επομενη λογικη κινηση επιλογη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8223/8318646711_73d0666739_b.jpg" />

 
Τωρα το μερος ηταν σχετικα ερημο αλλα ακομα και ετσι συναντουσες κοσμο που ερχοταν εδω για να κατσει και να διαβασει, να γραψει η απλα να ηρεμησει απο την φασαρια της καθημερινοτητας στη μεγαλουπολη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8083/8319705748_00eb77e6eb_c.jpg" />

 
Αν και βεβαια το να ηρεμησει κανεις εδω αναμεσα σε τετοια δειγματα της τοπικης πανιδας θα επρεπε ειτε να ειναι ο Βουδας ειτε ο Stevie Wonder...
<em>Τι πινουν εδω πανω και βγαινουν ετσι παναγια μου;!;</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8360/8318649281_2386b1b4c7_c.jpg" />

 
Ειχε παρει να μεσημεριαζει. Ηταν ωρα να φευγω. Ειχα αρκετο δρομο μπροστα μου και πολλα ακομα να δω. Γυρισαμε με το Marek στο σπιτι για να μαζεψω τα πραγματα μου και να αποχαιρετηθουμε. Τον ευχαριστησα για τη φιλοξενια και την καλη παρεα και κατεβηκα στο δρομο.

Ηταν ενα ζεστο και ησυχο μεσημερακι, απο αυτα που σε κανουν να μην θες να πας πουθενα.
Το γνωριμο σφιξιμο στο στομαχι του να αφηνεις πισω ενα πολυ ομορφο σκηνικο για νεα αγνωστα μερη ηταν παλι εδω, ομως η γνωριμη εικονα της καλης μου που περιμενε να φυγουμε ηταν μια μεγαλη παρηγορια. <em>"Το ξερεις οτι πρεπει να πηγαινεις Νικο. Δεν ανηκεις εδω..."</em>

Για σημερα το μονο που ειχα σχεδιασει αρχικα ηταν να διανυκτερευσω καπου στα μεσα της Σλοβακιας προτου συνεχισω για το Βελιγραδι της Σερβιας. Ψαχνοντας το χαρτη προ καιρου ειχα ξεχωρισει τη μικρη πολη Banja Bystrica χωρις καποιο ιδιαιτερο λογο -απλα μου αρεσε το ονομα και τυχαινε να ειναι σχεδον στη μεση της χωρας, οποτε θα ηταν ενα καλο σημειο διαμονης.

Φευγοντας ομως τωρα απο τη πολη και ξαναβλεποντας τους χαρτες της Σλοβακιας ενα αλλο ονομα μου τραβηξε τη προσοχη: Kosice. Καπου ειχα ξανακουσει για αυτη τη πολη στο παρελθον. Δεν μπορουσα να θυμηθω πως και γιατι αλλα καποιος μου ειχε πει καποτε οτι αξιζει μια επισκεψη αν βρισκομουν στη περιοχη.

Εξαλλου σε σχεση με την αρχικη μου επιλογη υπηρχε και ενα ακομα πλεονεκτημα. Ο δρομος για το Kosice θα με περνουσε πανω και απο τα περιφημα ορη Tatra, μια τεραστια οροσειρα εκπληκτικης ομορφιας που οριζε το φυσικο οριο αναμεσα στη Πολωνια και τη Σλοβακια και αποτελουσε το νουμερο ενα χειμερινο προορισμο και των δυο χωρων. Ηταν μια περιοχη που ηθελα εδω και χρονια να επισκεφτω!

Χαμογελασα ικανοποιημενος με το νεο μου σχεδιο προσπαθωντας να αγνοησω τη μικρη λεπτομερεια στην οθονη του GPS που χαλαγε τη συνταγη: χρονος αφιξης 00.30. Θα εβρισκα αραγε διαμονη σε μια αγνωστη πολη τετοια ωρα;
Παμε και βλεπουμε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8358/8349568547_3eb6ea1dcf_c.jpg" />

 
Η μεγαλη εθνικη οδος προς τα συνορα μου ηταν γνωστη απο το παρελθον αλλα αυτη τη φορα την εβλεπα με ιδανικες συνθηκες. Η καλοδεχουμενη δροσια εσπαγε τη ζεστη του καλοκαιριου, λιγη κινηση και τριγυρω ομορφα δαση στο φως του απογευματινου ηλιου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8219/8319709224_94ca5878d3_c.jpg" />

 
Χρειαζομουν ενα καταλληλο soundtrack τωρα και τι καλυτερο απο αυτο... <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=m1nhN0d4ppA" rel="nofollow external">Sivert Høyem - Blown Away</a>
<em>"Somewhere in a dream life that never comes true
<strong>If we can't dream it up again then what do we do?</strong>"</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8222/8319710108_8cc09e9516_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8083/8318653209_c977b52b86_c.jpg" />

 
Καθως το βραδυ αρχισε να πεφτει ενα αχνο πεπλο ομιχλης σκεπαζε σιγα σιγα τα μικρα σπιτακια στα ομορφα χωρια στο βαθος και εφτιαχνε με τα πιο απλα υλικα εικονες πολυτιμες και αλησμονητες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8073/8318654121_3db4b5ac7a_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8077/8318655869_867e92ae1f_b.jpg" />

 
Καπου εδω η εθνικη οδος τελειωσε και ακριβως μπροστα μου ενα μοναχικο συννεφο που ελαμπε κατακιτρινο απο το φως του ηλιου ηταν σαν το συννεφο μιας τεραστιας εκρηξης καπου πισω απο το λοφο...
Η φυση δημιουργει απιθανα πραγματα... Ετσι απλα!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8213/8318655083_1c86780b1a_c.jpg" />

 
Ξεκινησα να ανηφοριζω μια υπεροχη ορεινη διαδρομη με απολαυστικες στροφες αναμεσα σε ενα πυκνο ελατοδασος και στο αντιθετο ρευμα αρχισα να βλεπω πολλες μηχανες που προφανως γυριζαν απο μια μονοημερη κοντινη βολτα.
Ηταν η επιβεβαιωση οτι βρισκομουν στο πιο καταλληλο μερος. A biker knows best...!

Αποψε ειχε πανσεληνο και οι ομορφες εικονες που συναντουσα στο δρομο μου γινονταν ακομα πιο μαγικες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8358/8319714792_43c086491d_c.jpg" />

 
Ο δρομος σκαρφαλωνε ολοενα και ψηλοτερα προς τα ορη Tatra. Με το σκοταδι να καλυπτει τωρα τα πανεμορφα δαση τριγυρω αρχισα να σκεφτομαι οτι το σχεδιο μου ισως χρειαζοταν μια μικρη αλλαγη για αποψε. Ειχα ακομα 200 χιλιομετρα μεχρι το Kosice και το GPS ανεφερε οτι θα εφτανα αρκετα μετα τα μεσανυχτα -ειχε νοημα αυτο;
Γιατι να μην διανυκτερευα καπου εδω αποψε; Η διαδρομη μεσα στα Tatra ηταν μοναδικης ομορφιας και αξιζε να την απολαυσω στο φως της ημερας. Αν τη διεσχιζα αποψε βιαστικα τι θα καταφερνα να δω;
Ολα συνηγορουσαν στο να εμενα εδω αυτο το βραδυ.

Κοιταξα το χαρτη και τοτε ηρθε και το τελευταιο κομματακι του παζλ να συμπληρωσει την ιδανικη εικονα: Zakopane. Ειχα ακουσει πολλα για αυτο το μερος. Ηταν ενα πολυ γραφικο κεφαλοχωρι πανω στα συνορα της Πολωνιας με τη Σλοβακια και επροκειτο για το διασημοτερο χειμερινο θερετρο της χωρας.
Και το καλυτερο; Βρισκοταν σε αποσταση λιγων μολις χιλιομετρων απο εδω που ημουν!
Οι ταξιδιωτικοι θεοι μου χαμογελουσαν ξανα...

Ανηφορισα το δρομο προς το Zakopane αναμεσα σε ομορφα ξυλινα σαλε και εκει αρχισαν να βλεπω το πιο παραξενο θεαμα: μεσα στη νυχτα και την ερημια νεαροι αντρες και γυναικες καθονταν στην ακρη του δρομου πανω σε καρεκλακια κρατωντας φωσφοριζε πινακιδες που εγραφαν "Δωματια"! Ηταν υπαλληλοι των πανδοχειων που εκτελουσαν χρεη "κραχτη" αλλα οπως και να το εκανες δεν ηταν κατι που θα περιμενα να δω στη μεση ενος πυκνου σκοτεινου δασους...

Συντομα ημουν στο προορισμο μου για αποψε. Το χωριο ηταν κατι παραπανω απο εντυπωσιακο -η λεξη "χωριο" το αδικουσε.
Ηταν μια πληρως οργανωμενη κωμοπολη με μεγαλους φωτισμενους δρομους, πεζοδρομους, ενα μεγαλο παρκο με λουνα παρκ, εστιατορια, μικρες ομορφες εξοχικες κατοικιες με μεγαλες αυλες και αμετρητα εντυπωσιακα ξυλινα σαλε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8211/8319717802_a95ee6cd6d_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8358/8318661097_24329bb231_c.jpg" />

 
Σταματησα εξω απο το πιο ομορφο απο τα σαλε που ειχα δει μεχρι τωρα.
Ηταν ενας μεγαλος παραδοσιακος ξενωνας απο πετρα και ξυλο, με ενα μεγαλο φροντισμενο κηπο γεματο λουλουδια και φωτισμενο με ενα σωρο πολυχρωμα φωτακια.

Εμοιαζε να ειναι ακριβο μερος αλλα χαλαλι του. Αφου ειχα βρεθει εδω πανω αποψε θα το εριχνα λιγο εξω και θα εμενα καπου με στυλ!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8318659241_89ba08e02f_c.jpg" />

 
Μπηκα στη ρεσεψιον και ζητησα ενα δωματιο για τη βραδια. Ο ευγενικος υπαλληλος εγραψε τα στοιχεια μου και μου εδωσε ενα μεγαλο κλειδι λεγοντας με σπαστα αγγλικα: "Ρουμ 307, σεκοντ φλορ, σεβεντυ του πλιζ."
Στο ακουσμα αυτο παγωσα. Ωπα φιλαρακι. Τι 72; Ευρω;;

Πανω που στο μυαλο μου ειχε αρχισει να παιζει την κασετα "οκ-ακριβο-ειναι-αλλα-αξιζει-ρε-Νικο/μια-ζωη-την-εχουμε" ο ρεσεψιονιστ με διεκοψε γραφοντας ξανα το νουμερο στο χαρτι και ειπε τη μαγικη λεξουλα που εκανε τη διαφορα: "Seventy two. Zloty".

- Zloty; Δεν μπορει! Αυτο σημαινε....... 18 ευρω!!!
Στο επομενο δευτερολεπτο ειχα αφησει τα λεφτα, ειχα αρπαξει το κλειδι και ειχα εξαφανιστει πριν αλλαξει γνωμη αφηνοντας πισω ενα συννεφακι στο περιγραμμα ενος ταλαιπωρημενου μηχανοβιου με ενα σωρο συμπραγκαλα υπο μαλης!

Το δωματιο ηταν στη σοφιτα, με δικο του μπανιο και ολες τις ανεσεις! Η ιδεα να μεινω εδω αποψε τελικα ηταν τελεια! Ενας τοσο διασημος προορισμος με τοσο οικονομικη διαμονη; Ειχα μεινει ακομα και σε campings που ηταν ακριβοτερα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8213/8319715704_b188f806ff_c.jpg" />

 
Η νυχτα ομως δεν τελειωνε εδω. Ηταν ωρα να δουμε το Zakopane by night!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8212/8318668753_f1751e74b7_c.jpg" />

 
Ο μεγαλος κεντρικος πεζοδρομος του χωριου εσφυζε απο ζωη. Εκατονταδες τουριστες, ντοπιοι και ζευγαρακια εκαναν νωχελικες βολτες πανω κατω, αναμεσα σε δεκαδες μαγαζια ολων των ειδων. Καφετεριες, γραφικα ταβερνακια, παραδοσιακες μπυραριες, night clubs, ξενωνες, εμπορικα καταστηματα, bistro... Χαμος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8357/8318666257_187f95c807_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8081/8319720568_ba58fb45bc_c.jpg" />

 
Τα παραδοσιακα ταβερνακια χωριατικου στυλ που ειναι πολυ διαδεδομενα στους ορεινους προορισμους της Πολωνιας δεν θα μπορουσαν να λειπουν απο εδω... Με ομορφο διακοσμο απο ξυλο και πετρα και χαμηλο φωτισμο με κερια, εφτιαχναν το ιδανικο σκηνικο για ζευγαρακια που ηθελαν να εχουν ενα ρομαντικο δειπνο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8358/8319721632_3f9a57888a_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8503/8318665263_a2951b1f7d_c.jpg" />

 
Εγω παλι προτιμουσα κατι λιγοτερο ρομαντικο αλλα περισσοτερο ουσιαστικο τωρα. Οντας ολη μερα στο δρομο το στομαχι μου δεν ηταν ιδιαιτερα χαρουμενο και ετσι κατευθυνθηκα σε μια απο τις πολλες χαρακτηριστικες μπυραριες του χωριου οπου το φαγητο ειχε μια μικρη ...ιδιαιτεροτητα.

Εδω δεν υπηρχαν σερβιτοροι, ουτε παραγγελνες μια απλη μεριδα... Εδω το φαγητο το επαιρνες <em>με το κιλο!</em>
Χρησιμοποιοντας μια μεγαλη σπατουλα εβαζες μονος σου οτι και οσο φαγητο ηθελες/αντεχες μεσα σε κατι μεγαλα πλαστικα πιατα και στη συνεχεια πηγαινες στο ταμειο οπου τα ζυγιζαν και πληρωνες αναλογα με το βαρος!
Οσο για τις τιμες η μεγαλη πινακιδα απο πανω τα ελεγε ολα: 6 ευρω το κιλο απο οτιδηποτε. Παρε κοσμε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8214/8319728324_d22d41707a_c.jpg" />

 
Με αρκετο φαγητο που θα εκανε ακομα και τον Οβελιξ να δακρυσει εκατσα μπροστα στο μαγαζι διπλα ενα μικρο ποταμακι που περνουσε στην ακρη του πεζοδρομου και χαζευα δυο κοπελιτσες που εκαναν εντυπωσιακα ακροβατικα με φωτιες υπο τους ηχους κλασσικης μουσικης...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8362/8318667361_941194b829_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8213/8319727122_00c2065348_c.jpg" />

Μερικα κιλα αμνοεριφιων και κανα δυο λιτρα μπυρας αργοτερα ημουν ετοιμος να συνεχισω τη βολτα μου στον ομορφο πεζοδρομο...

Δεν ξερω αν εφταιγε ο αερας εδω πανω, αλλα ειχα αρχισει απο ωρα να παρατηρω μια ταση στις κοπελες να μπερδευουν τις ζωνες τους για φουστες με αποτελεσματα οπως αυτα της φωτογραφιας... Ναι, χαλια το ξερω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8077/8318662169_00b1b7322e_c.jpg" />

 
Καθως περνουσα εξω απο ενα εντυπωσιακα φωτισμενο αναπαλαιωμενο πυργο που λειτουργουσε ως μπαρ πλεον ειδα δυο ζευγαρια ατελειωτα ποδια να με πλησιαζουν. Οταν μετα απο πολυ προσπαθεια καταφερα να σηκωσω τα ματια ψηλα ειδα οτι τα ποδια ανηκαν σε δυο απιστευτα εντυπωσιακες μελαχρινες κοπελες (ξερετε, απο αυτες τις ταλαιπωρες που ειχαν μπερδεψει τα ρουχα τους) και μου χαμογελουσαν γλυκα.
- Γεια σου! 

Ενστικτωδως γυρισα πισω μου και αφου ειδα οτι δεν υπηρχε κανεις αλλος γυρισα και ψελλισα κατι φωνηεντα που ειχαν απομεινει απο μια παντελως αποτυχημενη προσπαθεια να το παιξω ανετος και χαλαρος:
- Εεερρρρμμμπλλ.. Σεμεναμιλαςκοπελια;
- Ναι! Δεν εισαι απο τα μερη μας ε;
- Εεεε οχι, περαστικος ειμαι και ειπα να δω τη περιοχη...

Συστηθηκαμε και ακουσαν με πολυ ενδιαφερον οτι ειχα ταξιδεψει με τη μηχανη απο Ελλαδα για Νορβηγια και τωρα γυριζα πισω.
Αυτες ηταν φοιτητριες που τα καλοκαιρια ερχονταν εδω πανω για να δουλεψουν σε μπαρακια και καφετεριες και φετος δουλευαν σε αυτο τον πυργο.
Με καλεσαν μεσα για ενα ποτακι. "Πες στο παιδι στο μπαρ οτι τα σφηνακια ειναι κερασμενα απο εμας!"
Πως θα μπορουσα να αρνηθω τετοια προσκληση;

Ανεβηκα μαζι τους τα σκαλια του μαγαζιου και η πρωτη εικονα που αντικρυσα μπαινοντας στην μισοσκοτεινη μεγαλη αιθουσα ηταν μια ψηλη ξανθια κοπελα που εκτος απο τη φουστα της ειχε ξεχασει και πολλα αλλα και που στεκοταν στημενη στο τοιχο ενω μια αλλη κοπελα με αντιστοιχη ..ενδυμασια την αγκαλιαζε απο πισω και λικνιζονταν αργα και αισθησιακα στους ρυθμους της μουσικης...

Ποια σφηνακια τωρα... Κατεβασα το πρωτο ουισκι ενω οι κοπελιες του μαγαζιου μου χαμογελουσαν απο τη πιστα και με καλουσαν να χορεψουμε.
Αυτη θα ηταν μια μεγαλη νυχτα δικε μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8077/8318671799_a8faa0a8ff_c.jpg" />

<h2>Day 21</h2><strong>Zakopane (PL) - Beograd (SRB)
800 km</strong>

Ενα ακομα πρωινο στο δρομο. Ποσα περασαν και ποσα ακομα θα ερθουν;
Γλυκοπικρο συναισθηματα σημερα. Ημουν τοσο καιρο στο ταξιδι που ειχα ξεχασει πως ειναι να γυριζεις πισω...
Και ομως κοιταζοντας το ημερολογιο σε μολις δυο μερες θα ημουν πλεον πισω στην Ελλαδα, προσγειωση πλεον στην καθημερινοτητα, σε ολα οσα αφησα πισω μερικα ετη φωτος πριν...

Εξω απο το παραθυρο ενας πανεμορφος ηλιος, το εντονο πρασινο του δασους, το ξυπνημα σε ενα κουκλιστικο ξενωνα απο εκεινους που βλεπει κανεις σε ονειρα και ξυπναει με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια. Ιδανικη μερα και το ταξιδι θα συνεχιζοταν...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8497/8319730584_b847632a9f_c.jpg" />

 
Σηκωθηκα με πολυ ομορφη διαθεση γιατι ηξερα οτι μπορει να επεστρεφα ομως επιστροφη δεν σημαινε και τελος.
Ενα ταξιδι τελειωνει ενα αλλο ξεκιναει... Ο κυκλος της ζωης.

Το φως εξω με εκανε να χαμογελαω πλατια και με προδιεθετε για τα οσα ειχα να δω μπροστα μου. Μια γεματη μερα με περιμενε.
Και τι μερα! Σημερα ο δρομος μου θα με εβγαζε στο Βελιγραδι της Σερβιας -αλλα για να φτασω εκει ειχα να διασχισω κανα δυο χωρες πρωτα... Και μεσα σ' αυτα δεν θα μπορουσαν να ξεχασω να κανω και μια βολτα απο το Kosice που ειχα απο χθες στο προγραμμα αλλα και να δω και τα μαγευτικα ορη Tatra καθ' οδον. Oχι ασχημα ε;

Εβαλα στο GPS τη διαδρομη και στη οθονη εδειξε 800 ολοστρογγυλα χιλιομετρα, ομως εγω δεν ειχα κανενα λογο να αγχωθω.
Ηταν ωρα να παω μια πρωινη χαλαρη βολτα στο ομορφο χωριουδακι για ενα απολαυστικο καφε. Σιγα μην εφευγα σαν κυνηγημενος!
Μπορει να εκανα πολλα η λιγα χιλιομετρα σε μια μερα, ομως ποτε δεν θα αγχωνομουν για αυτο. Το ταξιδι ειναι χαρα και απολαυση. Τη μερα που θα μου γινοταν αγγαρια και αγχος θα ηταν η μερα που θα επεστρεφα για τα καλα σπιτι μου πια...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8211/8318683535_c1933a0be5_z.jpg" />

 
Ο ξενωνας στο φως της μερας ηταν ακομα πιο ομορφος και γραφικος και φευγαλεα εκανα την σημειωση στο πισω μερος του μυαλου μου καποια φορα να ξαναβρεθω εδω για περισσοτερες ομως μερες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8216/8319731466_70d33bf90e_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8319733184_a94a48ae24_c.jpg" />

 
Κατεβηκα στον ιδιο πεζοδρομο που ειχα βρεθει το προηγουμενο βραδυ. Ολα ηταν τοσο διαφορετικα σε σχεση με αυτο που ειχα δει τη νυχτα. Οικογενειες εκαναν την βολτα τους χαρουμενοι, αγουροξυπνημενοι τουριστες σκουντουφλουσαν ψαχνοντας για πρωινο, παιδια επαιζαν χαρουμενα, ντοπιοι εργαζομενοι ετρεχαν πανω κατω χαμενοι μεσα στη δικη τους καθημερινοτητα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8319737842_bdc7737eb0_c.jpg" />

 
Γραμμη για τη πρωτη cukiernia που θα εβρισκα μπροστα μου -το ζαχαροπλαστειο στα Πολωνικα. Αυτο τουλαχιστον το ειχα μαθει τα χρονια που ειχα περασει σ' αυτη την ομορφη χωρα. Ενας περιποιημενος διπλος καπουτσινο και ενα λαχταριστο τοπικο γλυκο με σαντιγυ και berries = 2 ευρω! Τι να σχολιαζα παλι για το ποσο μλκ ενοιωθα στη σκεψη οτι κατι αντιστοιχο θα κοστιζε 3+ φορες παραπανω πισω στη πατριδα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8504/8319739132_b358e0b650_c.jpg" />

 
Απολαυστικο το καφεδακι στη λιακαδα.. Χαζολογημα του κοσμου που περνουσε γυρω με τους χαρτες και το μικρο σκισμενο σημειωματαριο μπροστα μου. Ασημαντες αλλα πολυτιμες στιγμες -η δικη μου μικρη ιεροτελεστια, η σπονδη στους θεους του ταξιδιου για να εχουμε ουριους ανεμους και καλες πλοες...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8356/8318678233_7370939472_c.jpg" />

 
Το πρωινο τελειωσε -ηταν καιρος να ξεκινησει η μερα. Η Αυρα συγκεντρωνε τα βλεμματα ολου του κοσμου καθως κυλουσε νωχελικα στα στενακια του γραφικου χωριου και εγω ενοιωθα πολυ παραξενα. Δεν ειχα συνηθισει να ειναι το κεντρο του ενδιαφεροντος και με εκανε να νοιωθω αβολα, ομως σκεφτηκα οτι μια κατακοκκινη σπορ μηχανη να ταξιδευει φορτωμενη μπαγκαζια αναμεσα σε μια θαλασσα απο γκριζα γυαλιστερα κουτακια ηταν ενα θεαμα που μαλλον ξεχωριζε...
<em>Ενας ταξιδευτης σαν και εκεινους που ειχαμε ονειρευτει να ειμαστε απο παλια...</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8363/8318676805_5d6dff479a_c.jpg" />

 
Στο κεντρικο δρομο μια κοπελα με ενα κιτρινο φωσφοριζε γιλεκο καθοταν πανω σε ενα κολωνακι κρατοντας μια μικρη πινακιδα με το σημα Parking επανω. Ηταν ομορφη σαν ψεμμα.
Δεν ηθελα να κανω τη γενικευση αλλα δεν μπορουσα να μην σκεφτω οτι αν ηταν Ελληνιδα με τετοια εμφανιση θα ειχε ενα τουπε που θα εκανε πριγκηπισσες να μοιαζουν φιλιππινεζοι λοστρωμοι σε γκαζαδικα και αν μη τι αλλο σε καμια περιπτωση δεν θα την εβλεπες στην ακρη του δρομου να δουλευει κρατωντας ενα κωλοσημαιακι Parking και να ξεροψηνεται μεσα στον ηλιο...
Αλλα ξεχασα... Εμεις ειμαστε πολυ καλοι για τετοιες δουλειες ετσι δεν ειναι; Αυτα ειναι για τα κοροιδα τους ξενους που δεν καταδεχονται να ζητανε λεφτα απο τους σπονσορες (aka γονεις) καθε τρεις και λιγο για να πανε να τα χωσουν στο τελευταιο iphone η στις ξαπλωστρες της Παρου και τις μπαρες των τρεντυ νησιων...

Στην εικονα αυτου του κοριτσιου ομως εγω εβλεπα το μελλον μιας ολοκληρης χωρας που δεν ντρεπεται να δουλεψει οπου και οσο χρειαστει για ενα καλυτερο αυριο με αξιοπρεπεια και σεβασμο σε βασικες αξιες...
Χαμογελασα και κατεβασα τη ζελατινα. Τα Tatra με περιμεναν.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8361/8319740170_7b6d5993d2_c.jpg" />

 
Τι να ελεγα για αυτη τη διαδρομη τωρα...
Αφησα πισω το Zakopane και αρχισα να ανηφοριζω προς το βουνο μεσα σε ενα πυκνο ελατοδασος εν μεσω ελαχιστης κινησης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8072/8319745484_da43f99541_b.jpg" />

 
Τα κουκλιστικα ξυλινα πανδοχεια/ταβερνες στολισμενα με τα λουλουδια τους που βρισκονταν στην ακρη του δρομου ηταν χαρμα οφθαλμων.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8504/8318685063_7d33532b61_b.jpg" />

 
Το οδοστρωμα ηταν πραγματικα τελειο και οι απανωτες στροφες εστηναν την τελεια μοτοδιαδρομη, μια αποψη που συμμεριζονταν πολλοι μηχανοβιοι αν εκρινα απο το πληθος των μηχανων που συναντουσα στο δρομο τωρα. Καθως ο δρομος εφτανε πλεον προς την κορυφογραμμη τα επιβλητικα ορη Tatra εμφανιστηκαν στο βαθος σε ολο τους το μεγαλειο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8220/8319748682_dd27b2877c_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8077/8318689815_2d31d57df5_b.jpg" />

 
Λιγο πριν τα συνορα ο δρομος βγηκε σε ενα μεγαλο πλατωμα του βουνου και χωθηκε μεσα στο δασος σε μια ατελειωτη ευθεια με πρασινο μεχρι μεχρι εκει που εβλεπ το ματι.
Το φως του ηλιου περνουσε μεσα απο τα φυλλωματα και η πρωινη παχνη εκανε την εικονα μοναδικη...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8219/8318688773_0c9c996861_b.jpg" />

 
Ομως το καλυτερο κρυβοταν πισω απο την επομενη στροφη.
Τραβερσαρισα μια μικρη ανηφορα κα ο βρεγμενος απο καποια βραδυνη μπορα δρομος που στεγνωνε στο εντονο φως του ηλιου αχνιζε σαν να ειχε πιασει ολος φωτια. Οι ακτινες του ηλιου περνουσαν μεσα απο τους ατμους του νερου που αχνιζε στην ατμοσφαιρα φτιαχνοντας ενα θεαμα μοναδικο, μια εικονα σπανια αλλα και τοσο φευγαλεα που δεν μπορουσε να αποτυπωθει με καμια φωτογραφικη του κοσμου ομως θα εμενε ανεξιτηλη στο νου και τη ψυχη. Καυσιμη υλη για τα ονειρα μας...
Τα ορη Tatra δικαιωναν με το παραπανω τη φημη τους και σιγουρα αξιζαν μια καλυτερη επισκεψη καποια αλλη φορα για να τα εξερευνουσα...

 
Δεν ειχαν περασει πολλα χιλιομετρα οταν εφτασα σε ενα μικρο γεφυρακι που οριζε τα συνορα της χωρας με τη Σλοβακια.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8218/8319751472_0e5130bfbd_b.jpg" />

 
Παλιες πινακιδες συνορων, checkpoints, ελεγχοι, φυλακες... Εδω, πανω απο αυτο το μικρο ποταμακι, καποτε βρισκονταν τα ηλιθια συνορα που βαζουν οι ανθρωποι για να χωριζουν τα δικα "μας" απο τα δικα "τους", εδω που ταλαιπωροι ανθρωποι στεκονταν μεσα στο χιονι και τη βροχη για να περασουν στην αλλη πλευρα κυνηγοντας το ονειρο για ενα καλυτερο μελλον...

Τωρα εμενε απλα το ιδιο ποταμι που κυλουσε αδιαφορο για τις βουλες των ανθρωπων και οι πινακιδες που οριζαν οτι εδω ξεκινουσε μια αλλη χωρα.
Σλοβακια. Αλλο ενα συνορο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8080/8318692439_08bbbda9f4_b.jpg" />

 
Η διαδρομη συνεχισε ιδια και απαραλλακτη μεσα στη μαγευτικη φυση του βουνου και υπεροχα εξοχικα καποιων μαλλον ευκαταστατων Σλοβακων...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8219/8318695279_de4623b700_b.jpg" />

 
Η φυση εδω πανω ηταν ο μεγαλος πρωταγωνιστης και δεν αφηνε κανεναν ασυγκινητο: Γιγαντιες οροσειρες, πρασινα λειβαδια και πυκνα δαση...
Ασυναισθητα σκεφτηκα οτι για να ειναι ολα αυτα τοσο πρασινα χρειαζονταν ενα βασικο συστατικο. Νερο. Πολυ νερο.
Τι ηθελα να το μελετησω; Πισω απο τις κορυφες στεκοταν τωρα απειλητικο ενα τεραστιο μαυρο και βαρυ συννεφο με μια γκριζα κουρτινα μπροστα του, σημαδι οτι καπου μπροστα κατεβαζε τεραστιες ποσοτητες νερου στη γη -και εγω κατευθυνομουν ακριβως προς το μερος του.
Δεν χρειαστηκε καν να αναρωτηθω αν θα το γλυτωνα. Οι χοντρες σταλες που ξεκινησαν να πεφτουν ηταν η ενδειξη οτι συντομα θα γινοταν χαλασμος κοσμου.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8500/8318696481_25bd3cba36_b.jpg" />

 
Χωθηκα σε ενα μικρο βενζιναδικο που βρηκα μπροστα μου ακριβως τη στιγμη που η βροχη αρχισε να δυναμωνει και να χτυπα με απιστευτη μανια το εδαφος. Οποιος ηταν εξω τωρα τον επινε με το μπουρι της σομπας...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8072/8319755580_0bfeec0945_c.jpg" />

 
Εβγαλα το κρανος εν μεσω ενος εκκωφαντικου θορυβου που σκεπασε τα παντα και κοιταξα στο εδαφος με εκπληξη -η βροχη ειχε μετατραπει σε χοντρο χαλαζι!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8500/8318699265_3048397190_c.jpg" />

 
Ενας ντοπιος ηλικιωμενος με κοιταξε με απορια καθως εβαλα τη μηχανη στην ακρη για να τη προφυλαξω απ' τη μπορα και μπηκα στο μικρο μινι μαρκετ τιναζοντας τα νερα και τη παγωνια απ' το μπουφαν μου. Σε μια γωνια κατι νεαρα παιδια συζητουσαν γελωντας περιμενοντας και αυτοι τη μπορα να περασει.

Πηγα στο μηχανημα του καφε και πηρα ενα ζεστο ροφημα να διωξω την παγωνια του δρομου. Ενα απο τα αγορια της παρεας γυρισε προς το μερος μου χαμογελωντας και μου επιασε κουβεντα.

- Ωραιος καιρος ε; Καλωσορισες στη Σλοβακια! Σε ειδαμε με τη μηχανη πριν στο δρομο και σε θαυμαζαμε που μπορεις και ταξιδευεις με τετοια καιρικα φαινομενα.
- Ε ενταξει, δεν ειναι και τοσο ασχημα τα πραγματα. Μια μπορα ειναι και θα περασει. Εξαλλου εχω δει και χειροτερα. Μια βδομαδα πριν αν εβρισκα εστω και δυο ωρες να μην εβρεχε ημουν χαρουμενος.
- Γιατι; Που ησουν;
- Ειχα παει στη Νορβηγια και τωρα επιστρεφω στην Ελλαδα.
- Νορβηγια! Και απο τοσο μακρυα...! Και μονος σου ολα αυτα;; Δεν φοβηθηκες; Δεν βαρεθηκες;

Πως να του εξηγουσα τωρα οτι καποια ταξιδια δεν τα διαλεγεις αλλα σε διαλεγουν αυτα...
Κοιταξε με θαυμασμο τη μηχανη που στεκοταν στο προαυλιο και μουρμουρισε με ενα βλεμμα απλανες: «Πρεπει να ειναι υπεροχο να γνωριζεις τον κοσμο καβαλα σε μια μηχανη... Θα ηθελα πολυ μια μερα να το κανω και εγω αυτο...»

Μου συστησε τα αλλα παιδια της παρεας του, δυο κοριτσια και ενα αγορι. Ηταν δυο ευγενεστατα ζευγαρια Σλοβακων που μολις ειχαν ξεκινησει για διακοπες στις Δαλματικες ακτες της Ανδριατικης με ενα σαραβαλιασμενο μεγαλο Μπεμβε. Σλοβενια, Κροατια και επιστροφη...

Ενω μιλουσαμε παρατηρησα τη παρεα των παιδιων. Η μια απ’ τις δυο νεαρες Σλοβακες ειχε μια εξωτικη ομορφια που σε καθηλωνε. Δυο μεγαλα γατισια φωτεινα πρασινα ματια, η τυπικη βορειοευρωπαικη ομορφια και το τελειως λευκο δερμα που εκανε μεγαλη αντιθεση με τα ολομαυρα μακρυα μαλλια της εδιναν σχεδον την οψη μιας νεραιδας.
Ομως παρα του εντυπωσιακου της παρουσιας της ηταν εξαιρετικα ευγενικη, συνεσταλμενη και λιγομιλητη, χαρακτηριστικα που ετειναν να εκλειψουν σε μια κοινωνια που εκθειαζε το φαινεσθε και το δηθεν...

Εξω η βροχη ειχε κοψει. Ηταν καιρος να πηγαινουμε. Κουμπωσα τα δερματινα και εβαλα μπροστα τη μηχανη ενω η παρεα τακτοποιουσε τα πραγματα της στο αυτοκινητο. Με αποχαιρετησαν λεγοντας ξανα ποσο ζηλευαν που δεν μπορουσαν και αυτοι να ταξιδευουν με μηχανες και εφυγαν για τις διακοπες τους μεσα σε μια χαρουμενη βαβουρα μουσικης και γελιων.

Εγω γυρισα το βλεμμα μπροστα στο γκριζο και βρεγμενο δρομο εκλεισα καλα το μπουφαν και εσκυψα να πιασω τα κλιπον.
Τι να τους ελεγα; Αυτοι ζηλευαν εμενα για την ελευθερια ενος ταξιδιου με τη μηχανη, ενω εγω τωρα ζηλευα εκεινους για την υπεροχη παρεα που ειχαν και την ανεση του ταξιδιου με ολα τα κομφορ χωρις τη αεναη μαχη με τα καιρικα φαινομενα...
Road wary το λενε αυτο και οποιος πει οτι δεν ζηλεψε ποτε του ειναι ειτε ο μεγαλυτερος ψευτης του κοσμου ειτε θεος και εγω δεν ημουν τιποτα απ’ τα δυο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8356/8318700437_6293bca14e_b.jpg" />

 
Κατηφορισα απο την αλλη πλευρα της οροσειρας και η εντυπωσιακη φυσικη ομορφια του τοπιου ηταν το καλυτερο φαρμακο για τις σκεψεις μου. Το μυαλο καθαρισε και με αφησε να απολαμβανω την πανεμορφη Σλοβακικη φυση με θαυμασμο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8318701465_66c2d5fff8_b.jpg" />

 
Το τοπιο αλλαζε ξανα. Ατελειωτα μικρα λοφακια που εσβηναν σε μεγαλες καταπρασινες πεδιαδες, εκπληκτικης ομορφιας χωριουδακια με εκεινες τις χαρακτηριστικες κοκκινες οροφες των κεντροευρωπαικων χωρων, πανεμορφες εκκλησιες και ενας λαμπρος ουρανος...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8352/8319761248_c2907dd360_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8318704625_b31807738a_b.jpg" />

 
Η Σλοβακια ηταν μια πανεμορφη χωρα και το εδειχνε σε καθε ευκαιρια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8223/8319763156_fc2560cf6b_b.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8502/8319764194_3ce0cf1939_b.jpg" />

 
Εβαλα ροτα το Košice και ανοιξα το γκαζι.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8077/8318707725_46ec87ed0b_b.jpg" />

 
<strong>Košice</strong>
Τα χιλιομετρα πανω στους μεγαλους εθνικους δρομους της Σλοβακιας εφυγαν γρηγορα και συντομα ειχα φτασει στην πολη για την οποια –ανεξηγητο πως- ειχα ακουσει τοσα. Θα αξιζε οντως; Ημουν εδω για να το ανακαλυψω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8217/8319767662_8cd7c50209_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8357/8319766674_86b9896256_c.jpg" />

 
Μεγαλοι δρομοι, μπολικο πρασινο, ομορφη βλαστηση, φροντισμενα παρτερια με λουλουδια και καθαριοτητα. Τα βασικα συστατικα ηταν εδω.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8218/8318710841_d4c029b3e8_c.jpg" />

 
Οι πρωτες εντυπωσεις ηταν εξαιρετικες...
Η αρχιτεκτονικη των πανεμορφων νεοκλασσικων κτηριων διατηρουσε το χρωμα της παλιας αριστοκρατιας, και το απογευματινο φως που ελουζε τα μικρα στενα εκανε τα παντα να μοιαζουν ακομα πιο ομορφα. Παραδεισος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8216/8319769688_f5b4903475_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8495/8319770994_14a98e9b9f_c.jpg" />

 
Αφησα τη μηχανη κοντα στο κεντρο και ξεκινησα τη βολτα μου χωρις χαρτη και οδηγους με σκοπο να χαθω απλα μεσα στη πολη. Πως θα βρεις αν δεν χασεις πρωτα;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8075/8319772062_41ca5b2369_c.jpg" />

 
Απο τους ξεφτυσμενους σοβαδες στις γωνιες καποιων κτηριων γινοταν σαφες οτι η χωρα εδω ηταν σε πιο φτωχη μοιρα απο τους γειτονες της στο βορρα αλλα αυτο δεν εμποδιζε τους κατοικους της να φροντιζουν οσο περισσοτερο μπορουν τις γειτονιες τους...
Πολλα λουλουδια στα παραθυρα, γραφικες καθολικες εκκλησιες, χρωματα... Οπου υπαρχει θεληση υπαρχει και τροπος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8502/8318715661_35f404be3a_c.jpg" />

 
Περιπλανωμενος στα μικρα δρομακια συντομα βρεθηκα στη Hlavná ulica, την καρδια της πολης. Ηταν ενας μεγαλος πεζοδρομος απιστευτης ομορφιας, γεματος πλατειες, συντριβανια, υπεροχα αγαλματα, μικρα καφε, αλλα και τα μεγαλυτερα αξιοθεατα της πολης, οπως ο γοτθικου ρυθμου ναος της Αγιας Ελισαβετ, το Κρατικο Θεατρο καθως και οι κατακομβες με τμηματα της μεσαιωνικης πολης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8318716613_0858c82a70_c.jpg" />

 
Επρεπε να μαθω περισσοτερα. Ανοιξα τον ταξιδιωτικο οδηγο και διαβασα...
<em>"Το Košice (Κόσιτσε) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σλοβακίας μετά την πρωτεύουσα Μπρατισλάβα. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Χόρναντ στο ανατολικό τμήμα της χώρας σε υψόμετρο 208μ.

Είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Σλοβακίας και έχει πλούσιο και σημαντικό παρελθόν. Η πρώτη γραπτή αναφορά της ύπαρξης ενός οικισμού στη θέση της σημερινής πόλης ανάγεται στο 1230. Η ίδια η πόλη, θεμελιώθηκε μετά το 1243 από Γερμανούς αποίκους από την Κάτω Σαξωνία μαζί με τοπικούς σλαβικούς πληθυσμούς οι οποίοι ήταν ήδη εγκατεστημένοι στην περιοχή. Αναπτύχθηκε γρήγορα και μέσω μιας σειράς εμπορικών και άλλων προνομίων έγινε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του βασιλείου της Ουγγαρίας. Μάλιστα, το Κόσιτσε θεωρείται η πρώτη πόλη στην Ευρώπη η οποία απέκτησε δικό της θυρεό που χορηγήθηκε το 1369 από τον βασιλιά Λουδοβίκο Α' τον Μέγα της Ουγγαρίας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8223/8318718437_d68d579e43_c.jpg" />

 
Μετά από μια περίοδο οικονομικής άνθησης και ευημερίας κατά τον 14ο και 15ο αιώνα, η πόλη αντιμετωπίζει τις πρώτες επιθέσεις των Οθωμανών στα μέσα του 16ου αιώνα ενώ ο 17ος χαρακτηρίζεται από τις θρησκευτικές διαμάχες της Μεταρρύθμισης και Αντιμεταρρύθμισης. Την περίοδο αυτή, γίνεται de facto η πρωτεύουσα της Άνω Ουγγαρίας (που περιελάμβανε την σημερινή ανατολική Σλοβακία και τμήμα της ΒΑ Ουγγαρίας).
Τέλη του 17ου και αρχές του 18ου αιώνα γίνεται κέντρο της εξέγερσης εναντίον των Αψβούργων υπό την ηγεσία του Φραγκίσκου Ράκοζι. Τους επόμενους δύο αιώνες (18ο και 19ο) η πόλη γνωρίζει ιδιαίτερη πνευματική άνθιση καθώς πολλά μέλη της αριστοκρατίας εγκαθίστανται σ' αυτή, δίνοντας έτσι ώθηση στις τέχνες, το θέατρο και την πολιτιστική κίνηση. Ταυτόχρονα, χτίζονται νέα κτίρια επηρεασμένα από το Μπαρόκ και το Νεοκλασσικισμό.

Το 1918, μετά τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, το Κόσιτσε πέρασε υπό την εδαφική κυριαρχία της τότε νεοδημιουργηθείσας Τσεχοσλοβακίας. Το 1938 ξαναπέρασε στην ουγγρική κυριαρχία για να επιστρέψει εκ νέου το 1945 στην Τσεχοσλοβακία. Από από το 1993 μετά τη διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας ανήκει πλέον στη Σλοβακική Δημοκρατία."</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8224/8319779932_cb810e56fe_z.jpg" /> <img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8318723059_94f7758f88_z.jpg" />

 
Περπατουσα τριγυρω με ενα ηλιθιο τεραστιο χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο μου. Η πολη ηταν το κατι αλλο!
Ισως να ηταν απλη τυχη που ειχα βρεθει εδω αλλα πραγματικα ακομα και να μου ζητουσαν να βρω ενα τοσο ομορφο μερος δεν νομιζω να τα καταφερνα...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8214/8319778000_27386dfc27_c.jpg" />

 
Τα καταπρασινα και γεματα χρωμα παρκα σε συνδιασμο με τα δεκαδες μικρα συντριβανια δημιουργουσαν τα καλυτερα φωτογραφικα ενσταντανε και με εκαναν να θελω να κατσω εδω για καμια βδομαδα για να απολαυσω το μερος οπως του αξιζε.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8318719357_23a19aae07_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8319781932_ef9ff627e6_c.jpg" />

 
Το επιβλητικο νεο-μπαροκ κτηριο του Κρατικου Θεατρου δεσποζε στο κεντρο του πεζοδρομου.
Παντα ημουν λατρης αυτης της αρχιτεκτονικης σχολης και εδω ειχα την ευκαιρια να θαυμασω ενα εξαιρετικο δειγμα σε ολη του τη μεγαλοπρεπεια...
Κτισμενο το 1879 με 1899 ηταν ενα θαυμα αρχιτεκτονικης τοτε και ενα απο τα πιο ομορφα κτηρια στη χωρα. Το εσωτερικο του θεατρου ειναι διακοσμημενο με γυψινα στολιδια ενω το ταβανι κοσμουν σκηνες απο τις τραγωδιες του William Shakespeare's οπως ο Οθελλος, ο Ρομεος και Ιουλιετα, ο Βασιλιας Ληρ και βεβαια το Ονειρο Θερινης Νυκτος.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8076/8319778802_959e368872_c.jpg" />

 
Ακριβως πισω απο το θεατρο υπηρχε ενα ακομα αξιοθεατο της πολης για το οποιο γνωριζα και ανυπομονουσα να το δω απο κοντα. Και οχι δεν ηταν ενα ακομα κτηριο αλλα κατι εντελως απροσδοκητο...

Hταν το singing fountain, ενα μοναδικο στο ειδος του συντριβανι σε ολη την Ευρωπη. Οταν ειχα διαβασει πρωτη φορα για αυτο νομιζα οτι ειχα δει λαθος. Και ομως.
Επροκειτο για ενα μακροστενο παραλληλογραμμο συντριβανι το οποιο διπλα του ειχε μια απιθανη μεταλλικη στηλη γεματη μικρες καμπανες σε διαφορα μεγεθη, οι οποιες οταν το συντριβανι πετουσε νερο αυτες χτυπουσαν τυχαια φτιαχνοντας τραγουδια!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8500/8319646868_792094fbe4_c.jpg" />

 
Το αποτελεσμα ηταν φανταστικο! Οταν εφτασα εκει το συντριβανι τραγουδουσε χαρουμενο -δεν μπορουσα να μην χαμογελασω με το τι ειχαν φτιαξει αυτοι οι ανθρωποι! Λιγο αργοτερα το σοου ειχε τελειωσει, ομως αυτο δεν σημαινε οτι ο χωρος εμενε χωρις μουσικη επενδυση. Μεσα στο παρκο ο δημος ειχε εγκαταστησει παντου ηχεια τα οποια οταν το συντριβανι δεν τραγουδουσε επαιζαν τζαζ μουσικη!

Οταν ξεκινησαν να παιζουν οι πρωτες νοτες του τραγουδιου απο τα ηχεια δεν μπορουσα να πιστεψω οτι επαιζε αυτο το τραγουδι: <a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=T6ya7ZRlrEo" rel="nofollow external">Frank Sinatra - My way</a>
Τριγυρισα το λουσμενο στο φως παρκο, αναμεσα σε πιτσιρικια που επαιζαν και ζευγαρακια που εκαναν βολτες και γελουσα μονος μου χαμενος στη μοναδικοτητα αυτης της απιστευτης στιγμης, ενω η υπεροχη φωνη του Frankie μου πλημμυριζε τα αυτια.
Τραγουδουσα χωρις να με νοιαζει αν θα με περασουν για τρελο τους μοναδικους στιχους που ηταν λες και εκλειναν το ταξιδι μου μεσα σε πεντε γραμμες και ηθελα να κανω αυτη τη στιγμη να κρατησει για παντα...
<em>"And now, the end is here
And so I face the final curtain
My friend, I'll say it clear
I'll state my case, of which I'm certain
I've lived a life that's full
I traveled each and every highway
And more, much more than this, <strong>I did it my way</strong>"</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8357/8319785144_30df55bc40_c.jpg" />

 
Με τη διαθεση πλεον στα υψη συνεχισα τη βολτα στη πολη με μονη σκεψη να συγκρατησω οση περισσοτερη ομορφια μπορουσα απο αυτη τη θαυμασια πολη.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8493/8318726313_9969cf0a7d_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8503/8318725055_a23065ffd0_c.jpg" />

 
Ο συνδιασμος των νεοκλασσικων κτηριων με τα επιβλητικα μεσαιωνικα μνημεια γοτθικου ρυθμου και τις παλιες εκκλησιες ηταν κατι καταπληκτικο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8073/8318730905_0259c54ba1_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8355/8318729919_93ab4e40ed_c.jpg" />

 
Ομως κανενα κτηριο δεν ηταν πιο εντυπωσιακο απο το καθεδρικο ναο της Αγιας Ελισαβετ, του μεγαλυτερου ναου ολοκληρης της χωρας, που υψωνοταν ακριβως μπροστα μου...
<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4c/Cathedral_of_St._Elizabeth_in_Ko%C5%A1ice.jpg/633px-Cathedral_of_St._Elizabeth_in_Ko%C5%A1ice.jpg" />
(φωτο απο Wikipedia)

 
Ο ναος αυτος ειχε χτιστει τμηματικα κατα το Μεσαιωνα, μεταξυ του 1378 και 1508 στη μνημη της Αγιας Ελισαβετ της Ουγγαριας, την προστατιδα της Πορτογαλιας και των μισθοφορων πολεμιστων.
Ο καθεδρικος χτυπηθηκε αρκετες φορες απο φυσικες καταστροφες και επισκευαστηκε αλλες τοσες, κατι που συμβολιζοταν πολυ χαρακτηριστικα απο τη σπασμενη μεγαλη καμπανα του ναου που βρισκοταν πλεον σε περιοπτη θεση διπλα στο κτηριο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8075/8319786898_41544e4002_c.jpg" />

 
Ομως το Kosice ειχε πολλα ακομα να μου δειξει. Διπλα στο ναο και μπροστα στον ιστορικο θυρεο της πολης υπηρχε η εισοδος στις αρχαιες κατακομβες εκει που καποτε βρισκοταν η μεσαιωνικη πολη και που τμηματα της σωζονταν μεχρι και σημερα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8363/8318743461_f18be84ee5_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8361/8318738811_d4439c80aa_c.jpg" />

 
Ηταν ενα κλειστοφοβικο μερος. Παντου υπηρχαν στενοι διαδρομοι και αψιδωτες εισοδοι που οδηγουσαν σε χωρους σαν μεγαλα δωματια.
Χαμηλα κατω απο το εδαφος υπηρχαν ακομα και υδροροες ισως απο καποιο αποχετευτικο συστημα της παλιας πολης.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8213/8319798174_d73069d534_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8213/8319798962_7268d21284_c.jpg" />

 
Ομολογω οτι το μερος δεν ηταν οσο εντυπωσιακο οσο το περιμενα. Τα τμηματα που ειχαν ανασκαφει ηταν σχετικα περιορισμενα και οι χωροι στους οποιους εκθετονταν παλια ευρηματα, κιονες και αγαλματα ηταν ως επι το πλειστον αδειοι.
Ακομα και ετσι ομως η αξιοποιηση αυτου του χωρου ηταν μια υπενθυμιση οτι λαοι με πολυ πιο φτωχη ιστορια απο τη δικη μας φροντιζαν να την αναδειξουν οσο μπορουσαν. Εμεις;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8082/8319799766_29358c8eba_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8319800772_9c30d5d132_c.jpg" />

 
Η συνεχεια της βολτας με οδηγησε -που αλλου;- στα παρκα της πολης. Ηταν αδυνατον να μην τα παρατηρησει καποιος περπατωντας εδω.
Η φυσικη ομορφια τους συναγωνιζοταν ανετα την ομορφια των ιστορικων μνημειων. Για καποιον που ειχε μεγαλωσει μεσα στα τσιμεντα μιας ασχημης, χοντροκομμενης πολης τετοιες εικονες ηταν λογος να νοιωθω ζηλια, θλιψη και θαυμασμο...
Με τι παιδεια και κουλτουρα θα μεγαλωνε αραγε καποιος μεσα σε τετοια τοπια;
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8361/8319790066_1aba24067b_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8499/8318733295_5f05270402_c.jpg" />

 
Οι εικονες πλεον δεν περιγραφονταν με λογια... Ειχα δει τοσες ομορφες πολεις στο παρελθον και καθε μια ειχε κατι το μοναδικο, ομως το Kosice εμπαινε πλεον επαξια κοντα στη κορυφη της λιστας...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8352/8319792616_841eb1d334_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8494/8319802522_2607e82762_c.jpg" />

 
Ομως αν νομιζατε οτι τα ειχατε δει ολα μεχρι τωρα ειστε γελασμενοι. Βλεπετε ειχα κρατησει το καλυτερο για το τελος............

 
...και αυτο δεν ηταν αλλο απο τις γυναικες της χωρας!
Οταν ο ταξιδιωτικος οδηγος αναφερει ως ενα απο τα μεγαλυτερα αξιοθεατα ενος τοπου τις γυναικες του, τοτε πιστεψτε με μιλαμε για περιπτωσεις πολλαπλων εγκεφαλικων, καρδιοπαθειων, τυφλωσης η και ολα αυτα μαζι!

<em>---- Παρακαλουνται οι αρρενες αναγνωστες μιας καποιας ηλικιας να παρουν τα υπογλωσσια τους πριν συνεχισουν την αναγνωση. Δεν ευθυνομεθα δια τυχον μονιμες βλαβες που μπορει να προκληθουν απο τα παρακατω αξιοθεατα. ----</em>

Σε ολη τη διαρκεια του περιπατου μου στη πολη λοιπον αν υπηρχε κατι που ηταν εντελως μα ΕΝΤΕΛΩΣ αδυνατον να μην προσεξω ηταν οι γυναικες που κυκλοφορουσαν. Η καλοκαιρινη ζεστη, τα μικροσκοπικα ρουχα και οι ατελειωτες αναλογιες των διαστημικων Σλοβακων δημιουργουσαν εναν εκρηκτικο συνδυασμο...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8363/8319775464_e2cac3687d_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8077/8319796286_ee55e0fb1e_c.jpg" />

 
Ποια γη της Επαγγελιας και μλκιες λεμε... Εδω ηταν ο Παραδεισος!
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8079/8319803780_36292fc2c6_c.jpg" />

<img src="http://farm9.staticflickr.com/8359/8319804668_2815e865cb_c.jpg" />

 
Hταν κατι το απιστευτο. Δεν ειμαι ανθρωπος που θα κατσει να βγαζει φωτογραφιες γυναικων ντε και καλα, ομως αν δεν αποθανατιζα το θεαμα αυτο δεν θα με πιστευε κανενας οτι μπορει να υπαρχει. Ολη τη πολη ηταν γεματη απιστευτες θυλικες παρουσιες.
Και το καλυτερο; Αν τους επιανες κουβεντα ηταν φιλικοτατες!!

Καθως επεστρεφα απο το μεγαλο παρκο στην ακρη του πεζοδρομου δυο πανεμορφα πλασματα με πλησιασαν κρατωντας δυο μικρους δισκους με μικρα χαρτινα κυπελακια.
Ηταν φοιτητριες στο πανεπιστημιο της πολης και τωρα το καλοκαιρι δουλευαν σε ενα κοντινο καφε και ηταν ολη μερα στεκονταν εξω απο το μαγαζι με ενα δισκο στο χερι πουλωντας στους περαστικους παγωμενη λεμοναδα, τσαι και αναψυκτικα!

Μου χαμογελασαν γλυκα με μια ομορφια που εκανε τυφλους να βρισκουν το φως τους και σε απταιστα αγγλικα μου προσεφεραν να παρω ενα δροσιστικο ροφημα. Μονο 1 ευρω!
Πηγα να αρνηθω ευγενικα μιας που επανω μου ειχα μονο 50ευρο αλλα η Lenka με προλαβε λεγοντας γλυκα οτι δεν υπηρχε κανενα προβλημα. Μου εδωσε να διαλεξω ροφημα και πηρε το 50αρικο και ετρεξε χαρουμενη μεσα στο μαγαζι για να μου φερει 49 ευρω ρεστα!

Γυρισε με τα ρεστα ενω ειχα ηδη πιασει κουβεντουλα με τη φιλη της.
Ηταν δυο γλυκυτατα πλασματα. Αυτο και αν δεν θα πιστευε κανεις μετα! Τι λεω; Εδω δεν το πιστευα εγω τωρα που το ζουσα κιολας!

Κανοντας τεραστιες προσπαθειες να καταπολεμησω το παρκινσον που ειχε πιασει τα χερια μου εβγαλα τη φωτογραφικη μηχανη και τους ζητησα διστακτικα να τις φωτογραφησω.

Στην αρχη με κοιταξαν με απορια. "Φωτογραφια; Μα γιατι; Δεν ειμαστε κατι το ιδιαιτερο..."
Εκει που ημουν στα προθυρα εγκεφαλικου με αυτο που ειχα μολις ακουσει γυριζουν και μου λενε γελωντας "Αντε, καλα!" και τσακ στηνονται με χαρη μπροστα στο φακο.

Το γονιδιο του μοντελου ρε πστη μου....!
Κυριες και κυριοι, να σας συστησω λοιπον τις δυο νεες μου φιλες: την Lenka...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8083/8318736923_c8dcbe9f82_c.jpg" />

 
...και τη φιλη της Maria! 
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8352/8318735891_e5cbe1cfb3_c.jpg" />

 
Ενταξει... Να πηγαιναμε καλυτερα...
Μετα και απο αυτα και να ηθελα να δω κατι αλλο ηταν αδυνατον. Ειχα στραβωθει πληρως!

Βεβαια περα απ' τη πλακα θα ηθελα να μεινω για λιγο ακομα (μερικα χρονακια ας πουμε) σε αυτο το πανεμορφο μερος αλλα δεν γινοταν. Ο ηλιος επεφτε και αναμεσα σε μενα και το Βελιγραδι ειχα 600 ακομα χιλιομετρα και μια ακομα χωρα. Λεπτομερειες.
Παμε καλη μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8071/8319805824_780f878574_c.jpg" />

 
Ηταν ωρα να φαω χιλιομετρα ξανα. Αν ηθελα να βρισκομαι αυριο βραδυ στην Ελλαδα το αποψινο ηταν κατι που επρεπε να κανω.
Αφησα την ομορφη πολη πισω και βγηκα στην μεγαλη εθνικη οδο με κατευθυνση τα συνορα.
Η μικρη ταμπελα στην ακρη του δρομου λες και σηματοδοτουσε το τελος του ονειρου... <em>Kosice τελος</em>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8500/8319806818_e62f0c3c6c_c.jpg" />

 
Απο εδω τα συνορα ηταν υποθεση μιας ωριτσας.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8078/8318749251_538bf099bb_c.jpg" />

 
Κλασσικη ποζα στη πινακιδα των συνορων, για μια χωρα που ηξερα καλα. Καπου καπως καποτε, σε μια αλλη ζωη, πριν ενα εκατομμυριο φεγγαρια η Βουδαπεστη ηταν αυτο που αποκαλουσα Σπιτι μου... Ποσο αλλαξαμε απο τοτε...
Ολα ειναι ιδια μα τα παντα ειναι αλλιως τωρα... Μονο το Ταξιδι παρεμεινε το ιδιο.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8356/8319808462_9c0ec24a7c_c.jpg" />

 
Tαξιδι στη χωρα-τηγανιτα.
Ανοιξα το γκαζι και στο MP3 εβαλα στο τερμα ενα κομματι που κρατουσα φυλαγμενο χρονια...
<a title="Εξωτερικός σύνδεσμος" href="https://www.youtube.com/watch?v=mNPucHgM4Y4" rel="nofollow external">Νατασσα Μποφιλιου - Εν λευκω</a>
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8500/8318752929_ef501a6834_c.jpg" />

<em>"Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα..."</em>

Καπου στο βαθος μια καταιγιδα ειχε παρει να σκιαζει τον απογευματινο ουρανο χτυπωντας τη γη οπως οι σκεψεις τωρα το μυαλο μου...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8356/8319812528_6f0734cf4b_b.jpg" />

 
Οι Ουγγρικοι αυτοκινητοδρομοι ηταν δρομαρες με ολη την εννοια της λεξης: αψογα χαραγμενοι, μεγαλες λωριδες, απεραντες ευθειες χωρις ιχνος λακουβας. Επιπεδο autobahn και βαλε και αν εκρινα και απο τους οδηγους που περνουσαν στην αριστερη λωριδα με το γκαζι στο πατωμα, μαλλον στο ιδιο στυλ ηταν και τα ορια ταχυτητας τους.
Η νυχτα ερχοταν πλεον και με την ελευθερια της ελλειψης (πρακτικων) οριων ταχυτητας τα χιλιομετρα εφευγαν πολυ ευκολα.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8360/8318755035_10a8975a9d_c.jpg" />

 
Καθ' οδον αρχισα να παρατηρω ολοενα και περισσοτερα αυτοκινητα με γερμανικες η αυστριακες πινακιδες που ηταν φορτωμενα μεχρι τα μπουνια με πραγματα και ανθρωπους. Ηταν ενα παραξενο θεαμα. Τοσοι πολλοι Γερμανοι ηθελαν ξαφνικα να μεταναστευσουν στη Σερβια; Γιατι με τοσα πραγματα μεσα δεν τους εκοβα να πηγαιναν για τουρισμο.

Οσο πλησιαζα τα συνορα η κινηση ολοενα και πυκνωνε τωρα. Εγω δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια σ' αυτο και συνεχισα το δρομο μου χαλαρος οπως εκανα καθε φορα που περνουσα τα συνορα μιας χωρας.
Εδω ομως ηταν διαφορετικα. Φτανοντας στα συνορα θυμηθηκα κατι που μου εκοψε τα ποδια: εδω τα συνορα των δυο χωρων<em> ΔΕΝ ηταν ελευθερα</em>! Η Σερβια δεν ηταν στην Ευρωπαικη ενωση και κατα συνεπεια θα επρεπε να περασουμε ελεγχο διαβατηριων ενας ενας! Και με ολη αυτη τη κινηση που εβλεπα εδω και ωρα να κατευθυνεται προς τα εκει αν ο ελεγχος γινοταν με το ρυθμο αλλων Βαλκανικων χωρων που ειχα περασει στο παρελθον θα εμπαινα στη Σερβια καλα ξημερωματα!

Εκανα μια τελευταια απελπισμενη ευχη ο ελεγχος να ειναι απλα μια τυπικοτητα και να περνουσαμε ολοι γρηγορα.
Ναι. Οκ.
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8351/8318755909_26b80a061c_c.jpg" />

 
Εσβησα τη μηχανη και σταματησα πισω απο την ουρα χιλιομετρων που ειχαν σχηματισει τα προπορευομενα οχηματα. Τον ειχα πιει. Τι να εκανα; Στιγμιαια σκεφτηκα να περνουσα προσεκτικα αναμεσα στα αυτοκινητα αλλα κατι μου ελεγε οτι οι αλλοι οδηγοι δεν θα το εκτιμουσαν ιδιαιτερα αυτο.
Ηδη με κοιτουσαν με μισο ματι για καποιο λογο. Μεσα στα αυτοκινητα που ειχα δει με τις Γερμανοαυστριακες πινακιδες βρισκονταν δεκαδες μελαχρινοι τυποι με μεγαλα μουστακια και γυναικες με μαντιλες. Ηταν μουσουλμανοι που ειτε μεταναστευαν πισω στη πατριδα τους ειτε ειχαν αγορασει αυτοκινητο και βιος απο τη Γερμανια και γυριζαν πισω.

Οπως και αν ειχε ομως ξαφνικα ενοιωσα τριγυρισμενος απο ματια που με κοιτουσαν παραξενα...
Η ουρα προχωρουσε με βασανιστικους ρυθμους. Μιας που η πορεια γινοταν κυριολεκτικα μετρο μετρο, οι περισσοτεροι οδηγοι δεν εβαζαν καν μπροστα, παρα εσπρωχναν τα αυτοκινητα λιγα μετρα μπροστα και τραβουσαν χειροφρενο.
Ακολουθησα το παραδειγμα τους ομως συντομα αποδειχτηκε μεγαλο μαρτυριο. Οπως και να το κανει καποιος δεν ηταν και το πιο ευκολο πραγμα του κοσμου να πρεπει καθε λιγα λεπτα να πηγαινεις στα χερια ενα θεοβαρο φορτωμενο θηριο που σε καθε μικροανωμαλια του δρομου τραβουσε αριστερα δεξια και απειλουσε να ξαπλωθει φαρδυ πλατυ στο οδοστρωμα. Ειχα διασχισει ολη την Ευρωπη χωρις ζημιες και θα την παθαινα τωρα με μηδεν χιλιομετρα σπρωχνοντας; Ημουν κουρασμενος, κρυωνα και ειχα μπροστα μου ενας θεος ξερει ποσες ωρες ακομα του μαρτυριου της σταγονας. Η μερα μου ειχε ξεκινησει με τον πιο υπεροχο τροπο στα βουνα της Πολωνιας και τωρα θα εκλεινε με το χειροτερο!

Δεν ειχε περασει πολυ ωρα ομως και τις σκεψεις μου διεκοψε ο χαρακτηριστικος ηχος ενος μεγαλου μονοκυλινδρου. Γυρισα και ειδα ενα απιθανο θεαμα. Ενας μηχανοβιος τρελακιας με το μαλι να ανεμιζει και με βλεμμα που γυαλιζε περνουσε απο τη βοηθητικη λωριδα ορθιος πανω σε ενα βαρυφορτωμενο παλιο Yamaha Tenere 600.
Το ηξερα αυτο το βλεμμα. Μονο οσοι εχουν ταξιδεψει υπερβολικα πολυ και μακρυα το ειχαν στα ματια τους...

Καθως εφυγε μπροστα αποφασισα να τον ακολουθησω! Καβαλησα τη μηχανη εν μεσω βλοσυρων ματιων απο τους οδηγους των αυτοκινητων, κουμπωσα πρωτη στο κιβωτιο και μπηκα ξωπισω του στην βοηθητικη.
Συντομα τον εφτασα και εκοψα.
Ειχε σταματησει ακριβως κατω απο μια μεγαλη πινακιδα που ελεγε "Δημοκρατια της Σερβιας. Καλωσηρθατε"
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8075/8319815342_a294548432_c.jpg" />

 
Με πλησιασε χαμογελωντας. "Αδερφε μου!"
Τον ελεγαν Dragan και ηταν Σερβος που γυριζε πισω στο σπιτι του απο ταξιδι.
Εριξε μια ματια στη μηχανη και ειπε:
- Γυριζεις απο μακρυα;
- Απο το Βορειο Ακρωτηρι.
- Ωωωω ρε φιλε! Δικος μου εισαι και συ! Και εγω τωρα γυριζω απο τη Ρωσια. Ειχα παει μεχρι το Ιρκουτσκ και τωρα επιστροφη στα πατρια εδαφη. Ποσα χιλιομετρα εκανες;
- Ε, μεχρι εδω εχω κανει περιπου 12.000.
- Ωραιος! Και εγω περιπου τοσα εκανα μονο που τα περισσοτερα ηταν σε χωμα...

Τρελαρας! Αλλα ωραιος τρελαρας! Δεσαμε κατευθειαν.
Με ρωτησε που πηγαινα τωρα. Του ειπα οτι ειχα προορισμο το Βελιγραδι αλλα δεν ειχα καποιο αλλο σχεδιο. Δεν ειχα κλεισει διανυκτερευση και απλα σκεφτομουν να εβρισκα καποιο φτηνο ξενωνα για το βραδυ.

Με διεκοψε και μου ειπε με τροπο που δεν χωρουσε αμφισβητηση."Α, δεν υπαρχει περιπτωση, ξεχνα το! Θα ερθεις στο σπιτι μου να σε φιλοξενησω!"

Ειχα σταθει απιστευτα τυχερος για αλλη μια φορα. Τελικα οταν εισαι στο δρομο τα παντα μπορουν να συμβουν...
Πηραμε πρωτη γραμμη στον ελεγχο διαβατηριων καθως ο Dragan ηταν φιλος με τον υπευθυνο αξιωματικο της αστυνομιας και συντομα το βασανο των συνορων ηταν παρελθον! Τι σου ειναι οι γνωριμιες τελικα...

Μπηκαμε στην ταλαιπωρημενη εθνικη οδο της Σερβιας και βαλαμε ροτα για το Βελιγραδι. Μπροστα πηγαινε ο Dragan πανω στο μηχανακι/υπερπαραγωγη με ενα τεραστιο ογκο χυμα πραγματων -ελαστικα, μπιτονια βενζινης, βαλιτσες, σακουλες- να γερνουν στο πλαι ενα κλικ απο το να σκορπισουν στο δρομο, ενω αδιαβροχα σκηνη και ρουχα ανεμιζαν στο βραδυνο αερακι...

Εγω ακολουθουσα ξωπισω στο σκοτεινο δρομο χαζευοντας το θεαμα ενω απο πανω ενα μεγαλο καλοκαιρινο φεγγαρι μου θυμιζε οτι ο Αυγουστος πλεον ηταν εδω...
<img src="http://farm9.staticflickr.com/8073/8318757843_3605207c60_b.jpg" />

 
Νυχτερινες διαδρομες στη Σερβια παρεα με εναν ακομα μηχανοβιο που ειχα γνωρισει στο δρομο και που ειχε εμφανιστει τη καταλληλη στιγμη για να σωσει κυριολεκτικα τη παρτιδα... Μια ακομα μοναδικη στιγμη σε ενα μοναδικο ταξιδι.

Ημασταν στο Βελιγραδι δυομιση ωρες αργοτερα. Η ωρα ηταν 1 το πρωι και δεν κυκλοφορουσε ψυχη. Ακολουθησα το Dragan στα στενα της πολης, σε φτωχικες γειτονιες αναμεσα σε παλια μικρα σπιτακια με ταλαιπωμενους κηπους και μεγαλα εργατικα μπλοκ κατοικιων χωρις στιγμη να μου περασει απ' το μυαλο οτι μπορει να κινδυνευω.
Οταν εισαι στο δρομο μαθαινεις να εμπιστευεσαι τους ανθρωπους, και αυτοι ανταποδιδουν τελικα με τον καλυτερο τροπο.

Στο ομορφο σπιτι του Σερβου φιλου η γυναικα του μας περιμενε ηδη εχοντας στρωσει τραπεζι για να τσιμπησουμε κατι πριν πεσουμε για υπνο. Τον καλοσωρισε γλυκα, του εβγαλε το σκονισμενο εξοπλισμο της μηχανης, του εφερε καθαρα ρουχα και πετσετα για να κανει μπανιο και περιμενε υπομονετικα για να μαθει για το ταξιδι του.
Ο Dragan ελειπε και εκεινος πανω απο ενα μηνα και ειχε πολλα να πει.

Τελικα ειχα κανει λαθος. Η μερα ειχε ξεκινησει ομορφα και ειχε τελειωσει Τ Ε Λ Ε Ι Α...
Το ταλαιπωρημενο μου σωμα υποδεχτηκε με ανακουφιση το μαλακο κρεβατι. Αποψε θα εκανα εναν απ' τους πιο απολαυστικους υπνους της ζωης μου.